โอ้โห ได้รับการตอบรับดีเยี่ยม ดีใจแทนคุณ sunset อิอิ
หน้าม้าก็เพียบ 5555 (ขอบคุณๆ) หน้าไม่ม้าก็เพียบ อย่าลืมมาให้กำลังใจกันอีกน้า
ส่วนเรื่องเครื่องหมายคำพูด จะพยายามใส่ให้แล้วกันจ้า แก้คำผิดด้วย ใส่แทนคนเขียนจะเป็นไรมั้ยเนี่ย เอิ๊กๆ
ต่อกันเลย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
และนั่นมันเป็นการสนทนาระหว่างผม กับร้านที่ผมกะว่าจะไปทำงานที่นั่น
ผมได้เบอร์ร้านนี้มาจากหนังสือกีฬาของเพื่อนที่วางอยู่ ข้อความในนั้นบอกว่า รับสมัครเด็กเสริฟ อายุระหว่าง 18-25 ปี หน้าตาดี สูง 170 ขึ้นไป รายได้มากกว่า 15,000 บาทต่อเดือน
จะมีใครเชื่อบ้างว่าเป็นเด็กเสริฟจะต้องมีคุณสมบัติแบบนี้ และจะมีรายได้ดีอย่างนี้
ผมรู้ว่ามันคงไม่ได้เป็นการเสริฟแบบธรรมดาแน่ๆ
ช่วงบ่ายวันต่อมา ผมลางานครึ่งวัน เพราะถ้าผมกลับมาพร้อมเพื่อนผมตอนเย็น เพื่อนมันคงสงสัย
ผมกลับมาที่บ้านพักช่วงบ่าย พอตกเย็นผมออกจากบ้านก่อนที่เพื่อนผมจะเข้ามา
ร้านที่ผมจะไปสมัครงาน อยู่ถนนสุขุมวิท ใกล้กับสุขุมวิท สแควร์
เมื่อใกล้เวลานัด ผมลงจากรถไฟฟ้า เดินตรงเข้าซอยตามที่อยู่ในหนังสือ
ในเวลานี้ดูสวยในซอย รถรา วิ่งกันขวักไขว่ ผมเดินไปด้วยจิตใจที่สับสน ผมไม่มั่นใจใดๆทั้งสิ้น
ถ้าไปที่ร้านแล้วเราหน้าตาไม่ดี เราจะโดนไล่มารึเปล่า
ถ้าทำงานแล้ว มีคนรู้จักมาเจอ จะทำยังไง
และ ถ้า ถ้า ถ้า…………….
ผมกลัว
ผมเดินกลับมาตั้งหลักที่หน้าปากซอยอีกครั้ง ผมอาจจะเดินขึ้นรถไฟฟ้า แล้วกลับบ้านไป ถ้าเพื่อนผมถาม ผมคงตอบว่าไปหาเพื่อนมา
สุดท้าย ผมตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปที่ร้านนั่นอีกครั้ง
.
.
ผมเดินเข้าไปเกือบสุดซอย เลียวซ้ายอีกนิดหน่อย ผมไม่เห็นว่ามันจะมีร้าน หรือผับอะไร
หรือว่าผมเดินมาผิด
ผมอาจกำลังเดินทางผิด
…………………………………….
มีรถจอดอยู่ในซอยเล็กนั้น ผมยืนงง หันซ้าย ขวา
ผมมองไปข้างหน้า มีเด็กหนุ่มเดินไปในซอยนั้น ผมตัดสินใจเดินตามเข้าไป
สุดปลายซอยเล็ก ผมเห็นร้านที่อยู่ในอาคารทาวเฮาส์ข้างหน้ามีแสงไฟระยิบ ระยับ มันดุต่างจากที่ผมคาดไว้ หน้าประตูทางเข้าดูเหมือนมีการกราบไว้บูชา สิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่
เด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับผม หันมองกลับมา
ผมยืนหยุดนิ่ง
ผมหันหลังกลับ แล้วเดินทางกลับบ้านพักของผมทันที
ผมไม่กล้า…………..
…………………………………………………………….
ลมจากนอกหน้าต่างรถเมล์มาพร้อมกับควันพิษ ผมสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด ผมไม่ได้อยากสูดควันพิษนั่นหรอก แต่มันเหมือนผมมีเรื่องหนักอกหนักใจอยู่ บางทีเราก็อาจต้องถอนหายใจยาวๆ เพื่อให้เกิดการผ่อนคลาย
ไม่แน่ ที่ผมไม่กล้าเข้าไปในร้านนั้น อาจเพราะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คอยดูแลผมอยู่ ดลบันดาลใจให้ผมเกิดความไม่กล้า
แทบทุกครั้งที่ผมขอพร จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ใดก็ตาม ผมมักจะขอว่า ให้ช่วยดลบัลดาลให้ผมเลือกในสิ่งที่ถูกที่ควร ผมมักจะไม่ขอให้ได้โน่น ได้นี่ เพราะผมรู้สึกว่า ผมกำลังเอาเปรียบใครบางคนอยู่
……………
กลับมาถึงบ้าน เพื่อนของผมนอนกันหมดแล้ว การทำงานโรงงานไม่ใช่สิ่งที่ง่ายนัก ขนาดพวกผมที่ค่อนข้างได้งานสบาย ไม่ต้องยืน หรือทำงานหนักๆทั้งวัน ยังเหนื่อย ถึงเหนื่อยมาก
ผมรีบเปลี่ยนใส่ผ้าเช็ดตัว ลงไปอาบน้ำที่ชั้นล่าง ไฟในห้องน้ำถูกเปิด ผมราดน้ำลงไปที่หัวผ่านลำตัว ซ้ำไปซ้ำมา เหมือนกับว่าต้องการปลดปล่อย หรือให้น้ำเหล่านั้นช่วยชำระความโง่เขลาของเด็กวัยรุ่นคนนึงที่กำลังทำในสิ่งที่ผิดมหันต์
ผมมองตัวเองเปลือยเปล่าที่กระจกเงา ทุกอย่างของผมในร่างกายไม่ด้อยไปกว่าใคร มีคนเคยชมผมว่าผมมีอะไรที่ไม่ธรรมดา และเขายังเคยบอกอีกว่าผมมีลูกล้อลูกชนที่น่าค้นหา
ผมควรจะทำยังไงกับชีวิต
ทำไมผมถึงคิดแต่เรื่องขายตัว คิดแต่จะหาเงินด้วยวิธีสบายๆ ผมน่ะมันแย่จริงๆ คงไม่มีใครคิดว่าสิ่งที่ผมกำลังจะทำเป็นสิ่งที่ถูกหรอก
ไฟในห้องน้ำถูกปิดลง ผมเตรียมตัวนอน เพื่อจะกลับไปเป็นพนักงานในโรงงานในวันพรุ่งนี้เช้า
…………………………………………….
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
