หัวข้อ: Re: [รัก ร้อน เรา]:*จบ* p.27

[mystery Y]

เพลงเพราะอ่ะ ชอบจัง เฟรม-เก้งมีความสุขเว่อร์ ดีใจกับชัยชนะทั้งบาสและดนตรีด้วย ตอนหน้าทะเล~

[chaWice]

อดทนกับความเหงาที่เราต้องเจอ ...

ดันเผลอเปิดเพลงไปด้วย
ต่อมน้ำตาจะแตกตาม

บ้าจริง   

อดทนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[malula]

เพลงเพราะมาก
ห่างกันเพื่อให้มีเวลาคิดถึง ดีกว่าอยู่ใกล้แล้วมีแต่ความไม่เข้าใจ (อันนี้เปรียบเทียบเฉย ๆ)
อ่า...เหมือนเฟรมจะหาเหตุสั่งลาได้ทุกสถานที่ ทุกเวลา เอาเหอะ เด็กกินจุต้องตุนไว้เยอะ ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า

ปล.มันที่ว่าคงไม่ใช่เผือกมันเนอะ คิคิ

[Satanza321]

ยินดีกับความสำเร็จของทั้ง 2 คนด้วยนะ เป็นปลื้มแทน ตอนเก้งกับรมณ์ดำร้องเพลง"อดทนกับความเหงา"

แทบขนลุก(อินนะ ) เปิดเพลงแล้วฟังไปด้วย อ่านไปด้วย อารมณ์มันได้จริงๆอะ

เฟรมพลาดแล้วหละ จะไปเดทกัน 2 ต่อ 2 แต่ไหงมาซะเต็มรถเลย 

[sukie_moo]

เพลงเพราะๆเยอะเลย ชอบ

โมเมนต์ที่อยู่ด้วยกันมันอบอุ่นมากๆ(เห็นแต่ตอนอบอุ่นอ่ะ  ตอนเร่าร้อน เบนกล้องหนีทำไมเนี่ย)

[ruby]

เพลงเพราะ น้ำตาคลอเลยตอนเก้งร้องเพลงสุดท้าย
ชอบตอนที่สองคนเค้าคลอเคลียกัน อบอุ่นดี
เก็บเกี่ยววันเวลาที่มีความสุขไว้เยอะๆนะ
เวลาห่างกันจะได้มีกำลังใจ อดทนไว้
นี่ขนาดยังไม่ได้ห่างกัน คนอ่านยังอินได้ขนาดนี้เลย
 

[daisy]

ฮือออออออออ จะจากกันแล้นนน

[wews]

น่ารักมากๆ 
ชอบทุกเพลงเลย
 

[muiko]

อดไปเที่ยวตามประสาคู่รักเลย

เฟรมเก้งน่ารัก ไม่อยากให้ห่างกันเลย

[rujaya]

เพลงเพราะมาก 

น้ำตาไหลตอนเก้งร้องไม่จบเพลง แล้ววิ่งเข้าหลังเวทีไปกอดเฟรม 

ความหวานของทั้งคู่ยังหวานสม่ำเสมอ เวลาอีกสามร้อยกว่าวันที่จะต้องไกลกัน

เก็บเกี่ยวความทรงจำไว้ให้นานที่สุด

ตอนหน้าทะเล แต่มี กขค ไปเพียบ น่าสงสารเฟรม 

[nekko]

เก็บความหวานไว้เยอะๆๆๆ


 

[eaey]

เก็บสแปร์ไว้แล้ว ปล่อยให้เมียสนุกกับเพื่อนๆบ้างเถอะะ

[aishiteru.]

เย้ยยยย เค้าพึ่งมาส่อง พึ่งรู้ว่า ภาคต่อจากน้องลมพี่เหยี่ยว โฮกกกกก พี่ไอดอลลลลลล
คราวที่แล้วก็เก็ตบี มาคราวนี้ เฟรมเก้ง อร๊ายยยย จริงๆเห็นเมื่อสองวันก่อน
พึ่งจะตะบี้ตะบันอ่าน ตามทันปัจจุบันแล้วววววว เย้
ที่พึ่งจะรู้ว่าเป็นภาคต่อ ก็เพราะเคยเห็นชื่อเรื่องสักพักล่ะแต่ไม่ได้กดมาอ่าน
วันก่อนสังเกตจากชื่อคนแต่งเนี่ยละ แล้วค่อยมาอ่านเนื้อเรื่อง โอ๊ะ โอ ใช่เลยยย
ตามมาอ่านอย่างรัวๆๆๆ คิดถึงพี่เหยี่ยวน้องลม เก็ตบี พี่เจฟรี่พี่โจ๊ก ก็ด้วย คิดถึงๆๆ
เก้งน่ารักอ่ะ เฟรมก็ดูนิ่งๆดุๆทีแท้ ความเป็นมาคือแบบนี้นี่เอง
อยู่กันสองคนกับเก้ง เฟรมนี่เป็นคนละคนเลยน่ารักจัง
อาจจะไม่ได้เม้นท์บ่อยๆแต่จะตามอ่านแน่นอนค่า
(อ่านทางมือถือเม้นท์ลำบากหน่อย ขออภัยล่วงหน้านะคะ)
แต่ถ้าเข้าจอ PC เมื่อไหร่จะมาเม้นท์ให้กำลังใจคนแต่งนะค๊าาาา
คิดถึงตัวละครทุกตัวเลยค่าาาา พาพวกเขามาออกมามีบทกันเยอะๆน้าาา
 

[Nus@nT@R@]

เฟรมก็หวานซะ แต่ก็นั่นแหละทำให้ทุกวันที่อยู่ด้วยกัน มีค่ามากที่สุด

[pahpai]

ชอบทุกทีเลยที่เป็นเฟรมเล่า  มันมองเห็นความรักชัดเจนมากๆๆๆ
เป็นหนุ่มเงียบๆแต่รักจริงชัดเจน  น่ากรี๊ดสุดๆ
จากตอนเปิดเรื่องดูโหดๆ ไ
ปๆมาๆคู่นี้หวานน้ำตาลเรียกพี่เลย

[So_Da_Za]

แอบกรี๊ดกะเพลงที่เลือกได้มั้ยคะ เพลงโปรดทั้งนั้น ชอบอ่ะค่ะ
แต่ที่ชอบสุดคือ เฟรมกะเก้งนอนคุยกันบนเตียง ดูอบอุ่นดีอ่ะ อิอิ

[GintoniC]

อ่านแล้วมีความสุขอ่ะ แอบคิดว่าิอยากฟังเสียงเก้ง (เป็นเอามากอ่ัะ) 
แต่คิดถึงตอนที่ต้ิองจากกันก็ใจหายอ่ะ 

[choijiin]

----choijiin มีคนฝากให้บอกให้ได้ว่าอนุบาลแล้วครับ ตามสั่ง ว่างี้

ขอบคุณมากเลยที่จัดเลเวลอนุบาลมาให้
ถือซะว่าสงสารคนแก่ 55555555
 

ตอนนี้น่ารัก(อีกแล้ว)
ในเมื่อเวลามันเหลือน้อย
ก็อย่าลืมใช้ให้เต็มที่นะ
 

 ขอบคุณ puppyluv นะจ้ะ
 

[puppyluv]

My Dangerous Fire
รัก ร้อน เรา
ตอน 29 ทะเล
Geng's







                     เรามาถึงทะเลจนได้ เย้! ผม เฟรม เอก โจโจ้ เคี้ยง ข่าง ดาว เจนี่มาเจอเก็ทกับบีที่พัทยา
 โปรแกรมสองวันหนึ่งคืนล้นรถยนต์จนเตี่ยเฮียอนุมัติรถตู้บ้านคันใหญ่มาบริการพร้อมพี่คนขับ
                     อยากจะยืดเวลาออกไปนานๆ อยู่หรอกแต่ไม่สามารถ พรุ่งนี้เที่ยวอีกวัน
มะรืนก็จันทร์เปิดเทอม อย่าเพิ่งพูดถึงมันเลยขอวันนี้ก่อนเถอะ

“เจอไอ้บีที่ไหนวะเก้ง” โจโจ้
“ร้านที่มีปูตัวใหญ่ๆ ตรงสุดทางรัก” ผม
“ฮิ้ว! สุดทางรัก โกๆๆๆ” ข่างกับดาวหัวเราะ เจนี่ขำอีกคน
“เฮ้ยพวกเรา ไอ้เต๋า บอล โอ๊ตมาด้วยเว้ย มันถึงโอเอซิสมอเตอร์เวย์แล้ว” ข่างวางโทรศัพท์บอกเสียงดัง
“ไชโย คนเยอะดีชอบๆ กินๆๆ เที่ยวๆๆ”
“งั้นเต็มที่ เย้!” คนอื่นในรถเฮฮา จะมีก็แต่...
“ฮื่ย!” หงุดหงิดจากเฟรมนั่งคู่กับผม
“น่า...นะ” จับต้นขาแข็งแรงบีบนวดให้กำลังใจ ยักษ์จิ๊จ๊ะเล็กน้อยแต่พอโดนอ้อนเข้าหน่อยก็หาย
 เก้งจัดการได้ (ด้วยการแกล้งเอียงมุดหน้าไปหา ให้ปากมันชนแก้มผม อุอุ)


                ถึงพัทยาหลังจากแวะโน่นนี่เต็มที่ มีเพลียเล็กน้อยก็รถติดหน้าห้างใหญ่
กรุงเทพก็มีมาทำไมอีกก็ไม่รู้ แพลนว่าจะปิ้งย่างหน้าหาดที่พักเป็นอันยกเลิกเพราะห่วงเที่ยว
กว่าจะได้ทานข้าวเย็นที่บีนัดก็เกือบเลยเวลา

“เก้ง ดาว เจนี่ทางนี้!” บีโบกมือหยอยๆ โต๊ะยาวบนขอบทางสันเขื่อนกันคลื่นหน้าหาด
“มาเร็วให้ไว กูรอเจ้าภาพอยู่เนี่ย” เก็ทตบที่ว่างหัวโต๊ะ
“โอ้ กินบรรยากาศมากเลยวะ ลมทะเลชื่นฉ่ำสุดๆ” เอก พวกผมมาบ่อยแต่ไม่เคยนั่งเอาต์์ดอร์ชิลอย่างนี้เลยสักครั้ง
“บีซื้อที่ไหน อยากได้บ้างล่ะ” เจนี่กับดาวยิ้มร่ากับลูกโป่งตุ๊กตาผูกสายนาฬิกาข้อมือบี
             ไม่ต้องเดาหัวคิตตี้สีชมพูเช่นเคย  หลังเก้าอี้เก็ทมีแองกรี้สีแดงตาดุลอยอยู่
เพื่อนตัวเล็กอยากได้หรือไอ้เก็ทกลัวเด็กหายถึงมัดจองไว้ก็ไม่รู้
แล้วก็ลิ่วไปแล้วครับ 3 คนกับรถเข็นลูกโป่งอัดแก๊สพวกเด็กไม่รู้จักโต


“อ้าวเฮ้ย! รถไอ้โอ๊ตนี่หว่า บอล เต๋า วู้!” เก็ทเห็นอีกคันพอดี
“หิวว่ะเก็ท สั่งอะไรไปยังวะ” โจโจ้ยัดขนมมาตลอดทางยังสามารถ
“5 อย่างสามชุด ได้แล้วเมื่อกี้แต่กูบอกรอก่อน งั้นยกมาเลยดีกว่า” เก็ทให้สัญญาณบริกร
“มาเลย กูหิวช้างล้มแล้วเนี่ย ขอกุ้งๆๆ” ผมรีเควรสของโปรด
“เออ กูส่ง PDF ตัวอย่างแบบฟอร์มเอกสารทุนกับวีซ่าให้มึงแล้วนะ รู้ว่าแม่เก้งคงเป๊ะกว่าแต่เอาไว้ดูเทียบกันเหนียว” เก็ทบอกเฟรมข้อมูลเรื่องทุน เพื่อนมีน้ำใจเสมอ
“แทงกิ้ว”
“ใจเก็ท” ผม/เฟรมรับ อนาคตที่มิอาจหลีกเลี่ยง 
                  พวกบีกลับมาได้ปลาฉลามสีน้ำเงินมายื่นให้ด้วย
ปล่อยมันลอยเล่นลมไปกับเก้าอี้ก่อนละกัน อุอุ น่ารักดี

------

                อาหาร เต็มโต๊ะได้เวลาปอบลง เราพูดคุยกันดังมากขอโทษ
ช้อนส้อมกระทบก๋องแก๋งแข่งกับเสียงจุ๊บจั๊บ เด็กวัยใกล้เจริญพันธุ์ต้องการสารอาหารเต็มที่
จนจุกคอหอยถึงได้ฤกษ์ถอยทัพ
“อะไรนะเจนี่ไม่เคยมาพัทยาเหรอ โย่! ครั้งแรกรึนี่ อย่างนี้ต้องบริการกันหน่อยแล้ว” บีอยู่ซ้ายมือเก็ทคุยกับสาวๆ
“ไม่เคยเลยจริงๆ เคยผ่านบ้างแต่ไม่แวะเข้ามาแบบนี้ ดาวโทรไปชวนแล้วเคี้ยงมารับที่บ้านน่ะ” เจนี่ปล่อยผมยาวสลวย กระโปรงสั้นกับเลกกิ้งสวย
“ฮิ้วววววว! เคี้ยงไปรับด้วย”
“โห! มึงงงงงงง ไอ้เคี้ยง”
“อา-รายยยย กูกับไอ้ข่างไปรับดาว บ้านเจนี่ก็อยู่นั่น” เคี้ยงกับเจนี่ออกอาการสีชมพู
“วู้! บ้านใกล้กัน มิน่าล่ะ 555” เก็ทสองแง่สองง่ามเล่นด้วย
“555 เอาเชียวพวกนี้” ผมขำ
            รู้ว่าเคี้ยงชอบเจนี่ เวลาเรียนห้องใกล้กันมักจะเดินมาเจ๊าะแจ๊ะไม่ขาด
เพิ่งนึกออกว่าทำไมดาวถึงกลับมาห้องเราบ่อยนักเพราะหน้าที่แม่สื่อให้เคี้ยงนี่เอง

“เจนี่ของเราไม่มีทางไปอยู่ทับสองกับนายแน่เคี้ยง ขึ้น ม.6 เขาไม่ย้ายห้องกันแล้ว ทับหนึ่งชนะ” บีปากดีเรียกเสียงหัวเราะ
                จริงครับ ม.2 จะขึ้น 3 และ ม.5 จะขึ้น 6
ไม่มีการสับเปลี่ยนนักเรียนในห้องนโยบายสามัคคีชุมนุม

                คุยกับโฉงเฉงอยากไปที่นั่นที่นี่ลุยกินเที่ยวไลฟ์สไตล์
บีไก๊ด์กิตติมศักดิ์เด็กพัทยาเก่าเสนอขายไม่อั้น
สรุปยกโขยงไปสัมผัสบรรยากาศต่อที่ร้านอาหารริมผาขึ้นชื่อแห่งหนึ่งของพัทยาเหนือ
 เจนี่เห็นในเว็บติดอันดับสถานที่ท่องเที่ยวอยากมาเช็กอินส่งข่าวให้ที่บ้านรู้

-----
------


                  ร้านสวยมากบรรยากาศหรู โต๊ะที่นั่งทานอาหารลดหลั่นเกาะตามหน้าผาสูงชัน
เราเดินลงบันไดจนถึงหาดทรายส่วนตัว ขอแตะน้ำเค็มบ้างอุตส่าห์มาทะเลทั้งที

“เย้! ทะเล” ผมวิ่งลุยทราย
“555 ระวังเปียก” ตัวใหญ่หัวเราะตามหลัง
“มาทะเลทั้งทีก็ต้องเปียกซิ”
“พวกมันจะไปเดินไนท์ต่อ”
“โอเช รับทราบครับผม” สนุกซิ
                รอให้พวกนั้นโชว์คอทองแดงเบ่งสาว จิบหมดแก้วก็จรลีด้วยมีโปรแกรมจะไปเมาต่อ
ตกลงกันว่าคืนนี้จะไม่นอนแต่ผมรู้สภาพตัวเองว่าคงหลับเป็นตายเพราะเมื่อยมาก
R-Gus ดูดพลังงานไปเกลี้ยงถัง ลากสายตัวแทบขาดมาเป็นเดือนๆ แล้ว
วันเวลาของความสุขช่างสั้น 


“ยังรู้สึกเหมือนไม่ได้ปิดเทอมเลย” เฟรมเหวี่ยงเท้าเตะฟองคลื่น
“อ๋อยอย่าพูดซิ พรุ่งนี้เที่ยว มะรืนก็เปิดเทอม บ้าชะมัด” ผมไล่เรียง 
“คืนนี้จะเมาก็ได้นะ ดูเอง”
“อยากให้เมา?”
“หึหึ มากกกกกกก” ฟังเสียงยานคางแล้วผวา
“มากเว่อร์ล่ะ”
“จะได้จุดๆๆ ออนเดอะบีช”
“เชรี่ย! ไอ้เลว ไอ้หื่น ไอ้บ้ากาม” เก้งมุบมิบด่าให้
              ตะโกนไม่ได้เพราะจะก้องหาดได้ยินทั้งร้าน เล่นใต้เข็มขัดตลอด
“555” สดใสดังก้องท้องทะเล แววตาวิบวับเจ้าเล่ห์อย่างนั้นคงน่าอยู่หรอก
                แต่ถึงไม่เมาเก้งก็โดนอยู่ดี หมาป่าหื่นหาเรื่องกินตับไม่รู้จักอิ่ม


               เราแวะเช็กอินโรงแรมที่พักก่อนมาที่นี่ อยู่หน้าหาดสุดทางรักใกล้ๆ ร้านอาหารนั่นล่ะ
 แยกเตียงไม่เอา บีน้อยจัดเซอร์วิสพิเศษให้นอนห้องสวีตฮันนีมูน ร้ายกาจมากขึ้นทุกวันเจ้าเดวิล
ขอให้ไอ้เก็ทรีบรวบหัวรวบหางมันเร็วๆ ทีเถอะลั้ลลาเหลือเกิน

“ถ้าวันนั้นไม่เมา...” ผมหยุดยืนก้มหน้ามองเท้าตัวเอง
“วันนั้น?”
“เราคง...” ง่วนขย่มเท้าเปล่าสร้างรอยลงบนผืนทรายนุ่ม
           เกาะบ่าอีกคนไว้ขณะมือใหญ่โอบเอวมั่นปล่อยให้เก้งเล่นซน

            วันนั้น เป็นคืนวันศุกร์ เอกเฮี้ยนอยากเมาเนื่องนิสาเมินไม่มอง
ซ้ำข่าวกอสซิปมีมูลว่ามีแฟนเป็นดาราชายคนใหม่
ส่วนโจโจ้ ผม เฟรมหัวเสียเพราะลานรถแคนเซิลกระทันหัน
ไปถึงครึ่งทางก็ต้องย้อนกลับมาคืนที่เดิม ทาวน์โฮมหน้าหมู่บ้านคือจุดหมายเก่าไม่เปลี่ยน
              เฟรมเจ้าภาพบริการน้ำเมาเข้าปากย้อมใจเพื่อนแล้วก็อย่างว่าสภาพรีรันรอบเดิมๆ
เอกกับโจโจ้เมาตายซุนหัวนอนคนละที่ มีผมถูกหิ้วเข้าบ้านชั้น 6 เพนธ์เฮ้าส์ที่เกิดเหตุ

              ตื่นมากกับฉากเรทเอ็กซ์เจ็บตรงนั้นแทบขาดใจ ร่างกายฉีกขาดเลือดซึมเป็นด่างดวง
ผสมอะไรก็ไม่รู้แห้งกรังขาวเต็มที่นอน  ซองถุงยางถูกฉีกใช้ เจลหล่อลื่นหกเลอะกับพื้นหน้าเตียง
หลักฐานแจ่มแจ้งแดงแจ๋
              กูโดนลักหลับ
              กูโดนขโมยพรหมจรรย์
              กูโดนเพื่อนแทงข้างหลัง...และมันคือไอ้เชรี่ยเฟรมคนนี้

               นั่นคือความจริงตอนนั้น แล้วก็วันต่อๆ มาที่ยินยอมพร้อมใจ
กระทั่งบอกรัก
บอกความในใจ
บอกให้รู้ถึงแรงบันดาลใจในหลายๆ สิ่ง

-----

“เก้ง...ขอโทษ” เฟรมสบตา
“หือ เรื่อง?” รู้แต่ยังถามแก้เขิน
“เรื่องคืนนั้น ถ้า...”
“หยุด ถ้าจะคิดว่านั่นน่ะ...ไม่เอา” ผมบีบมือแรงกับหัวไหล่
            ไม่อยากได้ยินว่าคือความผิดพลาด รับไม่ได้จริงๆ

“จะบอกถ้าไม่ทำคงขาดใจตาย เตรียมไว้ตั้งเยอะ ถึงไม่ได้คืนนั้นก็จะเอาอีกคืนต่อมาอยู่ดี”
“อ้าวเชรี่ย!” กูเหวอความจริง เงยมองดวงหน้ายิ้มกว้าง
              นี่มึงตั้งใจอย่างยิ่งยวดเป็นปณิธานอันสูงสุดเลยหรือพ่อ
เก้งเป็นเป้าหมายดั่งกระรอกน้อยในปากหมาป่าเขี้ยวคมตลอดเวลาใช่ไหม

“โกรธมั้ย?” เข้าคำถามสุดท้ายรอบตัดสินไม่เยิ่นเย้อสมเป็นเฟรม
“เดี๋ยวก่อนนะ ไอ้ที่เตรียมไว้ตั้งเยอะนี่มันยังไง คืออะไรกันแน่”
“เจล ถุง ดูว่าจะใช้ท่าไหนดี”
“อ๋อยยยยย” ตายๆๆๆๆๆ หมดแรงอ่อนเปลี้ยจนต้องโหนคอกอริลลา
“555” กอดปล้ำเหวี่ยงเอวผมเท้าลอย หอมแก้มแรงๆ หลายฟอด
                หวังว่าหลายสายตาจากโต๊ะอาหารทั้งร้านคงแสร้งเมินไม่เห็น
สั่งแพนกล้องดึงฉากทัศนียภาพทางทะเลมาบังไว้บัดเดี๋ยวนี้ ฟิ้ว!!!


“โกรธซิ โกรธมากด้วย”
“เย๋ย”
“โกรธตัวเอง โมโหที่อ่อนแอ วีนกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ร้องไห้ติสต์แตกง่ายๆ ทั้งที่เป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่อดทนพอ” ผมเพ้อกับใจตัวเองกับที่ผ่านมา หวั่นใจมาตลอดกลัวยักษ์จะหันหลังจากไป ร้องไห้กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง สันสนไม่แน่ใจรวนเรงี่เง่าเกิน...จัดการตัวเองไม่ได้อย่างที่เคยเพราะคนนี้
“ดื้อ...ขอโทษ อย่าโกรธเลยนะ”
“มีขอโทษอีกจะฆ่าหมกทะเลนี่จริงด้วย”
“ก็กลัวดื้อโกรธ แค่ไม่คุย ไม่ให้นอนด้วยก็จะตายอยู่แล้ว”
                 เฟรมอ่อนแอกับเรื่องง่ายๆ รู้ว่ากับคนนี้ผมสำคัญอย่างที่สุด
ถ้าคนนี้มัวอ้ำอึ้งบอกไม่หมดหรือทำเมินเฉยชาใส่ผมคงทนไม่ได้เหมือนกัน
เราคงไม่เดินมาจนถึงตอนนี้ คงไม่มีกันและกัน...ไม่อยากจะเชื่อ

“อย่าบ้าไปหน่อยเลย เห็นอยู่ว่านี่อะไร” ยกชูแหวนสีดำประดับนิ้วนางข้างซ้าย
               ความหมายและความผูกพันด้วยใจล้วนๆ
“หึหึ” ดึงไปประทับจูบหลังมือ เจ้าชายจุมพิตภักดีต่อเจ้าหญิง
“คิดมากจริง เฟรมน้อยของกูไปไหนนะ อยู่ในทะเลหรือเปล่า” แกล้งหันหลังให้ทอดมองทะเล
“อยู่นี่...” โอบเอวซ้อนข้างหลัง
“เราผ่านมาได้ ต่อไปก็ต้องได้อีกชิลๆ เชื่อซิ” ผมโขกหลังหัวกับอกแกร่ง

-----

“แล้วที่จะไปก่อน?” เฟรมถามเรื่องทุนที่ยูสหรัฐอเมริกา
“เฟรม...เราโชคดีมากนะรู้ไหมไปที่โน่นได้เล่นบาส อยู่นี่ก็เล่นกีตาร์รอ แป๊บเดียวเดี๋ยวก็เจอกัน ไม่เกินเดือนแน่ๆ แล้วจะไปหานะครับคนเก่ง” ผมหันกลับมาลูบหลังคอยักษ์โข่งโครมันยอง
“อืม...” ยิ้มแล้วก็ยิ้ม อยากกัดแก้มมันจัง

                วางแผนไว้จะเดินทางไปด้วยกันครับ ส่งมันอยู่ที่นั่นเสร็จผมค่อยกลับมาเรียน ม.6 ปีสุดท้าย
กางปฏิทินมาร์กวันที่ในมือถือจะเจอกันวันไหนไม่พลาด บินไปหาทุก 40-60 วันอีก
ไม่ต้องรอคิดถึงก็เจอกันแล้ว กล้วยชัดๆ
 “เราจะโตขึ้น เก่งขึ้น จะดีกว่าวันนี้เพราะเราจะได้ทำสิ่งดีๆ ที่เรารัก จะคิดถึงกันแล้วก็...” ซบลงกับบ่ากว้างอีกฝ่าย ไม่อยากอ่อนแอแต่อดไม่ไหว
“รักกันมากขึ้นด้วย”
“ใช่ นั่นแหละที่ต้องการ” ผมยิ้มขำช่างรู้ใจ
“ดื้อชะมัด ตัวดื้อๆๆ” กดหอมแก้มฟอดใหญ่ๆ ตามคำ
“ดื้อซิ ไม่งั้นจะเป็นเก้งของไอ้หมาป่าวูล์ฟเวอร์รีนเฟรมเหรอ” แก้มน่วมหมด

                    ...ไม่บอกว่าอย่ามีคนอื่นให้รบกวนจิตใจ
                    ...ไม่บอกว่าหวั่นไหวกับเรื่องไหนบ้างที่กังวล
                    ...ไม่บอกสิ่งไม่ดีเพราะมั่นใจว่าเราทั้งคู่จะมีกันและกันอยู่เสมอแม้ห่างกายก็ตาม

“รัก...” คำเดียวแผ่วผ่านน้ำทะเลกับดวงดาวประดับท้องฟ้ายามราตรี
“อืม...รักเหมือนกัน” ผมเงยรับจุมพิตอ่อนโยนที่หน้าผาก

                   หลับตาลงให้เหลือเพียงเสียงคลื่นซัดเห่กล่อมหาดทรายและสองเรา




*************TBC มันเดย์

[rujaya]

 อยากเป็นปลาว่ายอยู่รอบๆตรงนั้นจัง
อยากเห็นฉากเลิฟซีน 

[So_Da_Za]

โอ๊ะโอ๋!!!
นั่นทะเลพัทยา หรือน้ำเชื่อมเฮลบลูบ่ยเอ่ย
หวานไม่แคร์สื่อจริงๆ
อาเก้งกะอาเฟรมนิ

[wews]

หวานมากๆ 

[tuckky]

 
หวานละมุนละไมกันจริงๆ

[Noo_Patchy]

 

[mystery Y]

นำ้ทะเลหวานปานนำ้เชื่อม ถึงไม่ได้มาแค่สองคนก็สวีทกันได้เนอะ

[MiSS-U]

ยิ้มทั้งน้ำตา 

เชื่อว่ารักของทั้งคู่ต้องแข็งแรงมากขึ้น

มีกันและกันตลอดไป

บวกเป็ด และรอมันเดย์ 

[Satanza321]

ทะเลนั่นมีเพียงสองเรา วางแผนกันซะเรียบร้อยเลนนะเก้ง-เฟรม น่าร๊ากกกก

[Gokusan]

เป็นช่วงเวลาพาหวาน...มากกกก
บรรยากาศเป็นใจและพาไปได้มากโข...ฮิ ^^

กดไลค์ให้บีน้อย...ช่างรู้ใจป๋าเฟรมยิ่งนัก
เสี่ยกระเป๋าหนักเสียให้เดวิลไปเท่าไหร่ล่ะนี่ หุหุ

ตักตวงวันเวลาอุ่นให้มาก...จากแค่กายก็หนาวแค่กายเนาะ ^^

โชคดีที่ได้เดินตามฝันที่ตั้งใจไว้...เอาใจช่วยกันต่อไป-ครอบครัววัยรุ่น- ;p

ปล.ลืมพูดเรื่องเตรียมการ มัน...เอิ่ม...อยากหัวเราะให้หน้าหงาย ฮ่าๆๆ
อุปกรณ์พร้อมพรักมากมาย...คือ-ต้องได้-ใช่มั้ย ตาเฟรม ^^"

[muiko]

หวานจริงคู่นี้
เก้งคิดบวกมากอ่ะ

[sukie_moo]

หวานเจี๊ยบบบบบบบบบบบบบ