หัวข้อ: บริษัทบำบัด 'โสด' [บทที่ 22+ส่งท้าย] 18 ธ.ค. 56 หน้า 18 จบแล้วค่ะ :)

[pim_onelove]

- เสี่ยน็อต อยากให้เจอเนื้อคู่เร็วๆ จังเลย จิตใจมั่นคงแถมรวยอีกต่างหาก ต้องเจอคนดีๆ ซิหน่า
- หนูเรือง น่ารักมากจ้า ออกมานิดเดียวแต่ออร่าเปล่งมากสุดๆ 
- แทค  เริ่มคิดว่าไม่ใช่ไม่รู้ตัว แต่เลือกที่จะไม่รู้มากกว่า เพราะโอบพูดขนาดนี้ไม่ว่าใครก็ต้องรู้สึกทั้งนั้น
- โอบ อย่าท้อนะ เดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ พรที่ขอไปกับกระทงเป็นจริงแน่นอน เพราะเรื่องนี้ "โอบเป็นพระเอก" 555555 

[suck_love]

ชอบค่ะ    เป็นกลจให้

รอลุ้นว่าตกลงใครคู่ใครกันแน่
ดูเหมือนแทคเป็นพวกขยาดความรัก
ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องอดีตมาเกี่ยวพันหรือเปล่า

ส่วนโอบ พูดเป็นนัยๆนี่แอบรักแทคอยู่หรือเปล่าค่ะ ?

[kaokorn]

แทคตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่จริ้ง จริง
นี่ขนาดว่าคนคุ้นเคยแต่เด็กนะเนี่ย
สงสัยว่าเก็บกดขนาดนี้เพราะเสียใจมากที่เด็กข้างบ้านหายไปแน่ๆเลย
รออ่านต่อนะฮะ ว่าโอบจะทำยังไงให้แทคใจอ่อน ^_^

[เดหลี]

บทที่ 6

“เมื่อวันก่อนพี่แทคไปแถวงานลอยกระทงที่มหาวิทยาลัยครีมหรือเปล่า เห็นแวบๆ อยู่กับคนที่เจ๊บอกว่าจะเป็นลูกค้าใหม่เราด้วย ทำงานแม้นอกเวลาจริงๆ นะพี่เนี่ย” ครีมทักขึ้นเมื่อผมเดินเข้าออฟฟิศในเช้าวันทำงาน “ครีมว่าจะเรียกแต่พี่แทคคงไม่ได้ยิน คนเยอะด้วย”
 
พี่อิทก็หูผึ่งทันที

“ต๊าย เธอไปลอยกับน้องโอบเหรอ”

ผมไม่รู้ว่าพี่อิทมีภาพแบบไหนอยู่ในหัว เราแต่งชุดไทยช่วยกันประคองกระทงลงน้ำและยิ้มให้กล้องเหมือนในโปสเตอร์ท่องเที่ยวหรือเปล่า เหตุการณ์จริงๆ คือผมถูกเบียดอยู่ระหว่างแขนใครก็ไม่รู้ที่พยายามจะหาพื้นที่ให้ตัวเอง ส่วนอีกฝั่งเป็นแขนเสื้อของโอบ มือผมสองข้างกองกันอยู่บนเข่าแบบขยับไม่ได้ส่วนมือโอบกำขอบกระทงมั่นเพราะกลัวไหลลงน้ำไปแบบไม่ได้ตั้งใจ ธูปเทียนไหวสั่นเพราะโดนเบียดจากอีกข้างมาเหมือนกัน รีบวางรีบลุก

แค่นั้นแหละ...

เพราะตอนแรกผมก็นึกว่าโอบจะไปกับเพื่อนอยู่แล้ว แต่ปรากฎว่าการณ์ออกมาในรูปนี้ก็ไม่เป็นไร ผมไม่ได้ลอยมานาน และก็... ไม่ได้รู้สึกไม่สนิทใจอะไรที่จะไปกับโอบ จริงๆ อาจเป็นครั้งเดียวตั้งแต่ทำงานมาที่ผมไม่ได้แยกสองส่วนออกจากกันเด็ดขาด

เรื่องนี้ต้องโทษแม่เลย... เมื่อวานนี้เองโอบเพิ่งจะเคาะประตูผมแล้วยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้ คุณนายโทรมาจากหาดใหญ่ถามว่าที่เภสัชกรเกียรตินิยมเรื่องหยูกยาให้พ่อ แล้วก็เหมือนเดิมคือขี้เกียจวางหูแล้วโทรใหม่แต่นึกขึ้นได้ว่ามีอะไรอยากจะพูดกับลูกตัวเองด้วย พอเสร็จผมก็ต้องไปเคาะห้องคืนโทรศัพท์มันอีก โอบดัน... แปะโน้ตไว้หน้าห้องผมว่าจะลงไปมินิมาร์ท ซึ่งผมว่าผมไม่เคยพูดโทรศัพท์นานขนาดนั้น

... แต่คงประมาทแม่เกินไปเพราะปรากฎถ่านหมด ที่ชาร์จโอบก็เกิดจะเจ๊งขึ้นมาพอดี เลยต้องมาจิ้มไว้ห้องผมก่อน แล้วค่อยมาเคาะเอาคืนทีหลัง

ชีวิตดูพัวพันกันเกินเหตุจริงๆ บางที

พี่อิทยังเท้าโต๊ะผมอยู่อย่างมีนัยสำคัญจนผมต้องถาม “แล้วพี่อิทล่ะเป็นไง เล่ามาดีกว่า” 

พี่อิททำหน้าไม่สบอารมณ์ทันที ตอนนั้นครีมไม่อยู่แล้วคงลุกไปเข้าห้องน้ำหรืออะไรสักอย่าง เธอเลยจัดเต็ม

“ฮาย... ไม่ไหว ยกมาแต่เรื่องเบี้ย!”

เบี้ย... ภาษาถิ่นเรา คือเงิน ผมก็นั่งฟังต่อ ท่าทางลอยกระทงปีนี้ของพี่อิทจะไม่ค่อยราบรื่นสักเท่าไหร่

“จะอวดทำไมว่าหาได้แค่นั้น แค่นี้... เล่นหุ้น ไปเที่ยวเมืองนอก... ฟังอยู่ครึ่งค่อนคืนฉันเลยถามกลับไปว่า เงินเยอะขนาดนี้ให้พ่อแม่ พาไปเที่ยวบ้างสิคะ ครั้งสุดท้ายเมื่อไร... เงียบนิ ตอบไม่ได้ หายเปรตไป”

หายเปรตก็ประมาณว่าหายบ้า สม... สะใจหน่อยๆ น่ะแหละ พี่อิทไม่ได้ถามเรื่องที่ผมออกไปกับโอบอีกแต่พูดเรื่องงานต่อ

ผมคิดว่าตัวเองไม่ได้กลัวที่จะตอบ แต่มันอธิบายยากอยู่เหมือนกัน สนิท... ใช่ ถึงอย่างนั้นสนิทสนมกันก็มีหลายแบบ แบบเพื่อนบ้านที่ดี รุ่นพี่รุ่นน้อง คนเคยรู้จักเมื่อตอนเด็กๆ แล้วเผอิญมาเจอกันอีกในเมืองหลวงแสนวุ่นวาย เป็นทั้งหมดนั้น แล้วก็เป็นอะไรที่มากกว่านั้น

เป็น... แบบที่อยากให้ได้เจอคนดีๆ...

“เธอคุยกับน้องโอบอีกสักทีนะ คราวนี้เอาครีมไปด้วยจะได้สอนงาน”

“ให้เวลาน้องโอบของพี่ตัดสินใจบ้างเหอะ แล้วกว่าจะตกลงเป็นสมาชิกจริงนี่ยังไงผมว่าต้องรอทำงานก่อน อีกตั้งสี่ห้าเดือนแน่ะพี่อิท”

“ไม่เห็นเป็นไร วางแผนระยะยาวไว้ เผื่อน้องโอบเขาทำงานแล้วจะได้ไปกระจายข่าวให้เพื่อนที่ทำงานบ้าง เสี่ยน็อตเป็นฝั่งเป็นฝาไปเธอก็เหลือแค่คุณศรัณย์กับเก็บตกอีกไม่กี่คนเองนะ”

พี่อิทพูดเพราะเมื่อเช้าผมเพิ่งโน้มน้าวคู่เดตเสี่ยสำเร็จ ชักแม่น้ำทั้งห้าจนคอแห้ง แต่สรุปว่าเสี่ยได้เดตสองกับคนเดิมสมใจ ไม่ได้อยากมองโลกมืดหรืออะไรอย่างที่พี่อิทชอบค่อน แต่แค่นี้ยังเร็วไปในการสรุปว่าเสี่ยจะได้ ‘เป็นฝั่งเป็นฝา’ จริงๆ

... ของแบบนี้ต้องมองกันยาวๆ

ผมรู้ว่าครั้งนี้พี่อิทจะให้ทำอะไร ปกติถ้าต้อง ‘ขายงาน’ อีกครั้งที่สองนี่เราก็มักจะไปกับเขาในร้านหรือสถานที่ที่คนรุ่นราวคราวเดียวกันเยอะหน่อย พอให้ได้เห็นว่าชอบแนวไหน มีผลสองทางคือเขาก็ได้เกร็ดในการเข้าไปคุย ได้เบอร์มาก็ดี บางคนที่ขี้อายก็จะยิ่งเห็นประโยชน์ของการเป็นลูกค้า เพราะบริษัทจะนัดให้ ส่วนเราก็เก็บข้อมูลไปเผื่อได้ว่า ‘สเปค’ ของเขาคือแบบไหน
 
แต่ที่ผมรู้สึกมาตั้งแต่ต้นและยังรู้สึกอยู่ก็คือ จริงๆ แล้วโอบไม่จำเป็นต้องอาศัยการเทรนอะไรพวกนี้... หรือเปล่า เพราะสำหรับผมโอบไม่ใช่คนขี้อายเหมือนเสี่ยน็อต ไม่ได้ทำงานที่แทบไม่มีโอกาสเจอคนใหม่ๆ อย่างคุณศรัณย์ แล้วก็พูดเองว่าไม่ได้ ‘รีบ’... ถ้ามันไม่เอ่ยกับพี่อิทว่าสนใจนี่ผมจะไม่คิดเลยว่าโอบอยากมาเป็นลูกค้า

ถึงผมจะทำงานนี้ แต่บางอย่างไม่ต้องจัดต้องหา ปล่อยให้เกิดตามธรรมชาติบ้างก็ดี...

... พี่อิทจัดการโทรหาโอบเองตอนพักกลางวัน และบอกว่านอกจากผมแล้วจะมีน้องอีกคนที่ทำงานตามไปคุยด้วย ผมไม่ได้ยินว่าโอบตอบอย่างไร แต่พี่อิทบอกโอเค ตามด้วยสถานที่เวลาเสร็จสรรพ ก่อนผมจะต้องออกไปหาลูกค้าตอนบ่าย และบึ่งกลับเข้ามา

นัดโอบที่ร้านกาแฟใต้ตึกก่อนเพราะจะได้ไปด้วยกันเสียเลย ไปถึงผมก็เห็นนั่งคุยอยู่กับครีมก่อนแล้วท่าทางปกติ จริงๆ ทั้งคู่รุ่นราวคราวเดียวกันแถมเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันมาอีกถึงจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ถึงบอกว่าถ้าขี้อายจริงจะไม่ใช่แบบนี้ไง
 
โอบเห็นผมเข้าก็ยิ้ม ลุกขึ้นยืน บอกว่าวันนี้ได้เลิกเร็วหน่อยเลยแวะไปเอาอาหารใส่ให้หนูเรืองก่อนออกมา ครีมก็อวยอยู่ข้างหลังว่าโอบน่าจะเป็นงานง่ายของบริษัทเราลองตกลงเป็นลูกค้าเท่านั้นแหละ

“... รับรองเดตมาให้เลือกไม่หวาดไหว แต่โอบต้องทำใจหน่อยนะเพราะกลุ่มลูกค้าเราส่วนใหญ่จะทำงานมาพักหนึ่งแล้ว พูดง่ายๆ คือ ยี่สิบห้าอัพ...”

“ถึงขนาดต้องทำใจเลยเหรอ” คนฟังยิ้ม
   
“อุ่ย โทษ เลือกใช้คำผิดไปหน่อย คือครีมจะหมายความว่า...”

“ลูกค้าเราตอนนี้มีแต่คนแก่กว่าโอบ” ผมพูดให้มันชัดไปเลย จะถือว่าปิดบังข้อมูลผู้บริโภคไม่ได้ล่ะ

“อ๋อ ไม่มีปัญหาหรอกเรื่องนั้น”

ได้ยินคำตอบครีมก็ยิ้มแป้น คงคิดว่าเจองานง่ายจริงๆ

... ผมอยากบอกน้องว่าในวงการนี้งานง่ายจริงๆ ไม่มี มีแต่งานที่ ‘เหมือน’ ง่าย

ซึ่งพวกนี้แหละตัวดี ดูอย่างคุณศรัณย์สิ 

ผมออกรถมาได้หน่อยครีมก็ร้องขึ้น "ครีมลืมแฟ้มงานวางไว้บนโต๊ะเมื่อกี้"

"ผมไปเอาให้" คนนั่งข้างผมปลดเข็มขัดคลายล็อกรถก่อนจะลงมุ่งหน้าไปทางร้าน

"โอบดีอะ" คนลืมชื่นชม "ไว มีน้ำใจกว่าผู้ชายบางคนที่ครีมเคยเจออีก คือจริงๆ ก็หิ้วได้นะของ หรือแบบนี้กลับไปเอาเองก็ได้ แต่ช่วยเสนอหน่อยก็ดี"

ผมพยักหน้า ส่วนครีมก็เจื้อยแจ้วต่อถึงความที่งานน่าจะไม่มีปัญหาอะไร ขนาดว่ายากสุดในเคสนี้คงเป็นการทำให้โอบตัดสินใจเป็นลูกค้าให้ได้นั่นแหละ

พี่อิทเลือกร้านคึกคักพอสมควร แต่ไม่ใช่ร้านเฉพาะทางแต่อย่างใด เอาเข้าจริงผมเคยได้ยินกรณีอีกฝั่งพาลูกค้ามา ทั้งๆ ที่เริ่มด้วยการเป็นลูกค้าฝั่งนั้น จับสังเกตไปแล้ว อ้าว มองแต่หนุ่มๆ... ลงเอยด้วยการเปลี่ยนฝั่งบริษัท พี่อิทเพิ่งจับคู่ให้สำเร็จ ออกจากบัญชีไปเมื่อไม่นานมานี้

ก็ถือเป็นการสกรีนกันไปอีกชั้น...

สั่งอาหาร (คราวนี้ผมไม่ได้สั่งอะไรที่เป็นเครื่องในแต่อย่างใด) เรียบร้อยแล้วผมก็นั่งไปสักพักหนึ่ง โอบคุยกับครีมเรื่องทั่วไปในมหาวิทยาลัย เสร็จแล้วก็หันมาสนใจของกิน

... ผมแน่ใจว่าพี่อิทบอกมันแล้วนะว่าครั้งนี้เราออกมากันทำไม

แต่โอบไม่ได้มีท่าทีสนใจใครให้ผมเดาได้เลยว่าประมาณไหน ผมเลยว่า

“นี่เราต้องรู้จักหาโอกาสนะ”

“จะดีเหรอ”

“บอกให้หาโอกาส ไม่ใช่ฉวยโอกาส” ไม่รู้โอบคิดถึงอะไรอยู่ “หาโอกาส แปลว่ามองคนที่น่าจะเป็นไปได้”

ครีมก็ขำก่อนจะบอกเหมือนเพิ่งนึกออก

"พี่แทค ครีมว่าคนเขาจะคิดว่าโอบมากับแฟนอยู่แล้วเปล่า"

ก็โอบนั่งโซฟาตัวเดียวกับผมเฉย แล้วข้อศอกที่เท้าพนักพิงอยู่ตรงหัวผมนี่อีก...

"งั้นครีมมานี่" ผมกวักมือให้น้องมานั่งข้าง ตัวเองก็กระเถิบเข้าไปจนไหล่ชนกัน "โอบไปโน่น"

ผมให้มันนั่งอีกฝั่ง ก่อนบอกครีม "ดูเหมือนเรามาด้วยกันมากกว่ายัง เอาให้คนมองแล้วคิดว่าโอบว่างชัวร์"

"โอเค โอบหันหลังให้ประตูไปแล้วยังไงก็ไม่เหมือนกำลังรอคนอยู่" ครีมว่า แล้วพูดกับเจ้าตัวที่นั่งทำหน้าพิลึก “คราวนี้โอบลองมองๆ ดู เริ่มจากตรงแถวบาร์ก่อนก็ได้ เพราะคนที่เลือกแถวนั้นมักจะมาคนเดียวมากกว่า”

ผมพยักหน้าที่น้องจำที่เคยสอนได้ แต่ลูกค้าในอนาคตกำลังจะสำแดงความยากให้เห็นแล้วไง

“... ตรงนั้นไม่มีใครที่ชอบ” มันบอกครีมง่ายๆ

ได้มองหรือยังเถอะ... ผมขยับจะพูดพอดีครีมร้องขึ้นอย่างดีใจ

“พี่ภัค!”

ผมมองตามสายตาครีม ภัคพล... เคยเรียนมหาวิทยาลัยที่เชียงใหม่ด้วยกันแต่คนละคณะ จนภัคไปเรียนต่อโทที่อังกฤษ ในขณะที่ผมกลับบ้าน พอมากรุงเทพฯ อีกทีก็ได้ข่าวว่าภัคทำงานอยู่ในบริษัทกฎหมาย ยังติดต่อกันมาเรื่อยๆ ถึงจะมีช่วงที่งานยุ่งบ้างทั้งคู่

แต่กับคนที่เพื่อนน้อยอย่างผม ภัคเป็นคนที่ใกล้เคียงกับคำว่าเพื่อนสนิทที่สุดแล้ว เพราะขาขึ้นขาลงในชีวิตผม ภัคก็รู้ทั้งนั้น... ถึงตอนแรกจะเพราะภาวะจำยอมกลายๆ ตอนหลังพอต้องมีส่วนยุ่งเกี่ยวอย่างเลี่ยงไม่ได้ ภัคก็ช่วยผมมาไม่น้อยเหมือนกัน 

ครีมโบกไม้โบกมือ อีกฝ่ายก็ยิ้มตอบ เดินตรงมาหา ทักทั้งผมและคนเรียก

ครีมเคยเจอภัคหลายหนแล้ว ตอนแรกก็บังเอิญเจอกันตอนออกมาทำงานกับผมนี่แหละ พอรู้ว่าภัคอยู่บริษัทกฎหมายเลยเคยส่งต่อนามบัตรให้ญาติใช้บริการ ครีมแนะนำโอบว่ากำลังจะมาเป็นลูกค้า... นี่ก็คุยๆ กันอยู่ พอภัคนั่งก็พูดอีก

“พี่ภัคเข็มขัดสวย”

"เจ็ดสิบบาทจากสะพานพุทธ" เพื่อนผมตอบยิ้มๆ

"จริงเหรอ ของดูแพงไม่แพงมันขึ้นกับคนใส่จริงๆ นะเนี่ย" ครีมชื่นชม

ภัคหัวเราะแล้วว่า "ขึ้นกับเลือกดีๆ มากกว่า เดี๋ยววันหลังไปด้วยกันสิ"

"ไปๆ" ครีมก็กระตือรือร้น

ภัคถามอะไรโอบก็ตอบสุภาพ แต่ออกจะสงวนคำอยู่สักหน่อย ผมไม่เคยเห็นโอบกับคนที่ไม่คุ้นจริงๆ มาก่อน เพราะขนาดพี่อิทหรือครีมมันก็คุยด้วยง่ายๆ ยิ่งกับผมนี่ทำตัว ‘คุ้น’ ตั้งแต่แรกเริ่มเลยทีเดียว

ภัคถามผมว่าหนังตอนนี้มีอะไรน่าดู... เผื่อจะไปรอบดึกต่อ แล้วก็ว่า “เออ ยังชอบไปดูหนังผีคนเดียวอยู่รึเปล่า เรื่องนั้นดูยัง"

ไม่ต้องบอกว่าเรื่องไหนเพราะตอนนี้หนังสยองขวัญเข้าโรงที่ดังๆ มีอยู่เรื่องเดียว ผมพยักหน้า กำลังจะเอ่ยต่อโอบก็พูดขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ย “เรื่องนั้นไม่ได้ดูคนเดียว...”

ภัคหันไปมองคนพูด ยิ้มนิดๆ ก่อนจะล้วงโทรศัพท์มาเช็กแล้วลุกขึ้น

“คนที่นัดเมสเซจมาบอกว่ารออยู่ชั้นสองพอดี ไปก่อนนะ...” ก่อนจะหันมาบอกผม “ว่างๆ กินข้าวกันบ้าง เพื่อนคนอื่นบ่นไม่เห็นหน้าเลย”

ผมก็พยักหน้ารับไป... ว่างไม่ตรงกันสักที ได้เจอกันอีกคงงานแต่งงานใครสักคน

“พี่ภัคถ้าไม่ว่างเมสเซจมาบอกพิกัดร้านครีมก็ได้นะ” ครีมยังอุตส่าห์พูด ความห่วงของถูกไม่เคยเข้าใครออกใคร

ภัคก็ผงกศีรษะยิ้ม ก่อนจะลับหายขึ้นชั้นบนไป

ครีมกินข้าวต่ออย่างอารมณ์ดีจนผมต้องทัก "นี่คงไม่ได้ลืมอะไรไปหรอกนะ"

"ไม่ลืมหรอกแหม รู้น่า ปลื้มก็ส่วนปลื้มไม่ได้อยากจะไปเป็นแฟนกับเขานี่" ครีมว่า "คนอะไรไม่รู้โคตรดูดี... ถ้ามาเป็นลูกค้าเรานี่รับรองจับได้ไว ปรู๊ด ง่าย เสียด๊าย... แต่ก็นะ พี่ภัคหาเองไม่ได้สิแปลก”

ผมก็ไม่เคยคิดจะให้ภัคเป็นลูกค้า เพราะรู้ว่าเพื่อนไม่เคยมีปัญหาเรื่องนี้อยู่แล้ว ส่วนไอ้ความคิดที่ว่าจับให้คนโน้นก็ง่ายคนนี้ก็ง่ายจะอันตรธานไปเมื่อครีมได้ลูกค้าของตัวเองจริงๆ สักคนนี่แหละ...

แต่ตอนนี้ต้องบอกคนที่ไม่ยอมเป็นลูกค้าสักทีก่อน

"เมื่อกี้เฟล"

"... ทดสอบอะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลย"

... ตกตั้งแต่ต้น จอดตั้งแต่ยังไม่ทันแจวเลยละ

"พี่ภัคมานั่ง โอบต้องถามเรื่องเขาบ้าง เอาพื้นๆ อย่างมาที่นี่บ่อยหรือเปล่าก็ได้” ครีมบอก “ลูกค้าเราก็อายุประมาณนี้เยอะเหมือนกันนะ ต้องลองคุยดู แต่ถ้าเป๊ะอย่างพี่ภัคนี่ครีมว่า...”

"เขารอคนอยู่" โอบว่าอย่างไม่สนใจ

"แล้วก่อนหน้านี้รู้ไหมล่ะ นี่ไม่เข้าใจคำว่าหาโอกาสให้ตัวเองเรอะไงโอบ" จริงๆ นะ บางทีผมก็ไม่รู้ว่าโอบฟังหรือไม่ฟังกันแน่

"ก็ไม่ได้ปิ๊งอะไรเขานี่" มันบอกครีม

ผมถึงกับต้องวางแก้ว "จะหารักแรกพบ? บอกให้มองคนที่มีทางเป็นไปได้ มัวแต่รอคนที่ใช่ นั่งอยู่ตรงนี้จนแก่จะเจอหรือเปล่ายังไม่รู้เลย"

"บางทีคนที่ใช่สำหรับเรามันก็เป็นไปไม่ได้นะ" ครีมว่า

โอบยังดื้อ "อยากให้เป็นคนเดียวกัน"

"คิดถึงความจริงหน่อยได้ไหมเล่า!" บางทีผมก็รู้สึกเหมือนโอบจงใจทำให้งานผมยากขึ้น ยิ่งกว่าเสี่ยน็อตอัพเลเวลอีก ผมน่าจะรู้ตั้งแต่ตอนอยู่บ้านข้างกันแล้วว่า เวลาจะดื้อ...

... โอบดื้อได้แบบสุดๆ

“ทำไม ถ้าเป็นแทค แค่อย่างใดอย่างหนึ่งมันดีพอแล้ว?” นี่ไงคำถามโลกแตก

... ทุกคนไม่ได้ ‘ได้’ สิ่งที่อยากได้ตลอด แล้วพอได้มา บางทีก็ไม่ได้ดีอย่างที่คิด

ผมก็อยากถามมันกลับเหมือนกันว่าทำไม กับความจริงง่ายๆ ข้อนี้ ถึงยอมรับยากนัก

“ถ้าจะหาทั้งทีทำไมไม่...”

"เออ แต่ตอนนี้ไม่ได้หาเข้าใจไหม ไม่ได้หา ไม่ได้มอง ก็ไม่เดือดร้อน ใครที่เป็นคนอยากมีแฟนแต่หาเองไม่ได้ ถึงเดือดร้อนคนอื่นอยู่เนี่ย!”

ผมรู้สึกว่าโอบไม่ได้มองอะไรตามความเป็นจริง หรือไม่อย่างนั้น... ความ ‘จริง’ ของเราก็คงแตกต่างกัน ผมไม่ได้ตัดสินมัน ไม่ได้จะบอกว่าเพราะเมื่อก่อนชีวิตครอบครัวไม่สมบูรณ์ โอบถึงได้พยายามหา... แต่ขนาดผมที่มาจากครอบครัวที่พ่อแม่ไม่เคยแม้แต่จะระหองระแหงจริงจังกันสักครั้ง ยังยอม ยอมตั้งนานแล้ว ว่ารักแบบนั้น... ไม่ได้เกิดขึ้นได้กับทุกคน

แล้วใครที่กระโดดลงสังเวียนโดยไม่เผื่อใจไว้บ้าง ก็เหมือนขึ้นชกโดยไม่มีนวมหรือเฮดการ์ด

... เตรียมถูกน็อกเอาท์ได้เลย

ผมก็แค่จะเตือนมันไว้ก่อนเท่านั้นเอง

โอบนิ่ง เม้มปากและ... ในจังหวะอันแสนจะไม่พอดีนั้น สาวโต๊ะสุดผนังทางขวากับหนุ่มที่บาร์ก็ยกแก้วชนอากาศมาทางเรา ซึ่งผมแน่ใจว่าเป้าหมายอยู่ที่คนนั่งตรงข้าม คือมันเลือกได้เลยล่ะเพราะทั้งสาวทั้งหนุ่มต่างคนต่างเห็นว่าจะชนแก้วกับคนเดียวกัน เลยรออยู่ แต่โอบไม่มอง ไม่อย่างนั้นก็ไม่สนใจจะดูเหมือนเคย

จุดประสงค์ของการออกมาครั้งนี้ดูท่าจะเป็นหมันเสียแล้ว ผมถอนใจ

"ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยได้มั้ย"

"แล้วตอนนี้ไม่ดียังไง มองไม่เห็น"

"โอบ!"

"พี่แทคใจเย็นๆ" ครีมรีบห้ามทัพ “นะ... จริงๆ ก็... ถ้าเป็นงั้นได้ใครจะไม่อยาก... แต่พี่แทคก็แค่หวังดี...”

ผมไม่รู้ว่ามันเชื่อหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ คือคืนนั้นกร่อยแล้วเพราะท่าทาง ‘ลูกค้า’ ไร้ซึ่งอารมณ์จะร่วมมือใดๆ จนชำระบัญชีกันเรียบร้อยครีมให้พี่ชายมารับกลับบ้าน ผมเลยเดินออกไปส่ง

กลับมาอีกทีโอบไม่อยู่แล้ว ผมยืนมองเก้าอี้ว่างนิดหนึ่งแล้วจึงถอนใจ กลับออกไปหน้าร้าน
 
... แต่พอใกล้ถึงรถเงาร่างคุ้นเคยก็ยืนรออยู่

ถ้าเป็นสมัยผมยังสูบบุหรี่ ผมคงคิดว่าอารมณ์โอบตอนนี้ใกล้เคียง บางทีเวลามีเรื่องที่... หนักเราก็อยากจะอัดอะไรเข้าไปแรงๆ แล้วค่อยระบายออกมา เป็นเมื่อก่อนคงยื่นให้สักตัว

แต่ตอนนี้ผมเลิกแล้ว โอบก็ไม่สูบ

เราขึ้นรถกันเงียบๆ ผมเปิดวิทยุ เอาคลื่นที่โอบเคยบอกว่าชอบเผื่อจะอารมณ์ดีขึ้นบ้าง ส่วนคนนั่งข้างพิงพนักท่าทางเหนื่อยๆ แต่ไม่ได้หลับตา

“นึกว่าจะงอนกลับบ้านเองไปแล้ว” ผมว่า อยากแหย่มันเหมือนเก่าแต่บรรยากาศยังไม่ให้

“ก็...” โอบเท้าข้อศอกกับขอบหน้าต่างเหมือนเดิม ถอนใจ “แทคขับรถกลับบ้านดึก...”

โอบพูดแค่นั้น ไม่รู้แม่ไปพูดอะไรพิลึกเข้าอีกหรือเปล่า ผมไม่ชอบขับรถกลางคืน แต่... ถ้ามีคนนั่งด้วย...

ถึงตึกที่อยู่แล้วโอบก็เงียบๆ เหมือนเดิมเหมือนมีเรื่องคิด ซึ่งผมไม่ชิน ไม่ได้ไม่ชินที่มันคิด แต่ไม่ชินที่ไม่พูด เพราะปกติโอบก็เล่าโน่นเล่านี่ ที่ทำงาน ที่คณะ ก็เลย... ไม่ค่อยชินเท่าไรที่เป็นแบบนี้

“แทคโอบถามอะไรหน่อย” ประตูลิฟต์เปิด เดินมาจนจะถึงห้องอยู่แล้วโอบเพิ่งพูด ผมที่กำลังไขกุญแจอยู่หันหลังกลับไป โอบยืนอยู่หน้าห้องตัวเอง เท้ากรอบประตูที่เปิดแง้ม เอ่ยช้าๆ

“ที่แทคว่า...”

ผมรอ

“ที่... ไม่หา ไม่มอง ไม่สนใจนี่ ก็เพราะ...”

ผมมีคำตอบอยู่ คำตอบพื้นๆ ที่เคยตอบคนอื่น ไม่ว่าการคาดเดาเหตุผลนั้นคืออะไร เพราะอย่างไร... ก็ไม่ถูก

อยู่อย่างนี้ดีแล้ว... จริงๆ... เรื่องนั้นไม่แน่หรอก ใครจะรู้อนาคต แต่ตอนนี้สบายดี...

แต่ประโยคต่อมาทำให้ผมชะงัก

“เพราะ... ที่อยู่บนหลังคอนั่นใช่มั้ย”

อักษรไม่กี่ตัว รอยสักที่ผมได้มาในยี่เป็งครั้งนั้น... ผมไม่แปลกใจที่โอบจะรู้ว่าผมเคยคบคนตอนอยู่เชียงใหม่ เรื่องนี้พี่อิทหรือแม่เองอาจจะหลุดปากไปก็ได้ พูดกระทั่งชื่อก็ยังได้ ถึงผมจะไม่รู้ว่าบทสนทนาต้องดำเนินไปในทิศทางไหนถึงจะออกมารูปนี้ก็เถอะ

แต่สักไว้ตรงนั้นไม่ใช่ที่ที่คนจะเห็นกันง่ายๆ... พี่อิทยังไม่รู้ด้วยซ้ำ
 
แล้วผมก็นึกออก... ที่ดึงคอเสื้อเพราะจะห้ามไม่ให้เข้าไป ตอนเจอกันครั้งแรก ตอนนั้น... ก็คงเห็นแล้ว

ผมไม่จำเป็นต้องพูดอะไร เพราะบานประตูปิดลงเหมือนคนถามไม่ต้องการคำตอบ

[เดหลี]

คุณ mesomeo2 ต้องเชียร์โอบให้หวังต่อไปนะ อันนี้โอบคงคิดว่าเป็น อิอิ ขอบคุณที่อ่านเหมือนกันค่ะ

คุณ PK37 เสี่ยดูจะไปได้สวย หวังว่าจะเป็นงั้นต่อไป สองคนนี้ประจวบเหมาะบ่อย ฮา ตั้งแต่เจอกันละ อาจจะไม่ใช่ที่เกิดในวันนั้นซะทีเดียว แต่ก็คาบเกี่ยวกันอยู่ จริงๆ ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจค่ะ

คุณ Millet แล้วบทนี้ล่ะ 55 ฝากอ่านต่อด้วยค่า

คุณ sunshine538 มาเลยค่ะ ยินดีที่ได้เจอกันอีกน้า ฉลองร้อยจ้าก็ดีเหมือนกันค่า คนอ่านรู้แทคยังไม่รู้ มันมึนตรงนี้แหละหนา แล้วตอนนี้ทำไงต่อดี 55 ขอบคุณที่เล่าเรื่องบริษัทบำบัดโสดให้ฟังนะคะ ได้ยินมาเหมือนกันว่ามีคนที่เจอกันด้วยวิธีนี้แล้วก็แต่งงานอยู่กันแฮปปี้ดี ทุกคนชอบหนูเรือง 55 ขอบคุณสำหรับการอ่านด้วยค่ะ

คุณ hanataro โอบคงอยากเรียก แทคก็แบบอยากให้สอบได้ล่ะนะ จะได้เป็นเภสัชกรมีใบอนุญาต 55 ฝากอ่านต่อด้วยนะคะ

คุณ kyoya11 สั้นเหรอตัวเอง แปดหน้าเอสี่แล้วนะ รอแป๊บนะ เด๋วได้เขิน อย่าเพิ่งทิ้งกัน 55

คุณ yamapong หลังจากบทนี้ไปไม่รู้ว่าคนอ่านยังจะเห็นแทคน่ารักอยู่อีกป่าวค่ะ กร๊าก แต่อย่าเพิ่งทิ้งกันน้า เดี๋ยวคุณศรัณย์มาค่ะ

คุณเฉาก๊วย เนียนแต่อยากให้เป้าหมายรู้บ้างไรบ้าง 55

คุณ malula ใกล้เคียง อาจจะยัง แต่ก็โยงๆ กันมาอยู่ เรื่องนั้นก็ต้องฝากอ่านต่อไป ขอบคุณมากนะคะ ตอนนี้เสี่ยน็อตแฮปปี้ ขอบคุณที่ชอบหนูเรืองด้วย อิอิ

คุณ ่patsaporn ตอนนี้คนเขียนไม่รู้ว่ากำลังใจน้องโอบเป็นไงบ้างค่ะ คนอ่านช่วยด้วย คนเขียนก็คิดว่างั้นเหมือนกันคำขอโอบน่ะ 55 จีบยาก แต่ก็นะ... ดูกันไปค่ะ ขอบคุณสำหรับการอ่านด้วยค่ะ

คุณ CheetahYG เรื่องนั้นก็ไม่รู้อุ๊บอิ๊บไปก่อน เหอ

คุณ cher7343 อีกหน่อยนะคะ ฝากอ่านต่อไปก่อน อิอิ

คุณ yumsonteen ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่า ฝากอ่านต่อด้วยน้า

คุณ iamnan มันคงชัดในสายตาคนอื่นแต่แทคนี่ต้องใช้เวลาอีกนิดค่ะ นิดนึง 55 ขอบคุณสำหรับการอ่านมากนะคะ ยังไม่คิดแต่อีกเดี๋ยวก็ไม่มีใครรู้ เดี๋ยวคุณศรัณย์มาแน่

คุณ krappom ได้ คนเขียนตอบ 55

คุณ NewYearzz โอ ขอให้ดีขึ้นในเร็ววัน คนเขียนไม่รู้ว่ามุมมองความรักแทคจะทำให้ดีขึ้นหรือแย่ลงสิตอนนี้ แต่มันเปลี่ยนกันได้ สู้ๆ นะคะ

คุณ RoseBullet ขอบคุณมากที่เข้ามาอ่านค่ะ จริง คนเขียนก็อยากมโนว่าน้องโอบอยากหมายถึงคนที่ลอยด้วยบ้างไรบ้าง ตัวละครที่มีแฟนคลับเยอะที่สุดในเรื่องนี้ คือหนูเรือง 555 ตอนนี้แทคยังดูไม่ออกแต่ต่อไปมันต้องมีพัฒนาการค่ะ ต้องเชียร์น้องโอบอย่าเพิ่งท้อ (ดูตอนนี้สิ) ฝากอ่านต่อด้วยนะคะ

คุณ Naenprin นี่ยังจะหวังได้อยู่มั้ยเนี่ย ฝากอ่านต่อด้วยน้า

คุณ 2pmui 55 โอบอาจจะนับแต่ไม่รู้คนไปด้วยนับหรือเปล่า ขอเวลาให้พี่แทคอีกนิดนะคะ คนมันเคยมีปมอะสงสารกันหน่อย ขอบคุณมากสำหรับการอ่านค่ะ

คุณ milkteabeige แอร๊ยยย เรื่องเมื่อก่อนใกล้เคียงนะ ความจริงไม่รู้ว่าจะเรียกซึนได้มั้ยเพราะมันต้องรักเขาแต่พยายามไม่แสดงออกใช่มะ อันนี้นี่... ขอลุ้นกันต่ออีกนิดละกันค่ะ ขอบคุณที่ชอบน้องโอบ 55

คุณ iforgive บางทีก็ดูแต่คนอื่นนะ ตอนไม่เห็นมันก็ยังไม่เห็น (แต่อีกเดี๋ยวเถอะ) น้องโอบคงต้องอดทนและพยายาม ต่อไป ขอบคุณมากสำหรับการอ่านค่ะ

คุณ Gokusan จริงๆ แทคการ์ดลงเยอะมาก แต่ก็ยังมี ฮา คนแน่นจริงไรจริง แต่โอบก็โอเค กร๊าก

คุณ pudson ขอบคุณมากที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ ฝากอ่านต่อด้วยน้า ถ้าแทครู้เหมือนที่คนอ่านรู้ก็ดีสิ

คุณ pim_onelove ช่วยเชียร์เสี่ยต่อด้วยค่ะ ขอให้เส้นทางรักของเสี่ยราบรื่น 55 อันนี้มันก็คาบเกี่ยวระหว่างไม่รู้ หรือไม่อยากรู้ดีกว่าแต่ไม่รู้ตัวว่าคิดงั้นก็เลยเป็นไม่รู้อยู่ดี (งงมะ) แบบเป็นไปเองอัตโนมัติ อันนั้นเป็นเหตุผลที่ดีมากค่ะ "เพราะโอบเป็นพระเอก" 555 ชนะทุกอย่างอะ แต่กว่าจะถึงขั้นนั้นก็นะ เหนื่อยหน่อย

คุณ suck_love ขอบคุณมากสำหรับการอ่านค่ะ แทคก็มีเรื่องหลังนิดหน่อย ฝากอ่านต่อด้วยนะค้า

คุณ kaokorn ตั้งใจทำงาน จนกระทั่งบทนี้ แต่ปมมันก็มาจากเรื่องหลังอื่นอีกเช่นกัน ต้องให้น้องโอบอย่าเพิ่งถอดใจล่ะค่ะ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ทุกคนโปรดเข้าใจแทคด้วย แต่ก็จะไม่รู้ได้อีกไม่นาน (นัก) หรอก เรื่องมันต้องไปต่อค่ะ 55 ป.ล. ใครอยากเจอคุณศรัณย์เดี๋ยวฮีมา   

ขอบคุณคนอ่านทุกท่านมากๆ เช่นเคยนะคะ 

[kyoya11]

รอยสักบนหลังคอ...
อดีตอันขมขื่น รอให้โอบมาคลี่คลายปมนั้น

[iforgive]

อะไรอ่ะ  อย่าบอกว่าแทคมีความหลังใจถึงขนาดไม่มองใครอีกแล้วนะ
สงสารโอบนิด ๆ ที่แทคไม่ยอมรับรู้อะไรเลย  โอบคงเหนื่อยเนาะ

[Naenprin]

โอบก็บอกความรู้สึกตัวเองไปเลยสิ แทคจะทำยังไงต่อไป

[KAEHUB]

เรื่องดูวุ่นวายไปกันหมดแล้ว

[♠DekDoy♠]

ใครหนออออแทคถึงกับสลักชื่อไว้เลย

[malula]

รักขนาดสักชื่อไว้ที่ต้นคอ ทำให้แทคไม่มองใครอื่นเลย
แล้วตอนนี้ไปอยู่เสียที่ไหน ถ้าให้เดาก็คงขึ้นสวรรค์แล้ว
โอบก็ต้องพยายามหนักหน่อยหละ

[Gokusan]

มันดู...เจ็บเนอะ ยิ่งกับคนที่เราเฝ้ารอจะเจอ
พอได้กลับมาเจออีก และคิดว่ามันน่าจะเป็นไปได้
แต่กลับโดนปิดโอกาสทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มเข้าหาจริงจัง มัน...เสียดๆ แฮะ ^^"

ทุกคนพยายามจัดการกับว่าที่ลูกค้า...ให้ลงตัว
แต่ว่าที่ลูกค้าสุดดื้อ(ของบางคน)ไม่ได้ให้ความร่วมมือเล้ยยยย ฮี่ๆ
มันต้องเป็นแบบนี้แต่แรกอยู่แล้วแหละ...ก็ว่าที่ลูกค้าไม่ได้อยากหาแฟน แต่ชอบพนักงานนี่นา

รอดูว่า...พอเพื่อนรู้ว่าว่าที่ลูกค้าสนใจพนักงานจะถวายใส่พานให้เลยมั้ย กริกริ้วววว

[Aoya]

ตอนนี้ดูหน่วงๆ อ่ะ
สงสารโอบ แฟนคนก่อนของแทคคงเป็นอะไรที่ยากจะลืม
เพราะถึงขั้นสักไว้ที่ตัวนี่ก็หมายความได้อย่างเดียว
ว่าจะรักเท่าชีวิตและตลอดชีวิต แล้วโอบจะมีโอกาสไหม

[2pmui]

โถ่ โอบเปิดโอกาส หาโอกาส ไม่รู้จะยังไงแล้ว เหลือแค่ยังไม่พูดกับคนที่ใช่และชอบให้มันชัดนี่แหละ
ไอ้คนที่บอกให้โอบเปิดโอกาสนี่แหละ ที่ไม่เคยเปิดใจ เปิดโอกาสให้ตัวเองเลย แถมยังลืมคนรักเก่าไม่ได้อีก
น่าสงสารโอบ ส่วนเทคยังไงก็ไม่มีวันทำงานนี้สำเร็จหรอก เอาสิ่งที่บอกโอบ มาบอกตัวเองบ้างสิ
โอบช่างสังเกต หรือโอบรู้เรื่องอยู่ก่อนโดยที่ไม่ใช่แม่แทคบอก แบบว่าตามมองห่างๆอยู่นานมากแล้ว แต่แทคไม่รู้ ...เดาเอา

[HanATarO]

เอ้า ชื่อใครกันหนอที่อยูบนหลังคอของ แทค อ่ะอยากรู้จัง

[่patsaporn]

ถึงขนาดสักชื่อลงไปที่ตัวนี่ก็แสดงว่ารักมากประมาณหนึ่งเลยนะ และอาจยังฝังใจมั้ย (ไม่รู้)
โอบดูคิดมากกับเรื่องนี้ ลุยเลยเหอะ มันเป็นอดีตไปแล้วนี่ โอบก็ดูชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ นะ
มีหวงแทคกับเพื่อนด้วยรีบกันซีนก่อนว่าไม่ได้ไปดูคนเดียว น่ารักดี
รักแรกกับคนที่ใช่อยากให้เป็นคนเดียวกัน อยากจะชี้หน้าพี่แทคว่าก็แกน่ะแหละ 555
แล้วอารมณ์แบบไม่สนใจใครเล๊ยแบบนี้นี่นะจะมาใช้บริการบริษัทจัดหาคู่
นอกซะจากว่าอยากใกล้ชิดพี่แทคแค่นั้นแหละ     เอาใจช่วยน้องโอบเน้อ

ขอบคุณค่ะ

[pudson]

รอยสักที่คอ...คนในอดีตใช่มั้ย
สงสัยแทคคงจะฝังใจ เจ็บปวดมาก (หรือว่ายังไม่ลืม) ถึงไม่ยอมเปิดใจ มองใครเลย
สงสารแทค คนที่เราชอบมองไม่เห็น แล้วยังยัดเยียดให้ออกเดท หรือ คบคนอื่นอีก (ในสถานการณ์นี้)
คงเจ็บ..เสียใจ

[krappom]

โอ้ววววว
กลิ่นมาม่าลอยมาตามสายลม

[Zelsy]

แทคอาจจะยังรักและยังฝังใจ ไม่เป็นไร... แค่เปิดหัวใจให้โอบเข้ามาดูแล ฮิ้ววววว

คิดถึงหนูเรือง โผล่มาแค่ชื่อก็ทำคนอ่านฟิน(?)ได้

[AeRoMoZa]

5
ตอนนี้บรรยากาศดีเชียว
ลอยกระทงด้วยกัน
คุยกันเรื่อยๆ แถมแทคยังขอให้โอบสอบผ่านด้วย
โอบก็น่ารักตลอด คือคำพูดเวลาอยู่กับแทคซื่อๆดี
แต่ซื้อแบบบางทีก็เกรียนนิดๆ ชอบๆๆค่ะ
หรือว่าจะพูดแนวนี้กับแทคคนเดียวนะ
แบบว่าอยู่กับเพื่อนๆหรือคนอื่นจะเป็นอีกแบบรึเปล่า

6
อึมครึมจังเลยตอนนี้ ระหว่างแทคกับโอบ

โอบช่างสังเกต แล้วก็คงเดาถูกสินะ
ชักอยากรู้เรื่องอดีตของแทคแล้วสิ
แล้วก็อยากอ่านแทคกับโอบหวานๆบ้าง
ไม่มีอะไรคืบบหน้าเลย เง้อ
ต้องลุ้นทางแทคอ่ะแหละ นิ่งเกิน

[milkteabeige]

ความหลังเมื่อครั้งยี่เป็ง 

แอบอึ้งตอนที่น้องโอบพูดเรื่องบนคอ
แบบเข้าใจอารมณ์น้องโอบเลย
อยากจะไปปลอบจังเลยยยยย น้องโอบของพี่ 

พี่แทคอย่าซึนนานจ้า สงสารน้องโอบนะคะ

ปล.ตกลงว่าน้่องโอบนี่เป็น อยู่แล้วใช่ป่ะคะ ถึงจะเป็นลูกค้าฝั่งของแทคอ่ะ

[NewYearzz]

ร้องไห้อ่ะ สงสารโอบ ผมเป็นคนขี้แยอยู่แล้วครับ ปกติ 


รอตอนต่ไปครับ 

[yamapong]

อ๊ายยยยยยยยย แทคโหดร้ายยยยยยยย น้องโอบเค้าก็หวงบ้างอะไรบ้าง เลยอารมณ์บ่จอย ถ้าโอบบอกชอบแทคไปนี่ เราว่าเทคต้องไม่รับแน่เลย อั๊ยย่ัะ เห็นแววดราม่า

[Maprang_W]

มันมีประเด็นขึ้นมาแล้วสิ
แต่ยังงงว่าระดับโอบจะมาจัดหาคู่ทำไม เพิ่งจะเรียนจบแท้ๆ คุณพี่แทคไม่เอะใจบ้างเหรอนี่ สงสารน้อง โธ่

[yumsonteen]

ผมว่าผมเข้าใจความรู้สึกโอบครับ

[PPink]

เพิ่งมาได้อ่านเรื่องนี้ครั้งแรก ชอบมากกกกก

แอบสงสารแทคนิดนึง ต้องฝังใจกับเจ้าของชื่อบนหลังคอมากแน่ๆเลย

แต่สงสารโอบมากกว่า รักพี่ชายคนนี้เข้าไปเต็มๆเลยสินะ

แถมทำอะไร จะจงจะจีบก็ไม่ได้อีก

สู้ๆนะน้องโอบ ฮื่ออออออออ


อยากรู้คุณศรัณย์จะจีบพี่แทคของพวกเรารึเปล่า อิอิ

[•♀NoM!_KunG♀•]

“ฮาย... ไม่ไหว ยกมาแต่เรื่องเบี้ย!”

เบี้ย... ภาษาถิ่นเรา คือเงิน ผมก็นั่งฟังต่อ ท่าทางลอยกระทงปีนี้ของพี่อิทจะไม่ค่อยราบรื่นสักเท่าไหร่

“จะอวดทำไมว่าหาได้แค่นั้น แค่นี้... เล่นหุ้น ไปเที่ยวเมืองนอก... ฟังอยู่ครึ่งค่อนคืนฉันเลยถามกลับไปว่า เงินเยอะขนาดนี้ให้พ่อแม่ พาไปเที่ยวบ้างสิคะ ครั้งสุดท้ายเมื่อไร... เงียบนิ ตอบไม่ได้ หายเปรตไป”

^
^
^
^
ชอบตอนนี้ สุดๆ แบบว่าได้ใจไปโล้ดดด ฟิลคนใต้สุดๆ

แต่ตอนจบตอนนี้ทำไมมันหวิวๆนะ แบบว่าโอ้ยย T^T

โอบต้องเคยเหงแทคตอนนั้น แล้วมันก้อต้งมีอะไรผูกพันกานมากมายสินะ T^T

[ﾟﾟღ✿ศิลินส์✿ღﾟﾟ]

เพิ่งเข้ามาอ่านสนุก ๆ 

อ่านแล้วนึกถึงรายการ take me out อ่ะ

โอบสู้ ๆ นะอย่าเพิ่งท้อ

จะรอตอนต่อไปค่ะ

[PK37]

ตอนนี้โอบเริ่มเข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตแทคมากขึ้นอีกแล้ว
ที่แทคไม่ค่อยกระตืนรือร้นที่จะให้โอบมาเป็นสมาชิก เพราะดูออกว่าโอบไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจใครเป็นพิเศษและไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นสมาชิกเลยสักนิด
แต่เมื่อไรแทคจะรู้นะว่าการที่โอบอยากเข้ามาเป็นสมาชิก เพราะต้องการใกล้ชิดแทค หรือแทคอาจจะรู้แต่ทำเป็นไม่สนใจก็ได้นะ
ตอนที่ภัคเข้ามาคุยด้วยแล้วโอบไม่ค่อยพูดเนี่ย เพราะว่าไม่ใช่คนใกล้ตัวแทคหรือเปล่า หรือว่าอาจจะต้องการสังเกตอีกฝ่ายก็ไม่รู้
โอบต้องการสร้างโอกาสให้ใกล้แทคมากขึ้นก็เลยไม่เปิดโอกาสให้กับคนอื่น ยิ่งการที่เดินมานั่งกับแทคก็ด้วย
ดอบเป็นห่วงแทคอยู่เสมอ ไม่อยากปล่อยให้อีกฝ่ายขับรถกลับคนเดียว ถึงจะยังงอนอยู่ก็เถอะ
โอบก็พยายามหาโอกาสอยู่เสมอ แต่ในเมื่อแทคยังปิดตายโอกาสอยู่ ก็เลยยังไม่ได้เริ่มสักที
ไม่รู้ว่าในอดีตแทคเคยเจออะไรมาบ้าง ถึงยังปิดตัวเองขนาดนี้ เมื่อไรโอบจะมีอิทธิพลเข้าไปถึงในใจของแทคกันนะ
การที่แทคปิดตัวเอง เพราะยังลืมไม่ได้ หรือไม่เคยลืม หรือเจ็บปวดเกินกว่าจะเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เริ่มใหม่กันนะ
โอบสู้ๆ 

เป็นกำลังใจให้นะคะ 

[Millet]

คือโอบอะชัดเจนแล้ว

แต่แทคนี่สิ ..... ปิดตัวเองมาก โฮฮฮ สงสารโอบบบ


ปล หายเปรตไป กร๊ากกกกกก ชอบอะ อ่านแล้วคิดถึงบ้านคนใต้ชอบพูด