บทที่10
เก้าTalk
สองวันเต็มๆแล้วครับที่ไอคีย์หลับไม่ยอมตื่น ไม่รู้มันจะนอนหาพระอินท์ที่ไหนของมัน และก็สองวันแล้วที่ผมไม่ได้นอนเลย อย่าคิดว่าผมห่วงอะไรมันนะครับผมก็แค่รู้สึกผิดที่ทำให้มันต้องอยู่ในสภาพแบบนี้เฉยจริงๆนะ แต่ก้นะเป็นครั้งแรกที่ผมทำร้ายใครแล้วรู้สึกผิด เพราะครั้งนี้มันเกือบตายล่ะมั้ง ยอมรับครับว่าเมื่อสองวันก่อนที่ผมเข้าไปเจอมันจมกองเลือดในห้องน้ำมันทำให้ผมตกใจมาก และผมรู้เพียงว่าถ้ามันเป็นไรไปผมคงต้องตายตามมันไปแน่น ทั้งๆที่เพื่อนก็ไม่ใช่ น้องก็ไม่ใช่ แต่ก้ไม่รู้เหมือนว่าทำไมผมถึงห่วงมันขนาดนั้น อาจเป็นเพราะผมเกือบจะเป็นคนฆ่ามันก็ได้มั้ง สรุปเอาแบบนี้แหละ ผมจะได้เลิกปวดหัวเรื่องที่ผมกำลังเจอกับความรู้สึกบ้าๆนี่ซะที
“ไอคีย์มึงจะนอนอีกนานไหมว่ะ กูก็ง่วงนะ”
ผมพูดออกไป ไม่ได้หวังให้มันได้ยินหรอครับ แค่ระบายอ่ะ
”กูลูกพี่มึงนะ มึงเล่นมานอนบนเตียง แล้วให้กูนอนโซฟาแบบนี้มึงทำถูกหรอว่ะ”
ยิ่งมองมันที่ยังหลับไม่รู้เรื่องผมก็ยิ่งหงุดหงิด เมื่อไหร่มันจะตื่นสักทีว่ะ
”เหี้ยเอ้ย มึงเป็นใครให้กูมานั่งเฝ้าว่ะ”
หมดความอดทนเลยด่าแหม่งไปเลย หมั้นใส้จริงๆเลยมึง
“กูไม่ได้ขอนี่”
แต่ผมก็ถึงกับสะดุ้งเลยครับอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา แต่ผมมองมันมันก็ยังหลับอยู่อ่ะ
“ไอตุ๊ด มึงตื่นแล้วหรอ”
ผมถามไปแบบมันยังอยู่ท่าเดิมเลย กูก็เริ่มกลัวขึ้นมาแล้วล่ะซิ
”เหี้ยมึงตื่นแล้วก็ลืมตาดิ”ผมพูดแล้วเอานิ้วจิ้มๆตัวมัน
“กูไม่อยากเห็นหน้ามึงไงกูเลยไม่ลืมตา มึงก้ออกไปสักทีกูจะได้ลืมตา”
มันพูดครับ ผมเห็นเต็มตาว่าปากมันพูดขนาดเสียงแทบไม่มีมันยัง กวนตีนผมเลย แต่แอบซึมๆครับนี่มึงไม่อยากเห็นหน้ากูขนาดนั้นเลยหรอว่ะ
ผมก็ไม่ได้พูดอะไรหรือด่ามันกลับไปหรอกครับ แต่มองมันแบบใช้ความคิด แต่ตัวผมเองก็ไม่รู้หรอกครับว่าคิดอะไร เหอๆเข้าใจอารมณ์ผมไหมครับ
แล้วมันก็ลี่ตามามองผมแล้วก็รีบหลับตาปี๋หนี้เลย มึงเป็นเด็กสามขวบหรือไงว่ะ ไอการกระทำแบบนี้ที่บ้านกูเรียกกำลังงอลว่ะ แล้วคนที่งอลอ่ะก็อยากให้คนง้อ ใช่ป่ะ
คีย์Talk
ตอนนี้ผมกำลังทำสงครามกับไอ้เหี้ยเก้าอยู่ครับ ไอเลวที่มันทำระยำกับผมไว้ ผมไม่เข้าใจว่ามันจะมานั่งเฝ้าผมทำไม ที่จริงผมตื่นตั้งแต่ เมื่อเช้าแล้วล่ะครับ แต่ผมเห็นมันนั่งเฝ้าผมอยู่ผมเลยแกล้งหลับครับตอนแรกก็คิดว่าอีกไม่กี่นาทีเดี๋ยวมันก็ต้องออกไปข้างนอก แต่นี่มันจะ5ชั่วโมงแล้ว มันก็ยังนั่งจ้อมผมอยู่แบบนี้ แล้วก็ค่อยมาเขี้ยผมที่ปกหน้าผมออกบาง เอาสำลีชุบน้ำมาแตะๆที่ปากเพื่อให้ผมได้กินน้ำบ้าง แล้วมันก็ค่อยจับโน้นจับนี่อยู่แบบนั้น บอกตามตรงเลยนะ กูโคตรอึดอัด จากตอนแรกนะแบบอยากจะฆ่ามันมากๆเลย ไม่อยากเห็นหน้ามัน แต่พอรู้สึกแบบนั้นนานเข้ามันก็เปลี่ยนเป็นรำคราญมันแทนไม่รู้มันจะหยิบจับอะไรของมันหนักหนา จนมันด่าผมนั้นแหละ ตอนแรกก็คิดว่ามันคงสำนึกผิด ที่ทำเลวๆกับผมไว้ บอกตามตรงนะครับตอนที่ผมหลับไป เหมือนผมได้พักผ่อน ไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่ใจผมด้วย ผมคิดอะไรได้หลายอย่างเลยล่ะ ก็เลยไม่รู้สึกแย่เหมือนก่อนที่ผมจะหลับเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่ใช่ไม่รู้สึกนะครับ ยังไงผมก็ยังเกียดมันอยู่
“เรื่องอะไร ห้องนี้กูจ่ายตังค์มึงดิต้องออกไป มีสิทธิอะไรมาไล่กู”
มันที่เงียบไปสักพักก็พูดขึ้นมา ผมโกรธเลยครับ นี่มึงทำให้กูเป็นแบบนี้มึงยังไล่กูอีกหรอ
”ไปๆๆลงไปได้แล้วกูจะนอน”
มันว่าพร้อมกับขึ้นมาที่เตียงแล้วเบียดๆผมไปข้างๆเกือบตกลงผมเลยเผลอลืมตาขึ้นมาแล้วหันมองมันแบบโกรธๆ แต่แปลกครับมันไม่หันมามองหน้าผมด้วยซ้ำแล้วหลับตา ผมก็เลยคิดว่าจะลุกออกจากเตียงไปที่อื่น ไม่อยากเห็นหน้ามันอ่ะ แต่พอผมขยับจะลุกอยู่มันก็คว้าเอาวผมแล้วออกแรงดึงให้ลงไปนอนท่าเดินผมนี่ปรี๊ดเลยครับ ไม่รู้มันจะทำอะไร แต่เข้าใจไหมกูไม่อยากอยู่ใกล้ๆมึง
“ปล่อย กูจะออกไปแล้วนี่ไง”
ผมพูดแล้วเอามือเกะมือมันออกจากเอว แต่ยังรู้สึกเสียวๆที่แผลที่ข้อมืออยู่ เลยทำอะไรมากไม่ได้
“ชู่ส์ นอนเถอะกูง่วง”
มันพูดแล้วดึงผมให้ไปนอนบนอกมันผมก้พยายามดิ้นนะ แต่ไม่หลุดเพราะเพิ่งฟื้นด้วย เลยไม่มีแรง
“มึงก่อนนอนไปดิ ปล่อยกู”
ผมบอกมันแต่มันกลับไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเลย ผมก็เลยดิ้นอยู่สักพักก้หมดแรงเพราะไม่ได้กินอะไรเลย แล้วเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนพยาบาลก็มาฉีดยาอะไรไม่รู้เข้าที่น้ำเกลือเห็นไอ้เก้ามันถาม เขาบอกว่าเป็นยาที่ทำให้ผมพักผ่อนได้มากขึ้น ก้เลยรู้สึกเพลียๆขึ้นมาบ้าง แถมมาเจอไอบ้านี่ มันลากมานอนอีก ผมเลยหมดแรงเลย
“กูไม่ได้นอนมาสองวันแล้วกูขอนอนสักชั่วโมงเหอะ”มันว่า
ตอนนั้นผมใจกระตุกเลยครับ แอบรู้สึกผิดที่ต้องให้มันมานั่งเฝ้า เพราะผมมันเลยอดนอน เห็นแล้วก็สงสารครับ ไอ้เก้ามันกระชับแขนมันที่รัดเอวผมแน่นขึ้นแต่ไม่อึดอัดนะ ผมก็แหงนหน้ามองมัน ที่มันพูดท่าจะจริงครับ เพราะ เห็นมีหนวดขึ้นเป็นไรๆแล้วตามันก็ ยังดูช้ำๆอีก แล้วผมก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงพยาบาลหัวเราะคึกคักกัน
พอลืมตาขึ้นมา ก็เห็นพยาบาลสองคนยื่นจ้องผมแล้วหัวเราะคลิคักกันใหญ่ ผมก็งงเลยมองไปรอบๆปรากฏว่าไอ้เก้ามันนอนกอดผมอยู่อ่ะ แถมหลับสบายเลย
ผมเลยตีหน้าอกมันแรงพอดู ไอ้เก้ามันลืมตาขึ้นมาครึ่งเดียวแล้วเอามือผมที่ตีมันไปจับไว้แล้วหลับต่อเฉยเลย ผมนี่จะดึงมือออกก็ดึงไม่ออกจะลุกก็ลุกไม่ได้
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพักอีกสักนิดเถอะ น้องคนนั้นก็ไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว เอาแต่นั่งเฝ้าน้องแหละข้าวปลาก็ไม่กิน ถ้าน้องนอนด้วยเขาคงได้พักผ่อนอย่างสบายใจ”
นางพยาบาลร่ายยาวเลยแล้วเดินกันออกไป เล่นเอาผมอายกับคำพูดของพวกเธอเลย
และผมก็นอนไม่หลับเลยได้แต่นอนท่าที่ไอ้เก้ามันจับไว้แล้วรอว่าเมื่อไหร่มันจะตื่นสักที พอดีกูหิว!
TBC.
ผิดหวังกันล่ะซิ เหอะๆๆ
ให้เรื่องนี้หวานบ้างอะไรบ้างเนอะ
เด๊๋ยวมันจะกลายเป็นนิยายสงคราม มากกว่านิยายรัก สักตอนสองตอน
แล้วค่อยกลับเข้าเรื่อง
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 483466 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก