Take off ur Pants!! [จบ] Spe03 {11/11/56 P.10 | P.1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Take off ur Pants!! [จบ] Spe03 {11/11/56 P.10 | P.1  (อ่าน 262309 ครั้ง)

ออฟไลน์ candynosugar+

  • กลัวแล้ว
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-2
    • CDNSG+
กราบขออภัย เมื่อวานไม่ได้ลง :sad4:
เพราะว่าติดนิยายคนอื่นอยู่ :z3: แล้วก็ ยุ่งๆกับตอนนิยายของตัวเองด้วย

ตอนนี้คงไม่ได้ตอบเม้นท์นะฮะ แต่ว่าอ่านทุกอัน ขอบคุณมากๆที่ติดตามนิยาย หวังว่าทุกคนจะชอบ :กอด1:

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++


Take off ur Pants!!
Episode 04

       ‘ DON’T CALL ME DELINQUENT, I’M MORE THAN THAT.’
อย่าเรียกกูว่าอันธพาล กูเป็นมากกว่านั้น!!!!!!!







ผมชื่อ นาย ปฤษนี บลู ภูสิทธิบดี คลีฟแลนด์ มันยาวเพราะผมมีชื่อกลางด้วย ชื่อเล่นว่า น้องเป๊ปเปอร์ เป็นลูกเสี้ยว แม่ผมเป็นลูกครึ่ง ไทย-จีน พ่อผมเป็นลูกครึ่ง อเมริกา-ญี่ปุ่น แม้ว่าผมจะมีเชื้อทางเอเชียเยอะสุด แต่ตัวผมนั้นถือสัญชาติอเมริกา เพราะไปเกิดที่นู่น ผมอายุ 19 ปี เกิดวันที่ 17 เดือนกุมภาพันธ์ เฉียดวาเลนไทน์มานิดเดียว น่าเสียดาย..

 

 

ผมเป็นลูกโทน แถมคุณหนู พ่อแม่โคตรรวยอ่ะ แอบขาดความอบอุ่นนิดหน่อยเพราะแด๊ดกับหม่าม้าหม่อมแม่ไม่มีเวลาให้เท่าไหร่นัก แต่พวกท่านก็รักผม และผมก็รู้ดี แต่ก็อดไม่ได้ที่ต้องเสเพล แอบลั้ลลาไปหาสาวมากกคืนแล้วคืนเล่า ..แต่นั่นมันอดีตนะ ผมบอกว่าเลิกยุ่งกับผู้หญิงไปแล้วไง จำได้มั้ยล่ะ (ยุ่งแต่ผู้ชาย)

 

 

ผมมีเงินเข้าบัญชีเดือนละแสน เครดิตการ์ดอีกสิบกว่าใบ เล่ามาถึงตรงนี้คงหมั่นไส้ผมนิดๆแล้วล่ะซี่ เอ๊ะ อะไรนะ? ไม่นิด หมั่นไส้มากงั้นเหรอ? ..อา ช่างมันเถอะ -_-

 

 

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมจะบอกเลยนะ ว่าผมแตกต่างจาก ‘คุณหนู’ บ้านอื่นๆก็คือ

 

 

ผมไม่ได้ทำตัวจองหอง ทั้งที่หางจุกตูดอยู่หลังอำนาญเงินของพ่อแม่

 

 

จริงอยู่ที่บางครั้ง เงินก็เป็นประโยชน์เอามากๆ เพราะอะไรงั้นเหรอ เพราะเงินคือพระเจ้าไง

 

 

ถ้าผมอยากใช้งานใคร ผมก็โยนพระเจ้าไปให้มัน อ๊ะๆ แต่ผมไม่เคยเห็นเงินเป็นพระเจ้านา เพราะเงิน มันก็แค่กระดาษใบหนึ่งที่ผู้คนสมมุติมันขึ้นมาว่ามีค่านักหนา พระเจ้าที่อยู่บนพื้นดินนี่จริงๆ ก็เป็นใครไม่ได้หรอกนอกจากตัวเรา ชีวิตเราเป็นของเรา ผมอยากเห็นคนไทยบินได้ครับ .. กร๊ากกกกก

 

 

“พี่เป๊ป เหม่ออะไรอีกแล้วน่ะ”

 

 

เสียงคนน่ารักดึงผมหลุดจากการพร่ำเพ้อ สะดุ้งนิดนึงพอเป็นพิธีแล้วหันมามองน้องปลาที่กำลังนั่งห้อยขาอยู่บน(ซาก)เตียง ตรงพื้นมีไอ้ธนูกำลังนั่งทำแผลให้น้องปลาอยู่ ไม่ต้องสงสัยว่าแม่งมาได้ไง ผมโทรเรียกมาเองแหละ

 

 

“กำลังคิดว่าใครที่ทำน้องปลาให้เป็นแบบนี้ไงครับ” ผมตอบออกไป เอ้า ไม่ได้โกหกนะ ผมคิดจริงๆ ช่วงก่อนหน้าที่พวกคุณๆจะมาอ่านไง..

 

 

พูดไปแล้วก็อยากตบปากตัวเองนิดๆ เพราะน้องปลาเริ่มเบ้ปากอีกแล้ว ไอ้ธนูตวัดตาเขียวใส่ผมหน้าเหี้ย(ม) อ่า กูผิด กูขอโทษ เผลอไปหน่อย

 

 

“ฮึก พี่เป๊ป ระ ..รังเกียจปลามั้ย” นีโม่น้อยของผมถามเสียงสั่น ที่เป็นแบบนี้เพราะน้องเขาโดนหนึ่งในกลุ่มเหี้ยพวกนั้นขืนใจไป หนึ่งน้ำ..

 

 

สัด เอ๊ย!!!!! นึกถึงแล้วของขึ้น!! ตอนจับน้องปลาแก้ผ้าเพื่อตรวจดูร่างกาย (อันนี้ทำแบบจริงจังนะ สาบาน ไม่ได้อกุศลซักนิด T^T) แล้วพบว่าช่องทางหลังมันเด่นชัดว่าผ่านการใช้งานอย่างทารุณนี่ผมอยากตามเป่าหัวแม่งเรียงตัวจริงๆ เสียที่กูยังไม่รู้ว่าพวกแม่งคือเหี้ยตัวไหนน่ะสิ!!!! แต่ก็ยังดีที่พวกมันไม่โทรมน้องปลา .. เอ้อ คิดอีกที ไม่เห็นจะดีเลย ถ้าดีจริงๆ นีโม่ของกูต้องไม่โดนห่าอะไรซักอย่างสิวะ!!!

 

 

“พี่ไม่รังเกียจปลาหรอก ปลาไม่ได้ทำอะไรผิดนี่” ผมพูดแล้วเอื้อมมือไปลูบหัวน้อยๆนั่น น้องปลาน้ำตาคลอ ทำหน้าซึ้งใส่ผมแล้วก็เปล่งเสียงออกมาใส่ผมว่า..

 

 

“โอ๊ยยยยย เหี้ยเจ๊บบบบบบบบ!!..”

 

 

=_=!

 

 

“โทษๆๆ ทนแป๊ปนะครับน้องปลา” ไอ้ธนูร้องแล้วล็อกแขนขวาของน้องปลาให้อยู่เฉยๆ อีกมือก็จัดการราดแอลกอฮอลล์ใส่แผลแบบสดๆ!! โห ไอ้ควายธนู มึงโหดไปมั้ยปร๊ะ! นีโม่กูร้องเหมือนปลาขาดน้ำแล้วนะน่ะ! ผมก็ได้แค่จับมืออีกข้างของน้องปลาเขย่าๆให้กำลังใจ สู้ๆ สู้ๆ .. อั๊ย ผมดูน่ารักจังเลย เอ๊ะ เสียงใครถุ๊ยผมป่ะวะ

 

 

...

 

 

“ฮือๆๆ.. เจ็บอ่ะ ฮึก”

 

 

ในที่สุดไอ้ธนูก็ทำแผลส่วนมากให้น้องปลาได้เสร็จ ไอ้ธนูจบ แต่น้องปลาไม่จบ! ผมมองน้องปลานั่งเอามือปาดน้ำตาป่อยๆ โดยที่มีไอ้ธนูนั่งคุกเข่าก้มขอโทษน้องปลาอยู่ตรงพื้นปะหลกๆ มึงช่างเอ็นดูกิ๊กกูมากนะ แต่นี่มันก็ช่างเป็นภาพที่เบรคอารมณ์ดราม่ากูสิ้นดี!

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

“ใครอ่ะ!” เป็นผมเองที่ตะโกนคำนั้นออกไป

 

 

“กูเอง เพ้นท์” เสียงไอ้เพ้นท์ดังเข้ามา ผมก็เป็นคนเรียกแม่งมาเองอีกแหละ -_- ผมเดินไปเปิดประตูให้มัน ไอ้เพ้นท์โผล่หน้าใสๆ กลมๆ ผมย้อมสีน้ำตาลอ่อนที่โคตรโหล และแว่นตาอาราเล่ เสื้อยืดเกงยีนส์ ที่ไหล่สะพายเป้โน้ตบุ้คอันมหึมาเอาไว้

 

 

“ได้เรื่องไรป่ะวะ” ผมถามมันแล้วเลี่ยงตัวให้แม่งเดินเข้ามาในห้อง ไอ้เพ้นท์ยกมือเกาหัวตัวเองแกรกๆขณะเดินไปนั่งข้างๆไอ้นูที่พื้น ส่วนผมก็หย่อนตัวนั่งข้างๆน้องปลา แล้วก็โอบน้องเข้ามากอดอย่างเนียนๆ หาเศษหาเลยนิดๆหน่อยๆ ปลอบใจน้องไงครับ อย่าซีเรียสๆ

 

 

“ได้อ่ะได้..” มันพูด มือก็ดึงโน้ตบุ้คออกมากางแผ่ไว้ตรงหน้าตัวเอง หยิบห่าไรไม่รู้เยอะแยะจากในกระเป๋ามาเสียบเชื่อมไว้อีก ผมเคยถามมันเหมือนกันว่าทำไมต้องต่ออะไรมากมาย แต่ศัพท์แต่ละอย่างที่มันพล่ามออกมาให้ฟังนี่ .. มึงมาเรียนถาปัตย์ทำไมวะ ไปเรียนวิศวะคอมไปชิ่ว!

 

 

“พวกมึงมีเรื่องกันตอน 19: 41 น. เช็คจากที่ไอ้ฟี่แม่งเช็คอินที่คอนโดบ้านมึง ส่วนเด็กมึงบอกว่าโดนยำตอนสองทุ่มกว่าๆใช่ป่ะ..”

 

 

“อย่าเรียกปลาว่าเด็กพี่เป๊ปนะ..” เสียงน้องปลาประท้วงขึ้นมาเบาๆด้วยใบหน้าบูดๆ

 

 

“เอ่อ โทษครับน้อง คือมัน มันส์ปาก” ไอ้เพ้นท์ยิ้มแหย ส่วนน้องปลาก็พยักหน้าหงึกๆ

 

 

“ไม่เป็นไร ปลาไม่ถือก็ได้ มันหนัก” ห๊ะ เดี๋ยวนะครับนีโม่ น้องเล่นมุกอะไรขึ้นมาน่ะ มันยังไงนะขอรีเพลย์อีกที แต่ไม่ทันแล้ว เพราะน้องปลาเอาไอพอดของผมเสียบหูฟังเพลง เอนตัวซุกอกผมสบาย มีไอ้นูนั่งทำแผลที่ขาให้ ทิ้งผมกับไอ้เพ้นท์ให้มีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก .. หนูควรจะดราม่าอยู่ไม่ใช่เหรอลูก

 

 

“เอ่อ.. โอเค แม่งถึงไหนแล้ววะ อื้อ แต่ทีนี้ ผัวมึงมีรายการโทรออกหาเบอร์แปลกตอนเวลา 19:57 น. ถึงเวลาจะลงล็อก แต่แค่นี้มันจะไม่น่าสงสัยเลยนะ ถ้าพอกูลองโทรไปที่เบอร์แปลกนั้น มันกลายเป็นว่าแจ้งยกเลิกเบอร์ไปแล้ว” ไอ้เพ้นท์สาธารยายออกมา เอ้อ ผมลืมบอกป๊ะ ว่าทำไมไอ้เพ้นท์มันถึงรู้มากขนาดนี้ มันไม่ได้ไปขโมยมือถือไอ้ตองมาหรอกนะครับบอกไว้ก่อน แต่ไอ้เพ้นท์มีความสามารถพิเศษอย่างนึงคือการ ‘แครก’ หรือที่คนส่วนมากเรียกว่า ‘แฮกเกอร์’ นั่นล่ะ

 

 

..แต่เป๊ปเปอร์จะบอกนะ ว่านั่นเป็นการใช้คำที่ผิด แฮกเกอร์คือคนที่เชี่ยวชาญด้านคอม ออกแนวพวกนักเขียนโปรแกรมอะไรงี้ ในระหว่างที่แครกเกอร์คือคนที่เจาะฐานข้อมูลของบุคคลต่างๆโดยไม่ได้รับอนุญาติและนำไปใช้ในเจตนาที่ไม่ดี หรืองานผิดกฏหมาย

 

 

ซึ่งนั่นล่ะ ไอ้เพ้นท์มัน  ..

 

 

“แต่เมื่อกี้แค่ออเดิร์ฟ นี่ต่างหาก.. จากหลัก” ไอ้เพ้นท์พูดแล้วหมุนโน้ตบุ้คมันให้ผมดู ผมเอียงคอ มองดูกล่องเมลล์ธรรมดาๆนั่นอย่างงงๆ

 

 

แต่เดี๋ยวนะ.. นี่มันไม่ใช่เมลล์นี่หว่า นี่มัน..

 

 

“เอาจริงๆกูดึงเมมทุกอย่างในมือถือผัวมึงมาเก็บไว้หมดแล้วล่ะ ถ้ามึงยังอยากดูกว่านี้..”

 

 

“ไว้ก่อนเหอะ” ผมพูดตัดบท แล้วเงยหน้ามองไอ้เพ้นท์ มันเองก็มองผมด้วยสายตาที่แสดงความห่วงใยออกมา ผมไม่ได้ตอบอะไรมันอีก

 

 

“เพ้นท์ นู กูฝากน้องปลาไปค้างที่ห้องพวกมึงด้วยคืนนึง เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะหาห้องให้น้องเขาเอง ..อื้ออ เมื่อย” ผมพูดแล้ววางน้องปลา(ที่หลับไปแล้ว)ลงกับเตียง ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจพลางสั่งเสียพวกมันไว้ด้วยน้ำเสียงปรกติ

 

 

“เออ กูไม่มีปัญหาอะไรหรอก.. แต่มึงจะค้างที่ไหนล่ะเป๊ป” ผมโบกมือปัดรำคาญๆใส่พวกมัน ขณะเดินข้ามข้าวของที่เกลื่อนเต็มพื้นห้องของน้องปลา

 

 

“บายย” ผมหันไปตะโกนอีกครั้ง แล้วก็ออกจากห้องน้องปลาไป..

 

 

เอาล่ะ..

 

 

กูควรจะฆ่าไอ้ผัวไม่รักดีด้วยวิธีไหนครับ..

 

 

...

 

 

Tong’s Part }

 

 

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรำคาญ! ปรายตาไปยังจุดเกิดที่ทำผมหงุดหงิดแต่เช้านี่ เจอต้นตอเข้า ก็ยิ่งหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม!!!

 

 

แขนสีขาวที่พาดทับบนหน้าอกเปลือยเปล่าของผมทำเอาอารมณ์ร้ายๆพุ่งปรี้ดขึ้นสมอง ผมจับข้อมือเล็กๆนั่นเขวี้ยงทิ้งให้พ้นจากตัวอย่างนึกโมโหทันที

 

 

“โอ๊ย!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปนตกใจดังขึ้นจากร่างที่นอนโป๊อยู่ข้างๆ ผมขมวดคิ้วก่อนจะลุกขึ้นนั่ง เหี้ย แฮงค์ ผมหลับตาแน่นเอามือนวดขมับตัวเอง แม่งเอ๊ย ปวดหัวชิบหาย..

 

 

“พี่ตองเป็นอะไร.. ฟางเจ็บนะ” ผมปรายตาไปยังเจ้าของเสียง ไอ้ฟางนอนหน้าบูดอยู่ คงไม่พอใจกับพฤติกรรมนี้ของผมสินะ

 

 

“แล้วใครใช้ให้มึงมานอนกับกูล่ะ!” ผมกระชากเสียงใส่มัน ไอ้ฟางสะดุ้ง กัดปากตัวเองแบบเจ็บใจ ก่อนจะยันตัวเองขึ้นนั่งตรงหน้าผมแล้วเริ่มเถียงกลับ

 

 

“ก็ฟางเหนื่อย! พี่คิดว่าเซ็กซ์กับพี่มันเบบี๋มากเลยเหรอไง พี่น่าจะเห็นใจฟางบ้างนะ เรียกฟางมา น้ำแตกเสร็จก็ไล่ฟางกลับ! ไม่ใจร้ายไปมากเหรอไง!?”

 

 

“เออกูใจร้าย จะทำไม มึงอย่ามาอ้างหน่อยเลยไอ้ฟาง ทุกครั้งก็เห็นมึงจะลากสังขารตัวเองกลับได้ บอกกูว่าขอพักแป๊ปนึงกูก็อนุญาต แต่สุดท้ายมานอนร่วมเตียงกับกูทั้งคืนนี่มึงสำคัญตัวผิดไปเยอะละ!!!”

 

 

“พี่ตอง!!” มันตวาดเสียงใส่ผมแบบตกใจที่โดนด่า

 

 

“ไสหัวไปเลยไป”

 

 

“พูดดีๆกับฟางเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

 

 

“หึ มึงเป็นใครจะมาสั่งกู? รับไม่ได้เหรอ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ กูโทรเรียกมึงไม่เคยบังคับ อยากมาก็มา ไม่อยากมาก็ไม่ต้องมา จบ!!” ผมตะคอกกลับไป ไอ้สัดปวดหัวเว้ยย!!

 

 

ยอมรับว่าเมื่อก่อนผมพูดกับไอ้ฟางดีกว่านี้มาก เรียกตัวเองว่าพี่.. เอาเหอะ นั่นมันช่วงจีบ แถมตอนแรกก็นึกว่าจะใสๆรู้จักวางตัวเหมือนเด็กเมียกูแม่งซะหน่อย.. ที่ไหนได้ โชกโชนชิบหาย ถึงจะมันส์แล้วก็บริการดีก็เถอะ แต่อีแบบนี้มันก็เกลื่อนตลาด หาได้เรื่อยๆไม่น่าสนใจ

 

 

ไอ้ฟางกัดปากอย่างเจ็บแค้น ผมยิ้มมุมปากเลิกคิ้วสูงใส่มัน ร่างบางนั่นสะบัดตัวเปลือยๆ ตามไล่ตามเก็บเศษเสื้อผ้าตัวเองที่ถอดกองไว้ปลายเตียงมาใส่ทีละชิ้นๆ ผมเองพอรับรู้ว่าตัวรบกวนเวลา(นอน)ผมกำลังจะไปแล้ว หมดห่วง ล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกรอบทันที ไม่น่าแดกเยอะเลยกู๊ แม่งปวดกบาลแล้วหงุดหงิดว่ะ.. ยาแก้แฮงค์ไอ้เหี้ยเป๊ปก็เป็นคนเก็บด้วย ไม่มีมันแล้วกูจะรอดมั้ยเนี่ย..

 

 

“พี่ตอง..” ผมปรือตาขึ้นมองต้นเสียงอย่างโคตรเซ็ง แม่ง จนกูเคลิ้มจะหลับละ ยังไม่ไปอีกเหรอวะ! ไอ้ฟางที่หน้าบูดเป็นตูดยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้อง มือนึงแตะที่ลูกบิดเอาไว้ มันแต่งตัวด้วยเสื้อผ้ายับๆของตัวเองเรียบร้อยแล้ว และมองผมด้วยสายตาแค้นๆ

 

 

“ฟางน่ะ รักพี่มากนะ..” ผมกรอกตาอย่างโคตรเซ็ง ไร้สาระชิบ เวลานอนอันล้ำค่ากู.. ผมขยับหัวเข้ากับหมอน เตรียมนอนต่อทันที ถ้าไม่ได้ยินประโยคถัดไปนั่น

 

 

“แล้วพี่ตอง.. ก็ควรที่จะรักฟางตอบด้วยเหมือนกันครับ” .. ผมหัวเราะพรืดออกมาทันทีกับคำพูดของมัน ฮ่าๆๆ ฆ่าไอ้โรบิ้นให้ตาย! ไอ้ฟางดูจะโกรธมากที่ผมไม่ดราม่าตามแม่ง ปากน่ะกัดเข้าไป จะแดกเนื้อริมฝีปากตัวเองแทนข้าวอยู่แล้วนั่น

 

 

“หึ หึหึ.. อ๋อเหรอออออออออ” ผมลากเสียงยาวใส่อย่างกวนตีน ไอ้ฟางกระฟัดกระเฟียดออกจากห้องของผมแล้วปิดประตูดังปังใหญ่! ไอ้เหี้ยยยย แม่งกระเทือนมาจนหัวกูจะระเบิดอยู่แล้วโว้ยยย!!!!!!

 

 

..นอนไปก็เสือกนอนไม่หลับ ปวดหัว ไอ้เหี้ย ล้วงคอซักรอบจะดีขึ้นป่ะวะ ผมนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง คิดไปแล้วก็น่าสงสารไอ้ฟาง ปนๆกับ.. สมเพช เหอะ จะว่าไปก็สงสารตัวเองด้วยเหมือนกัน มีเมียเป็นเด็กเปรต ผมก็ไม่เข้าใจว่าไอ้เป๊ปเปอร์แม่งจะอะไรกันนักหนา หึงกูเหรอ? เกมเหรอ? มันไร้สาระไปป่ะ? ประเด็นหลักของเรื่องนี้มันคืออะไร ก็แค่เรื่องหยุมหยิมที่เสือกบันดาลโทสะเป็นเรื่องใหญ่ ที่มากกว่านั้นคือกูก็ไปเต้นตามมันด้วยน่ะสิ เฮ้อ..

 

 

ผมนอนกับคนอื่น มันก็นอนกับคนอื่นเหมือนกันนี่หว่า วินๆทั้งคู่ อยู่แบบนี้ก็สบายดี มันก็ผู้ชาย ผมก็ผู้ชาย กูว่าแม่งก็เข้าใจไอ้อาการอยากเล่นอยากลองที่มันก็มีอยู่เรื่อยๆอยู่แล้วล่ะ ของใหม่ๆเข้ามาประเคนถึงที่ เป็นใคร ใครก็อยากได้จริงมั้ย?

 

 

หลง.. เออจะใช้คำนี้ก็ได้ หลงร่างกาย หลงรสชาติใหม่ๆ ความเสียวซ่านชั่วข้ามคืน แม่ง.. ไม่ต้องมองผมด้วยสายตาเหยียดหยามขนาดนั้นก็ได้มั้ง? หืม ก็สันดานผู้ชายล่ะน่า แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้รักโอเคมั้ย อาจจะมีซื้อนั่นนี้ให้เป็นสินน้ำใจ ตอบแทนรสเพศที่ได้เสพสมกันบ้าง แต่รักก็รักเมียคนเดียว ไอ้เป๊ปเปอร์นั่นไงล่ะ..

 

 

..แล้วดูที่ไอ้ห่านั่นทำกับผมสิ ให้ชู้มายิงผัว!!! ไอ้สัด อย่าให้กูจับได้ ล่อแม่งให้เดินไม่ได้เป็นเดือนเลยมั้ย!!! กูจะเสียบแม่งให้ดิ้นทุกวัน!!!!!

 

 

..By the time you hear this I will have already spiralled up. I would never do nothing to let you cowards fuck my world up. If I was you, I would duck, or get struck like lightening. Fighter keep fighter, put you lighter up..~

 

 

เสียงเพลงที่รัวดังออกมาจากมือถือทำให้ผมควานมือตัวเองไล่ตามหัวเตียงแบบมั่วๆ .. ตายยากชิบหาย คิดถึงปุ๊ปโทรมาปั๊ป หึ เพลงนี้ผมตั้งไว้ให้มันคนเดียว เพราะงั้นถ้ามันไม่โทร แล้วหมาตัวไหนจะโทรวะ?

 

 

กูยิ่งไม่ชอบหมาอยู่ด้วย..

 

 

“เฮลโลวว~ มีเวลาซักเยอะๆหน่อยไหม~ ถ้าเธอไม่ยุ่งอะไร ขอฉันคุยด้วยซักสองสามคำ มีเรื่องค้างใจมากมายอยู่เป็นล้านคำ~ ย่อมาแล้วเหลือสั้นๆ แค่ที่มันสำคัญจริงจริ๊งง~”

 

 

กดรับไว้แนบหู ก็ประเดิมด้วยเพลงลูกทุ่งอันขับร้องด้วยเสียงเมียเด็กกูเลย ผมเงียบๆใส่มัน แม่งจะเล่นห่าอะไรอีกวะ

 

 

“กรุณาฟังๆ ฉันให้ จบ! จบ!! จบ!!!!! ..แล้วจะบวก จะลบ ก็ตามใจ๊~ ซู้ดดด..”

 

 

ตรงช่วง ‘จบ’ กูถึงกับต้องเอามือถือยืดสุดแขน หูจะแตกไอ้บ้าเอ๊ย ไอ้เป๊ปสูดลมหายใจลึก นี่แม่งจะโทรมาร้องเพลงให้กูฟังจริงดิ่? นี่คือห่าไรวะ วิธีการง้อ? บ้านพ่อมึงสั่งสอนมาแบบนี้เหรอ แต่ผมก็อดขำไม่ได้นะ รอยยิ้มกำลังจะหลุดออกมาอยู่แล้วเชียว..

 

 

“เมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียว.. เมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียว .. เมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียว ..เมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียว...”

 

 

.. หะ

 

 

“..เมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียว .. แฮ่ก อึก เมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียว.. เมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียว .. ฮ่า เมียวเมียวเมียวเมียวเมียวเมียว เมีย...”

 

 

“หลอนไอ้สัด!!!!! มึงเล่นห่าอะไรของมึงหา!!!!?”







TBC.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ลืมแปะ 555 นี่คือเพลงที่อิเป๊ปร้องให้พี่ตองนะคะ Nyan Cat
ลองไปฟังกันดู เพื่ออรรถรส(?) (เขียนยังงี้รึเปล่า) 55555555555555555 บาย :z2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-03-2013 17:00:05 โดย candynosugar+ »

ออฟไลน์ cherilnatcha

  • การเดินทางของความคิด. ชาร์ลี (c)
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
กร๊ากกก กูก็หลอนวะ อิพี่ตอง
ฮามากอ่ะ
อิหนูปลาคือเอ็งไม่ดราม่ากับสิ่งที่เกิดขึ้นเลยเรอะ
ส่วนอิหนูฟางหนิ แบบหน้าแตกยับอ่ะ  o18
เจอพี่ตองจัดไปดอก กร๊ากกก

ออฟไลน์ EARTHYSS :)

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 391
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-1
แรงโคตรรรรรรร ตอนจบมันจะรักกันแบบไหนเนี่ย ??
น่าสงสารทั้งคู่ เหมือนพวกเอาแต่ใจ ต้องได้อะไรแบบนั้น
ร้ายให้รักทั้งๆที่รักแต่ก็ต้องร้าย (?) ตีกันให้ตาย
จะรอดูตอนสุดท้ายว่าทำแล้วได้อะไร

ออฟไลน์ YounIn

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-8
อ้างถึง
ผมไม่เคยเห็นเงินเป็นพระเจ้านา เพราะเงิน มันก็แค่กระดาษใบหนึ่งที่ผู้คนสมมุติมันขึ้นมาว่ามีค่านักหนา พระเจ้าที่อยู่บนพื้นดินนี่จริงๆ ก็เป็นใครไม่ได้หรอกนอกจากตัวเรา ชีวิตเราเป็นของเรา ผมอยากเห็นคนไทยบินได้ครับ
o22 o22 o22 o22 o22
ตกม้าตายตอนจบ
 :a5:

อะไรอ่าาา แมว?? คน?? คอสเพลย

ต่อๆๆๆ

ออฟไลน์ candynosugar+

  • กลัวแล้ว
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-2
    • CDNSG+
มาแบ้ว มาแบ้ว มาแล้ว มาแล้นนนนนนนนนนนนนน :impress2:
เรารักพวกนายนะ อ่านเสร็จแล้วเม้นท์ให้เราด้วยเถิดดด.. :call:

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



Take off ur Pants!!
Episode 05

       ‘ THINK I LOVE YOU, AND I WOULDN’T DARE TO HURT YOU? FUCK THAT. ’
คิดว่ากูรักมึง แล้วจะไม่กล้าทำร้ายมึงรึไง? เหี้ยเหอะ!!!!!!!








“ไม่เอาน่าๆ ใจเย็นหน่อยซี้ เดี๋ยวเส้นเลือดในสมองแตก กูเป็นม่ายเลยนา ไม่สงสารกูหรา~”
 
 
ผมขยี้หัวตัวเอง แล้วตัดสินใจวางไอโฟนไว้บนเตียง กดเปิดลำโพง ลุกจากเตียง หยิบกางเกงที่วางอยู่ตรงพื้นมาใส่อย่างจำใจ จะนอนก็ไม่หลับละตอนนี้
 
 
“เลิกกวนกูซะทีได้มั้ย มีอะไรจะพูดก็พูดๆมา! แล้วก็เลิกเล่นเหี้ยอะไรนี่ กลับมานอนห้องกับกูได้แล้ว!!” ผมตะโกนลั่นห้องขณะสอดขาสองข้างเข้ากางเกง ยอมรับตรงๆเลยว่าคิดถึงมัน แต่ได้ยินเสียงไอ้เด็กปัญญานิ่มนั่นหัวเราะคิกๆกวนตีนออกมา เส้นเลือดก็พาลจะปูดออกจากขมับซะให้ได้
 
 
“นี่ง้อกูอยู่หรอ อะ สงสารๆ งั้นกลับก็ด๊าย แต่ต้องมารับกูนะ เอาแลมโบกินี่อเวนทาดอร์ลูกรักมึงมารับกูด้วย ขับคันอื่นมา กูไม่กลับ หึหึ”
 
 
คำพูดแปลกๆของมันทำผมขมวดคิ้ว
 
 
“ง่ายงี้เลย?” ผมถามด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อ ไอ้เรื่องรถผมมันก็ไม่ปัญหาอยู่แล้ว ถึงจะหวงมากกว่าคันอื่นๆ แล้วก็ยอมให้มันนั่งด้วยแค่คนเดียวนี่ล่ะ นอกนั้นไร้สิทธิ์ แต่มีเหรอคนอย่างมันเหรอจะทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องปรกติ มันทำเป็นแต่ให้เรื่องง่ายเป็นเรื่องยากแค่นั้นแหละ!
 
 
“เอ๊า ง่ายงี้ซิ ซะมีอุตส่าห์คิดเถิง เนาะๆ แต่นั่นก็คือในกรณีที่.. มึง สามารถเอาลูกมึง มารับกูได้น่ะนะ”
 
 
ไอ้เป๊ปเน้นคำด้วยเสียงเยาะเย้ย ผมใจกระตุกวูบ ตาขวาเต้นยิกๆ ผมเดินไปคว้ามือถือตัวเองมากำแน่นไว้ตรงหน้า อย่าบอกนะมึง..
 
 
“ไอ้เป๊ปเปอร์.. มึงอย่า..”
 
 
“ป่านนี้เขาควรจะส่งข่าวให้มึงได้แล้วมั้ง~” มันพูดตัดบทผม คิ้วผมขมวดเข้าหากันจนแทบพันเป็นเงื่อนตาย ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์บ้านก็ดังมาจากเครื่องหัวเตียงของผม เอาแล้วไงไอ้เหี้ย.. ผมโยนไอโฟนที่มีเสียงหัวเราะของไอ้เป๊ปดังออกมาลงบนเตียง แล้วโผตัวไปรับโทรศัพท์บ้านอย่างร้อนรน
 
 
“ฮัลโหล..”
 
 
“เอ่อ โทรจากโอเปเรเตอร์นะคะ คือว่าทางเราต้องขออภัยอย่างสูงจริงๆ แต่ตอนนี้รถยนต์ทะเบียน.......ของคุณ..”
 
 
ไม่จำเป็นต้องฟังจนจบผมก็เดาสถานการณ์ถูกแล้วล่ะ ผมกระแทกหูโทรศัพท์ลงกับตัวเครื่องดังปัง! เดินไปหยิบไอ้โฟนมาตะคอกใส่ด้วยอารมณ์อยากเป็นหม้ายจนตัวสั่น! กูกำลังจะฆ่าเมียตัวเองไอ้สัด!!!!
 
 
“มึงทำอะไรกับรถกู!!!!”
 
 
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ กร๊ากกกกกกกกก”
 
 
“กูถามว่ามึง.. เล่นเหี้ยอะไรกับรถกู!!!!!” ผมย้ำอีกครั้งด้วยเสียงดังกว่าเดิม มือกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ เสียงระเบิดหัวเราะด้วยความสะใจของมันไม่เคยทำผมเดือดได้ขนาดนี้มาก่อน แม่งก็รู้ว่ากูหวงรถแค่ไหน...มันจะมากไปแล้วนะเพื่อแลกกับเกมไร้สาระพรรค์นั้น!!!!
 
 
“อยากรู้จริงๆน่ะเหรอ ..อ๊ะ โอ้ว ภาพถูกส่งมาพอดี งั้นผมจะถ่ายทอดสดให้ละกันนะฮะ ก็ประมาณว่า เอิ่ม กระจกแตก ไฟแตก ท้ายรถบุบ ยางล้อรั่ว กระโปรงรถสีถลอก เก้าลอเก้า~..”
 
 
“นรก!!!!!!” ผมตะโกนลั่น
 
 
“ฮะๆๆๆๆๆ!!!! ..ทำม๊ะ!? โดนแค่นี้ทำสติแตก ทีไอ้เรื่องสันดานที่มึงทำล่ะ หา!!?”  มันส่งเสียงกวนตีนใส่ผมออกมา เฮ้ยมันมากเกินไปมั้ย กับแค่เรื่องไอ้ฟางนี่ทำมึงบ้าได้ขนาดนี้เลยเหรอ!? แต่ผมไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะมานั่งเคลียร์กับแม่งดีๆอีกแล้วล่ะตอนนี้!!
 
 
“เหอะ ไร้เหตุผมชิบหาย มึงเป็นเด็กประถมเหรอไงวะ!?” พูดด้วยเสียงเยาะเย้ย มือกำหมัดแน่นจนสั่น พยายามสงบอารมณ์ตัวเอง กูต้องไม่เต้นตามเกมไอ้เด็กเหี้ยนี่ เรื่องรถช่างแม่งก่อน เงินยังมี ซ่อมได้อยู่แล้วแม่ง
 
 
“หึ มึงมันเลวไอ้ตอง”
 
 
“แน่นอน ไม่งั้นเป็นผัวมึงไม่ได้หรอก ที่เลวๆเนี้ยก็เพื่อให้คู่ควรกับมึงไง..” ผมกวนตีนมันกลับบ้าง ได้ยินเสียงมันกัดฟันแค้นที่ยั่วผมไม่สำเร็จ
 
 
จะว่าไป.. เรื่องต่อไปจากนี้ก็น่าจะแก้ง่วงได้ดี
 
 
เอาสิ ถ้าจะไร้เหตุผลกันขนาดนี้แล้ว มึงก็จะได้รู้ ว่าอย่าประมาทช้างเท้าหน้าอย่างกูให้มากนักเลยไอ้เมียเด็กเอ๊ย!!!
 
 
...
 
 

Pepper’s Talk }
 
 
 ย้ากกกกกกกก!!!!!
 
 
ผมเงื้อมือที่ถือโทรศัพท์ตราแอปเปิ้ลขึ้นสูง มึงแหลกแน่! แต่ก็ต้องชะงัก เดี๋ยวก่อน กูจะขว้างมือถืออีกแล้วเหรอ อันนี้เพิ่งเครื่องใหม่รุ่นใหม่เลยนะ ยังเล่นแอปไม่ครบเลยว่ะ ว่าแล้วก็กดตัดสายไอ้ตองแม่ง วางไอโฟนลงบนโต๊ะซะ เสียดายแอปเกมอ่ะ เพิ่งโหลดมา -3-
 
 
ผมเดินเตาะแตะดุ๊กดิ๊ก ตัวสั่นนิดๆเพราะความหนาวของแอร์ 19 องศาในห้อง หยิบหมอนอิงที่วางอยู่บนเก้าอี้นวมขึ้นมา ตั้งท่าดั่งเอสของทีมเบสบอล เขวี้ยงหมอนเข้าผนังอย่างแรง ไอ่ผัวเชี่ยยยยย!!!! โอเค โล่ง ผมเดินหยิบหมอนไปเก็บไว้ที่เดิน คว้าผ้าห่มมาห่อตัวแล้วกลับไปนั่งจุมปุ๊กหน้าคอมดั่งเดิม
 
 
มองภาพที่ส่งเข้าเมลล์ตัวเองแล้วก็ช่วยดับอารมณ์โมโหเมื่อกี้ได้เยอะอยู่ แหมๆๆ นี่ผมควรปริ้นท์ขยายอัดกรอปติดไว้ที่ฝาบ้านเพื่อเชิดหน้าชูตาวงตระกูลเลยซะดีไหม ภาพลูกไอ้ตองสะบักสะบอม กร๊าก สะใจชิบหาย!! ยิ่งได้ยินเสียงมันตอนก่อนรู้เรื่องและหลังรู้เรื่อง ที่เปลี่ยน Before กับ After ได้เห็นผลอย่างกับโฆษณาครีมทาฝ้า จะดีกว่านี้ถ้ามันไม่กวนตีนกูตอนจบน่ะนะ
 

‘ งานที่เฮียสั่งเรียบร้อยแล้วนะครับ นี่หลักฐาน ไม่ทิ้งร่อยรอยแน่นอน กล้องวงจรปิดก็จับหน้าพวกผมไม่ได้ เฮียคงไม่ลืมเรื่องที่ตกลงไว้นะครับ .. ’

 
 
ผมแสยะยิ้มให้ข้อความที่พ่วงท้ายภาพนั่นมา ผมรู้จักไอ้เด็กพวกนี้อยู่ มันเป็นรุ่นน้องที่ รร.มัธยมผมเองนั่นล่ะ แต่ก็แค่รู้ชื่อ ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว มารู้จักมักจี่เข้าจริงๆ ก็ตอนที่มันแอบมาเล่นยากันที่ผับไอ้ตองนี่ล่ะ ไม่ใช่ยารุนแรงอะไรแต่ก็ผิดกฏหมายอยู่เหมือนกัน ตอนนั้นพวกมันหนีไปได้ ไอ้ตองก็ตามล่าตัวอยู่เหมือนกัน เพราะสามีผู้น่ารักน่าชังของผมเป็นคนที่เกลียดการกระทำผิดกฏหมาย(ในพื้นที่ของมัน)มาก..
 
 
หึหึ สงสัยมีเรื่องฝังใจ
 
 
เอาเถอะ ผมก็แค่ตามไปขู่พวกมันว่า บอกว่าเป็นเจ้าของผับไอ้ตอง (หรือไม่จริง ผัวเมียคือคนๆเดียวกันนะ) จะไม่เอาเรื่อง ให้ไปจัดการรถคันนี้ให้หน่อย ด้วยความกลัวบวกโง่บวกเซ่อ พวกมันจึงไม่รู้ว่ารถที่มันระดมกำลังทำล้างนั่นล่ะ คือรถของโจทย์ ข้อเป้งของแม่งเองนั่นล่ะ หรือผมเลวเองก็ไม่รู้ แต่ผมว่าคงไม่ใช่หรอกมั้ง..
 
 
‘ ดีมาก ^O^ ตกลง กูจะไม่เอาเรื่องพวกมึงในวันนั้น ’

 
 
นี่คือสิ่งที่ผมพิมพ์ตอบกลับไป ผมไม่เอาเรื่อง แต่ไอ้ตองอ่ะ จะเอาเรื่องรึเปล่า อันนี้ก็ไม่รู้ ก็อย่างว่า ผัวเมียคือคนๆเดียวกันในด้านนิตินัย แต่ในด้านพฤตินัย ดอก กูไม่ใช่ไส้เดือนนะว้อย จะได้เอากับตัวเองได้น่ะ ผัวเมียมันก็ต้องคนละคนกันอยู่แล้ว ชัดป่ะ เคลียร์ๆๆเรื่องนี้จบแล้วนะฮะ โอเค๊?
 
 
ใครมีบทสวดแผ่เมตตา ช่วยสัตว์ทุกข์มีกรรมให้หมดเคราะห์ หมดโศก หมดโรคหมดภัย ก็สวดๆให้เด็กพวกนี้เขาหน่อยนะครับ น่าสงสารกันจริงๆ ทำเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน เพียงวันละหกบาท..ถุ้ย!
 
 
ผมปิดคอมของตัวเอง กระชับผ้านวมห่อตัวเองจนเป็นหนอน วิ่งดุ๊กๆๆ กระแทกตัวนอนใส่โซฟา อาห์ ฟิน ได้อยู่ในห้องเล็กๆ เปิดแอร์เย็นๆ แล้วห่มผ้าอุ่นๆนี่มันโคตรสวรรค์ ตอนอยู่กับอิตองนะครับ แอร์ได้มากสุดก็ 24 องศา คอนโดก็ใหญ่ทำถ้วยสเลอปี้อะไรก็ไม่รู้ โซนครัว โซนทางเดิน โซนห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ ห้องนอน ห้องทำงาน เหี้ย ใหญ่ไปไหน เอาเข้าจริงๆแม่งก็ใช้อยู่ไม่กี่ห้องอ่ะแหละ!
 
 
เปลือกตาผมเริ่มปรือ ก่อนปิดคอมดูเวลาไว้ก็เกือบตีห้าอยู่ละ ผมควรจะนอนได้แล้วมั้ง สัมผัสที่มือของผมทำให้ต้องขบปากตัวเอง กอดตัวเองก็อุ่นดีอ่ะ..
 
 
แต่กอดคนอื่น แล้วก็ให้คนอื่นกอด .. มันอุ่นกว่า
 
 
ไม่อยากยอมรับเท่าไหร่แต่.. คิดถึงมันว่ะ
 
 
ฮื้มม.. สงสัยพรุ่งนี้ผมต้องไปรับน้องปลามานอนด้วยซะแล้วละมั้ง.. น่าจะแก้ฟุ้งซ่านได้หน่อย .. zz Z Z..
 
 
...
 
 
“น่าเบื่ออออ อ่ะ น่าเบื่อออออออออ” ผมกระทืบเท้า นั่งหน้าบูดอยู่หน้าเครื่องคิดเงิน
 
 
“หุบปากแล้วก็ฉีกปากยิ้มไปซะ ลูกค้าจะหนีหมดเพราะหน้ามึงละ” ผู้หญิงหน้าตาสระสวยแต่คำพูดไม่เข้ากับหน้าเดินมาเท้าเอวด่าผม ผมปรายตามองไอ้คุณเจ๊มหาโหด ชาตินี้สาบานว่าให้ตายเจ๊ก็หาผัวไม่ได้ ไอ่เจ๊กุ้งนาง!
 
 
“โห่ยย โห่ย โหยยยยย” ผมร้องครวญ มือก็ทุบกับเคาน์เตอร์รัวๆๆๆ
 
 
“ไม่ต้องมาโหยเหิยเลย ฉันอุตส่าห์หาที่ซุกหัวนอนให้ ไม่คิดจะตอบแทนกันบ้างเลยเหรอไงวะ!” ใช่ครับ ไอ้ห้องที่ผมนอนเมื่อคืนนี้น่ะเป็นห้องที่เจ๊กุ้งเป็นคนหาให้ผมเอง รู้สึกว่าเจ้าของตึกจะเป็นญาติห่างๆของเจ๊แกรึอะไรนี่แหละ ส่วนไอ้ค่าตอบแทนก็คือ ผมต้องมาทำหน้าที่แคชเชียร์ที่ร้านเบเกอร์รี่ของเจ๊แก แทนลูกจ้างที่ลาป่วยเพราะไปผ่าไส้ติ่ง -*-
 
 
“ฮึก กระซิกริกริก” ผมง้องแง้ง รู้ดีว่ามันไม่ได้เรียกคะแนนน่าสงสารให้ตัวเองเลยซักนิดเพราะอีกฝ่ายคือสาววายใจยักษ์ แต่ก็จะทำ ได้กวนตีนก็ยังดี เห๊อะ
 
 
“หุบปาก ลูกค้ามาแล้วน่ะ ยิ้มซะยิ้มมม” เจ๊กุ้งนางดึงแก้มผมจนยืด เจ็บโว้ยย! อยากโวยวายไปเหมือนกัน แต่จากประสบการณ์สอนผมว่า อย่าต่อกรกับผู้หญิงคนนี้ดีกว่า สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าสาววาย อันตรายกว่าที่คุณคิดนะเอาจริงๆ -_-ll
 
 
“ทั้งหมด 265 บาทครับ” ผมกดแคชเชียร์อย่างคล่องแคล่วและบอกราคาเบ็ดเสร็จให้ แต่คู่กรณีของผมกลับยืนตาลอยหน้าแดงอยู่ ..
 
 
“265 บาทถ้วนครับ?” ผมย้ำอีกรอบ แม่สาวคนนั้นสะดุ้งนิดๆ ขบปากอย่างประหม่า หน้าแดง เขินๆ ม้วนๆ บิดๆ เอาและๆ ไอ้ท่าทางแบบนี้มันคุ้นๆแกวกันอยู่ โธ่.. ขนาดมีผัวแล้วนะเนี้ย เสน่ห์กูก็ไม่ได้ลดลงซักนิดเลย น่าหนักใจจังว่ะ
 
 
“เอ่อ.. คือ ขอ เบอร์โทรพี่ ดะ.. ได้มั้ยคะ..” แล้วผมก็ทายผิดซะที่ไหน สาวน้อยคนนั้นช้อนตามองผมด้วยใบหน้าแดงก่ำ เฮ้ยย น่ารักว่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงคิดแบบนี้ แต่ในตอนนี้ ผมก็แค่ยิ้มหล่อให้ และตอบออกไปอย่างฉะฉานว่า..
 
 
“ก็ได้อ่ะครับ แต่พี่มีผัวแล้วนะ ^^”
 
 
=[]=! << หน้าน้องคนนั้น
 
 
“เอ่องะ.. งั้นไม่เป็นไรค่ะ” ละล่ำละลักตอบ คว้าแบงค์สีม่วงให้ผมอย่างไวว่อง ผมยิ้มรับมาและแกล้งกดเงินแคชเชียร์เอื่อยๆช้าๆ เห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนเหมือนอย่างจะก้าวขาออกจากร้านนี้ให้พ้นๆของน้องผู้หญิงตรงหน้าแล้วมันอยากฮาจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ
 
 
“เงินทอน 235 บาทนะครับ ขอบคุณมากครับ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคร้าบ ฮะๆๆ อะโอ๊ย!” หัวเราะได้ไม่ทันไร ผมก็โดนตบหัวจนหน้าทิ่ม!
 
 
“มึ๊งง.. ทำลูกค้ากูหายไปอีกคนแล้วนะไอ่สันด๊านน!!! สวยจะเป็นโลมมม..” พี่กุ้งนางกัดฟันโอดครวญใส่ผมด้วยเสียงที่ไม่ดังนัก (เพราะลูกค้าเต็มร้าน) มองไปยังประตูร้านตาละห้อย ส่วนมือก็ระดมตีหัวผมให้วุ่น
 
 
“โอ๊ยๆๆๆ แม่ง พอแล้วเว้ยเจ๊ ลูกค้ามาแล้วน่ะ..” ผมยกมือป้องกันหัวตัวเอง ได้ยินเสียงกริ่งประตูร้านก็กำลังจะชี้ให้เจ๊กุ้งดู แต่พอเห็นหน้าไอ้คนเข้ามาชัดๆ ก็อยากจะทำให้เจ๊กุ้งนางเสียลูกค้าอีกซักรายขึ้นมาทันใด..
 
 
ไอ้ฟาง..
 
 
“ฮึ่มม.. ฝากไว้ก่อนเหอะมึง..” เจ๊กุ้งนางชี้หน้าคาดโทษผมแล้วเดินไปหาไอ้ฟาง พร้อมพามันไปนั่งโต๊ะ ผมรู้ว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะเมื่อกี้ผมกับไอ้ฟางสบตากันเต็มๆ แต่มันไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไรเลยซักนิด..
 
 
งั้นคำถามอีกข้อก็คือ มันรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่ ผมไม่มีงานประจำ มีแค่คนที่สนิทๆเท่านั้นที่จะรู้ว่าบางครั้งผมจะโดนเจ๊กุ้งนางแรนดอมเรียกมาช่วยงานที่ร้าน
 
 
ไอ้ตองบอกมันงั้นเหรอ?
 
 
คิดได้ตรงนี้ก็จุกตื้อขึ้นมาในอกซะงั้น บอกตามตรงผมเกลียดไอ้ฟางชิบหาย ให้เห็นไอ้เชี่ยตองเอากับชะนีจิ๊บร้อยตัว ผมยังไม่ขยะแขยงเท่ามันไปเดินควงแขนกับไอ้เด็กฟางนี่ครึ่งชม.เลยด้วยซ้ำ!
 
 
“เป๊ปเปอร์ รับออเดอร์โต๊ะห้าด้วย” กูอยากเอาหัวโขกเคาน์เตอร์ให้ตายกับประโยคคำสั่งนี้
 
 
“ทำไมต้องผมด้วยอ่ะ!”
 
 
“เร็วๆ กูต้องไปดูของหลังร้าน” เจ๊กุ้งทำหน้ายุ่งใส่ผมแล้วโบกมือไล่ ทำไงได้ล่ะครับ ผมก็เดินออกไปยืนที่หน้าโต๊ะของไอ้ฟางน่ะสิ
 
 
“จะรับอะไร?” ผมถามเสียงห้วน
 
 
“อืมม.. มีอะไรแนะนำมั้ยล่ะครับ” ไอ้ฟางเงยหน้ามาโปรยรอยยิ้มดัดจริตใส่ผม อี๋ อย่าพยายามซะให้ยาก น้องปลากูน่ารักกว่ามึงพันเท่าเว้ย ผมเบ้ปากใส่หน้ามันอย่างโจ่งแจ้ง
 
 
“เมนูแพงๆอ่ะ กูแนะนำหมดแหละ”
 
 
“งั้นเอาอันไหนก็ได้ครับ” มันยิ้มใส่ผมแล้วยื่นเมนูมาคืนให้
 
 
“รวยเนอะ” ผมพูดกระแนะกระแหน ก็ไม่รู้จะทำให้มันเข้าตัวทำไมเพราะผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบอวดรวยเหมือนกัน -_-+ ผมกระชากเมนูจากมือมันมาแล้วยิ้มตอบเหมือนจะเอ็นดูแม่งซะเต็มปรี่ แต่ในหัวนี่แทบอยากคว้ามีดหลังร้านมากระซวกแม่ง ไม่รู้ดิ่ ไม่ถูกชะตา ขัดหูขัดตา แอบถมน้ำลายใส่เค้กเสิร์ฟแม่งดีป่ะวะ ..
 
 
ผมหันหลังเดินกลับเคาน์เตอร์ แต่ขาคงไม่หยุดชะงัก ถ้าคำๆหนึ่งไม่ถูกพ่นออกมาจากปากแดงๆของมัน
 
 
“เมื่อไหร่จะเลิกกับพี่ตอง..”
 
 
..ผมหันกลับไปมองมัน ไอ้ฟางตอนนี้ไม่มีรอยยิ้มเสแสร้งอยู่บนหน้า มันจ้องผมด้วยแววตาเหมือนโกรธแค้นมาซักสี่ชาติเศษ ผมเหยียดยิ้ม นี่แหละหนาสันดานคน วอน-โดน-ตีน แล้วมึง..
 
 
“ก็ตอนที่มึงหันไปเอาผู้หญิงไง” ไอ้ฟางหน้าเหวอ ผมฉีกยิ้ม แน่ล่ะ ก็ไอ้ที่ผมพูดไปความหมายมันก็กลายๆว่าไม่มีวันน่ะสิ
 
 
“..! พ.. พี่จะยื้อให้มันได้อะไร” มือที่วางอยู่บนโต๊ะของมันกำแน่น ถามผมเสียงสั่นด้วยความโกรธ ความอดทนน้อยว่ะ แค่นี้ก็จะระเบิดละ แหม่ กูนี่ก็มีหน้าไปว่าคนอื่น ได้ข่าวว่าทำมือถือพังไปเครื่อง..
 
 
“ยื้อ? ทำไมต้องยื้อวะ กูกับไอ้ตองรักกันดีมีความสุข” ผมตอบหน้าหลั่นล้า
 
 
“ผมไม่เชื่อ! พวกพี่ระหองระแหงกันมานานแล้วผมรู้! ไม่งั้นพี่ตองเขาไม่มาหาผมหรอก!” ผมทำหน้าเซ็ง ไอ้เด็กนี่เหมือนจะเข้าใจผิดอะไรไปมากกกกกก ว่ะ! สิ่งเดียวที่ผมมั่นใจในตัวไอ้เหี้ยตองก็คือเรื่องที่ว่าแม่งรักผมพอๆกับที่ผมรักแม่ง เพราะฉะนั้นไอ้คำพูดแบบนี้ของมัน สำหรับผมมันก็ไร้ค่าพอๆกับถ้ามีคนมาบอกคุณว่าตะกวดมีปีก บินได้สูงพันเมตรได้อะไรประมาณนั้น..
 
 
“เหรอ ไอ้ตองมันบอกมึงยังงั้นเหรอ?”
 
 
“ใช่!”
 
 
“ตอ-แหล” ผมตอบออกไปอย่างหนักแน่น ไอ้ฟางกัดปากตัวเอง จ้องผมเขม็ง ผมเลิกคิ้ว เอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มตัวเอง ไอ้ฟางกัดฟันแน่น ทันใดนั้นมันก็ผลุดลุกขึ้น คงทนกับท่าไม้ตายลิ้นดุนแก้มอันแสนกวนตีนของกูไม่ไหวล่ะสิ ดาเมจสามหมื่นเคโอน็อกเอาท์เลยไป๊ มันเดินกระแทกไหล่ผมแล้วปึงปังออกจากร้านเจ๊กุ้งนางไปทันที ผมยิ้ม หัวเราะหึๆอย่างสะจิตสะใจ..
 
 
“อ้าว ลูกค้าล่ะ!?” พี่กุ้งนางที่เดินออกมาจากหลังร้านแหวถามผม ผมยักไหล่ตอบเจ๊แก ก่อนจะเดินหน้ามึนมาสิงหน้าแคชเชียร์ตามเดิม พี่กุ้งนางยืนนิ่งๆ ก่อนจะหันมาชี้หน้าคาดโทษผมอีกรอบ ผมแลบลิ้นใส่เจ๊แกอย่างไม่กลัวตาย
 
 
.. คำว่ารักที่มันให้ผม นี่คือเรื่องที่ผมไม่เคยคิดว่ามันจะโกหก.. แต่ตอนนี้ แม่ง ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจในสิ่งที่ผมคิดแล้วสิ..
 
 
เมื่อผมกลับมาถึงห้อง ห้องที่ผมเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้แค่วันเดียว ผมยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูห้องเหมือนโดนสตาฟ อึ้ง ขอบอกเลยว่าอึ้ง!
 
 
ที่หน้าประตูห้องของผม มีกองขยะกองขวางประตูอยู่กองใหญ่ๆ! นั่นคือสิ่งแรกที่เข้ามาในสมอง แต่ถ้าลองมองสังเกตุดีๆ ไอ้กองขยะที่ว่านี่แม่งคือข้าวของๆผมที่เคยอยู่ในห้องของไอ้ตองทั้งนั้น!! และตอนนี้ทุกอย่างมันก็มากองอยู่ที่หน้าประตูห้องผม.. ด้วยสภาพที่ไม่เหลือชิ้นดี!
 
 
ผมคว้าเสื้อยืดตัวเก่งของผมขึ้นมา เสื้อกู! ขาดวิ่น! นาฬิกาก็เจ๊ง! สบู่อาบน้ำ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน รองเท้าสลิปเปอร์ ดินสอ ปากกา ยางลบ แม้แต่แก้วจานชามที่ผมเป็นคนซื้อ มันก็ยังมากองอยู่ตรงหน้าด้วยสภาพแตกเป็นเสี่ยงๆ!?
 
 
ทุกอย่าง ขอบอกเลยละกันว่าทุกอย่างที่ผมจำได้ว่ามันเคยอยู่ในห้องไอ้ตอง มันพังของทุกอย่างของผมให้แหลกแล้วก็เอามาคืนผม นี่ถ้าแม่งเก็บเศษผมของผมที่มันร่วงอยู่ตามพื้นมาคืนได้ด้วยแม่งคงทำแล้วล่ะ!!!
 
 
..ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ มือกำแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์และคุมสติ ผมเอาปลายเท้าถีบอดีตสมบัติของผมไปให้พ้นทาง เตะแม่งให้ไปอยู่หน้าประตูห้องคนอื่นซะเลย วะฮ่าๆๆๆๆ! ผมเขี่ยกองขยะนี่ไปไว้ยังหน้าประตูห้องข้างๆจนเรียบร้อยแล้วก็ต้องปาดเหงื่อทิ้งเพราะมันมีเยอะไม่ใช่เล่น
 
 
ผมเข้ามาในห้องของตัวเอง อ้าว.. ไอ้อดีตเสื้อตัวเก่งนี่ผมหยิบติดมือมาด้วยเหรอ ผมเขวี้ยงเศษผ้าในมือลงกับพื้น แล้วเอาเท้าเช็ดกับมันไปมา กลายมาเป็นผ้าเช็ดตีนกูซะก็แล้วกันนะ..
 
 
เอาจริงๆ ของพวกนี้พังไป.. ผมก็ไม่ได้เสียดายมากขนาดจะเป็นจะตายหรอกนะ ไม่ได้เป็นยาจก เงินเหลือพอซื้อใหม่ แต่ที่ทำให้ผมเสียใจ คือความหมายที่แฝงอยู่ในการกระทำนี้มากกว่า
 
 
ความหมายของมึงคืออะไร แค่แก้แค้นที่กูทำกับรถสุดรักสุดหวงของมึง? รึมึงต้องการจะสื่ออะไรออกมาด้วย? นี่คือการไล่กูทางอ้อมรึเปล่า? บอกเลิกกับกูทางอ้อมรึเปล่า?
 
 
เท้าที่กำลังถูกับผ้าขี้ริ้วผืนใหม่ของตัวเองอย่างเมามันส์หยุดชะงักลง ผมก้มลงมองเศษผ้าใต้ฝ่าตีน .. เนื้อผ้าสีขาวนวลราคาแพง ที่ตอนนี้มีสภาพแย่ขนาดให้ฟรียังไม่มีใครคิดจะเอา..
 
 
นี่คือตัวแทนคำพูดว่า ‘ห้องของกูไม่ต้อนรับมึงอีกต่อไป’ หรือเปล่า?
 
 
ตอบกูมาสิ
 
 
ตอบกูให้ชื่นใจทีสิไอ้ตอง..






TBC.


ออฟไลน์ cherilnatcha

  • การเดินทางของความคิด. ชาร์ลี (c)
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
จิ้มตูด!!!
แสบทรวงมาก! แต่ล่ะนาย!
 :z13:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-03-2013 22:32:31 โดย cherilnatcha »

Tassanee

  • บุคคลทั่วไป
ชอบบบบบบบบบบบบบบค่ะ 

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
เราชอบมาก เราชอบมาก เราชอบมาก เราชอบมาก(กรุณาอ่านซ้ำอีกสิบเที่ยว)
ให้ตายเถอะนะ ลงอีกทีเถอะ กำลังมันส์ อ่านไปทำท่าเอาลิ้นดันกระพุงแก้มตามเป๊บเลยเนี่ย เดี๋ยวเราต้องติดท่านี้แน่ๆเลยอะ!!!

ออฟไลน์ parn11

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 236
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-2
 :o12: :o12:คาดว่าพี่ตอง... คงไม่ได้คิดขนาดนั้นหรอก(มั้ง)5555
ติดตามนะคะ

bauloy

  • บุคคลทั่วไป
{{Take off ur pants!
«ตอบ #39 เมื่อ07-03-2013 22:56:03 »

น้ำตาจะไหลเลยอ่ะ
ค้างสุดไรสุด อิอิ

มาต่อด่วนๆค่า

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

{{Take off ur pants!
« ตอบ #39 เมื่อ: 07-03-2013 22:56:03 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ kms

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-14
สรุปสงสารน้องปลาสุดเลยอ่ะ

ออฟไลน์ diduek

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 163
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
    • http://diduek-san.exteen.com/
สนุกมากกกกกกก ชอบมากๆๆ มาต่อเร็วๆนะคะะ  o13

ออฟไลน์ Nano PL

  • ขอร้อง
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 869
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-7
รอครับ แต่อ่านจบไปรอบหนึ่งแล้วนะ จากเว็บอื่นนะ ^^

ออฟไลน์ duck-ya

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ม่ายยยยย
ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหน
แล้วค้างได้เท่านี้ ทั้งๆที่เนื้อเรื่อง
ก้แก้แค้นไปมา แต่ทำไม
มันหยุดไม่ได้
รอต่อจ้าาาาา
 :pig4:

ออฟไลน์ puppyluv

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2539
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2000/-20
ชอบเลย
เข้ามาเพราะชื่อเรื่องกลับติดงอมแงมซะงั้น
กดบวกปล่อยเป็ด

ออฟไลน์ candynosugar+

  • กลัวแล้ว
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-2
    • CDNSG+
มาแล้ววว... ขอสารภาพเลยแล้วกันนะคะว่า .. ลืม!!!!!
ลืมมาลงนิยายที่นี่เนี่ยแหละ! 555555555 (โดน :beat: ) ทำตัวบัดซบมาก ทิ้งไปสามวัน ว้ากกก หนูขอโต๊ดดด
เอาเป็นว่ามาอ่านกันเลยละกันโนะๆ

    :::คำเตือน ระวังเสียเลือด:::

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



Take off ur Pants!!
Episode 06

       ‘ HEART BROKEN? WHO? ME OR YOU?’
อกหัก? ใคร? กูหรือมึง?!!!!!!!








ปึงง!


ผมเงยหน้าขึ้นจากรูบิคในมือเพื่อมองรูปโฉมหน้าไอ้หมาซักตัวที่มันริอาจมาตบโต๊ะอาหารในมหาลัยของท่านพริกไทได้..


อ้าว ไม่ใช่ใครที่ไหนอื่นไกลเลยครับ น้องทอฟฟี่ที่(ไม่)รักนี้เอง เป็นไรมาไรล่ะท่าน เหตุใดใบหน้าจึงได้ยับราวกับโดนสิบล้อบดขนาดนั้น..


“เกิดอะไรขึ้นกับมึง”


ผมยกคิ้วขึ้นข้างเดียวให้กับคำถามนั้น ยกขาที่พาดไว้กับโต๊ะลงแล้วขยับตัวขึ้นนั่งดีๆ


“กรุณาแปลไทยเป็นไทยพลีส”


“กูได้ข่าวว่ามึงควงผู้หญิง” ผมวางกำปั้นลงบนมือตัวเองดังปุ้ โอ้ ข่าวนี้นี่เอง ใช่ครับ ผมกลับมาควงผู้หญิงอีกครั้งแล้วหลังจากที่ประกาศตัวเป็นเกย์ไปนาน มาลองอีกรอบก็.. ก็โอเคนะ กับเรื่องบนเตียงก็ไม่ได้แย่อย่างที่หลอนไว้ แต่กับนิสัยนี่ก็ยังไม่ชอบอยู่ดีว่ะ ไม่รู้เมื่อก่อนผมมองว่าน่ารักไปได้ยังไง?


เมื่อก่อนเป็นชายแท้ ต่อมาเป็นเกย์ ตอนนี้เริ่มกลับไปเอาผู้หญิงได้แล้ว สรุปตอนนี้ผมเลยไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแน่ เกย์? ไบ? รึไส้เดือน? -*-


“เออใช่กูเอาหญิงแล้วไงอ่ะ?” ผมตอบไปอย่างชิวๆ ไอ้ฟี่ขมวดคิ้วทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ


“ที่มึงทำนี่.. เพราะประชดมันงั้นเหรอ” มันถามผมเบาๆด้วยสีหน้าและท่าทางที่ดูจะเจ็บปวดอย่างปิดไม่มิด ผมหน้านิ่งทันที ประชดเหรอ.. ผมให้เหตุผลตัวเองว่าแค่อยากลองกลับไปคั่วเพศแม่ดูอีกครั้ง อารมณ์ว่าจะทำได้มั้ย แต่มันอาจจะเป็นแค่ข้ออ้างก็ได้ ที่ผมทำไปจริงๆอาจจะเพราะ..ประชด


“กูไม่ได้ประชด” ผมพูดเสียงแข็งยกตีนขึ้นวางบนโต๊ะอีกรอบ คว้ารูบิคมาจ้อง บิดมั่วๆเลยแม่ง หัวไม่แล่นแล้วโว้ยย ไอ้ฟี่เอาอะไรมาใส่หัวกูเนี่ยแม่งเอ้ยย..


“ไม่ได้ประชดใคร?” แม่งจะเล่นยี่สิบคำถามรึไงวะ


“ไม่ได้ประชดใครทั้งนั้นแหละ” ผมตอบเสียงเหวี่ยง ไอ้ฟี่ถอนหายใจ มันยืนนิ่งๆอยู่พักหนึ่ง ผมเองก็ไม่ได้เงยหน้าไปมองมันอีก เพ่งสมาธิทั้งหมดลงกับรูบิคตรงหน้าเหมือนมันมีอะไรน่าสนใจอะไรนักหนาชาตินี้กูเพิ่งเคยพบเห็น ห่า ไม่เลยครับ กูบิดมาทั้งวันแม่งก็ได้แค่สามสี ไม่ใช่คนมีความอดทนขนาดนั้นนะโว้ย อยากเขวี้ยงทิ้งวันละหลายๆรอบแต่ก็ไม่อยากให้ตัวเองว่างหรือดูว่างในสายตาคนอื่นนี่หว่า!!


“เฮยๆๆ.. ใครให้นั่งวะ” ผมขมวดคิ้วร้องออกมาเมื่อจู่ๆไอ้ฟี่ก็ทรุดตัวลงนั่งเบียดข้างๆผมซะเนื้อแนบเนื้อ มันใช้แขนข้างหนึ่งพาดไว้กับพนักพิง ซึ่งถ้ามองแล้วก็จะเหมือนมันโอบผมอยู่กลายๆ ผมหันไปจะด่าแม่งแต่แล้วก็แทบโดดหนีเมื่อไอ้เหี้ยทอฟฟี่ยื่นหน้ามาใกล้ยังกับจะจูบปากผมซะงั้น!?


“What the..!?” ผมยกมือขึ้นปิดปากแม่งแบบเส้นยาแดงฝ่าแปด หลังมือชนปากผมเลยทีเดียว ไอ้ฟี่เลยได้จูบฝ่ามือสกปรกๆของผมแทนที่จะเป็นริมฝีปากรูปกระจับสีซีดเหลือบแดงอันแสนเซ็กซี่คู่นี้.. ไอ้ตัวกูก็ชมตัวเองได้ไม่มีเบื่อนะครับ กร๊าก


“มึงรู้อะไรมั้ยเป๊ป.. จุ้บ กูจะยอมให้มึงหลอกใช้อีกก็ได้นะ..” ไอ้ฟี่พูดเสียงอู้อี้ (เพราะโดนผมปิดปาก) มันจุ้บที่ฝ่ามือของผม ก่อนจะก็ใช้มือทั้งสองข้างจับส่วนแก้มของผมกับมันเอาไว้ แล้วบิดหน้าให้ได้องศาแถมหลับตาพริ้ม!


ฟันธงว่าคนอื่นมองเข้ามาต้องคิดว่าผมกับแม่งดูดปากกันอยู่ชัวร์ๆ ผมงงนะแต่ก็.. ไม่ได้จะสะดีดสะดิ้งอะไรมากมาย แต่คือไอ้ทอฟฟี่แม่งเล่นอะไรของมันวะ


ผมได้ยินเสียงคนรอบตัวร้องฮือขึ้นกันทันที แหมะ ก็ผมกับไอ้ฟี่นี่ก็ดังกันน้อยซะที่ไหนละครับ แล้วจู่ๆมาจูบกันกลางโรงอาหารนี่นะ สวดยอด แต่ผมก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร หลับตานิ่งๆกับมันด้วยซะอีก แบบว่า ไม่ได้มีอะไรเสียหาย หน้าด้าน ไม่อาย ไม่แคร์ ทุเรศวะ ฮ่าๆๆๆ


“พอใจรึยังครับที่ไม่รัก” ผมถามเสียงอู้อี้แล้วใช้มือบีบปากไอ้ฟี่จนมันนิ่วหน้า


“โอ๊ยๆๆ.. เจ็บเว้ย!” มันร้องแล้วผละออกจากหน้าผมทันที “ทำร้ายจิตใจกันจริงนะ คนอุตส่าห์ยอมช่วย.. หึ”


“ช่วย? ช่วยเหี้ยไร?” ผมขมวดคิ้ว ไอ้ฟี่ไม่ตอบ มันแสยะยิ้มแล้วพยักเพยิดไปทางด้านหลังของผม คิ้วของผมพันกันเป็นเงื่อนที่แก้ไม่ออก ก่อนจะหันมองตามสายตามันไปด้านหลัง


นรก.. แตก


..ไอ้เหี้ยตองมาไงวะ!!!! ว้อท? เว็น!? แวร์!!?


“หึ กูเกลียดขี้หน้าผัวมึงว่ะเป๊ป ต่อไปนี้ถึงมึงจะหลอกใช้ กูแต่ถ้ามันทำไอ้สัดนั่นทุรนทุรายได้.. กูยอม” ไอ้ฟี่ลุกขึ้นจากโต๊ะ ผมหันควับไปมองมันด้วยหน้าแบบตกใจๆหน่อย คือกูยังหาเสียงตัวเองไม่เจอเลยนะ!


ไอ้ทอฟฟี่ยื่นมือมาดึงปลายคางผมเบาๆอย่างหยอกล้อ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองตรงไปแล้วยักคิ้วกวนตีนใส่ แสรดด ทำใส่เหี้ยตองแหง ไอ้ฟี่ชำเลืองมองผมก่อนที่มันจะหันตัวกลับแล้วเดินหนีไป กูขอกรี๊ดได้มั้ย ก่อเรื่องแล้วทิ้งกูเหรอไอ้ส้นรองตีน! ไหนว่ารักกูไงวะ เหี้ย แต่ช่างมันประไร ผมรีบูทหัวสมองและสีหน้าตัวเองอย่างรวดเร็ว เพื่อจะหันไปเผชิญหน้ากับเหี้ยตอง


ไอ้ตองสาวเท้าเข้ามาใกล้ผมอย่างรวดเร็ว จากที่ตอนแรกแม่งยืนมองอยู่ห่างๆในระยะสิบเมตร ใจผมแอบตุ่มๆต่อมๆกับหน้าเหี้ยมๆของมันนะ แต่ผมเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่งไงครับ (ภาษาบ้านๆเรียกขี้เก๊ก) ดังนั้น NO ONE KNOW


“เสร็จมันไปแล้วเหรอไง!?” ไอ้ตองกระชากแขนผมลุกไปประจันหน้ากับมัน


“เสร็จอะไร อะไรเสร็จ?” ทำหน้าเหลอหลา เล่นหูเล่นตาใส่มัน ไอ้ตองแสยะยิ้มชั่วออกมา


“ก็เสร็จนี่ไง” มันเอื้อมมือไปคว้าหมับที่ก้นผมพร้อมขยำแรงๆ ไอเชี่ย! ผมรีบปัดมือมันทิ้ง ไอ้ตองหัวเราะหึๆในลำคอแต่ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวทันที อาย หรือโกรธ ไม่รู้ รู้แต่ที่นี่คนเป็นร้อยนะ บอกตรงๆตอนนี้คอนกรีตที่โบะไว้กับหนังหน้าหลุดออกไปชั่วครว มันทำยังงี้กับผมได้ไงวะ กูไม่ใช่ ‘แค่เด็ก’ ของมึงนะ ทำแบบนี้แม่งโคตรไม่ให้เกียรติกันเลย


ผมตัดสินใจลากแขนไอ้ตองมาที่ห้องน้ำ มันก็ยอมเดินตามอย่างว่าง่ายเหมือนรู้อยู่แล้ว มาถึงผมก็ผลักแม่งเข้าไปในห้องแล้วก็ตามไปเบียดด้วยในห้องน้ำมหาลัยเล็กๆ ดันล็อกประตูให้เรียบร้อยแล้วก็หันมาจ้องหน้ามัน


“มาทำไม” ผมถามเสียงห้วน ดีหน่อยที่ระยะทางการเดินมาที่นี้มันทำให้อารมณ์โกรธเริ่มลดไปบ้างแล้วนิดนึง ไม่งั้นไม่ทงไม่ถามหรอก ซัดปากแม่งเลย


“มาดูไงว่าได้ผัวกี่คนแล้ว” กูมีเมียเฉียดร้อย แต่มีมึงเป็นผัวแค่คนเดียวแหละไอ้สัด! อยากตะโกนใส่หน้าแม่งยังงี้จริงๆว่ะครับ แต่ไม่ทำ กูมีมาดกว่านั้น


“กี่คนแล้วหนักหัวใคร?” ผมแค่นยิ้มถลึงตาใส่มัน ไอ้ตองถอนหายใจหนักๆก่อนมันจะคว้าแก้มผมไปบีบแล้วดึงให้จ้องตา ไม่ได้บีบแรงมาก แค่พอให้ดิ้นไม่หลุด -*-


“ที่มานี่ก็ว่าจะมาตามกลับบ้าน แต่เห็นแบบนี้ไม่ต้องแล้วมั้ง?”


“บ้านมึงไม่ใช่บ้านกูนิ่” ไอ้ตองคิ้วกระตุก แรงบีบที่แก้มผมเพิ่มมากขึ้น


“อย่าเล่นลิ้นให้มากเป๊ปเปอร์” ได้ยินยังงั้นผมก็แลบลิ้นใส่มันทันที ด้วยความหมั่นไส้หรือตบะกามแตกก็ไม่อาจทราบ แต่ไอ้ตองโฉบหัวเข้ามาดูดลิ้นผมทันทีอย่างแรงๆ สัดแม่งเจ็บ!


“อืออื้อออออ!” ผมคำรามในคอ หลับตาปี๋ด้วยความเจ็บปน..เสียวเล็กๆป่ะ ดึงลิ้นกลับก็ไม่ได้เพราะแม่งเอาฟันกัดไว้ มันออกแรงกัดแรงๆอีกทีจนผมสะดุ้ง คือเจ็บมาก! ผมตั้งสติตัวเองแล้วกระทืบเท้าไอ้ตองดึงกึกใหญ่ๆ มันสะดุ้ง ปล่อยลิ้นผมทันที โอ้โฮ.. น้ำตาผมเล็ด เลือดกบปากกูเลยเหี้ยเอ๊ยย


แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร ไอ้ตองก็คว้าหัวผมเข้าไปประกบจูบอีกรอบ บดขยี้และรุกไล่อย่างแรงจนเจ็บและได้รสเลือดอีกรอบ แต่โอเค ผมตั้งตัวทัน ถ้าแค่นี้มันก็ไม่ได้ทำผมสะเทือนมากนักหรอก เพราะเวลามีอะไรๆกัน อารมณ์พีคมากๆพวกผมก็ใช่จะอ่อนโยนกันซะเมื่อไหร่ เออไม่สิ พวกกูไม่เคยอ่อนโยนกันเลยต่างหาก..


“อือแฮ่ก” ผมอ้าปากหอบเมื่อไอ้ตองยอมผละออกจากปากผมแล้วซุกเข้ากับต้นคอ แล้วก็ต้องร้องออกมาอีกรอบเมื่อมันกัดคอผม! ผมต่อยแขนมันแรงๆทันที ไอ้ตองเลยจับข้อมือผมสองข้างกระแทกขึงกับประตูห้องน้ำ


“ปล่อยกู! โอ้ยย เหี้ยย” ผมตะโกนข้างหูไอ้ตอง และสิ่งที่ได้กลับมาก็คือแม่งฝังเขี้ยวเข้าที่ไหล่กูอีกแล้ว ทำร้ายร่างกายกูหลายรอบแล้วนะวันนี้!!!!


“เป็นเหี้ยไรขึ้นมาวะหา! มึงอยากนักก็ไปหาไอ้ฟางนั่นไป!” ผมตะโกนอีกรอบอย่างไม่กลัวว่าใครจะมาได้ยิน ไอ้ตองชะงักไปครู่หนึ่ง มันผละหน้าออกมาก่อนจะจับผมกระแทกเข้ากับประตูห้องน้ำอีกรอบ เพื่อไรวะ กลัวหลังกูไม่หักใช่ป๊ะ?


“นี่อย่าบอกนะว่าเรื่องทั้งหมดมันเพราะมึงหึงกูกับฟาง?” มันกระซิบเสียงเบาแล้วยิ้มเหมือนมองเด็กน้อยผู้ไร้เดียงสา


ผมกัดฟันเพราะต้องยอมรับว่าส่วนหนึ่งของการวีนเหวี่ยงตั้งแต่ช่วงแรกๆที่ยังไม่ได้ทะเลาะกันหนักๆนั้นเพราะ-เหตุ-เกิด-จาก-ความ-หึง นี้แหละ! และด้วยเพราะมันแทงใจดำผม ทำให้ผมจำเป็นต้องกระทืบตีนไอ้ตองอีกครั้งอย่างเลี่ยงไม่ได้ (ไม่เห็นเกี่ยว =_=)


“สัด!” ไม่ครับ ไม่ใช่เสียงไอ้ตอง เสียงผมนี่แหละสบถเพราะไอ้เหี้ยนั่นเสือกเบี่ยงเท้าหนีได้ มันยิ้มล้อใส่ผม อ้ากกก กูจะถุยน้ำลายใส่หน้ามึง และเหมือนจะรู้ความคิด มันเลยเลือกที่จะเอาน้ำลายผมใส่ปากตัวเองแทนที่จะให้รดเข้าหน้า เป็นวิธีการที่ฉลาดมาก


ไอ้ตองรวบแขนผมสองข้างไว้ด้านบนด้วยมือเดียว โว้ย ผู้ชายเหมือนกันทำไมเหี้ยนี่แรงควายจังวะ! ตัวกูก็ไม่ใช่น้อยๆเหมือนน้องปลานะ จะบอกให้ว่าผมนี่รุกโดยกำเนิดเถอะครับ เพิ่งจะมาสวรรค์เบี่ยงกลายเป็นรับก็เพราะโดนไอ้ใบตองเผด็จศึกเนี่ยแหละ!


มันล้วงมือเข้าไปในเสื้อผมแล้วบีบยอดอกแรงๆจนผมสะดุ้ง เอ่อะ เสียวนะเว้ยย ไอ้ตองถอนปากมันจากปากผม มันเลิกเสื้อผมขึ้นสูงๆแล้วก้มหน้าลงไปดูดอกแรงๆท้องน้อยผมมันแบบ..วาบบบทันทีเลยอ่ะ ผมเชิดหน้ากัดปากตัวเองอย่างเสียวซ่าน ลมหายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆเหมือนไปวิ่งมาซักสองร้อยเมตรทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้วไม่ได้ก้าวขาไปไหนซักแอะ


“อึกฮ่า.. เออกัดเลย อื้มมม..” ผมร้องเรียกแบบไร้ยางอาย ไม่รู้ล่ะ ตอนนี้ไม่สนอะไรแล้ว ได้ยินเสียงหัวเราะขึ้นจมูกของไอ้ตองแล้วก็ตีนกระตุก แต่ก็ต้องระทวยอีกทีเพราะแม่งรัวลิ้นกับหัวนมผมซะจี้ดขึ้นสมอง


“อ๊าา” และก็ได้ตามคำขอ ไอ้ตองกัดปลายยอดอกผมแรงๆ แม่งโคตรสะใจอ้า ผมครางลั่น ปากมันเลิกยุ่งกับตรงนั้นแล้วไล่จูบต่ำลงมาเรื่อยๆแต่มือก็ยังคงเขี่ยเนื้อติ่งเล็กๆที่แข็งชันอยู่ไม่ห่าง ทำให้ผมต้องส่งเสียงเป็นระยะ


มือของผมที่ไม่รู้ว่าแม่งปล่อยให้เป็นอิสระตั้งแต่เมื่อไหร่คว้าจับดึงทึ้งกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มหยักศกนั่นอย่างมันส์มือ ไอ้ตองปิดฝาชักโครกลงแล้วมันก็นั่งทับลงไป มันดึงตัวผมให้ยืนอยู่ตรงหน้าแล้วแหย่ลิ้นเข้าไปในรูสะดือ ผมหดท้องหนีเพราะมันจั๊กจี๋ แต่แม่งก็ยื้อตัวผมไว้และลากลิ้นไปมาบริเวรท้องน้อย


“อืออ.. อาซี้ดดด .. ตอง” ไอ้ตองใช้ฟันคาบซิบกางเกงผมแล้วรูดลงช้าๆผมมองภาพนั้นแล้วต้องร้องเสียงสั่น คือกูก็เห็นแบบนี้ก็ของขึ้นนะเว้ย ไอ้สัดนั่นขยำเนื้อบั้นท้ายภายใต้เดพยีนส์สีซีดของผมแรงๆ ชั่วขณะหนึ่งที่มันช้อนสายตาเร้าร้อนของมันมาสบ ด้วยความคิดผมก็เตลิดไปไกล กูนี่ช่างจิ้นไม่น้อย เอาเป็นว่ามันทำผมหน้าแดงตัวสั่นเป็นลูกนกได้เลยทีเดียว คนตรงหน้าฉีกยิ้มมุมปากออกมาที่เห็นผมเป็นยังงั้น..


ทำไมผู้ชายคนนี้ ถึงต้องทำผมรู้สึกว่ากลายเป็นไอ้อ่อนได้ตลอดเวลาเลยวะห๊ะ!!!


“ตอง..” ผมครางชื่อมัน ไอ้ตองดึงกางเกงในและนอกของผมออกน้องชายที่รักของผมพิโรธโกรธาเป็นยิ่งนักที่ไปปลุกบรรทมของแม่งลุกขึ้นชี้หน้าด่ากราด แสรดมากมาย มุกสัปดี้สัปดนยังงี้กูก็ยังจะเล่น ถามว่าผมอายมั้ย? ไม่อายครับ! ก๊ากกกกก


“อะ โอออ.. ซี้ดดตอง อื้มม..” ผมร้องไม่เป็นศัพท์เมื่อไอ้ตองปราบพยศน้องชายของผมด้วยการครอบปากลงไป ลิ้นร้อนๆที่ละเลงไปทั่วและความคับแน่นของริมฝีปากทำผมหอบหายใจถี่ จิกทึ้งกลุ่มผมของมันไปมาอย่างระบายอารมณ์โดยไม่กลัวมันเจ็บ


“อืออ่ะ อ้าา อย่า.. อึก ฮะ” ผมร้องห้ามเมื่อมันดูดส่วนปลายของผมแรงๆ มันเจ็บแต่ก็รู้สึกดีมาก มากไปจนร่างผมทรุดฮวบลงบนตักไอ้ตองเพราะขาแม่งอ่อน หน้าอับอายชิบหาย แต่ปากไอ้ห่านี่แม่งโคตรๆจริงๆนะ ปฏิเสธไม่ได้หรอก


“ไม่ไหวแล้วเหรอจ๊ะ..” มันกระซิบข้างหูผม แถมเลียอีกต่างหาก เสียงโคตรกวนตีนอ่ะ หึ แต่ก็นะ ว่าแต่กู ใครกันแน่..


“แฮ่ก มึงมากกว่ามั้ง.. ยังไม่ทันแตะ ฮะ ก็แทบระเบิดกระจุยย.. อยู่แล้วนี่หว่า..” ผมกระซิบเสียงกระเส่าปนหอบนิดๆที่ต้นคอมัน เป่าลมร้อนใส่พร้อมบดก้นลงกับไอ้ปืนใหญ่ที่อยากยิงกระสุนเต็มแก่ภายใต้กางเกงนั่น


“ฮึ.. อืมมมม” มันสะดุดลมหายใจตัวเองก่อนจะพ่นลมหายใจอย่างกลั้นอารมณ์ ผมเบียดท่อนล่างเปลือยๆของตัวเองเข้ากับส่วนล่างของไอ้ตองที่ยังใส่เสื้อผ้าทุกชิ้นครบถ้วนแรงๆ บด ขยี้ ขย่ม..


อืม.. แม่ง! อยากได้ว่ะ


“อ๊ะ” แล้วดูเหมือนว่าไอ้ตองเองก็จะมีความคิดไม่ต่างจากผมเท่าไหร่ มันยกตัวผมให้ลุกขึ้นยืนแล้วครอบปากเข้ากับส่วนนั้นของผมอีกรอบอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ผมยืนคร่อมตักมันไว้ มือก็กดหัวไอ้ตองพร้อมเด้งสวนเป็นระยะอย่างเพลิดเพลิน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่แม่งเอานิ้วสอดเข้ามาในปากถ้ำของผมแล้วนั่นไงล่ะ


“อึก อ่ะ.. ฮ่า ฮ่า.. อืมเจ็บ อ่ะ” ผมขมวดคิ้วแน่น ร้องครางเล็กๆด้วยความเจ็บมากกว่าเสียว เจ็บอ่ะ ถึงจะไม่เท่าครั้งแรกแต่ก็ทรมานกว่าแต่ก่อน แหม่ เพราะผมไม่ได้มีอะไรกับแม่งมาเฉียดเดือนแล้วนี่หว่า เมื่อก่อนมีกันไม่เคยเว้นเกินอาทิตย์ เหมือนจะน่าภูมิใจ เหอะๆ


“โอ๊ย สัด” ผมร้องแล้วกระชากหัวมันขึ้นทันทีเมื่อไอ้ตองคายน้องชายผมออกแล้วก้มลงฝังเขี้ยวเข้าที่ขาอ่อนแทน มันกดนิ้วกระแทกเข้าไปในช่องทางของผมแรงๆจนสะดุ้งเฮือก


“อ่ะ เฮ้ยไอ้ตองเดี๋ยว! เพิ่งนิ้วเดียวเองนะโว้ย” ผมร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆมันก็ถอนนิ้วออกไปแล้วดึงผมลงมาจ่อใส่ไอ้นั่นของแม่งที่ชักรอผมอยู่เรียบร้อย ไอ้ตองโอบรอบเอวผมแน่นแล้วเอาน้องชายแม่งกดคลึงวนรอบช่องทาไปมาจนน้ำของมันเยิ้มเปียกระหว่างขาผมไปหมด


“..ช่วยไม่ได้ มึงเซ็กซ์เองนี่..กูไม่ไหวแล้ว” มันเลียริมฝีปากตัวเอง มองผมเหมือนของน่าอร่อยจากภัตราคารหรู หมาป่าจ้องขย้ำลูกแกะอะไรประมาณนั้น ขอเหอะสายตาแม่งเป็นแบบนั้นจริงๆครับ! ผมเบิกตากว้างขึ้นมา กลืนน้ำลายดังเอื้อกลงคอ ห่า เหมือนของมึงเล็กตายห่าน ยัดไปตอนนี้กูได้ฉีกพอดี ผมขืนตัวออกจากมันอย่างลนลานแต่ไอ้ตองก็กัดหัวนมผมแรงๆ เสียวเสะ ครางเลยไง แล้วพอเผลอๆหน่อยแม่งก็..


“อ่ะ..อะโอ้ยยยยยย!!!!!” แหกปากลั่น มันดึงผมกระแทกลงยัดพรวดเข้ามารวดเดียวหมด!! เจ็บใจจะขาดอย่างกับโดนครั้งแรก ผมอ้าปากค้าง เชิดหน้าน้ำตาไหลพรากออกตา ในขณะที่ไอ้ตองซี้ดปากเหมือนแดกของเผ็ด.. เออใช่ซี่ มึงแดกพริกเข้าไปนี่!!!!!


“ซี้ดด.. ฮ่า สุดยอดว่ะ หึหึ อืมม..”


“อือ.. อึ่ก แฮ่ก.. อ่ะ ไอ้ อี ..อี..อีเหี้ยยย!!!!!” ผมตั้งสติได้ก็ร้องลั่นทั้งน้ำตา หลังแหวนครับ ตบหน้าไอ้ตองเสียงดังสนั่นจนมันหน้าหันทันที!! คือกูโกรธมาก ทำกูงี้ได้ไงวะ! ไม่มาเป็นเองไม่รู้นะว่ามันเจ็บขนาดไหน!!! รูนี้ไม่ใช่ทางเข้าที่พระเจ้าสร้างไว้ให้นะเว้ย!!!!


ไอ้ตองหันควับมาจ้องผมอย่างโกรธๆ ตอนแรกนึกว่าจะโดนต่อยกลับแล้วเชียวนะ แต่มันก็เลือกที่จะคว้าหน้าผมไปบดจูบอย่างรุนแรงแทน ผมจิกไหล่มันแน่นอย่างจงใจให้เจ็บแล้วจูบตอบกลับไปอย่างเร้าร้อนไม่แพ้กัน ลิ้นพวกผมพันกันนัว ความเจ็บตรงช่วงด้านล่างเริ่มทุเลาลงแล้ว ไอ้เหี้ยตองขยับสะโพกเบาๆทั้งที่ปากเรายังทำหน้าที่กันอยู่ไม่ห่าง


“อึก อืออ ..ฮา..ฮ่า” ผมตัวเด้ง เชิดหน้าร้องเสียงดังเพราะไอ้ตองฟาดมือเข้ากับเนื้อก้นผมอย่างแรงดังเพี๊ยะใหญ่ๆ เหมือนจะแก้แค้นที่ผมตบหน้ามันเมื่อกี้ แต่ขอโทษที่รัก กูเสียวมากกว่าเจ็บว่ะ


“ซีดด.. อา มึงควบสิวะ” ไอ้ตองสั่ง บีบเนื้อก้นผมอีก เวลามีอะไรกันแม่งยุ่งกับตูดกูตลอด ทั้งตบทั้งตีขยำขยี้ยังกับตูดกูเป็นบอลบริหารนิ้ว เหมือนเคยได้ยินว่าแม่งบ่นๆว่าชอบก้นผมไรนี่ล่ะ แน่นพอดีมือห่าไรก็ไม่รู้ ตอนนั้นไม่ได้สนฟัง


“อืมม .. แรงๆอีก.. อ่ะ อา ดี” ผมขยับตัวขึ้นลงเร็วขึ้นตามมันสั่ง รับรู้และจับได้ถึงทุกครั้ง สัมผัสที่เข้าและออก ความเจ็บตอนแรกยังมีอยู่แต่ไอ้ความเสียวมันมีมากกว่าโขที่พอจะหักล้างกันได้ ไอ้ตองคว้าเอวผมแล้วจับกระแทกลงพร้อมเด้งเอวสวนแรงๆจนสุด สัดดด! แทงลึกจนกูนึกว่ามันจะทะลุออกปาก!


“อ๊าาาา!!!”


“ซี้ดดด.. อื้มมม ครางอีกสิ” มันพูดแล้วจับผมกระแทกเข้าสุดออกสุด ผมเองก็ให้ความร่วมมืออย่างดี เสียงเนื้อของพวกเรากระทบกันดังก้องไปทั้งห้องน้ำพอๆกับเสียงร้องกระเส่า ไม่รู้ว่าใครจะได้ยินไปบ้างแต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์จะมานั่งสน อยากฟังก็ฟังไปดิ่ควักของลับมาร่วมชักว่าวด้วยก็ไม่ว่าเหอะ กูใจดี


“อือออ ..อ่ะ อ่ะ อา แรงๆ แรงอีกดิ่ แฮ่ก” ผมบอกมันขณะที่ตัวเองก็ขยับเร็วอย่างกับเครื่องจักร คู่กรณีก็ไม่มีจะเฉไฉ เหมือนรอเวลานี้มาแล้วทั้งชีวิต มันจับผมอุ้มขึ้นแล้วดันไปกระแทกกับผนังอย่างรุนแรงผมปล่อยขาห้อยลงข้างหนึ่งอีกข้างหนึ่งยกโอบรอบเอวมัน ไว้ไอ้ตองกระแทกใส่ไม่ยั้งจนครางแทบไม่ทันเลยทีเดียว


“ซี้ดดด..อ่า มึงมันที่สุดจริงๆว่ะเป๊ป อา.. อา” มันพูดพลางแหย่ลิ้นเข้าไปในหูผม กัดห่วงต่างหูเล็กๆแล้วดึงเหมือนหมั่นเขี้ยว ควาย หูกูฉีกขึ้นมานะ..


“อ่ะ อา ไม่ไหวแล้ว อึก อา อา.. แตก แตกแล้ว..” เมื่อการเดินทางมาถึงทางตัน ผมครวญครางไม่ได้ศัพท์ ส่ายหน้าไปมาเหมือนหาทางระบายอารมณ์เสียวซ่านนี้ไม่ออกอีกแล้ว เก็บไม่ไหว มันเต็มไปหมด เต็มไปหมด..


“อืมม.. อีกนิด ซี้ดดด โอวว..” ไอ้ตองเร่งเครื่อง กระแทกกระทั้นเข้าใส่ตัวผมจนผนังกั้นห้องน้ำสั่น เสียงเหล็กล็อกของประตูห้องสั่นดังกริ๊กๆๆ..


“อา.. อาาา ไม่ไหวแล้ว อะ อะ อ๊าา อ๊าาาาาาาา..า า” ผมร้องลั่น ดึงรอบคอไอ้ตองเข้ามากอดพร้อมเกร็งตัวแน่นขณะที่อารมณ์มันทะยานตัวขึ้นสูงเฉียดฟ้า ไอ้ตองกอดตัวผมไว้แน่น


“อึก ซี้ดดดด แน่นชิบ อาดี..ดี อืมม.. อื้มมม..!!!” มันยังกระแทกใส่แรงๆอีกหนึ่งอึดใจ ก่อนที่ความอุ่นร้อนก็ฉีดเข้ามาภายในตัวผม.. รู้สึกได้ถึงน้ำร้อนๆที่ไหลย้อนออกมา ไหลไปตามระหว่างขาผม ไม่ใส่ถุงไอ้สัด อยากด่าแต่เอาไว้ก่อน


“แฮ่ก.. แฮ่ก.. แฮ่ก..” ผมกับมันกอดกันแน่นอยู่อย่างนั้นขณะที่เสียงหอบหายใจยังไม่เป็นปรกติ เอ้าท์ดอร์ครั้งที่สี่หลังจากที่คบกันมา ก็ยังสุดยอดเป็นบ้า..


และมันก็คงเป็นเอาท์ดอร์ครั้งสุดท้ายของ ‘เรา’ ด้วย..


“ตอง.. อึก กูมีอะไรจะบอก..” ผมพูดออกไปเสียงแหบ ความรู้สึกบอกให้ผมพูดออกไปตอนนี้แม้ว่าบรรยากาศจะไม่ใช่นัก แต่ถ้าไม่งั้น ผมคงจะไม่กล้าพูดออกไปอีกเลย ไอ้ตองไม่ได้ตอบอะไรมันแค่จูบที่ต้นคอของผม


“เหี้ยตอง..” ผมย้ำอีกรอบ เบี่ยงหน้าหลบเมื่ออีกคนดูจะไม่สนใจคำพูดกูเลย


“เออ ฟังอยู่.. อะไร”


ผมหลับตาซักครู่หนึ่ง นึกถึงสิ่งที่เริ่มคิดหลายวันมานี้ ยืนยันกับตัวเองอีกครั้งว่านี่คงเป็นทางออกที่ดีที่สุดของผมกับมัน สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ผลักหน้าของมันออก จ้องตาและพูดออกไป..


“เราเลิกกันเหอะว่ะ”






TBC.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

หนูอายยยยยยย :z3: อาจจะไม่เชื่อแต่อายจริงๆ เขินอ่ะ แอ๊ยยย 5555
ตอนนี้แต่งไว้ตอนประมาณเดือน 9 ของปีที่แล้ว (2012) มานั่งย้อนอ่านไป ก็ไม่เข้าใจว่าเขียนไปได้ยังไง
เมื่อไม่นานมานี้ก็เพิ่งเขียน NC ไปอีกบท.. ก็เขียนแล้วก็รีบเอาลงไม่มีมาอ่านอีกรอบหรอก กลัว 55555555
แต่ถ้าอ่านของคนอื่นนี่ชอบนะ แต่มาอ่านของตัวเองแล้วมัน.. ไม่กล้าอ่าน กร๊ากก รีบแต่งรีบลง
แต่คราวนี้ต้องเอามาลงที่บอร์ดนี้ไงคะ แล้วก็เลยคิดว่าจะตรวจคำผิดไปด้วยเลย ก็เลยได้ฤกษ์มานั่งอ่าน.. :jul1:


.. พอ!!!!! อย่าไปพูดถึงมัน ตอบเม้นท์ดีกว่า! 555555555555555555555555+

"cherilnatcha - อั่กส์!! โดนจิ้ม 555+ ขอบคุณที่ติดตามและมาเม้นท์ให้ทุกตอนเลยนะคะ ซึ้งอร่ามสุดๆ

"Tassanee - ชอบก็อ่านเลยชอบก็อ่านเลยเซ่ ชูวับๆ :z2: ขอบคุณที่ชอบนะค้าา

"rubymoona - อยากจะบอกว่าเคยติดอยู่ช่วงหนึ่งเหมือนกันท่านี้ 555 ฟินนาเล่มากกับคำว่าชอบที่คุณให้มา..

"parn11 - เรื่องนี้ อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ ถ้ามีเป๊ปปริก้าค่ะ #ผิด 55+

"bauloy - อย่าร้องห้ายยยยยยยยยย

"kms - แต่น้องแกเข้มแข็งดีเนอะ :monkeysad:

"diduek - ขอบคุณค่าา จะพยายาม(ไม่ลืม)มาต่อ นะคะ 5555+

"Nano PL - จากเว็บอื่นนี่คือ เว็บ Dek-d.com ใช่ป่ะคะ? Ps. ห้ามสปอยล์นะ 555 จุ๊ๆๆ

"duck-ya - คุณกำลังเป็นโรค พริกไทซินโดรม.. #ผิดมาก 555 ดีใจที่ชอบค่า

"puppyluv - ชื่อเรื่องมันชวนให้กด(ลิ้งค์)ใช่มั้ยล่ะคะ 55555+ ขอบคุณที่กดให้นะคะแต่ว่า..ยังไม่เข้าใจว่ากดบวกเป็ดคืออะไร o6 ถ้าทราบแล้วจะกดกลับให้นะค้า


เจอคำผิดฝากจิกฝากตบ!!!!!
ขอบคุณที่อ่านกันมากมายมหาศาลคร้าบบบบบบ :pig4:

ออฟไลน์ quiicheh.

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +73/-9
บ้าหน่าาาาน้ำแตกแล้วแยกทางได้ไงงงงงงงงงง

ออฟไลน์ puppyluv

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2539
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2000/-20
เย๋ย คู่นี้มัน!???
เราเลิกกันเถอะงี้เลยเหรอ
โอ้วววว !!! ได้ใจจริงเลยเพ่
กดบวกปล่อยเป็ด

ออฟไลน์ parn11

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 236
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-2
หวาๆๆๆๆ น้องเป๊ปขอเลิก :sad4: :sad4:
สนุกดุเดือดจริงๆค่าา

ออฟไลน์ Lilyrum

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 247
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-2
เฮ้ยยยยยยยยย อะไรกัน!! เลิกกันทำไม
อย่านะ ไม่ยอมนะ ฮืออออออออออออออออออ  :z3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ care_me

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 162
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-2
อ่านในเด็กดี แต่เข้ามาเม้นในนี้ :z1:

ชอบเรื่องนี้อ่ะ อ่านแล้วตลกดี คือเป๊ป เมิงเกรียนมาก 555 เซ็งเป็ดปีนี้จะโหวตให้ 555

ปล.ยินดีด้วยนะคะ ติด Top 10 ของเด็กดีด้วย  :mc4:
ปลล. อยากอ่านเรื่อง Selfish TRAMP!!! อ่ะ คือแบบไม่ค่อยได้เข้าเด็กดีไง เลยเพิ่งรู้จักเรื่องนี้ รอรีไรท์เร็วๆนะคะ


ออฟไลน์ akira334

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
เลิกกันไวไปมั้ยอ่า  o22 o22

ออฟไลน์ LadySaiKim

  • ▫▪□Dezine'Kim□▪▫
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1703
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-0
ไม่เอาอ้ะ ไม่ยอมหรอกน๊ะ ไม่ยอมให้เลิก ไม่ยอมๆๆๆ !!!!!!!! ~ ~ ~ ~ :z3: :z3: :z3: :z3:

เป๊ปกับพี่ตองหันหน้ามาคุยกันดีๆเถอะน้า ~ ~ พลีสสสสสส !!!! ~ ~ ~  :call: :call: :call: :call:

เค้าจะร้องแล้วน่ะ ไม่ส่งสารเค้าหราา ? (#เกี่ยว) :z13: :z13: :z13: :z13:

ออฟไลน์ candynosugar+

  • กลัวแล้ว
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-2
    • CDNSG+

มาแหลววววววววว :t3:

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


Take off ur Pants!!
Episode 07

       ‘ I HATE YOU, I HATE MY SELF, I HATE THIS WORLD. ’
กูเกลียดมึง กูเกลียดตัวเอง กูเกลียดโลกนี้โว้ยย!!!!!!!







พูดออกไปแล้ว..
 
 
เวลาไม่สามารถหมุนย้อนกลับให้ผมเก็บคำพูดเข้าปาก ต้องยอมรับมัน แต่รู้มั้ย การจะเปล่งเสียงเมื่อครู่ออกไปได้ซักคำ มันทำให้ผมแทบหมดแรงยิ่งกว่ากิจกรรมเข้าจังหวะที่มันละเลงใส่ผมไม่นานมานี้ซะอีก
 
 
การบอกเลิกใครซักคน.. มันเป็นเรื่องยากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
 
 
ผมไม่ได้หวังที่จะให้ไอ้เหี้ยนี่เว้าวอน เกาะแข้งเกาะขาผม แล้วโอดครวญบอกว่าได้โปรดอย่าทิ้งผมไปเหมือนในละคร ไม่เลย ผมรู้ดีว่าคนอย่างมันไม่ทำและทำไม่ได้ ต่อให้มันอยากทำ แต่แม่งก็ไม่มีวันทำหรอก


รู้ไว้ด้วยว่างานนี้มึงไม่ได้จบแค่คำขอโทษแน่ไอ้สัด!!!..
 

..นึกถึงคำพูดตัวเองแล้วก็อยากหัวเรา..ใช่ ก็คงใช่! คำพูดของเป๊ปเปอร์ไม่เคยมีอะไรผิดอยู่แล้วนี่ เพราะสุดท้ายแล้ว.. แค่คำขอโทษ ผมก็ยังไม่ได้ไงล่ะ
 
 
สำหรับเพศพ่อ ศักดิ์ศรีก็เหมือนลูกกระเดือก ค้ำอยู่ในคอ แดกก็ไม่ได้ใหญ่ซะเปล่า! แม่ง ผมนี่ช่างเปรียบเทียบได้อัจฉริยะจริงๆว่ะ ฮ่าๆๆๆ..
 
 
“ทำไม..” เสียงของไอ้ตองดังขึ้นมา ผมไม่กล้าเลยที่จะเงยหน้าขึ้นสบสายตาของมัน ได้แต่ก้มหน้าจ้องอยู่กับแผงอกของคนตรงหน้าเหมือนเพิ่งเคยเห็นมาก่อนในชีวิตนี้ .. ทั้งที่ความจริงมันคือพื้นที่ๆผมคุ้นเคยซะด้วยซ้ำ
 
 
ตรงนี้ ตรงนี้คือร่างกายส่วนหนึ่งของมัน ที่วันนึงผมเคยนอนซุกฟังเสียงหัวใจมันเต้นอยู่ด้วยกัน ทุกคืน..
 
 
“กูว่ามันคงดีที่สุดแล้ว”
 
 
“ดีที่สุดสำหรับใคร? สำหรับมึง? สำหรับกู? รึสำหรับไอ้เหี้ยนั่น!!!” มันตวาดกร้าว แล้วต่อยเข้ากับผนังกั้นห้องน้ำที่ผมยืนพิงอยู่ เฉียดใบหน้าผมไปแค่ปลายผม สัด ต่อยของแข็งเดี๋ยวกระดูกก็ร้าวกันพอดีหรอก ไอ้ง่าวนี่ ผมไม่ได้ตกใจกับปฏิกิริยาของมันสักนิด เพราะผมทายเหตุการณ์แบบนี้ได้แต่แรกแล้วล่ะ
 
 
ก็เวลาสองปีที่ได้อยู่ข้างๆมัน ผมไม่ได้แค่ผลาญไปวันๆนี่หว่า.. อุ้ย แอบคล้องจองนะเนี่ย กร๊ากก ขำป๊ะ? ขำหน่อยสิ หัวเราะหน่อย ผมอยากหัวเราะ..
 
 
“สำหรับเรา” สิ้นคำ คอเสื้อของผมก็ถูกกระชากขึ้น ก่อนที่ใบหน้าจะสะบัดไปอีกทางจนร่างผมกระเด็นตามแรง กระแทกเข้ากับผนังอีกด้าน ทั้งตัวผมทรุดฮวบลงมากองกับพื้นโดยไม่ทันได้ตั้งสติด้วยซ้ำ!
 
 
“.. ถุด” ผมพ่นเลือดออกจากปากตัวเอง กรามปวดร้าวเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เสียงหอบด้วยความโกรธของไอ้ตองดังอยู่ไม่ไกล ในปากผมเต็มไปด้วยรสเลือดและความเจ็บจนชาที่แล่นไปทั่วกระพุ้งแก้ม มือสั่นๆของผมยกขึ้นแตะใบหน้าในจุดที่เพิ่งโดนอดีตแฟนต่อย..
 
 
สัมผัสเปียกๆนั่น แค่แตะก็รู้ว่าเลือดโชก ในปากก็เหวอะ หน้ายังจะมาแหกอีก ซี้ด.. แม่ง โคตรเหี้ยอ่ะบอกตรง
 
 
เสียงหอบหายใจด้วยความโกรธของไอ้ตองดังให้ได้ยิน ผมก้มหน้ามองพื้นห้องน้ำด้วยความกลัว ไม่ได้กลัวไอ้ตอง ผมไม่ได้กลัวมัน อารมณ์ของแม่งแค่นี่ผมรับมือได้อยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าเพิ่งเคยเจอด้วย.. แต่ผมกลัวตัวเอง กลัวที่จะทนรับกับสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจไม่ได้
 
 
“คิดดีแล้วใช่มั้ย..” เสียงของมันที่เบาเหมือนกระซิบ แต่ผมกลับได้ยินชัดเต็มสองหู แต่ผมก็เงียบ ไม่คิดที่จะปริปากอะไรออกมาอีก
 
 
“...”
 
 
“คิดดีแล้วสินะ.. หึ”
 
 
“...”
 
 
“.. เด็กเปรต” ทิ้งท้ายด้วยคำพูดติดปากที่เหมือนจะด่าผม ไอ้ตองก็หุนหันก้าวออกจากห้องน้ำไปด้วยความเร็ว เสียงปิดประตูปึงปังอย่างระบายอารมณ์นั่นทำให้ผมรู้ว่ามันเดินออกไปแล้วจริงๆ
 
 
เดินออกไป แล้ว.. จริงๆ
 
 
“มันดีที่สุดสำหรับเราแล้วว่ะ.. ตอง”
 
 
ผมแค่พูดกับตัวเอง เหมือนคนบ้า ผมไม่ใช่นางเอกละครไทยนะ ที่ต้องมาพูดกับตัวเองเพื่อให้ผู้ชมรับรู้ถึงอารมณ์! บ้าเหรอ เห็นผมเป็นนางเอกช่องเจ็ดเหรอวะ นี่ใคร เป๊ปเปอร์นะครับ พริกไท! เผ็ดจี้ดซี้ดซาดเลยเหอะกูเนี่ยะ!!
 
 
“มันดีที่สุดแล้ว..”
 
 
เผ็ดจนน้ำตาไหลเลยด้วยนะ.. น้ำตาไหล.. น้ำตา.. อึก สงสัยผมคงแพ้ภัยด้วยความเผ็ดตัวเองแล้วละมั้งเนี่ย ผมจะ ..จะน้ำตาไหลเองทำไมวะ!! กูแดกพริกเหรอ กูแดกตัวเองเข้าไปเหรอเนี่ย!? เหี้ยแล้วนะ ฮ่าๆๆ.. แล้วทำไมผมไม่หยุดพูดซักทีล่ะ พูดกับตัวเองทำไมวะ.. มึงพูดทำไม!!!?!
 
 
“ฮึก ..สัด รั้งกู..สิ ..ไอ้เหี้ย..”
 
 
..ผมต้องยอมรับ ..ยอมรับมันให้ได้
 
 
กับคำพูดของผม ที่มันไม่มีวันกลับเข้าปาก การกระทำที่ไม่มีทาง แก้ไข..
 
 
เพราะนาฬิกา.. มันไม่สามารถหมุนย้อนกลับ
 
 
...
 
 
Tong’s Part }
 
 
หน้าปัดเข็มความเร็วของรถพุ่งขึ้นสูงถึง 150 ..
 
 
เท้าของไม่ลดแรงเหยียบคันเร่งเลยซักนิด เสียงบีบแตรไล่ตามเป็นทาง ผมฝ่าทุกไฟแดงที่ผ่านไปได้ ปาดหน้ารถใครหลายๆคน ใครด่ามา กูเปิดกระจกยกนิ้วกลางใส่ ไม่ได้คิดถึงความเป็นความตาย ผิดชอบชั่วดี ไม่ได้นึกถึงผลที่จะตามมา
 
 
ก็แค่อยากจะระบายอารมณ์จุกจนเจ็บแทบบ้าในอกนี้ออกไปให้หมด
 
 
ดีที่สุดสำหรับเรางั้นเหรอ? หึ มึงแค่อ้างรึเปล่า มันก็แค่ข้ออ้างที่อยากจะกำจัดกูออกจากชีวิตมึงใช่รึเปล่าล่ะ เพราะถ้ามันดีที่สุดสำหรับเราจริง ทำไมกูถึงไม่รู้สึกดีอย่างที่มึงพูดซักนิด
 
 
อ่อ .. รึคงเป็นเพราะว่า ระหว่างมึงกับกู มันไม่ใช่ ‘เรา’
 
 
เอี๊ยดดดดดด
 
 
ผมเหยียบเบรคจนมิด รถหยุดอย่างแรงพร้อมเสียงล้อบดถนน เสียงหอบหายใจของผมดังไปทั่วคันรถ ไม่ดีขึ้น ยิ่งคิดยิ่งแย่ลง ยิ่งเจ็บ.. จะทำยังไงความรู้สึกก็ไม่ได้ดีขึ้นเลยสักนิด กลับแย่กว่าเดิม ทำไม.. ทำไมวะ!!!!
 
 
ไอ้เป๊ปเปอร์.. ยื้อไว้เหรอ .. รั้งไว้เหรอ จะให้กูทำยังไง กราบแทบเท้ามันงั้นเหรอ? หรือจะล่ามโซ่มันเอาไว้เลยดีมั้ยล่ะ! หึ แค่นี้มันก็ให้คนมายิงกูแล้วนะ ถ้าทำแบบนั้นจริง แม้แต่งานศพของกูมันก็คงไม่คิดจะมาเหยียบเลยละมั้ง!! ขอโทษ! แต่ยังทำใจไม่ได้ถ้าจะต้องโดนคนที่กูรักเกลียดขนาดนั้น!..
 
 
ทรมาน..


ผมยกมือขึ้นแตะลงบนอกข้างซ้าย เสียงหัวใจที่เต้นรัวเพราะความโกรธนี้มันเจ็บและปวดหน่วงอย่างไม่น่าเชื่อ นี่ใช่มั้ยสิ่งที่เขาเรียกกันว่าอกหัก .. น่าสมเพชชิบหาย คนที่ดูถูกความรักมาตลอดยี่สิบกว่าปีอย่างกู.. ใช้ชีวิตอยู่ในแดนอบายมุข เจ็บอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน


เพราะคำว่า อกหัก?
 
 
“.. .. เกลียดเกลียดมึง.. เกลียด.. เกลียดๆๆๆๆ!!!!!”
 
 
ผมทุบพวงมาลัยรถรัวพร้อมปากที่สั่งย้ำๆคำเดิม หวังให้มันฝังเข้าไปในสมองเหมือนคนเสียสติ ฟาดฝ่ามือลงบนพวงมาลัยรถอย่างแรง กูต้องเกลียดมันให้มากกว่านี้! ต้องเกลียดมัน!!!
 
 
มันหายไปไหน.. ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ความเกลียดชังมันในสายตาผมหายไปจนหมด! เพราะแบบนี้เหรอมึงถึงไล่กูไป? เพราะเหี้ยอะไร เพราะไอ้ฟาง? ไอ้เหี้ยที่มันยิงกู หรือเพราะไอ่เด็กปลา มันเพราะอะไรวะ!!!..
 
 
ความปั่นป่วนจนแทบอ้วกในช่องท้องดันขึ้นผ่านลำคอถึงนัยน์ตา มันร้อนผ่าว ทัศนียภาพของผมเริ่มพร่ามัว..
 
 
..ไม่จริง! ผมรีบปาดหยดน้ำอุ่นๆในตาออกไปก่อนที่มันจะหยดลงมาบนใบหน้า ผมกดมือปิดตาเงยหน้าแน่น แต่น้ำพวกนั้นมันก็ยังไหลชุ่มออกมา เหี้ย.. กูไม่ยอมเด็ดขาด!! กูจะอ่อนแอเหรอ?! แม่งเอ๊ย.. ไม่มีทางที่กูต้องมาทำตัวอ่อนแอเป็น..ไอ้ขี้แพ้แบบนี้หรอก!
 
 
“!..”
 
 
เสียงเพลงที่ดังออกมาจากไอโฟนช่วยให้ผมดึงสติได้ ผมสูดหายใจเข้าลึกๆพร้อมควานหามือถือตัวเองในคอนโซลรถ..
 
 
“ฮัลโหล..”
 
 
“พี่ตอง.. เป็นยังไงบ้าง”

 
 
“..ไอ้ฟาง” ผมพูดชื่อเจ้าของเสียงปลายสายเหนื่อยๆ ในตอนแรกผมเต็มไปด้วยความโกรธ เจ็บ แต่ตอนนี้ ทุกอย่างมันกลับน่าเหนื่อยหน่ายไปหมด
 
 
“พี่ตอง.. ฟางได้ยินมาว่า พี่เลิกกับแฟนเหรอ”
 
 
“...เสือก” ผมแค่นยิ้ม ไม่คิดว่าสายสืบจะข่าวไวขนาดนี้ นี่ดูท่าว่าไอ้คนที่มาออกันหน้าห้องน้ำตอนนั้น คงไม่ได้แค่มาต่อคิวรอเยี่ยวกันล่ะสิ แล้วไอ้เสียงกระอักกระอ่วนที่ปลายสายพูดมานี่ ขอทายเลยว่าคงเป็นของปลอม ใจจริงแม่งคงดีใจจนเนื้อเต้นเลยล่ะสินะ..
 
 
“พี่ตอง!!!”
 
 
“หนวกหูน่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ก็แค่นี้นะ” ผมตัดรำคาญ แต่มันก็รีบพูดแทรกมาก่อนที่จะทันดึงไอโฟนออกจากหู
 
 
“ให้ฟางปลอบใจพี่นะ”
 
 
“...”
 
 
“ฟางรักพี่นะครับ ให้ฟางอยู่ข้างๆพี่นะ..”
 
 
“ไม่อายบ้างไงวะ.. ศักดิ์ศรีน่ะ ไม่เหลือแล้วเหรอ” ผมถามออกไปอย่างเหยียดหยามและจงใจแดกดันโดยไม่ได้คิดอะไร ถ้ามันอยากเสนอ ผมจะไปสนองเล่นก็ได้ กูไม่มีห่าอะไรให้เสียนี่..
 
 
“..ฟางไม่เคยเหลือศักดิ์ศรี ตั้งแต่ตอนที่โดนพี่เอา แล้วมารู้ทีหลังว่าพี่มีเมียอยู่แล้วนั่นล่ะ..”
 
 
จบประโยคนั้น ผมและมันต่างเงียบ
 
 
“แต่ฟางก็เลือกที่จะรอ.. รอวันนี้มานานแล้ว”
 
 
“...”
 
 
“มาหาฟาง .. นะครับ”
 
 
“...”
 

“นะครับ..”

 
 
กูเกลียดตัวเอง..
 
 
ไม่ได้เกลียดที่ไม่ได้เป็นคนที่มึงรัก.. เป๊ปเปอร์ ไม่ได้เกลียดที่เปลี่ยนเพื่อมึงไม่ได้ ไม่ได้เกลียด.. ที่ไปขอคบมึงในวันนั้น .. และไม่ได้เกลียดที่กูไปหลอกไอ้ฟางมาคั่วเล่น


แต่กูเกลียดตัวเอง ที่.. รักมึงมากไป
 

“ได้.. เดี๋ยวกูไปหา”
 
 
แล้วสุดท้าย กูต้องมาเจ็บชิบหาย.. กับอีแค่ คำบอกเลิก?
 
 
“ฟางรอพี่อยู่นะ..”
 
 
มันเจ็บเจียนตาย มึงรู้บ้างมั้ยวะ ..
 
 


 
 
Toffee’s Talk }
 
 
มันมีอะไรกัน..
 
 
ผมเจ็บ
 
 
มันบอกเลิกกัน..
 
 
ผมดีใจ
 
 
แต่แค่วินาทีถัดมาที่ไอ้เป๊ปเปอร์ร้องไห้..
 
 
ผมไม่แม้แต่จะหลงเหลือความดีใจเลยซักนิด
 
 
เจ็บชิบหายยิ่งกว่าตอนได้ยินพวกแม่งร้องครางด้วยความเสียวซ่านจนไฟแทบลุก เจ็บชิบหาย จนแทบอยากวิ่งไปกระชากคอไอ้ใบตองนั่น แล้วตะโกนใส่หน้ามันดังๆว่าให้เลิกแดกหญ้า แล้วเห็นค่าเมียมึงซะบ้างสิไอ้ควายเอ้ย!..
 
 
ผมได้ยินทุกอย่าง ผมยืนอยู่ตรงนั้น ทุกนาทีหน้าห้องน้ำนับตั้งแต่พวกมันหายเข้าไปด้วยกัน
 
 
ไอ้ตองเดินออกไปแล้ว.. ทิ้งนิวเคลียร์ลูกใหญ่ๆไว้อย่างไร้ความรับผิดชอบแล้วก็หนีไป มันตีหน้ายักษ์ด้วยอารมณ์โมโห เตะทุกอย่างที่ขวางหน้า ชี้หน้าด่าทุกคนที่เผลอสบตา ทำตัวโคตรงี่เง่าปัญญาอ่อน ไม่น่าเชื่อว่านี่คือพฤติกรรมของคนที่แก่กว่าผมถึงหกปี?
 
 
แต่ไอ้ปฏิกิริยาน่าหมั่นไส้ของคนที่ผมเกลียด มันไม่ได้มีความน่าสนใจได้ซักเสี้ยวเทียบกับเสียงร้องไห้ของคนที่ผมรัก
 
 
“เป๊ปเปอร์..” ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำเล็กๆนั่นแล้วก็แทบใจสลาย ไอ้เป๊ปนั่งทิ้งตัวคุดคู้อย่างไร้มาดอยู่ข้างๆชักโครก เอามือปิดหน้าปิดตา เสื้อผ้ายับเยิน ร้องไห้สะอึกสะอื้น ไม่เหลือคราบไอ้กะล่อนจองหองที่ผมเคยคิดอยากเอาชนะนั่นซักนิด!
 
 
สภาพแบบนี้ถ้าใครมาเห็นก็คงไม่พ้นนึกว่ามันโดนข่มขืนมาแน่.. แต่มันไม่ใช่ พวกเรารู้เหตุผลกันดีมากกว่านั้น .. ใช่มั้ย
 
 
“เป๊ป.. อย่าร้อง มึงอย่าร้อง” ผมพูดด้วยเสียงสั่นเทาเหมือนจะร้องไห้ซะเอง ใช่ ผมจะร้องไห้เพราะเห็นมันร้องไห้ นี่ไม่ใช่อุปทานหมู่ แต่มันเป็นเพราะผมเศร้ายิ่งกว่า เมื่อเห็นคนที่ผมรักเศร้า


ผมอยากให้มันยิ้ม ท้าทายและอวดเก่ง.. ความรู้สึกทุกครั้งที่ผมมองไอ้เป๊ปมันเหมือนกับผู้ชายคนนี้คุมโลกทั้งใบไว้ได้ในกำมือเดียว มันให้ความรู้สึกที่น่าหมั่นไส้แต่ก็อดจะชื่นชมเล็กๆไม่ได้


ผมอยากที่จะมองมันที่เป็นแบบนั้น.. ไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่กับคราบน้ำตาแบบนี้..
 
 
“อึก แม่ง ปล่อยกู ปล่อยนะไอ้สัดฟี่.. หึ .. หึ! เข้าทางเลยรึยังล่ะ เข้าทางมึงเลยสิ ดีใจมั้ยล่ะ กูเลิกกับมันแล้ว!! เลิกกับมันไปแล้วไง!!?!” มันแค่นยิ้มตะโกนใส่หน้าผมทั้งน้ำตา มือไม้ปัดป้องผมที่พยายามเข้าไปโอบกอดเป็นพัลวัน แต่ผมไม่สน ผมรวบตัวมันมากอดรัดแน่น ไอ้เป๊ปดิ้นหนีอย่างแรง แต่นั่นทำให้ผมยิ่งกดหน้ามันซุกเข้ากับอก จนมันเลิกดิ้น และยอมปล่อยน้ำตาของมันออกมาอย่างหมดแรง..
 
 
“อึก อือ.. ฮึก ฮืออ ....อึก..อื๊อออออออออออออ!” มันกรีดร้องในคอด้วยเสียงที่ฟังดูทรมาน มือของมันเกร็งจิกข่วนไว้บนแขนผมแน่นจนต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ผมรู้ว่ามันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายผม แต่มันแค่อยากระบายอารมณ์อัดอั้นของมันออกมา..
 
 
มันเริ่มดิ้นอีกครั้ง แต่ไม่ได้ดิ้นหนี มันทุบตีผมอย่างแรง จิกทึ้งทุกอย่างเหมือนคนบ้าและไม่หยุดจะส่งเสียงกรีดร้องเหมือนสัตว์ป่าที่กำลังคลั่ง ผมเจ็บ.. แต่ผมก็ทำแค่หลับตาแล้วกอดมันเอาไว้ไม่ปล่อย ให้แน่นมากกว่าเดิม มากกว่าเดิมอีกซักนิด แต่ไม่มากเกินไปที่จะทำมันเจ็บ..


ผมจะให้มันทำตามใจมันทุกอย่าง จนมันอยากจะหยุดไปเอง
 
 
“ไม่เป็นไร.. เป๊ป.. ไม่เป็นไร อึก..”
 
 
“ฮึก.. ฮือๆๆ ใช่ กูต้องไม่เป็นไร.. ฮือออ.. กกูต้องไม่เป็นไร..” มือที่จิกทึ้งหลังของผมอยู่ค่อยๆเปลี่ยนมาเป็นกอดผมตอบ มันซุกใบหน้าตัวเองเข้าหาไออุ่นแล้วร้องไห้โฮกับตัวผม
 
 
ทั้งๆที่มันกอดผมอยู่ ผมกลับไม่ดีใจซักนิด ผมกอดมันแน่นอย่างหวงแหน ลูบหัวคนที่รักอย่างปลอบโยน โดยที่น้ำตาผมเอง มันก็ไหลออกมาเงียบๆ
 
 
กูรักมึงมาก มากไม่น้อยไปกว่าคนที่มึงกำลังคิดถึงอยู่.. บางทีอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำไป
 
 
แต่ผมรู้ดีว่าความรักมากมายของผม ไม่ได้ช่วยให้ใครบางคนหันมารักตอบ .. ถ้าเป็นคนที่ใจเรารักไม่ได้ ต่อให้เขาดีกับเราแค่ไหน เราก็รักไม่ได้..
 
 
เรื่องความรัก ไม่เคยมีใครผิดใครถูก
 
 
สิ่งที่ผิด.. คือการเลือกปฏิบัติยังไงต่อความรักมากกว่า
 
 
“กูรักมึงนะ..”
 
 
“ฮึก.. ฮึกฮือ..”
 
 
“กูไม่บังคับมึง.. กูก็แค่อยากให้มึงรู้ว่ามึงยัง..”
 
 
“ฮือออออ.. ไม่ ฮึก.. หุบปากนะ..” ไม่ส่ายหน้ากับอกผม .. ไม่อยากฟังมากขนาดนั้นเลยน่ะเหรอ?


“.. กูอยากให้รู้ว่ามึงยังมีกูอยู่ตลอด” ..เจ็บทุกครั้งที่มันปฏิเสธคำว่ารักของผมอย่างไม่ไยดี แต่ผมก็ไม่เคยเลือกที่จะแสดงมันออกมา เพราะผมไม่อยากให้มันรู้สึกไม่ดี แม้ว่าความจริงแล้ว ต่อให้ผมล้มลงไปตายต่อหน้า มันอาจจะแค่ก้าวข้ามศพของผมไปโดยไม่ชายตามองด้วยซ้ำ
 
 
ไอ้ตอง มันไม่คู่ควรต่อความรักของไอ้เป๊ปเปอร์ .. และไอ้เป๊ปเปอร์ มันก็ช่างไม่คู่ควรกับความรักของผมซักนิด..
 
 
“กูรักมึงนะบลู..” ดูสิ ผมรู้จักแม้กระทั่งอีกชื่อของมันด้วยซ้ำไป แต่ไอ้เหี้ยที่มันกำลังนึกถึงอยู่น่ะ.. แค่นามสกุลยังจำได้รึเปล่าก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ
 
 
“หุบปาก! ฮึก แม่ง! ..ฮึก”
 
 
ผมแค่นยิ้ม สมเพชมันที่ร้องไห้เพื่อไอ้เหี้ยบางตัวที่สมองเท่าเม็ดถั่ว
 
 
และสมเพชตัวเอง.. ที่ต้องมาทนเจ็บเพื่อให้ไอ้ผู้ชายมั่วๆ นิสัยกะล่อนและใจดำคนหนึ่งเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำอีก เพียงเพราะหยุดรักมันไม่ได้..
 
 
“I just love you the most.. my beloved.”


ความรักมันก็ไม่ต่างอะไรกับความเกลียด .. เพราะมันมักจะทำร้ายใครทุกคนอย่างเลือดเย็นเสมอ..






TBC.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฟีฟี่ของหนู ; - ; อยากจะได้มาเป็นทรัพย์สินจริงๆเลยคนๆนี้ ก๊ากกกกกก

ส่วนอิพี่ตอง ก็อยากให้หลายๆคนเข้าใจมันด้วย นิยายทุกเรื่องของอีซี่ มันจะไม่เคยสวยงาม พระเอกหล่อเลิศ นายเอกเนื้อหอม ก็ตามแบบฉบับนิยายอันนี้อาจจะใช่ แต่กับเรื่องความรักที่หวานแหววปานแทบกลืนกิน.. อีซี่แต่งทุกครั้งจะพยายามให้มันตั้งอยู่ในฐานความจริง
ไม่ใช่ว่าดูถูกกับความรักที่สวยงาม มันอาจมีอยู่จริง แต่อีกด้านหนึ่งเอง มีความรัก ก็ต้องมีหมดรัก มีเข้าใจ ก็ต้องมีไม่เข้าใจ การเลือกทางโง่ๆเพราะอารมณ์ชั่ววูบเป็นอะไรที่เชื่อว่าทุกคนต้องเคยทำ แต่ไม่มีใครรู้ตัวหรอกตอนนั้น มาเสียใจทีหลังตอนทำลงไปแล้วมากกว่า
คนที่นั่งอยู่บนแสตนด์ มักจะมองเกมได้ดีกว่าคนที่กำลังเล่นอยู่ในสนาม ก็เหมือนกันที่เราจะมองว่าสิ่งที่พวกมันกำลังเผชิญอยู่เป็นอะไรที่ง่ายๆ ทำไมพวกมันโง่กันจังวะ .. ต้องลองมาเจอเอง แล้วจะรู้ว่ามันยากขนาดไหนในการตั้งสติในเวลาแบบนั้น
ทั้งสถานการณ์และอารมณ์หลายๆอย่าง หรือแม้แต่สิ่งที่เรียกว่ากรรมเข้าหรือจิตตก ไม่งั้นข่าวเด็กฆ่าตัวตายแค่เพราะเล่นเกมไม่ผ่านคืออะไรอ่ะ?..

ทอล์คยาวเรือหาย - -" เอาเหอะ 555+ ทั้งนี้ทั้งนั้น อีซี่เองก็เป็นแค่เด็กน้อยไร้เดียงสานะคับ :impress3: กร๊ากก มีอะไรผิดก็ฝากดูให้ด้วยแล้วกันนะค้า♥

ขอบคุณที่ติดตามนิยายค่า ขอบคุณมากสำหรับคอมเม้นท์ด้วยเช่นกัน :pig4: :pig4: :o8:

ออฟไลน์ EARTHYSS :)

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 391
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-1
โง่ทั้งคู่อ่ะ ทำอะไรไม่คิด พี่ตองแม่งก็ไม่สนใจไรเลยรักเค้าแต่ก็ยังอยากมีคนอื่น
พูดไม่ถูกเลยอ่ะคือมันโคตรจะซับซ้อนแบบมีคนอื่น ทำเลว นอกใจแต่ก็รักเค้า
ยังยืนยันคำเดิมว่าจะรอดูตอนจบ กว่าจะได้รักกันใครซักคนคงต้องตายไปก่อน

ออฟไลน์ cherilnatcha

  • การเดินทางของความคิด. ชาร์ลี (c)
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
สงสารเป็ปนะ แต่ก็สงสาร? อิพี่ตองด้วย
คุยกันดีดีไม่ได้เหรอวะ อิสองหน่อ
คบกันมันควรจะมีแค่กันป่ะจ๊ะ
ไม่รู้ว่าตองจะว่าไง แต่ขอให้มึงตอบว่า ไม่เลิกทีเหอะ
หึงก็ว่าหึงไปสิ!
ฝากคนเขียนตบหัวอิสองหน่อคนล่ะทีด้วยนะ
// :กอด1: คนเขียน มาต่อไวไว เราติดใจมากๆ

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
โอ้มายก๊อด โอ้มายก๊อด โอ้มายก๊อด(ซ้ำอีกสิบรอบ) เล่นอะไรวะเนี่ยตู
บ้าจริง พี่ฟี่ มาแรงแซงทางโค้งกระโดดตะครุบใจเราไเลย!!!!!!!!!!!!!
เดี๊ยวนะ จะเมนต์อะไร ลืมหมดเลย พี่ฟี่ขา~~~~
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก
ไม่เข้าใจเป๊บแต่ชอบที่บอกเลิก เข้าใจความรู้สึกอีเหี้ยพี่ตอง แต่โคตรเกลียดแม่งเลยคะ ขอโทษนะตะคุณคนแต่ง
อ่านแล้วเหนื่อย ลุ้นเหนื่อยจริงจัง

ออฟไลน์ Kanyanat

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 155
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1

ออฟไลน์ LadySaiKim

  • ▫▪□Dezine'Kim□▪▫
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1703
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-0
เค้าเลิกกันแล้ว !!! ~ ~  :a5: :a5: :z3: :z3:

ม๊ายยยน๊าม๊ายยย !!! ~ ~ :dont2: :dont2: :dont2: :dont2:

bauloy

  • บุคคลทั่วไป
{{ Take off ur Pants
«ตอบ #59 เมื่อ11-03-2013 16:39:31 »

ถึงคนเขียนจะบอกว่าไม่ให้เค้าร้อง เเต่เเต่งมาเเบบนี้น้ำตาไหลพรากเลยล่ะ T T

สนุกมาเลย จะติดตามต่อไป

ปล.มาม่าหายไปไวๆนะ เก๊าไม่ชอบมาม่า

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด