My_name_M anston cj อาจารย์..สีฟ้า Xeroz Manfang RN มาดามกุ้ง krappom gift_deb Solitarian ALeX
happy_icekung69 IO @#Jackie#@ สาวตัวกลม LoVeMoDe badboy_cools VitamiN Just let it be
[AaA] uno nopkar winds andy_kwan panang kalo_o_sm myLoveIsYOu plelovepete
konan6688 oaw_eang andy_kwan Solitarian ❤mAyVI6n isonteen VicOSe lptcnx
•NonG_MeE•nananon02 dekgayray plelovepete LoVeMoDe panang Xeroz เลิฟลี่
Solitarian
ขอบพระคุณอย่าสูงครับที่มาติดตามและรอคอยมาอยู่ตลอดครับ วันนี้เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาผมขอเข้าสู่ตอนที่ 9 เลยนะครับ..
"พี่ต้น อวดว่าพี่ต้นหยุดเรื่องนี้ดีกว่านะครับ ผมขอร้อง"
"ใช่ ค่ะแพรก็เกือบจะทำให้พ่ออู๋ ตาย แพรไม่เอาด้วยแล้วนะค่ะอาต้น"
"พวกแก นี้ไม่ได้เรื่องเลยฉันอุตส่าไว้ใจพวกแกแต่พวกแกมาหลังหลังฉัน"
"พี่ต้น แต่ผมหวังดีกับพี่น่ะครับ อย่างน้อยพี่ก็เป็นผู้มีพระคุณกับผม"
"ไออวด แล้วทีแกหักหลังพี่ จะให้พี่คิดยังไง เสียแรงที่พี่อุตส่ารัก เลี้ยงดูแลมาตลอด"
"พี่ต้นครับ ถือว่าเห็นแก่พ่อผมที่ไม่สบายนะครับ"
"อาต้นค่ะ เลิกเถอะค่ะแพรขอร้อง"
"เออ..ก้อได้ถ้าพวกแกขอร้องฉันขนาดนี้ฉันก็จะยอมหยุดเรื่องทั้งหมด"
"พี่ต้นครับ ขอบคุณมากครับ"
"ว่าแต่ว่าตอนนี้ พวกนั้นอยู่ที่ไหนกัน ฉันอยากจะไปขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้น"
"อ้อ พี่จิ๊บโทรมาบอกว่าเย็นนี้จะไปกินข้าวกันที่ร้าน....."
"เออ..ดีเด๋ว พี่ตามพวกแกไป"
"ครับ พี่ต้น"
............................................
"หลังจากที่ อวด แพร บอกพี่ต้นไปพี่ต้นแกก็ขับรถออกมา ตอนแรกอวดคิดว่าเรื่องทุกอย่างน่าจะจบลงแล้ว แต่เรื่องที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น"
ตั้มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ผม ฟังหลังจากที่ผมสลบไป 3วันเต็มๆ
"แล้วพี่ต้นก็ขับรถมาเจอกับพวก เราใช่ไหมตั้ม"ผมถามตั้มในขณะที่ยังอ่อนแรงอยู่
"ใช่ พี่ต้นขับพุ่งเข้ามาที่ตัวหนึ่ง ดีที่ได้อู๋ช่วยไว้ แต่ตอนนี้อู๋ยังไม่ฟื้นเลย"
"หาาาาาา อู๋โดนรถพี่ต้นชนหรอ ตั้ม"ผมตกใจ..และเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น.
"ใช่ อู๋ผลักตัวหนึ่งออก ทำให้อู๋โดนชน.."
"แล้วตอนนี้อาการอู๋เป็นยังไง มั้ง"
"ก็พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่หมอต้องรอดูอาการอย่างใกล้ชิด"
"แล้วตอนนี้พ่ออู๋ รู้เรื่องยัง"
"ยัง ยังไม่มีใครบอก เพราะกลัวพ่อจะทรุดอีก"
"ทำไม..ต้องเป็นอู๋ ..ทำไมมันไม่เป็นหนึ่ง ตั้ม ทำไมมันไม่เป็นหนึ่ง" ผมตะโกนด้วยอารมฉุนเฉียว
"หนึ่ง..อู๋เขาคงดีใจถ้ารู้ว่าหนึ่งปลอดภัยนะ"ตั้มพูดพร้อมจับมือผม
"แล้วพี่ต้น ละตั้มเป็นอะไรมากไหม"
"พี่ต้น ช็อกมากตอนนี้พูดจายังไม่รู้เรื่อง ได้แต่พูดว่า อู๋พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจพี่ขอโทษ.. ตอนนี้หมอให้ยานอนหลับอยู่"
"หนึ่งว่าถึงเวลาที่หนึ่งต้องต้องไปจากชีวิตอู๋แล้วละ"ผมพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
"หนึ่งคิดให้ดีก่อนน่ะ ถ้าหนึ่งทำแบบนั้น เท่ากับทำร้ายตัวเองและคนที่หนึ่งรักเลยนะ"
"แล้วมันมีวิธีไหนอีกละตั้ม..."ผมพูดทั้งน้ำตา...
"ถ้าอย่างนั้นก็แล้วแต่หนึ่งแล้วกัน แต่ตั้มอยากให้หนึ่งคิดให้ดีๆก่อนนะ "
"ได้เวลาทานยาแล้วค่ะ" พยาบาลเดินเข้ามา
"เดี๋ยวหนึ่งพักผ่อนไปก่อนน่ะ เดี๋ยวตั้มมา"
"อืม.."
ผมได้แค่คิด..ว่าผมจะทำยังไงดีการที่เรารักใครสักคนแล้วก็ไม่อยากให้คนที่เรารักเจ็บ แต่ผมเห็นอู๋อยู่ในสภาพแบบนี้แล้วมันทำให้ผมรู้สึกผิดมากที่ทำให้เกิดเรื่องทุกอย่าง..ถ้าผมไม่ไปเริ่มที่เอาอู๋มาจากพี่ต้นเรื่องทั้งหมดคงไม่เกิดขึ้น..มันคงถึงเวลาแล้วที่ผมต้องจากอู๋ไป..ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บทั้งอู๋และผมก็ตาม...
................................................................
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นผมก็กลับจากเชียงใหม่คนเดียวโดยผมทิ้งอู๋ และความทรงจำทั้งหมดไว้ที่นั้น..ตอนนี้ผมกำลังยุ่งอยู่กับการเรียนเทอมสุดท้ายแล้วในที่สุด..ผมก็จบปริญญาจนได้...ส่วนตั้มก็ยังคอยให้กำลังใจผมเสมอ..ไม่ว่าจะยามที่ผมสุขหรือทุกข์..ตั้มจะอยู่เคียงข้างผมเสมอ..ส่วนไอบอยก็ยังเวะเวียนมาหาผมเรื่อยๆ..สำหรับพี่ต้นผมไม่ได้เจอกับพี่เขาอีกเลย รวมถึงคนที่ผมรักที่ชื่อ อู๋ ด้วย........
..ถึงผมจะพูดว่าความทรงจำทั้งหมดผมทิ้งไว้ที่เชียงใหม่..แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น...
และตอนนี้ผมก็ได้กลับมาที่เชียงใหม่อีกครั้ง..คนเดียว...
"น้องครับ ที่นี้มีอะไรอร่อยๆเนะนำบ้างครับ"ผมนั่งอยู่ที่ร้านอาหารในตัวเมืองเชียงใหม่..
"ก็มีน้ำพริกหนุ่มครับ แล้วก็แกงขนุนซี่โครงหมู ที่ขึ้นชื่อของร้านครับ"เด็กเสริฟตอบผม
"อืม งั้นเอาอย่างที่น้องว่า..พร้อมข้าวเปล่า...น้ำชาเย็นด้วยะนะครับ"
"ครับ"
ระหว่างที่ผมนั่งทานข้าวอยู่นั้นมีคนเข้ามาทักผม.....
"โทษน่ะค่ะ พี่หนึ่งใช่หรือปล่าวค่ะ"
"ครับ..."ผมเงยหน้าขึ้นมองผู้ญคนนั้น
"แพร ค่ะจำแพรได้ไหมค่ะ"เธอทักผมด้วยอาการดีใจ
"แพร เองหรอ..ไม่เจอตั้งนานสวยขึ้นนะเรานั่งก่อนสิ.."ผมยิ้มให้
"พี่หนึ่ง..พี่รู้ไหมว่าพี่ใจร้ายมากน่ะค่ะที่กลับกทม.ตอนนั้นโดยไม่ลาใครเลย"
"มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว"ผมตอบ.....
"พี่จะไม่ถามแพรหรอ ค่ะว่าอู๋อยู่ที่ไหน"....
"พี่ไม่อยากรู้อะแพร แต่เขาคงสบายดี พี่คิดแบบนั้น"ผมพูดฝืนใจตัวเอง..
"พี่หนึ่ง..พี่หนึ่งหลอกแพรไม่ได้หรอกค่ะ แพรรู้ว่าพี่หนึ่งยังคิดถึงอู๋อยู่..ไม่เป็นไรพี่หนึ่งไม่อยากรู้แพรก็จะไม่บอก เอาเป็นว่ามาเชียงคราวนี้ไปเที่ยวดอยสุเทพให้ได้นะค่ะ..แพรไปละ.."แพรพูดจบลุกเดินจากไป
...ไม่น่าเชื่อว่าผมจะเจอแพรอีกครั้ง...มาเชียงใหม่ทั้งทีก็ต้องไปดอยสุเทพอยู่แล้วครับ..เพราะครั้งที่แล้วผมไม่ได้ไปไหนเลย..หลังจากผมทานข้าวเสร็จผมก็เดินทางไปดอยสุเทพ........
..........................................................
"ถ่ายรูปไหม ครับๆ"เสียงช่างภาพแถวนั้นชักชวนนักท่องเทียวถ่ายรูป
"พี่ครับ ธูปเทียนชุดหนึ่งครับ"ผมจะไปไหว้พระธาตุข้างใน ระหว่างที่ผมเดินวนอยู่บนพระธาตุผมรู้สึกว่าสถานที่นี้ผมเคยมาคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้......วันนั้นเป็นวันที่แดดแรงมาก..ผมเดินได้สักพักผมรู้สึกปวดหัวหน้ามืด..แล้วผมก็หมดสติลงในที่สุด..ตอนนั้นเหมือนมีมือใครสักคนหนึ่งมารับตัวผมไว้เพื่อไม่ให้ตัวผม สัมผัสกับพื้น..."พี่ครับๆเป็นอะไรหรือปล่าวครับ"เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินแล้วผมหลับไป..............
...................................................
"โอ๊ยยยยยยยยปวดหัวจังเลย"ผมตื่นมาด้วยอาการมึนๆ ผมลืมตาขึ้น ผมอยู่ที่ไหนนี่..เป็นบ้านไม้..ผมเดินไปรอบๆห้องที่ผมอยู่..บ้านหลังนี้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ..เหมือนเป็นบ้านไร่..ผมมองดูวิวข้างนอกเปิดหน้าต่างออกไปลมเย็นๆพัดเข้ามาผมรู้สึกสดชื่นมาก..
"ตื่นแล้วหรอ ค่ะ"เสียงผู้ญพูดสำเนียงเหมือนคนเหนือพยามยามพูดภาษากลาง..
"ครับ.เออไม่ทราบว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ"ผมถามแบบบเกรงใจ
"บังเอิญ คุณเป็นลมที่ดอยค่ะแล้ว อ้าย.."ผู้หญิงคนนั้นยังพูดไม่ทันจบเสียงเปิดประตูเข้ามา...ผมมองตามไปที่ประตู..ภาพที่เห็นตรงหน้าผม...คือ..อู๋..คนที่ผมรักที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบปี....ตัวผมเย็นไปหมดทั้งตัวเกิดอะไรขึ้นเนี้ยผมฝันไปหรือปล่าววว..มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม......
"ดีขึ้นไหมครับ พี่หนึ่ง"เสียงทักทายอย่างเป็นมิตร..
"เออ..ก็ดี"ผมอ้ำๆอึ้งๆ
"นี่เจน..ครับว่าที่คู่หมั้นผม" อู๋เนะนำผู้ญคนนั้นให้ผมรู้จัก.
"สวัสดี ค่ะ.พี่หนึ่ง."เจนทักทายผม
"ค..ครับๆยินดีที่ได้รู้จัก"ผมเงียบไป...
"งั้นเดี๋ยวเจนไปเตรียม อาหารเย็นก่อนแล้วกันน่ะคะ แล้วเดียวลงไปทานด้วยกัน"เจนพูดพร้อมเจนเดินออกไป.....
"พี่หนึ่ง....."อู๋พูดพร้อมวิ่งเข้ามากอดผม กอดแน่นมาก...
"เออ..อู๋พี่หายใจไม่ออก"ผมพยายามปัดอู๋ออก..
"ทำไม..พี่ทำกับผมแบบนี้พี่ไม่โดยไม่ลา..พี่ทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว..ผมคิดถึงพี่มากรู้ไหม.."อู๋ร้องให้...น้ำตาคลอ
"อู๋..หยุดร้อง..พี่ก็คิดถึงอู๋แต่ถ้าพี่ไม่ทำแบบนั้นเรื่องทุกอย่างมันก็ไม่จบ..แล้วตอนนี้อู๋ก็มีเจนแล้วไม่ใช่หรอ"ผมพาอู๋นั่งลงบนเตียง......
"แต่อู๋ยังรักพี่อยู่น่ะครับ..ส่วนเจน..ก็แค่.."อู๋นิ่งไป....
"ก็แค่อะไร..อู๋.."ผมมองหน้าอู๋....
"เจน เขาเป็นคนดี เป็นลูกพี่ลูกน้องกับผม..ตอนที่พ่อผมไม่สบายเจนเขามาเยี่ยมแล้วเขาก็มาดูแลผมตลอด..ตอนที่ผมฟื้นขึ้นมาวันแรก...ผมถามหาพี่..ทุกคนไม่มีใครบอกว่าพี่ไปไหน..พี่อั้มบอกแต่ว่า..ให้ลืมเรื่องทั้งหมดซะ..ตอนนั้นพี่ต้นเขามาขอโทษผม.กับเรื่องที่เกิดขึ้น..พี่ต้นบอกกับผมว่าจะ ตามหาพี่ให้..แต่ก็ไม่เจอ..ผมโทรหาพี่.เบอร์เก่าพี่ก็ฝากข้อความ..พี่ไม่อยากเจอผมใช่ไหม..พี่หนึ่งทุกอย่างมันเคลียร์หมดแล้วเรากลับมาคบกันนะครับ...อู๋อยากอยู่กับพี่อู๋รักพี่เสมอนะครับ"อู๋พูดทั้งน้ำตา....
"มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว อู๋..พี่จบเรื่องระหว่างเราแล้วพี่รักอู๋มากน่ะ..ไหนๆอู๋ก้อจะหมั้นกับเจนแล้ว..อู๋ต้องดูแลเจนให้ดีนะ"ผมพยายามข่มใจตัวเอง..และฝืนความรู้สึก.
"แต่อู๋..".....
"อู๋อย่าบอกพี่นะ ว่าอู๋ไม่รักเจน..พี่ดูออกนะว่าเจนเขารักอู๋มากแล้วอู๋ก็แคร์เจน..ถ้าไม่งั้นอู๋คงไม่เนะนำเจนว่าเป็นว่าที่คู่หมั้นหรอกนะ "ผมหนักแน่นขึ้น..
"พี่หนึ่งครับ..พี่หนึ่งสัญญากับอู๋ได้ไหมว่าพี่หนึ่งจะมาเที่ยวเชียงใหม่ทุกปี..มาเจอกับอู๋ปีละ 1 ครั้งอู๋ขอพี่หนึ่งแค่นี้ได้ไหมครับ"อู๋อ้อนผม..
"อู๋..เดี๋ยวอู๋โตกว่านี้อู๋ก็จะเขาใจเรื่องทุกอย่าง..พี่ว่าอู๋ไม่ได้เป็นแบบพี่หรอก..มันเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งที่อู๋ขาดความรัก..ความเข้าใจแล้วพี่เข้ามาในช่วงเวลานั้นพอดี..แต่ตอนนี้อู๋มีเจนแล้วอู๋ต้องดูแลเจนให้ดีนะ พี่จะเป็นกำลังใจให้."
"ถ้ายังงั้น ถ้าพี่มาเชียงใหม่อีกที พี่มาเที่ยวที่ไร่อู๋น่ะครับ มาพักที่นี้ก็ได้นะครับ"
"ได้ พี่จะมาหาอู๋ ถ้าพี่ได้มาเชียงใหม่อีกครั้ง"ผมพูดพร้อมกับกอดอู๋ร้องให้ทั้งๆที่พยายามจะไม่ร้องมันออกมา
"เดียวเราลงไปกินข้าวกันดีกว่า".....
.....................................................
"พี่หนึ่ง ค่ะกินเยอะๆนะค่ะ ฝีมือเจนเอง" เจนชวนผมทานข้าว
"ครับ อร่อยมาเลยเจน แบบนี้อู๋คงกลับมากินข้าวบ้านทุกวัยเลยสิท่า"ผมแซว
"เจนเขาทำกับข้าวอร่อยครับ..ผมต้องกลับมากินข้าวบ้านตลอด"อุ๋ชมพร้อมมองไปทางเจน
"แล้วนี่ พ่อ อั้ม อวด ไม่ได้อยู่ที่นี่หรอ"
"อ้อ ตอนนี้พวกเขาไปบ้านยายที่ลำพูนอ่าครับ เลยไม่มีใครอยู่" อู๋ตอบ
"แล้วอู๋ไป ทำอะไรที่ดอยสุเทพ"ผมถาม
"ผมไป รับจ๊อบถ่ายภาพที่นั้นครับ..ตอนที่ผมยังไม่ฟื้นผมฝันถึงที่นั้นตลอดเลย..ผมฝันเห็นพระรูปหนึ่งด้วยนะครับท่านบอกกับผมว่า...โยมมาทำบุญที่นี่บ่อยๆโยมจะเจอกับคนที่โยมรอ...ผมเลยไปที่นั้นทุกวันเพื่อที่จะ..."
"อืม..เจนทำน้ำพริกหนุ่มอร่อยมากเลย"ผมตัดบทก่อนที่อู๋จะพูดจบ..
"ขอบคุณค่ะ ทานเยอะๆนะ"
"ได้ๆ"ผมพูดพร้อมกับมองไปทางอู๋..อู๋คงรู้ว่าผมไม่อยากให้อู๋พูดต่อเลยเงียบไป
"มะกี้ อู๋พูดว่าไปที่ดอยสุเทพทุกวันจะเจอคนที่รอหมายถึงใครหรอ."เจนยังสงสัยในคำพูดอู๋...
"เอออ...ปล่าวๆอู๋ไม่ได้รอใครก็อู๋ไปทำงานนั้นแหละเจนไม่มีอะไรหรอก"อู๋ตอบแบบปัดๆ
"อย่าให้รู้นะ..ว่าไปแอบรอสาวที่ไหน.."เจนแซว...
"พี่ว่าอู๋เขาคงรอแค่สาวคนนี่แหละมั้ง.."ผมพูดพร้อมมองหน้าไปที่เจน
"พี่หนึ่ง ก้อ..."เจนหน้าแดง.
"ว่าแต่เรา 2คน จะหมั้นกันตอนไหนละ"
"ตอนนี้เรายังเด็กอยู่ค่ะ ต้องรอโตกว่านี้ก่อน..พูดไปก็มีแต่คนนินทานะค่ะที่เรามาอยู่ด้วยกันแบบนี้ แต่เจนไม่สนใจหรอกค่ะ..อู๋ให้กำลังใจเจนเสมอ"เจนยิ้มมองไปทางอู๋
"อู๋ นี่เอาใจเก่งไม่เบาน่ะเรา"ผมแซว
"ก็ ผมกับเจนไม่ได้เรียนหนังสือทั้งคู่ ก็ต้องช่วยกันครับ ผมจะกลับไปเรียนตอนนี้คงไม่ทันแล้ว กะว่าจะเรียน กศน."
"แล้วเจน..ทำไมไม่ได้เรียนละ" ผมถาม
"คือ..ที่บ้านเจนมีปัญหาค่ะ ..พ่อแม่แยกทางกัน..เจนเลยมาอยู่กับยายที่นี่..พ่ออู๋เป็นเพื่อนกับแม่ของเจนและ เอ็นดูเจนมาก..อยากให้เจนมาอยู่ดูแลท่านที่นี่" เจนเล่าให้ฟัง
"อืม..แบบนี้นี่เอง..ทั้ง 2คนเลยมาพบรักกันที่นี่" ผมแซวอีกรอบ
"ครับ เจนเขาดูแลอู๋มาตลอด ช่วงที่อู๋อยู่โรงพยาบาล.."อู๋พูดแล้วยิ้มไปทางเจน
"เดี่ยวกินข้าวเร็จพาพี่ไปเดินเล่นที่ไร่หน่อยนะ อู๋" ผมชวน
"ได้ครับ.."
................................................................
หลังจากกินข้าวเสร็จผมขึ้นห้องไปอาบน้ำ..และคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา..ผมอาจดูจะใจร้ายไปซะหน่อยที่ทำกับอู๋แบบนั้น...แต่ผมก็คิดว่า..มันก็เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วถึงแม้มันอาจจะเป็นเหมือนดามสองคมก็ตาม..แต่ก็ยังดีที่มีเจนเข้ามาในชีวิตอู๋...อู๋ดูสดใสขึ้น..และดูมีความสุขขึ้น..ถึงแม้ว่าเราทั้ง 2คนจะยังไม่เคยลืมเรื่องที่เกิดก็ตาม.....
"พี่หนึ่งเสร็จหรือยังครับ..."เสียงอู๋ตะโกนเรียกผม..
"อืม..เข้ามาก่อนก็ได้พี่ไม่ได้ล็อคประตู"ผมตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
"อาบน้ำนานจังพี่..จะพาไปเดินเล่นบรรยากาศที่นี่ดีมาก"อู๋นั่งเร่งผมอยู่บนที่นอน
"เสร็จแล้วๆ"ผมเดินออกมาแบบรีบๆตัวผมเปียกๆอยู่..พื้นไม้มันลื่นทำให้ผมล้ม..แต่ล้มธรรมดาก็ไม่เท่าไรหรอกครับผ้าผมดันไปเกี่ยวกับตู้..ทำให้ผมพลาดท่าล้มฟุบไปทับตัวอู๋ที่นั่งอยู่ บนที่นอน หัวผมโขกหัวอู๋อย่างจัง....
"โอ็ยยยยยพี่หนึ่งผมจุก"อู๋ร้อง.
"โอ็ยยยเจ็บหัวชิบหายเลย"ตอนนั้นผมยังไม่รุ้ตัวว่าตัวเองโป้อยู่ มือผมกดไปทับไปที่เป้าอู๋พอดี๊พอดี..ผมตกใจเลยรีบลุกออก......
"พี่หนึ่ง.....ช้างน้อยโผล่"อู๋พูดพร้อมกับชี้มาที่ผม
"เฮ้ย.."ผมตกใจเอามือกุม..แถมอายหน้าแดง..แล้วรีบวิ่งไปหยิบผ้า..แต่เจ้าอู๋ดันแกล้งขัดขาผมให้ล้มแล้วถึงตัวผมไปทับบนเตียงอีกรอบ.......
"พี่หนึ่ง..ขอจุ๊บทีนะ"พูดยังไม่ทันขาดคำอู๋จับผมจูบทั้งๆที่ผมแก้ผ้าอยู่
"อู๋..อย่าทำแบบนี้..เดี๋ยวเจนมาเห็นจะทำยังไง"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ..เจนออกไปข้างนอกแล้ว"อู๋ยังไม่หยุดที่จะจูบและไซร์ผมไปเรื่อยๆ
"อู๋อย่า..มันไม่ดีนะอู๋.."ผมพยายามบ่ายเบี่ยง..แต่ก็สู้แรงอู๋ไม่ไหว.เลยต้องยอมเลยตามเลย..
"พี่หนึ่ง..อู๋ไม่เคยลืมครั้งแรกที่มีอะไรกันเลยนะครับ..โอววว"อู๋พูดพร้อมกะแทกร่างกายอย่างไม่หยั่ง...เหงื่อเราทั้งสองไหลท่วมตัว...ผมรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่ผมทำลงไปในครั้งนี้ทั้งๆที่เรื่องทุกอย่างมันกำลังจะจบลงด้วยดี..ร่างกายของผมรู้สึกร้อนรุมไปทั้งตัวผมเกร็ง..แต่อู๋ก็ยังไม่ลดแรงกระแทก..อู๋ไซ้เลียที่หลังผม..ที่ซอกหูผม..ผมเสียวซ่านไปทั้งตัว................
"โอววววอู๋..พี่เสียว.."ตอนนั้นอารมของเราสองคนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเราดูดปากแลกลิ้นกับแบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น...............
"พี่หนึ่งผมไม่ไหวแล้ววววววโอววววววว"อู๋เร่งความเร็วและความรุงแรงในการมีเซ็กมากขึ้น......
"พี่ก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันอู๋โอวววววววววววว"หลังจากนั้นน้ำอุ่นๆก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของผม..เรานอนกอดกันด้วยร่างกายเปลือยปล่าว..........
"พี่หนึ่ง..อู๋ขอโทษ" อู๋พูดพร้อมเอามือมาเล่นที่หูผม.........
"เฮ้อ..เป็นอารมณ์ชั่ววูบของเราสองคนพี่ไม่โทษอู๋หรอก.."ผมยิ้ม.......
"อู๋รู้สึก ผิดกับเจนยังไงไม่รู้..."อู๋เริ่มรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่ทำลงไป
"พี่ก็คิดไม่ต่างจากอู๋หรอก..หวังว่าครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เรามีอะไรกันนะ"ผมหันไปหอมแก้มอู๋เบาๆแล้วลุกเดินไปอาบน้ำ.......
สรุปว่าคืนนั้นเราไม่ได้ออกไปชมธรรมชาติกัน..แต่เรากลับทำอย่างอื่นที่ไม่ถูกต้อง..แต่ละครั้งที่ผมเจอหน้าเจนเรื่องคืนนั้นพุดขึ้นมาในหัวทุกที............
...................................................................
"เดี่ยวพี่ต้องกลับกรุงเทพแล้วนะ อู๋ เจน"ผมลาทั้ง2คน
"เดี๋ยวผมไปส่งขึ้นเครื่องนะครับ"อู๋อาสา
"อืม..เจนดูแลตัวเองด้วยนะพี่ไปละ"ผมเดินไปหยิกแก้มเจน
"ค่ะ พี่หนึ่งเดินทางดีๆนะ"ผมโบกมือลาแล้วเดินไปขึ้นรถพร้อมกับอู๋
"ต้องจากกันอีกแล้วสินะครับพี่หนึ่ง.."อู๋พูดแล้วมองมาที่ผม
"ทุกอย่างมีจุดเริ่มต้น..มันย่อมมีจุดจบเสมอแหละอู๋..มีเจอก็ต้องมีจาก..มันเป็นธรรมดา"
"ผมดีใจนะครับ..ที่ได้รู้จักพี่..ได้รักพี่..ถึงแม้เราจะอยู่ด้วยกันไม่ได้.."
"พี่ก็ดีใจ..ดีใจมากด้วยที่ได้เจอกับอู๋..ถึงแม้ช่วงเวลาที่เรามีความสุขกันจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ..แต่มันก็มีความหมายสำหรับพี่เสมอ"
"อู๋เฝ้าแต่รอ..ที่จะเจอพี่อีกครั้งและในที่สุดอู๋ก็ได้เจอ..อู๋อยากขอบคุณพี่หนึ่งนะครับที่ทำให้อู๋รู้จักความรัก"
"อืม..รักเจนให้มากๆแล้วกัน..อย่าทำให้คนที่เรารักเสียใจ.."
"แล้วผมยังจะรักพี่ด้วยได้หรือปล่าวครับ"อู๋พูดแล้วหันมายิ้ม
"เด็กโง่..."ผมพูดพร้อมกับเอามือไปขยี้หัวอู๋(หัวบนนะครับไม่ใช่หัวล่าง)
"ไม่ตอบ..ผมถือว่ารักได้แล้วกันนะ"อู๋ยิ้ม
"เดี่ยวพี่ไปแล้วนะเครื่องจะออกแล้ว"ผมลาอู๋ตอนที่อยู่สนามบิน
"ครับ..หวังว่าเราคงได้เจอกันนะครับ..โทรมาหาผมมั้งนะ"
"อืม..โชคดีนะ"
..............................................................
การไปเชียงใหม่ครั้งนี้ผมไม่คิดว่าจะได้เจอเขาคนนั้นอีกครั้งแต่มันก็ทำให้ผมได้เจอ..และได้รู้ว่าเขายังรักผมอยู่.....ถึงแม้ทุกวันนี้ผมจะไม่ได้เจอกับเขาอีกก็ตาม....และเบอร์ที่อู๋ให้ผมมาก็โทรติดต่อไม่ได้หลังจากที่ผมกลับมาถึงกทม...แล้วผมก็ไม่ได้ให้เบอร์อู๋ไว้ด้วย...ฟ้าคงลิขิตให้เราเจอกันแค่นี้...ผมเล่าเรื่องนี้ให้ตั้มฟัง..ตั้มแปลกใจมาก..และถามผมว่า.......
"แล้วทำไม หนึ่งไม่ไปหาเขาละรู้ไม่ใช่เหรอว่าเขาอยู่ที่ไหน"ผมได้แต่บอกตั้มว่า
"มันไม่จำเป็นหรอกเรื่องนั้น..แค่เราคิดถึงเขา..ถึงเราจะไม่เจอเขา..แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว..ถ้าหากฟ้ายังมีใจ..เรา2คนอาจเจอกันอีกครั้ง โดยบังเอิญก็ได้" การที่เรารักใครสักคนเราไม่จำเป็นต้องหวังว่าเขาจะรักเรากลับไหม..ถึงแม้ลึกๆอาจจะมีแอบคิดบ้าง..แต่การที่เราเห็นคนที่เรารักมีความสุข..เราก็มีความสุขตามเขาไปด้วย..ผมเคยคิดนะว่าชีวิตนนี้ผมคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว..แต่มันก็ไม่เป็นแบบนั้น...ความรักมันเขามาทดสอบ..ชีวิตผมตลอดเวลา...แต่ความรักที่หยั่งยืนที่สุดคงไม่เท่ากับความรักของ พ่อ แม่ ที่มีให้กับลูก..ส่วนความรักที่ไม่มีวันจืดจาง ก็คือความรักจากเพื่อน..เพื่อนที่รักเรา..เพื่อนที่เข้าใจเรา..เพื่อนที่ดูแลเรา..ไม่จำเป็นต้องมีมากมายถ้ามีเพื่อนสักคน..แล้วอยู่เคียงข้างเราตลอด..ถ้าในชีวิตผมคงเป็นตั้มคนนี้ที่ดีกับผมเสมอมาจนถึงทุกวันนี้.......
....................................................
บทส่งท้าย...
ตอนแรกกะว่าจะเขียน 10ตอนแต่ดันมาจบตอนที่ 9ซะนี่ตอนนี้อาจจะเป็นการสรุปไปนิดหนึ่งนะครับ....
ทุกอย่างผมว่ามันจบลงด้วยดี..ถึงแม้ว่าผมกับอู๋อาจจะไม่ได้พบกับอีก..แต่ผมคิดว่าอู๋เขาเจอกับคนที่เขาจะให้ชีวิตด้วยแล้ว..ดูไปทั้งสองอาจจะดูอายุน้อยไปหน่อยคงไปด้วยกันไม่นาน..แต่เท่าที่ผมดูแล้วทั้งสองคนเขามีสิ่งที่เหมือนกันแล้วเข้าใจกันได้ดีทีเดียว..อู๋ต้องใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาต่อไป..แต่สำหรับผมแล้วการที่ผมได้รักเด็กสักคนทำให้ผมได้รู้ว่าเด็กบางคนก็ไม่ได้ไรสาระไปทั้งหมด.......ถึงแม้บางคนจะคิดว่า..การรักเด็กเป็นเรื่องยาก..เพราะต้องเอาใจตามง้อ..แต่สำหรับผม..ผมคิดว่าเด็กก็คือเด็กเราจะไปถือสาอะไรกับเขา......ชีวิตของพวกเราต่าง
ก็เคยผ่านช่วงนั้นมาเหมือนกัน..สุดท้ายจริงๆสำหรับเรื่อง ผิดไหมที่รักเด็ก..ผมไม่ได้ต้องการคำตอบนะครับ..แค่อยากให้ทุกคนรู้และเข้าใจว่าเด็กไม่ใช่แค่หญ้าอ่อน..เขามีหัวใจเหมือนเรานั้นแหละ....จบบริบูรณ์...
คำขอบคุณ
My_name_M สำหรับน้องเอ็มขอบคุณมากน่ะครับที่มาอ่านแหละรีพี่เป็นคนแรก..อย่าเหงาให้มากนะเรา
anston ขอบคุณมากเลยนะครับสำหรับกำลังใจที่ไม่ขาดสาย..
cj เห็นชื่อคุณแล้วคิดถึงหนังเรื่อง cj7เลยของโจวซิงซือ..ขอบคุณมากน่ะครับสำหรับคนรักเด็ก
อาจารย์..สีฟ้า มีเด็กเข้ามาจีบด้วย..น่ารักดีนะครับ..อย่าหลอกเด็กนะ..ขอบคุณมากครับสำหรับแรงใจ
Xeroz ขอบคุณน่ะครับที่ตามลุ้นมาตลอด..
Manfang นี่ก็คนรักเด็กอีกคน..ขอบคุณมากๆครับ
RN คงไม่มีตอนพิเศษนะครับ อิอิ จบแล้วละขอบคุณมากๆครับ
มาดามกุ้ง มาแปะโป้งไว้ตั้งนานไม่ทราบว่ามาตามอ่านจบหรือยัง ยังไงก็ขอบคุณนะครับ
krappom เหอๆคนนี้มาเจาะไข่ผมตั้งแต่ตอนแรกเลย..ขอบคุณนะครับ
gift_deb เรื่องของผมจบแล้วนะครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
Solitarian ผมรักเด็ก..ไม่เคยหลอกเด็กน่ะครับ..แต่ก็มีบ้างที่เจอเด็กหลอก อิอิ ขอบคุณมากครับ
ALeX คนนี้ชอบผู้ใหญ่ละสิท่า..เฮอๆดีแล้วครับเดินมาผุ้ใหญ่แมวไม่กัด..ขอบคุณนะครับ..
happy_icekung69 สำหรับไอซ์ได้คุยเอ็มกันนิดหนึ่งเมือ่วันก่อนอยู่เชียงใหม่ด้วย รักเด็กติดเกมส์ เหมือนกันอีก อิอิขอบคุณนะครับ..
IO ชื่อสั้นๆน่ารักดี..ขอบคุณนะครับที่ติดตามมาตลอด
@#Jackie#@ ขอบคุณมากเลยนะครับ..คงรู้แล้วสิว่าเล่นกับไฟเป็นยังไง สลบไป3วันเลยผม
สาวตัวกลม สนใจแค่ชื่อเรื่องหรือปล่าวน่าาเนื้อหาก็น่าอ่านนะว่าแต่ว่าเรื่องผมจบแล้วนะครับ..ขอบคุณครับ
LoVeMoDe ขอบคุณสำหรับคำชมน่ะครับ...
badboy_cools รออ่านตอนนี้จบแล้วนะครับ..ขอบคุณที่ติดตาม
VitamiN ที่ชมว่าน่ารักชมผมหรือชมเนื้อเรื่องครับ..อิอิเอาเป็นว่าชมทั้งหมดแล้วกันขอบคุณนะครับ
Just let it be อิอิ..ขอบคุณที่ติดตามนะครับ..
[AaA] มาต่อจนจบแล้วนะครับอ่านได้เลย.. ขอบคุณครับ
uno อิอิไม่ค้างอยู่แล้วครับ อ่านต่อให้จบเลยนะ..ขอบคุณครับ
nopkar ตอนนี้จะรู้สมใจแล้วว่าจบยังไง นะครับ หวังว่าคงถูกใจ..ขอบคุณครับ
THIP ช่ายครับความรักซื้อด้วยเงินไม่ได้..ขอบคุณนะครับ
myLoveIsYOu แต่สุดท้ายผมกับอู๋ก็จบกันไป..ยังไงก็ขอบคุณนะครับ
winds หายไป 5 วันมาทีตอนจบแล้วนะนี่..ขอบคุณนะครับ
andy_kwan ลุ้นแล้วเป้นยังไงมั้งครับ..ขอบคุณนะครับที่มาลุ้น
panang ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ ที่เอาใจช่วยมาโดยตลอด
kalo_o_sm เคยใช้แผนผ้าเช็ดตัวหรือปล่าวครับถึงว่าฮิตอิอิ ขอบคุณนะครับที่ติดตามาตลอด
plelovepete ขอบคุณมากๆๆนะครับ
konan6688 มาต่อจนจบแล้วนะ..ขอบคุณนะครับ
oaw_eang ขอบคุณเจ๊น่ะครับ..เห็นเค้าเรียกกันว่าเจ็เลยเรียกตาม..
TuM_BOY แล้วสำหรับเจ้าตั้มเพือ่น รักขอบคุณนะโว็ย กูทำได้แล้ว จบบริบูรณ์
Eis ขอบคุณที่+1ให้ ว่าแต่ที่จิ๋มผมนี้ ผมจักกะจี๋นะ อิอิขอบคุณครับ
❤mAyVI6n คนนี้มาโหดจะถีบน้องแพรให้กะเด็นเหออๆยังไงก้อขอบคุณมากๆๆ
isonteen จบแล้วนะครับ หวังว่าคงไม่ค้าง อิอิ แล้วฉันจะเล่าให้แกฟังอีก..ขอบใจนะ..
VicOS เรื่องวุ่นๆได้จบลงด้วยดีแล้วครับ ขอบคุณนะครับ..
lptcnx ลูกแพร ไหมไทย เอ้ย คนละคนแล้วครับเฮอๆขอบคุณนะครับสำหรับกำลังใจ
•NonG_MeE จบแล้วครับจบเร็วก่อน 1ตอน ขอบคุณนะครับ
nananon02 อ่านตอนจบแล้วเป็นยังไงมั้งครับ..ขอบคุณที่ติดตาม
dekgayray หวังว่าคงอ่านเรื่องผมจนจบนะ..ขอบคุณครับ
เลิฟลี่ รีบๆอ่านนะครับ เพราะจบแล้ววขอบคุณนะครับ..
ปล.ไม่มีสิ่งใดที่จะราบรื่นเสมอ...ที่อย่างย่อมมีอุปสรรค..ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเข็มแข็งได้แค่ไหนเพื่อที่จะผ่านมันไปให้ได้....อย่างเช่นเรื่องราวของ....ความรัก
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
