My_name_M anston cj อาจารย์..สีฟ้า Xeroz Manfang RN มาดามกุ้ง krappom gift_deb Solitarian ALeX happy_icekung69 IO @#Jackie#@ สาวตัวกลม LoVeMoDe badboy_cools VitamiN Just let it be [AaA] uno nopkar winds andy_kwan panang kalo_o_sm myLoveIsYOu plelovepete konan6688 oaw_eang andy_kwan Solitarian
มาแล้วครับ มาแล้วขอสวัสดี ทุกๆท่านอีกครั้งที่ยังมาคอยให้กำลังอย่างสม่ำเสมอ ขอบคุณมากๆน่ะครับ สำหรับที่มีคนถามถึงเรื่องอุ้มแตง แหะๆผมเป็นคนตัวเล็กสูว 168 เองแต่อู๋สูง175 อู๋แรงเยอะอ่าครับเฮอๆ เอาเป็นว่าเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเข้าสู่ตอนที่ 6ครึ่งหลังแบบสมบูณร์ดีกว่า
"อู๋ไม่ได้เจอกันตั้งนานเป็นหนุ่มหล่อเลยนะเรา" จิ๊บทักทายอยู่ระหว่างที่เราขับรถไปรีสอท
"พี่จิ๊บไม่ได้เจอกันตั้งนาน ก็สวยขึ้นเยอะน่ะครับ" อู๋แซว
"แหมๆยังปากหวานเหมือนเดิมน่ะเรา"จิ๊บ ตอบ
"เฮ้ย จิ๊บแกรู้จักกับอู๋ด้วยหรอวะ"บอยถามด้วยความสงสัย
"รู้จักสิ รู้จักดีด้วย แต่ไม่ได้เจอตั้งนานน่ะนี่เกือบจำไม่ได้"
"รู้จักกันตั้งแต่ตอนไหนวะ"
"ก็ฉัน เป็นเพื่อนกับพี่สาวของแฟนเจ้าอู๋มันไง ใช่ป่าวอู๋ ตอนนี้น้องแพรเป็นยังไงบ้าง" จิ๊บถามขึ้น ผมเริ่มงงกับคำถามจิ๊บ
"เอออ..."อู๋อ้ำอึ้ง
"เอ้ยไออู๋มีแฟน ด้วยหรอวะ" เจ้าบอยย้ำ
"อืม..อู๋กับแพรเป็นแฟนกัน ตอนนี้เป็นยังไงบ้างอู๋พี่ไม่ได้ข่าวทางบ้านแพรเลย"
"ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมก็ไม่ได้เจอแพรมาสองเดือนแล้ว" อู๋ตอบแบบไม่เต็มปาก
"อ้าวทำไมละ อย่าบอกน่ะว่าเลิกกันแล้ว" จิ๊บสงสัย
"เฮ้ย ไออู๋มึงมีเมียแล้วหรอวะ"บอยพูดพร้อมมองมาที่ผม
"ป่าวครับพี่มันเป็นอดีตไปแล้ว ผมไม่อยากพูดถึง" ทุกคนในรถเงียบ..
"เฮ้ย คุยเรื่องอื่นดีกว่า ว่าแต่พ่ออู๋เข้าโรงพยาบาลที่ไหนหรอ" ตั้มเปลี่ยนเรื่อง
"โรงบาล...ครับ"
"เฮ้ย พ่ออู๋ไม่สบายหรอ พี่ไม่รุ้นะนี่ เดี๋ยวพี่ไปส่งแล้วกัน"จิ๊บพูด
"อีกไกลไหมวะจิ๊บ รีสอทแก" บอยเริ่มบ่น
"เออ ใกล้ถึงแล้วเลี้ยวข้างหน้า" ระหว่างนั้นผมคิดในใจแพรคือใครทำไมอู๋ถึงไม่อยากให้พูดถึง
"ถึงแล้ววววววพวกแกเด๋วฉันเอารถไปจอดก่อนพวกแกไปรอข้างในก่อน"
"ถึงซะที จะนอนซักงีบเมื่อยจะตายห่าแล้ว"บอยบ่น
"นอนบ้าไรวะบอยต้องไปเยี่ยมพ่ออู๋นะ"ผมว่าบอย
"เออลืมไปวะ"
"เอา กุญแจ ฉันเปิดไว้ 2ห้องตามที่แกบอก"จิ๊บพูดพร้อมกับยื่นกุญแจให้บอย
"อะหนึ่งมึงนอนกับอู๋ กูนอนกับไอตั้ม"บอยยื่นกุญแจให้ผม แยกย้ายกันเข้าห้อง
............................................
ตอนที่ผมกำลังเก็บข้าวงของอยู่อู๋เดินมาที่ผมพร้อมถามผมว่า
"พี่หนึ่งคิดอะไรอยู่หรือปล่าว "
"ไม่นี่ พี่จะคิดไร ทำไมหรอ อู๋"
"อ้อ ป่าวไม่มีไร เก็บของเสร็จแล้วไปเยี่ยมพ่อผมกัน"
"อืม"
..............................................
ถึงโรงพยาบาล....
"พี่หนึ่งผมยืมโทรศัพท์โทรหาพี่หน่อยนะคับ"
"อืม เอาดิ"
"โหล อั้มก๋อ อยู่ไหนตอนนี้อู๋ที่โรงพยาบาลแล้วลงมารับด้วยนะ"อู๋คุยกับอั้มสักพัก
"พ่อเป็นอะไรมากป่าวอู๋" จิ๊บถาม
"แกเป็นหลายโรคครับ เมื่อวานพี่อั้มโทรมาบอกว่าพ่อชัก ถามหาผมผมเลยรีบมา"
"แล้วอู๋ หายไปไหนมาไม่ได้อยู่เชียงใหม่หรอ"จิ๊บสงสัย
"..."อู๋เงียบเรา 3คนมองหน้ากัน ไม่มีใครพูดอะไรต่อ จนสักพักได้ยินเสียง
"เฮ้ย อู๋ทางนี่" น่าจะเป็นอั้มที่ตะโกนเรียก ผมเห้นหน้าอั้มหน้าตาเหมือนอู๋มากเลยครับต่างแค่ว่าอั้มดูเป็นผุ้ใหญ่กว่าเท่านั้น
"อั้มเป็นไง สบายดีไหมไม่ได้เจอนานเน้อ" จิ๊บทักทายอั้ม
"อ้าว จิ๊บมาได้ไง" อั้มงง
"บังเอิญเพื่อนจิ๊บมาเที่ยวเชียงใหม่ แล้วจิ๊บก็ไปรับเพื่อนเจออู๋อยู่ที่สนามบิน"
"เรื่องมันยาวนะ ไว้ค่อยคุยกัน ไปหาพ่อก่อนแล้วกัน" ผมตัดบท
"เออแล้วนี้ใครบ้างนี่อู๋" อั้มถาม
"พี่หนึ่ง พี่ตั้ม พี่บอย รุ่นพี่ที่รุ้จักที่กรุงเทพครับ" อู๋เนะนำผมกับเพือ่นให้อั้มรู้จัก
"ขอบคุณนะครับ ที่ช่วยดูแลน้องผม"
"ไม่เป็นไรหรอก อั้ม เพือ่นผม มันจะดูแลอู๋เป็นอย่างดี" ไอบอยปากดีอีกแล้ว
"ผมว่าไปหาพ่ออู๋กันเถอะ" ตั้มชวน
...............................................
"พ่อ พ่อต้องไม่เป็นอะไรนะ อู๋ขอโทษ อู๋ไม่ได้ตั้งใจต่อไปอู๋จะไม่ให้พ่อเสียใจอีกแล้วอู๋จะเป็นเด็กดี"อู๋วิ่งเข้าไปกอดพ่อที่นอนอยู่
"อืม แกไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว พ่อรักแกเป็นห่วงแกมากแล้วแกไปอยู่ที่นั้นป้าเค้าดีกับแกหรือปล่าว"
"เออ..คับป้าเค้าไม่ได้ว่าอะไรครับ เค้าก้อดูแลดีผมก็ช่วยงานแกตลอด" อู๋พูดพร้อมกับเอามือเช็ดน้ำตา
"อืม แล้วพาใครมาเยอะเยะเลย ละ"
"อ้อ พี่ที่กรุงเทพครับ เค้ามาเที่ยวเชียงใหม่แล้วก็มาส่งอู๋ ด้วยครับ"
"อืม ขอบใจมานะหนูที่ช่วยดูแลเจ้าอู๋ด้วย พ่อมันไม่ดีใจร้ายกับมันเกินไป" พ่ออู๋พูดพร้อมกับไอ
"ไม่เป้นไรครับ พ่อผมก็รักอู๋ เหมือนน้องคนหนึ่งอู๋เค้าก้อเป็นคนดี" ผมพูด
"รักเหมือนน้องหรอแก แน่ใจ...ไอหนึ่ง" ปากของบอยอยู่ไม่สุข
"ไอบอย เมิงไม่พูดก็ไม่มีใครว่ามึงเป็นใบ้นะ"ไอตั้มด่า
"อู๋..ต่อจากนี้แกกลับมาอยู่กับพ่อน่ะพ่อไม่อยากให้แกไปไหนแกกลับมาเรียนหนังสือนะ พ่อจะไม่ว่าไม่ด่าแกอีกแล้ว"
"พ่อครับแต่ว่า....อู๋....."
"ทำไมอู๋ ไม่อยากอยู่กับพ่อหรือไง มาอยู่นี่ด้วยกันน่ะ"
"ขอโทษนะค่ะ คนไข้ได้เวลาทานยาแล้วค่ะ" เสียงพยาบาลเดินเข้ามา
"อืม..พ่อกินยาก่อนแล้วกันน่ะครับเดี่ยวันนี้อู๋อยู่เป้นเพื่อนพ่อน่ะ" อู๋หลีกทางให้พยาบาลจัดยา
"พี่หนึ่ง เดี่ยววันนี้พี่กลับไปที่รีสอทก่อนน่ะครับ อู๋ อยากอยู่กับพ่อ" อู๋พูดพร้อมสบตาผม
"อืม ได้เดี่ยวพวกพี่ไปรอที่รีสอทแล้วกัน ตามนะสบายอู๋ "พูดเสร๊จผมก็ลาพ่ออู๋กับกับแล้วเดินออกมาข้างนอก
...................................................................
"เฮ้ยๆไปเดินถนนคนเดินกันดีกว่าวะตอนดึกๆ" ไอบอยชวน
"อืมเดี๋ยวจิ๊บพาเที่ยว เอง ตั้มหนึ่งไปกันน่ะ"
"จิ๊บ พาตั้มกับบอยไปดีกว่าหนึ่งอยากพักผ่อน" ผมพูดด้วยอาการเหนื่อยๆ
"หนึ่งเป็นอะไรหรือ ไม่สบายหรอ" ตั้มถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรตั้มหนึ่งแค่ปวดหัวนิดหน่อย รีบไปกันเถอะ"
.............................................................
ถึงรีสอท จิ๊บกลับไปที่บ้านไปทำธุระก่อนส่วนตั้มกับบอย และผมก็แยกย้ายกันเข้าห้องของตัวเอง ผมกำลังจะนอนเสียงเคาะประตูดังขึ้น
"หนึ่ง นี่ตั้มนะเข้าไปได้ป่าว"
"อืมเดี๋ยวไปเปิดประตูให้แปบหนึ่งนะ" ผมเดินไปเปิดประตู
"คิดอะไรอยู่หรอตอนนี้หนึ่ง" ตั้มเดินเข้ามาจับมือผมนั่งลงบนเตียง
"ไม่มีไรตั้ม หนึ่งไม่ได้คิดอะไร"
"แต่ตั้มว่าหนึ่งคิดถึงเรื่องแพร อยู่ใช่ไหม"
"แพรไหน ตั้ม"
"ก็ตอนที่จิ๊บ พูดถึงเรื่องแฟนเก่าอู๋ ที่ชื่อแพร ตั้มเห็นหนึ่งเงียบๆไป"ตั้มยังจับมือผมอยู่
"อู๋เค้าก้อบอกแล้วว่ามันเป็นอดีตไม่อยากพูดถึง หนึ่งก็ไม่ได้คิดอะไร"
"อืม ถ้าหนึ่งไม่คิดก็ดีแล้วตั้มเป็นห่วง ยังไงวันนี้เราไปเดินเที่ยวกันน่ะ" ตั้มชวน
"แต่....."
"เอาน่า ไปเที่ยวกันหลายๆคนสนุกดีไปกันน่ะ เดี๋ยวหนึ่งนอนก่อนเย็นๆตั้มจะมาเคาะเรียก ไปก่อนน่ะ" ตั้มพูดจบก็เดินออกไป
ถ้าถามว่าในตอนนี้ผมคิดอะไรอยู่ ผมคิดว่าผมกับอู๋จะคบกันต่อไปแบบนี้ได้หรือปล่าวมันต้องสักวันที่บ้านอู๋ต้องรู้เรื่องนี้ แล้วไหนจะเรื่องแพรอีก จะทำยังไงดีวะไอหนึ่ง ผมพึมพำกับตัวเอง จนเผลอหลับไป
"อยากหลับตาอยู่อย่างนั้น ทำได้แค่นั้น.."เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
"หนึ่ง ตั้มไปเคาะตั้งนานไม่มีคนมาเปิดประตูเลยอีก 20 นาทีจิ๊บจะมาแล้วนะแต่งตัวแล้วลงมาเลยนะ ตั้มกับบอยจะลงไปรอ"
"อืม..เย็นแล้วหรอเนี๊ย โอเคๆเดี๋ยวหนึ่งลงไป บาย" ผมรู้สึกว่าตอนนี้ตั้มใช้คำพูดกับผมต่างจากแต่ก่อนที่ใช้คำว่ากูกับมึงเปลี่ยนเป็นเรียกชื่อกันแทน
................................................................
"ไอเชี้ย หนึ่งโห มึงช้าแท้วะ กูรอกับไอตั้มตั้งนาน" บอยบ่น
"เออ ช้าดีกว่าไม่มาแล้วกัน ไปๆๆ" ตั้มชวนไปขึ้นรถ จิ๊บจอดรอข้างนอก
"วันนี้ ไปเดินเที่ยวกันของกินแถวนั้นก็อร่อย มีอะไรแปลกๆให้ดูเยอะด้วยจิ๊บพาทัวร์เอง"
ถึงถนนคน ดินพวกเรา 4คนก็เดินเที่ยวกันไปเรื่อยๆแต่ตอนนั้นในใจผมก็ยังนึกถึงแต่เรื่องอู๋อยู่เต็มสมองไปหมดผมเดินไปเรื่อยๆจนลืมไปว่าตัวเองเดินพลัดหลงทางกันเพือ่นๆ ผมเดินไปเจอร้านจะเรียกว่าร้านก็ไม่ใช่น่ะครับ แบบว่าเค้าปูพื้นขาย ของเกี่ยวกับพวกสร้อยข้อมือ ข้อเท้าสร้อยคอผมไปนั่งเลือกดูอยู่ซักพัก เห็นสร้อยข้อมือที่ร้อยเชือก มีลูกปัด อักษร AU ผมรู้สึกว่าเอะมันอ่านว่าอู๋หรือปล่าวนะผมเลยถามเจ้าของร้าน
"โทษน่ะครับ AU นี่ถ้าอ่านว่าอู๋ถูกไหมครับ" ผมมองหน้าเจ้าของร้านเป็นผู้หญิงอายุราว 16-17 ได้หน้าตาน่ารัก ตากลมตาหวานมากเลย
"อันนี้ ไม่ขายนะเจ้า ขอโทษทีสงสัยน้องเขาเอามาวางผิดที่นะเจ้า"เธอพูดพร้อมกับดึงสร้อยเส้นนั้นจากมือผมไป
"อ้าวหรือครับ ผมคิดว่าขายซะอีก บังเอิญผมมีน้องชื่อนี้อยู่พอดี อยากซื้อไปฝากเขา" ผมอยากได้สร้อยเส้นนั้น
"ถ้าเป็นเส้นนี้ คงขายไม่ได้นะค่ะเพราะมีคนจองแล้วเอาเป็นว่า เดี๋ยวหนูทำเส้นใหม่ให้แล้วกันน่ะ"เธอยื่นข้อเสนอ
"ก็ดีครับ เดี่ยวผมนั่งรอน่ะ"ผมนั่งรอให้เธอทำสร้อยเส้นนั้นให้ผมอีกเส้นหนึ่งระหว่างนั้นตั้มโทรเข้าเครื่องผม
"หนึ่งอยู่ไหน พวกตั้มเดินหาตั้งนาน"
"ไม่รู้เหมือนกันตั้ม หนึ่งอยู่ตรงร้านขายสร้อย"
"โหคนเยอะแบบนี้จะไปหายังไงเจอ"
"งั้นเดี่ยวให้จิ๊บคุยกับคนขายน่ะเพื่อเขาจะบอกทางได้"ผมคิดไอเดีย
"อืม" ผมหันไปหาน้องคนนั้น
"เออ น้องครับบังเอิญพี่หลงทางกับเพือ่นตอนนี้เพือ่นพี่ตามหาพี่อยู่น้องช่วยบอกทางเขาหน่อยนะว่าตรงนี้คือที่ไหน"ผมพูดแล้วยื่นโทรศัพท์ให้เขา
"อ้อ ค่ะได้คะ" หลังจากนั้นเขาคุยโทรศัพท์เรียบร้อยก้อยื่นมาให้ผม
"เออ หนึ่งเด๋วจิ๊บไปหาน่ะ อยู่ตรงนั้นก่อน"
"อืม" ผมวางสายไป
"ขอบคุณน่ะครับ" ผมพูดกับคนขาย
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่มาจากไหนค่ะมาเที่ยวครั้งแรกปล่าว" เธอถามชวนคุย
"ครับ พี่มาจากกทม มาสองครั้งแล้วครับแต่ครั้งนี้ไม่เชิงมาเที่ยวหรอก พาน้องมาเยี่ยมพ่อครับ"
"น้องพี่ชื่อ อู๋หรอค่ะ ชื่อคล้ายกับเพือ่นหนูคนหนึ่งเลย"
"อืมหรอ ครับ แสดงว่าสร้อยเส้นนั้นน้องทำไว้ให้เพือ่นนะสิ"
"ปล่าวหรอกค่ะ เขาให้หนูไว้เวลาคิดถึงเขาบอกให้เอามันมาดู"
"แหมน้องหรือแฟน นะแบบนี้"
"จะเรียกว่าแฟนก็ได้ค่ะ แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้เจอกับเค้านานแล้ว อยู่ๆเค้าก้อหายไปไม่บอกลาเลย"
"อ้าว แล้วไม่ลองโทรไปหาเค้าหรือไปหาเขาที่บ้านละ"
"โทรไปที่บ้านเค้า ที่บ้านก็ไม่มีคนรับหนูจะไปหาที่บ้านก้อไม่กล้า"
"ทำไม ละ"
"เขาบอกว่าที่บ้านมีปัญหา หลายอย่างเขาไม่อยากให้หนูรู้"
"ทำไมเค้าใจร้ายจัง ไปก็ไม่บอกลา"
"แต่ก่อนเขาก็มาช่วยขายของที่นี้บ่อยๆแหละค่ะ เสร๊จแล้วค่ะพี่"
"เท่าไร ครับ"
"40 บาทค่ะ"
"ขอบคุณน่ะครับ เพือ่นพี่ยังไม่มาเลย" หลังจากผมพูดจบหันมองไปอีกทางเห็นจิ๊บ ตั้ม บอยกำลังเดินมาผมตะโกนเรียก
"ทางนี้ๆ อยู่นี้โว็ยยยยยยยย"
"โหหาตั้งนานนะเมิง แม่งสาวๆเหนือสวยจริงๆกูเห็นแล้วอยากย้ายตัวเองมาอยู่นี้เลย"ไอบอยระรื่นมาก
"เป็นห่วงนะนี้ ที่หลังอย่าเดินหลงแบบนี้นะ" ตั้มว่าผม
"แหม หนึ่งโตแล้วเอาตัวรอดน่า แต่ดีนะที่ได้น้องเขาคุยให้"ผมพูดพร้อมกับกำลังจะเนะนำให้เพือ่นๆรุ้จัก แต่น้องเขาก็หายไปแล้ว
..............................................................................
"พร...หรือปล่าวนี่"เสียงจิ๊บทัก
"จิ๊บ ก๋อ..ไม่ได้เจอกันตั้งนานเป็นยังไงบ้าง" เสียงผู้หญิงคนนั้นทักกลับราวๆกับเพือ่นไม่ได้เจอกันนาน
"สบายดี พรละ มาทำไรที่นี่ แล้วน้องแพรเป็นยังไง บ้างง"
"มาขายของ อยู่แถวนี้ แหละแล้วทีแกยืนอยู่ก็ร้านฉันกับแพรมาช่วยกับขาย"
"นี่ พร เพือ่นจิ๊บ พี่สาวน้องแพรไง ที่จิ๊บพูดถึงว่าเป็นพี่สาวแฟนอู๋" หาาาาาาาอะไรโลกมันจะกลมขนาดนั้นครับผมมายืนอยู่หน้าร้านพรกับแพรแฟนเก่าของอู๋หรือนี้ ผมมองหน้าต้น บอยพร้อมๆกัน
"อ้าว รู้จักไอเด็กไม่มีความรับผิดชอบด้วยหรออ "พรถามเหมือนคนแค้นใจ
"ทำไม พูดแบบนั้น พร"
"ฉันไม่อยากพูดถึงมัน มันทำกับน้องฉันไว้เยอะ มันทำให้น้องฉันต้องเสียใจเสียอนาคต"พรพูดด้วยอารมโกรธ
"โทษ นะครับคุณพรไม่ทราบว่าไอน้องอู๋ มันไปทำอะไรไม่ดีกับน้องคุณไว้"ไอบอยพูดแรกขึ้นมาด้วยเสียงกวนๆ
"พี่พร มาอยู่นี่เองแพรหาตั้งนานมีแบงค์ย่อยไหมค่ะแพรจะเอาตังทอนไปให้ลูกค้า" ภาพที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าคือแพรผู้หญิงที่จิ๊บพูดถึงว่าเป็นแฟนอู๋ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่ผมคุยอยู่เมื่อซักครู่ นี้ ผมนิ่งไปสักพัก
"อ้าวแพร ไม่เจอนานสวยขึ้นน่ะเราแต่ดูอวบๆไปหน่อยหรือปล่าว"จิ๊บทัก
"กูว่าดูเหมือนคนท้องวะ มึงว่าไหมตั้ม" ไอบอยปากหมาขึ้นมากลางคัน
"ใช่ นี่แหละผมงานที่ไอเด็กคนนั้นมันทำกับน้องฉันไว้แล้วมันไม่รับผิดชอบ จิ๊บมันอยู่ไหนฉันจะไปคุยกับมัน" พรเริ่มโมโห แต่ผมน่ะสิครับเหมือนต้องมนสะกด มันเกิดอะไรขึ้นนี่ แพรอายุแค่ 17 เองท้องแล้วหรอแล้วที่พรบอกว่าอู๋เป็นคนทำมันเรื่องจริงหรือนี้ ผมอึ้งจนทรุดลงตรงหน้าตั้ม แต่ตั้มประคองไว้ "หนึ่งๆเป็นอะไร"ตั้มคว้าผมแล้วกอดไว้
"โอพระเจ้า นี่มันอะไรกันนี้ กูไม่อยากจะเชื่อกับเรื่องนี้เลย ...."ไอบอยพูดแล้วเดินวนไปมา
"พี่จิ๊บค่ะ พี่จิ๊บเจออู๋หรือค่ะ "แพรถามจิ๊บด้วยอาการตื่นเต้น
"อืมวันนี้ อู๋เพิ่งมาจากกรุงเทพ มาเยี่ยมพ่อเขาไม่สบายมากับพวกเพือ่นๆพี่นี้แหละ"จิ๊บพูดแล้วมองมาทางพวกผม
"พี่คนที่ซื้อ สร้อยหนูมะกี้นี่ค่ะ ที่พี่บอกว่าจะเอาไปให้น้องชื่อ อู๋ พี่รู้จักอู๋ด้วยหรอค่ะ"แพรพูดวิ่งมาจับมือผม
"ครับๆเป็นรุ่นน้องผมเอง บังเอิญเพือ่นผมอยากมาเที่ยวแล้วเขามาเยี่ยมพ่อเลยถือโอกาสมาเที่ยวกัน"ผมพูดผิดๆถูกๆ
"ดีใจจังเลยค่ะ พวกพี่พาแพรไปหาอู๋ได้ไหมค่ะ น่ะคะ น่ะค่ะ"แพรเขย่ามือผม
"แพร ทำไมแกดีใจหรอที่จะได้เจอไอชั่วนั้นมันทิ้งแกน่ะ แกยังจะดีใจเหรอ พี่จะไปเอาเลือดหัวมันออก"พรโวยวาย
"พี่พร ห้ามทำอะไรอู๋ น่ะค่ะ อย่างน้อยเขาก็เป็นพ่อเด็กที่อยู่ในท้องแพรค่ะ" พ่อเด็ก ผมได้ยินคำนี้จากปากแพรทำเอาผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่กุมมือตั้มไว้
"เด็กในท้องแก ไม่จำเป็นต้องมีพ่อ ฉันเลี้ยงเองได้ถ้ามันเกิดมาก็บอกว่าพ่อมันตายไปแล้ว"
"พร จิ๊บว่าใจเย็นๆนะ เรื่องมันเป็นแบบนี้ได้ยังนี่ เฮ้ย ไอบอยที่มึงโวยวายไม่อยากจะเชื่อเมื่อกี้มึงหมายความว่าไง" จิ๊บหันไปปลอบพร แล้วถามบอย
"ก้อ ไออู๋ กับไอ....."
"เฮ้ยๆบอย มึงมาดูไอหนึ่งก่อน เหมือนมันจะไม่สบาย"ตั้มพูดแทรกตัดบทให้ไอบอยมาประคองผม
"คุณ พรกับ น้องแพร เดี่ยวเอาเป็นว่าพรุ่งนี้ ผมนัดเจอที่รีสอท...แล้วกันน่ะครับเดี่ยวให้จิ๊บไปรับตอน 10โมง เพราะวันนี้ดึกแล้วอู๋ก็นอนอยู่กับพ่อที่โรงพยาบาลไม่วันนี้คงไม่สะดวกถ้ายังไง คุยกันพรุ่งนี้นะครับ"ตั้มเสนอความเห็น
"ไม่ค่ะ วันนี้ฉันต้องคุยกับเด็กคนนั้นให้รู้เรื่อง"พรแย้ง
"พี่พร ใจเย็นๆ ค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้แพรกับพี่พรจะไปตามที่คุณบอกนะค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ แพรอยากเจออู๋เหมือนกัน"
"อืมเอาเป็นว่าอย่างที่ตั้มเสนอนะ พร่งนี้ จิ๊บไปรับแล้วกันที่บ้านพร นะ"
"ค่ะขอบคุณนะค่ะพี่จิ๊บ "แพรยกมือไหว้
"งั้นเอาเป็นว่าวันนี้เราไปกินข้าวกันก่อนผมเลี้ยงเอง" ตั้มพูดตัดบท
"อืมก้อดี หิวพอดี"จิ๊บตอบ
"แต่หนึ่งรุ้สึกไม่ค่อยสบายอยากพักผ่อน"ผมแย้ง
"ไปนั่งแปบเดียวหนึ่งถือว่าเลี้ยงเพื่อนใหม่"ตั้มกำชับผมให้ผมตั้งสติ แล้วพวกเราทั้งหมดก็ไปนั่งกินข้าวกัน แพรคุยเรื่องอุ๋ให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงที่อู๋ไม่อยู่ ทุกอย่างมันทำให้ผมเข้าใจอะไรมากขึ้นผมมารู้ว่าตอนนี้ว่าอู๋กับแพรเขาคบกันมาก่อนผม อู๋จะมาช่วยแพรขายของทุกวัน แพรดูท่าทางจะรักอู๋มากแต่เด็กในท้องนี้สิ ถ้าเป็นลูกของอู๋จริงๆจะทำยังไง ผมได้แต่มองหน้าตั้ม แต่ตั้มพยายามบอกให้ผมใจเย็น ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางแก้ แต่ตอนนี้ต้องอย่าให้
พร แพร จิ๊บ รู้ว่า หนึ่งกับอู๋ เป็นอะไรกันก่อนที่เรื่องจะบายปลาย..............
จบตอนที่ 6ครึ่งหลังไว้แค่นี้ก่อนน่ะครับ เรื่องราวเริ่มใกล้จะถึงตอนจบแล้วครับ ตอนนี้ผมเจอแพร แพรจะท้องกับอู๋จริงหรือปล่าว ทางออกของผมกับอู๋จะเป็นอย่างไร ผมว่าตอน 6 ครึ่งหลังนี้บอกอะไรเยอะมากเลยว่าชีวิตพวกผมจะเป็นยังไงต่อไป ก็มันถึงเวลาแล้วก็ต้องบอกสิครับ ผมเขียนมาถึงตอนนี้ผมรู้สึกคิดถึงวันที่ผมรู้ความจริงวันนั้นผมพยายามเข้มแข็งให้มากที่สุดและผมก็เข้มเข็งจนถึงทุกวันนี้
ปล.อีก 3 ตอนก็จะจบแล้ว ช่วยติดตามกันหน่อยแล้วกันน่ะครับ อันที่จริงผมก็มีความรักสมัยมัธยมปลายที่น่ารักๆเหมือนกันนะถ้าเป็นไปได้จะเอามาเล่าให้ฟังนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
