บทที่17 ประชุม
เก้าTalk
“เฮียครับ เรารู้แล้วว่าใครอยู่กับไอ้คีย์คนสุดท้าย”ลูกน้องคนหนึ่งที่ผมส่งไปวิ่งเข้ามารายงาน
“ใคร”ผมถามออกไป
“เพื่อนมันครับ ชื่อกิต” ลูกน้องอธิบาย
“ไปรากคอมันมา!” เวลาผ่านมานานแล้ว แต่ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าไอ้คีย์มันอยู่ที่ไหน ส่วนพวกไอ้จิมมันก็ยื่นข้อเสนอเหี้ยๆนั้นมาอีก
ติ๊ดๆๆ
เสียงข้อความเข้าที่มือถือผมอีกครั้ง ผมเปิดดูเพราะมันคือเบอร์เดิมกับที่ส่งภาพไอ้คีย์มา
กูให้เวลามึงถึงเที่ยงคืน ถ้าไม่รับ เด้กมึงคนนี้กูขอ
เมื่ออ่านข้าคามเสร็จผมก็ปาไอโฟน5ลงพื้นทันที ทำเอา ไอ้เมฆ ไอ้ไร ไอวี และไอ้โจ๊ค มองกันเป็นตาเดียว
“อารมณ์ร้อนไปป่าว ไม่สมกับเป็นหัวหน้าซอย13เลยนะ”
ไอ้เสือที่เดินนำไอ้พวกรองประธานเข้ามาหาผม แล้วพูดขึ้น
“กว่าจะเสด็จนะพวกมึง”ไอ้เมฆเริ่มด่าทันทีที่ไอ้เสือเดินเข้ามาเริ่มสงสัยกันแล้วซิว่าไอ้เมฆเป็นใคร ทำไมถึงกล้าฮึกับผมและก็ไอ้ประธานซอย9 แต่ยังไม่ถึงเวลาเล่าครับไว้ก่อน
“พอรู้ก็รีบมาเลยนะน้องเมฆ”ไอ้เสือพูดแล้วส่งตาหวานมาให้เมฆทันที
“น้องพ่อมึงดิ”ไอ้เมฆว่า”ไอ้เก้า มันส่งอะไรมา”ไอ้เมฆถามกลับเข้าเรื่อง
“พวกมันบอกว่าให้เวลาถึงเที่ยงคืน”ผมบอกไป ตอนนี้ผมเริ่มร้อนใจขึ้นมาจริงๆแล้ว แล้วไอ้ที่มันบอกว่ามันขอน่ะไม่ใช่แค่จะเอาไอ้คีย์ไปเป็นพวกแน่น แต่มันคงจะเอาไปเป็นของตัวมันเอง รร.ผมขึ้นชื่อเรื่องเกย์มากอาจจะฟังดูแปลกๆแต่มันก็เรื่องจริง เพราะพวกเราที่เป็นถึงคนในสังกัดคุ้มซอยต่างๆย่อมมีผู้หญิงมากมายเข้าหาอยู่แล้ว เกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นของผู้หญิงในรร.นี้ พวกผมก็ส้อยกันมาได้ง่ายๆอยู่แล้ว พอนานเข้า ถ้าพวกเธอให้เราง่ายได้ กับคนอื่นก็คงไม่ยากนักหรอกจริงไหม เมื่อรุ่นก่อนๆเคยเกิดเรื่องราวเพราะผู้หญิงมากมาย จนนานเข้ามันก็กลายเป็นความเคยชินไป พวกผู้หญิงก็ไม่ต่างอะไรกับพวกของเล่นที่เราอยากได้เมื่อไหร่ก็ได้ พอไม่ต้องการก็ทิ้งไปซะ จะมีก็แต่พวกเหี้ยๆในรร.ที่ไม่ใช่สมาชิกของแก๊งค์คุมซอยเท่านั้นแหละที่โง่ตามเก็บผู้หญิงเหลือใช้พวกนั้น
และสิ่งใหม่ที่กำลังเกิดขึ้นในไม่กี่รุ่นที่ผ่านมาก้คือผู้ชาย ผู้ชายที่เป็นผู้ชาย การที่เราทำให้ลูกผู้ชายคนหนึ่งที่มีสักศรี และ ความเป็นชายเต็มตัว ตกเป็นของเราได้ เราก็จะดูยิ่งใหญ่และสมชายมากขึ้นมันเหมือนกับการเอาชนะ ก้อย่างที่เขาว่ากันว่า ชายได้ชายคือยอดชายไงล่ะครับ ฉากที่ทุกคนในแก๊งค์คุ้มซอยเห็น ก็คงจะเป็นแค่การได้ผู้ชายสักคนมาเสียงสักศรีเพื่อเรา แต่มันไม่ใช่แค่นั้น ความรู้สึกต่างหากที่เริ่มเข้ามามีบทบาทมากกว่าสิ่งใด
และถ้ายิ่งเราได้ลูกน้องของซอยอื่นมาเป็นของตัวเอง ก็ยิ่งดูเจ๋งขึ้นอีกเป็นไหนๆ ส่วนซอยที่ถูกแย่งเด็กไปก็จะถูกดูถูกเหยียดหยาม ข้อเสนอของพวกมันคือ ยกซอย13ให้มันคุ้ม นั้นก็หมายถึงสลายแก๊งค์คุ้มซอย13 ซึ่งคนที่จะทำแบบนั้นได้ก็มีแต่หัวหน้าของแต่ล่ะซอยเท่านั้น แต่ถ้าสลายหลายแก๊งค์ก็จะเกิดผลแย่ต่างๆมาอีกเยอะ เพราะไม่มีแก๊งค์ ไม่มีบารมี ไม่มีลูกน้อง ส่วนศตรู มันไม่ได้สลายหรือยกโทษเรื่องที่เกิดตอนอยู่ในแก๊งค์ด้วยหรอก เราพะฉะนั้นเราก็จะถูกโจมตีได้ง่ายขึ้น พูดง่ายๆคือ มันเป็นเส้นทางที่ถ้าเราหลงเข้ามาแล้ว ก็ยากที่จะออกจากมันไปอย่างสิ้นเชิง ฟังดูอาจเวอร์สำหรับนักเรียน แค่ ปวช ปวส แต่นี้คือสังคมที่แท้จริงของเด็กสายอาชีพ ที่น้อยคนที่จะเข้าถึง
“ลุยเลยดิ เฮีย”ไอ้โจ๊คเริ่มต้นก่อน หลังจากได้ยินผมบอกเงื่อนไขเวลาที่มีจำกัด
“ไม่ดีมั้ง ซอย1 กับซอย11มี หนึ่งในสี่จตุรเทพแห่งเซเทย์หนุนอยู่”ไอ้ลองประธานซอยเก้าที่สวแว่นเอ่ยขึ้น
“อะไรนะ”ไอ้ไรร้องขึ้นอย่างตกใจ
ไม่แปลกหรอกครับที่มันตกใจ 1ใน4จตุรเทพแห่งเซเทย์คือ คนสี่คน ที่กุมอำนาจของทั้งสองรร.ในย่านนี้ คือ เทคนิคx อาชีว่ะT หนึ่งรร.จะมี2เซเทย์ ใน7ซอยที่เทคนิคxที่ผมเรียนอยู่นั้นจะมีเซเทย์1คนก็คุ้ม3ซอยและจะมี1ซอยที่เป็นเขตปกครองตัวเอง นั้นก็คือ ซอยที่อยู่กลางของทุกซอย ผู้ที่จะมีสิทธิเป็นคนระดับเดียวกันกับเซเทย์ แต่จะไมถูกบรรจุให้เป้นเซเทย์ งงกันไหมครับ 555เอาเป็นว่า ในซอยที่พวกเราคุ้มกันอยู่ จะมีคนที่ใหญ่กว่าพวกเราอยู่อีก3คนนะครับ พวกนี้จะเป็นคนคอยหนุนหลังอยู่ก็เหมือนพวกที่ส่งการเราได้อ่ะครับ แต่ก้ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของพวกเราด้วย ไม่เข้าใจกอ่านใหม่นะครับ
“แล้วมึงคิดว่ามีแค่พวกมันหรือไงที่มีเซเทย์หนุน”ผมหันหน้าไปมองทางไอ้เมฆ แล้วพูดขึ้น
“หาเรื่องให้กูกันตลอดพวกมึง กูอุส่าเก็บตัวแล้วนะ”ไอ้เมฆถึงกับทำหน้าบึงเลยทีเดียว
“แถมดูเหมือนว่าประธานเขตปกคลองตัวเองก็จะเบี่ยงมาทางเซเทย์ฝั่งเราซะด้วยซิ”ผมพูดพร้อมหันไปยิ้มทางไอ้เสือ
“ไปทั้งตัวและหัวใจแล้ว”ไอ้เสือพูดแล้วยิ้มตาปิดไปทางไอ้เมฆ
“พ่อมึงเถอะ”ไอ้เมฆด่ากลับทันที
“แต่ถึงจะมีเซเทย์หนุนเหมือนกัน แต่มันอาจจะเป็นเรื่องภายในได้เลยนะครับ”ไอ้รองประธานอีกคนที่ถือไอ้เพดมินิพูดขึ้น
“นั้นซิ”ไอ้เสือเริ่มเสริม
“เรื่องนั้นเดี๋ยวกูจัดการให้ทีหลัง แต่ถ้าพูดดีๆมันไม่ยอมก็คงต้องลงมือ”ไอ้เมฆพูดอย่างไม่รู้ร้องรู้หนาวอะไรนักแล้วนั่งลงบนโซฟาตัวยาว ทำเอาไอ้วีและไอ้ไรต้องลุกออกเลย ก็มันคนละระดับกัน
“เก่งจริงนะมึง”อยู่ก็มีเสียๆหนึ่งดังขึ้นมาทำเอาทุกคนหันไปตามประตู ก็มีร่างคนๆนึ่งที่ทำเอาลูกสมุนผมถึงกลับกรูมาอยู่ข้า
งๆผม
“พี่หมอก”ไอ้เมฆที่เมื่อกี้ยังทำเป็นอวดเบ่งถึงกับลุกขึ้นอย่างเร็ว
ไอ้หมอกเซเทย์ฝั่งขวาเดินเข้ามาแล้วนั่งลงที่โซฟาตรงที่ๆไอ้เมฆมันนั่งเมื่อกี้นี่ แล้วฉุดแขนไอ้เมฆให้นั่งตามข้างๆมัน
“เก่งกันจริงนะพวกมึงเนี่ย”ไอ้หมอกผมพร้อมเอามือวางบนหัวไอ้เมฆ”ทำเหี้ยอะไรไว้หน้ากูบ้างก็ดีนะ”ประโยคนี้หันมาทางผมกับไอ้เสือที่มันยื่นกอดอกพิงกำแพงอยู่ ไอ้เสือยักไหล่แบบไม่สนใจตอบกลับไป
“พี่หมอกก็ไอ้จิมมันจับเพื่อนเมฆไป”ไอ้เมฆที่นั่งใกล้ๆเริ่มอธิบาย
“พี่รู้ แต่พี่มีเรื่องต้องบอกเราให้รู้ไว้”ไอ้หมอกหันไปคุยกับน้องมัน แล้วเงยหน้ามาทางผม”เรื่องยา ที่เจอบนรถมึง มันเป็นยาตัวไหม่ที่กำลังดังสุดๆในตอนนี้ ส่วนเรื่องราคาและผลของมันไม่ต้องพูดถึง แพงจนระดับเด็กช่างอย่างพวกมึงแทบไม่มีปัญญาจะหาได้”ไอ้หมอกเริ่มอธิบาย
มันเกี่ยวอะไรกัน ทำไมแค่เรื่องที่มันจะยึดเอาซอยผมที่อยู่ชิดสุดกับเขตรร.อาชีวt กลายเป็นเรื่องโน้นเรื่องนี้มากมาย
“แล้วไง”ผมถาม
“หึ”ส่วนนี่เป็นเสียงไอ้เสือที่ยื่นส่ายหัวอยู่ใกล้ผม
“ก็ยาที่แพงขนาดนั้นเด็กช่างธรรมดาคงหาไม่ได้ เรื่องที่เด็กคนอื่นจะเอามาวางไว้เพื่อแกล้งมึง มันจะไม่ความยไปหน่อยหรอ”ไอ้หมอกทำหน้าจริงจัง ยาราคาสูงขนาดนั้นถ้าจะให้ตำรวจจับผมแค่ยาบ้าสัก4-5เม็ดก็คงพอแต่ทำไมถึงใช้ของแพงขนาดนั้น
“หมายความว่าไง”ผมถามอย่างจริงจัง
“ในรร.มีคนค้ายา แล้วอีกอย่างไม่ใช่พวกกระจอกซะด้วย สำหรับมึงยาแค่นี้คงไม่ใช่ปัญหาถ้ามึงจะเอา พวกมันเลยคิดว่าถ้าส่งยาที่รถมึง ถ้าเกิดมีคนมาเห็นหรือตำรวจจับได้ล่ะก็มึงก็คงโดนเล่นแบบไม่ต้องสงสัยอะไร แต่ถ้ามันเอามาไว้ที่รถเด็กอื่น ตำรวจก็คงหาตัวไอ้ตัวการกันให้ควัก กูว่าพวกมันฉลาดนะ ถ้าพลาสเรื่องส่งยามึงก็ถูกจับตำรวจก็ไม่ต้องสืออะไร แต่ถ้ามันพลาดมันก็ได้ซื้อขายกันสะดวก”
เหี้ยแล้วไง เรื่องมันใหญ่โตกันขนาดนนี้เลยหรอ
“แต่ผมเห็นว่าเด็กไอ้จิมมันป้วนเปี้ยนแถวนั้น”ไอ้วีเริ่มอธิบาย
“หึ ของราคาขนาดนั้น เป็นมึงจะให้ลูกกะจ๊อกเอาไปส่งหรือไง มึงนึกหน้ามันดีๆว่านอกจากเด็กไอ้จิมแล้วมันยังมีใครอีก”ไอ้หมอกย้อนพร้อมหยิบซอยสีน้ำตาลที่ลูกน้องมันที่เดินตามมา7-8คนส่งให้ แล้วโยนลงบนโต๊ะ ทำให้ของที่อยู่ข้างในกระเด็นออกมา มันคือรูปถ่าย
“มึงดูว่าคนไหน”ไอ้หฃมอกบอกไอ้วี ไอ้วีหยิบรูปถ่ายประมาณ10กว่าใบมาเปิดๆดูที่ล่ะใบ
เหี้ยนี่มันพวกระดับหัวหน้าซอยทั้งนั้นเลยนี่หว่า”ไอ้ไรที่ยื่นดูข้างๆพูดขึ้น”แต่อีกถ5-6คนใครว่ะ”มันพูดขึ้นมาลอยๆ แต่ก็คงอยากได้ตำตอบ
“พวกหัวหน้าแต่ล่ะซอยพวกมึงคงรู้ดี แต่ไอ้พวกที่มึงไม่คุ้นนะมันคือคนสนิทของเซเทย์ทั้งสองรร. แน่นนอนไม่ใช่ลูกน้องกู”ไอ้หมอกอธิบาย
“คนนี้ คนนี้แหละเฮีย”ไอ้วียื่นรูปถ่ายใบหนึ่งให้ผม
“เด็กอาชีวT”ผมพูดออกปเพราะเครื่องแบบคือเด้กอาชีวT
“ไอ้นั้นมันชื่อเค เป็นคนสนิทของเวเทย์ใต้ มันถูกพักการเรียนสามเดือนอยู่ช่วงนี้ และมันก็เสือกเป็นลูกพี่ลูกน้องไอ้จิม ที่มึงคิดว่าเป็นลุกน้องไอ้จิม ก็คงเป็นเพราะว่า มันชอบไปกินเหล้าด้วยกัน”ไอ้หมอกอธิบายอย่างมีหลักการ
“แล้วทำไมต้องเป็นกู ในเมื่อกูกับมันไม่เคยมีเรื่อง”ผมถาม
“เรื่องนี้กูก็ไม่รู้ อาจเป็นเพราะไอ้จิมมันไปเล่าวีรกรรมของมึงให้ไอ้เหี้ยนี่ฟัง มันก็เลยได้แผนส่งของ แต่ยังไงมันก็เด้กรร.อื่น จะเข้ามายุ่งยามในรร.โดยไม่มีใครรู้เห็นคงไม่ได้”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องของคีย์ล่ะพี่หมอก”ไอ้เมฆที่ฟังอยู่นานถามขึ้น
“ก้เพราะเพื่อนมึงเป็นเมียไอ้เก้าไง”ไอ้หมอกพูด ทำเอาลูกน้องผมถึงกับตาโต”ตำรวจไม่รามือจากมึงง่ายๆแน่นไอ้เก้า เพราะฉะนั้น มึงจะทำเหี้ยอะไรก็เงียบๆอย่าให้เรื่องมันถึงตำรวจ เพราะแทนที่มึงจะเป็นแค่ผู้ต้องสงสัย จะกลายเป็นผู้ต้องหาแทน “ไอ้หมอกพูด ที่มาเตือนผมก็คงจะเป็นเพราะถ้าเราไปกระทืบไอ้พวกนั้นเรื่องก็ต้องถึงตำรวจ และ ตำรวจก็จะสืบเรื่องเก่าของผม ก็จะกลายเป็นว่าผมเข้าข่ายเรื่องพวกนี้มากขึ้นซินะ
“แล้วจะเอาไงว่ะ”ไอ้เมฆคงเริ่มโมโห
“ก็จัดการเงียบๆ หนักๆแต่ห้ามถึงตาย เอาให้พวกมันไม่กล้าไปแจ้งความ และที่สำคัญ หลังฐานที่จะเอาไว้แบ็คเมย์พวกมันที่หลัง ไอ้เสื่อกูวานถามมันเรื่องยาด้วย กูไม่แน่นใจว่ามันจะมีส่วนรู้เห็นหรือว่า ถ้ามีเก็บซากมันมาให้กูด้วย แต่ถ้าไม่ ก็ไส้หัวมันไปไกลๆ และก้เมฆครับอย่าทำอะไรเยอะเกินตัว และกลับบ้านก็เที่ยงคืนนะครับ ไอ้เหี้ยเสือถ้าน้องกูมีรอยขีดขวนสักเส้นมึงเจอกูแน่”ไอ้หมอกพูดแล้วเอามือขยี้หัวไอ้เมฆและเดินออกไป แต่ก้ไม่วายให้ลูกน้องมันมาเก็บรูปในมือไอ้วีกลับไปด้วย
“เอาไงทีนี้”ไอ้เมฆเงยหน้าขึ้นมาถาม
“กูมีแผนแล้ว”ผมพูดขึ้น รออีกนิดนะไอ้คีย์ กูจะพามึงกลับเอง รออีกแค่นิดเดียว
TBC.
เหอๆๆๆ
เข้าเรื่อง กันเถอะ โปรดจำรายละเอียดตอนนี้ให้ดีๆนะ
เพราะมันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวต่างๆต่อไป