บทที่27น้องโน
หลังจากแข่งเสร็จก็เมาและ ไม่ต้องมามองหน้าผม ผมไม่เมาเป็นเพราะผมเป็นคนดี5555 ส่วนไอ้เก้า ไม่แตกต่างอะไรจากหมา หัวทุ่มตกโต๊ะ โถ หมดเลยภาพลักษณ์แสนเท่ห์ที่มันหลอกลวงเพื่อนผม กลายเป็นผมที่แบกมันกลับอีก เดือนร้อนพี่ยามต้องมาช่วงแบกมันขึ้นห้องอีก เหอๆๆ ดีจริงๆชีวิตกู
“ทำไรว่ะ”ผมเดินมาก็เห็นไอ้โนคนแรกเลยครับนั่งอ่านารุโตะอยู่ ขยัดเหี้ยๆเลยเพื่อนกู
“ล้างจานว่ะ”มันหันมาตอบยักคิ้วกวนตีนให้
“เชี่ยโน”ไม่รู้จะดามันยังไง
“อ้าวไมวันนี้มาไวว่ะไอ้คีย์ กูนึกว่าจะหนักจนลุกไม่ไหวซะอีก”มาถึงก็เริ่มเลยนะไปแพน
“ไอ้แนนมันยังไหวเลย”หึ ใครจะยอมโดนคนเดียวหาเพื่อนร่วมขบวนการ
“อ้าวเหี้ยคีย์ กูอยู่เฉยๆนะมึง”มันหน้าแหย่ๆแล้วแดกกล้วยทอด
“แนน”ไอ้แพนเรียกแล้วไอ้แนนก็ส่งกล้วยทอดเข้าปากเหมือนมันรู้หน้าที่ดีเนอะมึง
“ไอ้ดนขาเป็นไงว่ะ”ผมหันไปสนใจไอ้โนต่อ
“จะหายแล้ว”มันพูดทั้งๆที่ยังจองนารุโตะ มึงสนใจก็บ้างเหอะ
“เออ โนเมื่อวานเห็นมีคนคุยกับมึงหน้ารร.ใครว่ะ กูไม่เห็นหน้า”
“หืม มึงเห็นหรอ”ทีไอ้แนนถามมันมึงถึงรีบเงยเลยว่ะ
“เออ ใครว่ะ กูเห็นแม่งลากมึงอยู่นั้นแหละ”ไอ้แนนพูด
“อ้าว เห็นไมไม่ลงมาช่วยมันว่ะ ถ้ามันเป็นโจรลักพาตัวกูมึงจะว่าไงว่ะ”อันนี้เสียงผม อย่างมีส่วนร่วมอ่ะ
“อ้าวกูจะรู้ไหม อีกอย่างนะโว้ยมันใส่เสื้อแบบเดียวกับพวกเรากูเลยนึกว่าพวกเพื่อนๆกัน นึกว่าทะเลอะอะไรกัน กูเลยมาถาม
เนี่ย”มันเอื้อมมือมาตบหัวปาดหนึ่งและอธิบาย
“พูดเฉยๆก็ได้นั่งคุยกันไม่ได้เล่นละครเวที มึงไม่ต้องมีแอ็คติ่ง”บ่นไป พร้อมกับคำหัวปอยๆ ไม่เจ็บอ่ะแต่แสแสร่ง
“แล้วไงว่ะไอ้โนใคร”ไอ้แพนเริ่มอย่างรู้อยากเห็นกูว่ามึงอยู่กับไอ้แนนเยอะไปว่ะ
“ป่าว รุ่นพี่ แม่งมันมาไถเงินกู”ตอบเลิกลั่ก แล้วหันไปมองข้างๆโต๊ะ
“หรา”เสียงไอ้นิวครับ มันมาตอนไหนไม่รู้
“อะไรของมึงไอ้นิว ทำเสียงเหมือนไม่เชื่อมัน”ผมถามครับไอ้โนรีบหันมาเลย
“หรือพวกมึงเชื่อ”มันถามกลับส่ายหัวกันเป็นแถว เหอๆๆ ไม่ใช่ไรหรอกอยู่กันว่าจะจบเทอมแล้วดูออกดิใครเป็นไง ไอ้โนนี่เป็นคนนิ่งๆครับ แต่ปากหมามากกกกกกกก ถ้ามันทำท่าทีเลิกลั่กแบบนี้มีอะไรชัว
“อะไรพวกมึง กูพูดจริง”มันรีบหันมาแก้ข่าว
“เรื่องที่ไอ้นั้นรุ่นพี่ กูเชื่อ แต่ไถเงินมึงเนี่ย กูไม่เชื่อ”ไอ้นิวพูดครับ แต่ผมนั่งตั้งอกตั้งใจฟัง เมื่อไหร่ไอ้โนมันหลุด
“หน้ายาจกอย่างมึง ใครจะไถว่ะ”ไอ้นัดครับ แม่งเดินมาถึงมันก็รู้เรื่องเลย เพื่อนกูเป็นอับดุน
“อะไรว่ะ”ไอ้โนลนเป็นจิ้งเหลนเลย บ้านไอ้โนมันจนครับ แต่ก็ไม่จนมากพ่อแม่มันเป็นพนักงานบริษัทเงินเดือนก็คนล่ะหมื่อกว่าบาท แถมยังต้องส่งน้อง กับพี่มันเรียกอีก มันก็เลยค่อนข้างจะฐานะต่ำต้อยที่สุด5555 เสียงใจว่ะ พอดีบ้านกูรวยยยยยย(เลวมาก)
“เฮ้ยพวกมึงไปว่ามัน”เสียงผมครับเสียงผม เป็นคนดีจริงๆกู
“อย่ามาแหลเลยมึงไอ้คีย์ โน้นผัวมึงมา”ไอ้โนมันแลดูจะไม่เห็นความดีของผม พยักหน้าไปทางที่หมาเก้าเดินมา
“พี่ดีคราฟฟฟฟ”พวกมันก็ยกๆมือไหว้ มึงจะไหว้อะไรกันหนักหนาว่ะ กูมาพวกมึงไม่ห็นเคยไหว้กูเลย
“พี่เก้า เรื่องเที่ยวอ่ะว่าไง”ไอ้แนนเริ่มคนแรกเลย เมื่อก่อนกูยังเห็นมึงหลบหลังไอ้แพนอยู่เลยเวลาเจอไอ้เก้าเดี๋ยวนี้มันชักกล้าวุ้ย
“ไม่รู้ว่ะ”ตอบแบบไม่สนใจไอ้แนนหางตกเลยหรอมึง”มึงอะ”ไอ้เก้าที่ย่อนก้นนั่งข้างผมเรียกใครสักคนแต่หันไปทางไอ้โน
“ฮะ”เรียบร้อยน่ารักเลยเชียว
“ไปหาไอ้แท็คด้วยตอนเย็น”ไอ้เก้าพูด
“ไปไมครับ”วางนารุโตะลงจากมือมือเลยทีเดียว
“เรื่องเที่ยวกับเงิน”ไอ้เก้าพูดเสียงเรียบ
“ทะ..ทำไมต้องผม”ไอ้โนเลิกลั่กเลยทีเดียว เออว่ะ ทำไมต้องมันว่ะ
“ก็มึงสนิทกับมัน”ไอ้เก้าตอบเริ่มรำคราญแล้วเสียงอย่างนี้เพราะมันไม่ชอบพูดมากครับ เวลาโดนถามติดๆกันมันก็จะอารมณ์เสีย กูโดนมาแล้ว
“คะ..ใครพี่ผมไม่”
“เหี้ยนี่พูดมากว่ะ บอกให้ไปก็ไปดิ”นั้นไงกูว่าแล้ว ไอ้โนก็เลยจำใจกลืนน้ำลายลงคอ ตอนนี้องค์กับลังลงครับ เลยไม่มีใครซักไซ้ไอ้โน ร่วมทั้นผมด้วย
“ทำไมไม่ปลุก”เสร็จจากเรื่องไอ้โนก็หันมากูต่อเลย
“ผมเอ้ยคีย์เห็นพี่หลับเลยไม่อยากปลุก”ตอบแก้ตัวอย่างสวยงาม
“แล้วทำไมไม่ปลุก”กูจะตอบไงดี
“คีย์ปลุกแล้วแต่พี่เก้าไม่ตื่น”แผนนี้แหละได้ผลชัว เคยใช้มาแล้ว
“ตลอดอ่ะ”มันทำหน้าไม่เชื่อ แต่ก็ไม่ถามอะไรต่อ รอดตัวไปกู หันไปมองหน้าไอ้โนที่นั่งหน้าลีบคิ้วขมวดกันอยู่
“เฮ้ยเดี๋ยวก็ไปเป็นเพื่อนก็ได้”หางกระดิกเลยครับมัน
“ไม่ต้อง”ไอ้ตัวข้างๆพูดขึ้นทำลายหน้าที่เพื่อนดีเด่นของผมซะหมด
“ไมอ่ะ”หันไปทำหน้าแอ็บแบ๊วใส่มัน
“ไม่ต้องก็ไม่ต้องดิ ให้เพื่อนมึงไปคนเดียวก็ได้มันไม่ทำอะไรหรอก”มึง มึงกับใครว่ะ แต่ยังไม่ใช่ประเด็นตอนนี้
“รู้ได้ไง”ผมถามกลับ
“แล้วรู้ได้ไงว่ามันจะทำ”เออว่ะ แล้วมันจะทำอะไรไอ้โนว่ะ
“ไม่ต้องอ่ะ เดี๋ยวกูกับไอ้นัดไปเป็นเพื่อนมันก็ได้”ไอ้นิวเสริม ผมเลยพยักหน้าให้มันยไป ไอ้โนก็ดูโล่งใจขึ้นแต่เอ๋ สงสัยว่ะ ไอ้โนมันสนิทกับคนชื่อแท็คตอนไหน แล้วไอ้แท็คเนี่ยมันใคร ชั่งมึงเหอะ แค่เรื่องไอ้ตัวข้างๆกูก็เริ่มปวดกระบานแล้ว
“เป็นไร”วันนี้ไอ้เก้าดูหงุดหงิดน่าดูไม่รู้เป็นไร ทำหน้าเครียดตั้งแต่เช้าเลย
“ไม่มีไร”มันพูดแล้วลุกออกไปเลย อะไรของมันเนี่ย
“เฮียเค้าเป็นไรของเค้าว่ะ”ไอ้แนนเริ่มสอดเลยคนแรก
“อยากรู้หรอ”ผมยื่นหน้าไปกลางโต๊ะ ไอ้พวกที่เหลือยื่นหน้าเข้ามาเต็มเลย
“เออดิ”พยักหน้างึมงำกันยกใหญ่
“ถามพ่องมึงดิ 555”ตะโกนอย่างดังแล้วรีบลุกขึ้นวิ่งหนี้พวกมันไปเลยไอ้พวกนั้นก็เป็นคนบาปครับไม่รู้จักการให้อภัยพระพุทธเจ้าเค้าก็สอนกันอยู่ว่าเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร แต่พวกมัน นอกจากจะไม่ระงับแล้ว เล่นกูเต็มที่เลยนะมึง
กลางวัน เดินไปหาไอ้เก้าที่ช็อปวันนี้เลิกเรียนก่อนเลยไปหามัน ปกติมันจะเลิกก่อนแล้วมาหาผม
“พี่”ผมเข้าไปทางด้านหลัง มันสะดุ้งหน่อยๆ
“ไมมาไว”มันถามหน้าเลอะน้ำมันดำเต็มเลย หมดหล่อเลยแฟนกู
“เลิกเร็ว”ก็ตอบไปแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ามาเช็ดหน้ามัน”หมดหล่อเลย”มันก็ยอมให้เช็ค
“ไม่หมดหรอกกูหล่อตลอดเวย์”กูไม่น่าเลย
“หิวไหม”ผมเห็นมันยังกลับไปสนใจเครื่องในรถใหญ่ๆต่ออีก
“หิว แต่เดี๋ยวเสร็จแล้วแปป” เพื่อนไอ้เก้าก็แทะๆกันไป ไม่มีคนมนห้องอยู่แก็งค์เดียวกับมันหรอก แต่มันก็มีเพื่อนอยู่ แต่ไม่ได้อยู่ในแก็งค์ ไม่รู้ทำไม
“แหม กูก็อยากมีคนมาถามว่าหิวไหมบ้างว่ะ”ไอ้พี่คนหนึ่งที่ไขๆน็อตอยู่เงยหน้าขึ้นมาแสว เวลามันเรียนอยู่ที่ห้องมันค่อยเหมือนคนธรรดากับเขาหน่อย ไม่แก๊คไม่โวยวาย คนละเรื่องกับตอนที่อยู่ในแก๊งค์ เห็นทีจะมีแต่คนในห้องมันนี่แหละที่ไม่ค่อยจะกลัวเกรงอะไรมัน
ไอ้เก้าไม่ตอบครับ แต่แค่ยิ้มให้เพื่อนมันแบบเยอะเย้ย
“น้องคีย์ ไปติดกับมันซะแล้ว เปลี่ยนใจมาหาพียักทันนะ”ไอ้พี่ชื่อไรหว่าจำไม่พูด
“เสือก”โดนไอ้เก้าด่าเลย แทนที่จะสำนึกกลับหัวเราะชอบใจกันยกห้อง แปลกๆดีปกติไม่ค่อยเห็นมัยเป็นกันเองอะไรแบบนี้เลย ห้องมันคนน้อยครับ ไม่มีผู้หญิงสักคน มีแต่ผู้ชายหน้ากาก ทึกๆ ดำๆ ไม่รู้ไอ้เก้ามันหลงมายังไง แต่แปลกที่มันไม่เอาเพื่อนมันเข้ากลุ่มเลย อยากชั้นอื่นๆที่อยู่ในเดแก็งก็จะมีคนมาอยู่กลุ่มบ้าง อีกอย่างหนึ่งที่โคตรแปลกไม่มีรุ่นพี่ปวส.ปี2สักคนเลยที่อยู่ในแก็งค์พูดง่ายๆก็คือไอ้เก้าแก่สุด
“ไม่อ่ะ พี่ไม่หล่อ”ตอบไปแบบติดตลก พวกที่เหลือก็ขำกับใหญ่ร่วมไปถึงไอ้เก้าด้วยเห็นมันหัวเราะแบบคนธรรมดาเป็นก็ดีแล้วล่ะ นึกว่ามันจะเจอเรื่องอะไร
“ไปกินข้าว”มันออกจากเครื่องในรถ(ฟังดูแหม่งๆ)แล้วเดินนำผมไปผมก็ยกมือลาพวกพี่ๆที่เหลือแล้วก็ตามมันมา
“เสร็จแล้วหรอ”ผมถาม
“ส่วนของกูเสร็จแล้ว”กูอีกแล้ว ไม่อยากจะท้วงครับ แบบนี้ก็เป็นตัวของมันดี ผมต้องพูดจาดีๆกับมันก็ถูกแล้วเพราะมันโตกว่า กูยอมก็ได้ค่าตอบแทนที่เหลือข้าวกูทุกวัน
“อืมๆ”ก็เดินกับไปครับ แต่เดินอ้มด้านหลังเอา แถวนี้ก็จะมีแต่ต้นมะม่วง ต้นไม้ใหญ่อ่ะครับใบไม้ก็เกลื่อนกาดไปหมด ก็หลัง รร.ไม่ได้มีถนนให้เดินแต่เดินเหยียบดินเหยีบใบไม้กันไป แต่ก็เหมือนเป็นทางให้เดินเพราะสงสัยพวกที่ทำงานตามช็อปจะใช้ทางนี้เดินไปโรงอาหารกัน ผมก็เดินตามหลังมันไปเงียบ ลมเย็นดีไม่ค่อยหิวเท่าไหร่แต่อยู่ๆไอ้เก้าก็หยุดเดินแล้วยื่นมือมา ผมก็หางกระดิกเลยครับ รีบยื่นไปจับอย่างรู้หน้าที่แล้วก็เดินกันไปเงียบ ช้าๆไม่รีบ เพราะตอนนี้มันเพิ่ง11โมง
ผมชอบบรรยากาศแบบนี้ครับ มันอบอุ่นไม่หวานไม่เลี่ยนแต่อุ่นใจ แค่มือแตะกันก็รู้สึกว่ามีคนที่ห่วงเราอยู่ใกล้ๆก็สบายใจครับ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมชินกับเรื่องพวกนี้ แต่แบบนั้นก็เหอะ
“หน้าแดง”มันพูดเสียงแผ่ว
“ร้อน”ลมพัดซะเหม่งกระจาย
“หึ”มีแค่เสียงหัวเราะในคอก่อนจะกระชับมือให้นิ้วประสานกันแล้วเดินต่อไป
TBC.
ตอนหน้ามาดูคู่ใหม่กันเถอะ
แอบมีคนเดาถูก555หลายๆคน
หวานนิดๆไปอีกซักตอนก่อนที่เรื่อง....จะตามมา
ใครมีไรสงสัยข้องใจถามมาเลยนะตอนหน้าเราจะตอบคอมเม้นให้
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 484274 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก