มาแล้วววววววววววว
ขอโทษที่นานนะคะ T^T ลากเลือดมากเลยตอนนี้บ่องตง?
ไอ้ตอนแต่งไม่เท่าไหร่ แต่ตอนมานั่งอ่านใหม่นี่มันเป็นอะไรที่เกินบรรยายจริงๆนะคะ
หึหึหึ..
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Take off ur Pants!!
Episode 11
‘ HOW EVIL DO YOU THINK I COULD BE.’
มึงคิดว่ากูจะชั่วได้สักแค่ไหนล่ะ!!!!!!!Pla’s Part }พี่เป๊ปกับไอ้นั่นเข้าไปอยู่ในห้องพี่เพ้นท์ได้พักใหญ่ๆแล้ว ก็ไม่รู้ว่าพวกเขาเข้าไปทำอะไรกัน .. ไม่รู้อ่ะ คือ ปลาไม่ได้ใสซื่อนะ แต่.. ปลาไม่รู้ว่าพี่เป๊ปจะทำอะไร แบบ ประเภทไหนไง
เชือก.. ยา.. เข็มขัด คัทเตอร์.. อืม รึของเล่น ไวเบรเตอร์เหรอ.. อันนี้แหละที่ปลาไม่รู้ ถึงปลาจะไม่เคยโดน แต่นิสัยอย่างพี่เป๊ป ปลาว่าอย่างน้อยเขาก็ต้องเคยลองที่ว่ามาข้างต้นจนครบหมดแล้วแน่ๆ แต่คิดว่าปลาจะสงสารไอ้นั่นเหรอ เหอะ จู่ๆก็มาต่อยกันแบบนั้น!?
เพล้ง! เสียงของแตกเบาๆที่ลอดออกมาจากในห้องของพี่เพ้นท์ทำให้ปลาขมวดคิ้ว พี่เป๊ปจะเป็นอะไรรึเปล่า? อืม.. แต่ปลาว่าคงไม่ -.- เดินเข้าไปใกล้ๆห้องพี่เพ้นท์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ปลาเอาหูแนบประตูดู ฮื่อ! ฟังไม่รู้เรื่องอ่ะ ประตูก็ปิดสนิท ลองก้มมองใต้ประตูก็เห็นแค่แสงลอดผ่าน เสียดายจัง อยากดูอ่ะ ฮึ
ปลาลุกขึ้นยืนเหมือนเดิม จะว่าไปครอบครัวพี่เพ้นท์คงรวยน่าดู ห้องถึงได้บิ้วท์อินหรูขนาดนี้ ผนังทั้งห้องเป็นหินแกรนิตดำทมิฬเชียว ฮ่ะๆ แอบหลอนอ่า
.. เอ๊ะ
คิ้วขมวดเข้าหากันอีกรอบ เมื่อลองเอามือเคาะกับกำแพงแล้วเสียงมันดูไม่แน่นอย่างที่คิด? ปลาลองเดินไปเคาะกับผนังห้องรอบอื่น เสียงดึก กึก กึก แน่น แต่ว่าพอลองมาเคาะตรงส่วนกั้นห้องนอนของพี่เพ้นท์ เสียงมันกลับดูกังวานบอกไม่ถูก..
ผนังตรงนี้ไม่ใช่หินอ่อน
แต่มันคือ.. ผนังกระจกติดฟิล์มดำเหรอ?
...
Tong’s Part } “พี่ตอง!?”
ขาหยุดชะงัก หันไปมองตามเสียงเรียก คนเรียกชื่อกูเป็นเด็กผู้ชายตัวขาวๆ ผมสีน้ำตาล ใส่แว่นตาไอ้ทรงที่มันฮิตๆกัน ที่มันใหญ่ๆเหมือนอาราเร่ ส่วนอีกคนก็สูงๆหน้าจืดๆ ผมดำ กูคุ้นหน้าสองตัวนี้มันนะ ขมวดคิ้ว ..มันเหมือนจะนึกออก แต่กูก็นึกไม่ออกว่ะ
“ใครวะ” ผมถามออกไปทั้งที่ปากยังคาบบุหรี่อยู่ ไอ้เด็กตัวขาวนั่นชะงักไปแป๊ปนึงก่อนจะชี้ที่ตัวเองแล้วตอบออกมา
“เพ้นท์เองครับพี่ แล้วนี่ ธนู”
“...” เพ้นท์กับธนูเหี้ยไหนวะ! แล้วเหมือนหน้าผมมันจะแสดงออกมากไปไหน ไอ้เด็กตัวขาวทำหน้าเซ็ง ไอ้คนที่โดนเรียกว่าธนูถึงออกตัวพล่ามต่อ
“พวกผม เพื่อนคณะเดียวกันกับไอ้เป๊ปครับ” พูดด้วยหน้าแหยๆเหมือนไม่ค่อยเต็มใจ ส่วนไอ้เด็กเพ้นท์ก็ทำปากขมุบขมิบ ..วอนเหรอพวกเด็กสัด กูไม่ได้ขอให้มึงแนะนำตัวซักนิด เสือกเสนอหน้าเองแล้วทำสันดาน.. “อ้าว พี่จะไปไหนอ่ะ”
ไอ้เด็กธนูร้องเรียกตอนกูหันหลังเดินหนีพวกมัน หันไปมองแล้วเลิกคิ้วถาม มันจะเสือกทำห่าไรวะ
“หาข้าวแดก” ผมบ้าจี้ตอบออกไปแล้วเตรียมออกเดินต่อ กูไม่ได้มีอารมณ์อยากจะสร้างปฏิสัมพันธ์กับใครทั้งนั้น กูหิว กูง่วง กูแฮงค์ ไอ่สัด! แต่เสียงหนึ่งก็ร้องถามแทรกขึ้นมาก่อน ..ซึ่งมันทำให้ผมชะงัก
“พี่จะไม่ไปหาไอ้เป๊ปเหรอวะ!”
หา?
“..ไปหามัน? ทำไม?” ผมหันไปถามมันอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก พอได้ยินคำตอบผมไอ้คนที่ไม่ได้พูดก็เลิ่กลั่กขึ้นมาแปลกๆซะงั้น ในขณะที่ไอ้แว่นอาราเร่ยังหน้าเครียดพร้อมยิงคำถามต่อ
“ไอ้เป๊ปไม่ได้โทรหาพี่เหรอ?” ผมโยนบุหรี่ทิ้งกับพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบดับไฟลวกๆเพราะไม่มีอารมณ์จะดูดต่อ จ้องหน้ามันสองตัวอย่างไม่เข้าใจในสถานการณ์เท่าไหร่นัก แต่เซนส์มันบอกประมาณว่าแม่งมีเรื่อง ไอ้เด็กพวกนั้นหันไปมองหน้ากันเอง ก่อนที่ไอ้เด็กแว่นจะหันมาโพล่งใส่หน้าเครียดพร้อมขยี้หัวตัวเองไปด้วย
“วันนี้ไม่มีใครโทรหาพี่เหรอวะ?” ผมนึกย้อนไป โทรเหรอ ก็ไม่มีนี่หว่า .. รึว่า…
“ไอ้เป๊ปมันเปลี่ยนเบอร์แล้วนะพี่”
“!!!..”
ชิบ..!
...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมยืนอยู่หน้าห้องคอนโดหนึ่งที่ไอ้เด็กเพ้นท์เป็นพามา มันเดินไปเคาะประตูแต่ก็ไม่มีใครออกมาเปิด
“เคาะทำควายไรวะ ไหนบอกนี่ห้องมึง” ผมพูดไปแบบหัวเสีย ไอ้เพ้นท์จิ๊ปากแล้วหันมามองผมเหมือนกลั้นอารมณ์ตัวเอง ผมเลิกคิ้วใส่มัน
“ห้องผม..แต่คีย์การ์ดอยู่ในห้องไงวะ! แม่งง กูจะไปเปลี่ยนเป็นระบบตรวจนิ้วมือละแม่งเอ๊ย” ประโยคหลังมันหันกลับไปพูดกับตัวเอง แน่ล่ะ ถ้าพูดกับกูนี่ศพคงไม่สวย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “มึงถอยไป” ผมพูดด้วยความรำคาญแล้วผลักไอ้แว่นออกจากหน้าประตู มันไถลไปทางอื่นจนพ้นทาง ผมมองประตูที่ต้องปลดล็อกด้วยคีย์การ์ดนั่นอย่างเบื่อหน่าย เดินถอยหลังไปสองสามเก้า ไอ้แว่นเพ้นท์มองกูด้วยสายตางงๆแกมไม่พอใจ ก็ไม่พูดเหี้ยอะไรให้มากความกว่านี้
เสียงกลอนประตูลั่นดังกรึกใหญ่ๆ เมื่อผมพุ่งตัวเข้าไปถีบประตูตรงหน้าสุดแรง! ไอ้แว่นเพ้นท์อ้าปากค้าง
“ไอ้เหี้ยยยยยย พวกมึงเป็นผัวเมียกันจริงๆด้วยยยย!!!!” มันแผดเสียงเหมือนโดนเชือด แต่ผมไม่ได้สน แม่งประตูยังไม่เปิดอีก กูเงื้อตีนอีกรอบ ไอ้เพ้นท์ตาลีตาเหลือกโผตัวมาขวางหน้าตรงหน้าผม อ่อ.. ชาว Masochism? อยากโดนตีนกู จัดไป..
แกร๊ก.. “พวกพี่ทำอะไรอยู่น่ะ..” ทุกอย่างหยุดลงเมื่อบานประตูถูกดันออกพร้อมกับใบหน้าที่หวานไม่แพ้เสียงโผล่ออกมา ในขณะที่ตีนกูกับท้องไอ้เพ้นท์ห่างกันไม่ถึงคืบ .. เห็นหน้ามันแล้วก็คิ้วกระตุก ไอ้เด็กนี่สมองกูเสือกจำมันได้ดีเลยทีเดียวครับ
ไอ้ปลา .. เด็กไอ้เป๊ปเปอร์
“อ่ะ ปลา เป๊ปมันไม่ได้.. โทรหาพี่ตองเหรอ?” ไอ้ธนูเป็นคนพูดออกไป เด็กปลาเลื่อนสายตามาจ้องหน้าผมเต็มๆตา ถึงผมจะจำหน้ามันได้ แต่ก็ใช่ว่ามันจะจำหน้าผมได้ เพราะนอกจากจะไม่เคยพูดคุยกัน ไอ้ปลามันก็น่าจะยังไม่รู้อีกด้วยว่าเมียกูมีผัวแล้ว
“พี่ตอง แฟนพี่เป๊ปใช่มั้ยครับ?”
..หรือไม่ใช่วะ
“อืม” ผมตอบรับห้วนๆ ไอ้ปลายิ้มรับแล้วขยับตัว เปิดบานประตูออกกว้างๆเป็นการเชิญให้เข้าไปกลายๆ กูเดินเข้าไปโดยที่เพื่อนไอ้เป๊ปสองตัวนั้นไม่ได้ตามเข้ามาด้วย ระหว่างที่ไอ้ปลาปิดประตู ผมก็มองไปรอบๆห้อง พร้อมกับเสียงห้าวติดหวานนั่นเริ่มพล่าม
“พี่เป๊ปโทรไปหาพี่ แต่ว่าไม่มีคนรับ ดีจังที่พวกพี่เพ้นท์พามาส่ง” มันยิ้มหน้าระรื่นแล้วเดินนำมานั่งที่โซฟา ตกลงนี่มันเรื่องเหี้ยอะไรกันวะ กูสับสนนะเนี่ย พวกแม่งพากูมาอยู่กับไอ้เด็กนี่ทำไม แล้วไหนเมียเด็กกู?
“มึงรู้เหรอว่ากูเป็นใคร” ผมถามคำถามแรกใส่มันด้วยภาษาพ่อขุนรามตามใจกู ไอ้ปลาชะงักมือที่กำลังจะแกะถุงขนมลง มันหันมามองผม
“พี่ตองก็เป็น.. แฟนของพี่เป๊ป”
“...” ผมเงียบ คิดในใจ สัด กูเจอไอ้ฟางสองแล้ว.. แต่ไม่ทันให้สมองได้เตลิดไปมากกว่านี้ ไอ้เด็กปลาแม่งก็โยนถุงขนมกลับลงใส่โต๊ะแล้วถอนหายใจยาวออกมาจนผมเลิกคิ้วมอง
“ปลาเข้าใจว่าพี่ตองอยากจะถามอะไร ตอนแรกปลาก็คิดว่าพี่เป๊ปโสดนั่นแหละ ตอนปลารู้ความจริง.. ก็โกรธนะ ปลาโดนหลอกนี่นา ..แต่ถ้าคิดจริงๆ พี่เป๊ปไม่เคยบอกว่ามีแฟน แต่ก็ไม่เคยบอกว่าโสด .. พี่เป๊ปก็คือพี่เป๊ป สันดานเสียๆแบบนี้เขาก็ไม่เคยปิดบังแล้วปลาก็รับรู้อยู่แล้ว อีกอย่าง ปลากับพี่เป๊ปก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่ต้องหึงหวงกันอีกแล้วด้วย ปลาก็เลยเฉยๆอ่ะ”
“ไม่ได้อยู่ในฐานะ..?” ผมทวนคำ มนุษย์ตัวเล็กๆตรงหน้ายิ้มแฉ่งแล้วพยักหน้าเสียจนผมสีน้ำตาลบนหัวสะบัดพลิ้วไปมา
“ปลากับพี่เป๊ปเลิกกันแล้ว” ผมเบิกตาโตขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวกับข่าวใหม่ที่ได้รับ “อันที่จริงเรียกว่าเลิกอาจจะไม่ได้ เพราะเดิมทีก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน นอกจากคู่นอนอ่ะนะ”
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่คาดว่าจะได้ยินจริงๆ กูนิ่งไปสามวิ ความคิดห่าเหวเชี่ยไร Pop-up ขึ้นมาในหัวมากมาย ว่าแต่นี่กูมาถึงนี่เพื่อมาคุยกับไอ้ปลาเหรอวะตกลง แต่ช่างแม่งไปก่อน บอกตรงๆว่าอดดีใจไม่ได้ที่ได้ยินแบบนี้ แต่อีกวินาทีถัดไปกูก็หดหู่ขึ้นมาแทน เพราะการที่ไอ้เป๊ปเลิกนอนกับไอ้เด็กปลาอาจไม่ใช่เพราะกู ..แต่เป็นเพราะผัวคนปัจจุบันของแม่ง!
ห่าเอ๊ย
“อ่ะ พี่เป๊ป!” ไอ้ปลายิ้มให้สิ่งที่อยู่ด้านหลังของกู ผมรีบหันไปมองตาม .. หึ ไม่คิดว่าจะได้เจอมันจริงๆ
ไอ้เป๊ปเดินออกมาจากห้องๆหนึ่งในสภาพหัวยุ่งๆและกางเกงยีนส์ตัวเดียว มันมองไอ้ปลาแล้วย้ายมามองกูโดยไม่มีท่าทีแปลกใจซักนิด มันเมินผ่านผมไปทรุดตัวนั่งลงข้างๆไอ้ปลา ผมเริ่มอารมณ์ขึ้น และเหมือนมันจะรู้ ถึงได้ยั่วโมโหกูมากขึ้นด้วยการคว้าไอ้เด็กที่นั่งข้างๆเข้ามา..จูบ!?
“อื้อ!?” ไอ้ปลาร้องในคออย่างคนตกใจแล้วเริ่มผลักไอ้เป๊ปออกจากตัว แต่ไอ้เชี่ยเป๊ปก็ไม่สน แม่งปล้ำจูบอดีต(มั้ง)เด็กมันจนระทวยไปกับลิ้นของแม่งจนได้ ผมพยายามยืนมองนิ่งๆ .. ทั้งที่มือทั้งสองข้างกำแน่นจนเจ็บ..
นับหนึ่งถึงสาม ถ้าแม่งยังไม่ผละจากกัน .. กูกระทืบ
“ฮึก ฮ่า! พี่เป๊ป ทำอะไรเนี่ย!!” เหมือนจะรู้ ไอ้ปลารีบผลักเมียเด็กของผมออกจากตัวเองได้สำเร็จ ไอ้เป๊ปไม่ตอบอะไรนอกจากเอนหลังลงกับพนักพิงโซฟาแล้วหลับตาลงนิ่งๆเหมือนไม่รับรู้อะไร ไอ้ปลาคงรู้ว่าชะตามันอาจใกล้ขาด แม่งถึงยิ้มรีบยิ้มตอแหลใส่กูแล้วพูดโดยไม่มีเสียงเป็นคำว่า..
‘สกินชิปพี่ สกินชิป’
สกินชิปพ่อ..
“ป ..ปลากลับละนะ.. พี่เป๊ป ปลากลับแล้วนะ!” ไอ้เด็กปลาเลิกลั่ก มันตบขาเมียกูแรงๆทีนึง ไอ้เป๊ปร้องอืมในลำคอทั้งๆที่ตายังปิดเหมือนเหนื่อยนักหนา ไอ้เด็กปลารีบหอบขนมบนโต๊ะแล้ววิ่งออกไปจากสายตากู ได้ยินเสียงประตูถูกเปิดแล้วก็ปิดลงอย่างรีบร้อน
ตอนนี้ในห้องคงมีแค่กูกับมัน.. หึ
“... มึงมาทำไมวะ?” นี่คือประโยคแรกในรอบเดือนที่ไอ้เป๊ปพูดกับผม ยังคงมองหน้ามันนิ่งๆเหมือนเดิมโดยไม่ตอบเหี้ยอะไร ไอ้เป๊ปเหมือนทนไม่ไหวกับความเงียบ แม่งลืมตาแล้วผงกหัวขึ้นมาจ้องผมแบบหงุดหงิดๆแล้วย้ำถามคำเดิม
“คุณมึงโผล่หัวมาทำตะกวดอะไรที่นี่ไม่ทราบครับ!!?”
“มันเป็นกูไม่ใช่รึไงที่ต้องถาม หะ นี่มันเรื่องเหี้ยอะไรกัน” ผมตอบออกไป ไอ้เป๊ปเบะปากแล้วลุกขึ้นยืนเดินผ่านไป ไม่รู้ว่าแม่งจะเดินไปไหน แต่กูคว้าข้อมือของมันแล้วกระชากให้หันกลับมามอง มันชักสีหน้าใส่แล้วพยายามแกะมือผมออก
“กูถามให้มึงตอบ!!” ผมเริ่มตะคอก แต่หวังว่ามันจะสลดเหรอไง ไอ้เป๊ปฉีกเขี้ยวและวินาทีต่อมาแม่งก็เงื้อกำปั้นสุดแขน ผมรีบเบี่ยงตัวหลบหมัดของมัน แล้วอาศัยทีเผลอ เหวี่ยงแม่งล้มหงายลงไปกับพื้นทันที
เสียงหลังมันกระแทกกับพื้นไม้ดังปั่กใหญ่ๆ หึ ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่ไม่รัก แต่จะให้ทนุถนอมอะไรกันมากมาย อย่าลืมว่าเชี่ยนี่ก็ตัวผู้เหมือนกู อย่าให้มากไปนักจะกลายเป็นตุ๊ดเอา ไอ้เป๊ปอ้าปากร้องอย่างเจ็บปวดแต่ไม่มีเสียงอะไรออกมา กูไม่ได้สนใจอีกแล้ว ทำตามใจตัวเองด้วยการปิดปากมันด้วยปากตัวเอง
“อื้อออ! อืมม แฮ่ก ปล่ะ.. ปล่อยกู อือ ..อ!” ไอ้เป๊ปพยายามร้องในลำคอเหมือนต้องการจะหนี แต่ร่างกายของมัน ลิ้น ปาก ทุกอย่างของมันตอบรับกูแล้วก็เชื้อเชิญชิบหาย ตอนนี้บอกเลยว่ากูลืมแม่งทุกอย่าง ลืมว่ามาที่นี้ทำไม ลืมว่าไอ้เป๊ปเป็นเมียไอ้ฟี่รึเปล่า ..ไม่ได้สน ตอนนี้ไอ้เป๊ปอยู่ตรงหน้า กำลังจูบกับผม
แล้วจะอยากได้เหี้ยอะไรอีก?
โอกาสอยู่ตรงหน้า กูไม่พิรี้พิไรให้มันหลุดไปซ้ำสองแน่!!!
“อ๊ะ! เดี๋ยว.. อ่ะ ไอ้ตอง ซี้ด.. เดี๋ยวเว้ย ไม่เอาขอร้อง เดี๋ยว..” ไอ้เป๊ปสะดุ้งแล้วพยายามดึงมือผมที่สอเข้าไปคลึงลูกชายมันใต้กางเกงยีนส์ออก กูไม่ได้ตอบอะไร แม่ง.. ตองนี้ไม่ถนัดว่ะ
“อ่ะ.. โอ้ยยย!!! ไอสัดตอง! เหี้ย! กูแสบหลังงง!!?” ไอ้เป๊ปร้องแหกปากเมื่อผมลุกขึ้นยืน แล้วจับข้อเท้าแม่งไว้ก่อนจะลากมันไปกับพื้น อ่อ มันถอดเสื้ออยู่นี่นะ ก็ต้องแสบหลังเป็นธรรมดา หึ.. สมน้ำหน้า!!
ผมลากมันมาจนถึงข้างๆโซฟาใหญ่แล้วค่อยจับมันเหวี่ยงขึ้นไปนอนบนโซฟานุ่มๆ กูโดดขึ้นคร่อมตัวมันทันทีก่อนที่แม่งจะลุกหนีได้ทัน
“มึงไม่รอดหรอก!” ยิ้มเย้ยใส่แถมคำดูถูก ไอ้เด็กผีที่เมื่อครู่ที่กำลังทำหน้าเจ็บปวดกับแผ่นหลังตัวเองอยู่ถึงกับรีบเปลี่ยนอารมณ์มาถลึงตาใส่กูทันที
“แม่งระยำว่ะ..อ๊ะ!” เสียงครางหลุดออกมาด้วยเมื่อโดนผมโน้มใบหน้าเข้าใส่ตัวมันแล้วกัดเบาๆที่ผิวอ่อน ไอ้เป๊ปแอ่นหลังขึ้นไม่ติดเบาะเหมือนเผลอตัว ผมเหลือบตาขึ้นไปมอง มันกัดปากตัวเองจนแดงปนซีด ตามองยังเพดานแบบลอยๆเหมือนคนเมา ดูก็รู้ว่าแม่งมีอารมณ์ร่วมและอยากต่อแบบไม่มีเงื่อนไข..
“อ่ะ โอ้ย ซี้ดด.. อ่ะ ตอง..” ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมคนทั้งโลกเวลามีเซ็กซ์ถึงอยากให้อีกฝ่ายร้องครางเป็นชื่อตัวเอง เพราะมันแสดงออกว่ากูกำลังมอบความสุขให้มันขนาดไหน มันต้องการกูขนาดไหน .. ผมลากมือผ่านไปมาที่กลางลำตัวมันที่มีอะไรซักอย่างนูนโป่งออกมาแรงๆ ไอ้เป๊ปหยัดเอวไปมาและบดเบียดมันเข้ากับสัมผัสที่ผมมอบให้ด้วยหน้าเคลิ้มๆ เซ็กซี่เป็นบ้า..
“อืมม..” คราวนี้เป็นผมเองที่ส่งเสียง และแล้วไอ้เป๊ปคนเดิมที่ไม่เคยอยู่เฉยๆก็กลับมา ขาของแม่งเริ่มไม่อยู่สุข มันยกขึ้นรัดเอวผมแถมยังถูไถยั่วเย้าปลุกอารมณ์อีกซะด้วย ริมฝีปากของคนใต้ร่างเริ่มคลี่ยิ้มที่ดูจะเต็มไปด้วยความชั่วออกมา
“ตอง..จะเล่นชู้กับกูเหรอ” คิ้วกระตุกกับเสียงพูดแบบเยาะๆนั่น หัวใจเสียวแปล๊บขึ้นมา ..เจ็บเลยว่ะ เพิ่งเข้าในคำว่าเจ็บหัวใจเพราะห่าแม่งก็เจ็บที่หัวใจจริงๆ
“งั้นกูฆ่าไอ้สัดนั่นก็สิ้นเรื่..อึ่ก!?” ผมสะอึก ลมหายใจขาดช่วงพร้อมใบหน้าที่เหยเกอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อจู่ๆไอ้เป๊ปก็ลุกพรวดขึ้นมาผลักให้ผมล้มหงายก่อนจะเป็นฝ่ายโดดขึ้นคร่อมซะเอง แต่แค่นั้นมันจะไม่ทำให้ตกใจได้เลย ถ้ามือของแม่งไม่ได้บีบแน่นอยู่ที่คอกูอยู่แบบนี้!!
เหมือนจะฆ่ากันให้ตาย!
ผมพยายามแกะมือที่บีบคออยู่ออกเพราะอากาศเริ่มเข้าไปเลี้ยงสมองไม่ได้ สีหน้าของไอ้เป๊ปดูเฉยชา เรียบนิ่งจนหัวใจเต้นผิดจังหวะ ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มสะใจหรือยั่วยุอารมณ์อย่างเคย ให้ตายสิ นี่มันเหี้ยไรวะ จู่ๆแม่งคิดจะฆ่ากูจริงๆน่ะเหรอ!?
ก็ไม่มีข้อประกันอะไรว่าคนอย่างมันจะไม่กล้าทำ..
“อึ่ก!? ..อ่อก แค่ก” ไม่ใช่เสียงของผมเพราะกูกัดอยู่แน่น มือที่รัดคออยู่เริ่มคลายออก เพราะไอ้ตัวคนกระทำเองตอนนี้ก็โดนกูบีบคอไว้ด้วยเหมือนกัน!!! เอาสิ มึงทำมากูก็ทำกลับ! ทัศนียภาพที่พร่ามัวเริ่มกลับมาชัดขึ้น ทำให้เห็นหน้าคนที่นั่งทับอยู่ด้านบนไอแค่กตาเหลือกทั้งๆที่โดนบีบคอด้วยมือแค่ข้างเดียวของผม
สุดท้ายไอ้เป๊ปก็ยอมละมือออกเพื่อช่วยชีวิตตัวเอง แต่ไม่ต้องรอให้มันมาแงะมือออกกูก็ยอมปล่อยอยู่แล้ว! แหงสิ ไม่ได้จะฆ่ามันนี่ .. ไอ้เป๊ปตัวอ่อนระทวยลงไปนอนหอบหายใจลึกปนไออย่างบ้าคลั่ง ผมหยัดตัวลุกขึ้นพร้อมลูบลำคอตัวเองไปมา..
“ไอ้เป๊ป.. แฮ่ก.. มึง!!” ผมกระชากคอเสื้อมันเข้ามาใกล้ด้วยความโกรธ ตอนนี้สารภาพเลยว่าความคิดอยากฆ่าแม่งเริ่มผุดเข้ามาในหัวแล้ว ไอ้เป๊ปไม่ตอบอะไรนอกจากหอบหายใจรัวด้วยใบหน้าอึ้งๆ แต่แล้วจู่ก็เปลี่ยนมาเป็นยิ้มสนุกให้ผมเหมือนแม่งเพิ่งได้ไปเล่นไวกิ้งอันแสนสนุกหวาดเสียวมา แม่งเข้าใจบ้างมั้ยวะว่าเมื่อกี้คือสิ่งที่เรียกว่าวินาทีเฉียดตาย!?
“หึ.. ฮ่าๆๆ ฮึ สนุกป่ะล่ะ? หึหึ.. แต่จะบอกให้นะ ว่าสิ่งที่มึงทำกับไอ้ฟี่มันมากกว่านี้เยอะ!!!” ประโยคสุดท้ายมันเปลี่ยนจากรอยยิ้มและน้ำเสียงตอแหลมาตะคอกด้วยอารมณ์จริงๆซะที ผมขมวดคิ้วงงกับสิ่งที่มันพูดแต่ก็พอจะเข้าใจอยู่ว่ามันกำลังเรียกร้องอะไรซักอย่างเพื่อแฟนใหม่ของมันอยู่.. ซึ่งกูไม่รู้สึกดีเลยซักนิดกับการกระทำนั้น!
สายตาของไอ้เป๊ปเปลี่ยนไปจนผมไม่ทันสังเกตในช่วงที่กำลังนิ่งไปอยู่ ไอ้เด็กเหี้ยตรงหน้าปัดมือกูที่คอเสื้อแม่งออกอย่างแรงทันที แต่ไม่ทันที่ผมจะตั้งตัวไอ้ สองมือเรียวๆนั่นก็คว้าหัวกูควับ ขยำจิกกลุ่มผมจนแสบหนังหัวแล้วดึงกระชากเข้าหาอย่างรุนแรง!
ถึงจะตามอารมณ์ไม่ทัน แต่มีเหตุผลอะไรที่กูต้องปฏิเสธ ไอ้เป๊ปดันตัวผมให้ล้มหงายไปพร้อมตัวของมันที่ตามมาทาบทับ ผมตอบรับจูบของมันอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิมเป็นเท่าตัวพร้อมวาดแขนกอดรัดคนตรงหน้าไว้
มันก้มหน้าดูดปากกูอย่างเมามันส์โดยการที่แม่งคุกเข่าคร่อมตักผมเอาไว้ ลิ้นของมันสอดเข้าไปในปากของผมแล้วควานไปทั่ว แต่พอผมเข้าไปเกี่ยวพัน มันก็ถดหนีเหมือนเกมไล่จับ ยิ่งหมั่นไส้เชี่ยๆเมื่อมีเสียงหัวเราะแผ่วๆออกมาจากลำคอของมัน
แผ่นหลังเย็นๆเปลือยเปล่าของคนบนตัวถูกผมลากมือป่ายไปทั่ว ก่อนจะลามไปลูบบั้นท้ายของแม่ง กระตุกขอบกางเกงยีนส์ไอ้เป๊ปลงแล้วบีบเนื้อแน่นนั่นตามแรงอารมณ์ ปฏิกิริยาของไอ้เป๊ปคือการผวากระตุกและเบียดร่างกายแนบใส่ผมทุกครั้ง..
“อือ.. อ่ะ ฮ่า..” ไอ้เป๊ปครางในคอแล้วผละริมฝีปากขึ้นเชิดใบหน้าแล้วหอบหายใจเมื่อโดนผมเล้าโลมเข้ามากๆ ดวงตามันหวานเยิ้ม สายตาเหลือบมองผมก่อนที่ลิ้นแดงๆนั่นจะตวัดเลียขอบปากตัวเองเหมือนหิวกระหาย ผมจ้องตามันกลับ ไอ้เป๊ปกระตุกยิ้มน่าถีบตามสไตล์ก่อนที่มันจะเอื้อมมือมาจับที่คอเสื้อของผม..
แล้วกระชากมันออกจากกันอย่างแรง!!!
กระดุมเสื้อเชิ้ตกูหลุดเป็นแถบ!!!!
“มึง!” ผมตวาดดุ แต่มันไม่มีทีท่าจะสลด ไอ้เป๊ปยิ้มสะใจแล้วหัวเราะร่า “หัวเราะ.. หัวเราะ ..พ่อมึงตายเหรอสัด!”
ผมด่ามันไปอีกอย่างหัวเสีย แม่ง นี่เชิ้ตตัวเก่งเลยนะถ้าพูดจริงๆ มีไม่กี่ตัวหรอกที่ใส่แล้วถูกใจขนาดนี้ ละกูไม่ใช่คนประนีตหรือขยันขนาดจะเอาเสื้อที่กระดุมหลุดขาดไปซ่อมมาใส่ใหม่หรอกนะครับ ซื้อใหม่สะดวกกว่ามาก ไอ้เป๊ปหุบยิ้มทันที
“ปากหมาสันดานเหี้ย” มันด่า ผมแค่นหัวเราะก่อนจะต่อล้อกลับไป
“ไม่งั้นจะได้เมียแบบมึงเหรอ?” ไอ้เป๊ปกระตุกยิ้ม มือมันเลื่อนไปทั่วหน้าอกของผม ก่อนที่จะรู้ตัวมือของแม่งก็เลื่อนตัวลงไปคลึงไอ้อะไรที่มันกำลังออกลายอยู่ใต้ผืนกางเกงซะแล้ว ผมสะดุ้งพร้อมขมวดคิ้วเมื่อความเสียวมันโจมตีช่องท้อง ไอ้เป๊ปยิ้มอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า ซึ่งผมก็ยอมให้มันคุมเกม
“..มึงเบื่อกูมั้ยตอง”
ผมลืมเปลือกตาขึ้น สายตาของไอ้เป๊ปไม่ได้มองที่ผมแต่มองที่ลูกชายผมที่แทบระเบิดอยู่ใต้เนื้อกางเกงแทน .. แม่งถามเหี้ยอะไรตอนนี้วะ กูสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อกลั้นความปวดและอารมณ์ที่มันควบคุมความเป็นตัวผมไปหมด แต่ยิ่งแม่งใช้ปลายนิ้วเขียนเขี่ยไปมาบริเวรนั้นยิ่งทำให้สติกูแทบไม่เหลือ มึงจะเขี่ยหา...อะไรของมึง!!
“ซีดด..อึก เบื่ออะไร” ถามออกไปด้วยเสียงที่สั่นจนตัวเองยังตกใจ มันช้อนตาขึ้นมอง ไอ้เป๊ปไถลตัวขึ้นลงมาทับกู เนื้อแนบเนื้อ มันกำลังนอนบนตัวผมโดยใช้แขนยันไหล่กูไว้เพื่อจ้องมองตา และตอบออกมาเหมือนไม่ได้แคร์มากนัก
“ตัวกู นิสัยกู เซ็กซ์ของกู..”
“ถ้าเบื่อ กูจะอยากได้มึงคืนมาขนาดนี้เหรอวะ” ผมตอบกลับไปแบบไม่ต้องคิด ไอ้เป๊ปมุดหน้าเข้ากับช่วงคอผม เสียงจูบดังออกมาพร้อมสัมผัสที่ทำให้ใจรู้สึกสั่นๆ
“งั้นหรอกเหรอ.. หึ” ความเปียกชื้นหยุ่นๆจูบไล่บริเวณอกและไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆให้ระทึก ซิบกางเกงผมถูกดึงให้เลื่อนลงด้วยซี่ฟันของไอ้เป๊ป สัด! แม่งโคตรเอ็กซ์เลยกับภาพที่เห็น สิ่งที่อยู่ใต้ Calvin Klein สีดำถูกลิ้นของมันแตะเบาๆผ่านเนื้อผ้าที่เปียกชุ่ม.. กูกำมือแน่น
“แล้วไอ้ฟางล่ะ?”
คำถามถูกส่งออกมาอีก และเป็นชื่อของคนอื่น.. ซึ่งผมไม่สนใจจะตอบ ไอ้เป๊ปใช้ฟันขบสิ่งที่แม่งกำลังเล่นอยู่เบาๆ แต่ไอ้ห่า จี้ดถึงสมองกูเลยสัด
“มึงชอบฟางมั้ยตอง” ทำไมต้องถามด้วยวะ! ผมถอนหายใจ ปล่อยตามองเพดานนิ่งๆก่อนที่มือข้างหนึ่งจะเลื่อนไปจับปอยผมของไอ้เป๊ปแล้วเขี่ยออกจากใบหน้ามัน
“เออ.. ชอบ”
“..ชอบขนาดไหน” เสียงกัดฟันกรอดดังออกมาพร้อมคำถามจากปากไอ้เด็กเหี้ยนั่น มุมปากผมกระตุกยกขึ้นด้วยความรู้สึกดีๆ นี่น่ะเหรอปฏิกิริยาของคนไม่รักกัน?.. กูไม่เชื่อ..
“ก็พอๆกับ .. ตุ๊กตายาง ..ที่ใส่ถ่านได้”TBC.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอโทษที่นานกว่าจะมาต่ออออ T^T ไม่..ไม่อะไรดีล่ะ ไม่ว่าง? ฮือ คือความจริง ใบตองห่อพริกไท ตองเป๊ป เรื่องนี้น่ะมันจบไปแล้วนะคะ แต่ตอนพิเศษยังออนแอร์(?)อยู่ เพราะฉะนั้นตอนนี้เลยต้องปั่นตอนพิเศษด้วย แล้วก็ตรวจคำผิด & เรียบเรียงใหม่ก่อนมาลงเล้าด้วย มันเลยเป็นอะไรที่แบบ..
มาก
ความจริงตอนนี้อีซี่เปิดเรื่องไว้.......ห้าเรื่อง จบไปแล้วเรื่องเดียว (คือเรื่องนี้) คือความจริงมันควรจะจบไปอีกสองเรื่องแล้วแหละ แต่เผอิญอีซี่เป็นพวกอีกล้วย เอ๊ย โก้ สูงไง พอมันจะจบแล้วก็แบบ.. กูแต่งไรเนี่ย กาก! เขียนใหม่! ... กว่าจะมารู้ตัวว่าทำอะไรลงไปก็ตอนที่ลบสิบกว่าตอนเก่าไปหมดแล้ว ทุบผนังอีกรอบ
ว่าแต่นี่ฉันมานั่งพล่ามอะไรเนี่ย - -
ขอบคุณคุณ MCMAXXIM สำหรับคอมเม้นท์ยาวยาววว ♥ ตอนมาอ่านเจอแล้วอยากลุกมาต่อทันทีเลยอ่ะ ชอบเม้นท์ยาวๆแบบนี้ ฮิฮิ อินจัดยังงี้คนแต่งก็ดีใจ๊ค่า
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วก็คอมเม้นท์เลยนะ อ่านแล้วยิ้มทุกอันเบย~
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
