คุณป้าแหม่มเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของคุณหนูพระจันทร์ของเธอเพื่อคุมนางเล็กๆทำความสะอาดห้องด้วยตัวเอง เมื่อเห็นว่าทั้งหมดปัดกวาดเช็ดถูกันเสร็จเรียบร้อยแล้วหล่อนก็ออกปากไล่พวกนั้นออกไป
“ไปได้แล้วล่ะ เดี๋ยวพวกเสื้อผ้ากับเปลี่ยนผ้าปูที่นอนนี่ฉันจะทำเอง...”
พวกเด็กๆอยากอยู่ช่วยคุณป้าแหม่มอยู่หรอกเพราะงานเปลี่ยนผ้าปูที่นอนด้วยตัวเองนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ทุกครั้งคุณป้าแหม่มก็จะเป็นคนจัดการเปลี่ยนให้คุณหนูหยางเฟิ่งด้วยตัวเองอยู่แล้ว...พวกหล่อนจึงขอตัวไปจัดการห้องคุณหยางหลงกันต่อ
แม่บ้านใหญ่เมื่อเห็นนางเล็กๆออกไปกันหมดแล้วก็ตรงเข้าไปล็อกห้องให้เรียบร้อย ก่อนจะค่อยๆเดินไปที่เตียงนอนสีเบจอ่อน มือที่กรำงานหนักมาตลอดชีวิตดึงริมชายผ้าทั้งสี่มุมของเตียงขึ้นก่อนจะตลบขึ้นไปกองรวมกันตรงปลายเตียง ภายใต้ผ้าปูเตียงผืนนั้นยังพบผ้ายางสีฟ้าวางรองอยู่อีกชั้นหนึ่งด้วย คุณป้าแหม่มยื่นมือไปขยับขึงให้มันตึงแล้วดึงกลับมาวางอยู่ที่เดิม สายตาที่เริ่มฝ้าฟางไปตามกาลเวลามองลอดผ่านแว่นไปที่รอยเลือดหยดเล็กๆที่เป็นรอยด่างดวงและเริ่มเปลี่ยนสีเป็นน้ำตาลแก่ๆ หล่อนขยับนั่งลงที่ข้างเตียงพลางนึกย้อนไปถึงวันที่รอยเลือดนี่ยังสดๆใหม่ๆแล้วก็ต้องถอนหายใจดังเฮือก...
วันนั้นหล่อนเข้ามาเช็คห้องนี้และทำความสะอาดตามปกติ ห้องของคุณรังสิมันต์ที่ไม่ได้เปิดใช้มานานเพิ่งมีเจ้าของมาอยู่ใหม่ เป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ผิวขาว ท่าทางขี้โรคคนหนึ่งในชุดโรงพยาบาล คุณยะพาเจ้าเด็กนั่นเข้ามาไว้ในห้องนี้แล้วบอกให้หล่อนดูแลให้ดี เพราะเด็กคนนี้จะเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้าน ในฐานะเด็กในปกครองของคุณยะ ตัวหล่อนที่เรียนรู้มาแต่อ้อนแต่ออกว่าทำงานกับคนตระกูลนี้บางเรื่องก็ไม่สมควรถาม จึงทำได้เพียงแค่รับคำแล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำตามสิ่งที่บอกมาเพียงเท่านั้น
สิ่งแรกที่หล่อนได้เห็นในวันที่เข้ามาทำความสะอาดห้องนี้เป็นครั้งแรกก็คือ เตียงนอนที่ไม่มีผ้าปูเตียง พอเดินเข้าไปดูใกล้ๆก็เห็นหย่อมเลือดสี่ห้าหยดเปื้อนอยู่ หล่อนนึกตกใจไปแล้วว่าคงเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับเจ้าของห้องคนปัจจุบันแน่ๆ หูที่แว่วได้ยินเสียงน้ำไหลมาจากห้องน้ำจึงเดินตามเสียงนั้นไปเพื่อพบว่ามีคนกำลังเปิดน้ำอยู่ในนั้น แต่ล็อกประตูเอาไว้แน่น หล่อนเอาหูแนบประตูก็มั่นใจได้ว่าเสียงที่ได้ยินนั้นไม่ใช่คนกำลังอาบน้ำแน่ ด้วยความฉับไวต่อเรื่องแปลกปลอมแบบนี้คุณแม่บ้านจึงรีบหยิบกุญแจสำรองที่อยู่ติดต่อตลอดมาไขเข้าให้ทันที และภาพที่เห็นต่อมาก็ทำเอาหล่อนแทบช็อก...
รอยเลือดสีแดงปนน้ำเจิ่งนองอยู่เต็มพื้น สาเหตุนั้นคงมาจากคนตัวเล็กที่นั่งเอามือขยี้ผ้าปูที่นอนอยู่ภายใต้สายน้ำฝักบัว แล้วเมื่อสังเกตดีๆหล่อนก็เห็นว่ารอยเลือดหย่อมใหญ่กว่านั้นเห็นจะมาจากรอยเปื้อนบนกางเกงของเจ้าที่ลุกยืนขึ้นทันทีที่เห็นหล่อนเข้ามาแบบกะทันหัน
‘ตายแล้วคุณคะ!!! เป็นอะไร บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า...เมื่อคืนมีคนลอบทำร้ายคุณเหรอคะ...’
หล่อนกระวีกระวาดเดินดุ่มๆเข้าไปจับตัวเด็กคนนั้นหมุนซ้ายหมุนขวาหาร่องรอยแผลต้นเหตุของกองเลือดที่หล่อนได้เห็น ทว่าเด็กคนนั้นกลับส่ายหน้าให้แล้วค่อยๆเบะปากร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา...หล่อนใช้เวลาปลอบอยู่นานจึงค่อยตะล่อมถามจนได้ความเป็นคำตอบกระท่อนกระแท่นฟังไม่ค่อยได้ศัพท์ว่า
‘จันทร์...ถูกปีศาจสาป...ให้มีร่างกาย...ไม่สมประกอบ...จันทร์...จะมีเลือดออกแบบนี้ทุกเดือน...แล้วถ้า...ไม่กินยา...ก็จะปวดท้องมากด้วย...’
ถึงแม้หล่อนจะงงๆกับอาการที่เด็กคนนี้เป็นแต่ก็ต้องยอมเชื่อ เมื่อระหว่างที่เล่าก็เห็นจะมีรอยเลือดหยดใหม่วิ่งไล่ลงมาตามขาจนเปื้อนกางเกงคล้ายคนแท้งลูกเลยทีเดียวเชียวแน่ะ...
พอหล่อนถามต่อว่าแล้วคุณหมอบอกว่าเป็นอะไร...เด็กคนนั้นก็ตอบมาว่า...เป็นเด็กออทิสติกต์...พูดไม่ชัด สื่อสารไม่เก่ง...
ถึงหล่อนจะแก่แล้วและจบการศึกษาแค่ปริญญาตรี...แต่ก็ไม่ได้โง่ขนาดมองไม่ออกว่าเด็กคนนี้โกหก เด็กออทิสติกต์อะไรจะมีอาการเหมือนคนเป็นประจำเดือนร่วมด้วยแบบนี้...ถ้าเป็นจริงๆก็คงจะต้องเป็นโรคอะไรร้ายแรงภายในช่องท้อง จนถึงขนาดที่ว่าไม่สามารถมายืนร้องไห้แล้วก็นั่งซักผ้าปูด้วยตัวเองแบบนี้หรอก
คุณป้าแหม่มเป็นผู้หญิงที่เริ่มเข้าสู่วัยทองแล้ว ประจำเดือนจึงมาขาดๆหายๆ ผ้าอนามัยที่ใช้จึงเหลือตุนไว้เต็มสต็อก...หล่อนล้างมือล้างตัวให้พอหมดรอยเลือดของเด็กตรงหน้าก็ลงไปหอบหิ้วเอาผ้าอนามัยของตัวเองขึ้นมาให้เด็กอีกคนอย่างใจดี พอถามว่าใช้เป็นใช่มั้ย เด็กคนนั้นก็พยักหน้าให้พลางมองหน้าหล่อนอย่างสำนึกในบุญคุณอย่างที่สุด ในใจก็นึกสงสัยถึงที่มาที่ไปของเด็กคนนี้ว่าคุณยะไปเก็บเด็กขี้โรคคนนี้มาจากไหนและเขาคนนี้เป็นใครกัน เป็นเด็กผู้ชายแท้ๆแต่กลับรู้วิธีใช้ผ้าอนามัยและแน่นอนว่ามันดูคุ้นเคยเหมือนนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ใช้...
พอหล่อนบอกออกไปว่ารีบอาบน้ำเปลี่ยนชุดซะ เดี๋ยวกองผ้าปูเปื้อนเลือดนี่หล่อนจะเอาไปซักให้เองเด็กคนนั้นก็ร้องไห้นั่งคุกเข่ากอดขาหล่อนว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับใคร เขาไม่อยากให้ใครรู้ว่าตัวเองเป็นเด็กปีศาจร่างกายไม่สมประกอบ คำพูดคำจาเหมือนคนสติไม่ค่อยเต็มดีของเด็กคนนี้ทำให้หล่อนนึกสงสาร สงสัยว่าที่บอกเป็นออทิสติกต์อาจจะเป็นเรื่องจริงเสียแล้ว หล่อนจึงสัญญากับเด็กคนนั้นไปว่าจะไม่บอกใคร และเรื่องนี้จะเป็นความลับของหล่อนกับคุณหนูพระจันทร์คนนั้นกับแค่สองคน
ผ้ายางสีฟ้านี่ไม่มีใครรู้ว่าหล่อนเอามารองไว้ปิดรอยเลือดและคอยกันไม่ให้เลือดหยดใหม่เปื้อนเตียงเพิ่มขึ้นอีก...ส่วนผ้าอนามัยหล่อนก็แอบเอามาเติมใส่ไว้ให้ในตู้เสื้อผ้า หลังจากนั้นมาหน้าที่การซักผ้าปูเตียงและเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ของคุณหนูพระจันทร์หล่อนจึงรับทำเองทั้งหมด เพราะอยากช่วยปกปิดความลับนี้ให้เด็กตัวน้อยคนนั้นอย่างที่เคยสัญญากันเอาไว้
มือหนาป้อมขยับกระชับผ้าปูเตียงผืนใหม่ก่อนจะเริ่มยัดปลายแต่ละด้านเข้าไปข้างใต้เตียงอย่างเรียบร้อย...หล่อนขึงผ้าปูเตียงผืนใหม่เสร็จภายในเวลาอันรวดเร็ว กำลังจะย้ายไปเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ให้คุณหนูพระจันทร์ก็ได้ยินเสียงนางเล็กๆคนหนึ่งเคาะประตูเรียกหล่อนอยู่หน้าประตู คุณป้าแหม่มขมวดคิ้วเล็กๆก่อนจะกวาดสายตาดูความเรียบร้อยของทุกอย่างก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้
“มีอะไร” คุณป้าแหม่มถามเสียงค่อนข้างห้วน สายตามองแม่บ้านสาวชาวจีนผู้มีปากเป็นเอกจอมโพนทะนาประจำบ้านด้วยแววตาดุ
“เอ่อ...เมื่อสักครู่มีโทรศัพท์จากคุณหยางหลงฝากมาบอกคุณแม่บ้านว่าคืนนี้เธอจะค้างที่คอนโดค่ะ ส่วนคุณหนูหยางเฟิ่งจะค้างกับคุณโรส ให้คุณแม่บ้านปิดบ้านเข้านอนได้เลยค่ะไม่ต้องรอ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าคุณหยางหลงเธอจะแวะไปรับคุณหนูหยางเฟิ่งกลับมาพร้อมกันตอนเช้าค่ะ”
แม่บ้านสาวรีบรายงานทุกคำอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง แม่บ้านสาวใหญ่พยักหน้ารับทราบแล้วเตรียมจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้อง ทว่าแม่บ้านคนดังกล่าวกลับเรียกหล่อนไว้เอ่ยบอกเสียงตะกุกตะกักว่า...
“เดี๋ยวค่ะคุณแม่บ้าน...! คือเอ่อ...แล้วก็เมื่อสักครู่...มีโทรศัพท์มาจากคุณหนู
เหม่ยเฟิ่ง...บอกว่าพรุ่งนี้เธอจะเข้ามาพบคุณหยางหลงแต่เช้าเลยด้วยค่ะ...”
“ห๊ะ? คุณหนูเหม่ยเฟิ่ง...คุณหงส์น่ะเหรอ...!” คำเรียกชื่อประโยคสุดท้ายสาวใช้ชาวจีนมีสีหน้างงงันนิดหน่อย คงเพราะมันเป็นชื่อภาษาไทยเธอจึงทำหน้าไม่ค่อยเข้าใจ
คุณป้าแหม่มเหลือบตามองหล่อนอีกเล็กน้อยก่อนจะสะบัดมือบอกว่าให้ออกไปได้แล้ว...ก่อนจะสาวเท้ากลับมานั่งลงที่เดิมแล้วครุ่นคิดถึงสิ่งที่ได้ยิน...
...คุณหงส์กลับมาแล้วงั้นเหรอ...งั้นก็แสดงว่า...การแต่งงานของคุณยะกำลังจะถูกจัดขึ้นเร็วๆนี้แล้วงั้นสิ...!
------------------------------------ ---- - --- -- - -- - - - - - - - -
to be continue...
อัพ อัพ !! ^^ เย้...เย้...
มีข่าวแว่วมาว่าคุณแม่...ครับผม!!! อาจสามารถเปิดให้จองเล่มได้ประมาณปลายปีนี้ถึงต้นปีหน้านะคะ 
ใครที่ยังไม่ลืมหนูลินกับคุณแม่ฟ้าก็เตรียมหย่อมกระปุกวันละบาทเตรียมได้เลยจ่ะ
รับรองว่าในเล่มยังมีตอนพิเศษคู่คุณหมอกและคุณหมอกานต์มาให้อ่านด้วย
ถ้าอยากรู้ว่าสองคู่นั้นเค้ามาลงเอยกันได้ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะขอรับ
ต้องการติ ชม แนะนำเพิ่มเติมเชิญได้ที่เดิมนะจ๊ะ >>
จิ้มจ่ะ!!!<<
หัวข้อ: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END (อ่าน 830593 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก