หัวข้อ: Butter Boy รักวุ่น...คลุ้งกลิ่นเนย ตอนจบ...24 / 04 / 56

[smiley....Boy]

หิว....~~ 

[MaRiTt_TCL]

สู้ๆนะทุกคนนนน >< เห็นเมนูแล้วก็หิว อิอิ

[OoniceoO]

จิ่มๆจะรอนะคร้าฟ รีบๆมาต่อเลยจะขาดใจอยู่ละ

[PapermintReal]

พลาดสองตอนเอาแต่อ่าน รักนิดๆคิดเท่าไหร่ กรากกก
อยากลอบดักทุบหัวปู่ 

[nottto]

Butter…Boy

Chapter XVI


“สวัสดีครับวันนี้เราก็เข้าสู่การสอบคัดเลือก 10 คนในการสอบชิงทุนของมหาวิทยาลัยบัตเตอร์คลาส วันนี้เราก็มีกลุ่มที่ 5 ในหัวข้อ “มะพร้าว” ครับ โดยนำทีมโดย ‘น้องผงฟู น้องแมต น้องไมค์ น้องบอย และน้องมิ้น’ โดยถ้าพร้อมแล้วเราไปดูเขาทำกันเลยดีกว่าว่าทีมที่ 5 นี้จะสู้ทีม ๆ อื่น ๆ ไปได้หรือเปล่า” พิธีกรหนุ่มหล่อคนนี้ก็ไม่ใช่ใคร พี่ไอซิ่งนั่นเอง

การคัดเลือกนี้ถูกจัดขึ้นในห้องทำอาหารใหญ่ของมหาวิทยาลัย ซึ่งถูกจัดให้มีอุปกรณ์ทำอาหารที่ครบครัน และมีที่สำหรับผู้ที่มาชมด้วยเหมือนกัน ซึ่งในวันนี้แม่ของพี่แมต และพ่อแม่ของคนอื่น ๆ ก็มาดูกัน แต่พ่อกับแม่ผมบอกว่าถ้าเข้ารอบชิงแล้วเขาถึงจะมาดู ฮ่า ๆ ดูถูกผมมากเกินไปหน่อยแล้วล่ะมั้ง แต่ว่าผมเชื่อว่าพ่อกับแม่จะต้องได้มาดู ตอนนี้เราออกมาอยู่ในจุดที่มีเครื่องทำอาหารพร้อมอยู่แล้ว

เราแบ่งหน้าที่กันได้ดีมาก โดยพี่ผงฟูและบอยดูแลเรื่องเค้ก ผมดูแลเรื่องต้มยำของผม มิ้นดูแลเรื่องเครื่องดื่ม ไมค์ดูแลเรื่องอาหารอีกหย่างหนึ่ง เพราะในการสอบครั้งนี้มีเวลาให้แค่ 1 ชั่วโมงครึ่งเอง ดังนั้นการทำอาหารให้เสร็จทันเวลานั้นไม่ง่ายเลย ทุกคนทำอาหารไปโดยมีพี่ไอซิ่งคอยอธิบายอย่างคร่าว ๆ ให้ผู้ที่มาชมได้อรรถรสในการชมมากขึ้น

“โห...คุณผู้ชมครับ ตอนนี้ได้กลิ่นของอาหารที่ใกล้จะเสร็จกันแล้ว ทั้งกลิ่นของอาหาร และน่าจะเป็นเค้กที่ผงฟูเอาเข้าไปอบเมื่อกี้ แอ๊ะ..!! น้องไมค์ทุบกะลามะพร้าวทำไมล่ะครับนั่น โอ้โหดูเหมือนเครื่องดื่มของเราจะเสร็จแล้วนะครับ เพราะดูท่าน้องคนสวยของเรากำลังจัดแก้วแล้ว...”

ตอนนี้ทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว เหลือก็แต่เค้กของพี่ผงฟูซึ่งตอนนี้อบเสร็จเรียบร้อย กำลังรอให้เย็นและแต่งหน้า ซึ่งผมและคนอื่น ๆ กำลังขูดมะพร้าวเพื่อแต่งหน้ากันอย่างแข็งขัน พี่ไอซิ่งยังคงอธิบายปนหยอกล้ออย่างเป็นกันเอง บางคำพูดก็ทำให้เราอดหัวเราะไม่ได้เลยทีเดียว

พี่ผงฟูเมื่อเค้กเย็นก็เอาขึ้นแท่นหมุนเพื่อแต่งหน้าเค้กทันที เค้กสีเขียวอ่อนสดใส ถูกแบ่งเป็น 2 ชั้น โดยตอนนี้เค้ก 2 แผ่นถูกวางแยกกัน พี่ผงฟูใส่ครีมสีขาวสะอาดที่มีกลิ่นหอมกะทิฉุยเลยทีเดียว พี่ผงฟูใช้สเปตูล่าอันยาวบาดเนื้อครีมให้เรียบเนียน แล้วโรยมะพร้าวขูดลงไป แล้วเอาเค้กอีกชั้นว่างทับลงไป แล้วก็ส่ครีมโปะหน้าเข้าไปแต่ข้างบน ซึ่งรอบข้างยังคงให้เห็นถึงสีเขียวของเนื้อเค้กอยู่ เมื่อปาดครีมเรียบพี่ผงฟูก็โรยมะพร้าวอ่อนอีกครั้งแล้วก็เป็นอันเสร็จทั้งหมด

“ในตอนนี้เมนูทั้งหมดเสร็จหมดแล้ว และทันเวลา โดยตอนนี้ผมซึ่งเป็นคนดูแลเรื่องเวลา จึงให้ทีมนี้ผ่านได้ แต่รสชาติจะเป็นยังไง คงต้องให้หัวหน้าทีมมาอธิบายให้กรรมการเราฟังแล้วล่ะครับ” เมื่อพี่ไอซิ่งพูดเสร็จพี่ผงฟูก็ถอดผ้ากันเปื้อน และหมวกทำอาหารออก แล้วเดินไปทางพี่ไอซิ่งทันที โดยพวกเราได้ยกอาหารเสิร์ฟให้แก่กรรมการทั้ง 4 ท่านซึ่งเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยนี่เอง

“สวัสดีคณะกรรมการ และท่านผู้ที่มารับชมการแข่งขันของผมในวันนี้นะครับ โดยผมจะมาขออธิบายเกี่ยวกับอาหารของกลุ่มผมนะครับ ซึ่งวัตถุดิบหลักของเราคือมะพร้าวครับ เรามาเริ่มที่เมนูแรก นั่นคือต้มยำกุ้งน้ำข้นมะพร้าวอ่อนครับ ต้มยำกุ้งนี้เรียกว่าเป็นอาหารประจำชาติของไทยก็ว่าได้เลยนะครับ โดยรสชาติจะออกครบรสทั้งเปรี้ยว หวาน เค็ม และเผ็ดเลยทีเดียว แถมยังมีกลิ่นของข่าตะไคร้ซึ่งเป็นของไทย ๆ ทำให้หอมน่ารับประทาน และยังมีกุ้งแม่น้ำตัวโต ๆ และเนื้อมะพร้าวอ่อนที่มีกลิ่นหอม และกรุบกรอบ และยังมีบรรดาเห็ดทั้งหลาย เสิร์ฟพร้อมกับข้าวอบมะพร้าวอ่อนที่อร่อยข้าวสวยนุ่ม ๆ ที่อบอวนด้วยกลิ่นของมะพร้าว ถูกจัดเสิร์ฟพร้อมกับกะลามะพร้าวทำให้ได้บรรยากาศเหมือนอยู่ริมชายหาดทำให้ได้อรรถรสมากยิ่งขึ้นด้วยครับ และต้มยำกุ้งที่มีรสชาติจัดจ้านเมื่อมาทานคู่กับข้าวอบมะพร้าวอ่อนนี้แล้ว ทำให้เข้ากันมาก ๆ พร้อมกับเครื่องดื่มครายร้อนโดยการน้ำสมุนไพรของไทยนั่นคือดอกอัญชันมาผสมกับน้ำมะพร้าว ทานคู่กับวุ้นมะพร้าวที่ใส่รวมกันก็ยิ่งอร่อย และเมื่อทานอาหารทั้งหมดที่กล่าวมาจบแล้วก็จบที่เค้กใบเตยมะพร้าวอ่อน ที่ใช้เนื้อเค้กที่มีความนุ่มและเบาเป็นพิเศษ ซึ่งในการทำครั้งนี้เราได้ใช้กะทิแทนนมเพื่อทำให้ได้รสชาติของไทย ๆ และใส่ใบเตยคั้นลงไปด้วยเพื่อให้ได้สีสันที่สวยงาม และยังได้กลิ่นที่หอมอีกด้วย ทานคู่กับครีมมะพร้าวกะทิหอมหวาน ทำให้เค้กตัวนี้มีเสน่ห์แบบไทย ๆ แบบไม่ต้องพูดถึงเลยครับ ขอให้ทานอาหารอย่างมีความสุขครับ ขอบคุณครับ” พี่ผงฟูพูดได้คล่องแคล่วเอามาก ๆ และตอนพูดก็ดูมีเสน่ห์มาก ๆ เพราะการใช้น้ำเสียงที่ทำให้คนฟังไม่เบื่อ พูดไม่ติดขัด และยังใบหน้าที่ยิ้มแย้มทำให้ดูน่ารักเอามาก ๆ เลย

กรรมการเมื่อทานเสร็จก็ให้คะแนนเรียบร้อย แต่คะแนนนั้นยังไม่ออกผลจนกว่าทุกทีมจะแข่งเสร็จ โดยผมเชื่อว่าเราได้คะแนนไปไม่น้อยเลย เพราะหน้าของกรรมการดูมีความสุขไม่น้อยหรอก เมื่อแข่งเสร็จเราก็ไปฉลองกันต่อเลย


ตอนนี้เป็นตอนที่หิวมาก ๆ เลย 555
ติดตามตอนต่อไปเน้อ..!!
Writer : Glass  Heart

[PapermintReal]

เฮ้ย คีย์บอร์ดเปื้อนน้ำลาย อยากกินข้าวอบบบบบ

[OoniceoO]

ลุ้นๆมากๆอะ แต่การพิมบรรยายออกมาได้ดีมากเลยครับ เป็นคนที่มีการวิเคราะดีเลยแหละคนเขียนเนี้ย ^^

[nottto]

PapermintReal : ข้าวอบน่ากินมาก ๆ อ่ะ เสิร์ฟพร้อมกันกะลามะพร้าว... หิวว~~

OoniceoO : ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกจ้า...!! เขิน...555 


Butter…Boy

Chapter XVII


“อย่างนี้มันต้องฉลอง...!!” เสียงของทั้ง 5 คนประสานเสียงพร้อมทั้งเครื่องดื่มที่อยู่ในมือ

หน้าตาแต่ละคนก็มีความสุข ไมค์ มิ้น และพี่ผงฟูก็กินเหล้ากัน แต่ผม และไอ้บอยสิต้องกินสปาย เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ต่ำ ๆ ที่กินแล้วคงจะไม่เมาง่าย ๆ แน่นอน ผมและบอยจึงเซ็งกันเป็นแถว ๆ แถมยังไม่ยอมในตอนแรก แต่พวกมันด่าซะจนเราต้องยอม จะทำหน้าบูตบึ้งอยู่ได้อย่างไร ก็ทั้งสามคนเล่นปล่อยมุกต่าง ๆ มาซะจนเราอดขำไม่ได้

“นี่ ๆ ตอนที่ไมค์ทุบกะลามะพร้าวอ่ะ หน้าเค้าจริงจังมาก ๆ เลยนะ” มิ้นพูดว่าไมค์
“ก็ตอนที่มันกำลังทุบมันเตรียมไว้เผื่อมันต้องไปทุบที่หน้าศพแกหรือเปล่า” ตามประเพณีไทยเค้าก็ต้องทุบกะลามะพร้าวต่อหน้าศพ ผมเลยแดกดันมัน เท่านั้นล่ะขำกันหมดเลย
“อี เ_ย(คิดเอาเองนะ) แมตไว้ทุบให้มึงเถอะ” น้องมิ้นปล่อยมินิค็อกโคไดน์ออกมาเดินเล่นแล้ว

เรากินเลี้ยงกันที่บ้านพี่ฟูเนี้ยแหละ บ้านพี่เค้ามีสวนหลังบ้านที่มีต้นไม้ต้นหญ้าอุดมสมบูรณ์ไม่น้อยเลย แถมยังตกแต่งด้วยไฟเอาไว้เผื่อว่าจะมีงานเลี้ยงอยู่แล้ว มีไฟสีสันประดับประดาไว้มากมาย แม้พี่ฟูจะกินเหล้าแต่ว่าเค้าก็ไม่ได้กินอะไรเยอะแยะ ผิดจากไอ้ 2 คนที่เหลือ ตอนนี้ก็สลบเมือบไปเลย ก็ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้มันเมาง่ายจัง แต่ที่แปลกก็คือ ไอ้บอย ที่แม้แต่สปายมันก็หลับไปแล้วนี่สิ ก็เหลือแต่ผมกับพี่ฟูที่ลากมันเข้าไปในบ้าน และมาเก็บของกัน

“เห้อ...!! ไอ้พวกนี้ล้อแมตเอาไว้เยอะ เป็นไงล่ะ” ผมพูดว่ามัน
“ฮ่า ๆ แต่เขาก็กินกันไปเยอะเลยนะ” พี่ผงฟูว่า
“พี่ผงฟูตอนที่พี่พูดอธิบายรายการอาหารอ่ะ พี่ดูเท่ห์มาก ๆ เลยแหละ” ผมพูดชม
“จริงหรอ พี่ยังไม่ค่อยมั่นใจตัวเองเลย แต่ใครชมก็ไม่ดีใจเท่าแมตชมนะเนี้ย” พี่ผงฟูว่า แถมยังทำหน้ามีความสุขเสียเต็มประดา จนแทบจะลอยขึ้นฟ้าไปเสียแล้ว
“โห...บ้ายอจัง ชมแค่นี้ลอยไปถึงไหนแล้วล่ะเนี้ย” ผมว่าพี่เค้า
“ใครลอยห้ะ ว่าพี่หรอ” พี่ผงฟูปฏิเสธทันควัน

พร้อมทั้งเดินเข้ามาทางผม แล้วมาจั๊กจี้ผมจนผมหัวเราะจนหายใจไม่ทันเลย ผมลงไปนั่งพี่ผงฟูก็จึงหยุด ท่ามกลางความเงียบสงัด และแสงจันทร์แสงไฟงานเลี้ยงที่พร่างพราวไปด้วยสีสันหลากสี ที่ประดับประดาต้นไม้ให้ดูสวยงาม เปรียบเสมือนแสงดาวที่อยู่บนท้องฟ้ายามราตรีไม่มีผิดเพี้ยน พี่ผงฟูก้มลงนั่งยอง ๆ ค่อมตัวผมเอาไว้ หน้าพี่เค้าและหน้าของผมประจันกันพอดี หน้าของพี่เขาเข้ามาใกล้ ๆ ผมขึ้นเรื่อย ๆ ผมหลับตาลงพร้อมหัวใจที่เต้นรัวเหลือเกิน การสูบฉีดเลือดเพิ่มขึ้นทำให้หน้าผมแดงระเรื่อ ริมฝีปากสีชมพูสวยของพี่ผงฟูประกบเข้ากันกับผม ลิ้นอุ่น ๆ สอดตามเข้ามา ผมสอดตามเข้าไปบ้างเพราะอารมณ์มันพาไป แต่ผมเก่งสู้พี่ผงฟูไม่ได้หรอกนะ ตัวผมเริ่มนอนราบไปบนพื้นหญ้า และพี่ผงฟูก็นอนค่อมผมอยู่ข้างบน เราแลกลิ้นกันอยู่นาน จู่ ๆ พี่ผงฟูก็เงยหน้าขึ้นมา...

“แมต...คืนนี้พี่ขอได้ไหม” พี่ผงฟูถามผม
“อย่าเลยครับพี่ ตอนนี้ผมยังไม่ได้เป็นที่ยอมรับ ผมอยากให้คนที่บ้านพี่ยอมรับผมจริง ๆ ก่อน ว่าผมเป็นคนที่คู่ควรกับพี่จริง ๆ” ผมพูดไปตามความจริงในใจ แม้ว่าผมจะต้องการบ้างก็ตามที
“แมต พี่ยอมรับแมตว่าแมตคู่ควรกับพี่ที่สุดแล้วนะ” พี่ผงฟูพูดบ้างแล้ว
“ครับผมรู้ แต่ว่าผมคิดว่าผมอยากสู้กับพี่ส้มอย่างเท่าเทียมกันมากกว่านะครับ พี่รอแมตก่อนนะครับ” ผมขอร้องพี่เค้า
“ก็ได้แมต แต่ห้ามปฏิเสธจูบพี่ แล้วเราต้องย้ายมานอนห้องเดียวและเตียงเดียวกันนะ” พี่ผงฟูหน้าตาจริงจังมาก ๆ เลย
“แต่...” ผมยังไม่ทันพูดจบ
“ไม่มีแต่ ถ้าแมตไม่ยอมพี่จะจับปล้ำเดี๋ยวนี้แหละ” พี่เขายังไม่ลดสีหน้าจริงจังนั้น ผมจึงพยักหน้าไป

ผมกลัวพี่เค้าไหม ก็ไม่มากนะ แต่คงเป็นเพราะใจมันอยากมากกว่าล่ะมั้ง ถึงเป็ยแบบนี้ เราเก็บของกันจนเสร็จแล้วถึงไปนอนบ้าง คืนนี้จึงเป็นคืนแรกที่เรานอนด้วยกันอย่างจริงจัง ไม่รวมที่บ้านผมนะ เพราะตอนนั้นผมยังเอาหมอนข้างมากั้นเลย ฮ่า ๆ ไม่ใช่รังเกียจนะ แต่เขินอ่ะ พี่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ในคืนนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดของพี่ผงฟูตลอดทั้งคืน ใจมันเต้นตลอดจนผมนอนไม่หลับเลย แต่ผมก็เผลอหลับไปในที่สุด เมื่อตอนตี 3 กว่า ๆ

เช้าวันต่อมา ผมลืมตาขึ้นเพราะแสงมันแยงตา ผมลุกขึ้นมานั่งและขยี้ตาก่อนที่จะมองไปเห็นพี่ผงฟูอยู่ใน...

“เห้ย...!!” ผมร้องตะโกนเสียงดัง
“ตื่นแล้วหรอขี้เซา” พี่ผงฟูหันมาหาผมแล้วยิ้มให้

พี่ผงฟูอยู่ในชุดที่มีเพียงแค่ผ้าขนหนูพันเอาไว้เท่านั้น (คิดอะไรกันอ่ะ...??) พี่ผงฟูเดินเข้ามาหาผม แล้วมา

“จุ๊ฟ...” หนึ่งที
“ไปอาบน้ำได้แล้วขี้เซา ไปเดทกันดีกว่า” พี่ผงฟูพูดขึ้น
“เดท...??” ผมถามขึ้น
“อืม พี่อยากไปเที่ยวกับแมตนี่นา...” พี่เขาตอบพรางดันผมไปเข้าห้องน้ำ
“โอเคคร้าบ...แมตเดินไปเองได้” ผมตอบเขาไป
“เอ้าหรอ พี่กะจะไปอาบให้เสียหน่อย” พี่ผงฟูพูดด้วยหน้าทะเล้น
“บ้า...!!” ผมตีพี่เค้าที่แขน 1 ที แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเลย

และเมื่อผมอาบน้ำเสร็จ และแต่งตัวเสร็จเราก็...

ติดตามตอนต่อไปเน้อ...!!
Writer : Glass  Heart

[smiley....Boy]

แค่จูบเองหร๋อ...?? 

[PapermintReal]

แมตที่พี่ฟูไปห้องน้ำอ่ะอาจจะกำลัง....

[nottto]

วันนี้ขอพัก 1 วันนะครับ เหนื่อยมาก....!! 

[cher7343]

 
มารอคนเขียน 

เหนื่อยนักก็พักหน่อยนะคะ 
  สู้ๆนะฮ๊าาาา

[MaRiTt_TCL]

เห็นเมนูและวิธีการทำแล้วอยากกินมากกกก แค่พี่ผงฟูบรรยายออกมาก็ฟินแล้ว 55
อยากเห็นเลิฟซีน ก๊ากๆๆ
รอตอนต่อไปค่ะ

[OoniceoO]

เย่ๆๆๆ  ยังดีที่มาต่อแล้ว จะเดทกันแล้วสินะครับเนี้ย  ^0^

[nottto]

Butter…Boy

Chapter XVIII


และเมื่อผมอาบน้ำเสร็จเราก็...ลงไปข้างล่าแต่สิ่งที่เราคิดไม่ถึงก็เกิดขึ้น...

“ตื่นสายกันจัง 2 คนนี้” มิ้นที่นั่งดูทีวีอย่างสบายอารมณ์ในบ้านคนอื่นเค้า
“นั่นสิ ทำอาหารเช้าไว้ให้ด้วยนะ” บอยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เริ่มปริปากบ้าง

หลังจากนั้นผมและพี่ผงฟูก็ไปกินอาหารที่มันเตรียมเอาไว้ให้ และก็กินเสร็จผมก็เลยจะไปบอกมัน

“นี่พวกมึง จะอยู่กันอีกนานแม๊ะ...!!” ผมพูดแกมไล่
“อะไรว้ะ ตื่นมาถึงก็ไล่เลยนะมึง จะไปไหนกัน” ไมค์พูด
“จะออกไปข้างนอก” ผมขี้เกียจบอกมัน
“ไปด้วยดิ ไปเที่ยวฉลองกันอีกรอบ...!!” มิ้นพูดด้วยนัยน์ตาลุกวาว
“เดท...!!” พี่ผงฟูพูดขึ้น
“หูย...!! ไปไหนก็ไปป่ะ แม่ง..!!” บอยพูดขึ้น

และในเวลาไม่นานพวกมันก็สลายตัวกันไปได้เสียที และผมกับพี่ผงฟูก็ออกไป ผมไม่รู้หรอกครับว่าเค้าจะพาผมไปไหน ถามเค้าก็ตอบมาว่า

“นี่เราจะไปไหนกันอ่ะ” ผมถามมาเป็นรอบที่ 3
“ไม่พาไปฆ่าหรอกน่า ถามอยู่ได้” พี่ผงฟูเริ่มหมดความอดทน
“ก็บอกมาก็จบแล้ว” ผมเริ่มหงุดหงิด
“ก็ถ้าบอกจะเซอร์ไพซ์ไหม” พี่ผงฟูพูด
“ก็ได้ ๆ จะพาไปต้มยำทำแกงอะไรก็เชิญ” ผมพูด

หลังจากนั้นเราก็มาไกลจากบ้านมากพอสมควรแล้ว ข้างหน้าผมเป็นสวนแห่ง มีต้นไม้หลากหลายมากมาย ซึ่งถูกจัดเรียงได้อย่างสวยงาม มีทะเลทราบอยู่ตรงกลาง และในใจกลางของทะเลทราบนั้นก็มีน้ำพุที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม พี่ผมฟูจอดรถไว้ที่หน้าสวน และเปิดท้ายรถหยิบเอาตะกร้า มา 1 ใบ แล้วก็ส่งเสื้อมาให้ผม ซึ่งถ้าให้เดาเราคงจะมาปิกนิกกันอย่างแน่นอน

“นี่เอาเวลาที่ไหนมาเตรียมของเนี้ย” ผมถาม
“เดี๋ยวเปิดดูก็รู้เองว่าพี่เอาเวลาที่ไหน” พี่ผงฟูพูดพรางยิ้ม ๆ

ผมหวังในใจว่ามันคงไม่ใช่ข้าวกล่องที่เข้าไมโครเวฟ 2 นาทีนะ เพราะมันจะเป็นปิกนิกที่ทุเรศที่สุดเลย ถ้าคู่รักมานั่งกินข้าวกล่องแบบนั้น มันคงจะโรแมนติกอย่างพูดไม่ออกเลย

เรามาถึงต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ที่ให้ร่มเงาแก่พื้นที่ตรงนี้ไม่น้อย แถมยังอยู่ใกล้ ๆ ทะเลทราบอีกต่างหาก ทะเลทราบที่นี่ก็เต็มไปด้วย เรือถีบรูปห่านหลากสี ที่แล่นอยู่ในน้ำกัน พี่ผงฟูและผมกางเสื้อเรียบร้อยก็นั่งแล้วหยิบอาหารออกมา

“เอ้า..!! นี่มันอาหารที่ทำตอนแข่งนี่นา” ผมเปิดแล้วตกใจเล็กน้อย
“อืม ก็ใช่สิ” พี่ผงฟูพูด
“แล้วพี่ไปเก็บมาตอนไหน” ผมถาม
“ก็ตอนที่จัดใส่จาน พี่ก็เก็บเอาไว้กินเองบ้าง” พี่เค้าตอบมา

เรานั่งกินกันท่ามกลาง อากาศเย็น ๆ ของลมที่สาดมาทางเราเป็นระยะ แถมนั่งคุยเรื่องโน่น เรื่องนี้ไปเรื่อย ๆ จนทำให้การเดทที่ดูธรรมดา ๆ ก็กลับกลายเป็นเดทที่ดูมีความสุขอยู่ไม่น้อย

“พี่ผงฟู ถ้าพี่จบแล้วพี่จะไปทำงานที่ไหนหรอครับ” ผมถามพี่เค้า
“ก็คงทำงานกับที่บ้านนั่นแหละ แต่ก็อาจแยกสาขาของตัวเองมั้ง” พี่เค้าตอบ
“ดีจัง” ผมตอบไป
“ดียังไง แต่มันก็ยังดีกว่าต้องมาสอนที่บัตเตอร์คลาสอยู่ดีแหละนะ” พี่ผงฟูพูด
“ทำไมอ่ะพี่ฟู พี่ฟูพูดก็เก่งทำอาหารก็อร่อยมาสอนคงดี” ผมพูด
“ก็ถ้าให้มาอยู่กับคุณปู่ทุกวันที่คงเป็นบ้าก่อนแน่ ๆ ดูอย่างพี่ไอซิ่งนะ ถ้ามา ม. สายเฮียแกก็ว่า ทำอะไรไม่ถูกใจก็ด่าเช้าด่าเย็น” พี่ผงฟูพูดพรางส่ายหน้า
“พี่มีอคติกับคุณปู่มากไปไหมอ่ะพี่ผงฟู” ผมเริ่มไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของคู่ปู่หลานคู่นี้เสียแล้ว
“ก็นะ คุณปู่เหมือนกับว่าทุกอย่างในบ้านต้องเป็นไปตามเค้าน่ะ พี่ก็แค่ไม่ชอบเท่านั้น แมตอย่าคิดมากไปเลย” พี่ผงฟูพูด

เราเปลี่ยนเรื่องอื่นคุย พี่ผงฟูก็ชอนผมไปนั่งเรือ แต่ผมไม่เอาอ่ะ เรือถีบไม่เห็นมีอะไรดีเลย หลังจากนั้นเราก็เลยออกมาจากสวน และก็ไปห้างเพื่อซื้อของเข้าบ้าน และก็กลับบ้านแล้วพรุ่งนี้ก็เตรียมตัวไปเรียน

เวลาผ่านไปจนประกาศผล

วันประกาศผลก็เป็นอีกวันที่ผมรอคอย และหลาย ๆ คนก็รอคอย วันนี้เลยทำให้ตรงบอร์ดมีคนมายืนรออีกเช่นเคย 5 คนในนั้นก็คือพวกผม ความตื่นเต้นทำให้คนอื่น ๆ ยืนกันไม่หยุด ผมยิ่งตื่นเต้นก็ยิ่งดื่มกาแฟที่ซื้อมาจากร้านใน ม. ไม่หยุดเลย

และแล้วความหวังของเราก็มา ชายหนุ่มคนนั้นก็คือ “พี่ไอซิ่ง” ซึ่งเดินถือแผ่นกระดาษมา ผู้คนที่ยืนออกันอยู่แถบนั้นก็หลีกทางให้อย่างอัตโนมัติ พี่ไอซิ่งติดแผ่นกระดาษนั้นเอาไว้แล้วเดินออกไป พวกเราไม่มีใครกล้าไปดูอีกแล้ว จนในที่สุดก็ต้องใช้หลักปัญญาอ่อน

“โอน้อย...ออก...!!” เสียงของทั้ง 5 คนพูด

คนที่แปลกออกดำมีแค่ผมกับไอ้มิ้น คนอื่น ๆ ดีใจกันเป็นแถว ในที่สุดการดวลของผมกับไอ้มิ้นก็เกิดขึ้น สายตาของผมกับมันจ้องกันก่อนที่...

“ป่าวว..ยิ้ง...ฉุบ...!!” ผมและมิ้นออกเสียงพร้อมกัน

ผมออกค้อน ไอ้มิ้นออกกรรไกร มันเลยต้องจำใจไปดูผล ไม่คิดว่าการดูผลจะต้องลำบากขนาดนี้เลย แต่ว่าด้วยความกวนด้วยแหละ เลยต้องออกมาในสภาพนี้ ทุกคนมองไปที่มิ้น ที่เดินไปโดยแหวกคนโน้นคนนี้ ทำให้ในการเดินไปดูผลของมันสามารถสร้างศัตรูได้ไม่น้อยเลย

“กรี๊ด....!! ผ่านเว้ย....!!” เสียงแปร๋น ๆ ของมันดังขึ้น พร้อมกับคนอื่นรีบหลบให้มัน เพราะมันเดินมาได้ไม่สนใครจริง ๆ ตัวเองวิ่งออกมา ผมและคนอื่น ๆ กระโดดโลนเต้นกันจนออกนอกหน้า จนทำให้คนอื่น ๆ หันมามอง แต่ก็หามีคนอายไม่ ก็ยังกรี๊ดกร๊าด กันต่ออย่าไม่หยุดหย่อน

ติดตามตอนต่อไป
Writer : Glass  Heart

[PapermintReal]

เย้ผ่านนนนนนนนนนนนน

[OoniceoO]

ผ่านแล้วหรอคร้บเย่ๆ ดีใจจังเลยอิอิ 

[maewmheaw]

เย้ ผ่านเข้ารอบบบ 
เราพึ่งเข้ามาอ่าน,อ่านรวดเดียว สนุกมากก รอติดตามต่อไปน้า 

[nottto]

Butter…Boy

Chapter XIX


“เห้ย...พวกมึงเราได้ที่ 2 เลยนะมึง...!!” มิ้นพูดตะโกนมาแต่ไกล
“จริงดิ๊...อ๊าก...!!” ผมถามพรางกรี๊ดไปในตัว

ทั้ง 5 คนยืนกรี๊ดกร๊าดกันอยู่ก่อนที่จะมีสิ่งที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นเพราะอยู่ ๆ ก็มีคนมาทำให้ต่อมโมโหทำงาน

“เอ้าน้องแมตได้ที่ 2 นี่ใช่ไหมค่ะ” เสียงนั้นดังขึ้นมาท่ามกลางความสุข
“พี่ส้ม” ใช่แล้วครับ อีส้มนั่นเอง
“ค่ะพี่เอง สู้เขานะคะ พี่ได้ที่ 1 ก็ลอยรำไปแล้วน่ะคะ” อีพี่ส้มพูดอย่างลอยหน้าลอยตา
“เอ...วันนั้นผมไปเชียร์พี่ส้มด้วยนะครับ แต่ว่าพี่ส้มไม่เห็นจะช่วยอะไรพี่ ๆ ปี 4 เค้าเลย” ผมพูดเพราะเริ่มจะหมดความอดทน คุณสมบัติคนดีเริ่มหลุดลอก
“ปริง..!!” อีมิ้นไม่อยู่นิ่ง พูดพรางทำท่าเป่าเล็บเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

อีพี่ส้มหน้าเสียไม่ใช่น้อย มองผมและมิ้นตาเขม่ง มิ้นเงยหน้าขึ้นมาจากการเป่าเล็บ แล้วยิ้มให้พี่ส้มผู้น่ารักหนึ่งที่ พี่ส้มเดินสะบัดหน้ากลับไป ทั้ง 5 หัวเราะเยาะเย้ยตามไปให้ด้วย เพราะดูจากสภาพทุกคนคงหมดความอดทนเหมือนผม

“อุ๊ย...ตายแล้ว...!! นางเอกของเราหายไปไหน” มิ้นยังไม่จบ มากัดผมต่อ
“มึงไม่ต้องมากัดกูเลย กูก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” ผมพูด
“ไปตบมันกันป่ะล่ะ” มันไม่จบ
“อีมิ้น..!! มึงเป็นนักมวยเก่าป่ะเนี้ย อีเ-ย เอะอะเป็นตบตลอด” ผมด่ามัน
“ก็แม่งน่าโมโหนี่หว่า” มิ้นพูด
“ช่างเค้าเหอะมิ้น ถือว่าพี่ขอ” พี่ผงฟูพูด

และเราก็แยกย้าย จริง ๆ กะว่าจะไปฉลองกันอีกที แต่ว่ามันฉลองกันกี่รอบแล้ว ผมเริ่มเซ็งแล้ว เพราะฉลองก็กินได้แค่สปาย เลยยอมไม่ฉลองเลยดีกว่า และเมืออยู่บนรถ..

“พี่ผงฟูเคยคบกะพี่ส้มจริง ๆ ป่ะ” ผมถาม
“ไม่เคยอ่ะ เคยแต่คุยกันเฉย ๆ” พี่ฟูตอบ

เราก็คุยกันไปเรื่อย ๆ จนถึงบ้านก็ค่อยทำอะไรกินกัน วันนี้ผมเกิดอยากเปิดบอร์ดของมหาวิทยาลัยดูว่ามีเรื่องเกี่ยวกับผมบ้างหรือเปล่า เพราะแม้ว่าจะไม่มีใครมาด่าผมแล้วก็เถอะ แต่สังหรณ์แปลก ๆ เพราะวันนี้เพิ่งด่าพี่ส้มไป

ผมเปิดเข้าไปในบอร์ดที่เค้าให้นักศึกษาคุยเล่น ๆ กัน มีกฎคือห้ามด่าอาจารย์หรือบุคลากรด้วยคำหยาบคาย แต่ถ้าจะตำหนิก็ไม่ให้ใช้คำหยาบ นอกนั้นจะทำอะไรก็ทำ ด่าเพื่อน ๆ นักเรียนก็ตามสบาย

ผมเลื่อนลงมาเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็เจอกระทู้หนึ่ง ‘แมต ไม่หยุดแม้ ผอ.สั่งเลิกคบ’ ผมเปิดเข้าไปทันทีเลย

‘น้องแมตปี 1 ไม่หยุดจับพี่ผงฟู ถึงแม้ว่าท่าน ผอ. ผู้เป็นปู่จะห้ามถึงขั้นที่ว่าจะให้ทุนไปนอก แต่ตนยังไม่ยอม ไม่รู้ว่ารักจริงหรือมีแผน แต่ถึงจะยังไงพี่ผงฟูก็มีคู่หมั้นแสนสวยอย่างพี่ส้ม แต่ว่าแมตเองก็หาได้สนใจไม่ เค้ายังรุกต่ออย่างไม่อายฟ้าอายดิน’

น้ำตาผมถึงกับร่วงเลยทีเดียว ไม่คิดว่าจะกล้าทำกันถึงขนาดนี้ แล้วมีคนด่าคนเขียนอยู่เหมือนกัน ซึ่งนั้นก็คือพวกมิ้นนั่นเอง เสียงประตูเปิดเข้ามานั่นคือ...

“เป็นอะไรแมต” พี่ผงฟูเห็นผมร้องไห้จึงรีบวิ่งเข้ามา
“พี่ไม่ไหวแล้วนะ แมตไปอาบน้ำก่อน พี่เคลียเอง” พี่ผงฟูไล่ผมไปอาบน้ำ

ผมวิ่งเข้าไปอาบน้ำ แล้วร้องไห้ในห้องน้ำอีกครั้ง ผมใช้เวลาอาบน้ำอีกไม่นานก็ออกมา จึงเดินไปหาพี่ผงฟูที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่

“พี่ฟูทำไรไปอ่ะ” ผมถามเพราะเห็นท่าทีแปลก ๆ
“มาดูนี่สิ” พี่ผงฟูพูดพรางขวักมือเรียก

‘ผมผงฟูครับ จากเรื่องราวในกระทู้ที่ทำให้แฟนผมถึงกับน้ำตาตกไปในเมื่อกี้ ทำให้ผมทนไม่ไหว จึงได้มาขอร้องและบอกให้พวกคุณรู้เอาไว้ว่า ผมเป็นคนบอกรักแมตเอง ผมรักแมตเพียงคนเดียว ส่วนคนอื่นก็เป็นเพียงแค่คนอื่น แม้จะได้ชื่ออะไรก็ตามแต่ แต่นิ้วทั้ง 10 ของผมว่าง ถ้าจะมีการทำอะไร พวกคุณคงรู้นะครับว่ามันหมายความว่าอย่างไร’

แล้วท้ายกระทู้ก็มีรูปมือของพี่ผงฟู กระทู้นี้เห็นได้ชัดว่ามีผู้คนสนใจกันเป็นอย่างมาก เพราะการอ่านเยอะมากแต่ว่าคอมเม้นมีเพียง 1 นั่นคือ

‘ขอบอกนะคะ ว่าคนที่มาทำให้ความรักของเพื่อนฉันร้าวฉาน พวกเธอคือคนที่เลวมาก ถ้ายังไม่เชื่อก็ดูเอาเองนะคะว่าถ้าเค้ารักกันจริง ๆ ทำไมเค้าถึงไม่อยู่ทีมเดียวกันในการแข่งล่ะค่ะ อีปริงที่คอยเกาะพี่ปี 4 อยู่ ขอให้หยุดพฤติกรรมนะคะ’

แม้ว่าจะไม่ได้ลงชื่อว่าเป็นใคร แต่ก็คงเดาไม่อยากแน่นอน ว่าต้องเป็น “มิ้น” อย่างแน่นอน

ในเช้าวันต่อมาผมเดินเข้ามาพร้อมกับพี่ผงฟู โดยพี่ผงฟูก็จับมือผมเขามาด้วย แม้ว่าผมจะปฏิเสธแล้วก็ตาม แต่เขาก็หาว่าจะเชื่อไม่ เราเดินไปนั่งที่โต๊ะของพวกผม

“อีมิ้น เมื่อวานแรงนะมึง” ผมพูด
“เมื่อคืนกูจะไปดักตบอีปริงแล้วด้วย” มิ้นพูดพร้อมทำท่าจริงจัง
“ตบเลยพี่ช่วย” พี่ผงฟูพูด
“พี่ผงฟู เมื่อวานยังห้ามอยู่เลยนะพี่” ไมค์พูด

และพวกเราก็หัวเราะกัน และจากนั้นมิ้นมันก็เห็นความผิดปกติเดินมา มันก็พูดขึ้นเลยว่า

“ปริงที่ดีแต่ลอบกัด” มิ้นตะโกน
“น่าสงสารนะ เป็นกูอ่ะถ้ามีคู่หมั้นมาประจาญ แอ๊ะ..!! ไม่ใช่นี่หว่า เพราะแม้แต่แหวนหมั้นยังไม่มี เป็นกูคงไม่กล้ามา ม.แล้วว่ะ” ไมค์พูด
“จริงด้วยว่ะมึง อายจะแย่” บอยพูด

อีพี่ส้มเมื่อได้ยินแล้วก็รีบเดินไป โดยทำเป็นไม่สนใจ แต่หน้าเหมือนจะโกรธมาก ๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ เห็นแล้วก็สะใจดี


ติดตามตอนต่อไป
Writer : Glass  Heart


เป็นไง สะใจไม๊ครับ   

[230]

แรงมาแรงกลับ

[maewmheaw]

  สะใจ 

[PapermintReal]

แรงมา...ก็แรงกลับสักสิบเท่า

[OoniceoO]

แรงจริงๆ โดนใจอะไรเช่นนี้อิอิ 

[cher7343]

  หึหึ สมน้ำหน้า

[nottto]

ขอโทษทีนะครับ ที่ไม่ได้อัพนาน เพราะช่วงนี้ติดเรียนพิเศษน่ะครับ กลับบ้านมาก็ปวดหัวระงมเลย   

Butter…Boy

Chapter XX


“จากนี้ผมจะประกาศหัวข้อการสอบในรอบต่อไปให้ทุกท่านในที่นี้ได้ฟังกันนะครับ การสอบในครั้งหน้าจะให้ส่งตัวแทนมา 2 คนจาก 1 ทีม ส่วนอีก 3 คนจะมีโจทย์ที่ไม่เหมือนกันอยู่ แต่เรื่องโจทย์เมื่อถึงเวลาเราจะบอกอีกที จากนี้อีก 2 วันให้ส่งรายชื่อมาให้ผมที่ห้องด้วยนะครับ”

เสียงจากพี่ไอซิ่งผู้ที่เป็นผู้ดูแลการสอบได้ชี้แจงในการสอบรอบต่อไป วันนี้เราได้ถูกเรียกให้มาฟังคำชี้แจงเพียงไม่ถึงนาทีนี่ โดยที่พวกเรากำลังเรียนกันอยู่ทั้งสิ้น

“เอาไงดีว้ะ ใครจะอยู่กับใคร” บอยถาม
“ไม่รู้ดิ ถ้าไอ่แมตกะพี่ฟูอยู่ด้วยกันทีมเราก็คงจะรำบากน่าดู” ไมค์พูด
“อืมจริงด้วย งั้นฉันไปอยู่กะไอ้แมต 2 คนก็แล้วกัน” มิ้นพูด
“ก็ดีเหมือนกัน งั้นทีมพวกเราก็มีฉัน บอย แล้วก็พี่ฟู พี่ฟูไม่ขัดข้องใช่ป่ะพี่” ไมค์พูด
“ไม่หรอก ให้แมตอยู่กับมิ้นอะดีแล้ว” พี่ผงฟูพูด

เมื่อเราตกลงกันเสร็จก็แยกย้ายไปเรียนต่อ ผมนั่งคุยกับมิ้นตลอดทั้งคาบ เรื่องที่เราจะแข่งกันสองคน

“เนี้ยถ้าให้เราแข่งจัดจานก็คงดีเนอะมึง” ผมเอ่ย เพราะการจัดจาน และการตกแต่งมันเป็นงานที่ผมและมิ้นถนัดมาก ๆ
“นั่นดิ ถ้าเป็นอย่างงั้นนะกูจะกรี๊ดกลางสนามสอบเลย” มิ้นพูดพรางหัวเราะทำให้ผมอดหัวเราะด้วยไม่ได้
“ขอโทษนะคะคุณทั้งสอง ช่วยเงียบ ๆ หน่อยคะดิฉันกำลังสอน” อาจารย์เริ่มไม่พอใจ
“ขอโทษครับ/ค่ะ” ผมและมิ้นพูดพร้อมกัน และได้มีสายตายิ้มเยาะมาจากไอ้ 2 คนที่มันนั่งข้างหน้า

หลังจากเรียนเสร็จ เราก็ไปกินข้าวกันเหมือนเดิม วันนี้เราแยกกับพี่ผงฟูเพราะว่าพี่เค้าต้องไปกับเพื่อน ๆ เค้าวันนี้
“เดี๋ยวกินข้าวเสร็จไปเที่ยวกันดีกว่ามึง” ผมพูด เพราะถ้าผมกลับบ้านก็คงต้องนั่งหงาวคนเดียวแหงม ๆ
“ได้ดิ กูกำลังอยากปลดปล่อยเลย” ไอ้ไมค์ขาเที่ยวรีบทันที
“กูก็เห็นมึงปลดปล่อยทุกวันแหละ” ไอ้บอยพูด
“เออ มึงกะมิ้นอ่ะ เที่ยวกันซะทุกวัน” ผมพูด
“ทำไมอ่ะ ก็กูรักกันก็ต้องเดทกันบ่อย ๆ” มิ้นพูดบ้าง
“เออ ๆ เดี๋ยวกูไปโทรบอกพี่ฟูก่อน” ผมพูดและลุกขึ้น
“ไอ้แมตนี่มันเป็นแฟนที่ดีจริง ๆ นึกว่าลูก” ไมค์พูด

ผมส่งสายตาเขม่น ๆ มันและเดินออกไปโทรบอกพี่ฟู พี่ฟูก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร และบอกว่าถ้าผมเสร็จแล้วให้โทรเรียกเดี๋ยวเค้าจะมารับ ผมห้ามก็ไม่ยอมฟังท่าเดียวเลยต้องยอม

หลังจากนั้นเราก็มาเดินเล่นกัน ซื้อโน่นซื้อนี่เดินกัน คุยกันเฮฮาเสียงดังจนคนที่อยู่ใกล้ ๆ มองมาเป็นตาเดียวเลย และเมื่อถึงจุดบ้าของเด็กเรียนทำอาหารก็เกิดขึ้นเมื่อเจอคำว่า

‘เครื่องครัวลดกระหน่ำ 50% ทั้งร้าน’

พวกเรามองเห็นและมองตากัน แล้ววิ่งเข้าไปแย่งชิงมันมา ท่ามกลางแม่บ้าน พ่อบ้านต่าง ๆ ที่มาจับจ่ายเช่นเดียวกันเรา ผมซื้อมาเยอะมาก โชคดีที่วันนั้นเตรียมเงินมา เมื่อคิดเงินเสร็จทั้ง 4 คนเราก็หอบของพะลุงพลังเดินออกมาจากร้าน แต่แล้วก็ได้เจอเสียง ๆ หนึ่ง

“น้องแมต” ผมหันไปตามเสียง
“เอ้าพี่ส้ม” เมื่อได้ยินผมพูดชื่อนี้ทั้ง 4 ก็หันมาทันทีเลย
“รอบนี้เรามาแข่งกันไหมค่ะ ว่าใครจะได้คะแนนมากกว่ากัน พี่อยู่ทีม 2 คนเหมือนกัน” พี่ส้มพูด
“อ๋อ จะเอางั้นหรอครับพี่” ผมซึ่งเมื่อได้แก้แค้นไปแล้วก็ไม่ได้ติดใจอะไรเค้าแล้ว
“ค่ะ พี่จะไม่ยอมให้พวกน้องเข้าใจว่าพี่เป็นตัวอะไรที่น้องว่าพี่หรอกนะคะ” เธอเลี่ยงคำพูดนั้น
“ปริงน่ะหรอคะ แต่ยังไงพี่ก็ต้องลงแข่งพร้อมกับพี่ปี 4 มือโปรด้วยนี่คะ” มิ้นยังไม่หยุด
“ก็ใช่ค่ะ พี่ไม่เถียงหรอก” พี่ส้มพูด
“ถ้าเราแข่งแล้วเราจะได้อะไรล่ะ” ผมถาม
“พี่จะไม่ไปว่าน้องแบบนั้นอีกแล้ว แล้วน้องล่ะ ถ้าแพ้น้องจะทำอะไร” เธอถาม
“ไม่รู้พี่ลองบอกมาสิครับ” ผมพูด
“ออกมาจากบ้านหลังนั้นซะ” พี่ส้มพูด
“แก ข้อเสนอมันไม่สมน้ำสมเนื้อเลย อย่าเ...” มิ้นพูด
“ตกลงครับ ผมมั่นใจว่าผมไม่แพ้พี่แน่นอน” ผมพูด พี่ส้มแสยะยิ้ม ก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้านขายเครื่องครัว
“ไอ้แมต มึงบ้าหรือเปล่าวะ” มิ้นถาม
“ไม่ได้บ้าหรอก เชื่อกูสิว่ากูจะไม่แพ้” ผมพูด

และเราก็แยกย้ายกัน ผมเรียกพี่ฟูมารับ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เล่าอะไรให้พี่เค้าฟังเลย เพราะว่าพี่เค้าอาจจะโกรธก็ได้

ติดตามตอนต่อไป
Writer : Glass  Heart

[nottto]

Butter…Boy

Chapter XXI


ก่อนที่จะเข้านอนพร้อมกันในวันนั้น เราก็มีเรื่องที่จะต้องทะเลาะกัน เป็นเรื่องราวที่คิดว่าใคร ๆ ก็คงเดาออก เนื่องจากมิ้นโทรมาบอกพี่ฟู

“ทำไมอ่ะแมต แมตทำไมต้องไปรับข้อเสนอบ้า ๆ อย่างนั้นด้วย” พี่ผงฟูถาม
“ทำไมพี่ไม่เชื่อใจแมตล่ะ ว่าผมจะชนะ” ผมถาม
“ไม่ใช่ว่าพี่ไม่เชื่อใจแมต แต่ว่านี่มันก็เสี่ยงเกินไป จะให้พี่วางใจทั้งหมดมันก็...” พี่ผงฟูไม่กล้าพูดคำต่อไป
“ใช่สิ แมตมันคงเป็นตัวถ่วงในสายตาพี่สินะ” ผมตะคอกใส่พี่เค้า

ผมวิ่งขึ้นไปบนห้องเก่าที่ผมเคยนอนก่อนที่จะย้ายไปนอนห้องเดียวกับพี่ผงฟู ผมปิดประตูอย่างดัง จนประตูแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ล็อคประตูแล้วทรุดลงในทันที น้ำตาเริ่มไหลออกมา ผมห้ามมันไม่อยู่แล้วจริง ๆ จากนั้นก็มีเสียงเคาะประตูจากพี่ผงฟู

“แมตพี่ขอโทษ พี่ไม่เคยคิดว่าแมตเป็นตัวถ่วงเลยนะ” เสียงของพี่ผงฟูดังผ่านประตูมาในห้องที่ผมอยู่

เสียงร้องของพี่ผงฟูดังขึ้น ๆ เรื่อย ๆ และยาวนานโดยที่พี่ผงฟูยังคงพูดเรื่องราวขอโทษ ขอโพย จากผมอยู่เรื่อย ๆ โดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อย น้ำตาของผมที่ไหลรินออกมาจนหมดแล้ว

“ถ้าแมตจะโกรธพี่ ๆ ก็ไม่ว่าแต่พี่จะไม่จากแมตไปไหนแน่ พี่จะไม่ยอมให้แมตออกไปจากบ้านหลังนี้ ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะใช้วิธีใด ๆ ก็ตาม” เมื่อพูดเสร็จพี่ผงฟูก็เงียบไป

พี่ผงฟูเงียบไปได้สักพักแล้ว ผมเลยเปิดประตูออกไป แต่ก็พบว่าพี่เค้านั่งยิ้มอยู่ข้าง ๆ ประตู และรอให้ผมเปิดประตูออกมาปเป็นแน่แท้ พี่เค้าลุกขึ้นมาแล้วเข้ามากอดผมเอาไว้

“พี่คิดไว้แล้วว่าแมตต้องออกมา” พี่เค้าพูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม
“คนเจ้าเล่ห์ แต่ว่าแมตก็ต้องขอโทษพี่ ที่แมตเอาแต่ใจทำตัวเป็นเด็ก ๆ ที่จ้องจะเอาชนะพี่ส้ม” ผมรู้สึกผิดหลังจากที่นั่งร้องไห้อยู่ในห้อง
“ไม่เป็นไร พี่เชื่อว่าแมตต้องทำได้ ถ้าแพ้มาก็ไม่ต้องห่วงพี่มีวิธี” พี่ผงฟูพูดพร้อมยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ทำให้ผมคิดว่าพี่เค้าต้องแก้ปัญหาได้จริง ๆ
“แต่ถ้าผมแพ้พี่เค้า ผมก็คงไม่เหมาะกับพี่ผงฟูจริง ๆ นั่นแหละ” ผมก้มหน้าแล้วพูด

พี่ผงฟูจับคางผมแล้วประทับริมฝีปากสีชมพูนั้นลงมาที่ริมฝีปากของผม แล้วสอดลิ้นเข้ามา การทำแบบนี้เหมือนกับการส่งพลังมาให้ผมอย่างไรอย่างนั้นเลย

“ไม่หรอก แฟนพี่ต้องชนะแน่ ไม่ชนะการแข่งก็ชนะใจพี่ไปเต็ม ๆ แล้ว พี่หลง พี่รักแมตจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วเนี้ย” พี่ผงฟูพูดด้วยสีหน้าเล่น ๆ
“ลองไปรักสิ๊ พ่อจะจับแก้ผ้าแล้วถ่ายรูปโชว์คนทั้งมหาลัยเลย” ผมพูดพรางหัวเราะ
“กล้าทำพี่หรอ...!!”

พี่ผงฟูพูดแล้วก้มลงช้อนตัวผม แล้วอุ้มเข้าไปในห้อง ผมพยายามดิ้นสุดกำลัง แต่เมื่อถึงเตียงพี่เค้าก็ก้มและวางผมลง แล้วจูบอีกที แล้วเราก็นอนกอดกันดั่งเดิม

เช้าเราก็ไปที่มหาวิทยาลัย วันนี้จะเป็นวันที่ผมต้องลงแข่งแล้ว ผมไปถึง ม. ก็ไปด่ามิ้นเสียก่อน ว่ามันกล้าดียังไงถึงเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่ฟู และก็กลับมาหัวเราะได้ดั่งเดิม ก่อนที่เราจะเข้าไปในห้องสอบเราก็แบ่งแยกทีมตามที่กำหนดเอาไว้เรียบร้อย

“สวัสดีผู้เข้าสอบทุกคน และก็ตอนนี้ขอให้ทีมใหญ่แยกออกไปห้องข้าง ๆ ด้วยแล้วรออยู่ในนั้นด้วยนะครับ” พี่ไอซิ่งพิธีกร และกรรมการของการสอบเอ่ย

“สู้เขานะแมต มิ้น” พี่ผงฟูพูดให้กำลังใจ
“อื๊ม...!!” ผมพูดพร้อมชูขึ้นมา 2 นิ้ว

พี่ผงฟูขยี้หัวผมก่อนที่จะออกไปพร้อมกับอีก 2 คนนั้น ตอนนี้ในห้องก็โล่งขึ้นเพราะคนเกือบครึ่งก็หายไป วันนี้ไม่มีการให้ผู้ชมเข้ามา ไม่ทราบเหตุผมเหมือนกัน และในที่สุดพี่ไอซิ่งก็พูดต่อ

“ในรอบนี้เราจะให้พวกคุณที่อยู่ในทีม 2 คนนี้เลือกสิ่งที่ถนัดที่สุดในการทำอาหาร เช่นทำของคาว ของหวาน หรือตกแต่ง โดยที่ทำแล้วเราจะให้ทีม 3 คนทายว่าพวกคุณได้ทำอันไหน การทำแบบนี้เพื่อเป็นการทดสอบว่าพวกคุณในทีมจะรู้ใจกันหรือเปล่า กฎก็แสนจะง่าย จะทำอย่างไรก็ตามแต่ คุณจะมีรสชาติเฉพาะหรืออะไรก็ตามแต่สามารถทำได้หมด แต่ว่าห้ามทำลายลักษณ์อักษรเด็ดขาด ถ้าพร้อมแล้วเริ่มทำได้”

ผมกับมิ้นเราก็ยิ้มแช่งเลย เพราะเราต้องทำการตกแต่งแน่นอน แล้วนี่ผมก็คงชนะพี่ส้มได้ไม่ยากอย่างที่คิด เพราะว่าผมกับมิ้นเราเก่ง ถนัด และชอบการตกแต่งเป็นที่สุด และเรื่องเหล่านี้คนในกลุ่มผมย่อมเป็นคนรู้ดีที่สุด แต่ติดตรงที่ว่าพวกเขาจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าจานไหนเป็นของเรา

เมื่อเราเลือกที่จะตกแต่งเขาก็ให้อาหารแก่เรามา 1 ชุด ในนั้นมีทั้งอาหารคาวหวานที่มาแบบโดด ๆ พร้อมหม้อเลยทีเดียว และอธิบายแก่พวกเรา

“จากนี้ให้พวกคุณตกแต่งได้เต็มที่ ในการให้คะแนนที่คนที่ทีมสามารถทายถูกก็จะให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการตกแต่งให้คะแนน ดังนั้นทำให้สุดความสามารถนะ” พี่ไอซิ่งบอก

ผมและมิ้นเราลงมือตกแต่งกันเต็มที่ จัดเลือกจานชามให้อาหารดูน่าทานที่สุด และเข้ากันที่สุด เราได้ซุบข้าวโพด สลัดผัก สเต็กหมูสันใน และพุดดิ้ง

เราเริ่มตกแต่งโดยใช้เวลาไม่นาน แค่เลือกถ้วยซุบสวย ๆ มาใส่แล้วเอาผักชีฝรั่ง และข้าวโพดเม็ด ๆ มาโรยหน้า แล้วก็นำสเต็ก และสลัดมารวมกัน โดยที่สลัดใส่ไว้เหนือจาน แล้วเอาสเต็กวางข้างล่างเหมือนร้านอาหารทั่ว ๆ ไป แล้วพุดดิ้ง ก็ตกแต่งให้ดูน่ารัก ๆ โดยเอาช็อกโกแลต มาวากรูปเอา ซึ่งมิ้นบอกว่าถ้าวาดรูปนี้ไมค์เห็นต้องจำได้แน่นอน ส่วนผมก็ไม่ได้ทำจุดสังเกตให้ไรให้พี่ฟูเลย เพราะว่าไม่รู้จะทำยังไงดี และเราก็ส่งไปเพื่อให้พวกนั้นทาย โดยเค้ามีตัวเลือกให้ถึง 4 ตัวเลือก เราได้เบอร์ 3 แต่ว่าไม่รู้ว่า 3 คนเค้าจะเดากันถูกหรือเปล่านี่สิ

ติดตามตอนต่อไปนะจ้ะ
Writer : Glass  Heart

[PapermintReal]

จิ้มมมมมมมมมมมมมม
อ่านเรื่องนี้แล้วอยากลอบตีหัวคนเขียน   ให้มาทำอาหารให้กินนนนนนน

[OoniceoO]

ว้าวๆตกแต่งๆๆ  ลุ่นๆ จะชนะมั้ยน้าๆๆๆ

[nottto]

ขอโทษทีก๊าบบ ที่เค้าหายตัวไปนาน 

Butter…Boy

Chapter XXII


ผงฟู Talk

“ตอนนี้พวกทีมเล็กกำลังทำอาหารในส่วนต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นการปรุง การตกแต่ง ให้เราซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่เดาใจฝ่ายเล็ก ว่าเขาจะเลือกทำอะไร ถ้าเลือกแล้วก็ดูว่าอันไหนที่น่าจะเป็นของที่เขาทำ โดยตอนนี้ให้เขียนลงในกระดาษที่เราเตรียมให้ แล้วเอามาให้ผมนะครับ”

เป็นเสียงจากอาจารย์คนหนึ่งในมหาวิทยาลัย สงสัยว่าพี่ไอซิ่งจะเป็นกรรมการให้พวกทีมเล็ก ตอนนี้ผมก็อยู่กับไมค์และบอย สองคนนี้ก็มีความคิดเดียวกับผม

“สองคนนั้นต้องเลือก ตกแต่ง” ไมค์พูดขึ้น
“อืมพี่ก็คิดว่าอย่างนั้น” ผมพูดขึ้น

และไม่รอช้ารีบส่งใบกระดาษนั้นทันทีเลย ซึ่งเราน่าจะส่งเป็นทีมแรก แบบไม่ต้องสงสัยเพราะว่าสองคนนั้นมันบ่นมาตลอดว่ารอบนี้ถ้าเป็นตกแต่งก็ดี ซึ่งถ้าให้เลือกก็คงไม่แคล้วหรอกครับ เราก็รอเวลาที่เขาจะทำกันเสร็จครบ เพราะว่ารอบนี้ให้เวลา 30 นาทีเอง ซึ่งตอนนี้เวลาก็เหลือมากจนเกินไป แต่ว่าเขาไม่ให้ออกจากห้องนี้ เพราะว่ากลัวว่าจะทุจริต แต่ว่าให้อยู่แบบนี้ตั้งครึ่งชั่วโมงนี้ใครมันจะไม่เบื่อล่ะ ตอนนี้สภาพของหมู่คนกลุ่มใหญ่ทั้งหลาย นั่งล้อมวงคุยกันสนุกปากเลยล่ะครับ

“เราสองคนคิดเอาไว้หรือยังว่าจบไปจะทำงานที่ไหน” ผมถามครับ เพราะว่าถ้าไม่หาเรื่องมาคุยต้องตายคาสนามสอบแน่ ๆ
“ก็คงทำกับบ้านของคุณพ่อแหละครับ” ไมค์ตอบ
“ผมคงไปกับไมค์มั้งครับ” บอยตอบบ้าง
“หรอ” ผมไม่รู้ว่าจะตอบมันยังไงดี

เวลาผ่านไปจนเกือบจะหมดเวลา กรรมการก็เรียกรวมตัว ซึ่งการรวมตัวก็ให้แยกออกเป็นกลุ่ม พวกเราอยู่กลุ่ม 3 ก็เลยอยู่ต้น ๆ แถวหน้ากระดานเลยล่ะครับ ทั้ง 10 ทีมก็ยืนหน้ากระดานรอเลย

“จากนี้จะเป็นการประกาศผลที่พวกคุณเขียนมานะครับ ซึ่งเป็นที่น่าเสียดายกับ 3 ทีมที่ต้องตกรอบไปเสียก่อน เพราะทายผิด”

กรรมการคนเดิมพูดขึ้น ตอนนี้พวกเราเกือบทุกกลุ่มหน้าซีดเซียวกันไปหมด เว้นแต่กลุ่มเรา แต่ว่าไอ้บอยนี่มันก็...

“เห้ย...ถ้า 1 ในนั้นเป็นเราล่ะ” มันทำหน้าซีด ๆ หันมาทางผมและไมค์
“บ้า...!!” ผมและไมค์พูดขึ้นพร้อมกันแบบไม่ได้เตี๊ยมกันเลยนะ
พอบอยเลิกบ้าก็ไปสนใจกับการประกาศชื่อทีมต่อไปต่อ ซึ่งเขาก็พูดได้ดี จนทำให้ผู้เข้าสอบฉี่จะแตกเลยทีเดียว

“ฮ่า ๆ ผู้เข้าสอบไม่ต้องเครียดนะครับ แอ๊ะ...แต่ว่าทำไมทีม 3 ถึงหน้าตาไม่ทุกข์ร้อนเลยล่ะครับ หรือว่ามั่นใจมาก ๆ” อีตาครูคนนี้น่าจะอยู่คณะอื่นที่ไม่เคยมาเฉียดสาขาเบเกอรี่เลยแน่ ๆ

“ครับมั่นใจมาก ๆ เลยครับอาจารย์” ผมตอบแบบท้าทาย
“ทำไมถึงได้มั่นใจขนาดนั้นล่ะครับ” คนพูดทำหน้าทำตาเหมือนจะกวนประสาทไม่มีผิด
“ก็แฟนผม ผมก็ต้องรู้สิครับ” ผมตอบไป ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงได้น่าด้านเช่นนี้
“โห..~ อะไรจะมั่นใจขนาดนั้น ถ้ามั่นใจขนาดนั้นก็ คุณ........ตอบถูกครับ ผ่านได้” เขายิ้มมาให้ผม และเชิญไปอีกห้องหนึ่งด้วยประตูที่เข้ามาตั้งแต่ทีแรกนั่นแหละ

เมื่อเข้าไปเราก็เห็นว่ามีคนที่อยู่ทีมเล็กต่างจดจ่อให้ทีมใหญ่ของตนได้เข้ามาหา ผมรีบวิ่งไปหาทีมเรา ผมวิ่งเข้ากอดแมต ส่วนไมค์ก็วิ่งเข้าไปกอดมิ้น ส่วนบอยก็หง่าวไปตามระเบียบ ฮ่า ๆ ๆ

“มาแล้วครับทีมแรก เลือกเลยดีกว่าครับจะได้รู้ ๆ กันไปเลยที่กรรมการเราได้ให้คะแนนการจัดตกแต่งอาหารทีมนี้ไว้ถึง 9.5 คะแนนซึ่งจะขึ้นเป็นอันดับหนึ่งได้เลยทีเดียว ซึ่งตัวเลือกของทีม 3 นั้นก็มีอยู่ 4 ตัวเลือก คุณ 3 คนจะรับคะแนนที่ได้มาหรือเปล่านะ”

พี่ไอซิ่งพูดขึ้น ตัวเลือกทั้ง 4 นั้นมีอาหารที่เหมือนกัน แต่ว่าการตกแต่งก็มาแบบคนละสไตล์เลยนี่สิครับ ซึ่งผมล่ะเดาใจแมตไม่ถูกเลยทีเดียว กรรมการก็จ้องแมตและมิ้นเอาไว้ทุกกระเบียด เพราะคงกลัวว่าจะส่งซิก กันอย่างแน่นอน แต่ว่า

“พี่ฟู ผมรู้ครับว่าอันไหน ต้องเป็นอันที่ 3 อย่างแน่นอน พี่จะเชื่อผมไหมครับ” ไมค์พูดขึ้น
“เชื่อ เราเลือกว่าจานที่ 3 ครับ” ผมตอบ

ทันใดนั้นทีมเล็กก็ดีใจกันยกใหญ่ เพราะว่าเมื่อทายถูกในทีมเล็กพูดและเข้ามาหาเราได้ ซึ่งตอนนี้ 2 คนนั้นก็โผเข้าหาแฟนของตน

การสอบรอบนี้จะมีผู้ผ่านเข้ารอบได้มากที่สุด 5 ทีม คนที่ไม่ผ่านเพราะเลือกผิดก็มีอยู่หลายทีมเหมือนกัน เพราะว่าทางสนามสอบเขาก็ทำและจัดได้ดูดี และดูไม่แตกต่างกันเลย ซึ่งเห็นไมค์บอกมาว่ามิ้นบอกเอาไว้ว่าเขาอยากมีดอกกุหลาบใหญ่ ๆ เอาไว้บนจานอาหารที่จะสอบ แล้วก็จะบีบครีมให้ออกมาเป็นกิ่ง ซึ่งมิ้นได้ใช้มันไว้ตรงสลัดนั่นเอง

“ตอนนี้การสอบคัด 5 คนนี้ก็ได้จบลงไป ต่อไปก็จะเป็นรอบสุดท้ายแล้ว ซึ่งในรอบสุดท้ายได้มีทีมที่ผ่านเข้ารอบมาแค่เพียง 3 ทีมเท่านั้น ได้แก่ ทีม 3 ซึ่งนำทีมโดยไอซิ่ง ทีม 6 ซึ่งนำทีมโดย เบียร์ และทีม 9 ซึ่งนำทีมโดย ส้มเท่านั้น ขอแสดงความดีใจด้วย และรอบสุดท้ายนี้เราจะบอกโจทย์เลยในตอนนี้และให้เวลาเตรียมตัวจนถึงวันจันทร์ ซึ่งปีนี้เราจะจัดงานแสดงผลงานของมหาวิทยาลัย จึงให้ทั้ง 3 ทีมขายอาหารในงานซึ่งให้เลือกและจัดการร้านของตนให้ได้ผลกำไรมากที่สุด ซึ่งงบเราให้ทีมละ 30,000 บาท ซึ่งไม่ว่าคุณจะทำร้านออกเป็นแบบใดก็ได้ ซึ่งเราจะให้บูตท์แก่คุณเป็นอย่างดี ซึ่งถ้าคุณได้กำไรเท่าไหร่ ทางมหาวิทยาลัยจะให้กำไรทั้งหมดจะนำไปบำรงมหาวิทยาลัยอีกที ซึ่งขอให้พวกคุณโชคดี”

พี่ไอซิ่งเป็นคนพูด เมื่อพูดจบเราก็แยกย้ายกันไป แล้วก็ได้ไปเลี้ยงฉลองกันเช่นเคย แต่เรื่องที่จะขายอะไรก็คงต้องคิดกันอีกที

ติดตามตอนต่อไป
Writer : Glass  Heart

[seaz]

สู้ๆ นะครับ ขอให้ชนะ