รักรั่วๆของ..พรต&รัน
Part 9
(Special Prot) “อูยยย!!..ฟรายรันล่อกูซ้าาา” เช้านี้ไม่เข้าบริษัทฯ ต้องไปสนามบินรับไอ้โต๋กับตะเกียง เครื่องลงสิบเอ็ดโมง กะออกบ้านเก้าโมงครึ่ง
ตื่นมาไม่เห็นหัวไอ้แสบแล้ว ปล่อยผมนอนระบมก้นอยู่คนเดียว กว่าจะได้นอนมันล่อซะตีสาม ฉิบหายฟัดกูอย่างกับหมา
ล่อซะหูหางปลิวกระจาย ไม่รู้หมั่นเขี้ยวอะไรแม่ง ผมรู้อาศัยลูกอ้างที่ดันปิดบังเรื่องของหมวยเล็ก
แม่งเอร้ย! ไม่ลองมาเป็นกู จะให้บอกสาวน้อยที่หลงรัก พี่มีผัวครับน้อง..หรือฟ่ะ!
“เป็นอะไร..นั่งหน้าบูด” นึกถึงเหี้ย มันก็โผล่หัวมา
“มึงจะให้กูยิ้มชวนมอร์นิ่งคิสงั้นดิ พ่องมึง! กูปวดก้นเล่นซะไม่อยากไปไหนแล้วเนี่ยะ” ด่าแม่งเลย
“หึหึ! ตอนกูทำมึงเอาแต่คราง เวลานี้มาโทษกู” ผิดที่กูอีก
“มึงจะให้กูร้องยังไง มึงกระแทกเอากระแทกเอา ฟังไหมกูบอกเบาหน่อย..เบาหน่อย เสือกแทงกูหัวสั่น..ระยำห่า”
“จริงเหร้อ!! กูเห็นมึงร้องอ๊า..ซี๊ดด!! อ้าห์ นึกว่าชอบ อารมณ์กูกำลังเตลิด
ใครใช้มึงสวมชุดกระต่ายแล้วดันเซ็กซี่..ยั่วกูนี่หว่า” อร๊ากกกก!
“พ่อกูมั้ง..บังคับกูสวม สงสัยต่อมวิเคราะห์มึงจะเสื่อม กูว่าให้หมอตรวจท่าจะดี
ถึกอย่างกูใส่เซ็กซี่..สาวพริตตี้คงตกงานกันหมด..เหี้ย!” ตาถั่วฉิบ!
“ฮะฮ่าๆ..ถูก หากกูเป็นผู้บริโภคอ่ะนะ กูรักมึงไม่แปลกที่มองเซ็กซี่”
มันเน้นเสียงทุ้มนุ่ม มีส่งตาวาวหวามให้อีก ไอ้ฉิบหาย..หน้ากูร้อน
“จะไปหรือยัง..หืม” รีบเบี่ยงประเด็น ชีวิตวรพรตสุดหล่อ แพ้สายตาห่ารัน..ตลอดดดด!!!
“หึหึ! ลุกอาบน้ำสิ กูเตรียมโจ๊กร้อนๆ กับปาท่องโก๋ให้แล้ว” มีเอาใจกูอีก
ทำดีไถ่โทษ รู้ทันหรอกน่า..แต่พรตก็ชอบ..คึคึ!!!
“อืม..รอกูอาบน้ำแป๊บ” ค่อยขยับลุกปรับสภาพนิดหน่อย พาตัวเองเข้าห้องน้ำ
ท่ามกลางสายตามองตามไม่ลดละ แม้รู้สึกได้มันมองอยู่ เก๊กหน้านิ่งแทบตาย...กูเขินสาดดด!!!
จะว่าไปก็เร้าใจสุดๆ ลีลาบทรักที่มันประเคนให้ เหมือนเก็บกดมานานจนทะลัก
ทั้งที่ความจริงเพิ่งล่อผมวันก่อน อีท่าไหนถึงคึกยังกับม้าศึก เล่นซะ 3 ยกเต็มแม็ก
จับพลิกคว่ำพลิกหงาย ตะแคงข้าง โก้งโค้ง ขอบเตียงมันยังพาเล่นท่ายาก นึกว่ากูเป็นยิมนาสติกลีลาหรือวะ!
ดีไม่พิเรนทร์ให้กูราวดอฟบวกเกลียวหลังอีกสองรอบ ขืนเป็นแบบนั้นกูทัวร์ยมโลกแน่ โบกมือลาแล้วครับพี่น้อง..
“ไงมึง..รสชาติโอเคไหม” กูเพิ่งตักชิม
“อืม..มึงทำเอง” คนอย่างมันสนใจถาม คงมีที่มา
“ใช่..ทานได้เปล่า” ว่าแล้วเชียว
“หมาไม่แดก” แกล้งแม่งเลย
“เหรอ..แต่เหยี่ยวแดกกูปลื้มสุดใจ” ตายสนิท ไม่น่าปะทะคารมเลย แววตามันวิ้งค์ๆ
ปลดปล่อยความสุขฟุ้งกระจาย พูดอะไรไปหยอดตลอด
“ขับเลกซัสสีขาวไปนะ” เปลี่ยนเรื่อง รถสปอร์ตไม่สะดวก
“กูคิดไว้แล้ว ตอนนี้คงอยู่บนเครื่อง ก่อนหน้ามันส่งเมสเซสมาบอก”
“อืม..เราถึงพอดีเครื่องลง เผื่อเหลือเผื่อขาดคงไม่มาก” กลายเป็นหันเหหัวข้อสนทนา
คุยเรื่องไปรับไอ้โต๋กับตะเกียงแทน ยอมรับว่าดีใจสุดๆ จะได้เห็นหน้ามิตรเก่าเพื่อนรัก ถึงต้นปีเราจะรวมตัวกันครบทุกคน
เพื่อทำบุญให้ไอ้แทค วีรบุรุษผู้เสียสละชีพน่ายกย่อง แต่ไม่เหมือนการเจอกันนอกรอบแบบนี้ หาโอกาสลำบาก
แต่ละคนมีภาระแถมอยู่ไกลกันด้วย
“ไอ้บอมย์จบด๊อกฯ ปีนี้สิ” นึกถึงไอ้ยักษ์หล่อไปต่อด็อกเตอร์ดีกรีเมืองนอก หนีลูกสาวคู่ค้าทางธุรกิจแล้วแอบขำ
“อืม..ปลายปีคงกลับ มันตั้งใจไปอยู่เชียงใหม่ วางแผนบริหารที่นั้น”
“มันกะหนีอีกเหรอวะ” อดถามไม่ได้ ไม่ชอบก็ไม่จำเป็นต้องไปสนใจ อย่างว่าอีกฝ่ายมีศักดิ์ฐานะเพื่อนสนิท
พ่อแม่เสียด้วย คบหารุ่นพ่อรุ่นแม่แถมลูกสาวก็รุกไล่ไอ้บอมย์หนักหนาสาหัส คาสโนวาตัวพ่ออย่างมันถึงได้ใช้วิธีหลบเอาดื้อๆ
“คนมันไม่รัก..ยากจะฝืน” ไอ้กุนซือพูดได้น่าคิด
“มึงว่ามันจะมีคู่ไหมวะ กูเห็นควงไม่ซ้ำหน้า..ใช้ชีวิตคุ้มฉิบหาย”
“มันเจอคนที่ใช่..คงหยุด” เพื่อนซี้ปึ๊กวิเคราะห์ให้ฟัง
“กูอยากรู้ชะมัด หน้าตาเพื่อนสะใภ้เราจะเป็นยังไง นิสัยแบบไหนถึงเอาไอ้บอมย์มันอยู่” ผมคิดแบบนี้จริงๆ
ไอ้นี่ไม่ข้องแวะชาย เกย์ ตุ๊ด แต๋ว ฟันหญิงล้วนๆ เรื่องรักเพศเดียวกันมองไม่เห็นทาง พยายามนึกนิสัยผู้หญิงประเภทไหน
ไอ้บอมย์มันถึงหยุดที่เธอ ที่ผ่านมามันควงหลากสไตล์ ที่แน่ๆ สวยขั้นเทพ ไม่ยักลงหลักปักหมุดกับใครเป็นพิเศษสักราย
“ไม่แน่..ตกม้าตายได้เมียผู้ชายก็ได้..หึหึ!” ห่ารันวิเคราะห์จนผมอึ้ง
“มึงเอาอะไรมาเป็นตรรกะ กูไม่เห็นมันมีวี่แวว” มันเพื่อนกลุ่มเดียวกัน ถึงผมจะสนิท
ไม่เท่าไอ้สิงห์เทพ รายนี้เพื่อนฝูงใช้เป็นที่ปรึกษาประจำตัวแทบทั้งนั้น
“มันเคยมีใจให้ตะเกียง ยอมมีมูลว่าลึกๆ ก็มองผู้ชายอยู่เหมือนกัน
โดยเฉพาะผู้ชายหน้าสวยไร้ที่ติ” อืม..ฟังดูมีเหตุผล
“กูสงสัยอยู่ดี พวกเกย์ ตุ๊ด กะเทยหน้าหวานให้ท่ามันเกลื่อน ไม่เห็นมันล่อซักราย”
เรื่องจริง สมัยเรียนป.ตรี ในไทย ผม ไอ้รัน ไอ้ยักษ์บอมย์อยู่มหา’ลัยเดียวกัน มันเรียนการท่องเที่ยว
ชื่อกระฉ่อนระเบิดเถิดเทิง ครั้งหนึ่งถึงกับมีเรื่องเกือบโดนรุมตีน จังหวะผมกับไอ้รันไปสมทบประสบเหตุโดยบังเอิญ
แค่เหตุการณ์นี้ชี้ชัด ไอ้บอมย์ใช้หำคุ้มจริงๆ สำรวจตัวเองไม่คุ้มเลยวุ้ย! ตั้งแต่มีไอ้รันเป็นคนรัก
หำวรพรตก็หมดสิทธิ์กล้ำกรายผู้ใด นอกจากมือกับปากไอ้ห่ารันคนเดียว..
“คิดอะไรมึง” ไอ้รันทัก คงเห็นผมพูดค้างไว้แล้วเข้าสู่โหมดล่องลอย
“เรื่อยเปื่อยไร้สาระ ไปเถอะ..เผื่อรถติด” ตัดบทชวนมันไปรับไอ้โต๋กับตะเกียง มันพยักหน้ารับ
เราพากันเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถ ปล่อยที่เหลือให้แม่บ้านทำความสะอาด เห็นหลังแวบๆ รดน้ำต้นไม้อยู่
“มึงจองร้านเดิมหรือเปล่าคืนนี้” ผมถาม ไอ้รันขับ ขอนั่งสบายๆ ให้ขับรถพอดีตูดคงระบมหนักกว่าเก่า
“อืม..สมศรีจองเรียบร้อยแล้ว” เลขาร่างท้วมของมันจัดการ
“รับเสร็จพากลับบ้านเลยเปล่า” ยังไม่ได้แพลนโปรแกรมไว้
“ถามมันก่อน จะแวะไหนไหม” เออ..ยกหน้าที่ให้พวกมันตัดสินใจ
เรามาถึงสนามบินพอดีเครื่องลง ยืนรอไม่ถึงสิบนาที ร่างคุ้นตาสวยบาดจิต
ยิ่งไว้ผมยาวแทบไม่ต้องคิด คนเข้าใจผิดผู้หญิงสวยชัวร์
ตะเกียงเดินตีคู่ไอ้หล่อชนิดอยากทึ้งหนังหน้ามันฉิบ ไม่มีไอ้โต๋ผมครองแชมป์หล่อตลอดกาลแน่
มันลากกระเป๋า ไอ้รันส่งยิ้มโชว์เขี้ยวให้ ผมโบกมือให้ตะเกียง ทั้งคู่เดินตรงมาที่พวกเรา ตะเกียงโผเข้าโอบผม
จำต้องย่อตัวต่ำให้คนสวยพันธุ์เตี้ยกอดถนัด
“ดีใจมากครับ น้องเลิฟสุดรักของพี่พรต” ผมหัวเราะร่า
หลังรอยยิ้มหวานบาดใจจากคนหน้าสวยซึ้ง ลูกตาโตดูระยิบระยับ
“ดีใจเช่นกัน ที่เจอพี่พรต” ปากหวาน ชำเลืองเพื่อนซี้มีโอบไหล่อย่างอบอุ่น
จังหวะผละจากตะเกียงก็ต้องไปโอบไอ้โต๋ด้วย ตะเกียงเปลี่ยนไปทักทายกอดไอ้รันบ้าง
เราทำจนชิน แรกๆ ไอ้โต๋ยอมที่ไหน หวงเมียอย่างกับไข่ในหำ ดันแพ้ลูกอ้อนตะเกียง
เมียมันเป็นฝ่ายพุ่งเข้ามาสวมกอดผมก่อน เลยกลายเป็นวัฒนธรรมทักทายกันนับแต่นั้น
“กูไม่ถามว่ามึงเดินทางเหนื่อยไหม นั่งเครื่องชั่วโมงเดียว
เอาเป็นว่าไปไหนก่อนหรือเปล่า” ไอ้รันพูดกับไอ้หล่อเทพ
“ไม่ล่ะ..แล้วแต่มึง เที่ยงแล้วหาอะไรกินดีกว่า” ไอ้โต๋ยังมาดนิ่ง
“สุขุมคัมภีระรูป..เหมือนเดิมนะมึง” อดแซวไม่ได้
“คัมภีรภาพ..แม่งรั่ว” มันย้อนทันควัน
“รูปกับภาพต่างตรงไหน กูเหมาเป็นรูปลักษณ์เห็นชัดกว่า”
ผมเถียง ไม่ใช่ไม่รู้ว่าเขาใช้คำภีรภาพ แต่มันไม่เข้ากันนี่หว่า
“เออ..สิบห้าปีมึงยังรั่วเหมือนเดิม” ทำไมพวกมันชอบคิดว่าผมรั่ววะ..
แค่กูคิดต่างไม่ได้รั่วสักหน่อย ออกจะฉลาดหลักแหลม
“กูไม่คุยกับมึงล่ะไอ้เข้ม ไปกันตะเกียงกินแหนมเนืองเจ้าอร่อยร้านโปรดของตะเกียงดีกว่า”
ว่าแล้วล๊อคคอขาว กลิ่นดอกไม้พาสดชื่นโล่งปอด กลิ่นประจำตัวคนสวยซึ่งใครต่อใครพากันลุ่มหลง
บางคนสละชีวิตเพื่อตะเกียงคนนี้มาแล้วด้วยซ้ำ
“เห้ย!..ไม่ต้องกอดขนาดนั้นห่าพรต” ไอ้ขี้หวงตั้งท่าจะจับเราแยก
แต่คนสวยตัวหอมในอ้อมแขนผม กลับรวบกอดเอวผมคืน แถมมียักคิ้วล้อเลียนสารมีสุดหล่อขี้เก๊กอีกต่างหาก
“อย่านะพี่โต๋ นี่พี่ชายตะเกียง..หวงไม่เข้าท่า” ไอ้หล่อได้แต่หุบปากหน้าหล่อเรียบสนิทหลังสุดที่รักยืนกราน
ไอ้รันตบไหล่มันแปะๆ สองหนุ่มเพื่อนซี้ก็คุยสารทุกข์สุกดิบตามอัธยาศัย ระหว่างพากันตรงมาที่ลานจอด
เพื่อไปร้านแหนมเนือง กินอาหารญวณของโปรดตะเกียงเค้า
ไอ้รันขับไอ้โต๋นั่งคู่ ผมกับตะเกียงเหมาเบาะหลัง เราคุยสนุกสนานฟังตะเกียงเล่าเกี่ยวกับไร่
ที่ลงลุยเก็บผลไม้เป็นที่เฮฮา ได้ความรู้ไม่น้อย ส่วนไอ้สองหล่อด้านหน้าก็คุยกัน ถามถึงเพื่อนฝูงเก่าๆ
ที่ติดต่อทางเมลล์ ทั้งโทนี่ ไอ้กาน ไอ้บอมย์ ไอ้วิน ไอ้ตาร์ ไอ้ชัด ไอ้หน่อง สลับคุยอย่างออกรส
ช่างมีความสุขอิ่มใจมากๆ ไม่รู้สิสำหรับผม ตะเกียงเป็นน้องรักผจญวิบากกรรมร่วมกัน
ฝ่าความเป็นความตายตอนศึกกรองกุมภ์ครั้งนั้น ผมกับน้องกลายเป็นคู่หูกันไปเลย ไม่มีน้องตอนอยู่ป่า
นึกสภาพไม่ออกผมจะกินนอนอีท่าไหน จะรอดออกมาครบสามสิบสองหรือเปล่ายังไม่แน่ใจด้วยซ้ำ
“มึงจะแวะเข้าบ้านไหม” ไอ้รันถามไอ้โต๋
“ไม่ว่ะ! พ่อแม่กูเที่ยวต่างประเทศไม่มีใครอยู่ พี่เต้ดูงานต่างจังหวัดพาครอบครัวไปด้วย” สรุปบ้านมันไม่มีใคร
“ไม่แวะบ้านมึง แต่บ้านพ่อแม่กูมึงต้องแวะนะโต๋” ผมแทรก
“อืม..แวะสิวะ ทั้งพ่อแม่มึงพ่อแม่ไอ้รันด้วย มีเวลา 2 วันพวกกูต้องบินไปสวีเดนวันมะรืน
ไว้มายาวกว่านี้ค่อยทักทายพ่อแม่พวกที่เหลือ เพิ่งรู้กูมีพ่อแม่เยอะฉิบ” ไอ้หล่อมันบ่น
“พูดถึงเรื่องนี้ พ่อแม่ไอ้แทคเป็นไงบ้าง สบายดีไหม” ผมถาม
“สบายดี ชอบอากาศเชียงรายสุดๆ เช้าเดินออกกำลังกายสวนส้ม มีพ่อแม่ผมเป็นเพื่อนคุยไม่เหงาหรอก
แถมหลานๆ ลูกพี่ชายกับน้องสาวอีก กำลังซนขนาดนั้น ปู่ย่าพวกท่านเลยไม่ว่าง ฮะฮ่าๆๆ” ตะเกียงสาธยาย
หัวเราะน่ารักชะมัด อดเอามือหยิกแก้มใสเนียนละเอียดอย่างหมั่นเขี้ยว กลับจากนอกตะเกียงก็รับพ่อแม่ไอ้แทค
ไปดูแล ในฐานะลูกชายคนหนึ่ง ทำหน้าที่แทนไอ้แทคไม่ขาดตกบกพร่อง
“เห้ย! ห่าพรตแต๊ะอั๋งแฟนกู” เหี้ยโต๋เสือกเห็นอีก
“โด่! ไอ้ขี้หวง น้องมันน่ารักกูหมั่นเขี้ยว” ผมเถียง
“คิกคิก! เอาน่าพี่โต๋ พี่พรตไม่อะไรหรอก ไว้ยุ่มย่ามนักตะเกียงจี้จุดชาเองแหละ” อรึ้ยยยย!! น่ากลัวฉิบ ผัวเมียคู่นี้
“เออ!..ทำขู่ พอกันเลยผัวเมียโหด” ผมตั้งฉายาให้มันเอง
“ครับผม..คู่รักสนามรบ” กรรม! ย้อนอีก ตะเกียงชักน่าหมั่นไส้ล่ะ ฉายานี้ผมได้ตอนคบกับไอ้รันกีฬาสี
เพราะพนันกันเลยเสร็จมัน ดันมาเจอสงครามกรองกุมภ์อีก เลยกลายเป็นคู่รักสนามรบเรียบร้อย
“โห! คาราบาวปะทะพงษ์สิทธิ์ คอนเสิร์ตน่าสนใจอ่ะ” ตะเกียงชี้ป้ายโฆษณาเด่นหรา
ระหว่างรถวิ่งอยู่บนทางด่วนลอยฟ้าบางนา
“พี่ว่าอย่าไปดีที่สุด” ผมบอกด้วยความหวังดี
“อ้าว! ทำไมพี่พรต คอนเสิร์ตเพื่อชีวิตระดับตำนานหาดูไม่ง่าย พี่ก็ชอบแนวนี้ไม่ใช่”
น้องค้านอย่างมีเหตุผล อาศัยเพื่อชีวิตที่พวกเราปลื้ม
“ชอบส่วนชอบ แต่ให้ไปเสี่ยงดูคอนเสิร์ตพี่ว่าตะเกียงไม่ต้องคิดเลย จากประสบการณ์ตีกันทุกงาน
ลองสองตำนานนี้ขึ้นเวทีร่วมกันเมื่อไหร่ คนดูยกพวกตะลุมบอนบาดเจ็บล้มตายระนาว ออกข่าวประจำ
อย่าหาเรื่องปวดหัววิ่งหนีปืนเลยดีกว่า”
“เออนั่นดิ ตีกันจริงด้วย เมื่อไม่นานมานี้ก็หน เห็นว่างานนี้มีตายโดนปืนจังๆ
เป็นพวกไม่รู้อิโหน่อิเหน่ คนมาดูปกติดับชีวิตหน้าตาเฉย สรุปทำไมพวกมันต้องทำแบบนี้ด้วยเนอะ”
“วัยรุ่นไร้หัวคิด เขม่นนิดหน่อยก็หาเรื่องชกต่อย” ไอ้รันเปรย มันพูดก็มีส่วนถูก แต่ไม่ครบประเด็น
“หลายคอนเสิร์ตผ่านด้วยดี แค่อย่าให้แฟนเพลงพงษ์สิทธิ์กับพี่แอ๊ดคาราบาวเจอกันเป็นพอ
เว้นแต่แฟนเพลงสองกลุ่มเจอกันได้เรื่อง” ผมเสริม
“ทำไมวะ..แฟนเพลงไม่ถูกกันหรือไง ปูพงษ์สิทธิ์กับพี่แอ๊ดออกจะสนิทกันส่วนตัว
ขึ้นคอนเสิร์ตร่วมกันสิดูยิ่งใหญ่” ไอ้โต๋นานครั้งมันจะออกความคิดเห็นเกี่ยวกับสังคมแบบนี้สักที
“มึงเข้าใจถูกแหละ แฟนเพลงสองกลุ่มไม่กินเส้นกันล่ะ” ผมเฉลย
“ข่าวนี้มีมูลเหตุจากแหล่งไหน มึงมั่วเปล่าพรต” ไอ้รันถาม
“ไม่มั่ว..ข่าวกรอง” ผมยืนยัน
“กรองจากแหล่งไหนวะ” ไอ้โต๋ย้ำ
“เออน่า..เชื่อถือได้ ที่ไหนก็ช่างแต่มูลเหตุดูน่าเชื่อถือ” ผมยังยืนยันหนักแน่น ก็มันสมควรมีเรื่องจริงๆ
“สาเหตุอะไรทำไมแฟนเพลงสองคนนี้ไม่ถูกกัน” ตะเกียงถามอย่างสงสัยในคำตอบ
“มาจากเพลงพวกเขาสองคน” ผมเริ่มชี้แจง
“เพลง..เกี่ยวอะไรเพลง ออกจะเพื่อชีวิตเหมือนกัน ไม่ได้แหวกแนวหรือทับเส้นกันสักหน่อย”
ตะเกียงคนสวยยังคงสงสัยเต็มพิกัด ไอ้โต๋หน้าหล่อถึงจะนิ่ง แต่ตาคมสบผมในกระจกส่องหลัง
รู้มันสนใจฟังพอกัน ส่วนไอ้รันสุดเลิฟแอบหูกระดิกอยู่แน่ๆ
“เนื้อหาเพลงของพวกเขามันงัดกัน แฟนเพลงพี่แอ๊ดตีความเจตนาของปูพงษ์สิทธิ์ ต้องการดิสเครดิตพี่แอ๊ด
เลยแต่งท่อนฮุกมากัดเพลงพี่แอ๊ด จึงเป็นที่มาของเรื่องราวทะเลาะวิวาทของแฟนเพลงตลอด”
ผมพยายามอธิบายถึงแหล่งที่มาที่ไปของปัญหา
“เพลงอะไร เนื้อหาอะไรทำไมพวกกูไม่รู้เรื่อง..มึงมั่วเปล่าพรต”
“โด่ รัน! มึงรู้อะไร ของแบบนี้บางครั้งต้องวินิจวิเคราะห์ปัญหา” ผมบอกไอ้คุณรันที่เบรกผมหมาดๆ
“สรุป..เนื้อเพลงอะไร” ไอ้โต๋ตัดบท
“ก็เพลงราชาเงินผ่อนของพี่แอ๊ดคาราบาว กับเพลงไถ่เธอคืนมาของปูพงษ์สิทธิ์ดิสเครดิตกันเห็นๆ
จนเพลงแฟนสองกลุ่มก่อหวอดตลอดมา”
“ท่อนฮุก..ตะเกียงงงอ่ะ” คนสวยทำหน้างงได้น่ารักอีกแหละ อรึ้ย! แม่งไม่ติดไอ้โต๋ขอกดจมูกหอมแก้มสักฟอดดด!!!
“ราชาเงินผ่อนร้องท่อนฮุก ‘ทีวีตู้เย็นจำเป็นต้องใช้ ความสุขเล็กน้อยพี่จะถอยวีดีโอ
มาฉายดูหนังโป๊ที่กลาดเกลื่อนเมืองไทย’ พอจำได้ไหมหืม” ผมถาม แต่ละคนผงกหัว
เพลงนี้ออกจะชินหู ใครไม่รู้เชยบรรลัย
“แล้วยังไง เกี่ยวอะไรกับไถ่เธอคืนมาของปูพงษ์สิทธิ์” ไอ้โต๋เร่ง
“ปูพงษ์สิทธิ์ร้องท่อนฮุกว่า ‘ถึงไม่มีทีวีตู้เย็น ก็ไม่เห็นเป็นไร ทิ้งความเชื่อค่านิยม ของคนเก่าล้าสมัย’
เห็นยังขัดกันสุดๆ แฟนเพลงพี่แอ๊ดเข้าใจว่าปูพงษ์สิทธิ์ตั้งใจปีนเกลียวพี่แอ๊ด ส่วนแฟนเพลงพี่แอ๊ดไม่ยอมเช่นกัน
จึงเปิดศึกสองสังเวียน สาเหตุเพราะทีวีตู้เย็น” สรุปเรื่องราวที่มาเรียบร้อย ทำไมหน้าแต่ละคนถึงได้อึ้งกิมกี่
เหมือนเห็นผีกันอย่างพร้อมเพรียง กูพูดผิดตรงไหน
“มึงไปเอาข้อมูลมาจากไหน..พรต” ไอ้รันเสียงเข้มก่อนใคร
“กูคิดได้เอง..หรือพวกมึงจะเถียงว่าไม่จริง” และแล้วผมก็โดนสหะฝ่ามือ
เบิดกะโหลกอย่างไม่นัดหมาย พร้อมกับตอกย้ำตัวตนผมอีก
“ผั๊วะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!..ไอ้รั่ววววว!!!” กรรม! ไม่ต้องประสานเสียงขนาดนั้นหรอก
กูไม่ได้ก่ออาชญากรรมสักหน่อย แค่ทฤษฏีกูมีความน่าจะเป็นไปได้ ไม่งั้นพวกแม่งจะยกพวกตีกันเหรอ...อร๊ากกกก!!!!
“ฮะฮ่าๆๆ..เมียมึงรั่วบรรลัย ตลอดศกจริงๆ..ฮะฮ่าๆๆ” แล้วพวกแม่งก็พร้อมใจกันหัวเราะเป็นที่ครื้นเครง
ปล่อยผมหน้ามึน..กูงง? รั่วที่ไหนฟ่ะ! ออกจะมีเหตุมีผล..ฟรายยยย!! ไอ้พวกเส้นตื้น..เอร้ยยย!!!
เรื่องเสื้อ ตกลงสรุปสกรีนสัญลักษ์เหยี่ยวกับสิงห์นะคะ
ขอบคุณมากๆ ที่ร่วมแสดงความคิดเห็น
Luk.
หัวข้อ: @@@โดย Luk {รักรั่วๆของ..พรต & รัน}มีแฟนคลับทำสารบัญให้ที่หน้า 44 ง่ายแก่การอ่าน (อ่าน 297647 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก