หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[noy]

ตามมาอ่านอีกเรื่อง

สงสัยหนูจะไม่ได้เป็นเจ้าบ่าว แต่เป็นเจ้าสาวแทน

รอตอนต่อไปค่ะ

[moredee]

ลุ้นระทึก  นักโทษนะ คดีอะไรอ่า?

[t2007]

สนุก เฮฮา กับการหยอกล้อของสองพ่อลูก ใครจะเป็นเจ้าบ่าวล่ะ
ขอบใจจร้าาา

[kara-lilly]

อร๊ายยยย ตามมาจากก็คนมันรักทำไงได้ ค่ะ และเรื่องนี้ก็จะติดตามต่อไป สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[่patsaporn]

หนูโดนนักโทษทำร้ายจริงเหรอนั่น หรือคือใครที่หนีมา ถ้าตามชื่อเรื่องนี่ก็อาจเป็นนักโทษจริง
แต่ถ้าเป็นงั้นจริงเรื่องราวมันจะไปไงต่อ เต็มไปด้วยคำถามค่ะ 555 รอคนเขียนมาตอบเนอะ

หนูกับพ่อน่ารักดี จะแต่งงานจริงเหรอ จากท่าทางลักษณะมาเป็นนายเอกดีกว่านะ
พ่อนกฮาได้อีก มุกเยอะมากกกกก ครอบครัวอารมณ์ดี

ขอบคุณค่า รอนะค้า 

[CarToonMiZa]

คิดถึงแล้ว

[parn11]

มา-ต่อ-ได้-แล้ว-นะตะเอง

[goonglovenut]

>>ป. 2<<

เสียงเหมือนคุยกันดังขึ้นรอบตัว แต่ตาผมกลับลืมไม่ขึ้น มันหนักชอบกล พยายามขยับตัวก็ไม่สะดวกเอาซะเลยจะยกมือก็ไม่รู้ว่าใครซาดิสม์ชอบเล่นเชือกมัดแม่งซะแน่น หรืออาชีพเก่ามึงเป็นสัปเหร่อ

“มึงทุบแรงไปหรือเปล่า”เสียงใครไม่รู้น่าจะหวังดีและห่วงใย ถามไอ้คนที่เอาส้นตีนหรือสันมือไม่ทราบประเคนท้ายทอยผม

“กูก็ทุบแบบปลาไง”มึงเป็นพ่อค้าปลาเก่านี่เอง ล่อซะคอกูเกือบหัก

“ถ้ามันตายขึ้นมาเราจะซวย”โถ ทำไมก่อนทุบมึงไม่บอกมันก่อน สามัญสำนึกผมทั้งนั้นที่คิดออกมาเป็นประโยคพูด ตาเริ่มกระพริบๆ

“ไม่ตายหรอก ตามันกะปริบกะปรอยแล้ว” สัด นี่มันตากูไม่ใช่รูเยี่ยว ขอดูหน้าพวกมึงหน่อยเหอะว่าเป็นใครมาเยือนบ้านกูยามวิกาลแถมประทุษร้ายท้ายทอยกูอีก ผมกระพริบตาอีกสองสามครั้งเห็นเพดานมีจิ้งจกสองตัว ไฟสองดวง พัดลมแกว่งไปมา แม่ยิ้มสวยในกรอบรูปพร้อมพ่อและผม รูปปู่ย่าตายาย ญาติที่จำได้ว่าเป็นใครบ้าง ผมไม่ได้บ้ามาเพ้อเจ้อให้ฟัง แต่กำลังรวบรวมสติว่าความจำยังไม่หนีไปไหนและยังอยู่บ้านตัวเอง

“อูย”คำแรกที่ออกจากปาก สะบัดหัวไปมา เงยหน้าจะมองว่าใคร ชัดมาก แม่งโพกผ้าคลุมหน้าทั้งคู่เลย เสียเปรียบโคตร กูเปิดเผยแต่พวกมึงมิดชิด มองไปมานึกขึ้นได้

“พ่อ พ่ออยู่ไหน”ผมเรียกหาพ่อ ภาพสุดท้ายที่เห็นหนึ่งในนี้เอาปืนจ่อหัวพ่ออยู่ และผมก็สลบไป หัวใจเหมือนถูกบีบจนจะแหลกเมื่อคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อ ผมไม่อยากคิดในแง่ร้าย ภาวนาให้พ่อยังปลอดภัยแต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือเปล่า บุญก็ทำกรรมก็สร้างทั้งตั้งใจไม่ตั้งใจ 

“พวกมึงเอาพ่อกูไปไว้ที่ไหน”ผมตวาดใส่พวกมันที่ยืนหน้าตาเฉย ผมรู้แล้วกันถึงมันจะคลุมหน้าก็เถอะ อย่ามาถามผมเวลานี้ว่ารู้ได้ยังไง

“กูถามไม่ได้ยินหรือไง อ่อก”ผมใส่อีกจะลุก แต่โดนขัดขาจนหน้าคะมำลงไปกับพื้นกระดานที่ถูขัดมันวับ สัด มือเร็วไม่พอกิริยาส่อสันดานว่าเป็นคนชอบขัดคนอื่น กูขอให้มึงขาหัก แอบแช่ง แช่งดังเดี๋ยวมันฆ่าจะพาไม่รู้ว่าพวกมันเอาพ่อไปกลบที่ไหน

“อย่าเสียงดัง”ไอ้คนที่ขัดขาผมพูดก่อนจะไล่มากลางหลังคลึงไปมา กูไม่เมื่อยไม่ต้องมาเอาใจ ไอ้เลวฆ่าได้กระทั่งคนไม่มีทางสู้แถมแก่แล้วด้วย น้ำตาผมเริ่มไหล

“มึงร้องไห้ทำไมวะ”เสียงไอ้คนที่นั่งตรงเบาะหน้าทีวีถามขึ้นมา ผมมองอย่างเจ็บแค้น

“ถ้าพ่อมึงตาย มึงจะหัวเราะหรือไง”ผมตวาดมันไปอีกอย่างไม่กลัวแล้วจะฆ่ากูก็ตามใจ ไอ้สัด หันไปเห็นอีกหนึ่งเป็นสาม ยืนสูบบุหรี่ตรงหน้าต่างที่มีแสงสลัวๆเห็นแค่เสี้ยวหน้ากับสันจมูกแต่ก็ยังไม่ชัดอยู่ดี

“อ้าว ไอ้สัดถามดีๆมาแช่งพ่อกู”มันขึ้นเสียงลุกตรงมาจะกระทืบผมแน่นอนเลย

“หยุด”คำเดียวจากไอ้คนสูบบุหรี่ ทำมันหยุดตีนได้ แต่ตบหัวแทนเดินฮึดฮัดไปนั่งที่เก่า ไอ้คนที่เหยียบดึงผมขึ้นไปนั่งตัวตรง

“พ่อกูอยู่ไหน”ผมถามอีกที ถ้าไม่หน้าสิ่วหน้าขวานเป็นเหตุการณ์สมมุติกูจะทำท่าแบบพี่จาด้วย ไอ้พวกเหี้ย เอาพ่อกูคืนมา

“ส้วม”ไอ้คนที่คุมตัวผมอยู่ตอบสั้นๆแต่ได้ใจความ

“ทำไมมึงต้องเอาพ่อกูไปหมกส้วม ไอ้เหี้ย ไอ้ชิงหมาเกิด”ผมด่าพวกมันที่ยังมองหน้าเงียบกริบ มึงสำนึกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว แต่ที่ไหนได้มันหัวเราะออกมาสุดเสียง กูขอให้ใครได้ยินและไปแจ้งกำนันผู้ใหญ่บ้านตำรวจ หรือ ฮีโร่ที่ไหนก็ได้มาจับพวกมึง ผมรู้แล้วว่าพวกมันเป็นใคร จากยูนิฟอร์มที่สวมใส่เป็นที่นิยมแถวบางขวางซะส่วนมากก่อนจะแพร่หลายทั่วไป

“โกรธ โกรธ สัด อกตัญญู”ไอ้คนเหยียบมันจิ้มหัวผม

“แช่งพ่อตัวเอง ไอ้เลว”ไอ้คนที่ตบหัวพูดขึ้นมั่ง จนเอะใจในคำพูดมัน

“พ่อมึงยังไม่ตาย กลัวจนเยี่ยวแตกกูเลยให้ไปเปลี่ยนกางเกงที่ห้องน้ำ เหม็นฉิบ”มันพูดเสียงกลั้วขำ ถ้าปกติกูคงขำไปแล้วแต่นี่ไม่ใช่เวลามาตลก ผมมองพวกมันอย่างไม่เชื่อ สักพักพ่อเดินออกมาในชุดกางเกงตัวใหม่

“พ่อ”ผมเรียกจะลุกไปหาแต่ไม่มีแรง เหน็บกิน รู้งี้ให้มันเหยียบคลายเส้นให้ก็ดี

“หนู เอ็งฟื้นแล้วเหรอ”พ่อเดินมาหาผมลูบหน้าลูบหัวไปมา ผมซุกตัวหาอกพ่อทันทีอยากจะกอดก็ไม่ได้มือโดนมัดอยู่

“พ่อจริงๆด้วย หนูนึกว่ามันฆ่าพ่อไปแล้ว ฮึก”ผมไม่อายแม่งแล้ว พ่อลูบหัวกอดปลอบผม

“ไม่มีอะไรแล้ว พ่ออยู่นี่”พ่อพูดเหมือนตอนผมยังเด็กเวลาที่กลัวอะไรจัดๆ

“แล้ว พ่อเจ็บตรงไหนหรือเปล่า มันซ้อม มันทุบ มันทำอะไรพ่อไหม”ผมผละออกสำรวจและถามพ่อรัวเลย

“ไอ้ซ้ำซากแค่มึงพูดว่า พ่อเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ก็พอแล้วพูดแม่งซะยาว”ไอ้คนขัดขาผมพูดขัดขึ้นมาอีก เรียกไอ้ขัดแล้วกัน

“เรื่องของ กะ อุ๊บบบบ”ผมหันจะไปด่าแต่พ่ออุดปากส่ายหน้าไม่ให้พูด เดี๋ยวโดนตีนทั้งคู่ พ่อขอร้อง ผมเดาหน้าพ่อผมออก

“ไม่เข็ด ไม่เข็ด”เพื่อนเหี้ยไอ้ขัดพูดขู่

“พอแล้ว”ประโยคที่สองของไอ้คนที่ยืนตรงหน้าต่าง มันหันกลับมาแต่คลุมหน้าตามเดิม เดินมานั่ง

“มึงเอาไงต่อ ไอ้เฮีย”ไอ้คนที่จะกระทืบผมถามเฮียที่คงจะเหี้ยมากกว่าแน่ๆถึงได้เป็นเฮีย เรียกเหมือนจะนับถือ

“กูขี้เกียจคิด”มันพูดแค่นั้น ก่อนจะมองมาทางผมกับพ่อ ดวงตาที่โผล่พ้นผ้าคลุมดูมีอำนาจ รูปร่างสูงใหญ่

“แต่เราจะตามไม่ทันนะโว้ย ไอ้เฮีย”ไอ้คนขัดขายกเหตุผลมาบอกมัน เออ มึงขยันเถอะอย่าขี้เกียจเลย ไปจากบ้านกูเร็วๆยิ่งดี แล้วกูจะลืมซะว่าเคยอยู่ร่วมบ้านกันแว๊บๆ ระหว่างที่ผมคิดยุมันในใจ ไอ้เฮียก็หันไปมองลูกน้อง

“มึงจะไปก่อนก็ได้”มันตอบไอ้ขัด ทำเอาเงียบไปอีก สะใจ เฮ้ย ไม่ใช่ผมจะมาเข้าข้างไอ้เฮียเพราะเกลียดไอ้ขัดไม่ได้ มันพวกเดียวกันต้องไปให้หมด

“ไอ้เฮียว่าไงก็ตามนั้น มึงเลิกขัด”ไอ้ส้นตีนเห็นพ้องกับเฮีย หันไปบอกไอ้ขัด บรรยากาศเงียบลงไปอีก

“ขอโทษ”เฮียมันเอ่ยขึ้นเงียบไปอีก ก่อนจะพูดต่อ”ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ตกใจ” มึงจะให้กูตอบว่า ไม่เป็นไรครับเฮียหรือไงวะ เล่นซะพ่อกูเยี่ยวแตกยังไม่ได้ตั้งใจอีก

“เราตั้งใจจะไปอีกที่แต่มีเหตุจำเป็นเลยต้องแวะบ้านลุงก่อน”มันบอกต่อ กูอยากจะถามทำไมมึงต้องจับฉลากได้บ้านกูด้วยแต่ผมไม่ได้อยากโยนขี้ไปบ้านอื่นนะ แค่คิดว่าทำไมต้องเกิดขึ้นด้วยวะ พวกมึงนั่งรถไปกับเขาดีๆไม่แหกออกมาก็จบแล้ว

“ไม่เป็นไรพ่อหนุ่ม แค่อย่าทำร้ายเราก็พอแล้ว”พ่อผมตอบไอ้เฮียไป

“เราจะไม่ทำร้ายลุงกับลูก ถ้า”มันรับปากแต่มีเงื่อนไข มองผมกับพ่อที่ตั้งใจฟัง”ถ้าไม่บอกใคร จะขอรบกวนไม่นาน แล้วเราก็จะไป”นั่นคือถ้าของมันที่ขอ ผมควรจะบอกว่า ตามสบายครับเฮีย บ้านเรามีหลายห้อง เชิญครับ เหรอ

“ได้ ๆ”พ่อรีบรับปากทันที ผมหันขวับ

“พ่อไปรับปากง่ายๆได้ไง”ผมกระซิบถามพ่อแต่เน้นชัดถ้อยชัดคำให้พ่อได้ยิน ยกเว้นไอ้ขัดที่ยืนไม่ไกลนัก

“หรือมึงอยากตายล่ะ”พ่อก็กระซิบกลับมาบ้าง

“ไม่อยาก แต่จะเชื่อได้ไง ไม่เคยได้ยินเหรอ ไม่มีสัจจะในหมู่โจร”ผมปฏิเสธก่อนจะโน้มน้าวพ่ออีกนิด

“เฮ้ย นี่มันนักโทษคงมีล่ะวะ ไอ้หนู เชื่อกู”กูอยากเอาหัวโขกพื้นบ้านกับคำตอบของพ่อ ยังมีแก่ใจตบมุกมองโลกสวยหรือพูดจริงก็ไม่รู้แต่ดูแกเชื่อใจไอ้เฮียนั่นมาก

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

“ก๊ากกกกกกกกกกก”

ผมกับพ่อหันไปมองไอ้ขัดกับไอ้ส้นตีนที่หัวเราะ ยกเว้นไอ้เฮียมันที่เงียบกริบ เป็นเหี้ยอะไรกัน อย่าเสือกตอบเป็นนักโทษนะมึง มันสองตัวหัวเราะไม่หยุด

“โอ้ย กูว่ามึงเชื่อพ่อเหอะ ครึครึ”ไอ้ขัดพูดกลั้นหัวเราะ

“ใช่ เขาเกิดก่อนมึง ความคิดความอ่านเขาต้องดีกว่าอยู่แล้ว ครึครึ”ไอ้ส้นตีนพูดเหมือนจะชมพ่อ ถ้าพวกมึงเป็นนักเลงทั่วไป กูจะสวนกลับเลย แล้วพ่อใครเกิดที่หลังลูกวะ พ่องงมึงหรือไง แต่ย้อนในใจดีกว่าเดี๋ยวมันกระทืบเอาอีก

“ไม่มีอะไรเป็นหลักประกันให้เชื่อใจได้ แต่ขอพูดต่อหน้ารูปพระ จะทำตามที่พูดถ้าลุงกับลูกทำตามที่เราขอ ถ้าผิดคำพูดขอให้โดนจับ”ไอ้เฮียมันฟังอยู่นานหรือไม่ก็รอให้เสียงหัวเราะที่เก็บลึกลงตูดแล้วผายออกไปแล้วมั้งถึงได้พูดขึ้นมา ผมหันไปมองพระในกรอบรูปที่มันพูดด้วย

“แสดงว่ามึงฆ่ากูแน่เพราะพวกมึงต้องโดนจับอยู่แล้ว”ผมพูดใส่พวกมัน

“ไอ้เด็กเปรต กวนตีนจริงๆ”ไอ้ส้นตีนจิ๊ปากพูดและง้างตีนจะเตะ แต่ไอ้เฮียจับไหล่ให้หลีกซะก่อน รอดไปกู มันลุกเดินตรงมาหาผมกับพ่อ ผมดันพ่อไปข้างหลังซึ่งถ้ามีอะไรเกิดขึ้นคงไม่รอดทั้งคู่นั่นแหละ แต่สัญชาตญาณยังไงก็ต้องปกป้อง มันเดินไปแบมือขออาวุธจากลูกน้องมันที่ทำท่าลังเล ก่อนจะปลดเซฟเอาลูกกระสุนออกต่อหน้า มีดพกอีกสามอัน  เอามาวางตรงหน้าพวกผม

“พอใจหรือยัง ถ้ายังก็มาค้นดู”เฮียมันถามเสียงนิ่งแต่ดูคุกคามมาก พ่อกับผมมองหน้ากัน

“เอ้า มึงไปค้นมันซะสิ ไม่เชื่อก็”พ่อกระซิบกับผม จะค้นได้ยังไงวะมือก็มัดอยู่ไอ้ควายเอ้ย เก่งจริงมึงแก้มัดกูด้วยสิ

“ไม่ต้องกระซิบแล้วพ่อ ถามจริงตอนหนูสลบมันเป่ามนตร์รักลุ่มหลงใส่หรือไงถึงได้เชื่อนัก”อดไม่ได้เหน็บสักนิด ชักเริ่มหมั่นไส้คุณนกขึ้นมาตะหงิดๆ ไอ้สองคนหัวเราะลอดผ้าออกมาอีก

“เอาไง”ไอ้เฮียคงเริ่มรำคาญแล้ว

“ก็ได้ ถ้าผิดคำพูดกูรอดไปได้มึงเจอแน่”ผมตกลงแต่ยังปากดีไปขู่มันอีก ทีนี้มันยิงทิ้งและแทงซ้ำกูจนตายสนิทแน่ๆ เสือกไปชี้ช่องทางให้มัน

“ลูกลุงนี่ปากดีจริงๆเลย ขนาดความตายจะเยือนทุกนาทียังจะขู่อีก หึหึ”ไอ้ส้นตีนพูดเหมือนเยาะผมที่จ้องพวกมันเรียงตัว ไม่เห็นหน้าแต่จ้องตาอาฆาตก็ยังดีวะ

“อย่าถือสามันเลย มันกลัวน่ะก็เลยพูดไปงั้นเอง”พ่อผมไกล่เกลี่ยพูดกับมัน ทำเอาไอ้ส้นตีนขมวดคิ้ว งงสิมึงเจอพ่อกูเข้าไป

“ดีแล้วเหรอไอ้เฮีย ไอ้เด็กนี่ดูไม่น่าไว้ใจเลย”ไอ้ขัด ขัดอีกแล้ว นี่หน้าตากูส่อมากไปหรือไงวะมึงถึงได้รู้ว่ากูคิดอะไร ก่อนที่ผมจะได้พูดออกไป มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ใบหน้าออกแรงบีบให้รู้สึก

“ดีแล้ว กูชอบ”มันพูดแค่นั้นก่อนจะปล่อยและเดินไปนั่งที่เดิม ทิ้งให้ผมนั่งคิดถึงสิ่งที่มันพูด ชอบอะไร มึงอย่าพูดคลุมเครือ ชอบอะไรก็ระบุมาสิโว้ย

/
/
/

หลังผ่านเหตุการณ์ระทึกใจเต้น ตึก ตึก ผมกับพ่อก็นั่งข้างไอ้สามคนที่มันกำลังล้อมวงกินข้าวกันอยู่ กลายเป็นผมกับพ่อที่ถูกปิดตาแทน ได้ยินแต่เสียงช้อนกระทบจาน คุยแจ๊บๆๆ เรอ แต่ยังไม่หยุดแดก

“อร่อยจริงๆว่ะ”เสียงไอ้ขัด เก่งจริงกูจำเสียงมันได้ ขอให้มึงติดคอตายห่าซะ กินด้วยพูดไปด้วยเกือบตลอด

“อืม อ่อยๆๆ”ไอ้ส้นตีนแล้วกันเสียงอู้อี้ ไอ้เฮียมันคงไม่ทุเรศแบบนี้หรอกดูมาดดี เฮ้ย ทำไมผมต้องคิดว่ามันดูดีกว่าลูกน้องมันด้วยวะหน้าก็ไม่เห็นแม่งคง โหด โฉด สถุล เพราะยังไงก็นักโทษเหมือนกัน

“อิ่มแล้วเหรอ ไอ้เฮีย”เสียงไอ้ขัดถาม

“อืม”มันตอบสั้นๆ ไม่มีการพูดคุยกันอีก ผ่านไปสักพักผมเริ่มหัวตกแล้วแต่ยังพยายามตั้งสติอยู่ กลัวหลับไม่ตื่น

“ลุง ยืมเสื้อผ้าใส่หน่อยนะ”เสียงไอ้ขัดพูดกับพ่อผม ทีนี้มีมารยาทขออนุญาตตอนมึงเหยียบกูไม่ขอเลย

“ตามสบาย อย่าไปหยิบชุดเมียลุงเข้าล่ะ”พ่ออนุญาตแถมยังเตือนมันอีก

“ลุงเป็นคนอารมณ์ดีเน๊าะ ตายไปเสียดายแย่เลยคนมองโลกแง่ดีขนาดนี้”มันยังชมสยองๆปิดท้าย พ่อก็ยังหัวเราะ ไม่ใช่ว่าผมกับพ่อตลกไม่ดูสถานการณ์นะ มันกลัวซะจนไม่รู้จะกลัวยังไงแล้ว ทำอะไรไม่ถูกหาโอกาสจะไปบอกใครก็ไม่ได้ เหมือนมันรู้ทันสายโทรศัพท์บ้านก็โดนตัด มือถือก็ถูกเก็บหมด เหลือสติที่ยังดีแต่ไม่รู้จะสั่งให้ทำอะไรได้ในตอนนี้

“หนู คนเรามันถึงที่ตายมันก็ตาย ก่อนตายคงจะเจ็บนิดเดียวละมั้ง”พ่อเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไร หันมาพูดกับผมยิ้มๆ

“ไม่รู้สิพ่อ หนูไม่เคยตาย”ผมตอบพ่อยิ้มๆ ปลอบใจกันและกัน ถ้าตายพร้อมพ่อผมก็ไม่กลัวหรอก

“เคยสิ นึกให้ดี”พ่อเอานิ้วจิ้มหัวพยักหน้าหงึกๆให้นึก

“หนูเล่นมุกนะพ่อ พูดอย่างกับเรื่องจริง”ผมจับมือพ่อมากุมไว้ จะจิ้มแบบแกก็คงไม่ได้ นรกจะกินกบาลเอา

“กูก็พูดจริง”พ่อสีหน้าจริงจัง ก่อนจะพูดต่อ”มึงไม่ตายแล้วจะเกิดมาเป็นลูกกูได้ไงล่ะ”ทำเอาผมเกือบหัวเราะ มันสามคนผลัดกันอาบน้ำทีละคนจนครบ แต่ยังโพกผ้าที่หน้าเหมือนเดิม ตอนนี้มันแก้เชือกและแกะผ้าปิดตาออกให้แล้ว แต่ผมก็ยังทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ได้อยู่ดี

“สบายตัวหน่อย”ไอ้ส้นตีนบิดตัวไปมา เดินมานั่งที่เดิม ก่อนจะเปิดทีวีไล่ไปตามช่อง

‘ค่ะ ตอนนี้ทางการได้ประกาศออกมาแล้วว่า เหตุการณ์นักโทษเรือนจำได้หลบหนีออกจากรถขนนักโทษ เป็นเรื่องจริง ทางเรือนจำได้ส่งรายชื่อให้ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อประสานงานในการติดตามจับกุม ทั้งนี้ยังเป็นที่สงสัยกันว่า นักโทษหลุดออกไปได้ยังไงทั้งที่การคุ้มกันหนาแน่น เราได้ไปติดตามสอบถามก็ยังไม่ได้คำตอบที่แน่ชัด ประเด็นที่ตั้งไว้ คนในน่าจะเป็นหนอน เพราะนักโทษที่หลบหนีเป็นนักโทษที่มีอิทธิพลมาก ตามที่ได้รับรายงาน’ จากที่ได้ฟังไม่ใช่แค่พวกมันสามคนที่หนียังมีอีกสาม มันสามคนนั่งฟังข่าวไปเรื่อยไม่ได้แสดงท่าทีวิตกกังวลแต่อย่างใด ทั้งที่มีการตั้งค่าหัว ก่อนมันจะปิดทีวีลงเมื่อมีการเปิดเผยใบหน้า ผมจิ๊ปากอย่างขัดใจแต่แอบๆ

“เสียดายสิมึงไม่เห็นหน้าพวกกู”ไอ้ขัด ก่อนติดคุกอาชีพเสริมมึงหมอดูหรือเปล่าวะ ผมก็เฉยขี้เกียจต่อปากต่อคำกับมัน เดี๋ยวจะตายไวซะ ตั้งสติเก็บแรงไว้ดีกว่า เผื่อพรุ่งนี้จะรอด

“เอาไงต่อ”ไอ้ส้นตีนถามไอ้เฮียที่ยืนนิ่งตรงข้างหลังผม

“นอน”คำตอบของมัน เออ ดีกูก็ง่วงเหมือนกันพ่อกูสัปหงกแล้ว

“ผลัดเวรแล้วกัน”ไอ้ขัดเสนอ

“ไม่ต้อง”ไอ้เฮียขัดมัน เป็นโอกาสดี ถ้าพวกมันหลับจะได้หาทางหนี เสียดายไอ้ตะบันไม่ใช่นกพิราบสื่อสารจะได้ให้มันทำหน้าที่หรือถ้ามันแสนรู้มากกว่านี้ก็คงไม่ว่างอีกมันติดภารกิจสืบพันธ์อยู่ คิดอีกทีเป็นเพราะผมไปขัดขวางมันหรือเปล่าวะเวรกรรมเลยตามทัน ไม่ได้ ไม่ได้ ผมจะมาคิดฟุ้งซ่านตอนนี้ไม่ได้ต้องหาทางหนีก่อน

“จะดีเหรอ เกิดมันหนีล่ะ”เหี้ยเอ้ย ชัดเลยแม่งหมอดูร่างทรงเก่า ญาณทิพย์ความคิดกูจริงๆ ไอ้สัด เปลี่ยนให้แม่งเลย

“นั่นดิ ไอ้เฮีย ลุงกูไม่กังวลหรอกแต่ไอ้เด็กเปรตเนี่ยสิ”ไอ้ส้นตีนเห็นด้วยแถมใส่ร้ายผมอีก ถึงหน้ากูจะเด็กแต่ไอ้นั่นกูโตแล้วโว้ยถ้าพูดอีกกูจะยัดปากมึงให้อม เอ้ย ดู ทำไม่ได้แค่คิดว่ากูเก่งก็พอแล้ว

“มึงเอาลุงเข้านอนไปด้วย”ไอ้เฮียพูดกับมันสองคนที่ขมวดคิ้ว

“แล้ว”มันยังสงสัยไม่เลิก เออ กูก็สงสัย

“กูจัดการเอง”เงียบกริบกันหมด ผมอ้าปากหวอหันไปมองพ่อที่ทำหน้าไม่ต่างกัน

“ไม่เอาโว้ย กูจะนอนกับพ่อ เกิดพวกมึงฆ่าพ่อกูล่ะ ไม่เอา กูไม่ยอม ไม่ยอม”ตั้งสติได้ผมโวยวายทันทีไม่สนอะไรแล้ว

“หุบปาก”ไม่ดังแต่เน้นทำกูหุบทันที

“ครึ ครึ กูเก็ตแล้ว ได้ ได้ กูเอาลุงเอง ส่วนมึงเอาไอ้นั่นไป คงจะสนุกหูล่ะมึง ครึครึ”ไอ้ขัดหัวเราะคิกคัก

“พ่อหนุ่ม ลุงแก่แล้วเอาไม่สนุกหรอก ลูกลุงก็เหมือนกันตัวมันเหม็น เส้นตื้น สารพัดจะไม่มีความสนุก ปล่อยเราพ่อลูกเถอะนะ ลุงสัญญาจะไม่หนีจนกว่าพวกพ่อหนุ่มจะไปเอง”พ่อผมบอกพวกมันถ้ายกมือไหว้ได้แกทำแล้ว แทนที่พวกมันจะเห็นใจเสือกหัวเราะดังกว่าเดิม ยกเว้นไอ้เฮีย

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ย กูจะเยี่ยวราด”ไอ้ขัด

“หลงมาบ้านตลกหรือเปล่าวะ ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้ส้นตีน

“พอแล้ว”ไอ้เฮียสั่ง ก่อนจะหันไปมองพ่อ”ไม่ใช่อย่างที่ลุงคิด แต่ถ้าตุกติกอาจจะเป็นตามที่คิดก็ได้”มันพูดเหมือนจะดูดีแต่แฝงไปด้วยความข่มขู่ เอาสิมึงกูสู้ตายเรื่องอะไรจะยอมเสียแบ็คเวอร์จิ้นวะถ้าต้องมีคู่ผู้ชายกูต้องเป็นคนเสียบโว้ย ผมพอจะรู้มาบ้างว่าในคุกพวกนักโทษส่วนใหญ่จะหาวิธีระบายอารมณ์ไม่ช่วยตัวเองก็มีตัวช่วยที่เป็นนักโทษด้วยกัน กว่าจะได้เอ่ยอะไรอีก ผมก็ลอยหวือตามแรงดึงไปยังห้องนอนตัวเองทันที แต่ยังได้ยิน

“ไปลุงเราไปสนุกกันต่อในห้อง มีอะไรขำๆปล่อยให้หมด”ไอ้ขัดพูดกับพ่อ

“พวกฉันเครียดมานานแล้ว ช่วยปลดปล่อยหน่อย”ไอ้ส้นตีนพูดโคตรกำกวมเลย โธ่ พ่อกลายเป็นที่ระบายความเครียดไปซะแล้ว กูล่ะ เสียงสุดท้าย ปัง
/
/
/

หลังปิดประตูผมนั่งตรงที่นอนตัวเอง ที่ปูตรงกลางห้องผมไม่ชอบนอนเตียงเพราะเป็นคนกลัวความสูง เลยทำให้มีผลกับร่างกาย ไม่เกี่ยว ผมพูดปลอบใจตัวเอง มันยืนตรงหน้าต่าง ทั้งที่อยู่กันสองคนตัวต่อตัวแล้ว ผมน่าจะหาทางสู้กับมันนะแต่จากรูปร่างผมเสียเปรียบมันแน่นอน ตัวสูงใหญ่ถ้าไม่รู้ว่ามันเป็นนักโทษก็นึกว่านายแบบ แค่หุ่นมันนะยังไม่รู้หน้าตามันเป็นยังไง ไอ้เรื่องฝีมือก็ไม่รู้อีก มันไม่เก่งหรอกมั้งถ้าเก่งมันต้องไม่โดนจับเข้าคุกสิ ส่วนผมก็พอตัว

“มองกูทำไม”มันถามแต่ไม่มองหน้า ทำเอาผมสะดุ้งแต่ไม่ร้องว้าย แค่นิดๆ

“...........”ผมเงียบดีกว่า มันเดินกลับมาตรงผมนั่ง เอนตัวนอนทันที อะไรจะปล่อยตัวขนาดนี้ไม่กลัวกูเลยเหรอ

“มองได้แต่อย่าเสียงดัง”มันพูดหลับตามือก่ายหน้าผาก แสดงว่ามึงคิดอะไรอยู่ คิดจะฆ่ากูใช่ไหม

“มองเหี้ยอะไรมีเสียง”ผมพึมพำกับประโยคบอกเล่าแกมสั่งของมัน

“มองแบบมึงนี่ไง กูจะนอน”มันย้อนและบอกให้รู้อย่าออกเสียง ทำเอากูอ้าปากค้างต้องหุบลง หูดีอีก กูพูดเบาที่สุดเสือกได้ยิน ผมนั่งหัวโด่ตรงปลายตีนมัน ใจก็เป็นห่วงพ่อป่านนี้คลายเครียดให้พวกมันไปถึงไหนแล้ว เหลือบตาไปเจอรูปแม่ ผมพนมมือ แม่จ๋าช่วยพ่อกับหนูด้วย อย่าให้พวกมันทำอะไรพวกเราเลยนะ ผมสบตากับแม่ในรูปก่อนจะลดมือลง เอ๊ะ ทำไมผมไม่ขอให้แม่ดลใจให้ใครมาช่วยนะ ว่าแล้ว

“มึงจะนอนได้ยัง”ไอ้สัด ขัดกูอีก มือที่กำลังยกวางลงทันที ก่อนจะหลายหลังเมื่อโดนดึงลงไปนอนทับมัน

“ปล่อยกู”ผมพูดและต่อยท้องมันแต่โดนไม่เต็มแรงมันกันไว้ได้ ก่อนจะหยิบเชือกที่ไม่รู้กูมีติดห้องไว้ตั้งแต่เมื่อไร มามัดมือผมไว้ตามเดิม มึงมาคิดอะไรได้ตอนนี้วะ

“อีกที ปากมึงจะโดนปิด”พูดจบมันเอาหลังมือดันผมให้ลงไปนอน

“มึงอย่ามาโดนกูแล้วกัน”ผมบอกมันกลับ ได้ยินเสียงหัวเราะ หึหึ ขอให้มึงขาดอากาศหายใจตายเพราะผ้าคลุมหน้า

“มึงจะแต่งงานเหรอ”มันพูดลอยๆ ผมมองมันที่ยังนอนท่าเดิม

“...........”ผมไม่ตอบมันไม่ใช่เรื่องจำเป็น

“เจ้าสาวถ้าจะสวย”มันพูดอีก

“อย่ายุ่ง”ผมขู่มันที่ดูจะได้ผล มันหัวเราะเบาๆ

“ถ้าไม่อยากให้ยุ่ง ก็ทำตัวดีๆ พรุ่งนี้กูก็ไปแล้ว”มันพูดเตือนอีกครั้ง ผมเลยเลือกที่จะเงียบ ไม่ได้กลัวแต่เลือกทางรอดไว้ก่อน ต่างคนต่างเงียบจนผมเคลิ้มและหลับไปในที่สุดข้างคนแปลกหน้าที่มีตำแหน่งหน้าที่เป็นนักโทษ

/
/
/

ห้อยท้ายอีกนิด

[goonglovenut]

“อืม อีกนิด”เสียงผมงึมงำ

“อา อย่า มัน”ผมไม่ลืมตาแต่ส่ายหน้า เมื่อรู้สึกมีบางอย่างสัมผัส

“ครึ ครึ”หัวเราะเมื่อโดนแรงขึ้น

“พ่อ ไม่เอาแล้ว หนูจั๊กจี๋”ผมเรียกและเอาตัวเข้าไปซุกอกพ่อไว้

“ตื่น”เสียงเข้มๆ พร้อมทิ่มอย่างแรง

“โอ้ย”ผมร้องและลืมตา ห้องกูนี่หว่า พ่อไปไหนล่ะ เล่นซะแรงเอวแทบหัก มือไม่ได้โดนมัดแล้ว ผมคลำสิ่งตรงหน้า อกแกร่ง แขนมีกล้าม ไล่มาหน้าท้องที่แข็งไม่แพ้ส่วนอื่น เต่งตึง ไม่เหี่ยว ผิวสีแทน เงยหน้าไปสบตาคมที่มองสบด้วย ไม่ใช่พ่อกูนี่หว่าแล้วมากอดกูทำไมเนี่ย อะไรตุงๆวะ มองต่ำไปไอ้นั่นตุง ไอ้นั่นตุง

“เฮ้ย ไอ้เหี้ย”ผมร้องและนึกได้ดันตัวเองออก ผมถีบมันและหยิบหมอนฟาดอย่างแรง”กูบอกว่าอย่าถูกตัวกูไง ไอ้สัด”ผมขว้างแม่งทุกอย่างที่คว้าได้ มันก็รับได้และเขวี้ยงกลับโดนหน้ากูเต็มๆ

“โอ้ย”ผมร้องออกมาเมื่อหมอนแข็งทรงเหลี่ยมปะทะเข้าให้

“มึงกอดกูเอง”มันพูดเรียบๆลุกไปยืนตรงหน้าต่าง ตาสอดส่องไปด้วย

“มึงอย่ามั่ว”ผมชี้หน้ามัน

“ตามใจมึง”มันไม่สนใจ ผมมองหน้ามันที่โผล่แค่ลูกตา มองต่ำอีก กูจะสนใจอะไรนักหนาวะ”กูไม่ได้มีอารมณ์ กูปวดเยี่ยว แต่มึงกูไม่แน่ใจ”ไอ้เฮียพูดและหลุบตามองต่ำบ้าง ผมก้มมองของตัวเองทันที ไม่ตุง เงยหน้า ได้ยินเสียงเหมือนหัวเราะในลำคอเดินออกไป ทิ้งไว้แค่ผมที่หน้าเหวอ กว่าจะออกเสียงได้มันก็ปิดห้องแล้ว


“ไอ้สัด ขอให้มึงลื่นเยี่ยวตัวเองหัวแตกไปซะ”ผมด่าและแช่งมัน ก่อนจะเดินออกไปบ้างไปเคาะห้องพ่อทันที

“พ่อๆๆๆๆๆ”เรียกรัวพอกับที่เคาะ ไม่มีเสียงตอบรับ ผมเคาะอีก ถ้าไม่เปิดจะไปหยิบกุญแจสำรอง ไม่พุ่งให้เจ็บตัวหรอก เก็บแรงไว้สู้พวกมันดีกว่าถ้าจำเป็นก็ สู้โว้ย

“หนู พ่ออยู่นี่”เสียงพ่อดักความคิดเอาไว้ซะก่อน

“พ่อ เป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บตรงไหน”ผมถามและสำรวจพ่อทันที โดยเฉพาะตรงนั้นคลำเป็นพิเศษ

“ก้นกูสบายดี ของมึงล่ะ”พ่อบอกและคลำกลับ

“ปลอดภัยดีพ่อ”ผมตอบก่อนจะกอดพ่อ ที่น่าจะอาบน้ำแล้วเพราะไม่ได้ใส่ชุดเมื่อคืน แต่ไม่แน่หรอกบางทีแกก็ล้างหน้าแปรงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย ยิ่งหน้าหนาวยิ่งชอบขนาดติดเครื่องทำน้ำอุ่นยังไม่อาบเลย นิสัยจริงๆ ส่วนผมนอกจากเมาจริงๆถึงจะไม่อาบ นอนรวมกับไอ้ตะบันและพวกมันนั่นแหละ

“พวกมันไปไหนพ่อ”ผมถามถึงไอ้สองคน

“กินกาแฟและดูข่าว”พ่อตอบเหมือนมีแขกมาพักบ้าน

“มันนึกว่าพักรีสอร์ทหรือไงวะ”ผมสบถอย่างหมั่นไส้

“เดี๋ยวพวกเขาก็ไปแล้ว”พ่อจับแขนผมให้ใจเย็น ก่อนจะหันไปเจอไอ้คนที่มันหาว่าผมกอดมันเดินออกจากห้องน้ำ ไม่ได้คลุมผ้าแต่หันหน้าไปอีกทาง ผมสะกิดพ่อให้แอบเผื่อมันหันมา พ่อเกาะแขนผมทำหน้าลุ้นสุดๆ มันใส่กางเกงตัวเดิม หันมาสิวะ ผมภาวนาในใจตาก็มองแผ่นหลังมันไม่ละถ้าไม่เห็นหน้าก็ขอจำรายละเอียดส่วนอื่นแล้วกัน แผ่นหลังสีแทนสะอาดแต่ไม่ว่างถูกทับด้วยรอยสักรูปหงส์สวยงามมาก ผมไม่เคยเห็นผู้ชายสักหงส์นะ ส่วนใหญ่จะ มังกร งู เสือ ซะมากกว่าหรือไม่ก็ยันต์อักขระทั่วไป แขนสองข้างมันสักเหมือนรูปพระอาทิตย์กับพระจันทร์แต่ดูอีกทีก็ไม่ใช่มั้ง

“ทำอะไรกัน”เสียงอย่างดัง

“ว๊ากกกกกกกก”ทำเอาหงายหลังทั้งคู่เกือบทับพ่อ ผมมองก็เห็นไอ้ขัดยืนเท้าเอวชะโงกหน้าลงมามอง

“มีอะไร”ไอ้เฮียที่โพกผ้าเสร็จแล้ว เดินมาถาม

“ปะ เปล่า พ่อหนุ่ม ไม่มีอะไร”พ่อผมรีบปฏิเสธ

“มีสิ เห็นอยู่ว่าจ้องไอ้เฮียตาวาวเลย”ไอ้ขัดยืนยันสายตาอันเฉียบคมของมัน

“เออ ดู แต่ไม่มีอะไร พอใจหรือยัง”ผมยอมรับแต่แถนิดๆ

“ดู ก็ต้องมีสิวะ อยู่ๆจะมาจ้องได้ไง”ไอ้ส้นตีนโผล่มาร่วมวงด้วย มึงอยู่ในเหตุการณ์กับพวกกูหรือไง

“พวกมึงพาลุงไปก่อน”ไอ้เฮียพูดกับมันสองคนที่มองหน้า ก่อนจะหิ้วพ่อผมออกไป มันเดินมาใกล้ผมหลังจากเหลือแค่สองคน มันก้มตัวลงมานั่งคุกเข่าข้างหนึ่งเอื้อมมือจะจับหน้า แต่ผมปัดมันก็จับบิดไปข้างหลังทั้งสองข้าง ดันจนหงายหลังติดพื้น ตาจ้องกันไม่มีหลบจะถีบมันออกก็ไม่ได้ มันคร่อมผมทั้งตัว

“อยากดูหน้ากูใช่ไหม”มันถามผม

“...........”

“ใช่ไหม”เอามือบีบคาง

“อึก”ออกได้แค่นี้

“ถ้าให้ดู มึงต้อง”มันพูดแต่มีข้อแม้ตลอด

“กูไม่อยากดู รีบๆไปให้พ้นบ้านกูสักที มึงจะผิดคำพูดหรือไง”ผมตะโกนใส่หน้ามัน

“กูไปแน่ แต่”มันพูดกลับ แต่ยังไม่ทันจบดี

“ไอ้หนู ไอ้หนูโว้ย”เสียงตะโกนขัดขึ้นมาซะก่อน ไอ้รงค์ ผมรู้สึกใจเต้นด้วยความดีใจ มันจ้องหน้าผม

“อยู่หรือเปล่าวะ”มันตะโกนอีก ไอ้สองคนที่เพิ่งออกไปลากพ่อเข้ามา ทั้งสามคนเห็นสภาพพวกผมก็เงียบแต่ออกท่าทาง พ่ออ้าปากหวอ ไอ้สองคนผมไม่รู้อ้าหรือเปล่าแต่ตาโตนิดๆ

“เอาไงดี”ไอ้ขัดถามทำลายความเงียบ

“ลุก”ไอ้เฮียสั่งผม “พวกมึงรออยู่นี่ อย่าทำอะไรถ้ากูไม่สั่ง”มันกำชับอีกครั้งก่อนจะเดินไปตรงหน้าต่าง มันดันผมและพยักหน้าให้จัดการ

“กูอยู่นี่”ผมชะโงกไปพูดกับไอ้รงค์

“เหี้ย กูเรียกตั้งนานขี้อยู่ไงวะ”มันด่าและพูดขำๆ มึงอย่าเพิ่งขำ ดูตากูหน่อย ผมขยิบตาทำปากพะงาบ”อ๋อ ตาเจ็บล่ะสิมึง อย่าขยี้ล่ะเดี๋ยวอักเสบ”ไอ้ควายยยยยยยยยยย กูอยากเอาหัวโขกหน้าต่าง ไอ้ข้างหลังกูก็บิดแม่งอยู่นั่นแหละ ตายไปเถอะกูมีเพื่อนมาช่วยก็เสือกโง่อีก ไม่เหมือนตอนชวนไปจีบหญิงเลย มองตาก็รู้แล้ว

“มึงมีอะไร”ผมถามมัน

“กูจะถามเรื่องงานแต่งมึงอ่ะ เฮ้ย กูจะตะโกนทำไมวะ มึงลงมาดิจะได้คุยกัน”มันกำลังจะบอกแต่เสือกคิดได้กะทันหัน

“เอ้อ”ผมอึกอัก เหล่ข้างหลังปรึกษามันว่าเอาไงดี

“บอกไป ไม่ว่าง ค่อยมาใหม่”มันให้คำแนะนำ ผมพยักหน้าและนึกได้ เชี่ย แล้วกูจะปรึกษามึงทำไมเนี่ย

“มึงพูดมาเลย กูไม่ว่างเคลียร์งานอยู่ ไม่งั้นค่อยมาใหม่เย็นๆ”ผมบอกมันคล้ายประโยคแนะนำมันนิดๆ กูคิดเป็นโว้ย

“ยุ่งอะไรวะ ขี้เกียจลงสิมึง กูขึ้นไปเองก็ได้”ไอ้รงค์ปกติเข้าใจง่าย แต่มึงจะยากอะไรตอนนี้ อยากขึ้นมาตายร่วมกับกูอีกหรือไง ผมเริ่มเลิ่กลั่ก ก่อนจะคิดอะไรได้ โป๊ก”โอ้ยยยยยยยยยยย ไอ้เหี้ยมึงเขวี้ยงหัวกูทำไมเนี่ย”ไอ้รงค์ร้องอย่างดังทรุดไปนั่งกุมหัว ผมกำลังจะบอกว่ากูเปล่า ต้องชะงักเมื่อไอ้คนที่ปาจ้องเขม็ง นี่แค่กระป๋องแป้งมึงยังแม่นขนาดนี้ ถ้าปืนคงไม่พลาด

“กะ ก็บอกว่ายุ่ง มึงก็เซ้าซี้อยู่ได้ เอาไว้เย็น โอเคนะ”ผมสวมรอยยอมรับไปซะ

“เออ เหี้ย สารเลว สัด กูมาใหม่ก็ได้วะ แม่งปูดเลย”มันด่าอีกก่อนจะยอมหยิบกระป๋องแป้งติดไปด้วยสงสัยจะเอาไปแก้แค้นที่ทำหัวมันปูด ต้องเจ็บตัวก่อนถึงเข้าใจ ผมถอนหายใจอย่างน้อยก็ไม่ได้ดึงให้มันมาตายด้วย มันขี่จักรยานออกไปแล้ว ผมหันกลับไปตามเดิม มันดูจนแน่ใจก็ดึงผมมานั่งกับพ่อ เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง

“ไปหรือยังวะ”ไอ้ส้นตีนพูดสิ่งที่ผมต้องการสักที ผมกับพ่อมองหน้าและยิ้มให้กัน

“กูเตรียมเสบียงไปแล้ว ขอบใจนะลุงที่ช่วยเหลือ ถ้ามีโอกาสจะกลับมาตอบแทน”ไอ้ขัดชูเป้ให้ดูแถมยังขอบใจพ่อผมอีก

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลับมาหรอก ไปให้รอดเถอะ”พ่อผมก็ตอบรับน้ำใจแถมอวยพรให้พวกมันอีก ได้ยินมันหัวเราะชอบใจ ไอ้สองตัวดูลาดเลาและสำรวจความพร้อมอีกที ไอ้เฮียติดกระดุมเสื้อเชิ้ต หันมาสบตากันพอดี

“ขอบใจ”มันพูดกับผม หันไปยกมือไหว้พ่อ ตอนมาไม่ไหว้ตอนลามีไหว้นะมึง ดูมีมารยาททำไมมึงถึงทำชั่ววะ ระหว่างที่พวกมันกำลังจะไป

“นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ อย่าคิดต่อสู้ ลงมามอบตัวซะดีๆ เราล้อมไว้หมดแล้ว”ผมหูผึ่งทันทีเมื่อได้ยินเสียงฮีโร่ที่โผล่มาตอนท้าย พวกมันหันขวับมองหน้ากัน

“เหี้ยแล้ว พ่อมึงมาได้ไงวะ”ไอ้ขัดหันมาพูดกับเพื่อนมัน

“สัดเอ้ย เพื่อนไอ้ห่าเนี่ยสิ แม่ง”ไอ้ส้นตีนสบถออกมา จ้องมาทางผมที่นั่งอึ้ง ไอ้รงค์ ยังไงกันแน่ มึงเหมือนไม่รู้ไม่เห็นนี่หว่าผมยังอดสงสัยไม่ได้อะไรทำให้มันย้อนกลับมาพร้อมตำรวจ ระหว่างที่กำลังคิดเสียงทุ้มแต่ฟังดูมัจจุราชชัดๆ

“มึงหาเรื่องเองนะ”ไอ้เฮียพูดกับผมจ่อปืนตรงหน้า ผมกลั้นหายใจจับมือพ่อไว้แน่น คิดว่าอะไรเกิดก็ต้องเกิด หลับตาลงอย่างยอมรับในชะตากรรม

*********************************************************************************************

ปล. เข็นมาอีกตอน ยัดเยียดให้อ่านอีก 55555 ผิดพลาดตรงไหน หรือมันไม่สมเหตุสมผลยังไง บอกด้วยนะคะ ยกเว้นสาระไม่มีอยู่แล้วค่ะ หุหุ


***มีเหตุเดินทางไปเรื่องงานคะ กลับมาน่าจะวันศุกร์ หรือไม่ก็วันเสาร์ รอไปเป็นตัวประกัน อุ๊บ ไม่ไม่ ไปดีกว่า   

[maemix]

กำลังมันส์ จบตอนซะได้ 
มาทำไมเนี่ยคุณตำรวจ จะได้เป็นเจ้าบ่าวอยู่แล้ว
เดี๋ยวโดนลากตัวไปเป็นเจ้าสาวแทนซะหรอก

[tuckky]

ค้าง......
เป็นพ่อลูกที่ฮามาก แม้จะโดนจับเป็นตัวประกัน ก็ยังยิงมุกกันกระจาย 

[Donaldye]

มันส์ๆ เอาอีกกกกกกกกกกก

[RainyMooD]

อ๊ากกก  ค้างงง  ไอ้เฮียอย่าทำไรน้องหนูน้าาาาา

[lalitalx]

กำลังสนุกเลยยยยย 
อ้าวหนูจะแต่งงานแล้ว เฮียล่ะคร้า ? *0*

[cher7343]

ค้างงงงงง 

[yeyong]

เป็นพ่อลูกที่เปิดคณะตลกหากินอีกทางได้เลย
หนูจะถูกจับไปด้วยเพื่อเป็นตัวประกันหรือเปล่าเนี่ย
เรื่องนี้เล่นเอาค้างทุกตอนเลยค่ะ

[t2007]

ตลกล่ะ ฮากับพ่อนกซะ
โดนแน่หนู โดนย่างกลิ่นหอมฉุย ขอบใจจร้าาา

[bennnyyy]

ฮาพ่อนกกับลูกหนูเนี่ยแหละ

คนเขียนผิดพลาดตรงที่ทำให้คนอ่านอยากอ่านต่อ 

[พลอยสวย]

    ค้างๆๆค่ะ...น่าจะเอาฝิ่นมาฟิชเจอริ่งภาคนี้เน๊าะเป็นแขกรับเชิญซักตอนก็ดี  อิอิ

[Ball]

อยากอ่านต่อออออออออออ
กำลังสนุกเลยอะ อยากรู้วุ้ย
เขาจะได้กันยังไง แล้วเฮียเนี่ยเป็นนักโทษจริงหรอ
รีบมาต่อนะคะ อยากอ่านอีกจัง

[กฟหวดสาหฟยดนำาด]

อ่านแล้วชอบบบมากกกก

เคยอ่านแล้วชอบแนววว พระเอก คุกๆ มาเรื่องนึง ชอบมากก  และหาอ่านอยู่เรื่อยๆ แต่ก็ไม่เคย เจอที่ถูกใจ
จนมาเจอเรื่องนี้ ลุ้นนนน มากกก รีบมาต่อเร็วๆนะค่ะ

[Rafael]

พ่อมึงมางานเข้า
งานนี้ใครไปเรียกมาล่ะทีนี้
ฮามาก ตบมุกกันพอๆกับเรื่องนู้นเลย 555555
ค้างไปหน่อย
รีบกลับมาต่อนะค้าาา

 

[mutoo]

คำผิดดังนี้จ๊ะ
ตอนแรก
“แต่มากขึ้นว่ะ ก็เรื่องมือคืนนั่นแหละ ไอ้บุญมันบอกว่ามีนักโทษแหกคุกออกมากลบดานแถวบ้านเรา”  เมื่อคืน, กบดาน
ตอนสอง
จะยกมือก็ไม่รู้ว่าใครซาดิสชอบเล่น ซาดิสม์
“ไม่ตายหรอก ตามันกระปริบกระปอยแล้ว” กะปริบกะปรอย
 ผมรู้แล้วกันถึงมันจะคุมหน้าก็เถอะ อย่ามาถามผมเวลานี้ว่ารู้ได้ยังไง คลุมหน้า
แต่โดนขัดขาจนหน้าขมำลงไปกับพื้นกระดานที่ถูขัดมันวับ หน้าคะมำ
ผมตะวาดมันไปอีกอย่างไม่กลัวแล้วจะฆ่ากูก็ตามใจ ตวาด
ดวงตาที่โผล่พ้นผ้าคุมดูมีอำนาจ ผ้าคลุม
แต่สัญชาติญาณยังไงก็ต้องปกป้อง สัญชาตญาณ
ความจริงตอนหนูสลบมันเป่ามนต์รักลุ่มหลงใส่หรือไงถึงได้เชื่อนัก เป่ามนตร์
เรื่องอะไรจะยอมเสียแบล็คเวอจิ้นวะ แบ็คเวอร์จิ้น
ขอให้มึงขาดอากาศหายใจตายเพราะผ้าคุมหน้า ผ้าคลุมหน้า
“มันนึกว่าพักรีสอทร์หรือไงวะ”ผมสบทอย่างหมั่นไส้  รีสอร์ท, สบถ
ไม่ได้คุมผ้าแต่หันหน้าไปอีกทาง ผ้าคลุมหน้า
“ว๊าคคคคคคคค”ทำเอาหงายหลังทั้งคู่เกือบทับพ่อ ว๊ากกกกกกก
“กะ ก็บอกว่ายุ่ง มึงก็เซ้าซี้อยู่ได้ เอาไวเย็น โอเคนะ” ไว้

อ้างอิงจาก http://www.royin.go.th/th/knowledge/detail.php
และ http://www.school.net.th/library/create-web/10000/language/10000-4136.html

เรื่องนี้ชอบคุณนก เกรียนกระชากวัยดี ช๊อบชอบ

[เก้าแต้ม]

ตัดได้ค้างงงงง รอลุ้นว่าจะเกิดอะไรต่อไป

[fannan]

ซะงั้นจะรอดแล้วเชียว



รออ่านตอนต่อไปค้าบ

[พี่วันเสาร์]

ลูกหนูกับพ่อนกอารมณ์ดีจริงมีนักโทษบุกบ้าน
ยังมีโต้ตอบให้ได้ฮากันอีก
สงสัยลูกหนูจะโดนเฮียนักโทษฉุดไปเป็นตัวประกันแน่ๆเลย

[yayee2]

ฉากนี้อยู่ในภาวะหน้าสิ่วหน้าขวาน แต่ทำไมอ่านไปด้วยข้าพเจ้า  :laugh:ไปด้วยหว่า
รอลุ้นว่าสามนักโทษนี้ติดคุกในคดีอะไร แล้เวจะแหกวงล้อมของตำรวจได้หรือไม่ อย่างไร
แล้วไอ้เฮียคือ

[EverGreen™]

เป็นการปล้นบ้านที่ฮาที่สุด

  

[่patsaporn]

สนุกดีอ่ะ แม้อยู่ในสถานการณ์คับขันสองพ่อลูกก็ฮาได้อีก หนูนี่แบบแฟ่ด ๆ มาก กลัวปากจะพาซวยเอา
เฮ้อ กำลังจะหลุดพ้นแล้วตำรวจรีบมาทำไมเนี่ย จะพากันซวยนะ แต่ถ้าไม่ซวย งานแต่งงานก็ต้องเกิดขึ้นดิ
นี่มันต้องไม่เกิดขึ้น จับลูกชายเค้าไปเป็นตัวประกันเลยเฮีย (อ้าว อินี่ยุให้โจรจับน้องหนูไปซะงั้น)

จากที่อ่าน ดูเฮียเป็นผู้มีอิทธิพล เค้าอาจจะไม่ได้ทำความผิดจริงมั้ยเลยหนีมาหรืออะไรยังไง
รู้แต่สุขุมแล้วก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะ ดูมีเหตุผลไม่โวยวาย ทำไมถึงถามเรื่องแต่งงานกับหนูล่ะ รู้ได้ไง
อยากเห็นหน้ามาก ท่าทางจะหล่อเนอะ (คนอ่านแอบปลื้มเฮียพี่โจรเบา ๆ )

รอมาต่อนะคะ ขอบคุณค่า

[NOO~KUNG]

น้องหนูโดนพรากจากอกพ่อ......
ไปเป็นโจรีศรีสมรแน่ๆ งานนี้
เรื่องนี้คาเฟ่มากๆ คุณพ่อนี้ตัวฮาจริงๆ