หัวข้อ: ซีรีย์ เล่ห์/ร้อย/รัก By Pita : ร้อยบ่วง ห้วงรัก (จบ) + แจ้งข่าว P1 17/4/14

[pita]

ตามมาอ่านคะ

คืออยากบอกว่าที่เรารรู้สึกมึนๆอึนๆไม่ใช่เพราะสงสารเมะหรือเคะนะที่มึนอึนเพราะอยากรู้ว่าเมื่อไหร่จะเฉลยเรื่องซักที°^°

ก็รู้ว่ามันคือจุดเด่นของเรื่อง แต่ก็อยากรู้มันรู้สึกอึดอัดแล้วแบบไรอะจะให้แบบมีปมออกมาแล้วคนอ่าน งง ก็งงแล้วอะบอกหนาอยซิค้าา//หัวเราะ


ตามอ่านนะคะสนุกดีคะอยากให้แบบพระเอกโครตร้ายยเลยแล้วสุดท้ายจะเสียใจถึงแม้นายเอกจะเคยทำไมดีไว้ก่อน(มั้ง..ตามที่เราเข้าใจ)แล้วพระเอกจะเสียใจ

งงๆที่เราเขียนป่ะอะคือมันอัดอั้นใจ//หัวเราะ><

ถ้าถามพิตว่า เมื่อไหร่จะหายอึน พิตแอบใบ้แล้วกันะคะ ว่า อีกสัก 7-8 ตอน (อ้าวใบ้ตรงไหนว่ะ นี่มันบอกตรงๆนิ)
นับเอากันเองนะจ๊ะ ว่าจะอีนอีกกี่ตอน  ฮ่าๆๆ
แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ ที่เข้ามาอ่านกัน พิตรักทุกคน จุงเบย แล้ว ตอนหน้า คงเป็นอาทิตย์ หรือไม่ก็วันจันทร์นะคะ

[Pam_Teukky]

อิพี่ใหญ่ใจร้ายยยยยยยยยยยย
อยากรู้แล้วว่าเมฆทำอะไรไว้

รอตอนต่อไปนะคะ

[kasarus]

สิ่งที่เมฆทำไว้คงเลวร้ายมากสินะ ถึงทำให้คุณใหญ่แค้นได้มากขนาดนี้
แม้แต่เมฆเองก็เหมือนจะจมอยู่กับความผิดของตัวเองมากด้วย
แต่อยากจะบอกคุณใหญ่ว่าอย่ากดดันเมฆให้มากกว่านี้เลย
เพราะหมาที่มันจนตรอก หากมันคิดจะสู้ขึ้นมามันก็กัดไม่ไว้หน้าใครเหมือนกัน

เม้นนิดนึงเรื่องคำผิด เห็นมาตั้งแต่เล่ห์ร้าย กลายรักแล้ว
เหว---มันหมายถึงพื้นที่ที่อยู่ลึกลงไป(หุบเหว)
แต่ถ้าต้องการพูดถึงอาการพูดขึ้นเสียง (ที่ออกเสียงว่า แว๋) ต้องเขียนว่า แหว ใช้สระแอ ไม่ใช่สระ เอ

[pita]

สิ่งที่เมฆทำไว้คงเลวร้ายมากสินะ ถึงทำให้คุณใหญ่แค้นได้มากขนาดนี้
แม้แต่เมฆเองก็เหมือนจะจมอยู่กับความผิดของตัวเองมากด้วย
แต่อยากจะบอกคุณใหญ่ว่าอย่ากดดันเมฆให้มากกว่านี้เลย
เพราะหมาที่มันจนตรอก หากมันคิดจะสู้ขึ้นมามันก็กัดไม่ไว้หน้าใครเหมือนกัน

เม้นนิดนึงเรื่องคำผิด เห็นมาตั้งแต่เล่ห์ร้าย กลายรักแล้ว
เหว---มันหมายถึงพื้นที่ที่อยู่ลึกลงไป(หุบเหว)
แต่ถ้าต้องการพูดถึงอาการพูดขึ้นเสียง (ที่ออกเสียงว่า แว๋) ต้องเขียนว่า แหว ใช้สระแอ ไม่ใช่สระ เอ

ขอบพระคุณ มากค่ะ แล้วจะกลับ ไปปรับปรุงนะคะ  บวกเป็ด ก๊าบๆๆๆๆให้เลย

[pita]

ตอนนี้มี (ไอ้)คุณวัตโผล่มาด้วยนะ เอิ๊กๆๆ

……………………………6…………………….

“พี่เมฆ ขมวดคิ้วอีกแล้วนะ” น้องสาบอกก่อนจะวางถาดเปล่าไว้ด้านข้าง

“เหรอครับ พี่ไม่เห็นรู้ตัวเลย” ผมตอบทีเล่นทีจริง วันนี้ผมหนีความวุ่นวายมานั่งที่ร้านน้องสา หลายวันมานี่ผมมีเรื่องที่คิดไม่ตกหลายเรื่องจนไม่รู้จะหาทางออกยังไง ทั้งเรื่องไอ้เล็กที่หายตัวไปไหนก็ไม่รู้ ทั้งเรื่องใครคนนั้น ที่ยังคงมาก่อกวนผมอยู่ทุกวัน

“ พี่เมฆดูเครียดๆ มาหลายวันแล้วนะคะ สาไม่ชอบเลยที่พี่เป็นแบบนี้ มันเหมือนไม่ใช่พี่ที่สารู้จักเลย” น้องสาบอกเสียงเครียด

“ไม่เอาน่า อย่าทำหน้างอสิ พี่ขอโทษนะที่พักนี้ ทำให้สาไม่สบายใจน่ะ”

“สาเป็นห่วงพี่มากกว่าค่ะ พี่เหมือนมีอะไรในใจตลอดเวลา พี่บอกสาได้ไหม เผื่อสาจะช่วยได้”

“พี่ขอบคุณสามากนะ แต่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก เดี๋ยวพี่จัดการเอง แฟนคนสวยของพี่ไม่ต้องเครียดนะครับ” ผมบอกพลางกุมมือบางไว้แน่น

“งั้นยิ้มหน่อยสิคะ”

ผมยิ้มให้น้องสาก่อนจะกุมมือเธอไว้แน่น ยิ่งเธอดีกับผมมากเท่าไหร่ ผมยิ่งรู้สึกผิดกับเธอมากขึ้นเท่านั้น หรือมันถึงเวลาที่ผมควรจะปล่อยเธอไปเจอกับคนที่ดีกว่าสักที





กรุ๊งกริ๊งๆๆ  เสียงกระดิ่งหน้าร้าน เป็นสัญญาณว่ามีลูกค้าเข้าทำให้น้องสาต้องผละไปต้อนรับลูกค้า

“อ้าวพี่ใหญ่ สวัสดีค่ะ” ชื่อที่น้องสาเอ่ยทักทำให้ผมต้องนั่งตัวเกร็ง เขารู้จักที่นี่ได้ยังไง

“พี่เมฆๆ พี่ใหญ่มาค่ะ” น้องสาบอกก่อนจะเข้ามาลากผมออกไปที่หน้าร้าน  ร่างสูงหน้านิ่งยืนอยู่กับผู้ชายท่าทางน่ารักคนนึง

“สวัสดีครับน้องสา น้องเมฆ” เขาเอ่ยทัก

“เอ๋ แล้วพี่ใหญ่ไม่คิดจะแนะนำ คนข้างๆให้สารู้จักบ้างเหรอคะ ” น้องสากระเซ้า พลางเหล่ตามองอีกคน

“อ้อ นี่น้องพีครับ เป็น คนพิเศษ” เขาบอกยิ้มๆ ก่อนจะคว้ามือของคนข้างๆมาจับแน่น

“หือ คนพิเศษเลยเหรอคะ ตอบแบบนี้น่าสนใจนะเนี่ย”

“น้องสา พี่ว่าหาโต๊ะให้ลูกค้านั่งก่อนดีไหมครับ” ผมกระซิบกับน้องสาเบาๆ  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไม่อยากยืนตรงนี้ มันเป็นเพราะผมไม่อยากเห็นหน้าคนบางคนหรือเพราะอะไรกันแน่

“ตายจริง พี่ใหญ่กับน้องพีนั่งก่อนนะคะ จะสั่งอะไรบอกมาเลยนะ เดี๋ยวสาเลี้ยง”

“อย่าเลยครับ พี่เกรงใจ ของซื้อของขาย แล้วที่สำคัญวันนี้พี่ก็พาคนพิเศษมาเลี้ยงด้วย” เขาตอบ

“อย่างนี้นี่เอง แล้ววันนี้จะทานอะไรกันคะ”

“ช็อคโกแลต 2 ครับ”

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” น้องสาตอบ ก่อนจะเดินเข้าไปเตรียมของ ในร้าน

“บังเอิญจังนะครับน้องเมฆที่เจอกันที่นี่” เขาบอกเสียงเรียบ

“คงงั้นล่ะครับ ผมขอตัวนะครับ มีธุระ” ผมตอบแบบขอไปที ก่อนจะเดินออกไปที่หลังร้าน ที่เป็นสวน เอาไว้สำหรับลูกค้าที่ต้องการบรรยากาศธรรมชาติๆหน่อย แต่ว่าช่วงนี้ปิดปรับปรุงอยู่เลยไม่ให้ลูกค้าเข้าไปนั่ง








“อย่าเดินหนีพี่แบบนั้นสิครับ”  เขาบอกก่อนจะคว้าข้อมือผมไว้แน่น

“ใครหนีครับ”

“ถ้าไม่ได้หนี งั้น หึงเหรอครับที่วันนี้พี่พาคนพิเศษมาด้วย” เขาถามเสียงนิ่ง

“คนอย่างผมจำเป็นด้วยเหรอครับที่ต้องหึงคุณ เราไม่ได้เป็นอะไรกันนิครับ”

“ปากดี เมื่อคืนยังครางเรียกชื่อพี่อยู่เลย แต่พออีกวันกลับมานั่งกับแฟนได้ น้องเมฆนี่ หน้าด้านจริงๆเลยนะครับ” แม้เสียงจะยังคงนิ่งแต่แรงบีบกลับเพิ่มขึ้นจนผมต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

“กรุณาปล่อยผมด้วยครับ เอาเวลาไปดูแลคนพิเศษของคุณดีกว่า คุณบอกเองไม่ใช่เหรอครับว่า เรื่องของผมกับคุณมันก็แค่เรื่องบนเตียง เพราะฉะนั้น เวลาที่อยู่นอกเตียง อย่า   มา   ยุ่ง   กับ   ผม” ผมบอกเสียงแข็งพลางแกะมือออก ก่อนจะเดินออกจากร้านไป





ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกทันทีที่ออกจากร้านมา ผมคงต้องเริ่มตามหาไอ้เล็กอย่างจริงจังสักทีเพราะครั้งนี้มันขาดการติดต่อไปเกือบสองอาทิตย์แล้ว มันไม่เคยหายไปนานขนาดนี้มาก่อน ผมยอมรับว่าตอนนี้ผมกลัวใจมัน กลัวว่ามันจะคิดทำอะไรโง่ๆ เพราะถึงมันจะทำตัวเข้มแข็งแค่ไหนแต่ผมก็รู้ว่า ไอ้เล็กมันเปราะบางยิ่งกว่าแก้วซะอีก

“ฮัลโหล น้องกิ๊บซี่ เหรอครับ” ผมเอ่ยทักปลายสาย

“พี่เมฆเองนะครับ ”

“แหม พี่เมฆคิดถึงเลยโทรมาไงครับ ว่าแต่พี่เมฆมีอะไรให้น้องกิ๊บซี่ช่วยหน่อยได้ไหมครับ”

“ช่วยหาเบอร์ ไอ้ เอ้ย คุณวรวัตให้พี่เมฆหน่อยได้ไหมครับ” ผมรู้ว่าไอ้วัตมันก็เจ้าชู้พอๆกับผมแล้วมันก็ดันhot ซะจนมีหญิงเข้ามาตลอด เพราะฉะนั้น เด็กๆกิ๊กเก่าผมต้องหาเบอร์มันมาได้แน่

“อืม ขอบคุณมากนะครับ เดี๋ยวว่างๆ พี่ไปหานะ”

ผมกดวางสายหลังจากที่ได้เบอร์ไอ้วัตมาเรียบร้อยแล้ว ครั้งนี้ผมคงต้องยอมให้มันก้าวนึงเพราะผมไม่รู้จะเริ่มต้นจากที่ไหนจริงๆ ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมาคนที่ใกล้ชิดกับไอ้เล็กที่สุดคือไอ้วัต อย่างน้อยมันก็น่าจะรู้อะไรบ้างล่ะน่า

ผมโทรหาเบาะแสแรกทันที ถึงมันจะดูฝืนๆ แต่ผมก็ไม่มีทางเลือกนิครับ

“สวัสดีครับ” เสียงปลายสายเอ่ยทัก

“ไอ้วัต นี่กูเมฆนะ” ผมกลั้นใจบอก

“หือ อ้าวเพื่อนเมฆ แหม นึกยังไงถึงโทรมาเนี่ย สงสัยปีนี้โลกจะแตกจริงๆซะล่ะมั้ง”

“หยุดกวนตีน กูสักทีเถอะไอ้วัต กูมีธุระจะคุยกับมึงนะเว้ย” ผมกำหมัดแน่น  พลางกดอารมณ์ตัวเองไปด้วย แหมพอคิดถึงสีหน้ากวนๆของมันทีไรอารมณ์มันขึ้นทุกที

“ธุระอะไรวะ” มันถามกลับ

“กูอยากคุยกับมึงเรื่องไอ้เล็ก แต่คุยในโทรศัพท์ไม่สะดวก มึงลงมาคุยกับกูที่ร้านกาแฟใกล้บริษัทมึงได้ไหม”

“ทำไมกูต้องไป” ไอ้นี่มันยังกวนไม่เลิกเว้ย

“ถือว่ากูขอล่ะ ” ผมบอกอย่างจำยอม

“ได้ รออีกสิบนาทีเดี๋ยวกูลงไป” มันบอกพร้อมกับวางสายไปดื้อๆ ผมได้แต่กำหมัดแน่น เหอะ ถ้าผมมีทางเลือกอื่นที่ดีกว่ารับรองว่าผมไม่มีทางโทรหามันเด็ดขาด





สิบนาทีต่อมาผู้ชายร่างสูงในชุดสูทสุดเนี้ยบก็เดินเข้ามาในร้าน ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามผม

“มึงโทรเรียกกูมามีอะไร” มันเปิดประเด็น

“กูมีธุระเรื่องไอ้เล็กจะคุยกับมึง”

“ธุระอะไร กูก็ปล่อยมันกลับไปหามึงแล้วไง จะเอายังไงอีก” มันถามเสียงแข็ง ก่อนจะจ้องผมเขม็งนี่ถ้าสายตามันฆ่าคนได้ป่านนี้ผมคงคง
ไปนอนกองบนพื้นแล้วล่ะครับ ผมได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะพูดออกไป


“กูไม่อ้อมค้อมนะ ไอ้เล็กหายไปเกือบสองอาทิตย์แล้ว และตอนนี้ก็ไม่รู้ด้วยว่ามันอยู่ที่ไหน”

“ไอ้เล็กหาย หายไปไหน แล้วหายไปได้ยัง มึงดูแลกันยังไงว่ะ!!!!” มันตะคอกก่อนจะกระชากคอเสื้อผม

“ถ้ากูรู้ กูคงไม่ถ่อมาถามมึงหรอก เป็นกูมากกว่าที่ควรถามมึง มึงเอาไอ้เล็กไปหรือเปล่า” ผมจ้องมันเขม็ง ไอ้วัตได้แต่ทำเสียงฮึดฮัดก่อนจะปล่อยคอเสื้อผม

“กูไม่ได้ กักขังหรือเอาตัวมันไปหรอก เพราะตอนนี้ กูกับมันไม่รู้จักกัน ต่อให้มันจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่เกี่ยวกับกู” มันบอกเสียงเรียบ 
เหอะ แต่เมื่อกี้ใครมันด่าผมไปหยกๆว่าไม่ดูแลว่ะ  ถึงจะแปลกใจกับท่าทางของไอ้วัตแต่ก็เอาไว้ก่อนเรื่องไอ้เล็กสำคัญกว่า

“กูควรจะเชื่อมึงดีไหม ไอ้วัต”

“กูดูไม่น่าเชื่อเลยหรือไง”

“เหอะ” ผมแค่นเสียง ก่อนจะ ถอนหายใจอย่างแรง ถ้าไอ้วัตไม่รู้แล้วผมจะเริ่มสืบจากใครดี ล่ะครับ

ไอ้เชี่ยเล็ก ไปอยู่ไหนของมึงเนี่ย อย่าให้เจอนะมึง ถ้าเจอจะด่าให้ลืมบ้านเลขที่เลย ข้อหาทำให้เพื่อนเป็นห่วง


..............................TBC...........................

ทีแรกกะจะ ลงวันอาทิตย์ แต่พอมาดู อ้าว นี่ลงมาสามวันแล้วนิหว่า
ฮ่าๆๆ เลยรีบเข็นมันออกมาให้ ทุกคนได้อ่านกัน
ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจนะคะ ^_^

[เก้าแต้ม]

อยากรู้เรื่องใหญ่มากกว่าเรื่องเล็กอ่่ะ 

[bobie]

ต่างคนต่างมีแฟนแล้วสิ
แล้วจะทำยังกันต่อล่ะเนี่ย

[mystery Y]

อยากรู้เรื่องในอดีตเร็วๆจัง

[หมอตัวเปียก]

ทำร้ายกันเข้าไปนะพี่ใหญ่

ทำให้เมฆตายทั้งเป็นไปเลยสิ

แล้วคนที่จะตายต่อไปก็ตัวพี่เองนั้นแหละ 

ปล. ไอ้คุณวัตโผล่มาก็ซึนเลยนะ

[iammz]

รอตอนต่อไปค่ะ +1

 

[Maytbb]

เมฆสู้ๆ พี่ใหญ่อยากทำให้เมฆหึงอ่ะดิ 

[My_yunho]

อยากรู้ความจริง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

[Nus@nT@R@]

พี่ใหญ่จะอะไรนักหนากับเมฆเนี่ย

[cavalli]

 

[kms]

เด่วพี่ใหญ่ต้องมาหึงวัตรแน่เลย อิอิ

[ammamooty]

แอ่กอยากรูต่อ...ที่ใหญ่พาแฟนมานี่แฟนจริงๆหรออค้าาม่ายยย

[blanchet]

นี่จงใจพามาให้เมฆหึงหรอคะพี่ใหญ่ นั่นแน่
อยากให้เค้าสนใจอ่ะดิ๊ ชอบไปพูดกับเมฆแบบนั้น แล้วจะเสียใจ
ปล.สาน่าสงสาร

[kasarus]

ตอนนี้คุณใหญ่รู้สึกยังไงกับเมฆเหรอ ยังแค้นอยู่หรือเปลี่ยนเป็นรักแล้ว อ่านใจไม่ออกเลยแฮะ

[omuya]

 

[kp]

แก้แค้นกันไปมา สุดท้ายใครชนะ ไม่มี มีแต่แพ้กันทั้งคู่ ประชดกันทำไม ถามใจตัวเองดูให้ดี ชอบคือชอบ ไม่ชอบก็จบ 555+++

[na-au]

 

คนแก่ขอเอาใจช่วยน่ะ

จะมีวันที่หลานเมฆจะทำอย่างนี้กับหลานใหญ่ไหมน่ะ     

 

คนแก่อยากเห็นอ่ะ   

 

[krit24]

ในอดีตเมฆทำอะไรอ่า พี่ใหญ่ถึงให้อภัยกันไม่ได้ อยากรู้มากเลย เกี่ยวกับคนชื่อวิภาอ๊ะป่าว

[HanATarO]

สู้ๆ นะ เมฆ

ขอให้เรื่องนี้มีทางออกน้า

 

[Pam_Teukky]

อ๊ากกกกกกกก
บรรยากาศระหว่างไอ้พี่ใหญ่กับเมฆมันอึดอัดจริงๆ
อยากรู้ว่าเมฆทำอะไรไว้
ปล.พี่พิตเอาเรื่องนี้ลงเด็กดีด้วยใช่มั้ยคะ?
ปล.2 แอบเห็นเพราะฟิคเด็กดาว

รอตอนต่อไปนะคะ

[CarToonMiZa]

รอว่าเมื่อไหร่จะคลายปม 

[pnr17]

อยากรู้จังว่าเพราะอะไร พี่ใหญ่ใจร้ายมวากก

[loveview]

พี่ใหญ่โหดมากอ่ะ แต่แค้นถึงขนาดลืมน้องชายตัวเองนี่มันก็ยังไงๆอยู่นาาา

[tuek]

 อยากจะรู้จริงว่าเมฆมันไปทำอะไรไว้ใหญ่มันถึงได้โกรธ
ซะขนาดนี้

[kms]

รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ

[moodyfairy]

อึนนนน ,, ขออีโน 5 แผงใหญ่ๆ