Dahlia 11สถานที่ที่ผมยืนอยู่ตอนนี้เป็นห้องบอลลูมขนาดกลางของกองทัพบกซึ่งถูกเช่าเป็นพื้นที่จัดงานพิธีมงคลสมรสของเพื่อนร่วมสถาบัน ภายในงานเลี้ยงแบบคอกเทลดูครึกครื้น ผู้คนมากมายแลดูคุ้นหน้าคุ้นตา บ้างเป็นเพื่อนร่วมรุ่น รุ่นพี่ หรือรุ่นน้อง บางคนก็เป็นเพื่อนต่างคณะที่เจ้าบ่าวและเจ้าสาวสนิทกัน
ผมเดินหยิบผลไม้ไปฝากไอ้เหยาหลังจากซัดของคาวจนอิ่มแปร้ นายยงยุทธยืนพิงเสาอยู่ด้านหนึ่งของงาน สายตาทอดไปยังภรรยาที่ถูกต้องทางพฤตินัยยิ้มๆ สาวๆดูมีความสุขดีเวลาได้อยู่กันพร้อมหน้า พอผมยื่นสับปะรดให้มันเพื่อนตัวดีก็รับไปโดยไม่ปฏิเสธโดยสายตายังจับจ้องไปยังน้ำตาลแฟนมันที่คบกันตั้งแต่สมัยมัธยมไม่ห่าง
“เมื่อไหร่จะแต่งวะ มึงอะ?”
“กูแพลนไว้ว่าอีกสามปี อย่างน้อยๆต้องมีบ้านเป็นของตัวเองก่อน”
ไอ้เหยาว่า ผมพยักหน้าเห็นด้วย อีกสามปีเราก็จะอายุเข้า27 ถือว่าเร็วนะสำหรับผู้ชาย แต่ถ้ามองในแง่ของผู้หญิงแล้วผมว่ากำลังดี ยิ่งมันอยู่กินด้วยกันแบบนี้ยิ่งควรแต่ง อย่างน้อยก็ก่อนตาลจะท้อง
“ไม่น่าเชื่อเนอะว่าไอ้จ๊อบจะจัดงานได้ดีขนาดนี้ ดูนิสัยไม่เอาโล้เอาพายแท้ๆ”
“พอถึงช่วงชีวิตนึงมันก็ต้องโตแหละว่ะ มึงเถอะ เมื่อไหร่จะหาเมีย”
พอวกเข้าเรื่องนี้ผมก็ได้แต่หัวเราะแห้ง ยงยุทธไม่เคยรู้เรื่องพี่เอิร์ธเพราะมันสนิทกับผมตอนมหาวิทยาลัย ที่จริงเรื่องนั้นเหมือนเป็นตำนานที่ถูกซ่อนไว้โดยไม่มีเหตุผลที่ผมจะยกขึ้นมากล่าวเพราะเชื่อตลอดว่ามันจบแล้ว แต่เปล่าเลย อันที่จริงมันยังคงค้างคาอยู่ในใจผมตลอด
ตลอดเวลาที่คิดว่ามันไม่สำคัญ“กูไม่แน่ใจว่ะ... ว่าจะยังอยากได้เมียอยู่หรือเปล่า”
“มึงพูดเหี้ยอะไรของมึง เสื่อมแล้วหรือจะบวช?”
“ไม่ใช่แบบนั้น.. ช่วงนี้กู จะพูดยังไงดีวะ สับสนว่ะ”
“สับสน?”
“ก็ ประมาณนั้นแหละ มึงก็รู้ว่ากูจบชายล้วน ก็....นะ”
“เดี๋ยวๆ มึงพยายามจะบอกอะไรกู?”
ไอ้เหยาเริ่มขมวดคิ้วเป็นปม เล่นเอาผมเล่าต่อไม่ออก เบือนหน้าไปมองนกมองไม้ เห็นซุ้มดอกไม้ไอ้จ๊อบแล้วก็ชวนยงยุทธเปลี่ยนเรื่องคุย
“นี่ดอกอะไรวะ สวยดี ไม่เคยเห็น”
“รักเร่ ที่บ้านกูทำสวนอยู่ ว่างๆขึ้นไปเที่ยวเชียงใหม่ดิ เดี๋ยวพาไปเดิน”
ผมพยักหน้ารับรู้ ไอ้เหยามันเหมือนจะคล้อยตามผมครับ แต่ตายังจ้องไม่กระพริบราวกับเป็นคำคาดคั้นโดยไม่มีเสียง
“ชื่อแม่งไม่เป็นมงคลเลยว่ะ แต่เจ๋งดี มีสองสีในดอกเดียว”
ผมยังพยายามไม่สนใจ แตะมือไปบนดอกไม้หลากกลีบเบาๆ ไอ้เหยาถอนหายใจยาวละสายตาจากผมไปมองดอกรักเร่ด้วยกันบ้าง
“ที่มันชื่อดอกรักเร่เพราะแม่งมีสองสีในดอกเดียวกันนี่แหละ แสดงถึงความสองจิตสองใจ โลเลไม่ชัดเจน ความหมายตามตำราหมายถึงการหักหลัง แต่มันมีอีกชื่อว่าดอกรักแรก ไอ้จ๊อบเป็นแฟนคนแรกของเอ้ เอ้ก็เป็นแฟนคนแรกของจ๊อบมันเลยเอาดอกนี้มาประดับที่งานซึ่งกูคิดว่าไอ้สองตัวนั้นน่าจะไม่รู้ความหมายในด้านเหี้ยๆของมันเลยไม่ได้คิดอะไร อะ กูไขปริศนาดอกรักเร่ให้มึงแล้ว คราวนี้พูดเรื่องของมึงให้จบ มึงจะบอกกูว่ามึงเป็นเกย์อย่างนั้นเหรอ?”
ผมเงียบ มองดอกรักเร่อยู่นาน
รักแรก
สองรัก
หักหลัง..
“...มึงจำพี่เอิร์ธได้ไหม?”
ผมถามมัน ไอ้เหยาทำท่านึกแค่นิดเดียวมันก็พยักหน้า มันเจอพี่เอิร์ธครั้งเดียวที่ร้านหมูกระทะแต่ผมก็ไม่แปลกใจหรอกถ้ามันจะจำได้ จากนั้นผมเลยค่อยๆเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ยงยุทธฟัง ทั้งหมดที่พี่เอิร์ธทำ และทั้งหมด ที่ผมพอจะรู้ตัวว่าตัวเองรู้สึกอะไร..
ผมกลับมาที่คอนโดอีกครั้งในช่วงดึกของคืนเดียวกัน ส่งข้อความบอกพี่เอิร์ธว่ากลับห้องแล้ว เหนื่อยมากมันก็ส่งสติ๊กเกอร์รูปผู้ชายจับมือผู้หญิงมาให้พร้อมกับไล่ผมไปอาบน้ำนอนเพราะพรุ่งนี้ทำงาน ไขกุญแจได้ยังไม่ทันเปิดเข้าห้อง ประตูห้องติดกันก็เปิดผลัวะขึ้นมาก่อน ผมหันไปเห็นภูมินทร์สวมบ็อกเซอร์ตัวเดียวยิ้มแฉ่งให้ก็อดทำหน้าเหรอหราตกใจไม่ได้
“มึงมาทำอะไรอีก?”
“กูเช่าห้องนี้ต่อจากพี่เมแล้ว”
อ้อ ผมพอจะจำได้ครับว่ามินบอกว่าจะมาอยู่คอนโดนี้เพราะรำคาญเสียงพี่สาวมันบ่น ตอนนั้นคิดว่ามันพูดเล่นเพราะที่นี่เดินทางลำบากพอควรเมื่อเทียบกับห้องเก่าของมัน พูดจบมันก็ล็อคประตูห้องตัวเองแทรกตัวเข้าห้องผมก่อนเจ้าของหน้าตาเฉย พอเดินตามมาถึงรู้ว่าไอ้ห่ามินจงใจจะมารื้อตู้เย็นหาของกินนี่เอง
“ไม่มีอะไรกินเลยวะ”
มันบ่นปอดแปด ในมือถือนมกล่องติดออกมาด้วย ผมส่ายหัวแล้วตบแปะไปบนหน้าผากมันหนึ่งที
“ทีหลังมึงก็ซื้อตุนไว้ที่ห้องบ้างสิวะ เงินก็มีเยอะแยะ”
“ก็กูไม่ค่อยได้อยู่ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าก็บินไปถ่ายหนังที่ญี่ปุ่นอีกแล้ว คราวนี้ไปตั้งเดือนนึง ไม่อยากซื้อไว้ เสียดายของ เน่าหมด มาแย่งมึงดีกว่า แล้วนี่ไปไหนมาเพิ่งกลับ”
“งานแต่งเพื่อน”
“เออ แต่งตัวแบบนี้น่ารักดีนะ เซ็ทผมเสียด้วย”
ปกติไม่ค่อยได้ทำอะไรกับผมหรอกครับ มันยาว เป็นคนผมเส้นเล็กด้วย กว่าจะจัดการทำเป็นทรงได้นี่เป็นชั่วโมง หมดแว้กซ์ไปค่อนกระปุก ตอนเซ็ตผมเสร็จใหม่ๆถ่ายรูปส่งไปให้พี่เอิร์ธดูเหมือนกัน รายนั้นกระเง้ากระงอดใหญ่ว่าทีไปกะมันไม่เห็นจะเคยแต่งตัว คราวนี้กลายเป็นภูมินทร์ที่ยืนกอดอกมองผมยิ้มๆ
“พอๆ มองอะไรนักหนา เดี๋ยวกูไปอาบน้ำมึงทำอะไรก็ทำ อย่าทำห้องกูเละพอ เค้?”
พูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำ กลับออกมาอีกทีมินก็อยู่ท่าเดิมๆอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด กอดหมอนกาฟิวส์กับรื้อผ้าห่มในห้องนอนผมมาห่มอยู่บนพรมหน้าทีวี
“ไม่กลับห้องกลับหับ”
“อยู่คนเดียวมันเหงา”
ภูมินทร์ตอบหน้ายิ้ม ผมสวมกางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามสีขาวนั่งลงบนโซฟา หยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้ขึ้นมากางด้วย แต่อาคันตุกะกลับลากผมให้ลงมานอนข้างๆ
“อ่านอะไร”
ผมนอนคว่ำหน้าอ่านหนังสือเล่มเดิมอยู่ไม่สนใจแขก มินยื่นหน้ามาใกล้ผมเลยแบ่งๆมันดูแต่เหมือนไม่พอ ภูมินทร์กวาดแขนโอบรอบไหล่ สักพักก็เอาตัวเองขึ้นไปนอนคว่ำซ้อนทับผมทั้งตัวแล้วเอาคางเกยบ่าอ่านหนังสือด้วยกันอีกที
“หนัก!”
ผมหันไปแหว คราวนี้ไอ้บ้ามินกลับใช้เขี้ยวงับผมเบาๆที่หัวไหล่ ไม่เชื่อต้องลองครับ ขนอ่อนลุกชูชันไปทั่วตัวเลย
“ไอ้เหี้ย เล่นอะไร ถอยไปเลยไป”
“แค่นี้หวงเหรอ?” ดูแม่ง! ผมพลิกตัวกลับ กะให้มันหล่น แต่ไอ้มินกลับพยุงตัวเองไว้ให้กลายเป็นว่าผมนอนหงายแล้วมันนอนคร่อมผมอีกทีแทน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุด ภูมินทร์รีบซุกจมูกเข้าไซร้คอผมรวดเร็ว “หวงเหรอ แค่นี้หวง หวงนักใช่ไหม?”
“เฮ้ย ไอ้บ้า ฮ่าๆ ไม่เล่นโว้ย มันจั๊กกะจี๋ ไอ้บ้ามิน!!”
พอดิ้นขลุกๆใต้ร่างจนไอ้ไซบีเรียนฮัสกี้พอใจแล้วภูมินทร์ก็หอบแฮกมองผมยิ้มๆ ก้มหน้าลงหอมที่แก้มผมอีกฟอดใหญ่ๆ
“เชี่ยแม่ง! เหมือนหมาสัตว์”
“อยากจูบอะ”
สรุปว่าที่กูด่าไปไม่เข้าหัวมึงเลยใช่ไหม? ผมสะบัดตามองมัน แต่ภูมินทร์กลับไม่สำนึก ยิ้มแฉ่งแล้วโน้มตัวลงมาให้ผมเอามือยันหน้ามันไว้
“เหี้ยอะไร ไม่เอา!”
“กลัวตั้งอีกเหรอ? ไม่เป็นไร ถ้ามึงตั้งครั้งนี้กูช่วยเอาลงให้”
“ไม่ต้องเลยไอ้เหี้ย ปล่อยได้แล้ว กลับไปนอนห้องมึงเลยไป”
“ใจร้าย ทีตอนนั้นยังจูบได้”
“มันไม่เหมือนกันโว้ย”
ผมตวาดเสียงแหว ไอ้มินหัวเราะร่าพักหนึ่งก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากัน ไอ้เวรนี่เมนส์มาหรือเข้าวัยทอง อารมณ์เปลี่ยนแปลงเหี้ยๆ
“ล่าสุดนี่มึงจูบใคร?”
พูดจบหน้าผมก็ร้อนฉ่าขึ้นมา ภาพของพี่เอิร์ธทำเอาหัวใจเต้นยุบยับอีกครั้ง คราวนี้เลยรีบตะกายให้หลุดจากพันทนาการของอดีตว่าที่น้องเขย แต่ภูมินทร์ไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น พระเอกหนุ่มกดมือตัวเองลงบนบ่าผมไม่ให้ขยับ ตามันไม่ทอแสงแต่จ้องผมนิ่ง
“มึงจูบกับไอ้พี่เอิร์ธรึยัง?”
ผมไม่ได้ตอบ แต่ไม่รู้ว่าตัวเองแสดงปฏิกิริยายังไงออกไป ไอ้มินเลยผุดลุกขึ้นคว้าบุหรี่เดินออกไปที่ระเบียง ผมเห็นท่าไม่ดีจึงเดินตามออกไปบ้าง พระเอกหนุ่มท้าวแขนอยู่ริมระเบียง สายตาทอดยาวออกไปไม่สิ้นสุดแต่ท่าทางยังดูหงุดหงิดกระวนกระวายอยู่
“มึงเป็นอะไร?”
“เปล่า”
แม่ง ตอบซะเสียงแข็งเชียวฮัสกี้กู ผมหยิบบุหรี่ออกมาจากซองเดียวกันมาสูบบ้าง แล้วถามกลั้วหัวเราะ “เชื่อก็ควายแล้ว เมื่อกี๊ยังกวนตีนกูดีๆ”
ภูมินทร์อัดลมหายใจผ่านมวนบุหรี่จนปลายเป็นสีส้มสด มันพ่นลมออกมาพรวดยาว ไม่ขำไปด้วยแต่กลับถามเสียงแข็งกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
“มึงคิดยังไงกับพี่เอิร์ธ?”
-west-
ทำไมเรารู้สึกว่ามันสั้นจัง ตอนแต่งก็นานนะกว่าจะได้เนี่ย
ไว้ตอนหน้าจะพยายามให้ยาวกว่านี้นะจ๊ะนะจ๊ะ
ช่วงนี้คนแต่งอกหัก เบื่อพี่เอิร์ธ นิสัยไม่ดี (???) ตอนนี้ยกป้ายเชียร์มินไปเลยเต็มที่ เย่ เย่
ข่าวร้ายก็คือ อาทิตย์หน้าวันพุธยันจันทร์เราได้รับคำสั่งไปตจว.แหละ ไม่แน่ใจว่าจะมาต่อได้มั้ยอ่า กราบขอประธานอภัยอย่างสุดซึ้ง ถ้าพอมีเวลาจะลงให้นะคร้าบบบบ
ขอกอดคนอ่านที 
ปล. ปูเสื่อรอแม่ยกตีกัน 
หัวข้อ: [แจ้งข่าว+ปกหน้า 1 ค่ะ] •• รักเร่ •• Special Gamble (up! 06/12/13) (อ่าน 583863 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก