หัวข้อ: บริษัทบำบัด 'โสด' [บทที่ 22+ส่งท้าย] 18 ธ.ค. 56 หน้า 18 จบแล้วค่ะ :)

[Millet]

คุณศรันย์ขาหยอด

โอบแทคเดทกันแล้ว แบบไม่รู้ตัว อิอิ

[krappom]

คุณศรันย์นี่เผลอๆจะเล็งแทคอยู่สินะ
 

[KAEHUB]

โอบกับแทคน่ารักอ่ะ นี่ตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกันโอบติดต่อแม่ของแทคตลอดเลยหรือป่าวเนี่ย ดูรู้เรื่องแทคเยอะจัง

[milkteabeige]

น้องโอบน่ารักๆๆๆ 

คุณแทคตีมึนตลอดดดดด

[HanATarO]

เรื่องนี้น่ารักมากเลย

ดู แทค กะ โอบ สนิทกันดีจัง

 

[เดหลี]

บทที่ 5

ผมน่าจะรู้ว่าถ้ามีครั้งที่หนึ่ง ก็จะมีครั้งที่สอง... และสาม... ตามมา

ทุกวันนี้นอกจากเพื่อนร่วมงาน ลูกค้า และป้าเฝ้าตึก สิ่งมีชีวิตที่ผมเจอประจำเกือบทุกวันคือหนูแฮมสเตอร์ยักษ์ชื่อดาวเรืองกับเจ้าของ (ชั่วคราว) ของมัน ชั่วโมงเวรฝึกของโอบยืดยาวออกไปถึงค่ำ วันไหนได้เลิกห้าโมงนับว่าเร็ว (และบางทียังถ่อกลับไปคณะทำโน่นนี่อีกกว่าจะกลับมาได้) ผมก็ไซโคมันโดยการเล่าเรื่องผีในโรงพยาบาลรัฐที่โอบทำอยู่ซึ่งถือกันว่าผีดุสุดๆ อีกแห่ง
 
โอบพยายามจะให้ผมเงียบโดยบอกว่าตอนเรียนก็มีกายวิภาค เพราะฉะนั้นผ่านสายตามาหมดแล้วทั้งสิ้น แต่เอาเข้าจริงคือมันไม่ต้องผ่าแยกแยะชำแหละอะไรเองไง แล้วที่มาเป็นชิ้นนั่นผมว่าโอบไม่ชอบนักหรอก ขนาดเห็นในชามเลี่ยงได้ก็เลี่ยง
 
ทั้งหมดเป็นการเอาคืนเล็กๆ น้อยๆ ของผมเองในการที่ยังต้องลงไปข้างล่าง เอากุญแจขึ้นมาไข แล้วก็บอกหนูอ้วนขนส้มว่าไม่ต้องวิ่งให้ดูทุกครั้งก็ได้ พอพูดกับเจ้าของมันว่าขี้เกียจจะลงไปโอบดันถามว่าจะเอากุญแจไว้เลยไหม

ป้าข้างล่างก็ถามแบบนี้เหมือนกัน... ซึ่งไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ตรงประเด็น

เวลามาเคาะห้องเอากุญแจคืนพักหลังชักรู้งานหิ้วขนมติดมือมา เสร็จนั่งแช่อีกกว่าจะยุรยาตรกลับ ซื้อขนมสินบนผมค่าเลี้ยงหนูแต่กินเองด้วยซะอย่างนั้น... ผมก็เริ่ม

“รู้เปล่าที่โรงพยาบาลโอบนะเขาว่ากันว่ามันจะมีเสียงออกมาจากตรง...”

“... ชั้นสอง? ห้องยาผู้ป่วยในอยู่ระหว่างทางไปห้องดับจิต เตียงเข็นผ่านทุกวันตอนนี้ชินแล้ว” มันบอกหน้าตาเฉย “แทคหาเรื่องใหม่ดีกว่า”

เล่าเรื่องผีแล้วคนรู้ทันชักไม่ค่อยสนุกแฮะ...

จริงๆ แล้วโอบบอกว่าเฉพาะช่วงนี้เท่านั้นที่ต้อง ‘กวน’ เรื่องหนูเรือง พอฝึกงานผลัดสุดท้ายเสร็จคงไม่ต้องกลับเย็นย่ำอย่างนี้ เหลือแต่พรีเซนต์ สอบ สอบ แล้วก็สอบ...

ฟังโอบพูดผมก็ให้ดีใจที่ผ่านชีวิตช่วงนั้นไปแล้ว ถึงตอนนั้นมันจะมีเรื่องอื่นอีกนอกจากสอบ แต่คิดภาพอ่านหนังสือ ‘เพื่อสอบ’ นี่ก็เหนื่อยตายแล้ว

เพราะฉะนั้นผมถึงไม่ไล่มันจริงจังนักเวลาโอบมานั่งกินขนมทำหูทวนลมกับเดอะช็อคที่ผมพยายามจัด... ก็เห็นว่าเหนื่อยหรอก


เช้าวันทำงาน ผมได้ข้อความจากคุณศรัณย์ว่าไปต่างประเทศด่วน ตอนนี้ก็ยังไม่ได้สนใจจะออกไปกับใคร... คุณศรัณย์ถามอย่างมีมารยาทว่าอยากได้อะไรหรือเปล่าซึ่งผมก็อีเมล์กลับไปขอบคุณและปฏิเสธอย่างสุภาพแล้ว เป็นอันว่าพักหมายเลขหนึ่งไว้ชั่วคราว

คนอื่นๆ ในบัญชีลูกค้าก็ไม่มีปัญหา... วันก่อนผมฝากข้อความให้เสี่ยน็อตว่าโทรกลับหรือส่งข้อความมาสั้นๆ ก็ได้ว่าสะดวกให้ผมโทรไปตอนไหน เพราะในใจผมมีอีกคนที่อยากให้ลองออกไปด้วยกันดู น่าจะดี...

เสี่ยโทรมาตอนสายๆ ถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “น้องเขาโอเคแล้วเหรอ ไม่ว่าอะไรแล้วใช่มั้ยเรื่องที่ผมพลาดไปตอนแรก”

“เสี่ย คู่เดตคนก่อนของเสี่ยกลับพรุ่งนี้ แล้วผมจะโทรให้” ผมพูดอัตโนมัติ “คือผมมีอีกคนที่อยากจะ...”

“อ้าว แล้วน้องเขาจะคิดยังไงล่ะ”

“เขาก็... ไม่คิดยังไงหรอกครับ” ผมงงนิดๆ กับคำถามเสี่ยน็อต แต่ก็อธิบายต่อ “เขาทราบอยู่แล้ว ระหว่างที่ยังไม่ได้คำตอบเรื่องเดตที่สองระหว่างเสี่ยกับเขานี่ยังไงเสี่ยลองออกไปกับ...”

“ผมรอเขากลับมาก่อนดีกว่า”

ผมแน่ใจว่าอธิบายกลไกการทำงานของเรื่องนี้ให้ลูกค้าฟังถี่ถ้วนแล้ว แต่ไม่เป็นไร พูดซ้ำอีกก็ได้

“เสี่ย... ถึงมีสิบเดต เหลืออีกเก้าไม่ได้หมายความว่าเสี่ยต้องไปกับคนเดิมทุกหนนะครับ คู่เดตเสี่ยเขาก็เข้าใจอย่างนี้” แปลว่าพอเขากลับมาเขาอาจอยากไปกับคนอื่นดูบ้างก็ได้ เสี่ยควรจะรู้ มันอยู่ในกระบวนการ

“เขายังไม่บอกนี่ว่าไม่อยากออกไปกับผมแล้ว”

“... ผมแค่ไม่อยากให้เสี่ยตัดโอกาสตัวเองในการเจอคนอื่น คนที่เสี่ยอาจจะเข้ากับเขาได้ดีกว่าคนเดิมด้วยซ้ำ”

เดตครั้งที่สองของเสี่ย แต่เป็นครั้งที่ห้าของอีกคน... ก็ไม่ใช่ผมไม่เคยบอกเสี่ยน็อตว่าไม่มีอะไรรับประกันเลยว่าจะได้ลงเอยกับคนแรกที่นัดให้ จะมาปักใจหรือว่ารอแต่คนใดคนหนึ่งมันไม่ใช่เรื่อง ที่เสี่ยมาเป็นลูกค้าไม่ใช่เพราะจะเพิ่มโอกาสการได้พบคนมากขึ้นหรอกหรือ

... คนแรก... มีอิทธิพลขนาดไหนทำไมผมจะไม่รู้
 
“ผมว่าผมควรจะรอเขาก่อนนะ ไม่สิ ผมว่าผมอยากรอเขาก่อน”

... เสี่ยน็อตคือกรณีตัวอย่างในการรักษาสมดุลระหว่างเคารพความต้องการของลูกค้า... กับแนะสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดให้ ซึ่งครั้งนี้ผมคิดว่าการออกไปกับอีกคนไม่เสียหลาย

แต่เสี่ยน็อตก็ยังยืนยันอยู่เหมือนเดิม จนในที่สุดผมต้องพูด

“เสี่ย... มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดนะครับ เสี่ยต้อง...”

แต่เสี่ยน็อตขัดขึ้นก่อนที่ผมจะทันพูดจบ “ผมรู้ตั้งแต่ต้นแล้วคุณแทคว่ามันไม่ง่าย... ถ้าอยากง่ายผมก็หลับหูหลับตาแต่งไปกับผู้หญิงที่บ้านหามาให้ นั่นน่ะง่าย แต่ผมขี้เกียจหลอกตัวเอง แล้วก็ไม่อยากหลอกน้องผู้หญิงเขา เพราะฉะนั้น... ผมรู้... รู้ดี”

แม่เสี่ยแทบเป็นลมตายตอนรู้เรื่อง จะตัดออกจากกองมรดกก็ไม่ได้เพราะเสี่ยต้องสืบทอดโรงงานน้ำปลา มีลูกน้าสาวยังเพิ่งขึ้นป. 4 เท่านั้นเอง แต่ตอนนี้แม่เสี่ยโอเคขึ้นมาก... ตอนคุยประวัติกันครั้งแรกๆ ผมก็นับถือเสี่ยน็อตเรื่อยมา

เพราะเสี่ยไม่กลัวที่จะประกาศเหตุผลจริงแท้ที่ไม่อยากแต่งงาน

“ถ้าเสี่ยตัดสินใจอย่างนั้นแล้วก็... ได้ครับ พอเขากลับมาแล้ว ผมจะคุยแล้วติดต่อกลับไปให้เร็วที่สุด”

เสี่ยขอบคุณที่ผมเข้าใจ ผมก็ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วผมเข้าใจขนาดไหน แต่รู้แน่ว่า ผมไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจแทนเขา

มันก็อีกแค่วันเดียว... เสี่ยยอมรับปากแม้ไม่ค่อยเต็มใจว่าหากคำตอบไม่ตรงกันแล้วเสี่ยจะลองดูอีกคน เดตครั้งที่สองของเสี่ย อาจจะเกิดขึ้นกับคนเดิม หรือคนใหม่ แต่ผมหวังเพื่อเสี่ยจริงๆ ว่าให้คนที่เสี่ยออกไปด้วยหนแรกมองข้ามเสื้อยืดเก่าย้วยโฆษณาน้ำปลายี่ห้อตัวเองกับการตะกุกตะกักและเขวออกนอกเรื่องเวลาประหม่าของเสี่ย... ไปจนถึงข้างใน

จู่ๆ ครีมที่อ่านประวัติเก่าลูกค้าอยู่ก็เงยหน้าขึ้นเปรย

"... คิดว่าอีกฝั่งเขาทำงานยากกว่าฝั่งเราหรือเปล่า"

“หญิงก็คนชายก็คน ขึ้นชื่อว่าคนแล้วยากพอกันค่า” คนตอบคือพี่อิท ซึ่งความจริงแล้วตอนนี้บัญชีลูกค้าในมือเธอราบรื่นหวานจ๋อยกันจนน่าอิจฉา ไม่ได้ ‘ยาก’ เลยสักหน่อย “ทำไมน้องครีมถามยังงั้นล่ะคะ”

"อ้าวก็บริษัทจัดหาคู่โดยทั่วไปน่ะ ถ้าเดตกันเกินสองปีโดยไม่มีการขอแต่งงานเกิดขึ้นนี่ก็นับว่าไม่ไปถึงไหน บางที่แนะนำให้หยุดด้วยซ้ำ ผู้หญิงเสียโอกาสนะคะเจ๊"

ทางฝั่งเรานี่ก็ 'เดต' กันไปเรื่อยๆ จนในที่สุดลดลงเหลือเดตอยู่คนเดียวละมัง นับว่าเสียโอกาสหรือเปล่า

หรือบางคนก็เป็นอย่างเสี่ย... ที่เต็มใจ

"ถ้าผู้หญิงเขาอยากจะมีลูก เขาก็มีนาฬิกาชีวภาพของเขาอยู่นา” ครีมว่าต่อ “เกินสามสิบห้าไปแล้วนี่ไม่ใช่ยากอย่างเดียว บางทีอันตรายด้วย ฝั่งนั้นจะจับคู่ใครกับใครก็ต้องทำเวลานิดหนึ่ง"

“น้องครีม... หนูเพิ่งจบทำไมคิดเรื่องนี้แล้วล่ะคะ” พี่อิทถามขำๆ

“ครีมยัง... ตอนแรกครีมกะไว้ตอบสัมภาษณ์เข้าทำงานของฝั่งโน้น แต่จริงๆ ครีมเชื่ออิเหนา... แม้นแผ่นดินสิ้นชายที่พึงเชย อย่ามีคู่เสียเลยจะดีกว่า”

“ถ้าเท่านั้นก็จริงค่ะ... แต่อิเหนาเหน็บจรกา ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง จรกาถึงรูปชั่วตัวดำก็รักเดียวใจเดียว อิเหนาหล่อแต่หลายใจ เป็นแบบนี้พี่เลือกจรกาดีกว่า”

... เฮ้อ เด็กอักษรฯ คุยกัน...

แต่ถ้าเลือกได้ ทุกคนคงอยากได้อิเหนาที่รักเดียวใจเดียว...

“แทคตกลงคุณน็อตเขารอคนแรกก่อนใช่ไหม” จากกำลังอยู่ในโลกของวรรณคดีพี่อิทสามารถตามงานกับผมต่อได้ทันที นี่ยังดี เหมือนจะเพลาๆ เรื่องโอบไปชั่วคราว แต่ผมสังหรณ์ว่าไม่นานคงถามใหม่

“ผมพยายามบอกแล้วแต่ว่าเสี่ย...”

“ไม่เป็นไร” พี่อิทว่าอย่างนั้น “เขายังใหม่ แทคดูด้วยละกัน”

“เสี่ยเพิ่งออกไปกับคนนี้ครั้งเดียวเอง” ผมว่า

“เราก็ไม่ได้นั่งอยู่ในใจเขา” พี่อิทบอก “ถ้าใช่ก็คือใช่แหละน่า”

มันยากตรงที่อีกฝ่ายเขาจะใช่กับเสี่ยด้วยมั้ย... ถ้าแฮปปี้เอ็นดิ้งเกิดขึ้นได้ง่ายอย่างนั้นคงดี

“เจ๊ก็... อย่าโสดนานนัก ลมหนาวมาแล้วนะคะ” ครีมว่า

“น้องครีม ลอยกระทงนี้อย่าคิดว่าพี่ว่างค่ะ...” พี่อิทมีเลศนัย

“ไปกับแก๊งล่ะสิ” ผมดัก

“ปีนี้ฉันไปลอยกับผู้ชายจ้า ผู้ชายชวน” เธอยิ้มอย่างเป็นต่อ ครีมก็กรี๊ดกร๊าดไปตามเรื่อง “ว่าแต่เรา กลับบ้านนอนอีกหรือไงแทค น้องครีมเขายังไปกับเพื่อนๆ ที่มหาวิทยาลัยเลย”

“ไม่รู้เหมือนกันพี่อิท” 

เกือบลืมว่าวันนี้ลอยกระทง จริงๆ มันก็ไม่ได้มีความสลักสำคัญกับชีวิตผมมาตั้งหลายปีแล้ว จนกระทั่งเมื่อคืนที่เด็กห้องตรงข้ามมานั่งกินขนมพูดจาเรื่อยเปื่อยเหมือนเคย แล้วก็บอกว่าถ้าทำงานแล้วอยู่เวรเต็มรูปช่วงเทศกาลคงยุ่งสะบัด ลอยกระทงนี่โรงพยาบาลวุ่นวายไม่แพ้วันอื่น

ผมว่าถ้าลอยเองก็... ต้องปีนี้ละมัง โอบบอกมหาวิทยาลัยตัวเองจัด เพื่อนๆ ก็ไปกัน ผมลอยครั้งสุดท้ายหลายปีแล้ว... ตอนยังเรียนอยู่

แล้วโอบก็ชวน เท่านี้เลยจริงๆ

สรุปคือผมก็ไม่รู้ว่าจนแล้วจนรอดผมบอกจะไปหรือเปล่า หรือผมควรโทรบอกโอบว่าผมจะกลับบ้าน ถ้าโอบไปงานลอยกระทงมหาวิทยาลัยผมจะได้เอาอาหารให้หนูเหมือนเคย เพราะจะให้ผมไปเที่ยวงานลอยกระทงกับกลุ่มเพื่อนโอบวัยยี่สิบสองยี่สิบสามทั้งนั้นนี่จะไม่สนุกกันเปล่าๆ ทั้งผมทั้งเพื่อนมันนั่นแหละ ไม่ได้รู้จักมักคุ้นกันมาก่อนด้วย

แต่ตอนบ่ายงานก็เข้าต่อเนื่อง... ชะรอยลูกค้ากลัวไม่มีเดตในวันลอยกระทง รวมทั้งผู้ที่ตัดสินใจจะเข้ามาปรึกษาคุยกับเราเอาวันนี้ กว่าผมจะมีเวลาก็สายเกินที่จะบอกปฏิเสธ หยิบมือถืออีกทีเห็นโอบส่งข้อความมาว่ารออยู่แล้ว ข้อความก่อนหน้าคือเอาอาหารใส่เผื่อให้หนูเรืองเรียบร้อย ซึ่งปกติมันไม่ทำบ่อยเพื่อสุขอนามัยอันดีของหนูเพราะกลัวจะเก่า เป็นที่มาของการถ่อลงไปเอากุญแจของผมในทุกเย็นที่โอบเกิดจะกลับค่ำ

ผมก็รีบสุดๆ เพราะไม่ค่อยอยู่ในนิสัยที่จะให้ใครรอ วันนี้ไม่ได้เอารถมาซึ่งดีเพราะคงหาที่จอดไม่ได้ เสียเวลาในการโทรศัพท์ตะโกนหากันอีกพักท่ามกลางคลื่นมหาชนกว่าจะเจอ เห็นหน้าผมเข้าคนมารอก็ว่า

“นี่คราวนี้โอบไม่สายละนะ”

ความจริงโอบจะสายหรือไม่สายผมก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะไปว่าอะไรมัน แค่อย่าสายกับคนอื่นเท่านั้นละเพราะจะดูไม่ดีกับตัวเอง ผมกวาดสายตาไปรอบๆ แต่ท่ามกลางความวุ่นวายตรงนั้นไม่มีใครหยุดอยู่เลยนอกจากเราสองคน

“แทคหาอะไร”

“เพื่อนๆ ล่ะ” หรือว่าโอบมารอผมตรงนี้คนเดียวก่อน “เห็นบอกเพื่อนก็มากัน”

คนฟังเลิกคิ้วเหมือนนึกถึงเมื่อวาน แต่แล้วก็เม้มปากเหมือนกลั้นยิ้ม

“บอกว่า...” โอบพูดช้าๆ “เพื่อนๆ ก็มากันเยอะ แต่ไม่ได้บอกว่าจะมาด้วย”

ความจริงก็ถูก คิดว่าโอบคงปะกับเพื่อนยากเหมือนกันถ้าไม่นัด คนเป็นหนอน

“... อีกอย่าง วันนี้ใครเขาก็ไปลอยกับแฟนทั้งนั้นน่ะ”

จริงอีก จู่ๆ ลูกค้าถึงได้โทรหาผมกันให้พรึบ และน่าจะเป็นที่นิยมโดยทั่วไปเพราะพอเราเดินหากระทงก็หมดแสนจะหมด เหลืออยู่อันเดียวที่ต้องซื้อไว้ก่อน และได้ค้นพบความจริงว่า มัน... หมดแล้วหมดเลย

โอบเลยว่า “แทคถือไหม”

“ไม่ได้ลอยเสียเที่ยวกว่า” ในสถานการณ์แบบนี้เราไม่ควรจะถืออะไรทั้งสิ้น ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ “ลอยด้วยกันนี่แหละเสร็จแล้วจะได้ไปกินข้าว”

จากนั้นเราก็วนเวียนหาที่ว่างรอบสระ แต่คนก็ยังเยอะอยู่จนผมต้องถามว่ามหาวิทยาลัยโอบศักดิ์สิทธิ์เป็นพิเศษหรือพวกที่จะต้องสอบใบประกอบวิชาชีพนี่จำเป็นต้องมาขออะไรแถวนี้หรือเปล่า เยอะอย่างไม่น่าเชื่อ

“ก็คงศักดิ์สิทธิ์มั้ง รุ่นพี่บอก... แต่เขาเชื่อกันว่าถ้าขอเองจะสอบไม่ได้ นี่บางกลุ่มจริงจังขนาดมีคู่บัดดี้ นอกจากติวหนังสือแล้วผลัดกันอธิษฐานด้วย" โอบเล่าขำๆ

"แล้วใครอธิษฐานให้โอบล่ะ"

"ไม่รู้ซิ ก็คิดๆ เผื่อไปหมดอยากให้ได้กันยกรุ่นเลยยิ่งดี ขอแล้วไม่อ่านหนังสือก็เท่านั้นแหละป่ะ"

คนข้างหน้าเราถอยออกมาโอบก็จับแขนผมลากเข้าแทนที่ ไม่นึกมาก่อนว่าการหาที่ลอยกระทงแค่นี้อย่างกับวนหาที่จอดรถในห้างแน่นๆ ใครดีใครได้มาก... แต่มันลืมไปหรือเปล่าว่าคนที่เพิ่งลอยเสร็จเขามาคนเดียว

ข้างๆ เบียดเข้ามาจนผมขยับไม่ได้ โอบหันมองผมก็พยักเพยิดให้วางไปเลย แขนยาวกว่าก็ให้มันยื่นไปวางลงน้ำแหละ ถือว่ากระทงผมด้วยแล้ว

เราลุกขึ้นพยายามชะเง้อดูผลงาน... กระทงใบตองเขียวแซมธูปเทียนดอกไม้ดูกลมกลืนกันไปหมดก็จริง แต่ผมคิดว่า... คราวนี้คงจะไม่ล่มกลางคัน

“โอย เกือบลืมไปแล้วว่าลอยกระทงมันวุ่นวายยังไง”

“นานเหรอ” โอบถาม เราเดินห่างออกมาพอให้มีที่หายใจหายคอบ้าง ผมพยักหน้า

“ก็... กี่ปีละ ตั้งแต่ปีสอง”

“ปีสอง?... นั่นยี่เป็งในเมืองเชียงใหม่ครั้งแรกของโอบเลยนะ ตอนม. 4... ก่อนหน้านั้นอยู่แต่รอบนอก” คนพูดหัวเราะนิดๆ

งานครั้งนั้นในความทรงจำผมเลือนลางยกเว้นอยู่อย่างเดียว ถอนใจแล้วจึงรู้ว่าเผลอยกมือซ้ายแตะหลังคอ... ผมอยากจะจำขบวนแห่ โคมที่ลอยขึ้นเต็มท้องฟ้า หรือแม้แต่เสียงดนตรีในวันนั้นได้ เพื่อที่ว่าเมื่อเอ่ยถึงยี่เป็งในปีนั้น... ผมจะได้มีเรื่องอื่นให้นึกแทน

ความจริง... ผมกับโอบก็อาจจะอยู่ในงานเดียวกัน เพียงแต่ตอนนั้น เรายังมองไม่เห็นกันเท่านั้นเอง

โอบมองตามมือผม แลเลยไปข้างหน้า แล้วบอกว่า “แปลกนะ... พอโตขึ้น คำขอของคนเราก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ”

“เมื่อกี้ ขออะไร...”

“ก็... ให้พ่อให้แม่...” โอบพูดเรื่อยๆ “ให้พ่อทั้งสองคน... ถึงคนแรกจะแทบไม่มีโอกาสได้รู้จัก”

น้านันคงแต่งงานใหม่จริงๆ เมื่อย้ายไปแล้ว กับคนที่อยู่ในรูป บนโต๊ะเขียนหนังสือของโอบ

... อยากให้พ่อกลับบ้านทุกวันเหมือนพ่อแทค ทำไมพ่อไม่กลับ...
 
จู่ๆ ผมก็จำได้ เสียงที่ลอยลอดรั้วมากับลม บางทีก็ปนสะอื้น บางทีก็บ่นหงุงหงิงกับแม่

ตอนนั้นผมน่าจะเกือบสิบสาม ก่อนหน้าที่โอบจะย้ายไปแป๊บเดียว เพราะตอนเด็กกว่านั้นบางทีก็ไม่คิด... แค่ได้ข้ามรั้วมากินขนมคงพอแล้ว
 
“... แม่เขาก็เหนื่อยมาเยอะแล้วนะ” โอบยังพูดไปเรื่อยๆ เหมือนเดิม “ดีที่... เจอพ่อ คนนี้ แต่ถ้าโอบรักใคร เขาจะไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องเสียใจอย่างนั้น... เมื่อก่อนตอนอยู่หาดใหญ่ แม่บอกว่า พ่อเขามีธุระสำคัญต้องจัดการ มีเรื่องสำคัญ... เราก็คิดอย่างเด็กๆ ว่า ไม่ใช่เรากับแม่หรือที่ควรจะสำคัญที่สุด... ถ้าเป็นโอบ โอบจะให้เขาสำคัญสุด เรื่องอื่น... เขาก็ไม่ต้องห่วงอีก”

พูดเสร็จก็เหลือบมองผมแล้วยิ้ม ดูจะกลับมาเป็นคนเดิมที่ใจไม่ลอยไปไกลอย่างเมื่อครู่

“เอ้าเงียบเชียว ห่วงเรื่องงานที่พี่อิทสั่งเหรอ... เมื่อกี้โอบขอไปแล้ว อีกอย่าง”

“เรื่องที่อยากให้ช่วยน่ะนะ...” ผมรอ

"อืม... ขอ... ว่าถ้าเขาจะให้โอกาสใคร มองเราก่อน"

"มักน้อยจัง"

จริงๆ แล้ว ถ้าคนเราอธิษฐานเรื่องความรัก ถึงจะยังไม่มีแฟน ก็ต้องอยากให้สมหวัง ให้เขารักเราคนเดียวไม่ใช่หรือ ไม่ขอเพียงโอกาสแรกหรอก

... แค่ตอนนี้ผมเลยวันเวลาที่จะอธิษฐานเรื่องแบบนั้นไปแล้ว

“น้อยไปเหรอ" โอบทำท่าคิด "งั้นขอให้... ถึงเขายังไม่รักเรา ก็อย่าเพิ่งรักใคร”

“มันขอตามกันทีหลังได้ด้วย ลอยไปแล้วนะกระทง” ผมก็ขำ ก่อนจะว่า “แล้วเพิ่งรู้ว่าของแบบนี้มันห้ามกันได้”

“ไม่รู้... ก็ต้องหวังไว้ก่อนแหละ” โอบว่า “เอ้าแทคบอกมา เมื่อกี้ขออะไรบ้าง”

"... ให้งานราบรื่น พ่อแม่สุขภาพแข็งแรง บ้านเมืองสงบๆ..."

โอบหัวเราะ “ขออะไรหว่านแหขนาดนี้”

"... แล้วก็ ให้โอบสอบได้"

ผมพูดจริงๆ ผมขอเผื่อ... เพราะโอบบอกว่าไม่รู้จะมีใครขอให้หรือเปล่า

โอบหยุดเดิน ยิ้ม แล้วก็มองผมนิ่งๆ อยู่อย่างนั้น ก่อนจะประสานมือเหยียดไปข้างหน้า สูดลมเข้าเฮือกใหญ่

"เฮ้อ โล่งใจ”

ผมหันไปมองคนเดินข้างกันอย่างมีคำถาม แต่ได้รอยยิ้มตอบกลับมาอีกครั้ง

“สอบผ่านชัวร์... กำลังใจดี”

[เดหลี]

คุณ malula บทนี้ก็ต้องพูดแบบนี้อีก ฮา นี่เดตสองแล้วละเปล่า ขอบคุณสำหรับการอ่านมาโดยตลอดเลยนะคะ

คุณ mesomeo2 เนอะ ก็หาทางกันไป ขอบคุณสำหรับการอ่านนะคะ

คุณ 11235 จริงด้วย อยากให้ได้อารมณ์นั้นนะ

คุณ PK37 คนเขียนไม่แน่ใจกับคุณศรัณย์จริงๆ ฮา แทคตั้งใจทำงานเสมอ เรื่องเมื่อก่อนต้องฝากติดตามด้วย แต่น่าคิดมากเลยค่ะ ขอบคุณมากๆ สำหรับกำลังใจนะคะ

คุณ •♀NoM!_KunG♀• ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านค่า โอบเรียนประถมมัธยมอยู่เชียงใหม่อยู่แล้วเน้อ สรุปอยู่ก่อนแทคอีก ฮา ความจริงคนเขียนไม่ใช่คนใต้ แต่แทคเป็นคนใต้ค่ะ 55 ฝากติดตามแทคด้วยละกันนะคะ

คุณ iforgive โถ จริงๆ ด้วย คุณศรัณย์ยังไม่มา ให้ซีนโอบบ้างไรบ้าง (แต่เดี๋ยวก็มา)

คุณ Naenprin เคยเจอกันน้านนานมาแล้วค่ะ อาจจะอยากรู้เพิ่มบ้าง 55

คุณ pim_onelove ยังสติลไม่รู้ต่อไป ฮา แต่เดี๋ยวก่อนเถอะ...

คุณ Takarajung_TK 55 รู้ตัวช้า ขอบคุณมากสำหรับการอ่านนะคะ ฝากตอนต่อไปด้วยน้า

คุณ kyoya11 คนอ่านนี่แหละที่เห็นว่า จีบกันอยู่ชัดๆ เหอๆ

คุณ yamapong 55 ค่า ยังคงมีซัมติง ไรท์หรือรอง? ต่อไป

คุณ iamnan เรามีแม่ยกคุณศรัณย์ด้วยอยู่ตรงนี้เอง ฝากยกต่อ กร๊าก

คุณ ่patsaporn ยังคงสนิทสนมกันต่อ... น้องโอบยังไม่รู้เลยว่ามีคู่แข่ง (แต่ก็ไม่ช้าไม่นานนี้ละ) ขอบคุณมากสำหรับการอ่านด้วยค่า

คุณ Tassanee ขอบคุณมากค่า ฝากอ่านต่อด้วยน้า

คุณ 2pmui แทคคิดว่าตัวเองรู้และทำหน้าที่แล้ว ฮา เข้าทางตลอด บทนี้ด้วย ขอบคุณสำหรับคำอวยพรคุณศรัณย์ ฝากส่งถึงแกด้วย 555

คุณ AeRoMoZa อันนั้นเราก็ต้องคอยดูกันต่อไป ขอบคุณค่ะที่เห็นว่าน้องโอบน่ารัก 55 ฝากอ่านต่อด้วยค่า

คุณ CheetahYG ขอบคุณสำหรับการอ่านค่ะ ฝากอ่านต่อด้วยน้า

คุณ ordkrub ขอบคุณที่แวะเข้ามาค่า ฝากอ่านต่อด้วยน้า

คุณ Gokusan ขอบคุณที่ตัดสินใจกดเข้ามาค่ะ แทคมีระบบป้องกันตัวจริงๆ เลยแบบ ไม่ค่อยคิด อะไรกับใครทั้งสิ้น อันนี้ก็ต้องขอฝากอ่านต่อไปด้วยค่ะ

คุณ NewYearzz ขอบคุณค่ะ หวังว่ายังอุ่นอยู่ อย่ากลัวค่ะอ่านสบายๆ เนอะ ฝากอ่านต่อด้วยค่ะ

คุณ entirom ควร แต่ตอนนี้สองคนยังมิโคจรมาเจอกันเลย

คุณ Millet อิอิ ส่วนครั้งนี้รู้ตัวหรือเปล่า

คุณ krappom อันนี้คนเขียนก็ไม่แน่ใจคุณศรัณย์ 55 ยังไงฝากอ่านต่อด้วยค่า

คุณ KAEHUB ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ อันนี้ก็ไม่แน่ใจแต่แม่แทคสนิทกับแม่โอบ 555

คุณ milkteabeige 55 คนมันยังไม่คิดมันก็ยังไม่คิดล่ะนะ แต่อีกเดี๋ยวเหอะ...

คุณ hanataro ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านค่า เคยสนิทกันมาก่อนก็สนิทกันต่อ 55

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

โอเค ขอคงอารมณ์ประมาณนี้อีกสักบทก่อนที่มันจะ ฮืม เอาเป็นว่ายังเจอกันไม่ครบองค์ และเรื่องนี้ไม่มาม่าแรงอะไรแต่อย่างใด โปรดเชื่อ

เราลอยกระทงเดือนกุมภากันไปก่อน ฮา เนื่องจากไทม์ไลน์ในเรื่องยังอยู่พฤศจิกาปีที่แล้ว (ในความเป็นจริงคือสอบใบประกอบวิชาชีพรอบแรกกันไปเมื่อต้นเดือน สำหรับคนอ่านที่อยากรู้ นี่คือเหตุผลว่าทำไมน้องโอบยังไม่ได้สอบ แต่เราก็จะเดินหน้ากันต่อไป นะจ๊ะ)

ขอบคุณคนอ่านทุกท่านอย่างแรงๆ เช่นเคย รักมากมาย 

[Zelsy]

หวานเรื่อยๆ โอบแอบหวังอะไรไว้เราก็รู้ๆกันอยู่
เรียกว่าเดทสองจะได้ไหม

ขอบคุณคุณเดหลีสำหรับนิยายดีๆครับ

[PK37]

อยากให้เสี่ยน็อตสมหวังเร็วๆ จังเลยนะ
โอ๊ะโอ...ประจวบเหมาะงานยุ่งจนแทคปฏิเสธน้องโอบไม่ทัน ไม่งั้นน้องโอบคงต้องลอยคนเดียวหรืออาจจะไม่ลอยก็ได้ น้องโอบเลยได้ไปลอยกระทงกับแทค แถมยังได้ลอยกระทงด้วยกันอีกนะ 
งานยี่เป็งเกิดอะไรขึ้นกับแทคอ่ะ หรือว่าเพราะสิ่งที่เกิดในวันนั้นทำให้แทคปิดตัวเองขนาดนี้กันนะ
คำขอของน้องโอบนี่คิดเข้าข้างแทคเต็มประตูเลยนะ ถ้าแทคเปิดใจอยากให้ให้โอกาสน้องโอบคนแรกเลยนะ และยิ่งถ้ายังไม่รักน้องโอบก็ไม่เป็นไร แต่อย่าเพิ่งไปรักคนอื่นเลยนะ
น้องโอบเริ่มมีอิทธิพลในใจแทคมากขึ้นนิดหน่อยแล้วนะ และยังขอเรื่องสอบให้กับน้องโอบด้วยนะเนี่ย
แหม...น้องโอบกำลังใจมาเต็มจากแทคอย่างนี้สอบไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้วนะ 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[Millet]

เดทกันอีกแล้วนะ โอบแทค

[sunshine538]

เข้ามารายงานตัวแล้วค่ะ ตามมาจากน้องจีแหละ  (เอิ่ม... ทำไมเพิ่งมาตอนนี้หะ ?? ... คุณคนเขียนคงสงสัยเนอะ 555)

แอบอยากเป็นรีพลายที่ 99 นะ เลขสวย แต่พอจิ้มแล้วก็ได้ลำดับที่ 100 พอดี ถือว่าฉลองร้อยแล้วจ้าแทนละกันค่ะ 

น้องโอบอ่ะ เนียนมาก...มากถึงมากที่สุด ที่สำคัญ คนอ่านรู้นะว่าโอบกำลัง "เข้าหา" แทคด้วยกลวิธีต่างๆ อยู่ แต่ทำไมแทคไม่รู้ตัวก็ไม่รู้  งานนี้โอบคงต้องเล่นลูกตรงสักหมัดแล้วแหละ เดตที่ 2 แล้วแทคยังไม่ได้รู้สึกอะไรเล้ย ...

ว่ากันถึงบริษัทบำบัดโสดกันหน่อย จะบอกว่ามีเพื่อนหลายคนที่ประสบความสำเร็จกับการเจอเนื้อคู่ด้วยวิธีนี้อยู่นะคะ ถึงจะเป็น ช-ญ ก็เหอะ แต่มันก็เพิ่มโอกาสให้คนมาพบกันได้จริงๆ ที่ฮาก็คือ คนที่ไปหาบริษัทอ่ะ สวยหล่อดูดีกันหมดเลย แต่หาคู่เองกันไม่ได้อ่ะ ท่าทางจะเลือกเกิน 555

นอกจากโอบแทคแล้ว รู้สึกเสี่ยกับคุณศรันย์ก็เป็นขวัญใจคนอ่านเหมือนกันนะคะ น่าลุ้นดีทีเดียวว่าทั้งสองคนจะจับคู่กับใครได้
แต่จะบอกว่า ขวัญใจตัวจริงของเรื่องนี้น่าจะเป็นหนูดาวเรืองนะ คุณคนเขียนบรรยายซะน่ารักน่ากอดเชียวแหละ หุหุหุ

รออ่านตอนต่อไปค่ะ 
 

[HanATarO]

คู่นี้จะเรียกว่าออกเดตกันได้ป่าวเนี่ย

แทค มีการขอพรเผื่อ โอบ ด้วย มีเลศนัยนะเนี่ย

รอตอนต่อไปจ้า

 

[kyoya11]

งวดนี้มาสั้นจัง
เมื่อไหร่จะจีบกันแบบจริงๆจังๆ คนอ่านจะได้เขินแทนบ่อยๆ
ตอนนี้ขนาดจีบแบบมึนๆก็ยังเขินแทนได้ขนาดนี้

[yamapong]

อ๊ายยยยยยยยยยย แท๊คน่ารักแบบนี้จะไม่ให้หลงรักได้ไงค๊าาาาคุณ 55555555555555555+

หวานกันไปๆๆ รอคุณศรัณย์มาทำให้ดราม่าอยู่ หุหุ

[เฉาก๊วย]

โอบเนียนไปได้เรื่อยๆนะ 

[malula]

แทคน่าเอ็นดูจริ๊งพ่อคุณ ถูกเด็กจีบไม่รู้ตัว
เมื่อปีสองแทคอกหักสินะ (เดา)
อยากรู้ซะจริงว่าโอบไล่ตามแทคมาตั้งแต่เมื่อไหร่ คงไม่ใช่เพิ่งเจอเมื่อเร็ว ๆ นี้แน่
เข้าใจเสี่ยน็อตนะ ก็คนมันถูกใจแล้วนี่ ต่อให้ยากก็อยากลอง(ดี)
พอได้รู้จักหนูเรืองแล้ว ก็อยากมีเป็นของตัวเองบ้างสักตัว

[่patsaporn]

เฮ้ยๆๆ ตอนท้ายนั่นมันน่ารัก พี่แทคเค้าก็ใจดีเนอะมีขอให้น้องโอบด้วย น้องปลื้มเลยน้า กำลังใจดี ฮิ้ววววว
ที่โอบขอก็ดูจะเข้ามาทางแทคไงไม่รุ (คนอ่านก็คิดเข้าข้างความคิดตัวเอง 555)
อะไรไม่อะไรโอบชวนแทคไปลอยกระทงเนี่ยคิดไรป่าว แต่พี่แทคไม่คิดซักนิดเลยนะ เหมือนจะจีบยากนะคนนี้
มีความเป็นผู้ใหญ่ในตัวเยอะ บ้างาน ไม่ค่อยคิดถึงเรื่องความรักเท่าไรป่ะ รอดูน้องโอบละกันจะทำไง

ขอบคุณค่ะ

[CheetahYG]

 อะแฮ่มๆ โอบได้กำลังใจดีเนอะ  อยากได้บ้าง อะอะไม่ไช่จากแฟนนะจ๊ะ เเต่อยากได้จากฉาก เอ็นซี อ่ะเหอๆ ยาชูกำลังชั้นดีหุหุ

[cher7343]

อยากเห็นวันที่เขารักกันเร็วๆจังเลย 

[yumsonteen]

อ่านด้วยคนนะครับ เรื่องน่ารักมาก รอตอนต่อไปอยู่นะครับขอบคุณมากๆครับผม

[♠DekDoy♠]

หืมมมมคุณน้องโอบชัดเจนกระแทกเบ้าตาขนาดนี้ แทคยังไม่รู้เรื่องอีกเหรอเนี่ยยยย

เราชอบเรื่องนี้นะ นายเอกมึนแบบธรรมชาติดีเพราะบางเรื่องที่เคยอ่านจะบรรยายว่านายเอกน่ารัก มีคนชมซึ่ง ๆ หน้าแต่นายเอกมึนค่ะเราว่านั่นไม่ใช่มึนแต่แอ๊บ แต่จะว่าอึนก็อาจจะไม่ได้อาจเพราะแทคไม่ได้คิดอะไรกับน้องรึเปล่าเลยไม่ได้รู้สึกอะไร

ขอให้แทคหวั่นใจ รู้ตัวเร็ว ๆ เถอะ (กับคุณศรัณย์ก็ได้นะ 555)

[krappom]

อย่างนี้ถือเป็นการเดทได้มั้ยนะ
 

[NewYearzz]

เพิ่งอกหักมานั่งอ่านเลยไม่ค่อยอิน นิยายไม่ผิดครับ ผิดที่นิวเอง 


รอตอนต่อไปครับ 

[RoseBullet]

แอบยิ้มกับประโยค 'วันนี้ใครก็ไปลอยกับแฟนทั้งนั้น'
คือโอบอาจจะหมายถึงเพื่อน แต่อิฉันมโนไปแล้วว่าหมายถึงคู่นี้ ฮี่ๆๆ ก็ไหนว่าใครๆก็ไปกับแฟนไง ฮ่าาาา
เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ ดำเนินเรื่องไม่ช้าไม่เร็วเกินไป เรื่อยๆ แต่ไม่น่าเบื่อ ยังอยากอ่านมากขึ้นๆๆ
ขอสมัครเป็นแฟนคลับหนูเรืองด้วยคน โอ๊ย น่ารักกกกอ่ะตัว ///
เห็นด้วยกับคอมเม้นต์ของคุณ iamnan เรื่องนี้พี่แทคเค้ามึนแบบธรรมชาติจริงๆ เป็นแบบที่อ่านแล้วรับได้ ไม่รู้สึกขัดหูขัดตาขัดใจ
แต่เราว่าจริงๆน้องโอบเค้าก็แอบเนียนใช้ได้อยู่นะ เพราะพวกเราอยุ่ในตำแหน่งคนนอก-คนอ่านเลยอาจดูออกได้ง่ายกว่าตัวแทค
ดูเหมือนตอนนี้พี่แทคก็ยังไม่อะไรๆกับน้องโอบ สงสัยน้องต้องเพิ่มเลเวลขึ้นมาซักจึ๋งนึงแล้วมั้ง
ไม่งั้นอาจจะไม่คืบหน้า ยังไม่อยากให้รุกตรงไปเดี๋ยวพี่เค้าไม่ทันตั้งตัวหนีเสียก่อน มันต้องค่อยๆเพิ่มขึ้นๆๆๆๆ
ขนาดคุณศรัณย์เค้าตามมาตั้งนานยังไม่ถึงไหนเล๊ย น้องต้องรีบทำคะแนนก่อนทางโน้นจะกลับมานะ

[Naenprin]

ออกเดทกันแบไม่รู้ตัวหรือเปล่าแทค แต่โอบน่าจะรู้นะ เพราะแอบหวังอยู่นิ

[2pmui]

เดตครั้งที่ 2 สินะ 55 
"...วันนี้ใครเขาก็ไปลอยกับแฟนทั้งนั้น" แหม่ ทึกทักเข้าข้างตัวเองซะงั้นนะน้องโอบ รู้นะแฟนที่ว่าอะใคร
อิพี่เทคเนี่ยสิ เมื่อไหร่จะเปิดใจ เปิดตา เห็นเหมือนที่คนอ่านเห็นจ๊ะ
มันน่าหยิกให้เนื้อเขียว ทำงานบริษัทจัดหาคู่ซะปล่าว โดนจีบโต้งๆก็ยังไม่รู้ตัวสักที
คำอธิษฐาน น้องโอบมันคงลุ้นกันตัวโก่ง ดีนะที่อิตาแทคมันเป็นคนดี เลยอธิษฐานให้

[milkteabeige]

พี่แทคต้องมีความหวังกับใครสักคนตอนปี 2 แน่ๆๆ

ส่วนน้องโอบนี่คงมีดราม่าชีวิต แต่น่ารักนะ
แอบหวังเล็กๆ และเชื่อว่าน้องโอบแอบหลงรักพี่แทค

แล้วประโยคที่พูดนี่เกี่ยวกะพี่แทคแน่ๆๆ

พี่แทคซึนเนอะ 


แต่ยังคงประโยคเดิมค่ะ
"น้องโอบน่ารักจังเลย"

 

[iforgive]

จับคู่ให้แต่คนอื่น  ไม่ได้ดูตัวเองเล๊ยยยยย  ว่าโอบพยายามจะส่งสัญญาณอะไรบางอย่างออกมา
เฮ้อ  ชักสงสารโอบเล็ก ๆ  คงต้องพยายามให้หนัก ๆ และแสดงออกชัด ๆ ละเน๊าะ

[Gokusan]

ท่าทางว่าระบบป้องกันตัวจะไม่ทำงานเมื่ออยู่กับเด็กบ้านตรงข้าม ^^
ยอมตามใจเขาไปหมด แม้จะมีงุ้งงิ้งๆ ไปบ้าง แต่...ยอมทำให้ล่ะน้าาาา

ตาโอบนี่ก็เนียนเนาะ...เหตุผลร้อยแปดที่จะให้เขาทำเพื่อเรา
สังเกตการตอบรับ เอาใจใส่ทุกเรื่องไปด้วยสิท่า...ใจฟูเชียว ^^

เป็นลอยกระทงที่...คนแน่นและโรแมนติกมาก(??) ^^V

[pudson]

สมาชิกใหม่ ฝากตัวด้วยค่ะ 
เนื้อเรื่องน่าสนใจ สนุกดี

เดตสอง ลอยกระทงอันเดียวกันด้วย

ชอบประโยคนี้ค่ะ ^^
งั้นขอให้... ถึงเขายังไม่รักเรา ก็อย่าเพิ่งรักใคร
สอบผ่านชัวร์...กำลังใจดี
แทคต้องมองตาโอบตอนพูดนะ