*เนื้อหาในนิยายตอนนี้ส่วนใหญ่ของเนื้อเรื่องเป็นเรื่องจริง(ไอ้คลิปอ่ะจริงนะจ๊ะ คำก็เป๊ะ ไ่ม่มี"มั่ว" แต่ก็มีตัดออกแล้วก็ใส่เพิ่มนิดหน่อย) บุคคลที่ไปในเรื่องก็มีทั้งที่ไปจริงๆและไม่ได้ไป เพราะเนื้อหาส่วนที่เหลือเกิดจาก"จินตนาการ"ของคนเขียน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านกันด้วยนะจ๊ะ End of special valentintine’s day part
[Pontz x Joe / Pipe x Plus / Limp x Toptel / Poom / PJ][Joe]“โจ เดินระวังๆหน่อยดิ” เสียงป๊อนซ์แหวดังมา เมื่อเห็นว่าผมกำลังจะกระโดดลงในเรือแทนที่จะเดินลงไปดีๆ
“ค้าบบบบบ” ผมตอบลากเสียงยาวก่อนจะหันมายิ้มกว้างให้ป๊อนซ์
“เฮ้ออออ ตลอดเลยดื้อ อย่าทำให้เป็นห่วงนักได้มั้ย” ป๊อนซ์พูดพร้อมกับยิ้มบางๆ ก่อนจะยื่นมือมายีหัวผมเบาๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ ก็รู้ว่าจะมีคนเป็นห่วงไง ก็เลยทำตัวให้น่าเป็นห่วง” ผมพูดพร้อมกับโผเข้าไปกอดที่เอวป๊อนซ์แล้วซุกหน้าลงที่พุงของป๊อนซ์พร้อมกับส่ายหน้าไปมา
“โอ๊ยยยยยยยย พีเจมึงรู้สึกเหมือนกูมั้ย ว่าเรือนี้แม่งดูชมพูอมม่วงแปลกๆ” ภูมิแขวะขึ้นเมื่อเดินเข้ามาเห็นฉากสวีทของผมกับ
ป๊อนซ์พอดี ช่วยไม่ได้อ่ะนะคนมันรักกัน
“เออแม่ง ม๊วงม่วง” พีเจก็เออออห่อหมกไปกับไอ้ภูมิด้วย แม่งอิจฉาละซิ
“พลัสเดินดีๆหน่อย” อีกแล้วครับเสียงไอ้ไปป์เวลาอยู่กับน้องพลัสแม่งจะต้องเป็นโทนนี้ตลอด
“อื้อออ พี่ไปป์ พลัสปวดหัวอ่ะ” พูดไม่ทันจะขาดคำน้องพลัสก็ทำท่าเหมือนจะล้มลงไปแต่ดีที่ไอ้ไปป์เข้าไปรับไว้ทัน เฮ้อออ ทุลักทุเลตลอดอ่ะคู่นี้
“พลัสเตอร์!!! เมื่อวานกูบอกมึงแล้วใช่มั้ยว่าให้มึงกินยา แล้วมึงก็ไม่กิน เป็นไงล่ะทีนี้ แม่งเป็นภาระกูอีกแล้ว”
“ฮึก พลัสขอโทษ ฮึก ฮือออ” เอาแล้วไอ้เหี้ยยยย กูว่าแล้วว่าต้องออกมาอีหรอบนี้
“จะขอโทษกูทำไม ห๊ะ!!!”
“ก็ ฮึก ขอโทษที่ทำตัวเป็นภาระ ฮืออ”
“โอ๊ยยยย ไอ้ไปป์มึงช่วยพูดดีๆกับน้องเค้าหน่อยเนี่ยมึงจะตายมั้ย” ไอ้ภูมิวางของในมือก่อนจะยกนิ้วขึ้นนวดขมับแล้วหันไปพูดกับไอ้ไปป์ด้วยสีหน้าเหนื่อยๆ
“เออ แล้วอีกอย่างน้องพลัสเค้าก็ไม่ใช่คนผิดซะหน่อย มึงเองไม่ใช่เหรอที่เสือกล่อน้องเค้าซะข้างทางหลวงเลยไอ้สาดดด”
ห๊ะ!!!!! อะไรนะ ข้างทางเลยเนี่ยนะ สาดแล้วเพื่อนกู
“หึ ทำไงได้วะก็มันยั่วกูเองอ่ะ” ป๊าดดดดด ไม่ได้มีคำว่ารู้สึกผิดปรากฏอยู่บนใบหน้าหนาๆของมันเลย ให้ตายเถอะ
น้องพลัสเอามือตีที่ไหล่ของไปป์เบาๆก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆผม
“ไงเรา ไหวมั้ย” ผมหันไปถามพลางลูบหัวน้องเบาๆ
“ไหวครับ” น้องพลัสพูดก่อนจะหลับตาลงแล้วพิงหัวบนไหล่ผม ผมก็ปล่อยให้น้องพิงได้ตามสบายเพราะดูจากท่าทางแล้วน้อง
เหมือนจะเป็นไข้ด้วยนิดๆเลยอ่ะ
“ภูมิ พีเจ ยกของเสร็จยัง” ป๊อนซ์ยิ้มให้ผมนิดๆก่อนจะหันไปตะโกนถามภูมิกับพีเจที่กำลังคนของอยู่อย่างขมักขเม้น แต่ไม่ใช่ว่า
มันจะสมัครใจทำหรอกนะ แต่แค่มันเป่ายิงชุบแพ้พวกผมก็แค่นั้นเอง~
“จะเสร็จแล้วครับท่านครับ รอพวกกระผมอีกเพียงครู่เดียวเท่านั้นครับ” ไอ้ภูมิตะโกนกลับมาด้วยคำไทยโบราณดูสละสลวยแต่แม่ง
เอ๊ยน้ำเสียงมึงนี่คือจะประชดไปไหน แล้วอีกอย่างที่ผมรับไม่ได้รอเรือตรงคำว่าครู่อ่ะมันดูเน้นๆแปลกๆ
“เออ ดีแล้ว” ป๊อนซ์ตะโกนกลับก่อนจะหยิบหมวกออกมาจากกระเป๋าเป้ที่ป๊อนซ์พกติดตัวแล้วใส่ลงบนหัวผม เมื่อเห็นว่าแดดเริ่ม
จะแรงแล้ว
“ขอบคุณนะ” ผมเงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้ป๊อนซ์ที่กำลังจัดหมวกให้ผมอยู่
“ครับ”
“โทษทีว่ะพวกมึงกูมาช้าไปนิดนึง”ไอ้ลิ้มที่เพิ่งจะขึ้นมาบนเรือฉีกยิ้มหวานเป็นการขอโทษก่อนจะหันหลังกลับไปพยุงท็อปเทลที่
เดินขึ้นเรือตามมาติดๆ แหมได้ทีแล้วเอาใหญ่เลยนะเพื่อนกู
“ไม่นิดมั้งสาดลิ้ม” ไอ้ภูมิที่น่าจะเก็บของเสร็จแล้วก็เดินมาสมทบกับผมที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“เออน่า เทลยังปวดหัวอยู่อีกป่ะ” ไอ้ลิ้มหันมาทำหน้ารู้สึกผิดภายในเวลาแค่เสี้ยววินาทีก่อนจะหันกลับไปทำหน้าตอแหลกับน้อง
ท็อปเทลต่อ
“นิดหน่อยแล้วละครับ” น้องหันมายิ้มให้ลิ้มประมาณว่า ‘ศรีทนได้~’
“น้องเทลลลลล ยังปวดหัวอยู่อีกปร่ะ” อื้อหือภูมิถ้ามึงจะวิบัติขนาดนั้นนะ แล้วไอ้ลอลิงตรงคำว่าเทลน่ะไม่ต้องม้วนลิ้นมากก็ได้มั้ง
แม่งกลัวคนไม่รู้รึไงว่ามึงมีลิ้นอ่ะ
“นิดหน่อยแล้วอ่าค้าฟฟ” มึงก็เป็นไปกับเค้าด้วยตลอดเลยนะพีเจ
“พอเลยพวกมึง แม่งล้อเพื่อน” ผมหันไปปรามไอ้ภูมิกับพีเจนิดๆ
“แล้วน้องท็อปเทลเป็นอะไรถึงได้ปวดหัวอ่ะครับ”หลังจากดุไอ้ภูมิกับพีเจเสร็จผมก็หันหลับไปถามท็อปเทลแทน แล้วผมก็หวังว่า
สาเหตุของการปวดหัวเนี่ยคงจะไม่ได้เหมือนของน้องพลัสนะ
“อ๋อ คือเมื่อคืนเทลทำงานดึกอ่ะครับเลยได้นอนน้อยไปหน่อย”
“อื้มมมม คนก็ครบกันแล้วงั้นพวกเราก็ออกเดินทางกันเหอะ” ผมพูดขึ้นมาก่อนจะหันหน้าไปหาป๊อนซ์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
“โอเค Let’s go!!!!!!!!!”
“ถึงสักที แม่งนี่ถ้ากูอยู่บนเรืออีกแค่นาทีเดียวนี่กูอาจจะขาดใจตายได้เลยนะเนี่ย”
“เออ แม่งรากงอกอ่ะไอ้สัด”
“เหี้ยยยย เหนื่อยเหี้ยๆ”
และเสียงบ่นอีกมากมายที่ลอยออกมาจากปากของพวกผมที่ตอนนี้ค่อนข้างจะเพลียจากการนั่งเรือเพื่อเดินทางมาพักที่เกาะสุกร ผมก็ไม่ค่อยจะเข้าใจตัวเองหรอกนะว่าแม่งจะพยายามมาเพื่อนอนที่เกาะนี้ทำไมในเมื่อบ้านของผมเองก็เปิดรีสอร์ทอยู่ที่เกาะอีกเกาะหนึ่งทางทะเลฝั่งอันดามันเหมือนกัน
“เอ่อนี่กุณแจห้องนะพวกมึง อ่ะนี่ของมึงไอ้ไปป์ นี่ก็ของมึงไอ้ลิ้ม ส่วนอันสุดท้ายก็ของไอ้ภูมิกับพีเจ” ป๊อนซ์แจกจ่ายกุญแจห้อง
พักจนครบหมดทุกคนก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายเพื่อที่จะเก็บของห้องใครห้องมันกัน
ผมเข้าไปช่วยไอ้ป๊อนซ์ที่ตอนแรกจะโชว์แมนถือของคนเดียวหมดแต่แม่งก็ดูลำบากเกิ๊นนน
ไอ้ภูมิกับพีเจก็อย่างเคยละครับ จู่ๆมันก็หัวเราะกันสองคนดูสนุกสนานเฮฮาแต่ผ่านไปได้ไม่ถึงสามนาทีมันก็ยืนเถียงกันเอาเป็น
เอาตาย อาการน่าเป็นห่วงนะเพื่อนกู
ไอ้ไปป์นี่ดูจะอาการหนักหน่อยเพราะต้องถือของทั้งของตัวเองและของน้องพลัสแล้วยังต้องคอยพยุงน้องพลัสที่ดูจะล้มแหล่ไม่
ล้มแหล่ให้อยู่ใกล้ตัวมากที่สุด
มาถึงคู่สุดท้ายนี่หวานเกิ๊นนนน ไอ้มาเฟียของเราจากที่บ้าๆบอๆ เล่นๆไปวันๆมันก็เปลี่ยนไปกลายเป็นคนที่ค่อนข้างจะขรึมกว่า
เดิมแถมยังดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นด้วย
“พี่ลิ้มถือไหวมั้ยครับ” เสียงของน้องท็อปเทลดังขึ้นเมื่อเห็นว่าลิ้มพยายามที่จะถือของทั้งหมดด้วยตัวเอง
“ไหวดิ แค่นี้สบายมาก” สบายมากเหรอลิ้ม กูว่าเหงื่อมึงนี่เยอะไปนะ
“โจกูถือคนเดียวได้จริงๆนะ” ป๊อนซ์แม่งยังพยายามที่จะขอถือของเองจนหมด
“กูช่วยถือดีกว่า” ผมยังคงยืนยันที่จะถือของบางส่วนด้วยตัวเองเพราะมันก็ไม่ได้หนักอะไรมากมายเลย
“โจอ่ะ กูอยากถือให้อ่ะ” มาอีกแล้วครับโหมดนี้ โหมดที่ไม่ค่อยมีเหตุผล
“กูรู้ป๊อนซ์ว่ามึงอยากถือให้กู แต่กูของแค่นี้อ่ะกูถือเงอได้เข้าใจมั้ย” ผมพูดหว่านล้อมไอ้เด็กไร้เหตุผลด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลเอา
มากๆ
“อือออ ก็ได้” ป๊อนซ์จำใจทำตามที่ผมต้องการก่อนที่จะเดินนำหน้าผผมเพื่อเอาของไปเก็บในห้อง
หลังจากที่เอาของเก็บในห้องเสร็จพวกผมทั้งแก๊งค์ก็กระโดดลงทะเลทันทีให้หายอยากเลยละครับ ก็จะมีแต่ไอ้ป๊อนซ์แล้วก็น้อง
พลัสที่ไม่ยอมลงทะเล น้องพลัสนี่ก็น่าจะรู้เหตุผลนะครับ แม่งไอ้ไปป์จะเอาโซ่มาล่ามพลัสอยู่แล้วเพราะว่าพลัสอยากลงเล่นน้ำ
มากแต่น้องไม่สบายอยู่ก็เลยอดไปซะ แต่ไอ้ป๊อนซ์นี่สิไม่รู้เป็นอะไรจู่ๆมันก็บอกว่าไม่เอาอ่ะไม่เล่นกลัวดำ แม่งเหตุผลตุ๊ดโคตรๆ
เลย
เล่นน้ำไปได้สักพักไอ้ภูมิก็นึกสนุกบอกว่าอยากถ่ายวิดิโอ interview เกี่ยวกับการมาเที่ยวครั้งนี้ของพวกเราไปลงในโซเชียลแคม
พวกผมก็ไม่ขัดศรัทธากันหรอกครับนานๆมาทำอะไรแบบนี้ทีนึงก็จัดให้มันเต็มที่ไปเลย
“สวัสดีเพื่อนๆชาวโซเชียลแคมนะครับ” ไอ้ภูมิเริ่มพูดหลังจากที่ไอ้พีเจที่เป็นคนถ่ายส่งสัญญาณให้ว่าเริ่มพูดได้
“ผมภูมินะครับ วันนี้ก็จะมาเป็นคนดำเนินรายการนะครับ” ไอ้ภูมิพูดจบก็ทำท่าแบ๊วใส่กล้อง ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยน่ารักสัดๆอ่ะ
“ส่วนไอ้ที่ถือกล้องอยู่นั่นก็ไอ้พีเจครับ” ไอ้ภูมิพูดเสร็จพีเจก็หันกล้องเข้าหาตัวเองโบกมือสองสามทีก่อนจะหันกล้องกลับมาทาง
ไอ้ภูมิเหมือนเดิม
“เราจะเห็นได้ว่าวันนี้โจกับป๊อนซ์เค้าจะไม่ได้อยู่ด้วยกันนะครับ” ไอ้ภูมิทำท่าเหมือนว่ากระซิบกับกล้องแต่แม่งกูได้ยินหมดแหละ
“ทำไมละครับ แล้วปกติเค้าเป็นอะไรกันเหรอ” ไอ้เหี้ยพีเจก็เสริมไปกับเค้าด้วยยย
“ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ปกติเค้าก็จะอยู่ตัวติดกันตลอดดด” ขึ้นเสียงสูงทำไมวะไอ้ภูมิ!!!
“เอาละครับเรามาเริ่มกันที่คนแรกกันเลย คนนี้ถือว่าเป็นผู้ชายที่ฮอตที่สุดในสายชั้นเราเลยก็ว่าได้” แม่ง อวยกันเข้าไป อวยจ๊างง
งงงงงงงง
“น้องโจครับ เฮ้ยน้องโจ!!!! มาให้สัมภาษณ์หน่อยดิ” ไอ้ภูมิตะโกนเรียกผมที่อยู่ในน้ำให้เดินขึ้นมาบนฝั่งผมก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะ
เดินเข้าไปหาไอ้ภูมิที่ยืนอยู่
“อื้อหือ อื้อหือกล้ามเป็นมัดๆเชียว ดูขาเค้าสิครับ ขาวมาก เล็กมากเลยนะครับเนี่ย” ไอ้ภูมิพูดก่อนจะยืนมือมาจับขาของผมที่โผล่
อยู่เนื่องจากกางเกงมันร่นขึ้นไปกองอยู่ด้านบนจนเกือบหมด
“พอๆๆ”
“เอาละครับ เป็นไงครับมาเที่ยวครั้งนี้สนุกมั้ยครับ”
“สนุกสิครับ มาเที่ยวกับเพื่อนก็ต้องสนุกอยู่แล้ว” ผมหันไปมองกล้องก่อนจะตอบคำถามแบบโคตรดารา
“อ๋ออออ แล้วคุณคิดว่าในทริปของเราครั้งนี้ใครเปิ่นสุดครับ” ผมใช้เวลาคิดไม่ถึง 1 นาทีก็สามารถตอบได้อย่างมั่นใจ
“ไอ้ลิ้มรึเปล่าอ่ะครับ”
“คำตอบแรกของเราเป็นไอ้ลิ้มนะครับ เอาล่ะ เราไปกันที่คนต่อไปเลย ไอ้ไปป์โว๊ยยยย มาให้สัมภาษณ์หน่อยดิ!!!” แล้วผมก็
หลุดพ้นจากการทำรายการบ้าๆบอๆของมันจนได้ครับ
“สวัสดีครับ” อื้อหือไปป์ กูนึกว่ามึงจะไม่เอากับเค้านะเนี่ย สาดดดดด
“เป็นไงครับวันนี้ มาเที่ยวทะเลกัน”
“โกโกโกโก้ เย้!!!!!!!” อะไรของมึงวะไปป์ ==’
“พอเลยสัดพูดเหี้ยไรไม่รู้เรื่องเลย” ไอ้ไปป์น่างงๆหลังจากที่ไอ้ภูมิกับพีเจเดินหนีมันออกมา ก็นะไปป์มึงไม่ค่อยเป็นแบบนี้สักเท่า
ไหร่
“เราไปกันที่คนต่อไปดีกว่าครับ พี่ป๊อนซ์ขอสัมภาษณ์หน่อยครับพี่”
“ขอสัมภาษณ์หน่อยครับผม” เอาแล้วไอ้ป๊อนซ์มึงโดนไอ้ภูมิกับไอ้พีเจแน่!!!
“เป็นไงบ้างครับ มาเที่ยววันนี้”
“เอ่อ ก็.....”
“หมวกอ่ะครับ จะใส่ทำไมมันรก” ไอ้ภูมิพูดก่อนจะดึงหมวกที่ป๊อนซ์ใส่อยู่บนหัวออก แม่งแซะได้ทุกเรื่องจริงๆ
“ไม่ว่าหาดจะเป็นยังไงมากับเพื่อนก็สนุกอยู่ดีอ่ะครับ” อัยย๊ะ ไม่ธรรมดาเลย แฟนผม แฟนผม
“อ๋อ มีอะไรฝากถึงแฟนๆที่โรงเรียน FC ที่โรงเรียนมั้ยครับ”
“เอ่อออ”
“ขอเคลียร์ข่าวหน่อยครับ” ไอ้ป๊อนซ์ไม่ทันจะได้พูดอะไรออกมาก็โดนพีเจดักไว้ซะก่อน
“ห๊ะ??”
“อ๋ออออ เรื่องกับน้องโจอ่ะครับ”เอาแล้วสัด วกเข้ากูตลอดดด
“เลอะเทอะครับ” อ้าวไอ้สัด ไอ้ป๊อนซ์นอนนอกห้องเลยมึงแม่งคืนนี้
“อ๋อ เลอะเทอะเหรอครับ” มึงก็ด้วยภูมิ เดี๋ยวกูจับโยนลงทะเลเลยแม่ง!!!
“เออ คืออย่ามามั่วได้มั้ย มันไม่เป็นความจริงเลย” สาดดดดดดดดดดด ตายซะเถอะมึง ป๊อนซ์พูดพร้อมกับส่งยิ้มกวนๆมาทางผม
“โอเคครับ แล้วในทริปนี้ที่มานี่คิดว่าใครเปิ่นสุดครับ”
“ละมิ่มลิ้มรึเปล่าครับ” มีการเติมยศให้ไอ้ลิ้มด้วยสาดดด
“ลิ้มอีกแล้วนะครับลิ้มอีกแล้ว โอเคครับ กับพี่ป๊อนซ์ก็แค่นี้ก่อนนะครับ เคลียร์กันดีๆนะจ๊ะ” ไอ้ภูมิโบกมือให้ไอ้ป๊อนซ์ก่อนจะเดิน
ไปยังเหยื่อรายสุดท้ายที่นั่งเหม่ออยู่ในน้ำนั่นก็คือคนที่พวกเราลงความเห็นกันว่าเปิ่นสุด ไอ้ลิ้มนั่นเองครับ
“ลิ้ม ไอ้ลิ้ม!!!!มานี่ดิ”
“หืออออ”
“เราไปถามทุกคนมาเค้าบอกว่าคุณเปิ่นอ่ะครับ” พอไอ้ภูมิพูดจบ น้องท็อปเทลก็หัวเราะขึ้นมานิดๆ แหมน่ารักเชียววว
“โจ” ไอ้ป๊อนซ์เดินลงมาในน้ำ ก่อนจะมายืนข้างๆผม
“...” แม่งกูโกรธ แม่งพูดงั้นได้ไงวะ
“ผมเปิ่นเหรอครับ บ้าแล้ววว” เสียงไอ้ลิ้มตะโกนปฏิเสธไอ้ภูมิกับพีเจดังก้องไปทั้งหาด
“โจ กูล้อเล่นเอง” ป๊อนซ์เดินมาดักหน้าผมไว้ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด แต่มีเหรอผมจะยอม ระดับนี้แล้ว ก็ต้องขัดขืนสิครับ
“แม่งเอ๊ยยยยยย พอเหอะ กูขี้เกียจพูดแล้วอ่ะ” เสียงไอ้ภูมิดังขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่มันจะหันไปด่าอะไรไอ้ลิ้มสักอย่างแล้วจึงหัน
ไปบอกลากล้อง
“โจ โกรธเหรอ หื้มมม” ป๊อนซ์ดึงผมให้กลับเข้ามาสู่โลกแห่งเราสองอีกครั้ง (ใช่เวลามั้ยเนี่ยยย)
“เออ”
“หึ น่ารักอ่ะ” ป๊อนซ์พูดก่อนจะก้มลงมาขโมยจูบผมอย่างรวดเร็ว ไอ้เลววววว
“เหี้ย!!!!!!” ผมรีบผลักไอ้ป๊อนซ์ออกหลังจากหันไปเห็นสายตากรุ่มมกริ้มของท็อปเทลกับพลัสที่นั่งอยู่บนฝั่ง
“โอ๊ยยยยย” ป๊อนซ์เสียหลักล้มลงไปในทะเล แต่แม่งไม่ได้ไปคนเดียวน่ะสิ แม่งเสือกลากผมไปด้วย
ถึงน้ำแม่งจะตื้นมาก แต่ตอนนี้ผมก็สามารถเรียกว่ากำลังจมได้เพราะว่าหลังป๊อนซ์ติดกับพื้นทรายใต้ทะเลส่วนผมก็นอนอยู่บนมัน
อีกทีอ่ะครับ ลองคิดภาพตามดูแล้วกันว่ามันจะพิสดารขนาดไหน
ถึงผมกำลังตกใจในการจมน้ำตื้นของเราสองคนอยู่ แต่ป๊อนซ์กลับยิ้มนิ่งๆอย่างไม่สะทกสะท้านก่อนจะดึงผมเข้าไปจูบอีกครั้ง แต่
ครั้งนี้มันไม่ใช่แค่ปากประกบปากน่ะสิ แต่มันเป็นดีฟคิส แม่งเอ๊ยย แม่มึงเป็นเงือกรึไงถึงหายใจใต้น้ำได้อ่ะ
ป๊อนซ์ค่อยๆส่งลิ้นเข้ามาในปากของผมอย่างๆช้าเพราะกลัวว่าน้ำทะเลที่ล้อมอยู่รอบด้านจะเข้ามาด้วย ก่อนจะค่อยๆรุกต้อนลิ้น
ของผมจนจนมุม
หลังจากที่เล่นกับลิ้นผมจนสนุกผมแล้วป๊อนซ์ก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกช้าๆก่อนจะใช้มือสอดใต้เสื้อแล้วลูบเข้ามาในแผ่นหลัง
“อื้อออ” ผมเริ่มจะส่ายหน้าเพื่อพยายามจะบอกว่า กูหมดอากาศหายใจแล้ววว แต่ป๊อนซ์กลับเฉย และยังคงสนุกกับการลูบไล้
แผ่นหลังเปลือยเปล่าของผม แต่ครั้งนี้มันไม่ลูบเปล่า เพราะมันกัดลงที่ต้นคอของผมเบาๆไปด้วย
“อื้อออออออออ” ผมส่งเสียงอีกครั้งเมื่อผมรู้สึกว่าไม่ไหวจริงๆแล้ว
ป๊อนซ์ยิ้มอย่างยั่วยวนก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งโอบเอวของผมไว้แต่มืออีกข้างหนึ่งนั้นใช้ยันพื้อนเพื่อดันตัวเลมันและตัวผมให้ยืนขึ้น
“แฮ่กๆๆๆๆ” ผมรีบโกยอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุดหลังจากขากออกซิเจนมานาน
“โอ๊ย ไอ้เหี้ยเสียดายอ่ะ นึกว่าจะได้กันซะแล้ว” ไอ้ภูมิพูดออกมาอย่างอารมณ์เสีย
“เออแม่งเสียเวลาว่ะ ไปๆๆ ไปหาของมาย่างกินกันดีกว่า” ไอ้พีเจก็เออออไปกับไอ้ภูมิก่อนจะหันไปตบไหล่ไอ้ภูมิที่นั่งอยู่ข้างๆให้
ลุกขึ้นตามไปด้วย
โอ๊ยยย ไอ้สัดนี่พวกมึงนั่งดูพวกกูตลอดกิจกรรมเลยรึไงวะ
“หึๆ เทลหน้าแดงอ่ะ”ไอ้ลิ้มส่งยิ้มกวนๆมาให้พวกผมก่อนจะหันไปแซวคนข้างๆที่ตอนนี้หน้าแดงเถือกแล้วว
“พี่ลิ้มอ่ะ อย่าดิ” ท็อปเทลเอามือมาตีที่ไหล่ลิ้มเบาๆหนึ่งทีก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีไป แต่จะหนีไปไหนได้ละครับ ในเมื่อไอ้ลิ้มก็ลุก
ขึ้นเดินตามไปติดๆ
“มึงทำหน้าแบบนั้นทำไมพลัส” เสียงดุๆของไอ้ไปป์ดังขึ้นเมื่อน้องพลัสส่งสายตามาล้อเลียนผม
“ก็พี่เค้าน่ารักกันดีอ่ะ”
“มึงจะเอาบ้างงั้นเหรอ” ไอ้ไปป์หันไปถามพลัสหน้านิ่งๆ แต่หน้าพลัสกับไม่ได้นิ่งเหมือนหน้าไปป์น่ะสิ เพราะตอนนี้หน้าของพลัส
ค่อยๆแดงขึ้นเรื่อยๆจนลามไปถึงหูแล้ว
“พี่ไปป์” น้องพลัสหันไปเหมือนจะพยายามดุไอ้ไปป์ แต่ก็ทำได้แค่จะ เมื่อไอ้ไปป์ส่งสายตาอาฆาตกลับมา ก่อนจะดึงน้องพลัสที่
นั่งอยู่ให้ลุกขึ้นยืนและเดินตามพวกที่เหลือไปหาของกินกัน
“โจ” เอาแล้วครับ หลังจากที่เงียบไปนานมันก็พูดขึ้นมาแล้วครับ
“อืมม”
“สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ” ป๊อนซ์พูดพร้อมกับเลื่อนมือที่จับอยู่ที่ข้อมือมาจับที่มือของผมแบบหลวมๆ
“อืมม เหมือนกัน สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะมึง” ผมก็หันไปบอกมันเหมือนกันหลังจากที่มันบอกผมแล้ว
“วาเลนไทน์นี้กูขออะไรอย่างได้มั้ย”
“ได้ดิ จะเอาอะไรอ่ะ” ผมหันไปถามป๊อนซ์ทันทีเพราะผมเองก็แอบรู้สึกผิดเหมือนกันนะที่ไม่ได้ทำอะไรให้มันเลยในวัน
วาเลนไทน์ในขณะที่มันทั้งเตรียมเซอร์ไพรส์ทั้งพาผมมาเที่ยว นี่มันขอแค่อย่างเดียวผมให้ได้อยู่แล้ว
“ทำตัวน่ารักให้น้อยกว่านี้หน่อยได้มั้ย” อ้าวว ไอ้เหี้ยทำไมมาแนวนี้วะ
“ทำไม” ผมตอบกลับมันไปกวนๆ
“ก็ป๊อนซ์ไม่อยากรักโจไปมากกว่านี้แล้วอ่ะ” เอิ่มมมมม นะ ไม่มองไม่เห็นทางที่ผมจะสามารถชนะผู้ชายคนนี้ได้เลยจริงๆ.................................End Of Valentine's Day....................................................................
กราบขอโทษงามๆหนึ่งที โทษฐานที่หายไปนานมากๆ
ไม่ใช่ว่าไม่อยากอัพหรอกนะ อยากอัพใจจะขาดแต่งานเยอะมากจริงๆ คนเขียนต้องจัดสถานที่วันปัจฉิมให้พี่ๆม.6อ่ะ
หวังว่ามันยังจะทันวาเลนไทน์อยู่นะ
วันนี้คนเขียนมีอะไรจะมาเล่าให้ฟัง ครั้งนี้มันเกินคำว่าฟินไปมากจริงๆ
โมเม้นต์สดๆร้อนๆ ในงานปัจฉิม!!!!!!!!!!!
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าอยากที่คนเขียนแต่งไปอ่ะนะว่าน้องเค้ามีวงดนตรีแล้วทีนี้วันนี้น้องเค้าก็ต้องขึ้นแสดงวันปัจฉิมวันนี้ ตอนแรกนักร้องก็จะเป็นน้องไปป์กับน้องพีเจก่อน พอขึ้นมาถึงไปป์ก็พูดว่า
ไปป์:ตอนนี้โจป๊อนซ์ยังไม่ขึ้นนะครับ
คนเขียนก็งงๆเพราะปกติถ้าขึ้นก็ขึ้นเฉพาะป๊อนซ์นะ(ไม่เคยเห็นโจขึ้นร้องเลย) แต่ก็นะแค่น้องๆคนอื่นๆขึ้นก็ฟินพอแล้ว(ลิ้ม ภูมิ พีเจ ไปป์ แล้วก็น้องอีกสองคน ต้องขอโทษจริงๆที่ไม่บอกชื่อเพราะว่าคนเขียนรู้จักแต่ฉายาไม่รู้จักชื่อเล่นจริงๆ) แล้วไปป์กับพีเจก็เริ่มร้องเพลง ง่ายๆ ของโปเตโต้ พอร้องจบปั๊ปสิ่งที่คนเขียนไม่คิดไม่ฝันมันก็เกิดขึ้น เมื่อน้องป๊อนซ์กับน้องโจเดินขึ้นมารับไมค์ต่อจากพีเจกับไปป์แล้วร้องเพลง "แดนเนรมิต" คือช่วงแรกๆก็หลับหูหลับตากรี๊ดอย่างเดียวเลยอ่ะนะ แต่พอท่อนฮุคเท่านั้นแหละ พังเลยชีวิต คือท่อนฮุคของเพลงแดนเนรมิตมันจะร้องว่า "จะทำให้รักเราเป็นตำนาน จะทำให้รักเราเป็นดั่งฝัน" ตอนร้องนี่คือมองตากันนานมากจนคนเขียนแทบจะสำลักความฟินตาย แล้วป๊อนซ์มีการบอกกับคนล่างเวทีว่า
ป๊อนซ์:ช่วยโจร้องด้วยนะครับ (อันนี้ไม่ได้ยินเองนะคะ แต่เพื่อนคอนเฟิร์มมาว่าชัวร์!!!!)
บางทีตอนร้องๆอยู่ก็มีเดินมาให้คนจับมือด้านหน้าเวทีด้วย แต่คนเขียนไม่กล้าจับหรอกนะ เขิน อีกอย่างถือกล้องรัวชัตเตอร์อยู่ เดี๋ยวถ้าว่างๆจะเอามาลงให้แล้วกันเนาะ โมเ้ม้นต์มันก็มีเยอะกว่านี้แหละนะแต่ว่าพรุ่งนี้คนเขียนต้องสอบ
แล้วตอนนี้มันก็จะตีสองแล้ว ขอคนเขียนไปอ่านหนังสือสอบก่อนนะแล้วเดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังกันใหม่
อ๋ออออ อย่าลืมติดตามนิยายตอนหลักด้วยล่ะ ตอนหน้าเราก็มาลุ้นกันว่าป๊อนซ์จะก้มหน้าลงมาทำอะไรโจ หึๆ 
อย่าลืมเม้นต์&บวกเป็ดให้กำลังใจกันด้วยเน้ออออออ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
