บทที่18ชิงตัว
ซ่า!!!
ผมลืมตาขึ้นมาเพราะรู้สึกว่ามีของเหลวบางอย่างกระทบเข้ากับตัวผมอย่างแรงจนเปียกโชกไปทั้งตัว
“ตื่นสักทีนะมึง”พอสายตาผมเริ่มปรับเข้ากับภาพตรงหน้าได้ก็เห็นไอ้แดนหัวหน้าซอย11ยื่นเท้าเอวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่
“ถ้ามึงหลับกูก็ไม่สนุกซิวะ”มันพูดแล้วเดินเข้ามานั่งยองๆตรงหน้าผม แล้วใช้มือเชยคางผมขึ้น”มองใกล้ๆก็น่ารักดีนี่หว่า ผู้ชายแน่นหรอมึง ถึงว่าไอ้เหี้ยเก้าติดแจเลย”มันพูดพร้อมเอานิ้วมือลูบไล้ไปบนใบหน้าผม
“ไอ้แดนมึงเล่นเยอะไปแล้ว”ไอ้เหี้ยจิ้มเดินเข้ามาปัดมือไอ้แดนทิ้ง
“สัสทำหวง หรือมึงก็ชอบ”มันว่าแล้วลุกขึ้นไปยื่นประจันหน้ากับไอ้พี่จิ้ม พอมันยื่นข้างกันแบบนี้ไอ้พี่จิ้มดูตัวเล็กไปเลยคือไอ้แดนมันสูงมากอ่ะครับแต่ผอมๆตัวได้พี่จิมมันจะเตี้ยกว่าแต่จะดูมีเนื้อมีหนังมากกว่า
“หวงเหี้ยอะไร”ไอ้พี่จิมตะโกนกลับ แต่กลับหันหน้าหนี้ แต่ไอ้แดนมันจับตัวไอ้พี่จิมหันกลับมาเผชิญหน้ากับมัน
“ถึงมึงอยากหวงก็หวงไม่ได้หรอก เพราะกูไม่อนุญาต”มันพุดแล้วจับแขนไอ้พี่จิทกระชากเข้ามาใกล้ตัวเองมากขึ้น
“พูดเหี้ยอะไร”ไอ้พี่จิมผลักอกไอ้แดนออกแล้วรีบถอยหนี้
ผมมองดูภาพเหตุการณ์นั้นแบบงงๆคือทุกคนคิดว่ามันแปลกๆไหมล่ะครับ คิดใช่ป่ะ
“กี่โมงแล้วว่ะ”ไอ้แดนมันตะโกนถามลูกน้องมัน
“ห้าทุ่มแล้วหัวหน้า”หนึ่งในลูกน้อยมันตะโกนตอบ
“กูว่าไอ้เหี้ยเก้ามันคงต้องการแรงกระตุ้นว่ะ มึงเอาโทรศัพท์มาถ่ายวิดีโอดิ”มันพูดแล้วเดินเข้ามาหาผมแล้วเอาหน้ายื่นมาใกล้ๆหน้าผม
“มึงจะทำเหี้ยอะไร”ผมถามออกไปพร้อมพยายามเอาหน้าให้ออกห่างจากมันที่สุด
“หึ อย่างมึงไม่ใช่สเป็คกูหรอก”ไอ้แดนมันกระซิบแล้วมันก็ลุกออกไป
“ส่งไปให้เหี้ยเก้า”มันสั่งลูกน้องมันที่ยื่นถ่ายวีดีเมื่อกี้นี้ คือมึงจะส่งอะไรไปให้มัน กูยังไม่เห็นมึงทำอะไรเลย
“พวกมึงเฝ้ามันไว้ ถ้าไอ้เหี้ยเก้ามันตอบกลับมาเมื่อไหร่ไปตามกูที่ห้องด้วย แต่ถ้าไม่ ห้ามใครรบกวน”มันว่าแล้วเดินไปลากไอ้พี่จิมให้เดินตามมันไป
แต่ก็ดูเหมือนพี่จิมจะขัดขืน แต่ก็ยอมเดินตามมันไปอยู่ดี
“เฮ้ยหัวหน้าเอาอีกแล้วว่ะ”ไอ้ลูกน้องคนนึ่งพูดขึ้น
“เงียบไปเลยไอ้สัส”อันนี้ผมจำได้มันคือลุกน้องไอ้พี่จิม
ผมก็ได้แต่นั่งอยู่แบบนั้นเพราะรู้ตัวเองดีว่าร้องให้ตาย ดึกปานนี้ก็คงไม่มีใครได้ยินหรอก เฮ้ย นี่ชีวิตผมมันวุ่นวายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วยิ่งนับวันมันก็ยิ่งวุ่นวายขึ้นเรื่อยๆ จากตอนแรกที่ตั้งใจจะใช้ชีวิตแค่นักเรียนอาชีพวะธรรมดา มีสาวสักคนฝึกงานแล้วก็ทำงาน แต่ไหนมันถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะ เพราะอะไรกันนะ
ผมนี่ถ้าจะบ้าไปแล้วตัวเองถูกจับอยู่แท้ๆแต่ยังมาคิดอะไรบ้าๆอีก หนี้ซิ ต้องหนี้ กูก็ผู้ชายนะจะให้คนอื่นมาช่วยอย่างเดียวได้ไงว่ะ ไม่ใช่ผู้หญิงนะโว้ย
แต่จะเอายังไงดีว่ะ ถูกหมัดแถมถูกเฝ้าไว้อีก ถ้าทำเหมือนในหนังตอนนางเอกโดนจับตัวจะได้ผลไหมว่ะ
“นี่ คือกูปวดขี้อ่ะ”ผมพูดออกไป ได้ผลทุกคนหันมามองผมเป็นตาเดียว
“5555”แต่ที่ผมได้กลับมาดันเป็นเสียงหัวเราะคนปวดขี้มันตลกตรงไหนว่ะ
“มึงอย่ามาแรด มึงไม่ใช่นางเอกละครนะ ปวดขี้มึงก็ขี้ดิ ใครอุดรูมึงไว้”หนึ่งในนั้นพูด
เอาซะกูอายเลยนะพวกมึง และผมก็รู้ตัวเองดีว่ายังไงละครก็คือละคร
“กินเหล้ากัน กูซื้อมาแล้ว”ผมได้ยินเสียงพวกมันตะโกนกัน
“เออดีว่ะ แก้ง่วง”แล้วพวกมันก็ถยอยกันไปกินที่ประตูหน้าโรงเพราะชำ
สบายใจกันจริงนะพวกมึง ผมก็เลยได้แต่นั่งเป็นอาหารยุงอยู่
“ไอ้คีย์”ผมได้ยินเสียงคนแรกเลยหันไปดู
“ไอ้”ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดไอ้เมฆก็เอามือมาปิดปากผมไว้
“ชูส์เสียงดังหาพ่อมึงหรอ”มาถึงก็ด่ากูเลยนะมึง
“มึงมาได้ไง”ผมถามไปเสียงเบาๆ
“บินมามั้งสัสนี่”ไปตายซะไอ้เหี้ยเมฆ
“เหี้ย”ผมลืมตัวด่ามันไปซะดัง
“เฮ้ยใครว่ะ”เสียงไอ้ลูกน้องที่ไปนั่งกินเหล้ากันพูดขึ้น”เฮ้ยแม่งพวกไอ้เหี้ยเก้า”ไอ้นั้นตะโกนพวกที่เหลือพากันลุกแล้วรีบพุงเข้ามาที่ผม
“ไอ้เหี้ยคีย์มึงนี่นะกูอุส่าจะเอาแบบสงบๆแล้ว”ไอ้เมฆพูดขึ้นในขนาดที่พวกนั้นเดินเข้ามาทางผมกับไอ้เมฆผมก็เห็นเงาดำของคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาทางด้านหลังพวกนั้น แล้วพวกมันก็ซัดกันเลย
“เฮ้ยใครว่ะ”ผมได้ยอนเสียงเอะอะแล้วมันก็เริ่มซัดกัน”ไอ้พวกซอย13”หนึ่งในนั้นพูด
“เออพวกกูเอง”ไอ้พี่วีพูดแล้วสวนหมัดเข้าที่หน้าไอ้คนพูด
“กูขอด้วย”ไอ้เมฆทำท่าจะตรงเข้าไปตีกับพวกนั้นแต่ไอ้พี่เสือดันมาคว้าแขนไว้
“น้องเมฆ พี่ไม่อยากโดนไปไอ้หมอกมันเล่นหรอกนะ พาคีย์ไปที่อื่นก่อน”ไอ้เสือพูด ไอ้เมฆดูถ้าจะไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ แต่มันก็มาแก้เชือกให้ผมแล้วลากผมมาด้านในสุดของโรงเพาะชำ
“มึงรออยู่นี่แหละ”ไอ้เมฆว่าแล้วเดินเข้าไปกลางวงที่มันที่กำลังตะลุมบอลกัน
ส่วนผมก็ได้แต่มองดูไปรอบ และก็ได้ยินเสียงเอะอะในห้อง ถ้าจำไม่ผิดมันเป็นห้องที่ไอ้แดนอยาไม่ใช่หรอ
ผมเลยไปแอบๆดู
“นี่สำหรับที่มึงหยามหน้ากู”ไอ้เก้าครับไอ้เก้ากำลังกำคอเสื้อไอ้แดนแล้วซัดไปที่หน้าไอ้แดนที่ดูท่าทางสะบักสะบอม
“ส่วนมึง”ไอ้เก้าเดินตรงเข้าทางไอ้จิมที่ดูไม่ยับเย้นเท่าไหร่แต่นั่งกองอยู่ข้างๆกำแพง
“เรื่องยาที่อยู่บนรถกูมึงรู้อะไรบอกมา”ไอ้เก้าถาม
“ยาเหี้ยอะไร”ไอ้พี่จิมพยายามพูด
“ไอ้สัสเก้าบ่อยไอ้จิมนะโว้ย”ไอ้แดนที่ดูจะไมไหวแล้วพยายามพูด
“ไอ้โจ๊คให้มันเงียบซิ”ไอ้เก้าสั่งไอ้พี่โจ๊ค แล้วไอ้พี่โจ๊คก็เข้าไปกระทืบไอ้แดนจนมันสลบไป
“พอแล้ว มึงอยากรู้อะไรถามกูดิ”ไอ้พี่จิมพูดพร้อมเข้าไปขวางไอ้พี่โจ๊คที่กำลังจะกระทืบไอ้แดนอีกครั้ง
“หึ ห่วงกันดีนักนะมึง”ไอ้เก้าพูดขึ้น
“เรื่องนั้นพวกกูไม่รู้เรื่อง”ไอ้พี่จิมพูด
“หึ คิดว่ากูจะเชื่อมึงไหม”ไอ้เก้าพูดแล้วเดินเข้าไปใกล้ไอ้พี่จิม
“พอแล้วมั้ง พวกมึงล้ำเส้นกูเกินไปหรือเปล่า”ผมได้ยินเสียงคนพูดอยู่ทางด้านหลังผมเลยหันไปมอง
“พี่หนึ่ง”ไอ้พี่จิมพูด
“เซเทย์ฝั่งซ้าย”ไอ้พี่โจ๊คพูด
เซเทย์หรอ ระดับเซเทย์ ผมเคยได้ยินมาว่าเซเทร์เป็นเหมือนบอสที่ใหญ่ที่สุดในรร.เลย แถมยังว่ากันว่าฝีมือไร้เทียมทานสุดๆ ขนาดพวกหัวหน้าแต่ล่ะซอยยังต้องขยาด
“มึงไม่ต้องพูด ไอ้เก้าถือว่าครั้งนี้กูขอ เด็กกูมันล้ำเส้นก่อนเองตัวประกันมึงก็เอากลับไป ส่วนไอ้พวกนี้มึงก็เล่นมันขนาดนี้แล้วกูขอให้จบ แต่ถ้ามึงยังไม่ยอมกูว่ากูคงต้องคุยกับไอ้หมอกเป็นการส่วนตัว”ไอ้คนชื่อหนึ่งพูดเสียงเรียบ
นี่ซินะคนมีอำนาจแค่ยื่นอยู่นิ่งๆยังรู้สึกกลัวเลย ไอ้เก้าดูท่าทางจะไม่กลัวอะไร แต่ก็ยอมปล่อยมือจากคอเสื้อไอ้พี่จิมแล้วเนเข้ามาจับแขนผมลุกขึ้น แล้วเดินออกจากห้องนั้นมา
พอออกมาได้สักระยะก็เห็นพวกคนในแก๊งค์ยื่นสะบักสะบอมกันพอสมควร พวกกับพวกซอยเก้าที่ไม่มีแผลเลย สงสัยคงไม่ได้เข้าไปตะลุมบอนกันด้วย
“พวกมึงกลับไปได้แล้ว”ไอ้เก้าว่าแล้วเดินลากผมออกไปทางประตู
“ขอบคุณนะฮะ”ผมหันหลังมาบอก ก็ที่ทุกคนต้องมาเจ็บแบบนี้ก้เพราะช่วยผม ทุกคนยิ้มแล้วโบกไม้โบกมือให้
“เลี้ยงเหล้ากูด้วยนะ”ไอ้พี่ไรยื่นยิ้มตาปิดพุดขึ้น
แล้วไอ้เก้าก็ลากผมออกไป
ตลอดเวลาที่มันพาผมเดินมา มันไม่พูดแล้วไม่มองหน้าผมสักนิด เหมือนมันกำลังโกรธ
“อุ้ย”อยู่ๆมันก็หยุดเดินเล่นเอาผมเบรกไม่ทันเลยชนเข้ากับอกมันเต็มแรง แต่โชคดีที่ไอ้เก้ามันคว้าเอวผมไว้ได้ทัน แต่อยู่ๆมันก็ดึงผมเข้าไปกอด แล้วเอาหน้าซบเข้าที่ต้นคอผม
“เออ”ไม่รู้จะพูดอะไร แอบตกใจนิดๆที่มันกอด
“ชูส์”ไอ้เก้าทำเสรงให้เงียบแล้วกระชับวงแขนมันขึ้นอีก แล้วก้อยู่แบบนั้นหลายนาที
TBC.
กรี๊ดดดพี่แดนอ่ะตอนนี้
แต่งเองก็บ้าไปเอง
เราเขียนผิดเยอะใช่ไหมขอโทษนะ ไม่มีอะไรจะเเก้ตัวมันเป็นสันดารเราไปแระ
ยากนะจะเปลี่ยนแปลง แต่ก็ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตาม
(คำพูดเราตอนนี้ดูเป็นคนเรียบร้อย ว่านอนสอนง่ายดีแฮะ เหอๆๆ)
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 536152 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก