บทที่22หึง!
“เฮ้ยๆๆๆ นั้นมันหัวหน้าซอย13นี่หว่า”เสียงเอ๊ะอะ ดังขึ้น สร้างความสนใจให้กับไอ้คีย์ผู้นี้ไม่น้อย
“เออ นั้นเอ๋ ดาว คอมพิวเตอร์ธุรกิจนี่หว่า”มันยังไงๆอยู่ว่าไหม เดินไปดูสักนิด
“เฮ้ยไอ้คีย์ถูกพี่มึงนี่เรตติ้งดีจริงอะไรจริงว่ะ เมื่อเช้ายังตามมาเฝ้ามึงอยู่เลย เที่ยงปุปแหม่งมีสาวมาประเคนถึงที่” หืม สาวหรอ มันยังไงๆอยู่นะ
“อะไรของพวกมึงว่ะ”ผมก็เลยชะโงกหน้าลงไปดูหลังตึกเรียน เห็นไอ้เก้า กับผู้หญิงคนหนึ่งที่ในมือถือถุงอะไรไม่รู้ยื่นยิ้ม บิดไปบิดมาอยู่
“ก็เอ๋ดิ ดาวสาขาคอมพิเตอร์ธุรกิจเลยนะมึงดูท่าจะติดกับไอ้หัวหน้าซอย13ซะแล้ว”กูเริ่งกระจ่างแล้ว
“มึงรู้ได้ไง”ไอ้เหี้ยเก้ามันเป็นเกย์เมื่อวานมันยังไล่ปล้ำกูอยู่เลย วันนี้มันจะมาเอาผู้หญิง ตลกแล้วมึง
“มึงดู”เพื่อนในห้องพยักหน้าให้ดู
ภาพที่ผมเห็นเล่นเอาหน้าชาเลยครับ ไอ้เก้ามันโอบไหล่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ หัวเราะชอบใจ ส่วนอีผู้หญิงก็อายหน้าแดงอย่างตูดลิง แต่ก็ยอมให้กอด ไอ้เก้า มึงเล่นกูแล้วไหมล่ะ
“เหี้ย”ผมเลยตะโกนดังลั่นเลยครับ ทำเอาไอ้คู่ผัวเมียที่เดินแถมจะขี่กันอยู่แล้วหันขึ้นมามองผมกันเป็นตาเดียว ส่วนไอ้พวกสมุนไอ้เหี้ยเก้า(ไอ้พวกนี้เป็นเด็กใหม่ครับปี1เหมือนผมนี่แหละเพิ่งรับมา3-4วันเนี่ย)5-6คนสะดุงกันเป็นแถบ โดยเฉพาะเหี้ยเก้า รีบปล่อยอีชะนีนั้น เรียกว่าแทบจะถีบเธอออกเลยก็ว่าได้
ไม่ต้องรีบหรอสัส! มันไม่ทันแล้ว
“ไอ้เหี้ยคีย์ มึงจะตะโกนหาพ่อมึงหรอ เดี๋ยวก็โดนเล่นหรอก”หึ มันหรือกูที่จะโดน
“เออ กูตกใจว่ะ ไอ้บิกมันเยียบตีนกู”
และไม่นานเกินรอครับ ก็ได้ยินเสียงเอ๊ะอะดังหน้าห้องพวกเพื่อนผมนั่งที่กันเป็นแทบแบบทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ส่วนผมหรอครับก็ยืนอยู่ที่เดินแหละครับมองไปยังที่เดิม ไม่สนใจที่พวกมันบุกห้องผมหรอก
“คีย์”ไอ้เก้าเรียกแต่ผมไม่สนใจหรอก กูกำลังของขึ้น ไปไกลๆเลย เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่เตือน”ไอ้คีย์”มันเรียกอีกครั้งแล้วเดินมาทางที่ผมยื่นอยู่ ห้องแบบโคตรเงียบเลยอ่ะ นี่มันมึงตั้งใจดูกันเกินไปแล้ว
ผมไม่สนใจมันครับเดินหนีไปหาเพื่อนผมที่นั่งจับกลุ่มดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆอย่างหวงๆ พอผมเดินไปนะ ไม่อยากจะบอกว่าสายตาเพื่อนผมมันเหมือนจะพูดว่า ไอ้เหี้ยมึงไปไกลๆ อย่างเห็นได้ชัด แล้วอ้เก้าก็มายืนข้างๆทำเอาไอ้พวกนั้นลุกออกไปจนหมดเลย หึ เพื่อนเลว
“คีย์”ไอ้เก้านั่งลงข้างแล้วเรียก กูไม่หนีมึงแล้ว หนีมึงก็ตามกูอยู่ดีนั้นแหละ
“ครับหัวหน้า”ผมตอบรับมันไป ไอ้เก้าขมวดคิ้วชนกันเลย
“คีย์เรียกพี่ใหม่ดิ”พอไอ้เก้าพูดคำนี้เท่านั้นแหละ
“หืมมมมม”เสียงไอ้พวกที่อยู่ในห้องก็ดังขึ้นมาอย่างมิได้นัดหมายเลยทีเดียวทำเอาไอ้เก้าต้องส่งสายตาพิฆาตไปให้พวกมันหนึ่งดอก เล่นเอาเงียบอย่างเร็วเลย
“ครับหัวหน้า”ผมยังยื่นยัดคำเดิน
“กูบอกให้มึงเรียกกูใหม่”มันขึ้นเสียงเลยครับ ผมเลยยืนขึ้น ของขึ้งแล้วโว้ย
“กูจะเรียกแบบนี้มึงจะทำไม”ผมตะโกนเสียงดังเลยครับ ไอ้พวกเด็กห้องอื่นวิ่งมาอ้อกันที่หน้าประตูเต็มไปหมด ลูกสมุนไอ้เก้าก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว
“เออ คือ เมื่อกี้พี่”ไอ้เก้ามันคงจะรู้สึกอะไรบ้างอย่างเกี่ยวกับตัวผมแล้วล่ะ
“หึ ที่ทำนี่มึงไม่ดูเลยนะ ว่านี่มันถิ่นใคร ที่นี่มึงจะมาเอาอะไรกับกูอีก หึ อ้เหี้ยเก้ามึงเริ่มก่อนเองนะ”ด่ามันไปหนึ่งชุดย่อยๆแล้วเดินออกจากห้องไปเลย ไม่ลืม ลากเพื่อนในห้องมาหนึ่งคน คนที่โชคดีวันนี้คือ ไอ้นิว
“เหี้ย มึงจะเอากูไปไหน”มันกระซิบครับแต่ก็ยอมตามมา
“นิวคนหล่อ ช่วยคีย์สักครั้งเถอะนะ ตามกูมา”ผมก็เลยลากไอ้นิวไปตามทางเรื่อยๆ ยังไม่ได้ลงบันไดเลยครับ ไอ้เก้าก็เข้ามากระชากไอ้นิว แล้วปล่อยหมัดเข้าหน้าไอ้นิวอย่างจังหนึ่ดอกทำเอาไอ้นิวลงไปกองเลยครับ
“เฮ้ย ไอ้นิว เป็นไงว่ะ ไอ้เก้ามึงเกินไปแล้วนะ”ผมด่ามันครับ ไอ้เก้าทำท่าจะเข้ามากระทืบไอ้นิวต่อครับ แต่ผมไปรั้งมันไว้ เพื่อนกูอย่าตายนะ เดี๋ยวเขาจะหาว่ากูเป็นสาเหตุ
“จำไว้อย่ามาแตะเด็กกู”ไอ้เก้าตะโกนด่า คือมันไม่ได้แตะเด้กมึงหรอก แต่เด็กมึงมาแตะมัน มันก็เลยลงไปกองอย่างที่เห็นเนี่ยแหละ
และไอ้เก้าก็ลากผมไป ส่วนผมได้แต่ส่งสารตาไปหาไอ้นิวแบบ กูขอโทษษษษษษษษษ!
“ปล่อยกู”มันลากผมมาที่ช็อปช่างยนต์
“มึงเป็นเหี้ยอะไรกับไอ้นั้น”ไอ้เก้าเริ่มก่อนเลย หนอยๆๆๆ มึงพูดเหมือนมึงไม่มีความผิดเลยนะ
“แล้วมึงอะไร เป็นผัวอีนั้นหรอ ถึงจะขี่กันกลางตึกกูขนาดนั้น”ไอ้เก้าหน้าเหวอเลยครับ คนอย่างกู โกรธแล้วกูไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นแหละ
“เอ่อ คือ”ไอ้เก้าเหวอไปเลย ผมก็เลยหันหนีมันเลย โกรธว่ะ แม่งถ้าทำที่อื่นกูยังพอทน แต่นี่มึงรู้ทั้งรู้ว่าตึกกู สัส!
“คีย์พอดีเก้าเอาของไปคืน”หวานมาก็ช่วยอะไรมึงไม่ได้หรอก เหี้ยเก้า
“ปล่อยกู กูขยะแขยง มึงอย่าเอามือที่มึงกอดมันมากอดกู”ผมโกรธจริงๆนะ เจ็บใจด้วย มันหยามหน้ากันชัดเลยๆ เจ็บใจจนน้ำตาไหล
“เฮ้ย คีย์ อย่าร้องดิ โอ๋ๆๆ เก้าขอโทษนะ ๆจะไม่ทำอีกแล้ว”ไอ้เก้าดึงผมไปกอดครับ ผมก็ขัดขืนพอเป็นพิธี แล้วก็ซบอกมันตามระเบียบ”ก็ผู้หญิงมันอ่อย”สัส มึงเลวจริง
“ปล่อยกูเลย มันอ่อยมึงก็ไป ถ้ามีคนอื่นมาอ่อยกูกูก็ไปได้ใช่ไหม”ผมพูดเสียงแข็ง
“ไม่ๆๆขอโทษ ต่อไปนี่มันจะไม่มีอีกแล้ว”ไอ้เก้าพูดพร้อมทำหน้าจริงจัง
“หึ มึงอีกมึงกับกูก็พอเถอะ”ผมก็พูดจริงจังทำเอาไอ้เก้าหน้าซีดเลย
“เฮ้ย ไม่เอาๆๆๆมันไม่มีแล้ว”
“ก็ถ้ามึงมั่นใจว่าจะไม่มีอีกมึงจะกลัวอะไร”ผมว่า
“เออ ๆ แม่ง”
“แม่งพ่อมึงดิ อย่าให้กูรู้นะมึง ถ้ากูรู้ก็เล่นแม่งทั้งคู่เลย แล้วเพื่อนกูที่มึงต่อยมันไปรับผิดชอบด้วย”นี่กูหายโกรธง่ายไปป่าวว่ะ เอาว่ะพอเป็นพิธี แลดูกูเหมือนตุ๊ดเข้าไปทุกวัน
“จ๊ะ”ไอ้เก้าเข้ามากอดผมแล้วยิ้มหน้าบาน ผมก็เอามือยันหน้าอกมันไว้
“ไปไกลๆกูเลย”ยังเคืองๆ
“น้องคีย์รู้ไหมวันนี้วันที่เท่าไหร่นับจากวันนั้น”เหี้ยอะไรของมึง
“อะไร”
“ก็วันที่สิ้นสุดการเตรียมใจ ของน้องคีย์ไง”หวานแบบนี้ฆ่ากูเลยดีกว่า
“เออ คือ”
“ที่ไหนดีจ๊ะ บ้านพี่ หรือ ห้องน้องคีย์ หรือจะช็อปดี”ตัวเลือกอันหลังมึงแน่นใจนะว่ามึงคิดดีแล้ว
“ไม่ กูกำลังไม่ไว้ใจมึง มึงเพิ่งจะไปกอดคนอื่นมา แล้วมึงยังจะมาเอากูอีกหรอ ใจร้ายกับกูเกินไปไหม”พูดแล้วทำหน้าเศร้า พอดีกูยังไม่อยากโดน
“ง่ะ”ไอ้เก้าทำหน้าเหมือนเด็กปัญญาอ่อน
“รอไปอีกเจ็ดวัน อยู่ในช่วงรอลงอายา เข้าใจ๊”ผมพูดแล้วเดินออกห่างจากมัน รอดไปอีกหนึ่งวันแล้วกู
TBC.
ออกมาซะที แต่ยังไม่หาย เหอๆๆ
ขอบคุณทุกความห่วงใย เลยรีบปั่นมาให้อีกหนึ่งตอน หุหุหุ
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 484227 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก