ตอนที่แล้วทอฟฟี่เอาคะแนนไปเต็มๆพร้อมความน่าสงสาร
อยากจะบอกว่า ทอฟฟี่มีเรื่องเป็นของตัวเองด้วยนะคะ ตามที่แพลนเอาไว้ สุดหล่อแสนดีแบบนี้ กร๊ากกกก ยังไงก็ฝากติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ! ♥
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Take off ur Pants!!
Episode 14
‘I WANNA BUILD UP THE RELATIONSHIP WITH YOU. ’
ก็กูอยากคืนดีกับมึง!!!!!!!Pepper’s Part } ‘ ยัง ไม่ ตาย ’
ใต้ตาผมกระตุกริกๆกับข้อความสามพยางค์ที่ถูกส่งมาโดยไอ้ฟี่ ซึ่งนั่นก็คือหลังจากที่ผมพิมพ์ยาวเหยียดถามสารทุกข์สุขดิบไปหาแม่งเกือบสิบบรรทัดนะ แล้วดูมันตอบแทนเป๊ปเปอร์ดิ่ สามคำ! มึงให้กูทำไมสามคำ กูไม่ใช่ทับทิม VRZO นะโว้ย!
‘ รีบๆกลับมาหมาลัยได้แล้วรู้ป่ะ กูเป็นห่วงสัดฟี่ ’
ผมอ่านทวนข้อความที่เพิ่งพิมพ์ไปเมื่อกี้อีกรอบ ก่อนจะกดส่งกลับไป เก็บไอโฟนเครื่องที่ห้ายัดเข้ากระเป๋ากางเกงตัวเอง ตามองบรรยากาศรอบๆ ผมเอาปากไล่งับหลอดในแก้วน้ำที่ตั้งไว้บนโต๊ะตรงหน้า ดูดจนมีเสียงโครกดังออกมา ผมเลยหันไปหยิบสตรอว์เบอร์รี่ในแก้วใส่ปากตัวเองแล้วเคี้ยวแจ้บๆแทน อีกซักพัก เก้าอี้ข้างๆก็มีคนมาหย่อนตูดลง ผมหันไปมองมันด้วยหน้าเอ๋อๆ
“ทำหน้าทุเรศทำไม” ..ปากน่าถีบว่ะ ผมแกล้งกระตุกยิ้มมุมปากแรงๆพร้อมพ่นเสียง ‘เหอะ’ ใส่ไอ้ตอง ห่านั่นส่ายหัวแล้วหันไปมองทางอื่นแทนแบบไม่ใส่ใจ
“น่าเบื่อ”
ก็แค่บอกไปลอยๆ แต่ก็จงใจให้เข้าหูไอ้เหี้ยที่นั่งข้างๆด้วย ผมให้ทายว่าที่นี่ที่ไหน ถึงเมื่อกี้ผมจะกินน้ำสตรอว์เบอร์แหลปั่น แต่ผมก็ไม่ได้อยู่ไร่สตรอว์เบอร์รี่ที่เชียงใหม่หรอกนะบอกไว้ก่อน
“ก็อย่าเบื่อสิ”
“มึงกวนตีนกูใช่มั้ย” ผมโยนใบมิ้นที่เหลือในแก้วน้ำตัวเองใส่หน้าไอ้คนพูด มันรีบยกมือปัดออก ขมวดคิ้วใส่แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมเลยพูดต่อ “กูอยากกลับบ้าน”
“อยู่ก่อน” ให้อยู่ทำเชี่ยไรล่ะ อยากจะพูดออกไปแต่ก็ขี้เกียจเกินกว่าที่จะทำ เฉลยเลยแล้วกันเพราะกูรู้ว่าไม่มีใครตั้งใจที่จะทายหรอก -_- ตอนนี้ผมอยู่ร้านไอ้ตองครับ Spice เจ้าเก่านี่ล่ะ มาทำอะไรที่นี่? อย่าคิดว่าผมคืนดีกับมันแล้วครับ
แต่กูโดนเพื่อนหลอกมาขาย
..คิดไปแล้วมันก็จังมากนะครับ จังไร บอกกูว่าลูกค้าซอฟท์แวร์เถื่อนนัดมาเจอ ห่าเพ้นท์เอ้ย ไอ้เราอุตส่าห์เป็นห่วงนะ ตามมาด้วย ตะหงิดๆละตั้งแต่ว่าแม่งมานัดที่ร้านไอ้ตองแต่ก็เลือกจะทำชิวๆไป ปรากฏว่าก้าวขาเข้าไปปุ้บ ไอ้ตองวิ่งหน้าตั้งเข้าชาร์ต ยกกูอุ้มพาดบ่าทันที ส่วนไอ้เหี้ยเพ้นท์โบกมือบ้ายบายผมยิ้มร่าวิ่งกลับบ้าน!! โอ้ว เลววววว
“ขึ้นไปรอข้างบนสิ” ไอ้ตองพูดถึงห้องทำงานส่วนตัวของมัน
“ฮึ โนว ไม่ต้องการสิทธิพิเศษ กูไปล่ะบาย” ผมว่าพลางลุกขึ้นโดยยืนยันเจตนารมณ์เดิมว่ากูจะปิ๊กบ้าน แต่ก็โดนไอ้ตองจับแขนแล้วดึงให้กลับนั่งลงอย่างเดิม
“กูจ่ายตังค์ให้ไอ้เพ้นท์ไปแล้ว” ไอ้ห่านี่พูดเหมือนมันเพิ่งออฟกูมาจากแม่เล้าเลยว่ะ -*-..
“ควาย กูไม่ใช่เด็กขายไอ้เหี้ย ไปทวงจากเพ้นท์เองดิ่วะ ปล่อยกู!” ผมโวยพร้อมพยายามแงะแกะมือตุ๊กแกแม่งออก
“นี่กูกำลังง้อมึงอยู่นะ” ใครเป็นคนสั่งคนสอนวิธีง้อให้มึงวะ กูอยากจะไปยำตีนมันเป็นคำขอบคุณซักครั้ง
“ง้อทำไม กูเปล่างอน” ผมถามกลับหน้าตาย ก็ใช่ว่าจะไม่เข้าใจความหมายที่มันสื่อ หลังจากเลิกกับไอ้ฟี่ ผมก็ปิดปากรูดซิบเงียบ เอาเป็นว่าไม่มีใครรู้ว่าผมกับฟี่เลิกกัน แม้แต่ไอ้ตองก็ไม่รู้ มันก็พยายามง้อขอผมคืนดีในวิธีเหี้ยๆของแม่งอ่ะนะ แต่ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมจะคบกับมัน ยังไงไม่รู้ว่ะ เหมือนยังอึนๆ มึนๆ เรื่องไอ้ฟี่อยู่ ปนกับรู้สึกผิด
“ไอ้เด็กเปรต มึงอย่าดื้อนักได้มั้ย!!” เนี่ย ดีได้แป๊ปเดียว แม่งก็ดีแตกละ ดังโพละอ่ะมึง
“ถ้ามึงไม่....” ผมพูดได้สามคำก็ต้องหยุดชะงักพอๆกับที่ไอ้ตองก็หยุด เนื้อนมไข่ครับ เดินผ่านหน้าพวกกูไปที่หน้าโต๊ะ สะโพกผายที่โผล่ออกมานอกขอบยีนส์ฟิตๆส่ายซ้ายขวาตามจังหวะก้าวเดิน เอวขาวคอดๆปรากฏวับๆแวมๆมาให้เห็นจากเสื้อเอวลอยที่กำลังฮิตกันอยู่ หางตาที่คมกริบด้วยไอน์ลายเนอร์ชำเลืองมองผมแล้วเลยไปยังไอ้ตองอย่างยั่วยวนนิดๆ แต่ก็พอไม่ประเจิดประเจ้อเกินไป.. ประเด็นคืองามหยาดฟ้ามาดิน! ผมกับไอ้ตองนี่ต้องหยุดเถียงเพื่อหันไปมองนางเลย หุ่นแบบอื้อหือ คงลูบมันขยำเต็มมือ หน้าก็เป๊ะแบบลูกครึ่ง ของเขาดีจริงเว้ย!
“ร้านมึงนี่..แจ่มๆเยอะทั้งนั้นเลยน้า..” ผมมองตามเนื้อก้นสองลูกที่ขยับไปมาตลอดเวลาคุณเธอก้าวเดิน สรุปตอนนี้กูเป็นไบแน่แท้ เอาได้ทั้งสองเพศ ไส้เดือนดึ่กดึ๋ยๆ
“เออ” มันตอบมาสั้นๆผมหันไปมองหน้าไอ้คนพูดยิ้มๆ
“จัดกันมั้ยล่ะ?” ผมถามมัน ถามว่าจัดอะไรก็คงไม่ต้องบอกสินะ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนะครับ สมัยยังคบกัน ใช่ว่าจะไม่เคยลากเด็กขึ้นเตียงมาเพิ่มสีสันสวิงกิ้ง ไอ้ตองมองหน้าผมแล้วยกยิ้มบ้าง ก่อนจะตอบกลับมา
“..ไม่ล่ะ”
“ไมอ่ะ” ผมถามมันกลับไปอีกทันควัน
“ไม่รู้สิ...เข็ดมั้ง” มันตอบลอยๆเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่สารภาพก็คือคำนั้นของมันทำให้ผมพอใจได้พอสมควร บอกตรงๆเมื่อกี้ถามลองใจนะอยากดูว่าไอ้คนที่ออกปากว่า ‘ง้อ’ กูอยู่นี่จะมีปฏิกิริยายังไง เออแต่ถ้ามันเกิดตอบกลับมาว่าเอา ผมก็คงไปเอาด้วยนั่นน่ะแหละนะ (อ้าว)
“ตอบน่ารักดีนี่.. แต่กูกลับล่ะ” ผมหยัดตัวลุกขึ้นอีก แต่ก็โดนไอ้ตองคว้าแขนแล้วกระชากลงมานั่งอีกรอบ .. ดึงทีก็ดึงเบาๆไม่ได้เหรอวะ แม่งเล่นซะตูดกูจะหัก เดี๋ยวอีกรอบกูจะลุกมาต่อยปากมึงละ..
“อยู่ก่อน สานสัมพันธ์” สาน....อะไรนะ
“ไปสานกับพ่อมึงนู่น อยู่นี่ก็เบื่อ ไม่งั้นก็ปล่อยให้กูไปออฟเด็กซักคนแก้เซ็งดิ่” ผมพูดยั่วมันเล่น แต่ถ้าได้จริงก็ไม่ปฏิเสธนะ กร๊ากก ไอ้เหี้ยตองสะบัดแขนผมทิ้งเหมือนเซ็งๆแต่พอผมจะลุกมันก็ดึงไว้อีก
“จะรีบกลับไปไหน”
“ไม่รู้ แต่ไม่อยากอยู่ที่นี่ กูเบื่อ เซ็งมาก มาสถานเริงรมย์แต่เมาก็ไม่ได้ เอาเด็กก็ไม่ได้ กูไม่ใช่เด็กศิลป์ขนาดที่จะมานั่งดื่มด่ำบรรยากาศได้เฉยๆหรอกนะ”
“แต่กูยังงานไม่เสร็จ”
“กูไม่ใช่แฟนมึงแล้ว” ผมย้ำถึงสถานภาพของผมกับมันตอนนี้ ใช่ ผมไม่ใช่แฟนมันแล้วที่ต้องตัวติดกัน มานั่งเฝ้ามันทำงาน ไอ้ของแบบนี้มันเป็นหน้าที่ของคนเป็นแฟนกันเท่านั้นแหละ ไอ้ตองสีหน้าเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีน
“ก็ได้..อยากกลับไปก็กลับ” มันมองตาผมแล้วพูด ในแววตาดูไม่มีความประชดหรือเสียใจอะไรเลย ..เวร ไม่ง้อกูต่อแล้วเหรอ กูเล่นตัวมากไปมึงเลยถอดใจแล้วจริงดิ่ ใจเสียเลยกู แต่ยังปั้นหน้าตอแหลได้อยู่..
“อะถ้างั้นก็ ..!!?!” ผมหยัดตัวลุกจากโต๊ะ และเป็นอีกครั้งที่โดนมันจับแขน นึกว่าจะโดนกระชากให้ลงนั่งเหมือนครั้งที่ผ่านๆมา แต่เปล่า คราวนี้มันกระชากกูไปประกบปากด้วยครับ ตอนแรกจะผลักออกเพราะกูตกใจ! แต่รสสัมผัสที่ปลายริมฝีปากก็รู้สึกดีจนเสียดายเกินกว่าจะปล่อยไป เพราะฉะนั้นเล่นตัวไปไย กอดคอแม่งเลย..
“อื้ม..” ผมขมวดคิ้วเล็กๆ เมื่อไอ้ตองมันกดหัวผมเข้าแนบจูบจนแทบกลายเป็นเนื้อเดียวกัน มันปรับมุมมององศาใบหน้าให้เพื่อจะเขมือบปากผมได้อย่างถนัดถนี่ยิ่งขึ้น ลิ้นร้อนๆไล่รุกเข้ามาแบบไม่หยุดโดยไม่ถามความสมัครใจกูซักคำ
ผมเริ่มหายใจได้ไม่ถนัด มันร้อนไปหมด รวมถึงไอ้ ‘นั่น’ ที่เริ่มจะตื่นตัวแล้วด้วย แต่ไอ้ตองก็ไม่มีท่าทีจะหยุดพัก ผมจิกหัวมันแล้วดึง แต่ผลที่ได้คือแม่งกดหัวกูให้แนบตามหน้ามันไปด้วย ไอ้ห่านี่ กูยังไม่อยากพาดข่าวหน้าหนึ่งว่าตายห่าเพราะจูบมาราธอนนะโว้ย รู้ถึงไหนอายถึงนั้น หม่อมแม่คงสาปส่งผมไปชั่วกัลป์โทษฐานที่ทำให้ชื่อนามสกุลเสื่อมเสีย.. ว่าแล้วผมก็ยกเข่าเตรียมจะกระทุ้งไข่ไอ้ตอง แต่เหมือนมันจะรู้ทัน รสจูบถูกถอนออกไปอย่างกระทันหันจนผมเองยังงงๆ
“ขึ้นข้างบนกัน”
“=_=”
มองตาก็รู้ใจเลยครับว่าไอ้เหี้ยนี่อยากอะไร แหม ไม่รู้ได้ไง กูก็อยากเหมือนกัน ฮ่าๆๆ แต่ไม่เอาเว้ย! อันนี้บอกจริงๆไม่ได้เล่นตัว ผมผลุนผลันตัว ลุกออกไปจากไอ้ตองทันที แต่ชั่วพริบตา การ์ดประจำร้านไอ้ตองก็วิ่งมาเข้าชาร์ตผมไว้!
“ไอเกล้า! ปล่อยกูนะมึง!!”
แหกปากร้องพร้อมดิ้นดีดขาไปมาเมื่อโดนคนตัวสูงรัดเอวเอาไว้แล้วอุ้มยกตัวลอย การ์ดร้านไอ้ตองคนนี้ผมรู้จักดีครับ อันที่จริงก็รู้จักแม่งทั้งร้านแหละ ก็คนมันเคยๆเป็นเมียเจ้าของร้านมันนี่หว่า
“พี่เป๊ป เกล้าขอโทษ แต่พี่เป๊ปก็รู้ว่าเกล้าต้องใช้เงิน TOT” ผมพูดอะไรไม่ได้ ได้แต่ดิ้น จะฟันศอกกลับใส่หัวไอ้เกล้าก็ทำไม่ลง บอกไปใครจะเชื่อ แต่ไอ้โย่งสูง 180 หน้าคมเข้มคนนี้น่ะ ผู้หญิง!! กูยังไม่เหี้ยขนาดต่อยผู้หญิงนะสาด!! (แต่ถ้าตบนี่ต้องคิดดูอีกที)
“ไอ้ตองให้มึงเงินเดือนมึงเท่าไหร่กูให้อีกเท่า!” ผมหันไปบอกมันเสียงดังแทบตวาด แต่เพราะว่าเสียงที่นี่ค่อนข้างดัง บวกกับความมืด ดังนั้นจึงไม่ได้ทำให้ลูกค้าคนอื่นตื่นตระหนกอะไรนัก เหมือนการ์ดเข้ามาคุมลูกค้าที่เมามายอะไรแบบนี้เฉยๆซึ่งเป็นเรื่องปรกติ แต่คือพอดีว่ากูไม่ใช่ลูกค้าไง แล้วก็ไม่ได้เมาด้วย!
“พูดจริงหรอพี่เป๊ป” ไอ้เกล้ามองผมตาวาว บ้านมันมีปัญหาเรื่องเงินอยู่ครับตอนนี้ ผมรู้ดีเพราะประมาณเมื่อปีที่แล้ว ไอ้เทพบุตรเป๊ปคนนี้นี่แหละ ที่เป็นคนฝากฝังไอ้เกล้ามันเข้าทำงานกับร้านไอ้ตอง! แขนของไอ้เกล้าก็ทำท่าจะคลายออก แต่แล้ว..
“กูให้สองเท่าของไอ้เป๊ป” .. อีบานาน่าลีฟฟ!!!! แล้วดูไอ้เกล้า โอ้โหมึง ตวัดแขนรัดกูหมับเลยนะครับ ดูมึงจะรักกูมาก
“ไอ้เหี้ย!!!” ทำไรไม่ได้ก็ด่ามัน เหี้ย เหี้ยทั้งสองตัวเลย ทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง
“น้อยกว่ามึง เกล้า เอาขึ้นชั้นสอง” มันพูดแล้วออกเดินนำ ขึ้นบันไดวนที่เชื่อมไปบนชั้นสองของร้านมัน มันมีชั้นสามด้วยนะครับแต่ตอนนี้ทำหน้าที่เป็นห้องเก็บของอยู่ ระหว่างขึ้นบันไดผมก็เกาะเกี่ยวราวบันได ขัดขืนสุดฤทธิ์ ไอ้เกล้ามึงสาบานเถอะว่ามึงมีหอยจริงๆอ่ะ ห่า ลากซะกูปลิว
“ไอ้เกล้ามึงจำได้มั้ยใครหางานให้มึงทำ ใครช่วยค่ายมวยพ่อมึงไว้ ใครวะ กูถามมึงตอบกูมา!!” ผมแหกปากอยู่บนบ่าไอ้เกล้า ทุเรศชีวิต อยากร้องไห้ กูโดนชะนีอุ้มพาดบ่า ไอ้เกล้าวางผมลงบนโซฟาในห้องทำงานไอ้ตองแล้วกดไหล่เอาไว้ไม่ให้ลุกขึ้นได้ แรงกะเทยควายชัดๆ
“เกล้าขอโทษนะพี่เป๊ปนะ อย่าโกรธเกล้าเลย”
“นี่มึงเห็นเงินดีกว่าพี่ใช่ป๊ะ!?”
“ส่วนหนึ่งด้วย..” อ้าวอินี่ กูนึกว่าจะปฏิเสธ “แต่อีกส่วนก็คือ เกล้าอยากให้พี่เป๊ปกลับมาเป็นเจ้านายของเกล้าอีกคน.. คืนดีกับเฮียเถอะนะคะ”
.. ไอ้เกล้า นี่มึง.. กูเข้าใจมึงผิดไปสินะ.. ผมนิ่งไป มองผู้หญิง(ยักษ์)ตรงหน้าด้วยความรู้สึกอันสั่นระริกในทรวงอก ก่อนที่จะเปล่งเสียง ให้คำตอบมันออกไปอย่างฉะฉานว่า..
“ตีนกูนิ่”
“...”
“.. เฮียคะ เกล้าฝากด้วยนะคะ” ไอ้เกล้าหันไปฝากฝังกับเจ้านายมันด้วยใบหน้าจริงจัง
“เชื่อมือ” ไอ้เหี้ยนี่ก็รับคำเป็นมั่นเป็นเหมาะ แถมทำงานกันเป็นขบวนการชิบหาย ไอ้เกล้าผละตัวออกปุ้บ เหี้ยตองเข้าเสียบแทนทันที .. หืม เสียบที่ว่านี่คือเข้าเสียบแทนตำแหน่งกันนะครับ ไม่ใช่เสียบสอดใส่อิ๊อ๊ะอะไรแบบนั้น กร๊าก อะไรนะ? ไม่มีใครคิดจัญไรแบบนั้นมีกูคิดอยู่คนเดียว? เออกูสร้างสรรค์
“ไอ้เกล้ามึงง!! ไอ้ถึก ฟาย มึงกลับมาช่วยกูเดี๋ยวนี้เลยนะโว้ย!!” เสียงโวยวายของผมทำให้ประตูที่กำลังจะถูกปิดหยุดลง ไอ้เกล้าโผล่หัวเข้าในห้องมาอีกรอบ
“เล่นให้เดินไม่ได้เลยก็ดีนะคะ คิคิ” คิคิพ่องงงงงงงงง
“สารร่างอย่างกับกะเทยแปรรูป เสือกเอามือปิดปากหัวเราะคิคิ ถุ้ยยยย!!”
“พี่เป๊ปปากเสียมาก!” มันว่าเสียงดังพร้อมกระแทกประตูปิดดังปัง เหี้ยละ ไอ้ตองหัวเราะในลำคอแบบสะใจมาก
“ม่ะ.. สานสัมพันธ์กันนะครับ” ไม่ต้องมายิ้มทำพูดดี มึงหล่อแต่กูไม่เคลิ้ม กูมีภูมิคุ้มกันแล้ว! ปล่อยกูเว้ยครับกูไม่สาน กูไม่ใช่สินค้าโอท็อป!
“มึงจะข่มขืนกูหรอใบกล้วย”
“เปล่า กูปล้ำ” มึงตอบกูแบบนี้มึงไม่ต้องตอบก็ได้นะ แล้วมันก็เริ่มการปล้ำอย่างที่พูดเลยครับ ฉากนี้เหมือนในละครช่องเจ็ดที่เราเห็นกันบ่อยๆ ไอ้ตองโผเอาหน้าซุกซอกคอผม อ้าก สยิว ขนลุก กูก็ดิ้นๆๆครับ แบบน่ารักสดใส มาดนางเอกนะ ขัดขืนพอเป็นพิธี..
ผั้วะ!! ..ผลั่ก! ตึงง ง !!!..ย้ำอีกรอบว่า น่ารักสดใส พอเป็นพิธี
“ไปไกลๆตีน!!” ไม่งั้นกูถีบ! .. อ้าวไม่ใช่ กูถีบแม่งไปแล้วนี่หว่า ไอ้ตองที่ทรุดร่วงลงไปกับพื้นหยัดตัวขึ้นมาพร้อมกุมท้องตัวเองไปด้วย ผมมองอย่างสะใจยิ่งที่ได้ถีบผัวเก่า แต่คงฟินนาเล่มากไปหน่อย เลยหนีไม่ทันเมื่อมันตั้งหลักได้ ก็กระโจนเข้าขึ้นคร่อมผมซะอยู่หมัด!
“ฤทธิ์เยอะเหรอมึง หยุด!” มันตะคอกแล้วพยายามจับแขนผมที่ผลักแม่งออกเป็นพัลวัน อยากจะต่อยแม่งซักผั้วะแต่ทำได้ไม่ถนัด ข่วนหน้ามันเอาละกัน “โอ้ย! เชี่ยไอ้เป๊ปหยุด!! มึงไม่หยุดกูตบแน่!!!”
“มึงตบกูเตะอ่ะเอาดิ่!!!”
“คิดว่ากูไม่กล้า!!?!” ไอ้ตองไม่ยักเงื้อมือขึ้นอย่างที่คุยไว้ แต่มันหันไปคว้าหมอนอิงแถวนั้น แล้วจับกระแทกอุดหน้าผมไว้แทน!!
“อื้ออ!! อืออื่ออื้อออออ!!!.. ฮื้ออออ!!!!” ผมร้องในคอแล้วดีดดิ้นสุดชีวิตเมื่อไม่อากาศมันถูกอั้นอยู่ในปอด โคตรอึดอัดทรมานแต่แรงกดจากหมอนก็ยังไม่หมดไป นี่ไอ้ตองแม่งกะฆ่ากูจริงๆใช่ป่ะ
“ฮื่ออ.. อื่อ อื้อออ!!!.. ฮื่อออ ..!” ผมกำลังจะหมดแรงขัดขืนแล้ว มันแน่นอึดอัดไปหมดเมื่ออากาศไม่สามารถสูดเข้าไปได้ แต่เหมือนรู้ แรงกดทับที่หมอนถูกกระชากออกไป โหยแม่ง กูรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่..
“.. ไอสาดดดดดดด!!! มึงจะฆ่ากูใช่มั้ย!!!”
“สัด เฮ้ย!” ไอ้ตองร้องเมื่อผมผลักมันหงายลงบนโซฟา แล้วเป็นฝ่ายขึ้นคุมเกมแทนอย่างรวดเร็ว จิกผมหัวแม่งได้ก็ดึงทึ้งแบบไม่ออมแรง จับดึงกระแทกขึ้นลง เอาให้สมองแม่งเสื่อมไปเลย เสื่อมไปพร้อมๆกับสมรรถภาพมันนี่ล่ะ!
“ไอ้เหี้ยตอง!!” ผมแหวใส่หน้าแม่ง ผมไอ้ตองยุ่งไปหมดด้วยน้ำมือของผม แต่รอยยิ้มเผล่แบบถูกอกถูกใจและไร้ซึ่งความสลดนั่นก็เผยออกมาให้เห็นเต็มๆ เมื่อมันเอามือมาขย้ำบีบตูดผมแบบมันมือมาก..
“ไม่รักกูแล้วเหรอเป๊ปเปอร์..” มันสะบัดหัวให้ผมออกจากใบหน้า แล้วส่งสายตาออดอ้อนนิดๆมาให้ ผมชะงักไป..คือ.. คือกูไม่เคยโดนแบบนี้ ผมรีบกลืนน้ำลายแล้วเก็บหน้าเหวอๆของตัวเองไว้ให้มิด
“เออ!” ผมตอบออกไปเสียงแน่น ไอ้ตองหุบยิ้มทันที แล้วจับผมเหวี่ยงลงไปนอนพร้อมเป็นฝ่ายขึ้นข้างบนแทน แถมคราวนี้มันนั่งคร่อมบนเอวผม จับแขนกูตรึงเป็นที่เรียบร้อยอีกด้วย
“งั้นก็รักซะได้แล้ว” พูดง่ายจริง
“ไม่มีทาง ยิ่งถ้ามึงยัดเยียดให้กูอีก ก็ยิ่งไม่มีทาง!! กูจะเกลียดมึงไปจนวันตาย!” ผมบอกออกไป ไอ้ตองเลิกคิ้วขึ้น หน้าตาเริ่มหงุดหงิดเอามากๆละ
“แต่มึงเองก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอไงว่ากูไม่ผิด! ไอ้ฟางมันเล่นเองทั้งนั้น” ใช่ ไอ้ฟางเล่น ไอ้ฟางทำเรื่องที่ว่า เอามือถือไอ้ตองส่งข้อความหวานเข้าโทรศัพท์ตัวเองเพื่อให้ผมผิดใจกับมัน จ้างคนไปทำร้ายน้องปลา จ้างคนไปทำร้ายไอ้ฟี่ แล้วก็ยังเรื่องพวงหรีดอีก นั่นก็ฝีมือไอ้ฟาง...คิดว่าผมไม่รู้เหรอ ผมรู้อยู่แล้ว
แต่อีเรื่องที่ว่าไอ้ตองคั่วกับมัน หรือเรื่องที่ว่าไอ้ตองพาเหี้ยฟางมาเอาที่อดีตคอนโดของกูกับมัน.. หรือเรื่องที่ว่าไอ้ตองเอาของมากองไว้หน้าห้องกู ไอ้เรื่องพวกนั้น มันก็เป็นคนทำด้วยมือของมันเอง แล้วคิดเหรอ ..ว่ากูจะยอมให้ง่ายๆ?
“กูอาจจะตอแหลบ่อยๆ แต่ถ้าเรื่องไหนกูพูดว่าจะทำ มึงเองก็น่าจะรู้นะตอง ว่ากูไม่ใช่พวกดีแต่ปาก กูทำจริงทุกอย่าง..” ผมพูดเสียงกดต่ำ จ้องหน้าไอ้ตองเขม็ง มันเองก็สบตาผมอย่างจริงจัง หึ.. ผมเผยรอยยิ้มอย่างนึกสนุกพร้อมเลียริมฝีปากตัวเองอย่างจงใจยั่ว
“งั้นเรามาเล่นเกม
ฝึกความอดทนกันดีกว่านะครับ ใบตองของน้องเป๊ป..”
TBC.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
