หัวข้อ: 【Office Worker】เผลอรักหนุ่ม OT พิเศษ - เชน & ภูมิจิต 4 (จบ) - p.117 (8/4/57)

[yymomo]

  กร๊ากกกก พี่เชนนนน ชร๊านรักเธอ คนเขียนคร๊าฟ ถ้างานนี้ไม่มีใครมาปราบเกรียน พี่เชนเนี่ยไม่ยอมจิงๆด้วย หมออะไรวะ เกรียนได้โล่ไปเลย    ส่วน อิตาผักกาดเน่าดองเค๊ม ไว้อาลัยให้ 3 วิ    3 คำเลยว่า  " เงิบ เงิบ เงิบ " 

[supizpiz]

กร๊ากกกกกกกก รักหมอเชนมากอ่ะตอนนี้ 55555555
บักควายฉกาด

[Coolsipie]

พี่เชนเจ้าเล่ห์มากกกก ระวังจะโดดนะ 

[krappom]

กรากกกกกกกกกกกก
อิผักกาดโดนหลอก
 

[namngern]

อ๊ายยยย คนแต่งใจร้ายยย ทำไมตัดฉับตอนสำคัญ
55555 แต่แอบฮาพี่เชนอะ แกเนียนได้โล่จริงๆ พิรงพิรุธไม่มีให้เห็น ให้รางวัลออสก้าดีไหมเนี่ยะ ก๊ากก
แต่แบบว่านะ จะสงสารก็สงสาร  จะสมน้ำหน้าก็สมน้ำหน้าอีตาผักกาด
แต่ก็ดีแล้วละ ที่พี่เชนยอมให้ตาผักกาดได้เจอคุณนิดเสียที
หนึ่งเดือนมันก็ทรมานมากพอกับการปลอยให้หัวใจของตัวเองห่ายไป
โอเค เราให้อภัยนายแล้วล่ะ คุณฉกาจ
คราวนี้ได้ดวงใจกลับไปแล้วก็ดูแลดีๆละ มีปัญหากันก็หัดคุยกันบ้าง
มีอีกตั้งหลายวิธีที่จะสั่งสอนคุณนิด อย่าใช้วิธีนี้อีกก็แล้วกันนะคุณฉกาจ
ถ้าคราวนี้หัวใจหายไปตลอดกาลละก็จะไม่สงสารสักนิด 

อินจัดดด 5555555
รออ่านต่ออีก20%จ้าาา บวก+1รอออออ กิกิ

[pooy]

เข้ามารอๆๆ  เมื่อไหร่จะมานะ  อีก 20% 

[LEO]

โหยยยย

กำลังลุ้นๆเลย.....วันนี้ต้องกลับไปเช็คที่หน้า 62 หลายเลยครับว่ามาต่อครบหรือยัง

อยากให้ฉกาจ ถีบหน้า หมอเชน สักครั้งตอนที่หมอหันมาช้าๆน่ะ...คนบ้าอะไรเล่นกับความรู้สึกกันแรงมากๆ

รออีก 20% ที่เหลือครับ คืนนี้ๆๆๆ

[dog]

เอ่อ คือว่า หมอเชนคะ
เลิกเป็นหมอกายภาพบำบัดเหอะ
ไปบำบัดจิตดีกว่า ดูแล้วจะรุ่งกว่านะ
แสดงละครได้เป็นฉากๆอะ

อยากเห็นคนมาปราบหมอเชนจริงๆ
ป่วงขนาดนี้คนแบบไหนจะเอาอยู่เนี่ย

[wi_OoO_wi]

เดอะดาวจบเเล้ว บอล 1-1

ขอ 20 เปอร์ที่เหลืออออ ของรักของข้าาาาา โอ้วววววว

[NOO~KUNG]

พี่เชน........เกรียนขั้นเทพอ่ะ
เอารูปตอนน้องน้ำตาไหลพรากๆมาจากไหน
หรือตอนที่น้ำหวานไหลเข้าตานิดจนแสบตาอ่ะ
อ่านแล้วฮาแตก สมน้ำหน้าคุณยามมัน.......55555++++

[ladiiz]

หมอเชน เจ้าแผนการมากๆ 55555555

เดี๋ยวได้โดนคุณผักกาดเอาคืนหรอก
 

[iamew]

บรรยากาศเก่าๆ ตอนคุณนิดเป็นหนุ่มโอทีน่ะ มันน่ารักนะ มันแบบ.. สดใส กุ๊กกิ๊ก

แต่มาตอนล่าสุด.. มันมากกว่าน่ารักแล้ว มันไม่ใช่แค่ความรักของหนุ่มๆ แต่มันคือความผูกพัน การฟันฝ่า
มันเป็นความรักที่มีค่า ที่บ่มเพาะรอเวลาสุกงอม

วุ้ย ขำอิตาพี่เชน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[momo9476]

เริ่มสงสารคุณฉกาจแล้ว

[403]

ตอนที่ 22 # ผิดที่ผมเอง (ต่อ)   


          ผมขอเวลาอยู่กับนิดตามลำพังสักครู่ เราตกลงกันเรียบร้อย ว่าจะให้นิดอยู่ที่นี่ โดยที่ผมสามารถแอบมาหาได้อาทิตย์ละหนึ่งครั้งเท่านั้น เพื่อป้องกันไม่ให้ความลับแตก

          ผมก้มลงมองใบหน้าของนิดอยู่นาน ก่อนจะกดจูบแผ่วเบาไปทั่ว แล้วค่อยๆสอดตัวลงนอนเคียงข้าง สัมผัสที่ห่างหายไปนานช่วยเติมเต็มหัวใจของผมอีกครั้ง

          “คุณฉกาจ อย่าเพิ่งไป ฟังผมก่อน...” นิดละเมอออกมา หยดน้ำตาค่อยๆไหลไปตามแนวหน้า ภาพที่เห็นทำให้ผมกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น

          “ชี่...อย่าร้องนะคนดี ผมอยู่นี่แล้ว” ผมกระซิบปลอบ ไล่จูบไปตามแนวกกหู ก่อนจะสูดดมกลิ่นหอมของคนในอ้อมแขนเข้าไปเต็มปอด จนนิดหยุดฝันร้ายนั่นแหล่ะ ผมถึงผละออก เพราะได้เวลาที่ผมต้องกลับแล้ว

          ผมค่อยๆเปิดประตูออกจากห้องให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนที่จะสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ๆคนที่หลับลึกกลับเรียกชื่อของผมออกมา

          “คุณฉกาจ!” ทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกผมรีบเดินออกจากประตูไปแอบอยู่หลังตู้ไม้บานใหญ่อย่างรวดเร็ว แอบหวังอยู่ในใจว่านิดคงจะไม่ทำอะไรโง่ๆอย่างคลานมาหาผมอีก แต่สิ่งที่ได้เห็นผ่านความมืดกลับทำให้ผมตาค้าง

          นิดเดินได้!

          แม้จะเป็นการเดินแค่ก้าวสั้นๆแล้วล้มลง แต่มันกลับทำให้ผมตื่นเต้น นี่ถือว่าเป็นสัญญาณที่ดีใช่ไหม

          เพล้ง!

          “โอ้ย!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของนิดดึงสติของผมกลับคืนมา ก่อนที่ไฟจะสว่างวาบขึ้น เห็นไอ้เชนพุ่งเข้าไปหา ผมถึงได้เห็นว่าเศษเซรามิกของแจกันที่หล่นแตกมันปักอยู่ในมือ

          อยากออกไปดูแลใจแทบขาด แต่...ทำไม่ได้

          ไอ้เชนละล่ำละลัก จะพานิดออกไปหาหมอก็ไม่กล้า เพราะรถของผมจอดอยู่ด้านนอก มาถึงขนาดนี้แล้วยังกลัวความลับแตกอีก...มันวางนิดลงบนโซฟา บอกให้รอ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมที่ยืนแอบมองอยู่ เป็นอันรู้กันว่าถ้าเกิดเหตุอะไรร้ายแรงขึ้น ผมจะเป็นคนดูแลเอง

          นิดส่งเสียงร้องครางอย่างเจ็บปวดเพราะบาดแผลจนหัวใจของผมรู้สึกรวดร้าวไปด้วย ผมไม่รู้ มองไม่เห็นว่าแผลใหญ่ขาดไหน รู้อย่างเดียวว่าเลือดออกเยอะมาก ผมกระสับกระส่าย เมื่อไหร่ไอ้เชนจะกลับมาสักที

          ในระหว่างที่รอหมออยู่ นิดแน่นิ่งไป ผมจึงตัดสินใจออกจากที่ซ่อนแล้วเดินเข้าไปหา ไม่แน่ใจว่ากลัวเลือดจนสลบ หรือสลบเพราะเลือดออกเยอะมากกันแน่ ผมถึงกับสั่น ทำอะไรไม่ถูก ค่อยๆประคองมือเล็กๆขึ้นมาแล้วดึงเศษเซรามิกชิ้นใหญ่ออกอย่างเบามือ เลือดผุดซึมตามออกมา ผมคว้าผ้าที่หามาได้อุดเข้าที่ปากแผล และช่วงเวลาไม่กี่อึดใจ ไอ้เชนก็ตามหมอมาได้พอดิบพอดี

          “มึงนี่อะไร วันแรกก็ทำเรื่องซะแล้ว” ไอ้เชนบ่นกับผม ผมไม่รู้นี่ ปกตินิดจะเป็นคนหลับลึก สงสัยวันนี้ผมคิดถึงมากเลยเผลอกอดแรงไปหน่อย

          “กลับไปก่อนแล้วกัน ถ้าเขาตื่นขึ้นมาแล้วเห็นมึงอีกเดี๋ยวจะยุ่ง ทางนี้กูดูแลเอง ไม่ต้องห่วง” ไอ้เชนว่า ผมพยักหน้ารับคำ ก่อนจะหันไปมองร่างที่หมอกำลังพันผ้าพันแผลให้ เดี๋ยวไว้วันอื่นค่อยมาเยี่ยมก็ได้ แค่วันนี้ได้เห็นหน้า ผมก็ดีใจมากแล้ว

          หลายวันผ่านไป ผมเริ่มกลับมามีชีวิตชีวามากขึ้น ผมมักจะโทรไปหาไอ้เชนให้มันเล่าเรื่องของนิดให้ฟังทุกวัน บางวันถึงขั้นที่ว่า ผมโทรไป แล้วให้มันเนียนๆเอาโทรศัพท์ไปวางไว้ใกล้ๆตัวนิด ผมจะได้แอบฟังว่านิดคุยอะไรกับใครบาง

          แต่ในบรรดาเรื่องที่ทำให้ผมมีความสุข กลับมีเรื่องที่กวนใจผมอยู่ทุกเช้าก่อนไปทำงาน นั่นคือ...

          “ไอ้ป้อม...” ผมเรียกชื่อมันออกมาด้วยความคับแค้นใจ พร้อมกับกวาดสายตาไปทั่วร่างกายที่มีสภาพยับเยินนั่น มันจะมายืนเกาะประตูรั้วหน้าบ้านผมทุกเช้า ผมเห็นมันมาสองสามวันแล้ว อยากให้มันไปไกลๆให้พ้นสายตาผมเสียที

          “ไอ้เชน มึงมาพาไอ้ป้อมไปหานิดทีสิ” ผมโทรบอกไอ้เชน ไอ้ป้อมมีท่าทีดีใจ เมื่อผมทำตามจุดประสงค์ที่มันขอเสียที

          ถึงผมจะเป็นผู้ชายใจร้าย แต่ผมก็ไม่ได้ใจแคบเกินกว่าที่จะไม่รู้จักคำว่า ‘ให้อภัย’ หรอกนะครับ

............................................................

http://www.youtube.com/v/_qXra7I280E

ใครไม่เข้าใจผัก โปรดฟังเพลงผัก 555
วันนี้ขอบคุณทุกคนมากเลยค่ะที่อดทนรอ
คาดว่าจะมาต่ออีกทีวันพฤหัสนะคะ

 สวัสดีค่ะ

[Lovecartoon1996]

หมอเชน
ชอบๆๆๆหมอเชน

คนเขียนสู้ๆคะ

[kokilolylove]

พี่เชนนี่ร้ายไม่เบาเลยนะ 55555
ไอคุณฉกาดทรมานใจบ้างก็ดีนะ ฮึฮึ

[GETIIZ]

    “ไม่เป็นไร เขาจะไม่รัก กูไม่ว่า ขอแค่ให้นิดรู้จักรักตัวเองบ้างก็พอ...”

ปิดประโยคได้พระเอกมากผักกาดเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[wi_OoO_wi]

หู้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ฉากบีบอารมณ์ นานเเล้วนะที่ไม่ได้อ่านอะไรสนุกๆแบบนี้

โอ้ยยยย ซึ้ง 

[love2you]

มุมมองของผักกาดสินะ แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ดัดนิสัยแบบนี้มันดีแล้วจริงๆ เหรอ แทนที่จะค่อยๆ พูด ค่อยๆ อธิบาย แล้วปรับตัวเข้าหากันช้าๆ กลับไม่ทำ ใช้วิธีดัดนิสัยแบบหักดิบเอาดื้อๆ

เฮ้อ...ความคิดแบบผักๆ คนอย่างเค้าเลยไม่ get

[iamew]

เชนป้อม ป้อมเชนก็ดีนะ คนหนึ่งร้าย คนหนึ่งแอบเลวแต่สำนึกได้
พี่เชนอ่ะ เจ้าแผนการ ป่วนแบบสร้างสรรค์ น่าจะหาคนคุมมั่ง
แต่อิตาพี่ป้อมก็ดูมีปม ทั้งอกหัก และทำให้คู่รักเค้าร้าวฉาน น่าจะมีใครมาช่วยฉุดจากหลุมดำมืด

แต่ปัญหาคือ อยากให้พี่เชนเป็นเคะ แต่ก็ไม่อยากให้อิตาพี่ป้อมเป็นเมะ
อยากให้อิตาพี่ป้อมเป็นเคะ แต่ก็ไม่อยากให้พี่เชนเป็นเมะ

งั้นก็เอาเคะชนเคะไปเลย ท่าจะดี แต่.. แอร๊ ให้อิตาพี่ป้อมเป็นเมะก็ด๊ะ (มโนอย่างกับคุณ403 เค้าจะแต่งให้อ่าน)

[Aoya]

นิดจะเดินได้แล้ว 
เป็นเรานะคงเอาน้ำสาดไล่อ่ะ ทำขนาดนี้แล้วยังมีหน้ามาให้เห็นหน้าอีก

ขอบคุณนะคะ ที่มาต่อ
ได้อ่านแล้วก็ไปนอนได้ซะที 

[♠DekDoy♠]

ดัดนิสัยคุณนิด ถ้าคุณนิดหันมารักตัวเองมาก ๆ แล้วไม่สนใจเอ็งจะสมน้ำหน้าให้

มีอะไรไม่คุยกัน ทำขนาดนี้คุณนิดก็น่าจะพอคิดได้แล้วมั้ง

[Arancia]

พ่อผักกาด พ่อพระเอก โอยย ดีใจจะแฮปปี้แล้วว รอต่อไปคร่า

[zitronen-tee]

เชนป้อมก็น่าสนนะ อิอิอิ

[BeeRY]

เจตนาดี แต่วิธีแย่ไปหน่อยนะคุณฉกาจ แกเลยโดนด่าเยอะพอๆกับคุณนิดเลย
บางทีการร้องไห้ก็ไม่ใช่มีแต่เรื่องแย่ๆซักหน่อย รีบพาคุณนิดกลับมาอยู่ด้วยกันเถอะ
ไหนๆก็ให้อภัยไอ้พี่ป้อมได้แล้ว อย่าทรมานกันอีกต่อไปเลยนะ คนอ่านก็อืดมีแต่มาม่าเต็มท้องเลย

[raluf]

อื้อหือ อยากให้คุณนิดรักตัวเองมากกว่านี้
จะเป็นยังไงเนี่ย ในเมื่อคุณนิดออกจากบ้านมาเพราะไม่อยากเป็นภาระผักกาด
แล้วอยู่ห่างกันแบบนี้ จะได้ยิ้มมีความสุขในชีวิตดีกว่ามาร้องไห้เพราะผักกาดเหรอ
ยิ้มได้แต่มันก็ไม่เหมือนอยู่กับคนรักหรอกนะ..

[Heisei]

เริ่มดีขึ้นแล้ว
ตอนนี้เหลือแต่ลุ้นให้ลงเอยอย่างสวยงาม
สู้ๆนะคนเขียน

[saruttaya]

รู้สึกดีกลับคุณฉกาจนิดนึง

แต่ก็ยังแอบเคืองอยู่หน่อยๆ ฮา

[Poseidon]

ทำตัวดีขึ้นนะ แต่แกพลาดแล้วที่ไม่ยอมเจอนิด ชิ

[~ณิมมานรฎี~]

ฟู่ววววววววววววววววววววววว  เหมือนหายใจโล่งขึ้นเย้ออออออออ