รักรั่วๆของ..พรต&รัน
Part 11
(Special Prot) หลังสงครามขนาดย่อมยุติ เพื่อลดความแตกตื่นไม่ให้นักเที่ยวตกใจ
คิดว่ามีเรื่องชกต่อยจริงๆ บรรยากาศกลับสู่ปกติ เข้าสู่กระบวนการกระดกแก้วชน เนื่องในโอกาสรวมหัวกันพร้อมหน้า
นึกถึงวันคืนเก่าๆ ที่พวกเราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาสมัยตอนเรียน ม.ปลาย
“โต๋..ให้ตะเกียงดื่มสิว้า!!” ผมท้วงไอ้หล่อเทพ มันให้ตะเกียงแดกโค้ก
“ขนมคบเคี้ยวกับโค้ก..โอเคแล้วน่า” น้าน! ฟังมัน
“เฮ้ย! บรรยากาศรำลึกวันวาน ให้น้องมันเฮฮาหน่อย” ผมยังเซ้าซี้ไม่เลิก
ท่ามกลางสายตาเพื่อนๆ พากันมองไอ้โต๋เป็นเชิงให้มันอนุญาตด้วย
“พี่โต๋..ตะเกียงกินสปายเอาก็ได้” น้องก็อ้อนมันอีกคน
“เราไม่เหมือนชาวบ้านเค้า” ง่า! ไอ้หล่อมันไม่ยอม
“เอาน่าคนอื่นที่ไหน อย่างน้อยมีแต่พวกกูทั้งนั้น” ไอ้ยักษ์บอมย์ออกปากช่วยอีกแรง
มาแบบนี้จะให้คนสวยในกลุ่มกระดกโค้กกับเม็ดมะม่วงทอดดูยังไงอยู่
ตะเกียงใช่เด็กแล้ว..ห่าโต๋ทำเหมือนน้องมันอายุ 14 ขวบ
“กูเห็นด้วย” ไอ้กุนซือเทพหน้านิ่ง สารมีผมร่วมด้วยช่วยกัน ก่อนจะสนับสนุนด้วยเสียงพลพรรค
ไอ้กาน ไอ้โทนี่ ไอ้วิน ไอ้ชัด ไอ้ต้าร์ ไอ้หน่อง เสริมอีกแรง แกมบังคับไอ้หล่อเทพบุตรมันกลายๆ
“เอาน่าโต๋..ฟรีเดย์หน่อยพวก” สุดท้ายไอ้หล่อก็ทนลูกรบเร้าของบรรดาผองเพื่อนไม่ไหว
“ห้ามเกิน 2 ขวด ตกลงไหม” มีเงื่อนไขต่างหาก คนสวยหน้ามุ่ยส่งสายตาขอความช่วยเหลือมาที่
ผมน้องคงเห็นผมต้นคิดน่าจะต่อรองให้ได้
“ 4 ขวดดิ สองขวดแค่แมวดม” ผมช่วยตามที่เจ้าตัวเค้าส่งซิก
“กูให้ 2 ขวด งั้นไม่ต้องกิน” เสียงเข้มมาเชียว ดุขนาดนี้โชคดีกูไม่เป็นเมียมัน บรื๋อ!! น่ากลัวฉิบหาย
ยืนกรานหนักแน่น เลยได้แต่ส่งสายตาบอกตะเกียง ‘พี่ช่วยแล้วไม่สำมะเร็จ’
วุ้ย! บทไอ้โต๋เอาจริงใครกล้าหือมั่งวะ กูกลัว..สิงห์พิโรธโกรธังของมัน..เยร้ยยย!!
“จิ๊!” น้องจิ๊ปากยอมรับเงื่อนไขอย่างไม่มีทางเลือก ก่อนจะอดแดก
“ขอสปาย 2 ขวด” สารมีหน้าเข้ม หล่อลากจนอยากถลกหนังหัว
จัดการให้ไอ้บอมย์เรียกบริกรมาดำเนินการ
“มึง! ทำไมมันหวงขนาดนั้นวะ..ทำยังกับตะเกียงยังเด็ก จบเมืองนอกเมืองนาทำงานขนาดนี้
ดันประคบประหงมปานไข่ในหำ” แอบกระซิบกับไอ้บอมย์เบาๆ หลังมันสั่งสปายให้ตะเกียงเรียบร้อย
พวกที่เหลือสนใจถามไถ่วิถีชีวิตแลกเปลี่ยนกันอย่างออกรส ไอ้รันคุยกับไอ้โทนี่ ไอ้กาน
ไม่มีใครสนใจผมกับไอ้ยักษ์หล่อกระซิบอะไรกันอยู่
“ตะเกียงเมาแล้วอ้อน ไอ้โต๋มันหวงไม่อยากให้เมียอ้อนใคร แม้แต่เพื่อนมันก็ไม่ปล่อย
ไอ้นี่ฝังใจเพื่อนในกลุ่มเคยชอบเมียมัน ให้ไว้ใจก็หวง” คำตอบไอ้ยักษ์หล่อถึงบางอ้อ
นึกถึงงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จกีฬาสี ข่าวตะเกียงเมาสปายอ้อนคนทั้งโต๊ะ จนไอ้หล่อต้องพากลับแต่หัววัน
มันถึงหวงนัก จะว่าไปก็สมควร แม่ง! คนอะไรน่ารักไม่มีเปลี่ยน เสน่ห์เป็นกอง
ยิ่งอยู่ท่ามกลางหนุ่มบึกร่างถึกแวดล้อมด้วย ความขาวโอโม่สว่างโร่บวกหน้าตาอย่างกับหงษ์กลางฝูงหมา
สมควรไอ้โต๋จะขนาบ..แทบอุ้มเมียมันนั่งตักเชียวล่ะ
“เอ้า! ชนแก้วพวกมึง” ผมยกแก้วชู หลังบริการนำสปายให้ตะเกียง แต่ละคนมีเครื่องดื่มในมือ
“ดีใจที่เจอวะพวก..เกร้งๆ!!” พวกเราต่างชนแก้ว ตะเกียงก็ร่วมชนสปายกับเข้าด้วย
“พวกมึงมาแบบนี้ ลูกเมียโอเคนะ” ถามรวม หลายคนมีครอบครัวบางคนไม่มีลูกแต่มีเมีย
ชนิดโสดแต่ไม่สดน่าจะไอ้บอมย์
“ไม่โอกูสามารถโผล่หัวเก๊กหล่อตรงนี้เหรอ..พรต” กวนตีน..ห่าวิน
“สำบัดสำนวน ตั้งแต่เป็นหมอล่อพยาบาลไปกี่คนคุณมึง” กูอดีตหัวหน้ามึงนะห่า
“หึหึ! สมภารไม่กินไก่วัด” กวนได้อีก
“เหรอออ!! สมภารไม่กินไก่ แต่มึงเป็นเหยี่ยว อย่าว่าแต่ไก่ ลิง ค่าง บ่าง ชะนี มึงยังแดก..สัด”
นานทีได้กัดเพื่อนเก่าร่วมแก๊ง
“นั่นมันอดีต ปัจจุบันกูถือศีล..ปฏิบัติชอบ” โอ๊ะโอ! น่าเชื่อฉิบหาย
“มึงเตรียมบวชเหรอ” อดประชดไม่ได้ มันบวชเรียบร้อยแล้วครับ งานมันพวกผมไปตรึม
“ศีลอยู่ที่ใจเว้ย” มีหน้าเก๊กหล่อเสียงนุ่มได้หน้ามึนอีก..สาด
“พูดเหมือนแตกฉานธรรมะ” ผมว่าแดก ท่ามกลางสายตาขำขันของบรรดาผองเพื่อน
“มันไม่แตกทางธรรม..แต่กระฉูดตอนทำ..ฮะฮ่าๆ” ไอ้ต้าร์เสริม พาเสียงหัวเราะฮาตามกระจาย
“สัดต้าร์..มึงเลยตัวพ่อ” กลายเป็นเผาวีรกรรมกันเอง
หยิบมาเม้าท์แหลกลาญ ก่อนบทสนทนาจะพาดพิงเข้าตัวคาสโนวาจังๆ
“มึงล่อเนื้อนมไข่ไม่ซ้ำ..สัดบอมย์” ไอ้กานประเดิม
ตั้งประเด็นกับยักษ์หล่อผู้มีรูปร่างหน้าตาปานเทพเจ้ากรีก
“ข่าวไม่กรอง..ใส่ร้ายกู” ไอ้ยักษ์แก้ตัวทันควัน
“โทนี่มันให้ข้อมูลกู” อ้าว! เกิดการโยนลูก
“โทนี่แม่งปากหมา มึงนี่เองปล่อยข่าวไอ้ระยำ” ไอ้บอมย์หันไปโวยเพื่อนซี้คู่กัดเจ้าประจำ
“ยักษ์มึงอย่าเฉไฉ กล้าทำก็กล้ารับดิเพื่อน แฟนกูรุ่นน้องมหา’ลัยมึง
ทำตัวเด่นดังจนสาวต่อคิวเป็นหางว่าว” ไอ้โทนี่ยอมที่ไหนตีสีใส่ไข่เพิ่มเฉย
“โหแม่ง! ถึงกับจับฉลากเลยเหรอ มึงต่อด๊อกเตอร์ทางเพศศาสตร์หรือบริหารเอาซักอย่าง”
ผมอดแสดงความคิดเห็นไม่ได้ รู้สึกมันใช้งานบอมย์น้อยคุ้มมากๆ..กูแอบอิจฉา
“พ่องมึง..เพศศาสตร์” มันสบถใส่ผม
“ไอ้เหี้ย! น้ำลายกระเด็น” ผมเช็ดหน้าแกล้ง ความจริงไม่มีเลย
“ถุ๊ย! ไอ้รั่ว” มันดันพ่นจริง หลบแทบไม่ทัน
“ควาย..ด๊อกเตอร์สกปรกอย่างมึงทุกคนเปล่าเนี่ยะ..สถุลฉิบหาย”
ดีที่หลบได้หวุดหวิด กิริยาไม่เข้าหนังหน้าเลย..ไอ้สาดดด!!
“กูหมั่นไส้..ไอ้รันกำราบเมียมึงดิ” อ้าว! ไอ้นี่เล่นแรง
“เมียพ่อง..กูผัว” โคตรอาย..ไอ้วอก
“เฮ้ย! รันมึงยอมมันตั้งแต่เมื่อไหร่” แม่ง! มันดันหันไปเค้นความจริงกับไอ้นิ่งขี้เก๊กสารมีผมแทน
งานนี้สายตาไอ้รันมองผมยิ้มๆ เล่นเอาเสียวหลังวูบ คืนนี้เอาคืนกูไหม? โทษฐานพูดจาไม่ปรึกษา ’รันเค้าขอโตดดดด!!’
กูส่งสายตาขอโทษแล้วนะ..มึงเข้าใจใช่ป่ะ!
“หึ! กูโดน 3 ดอกรวด” เย้ย! แต่ละคนทำหน้าเหมือนเห็นผี
หลังไอ้รันมันตอบหน้าตาย ไอ้ห่าหน่องถึงกับเหวอไปเลย
“เอาเหอะ! เรื่องของพวกมึง รักกันนานขนาดนี้ บทบาทไหนคงไม่มีผลกับความรักพวกมึงมั้ง
ว่าแต่..มึงไม่ตูดแหกเหรอวะ” ไอ้โทนี่ปากจัญไร กูแอบสะดุ้งเลยสัด ตูดแหกมันกู..ไอ้ระยำ!
“หึหึ! ปกติทุกอย่าง สำคัญทำไมกูต้องตูดแหก” ไอ้รันหน้ามึนได้อีก
“อ้าว! มึงพูดแหมบๆ เพิ่งโดน 3 ดอกรวด หรือไอ้พรตมันเล็กจนไม่สะทกสะท้าน
โด่!..ดีแต่หุ่น หลอกตาฉิบหาย” อ้าว! ไอ้สาดมึงหยามกูนี่หว่า
“ไอ้เหี้ย..แน่จริงมึงงัดมาวัดกูไหม” เผลอท้าประลองไปแล้ว
“มึงคิดว่าชนะ..ขนาดทิ่มตูดผัวมึงมันยังไม่รู้สึก มีหน้าท้ากู ของกูพันธุ์ผสมนะพรต
อย่าลืมโวยเพื่อน ไม่งั้นกูจะล่อทั้งพี่ทั้งน้อง ทั้งชายทั้งหญิงจนติดกูหนึบได้เหรอ..ฮะฮ่าๆๆ”
แหนะข่มกูอีก อวยตัวเองไม่อายปาก
“พ่อง..กูทิ่มเมื่อไหร่ มันไม่รู้สึกเพราะกูยังไม่ได้ทิ่ม..ไอ้ควาย” ชะอุ้ย! ปากเร็วอีกแล้วตรู
“อ้าว! ตกลงยังไง” ไอ้ต้าร์สงสัย ผมอายแทบมุดโต๊ะ
หลังชำเลืองเห็นตะเกียงอ้าปากตาโตหูแดงหน้าแดง ลืมสนิทคนสวยอยู่ด้วย
กูเอาเรื่องในมุ้งมาตีแผ่..อร๊ากกก!!
“มันสารภาพแล้ว..ถามทำเหี้ย” ไอ้รันตัดบท
ยังดีที่รักษาภาพพจน์ให้ผมไม่ลงรายละเอียด..กูรักเมิงงงง..รัน!
“ตกลงมึงโดนทอยหรือยัง” เหี้ยชัด มึงจะเค้นมันทำพ่อง
“พวกมึงจะรู้ไปทำไม เรื่องส่วนตัว” ไอ้โต๋เบรก เหมือนเทพเจ้าโปรด
กูชอบหน้าหล่อขั้นเทพของมึงล่ะ สัญญาไม่ถลกหนังหัวแล้วเพื่อน
“พวกกูตกใจ ใครจะคิดมาดเข้มอย่างไอ้รันหัวกะทิ จะให้ไอ้รั่วกด” ห่าชัด..ไอ้ฉิบหาย
“มึงไม่คิดว่ากูทำมั่ง..ห๊ะ!” เป็นผมที่แหว สมุนเก่าแต่ละคนมองลูกพี่ไม่มีศักยภาพขนาดนั้นเชียว
“พวกกูสงสัย..ตกลงมึงทำหรือไม่..สักอย่าง” ผมกำลังอ้าปาก ดันมีเสียงแทรกเสียก่อน
“มันทำ..นั่งขย่มกูเรียบร้อย กูเป็นเมียเพราะกูอยู่ข้างล่าง มันควบข้างบน พอใจหรือยัง”
ไอ้รันชิงตอบแทน แต่คำตอบทำผมอึ้งใบ้แดก ชมไปเมื่อกี้ขอถอนคำพูด..ผัวระยำ
คราวหลังกูจะไม่ออนทอปมึงอีกไอ้ฉิบหาย มีหน้าพูดซะเห็นภาพ หน้ากูจะระเบิด..อร๊ากกกก!!
“ฮะฮ่าๆๆ..มิน่ามึงดูปกติ..กร๊ากกก!!” พวกมันฮาทั้งโต๊ะ ขำกระจาย
แม้แต่ตะเกียงยังซุกหน้ากับไหล่ไอ้โต๋ตัวสั่น นี่กูเละเป็นโจ๊กอีกแล้วเหรอ!!!
ไม่ได้การต้องเบี่ยงประเด็น ดึงเอาหัวข้อเก่าที่คั่งค้างมาขัดตาทัพ
“หัวเราะทำพ่องสัดบอมย์..เนียนเชียวยังไม่พ้นคดี มึงไม่มีคำตอบ
วีรกรรมเขมือบสาวนมตูมเลยเหอะ” ผมโยน หมั่นไส้ไอ้ยักษ์เสือกหัวเราะตัวงอ..ออกอาการเกินหน้าเกินตาเค้าล่ะ
“กูเจี้ยวหวานนี่หว่า” มันอวยตัวเองได้หน้าถีบสุดๆ
“โด่! ไอ้ขี้คุย วีรกรรมมึงตั้งแต่เรียนป.ตรี เชี่ยวชาญทั้งทฤษฎีปฏิบัติ
น่าเปลี่ยนเมเจอร์เรียนด้านเพศ เหมาะสุดไอ้บอมย์” ผมกัดอย่างนึกสนุก
“รอกูมีเมียผู้ชาย กูอาจเสริมด้านนี้ บังเอิญกูยังไม่ได้ลอง..
หรือมึงยอมนอกใจไอ้รันมาหาประสบการณ์กับกูดี” จัญไร..มะว๊ากกก!!
“ถามมันเองดิ” กูตายสนิท แต่ก็แอบแกล้งไอ้รัน โทษฐานทำกูอาย
“ไงรัน..ไอ้รั่วให้กูถามมึง” มันดันบ้าจี้
“ก่อนหาประสบการณ์ใหม่ ให้กูย้ำประสบการณ์เก่าก่อน” ไอ้รันตอบเสียงเรียบเรื่อย ไอ้ควาย!!
“กูไม่รอ” ไอ้บอมย์รับลูก
“อืม..มึงฉลาด” อร๊าก!! กูอาย ไปๆ มาๆ ประเด็นร้อนลงที่กูอีก
แล้วพวกมันก็พากันหัวเราะ เพื่อนเฮงซวย..ตลกหาพ่อง!!
“หวัดดีคุณพรต..หัวเราะอะไรคะ” เสียงหวานทักขัดจังหวะ พวกเราต่างมองยังที่มา
“อ้าว! คุณแข” เพ็ญแขลูกคุณหญิงเพ็ญจันทร์ มากับเพื่อนสามคน สาวสวยเซ็กซี่
และ..ไอ้หน้าขาวที่เจอในห้องน้ำ อีกคนผู้ชายเตี้ย ผมกับไอ้หน้าขาวสบตากัน มันกระตุกยิ้มมุมปากแต่ไม่พูดอะไร
“สะดวกไหม ถ้าแขกับเพื่อนจะขอแจมด้วย” เงอะ! งานนี้เธอกล้าชนไม่รู้ได้ลูกบ้าจากไหน
สุภาพบุรุษควรทำอย่างไร สบตาไอ้รันดันนิ่ง หาตัวช่วยหยุดสายตาที่ไอ้โต๋ นอกจากมันแล้วคงไม่มีใครเหมาะตัดสินใจ
“เชิญครับ” ไอ้โต๋กลับชวน คงไม่อยากปฏิเสธผู้หญิง มันดูน่าเกลียด ลองเป็นมันออกปาก
คนที่เหลือไม่มีใครมีปัญหา กลายเป็นมีสมาชิกเพิ่ม ก่อนบริกรจะเสริมเก้าอี้เบาะให้นั่งกันครบคน
เพ็ญแขไม่ได้นั่งติดผม นั่งติดกับเพื่อนเธอตอนนี้ส่งตาหวานให้ไอ้ต้าร์เป็นที่เรียบร้อย
ส่วนไอ้หน้าขาวดันมานั่งติดผมแทน พร้อมเพื่อนเตี้ยของมันอีกคน
ไอ้รันนั่งติดผมอีกฝั่งถัดไปเป็นไอ้บอมย์ มันยิ้มทักทายเพ็ญแขตามมารยาทคนพอคุ้นเคย
อารมณ์เดาไม่ยากคงหมดสนุกพอสมควร
การสนทนาเริ่มเป็นคู่ๆ ยังดีเพ็ญแขไม่ได้คุยกับผมเท่าที่ควร ตอนนี้ไม่รู้ไอ้รันมันกระซิบไอ้บอมย์ท่าไหน
ไอ้ยักษ์หล่อถึงจรลีย้ายตูดกับหุ่นล่ำชวนเธอคุย เพ็ญแขได้หนุ่มหล่ออย่างไอ้ยักษ์ให้ความสนใจ เธอลืมผมไปในพริบตา
นี่แหละผู้หญิงลองมีตัวช้อยส์ก็หว่านเสน่ห์ตามเคย
ไอ้รันเนียนสนใจคุยกับไอ้โต๋ ตะเกียง ปล่อยผมกับไอ้หน้าขาวบัดนี้เริ่มเปิดฉากสนทนาเบาๆ
ไม่ให้เสียงหลุดไปสู่ผู้ใดยกเว้นเราสองคน
“อีนี่..กูขอโทษที่รุ่มร่ามกับมึงในห้องน้ำ ดูไม่ออกว่ามึงสาว แม่งหล่อลากไส้..แถมใหญ่ขนาดนั้น”
มันพูดพร้อมปรายตามองเป้าผมด้วย..
“เพื่อนกูไม่รู้..มึงอย่าโตกตากเด็ดขาด” ผมเนียนไปกับมัน
“อูยกูเข้าใจ กูแอ๊บไม่ต่างมึง” มันกระซิบเบาๆ แอบเห็นหางคิ้วไอ้รันกระตุก
คงเห็นพวกผมกระซิบกระซาบ แต่ก็ไม่ถามคุยกับไอ้โต๋ปกติ
“ว่าแต่เพื่อนมึงมีใครสาวอีก ยอมรับเกย์ดาร์กูไม่ทำงาน แต่ละคนหน้าเขมือบทั้งนั้น
พอแนะนำเปล่า..หรือหวงไว้กินเองก็บอกตรงๆ” กรรม! คิดผิดคิดถูกวะ
“เพื่อนกูแมน มึงอย่าสะเออะไปวอแว ได้แดกตีนพวกมันแทน” ไม่ได้หวงไว้แดกอีห่า
กูไม่รู้เพื่อนกูโอเคกับมึงหรือเปล่า โอกาสแดกตีนมากกว่าพวกมันจะให้มึงแดกดุ้น
“เหรอ..แน่ใจไม่หวงไว้เอง” อ้าว! อีเวร..เดี๋ยวปั๊ด!
“กูไม่แดกเพื่อน” ปฏิเสธทันควัน กูมีผัวแล้วอีควาย ประโยคนี้แค่คิด ไม่ได้เอ่ยออกไป
“เพลงกำลังมันส์ เต้นกันไหม” ไอ้หน่องชวน หลังดีเจเปลี่ยนจังหวะ หลายโต๊ะลุกเต้นแล้ว
สุดท้ายพวกมันลุกไป ไอ้บอมย์ควงเพ็ญแข ไอ้ต้าร์ควงเพื่อนเธอออกฟอร์ ไอ้หน่อง ไอ้ชัด โทนี่ ไอ้กาน
ไปบิดขี้เกียจเป็นพรวน ในโต๊ะเหลือผม ไอ้หน้าขาวที่ไม่รู้ชื่อและผมก็ไม่คิดจะถาม ไอ้รัน ไอ้โต๋ ตะเกียง
ที่เมาสปายอ้อนผัวนัวเนียเป็นที่เรียบร้อย กรรม! มิน่าไอ้โต๋มันหวงเมาได้น่ารักซ้า ไอ้โต๋มันกอดอย่างหวงแหน
ให้น้องซุกหัวดุนอกอย่างกับแมวไปแล้ว ไม่ยักมีใครสงสัยสักคน
“เสียดายอ่ะ..หล่อฉิบหายวายปวง ดันมีเมีย ชะนีนางนี้สวยจนกูอึ้ง
ดันสวมเชิ้ตนุ่งกางเกงยีนส์ คนหล่อนิยมทอมสวยด้วยมึง” ไอ้เตี้ยเพื่อนไอ้หน้าขาวแสดงความเห็น
“เพื่อนกู..สาวเหมือนกัน ชื่อสนิท” ง่า! ไอ้หน้าขาวแนะนำเพื่อนมัน
“แอ๊บเหมือนมึง” ผมถาม
“กูสองคนครอบครัวคืออุปสรรค” พูดขนาดนี้เข้าใจล่ะ เกย์วิบาก ครอบครัวไม่สนับสนุนจำต้องปกปิด
“คนที่นั่งติดมึงสีได้ป่ะ หล่อสัดนิ่งดีสเป็กกูเชียว” ไอ้เตี้ยพยักเพยิดใส่ไอ้รัน
อีเหี้ย!..ผัวกู ฉิบหายกะสีผัวกูแล้วอีห่า
“ไม่ได้ มันเอามึงตาย” ผมรีบปราม กูหวงอีควาย หนังหน้าอีเตี้ยนี่
แม้ไม่เข้าข่ายอันตรายเหมือนไอ้น้องพลัส แต่ก็ไว้ใจไม่ได้
ขืนมือไวใจเร็วใช้สายตาโลมเลียผัวกู..แม่งก็สึกหรอไม่น้อยแล้ว
“แอ๊ะ! กูชักรู้สึกมึงขวางทุกคน ตกลงหวงเพื่อนหรือมึงหวงผู้ชายในกลุ่มกันแน่” อ้าว! เตี้ยแล้วยังปากหมาอีก
“กูเตือนด้วยความหวังดี หรือจะให้พูดตรงๆ” ผมชักปรี๊ด! หลังฟังมันสรุปเจตนาเป็นแบบนั้น
“พูดมาเลยกูฟังได้” มันเชิดหน้าเปิดโอกาส แบบนี้กูจัดเต็ม เผื่อเกย์สาวจะรู้สึกตัว
“มึงห้ามโกรธนะ มึงหัวหยิก หน้าก้อ คอสั้น เตี้ยล่ำ ดำปึ๊ดแบบนี้ อย่าคิดยื่นหน้าให้ส้นตีนพวกมันเหยียบดีกว่า”
พูดไปแล้ว มันอ้าปากเหวอเรียบร้อย นี่กูอุตส่าห์รักษาน้ำใจไม่วิจารณ์แต่แรก มึงขอกูเหอะ!
“ฮะฮ่าๆๆ..แร๊งงงง!!!” ไอ้หน้าขาวหัวเราะกุมท้อง ไม่ยักโกรธที่ผมวิจารณ์เพื่อนมันตรงๆ
ที่พูดทั้งหมดคือไอ้เตี้ยไม่ผิดเพี้ยน น่าสงสารไม่น้อย แต่ที่ผมไม่สงสาร มันบังอาจทะเยอทะยานกะแดกไอ้รัน
ทำให้ความสงสารของผมลดระดับลงไป
“อะ..อี..อี” มันได้แต่ออกเสียงอึกอัก นึกคำด่าผมไม่ทัน แสดงออกมากก็ไม่ได้
เข้าใจหัวอก..เกย์แอ๊บแมนช่างวางตัวลำบากจริงๆ
“หวัดดีครับพี่รัน..คุณพรต” อีกเสียงแล้ว หันไปดู..พลัสกับอาร์ตตัวแม่และชายหญิงอีกสองคน รวมเป็น 4
“มาเที่ยวเหรอเรา” ไอ้รันถาม หลังน้องมันทัก
“พี่คิมชวนมาฉลอง นี่กริชกับนิดเพื่อนสนิท” พวกผมรับไหว้ตามระเบียบ ก่อนไอ้รันจะแนะนำตะเกียงกับไอ้โต๋
ตะเกียงตาปรือแจกยิ้มไปทั่ว ทำให้ไอ้หล่อต้องจับหัวมุดไหล่จะหลับมิหลับแหล่ สงสัยต้องหาวิธีชิ่งโดยอ้างตะเกียง
นัดพวกเพื่อนพรุ่งนี้แทน วันนี้ฤกษ์ไม่ดีข้าศึกประชิดทุกทิศทาง รวมตัวกันโดยมิได้นัดหมาย
วันเหี้ยอะไรวะ!..ผีอาละวาดขนาดนี้
สายตาไอ้น้องพลัส บ่งบอกชัดอยากให้เชิญร่วมโต๊ะ เมื่อพวกเราไม่มีใครเอ่ยปาก สิ่งที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น
“ฉันนั่งด้วยสิ ผู้ว่าจ้างคงไม่ปฏิเสธใช่ไหม” อาร์ตตัวแม่ติสแตก
ผมกับไอ้รันพูดไม่ออก ก่อนจะเป็นมันที่เอ่ยอนุญาตอย่างไม่มีทางเลี่ยง
“เชิญครับ ผมมากลุ่มใหญ่ถ้าไม่อึดอัดนั่งด้วยได้” ไอ้น้องพลัสยิ้มหวานทันที
หลังไอ้รันอนุญาต งานเข้า..มากันตรึม..อร๊ากกกก!!!
เจออีกทีวันจันทร์จร้าาาาา
งานนี้หนุ่มๆ เราเนื้อหอม พี่พรตงานเข้าอย่างจังหนับ
Luk. 
หัวข้อ: @@@โดย Luk {รักรั่วๆของ..พรต & รัน}มีแฟนคลับทำสารบัญให้ที่หน้า 44 ง่ายแก่การอ่าน (อ่าน 297609 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก