บทที่26 แข่งบอล
“เป็นไรว่ะ หน้าแม่งเป็นตูดเลย”
มึงยังมีหน้ามาพูดอีกเนอะต้นเหตุเพราะใครว่ะ
“ฮึ”
ผมถอดหายใจหงุดหงิดใส่มันครับไอ้เก้าเพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะไปสนามบอล ปานนี้ไอ้พวกนั้นบ่นตายห่าแล้วแม่งแตะ6โมง แต่นี้5โมงครึ่งแล้วไอ้เก้ามันยังเดินโฉดฉายอยู่เลยกว่าจะไปถึงอีก
“มึงทำอะไร”ได้กูแล้วขึ้นกูมึงเลยนะ ผมเลยส่งสายตาอาฆาตไปให้มัน”อุ้ย จะทำอะไร”มึงเป็นคนที่เสมอต้นเสมอปลายมาก สัส!
“เรื่องของกู!”โมโหมันเลยตะโกนไปแล้วลุกเดินออกนอกห้องแต่ไอ้เก้ามันไปดักผมที่ประตูไว้ก่อน
“เป็นเชี่ยอะไรเนี่ย”นี่คือคำถามสำหรับแฟนมึง
“.....”ไม่ตอบแต่ดันมันออกให้พ้นทางแต่มันขืนตัวไว้
“เวลาถาม พี่ก็อยากได้คำตอบ”
“....”มึงถามกูยังว่ากูอยากตอบมึงไหม
“เชี่ยเอ้ย!”มันเตะประตูเสียงดังจนผมสะดุ้งเลยครับ ตอบแรกแค่แบบเคืองๆไม่คิดว่ามันจะรามไปขนาดนี้แค่อยากให้มันสำนึกมัง ทั้งๆที่ผมไม่สบายอยู่แต่มันก็ยังทำ มันน่าจะรู้จังควบคุมตัวเองบ้าง มันทำแบบนี้เหมือนมันไม่หวงผมเลย
จะทำอะไรได้ครับได้แต่ก้มน่าส่องหาปลวกกลางตึกซีเม้นต์ กลับมันกานคอเข้าครับ
“มึงไม่พูดกูจะรู้ไหม กูไม่ได้พระเจ้าจะได้ตรัสรู้ทุกอย่างที่มึงคิด”เสียงมันอ่อนลงหน่อยครับ แต่ผมก็ยังไม่กล้าเงยหน้ามองมันอยู่ดี
“มึงเงียบแบบนี้กูใจไม่ดีนะ”ความโกรธหายไปปริบทิ้งเลยครับ ไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้จากปากมัน มันไม่ได้หวานอะไร แต่มันก็แสดงออกว่ามันห่วงผมเหมือนกัน ผมก็ค่อยเงยหน้ามองมัน”มึงเป็นอะไรโกรธอะไรกู”มันประคองหน้าผมไว้แล้วพูด กูรู้สึกเหมือนนางเอกในหนังเลยว่ะ แอบเขิน อิอิ อารมณ์เปลี่ยนไวจริงอะไรจริงกู
“...”ผมไม่ตอบครับแต่ส่ายหน้าให้มันแทน
“แล้วจะออกไปไหน”ชอบเสียงไอ้เก้าแบบนี้จังมันดูเหมือน อ่อนโยน ไม่รู้คิดไปเองปล่าว
“ไปด้วย”ผมตอบสั้น คิ้วมันผูกเข้าหากันทันที
“แต่ไม่สบาย”มันทำหน้ายุ่ง
“ห่วงผมหรอ”ไม่คิดจะพูดหรอก แต่ปากมันไว
“เปล่า กูขี้เกียจแบก”ตึง!กูขอถอนคำพูดเมื่อกี้”กูพูดเล่น เป็นตุ๊ดแน่นๆเลยมึงเนี่ย”
“งั้นพี่ก็มีแฟนเป็นตุ๊ด”ผมก็ทำหน้าบึ่งใส่มัน
“ก็ยอม”มันพูดแล้วยักคิ้วกวนตีนให้ มึงหล่อสัส
แล้วกว่าจะได้ออกมาก็เหลืออีก15นาทีก่อนลงแข่งมันก็ขี่รถนรกแตกเลยครับ พอไปถึงพวกไอ้แพนก็เล่นผมก่อนเลยครับ คือกูเป็นคนถือผ้ากูไม่ได้เตะมึงจะอะไรกับกูขนาดนั้นว่ะ ไอ้เก้าแม่งเดินพยุงผมไปนั่งที่นั่งข้างสนามเลยครับ แต่แม่งทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หวานอะไรเลย
“อะไร”อยู่ๆไอ้เก้าก็โยนเสื้อวอมสีดำที่มันใส่มาใส่หัวผม มึงวางข้างๆก็ได้นะ พอดีกูไม่ใช่ไม้แขว่นเสื้อ
“แดดร้อน เดี๋ยวไม่สบาย”เหมือนจะซึ่งแต่นี้จะ6โมงเย็นแล้วแดดสีส้มแป๊ดแต่แม่งมันไม่ร้อยเฟ้ย
“ร้อน”ไม่ร้อนแดดหรอกแต่อากาศนี่โคตรร้อนเลย วันนี้ผมอักยาลดไข้ไป6เม็ดแล้วครับ ตอนนี้ยากำลังออกฤธิ์อยู่
“คุมไว้”มันดุครับผมก็เลยคุมไว้ตามที่มันบอก วันนี้ไอ้เก้าหมัดผมขึ้นครับ แม่งยาวขนาดรวบได้เลยหรอว่ะ ถึงจะหมัดได้แค่ข้างหลังก็เหอะ มึงเหมือนดงบังชิงกิเลยว่ะ(ความรักทำให้คนตาบอด)
“มีแผนไหมพี่ ดูฟังโน้นดิ ดูท่ามันจะเอาจริง”ผมมองไปยังเก้าอี้ยาวๆที่อยู่ห่างออกไปประมาณ3เมตรเห็นจะได้ เห็นพวกไอ้พี่แดนจ้องตาเขม็งเลย ดูเหมือนกำลังจะยกพวกตีกันมากกว่าแตะบอล
“กูก็เอาจริง ยิ่งเห็นแม่งเป็นพวกมันกูยิ่งอยากชนะ”
“อืมๆยังไงก็ได้แต่อย่าก้านคอกรรมการ”ไอ้เก้าหัวเราะรับน้อยๆก่อนจะเปลี่ยนไปหยิบหมวกของใครไม่รู้มาใส่ให้แทนเสื้อมัน ดีขึ้นหน่อย
ก็เห็นพวกไอ้เก้าไปวางแผนกัน มีคนมาดูเยอะกว่าที่คิดครับ เกือบพันเห็นจะได้ เสียงดังเจี๊ยวจ้าวๆมากๆก็มาทั้งเชียร์ฝั่งไอ้แดนกับฝั่งไอ้เก้าแหละเห็นมีปงมีป้ายด้วย หึไม่ต้องไปอิจฉาครับ กระเทยทั้งนั้น พวกเด็กผู้หญิงนี่ก็มาดูครับออกแนวจะเยอะกว่าผู้ชายด้วย แปลกว่ะ ผมผู้ชายแท้ๆยังไม่ชอบดูเลย
ปรี๊ดดดดดดดด
เสียงกรรมการเป่านกหวีดเริ่มการแข่งขันรอบชิง
“สู้ๆนะพี่”ผมบอกไอ้เก้ามันก็ยิ้มตอบผม
“ฮิ้วๆๆ แม่งกูก็อยากได้กำลังใจบ้างอะไรบ้างอ่ะ”ไอ้นัดมันปล่อยหมาออกมาเดินบนสนามฟุตบอลจากปากมันคนแรก
“นัดสู้ๆนะโว้ย กร๊ากกก”ไอ้แพนเดินมาทำท่าล้อเลียนผม
“กวนตีนเหี้ย”ด่ามันไปเบาๆแต่ดัง 555 มันก็ไม่สนใจลงสนามไป
พอลงไปกรรมการก็บอกกติกา
ปรี๊ดดดดดดดดด
เสียงนกหวีดเริ่มการแข่งขัน ฝั่งไอ้แดนได้เขี่ยลูกก่อน ไม่อยากจะบรรยาไอ้เก้านี่แม่งโคตรจริงจังเลยครับ วิ่งไปสกักลูดทันที ไอ้พี่แดนถึงกับเอ๋อ แต่มันก็รีบไปแย่งคืนครับ คุณเอ้ย อย่าบอกว่ามาดูแข่งบอลเลยครับบอกว่ามาดูมันเป็นลัคบี้ดีกว่า แม่งลูกบอลดูไม่ค่อยเป็นประเด็ดแม่งมันพุ่งชนกันลูกเดียว ไอ้เก้านี่ไวปานวอกครับมันหลบได้ตลอด แต่คนอื่นๆดิ ลงไปกองกันหลายลอบแล้วยิ่งแข่งก็ยิ่งรุนแรงกรรมการนี่เป่านกหวีดเกือบตลอดเกมร์ แล้วก็หมดครึ่งแรกแบบมึนๆเจ็บกันไปเยอะ
ผมก็รีบช่วยสิ่งผ้าส่งน้ำให้
“เหี้ยกวนตีนว่ะ”พี่วีดูจะหงุดหงิดน่าดูเลยเดินมาก้ด่าใหญ่เลย
“เล่นเหี้ยอะไรของพวกมันว่ะชนอย่างเดียวเลยสัสเอ้ย” ตามมาด้วยพี่โจ้
“เห้ยใจเย็นดิ”ไอ้เมฆที่เดินมาจากไหนไม่รู้ก็โผล่มาพร้อมแบคอัพคือพี่เสื้อกับสมุนอีกตอนนี้งงๆกับตำแหน่งไอ้เมฆครับ แบบมันก็เรียนอยู่ปีหนึ่งแต่ทำไมพวกพี่วีพี่โจ้ถึงกลัวมันว่ะ แถมไปไหนมาไหนมีคนประกบตลอด ออกแนวเหมือนพวกนายกอะไรแบบนี้ ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยเห็นมันไปที่ช็อปเลยครับ ว่าจะถามไอ้เก้าหลายที่แล้วแต่ก็ไม่ได้ถามสักที
“มองเชี่ยอะไรไอ้คีย์”สะดุ้งเลยกู มันพูดขึ้นแล้วลงมานั่งข้างผมพวกพี่เสื้อก็ไปคุยกับไอ้เก้าคุยไรกันไม่รู้ทำหน้าเครียดกันใหญ่ไอ้เก้ามันก็มองมาที่ผมเป็นระยะๆ
“มีเรื่องอะไรว่ะ”ผมถามไอ้เมฆที่นั่งไข่วห้างเท้าคางมองไปข้างหน้าอยู่
“เรื่องพวกมันแหละ มึงจะอยากรู้ทำไม”มันตอบปัดๆ ก็ไหหน้าถามมึงเลย ไม่มีประโยคจริง
“เป็นไงมึงหนักเลยดิ”อยู่ๆมันก็พูดขึ้นไอ้แนนก็เดินมานั่งข้างผมอีกที
“เชี่ยไร”
“ท่าจะหนักว่ะ กูเห็นแม่งเดินแบกมาเลย”ไอ้แนนพูดเสริมอีกคน
“อะไรของพวกมึง”ผมเริ่มรู้แล้วว่ามันถามถึงอะไร
“อย่ามาแรดทำแอ๊บ ควายเข้ารู้กันหมดแหละกูเห็นแม่งแบกมึงมาขนาดนั้น
“แอ๊บเชี่ยไรพูดไรไม่รู้เรื่อง”ผมก็ว่าไปครับ ทำมองไปที่สนามดูลมพัดไปมาวันนี้ต้นหญ้าสวยกว่าทุกวันอยากจะมองทั้งคืน
“เด็ดไหมว่ะพี่เก้าอ่ะ”ไอ้แนนทำหน้าตาอยากรู้หยากเห็นเต็มที่
“มึงอยากรู้หรอ”ไอ้เมฆมันพูดครับไอ้หน้าพยักหน้าใหญ่เลย”มึงเอาหูมานี่”ไอ้แนนมันก็เดินไปนั่งฝั่งไอ้เมฆครับหน้ามันคล้ายกันมากเลยแต่ไอ้แนนมันตาตี่ๆขาวโอโมวิ้งๆเลยครับผมก็ลุ้นครับว่าไอ้เมฆมันจะพูดอะไร
“เสือก!”ตะโกนอย่างดังไอ้แนนตกใจกรี๊ดลั่นเลยครับผมนั่งขำห้องแข็งเลยครับ
“เชี่ย”ไอ้แนนด่าเลย ไอ้เมฆนั่งกุมท้องหัวเราะจนแทบจะตกเก้าอีก
ผมมองดูเห็นหลายคนมองดูพวกเราใหญ่เลย สงสัยมันคงว่าพวกผมบ้า เพราะมึงแท้ไอ้เมฆเหี้ยนี่
ปร๊ดดดดดดดดดด
แล้วก็หมดเวลาพักครึ่งแรก
“เฮ้ยไหวไหมไอ้โน”ผมเห็นขาไอ้โนเขียวปัดเลยครับ มันอยู่กองหลังโดนหนักเลยครับ ฝั่งเราไม่มีตัวสำรองด้วยถ้ามันไม่ไหวก็จะเหลือแค่10คนเสียเปรียบพวกมันแน่นๆ เกมร์นี่ไอ้พี่จิมมันไม่ลงครับแต่ทำหน้าที่เป็นสั่งผ้าเหมือนผมเห็นมันมองแต่ไอ้พี่แดน แถมไม่หันมามองฝั่งผมเลยครับ หน้ามันดูหมองไปครับ ครั้งสุดท้ายที่เจอมันยังดูมีสง่าราศีกว่านี้เยอะ ดูแบบไม่ใช่โทรมนะ แต่ว่ามันดูหมองๆไป
“ไหวๆ”มันพูดแล้วพยายามลุดขึ้นยื่น
ผมก็มองมันเดินลงไปสนามครับ แค่เดินหน้าแม่งยังเบี้ยวเลย จะไหวไหมว่ะ
“เพื่อนมึงลงไปให้พวกนั้นมันเชือดไง”ไอ้เมฆที่นั่งท่าเดิมมองมาทางผมที่นั่งเก็บแก้วจากสนามอยู่
“ขนาดนั้นเลยหรอว่ะ”ผมไม่รู้หรอกครับว่ามันเป็นขนาดไหน
“กระดูกมันคงหักแล้วมันกำลังจะทิ่มออกมาจากเนื้ออยู่แล้ว”ไอ้เมฆพูดหน้าเฉย
“เฮ้ยไอ้โนมึง”
ปรี๊ดดดดดดดดดด
ไม่ทันแล้วครับเขาเริ่มเกมร์แล้วผมก็มองมันอย่างห่วงๆเห็นไอ้รุ่นพี่ยื่นข้างมันฝั่งตรงข้ามมองขามันใหญ่เลย สงสัยแม่งจะรู้จุดอ่อนแน่นเลย
“เฮ้ย เหี้ยโนเสร็จแน่นเลยว่ะ”ไอ้แนนก็ยื่นลุ้นอยู่ข้างๆผม
ปรี๊ดดดดดดดดดด
เสียงเป่านกหวีดดังขึ้น พวกผมงงเลยครับเพิ่งลงไปเองยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย พวกในสนามมันก็มองกัน
“หึ”ผมได้ยินเสียงไอ้เมฆหัวเราะในคอแล้วส่ายหน้านั่งกอดอก มึงเหมือนนารา ชิกะมารุเลยว่ะ
“ขอเวลานอกไม่รู้มันพูดอะไรกัน สักพักไอ้โนก็เดินออมา
“เห้ยมีไรว่ะไอ้โน”ผมรีบตรงเข้าไปถามมันเลยครับ
“ไอ้นั้นมันบอกกูแข่งไม่ได้ว่ะ กรรมการเลยเดินมาดูเลยให้กูออกจากสนาม”งงแดก มันอยู่ฝั่งตรงข้ามไม่ใช่หรอ?
“อ้าวไมงั้นว่ะ”ไอ้แนนก็คงงเหมือนผม ไอ้โนไม่ตอบได้แต่ส่ายหน้า สักพักก็มีพยาบาลเดินมาทางผมแล้วก็แบกไอ้โนไป ทำไมมึงไม่รับมันตั้งแต่อยู่ในสนามว่ะ ไอ้แนนก็ตามไปดูไอ้โนให้ครับผมเลยนั่งอยู่กับไอ้เมฆ ส่วนพี่เสือ นั่งหลับอยู่แถวหนังที่มีพนังติดกันสาดอยู่ ถ้าจะง่วงขนาดนี้ไปนอนเหอะไป
“ไอ้เมฆมึงเป็นใครว่ะ”ผมเห็นว่ามีโอกาสก็เลยถามมันไปครับ
“เมฆไง”มันก็ตอบกลับมา
“ไม่ใช่กูหมายถึงมึงเป็นใคร ทำไมมีแต่คนเดินตาม แถมแม่งพวกพี่วียังไม่กล้าแตะมึงเลย”
“กูหล่อพี่กูเก่งจบป่ะ”พี่มัน
“มึงมีพี่ด้วยหรอ”มันมีพี่หรอ ผมไม่เห็นรู้แต่เหมือนเคยได้ยิน หรือเปล่าว่ะ
“ไอ้นี่ มึงคนเดียวแหละที่ไม่รู้”อ้าวก็กูไม่รู้ เอ๋ พูดแบบนี้แสดงว่าคนอื่นรู้หมดดิ
“จริง?”
“โกหกกูได้ทองไหมสัส”มันก็พูดอย่างสุภาพกลับมา
“แค่นั้น”มันจะแค่นั้นจริงๆหรอว่ะ
“เออ เฮ้ยเฮียจะยิงแล้ว”ผมได้ยินเสียงกรี๊ดหวีดว้ายดังมาก จริงๆครับไอ้เก้าไปถึงกองหน้าแล้วแต่ยังโดนไอ้พี่แดนสกัดอยุ่ ไอ้เก้าพยายามเลี้ยงหลบ แม่งมึงพลิ้วมาก แล้วมันก็ยิง
“เฮ้!!!!”เข้าไปอย่างสวยงามเสียงโฮเสียงเฮดังลั่นไปหมด แต่อยู่แม่งมันดันวิ่งมาทางผม กระโดดกอดแน่นเลยพวกที่เหลือก็เข้ามากอดครับ
ครึ่งหลังเนี่ยเล่นกันเหมือนชาวบ้านชาวช่องเขากันแล้วครับ เล่นแบบเอาเป็นเอาตายไม่แกล้งไม่อะไรแล้วก็จบลงด้วยสะกอ1:1ครับต้องยิ่งจุดโทษแต่ยิ่งจุดโทษไป5ลูกก็เท่ากันคือไม่มีใครยิงเข้ายิงกันไปเกือบ10ลูกก็ยังเสมอเลยตักสินให้เสมอเงินรางวัน20000ก็แบ่งกันคนล่ะครึ่ง ถ้วยก็ให้รร.ตามระเบียบส่วนทริปเที่ยวภูเก็ท เจ้าภาพเข้าเพิ่มให้เป็นสี่สิบที่เลยไปกันได้ทั้งสองทีมแต่ไม่รู้พวกมันจะเอาไง ก็คงต้องลุ้นกันต่อไป...
TBC.
หึหึหึหึ ไม่รู้จะพูดอะไร
เรเวลความหื่นกำลังมีอยากแต่งฉากเรท แต่มันไม่ใช่ช่วงนี้
ป.ล. คู่ใหม่กำลังจะมา
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 484235 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก