.. ว้อทเดอะฟัค
“.. เอ่อ โทษนะฮะ”โพล่งออกไปเมื่อเริ่มจะทนไม่ไหว กูยืนฟังมานานแล้ว ทุกครั้งที่ความเห็นที่หลุดออกมาจากปากมึงนี่มันช่างไม่สวยงามแถมทารุณจิตใจกูชิบหาย ทุกคนในร้านเบนเข็มสายตามาที่ผมกันเป็นทิศเดียวกัน ในขณะที่ผมเองก็บิดหัวไปมองหน้าไอ้ท็อปเต็มๆตา
“คือคุณครับ”
“...”
“มึง! จะเอาใคร อะไร ยังไง ช่วยถามความสมัครใจผมกันบ้างรึยังครับ? คือตอนนี้งงมากเลยนะ มึงกรุณาให้เกียรติสิทธิมนุษย์ชนด้วยบ้างก็ดีนะครับ อยากให้เรื่องนี้ถึงหูสรยุทธเลยมั้ยล่ะสัด! ไอ่ห่า คือถ้าอยากชิมลีลาผมขนาดนั้นแลกเบอร์กันดีๆก็ได้ ผัวหายแล้วเดี๋ยวติดต่อไป รู้ครับว่าเสน่ห์กูมันแรง แต่เล่นแบบนี้มันเป็นการกระทำเกินกว่าเหตุไปหน่อยหรือเปล่า?”
“มึง..”
“แจ้งตำรวจได้ค่าปรับนะเนี่ย พ่อแม่ไม่เคยบอกเหรออีหนู..” แล้วกูก็ยังพล่ามต่อไปเรื่อยๆตามหัวใจเรียกร้องครับ ไอ้ท็อปหน้าเหวอเหมือนเจอผี อ่าว นี่ผมทำอะไรผิดรึไง ทำไมทุกคนทำหน้าเหมือนเจอของแปลกยังงั้นล่ะ หือ อ่อ แต่ยกเว้นไอ้ขวัญที่ฉีกยิ้มถูกใจ ไอ้เกล้าที่ยกมือกุมขมับ แล้วก็ไอ้ตองที่ทำหน้าเหมือนโดนบังคับให้แดกฉี่หนูอ่ะนะ..
“สัด.. นี่มึงจะเกรียนดูเวลาบ้างได้มั้ย” อ้าว ด่ากูอีก ผมนี่น่าสงสารว่ะ เรียกร้องสิทธิ์ให้ตัวเองก็ผิดใช่มั้ย
“อะไร ใครเกรียน มึงพูดให้ดีๆนะเรื่องเก่ายังไม่เคลียร์..” ผมหันไปสวนกลับทันควัน ไอ้ตองแยกเขี้ยวออกมา มันเชิดหน้าพร้อมตาที่หรี่มองแบบหาเรื่อง
“เหี้ยอะไรอีก คนที่ต้องด่ามึงน่ะเป็นกูมากซะกว่า.. ผัวหายอะไรของมึงหา!!?” ว้ายๆ ก็นึกว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็หึง กร๊ากก
“โธ่ไอ่รูตูด ถ้าไม่อยากให้เป็นงั้นมึงก็อย่าเสือกหายสิวะ! ละมึงใช้ตาตุ่มมองตรงไหนว่ากูผิดไม่ทราบ ถ้ามึงไม่ปิดกูแล้วทำตัวลับๆล่อๆแบบนี้ เรื่องก็ไม่เกิดหรอก ใช่มั้ย!”
“ก็นี่มันเป็นเรื่องของกูไม่ใช่ของมึง! แล้วแหกตาดูบ้างมั้ยว่าตอนนี้มันมีเรื่องอะไรอยู่บ้าง มีดจ่อคอหอยตัวเองอยู่น่ะสำนึกบ้างสิวะ!!!” ไอ้ตองขึ้นเสียง ผมขมวดคิ้ว
“จะให้กูกลัวทำไมวะ ปืนก็เหน็บอยู่ที่เกงมึงไง! มีไรก็เป่าแม่งเด้!!” “เฮ้ย!?” สิ้นเสียงของผมไอ้ท็อปแอนด์เดอะแก๊งค์แม่งก็ร้องสบถออกมาทันทีเลย อ้าว พวกมึงยังไม่รู้อีกเหรอว่าไอ้ตองมันเล่นปืนแล้ว เหี้ยตองถลึงตาใส่ผมเหมือนแค้นมาสิบชาติที่เผยความลับแม่ง กรรม กูซอรี่จั้กจี้หัวเป๊ป
ผั้วะ!! โครมม ม!..เสียงอะไรบางอย่างจากทางด้านหลังเรียกให้ผมกับไอ้ท็อปหันร่างไปดูพร้อมกัน สิ่งที่เห็นคือไอ้สันขวานกำลัง.. ‘ขยี้’ ตีนลงบนอกของชายคนหนึ่ง แต่ที่สำคัญคือสิ่งที่วางอยู่ไม่ไกลจากบริเวรนั้นก็คือสิ่งที่เหน็บกางเกงไอ้ตองเช่นกัน..
ปืน!!
นั่นเป็นเหมือนเสียงสตาร์ทเริ่มสงคราม การ์ดของไอ้ตองพุ่งตัวเข้าใส่พวกของไอ้ท็อปที่เหลือทันที พวกมันได้เปรียบเรื่องจำนวนคน แต่อวยกันซึ่งๆหน้าเลยละกันนะ กูว่าคนของผัวกูเก๋ากว่ามึงว่ะ!!
“โอ้ย!!” ไอ้ท็อปร้องทันทีเมื่อผมอาศัยทีเผลอ เอาหัวโขกปากแม่งแรงๆไปทีนึง มันผงะไปแล้วยกมือขึ้นกุมปากตัวเอง ผมบิดตัวหนีแม่งแต่ไม่พ้น มันคว้าแขนผมได้แล้วเงื้อจะเอาด้ามมีดฟาดหน้า แต่ไอ้ท็อปก็ต้องมีอันเป็นไปเสียก่อนเพราะไอ้ตองวิ่งมาถีบมันจนกระเด็นแล้วตามจะไปเตะซ้ำ แต่พลาดเพราะไอ้คนโดนถีบมันเสือกหลบได้ก่อน..
“อ้ากกก..ไอ้เหี้ยใครเหยียบตีนกู!!!”
คิดว่าเสียงใครร้องครับเมื่อกี้? กูร้องเอง!! ผมเลิกสนใจไอ้สองตัวนั้นเพราะความชุลมุนตอนนี้เริ่มหนัก แม่งง มึงใช่มั้ยไอ้เสื้อแดงหัวเกรียน! มึงมานี่เลยสัด วันนี้กูรองเท้าหนังด้วย ผมวิ่งไปคว้าไม้เบสบอลตัวเองที่ตกอยู่บนพื้นแล้วกลับมาออกแรงหวดเข้าบนหลังไอ้เสื้อแดงหัวเกรียนเต็มเหนี่ยว! มันทรุดลงไปกับพื้นแต่ยังไม่น็อก หันมามองผมตาขวางอีก .. คนแบบนี้นิสัยไม่ดีนะครับ เป็นคนไม่รู้จักบุญคุณคน อกตัญญูไม่รู้คุณ มันควรจะขอบคุณผมต่างหากแทนที่จะมาทำตาแบบนั้น ถ้าเมื่อกี้กูเล็งที่หัวละก็นะมึงเอ้ย.. สมองกระจาย!!
“มองหน้ากูมีปัญหาเหรอหะ!!?!” ผมเตะปลายคางเสยมันไปอีกทีจนหงายเงิบ แต่พริบตาต่อมาก็โดนกระชากคอเสื้อจากข้างหลัง ผมเผลอโดยไม่ทันตั้งตัว คอก็ลั่นดังกร็อบเพราะโดนต่อยจนหน้าหัน!.. ไอสาดดดดดดด
ปัง!!!!เสียงที่ทำให้การกระทำทั้งหมดหยุดลงคือเสียงลั่นไกของปืน ร่างกายบังคับให้ต้องหันไปหามันทันทีโดยอัตโนมัติ มือที่ง้างไม้จะฟาดคนยังค้างอยู่กลางอากาศ..
“.. กูจะทำยังไงกับมึงดีนะ”
นับว่ามันหนังเหนียวพอตัวรึอีกฝ่ายอ่อนไป แต่ก็ขอบคุณสวรรค์และนรกที่ทำให้สิ่งที่ผมกลัวไม่เป็นจริง คนที่เป็นผู้ครอบครองกระบอกสีดำอันตรายนั่นคือคุณผัวของผมเองครับ ปลายกระบอกปืนที่มีไอควันลอยขึ้นบ่งบอกให้รู้ว่าเพิ่งยิงไปไม่นาน สีแดงสดไหลเยิ้มทะลักออกมาจากต้นขาไอ้ท็อปเหมือนขนมเอแคลร์โดนจิ้มไส้ไหล..
คนของไอ้ท็อปหยุดนิ่งเพราะลูกพี่แม่งอยู่ในอันตราย ไอ้ตองถมในปากเลือดลงบนพื้นแล้วตวัดสายตามองผมเร็วๆก่อนจะหันกลับไปมองคู่กรณีของตัวเองในขณะนี้ต่อ
“ที่นี่เป็นร้านของกู ถ้านี่คือเหตุผลทั้งหมด กูก็จะบอกไว้ได้เลยว่า ให้ตายมันก็ไม่มีประโยชน์”
“..หึ ต่อให้มึงฆ่ากูตายตรงนี้เรื่องก็ไม่จบ คนที่อยากได้ที่ผืนนี้เขามีอำนาจเงินมากพอที่จะหาทางก่อกวนมึงไปเรื่อยๆ” ไอ้ตองนิ่งชะงักไป ใบหน้ามันเครียดเหมือนใช้ความคิด “มึงไม่มีทางหนีพ้นหรอกตอง หรือต่อให้ต้องทำคนตายซักคนสองคนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่กับการที่จะได้ที่ตรงนี้”
“.. จะดราม่ากันอีกนานมั้ย?”
ผมโพล่งออกไปกลางป้องอีกแล้ว โอ้ยกูรำคาญ เจ็บปากด้วยแม่งหมัดใครวะ ผมเดินกระแทกตีนไม่สนใจใครแล้วรีบแย่งกระชากปืนออกมาจากมือไอ้ตองทันที ..อย่าครับ อย่าคิดว่าเป๊ปเปอร์จะเขวี้ยงปืนทิ้งแล้วบีบน้ำตา ดุด่าไอ้ตองและสัดหมาท็อปเพื่อเลิฟแอนด์พีซ รักและสันติภาพชูสองนิ้ววิคตอรี่ลิโพวิตันดีมั่นใจคุณทำได้ ..
พี่ไม่น้ำเน่าครับ น้ำพี่ดีกว่านั้น อุดมด้วยโปรตีนและวิตามิน นี่กูพล่ามเหี้ยอะไรของกูเนี่ย ไอ้ตองมองผมดุๆแต่ผมไม่สนสายตานั่นครับ ทรุดตัวลงข้างๆไอ้ท็อปที่กำลังนั่งพิงเคาน์เตอร์อยู่อย่างหมดสภาพ
ผมกดปลายกระบอกปืนแนบไปกับคอหอยของมันแรงๆ.. ลูกกระเดือกนั่นขยับขึ้นลงทันทีเป็นการบ่งบอกว่าอีกฝ่ายคงกำลังกลืนน้ำลายอึกๆใหญ่ๆลงไปเป็นแน่ด้วยความกลัว .. ผมแกล้งหรี่ตาเบื่อๆ
“เอาล่ะ ที่นี้บอกกูมาว่าไอ้ ‘ผู้ใหญ่’ ของมึงน่ะ ..ใคร”
“..ต่อให้รู้ไปมึงก็ทะ..”
ผั้วะ!!“.. ตอบให้ตรงคำถามด้วยไอสัด แม่งง.. ทำกูเสียเวลามั้ยเนี่ย เร็วๆเข้าเลยเวลากูเป็นเงินเป็นทอง” ผมเชิดหน้าสบถใส่มันแล้วจ่อปลายปืนเข้าไปอีกครั้ง คนที่เพิ่งโดนกูตบด้วยสันปืนตาลุกวาวด้วยความโกรธ ก็อย่างว่าไอ้นี่มันก็ไม่ใช่ลูกกระจ๊อก อีโก้คงสูงอยู่พอตัว
“มึงเป็นใครมาจากไหน กูถึงต้องพูดกับมึง!!”
ถามกูเหรอ นี่มึงไม่รู้จริงๆรึไงว่ากูเป็นใคร..
“กูเป็นใครน่ะเหรอ.. กูก็เป็นเมียไอ้เหี้ยนี่ไง!!!”
...
“ดื้อ!!!!”
“ดื้อพ่องอ่ะ!!!!” ผมแหกปากกลับไปอีก คราวนี้ไอ้ตองเลยตบหัวผมทิ่มลงที่นอนอีกป้าบหนึ่ง! เว้ยยย ผมลุกขึ้นยืนบนเตียงแล้วยกตีนจะถีบมัน แต่คนที่ยืนอยู่บนพื้นก็ยังเสือกรู้ทันอีก แม่งคว้าขากูไปจับแล้วบิดพลักจนผมเสียหลักล้มไปนอนนาบบนเตียงอีกรอบ!!
“โอ้ยยยยย หน้ากูววววววววว” ผมโอดครวญออกมาเมื่อหน้าทิ่มไปเมื่อกี้มันทับโดนรอยแผลเต็มๆ ไอ้ตองไม่ได้เห็นใจ มันกลับถีบตูดผมซ้ำอีกต่างหาก!
“จุ้นจ้านนัก สมน้ำหน้ามึงเถอะ!! ใครใช้ให้ไปเสนอหน้าที่นั่นล่ะวะ!!”
“อะไร นี่กูไปช่วยมึงนะโว้ย! ถ้าไม่ได้กูล่ะก็ ร้านมึงก็ไม่จบง่ายๆเหมือนกับที่ไอ้เหี้ยท็อปมันบอกนั่นแหละ!!” ผมทวงบุญคุณทันที เพราะพ่อของผมท่านรู้จักเสธคนหนึ่งที่รู้จักกับไอ้เสธที่อยากได้ที่ของไอ้ตองพอดี เลยขอความช่วยเหลือซักหน่อย สรุป เคลียร์ได้ง่ายๆครับเคลียร์ได้ เห็นมั้ยง่ายๆ เห็นมั้ยว่าต้องยกความดีความชอบให้ใคร! ควาย เสือกไปมีเรื่องกับมันตั้งนาน ทำไมผัวผมโง่ครับ
“มึงรู้ได้ยังไงว่าไม่จบ ถ้ามึงไม่มา.. เลือดซักหยดกูก็ไม่ต้องเสีย!!!” มันด่ากลับพร้อมเขวี้ยงผ้าขนหนูที่เช็ดผมตัวเองลงพื้นแล้วชี้หน้าตัวเองประกอบเสียง ผมเบ้ปากใส่มัน ใช่ว่ามันเจ็บอยู่คนเดียวที่ไหนล่ะวะ ไอ้ตองเดินมาผลักหัวผมจนหงายแล้วตามมาคร่อมร่างผมไว้บนเตียง
“นี่จะบอกว่ากูมาทำมึงเสียแผนงั้นเรอะไง?” ผมถามมันเซ็งๆ
“เออ!!!!” ตอบเสียงฉะฉานดีเหลือเกิน..
“ถ้ามึงเคลียร์ได้จริงแล้วจะเตรียมปืนไปทำหอกไรล่ะวะ!?” ผมเถียงกลับ แต่ก็จริงนะครับ เพราะมันหยิบปืนนี่แหละทำเอากูสติแตก
“กูป้องกันไว้ก่อนไงสัด! มึงเข้าใจบ้างมั้ยหา!!” มันถามเสียงดังพร้อมจับไหล่ผมกระแทกกับเตียงนอนแรงๆ แม่ง กูไม่กลัวหรอกกูฮาหน้ามึงตอนนี้มากกว่า กร๊ากกก เออๆเขย่าอีกๆ หนุกดีชอบ “ไอ้สัดเป๊ป.. ขำหาเหี้ยอะไร มึงดูหน้ากูมั้ยสนุกด้วยรึเปล่า”
“แต่เรื่องก็จบลงด้วยดีนี่ครับ แค่นี้ก็พอแล้วมั้งพี่ตองของเป๊ปจ๋า” ผมพูดเสียงหวานแล้วยกแขนขึ้นโอบรอบคอมัน ไอ้ตองแค่นเสียงเหอะแล้วจะผละตัวหนี แต่ผมไม่ยอมปล่อยมือเลยกลายเป็นว่าตัวลุกตามไอ้ตองมาด้วย
“อะไร ปล่อยเลย”
“เฮ้ยๆ งอนเหรอวะ” ผมถามขำๆ ไอ้ตองเอื้อมมือไปหยิบบุหรี่ที่หัวเตียงมาคาบ ไอ้สัด ได้ข่าวมึงอาบน้ำแปรงฟันเตรียมนอนกับกูแล้ว ผมดึงบุหรี่ออกจากปากมัน
“กวนตีน เอามานี่” มันขมวดคิ้วแล้วจะตามหยิบ ผมเลยโยนมวนบุหรี่เข้าไปในกางเกงในตัวเองหนีมือมัน “ไอ้สัด! ทุเรศ!!”
“กระแดะนะมึง ยิ่งกว่าแดกก็เคยมาแล้ว แค่นี้ทำรังเกียจ” ผมตอบมันไปพร้อมปรายตามองมันอย่างเหยียดหยาม ไอ้ตองจ้องหน้าผมนิ่งก่อนที่มันจะค่อยๆเผยยิ้มแสยะออกมา..
“แล้วจะให้กูดูดของมึงแทนบุหรี่งั้นเหรอ..” ที่พูดนี่ไม่ได้พูดขู่สินะ ดูตามันดิ่ครับ พราวระยำ เอ้ย ระยับเชียว ผมล้วงมือไปหยิบบุหรี่ไอ้ตองในกางเกงมายัดใส่มือแม่งทันที
“วันนี้ขอบาย กูเหนื่อย” ผมว่าแล้วล้มตัวนอนหันหลังให้มันทันที
“ไม่เป็นไร กูปล้ำได้” ไอ้เหี้ย!! ไม่พูดเปล่าตามมาคร่อมด้วยวะ! “โดนไอ้ท็อปมันจับตรงไหนบ้าง”
“ทำไม จะล้างรอยให้กูเหรอ” ผมหันไปถามเย้าๆ เหมือนจะดูถูกว่ามันหึงผม ไอ้ตองยิ้มสายตากรุ้มกริ่มก่อนจะตอบออกมาให้ผมได้ชื่นใจว่า..
“เปล่า กูจะไม่ได้ไม่ไปแตะโดน รังเกียจ” โคตรเหี้ย
“เหี้ย”
“ก็ผัวมึง” ประโยคคลาสสิกว่ะ กากๆ
“แล้วเคยบอกว่ามึงเป็นเมียกูเหรอ”
“กูรู้มึงอยากแต่ไม่มีปัญญา”
“ดูถูกสัด ใครใช้ให้มึงตัวเท่าควายล่ะ”
“แล้วใครใช้ให้มึงตัวเท่ากุ้งแห้งวะ”
“ตัวๆกับกูเลยไหม ไอสัด! ใครตายก่อนแพ้”
“นี่กะเล่นถึงตาย?”
“เออ มึงต้องอยู่เล่นเกมนี้กับกูจนวันตาย”
ผมยักคิ้วตอนพูดประโยคสุดท้ายออกไป ก่อนจะทิ้งหัวลงซุกกับหมอน แม่ง.. เหนื่อยจริงๆนะวันเนี้ย ไม่ได้ไปออกกำลังกายต่อยตีกับใครแบบนี้มานานแล้ว พรุ่งนี้รับรองว่าได้ไปเหมาแผ่นประคบร้อนมานั่งแปะกับเชี่ยตองแน่กู ..
ไอ้ตองยอมเลิกล้มความคิดจะปล้ำผม แต่มันก็คว้าเอวผมแล้วลากไปนอนประชิดตัวกับมันกระชับใกล้ จนกระทั่งรู้สึกถึงเสียงหัวใจที่เต้นอยู่ในแผ่นอกที่ชิดหลังอยู่..
“.. หึ ไม่อยากชนะเลยว่ะ” มันตอบออกมาเบาๆ ผมขมวดคิ้วนิดๆ
“เออ.. เหมือนกัน นอนเหอะ”
ในคืนนั้น ผมฟุ้งซ่านเล็กๆก่อนนอนถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ .. เคยมีบางคนไม่พอใจในความรักที่ผมมีกับไอ้ตอง รูปประโยคที่ไม่เคยสวยหรู อารมณ์ที่ไม่เคยมีคำว่าอ่อนหวานต่อกันและกัน แล้วยังรูปแบบชีวิตที่เต็มไปด้วยความดิบเถื่อนถ่อยสถุลแบบที่คนดีๆเขาไม่เข้ามาคลุกคลีกัน
แต่สิ่งสำคัญมันไม่ใช่ว่าต้องเป็นเหมือนคู่รักคนอื่นๆ ..แต่มันคือสิ่งที่คู่ผมทำแล้วมีความสุข ไม่ใช่เหรอ?
สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุข ไม่ใช่การที่ไอ้ตองก็ต้องกลายมาเป็นคุณชายแสนดี ไอ้ตองไม่เคยเปลี่ยนตัวเอง เหมือนผมเองที่ก็ไม่ทำ เราอาจจะมีปรับบ้าง แต่ไม่เคยเปลี่ยน ผมรักมันที่เป็นมัน และเชื่อว่ามันเองก็รักผมที่เหี้ยๆอยู่แบบนี้ ก็ลองถ้าวันไหนมันเสือกรักไอ้เป๊ปที่ทำตัวน่ารักเหมือนน้องปลาล่ะก็.. งั้นกูที่มันกอดอยู่คือตัวเหี้ยไรวะ
ผมเป็นผู้ชายที่ยอมเรียกตัวเองว่าเมีย แต่นั่นก็เพราะว่าผมเป็นฝ่ายโดนเอา มันเป็นความจริงที่ไม่รู้จะต้องหลีกหนีไปทำไม ในเมื่อกล้าที่จะรักมัน ก็ต้องกล้ายอมรับในสิ่งที่ตามมาด้วยจริงมั้ยล่ะครับ
มันเป็นเรื่องผิดปรกติ ที่ปรกติ สำหรับผมกับมัน
.. ผมไม่ใช่คนดี ไอ้ตองเองก็ไม่ใช่
“รักมึงนะ”
“.. เหมือนกัน”
แต่ผมก็หวังว่ารักของผมกับมัน .. มันจะมีคุณภาพที่ดี และยาวนาน
มอบความสุขที่เหมือนในอกมันล้นปรี่ กับการแค่ได้นอนอยู่ข้างๆกันแบบนี้ตลอดไป..
“.. ตอง” ผมเรียกเบาๆ เสียงคนข้างหลังตอบรับในคอเบาๆให้รู้ว่ายังไม่หลับ ผมกลืนน้ำลายลงนิดๆ นี่นึกครึ้มอะไรขึ้นมาวะกู แต่ผมก็รู้สึกว่าอยากจะพูดตอนนี้..
“เหี้ยอะไรวะ..” ไอ้ตองเร่งออกมาเมื่อเห็นว่าผมยังไม่พูดต่อซะที
“ไอ้เกมเมื่อกี้ที่กูพูดอ่ะ”
“...”
“กู.. ไม่อยากทิ้งมึง แต่ก็ไม่อยากให้มึงทิ้งกูว่ะ”
คิดๆไป.. อย่าให้มีใครแพ้หรือชนะเลยดีกว่า เพื่อผมกับมันเอง
“ถ้าจะตายก็ตายด้วยกันเหอะ”วงแขนกอดรัดกระชับเข้าไปจนผมรู้สึกได้ ไอ้ตองกดจูบที่หัวผมเบาๆ ..แต่ก็รู้สึกได้
“เสมอกันนะ”
“ครับ..” ผมตอบรับด้วยคำที่สุภาพกว่าที่เคย
อยู่ด้วยกัน.. ให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้เถอะนะ
อีพี่ตองของกู
END.
จบcandynosugar+ Talking
อย่าเพิ่งไปไหน! มีตอนพิเศษรอท่านอยู่! 5555555555555นิยายเรื่องนีจบแล้วนะคะ เป็นเรื่องแรกเลยที่ซี่แต่งจบ
เริ่มแต่งเรื่องนี้วันที่ 22 เดือน 7 ปี 2555 จำได้แม่นเลยเพราะตอนนั้นเคยเอามาตั้งเป็นพาสไอโฟน ฮา
กว่าจะเข็นเรื่องนี้จบมาได้ ก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไง
เคยพิมพ์ขอบคุณอภิมหาครั้งใหญ่ทั้งน้ำตาไปแล้วตอนลงนิยายนี้ครั้งแรกที่เว็บเก่า..
แต่สิ่งที่หนึ่งที่ลืมขอบคุณไม่ได้ ไม่ว่าจะเว็บไหน หรือเมื่อไหร่ ก็คือขอบคุณ "คนอ่าน" นะคะ
ถ้าไม่มีคุณ ซี่ก็อยู่ไม่ได้หรอก
ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณที่ชอบ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งเราไป
ซี่พยายามตลอดที่จะนึกถึงวันแรกที่มีคนอ่านนิยาย ช่วงเวลาที่เราดีใจไปทั้งวันกับคอมเม้นท์แค่หนึ่งเม้นท์
มันทำให้รู้จริงๆว่าที่มาจนถึงทุกวันนี้ได้ มันก็ไม่ใช่เพราะอะไรเลย นอกจาก "คนอ่าน"
ขอบคุณมากๆค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
