หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:*จบ* p.27

[pahpai]

นานๆฉะเป็นเฟรมพีโอวีซักที มาทีไร อาการหลงเมียเยอะตลอด 555

[malula]

กะไม่ให้คลาดสายตาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยใช่ไหมเฟรม
เป็นเก้งก็น่าเหนื่อยกับความร้อนแรงเกินพิกัดของเฟรมเหมือนกันน้า...
พวกคุณผู้ชายชอบแอบทำอะไรลับหลังคุณเมียเหมือนกันไปหมด
พี่มอส-ต้นจั๋งคืนดีกันแล้ว ก็ขอให้คบกันนาน ๆ ด้วยเน้อ

อ้อที่ได้อ่านช้าเป็นความผิดของโจ๊กเหรอนี่ แย่ ๆ

[donutnoi]

ช่วงนี้เฟรมรับแต่สีชมพู แต่ชมพูไหนก็ไม่ถูกใจเท่าเก้งสีชมพู        ดีกรีความหวงของเฟรมไม่ลดเลย 

วาเลนไทน์ขอหวานๆสักตอนนะคะ 

[bauloy]

เปิดมาตอนเเรกๆน่าร้ากกกกกหมาบ้าเฟรมมันตาบอดสี อิอิ
เเต่ตอนท้ายชอบสุดๆเลย ที่ว่าเฟรมเอารูปเก้งตั้งธีมมือไว้ต่อจากตอนนั้นอีกหลายปี ชอบบบ ดูเป็นผู้ชายอบอุ่นรักมั่นคง มีเเฟนงี้รักตาย

[tuckky]

โลกเป็นสีชมพูแหววเลยนะ  เฟรม....

(โจ๊ก เขาขอหวานๆนะ ขมๆไม่ชอบอ่ะ แล้วเรื่องของตัวเองเมื่อไหร่จะเล่า รอ J&J อยู่นะ  )

[nekko]

สามีหนูเพ้อมากๆๆๆพี่เก้ง


รอ2J อยู่นะ  

[taroni]

ความรักมันเข้าตาเฟรม

[NOoTuNE]

อิจฉาคนมีความรัก มองอะไรก็เป็นสีชมพู 

[mellowshroom]

เก้งน่าฮักแท้ 

[chaWice]

หูย เสื้อคู่ๆๆๆ
มันฟินมากอ่ะ
น่ารักๆ

[ROCKLOBSTER]

  คาใจต้นจั๋งพี่มอส  อยากรู้ละเอียดยิ่งกว่านี้

 หลงลม...รักหมอก....ชอบเก้ง........ฮิ้ววววววว

[So_Da_Za]

ให้มันเป็นสีชมพู อิอิ
คนเรานะ อะไรๆเลยมีแต่สีชมพู

[wews]

ชมพูจริงๆน้า

[greensnake]

เฟรมนี่ท่าจะอาการหนักนะเนี่ย หลายอย่างเลยทีเดียว
หลงเมีย(อันนี้หนักมาก) กลัวเมีย(ขั้นกว่าของเกรงใจ)
ไหนจะตาบอดสีอีก เห็นอะไรเป็นสีชมพูไปหมด
ต่อไปนี้ก็จะได้รู้กันล่ะว่าของใครเป็นของใคร เพราะเสื้อหนูบี
เห็นใครใส่จับคู่ได้เลย  ที่แน่ๆได้แล้วหนึ่งคู่ เก้งและเฟรม
คงได้เห็นใส่กันให้ว่อนอ่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดจ้า

[kanda53]

เฟรมเอ๋ย...เชื่อแล้วว่ารักเมีย...หลงเมีย..
เมียเป็นใหญ่...อนาคตไกลเพราะมีเมียดีนิ

  & 

[choijiin]

อยากมีคนมาใส่เสื้อคู่บ้างอะไรบ้าง
มาลงรับเทศกาลทรมานคนโฉดอย่างเราๆได้ทันใจเหลือเกิน
คนเขียนที่รัก
 
อ่านแล้วอยากจับเก้งมาฟัดแก้ม
จะได้รู้สักทีว่าแก้มเมียน้องเฟรมมันเด้งดึ๋งขนาดไหน
อุฮิ้ววววววววววววววววววววววว
 

[nutty2554]

จะเป็นลม 


ลงไปกี่ตอนแล้วเราเพิ่งจะเห็น ฮือออออออ คิดถึงเก็ทกับบี เมื่อไหร่จะได้กัสักที ---ไม่ใช่แระ

เฟรมเก้งงงง ขอไปอ่านก่อนนะ เดี๋ยวมาเม้นให้   

[puppyluv]

----malula ผมโดนหักค่าขนมทางไลน์อ่า
     มาสาย ขออภัยในความไม่สดวก เมื่อเช้าเข้าเล้าแล้วแฮงค์เล็กน้อยติดๆ ดับๆ
แฮปปี้วาเลนไทน์ครับ โจ๊กจะรับหน้าที่ตลอดเดือนนี้ (อย่างเป็นทางการ)
ส่วนเจ้าของเจไดจะเข้ามีนาโน่น
...ซียู ออน ฟรายเดย์^^

*********************
My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 20 คำถาม
Geng's







                  เคยไหม เวลาเราใช้ชีวิตอยู่กับใครนานๆ จนบางครั้งเผลอคิดว่าเป็นของตาย
ยังไงก็เป็นของเราวันยังค่ำเพราะเชื่อใจซึ่งกันและกัน ไว้วางใจอีกฝ่ายอย่างยิ่งยวด
จนลืมนึกไปว่าทุกสิ่งย่อมมีรอยแยกเล็กๆ อยู่เสมอ

                 วันพุธเช้าวันต่อมา ณ ล็อกเกอร์ใต้อาคารสารพัดชมรม
 ยัดอุปกรณ์ซ้อมเช้าเสร็จจะออกไปหาอะไรกินกับเอก โจโจ้
“เฟรม” ลมเรียกคนข้างตัว ลงบันไดมาจากชั้นสองพอดี 
“อ๋อเออ เก้งไปก่อน เอาเหมือนกัน” ลูบบ่าพลางออเดอร์ผม
“อืม” ชะงักเล็กน้อยมองสลับระหว่างลมกับเฟรม ไม่ชอบแต่ยอมห่าง


“ไอ้สนูปี้มันกินนกด้วยว่ะเอก” โจโจ้เดินผ่านจักรยานฟิกเกียร์สีดำลายซิลเวอร์ของลม
           แฮนด์ขวามีสายร้อยลูกเต๋าสลักคำว่า L กับขนนกสีขาวปลายเทาเป็นพู่ห้อย
ขนแหว่งไปบ้างแต่ยังปลิวเล่นสายลมหลอกล่อนัยน์ตา
“เออว่ะ ของกูหายหรือแจกหญิงหมดไม่รู้ งานแฟร์โรงเรียนหลังมิดเทอมทำอีกดีมั้ยวะ?” เอกพูดถึงพวงกุญแจร้อยลูกเต๋าครั้ง ม.4 ปีที่แล้ว
“กูขี้เกียจหยอดเรซิ่นว่ะ ต้องเจาะรูร้อยเชือก เรียงว่าใครชื่ออะไรอีกแสบตาค่อด” โจโจ้ตัวอู้
“เห็นทรายกับเจนี่ว่าจะขายอะไรไม่รู้ แต่เสาร์นี้นิสากับหญิงห้อง 3 จะไปหาร้านทำตุ๊กตาน้ำตาลมาแปะหน้า อยู่แถวบ้านกูพอดี สนเปล่าเก้ง?” เอกไพล่ชวนผม
             นับถือจริงๆ ล้มแล้วลุก เสียใจไม่ถึง 24 ชั่วโมงก็กลับดี๊ด๊าใหม่
จะกะล่อนโดยสันดานหรืออยากเอาชนะไม่ทราบได้

“วันเสาร์หลังซ้อมเช้ากูกลับไปติว ใกล้สอบแล้วนะมึง” ผม
“เออใช่ เรียนพิเศษจบครอสแล้วนี่หว่า สรุปไปติวบ้าน กูนึกว่าติวต่อที่นี่?” เอกถามย้ำเรื่องที่รู้แล้ว
“รมย์ดำกับไอ้แบงค์จะเอาด้วยเลยให้พี่ไปสอนที่โน่นแทน กะให้กูซ้อมวงกับมันจนอาน” ผมตารางแน่นขยับไม่ได้
“โดนกักบริเวณซะงั้น” โจโจ้คารมดี
“รันทด...อือ” เก้งป้อแป้สงสารตัวเอง
“สู้ๆ เว้ยเพื่อน ไว้จะพาเด็กไปชูป้ายไฟหน้าเวที 555” เอกสนุกแกมประชดเล็กๆ
                   กรกฎาคิวทองครับช่วงนี้ ในวันหนึ่งๆ อยากให้มี 25 ชั่วโมง
ถ้าไม่ได้โรงรถเป็นห้องซ้อมดนตรีและยังมีเรียนพิเศษข้างนอกอีกได้ตายหยั่งเขียด


                   ถึงแคนทีน สั่งโจโจ้แยกไปเอาก๋วยจั๊บ 2 ที่ ส่วนตัวเองหยุดหน้าร้านน้ำ
ลอบหันหลังกลับไปใต้ถุนอาคารกิจกรรมชมรมเพิ่งจากมา
ลมกับเฟรมอยู่ล็อกเกอร์ข้างนอกโซนแถว x,y,z ยืนเด่นให้เห็นก็จริงแต่รับรู้ว่าพูดกันลึก
วิธีคุยความลับของลมเหนือคือต้องเปิดโล่งแต่เว้นระยะห่างไม่ให้ใครได้ยิน
                   นี่เห็นเป็นครั้งที่สองหลังจากวันนั้น วันที่ถูกเปลี่ยนสถานะไม่ใช่เพื่อนนั่นล่ะ
ถึงท่าทีของลมที่ผ่านมาจะเปลี่ยนความคิดผมให้รู้สึกดีขึ้นมากก็ตาม แต่อดระแวงไม่ได้อยู่ดี มีความลับอะไรกัน

-----

                  แทบไม่ต้องรอตัวใหญ่ก็ตามมาสมทบ รีบบอกเรื่องที่สงสัย
“ต้นจั๋งมาติวกับเราด้วย เที่ยงครึ่ง” เฟรม
“ที่ลมเรียกมึงคุยเมื่อกี้นะเหรอ?” เอกถามอย่างใจคิด
“แค่ต้นจั๋งคนเดียวน่ะนะ?” ผมย้ำ
“ดีเลย ข้อสอบตรงเว่อร์ กูชอบ” โจโจ้พูดคนละเรื่องเดียวกัน
                  ทำไมลมถึงเรียกเฟรมกับแค่ต้นจั๋งจะมาแจมด้วย
เก็บงำความไม่ชัดเจนไว้เพราะมือใหญ่ลูบหลังเอว มึงจะวิชากาลามะสูตรกลางแคนทีน
 สงสารกูหน่อยเถอะ เมื่อคืนก็กินกล้วยไปรอบแล้ว
อ๊า! ลบประโยคข้างบนด่วน แค่ลืมตัวฉลองเสื้อใหม่เท่านั้นเองครับ ไม่มีอะไรในกอไผ่

---------
----------

                 เที่ยงครึ่งตามเวลานัดหมาย
“เอาตรงๆ เน้นๆ เลยนะ” โจโจ้พร้อม
“ฟังดีๆ ของฟรีมีครั้งเดียว ภาษาไทยก่อนละกัน” บีเริ่มวิชาแรก
                  ผม เฟรม เอก โจโจ้ ลม ต้นจั๋งและบีรวมตัวกันติวข้อสอบเก่าหลังทานข้าวเที่ยง
คนที่อ่านโจทย์คือบีไม่ใช่ลม มีต้นจั๋งท่าทางซึมเหม่อลอยจนไม่กล้าคุยด้วย
ปล่อยลมตักข้าวเข้าปากเงียบๆ ไม่ช่วยเก็บจานเหมือนทุกวัน
                   ขาดเก็ทประชุมสภานักเรียนยังไม่เสร็จ
เห็นบอกวุ่นเตรียมงานรับมหกรรมการสอบคัดเลือกอะไรซักอย่างวันเสาร์นี้
ฟังไปก็หาวไปสารอาหารตกถึงท้องสมองไม่ค่อยสั่งการ หนังท้องตึงหนังตาหย่อน

“...เอามือมึงออกไป” ผมกระซิบบอกปลาหมึกประจำตัว
“...เมื่อย”
“...เมื่อยพ่อง นี่โรงอาหาร”
“มันง่วง ฮ้าว!” อ้าว ไอ้เชรี่ยเฟรม

“ง่วงก็พอเว้ย ตอบข้อไหนโจโจ้ ก. ข. ค. ง.?” บีโวยบ้าง
“ข้อ ง.งู ถูกทุกข้อ” โจโจ้ตั้งใจอยู่คนเดียว
“โอเชถูก พอนะเมื่อย” บีเก็บชีท
“ขอบคุณครับบี แล้วมีซีร็อกให้เอกเปล่าเอ่ย” เอกจ๊ะจ๋าเกิน
“มีอยู่ชุดเดียว”
“งั้นบีเอาไปซีร็อก ต้นจั๋งจะเอาไปให้แอนนากับนัยด้วยมั้ย?” ผมใจดีถึงเพื่อนต้นจั๋งขณะอีก 10 นาทีจะเข้าเรียนภาคบ่าย
“นัยยังไม่มี แอนนาคงมีอยู่มั้ง” ต้นจั๋งถอดแว่นขยี้ตาโหลสภาพซอมบี้
“งั้นหมดนี่เลย 7 ชุดให้นัยกับต้นจั๋งด้วย แทงกิ้วบี” ผม
“ด้วยความยินดีครับผม” บีน่ารัก

              ทุกคนแยกย้ายหาน้ำตาลเติมเส้นเลือด
แค่ติวยังหงายเงิบทำความเคารพโต๊ะจะหลับมิหลับแหล่ อ่านเองคงเดี้ยงสามวันเจ็ดวัน
แวบๆ หางตาว่าพี่มอสเตร่อยู่แถวล็อกเกอร์ คงอยากได้ตัวคนของตัวเองเต็มแก่
แต่ลมคุมต้นจั๋งแจไม่ปล่อย เฟรมสบตาผมรู้เลยว่าต้องการอะไร


“ลม คือ...” เรียกลมไว้แต่สัญญาณมือบอกบีล่วงหน้าพาต้นจั๋งไปถ่ายเอกสารที่สโตร์ (ซึ่งต้องผ่านล็อกเกอร์ หุหุ)
“อะไรเก้ง”
“คือ พี่สาวยะ...อยากได้ฟิกเกียร์ เลย...เอ่อ...” แทบกัดลิ้น
“พี่กวาง พี่สาวเก้งที่เมกา?”
“อ่า...ใช่” ต้นจั๋งถึงมือพี่มอสพอดี ค่อยเป่าฟู่โล่งอก
                ลมหันหลังมองตาสายตาผม เผลอยิ้มแห้งเป็นโจรกระจอกถูกจับได้โดยละม่อม
(T^T) สวยล่ะ เกิดความเงียบชั่วอึดใจ

“ถ้าเรื่องจักรยานเก้งถามเก็ทดีกว่า ไว้จะบอกมันให้ ส่วนมึงเฟรม กูหมายความตามนั้นจริงๆ ถ้าเป็นอย่างต้นจั๋งกูไม่ไว้หน้าแน่ๆ”
“อือฮึ หึหึ” เฟรมถูต้นคอพยักหน้ารับเขินๆ
“นี่เมียหรือแม่เช็คดูดีๆ โรคเกียมัวขึ้นสมองล่ะ” แล้วก็ไป
“ง่า!” (0-0) กรกฎาตาเหลือก ติวเตอร์พ่นกรอกหูเมื่อครู่ดีลีทหายเกลี้ยง
              ไอ้ลมเทพตีวัวกระทบคราดระยะประชิดเผาขนไหม้เกรียม
เพิ่งเก็ทไอเดีย ‘เกียมัว’ ก็ ‘กลัวเมีย’ น่ะซิ

“55555” วัวสมองทึ่มชื่อเฟรมหัวเราะดังก้อง
“ใช่ด่ากูเปล่าวะ หยุดเลยไอ้นี่!” เก้งตาค้างซัดกระสอบทรายข้างตัว
ได้ร้อง “โอ้ยๆๆๆ เจ็บ!” ไปตลอดบ่ายนั้น

------------
---------------


                จบวิชาสุดท้าย งานหนักสำหรับทีมบาสเกตบอลโรงเรียนเพิ่งเริ่มต้น
“เก้ง! กูซ้อมสายครึ่งชั่วโมง บอกจารย์โค้ชด้วย” เก็ทพุ่งมาหา
“ได้ ประชุมสภาหรือสารวัตร?” ผมถามกลับ
“บอกยังไงก็ได้ กูทำงานนอกห้องคอมเดี๋ยว” แล้วมันก็ไป
“อ้าวเฮ้ย!” ทิ้งเก้งเอ๋อแดก
              หันไปเห็นหนูบีถูกทิ้งให้สะพายกระเป๋าหน้าหงิกเป็นม้าหมากรุกอยู่คนเดียว

“บีครับ ไปดูเอกซ้อมก่อนมั้ย” เอกชักจะพูดมากกับบีเกิน
“ซื้อขนมก่อนเปล่าวะบี เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน” โจโจ้ชวนอีกคน
“ไม่! กูจะกลับบ้าน” เด็กชายหน้าหมวยเซย์โนแล้วก็ไป
             ทิ้งพวกเราเกาหัวแกรกๆ พร้อมคำถามว่าบ่ายนี้เกิดอาเพศอะไร
ลมไม่แลพวกเรา ต้นจั๋งเรียนคาบเดียวก็ระเห็จไปนอนห้องพยาบาลจนเลิก
ป่านนี้พี่เจ้าของคงขโมยตัวกลับไปแล้วไม่ต้องห่วง แล้วเก็ทกับบีแยกคู่ปาท่องโก๋นี่อีก (+^+) งง

------------

               ข้ามซ้อมบาสเสร็จ หลับในรถจนถึงที่หมาย
 ซ้อมดนตรีตามรูทีนเดิม ลากขาตาหนักกลับมานอน
กำลังจะคลานขึ้นเตียงตอนเกือบห้าทุ่มเก็ทดันออนเข้ามาให้ลบแชร์และแท็ครูปออก
สงสัยถึงได้โทรกลับหาเพื่อนกลางดึก

“ไงวะ ให้กูลบรูปมึงหมดเลยเหรอ?” ผม
(“เออ! ทั้งบี ลม กู 3 คนหมดเลยนะ ไม่อยากมีปัญหา”) เก็ท
“ปัญหาอะไรวะ?” ผมสงสัย
(“จำน้องแก้มเด็กคอนแวนต์ ม.3 โรงเรียนเก่านิสาได้มั้ย”)
“ได้ ทำไม?” คนนี้เฟรมก็เตือนห้ามเกี่ยวข้องด้วยเหมือนกัน

           เธอเป็นหญิงชื่นชอบเกย์หรือคลั่งไคล้ผู้ชายท่าทางเหมือนเกย์
ล็อกอิน ‘แก้มใส ลูกชุบหวานอร่อย’ เข้ามาทีไรทำเอาสยองจนต้องกักลงสแปมและอันเฟรนด์ทิ้ง
(“เข้ามาแอดเฟซกู ดันล้วงรูปบีกับกูไปปล่อย แล้วเกิดอะไรขึ้นรู้ไหม”)
“งามเลยล่ะซิ” ท่าทางกิดากรและทิวากรจะถูกรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวเหมือนที่ผมกับเฟรมเคยโดน
(“นั่นล่ะ มีน้องท่าทางสตอลเกอร์ตามบีถึงเซเว่น ที่กูไปห้องคอมเมื่อกี้คือให้พี่คนรู้จักสอนวิธีลบพาร์ทต้นขั้วให้แชร์ไม่ได้ แต่เสียอย่างตรงจะเหมือนแฮกเกอร์กลายๆ ไม่อยากทำเมล์มึงพัง ลบให้หน่อยละกันเก้ง”)

“ได้ จัดการให้ มีพวกมึง 3 ตัวเสนอหน้าที่ไหนกูดีลีทเรียบ” ผม
(“เมล์ไอ้เฟรมด้วยนะ ช่วยหน่อยคืนนี้เลย”) เก็ทได้ที
“โอเช อ้อ! นึกออกล่ะ อย่าบอกนะว่าที่บีงอนมึงเมื่อบ่าย” เพิ่งนึกได้
(“นั่นแหละ แรกๆ น้องแก้มก็คุยดี หลังมาอยากรู้เกิน โพสต์มาทีเป็นหน้า กูก็เฉยไม่ตอบไม่ดูหรอก ทิ้งไว้จะลบไม่ลบแต่บีมาเจอเลยเข้าใจผิดซะ”)
“บีเจอก่อนเหรอ?” ผมตื่น ถึงจะบอกว่าเพื่อนในเน็ตแต่โพสต์มามากขนาดนั้นเป็นกูๆ โกรธตาย
(“ก็บีมาช่วยดูเมล์ลูกค้าให้แม่กู บ้าเลยงานนี้”)
“อ๋อ เข้าใจล่ะ” ผมบางอ้อ

              อิจฉาเพื่อนตัวเล็กน่ารัก ได้ใจเก็ทไปครองหมดดวงทั้งที่ไม่เคยบอกรักชอบให้ได้ยิน
ไนซ์บอยแสนดีขนาดนี้ไม่รักได้เสียดายตาย
             เพื่อนคนที่ผมแอบมอง...เพราะอยากเจิดจ้าสว่างไสวแบบนั้นบ้าง
เฟรมจะมองมาที่ผมคนเดียว อยากใจเด็ดเหมือนที่เก็ทกล้าบอกพ่อกับแม่หรือเพื่อนตัวเองว่าชอบผู้ชายคือบี
...เพราะผมอยากออกจากเงามืด
...ดูเพราะอยากรู้วิธีการ
...เพราะรักไอ้ยีราฟทึ่มตัวนี้มากเหลือเกิน


(“บีก็เข้าใจอยู่นะแต่ไม่ยอมพูดด้วยจนกูเสียเซลฟ์ เห็นที่โรงเรียนฮาๆ ลั้ลลา แต่อยู่กะกูคนฟีลเลยนะเว้ย”) เก็ทโอดจนผมอยากด่าให้
“เก็ท...ถ้าบีไม่คิดอะไรกับมึง มันไม่งอนงี่เง่ากับเรื่องแค่นี้หรอก คิดดูดีๆ” ผมสวมหมวกศิราณี
(“เหรอวะ หึหึ”) เก็ทฟูใจกับคำไม่กี่คำ เออนะ ชั่วโมงนี้
“มึงไม่รู้อะไร เท่าที่ดูก็มีแค่มึงคนเดียวที่มันเข้าหา อะไรก็เรียกแต่เก็ทๆๆ บีไม่มีคนอื่นหรอกเชื่อกู” ผมเชียร์เต็มที่
(“555 คงงั้น ใจว่ะเก้ง เอ่อ...บีออนจะแชทว่ะ แค่นี้นะแทงกิ้ว”)
“โด่! อิชชี่ เกลียดคนมีความรักว๊อย!”
(“55555”) เก็ททิ้งท้าย


                ผมแหกปากร้องอิจฉาใส่มือถือก่อนตัดสายพร้อมยิ้มกว้างอยู่คนเดียว
ฉับพลันประตูระเบียงเปิดผลัวะ เฟรมยืนจังก้าพร้อมเอาเรื่อง
“มีอะไร ทำอะไรพัง เป็นอะไรหรือเปล่า!?” ถามเหมือนตกใจมาก จับลูบเนื้อผมไปมา
“ไม่มีอะไร คุยกับเก็ท มันตัดสายจะออนกับบีเลยด่าให้”    
“แล้วไป ฟู่!” เป่าอากาศระบายลมเข้าเสื้อยืดตัวเอง
“อย่าบอกนะว่าวิ่งขึ้นบันไดมา” ผมสำรวจ
“เปล่า ไปหาอาม่าแล้วซู้ตบาสเล่นน่ะ”

“งั้นไปอาบน้ำ เก็ทให้ช่วยลบรูปที่มีมันสามตัวให้หน่อย น้องแก้มทำพิษ” ผมเล่าคร่าวๆ 
            มีถามย้ำว่าใช่น้องแก้มคนเดียวกับที่ก่อมลภาวะใส่คู่เรา
พอบอกว่าใช่ก็อนุญาตให้ผมจัดการตามสะดวก

“ทำเลย ช้าไปไอ้เด็กนรกได้งอนไม่เลิก” เฟรมโยนมือถือลงบนโต๊ะคอมพิวเตอร์จะเข้าห้องน้ำ
“555 กลัวไอ้บีมากกว่าเพื่อนตัวเอง” ผมล้อ
“ปากมัน...” เฟรมทำนิ้วจับเป็นปากเป็ดร้องก๊าบๆ ไม่หยุด
             ผมขำยอมจัดการตามสั่ง จังหวะนั่งโต๊ะรอเปิดเครื่องถึงหยิบมือถืออีกคนมาเล่น

(‘ตริ้ง!’) ยิ้มทันที วอลล์เปเปอร์คือรูปผมสวมเสื้อยืดม่วงพิมพ์ ‘ของกู’ เด่นเด้งเต็มจอ
              เห็นรอยยิ้มกับแก้มบุ๋ม ภาพเบลอไม่ชัดแต่หล่อใช้ได้เหมือนกันนะเรา
กดเล่นเรื่อยๆ ข้อความเข้าที่ค้างในลิสต์รายชื่อสุดท้าย ‘L’
ฉุกวูบหล่นตาตุ่มทันที เมมโมรี่ลายเซ็นอักษร L เขียนลากเส้นแบบตัวพิมพ์ใหญ่
ตวัดหางหยักกลับเป็นหัวใจดวงเล็กๆ ติ่งท้าย ปรากฏอยู่หลังชีทโน้ตเปียโน...ลายเซ็นของลม

               ดูรายละเอียดูหมายเลขและบันทึกการส่ง
[ข้อความ: 25 min]
[ผู้ส่ง L: 08x-xxxxxxx]
[รับ: วันที่/x/xx/xxxx/ เมื่อ: 19.05 น.]
               กดไล่ดูเบอร์โทรเข้าโทรออก จำได้ว่ามีสายเข้าแต่เฟรมกดตัดไม่รับแต่โทรกลับทันที
ขณะรุนหลังส่งผมเข้าในห้องซ้อมดนตรี ขณะนั้น 19.30 น. พอดี
จำได้แม่นยำเพราะตัวผมกดหยุดเสียงเตือนที่นาฬิกาข้อมือ
               ทว่าไม่มีเบอร์ใดๆ ปรากฏ เจ้าของเครื่องคงลบไปแล้ว

               หลับตาหยุดความสับสนวุ่นวายในเส้นสมอง
ระยะเวลาที่ส่งข้อความ ห่างจากโทรเข้า 25 นาทีเท่าแมสเซสนัดหมายเป๊ะ
...เฟรมกับลมโทรศัพท์หากัน กระทำเรื่องลับหลังผม
นัยน์ตาพร่ามัว ตัวเย็นชาดิก ก้อนเนื้อในอกปวดหนึบดั่งถูกชก ‘L’ ในมือถือของคนที่ผมรักคือลมสีขาว
...ทำไมต้องเป็นคนนี้
...ทำไมต้องเป็นลมเหนือ

                คนที่ผมระแวงมาตลอดตั้งแต่วันแรกพบเจอ
คนที่เพิ่งแปรเปลี่ยนความรู้สึกจากเกลียดชังให้อาจกลายมาเป็นเพื่อนกันได้

...โกหก
...เฟรมโกหก   
หอกร้ายพลันพุ่งจากรอยแยก...แทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจ



*************TBC by hurt in Valentine's

[rujaya]

อย่าคิดมากนะเก้ง เฟรมกะลมไม่มีทางเป็นอย่างที่คิดแน่ๆ

พรุ่งนี้วาเลนไทน์แล้ว อย่ามีเรื่องเลย 

[Gokusan]

ฮ้อยยยย น้ำตาจะไหล T^T
นึกว่าหายไปไหนยังไม่มา...งืดดดด
เปล่าเลย...ลืมเปลี่ยนหัวเรื่องแค่นั้นเอ๊งงงง

.....เดี๋ยวมา..ขอเวลาอ่านแป๊บ.....

อ่านจบปุ๊บ...โอ้โห สายซึนได้ที่เลยลูกเอ๊ย!!
สืบสาว คิดเองเออเอง...ก็เพราะเป็นแบบนี้ไง ใครจะบอกทุกอย่างล่ะค้า
ท่านเทพของน้องก็บอกอยู่แล้วว่ารู้ความลับ แถมกล้าบอกประโยคเกียมัวด้วยอีก
ยังไงเขาก็ไม่ทำอะไรตายีราฟหรอก แต่ถ้าคนของหนูทำหนูเนี่ย...ไม่น่ารอดนะคะ จากรูปการณ์แล้วเนี่ย

ความระแวง...เรารักเขามากเกินไปหรือเราไม่ไว้ใจเขากันแน่...สำรวจใจดีๆ นะตัว

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...ป้าว่า คนโดนเละท่าทางจะเป็นตาพระเอกนะคะ
ทั้งคนซึน ทั้งท่านเทพ เคลียร์ยาวววว << ทางที่ดี...เคลียร์ต่อหน้าเลยดีกว่า แล้วมิตรภาพจะตามมาค่ะ ^^V

[bauloy]

หนูเก้งอย่าคิดมากกกกกสิลูก ฟังคุณยีราฟคอยาวอธิบายก๊อนนน
รอตอนไปค่ะ

[nekko]

หนูเก้งอย่าคิดมากนะลูก อยากรู้อะไรก็ถามคุณยีราฟเลย


 

[MiSS-U]

ดูท่าเฟรมจะงานเข้า  แต่เก้งเอ้ย  อย่าคิดมากนะ

และแอบน้ำตาซึมเบาๆไปกับเก้ง 

ปล.เราก็ว่าเอ๊  วันนี้คงไม่มาแล้ว  ที่ไหนได้มาแล้วแต่ไม่รู้นี่เอง

รออย่างจดจ่อเลยนะเนี่ย 

บวกเป็ด

[malula]

ระหว่างเก้งกับพี่เหยี่ยว ความหึงและการนึกไปเองนี่พอฟัดพอเหวี่ยง
ตัวติดกันแทบจะสิง จะให้เฟรมเอาตาไปมองใครได้อีก

สวัสดีวันแห่งความรักล่วงหน้าจ้า...

[Nus@nT@R@]

เก้งคิดมากไปป่าว อาจจะไม่มีอะไรก็ได้

[donutnoi]

เก้งอย่าคิดมาก ไม่มีอะไรหรอก เฟรมคงมีเหตุผลที่ไม่บอกหรอก 

[NOoTuNE]

เด็กน้อย งี่เง่าได้เสมอเมื่อเป็นเรื่องของลม


รู้นะว่าเก้งหน่ะ เชื่อใจเฟรม แต่พอเป็นเรื่องลมเหนือ เหตุผลปลิวกระเจิง


ไม่ใช่ไม่ชอบ หรือเกลียด ก็แค่ลมเนี่ยเป็นไอดอลของเก้ง เลยพาลเหม็นหน้าไปซะ



เด็กน้อยจะได้โต หล่ะคราวนี้

[ToffeE_PrincE]

 

 

[mystery Y]

เฮ้ยๆๆ วาเลนไทน์ทั้งทีทำไมมันโศกงี้อ่ะ อย่างนี้ต้องเรียกว่า"ลม(ทำ)พิษ"ใช่ไหม

[muiko]

เก้งอย่าคิดมากนะ
แต่อยากเห็นเก้งโกรธเฟรมอ่ะ
สะใจดี.