หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:*จบ* p.27

[muiko]

เฟรมน่ารักจริงๆ
ขี้หวงชะมัด 
แต่ก็พอๆกะเก้งนั่นเเหละต่างเเค่เเสดงออกมาว่าหวงตรงๆ
กะหวงเงียบๆ แบบไม่พอใจอยู่คนเดียวเเบบเก้ง 

[arjinn]

อร๊ายยย puppyluv ที่รัก
 
มาสารภาพว่าเพิ่งเห็นเรื่องนี้!!
อยากเอาหัวไปโขกกำแพง ตรูไปอยู่ไหนมา
 
ตอนนี้ไล่ตามอ่านจนทันแล้ว
ได้เข้าใจคาร์แรคเตอร์/นิสัยของตัวละครมากขึ้น
รวมถึงบอกเล่าเรื่องที่ไม่ชัดเจนมาจากเรื่องก่อนๆ

ที่แน่ๆ ทั้งเฟรมทั้งเก้ง ขี้หึงขี้หวงกันทั้งคู่
 

ว่าแต่ อะไรทำให้มีอะไรกัน อะไรมันพาไปคะ อยากรู้!!

ดีใจที่ได้อ่านอีกครั้ง กอดดดดดดด

 

[taroni]

ตามอ่านทันแล้ว 

[puppyluv]

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 16 โต๊ะชาบู
geng’s









              13.30 น. บ่ายโมงครึ่งหลังแข่งเสร็จ
เราเหล่าทีมบาสเกตบอลและผู้เกี่ยวข้องได้ยกขบวนมาสถิต
ณ โซนร้านอาหารกึ่งบุตเฟต์ของโรงแรมของพ่อไอ้เก็ท
ตำแหน่งจริงๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นผู้จัดการหรืออะไร ฝ่ายไหน
ใหญ่หรือไม่ใหญ่โปรดอย่าถาม ทราบเพียงว่าได้ลดพิเศษราคาต่อหัวมากเกินครึ่ง
แถมประหยัดเวลาเดินทางเพราะอยู่ใกล้โรงเรียนแค่ 500 เมตร ไม่รวมบริการดีเลิศ อาหารอร่อยล้ำก็พอแล้ว

                คนที่เข้ามาหาผม ตัวละครใหม่เอี่ยมอีกหนึ่ง
ขออนุญาตแนะนำ...พี่กาย-กีรติ พี่ชายของเก็ท-กิดากร
“พี่กาย สวัสดีครับ” ผม
“สวัสดีครับน้องเก้ง เก่งนะเรา ตัวเล็กๆ แค่นี้ให้เอาชนะทีมนั้นได้” เอิ่ม จี้ใจดำเรื่องความสูงแต่วันเชียวพี่
“โอ๋ยพี่ เดี๋ยวก็สูงได้อีก ผมเพิ่ง ม.5 เอง” เก้งโดนล้อจี้ใจดำ
“นั่นซิ ดื่มนมเยอะๆ ครับ อย่างเก็ทนั่นไง จะสูงทันพี่อยู่แล้ว” พี่ชายนายแบบหุ่นสูงกล้ามแมนชวนคุย

“ชนะเพราะไอ้เก็ทหรอกครับ ผมโดนเปลี่ยนออกตั้งแต่ควอเตอร์แรก ต่อไปสงสัยมีคิวกับม้านั่งสำรองอีกยาว น่าจะทั้งทัวร์นาเม้นต์ที่เหลือ” ผมโอดไม่มีกั๊ก
“555 เอาน่า พี่เป็นกำลังใจให้ มาเร็วมีรางวัลให้ผู้ชนะ” พี่กายปลอบใจก่อนเปลี่ยนเรื่อง
“โย่! รออยู่เลย มาเพื่อการนี้นะเนี่ย 555” ผมตาโต
“พอดีเพื่อนพี่ไปเชียร์วูฟส์เลยให้หอบมาฝาก” พี่กายยิ้มๆ

                  พี่ชายนายแบบของเก็ทคนนี้เลิศมาก สุภาพ ใจดี ไนซ์กายที่หนึ่ง
เคยติดโผหนุ่มคลีโอชวนฝันของสาวไทยทั้งประเทศมาแล้ว
อ้อ หล่อประมาณพระเอกชวนฝัน ผิดกับเก็ทน้องชายครับ
หมอนั่นทะโมนเป็นลิง ผมชอบนิสัยพี่ชายคนนี้มากพอตัว

“วู้! หมวก” ผมเริงร่า   
“ดูของกูซะก่อน ผ้าพันคอว้อย!” เอกโชว์
“ทำไมกูได้ถุงเท้าทุกทีวะ” โจโจ้
“555 พี่เลือกเพื่อโจโจ้โดยเฉพาะเลยครับ” พี่กาย
“กูบอกเองล่ะว่าหนังหน้าอย่างมึงต้องตีนๆ ฟุตๆ เท่านั้น” เก็ทตบบ่าโจโจ้
“555” พวกเราเฮฮา
“โธ่ ไอ้เก็ททำกันได้ แต่ขอบคุณครับพี่” โจโจ้ตัวฮา
“พี่กายขอบคุณคร้าบ!”
 “ขอบคุณคร้าบพี่!”
            หลายสายจากพวกเราพี่เพื่อนน้องครบทีม ชูผ้าพันคอ หมวก ตุ๊กตา ที่ห้อยโทรศัพท์
นานาสารพันมาก สงสัยพี่กายสั่งเพื่อนไปยกเค้าชอปแฟนคลับทีมนี้มาชัวร์

“ของผมล่ะ” บุคคลที่ถูกลืม ยักษ์ใหญ่ยืนซ้อนข้างหลังผม
“นี่ของเฟรมครับ พี่ไม่ลืมหรอก” พี่กายยื่นถุงใบใหญ่บรรจุลูกบาสเกตบอลใหม่เอี่ยม
             พร้อมกล่องกันดั้มตัวสีม่วง ‘TRIPLE DOM: JET STREAM ATTRACK’
“เฮ้ย! ไหงได้พิเศษสองอย่างวะ” ผมอยู่ใกล้จะล้วงคว้ากล่องหุ่นโมเดล
“ขอดูหน่อย” เอกอีกคน
“ไม่ได้! อย่าเพิ่งยุ่ง อันนี้มีคนฝากมาให้ เอ่อ...คนที่บ้านกู” เฟรม
“ให้ใคร? ให้พี่ชาญเพื่อนพี่แป้งหมี่เหรอ” ผมสอดเพราะระยะนี้เพื่อนพี่แป้งหมี่มาขลุกที่บ้าน
           มีโครงการจะทำหนังสั้นส่งประกวดอยู่ 4-5 คน พี่ชาญที่ว่าคุยฟุ้ง
อวดรูปอนิเมะสาวน้อยคิกขุน่ารักจากการ์ตูนญี่ปุ่นเพียบ
โอตาคุเซล่าร์มูนเปลี่ยนแนวมาเล่นหุ่นรบหรือนี่ ผมคิด

“พี่ว่าอย่าเพิ่งแกะเลย ชิ้นส่วนหายจะยุ่ง นี่เพื่อนพี่มันก็ซีลมาอย่างดี ให้เจ้าของแกะเองดีกว่านะครับ” พี่กายสุดยอด ทุกคนยอมรามือง่ายดาย

            แสดงว่าไม่ใช่จากพี่กาย เป็นพี่ไอดอลบ้ากันดั้มที่เก็ทชอบพอมากมายคนนั้นแน่
คนที่ผมเคยเห็นตัวจริงระยะไกลๆ เท่ามดจากลานรถบ้างบางครั้งบางเวลา
เจ้าของลัมโบกีนี่สไปเดอร์สีดำสนิทป้ายแดงโร่
ถ้าจำไม่ผิดเล่นปีกซ้ายตำแหน่งเดียวกับไอ้เก็ทด้วย

-----------

“ปะ ไปดูทางโน้นกัน” เฟรมไม่ยอมวางถุง คว้าแขนผมจะพาท่องโซนอาหารรอว์ฟู้ดห้องโถงข้างๆ
“เดี๋ยวครับ เอ่อ น้องเก้ง พี่อยากฝากของไปให้ นะ...(น้องลมหน่อย)” พี่กายพูดชื่อไอ้ลมเบาจนเกือบกระซิบ
              รุนบ่าเลี่ยงไกลเหมือนไม่อยากให้เก็ทกับใครๆ ได้ยินซะงั้น นี่เองความลับกุ๊กกิ๊กของผมกับพี่กาย
คุยแต่เรื่องเพื่อนสนิทน้องชาย เรื่องลมเทพรูปงาม

“อะไรนะครับ?”
“เสื้อน่ะ นี่ครับ” พี่กายยื่นอีกถุงหลบมุมเป็นสายลับส่งของหนีภาษี
“อ๋อ แจ็กเกต ว่าแต่พี่กายไม่ให้เก็ทเอาไปให้เองล่ะครับ” ผมว่าแล้ว
           นึกอยู่ว่าพี่กายคล้ายมองหาใครซักคนในหมู่พวกเราตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามาที่นี่
...เพื่อนสนิทน้องชาย ทำไมใช้บริการเก้งละหว่า

“เอ่อ คือว่า...” ขณะพี่กายอ้ำอึ้ง
“มันไม่เอาหรอกครับ ตัวนี้หนาไป ส่วนใหญ่ที่ใช้คือฮู้ดคลุมหัวกับผ้ากันลมบางๆ ปั่นจักรยานกับเข้าห้องแอร์เย็นๆ” เฟรมสอดตรงเผง
“...” ทำเอาผมกับพี่กายอึ้งกิมกี่

            แขนยาวสีดำสนิทพร้อมคลุมฮู้ดผ้าไลคาเนื้อดี
 ตัวอักษรกลางหลังในแนวดิ่งตามเส้นกระดูกสันหลัง MUNCHEN ตัวเก่งเห็นบ่อยครั้ง
ทำผมขยายจุดมืดบอดในอกกว้างมากกว่าเดิม
ใบหน้าขาวใสปากแดงระเรื่อของลมเหนือรบกวนจิตใจ
 ยักษ์ประจำตัวของกรกฎาทำไมรู้เรื่องเทพสีขาวราวอ่านนิ้วมือตัวเอง

               จะต้องเป็นผมเท่านั้นมิใช่หรือ
กล้าพูดถึงคนอื่นจากปาก นี่เป็นข้อที่สองจากเรื่องวันเกิดเมื่อครู่
ทำไมต้องเป็นลมเหนือ...คนที่ผมไม่ชอบเอามากๆ ด้วย

--------------

                หงุดหงิดแทบปิ๊ดแตก แล้วพระเอกขี่อูฐก็เข้ามา...พี่โป๊งเหน่ง
“เฮ้! เสื้อนี่ของใคร ตัวใหญ่ดีนะเก้ง” พี่ทะเล้นทะลึ่งตัวล่ำบึกดึงเสื้อจากมือผมไปเชยชม
“พี่โป๊งเหน่งได้อะไรยัง พี่กายเอาของทีมวูฟท์มาแจก” ผม
“ยังเลย มัวแต่ไประเบิดข้าศึกอยู่ ท้องว่างพร้อมรบแหละ แล้วมีอะไรเหลือถึงพี่บ้าง” พี่โป๊งเหน่งหันซ้ายขวาลั้ลลา
          เพิ่งโผล่มาเสวนากับเรา 3 คนบริเวณประตู

“ก็...” พี่กายลิ้นแข็ง
“ลองตัวนี้ดูพี่” เฟรมยื่นให้ สนับสนุนหน้าตาเฉย
“ฮิ้ว! พอดีเลย ขอบคุณครับพี่กาย” พี่โป๊งเหน่งสวมทั้งที่ใบป้ายสินค้าห้อยหลังบ่า
          หักคอขอบคุณของฟรีแบบส้มหล่นทันที
“โป๊งเหน่งชอบพี่ก็ดีใจแล้วครับ” พี่กายยิ้มแห้งตามน้ำ

              สรุปไอ้ลมแห้ว ผมสะใจลึกๆ ยังไงไม่รู้
เสมือนความโกรธขึ้งจากลมร้ายพัดผ่านไปพร้อมแจ็กเกตสีขาวบนร่างพี่โป๊งเหน่ง
ที่ชวนพี่กายคุยโขมงพลางเดินย้อนกลับไปสมทบที่โต๊ะชาบูฝั่งโน้น

---------------
------------------

              โซนเทศกาลอาหารรอว์ฟู้ด เราทอดน่องอยู่สองคน
“ทำไมไปว่าๆ มันไม่เอาล่ะ!” ผมกระแทกส้อมคีบผักลงจานแรง
“อะไร ไม่เอาไหน?” เฟรม
“ก็เสื้อขาวนั่น”
“อ๋อ...รู้จักเอนไกโดมั้ย”
“อะไร เอนไกโด?” ผมมีคำถามบ้าง
             ใครวะ เราคุยเรื่องไหนกันอยู่ เปลี่ยนเรื่องแล้วใช่ไหม

“เอนไกโดพระอาจารย์เซนกับลูกศิษย์เดินทางกลับวัด”
“อือฮึ” กรกฎาถูกเบี่ยงความสนใจ
“ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงแม่น้ำเล็กๆ แห่งหนึ่ง เห็นหญิงสาวสวยมากนางหนึ่ง ชุดกิโมโนลายดอกลาเวนเดอร์สีม่วง” เฟรมหันมาอมยิ้มให้
           ลาเวนเดอร์ที่กูชอบ เติมเองตามใจชอบนี่หว่า
“ผู้หญิงไม่กล้าข้ามโคลนกลัวชุดเปื้อน พระอาจารย์ที่ว่าก็เดินเข้าไปหา แบกผู้หญิงขึ้นขี่หลังตัวเองพาข้ามแม่น้ำนั่นไป” ผมเสริมด้วยรู้ดี นิทานเรื่องนี้ผ่านหูพอรู้มาบ้าง
“ใช่ พอถึงวัดลูกศิษย์ก็ถาม ทำไมท่านอาจารย์จับผู้หญิง ผิดวินัยสงฆ์ แล้วเอนไกโดก็พูดว่า...หึหึ” ไม่ต่อจบ หันเหล่มอง อมยิ้มเท่ละลาย
“เออ! กูแบกไว้เอง อยากรู้นี่หว่า” ผมสรุป เขินเล็กๆ แต่เครื่องหมายคำถามคาใจอยากรู้มีมากกว่า

“มีอะไรที่เก้งคนเก่งอยากรู้แล้วไม่ได้รู้บ้างมั้ยหนอ”
“อ้าย-เฟรม!”
“เอ่อ...ไม่ทราบจะรับอัลมอลด์ทีรามิสุหนึ่งชุดใช่ไหมครับ?” บริกรโรงแรมประจำซุ้มอาหาร
           เพิ่งสำนึกร็ว่าเราเดินเล่นลอยชายแยกจากฝูงเสือหิวมาแค่สองต่อสอง เดทกันชัดๆ

“2” เฟรมบอกพนักงานเรื่อยๆ ไม่เดือดร้อนแต่เก้งควันออกหู
“ตกลงว่า?” ผมยังกัดไม่ปล่อย
“ช่วยพี่ไอ้เก็ทไง ให้อะไรมั่วๆ ก็โดนหางเลขอยู่ดี”
“ก็ใช่” ผมรู้เช่นเห็นชาติสันดานลมเหนือ
            ไม่ชอบไม่ใช่ ไม่เอาไม่รับ ซ้ำทิ้งให้เห็นต่อหน้าถ้ายัดเยียดอ้อล้อกับมันมากเกิน
บางเรื่องก็เอาแต่ใจตัวพ่อ คนรับเละเข้าหน้าได้คนเดียวคือเก็ทนั่นเองไม่ใกล้ไม่ไกล


“แล้วใครก็ไม่รู้ ปลื้มพี่ชายไอ้เก็ทนักหนา” ยังมีภาคต่อ
“นี่!” ผมแทบคว่ำ ดูมันทำเสียงเล็กเสียงน้อย เบ้ปากงอนๆ อีก กอลิร่าภาคไหนครับคุณท่านสหร้ฐ
“อะไรๆ ก็พี่กาย จะหล่อ แสนดีไนซ์กายไปไหน” น้อยใจชัวร์
“พี่กายมีแฟนแล้ว เป็นผู้หญิง ไม่นั่นกับผู้ชายหรอก แล้วแกใจดีไปทั่ว พี่โป๊งเหน่งยังชอบเลย” ได้ออกปากเพื่อพี่ชายแสนดี
“ไม่รู้ ไม่สน อย่ามาใกล้เป็นพอ” เฟรมรับกล่องอาหารจากพนักงานไม่แลผม

             อ้าว พ่อเจ้าประคุณ อยากกระทืบหัวแม่เท้าคนข้างตัวแรงๆ จริงว้อย!

“แล้วรู้ได้ยังไง พี่กายอาจแค่อยากรู้จักเพื่อนน้องชายก็ได้นี่นา?” ผมยั้ง
              ไม่ระบุว่าพี่กายอาจมีออร่าเกย์บ้าง แม้จะเล็กนิดเดียวก็ตามทีแต่คงเข้าใจผิดไปเอง
น่าจะเพราะความใจดีไนซ์กายมากกว่า

“ไม่รู้ เห็นมาทีไรก็ถามถึงแต่เพื่อนน้อง สนิทขนาดนั้นทำไมไอ้เก็ทไม่เคยพาไปเจอ เหมือนไอ้โดม จ้องสนใจแต่อย่างเดียว ตามันมองคนอื่นซะที่ไหน”
“ไอ้โดมด้วยเหรอ!?” ผมเหวอ มิน่าเวลาน้องหล่อเจ๊าะแจ๊ะกรกฎา ยักษ์ตัวนี้แค่กันท่าให้หนีห่างแต่ไม่ชกเปรี้ยงตามปกติวิสัย
“...เหมือนที่...มองเก้งไง” นัยน์ตาคมหันจับจ้องมองที่ผมหวานเชื่อม
            ลมหายใจเป่ารดต้นคอ เสียงกระซิบข้างหูคล้ายดังก้องทั่วห้องโถง
‘เคร้ง!’ ช้อนตักครีมเนยเปรี้ยวหล่นพื้น วกมากรกฎาจนได้

             ไอ้ชั่วเฟรม ผมจะจัดการวายร้ายรายวันตัวนี้ให้สงบปากสงบคำอย่างไรดีครับ (T^T)

----------------
-------------------

               บนโต๊ะ...
“เก้งกับเฟรมดูแลกันดีนะ” พี่กายเบรคเด๊ดแอร์กลางอากาศ
“พรวด แค่กๆ” เก้งสำลักชามะนาว
“ครับ ไอ้ยีราฟนั่งข้างยิ้มรับ ต่อยไข่ดิบใช้ตะเกียบตีรัวชิล

              สะดุ้งซิ เป็นบ้าอะไรครับ เมื่อครู่เพิ่งคุยเรื่องเกมกีฬาโอลิมปิคกันหมาดๆ
ไพล่เปลี่ยนมาเรื่องนี้ได้อย่างไร แล้วอย่าคิดว่าจะสงบ เพราะคลื่นความโหดมันฮายิงปัง!
จุดสตาร์ทเริ่มต้นขึ้นแล้ว

“ประจำพี่ อยู่โรงเรียนแทบสิงกัน” เอกที่นั่งตรงข้ามผม
“ไม่ใช่สิง เรียกว่าเป็นเนื้อเดียวกันมากกว่าโว้ย” โจโจ้กัด
“พี่กายไม่รู้อะไร สวีทหวานแหววเป็นข่าวจนเบื่อ” เต๋ามาด้วย
“ก็พี่เก้งน่ารัก ไม่อยากจะเล่า อะไรๆ ก็ไอ้เฟรมคนเดียวล่ะ บีฟินมาก” บีนั่งระหว่างเก็ทกับพี่กาย
            ฉอเลาะทั้งที่ขยี้เฮย์เดย์ตัดข้าวโพดชิ้งๆ
“ปาท่องโก๋ยังแพ้ 555” เก็ทสนุกคีบหมูใส่ชามบี
“ไม่ต้องมีแฟน กินกันเองนี่แหละ” พี่โป๊งเหน่งตัวอันตรายสุด
“อร่อย...อืม” ไอ้บ้าเฟรมคีบเข้าปากเคี้ยวหนุบหนับ ทั้งโต๊ะหันควับคอเคล็ด

              เชรี่ย! อยากมุดโต๊ะหนี ไม่น่าดิ้นรนอ้อนวอนให้เวรตะไรอยู่กินชาบูนี่เลย
น่าจะกลับด้วยกันตั้งแต่ได้กล่องบุฟเฟ่ต์แล้ว (Y^Y) เก้งพลาดถนัดใจ


“...อยากตาย” ผมกัดเขี่ยวเคี้ยวฟันใส่ข้างตัวด้วยหาคำด่าไม่ทัน
“อะไร ก็มันอร่อย อะ สุกแล้ว กิน” เฟรมตีมึน คีบหมูสุกใส่ชามไข่ดิบให้ผมประกอบคำรับสารภาพอย่างลื่นไหล
“555 ฮิ้ว! หน้าแดง สุกได้ที่แล้วไอ้น้อง” พี่ภู่อยู่ฝั่งโน้นยังสามารถเงี่ยหูมาเสือก
“ว่าแต่น้อง กินเข้าไป เต็มชามล่ะ” พี่ยักษ์ใส่พี่ภู่
“อะไรฟะ!” พี่ภู่โวยพยัคฆ์ข้างตัวที่ถมจนเต็มถ้วย

              ผมว่าเรื่องของเก้งกับเฟรมราบเรียบเหมือนคลื่นกระทบหาดทรายยามทะเลสงบไม่มีเหตุให้จับเค้า
 พี่กายก็ช่างเหล่เห็นจนสร้างประเด็นได้ เลิกปลื้มทันไหมครับพี่

“มันเมาชาบูครัับพี่กาย” ผมพยายามแก้ต่าง
“โดนกินตับเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วง” เอกเหมือนช่วย
“อ้อเหรอ ดีใจด้วยนะครับ” พี่กายสนุก
“หึหึ” เฟรมเคี้ยวช้า ยื่นถาดตับดิบส่งข้ามให้เอก
“โอย...ปวดหัวกับพวกนี้จริงเว้ย” ผมส่ายหน้าไปไหนไม่ได้
“555”

               วิธีเอาตัวรอดคือนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว อย่าริอ่านเถียงสู้
เมินๆ ไปประเดี๋ยวข่าวอื่นก็กลบเอง แต่กรกฎาตาต่อตา ฟันต่อฟันมีวิธีที่ดีมากๆ กว่านั้น

“บี ไม่เอารอว์ฟู้ดไปให้ไอ้ลมล่ะ” นี่ล่ะเด็ด เบี่ยงไปหาตัวช่วยเช่นบี
“ลมจ๋าซ้อมกับมาดามหวางแล้วจะไปบ้านน้องโบ ไม่อยู่แล้วมั้ง” บีปากมัน
            ตั้งแต่สนามแล้วถ้าไม่เจ๊าะแจ๊ะกับพี่กายหรือเก็ทก็เล่นเฮย์เดย์ถูนิ้วทำฟาร์มระวิง
ผิดวิสัยเด็กนรกต่อยหอยจากทุกวัน

“มาดามอะไรนะ แล้วน้องโบคือน้อง ม.2 ที่เล่นเปียโนกับลมหรือเปล่าครับ?” พี่กายหัวโต๊ะฝั่งนี้หูผึ่ง
            ผมกระหยิ่มในใจ ได้ผล...ฮุบเหยื่อล่ะ
“อาจารย์จากข้างนอกที่เก็ทเคยเล่าว่ามันจะได้ไปเทศกาลเดย์ออฟโมซาร์ทของคณะดุริยยางค์ ม.C เดือนหน้าไงครับ”
“งานวันเดียวกับชิงชนะเลิศบาสเลย ถ้าเราเข้ารอบน่ะนะครับพี่กาย” เอกปะเหลาะพี่ชายเก็ท
“พี่รับถ่ายแบบวันนั้นด้วยซิ ต้องบินไปมัลดีฟท์ด้วย” พี่กายน้ำเสียงผิดหวังมาก
              ผมหูผึ่งบ้าง พี่กายรู้กำหนดการแม่นยำขนาดนั้นเชียว
“หึหึ” คนข้างตัวผมเคี้ยวชาบูสนุกอยู่คนเดียว
“เหอๆ” เก้งได้แต่ยิ้มแห้ง

---------------

              ไม่คิดจะออกอ่าวลอยทะเลกว้างขนาดนี้ แค่อยากละความสนใจจากเรื่องตัวเอง
พี่กายน่าจะเสียดายมัลดีฟท์มากกว่านะครับ มีโอกาสไปเหยียบแหล่งท่องเที่ยวในฝันทั้งที
ลักกี้อินเกม ลักกี้อินเอฟเวอร์ธิง เสียดายอะไรกับแค่เพื่อนสนิทน้อง
               เอ...ว่าแต่ สองคนนี้ไม่เคยเจอกันเลยนี่หว่า เก็ทเคยเล่าว่าปิดเทอม ม.4 จะขึ้น ม.5 เมื่อครู่
ลมไปงานเลี้ยงบ้านเก็ทถึงได้เจอหน้ากันครั้งแรก จากนั้นคลาดตลอด ดวงสมพงษ์กันจริงๆ แฮะ

“แล้วทำไมไอ้ลมกูไปกับน้องโบได้วะ?” พี่โป๊งเหน่งแทรก
             ครองแชมป์แฟนคลับลมจ๋าหล่อเทพของบีสม่ำเสมอไม่เปลี่ยน
“เปียโนบ้านน้องโบเป็นแบบใหญ่ๆ แกรนด์เปียโนใช่มั้ยบี?” เก็ทถามเด็กชายน่ารักตัวขาวข้างตัว
             ผมพอทราบว่าที่โรงเรียนเป็นเปียโนขนาดมาตรฐาน ถ้าอยากโชว์จริงควรต้องบิ๊กกว่า
“ช่าย! บีไม่ชอบหรอก” บีปากยื่นยานคาง
             ก่อนหน้าเคยกรี๊ดน้องโบว่าสวยน่ารักนิสัยคุณหนูผู้ดี
หลังๆ มาเริ่มกันท่าไม่ชอบใจเพราะอี๋อ๋อตามติดเพื่อนตัวเองมากเกินงาม
“น้องลมชอบ ผะ...ผู้หญิงเหรอ?” แต่ท่าทางพี่กายบื้อชั่วขณะ
“อ๋อ น่าประมาณนั้นล่ะครับ” ผมเอออออยากกลบเรื่องลับๆ ตัวเอง


              เก็ท บี พี่โป๊งเหน่งผลัดกันเล่าว่างานดนตรีคลาสสิกนั้นจัดประกวดแค่วงออร์เครสตร้า
แต่มีเดี่ยวเปียโนร่วมสร้างสีสันเฉยๆ เพื่อเป็นการตอบแทนเรื่องทุนจาก ม. นั้น และโชว์ศักยภาพเด็กนักเรียน
บังเอิญได้คนที่มาเทรนเป็นนักเปียโนหญิงชาวจีนรุ่นป้า มีชื่อเสียงมากคนหนึ่งในเอเชียเข้ามาสอนเป็นกรณีพิเศษ
ข่าวลือมีมูลว่าคือเพื่อนเก่าเรียนแพทย์กับคุณลุงหมอที่มอบทุนการศึกษาให้กับลมเหนือ
              ลมเพ้อถึงชื่อน้อง ‘ฮุ้ง’ เด็กตี๋คนที่มันปลื้มจนเก็ทบ่นโอดว่าโดนบีงอน
เพราะไม่ยอมพาไปกินโจ๊กหน้า ม.C บีว้อนท์จะดูหน้าตี๋ฮุ้งที่ว่าให้ได้

“อยากเห็นนัก ลมจ๋าตอนนี้อะไรๆ ก็น้องฮุ้ง บีไม่ยอม!” บีปิดเกมมือถือดังติ๊ด
               โวยเด็กน้อยถูกแย่งของเล่นคาปาก (นั่นชิวาว่าล่ะ; เก้งเอง)
“แต่ก็ยอมใช่มั้ย ตัวเล็ก” พี่ภู่สนุกได้แกล้งบีน้อย
“ไอ้ลมน้องกูขโมยซีนว่ะ ฮิ้ว!” พี่โป๊งเหน่ง
“อุปสรรคเยอะนา ทั้งน้องโบ น้องฮุ้ง ไหนจะเปียโนสุดที่รัก ไอ้สนูปี้อีก...สนพี่ดีกว่ามั้ยน้อง” เก็ทโน้มพูดข้างหูแหย่บีเล่น
“อ้าย-เกรทเดน-เก็ท!” บีฟาดตะเกียบเปรี้ยง
“555”
                พวกเรารวมทั้งผมขำท่างอนตุ๊บป่องแบบแมวๆ
เป็นคิตตี้อมมาร์ชเมลโล่เต็มสองกระพุ้งแก้ม

                ผมลอบมองพี่กายมีสีหน้าดีขึ้นหากแต่ปนมึนงงให้เห็น
คงสงสัยอยู่ว่าไอ้ลมจะสนหญิงหรือชาย ขนาดพวกผมอยู่ใกล้ยังสับสนจนไม่อยากรู้คำตอบ
อย่าคิดมากเลยพี่กาย let’s be ครับ

---------------
---------------------

                  บ่าย 3 เล็กน้อย เสร็จกิจกรรมการกิน
ออกมาย่อยรอ ณ โถงต้อนรับและพักคอยด้านหน้าโรงแรม
“อิ่มตื้อเลยแหะ” ผมเอนโซฟา ลูบหนังท้องตึงหนังตาหย่อน
“ก็หลับซิ” ตัวยักษ์ผู้พิทักษ์เอนไหล่แนบชิดให้หนุนไม่มีอายผู้คน
“ไปเดินห้างมั้ยวะเก้ง พวกพี่ภู่กับพี่แมวชวนไปดูหนังกัน” โจโจ้สอด

“พี่เก้งคร้าบ! เราไปชอปปิ้งกัน ไอ้เฟรมไปไหนก็ไป ชิ้วๆ” บีปะเหลาะผมขณะไล่อีกคน
“เฮ้ มีพลั่วขาย“ เฟรมชูมือถือยักคิ้ว
“เอา“ บีรี่มาหาเฟรมเปลี่ยนท่าทีทันที ไอ้พวกเด็กบ้าเกมเอ๊ย

“ตอนอยากให้ตามใจเรียกหาแต่พี่เก้งนะ” เก็ทตามมาจับหัวบีโยก ก่อกวนเล็กๆ ไม่ให้สุมหัวกับยีราฟ
“พี่เก้งเป็นพี่เดือนเค้าหรอก” บีอ้อล้อเก็ท วันที่ 13 เหมือนกัน ต่างเดือนกรฎาคมกับตุลาคม
“บังอาจไล่กูเด็กนรก จัดการเก็ท!” เฟรมสั่งเก็ทขณะพาดแขนกดบ่าผมไว้
“ทันทีครับ! ทั่น-กับ-ปิ-ตัน”
“อ๊า!” บีเสียงหลง ชิวาว่าตัวจ้อยถูกเกรทเดนเก็ทยกเอวเหวี่ยงลอยหมุนซ้ายขวา
“ไอ้พวกนี้...เฮ้อ” ผมกุมขมับขำ สงสารบีรึก็ไม่ กลางล็อบบี้แท้ๆ ยังกล้า


                  สรุปให้คนขับรถที่บ้านล่วงหน้าเอาของไปเก็บ
 ส่วนพวกเราเดทหมู่ เอ้ย! ไม่ใช่ พี่ยักษ์ติดพี่ภู่ พี่แมวกับเมย์ เก็ทบี เก้งเฟรม
ตัวประกอบได้แก่ เอก โจโจ้ พี่โป๊งเหน่ง พี่วิน เต๋า ต๋องรั้งขบวนและอีกหลายไล่ชื่อไม่หมด
 ที่ไม่รู้คือสองคนหลังแน่วแน่จะไปสมทบรวมกลุ่มเพื่อนนักฟุตบอลห้อง 2
พวกหมอก บอล เคี๊ยง ข่าง ดาว ที่ล่วงหน้ากับคณะสาวคอนแวนต์เชียร์เบียร์ก่อนหน้าแล้ว

                   ไม่ทราบว่ามีเหตุรออยู่ ไม่อย่างนั้นคงไม่อยากไปหรอก


********************TBC ออน เว้นส์เดย์

[rujaya]

คุณชายไนซ์กายก็ยังคงคลาดกะลมเหนือไปอีกนานแสนนาน 555555

เฟรมก็รู้ใจลมนะว่าถ้าไม่ชอบอะไรขึ้นมา หน้าไหนก็ไม่ไว้หน้า

แต่ตอนหน้านี่ซิ จะเกิดอะไรขึ้นหว่า ??????

[puppyluv]

อ๊าาาาาซซซซซ rujaya ปานประหนึ่งกามนิตหนุ่มขี่ม้าเปกาซัส
ควบด้วยความเร็วเหนือแสง
เพิ่งกดบวกไปตอนเมื่อกี้
ปล่อยเป็ดแทนก่อน
อรุณสวัสดิ์วันจันทร์^^

[tuckky]

 

[Gokusan]

ทิ้งท้ายซะ เอ่อ...ชวนลุ้นต่อสุดๆ อ่ะ

ท่าทางว่าตาเฟรมจะมีเพื่อนเป็นไอดอลเหมือนกัน แค่ไม่พูดให้รู้
ดูเป็นเพื่อนกันแบบห่างๆ ที่...โคตรจะรู้สันดานกันดีทีเดียว
ทำอีกคนออกอาการหวงได้นี่ก็...ไม่ธรรมดาล่ะนะ ^^

ชูป้ายไฟเชียร์พ่อคนตัวใหญ่ต่อไป...ใครก็ไม่สำคัญเท่า-คนของเรา-เนาะ ^^V

>> แอบสะใจเล็กๆ...เรื่องอะไร ก็รู้อยู่เนอะ หุหุ ;p

[shoi_toei]

เล่นซะอยากอ่านต่อเลย อยากรู้

[MiSS-U]

 

รอวันพุธอย่างจดจ่อเพราะแค่ชาบูมันไม่อิ่ม

จะเกิดเหตุอะไรขึ้นน้า

บวกเป็ด

[sin]

เราเริ่มรำคาญลมเหนือ นิดหน่อย ตอนเรื่องลมเหนือเราก็ชอบนะ น่ารักดี
พอมาอ่านเรื่องนี้ ทั้งที่ต้องเป็นเก้ง-เฟรม แต่ก็ยังมีแต่ลมเหนือ ลมเหนือ
ใครๆก็รักแต่ลมเหนือ

[muiko]

ชอบตอนที่คนแซว
 แล้วเฟรมตอบอืม...อร่อย น่ารักอ่ะ


รอตอยต่อไปค่ะ 

[Satanza321]

รู้กันรึเปล่าว่าเก้งอร่อยนะ  <<<เฟรมบอกมางิอะ 555

พี่กายนี่คิดอะไรกับลมเหนือ?  รอตอนต่อไปครับ

[malula]

แต่ละคู่หวานไม่แคร์สื่อ
พี่กายโผล่มาหน่อยยังจ๋อยเหมือนเดิม
อาเก้งลื้อนี่มันขี้หึงจริง ๆ คิดมากทำม้าย เฟรมตายรังสถานเดียว

อา...จะเกิดเหตุใดหนอ

[wews]

อยากรู้จัง เกิดอะไรขึ้น

[taroni]

กล่องกันดั้มมาอีกแล้ว 
ที่พี่กายสนิทกับเก้งเพราะเรื่องของลมเหนือนี่เอง

[nekko]

แซวกันน่ารักเนาะเด็กๆ


จะมีเหตุอะไรเกิดขึ้นน้อ



 

[greensnake]

ช่างเป็นการกินชาบูทีี่แสนจะวุ่นวายซะจริงๆ 
งานนี้พี่กายที่แสนดีก็ยังทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
เฟรมก็ยังมึนได้อย่างดีเยี่ยม ยกเว้นตอนอยู่กับเก้งเท่านั้น
อะไรก็ไม่เท่า กันดั้ม ไม่มีวันตายจริงๆนะ มาอีกแล้ว
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[ToffeE_PrincE]

 

 

[NOoTuNE]

เห้อออ จะเกิดไรขึ้นหนอ


ปล.นุ้งบี แอด GC พี่มาด้วย พี่เวล 46 แล้ว เดี๋ยวขาย น๊อตให้ 555555 

[donutnoi]

ลมมาแต่ชื่อ แต่ก็แรงให้หลายคนสะเทือน  เก้งอย่าได้หวั่นไป 

แต่ก็สงสัยนะเฟรมไม่คุยกับลมแต่เข้าใจลมมาก

[wi_OoO_wi]

แซวเพื่อนนนนนนน   

 

[ruby]

อยากรู้ตอนหน้าเร็วๆ จะมีอะไรเกิดขึ้นนะ

[mystery Y]

กำลังขมวดคิ้วกับเก้ง พอเจอบรรทัดพระเอกขี่อูฐเข้าขำก๊ากเลย เป็นการกินชาบูที่สนุกดีเนอะ

[chaWice]

ได้กล่องกันดั้มมาแล้ว ศึกษาดีดีะ เฟรมนะ

พี่กายนี้ ลมฟีเวอร์มานานมากเลยเนอะ

เฟรมเก้ง หวงกันไปมา ><

[myd3ar]

น้องลมนี่ขนาดตัวไม่มา

ประเด็นยังเกิดได้นะ

[So_Da_Za]

ลมเหนือ-ฮุ้ง ลมเหนือ-ฮุ้ง ลมเหนือ-ฮุ้ง ลมเหนือ-ฮุ้ง
ผิดเรื่องล่ะ โดนเหยี่ยวตืบ 555

[aorpp]

ตอนหน้าจะมีอะไรระทึกกันละเนี่ย
พี่กายน่าเห็นใจในความพยายามมากกกก
พยายามมาสามเรื่องแล้ว แห้วบนบ่ายังปริมาณเท่าเดิมเนาะ
อยากอ่านเก้งเฟรมตอนเด็กๆอีกจังเลยค่ะ ยิ้มหวาน
+1 

[sukie_moo]

เฟรมขี้หวงชะมัด แต่เปิเผยขนาดนี้เก้งไม่ต้องกังวนไป

[hello_lovestory]

เฟรมมาเต็มแบบว่าหวงขั้นเทพ