[12]
‘กูกลัวเป็นริดสีดวงว่ะ’สุดท้ายก็ตกลงกันไม่ได้ เลยตอบเลี่ยงไปแบบนั้น... กูหนอกู
“..ปู่..ไอ้เหี้ยปู่!!” เสียงเรียกเยี่ยงสุภาพชน(เขาไม่ทำกัน)พร้อมขนแขนที่ถูกกระตุกดึงทำให้ผมต้องกลับมาสู่ห้วงแห่งปัจจุบันอีกครั้ง
“อะไร?” ผมหันมาถามไอ้เงิงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าสุดเซ็ง
วันนี้ผมถูกไอ้เงิงบุกขึ้นไปลากถึงห้องนอนเพื่อมานั่งทำเหี้ยอะไรไม่รู้อยู่ที่ร้านเค้กหวานแหววกลางห้างดังตั้งแต่ชั่วโมงก่อนแล้ว.. แล้วผมก็ใกล้จะหมดความอดทนแล้วด้วย ไหนจะสายตาแปลกๆ ที่คนในร้านมองเรา(..มันก็น่าอยู่หรอก ชายฉกรรจ์สองคนในร้านเค้กสีชมพูเนี่ยนะ เอาอะไรคิดวะ?) ไหนจะกลิ่นหวานเลี่ยนที่ตลบอบอวลนี่อีกล่ะ? คลื่นไส้จะตายห่า บุหรี่ก็สูบไม่ได้อีก จากเซ็งๆ ก็ชักจะกลายเป็นหงุดหงิดมากขึ้นทุกนาทีแล้วผม
“มึงว่ากูหล่อยัง?” มันจัดเสื้อผ้าหน้าผมพลางมองนาฬิกาอย่างกระตือรือร้นสุดๆ
“หล่อเหี้ยๆ” ส่วนผมก็ตอบมันไปแบบไร้อารมณ์สุดๆ “ตกลงมึงจะบอกกูได้หรือยังว่าเรามาทำอะไรกันที่นี่?”
“ชู่ววว์ อย่าเอ็ดไป” ไอ้เงิงยกนิ้วแตะปาก หมอบลงต่ำจนคางแทบติดกับโต๊ะ ทำเสียงกระซิบกระซาบ “แค่มีผู้ชายตัวใหญ่สองคนมานั่งอยู่ที่นี่เขาก็มองกันอย่างสงสัยแล้ว มึงอย่ามาทำเสียงดังให้เขายิ่งแตกตื่นกันดิวะ ไอ้ห่า!”
“กูว่าท่าทางมึงตอนนี้ต่างหากที่น่าสงสัย” ผมทิ้งตัวพิงพยักเก้าอี้แล้วถอนหายใจแรงๆ ประกาศให้รู้ว่ากูกำลังเซ็ง!
ไอ้เงิงรีบยืดตัวตรงเหมือนเดิม มันหันไปยิ้มแห้งๆ ให้โต๊ะนักศึกษาสาวที่พากันมองมาอย่างหวาดระแวงทีนึง แล้วหันกลับมาพูดกับผมด้วยเสียงกระซิบกระซาบต่อ
“กูมานี่เพราะกูมีเป้าหมายอยู่แล้ว”
“ไหนล่ะเป้าหมายมึง? กูจะได้ช่วยพุ่งชนซะเลย จะได้จบๆ ไป”
“ไม่ได้เว้ย!” มันลืมตัวโวยวาย แต่ก็รีบตะครุบปากตัวเองแล้วลดเสียงลง “งานนี้มึงมาในฐานะเพื่อนพระเอก ห้ามทำตัวเด่นกว่าพระเอกอย่างกูเด็ดขาด โอเค้? ไม่งั้นกูโป้งมึงแน่”
มันชูนิ้วโป้งใส่ผมพร้อมกับคำขู่ที่คงไม่มีผู้ชายวัยสามสิบคนไหนในโลกเขาใช้ขู่กัน ..ผมมั่นใจเลยล่ะ
“นี่ที่กูเลือกมึงมาเป็นเพื่อนเพราะกูรู้ว่าสเป็คมึงต่างจากกูหรอกนะ และที่สำคัญคือมึงมีไอ้เก้าเป็นผัวเด็กละ..โอ๊ยยย!!” มันแหกปากร้องลั่นจนคนหันมองกันทั้งร้าน แต่พอรู้สึกตัวก็รีบตะครุบปากตัวเองเอาไว้อีกรอบ “เหี้ย! เหยียบตีนกู”
“กูอยากจะเหยียบหน้ามึงด้วยซ้ำ สัดเงิง”
“แหม พูดความจริงเข้าหน่อยทำเป็นเซนซิทีฟ..อ๊ะๆ..ไม่ได้กินกูหรอก” มันทำเป็นลอยหน้าลอยตาเมื่อหลบตีนผมได้ในครั้งที่สอง “ถ้ากูชวนไอ้หมอมาเดี๋ยวแม่งก็แย่งกูจีบอีก ไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดนั่นชอบแทงข้างหลังทะลุถึงเซี่ยงจี๊กูทุกที”
“สรุปว่ามึงจะมาจีบหญิง?”
“ถั่วต้ม! กูเล็งมาเกือบเดือนแล้ว วันนี้เวลาประมาณนี้ของทุกอาทิตย์ เธอจะต้องโผล่มาซื้อเค้กที่นี่เป็นประจำเลย”
“แล้วทำไมไม่มาคนเดียววะ แม่งเสียเวลากูรู้ไหม ทำตัวเป็นเด็กอนุบาลไม่กล้ามาเข้าห้องน้ำคนเดียวไปได้”
“มึงอย่าเพิ่งบ่นเป็นคนวัยหมดประจำเดือนดิวะ ไอ้ปู่ มึงดู! มึงดูรอบๆ ร้านแหวนแหวแต๋วแตกแบบนี้เนี่ยนะที่มึงจะให้กูเข้ามาคนเดียว? คนเขาจะได้หาว่ากูเป็นตุ๊ดพอดี”
“อ๋อ เพราะงี้มึงก็เลยพากูมา คนเขาจะได้คิดกันว่า..ถึงมึงจะตุ๊ด มึงก็เป็นตุ๊ดที่มีผัวแล้ว...งั้นดิ?”
“ช่ายยยย ..เฮ้ย!!” จู่ๆ มันก็ทะลึ่งพรวดลุกขึ้น จนผมต้องรีบตะครุบมันกลับลงมา
“เป็นเหี้ยไร?” เสียงผมลดลงเองโดยอัตโนมัติ
“กูลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย” มันทำหน้ากังวลเป็นจริงเป็นจัง ก่อนจะก้มมองเห็นมือผมยังจับอยู่ที่แขนมัน มันก็รีบสะบัดผมออก “ปล่อยกู เดี๋ยวคนเขาเข้าใจผิดกันหมด”
“เหอะๆ” ผมได้แต่ส่งเสียงแกนๆ แล้วกลับมาพิงพนักเก้าอี้เหมือนเดิม ในใจก็อดสงสัยไม่ได้ว่าบริษัทมันทำกำไรได้ทุกไตรมาสได้ยังไง ทั้งที่มีผู้บริหารปัญญาอ่อนแบบนี้ เหอะๆ
“เฮ้ย นั่นมัน..ไอ้เก้าไม่ใช่เหรอ?”
“หือ?” แค่ได้ยินชื่อไอ้เก้า คอผมก็หันไปเองโดยอัตโนมัติแล้ว ไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่าชื่อของมันเริ่มมีอิทพลต่อผมขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นใครวะ?”
“กูจะไปรู้ได้ไง..”
กลุ่มไอ้เก้ามากันหลายคนอยู่(..น่าจะเกินสิบ) แต่เด็กผู้หญิงที่ว่าคนนั้นเป็นคนเดียวที่เดินตีคู่มากับไอ้เก้า มีจับแขนบ้าง เกาะแขนบ้าง ชี้ชวนกันดูนั่นนี่ ยิ้มหัวเราะอยู่ด้วยกันสองคนราวกับตัดขาดจากโลกภายนอก.. เมื่อเช้ามันบอกผมว่าออกมาติวหนังสือ แต่ก็คงไม่แปลกหรอกมั้งที่หลังติวเสร็จเด็กๆ จะเข้ามาเดินเล่นในห้างกัน
ผมเผลอเหม่อมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกยากจะบรรยาย.. มันไม่ใช่ความรู้สึกหึงหวงหรอก แต่ผมว่ามันน่าจะเป็นอะไรที่ใกล้เคียงกับคำว่าสะท้อนใจมากกว่า ทั้งที่มีเด็กสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มวัยไล่เลี่ยเหมาะสมกันขนาดนี้อยู่รอบตัว ..แต่ไอ้เก้ามันก็ยังเลือกที่จะรักผม
ผมไม่รู้เลยว่าควรจะดีใจหรือเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นดี..
แล้วสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ทุกวันนี้มันถูกต้องแล้วงั้นหรือ?
“เฮ้ยปู่..” เสียงไอ้เงิงดึงผมให้หลุดออกจากภวังค์อีกครั้ง
“อะไร?” ผมดึงสายตากลับมามองที่คู่สนทนา
“มึงอย่าไปคิดเชียวนะว่าสองคนนั้นมันเหมาะสมกัน” ไอ้เงินพูดด้วยท่าทางจริงจัง “ไอ้เก้ามันเด็กมึง”
“.........” ผมมองหน้าเพื่อนโดยไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปาก
“ไอ้ปู่..” ไอ้เงิงเหมือนอยากจะพูดอะไรอีก แต่คราวนี้ผมชิงส่ายหัวก่อน
“เปล่า เงิง.. ไอ้เก้ามันหลานกู”
ไม่ว่ายังไงมันก็ยังเป็นหลานผม..
“ไม่ได้เหรอ? นี่...มินเป็นแค่กิ๊กก็ได้นะ”
“.........” เอิ่ม.. คงต้องขอแก้ต่างให้ตัวเองสักหน่อยล่ะนะ คือผมไม่ได้ตั้งใจจะมาแอบฟังใคร นี่ไม่ใช่จุดประสงค์ของผมอย่างแน่นอน จริงๆ แล้วผมตั้งใจจะมาเข้าห้องน้ำ มาหาที่สูบบุหรี่ ก็หลังจากที่ไอ้เงิงมันเจอเป้าหมายของมันแล้ว พุ่งตัวเข้าไปชาร์จโดยทำทีว่าเป็นเรื่องบังเอิ๊ญบังเอิญเจอกันอีกแล้ว..อะไรประมาณนั้น แล้วเป้าหมายของมันก็ดันมีท่าทีว่าจะสนใจเพื่อนพระเอกอย่างผมมากว่าพระเอกอย่างมันขึ้นมาซะงั้น ก็อย่างว่าแหล่ะ คนมันหล่อ ต่อให้ได้เป็นแค่เพื่อนพระเอก ความหล่อมันก็ยังพุ่งไปกระแทกเบ้าตานางเอกได้อยู่ดี ฮ่ะๆๆ เพราะงี้ผมก็เลยต้องรีบจรลีหลีกลี้ออกจากฉากเพื่อให้พระเอกเขาได้เด่นคนเดียวสมใจไงล่ะ
แต่ก็ดันมา.. เจอวัยรุ่นสารภาพรักกันหน้าห้องซ้ำซะได้
ไม่มีทำเลที่มันเข้าท่ากว่านี้แล้วหรือไงวะ? กูจะเยี่ยวก็เข้าไปเยี่ยวไปได้ จะหันหลังกลับก็ดันอยากรู้ตอนต่อไปอีก
เอ๊.. นี่กูเป็นผู้ใหญ่ประเภทไหนแน่วะเนี่ย?
“ไม่ดีหรอก” เสียงของวัยรุ่นชายที่หน้าละม้ายคล้ายวัยรุ่นที่บ้านผมเป็นฝ่ายพูดบ้าง “เราไม่อยากนอกใจคนที่เรารัก”
“.........” ผมถอยหลบไปพิงหลังกับกำแพง ควักบุหรี่ออกมาจุดสูบฆ่าเวลา
“แล้วอีกอย่าง มินมีความสุขเหรอ กับการที่ได้เป็นแค่ที่สองน่ะ?”
“มิน.. แต่มินชอบเก้า”
“.........” ผมอดใจชะโงกออกไปดูอีกสักทีไม่ได้
“เราขอโทษนะ..”
“.........” ผมไม่เห็นสีหน้าของเด็กผู้หญิง เพราะเธอคนนั้นหันหลังให้ผม
แต่สีหน้าของเด็กผู้ชาย.. แววตาว่างเปล่าที่เด็กนั่นกำลังใช้มองอีกฝ่าย..
แววตาที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นมาก่อน
“ไอ้เก้า..”
“กลับมาแล้ว..” กว่าผมจะกลับถึงบ้านก็เย็นย่ำ เห็นไฟในห้องเปิดอยู่ก็รู้แหล่ะว่าไอ้เก้าคงมาถึงและเตรียมมื้อเย็นเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว แต่นึกแปลกใจนิดหน่อยก็ตรงที่ไม่เห็นมันวิ่งดี๊ด๊าออกมาต้อนรับกันเหมือนทุกทีนี่แหล่ะ
แต่ความสงสัยของผมก็หมดไปทันทีที่เดินเข้ามาถึงกลางบ้าน เพราะผมเจอไอ้เก้ามันฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะกินข้าว..
“เก้า.. ไอ้เก้า” ผมเอาตีนไปเขี่ยๆ ตีนมัน
“หือ.. ปู่ดิน กลับมาแล้วเหรอครับ?” มันงัวเงียขึ้นมาขยี้หูขยี้ตาถาม
“ทำไมมานอนตรงนี้?”
“ผมคิดถึงปู่ดินจัง” อยู่ดีๆ มันก็คว้าเอวผมไปกอดเฉย แถมยังเอาหน้ามาซุกๆ ท้องกันอีก
“เป็นอะไรไป? วันนี้มีอะไรหรือไง?” ผมลูบหัวมัน ฉากสารภาพรักเมื่อตอนบ่ายๆ ย้อนกลับเข้ามาในหัวอีกรอบ
“ตอนเย็น.. หม่ามี้โทรมา” ข่าวสารที่ได้รับทำให้ผมต้องเลิกคิ้วสูง
“ว่าไงล่ะ?”
“หม่ามี้ถามว่าผมไปดูคอนโดไว้บ้างแล้วหรือยัง..” มันยังพูดอู้อี้กับท้องของผมต่อไป
“เออ กูก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย งั้นเดี๋ยววันหยุดหน้ากูพาไปตระเวนดูเอาไหม?”
“ไม่เอา” มันส่ายหน้ารัวๆ แถมยังกอดเอวผมแน่นกว่าเดิมอีก
“เก้า..”
“ผมอยู่กับปู่ดินต่อไม่ได้เหรอ?” มันเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยดวงตารื้นๆ
“กูก็.. ไม่ได้ว่าหรอกนะ ถ้ามึงจะอยู่ที่นี่ต่อ.. แต่มึงไม่อยากมีคอนโดเป็นของตัวเองเหรอ? มันอิสระดีนะ แล้ววัยรุ่นก็รักอิสระจะตายไป”
“แต่ผมรักปู่ดิน”
“.........” เจอไม้นี้ผมก็อึ้งไปเหมือนกัน
“ผมอยากอยู่กับปู่ดิน.. ให้ผมอยู่กับปู่ดินต่อนะ ผมไม่อยากได้คอนโด ผมไม่อยากได้อิสระ ที่ผมอยากได้มีแค่ปู่ดินกับช่วงเวลาที่ได้อยู่กับปู่ดินเท่านั้น”
“เก้า..”
“นะครับ.. นะ อย่าไล่ผมไปไหนเลยนะครับ” สายตาออดอ้อนและเปี่ยมไปด้วยรักที่กำลังมองมา จู่ๆ ก็ถูกซ้อนทับด้วยสายตาว่างเปล่าที่ได้เห็นไปเมื่อตอนบ่าย...
“ปู่ดิ..อืมมม”
รู้ตัวอีกที.. ผมก็โน้มหน้าลงไปจูบไอ้เด็กขี้อ้อนเข้าให้แล้ว
“เอ๊ะ ปู่ดิน..ทำไมวันนี้..” ไอ้เก้าดูจะยังตั้งตัวไม่ติด เพราะหลังจากถูกจูบชุดใหญ่ชนิดหายใจหายคอแทบไม่ทัน มันก็ถูกผมจู่โจมจับลอกคราบต่อทันที
“เงียบเถอะน่า หรือไม่อยาก?” ผมดึงเสื้อออกจากหัวมันได้สำเร็จ ก็เริ่มแกะเข็มขัดตัวเองบ้าง
“ไม่ได้บอกว่าไม่อยากสักหน่อย..” มันพูดอุบอิบแก้มแดง น่ารักซะไม่มีล่ะ
“งั้นมานี่” ผมดึงแขนมันมาที่โซฟา ผลักให้ล้มหงายลงไป แล้วก็โถมตัวตามไปทับทันที
“อื้อออ” ไม่มัวพูดพล่าม ผมเริ่มบรรเลงเพลงจูบแบบมาราธอนกับมันอีกรอบ มันเองก็สู้ไม่ถอย ผลัดกันไล่ผลัดกันล่าจนกลิ้งตกลงมาจากโซฟาทั้งคู่ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีใครใส่ใจ จนเกือบขาดอากาศตายทั้งคู่นั่นล่ะถึงได้ยอมผละออกจากกัน
จากนั้นผมก็เริ่มต้นไซร้คอมัน มือก็ลูบจากข้างล่างขึ้นบนมาเรื่อยๆ จนมาบรรจบกับริมฝีปากที่หัวนมมันพอดี มันครางอืออาแอ่นอกรับทั้งปากทั้งมือที่ผมผลัดกันดูผลัดกันบี้หัวนมมันแบบสลับข้างไปมา เมื่อเล่นกับหน้าอกมันจนหนำใจผมก็เริ่มไซร้ต่ำลงมาเรื่อยๆ มาถึงสะดือผมก็ลงลิ้นคว้านคลึงในร่องจนได้ยินเสียงมันร้องซี้ดซ้าดไม่ขาดปาก พอใจก็ลากลิ้นต่อมายังส่วนที่อยู่ต่ำกว่า ผมดึงกางเกงกีฬาขาสั้นที่มันชอบใส่อยู่บ้านลงได้โดยง่าย มันผวานิดหน่อยตอนที่ผมก้มลงไปซุกไซร้เนินขนของมัน กลิ่นเฉพาะตรงนั้นของมันกระตุ้นอารมณ์ผมได้อย่างไม่น่าเชื่อ..
“ปู่..ปู่ดิน..” เสียงเรียกดังขึ้นพร้อมๆ กับที่ผมจับลูกชายที่เริ่มขยายอยู่ตรงหน้าขึ้นมารูด หน้าของเจ้าของมันแดงก่ำเพราะแรงอารมณ์ อกแน่นๆ ที่กระเพิ่มขึ้นลงถี่ๆ ก็ดูเซ็กซี่ไม่หยอก ผมยิ้มให้อีกฝ่าย ก่อนจะก้มลงไปใช้ปากลองชิมรสชาติของไอ้เก้ามันเป็นครั้งแรก..
อืม...ก็...ไม่ได้แย่อย่างที่คิด
“อื้อ..ปู่..ปู่ดิน..ปู่ดิน..” ยิ่งได้ยินมันร้องผมก็ยิ่งฮึกเฮิมที่จะทำ
“อา..ปู่ดิน..อา..อือ..” ทำอย่างตั้งใจ
“อือ..อืม..อือ..” ทำอย่างสุดความสามารถ
“ปู่ดิน..ปู่ดิน..ปู่ดิน..ผม..ปู่..อื้อ..” ทำจนมันแตกคาปากนั่นแหล่ะ
“แค่ก แค่ก” เล่นเอาสำลัก.. ไอ้บ้าเอ๊ย! จะแตกก็ไม่บอก
“ปู่ดิน! ขอโทษ ผมขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ” มันหันซ้ายหันขวา คว้าได้ทิชชู่บนโต๊ะกระจกก็ดึงเอามาเช็ดปากเช็ดหน้าให้ผม
“อืม ช่างเหอะ” ผมบอกแล้วเริ่มจูบมันอีกรอบ..
“ปู่ดิน.. แล้วของปู่ดินไม่เอาออกเหรอ?” ไอ้เก้าถามผมหลังทุกอย่างสงบลง และเราก็นอนกอดกันอยู่บนพื้นพรมหน้าโซฟามาพักหนึ่ง
“อือ ไว้ก่อนก็ได้” ผมตอบทั้งที่หลับตาอยู่..
ไม่คิดเลยว่า..
เพียงแค่นึกภาพว่าดวงตาว่างเปล่าคู่นั้นกำลังมองมาที่ผม...
มันจะทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหวได้ขนาดนี้
หวั่นไหวอย่างที่ไม่ได้รู้สึกมานาน.. หวั่นไหวจนทำอะไรที่ไม่เคยคิดว่าจะทำ..
ทั้งที่คิดว่าพร้อมจะยอมปล่อยมือทุกเมื่อถ้าอีกฝ่ายต้องการแท้ๆ
แต่... เฮ้อออออ
ดูท่าว่าผมจะประเมินตัวเองสูงเกินไปหน่อย...
“ผมสงสัยมาพักนึงแล้ว” มันพูดไปก็ลูบเป้ากางเกงผมเล่นไปด้วย
“อะร?”
“ทำไมของปู่ดินตื่นยากจัง?”
“มันไม่ได้ตื่นยากอะไรหรอก ถ้ามึงรู้จักปลุกน่ะ” ผมลืมตาขึ้นมายิ้มเย้ยๆ ไอ้คนที่เริ่มจะทำหน้าหัก
“ปู่ดินจะบอกว่าผมไม่มีฝีมือหรือไง?” มันผุดลุกขึ้นนั่ง ขณะที่ผมยกมือมาซ้อนไว้ใต้หัวตัวเอง
“ควรพิจารณาตัวเองได้แล้ว ไอ้ลูกแมว”
“งั้น..” มันทำท่าว่าจะก้มลงไปถอดกางเกงผม แต่ผมดึงขอบกางเกงตัวเองไว้ก่อน
“เดี๋ยวๆ ใจเย็น คืนนี้มึงได้อมแน่ไม่ต้องห่วง ..แต่กูว่าเรามาตกลงอะไรกันสักอย่างก่อนดีไหม?”
“อะไรอ่ะ?” มันทำหน้าหมางง แต่ผมไม่ได้ตอบทันที ผมเหยียดแขนข้างหนึ่งออก และมันก็ล้มตัวลงนอนหนุนอย่างรู้งาน
“เป็นเมียกูไหม?”“ไม่เอา!”
“คิดสักนิดสิมึง แหม่” รีบตอบเชียว
“ไม่เอาอ่ะ” มันผุดลุกขึ้นนั่งอีกรอบ “ผมจะเป็นเจ้าบ่าว แล้วก็อยากได้ปู่ดินเป็นเจ้าสาว แล้วปู่ดินก็ตอบตกลงเป็นเจ้าสาวให้ผมแล้วด้วย ปู่ดินห้ามกลับคำนะ ลูกผู้ชายคำไหนต้องคำนั้น”
“พูดอะไรของมึง?” ผมล่ะไม่เห็นจะเข้าใจสักนิด ผมไปตอบตกลงเป็นเจ้าสาวมันตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?
“ผมนึกแล้วว่าจะต้องมีวันนี้ โชคดีที่ผมเป็นคนรอบคอบ” ว่าแล้วมันก็ลุกเดินหายเข้าไปในห้องของตัวเอง เออ ก็เดินโทงๆ ไปทั้งที่ไม่ได้ใส่อะไรสักชิ้นนั่นแหล่ะ ผมผุดขึ้นนั่งบ้าง สักพักมันก็กลับออกมาพร้อมลูกชายที่แกว่างไปแกว่งมา..เฮ้ย ไม่ใช่แล้ว! มัวมองอะไรเนี่ยกู? มันกลับออกมาพร้อมโทรศัพท์มือถือเว้ย!
“มึงมีคลิปเด็ดเหรอ?” ผมแซวทั้งที่ยังงงๆ อยู่
“เด็ดโคตรๆ” มันยกยิ้มมุมปากจนผมเริ่มรู้สึกเอะใจ “ฟังสิว่าเสียงใคร”
แล้วมันก็เริ่มเปิดคลิปเสียงที่อัดไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ให้ฟัง..
“อย่าเอากูเป็นหมอนข้างแบบเมื่อคืนอีก” นี่มันเสียงผมนี่หว่า
“ทำไมล่ะ?” แล้วนี่ก็เสียงไอ้เก้า
“เพราะกูไม่ใช่หมอนข้างไง” ทำไมเสียงผมฟังง่วงๆ เพลียๆ ชอบกล
“ทีอายศยังทำได้เลย” อืม..
“มันเมา แล้วก็ใช่ว่ากูชอบ” เฮ้ย จำได้แล้ว! นี่มันวันที่ไอ้เงิงกับไอ้หมอมากินเหล้าที่นี่ครั้งล่าสุดนี่หว่า
“แต่ผมชอบนอนกอดปู่ดินนะ” แล้วผมก็เมา
“ไปกอดเทดดี้แบร์ที่หม่ามี้มึงซื้อให้ไป” ใช่ๆ แล้วคืนนั้นไอ้เก้ามันก็มาขอนอนกับผม
“แต่มันไม่อุ่นเหมือนตัวปู่ดินนี่นา” แล้วก็เป็นคืนที่เราทำอย่างว่ากันครั้งแรก โดยที่สติผมไม่ครบร้อยเท่าไหร่
“อือ..” ใช่เลย คืนนั้นแหล่ะ!!
“ปู่ดิน..”
“อือ..”
“เป็นเจ้าสาวผมเหอะนะ”“อือ..” “ไอ้เก้า..” ผมมองหน้าเจ้าของคลิปอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“คร้าบ~” ส่วนมันก็ยิ้มหน้าบานแฉ่ง
“มึงเล่นทีเผลอกับกูเรอะ?!!” ผมคว้าคอมันได้ก่อนที่มันจะลุกหนี จากนั้นก็ลงมือยีหัวมันด้วยกำปั้นแบบเน้นๆ ด้วยความเจ็บใจ
“อ๊ากกกกก เจ็บๆๆๆๆๆๆ ปู่ดิน เจ็บบบบบบบ” มันดิ้นพล่าน แต่ผมเอาสองขาล็อกเอวมันไว้แน่น ส่วนสองมือก็ทำหน้าที่ต่อไปจนสาแก่ใจนั่นแหล่ะ ถึงได้ปล่อย
“โหดร้าย..” มันตัดพ้อน้ำตาซึม จมูกแดง แก้มแดง เห็นแล้วก็อดจับมาฟัดอีกรอบไม่ได้ แต่คราวนี้ด้วยปากกับจมูกของผมนะ ไม่ใช่กำปั้น
“ปู่ดินน..อื้อ...” เป็นอีกครั้งที่มันตั้งตัวไม่ติดเพราะถูกผมพุ่งเข้าใส่จนล้มกลิ้งไปกับพื้นทั้งคู่
“เป็นไง?” ผมยอมผละออกตอนที่เกือบขาดใจตายกันอีกรอบ
“แฮ่ก แฮ่ก.. ขออีก” มันยังจะมาทำหน้าทะเล้นใส่ ผมก็เลยดีหน้าผากมันไปที ก่อนล้มตัวนอนข้างๆ
“เจ็บนะ ปู่ดินเล่นแรงตลอดอ่ะ” มันบ่นกระปอดกระแปด แต่ผมไม่ได้สนใจนัก
ตอนนี้ที่ผมกำลังสนใจอยู่ก็คือ.. ผมไปตกลงรับปากเป็นเจ้าสาวมันแล้ว ..แล้วทีนี้ผมจะทำยังไงต่อดีวะ?
จะต้องพลิกเกมยังไงถึงจะกลับมาได้เปรียบ? งืมๆๆ
“ปู่ดินเป็นลูกผู้ชายใช่เปล่า? พูดแล้วต้องไม่คืนคำนะ” มันทำพูดเสียงเล็กเสียงน้อย แล้วก็แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตที่เหลืออยู่ไม่กี่เม็ดของผมไปพลาง
“เออ กูเป็นเจ้าสาวให้มึงก็ได้!” และในที่สุดผมก็คิดออก!
“จริงนะ?!” มันผุดลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางดีใจ
“จริง” ผมยันตัวลุกขึ้นนั่งบ้าง
“เย้~!! ผมรักปู่ดินที่สุดในโลกเลย” แต่ก็ถูกมันโถมเข้าใส่จนล้มลงไปอีกรอบ
“อืมๆ แต่มีข้อแม้นะ”
“อะไรอ่ะ?” มันคลายวงแขนออกจากรอบคอผม มองมาด้วยสายตาระแวดระวัง
“มึงต้องเป็นเมียกู” นี่ล่ะทางออกเริ่ดๆ ของผม
“อะไร?” มันทำหน้าไม่เห็นด้วย แต่ก็เหมือนจะงงๆ ด้วย “ก็ปู่ดินรับปากเป็นเจ้าสาวผมแล้วไง”
“ก็ใช่ไง กูเป็นเจ้าสาวมึง ส่วนมึงก็เป็นเมียกู”
“ง่ะ”
“งานนี้ไม่มีใครเสีย”
“.........” มันเริ่มคิดแล้วเว้ย ท่าทางมันกำลังคิดหนักด้วยนะนั่น ฮ่าๆๆๆ
“แล้วกูก็เป็นผู้ชายรักเมียด้วยนะ” ต้องโฆษณาชวนเชื่อสักหน่อย
“จะดีเหรอ?” ในที่สุดมันก็ถามออกมา ด้วยหน้าตาที่ก่งก๊งมากอ่ะ
“ก็แล้วแต่มึง กูไม่บังคับหรอก” ผมทำเป็นยักไหล่เหมือนว่ามันไม่สำคัญอะไรมากมาย แต่ในใจนี่ลุ้นเยี่ยวแทบเล็ด
“งั้นก็..” มันยังดูลังเล
“ก็..” ส่วนผมก็ลุ้นได้อีก
“ก็ได้มั้ง”
“งั้น..”
“แต่..”
“แต่?”
“ปู่ดินต้องเป็นเจ้าสาวผมแน่ๆ นะ”
“แล้วก็..”
“อะไรอีก?”
“ถ้าผมเป็นเมีย ปู่ดินก็ต้องรักผมมากๆ นะ แล้ว..”
“เออน่า” ผมไม่รอฟังอะไรแล้ว โถมตัวเข้าใส่จนมันร้องเสียงหลง
“เหวอออ เดี๋ยว ปู่ดิน ปู่ดินจะทำอะไร?” ไอ้ตัวดีดิ้นกระแด่วๆ อยู่ใต้ตัวผมอย่างคนตั้งหลักไม่ทัน
“ก็ทำหน้าที่ผัวมึงไง”
“ปู่ดินบ้า...”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
เอาเถอะ ในเมื่อทำใจให้ปล่อยมือไม่ได้
ผมก็จะขอกอดรัดมันเอาไว้ให้แน่นเท่าที่สองแขนของผมจะมีแรงเลยแล้วกัน..
---------------------------------------
กลับมาแว้ววววว~~
เกือบสองเดือนเต็มที่หายหัว ไม่มีอะไรจะแก้ตัว นอกจากกราบขออภัยงามๆ ที่ร่องอก(?)สักสามที งุงิ
กลับมาคราวนี้ พร้อมกับข่าวดีที่ทุกคนรอคอย ก็คือ..
ตอนหน้าจะได้รู้แล้วนะจ๊ะ ว่าใครจะเสียตับ ......จะตรงกับที่คิดไว้ไหม? จะมีอะไรพลิกอีกหรือเปล่า? เดี๋ยวได้รู้เลย
และ !!
ตอนหน้าเป็นตอนจบจ้ะ .......... :”D
อ้ะ อนุญาตให้ช็อคได้ 3 วิฯ
1
2
3
โอเค ว่ากันต่อเลยนะ
ไม่ได้รีบจบหรืออะไรนะจ๊ะ
แต่เพราะเรื่องนี้คือเรื่องสั้นไง หากจะยืดเยื้อกว่านี้ก็เกรงว่ามันจะไม่สั้นแล้ว
ทีนี้ก็ถึงคำถามนะจ๊ะ
ไวท์อยากรู้ว่ามีใครสนใจรวมเล่มเรื่องนี้ไหม?
คือตอนแรกก็ไม่ได้มีแผนว่าจะทำเรื่องนี้หรอก
แต่จู่ๆ ก็มีอารมณ์แบบว่า..เออ ไหนๆ ก็เขียนออกมาแล้วเนาะ ก็อยากจะได้เป็นหนังสือเก็บไว้เป็นที่ระลึกเหมือนกัน อะไรงิ
และแน่นอนว่าถ้าทำเป็นเล่มก็คงจะไม่ได้มีเนื้อหาเท่านี้แน่
ก็คงจะมีตอนพิเศษเพิ่มอีกสัก 10 ตอนเป็นอย่างน้อย ให้มันได้สัก 180-200 หน้า ที่พอจะทำเป็นรูปเล่ม
แล้วก็อาจมีเรื่องของตัวละครอื่นๆ ในเรื่องร่วมด้วย ส่วนราคาก็คงจะอยู่ที่ 200+ บาท
ก็ลองๆ ถามดูก่อนนะจ๊ะ ยังไม่ได้ตัดสินใจอะไร
ถ้ามีคนสนใจมากพอที่จะทำก็ว่าจะทำ แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร ไวท์ก็แค่ไปเขียนเรื่องใหม่ต่อ มันก็เท่านั้นแหล่ะ
อืม ใครคิดยังไงก็บอกกล่าวกันได้นะ
ขอบคุณจ้ะ :”)
โพลล์
หัวข้อ: [SF] My Boyfriend is Grandpapa. ♥ (อ่าน 234780 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก