หัวข้อ: ทะเลในโลกสีฟ้า [ 20 ] แจ้งข่าวหน้า 11 (11/11/13)

[bizarre]

เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วรู้ว่ามันเศร้าแต่ก็วางไม่ลงจริงๆค่ะ

  เลยอ่านจนจบเฉยเลย

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ 

[kik]

อ่านจบแล้วก็รู้สึก อึนๆ นะ  หน่วงด้วย 

สำหรับเราอยากให้มันแฮปปี้มากกว่านี้

ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้

[Silvercrowkk]

อ่านจบแล้วครับ
เพราะว่ากำลังจะแพลนว่าจะสั่งกับสนพ
อ่านไปหน่วงทั้งเรื่อง
มันรู่
้สึกบีบทั้งเรื่อง
แต่มันแบบพอดีๆ
จนมาประโยคสุดท้ายก่อนคำว่าend นี่แหละ
น้ำตาพลากเลย
เห้ออ

ใจจริงยากเหฺนจบอีกแบบมากกว่า
แต่ก้นะซื้อๆๆๆๆ
55555

[carenaka]

ไม่มีคำบรรยาย ทั้งเนื้อเรื่องความหม่นของตัวละคร เพลงเพราะทุกเพลง หม่นแต่อ่านจบแล้วอุ่นในหัวใจสนุกมากๆ คะ

[kautumn]

อ่านจบแล้ว
ขอบคุณ สักวันนะคะ ที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน
อ่านแรกๆกับวัยเด็กของ บลูแล้วบอกตามตรงต้องอ่านข้ามค่ะ
ทำใจไม่ได้มัน ดาร์ค น่าสงสาร
ถัดมาพอบลูได้มาเจอทะเล โหย มันเป็นความอบอุ่น
รักแบบหม่นๆ หน่วงๆ จนกระทั่ง โดนกระชากอารมณ์ด้วยเรื่องของก้าน
ชอบมากเลยนะคะ ภาษาการบรรยายไหลลื่นดีมาก
ซื้อมาเป็นเล่มเรียบร้อยแล้วด้วยคะ
จะคอยเป็นกำลังใจให้คนแต่ง และรอผลงานเรื่องต่อไปนะคะ

[tulakom5644]

ขอบคุณ คุณสักวัน
นิยายของคุณทำคนอ่านอย่างเราหัวใจหวั่นไหวตลอดทั้งเรื่อง
มันพาเราดำดิ่งไปในโลกสีฟ้าได้อย่างง่ายดายและรวดเร็ว
ทั้งที่ปกติเป็นพวกลัทธิสุขนิยม ชอบเสพแต่ความสุข และความฮา
แต่คุณทำเราถอนตัวไม่ขึ้นเมื่อได้เริ่มอ่านเพียง 15 บรรทัด
นิยายของคุณมีรสขมอมหวานและเฝื่อนหัวใจมากกกกกกก
มันขมมากๆ นะ แต่ก็ยังหลอกล่อด้วยความหวานให้คนอ่านติดกับ
   แต่คือ.....ทั้งหมดทั้งมวล.......คุณทำให้เราชอบนิยายเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆ ค่ะ 
แต่ตอนจบของเรื่องมันดีนะ...........แต่มันก็ยิ่งทำให้เราโลภ อยากอ่านตอนพิเศษที่ทั้งบลูและทะเลจะได้กลับมาเจอและอยู่ด้วยกันอีกครั้ง...............(มันคือความโลภจริงๆค่ะ แต่อยากให้มีสุดๆๆๆ)  ขอบคุณอีกครั้งนะค้าาาาาาา

[JustWait]

ร้องไห้หนักมาก หน่วง เศร้า

ทุรนทุราย ชอบมาก ขอบคุณค่ะ

[phai]

แงงงงง

มาไม่ทันจองหนังสือออ 

[jambool]

   สนุกมากๆเลยค่ะ

เป็นเรื่องที่อ่านแล้ว รู้สึกเศร้า เหงาๆ ไปพร้อมกับตัวละครเลยทีเดียว

[milkteabeige]

ในที่สุดก็เดินทางมาเจอเรื่องนี้...

โดยทั่วไปแล้วเนื้อเรื่องอาจไม่แปลกใหม่ แต่การดำเนินเรื่องแปลกมากค่ะ
การเล่าเรื่องจากความรู้สึกนึกคิดของบลู ทำให้เรื่องออกแนว 'บลู' มากทีเดียว

จากที่เริ่มอ่านจากตัวหนังสือตัวแรก เรื่อยมากจนกระทั่งตัวสุดท้ายในตอนที่ 20
มีหลากหลายความรู้สึกที่ไหลผ่านไป การบีบมือตัวเองแน่น การเจ็บหน่วงของหัวใจ
การค่อยๆ เลื่อนบรรทัดไปทีละบรรทัดอย่างช้าๆ บอกได้อย่างดีว่าตั้งใจและอินไปกับเรื่องทั้งหมด

คนเขียนเริ่มเขียนตั้งแต่จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด ปล่อยให้คนอ่านค่อยๆ แทรกซึมเข้าไปในความคิดของบลู
ให้เราค่อยๆ เข้าใจบลูไปทีละนิด ให้เรามองเห็นสิ่งที่ผิดและสิ่งที่ถูกจากสิ่งที่บลูคิดและบลูเป็น
มีหลายช่วงเวลาที่เราไม่เห็นด้วยกับบลู แต่ก็บอกไม่ได้ว่าบลูผิด เพราะจากสิ่งที่บลูต้องเจอมันหล่อหลอมให้บลูเป็นอย่างนั้น

ในบางช่วงบางตอน นึกสงสารบลูจับใจที่ต้องเผชิญเรื่องราวทั้งหมด และกักเก็บมันไว้กับตัวเอง
พยายามเรียนรู้ถูกผิดด้วยตนเอง เพื่อที่จะอยู่บนโลกที่บิดเบี้ยวใบนี้ของบลู
และทะเล เด็กน่ารักใสๆ คนนี้ที่มาทำให้บลูค่อยๆ เปลี่ยนไป


'ทะเลในโลกสีฟ้า' เกือบจะมืด เกือบจะหม่น สีฟ้าที่เกือบจะเป็นสีดำแต่ก็ไม่ใช่
มันยังคงเป็นสีฟ้าอยู่ อาจไม่สดใส แต่ก็ยังชัดเจน
เป็นการอ่านที่เรียกว่าบีบหัวใจโคตรๆ มันหม่น มันหน่วง มันอึดอัด
แต่ก็ไม่อยากปล่อย ไม่อยากปิด ไม่อยากให้มันจบ
การเดินเรื่องจากสีดำจางๆ จนกลายเป็นดำมิด และค่อยๆ จางลงอีกครั้ง


เข้าใจคำว่าทะลคือโลกทั้งใบของบลูจริงๆ ค่ะ
เรามองว่าทะเลเป็นแสงสว่างในโลกมืดๆ ของบลู เป็นสิ่งที่ทำให้สีมืดๆ ทึบๆ ในใจของบลูค่อยๆ สว่างขึ้น
เรามองเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวบลู ความรุนแรงที่ลดลง ความทะนุถนอมที่มีมากขึ้น ความเข้าใจในชีวิตที่มีมากขึ้น
และที่สุดแล้ว บลูสามารถปล่อยวางได้มากขึ้นจากทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต

เราคิดเหมือนน้าเพลงว่า เวลาไม่กี่ปีบลูจะโตขึ้น อยู่ด้วยตัวเองได้...ดูแลทะเลได้...แล้วน้าวิทย์จะวางใจได้มากขึ้น
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ เรื่องนี้ค่ะ ยอมรับว่าชอบมากทั้งโครงเรื่อง เนื้อเรื่อง การดำเนินเรื่อง บรรยากาศของเรื่อง และภาษาที่ใช้
คุณคนเขียนสามารถทำให้คนอ่านเดินตามความรู้สึกของบลูได้ไม่หลงทางเลยจริงๆๆ เป็นเรื่องที่สะท้อนจิตใจของเด็กคนหนึ่งในสภาวะหนึ่งได้อย่างดี และเราได้เดินตามเขามาจนถึงวันที่เค้าเติบโตพอที่จะดูแลคนอีกคนหนึ่งที่เป็นโลกทั้งใบของเขาได้อย่างแท้จริง


สุดท้ายแล้ว จากสีดำตอนต้นเรื่อง มันดำเนินมาจนกระทั่งเป็นสีฟ้าสดใสแล้ว ^^

[รอยยิ้ม]

ชอบมากๆ เขียนดีมากๆ เราชอบผลงานของคุณค่ะ
 ขอบคุณค่ะ

[libra82]

แง๊!!! จบแบบไม่รู้ตัว โอ๊ย ไม่อาจบอกความรู้สึกได้มันขาดห้วง และยังหม่นๆ อยู่ สงสารบลูตั้งแต่ตัวอักษรแรกที่ได้อ่าน จนถึงตัวสุดท้าย แอบน้ำเสียน้ำตาให้ผู้ชายตาสีฟ้าไปหลายฉาก สงสารมากเลย คนแต่งใจร้ายให้สองคนมาเจอหน่อยได้มั้ยคะ แต่สนุกมากเลยค่ะ ถึงจะไม่เอิ่มเอมแต่ก็ซึมซับทุกความรู้สึกจากตัวละคร ขอบคุณมากนะคะ

[automaton]

อ่านแล้วรู้สึกหน่วง เศร้า หดหู่ แต่ก็หยุดอ่านไม่ได้
คนแต่งได้อินสุด ๆ ถ้อยคำสละสลวย ลึกซึ้งกินใจ
เป็นชวิตในโลกของความเป็นจริง สมเหตุสมผล
รู้สึกรักนิสัยอย่างเลจัง
ถึงตอนจบแล้วอยากได้หนังสือ ไม่รู้ว่ายังมีไหม
ผ่านมาแล้ว 2 ปี เดี๋ยวต้องลองหาดู
 

[fabaceae]

สวัสดีค่ะ อ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่สมัยยังไม่มีลอกอินตอนนี้มีละเลยกลับมาคอมเม้นให้หน่อย
เป็นเรื่องที่เราชอบมากๆเรื่องนึงเลยค่ะ อ่านแล้วยังไม่ลืมง่ายๆอ่ะ เราว่ามันเรียลดีติดอยู่ในสมองไปนานเลย
ชอบค่ะปกติเราไม่ชอบแนวดราม่าเท่าไหร่แต่เรื่องนี้ดีมากแล้วก็คิดว่ามันไม่ดังเท่าที่ควรอ่ะ

เรามีรสนิยมในการฟังเพลงคล้ายๆกันด้วยนะคะ

[theG]

เพิ่งได้มาอ่าน ตอนอ่านไม่ได้ดูวันที่ คิดไว้แต่ ถ้าเปิดจองหนังสือเมื่อไหร่ เราจะไม่พลาดแน่ๆ
แต่พออ่านจนจบปุ๊บ... อ้าว เรื่องนี้จบไปตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว ฮืออออออออออ  ถ้ามีรีปริ้นท์เมื่อไหร่ช่วยแจ้งด้วยนะคะ อยากได้เก็บไว้มากจริงๆ 

อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้ตรงที่มันหม่นและมันเรียลนี่แหละค่ะ
ชอบบลูตรงที่บลูเป็นตัวละครที่เป็นคนจริงๆ มีรัก โกรธ หลง เห็นแก่ตัว อิจฉา แต่ถึงเราจะรู้ว่าบลูก็ไม่ดีอย่างนั้น อะไรต่างๆ ก็ยังทำให้เราเชียร์บลูอยู่ตลอดเลย /ปาดน้ำตา  เรื่องจบแบบนี้คือดีแล้วแหละค่ะ เข้ากับความเป็นบลูดี

ปล.อยากอ่านตอนพิเศษมากเลย โฮรววว

[sawapalm]

ทุกอย่างมันหม่นมันเศร้าตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบ ขอมีตอนพิเศษที่ให้ความรู้สึก สมหวังด้วยน้าาาา อยากอ่านมากกกกก เรื่องนี้ร้องไห้หนักมาก สงสารทุกคน แต่ชีวิตต้องเดินหน้า  จะรอตอนพิเศษน้า

[SOMCHAREE]

เขียนดีจังเลยค่ะ จะติดตามผลงานนะค่ะ^^

[spsygk]

เพอิงได้มาอ่านเรื่องนี้
คุณวางโครงเรื่องให้เราซึมซับความคิด. ความรู้สึกจนเราเติบโตมาพร้อมกับบลู   
คือดีย์!!
#ว่ามีรวมเล่มไหมม.   อยากได้

[แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง]

เมื่อไหร่จะครบ 5 ปีสักที อยากเห็นความสุขสมหวังของทั้งคู่จัง บอกตรงๆว่าตอนเห็นชื่อเรืองไม่คิดว่าจะหน่วงจิตแบบนี้ หน่วงแบบหน่วงจริงหน่วงจัง หน่วงแบบไม่มีตอนไหนให้เราผุดรอยยิ้มขึ้นมาได้เลย

 

[Cloudnine]

กลับมาอ่านอีกรอบ
ชอบฉากจูบบนเจ็ทสกี เขินมาก! 

[คนอ่าน]

ตอนนี้อ่านถึงหน้า 3
อยากบอกว่าสงสารป็อบมากๆ 
ชอบการบรรยายมากๆ
ชอบความสัมพันธ์ระหว่างป็อบกับบลูมาก
แต่อยากให้ป็อบคู่กับบลูตอนจบง่ะ TT

[ดาวโจร500]

โอ้ยยยยย เกลียดแนวนี้ที่สุด มันสีบลูทั้งเรื่องเลย

แต่นี่อ่านจนจบ แต่จบดีนะ เราเชื่อใจน้องทะเล น่ารัก

[ดึงดาว]

  ความรักชั่งลึกซึ่ง กินใจซะเหลืิอเกิน #ร้องให้หนักมากกก

[zaturday]

มันหน่วง ไม่ทุกข์ ไม่สุข ตลอดระยะเวลาที่อ่าน ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ท่างกลางกลุ่มเมฆหมอกหนา ไม่เชิงอึดอัด แต่ก็ไม่ได้รู้สึกสบายนัก เหนือสิ่งอื่นใดคือวางไม่ลง มันสนุกทั้งๆที่เรื่องกำลังเศร้า แต่เรามองว่ามันได้อรรถรส นิยายดีๆไม่จำเป็นต้องสวีทมากมาย เอ็นซีเยอะแยะ หรือพระนายรักกันทั้งเรื่อง แต่นิยายที่ดีคือนิยายที่ผู้แต่งสามารถเล่าเรื่องได้ถึงอรรถรส ทำให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วม และเข้าใจความรู้สึกของตัวละครได้ เราว่าคุณทำมันได้ครบทุกข้อ

[ชมพูพาล]

หลงเข้ามาอ่านเพราะมีกรณีโดนลอกนิยาย เห็นชื่อเรื่องน่าสนใจเลยลองมาอ่านดูค่ะ
เปิดมาบทเเรกตอนเช้า...รู้ตัวอีกทีก็นั่งน้ำตาไหลเงียบๆ ในตอนจบเรื่องแล้ว
อ่านแล้วซาบซึ้ง อิ่มอก  กินใจ เป็นความอวลๆ มวลๆ มาก
เหมือนโดนสะกดให้เข้าไปอยู่ในเรื่อง เฝ้าดูโลกของบลู
เป็นเรื่องที่ดีมากค่ะ

[Yundori]

อ่านจบแล้ว ความรู้สึกยังไม่จบ
เพราะเราไม่รู้ด้วยมั้งว่าหลังจาก 5 ปีเป็นยังไง 
ฮืออออ เรื่องแรกที่แต่งเลยเหรอคะ ทำไมงานดีขนาดนี้
มันดีงามจนอยากจะกราบงามๆหลายที 
คือแบบ รู้เลยว่าทำการบ้านมาหนักมากเรื่องวางพลอต
ตัวละครแต่ละตัวมีที่มาที่ไป เหตุผลของการกระทำ
และที่แน่ๆ ถึงจะจบแบบนี้ แต่เรารับรู้ได้ว่าสองคนรักกันแบบใจจริง
ห้าปีต่อมาก็คงแฮปปี้ แต่ก็ยังอยากรู้ ไม่รู้ทำไม ฮือออออออ
แต่ละตอนมันอัดแน่นจนแบบ ร้องไห้ คือมันดีมาก หยุดอ่านไม่ได้เลย
มันสะกิดปม สะกิดใจ สะกิดอะไรเยอะแยะไปหมดจนร้องไห้
ฮือออออออ จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ
ขอบคุณมากๆที่สละเวลามาแต่งให้ รู้เลยว่าไม่ใช่งานง่ายเลย
ขอบคุณจริงๆค่ะ


ปล รู้จักเรื่องนี้จากดราม่า รู้สึกขอบคุณที่ดราม่านำพาให้เราได้พบกัน

[Pawana]

ได้เข้ามาอ่านช้ากว่าคนอื่น. รวดเดียวจบ. จึงได้รับรู้ความรู้สึกและการกระทำของตัวละคร โดยเฉพาะ. บลู.  ได้อย่างต่อเนื่องไม่ขาดตอน.   มันมีทั้งดาร์ก  มาโซ    เคร้า  ซึ้งใจ    มันทำให้มีความรู้สึกร่วมได้มากกว่าปกติ.  มีผลสะเทือนอารมณ์. สะเทือนจิตใจ.    และที่คนๆหนึ่งเปรียบเหมือนเป็นโลกทั้งใบให้กับอีกคน. จบได้สวยงาม.  มีแง่คิดมุมมอง.    เราชอบ ภาษาที่ใช้. มันสร้างความรู้สึกให้เข้าถึงตัวละครได้เป็นอย่างดี.  เราชอบนิยายแนวนี้มากๆๆๆ. เรารักเรื่องนี้เลยค่ะ.   ขอบคุณที่สุด. เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ซึ้งมาก หน่วงมาก
จบด้วยดี
แม้ไม่มีฉากจบ
บลู ทะเล 
อยากขอตอนพิเศษหวานๆละมุน
       
 

[Prattana]

เข้ามาอ่านในปี 2017 เราเจอกันช้าไปสินะ ฮืออออ
ชอบมากๆเลย ยิ่งมาอ่านทีเดียว20ตอนรวด
อารมณ์มันต่อเนื่องยิ่งซึมลึกในหัวมากมาย

ผู้แต่งแต่งดีมากเลยค่ะ ทั้งอารมณ์เศร้า หน่วง
หรือกระทั่งอารมณ์รักก็บรรยายได้ดีไปหมด
ชอบตอนเค้าไปเที่ยวด้วยกันมากๆค่ะ
อินจัดขนาดอยากช่วยเค้าทั้งสอง
ด้วยการล็อคเวลาให้หยุดเดิน ให้เค้าอยู่กันที่นั่นตลอดไป


ประโยคสุดท้ายก่อนจบจากทะเลคือสั้นๆ แต่กระชากใจสุดๆ
และทำเราร้องไห้ส่งท้ายได้อย่างสวยงามค่ะ 555

ขอบคุณมากๆนะคะ
รู้เลยว่าผู้แต่งต้องใช้พลังมากแค่ไหนกว่าจะได้นิยายเรื่องนี้
เราชอบมากๆค่ะ เดี๋ยวจะไปตามล่าหาซื้อหนังสือเก็บไว้

[lovejinjunno]

อ่านจบแล้ว~
ชอบอ่ะ
มัน...หม่นมากกกกกกก
ทำท่าจะเลิกอ่านหลายครั้งแล้ว
แต่ทำไม่ได้ 555
แล้วก็อ่านต่อมาจนจบนี่แหละ
รู้สึกเหมือนเป็นผู้ใหญ่ที่เห็นบลูมาตั้งแต่เกิด
แล้วมีความรู้สึกว่า
อยากเห็นเด็กคนนี้มีความสุขจากหัวใจซักครั้ง
รู้สึกดีที่ในวันนี้บลูค้นพบความหมายของชีวิตตัวเอง
ได้พบได้เจอคนที่สำคัญกับชีวิต
ไม่ว่าจะเป็นน้าวิทย์ น้าเพลง ทะเล ร็อคและป๊อบ
ทุกเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามา ทั้งร้ายและดี
เป็นสิ่งที่ทำให้บลูเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็ง
และเชื่อว่า บลูสามารถผ่านมันไปได้ตลอดรอดฝั่ง
แม้แรกๆจะหวั่นใจน่าดูก็ตาม

ชอบตอนจบนะ
มันให้ความรู้สึกโทนเดียวกับเนื้อเรื่องดี
ไม่ได้สดใสซาบซ่าแหวกเนื้อเรื่อง
สิ่งที่รู้สึกตอนอ่านตอนจบ
รู้สึกได้ถึงท้องฟ้าสีส้มจางๆ
และแสงอาทิตย์ที่รำไรสดใสที่เส้นขอบฟ้าด้านตะวันออก
มัน..รู้สึก สุขสงบ อิ่มใจ และเต็มไปด้วยอนาคตที่เรืองรอง

อ่านจบแล้วมีความสุขค่ะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มาให้อ่านนะคะ