รักรั่วๆของ..พรต&รัน
Part 10
(Special Prot) หลังโดนเบิดกบาล ผมอาศัยอาหารสุขภาพอุดมด้วยผักหลายชนิด
พืชสมุนไพรพื้นบ้านล้วนมีประโยชน์ ทานกับแหนมเนืองบำรุงสมอง ของโปรดตะเกียงเขาล่ะ
สั่งปอเปี๊ยะสด กุ้งพันอ้อย ฯลฯ ออร์เดอร์ตะเกียงล้วน เสิร์ฟเต็มโต๊ะลานตาไปหมด แดกซะพุงกาง..
น่าแปลกตะเกียงกินพริกขี้หนูสดได้หน้าตาย กินเผ็ดเก่งเมื่อไหร่วะ! ได้คำตอบจากเจ้าตัว
เริ่มกินมาสองเดือน จู่ๆ อยากกินเผ็ด ผมวิเคราะห์เป็นการส่วนตัว ‘ตะเกียงมีแววจะท้อง’ เผลอหลุดปากปุ๊บ!
โดนถีบใต้โต๊ะรุมประชาทัณฑ์ พูดห่าไรพวกมันลงความเห็น ‘ผมรั่ว’ กรรมของวรพรตวุ้ย!
ออกจากร้าน พาไอ้โต๋กับตะเกียงไปไหว้พ่อแม่ คุณนายเจอตะเกียงลูบหัวลูบหลังดั่งลูกรัก
หลงตะเกียงไม่ต่างบ้านอื่น ยอมรับน้องมันน่ารักจนใครอดเอ็นดูไม่ได้
พ่อถามถึงบรรดาพ่อแม่ไอ้โต๋กับตะเกียง ชื่นชมธุรกิจส่งออกของมันอย่างถูกคอ
ไอ้นี่พออยู่กับผู้ใหญ่ความคิดความอ่านบวกมาดนิ่งหน้าหล่อทำให้มันดูดีมีภาษี เห็นแล้วอยากถลกหนังหน้าชะมัด
พวกผู้ใหญ่พากันพูด มันคือคนรุ่นใหม่หาตัวเปรียบยากซะงั้น..จิ๊!
อยู่คุยกับพวกท่านไม่นาน ผมกับไอ้รันจำต้องแวะเข้าบริษัท ไอ้โต๋กับตะเกียงเลยติดรถมาด้วยอย่างช่วยไม่ได้
คุณสมศรีโทรบอกน้องพลัสหน้ามลคนหน้าใส กับอาร์ตตัวแม่รอปรึกษาเรื่องงาน มีความจำเป็นต้องสรุปในวันนี้
เธอจะได้แพลนตัวเอง ไอ้รันเห็นเวลามีไม่ถึงอาทิตย์ กังวลงานเสร็จไม่ทันไปญี่ปุ่น เลยรับปากแวะเข้าไปคุยด้วย
เป็นที่มาให้พวกเราสี่คนโผล่หัวมาอยู่บริษัท ในห้องทำงานมันอย่างไม่มีทางเลี่ยง
“เชิญ..คุณคิม” หลังแนะนำตัว ไอ้รันเปิดโอกาสให้นักเพ้นท์คนเก่งพูดทันที..เพื่อไม่ให้เสียเวลา
“งานไม่มีปัญหาฉันรับทำ ประเด็นกลัวไม่มีสมาธิหากต้องเพ้นท์ที่นี่ นอกเสียจากคุณมีห้องส่วนตัวให้
ไม่เกิน 3 วัน ฉันส่งมอบงานได้ งานชิ้นนี้ความยากต้องระวังเป็นพิเศษ งานจิวเวลรี่รายละเอียดมาก
อีกอย่างขนาดไม่ใหญ่ใช้พื้นที่บังคับ จำเป็นต้องมีเวลาทำพอสมควร” เธออธิบาย
“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา ผมให้เลขาจัดห้องให้คุณทำงานได้ ตัดความกังวลได้เลยครับ”
ผมแทรก อำนาจสิทธิ์ขาดยังคงเป็นผมตัดสินใจ เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องรอปรึกษา เราต่างเห็นตรงกันว่าต้องใช้เธอ
“ถ้างั้นพรุ่งนี้ฉันเริ่มงาน ค่าจ้างหนึ่งแสน” ไม่แพง เทียบกับเนื้องานและฝีมือที่ต้องใช้ความสามารถเป็นกรณีพิเศษล่ะก็
“ตกลง..ตามนั้น” เด็กพลัสมองไอ้รันตาเยิ้ม มีชำเลืองไอ้โต๋เป็นระยะ คงอึ้งความหล่อของมันเข้าจังๆ
มองความสัมพันธ์ของตะเกียงกับไอ้หล่อเทพออกแน่ ไอ้โต๋เล่นแขนโอบไหล่คนรักไม่ห่าง แสดงความเป็นเจ้าของขนาดนั้น
พลัสได้แต่หน้านิ่ง ไม่กล้าสำรวจมันมาก สนใจไอ้รันจริงจังซะงั้น หรือกูต้องแสดงความเป็นเจ้าของบ้างวะ!
“เสร็จธุระแล้ว ขอโทษที่ต้องรบกวน” เธอแสดงมารยาทที่ดี ฟังดูเอาแต่ใจไม่น้อย
ไม่ติดง้อฝีมือกันล่ะก็ ผมไม่ข้องเกี่ยวด้วยแน่ พวกติสแตกมีโลกส่วนตัวสูง โดยเฉพาะอาร์ตตัวแม่อย่างเธอเนี่ยะ
“เชิญครับ” ไอ้รันตัดการสนทนา ก่อนทั้งคู่ขอตัวกลับ
แอบเห็นหางตาอาวรณ์ไอ้น้องพลัสมีส่งให้ไอ้รัน เฮ้อ!..แฟนกูแม่งเสน่ห์แรงได้อีก
“หึหึ! ทำท่าไหน เด็กมองตาละห้อย” น้าน! ไอ้โต๋มันยังดูออก
“ไม่ได้ทำสักท่า แตะตัวยังไม่เคย” ไอ้รันกวนตีน..ห่า
“พี่รันคงสเป็กมั้ง คนชอบไม่มีเหตุผลหรอก พี่โต๋ใช่ว่าไม่มี คนงานในไร่ไม่รู้เท่าไหร่
ไม่นับลูกค้าสาวอีกโขยง ยังมีหน้าแหย่พี่รัน” ตะเกียงขายไอ้หล่อเว้ยเฮ้ย!
“แล้วพี่สนใจไหมหืม ว่าแต่พี่ เราเองห่างตาเป็นไม่ได้ หัวงูป้อประจำ”
พอกันทั้งคู่ มึงเล่นหน้าตาเทพขนาดนั้น ไม่มีคนปิ๊งคงประหลาด
“พอเหอะ! กูสรุปพวกมึงหน้าตาดี ย่อมมีชะนี กระซู่ กูปรี
ลิงเผาะเกาะแกะเป็นของธรรมดา ทำใจยอมรับอย่างสงบ..อาเมน”
“อาเมนพ่องมึง” ไอ้รันแหวทันควัน
“กูผิดอะไรวะ” เบรกตลอด..ห่านิ
“มึงเป็นพุทธ อาเมนทำเหี้ย” เหตุผลของมัน
“เหรอ...สมควรสาธุ” ประชดซ้า..
“แล้วมึงใช้ถูกไหม..หืม” มันหน้านิ่งเสียงเรียบ..จ้องผมเขม็ง
“สาธุใช้รับพรโว้ย! นี่กูเป็นคนกล่าว พวกมึงดิสมควรสาธุ..อาเมนถูกต้องแล้ว
บทจบของคนพูด ดีแค่ไหนกูไม่บอก..ลุงเมน” เอาดิ! พูดลุงเมน ป้าเมนมึงค่อยหงุดหงิด..ห่า
“ฮะฮ่าๆ..พี่พรตพูดถูก..ฮะฮ่าๆ” ตะเกียงสุดสวยสนับสนุนเว้ย! ผมยิ้มแก้มแตก ไอ้หล่อโต๋กลั้นขำใหญ่
“ช่ายยย!..พี่ใช้ถูกเนอะ” ผมยิ้มให้น้องอย่างหาพวก
“อืม..ดีไม่บอกลุงเมน..กร๊าก!!!” กรรม! ชมแหม่บๆ อุตส่าห์คิดว่าพวกเดียวกัน..คนสวยร้ายใช่เล่น กัดผมหน้าทะเล้น
“ประสาทแดก โต๋กลับ..สองทุ่มไปดริ๊ง” ไอ้รันตัดบท พยักหน้าชวนเพื่อนเลิฟ
ไอ้หล่อไหล่สั่นกอดเมียลุก เวร!..ว่ากูรั่วตลอด เอ๋?..หรือกูรั่ววะ!
“ห้องมึง กูให้แม่บ้านจัดเรียบร้อย” ผมพามันมาห้องพัก ชั้นเดียวกับห้องผมแหละ แต่คนละฝั่ง
“ขอบใจว่ะ” ไอ้โต๋บอก เมียสุดสวยมันเปิดประตูก้าวเข้าไปก่อน
ผมกับไอ้โต๋ตามไปติดๆ ปล่อยไอ้รันสั่งงานคนใช้ตามลำพัง
“จัดเหมือนเดิม ตะเกียงชอบ” น้องชม ห้องนี้พวกมันมาพักบ่อย เวลาแวะหาพวกผมก็ให้พักห้องนี้
“คืนนี้อย่าทำเสียง..ออดแอดเชียวล่ะ..พี่พรตขอร้อง” อดแซวไม่ได้
“พ่องมึง..เชี้ย” ห่าโต๋ด่าอีก ตะเกียงหน้าแดงเถือก
“ฮะฮ่าๆๆ จะออดจะแอดตามสบาย กูล้อเล่นนน!!” พูดจบเผ่นให้ไว ส้นตีนไอ้โต๋มันกระดิกแล้ว
ก่อนจะโดนมันยันเปรี้ยงเข้าให้ โทษฐานแซวเมียมันให้อาย คนบ้าไรสวยไม่สร่าง..มิน่าห่าโต๋หวงไม่ยอมให้คลาดสายตา
“เป็นเหี้ยไรยิ้มหน้าบาน” ไอ้รันทักหลังผมเดินเข้าห้อง มันกำลังถอดเสื้อเตรียมอาบน้ำ
“กูมีความสุข แหย่ตะเกียงอาย แม่ง!..หน้าแดงเป็นเชอร์รี่เลยมึง น่ารักฉิบหาย คนอะไรไม่มีร่องรอยแก่สักแอะ!
หรือตะเกียงเล่นมนต์ดำรัน” อดนึกไม่ได้ พวกเล่นคุณไสยบ้างครั้งสามารถดูแลตัวเองให้เป็นอมตะได้
ดูอย่างกรองกุมภ์เธอยังสามารถแอ๊บเป็นเด็ก ม. ต้น
“ประสาท..น้องมันไม่ใช่คนเครียด ถึงดูสดใสไม่เปลี่ยน” ความเห็นของกุนซือเทพ
“โด่! กูก็คนอารมณ์ดี ไม่ยักขบเผาะเหมือนสมัยรุ่น” ผมเถียงใจขาด หากไอ้รันมันใช้ตรรกะข้อนี้เป็นตัวตัดสินล่ะก็
“เลิกบ้า..พรต มึงอารมณ์ดีเกินไง หัวเราะจนตีนกาเหยียบหน้า คงสดใสขบเผาะหรอก..ควาย” อ้าว! ด่ากูอีก
“ควายนั่นมึงโว้ย!..จาดง้าว! กาที่ไหนเหยียบหน้าพญาเหยี่ยว กูมีรอยเพราะมึงต่างหาก ล่อกูบ่อยจัด 12 ปี
มึงทำลายสถิติกินเนสบุ๊คแล้วไอ้ห่า หน้ากูมีรอยเพราะกูครางให้มึงกระแทก สภาพหน้าบิดเบี้ยวถึงได้เป็นรอยไง..สัด”
ใส่ไม่ยั้งครับ มันอ้าปากเหวอเจอไม้เด็ดตอกหงายเงิบเข้าจังๆ
“พรต..มึงนี่..แม่ง” พูดแค่นั้น แล้วมันก็ส่ายหัวเดินหนีเข้าห้องน้ำด้วยท่าทางเอือมระอา
แต่ผมกลับปากฉีกยิ้มกว้างทันควัน ถึงขั้นกำมือกระชากเข้าหาตัวแล้วส่งเสียง
“เยส!!!!..” กูสามารถทำไอ้รันแพ้ราบคาบ ทำแต้มวุ้ย! ต้องรีบบันทึก มีไม่มากครั้งที่ผมกำชัยชนะ
ครั้งนี้คือหนึ่งในนั้น..ฮิ้วววว!!..ไอ้รันตายสนิท..ว้าว! วรพรตสามารถมาก...กร๊ากกก!!!
“พวกมึงไปนั่งโต๊ะก่อน เดี๋ยวกูตามไป” ผมบอกหลังพวกเรามาท่องราตรีผับหรูแห่งหนึ่ง
เลขาคนเก่งไอ้รันโทรจองโต๊ะให้เรียบร้อย
“ไปไหน” ไอ้กุนซือถาม
“ไปเยี่ยว” อยากรู้กูก็บอก อั้นตั้งแต่อยู่ในรถ
“อืม” พอได้คำตอบ มันก็พาไอ้โต๋กับตะเกียงไปยังมุมพิเศษ ส่วนผมรีบปลีกตัวมาหาความสบายยัง ‘สุขา’
“อืมมม..สุดยอด” เอาเป็ด! ไอ้เหี้ยข้างๆ ชะโงกดูปิกกะจู้กู..แถมผิวปากหวือ
แล้วพูดออกมาอีก ผมถลึงตาใส่ไอ้ควายที่ไร้มารยาท
“หน้าตาหล่อเว่อร์ ว้าว! ครบเครื่องแบบนี้หาได้ยาก ชื่ออะไรครับ” ถามชื่อผมเฉย
ไม่ได้สำเหนียกว่ากูกำลังหงุดหงิด ผมไม่สนใจตั้งหน้ายิงกระสุนน้ำเบ่งให้เสร็จไวๆ
ค่อยสะบัดหัวเหยี่ยวกูเก็บ อุตส่าห์มือปิดให้พ้นจากสายตาโลมเลียอย่างไร้มารยาทของไอ้เหี้ยหน้าขาว
“ปิดไม่มิด แม่เจ้า! นี่ขนาดไม่ตื่น” มันตามมายืนล้างมือข้างผมอีก
ผมเหล่ตามองอย่างไม่สบอารมณ์บอกโจ่งแจ้ง กูไม่ต้องการเสวนากับมึง
“มากับใครครับ” ยังด้านอีก ผมหันเผชิญหน้าตรงๆ ใช้สายตากวนสุดติ่งให้มัน
ตัวมันเล็กกว่าผม หน้าขาวตาวิ้งค์ๆ บอกให้รู้เกย์สาวหวังให้กูเสียบอะดิ..ระยำ!
“อย่ามองผมแบบนี้สิครับ ตาคมเข้มของคุณทำผมแทบละลายแล้ว” ห่า!..กูทำถึงขนาดนี้ยังต่อยอดอีก
พวกที่เข้ามาใช้พื้นที่ในห้องน้ำเริ่มให้ความสนใจ ชำเลืองเราอย่างสงสัย สาละวนทำธุระส่วนตัวไปด้วย
“ขอเบอร์โทรได้เปล่า ผมเลี้ยงเหล้าเอาไหม” อวดรวยอีก มาถึงขั้นนี้คงต้องใช้ไม้ตาย
หลังทำสีหน้าแววตาแล้วมันไม่รู้สึก ว่าผมรังเกียจนิสัยตั้งแต่แรกที่แอบดูปิกกะจู้ผมแล้ว
“ต๊ายยย!! อีดอก มึงจะขอเบอร์กูทำเหี้ยอะไร กูไม่นิยมตีฉิ่งดนตรีไทยกับมึงนะอีนี่
กูชอบแมนๆ แต๋วอย่างมึงกูไม่เอา จะใช้ของปลอมสองหัวทอยตูดกันเล่นเหรอ..อีสัด!”
จากนั้นผมก็สะบัดหน้าค้อนควับ เดินบิดตูดจากมา ท่ามกลางลูกตาถลนอ้าปากพะงาบๆ ของมันแหละ
เสียงหัวเราะฮากระจายของผู้ร่วมอยู่ในเหตุการณ์ดังตามหลังให้ได้ยิน
เกย์ระยำ เสียสถาบันเพราะคนประเภทมัน เกย์ที่ดีพลอยเสียชื่อ บังอาจทำให้กูอัญเชิญผีแต๋วสิงร่าง
ฉิบหาย! ไม่เล่นไม้นี้คงตอแยไม่เลิก..อร๊ากกกก!! กูทำไปได้ไง อยากอ้วกตัวเองชะมัด ทำไปแล้วถึงคิดได้
ไอ้สนุกก็โอเคอยู่หรอก ที่เห็นอาการมันเหมือนร่วมรายการขนหัวลุกยามดึกจังๆ ชนิดช็อคตาแตกไปเรียบร้อย
ขืนไอ้รันรู้เอาหน้าไปมุดไว้ไหน เรื่องนี้ต้องเก็บงำเป็นความลับสุดชีวิต เสียหายหมดวรพรต..อร๊ากกกก!!
กลับมาถึงโต๊ะ ทำไมคนมันนั่งเต็มเลยว่ะ หรือกูมาผิดจุด ไม่น่าใช่โต๊ะนี้ที่เราจองนี่หว่า
เข้าไปใกล้ๆ ถึงกับอึ้งตาค้าง
“ไอ้..ไอ้..ไอ้เหี้ย..เห็บหมา” ผมชี้นิ้วกราด ด่ารวดเดียว
“ฮะฮ่าๆๆ..เซอร์ไพรส์..ไอ้รั่ว” ประสานเสียงพร้อมเพรียงกันเลย
“พ่องมึง..เล่นเหี้ยไร ไหนบอกไม่ว่างวะ ไอ้นั่นติดธุระ ไอ้นี่มาไม่ได้ พวกมึงรวมหัวกันหลอกกูใช่ไหม”
แม่ง! เซอร์ไพรส์มันอีกเรื่อง กำลังโมโห ผมเป็นคนติดต่อพวกมัน กะเซอร์ไพรส์ไอ้โต๋ ตะเกียง รวมไอ้รันด้วย
ปฏิบัติการลับนี้ ไม่ได้แพร่งพรายให้มันรู้..ให้ตาย
ไอ้โต๋ยืนยันเลื่อนวัน ผมคอนเฟิร์มพวกมันไม่มีใครรับปากสักคน ต่างอ้างกะทันหันมาไม่ได้
ไอ้วิน ไอ้ต้าร์ยังไม่เท่าไหร่เพราะเคยรับปากว่าจะมาในรอบแรก แต่ไอ้หน่อง ไอ้ชัดโผล่หัวมายังไง
ยังมีไอ้บอมย์ ไอ้โทนี่ ไอ้กาน...ควายเอร้ยย!!! พวกเหี้ยเล่นอะไรกันเนี่ยะ
“หึหึ! มึงถามผัวมึงเอง เรื่องนี้พวกกูไม่เกี่ยว ไอ้รันคนเดียวล้วนๆ ไปเคลียร์กันเอง..พรต”
ไอ้วินโบกมือให้เหยงๆ ผมหันไปหาต้นเรื่องทันควัน ไอ้ฉิบหาย..นั่งหน้าหล่อไม่รู้ร้อนรู้หนาว
มองผมมีเลิกคิ้วข้างเดียวให้อีก ประมาณว่า..มึงมีปัญหาป่ะ!
“ทำไมมึงไม่บอกกู..หา” อยากจะบีบคอมันชะมัด
“บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ มึงชอบเซอร์ไพรส์ไม่ใช่..หืม” ฟังมันย้อน
“พ่องมึง..กูกะเซอร์ไพรสไอ้โต๋ ตะเกียง ไม่ใช่ตัวเอง” ผมโวยครับ
“ทุกคนลงความเห็น เซอร์ไพรส์ไอ้โต๋ไม่เร้าใจเท่ามึง..โทษกูไม่ได้ว่ะ” โห!..มึงผัวกูจริงป่ะ
ลอยหน้าลอยตากวนตีนได้หน้าถีบฉิบหาย
“ไอ้รัน..มึงนะมึง รวมหัวพวกมันแกล้งกู..สัด” ผมหัวฟัดหัวเหวี่ยงหลังพวกเหี้ยแต่ละคนหัวเราะไหล่สั่น
กูเป็นโจ๊กให้พวกมึงแกล้งซะสนุกสุนทรีกันพร้อมหน้า
“เอาน่า..มึงหงุดหงิดทำไม พวกกูมาพร้อมหน้า หาได้ไม่ง่ายนะที่มารวมตัวกันแบบนี้
กูหาตัวเครื่องบินให้วุ่นเชียว” ไอ้บอมย์ยักษ์รีบออกตัว
“กูโมโหโว้ย! พวกมึงมันหมา..” กูพาลแหละ
“อ้าว! ระยำแล้ว กูสิงห์เหอะ..ก๊วนเก่ามึงเหยี่ยวไม่ใช่ ไอ้วิน ไอ้ต้าร์ ลูกพี่มึงลดระดับเป็นหมาแล้ว”
ไอ้บอมย์ระยำ หันไปพยักเพยิดใส่ไอ้วิน ไอ้ต้าร์ แต่ละคนหัวเราะท้องแข็ง
“ห่าพรต..กูเหยี่ยว หรือมึงคิดตั้งแก๊งใหม่เป็นหมา กูขอบายคนแรก หาพลพรรคใหม่เหอะ
พวกมึงล่ะเอากับมันไหม ไอ้ชัด ไอ้หน่อง” ไอ้เหี้ยต้าร์ ไอ้เพื่อนระยำ
“บรื๋อออ!!! กูไม่เอาวะ ฮะฮ่าๆๆ” แล้วพวกแม่งก็พร้อมใจกันส่ายหัวพรืด! ก่อนพากันหัวเราะประสานเสียง
ปิดท้ายเป็นที่ครื้นเคร้ง..เออพวกมึงสนุกที่ได้แกล้งกู บัญชีนี้กูขอบันทึกไว้ก่อน ไอ้รันมึงนะมึง ผัวเฮงซวย! หลอกกูหน้าตาย
อารมณ์ดีใจที่ได้แต้มมันตอนหัวค่ำ หายเป็นปลิดทิ้งหลังโดนมันทำแต้มทิ้งโด่งไม่เห็นฝุ่น เจตนากูติดต่อพวกมึง
เซอร์ไพรส์ไอ้โต๋กับตะเกียง ไม่คิดไม่ฝันไอ้บอมย์ ไอ้โทนี่ ไอ้กาน ยังอุตส่าห์บินมากันได้ มันเกินไปแล้ว เกินไปแล้วพวกมึง
กูไม่ไหวจะทน ขอเตะแม่งให้หายแค้นคนละทีสองที ว่าแล้วผมก็กระโจนเข้าหาไอ้รันคนแรก ก่อนคนที่เหลือจะแตกฮือ..
ลุกกันกระจาย เผ่นกันคนละมุม พาคนโต๊ะใกล้ๆ แตกตื่นตามระเบียบ คิดว่ากลุ่มเรามีเรื่องชกต่อยเป็นที่เรียบร้อย
หารู้ไม่ พวกเราเพื่อนรัก เพื่อนตายกันต่างหาก..ฮ่าๆๆๆ
มาลงตอนใหม่ให้แล้วค่ะ
จะแจ้งว่าหนังสือรีปริ้น ทุกเรื่องปิดโอนวันนี้แล้วนะคะ
ต้องแจ้งยอดกับโรงพิมพ์แล้วพรุ่งนี้
ใครที่ยังไม่ได้โอน ติดตามข่าวด่วนนะคะ
สั่งพิมพ์แล้วโอนตามทีหลังไม่ทันอ่ะ คนเขียนพิมพ์ตามยอดโอนเด้อ
ขอบคุณมากมายกับทุกกำลังใจที่ติดตามผลงานกันมาตลอด
เรื่องนี้คงเลยไกลไปเดือนมิถุนา ส่วนแบบเสื้อกำลังอยู่ระหว่างดำเนินการ
ตั้งใจมีไว้ให้หนังสือชุดนี้เป็นกรณีพิเศษ จำนวนจำกัดด้วยอ่ะสิ
ทำมากไม่มีทุน 5555
ใครสนใจหนังสือพร้อมบ๊อกเซท หยอดกระปุกเนิ่นๆ ราคาไม่สูงมากเท่าไหร่หรอกค่ะ
อีกเกือบเดือนครึ่ง คงทันเนอะ 555Luk.
หัวข้อ: @@@โดย Luk {รักรั่วๆของ..พรต & รัน}มีแฟนคลับทำสารบัญให้ที่หน้า 44 ง่ายแก่การอ่าน (อ่าน 316909 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก