พันธนาการ...รัก #3 อีแก่สีดำค่อยๆเคลื่อนตัวฝ่าฝูงเด็กวัยรุ่นทั้งชายและหญิงบนถนนสายหนึ่งเข้าไปช้าๆ...แสงไฟวิบวับจากบรรดาเหล่ารถมอเตอร์ไซค์และรถยนต์ที่ติดเครื่องไว้อยู่ฉายฉาบให้พระจันทร์สายตาพร่ามัวไปชั่วครู่ ซักพักรถดัดแปลงของสุริยะมณฑลก็สามารถเคลื่อนข้ามจอดหน้าโต๊ะยาวใหญ่ตัวหนึ่ง ที่รายล้อมไปด้วยบรรดาเด็กวัยรุ่นหนุ่มๆที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าคงเป็นพวกซิ่งรถ...
สุริยะมณฑลดับเครื่องแล้วชวนพระจันทร์ลง...เด็กหนุ่มจับชุดของตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะค่อยๆก้าวลงมายืนรอคนขับอยู่ข้างๆตัวรถ...เด็กหนุ่มรู้สึกได้ว่าตั้งแต่ที่รถคันนี้พาพวกเขาฝ่าเข้ามา ก็มีคนหันมามองบ้างแต่ก็ไม่ได้เป็นที่สนใจซักเท่าไหร่ คงเพราะอีแก่ของพี่ยะคันนี้ถูกดัดแปลงใหม่ยกคันให้ดูเหมือนรถญี่ปุ่นแบบครอบครัวธรรมดาๆที่พบเห็นได้ทั่วไปบนท้องถนนนั่นเอง...
ทว่าพอร่างสูงของคนขับก้าวลงมาเท่านั้นล่ะ...ออร่ารอบตัวที่พระจันทร์ชินแล้วก็ฉายชัดออกมาให้กลายเป็นเป้าสนใจจนได้...พระจันทร์หันมองคนที่มาด้วยกันแล้วก็ให้นึกถึงสถานการณ์แบบคนรุ่นลุงที่ยังมีไฟแรงแล้วอ๊อฟเด็กหนุ่มๆมาขับรถแข่งอย่างไรอย่างนั้นเลย...มิน่าล่ะใครๆเขาถึงได้มอง ก็แม้จะดูเป็นลุงแต่พี่ยะก็เท่น้อยเสียเมื่อไหร่ ขนาดแต่งตัวทำผมให้ดูเพิ่มอายุเสียขนาดนั้นก็ยังเห็นสาวๆแอบโชว์ขาอ่อนให้ดูอยู่เลย...
“พระจันทร์รอพี่อยู่ตรงนี้นะ...ห้าม...ไป...ไหน...” ชายหนุ่มเน้นสามคำหลังชัดๆก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า “ถ้าใครมาคุยด้วยก็ให้โชว์โชคเกอร์ที่คอ...เขาจะรู้ทันทีว่าจันทร์มีเจ้าของแล้วและเขาจะไม่มายุ่งกับจันทร์อีก...”
“แล้วพี่ยะจะไปไหน…” เด็กหนุ่มถามเสียงอ่อน มือก็คว้าชายเสื้อของอีกคนดึงไว้เบาๆ
“พี่ต้องไปลงชื่อที่โต๊ะตรงนั้น แล้วก็จะไปดูด้วยว่าใครที่เป็นคนจัดแข่งรถครั้งนี้…แป๊บเดียวเองจันทร์ พี่จะมองจันทร์อยู่ตลอด…ไม่ต้องกลัวนะเด็กดี…พี่ไม่ปล่อยให้ใครมาทำอันตรายจันทร์หรอก เชื่อพี่นะ…”
“ก็ได้…จันทร์เชื่อพี่ยะ…” เด็กหนุ่มเอ่ยสัญญา อีกคนโน้มหน้าลงมาจูบที่หน้าผากเขาเร็วๆก่อนจะเดินหายไป…
พระจันทร์ถอนใจหนักหน่วงก่อนจะเอนสะโพกพิงรถอีแก่ของพี่ยะเอาไว้…เขาหันมองบรรยากาศโดยรอบก็รู้สึกเหมือนได้รับกระแสกดดันแปลกๆมาจากรอบด้าน…มีผู้ชายหลายคนที่จ้องเขาตรงๆแบบเสียมารยาท และอีกหลายคนที่พอเขาหันไปมองแล้วก็รีบหลบตา…ส่วนสาวๆก็มีทั้งที่มองเขาตรงๆและก็มองด้วยสายตาละห้อย…พระจันทร์ไม่ค่อยเข้าใจความหมายเท่าไหร่ก็เลยเลิกสนใจไป
ซักพักรถสปอร์ตซูเปอร์คาร์สายพันธุ์ดุในเครือโฟร์กสวาเกน สัญชาติเยอรมันนีอย่าง Audi R8 GT3 สีเหลืองสดก็ค่อยๆขับมาจอดแทรกข้างๆอีแก่สีดำของพระจันทร์ เด็กหนุ่มเพียงพยายามเหลือบๆมอง ไม่กล้าจ้องตรงๆเพราะกลัวจะเสียมารยาท เขาเห็นว่ารถคันนี้ค่อนข้างเป็นเป็นที่ฮือฮาและโด่งดังอยู่มากทีเดียว แล้วเมื่อประตูฝั่งขวาด้านคนขับเปิดออก พร้อมด้วยเด็กหนุ่มวัยมหาลัยแต่งตัวทันสมัยพร้อมเครื่องประดับเต็มตัวก้าวลงมา...เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นกระหึ่มไปทั่วบริเวณ...จนพระจันทร์ต้องก้มหน้าหลับตาแล้วยกมือปิดหู...แต่เพียงเวลาแค่ไม่นานเสียงกรี๊ดก็เงียบลงไปจนพระจันทร์กล้าที่จะเอามือออกแล้วเงยหน้าขึ้น...
ทว่าในครรลองสายตาที่เห็นก็คือใบหน้าของเด็กหนุ่มคนนั้นกำลังก้มลงมองเขาอยู่ในระยะประชิด... รูปหน้าแลดูคมเข้ม คิ้วหนาแบบเด็กหนุ่มที่กำลังจะก้าวเข้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มตัว...พระจันทร์เผลอกระพริบตาปริบใส่คนตรงหน้าเมื่อรู้สึกว่าเขาเองก็โดนจ้องตรงๆกลับด้วยความรู้สึกเดียวกัน
“Hey...Are you free or have the collar?” เด็กหนุ่มคนนั้นถามเขาเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงจีน... พระจันทร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร...
“A...Ah well...I...came with this car.”
“...kidding me?? Hahaha~” เด็กหนุ่มคนนั้นออกอาการขำเสียเต็มประดา พระจันทร์มองเลยเด็กหนุ่มไปด้านหลัง ตรงนั้นมีหญิงสาวคนหนึ่งที่เพิ่งลงมาจากที่นั่งฝั่งข้างคนขับยืนรออยู่ เธอมีผมดำยาวสลวย หุ่นดีและหน้าตาสวยมาก...หล่อนดูเรียบร้อยผิดกับบรรยากาศรอบข้างไปอย่างสิ้นเชิงจริงๆ พอพระจันทร์ได้สบตาหล่อนก็ยิ้มนิดๆแล้วโค้งให้เขาอย่างมีมารยาท...และพระจันทร์ก็สังเกตว่าที่คอของหล่อนก็มีโชคเกอร์หนังแบบเดียวกับเขาใส่อยู่เช่นเดียวกัน
“Cutie~...do you wanna become mine?”
“ห๊ะ...? pardon?” ด้วยความที่ไม่ทันฟังเพราะมัวแต่มองผู้หญิงด้านหลังทำให้พระจันทร์ต้องถามซ้ำ และประโยคต่อมาที่ได้ยินก็ทำให้พระจันทร์แทบช็อก...
“If I win your possessor, you’ll become mine tonight. Just waiting for me bebe.” หนุ่มคนนั้นยังคงพูดต่อไปราวเป็นเรื่องตลกเสียเต็มประดา ในขณะที่พระจันทร์ซึ่งเพิ่งประมวลผลคำพูดเสร็จถึงกับช็อกนิ่งอึ้งไปแล้ว...
ทว่าจู่ๆมือขวาของหนุ่มตรงหน้าที่กำลังยื่นเข้ามาทำท่าจะแตะต้องตัวเขาก็ถูกใครอีกคนปัดมันออกไปอย่างค่อนข้างสุภาพ พร้อมภาษาอังกฤษสำเนียงต้นฉบับแท้ที่พระจันทร์คุ้นเคยก็ดังขึ้นตามมา...ซึ่งนั่นก็ทำให้พระจันทร์เริ่มรู้สึกปลอดภัยขึ้นมาอย่างน่าประหลาดเมื่อเงยมองแล้วพบว่าเป็นพี่ยะของเขานั่นเองที่เข้ามาหากันทันควันพอดี
“That’s fine if you only interested in my own kitten, but please don’t touch. His owner is fucking cruel.” สุริยะมณฑลใช้น้ำเสียงราวผู้ใหญ่กำลังสั่งสอนเด็กน้อย ก่อนจะตบท้ายด้วยรอยยิ้มไมตรีจิตที่พระจันทร์รู้ดีว่าพี่ยะจะยิ้มแบบนี้เฉพาะเวลาอยู่ในช่วงเจรจาธุรกิจเท่านั้น
“It’s you? ...I’m in no mood of joking! Hey uncle...let him be mine, no matter how much cost does he have I can pay.”
“If that so I’ll talking about it after the last racing...” สุริยะมณฑลตอบพลางเอามือลูบคาง เขาเปิดประตูรถให้พระจันทร์เข้าไปนั่งพร้อมส่งกุญแจรถให้เด็กหนุ่มสตาร์ทเครื่องรอไว้ก่อน แล้วพาตัวไปอ้อมไปยังฝั่งที่นั่งข้างคนขับ มองใบหน้าฉายแววสะใจของเด็กหนุ่มที่คิดว่าการเจรจาซื้อขายกับเขาได้ผล ชายหนุ่มจึงเผยยิ้มมุมปากเล็กๆก่อนเอ่ยออกมาเสียงดังๆว่า “...Oh well, only in case that you can steal the winner prize from me, ok?”
สุริยะมณฑลยังคงมอบรอยยิ้มอบอุ่นแบบเป็นผู้ใหญ่กว่าให้อีกฝ่ายเหมือนเดิม...เขาทันเห็นเด็กหนุ่มคนนั้นเปลี่ยนสีหน้าไปในทันทีที่ได้ยินประโยคสุดท้าย เห็นแล้วแอบสะใจชะมัด...มาเรียกเขาว่าลุงได้ยังไง...
“เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเอ๊ย...” ชายหนุ่มสบถแผ่วเบาเมื่อเข้ามานั่งในรถเรียบร้อย...เขาค่อยๆเลื่อนรถออกไปตรงบริเวณถนนที่ใช้เริ่มแข่งรอบแรก ปากก็เอ่ยออกมาต่อเมื่อเห็นว่าในตอนนี้รถของเขาเริ่มเป็นที่สนใจมากกว่าปกติเสียแล้ว “ซวยล่ะสิ...ดันไปมีเรื่องกับตัวเก็งเสียได้ ไม่น่าเลยพระจันทร์...ไปน่ารักเข้าตามันได้ยังไง...”
“พี่ยะ...จะขายจันทร์ให้เขาเหรอ...” น้ำเสียงสั่นเครือน้อยๆของคนที่นั่งข้างๆดังขึ้น... และคำถามนั้นก็ทำเอาสุริยะมณฑลต้องค่อยๆแตะเบรกแล้วจอดนิ่งสนิทในที่สุด ชายหนุ่มเอี้ยวตัวหันมาช้อนใบหน้าอีกคนขึ้นมองสบตาแล้วเอ่ยเสียงแผ่ว
“พระจันทร์พูดอะไรนะ...”
“จันทร์แค่อยากรู้...ว่าพี่ยะจะขายจันทร์ให้เขาจริงๆเหรอ...” ยิ่งพูดหยดน้ำในตาก็ยิ่งมาเอ่อคลอ เตรียมพร้อมทุกวินาทีที่ไหลลงอาบแก้ม...
“ถ้าจันทร์เป็นไอ้ตะวัน...พี่จะสั่งให้จันทร์ตบปากตัวเองซักร้อยที พูดอะไรออกมา...รู้ตัวรึเปล่า”
“จันทร์รู้...รู้ดีว่ายังไงวันนี้ก็ต้องมาถึง ...วันที่พี่ยะเบื่อจันทร์แล้ว...” เด็กหนุ่มเอ่ยบอกใสซื่อ... สุริยะมณฑลค่อยๆประคองให้อีกคนเอนเข้ามาซบอกแล้วกอดเอาไว้แน่นๆ...ก่อนจะเอ่ยกล่อมอย่างที่เคยทำ
“พี่บอกจันทร์ไปกี่ล้านรอบแล้ว...ว่าไม่มีวันที่พี่จะเบื่อจันทร์ได้ จันทร์เปรียบเสมือนของที่สร้างขึ้นมาคู่กับพี่... โลกจำเป็นต้องมีพระอาทิตย์อยู่คู่กับพระจันทร์...เหยียนจวิ้นก็เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าชะตาชีวิตของเราสองคนถูกผูกกันไว้...ฟ้าลิขิตมาให้เราคู่กัน...”
“...พี่ยะอย่าพูดอะไรชวนเลี่ยนได้มั้ย...ไม่เข้ากับพี่เลย...” พระจันทร์อู้อี้พูดอยู่กับอกเขา
“ก็พี่ไม่ชอบเห็นจันทร์ร้องไห้...คนดี” ชายหนุ่มเอ่ย เขาค่อยๆช้อนใบหน้าของอีกคนให้เงยขึ้นมาสบตา เพื่อให้อ่านความจริงใจจากสายตาของเขาไป “...I’m so happy to be near you and give the best things to you. I’ve never care what tomorrow come. I’ve care just only today that I have you honey.”
“แต่...แต่จันทร์กลัว...พี่บอกเองว่าจะคุยเรื่องขายจันทร์ให้เขาหลังจบการแข่งรถ...”
“...เฉพาะในกรณีที่มันสามารถขโมยตำแหน่งแชมป์ไปจากพี่ได้เท่านั้นด้วย...ฟังไม่จบรึไงเรา หรือว่าไม่เชื่อใจพี่...”
“ก็...ก็ออดี้ของเขามันเป็นรถแข่งโดยเฉพาะ...แล้วของพี่ยะ...”
“นี่อย่าดูถูกอีแก่ของพี่นะจันทร์...เดี๋ยวก็ถูกเตะออกนอกรถหรอก ถึงมันจะชื่ออีแก่...แต่ก็แก่แค่ชื่อนะ อย่าเผลอเอาลงสังเวียนเชียว...”
“ชนะทุกสนามเลยเหรอครับ...” เด็กหนุ่มตอบพาใสซื่อ เขาเคยเห็นแค่พี่ยะเอารถคันนี้ออกเฉพาะเวลาต้องการขับรถคนเดียวในตอนกลางคืนเท่านั้น...ไม่เคยรู้มาก่อนว่าอีแก่ของพี่ยะเป็นรถแข่งกับเขาด้วย
“เปล่า...มันแก่แล้ว เดี๋ยวไปหอบแฮ่กในสนามขายหน้าเด็กๆตาย...”
“พี่ยะ !” พระจันทร์ฟังจบก็ฟาดฝ่ามือผัวะเข้าให้ที่กลางอก เมื่ออีกคนยังเอาแต่พูดเล่นอยู่เรื่อย “จันทร์จริงจังนะ...! จันทร์ยังไม่อยากถูกขายตอนนี้...จันทร์คิดถึงป้าแหม่ม คิดถึงพี่เหยียน...คิดถึงพี่เซร่าด้วย...”
“แล้วพี่ล่ะ...จันทร์ไม่คิดถึงเหรอ...” ชายหนุ่มยังคงหยอดใส่เด็กหนุ่มต่อไปเมื่อเริ่มรู้สึกดีที่อีกคนค่อยยิ้มออกได้แล้ว
“ไม่คิดถึง...เอาไว้เป็นของรางวัลถ้าพี่ชนะการแข่งคืนนี้แล้วกัน...” เด็กหนุ่มเริ่มกล้าที่จะต่อรองขึ้นมาบ้าง เมื่ออีกคนยังคงสอดนิ้วกอดกระชับฝ่ามือให้ความมั่นใจแก่เขาอย่างที่เคย
“น้อยไปแฮะ...แค่คิดถึงเอง...”
“งั้น...ดูหนังพรุ่งนี้สองเรื่องจันทร์ให้พี่ยะเลือกเองเรื่องนึง...ตกลงมั้ย”
“น้อยไป...แกล้งแพ้ดีกว่าจะได้ขายจันทร์ออกไปเร็วๆ...”
“ฮื้อ...ไม่เอา...พี่ยะใจร้าย แล้วพี่ยะจะเอาอะไรเป็นรางวัลล่ะ...”
“อืม...” ชายหนุ่มทำท่านิ่งคิดระหว่างออกรถ โดยที่มือข้างหนึ่งยังคงสอดประสานมือกับอีกคนเอาไว้เหมือนเดิม “...จันทร์ต้องทำกับข้าวให้พี่กินเป็นการตอบแทน...หนึ่งอาทิตย์...ตกลงมั้ย แล้วถ้ามื้อไหนพี่ไม่ชอบ ไม่ถูกใจก็ต้องทบยอดไปเรื่อยๆ...”
“โห...แล้วแบบนี้จันทร์ไม่ต้องทำให้พี่กินไปทั้งชีวิตเหรอ พี่ก็รู้ว่าจันทร์ทำกับข้าวไม่เก่งเหมือนพี่ฟ้า...จะไปอร่อยถูกใจพี่ได้ยังไง...” พระจันทร์ค้านเสียงอ่อย...
“คราวที่แล้วที่ต้มมาม่าใส่หมูใส่ผักให้พี่กินก็อร่อยดีนี่...รับรองได้ว่าอย่างอื่นก็ไม่เกินมือไปหรอกน่ะ”
“แต่ว่า...”
“อ่ะ อนุโลมให้หน่อยก็ได้ว่าจันทร์จะให้ใครช่วยก็ได้ แต่ส่วนใหญ่จันทร์ต้องทำเอง...ตกลงมั้ย”
“พี่ยะแกล้งจันทร์ ! จันทร์จะฟ้องป้าแหม่ม...”
“ถ้าไม่รับข้อเสนอก็ไม่เป็นไร งั้นพี่แกล้งแพ้จะได้ขาย...”
“อ๊า...ทำก็ได้...ทำก็ทำ...จันทร์ยอมทำกับข้าวให้พี่ยะกินแล้ว แต่ถ้าท้องเสียก็อย่ามาว่ากันนะ...”
“แค่อย่าแอบใส่สลอดให้พี่ก็พอ...” ชายหนุ่มเอ่ยตอบกลับ...ตอนนี้เขาอารมณ์ดีถึงขนาดสามารถฮัมเพลงออกมาได้เลยทีเดียว... ในขณะที่อีกคนยังคงหน้าหุบและมีแววกังวลใจอยู่ไม่ใช่น้อย...
---------------------------------------- - --- -- -
“เหวินจิ้งคะ...ดูคุณกังวลกับเรื่องเด็กคนนั้นจังเลยนะคะ...” เสียงใสนุ่มนวลเอ่ยขึ้นเป็นภาษาจีนกลาง มือของหล่อนก็ค่อยๆวางลงบนบ่าชายหนุ่มนามเหวินจิ้งเบาๆ...
“เปล่า...ฉันแค่รู้สึกไม่ถูกชะตากับตาลุงนั่นเลย...มีแค่รถกระป๋องเก่าๆ ยังอาจหาญมาเทียบตำแหน่งแชมป์การแข่งขันครั้งนี้กับฉัน...ไม่รู้เสียแล้ว...ว่าฉันน่ะลูกใคร”
“อาจิ้งคะ...อย่าประมาทเลยนะ เขาแก่กว่าคุณ อาจจะเชี่ยวสนามมากกว่าคุณก็ได้นะ...”
“เธอเข้าข้างมันงั้นเหรออี้หลิน...! ไอแก่ตัณหากลับที่อ๊อฟเด็กอายุไม่ถึง 18 มาด้วยพรรณนั้น...” เสียงขุ่นตวาดเข้มใส่หล่อน แต่สาวสวยนามอี้หลินไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่นิด หล่อนยังคงตอบกลับด้วยท่าทีใจเย็นเช่นเคย
“เปล่าค่ะ...ฉันจะไปเข้าข้างคนอื่นได้ยังไง ฉันเองก็ยังไม่อยากโดนขายเหมือนกันนะ... ฉันแค่เป็นห่วง...ไม่อยากให้คุณเครียดก่อนแข่งก็เท่านั้นเอง...”
“จะยังไงก็เถอะ... ฉันจะต้องชนะมัน แล้วก็เอาเด็กนั่นมาเป็นของฉันให้ได้... ให้มันรู้เสียบ้าง...ว่าลูกมาเฟียฮ่องกงอย่างฉันมันคนละชั้นกับมัน...อย่าได้คิดมาอวดดีกับฉันอีก...!” สายตาเป็นประกายมุ่งมั่นคิดอยากเอาชนะฉายชัดออกมาเต็มเปี่ยม ...คนอย่างเหวินจิ้งไม่เคยแพ้... และการแข่งครั้งนี้เขาก็เป็นคนจัดเอง...ให้มันรู้ไปสิว่าออดี้แชมป์ตลอดกาลของเขาจะมาแพ้ไอ้รถกระจอกงอกง่อยสัญชาติญี่ปุ่น ที่ท่าทางคงยังไม่เคยเจอการประลองความเร็วนอกกฎหมายของจริงแบบนี้...
“คุณเหวินจิ้งครับ...นี่ครับข้อมูลของรถคันนั้นที่มันเขียน...” ชายหัวโล้นตัวใหญ่ยักษ์เดินเข้ามาค้อมหัวให้เขาก่อนจะยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้ ชายหนุ่มรับไปดูอย่างแกนๆ
“ชื่อ...หยาง หลง งั้นเหรอ... ยี่ห้อรถ...F ? หมายความว่ายังไงวะ...”
“ไม่รู้ครับ...ผมคิดว่ามันคงแค่อยากลงกวนๆก็เลยเอาชื่อนักแข่งในตำนานมาใส่... ตอนแรกผมก็ตกใจนึกว่าเป็น มังกรสุริยัน ตัวจริง แต่พอเห็นสเปครถแล้วคิดว่าไม่น่าใช่... ระดับตำนานขนาดนั้นคงไม่มาใช้รถญี่ปุ่นธรรมดาๆแบบนี้หรอกครับ...”
“เฮอะ” เหวินจิ้งคำรามในคอเบาๆก่อนจะโยนใบข้อมูลแผ่นนั้นลงพื้น...
“เอ่อ...ส่วนข้อมูลอื่น...ผมเห็นว่าหมอนั่นเพิ่งเข้ามาแข่งเป็นครั้งแรก็เลยไม่ได้สนใจให้มันเขียนอะไรมาก เพราะปกติพวกแข่งมือสมัครเล่นแบบนี้เราก็ไม่ค่อยสนอยู่แล้ว... ผมเลย...”
“พอเหอะ... รีบๆเริ่มการแข่งซักที...ฉันเบื่อ...แล้วก็อยากจะเห็นความยับเยินของมันตั้งแต่รอบแรกเร็วๆ...หึ อยากจะเห็นน้ำหน้าอวดดีแบบนั้นตอนรู้ตัวว่าแพ้จริงๆ...” สายตาปานเหยี่ยวของเหวินจิ้งจ้องเขม็งไปที่ชื่อบนหน้ากระดาษที่อยู่แทบเท้าตัวเอง ก่อนจะจงใจเดินเหยียบลงบนกระดาษแผ่นนั้นพร้อมโอบเอวอี้หลินจากไป... ทิ้งไว้แต่ลูกน้องหัวโล้นตัวโตที่ต้องก้มเก็บกระดาษแผ่นนั้นมาปัดๆพร้อมส่ายหน้าให้เจ้าของชื่อในกระดาษด้วยความเวทนา...
“น่าสงสารจริงๆนะลุง...อยู่ดีไม่ว่าดี ไปหาเรื่องลูกชายเจ้าพ่อฝั่งเกาลูนเสียได้...มีชีวิตไม่พ้นคืนนี้แน่ๆเลยลุง...เฮ้อ...”
---------------------------------------- - --- -- -
“พี่ยะรอบนี้จันทร์ไม่ต้องนั่งไปด้วยเหรอ...” พระจันทร์เงยหน้าถามอีกคนเมื่อสุริยะมณฑลจูงมือเขาให้มายืนหลังขอบกั้นถนนบริเวณที่มีผ้าลายตารางหมากรุกขาวดำแขวนอยู่ จุดที่พระจันทร์ยืนอยู่คือจุดเริ่มต้นและเส้นชัยสำหรับรอบคัดเลือกในรอบแรก รอบตัวพระจันทร์นั้นมีแต่คนที่ใส่โชคเกอร์หนังหรือคนนั่งข้างคนขับผู้แข่งขันในรอบนี้ทั้งสิ้น...และที่แปลกใจก็คือคนเหล่านั้นมีทั้งผู้หญิงผู้ชาย...ทั้งๆที่ตอนแรกพระจันทร์เข้าใจว่าเขาคงจะต้องเป็นสก๊อยที่แปลกแยกกว่าเพื่อนแน่ๆ ก็ปกติสก๊อยมันเป็นผู้หญิงนี่นา...
“ไม่ต้องหรอก...จันทร์รอไปนั่งกับพี่รอบชิงอย่างเดียวพอ...” คนพูดบอกเสร็จก็ขยิบตาให้ครั้งหนึ่ง
พระจันทร์ได้ยินว่ารอบแรกเหล่าตัวเก็งหรือเด็กเส้นต่างๆจะไม่ต้องลง เขาจัดรอบนี้ขึ้นเพื่อกรองเอาสามอันดับแรกจากผู้แข่งโนเนมหรือมือสมัครเล่นไปแข่งกับเหล่าตัวเก็งพวกนั้น กติการอบนี้ก็เลยง่ายๆ แค่รถคันไหนสามารถขับวนรอบเส้นทางที่กำหนดมาถึงเส้นชัยก่อนสามอันดับแรกก็จะชนะไป โดยไม่จำเป็นต้องมีใครนั่งข้างไปด้วย...พระจันทร์ก็เลยต้องมายืนเชียร์พี่ยะของเขาอยู่ข้างๆสนามแข่งนี่ยังไงล่ะ
“พี่ยะจะแพ้มั้ย...” พระจันทร์ถามอีกคนเสียงเบา
“แพ้ตั้งแต่รอบแรกพี่ก็อดกับข้าวฝีมือจันทร์น่ะสิ...เราอุตส่าห์ยอมมาเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้พี่ทั้งที ยังไม่ได้ทำหน้าที่ของตัวเองให้คุ้มค่าตั๋วหนังสามดีแถมชั้นพิเศษให้เลยนี่...ใช่มั้ย”
“สามดี ! แถมชั้นพิเศษด้วยเหรอพี่ยะ !!”
“ใช่...หรือจะให้พี่เหมาทั้งโรงเลยดี...ถ้าจันทร์จะช่วยอวยพรให้พี่ชนะวันนี้น่ะ...”
“ไม่ต้องเหมาทั้งโรงจันทร์ก็จะอวยพรให้พี่ชนะอยู่แล้ว...สงสารคนอื่นเขาเดี๋ยวเขาจะไม่ได้ดูนะ... อีกอย่าง จันทร์ยังไม่อยากถูกขาย...พี่ยะต้องชนะให้ได้นะ จันทร์จะเป็นกำลังใจให้...” พระจันทร์พูดเสร็จก็ยิ้มหวานให้อย่างที่อีกคนชอบ สุริยะเอื้อมมือไปลูบแก้มอีกคนแผ่วเบา
“แล้ว...เจ้าชายดวงจันทร์อยากให้กระหม่อมได้ที่เท่าไหร่ดีพะย่ะค่ะ...ที่หนึ่ง...ที่สอง หรือที่สามดี”
“เอ่อ...” พระจันทร์งุนงงกับคำถามเล็กน้อยแต่พอเข้าใจว่าชายหนุ่มหมายถึงตำแหน่งผู้เข้ารอบสามตำแหน่งแรกเขาก็เลยตอบไปว่า “...ที่...ที่สามก็พอ... ไม่ต้องถึงที่หนึ่งหรอก แค่พี่ยะเข้ารอบก็พอแล้ว...”
“โอเค...รับพระราชบัญชา ที่สามนะพะย่ะค่ะ... กระหม่อมจะ...พยายาม” ชายหนุ่มร่างสูงแสร้งยืดตัวขึ้นแล้วตะเบ๊ะใส่เขาแบบขึงขัง... พระจันทร์ขำกิ๊กออกมาเล็กๆเมื่อมันช่างไม่เข้ากับพี่ยะในชุดนี้เลย เด็กหนุ่มจึงต่อยแขนอีกคนไปเบาๆ
“Please, win for me” เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงเบา
“I do” และอีกคนก็ตอบรับเสียงเบาไม่ต่างกัน ทว่าคำสัญญานั้นกลับดังก้องชัดเจนอยู่ในใจของพระจันทร์
...ถึงพี่ยะจะใจร้าย ชอบแกล้งพระจันทร์อยู่บ่อยๆ...
...แต่ว่าพี่ยะ...ก็ไม่เคยผิดสัญญาที่ให้ไว้กับพระจันทร์เลย...
...พระจันทร์เชื่อคำสัญญาของพี่ยะได้...
...และพระจันทร์จะช่วยภาวนา...ให้ ‘งาน’ ของพี่ยะสำเร็จลุล่วงไปอีกครั้ง...เหมือนที่เขาทำเป็นประจำทุกครั้งที่ถูกขอร้องให้ช่วยเอ่ยคำ ‘อวยพร’...
------------------------------- ---- - - - -- -- - -- - - - -
to be continue...
แห่ะๆ แพทขออนุญาตไม่เว้นระยะบรรทัดกว้างขึ้นนะคะ T_T ไม่อยากอัพสองหน้าอ่ะ...แต่ถ้ามันอ่านยากเกินไปก็บอกได้นะคะ แพทจะมาขยายหน้าให้เหมือนเดิมค่าาาา ^.^
อยากจิคุย จิก กัด แนะนำ ติ ชม เชิญจิ้มที่เดิมค่าาาา >>https://www.facebook.com/pat.majestic.1?ref=tn_tnmn<<
ปล.ขอบคุณคำผิดจากคุณ NannY เมี๊ยนเดิมค๊าบบบบ ^3^ ม๊วฟ
หัวข้อ: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END (อ่าน 779366 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก