หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[pilar]

โอยยยยย เพิ่งจะได้สวีทกันจริงจังแท้ๆ TT^TT
มาต่อเร็วๆ นะคะ

[my pumpkin]

ขอให้เป็นผู้กองสิบ ขอแค่นี้~~~~~~ ><

[zabzebra]

โฮกกก คนที่ตามทันคือใครกัน

เค้ากำลังจากกันเอาซะหนังเกาหลีพี่ชายเลยนะ

[NOO~KUNG]

ติดตามกันต่อไป

[เก้าแต้ม]

คาดว่าหนูคงตัดสินใจเป็นตัวประกันให้เฮียกะพวกต่อ. แต่อยากรู้จะต่อรองกับเจ้าหน้าที่กันยังงัย

[พลอยสวย]

     ใครแวร๊ยยยย

[noy]

จะรอดมั้ยเนี่ย
 

[CarToonMiZa]

ฮ่าฮ่าหนูถึงกับลำบากใจเลยเหรอ
สงสัยจะเป็นตัวประกันกันอีกนาน

[เกเร]

Who!!!!!

[nongrak]

จะหนีได้อยู่แล้ว สงสัยร่ำลานานไปหน่อย 5555

[sukie_moo]

แว๊กกกกกกกกกกก!!!! ใครว้าาาาาาาาาจะรอดอยู่แล้วเชียว

[Aoya]

ตำรวจคงเดาทางไว้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้
หนูจะทำยังไงดีล่ะ 

[iforgive]

เหมือนจะมีใจให้กันแล้ว

[nekko]

จะโผล่มาทำไมๆๆๆ 

ขอให้รอดๆๆๆ

 

[koikoi]

ใครมาอีก

[Ayla]

สุดที่รักจะโดนจับแล้ว

[goonglovenut]

ด้วยมีงานด่วนเข้ามาทำให้ต้องไปทำให้เสร็จ เลยขอหยุดการปล้นหนึ่งอาทิตย์จ๊ะ คิดถึงก็ย้อนเข้าป่ากันก่อนนะ รอด้วยนะ ไปแล้วจ้า ทำเป็นแจ้งแต่จริงๆอีนี่แอบดัน หุหุ อย่าบอกใครนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

[greensnake]

เค้าหวานกันแล้ว~ บรรยากาศก็แสนเป็นใจ
แต่น่าเสียดายที่ต้องแยกจาก เหมือนคู่รักเลยเนาะ
ว่าแต่ตำรวจสองคนนั้นเป็นใครกัน หนึ่งในนั้นจะใช่สิบหรือเปล่า
ถ้าใช่ก็เบาใจไปเปลาะอย่างน้อยก็ยังพอมีทางช่วยล่ะ
ขอให้ทุกคนปลอดภัย และหนูได้กลับบ้านไปหาพ่อนกที่แสนคิดถึง
รอติดตามและตามติดชีวิตของทั้งสามคน เฮีย รันและเบียร์นะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ด

[BeeRY]

กำลังหวานซึ้งตรึงใจ (?) แต่เสียงสุดท้ายทำเอาสะดุ้ง
แต่ต้องรอไปก่อนถึงจะรู้ว่าเสียงนั้นเป็นใคร รอตอนต่อไปนะคะ

[aoihimeko]

เขาหวานกันแล้ว>o< ขอให้คนที่เจอคืออดีตของเบียร์ เพี้ยง (/\)

[agava1313]

ค้างมาก..ก....ก...ค่า.. 

[ben]

ชอบมาก บรรยากาศเป็นใจทุกอย่างแต่แม่งงง ทำไมตอนท้าย ตำรวจมาขัดจังหวะ จังว่ะ 
แม่งโครตเซ้งกำลังเขิลลลลล น้ำตาท่วมจอออ งื้ออออออออออออออออออออ ทีนี้จะทำยังไงดีง๊าาาาาาาาาาาา

............ มาต่อเร่วๆนะค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา 

[nutjisub]

เพิ่งตามมาอ่านสนุกมาก ๆๆ ค่ะ  หนูน่ารักที่สุด แอบขำที่ไม่ชอบให้ใครเรียกหนู ต้องเรียก ไอ้หนู  ลุ้นสุด ๆๆ อยากให้พระเอกและผองเพื่อนหนูรอดแล้วไปสู้คดี ค่ะ จะได้ออกมาอยู่กับหนูแบบไม่ต้องหลบ ซ่อน ๆๆ  รออ่านตอนต่อไป 

ฉากสวีทแทบไม่มีหนีตล๊อด ๆๆ  งานนี้คงไม่ได้แต่งงานแล้วละมั้ง

[iammz]

เอาล่ะเหวยยๆๆๆ อมยิ้มอ่านเลย ตอนนี้ >///////<

[Ouizzz]

อ๊ากกกกกกกกกกกอยากรู้ใครมา???????มันค้างงงงงงง งือออออ

[milkshake✰]

ใครส่งเสียงน่ะ?
สารวัต? คุณสิบ? นายใหญ่? หรือหัวใจของน้องหนู 5555555555555555555555555555555555555

รอตอนต่อไปค่ะ
สนุกๆ เราชอบ ^^

[goonglovenut]

>>ป.10<<

“โชคดีนะ”ผมพูดเบาๆ กับคนตรงหน้าที่ยังไม่เดินไปสักที มันหยุดก่อนจะคว้ามือผมไปกุมแน่น

“อืม”มันรับคำสบตาชั่วครู่แล้วออกเดินมือเราค่อยๆหลุดจากกันเหมือนภาพสโลว์โมชั่นในหนัง มันกำลังจะไปแล้ว


ถ้า


ไม่มี


เสียง



นี้

“หยุดอยู่ตรงนั้น”

ผมมองคนที่สั่งยกปืนขึ้นจ่อเล็งไปทางพวกนั้นที่ชะงักแต่ไม่ได้ตกใจแต่อย่างใด ข้างหน้าก็มีอีกคนดักเอาไว้ ผมทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะบนอะไรดี ทำไมต้องให้กูลำบากใจตอนนี้ด้วยวะ

นั่นเป็นเหตุการณ์ตอนที่แล้วผมย้อนให้นิดๆ เผื่อลืม เข้าเหตุการณ์ปัจจุบันดีกว่า ว่าจะเป็นยังไง ผมมองหน้าไอ้คนที่กำลังจะไปอยู่แล้ว ไม่ได้มองเพื่อปรึกษามันว่าจะเอายังไง แต่สื่อให้รู้ว่า มึงจะทำไงต่อ ต่างกันตรงไหนวะ และพวกมึงช่วยตื่นเต้นเพื่อเป็นการให้กำลังใจเจ้าหน้าที่เขาสักหน่อยสิ อุตส่าห์มาขัดขวางได้ทัน ไม่มีอารมณ์ร่วมเอาซะเลยยืนนิ่งเป็นหลักกิโลที่ปักตามข้างทาง 

“ทิ้งอาวุธ และชูมือขึ้น”คนดักหน้าผมกับไอ้เฮียเป็นคนพูด เขาไม่ได้สวมเครื่องแบบ แต่แค่สกรีนบนแจ็คเก็ตก็บอกแล้วว่าเป็นใคร ‘POLICE’ ที่ไม่ใช่เครือเดียวกับโพลาลิสแน่นอน  อาวุธในมือไอ้เฮียไม่มี แต่ไอ้สองคนมี และไม่มีทีท่าจะทำตามที่บอกด้วยยังถือเล็งใส่อีกฝ่ายที่เล็งเหมือนกัน

“ส่งตัวประกันและมอบตัวซะ”เสียงทุ้มสั่งการจากคนที่ยืนขวางไอ้เบียร์กับไอ้รัน อยู่ในชุดไม่ต่างกัน ไอ้เบียร์กับไอ้รันค่อยๆถอยลงมากองรวมกัน แต่ยังไม่ทำตามที่บอก

“ทำตามที่บอก เจ้าหน้าที่กำลังตามมาสมทบอีก”คนขวางหน้าผมสั่งและบอกให้รู้ว่า กูไม่ได้มาแค่สองคนนะโว้ย เดี๋ยวพวกกูตามมาอีก ยอมซะดีๆ ผมแปลความหมายคุณเจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบในแบบบ้านๆเพื่อความเข้าใจง่าย ทั้งที่ไม่มีใครสงสัยและถามสักคน

“เอาไงวะ”ไอ้รันกระซิบถาม

“นิ่งไว้ก่อน”ไอ้เฮียสั่ง ผมกับมันห่างกันแค่คืบ

“เดินไปหาเขาสิ”มันหันมาพูดกับผม

“แล้วพวกมึงล่ะ”ผมก็ตอบทันทีโดยไม่นึกถึงสถานะตัวเองเลย ว่าเป็นใคร พวกมันเป็นใคร

“เรื่องของพวกกู”ไอ้เฮียพูดเรียบๆ ทำเอาผมนึกโกรธที่มันพูดใส่ แม่ง ต่างจากตอนลาจากกูเลยนะ ไอ้เฮีย ไอ้สองคนมองหน้าผมแต่มือเล็งปืนอยู่ตามเดิม ถ้าดูจากสถานการณ์เจ้าหน้าที่เสียเปรียบนะในสายตาผม

“แค่มึงได้กลับบ้านก็พอแล้ว”มันพูดต่อหลังเห็นหน้าผมงอน ไม่ใช่สิต้องไม่ใช้คำนี้ เปลี่ยนเป็น หน้าบึ้งและเสียใจนิดๆที่แม่งมองข้ามความห่วงใยของตัวประกันชั้นดีอย่างกู หาได้ที่ไหนห่วงโจรไม่ต่างจากคนในครอบครัว

“คุณหนู เดินมาเลยครับ ไม่ต้องกลัว”เรียกชื่อกูซะผู้ดีเลย ดูบอบบาง ร่างเล็ก เหมือนสาวน้อย แต่ภาพลักษณ์ต่างจากคำว่า ‘คุณหนู’โดยสิ้นเชิง ทั้งถึก บึกบึน กล้ามงามสมชาย แอบน้อยกว่าไอ้เฮียหน่อย แต่ก็เข้าเส้นเร้าอารมณ์อยู่ 

“เอ้อ”ผมอึกอัก ลังเล ว่าจะเอาไงดี ถ้าตามหลักความเป็นจริง ผมเดินไปก็ได้เพราะไอ้เฮียไม่ทำอะไรผมอยู่แล้ว แต่ก็ไม่รู้ทำไมว่าถึงตัดสินใจยากขนาดนี้

“มอบตัวซะ”เสียงคนที่ดักหน้าไอ้สองคนเอ่ย ฟังดูไม่เข้มเหมือนเวลาจับผู้ร้ายโดยทั่วไป ออกจะขอร้องนิดๆ สายตาพุ่งไปตรงไอ้เบียร์โดยเฉพาะ ถ้าผมตาไม่ฝาดนะ

“อยากจับก็เข้ามาจับสิวะ ไอ้ตำรวจไม่มีน้ำยา” ไอ้เบียร์พูดเสียงเยาะใส่เหมือนที่เคย ช่างกล้ามากมึง ด่าตำรวจเดี๋ยวโดนข้อหาหมิ่นประมาทเพิ่มนะโว้ย และมึงรู้จักเขาหรือไงไปดูถูกเขา เป็นกูกูไม่ยอมหรอกนะเพราะคำว่า’ไม่มีน้ำยา’มันครอบคลุมทุกๆเรื่องของผู้ชายเลยเชียว

“มึงรู้จักเหรอวะ”เสียงกระซิบจากไอ้รันที่เอาความคิดผมไปถามไอ้เบียร์

“รู้”ไอ้เบียร์ตอบแต่ตากับปืนจ้องคุณเจ้าหน้าที่คนนั้นไม่มีหลบ

“เป็นใครวะ ญาติมึงเหรอ เราก็มีทางรอดแล้วดิ”ไอ้รันถามเสียงดีใจ

“มันเป็นตำรวจ”ไอ้เบียร์ตอบตามตรงไม่มีแถว่าเป็นอย่างอื่น

“ถุย ไอ้เหี้ยเบียร์ ถ้ามึงจะตอบกูแบบนี้ ไม่ต้องตอบดีกว่า ถึงมันไม่ใส่เครื่องแบบกูก็รู้แล้วว่ามันเป็นตำรวจ  เขาคงไม่ส่งเทศกิจมาจับพวกเราหรอก ห่าราก”ไอ้รันทำเสียงใส่อย่างหมั่นไส้ พอกับผมที่อยากจะขากใส่หน้ามันเหมือนกัน จะมารู้จักซื่อสัตย์อะไรตอนนี้ ตอนดีๆไม่เป็นจะได้ไม่ติดคุก

“และกูตัวคนเดียว ไม่มีญาติ ถึงใช่กูก็ไม่นับ”ไอ้เบียร์ไม่เล่นด้วยพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจังเหมือนโกรธแค้นคนตรงหน้า ทำเอาไอ้รันอึ้งไปนิด ผมว่าไอ้รันมันต้องคิดเหมือนผมแน่ๆ

“มอบตัวซะ เจ้าหน้าที่ใกล้มาถึงแล้ว”เจ้าหน้าที่คนนั้นยังเกลี้ยกล่อมต่อ ไม่สนใจคำพูดมัน

“ไอ้เฮีย”ไอ้รันเปลี่ยนทิศมาหาไอ้เฮียที่ยังนิ่งอยู่ ผมก็ยืนฟังเพลินเลยไม่ใช่อะไร ไม่รู้จะตัดสินใจยังไงดีเลยทำให้ก้าวขาไม่ออกไปด้วย ถ้าผมเดินไปรอดอยู่แล้ว แต่พวกมันจะโดนวิสามัญหรือเปล่าถ้าขัดขืนเจ้าหน้าที่

“ไปด้วยกัน”ผมพูดและฉุดมือไอ้เฮียให้เข้าไปมอบตัวพร้อมกัน เหมือนกูเป็นพวกมึงเลยนะ ผมไม่อยากให้มีคนตายอีกแล้วที่ผ่านมายังติดตาไม่หาย ถึงไอ้พวกนั้นจะเป็นคนชั่วผมก็สวดมนต์แผ่เมตตาให้มันทุกครั้งที่หลับตา กลับไปจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้มันอีกทีจะได้ไม่ติดค้างกัน ผมแค้นนะแต่พอเห็นมันได้รับกรรมไปแล้วก็อโหสิให้ 

“มึงไปสิ”มันไม่ยอมแกะมือและดันผมออก เจ้าหน้าที่ตรงหน้าที่อยู่ห่างพอสมควรขมวดคิ้วคงสงสัยทำไมผมฉุดมือโจร แทนที่โจรจะจับผมเป็นตัวประกันต่อรองเจ้าหน้าที่เหมือนที่เคยเห็นมา

“เขาจะฆ่ามึงกับพวกมันนะ ถ้าไม่มอบตัว มึงจะสู้ตายหรือไง มอบตัวเถอะเผื่อมีทางรอด”ผมต่อรองกับมันอีก เจ้าหน้าที่ก็สาวเท้าเข้ามาเรื่อยๆ

“เขาไม่ฆ่าพวกกูหรอก เชื่อสิ”ไอ้เฮียพูดอย่างมั่นใจ ผลักผมไม่แรงนักส่งให้

“มอบตัวและสู้คดี เชื่อกูสักครั้ง ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรกันก็เถอะ นะ”ผมพูดเสียงเรียบเกลี้ยกล่อมมันอีก แต่แอบเบาหวิวในตอนท้าย ใช่ ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ร่วมเป็นร่วมตายกันมากูก็รู้สึกห่วงมึงไม่น้อยกว่าคนที่กูรู้จักหรอกนะ

“...........”ไม่มีเสียงตอบรับจากผู้ที่เอิ้น

“มึงดื้อจังวะ เรียนมากไปเหรอคิดเยอะนัก หา ไอ้ดอกเตอร์โจร”ผมเริ่มหงุดหงิด เรียกแม่งอย่างนี้แหละ โจร ตรงตัว ไม่ใช่  โจนส์ หรือ โจนาธาน แบบฝรั่ง

“มึงไปซะ”มันไม่ฟังผลักผมอย่างแรงเลยคราวนี้

“อุก”ผมไม่ทันตั้งตัวหงายหลังใส่พื้น  ดูมันตกใจและถลาเข้ามาหาผมทันทีที่รู้ว่าทำผมเจ็บและจุก

“ไอ้เหี้ยยยยย ถีบกูซะกระเด็นเลยนะมึง”ผมด่ามันให้ฟังดูเว่อ ก่อนจะได้ยินเสียงปืนดังกริ๊ก เจ้าหน้าที่เดินมาเอาปืนจะจ่อมัน ผมตัดสินใจทำตามข้างในที่สั่งทันที ลุกและเซไปหามันที่รอรับอยู่แล้ว

“กูไม่ได้ตั้งใจ เจ็บหรือเปล่า”มันไม่ได้สนใจเจ้าหน้าที่ที่ค่อยๆคืบแต่ไม่คลานถือปืนเข้ามาเกือบจะถึงตัวแล้วแต่ต้องหยุดเมื่อเห็นมันจับผมอยู่ นั่นแหละให้เขาเข้าใจว่ามันใช้ผมเป็นตัวประกันไม่ใช่ผลักไสไล่ส่ง

“จับกูสิ”ผมกระซิบบอกมันที่ทำหน้างงๆ ไอ้สองคนหันมาหา เป็นจังหวะที่เจ้าหน้าที่ตรงหน้าไอ้สองคนเข้ามากระชากไอ้เบียร์ไปอยู่ในวงแขนอย่างเร็วและแรง

“ไอ้สัด ปล่อยกูเดี๋ยวนี้”ไอ้เบียร์ด่ากระทืบตีน ศอกกระทุ้งท้อง ไม่โดนสักนิดเขาหลบอย่างรู้ทัน คุณตำรวจนั่นสูงใหญ่กว่ามันมาก ไอ้เบียร์มันก็สูงร่วมๆร้อยแปดสิบกว่าได้มั้งแต่ไม่รู้กว่าเท่าไร แต่พอเทียบกับคุณตำรวจดูมันเล็กไปถนัดตา ไอ้รันมองซ้ายมองขวาประมาณว่ากูจะเอาไงดี

“จับได้สักที”เสียงคุณตำรวจพูดใส่ไอ้เบียร์ที่ยังดิ้นไม่หลุด กระตุกยิ้มนิดๆ

“เก่งจริง มึงตัวต่อตัวสิวะ ไอ้ตำรวจลอบกัด”มันก็ด่าเขากลับอย่างไม่ลดละ

“ได้เจอแน่ ตัวต่อตัว”คุณตำรวจรับคำท้ายักคิ้วใส่ มันจะหัวโขกแต่เขารู้ทันดันเอาไว้

“มึงแน่ใจ”ไอ้เฮียไม่สนใจไอ้คู่นั้น ถามผมที่อยู่ในอ้อมแขนมันเรียบร้อยแล้ว แบบเดียวกับไอ้เบียร์เปี๊ยบ เหลือไอ้รันที่ยังไม่มีวงแขนมาโอบรัดรอบคอ ผมจะช่วยถีบมันไปให้คุณเจ้าหน้าที่ตรงหน้าดีไหมหนอ จะได้ครบคู่ไม่โดดเดี่ยว

“กูจะช่วยถึงที่สุด ทีนี้ก็แล้วแต่ว่าพวกมึงจะรอดไหม พูดดีๆไม่ยอมฟัง”ผมยืนยันคำเดิม ถ้ามันอยากจะหนีก็หนีไป อย่างมากมันก็คงลากผมกลับเข้าป่าพอทิ้งห่างเจ้าหน้าที่ก็คงปล่อยพากันหนีตามเดิม

“ส่งตัวประกันให้เรา ยังไงก็หนีไม่รอด คนของนายถูกจับแล้ว”คุณตำรวจที่หายงงหยุดชะงักไปพัก นึกได้ทำเสียงเข้มตามเดิม เขาคงคิดว่าไอ้เฮียดึงผมเป็นตัวประกันหารู้ไม่ว่ากูสมยอม แค่ครั้งเดียวเท่านั้น

“ส่งคนของผมมาก่อน”ไอ้เฮียต่อรองอย่างสุภาพผิดวิสัยโจรทั่วไป ไอ้เบียร์ยกยิ้มเมื่อได้ยิน ไอ้รันหันหลังชนกับไอ้เฮียที่ตอนนี้มีปืนอยู่ในมือแล้วไอ้เบียร์ทำหล่นตอนโดนจับ ไอ้รันเก็บส่งให้ไอ้เฮียแทน แต่มันไม่ได้เอาจ่อหัวผมเล็งไปข้างหน้า

“มึงอย่ายิงเขานะ”ผมกระซิบใส่มัน เป็นการเตือนไม่ให้ก่อคดีเพิ่มมากไปกว่านี้

“ญาติมึงเหรอ”เอาคำถามไอ้รันมาถามกูอีก

“ก็เหมือนมึงนั่นแหละ ญาติกูไหมล่ะ กวนตีนจริง”ผมพูดกับมันตามองคุณตำรวจที่พยายามเงี่ยหูฟัง เรียกอย่างนี้ดีกว่า เจ้าหน้าที่ยาวไป

“ไม่เหมือนและไม่ใช่”มันก็เถียงกลับ

“มันใช่เวลาที่จะมาเถียงกันไหม จิ๊”ผมว่ามันและจิ๊ปากอย่างขัดใจในคำตอบ

“ฉันขอยื่นคำขาด ส่งตัวประกันและมอบตัวซะ พวกนายยังมีโอกาสที่จะรอดไปสู้คดีได้ อุก อยู่เฉยๆ สิ”คุณตำรวจที่รัดไอ้เบียร์เริ่มเอาจริงแต่ตอนท้ายกัดฟันนิดๆเพราะโดนไอ้เบียร์กระทุ้ง เลยเปลี่ยนจากคอมารัดกลางตัวรวบแขนมันไปด้วย อืม บรรยากาศแปลกๆไม่เหมือนตำรวจจับผู้ร้ายทั่วไป   

“เอามาแลกกัน”ไอ้เฮียพูดยื่นคำขาดให้บ้าง เหมือนเด็กแลกของเล่นมากกว่าแลกตัวประกัน ฝ่ายนั้นอึ้งไปบ้าง

“ว่ายังไง คุณตำรวจ”มันพูดอีกเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่ตกลง

“ก็ได้”สุดท้ายก็ทำตาม ผมดีใจนะที่มันจะจบแบบนี้ แต่ถ้าตอนแลกกันเกิดมีการตุกติกล่ะ แบบตำรวจใช้ความไวยิงพวกมัน เฮ้ยทำไมผมถึงคิดว่าตำรวจจะเป็นฝ่ายตุกติกวะ ถ้าเขาทำอย่างนั้นมันก็ดีแล้วนิตามหลักความจริง

“ไม่ใช่ที่นี่”ไอ้เฮียพูดต่อทำเอาชะงัก ผมเหลือบตามองมัน

“อะไรอีกล่ะ”คุณตำรวจหน้าคมพูดแต่มือยังรัดไอ้เบียร์แน่น

“ตามผมมา แค่คุณเท่านั้น”ไอ้เฮียเป็นฝ่ายที่สั่ง

“ไม่ได้นะครับ ผู้กอง”เสียงอีกฝ่ายรั้งเอาไว้

“ไม่เป็นไร”เขาบอกตำรวจที่ท้วง ก่อนจะพูดต่อ

“แล้วลูกน้องนายอีกคนล่ะ”ผู้กองพยักหน้าไปทางไอ้รันที่ท่าไหนก็ท่านั้น มือไม่มีตก

“ผมเอาไปด้วย คงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม”ไอ้เฮียตอบและถามกลับ

“เฮ้ย ได้ไงวะ อย่างนี้ผู้กองก็เสียเปรียบสิ ไม่ได้นะครับ”ลูกน้องท้วงทันที

“ไม่เสียเปรียบหรอกครับ ถ้าอยากได้ตัวประกันคืน”ไอ้เฮียตอบแทนเสร็จสรรพ มึงลืมตัวหรือเปล่าว่ามึงเป็นหัวหน้าไอ้พวกนี้ไม่ใช่หัวหน้าเขา ลูกพี่เขายังไม่พูดอะไรเลย

“ตกลง แต่พวกนายต้องทิ้งปืนให้ลูกน้องฉัน”คุณตำรวจยอมแต่มีข้อแม้บ้าง มันคงให้หรอกครับ เสียเปรียบเห็นๆ

“ได้”ผมขอคืนคำอย่างฉับไว ไอ้เฮียยอมทำตาม พยักหน้าให้ไอ้รันโยนปืนให้เขาไป

“ขี้โกงนี่หว่า”ตำรวจคนนั้นเก็บปืนและยกขึ้นจ่อทันทีเมื่อเห็นไอ้เฮียยกมีดขึ้นมาแทน ไอ้รันส่งให้หลังจากโยนปืนไปให้

“ขี้โกงอะไรคุณตำรวจ พูดเองไม่ใช่เหรอให้ส่งปืนไม่ใช่ส่งมีดสักหน่อย ครึครึ”ไอ้รันพูดขำๆ กูอึ้งแดกไม่คิดมึงจะมามุกนี้ ไอ้เบียร์กลั้นหัวเราะก่อนจะหน้าบึ้งตามเดิม

“ผมมีแค่มีดกับตัวประกัน ผู้กองก็มีตัวประกันแต่เหนือกว่ามีปืน คงไม่เสียเปรียบแล้วใช่ไหม”ไอ้เฮียอธิบายถึงความได้เปรียบเสียเปรียบให้ฟัง

“ฮึฮึ เงิบสิมึง”ไอ้เบียร์เยาะใส่

“ปากดี”คุณตำรวจพูดแค่นั้น ฟังน่าหมั่นไส้มันมากกว่าจะโกรธจริงจัง

“ตามมา”ไอ้เฮียพูดและลากผมเดินเข้าป่าไปทางเดิม คุณตำรวจก็ลากไอ้เบียร์ตามมาบ้าง

“รออยู่นี่นะครับ เป็นเด็กดีล่ะเดี๋ยวผู้ปกครองกลับมารับ ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้รันยักคิ้วหัวเราะใส่กวนๆ ก่อนเดินแกมวิ่งตามไอ้เฮียติดๆ สัด เดี๋ยวเขาก็ยิงมึงหรอก ดูคุณตำรวจจะหัวเสียไม่น้อย

“ไอ้ ไอ้โจรห้าร้อยมงกุฎ”เสียงด่าตามหลังอย่างเหลืออด  แต่ตาผมเหลือบไปเห็นเจ้าหน้าที่ตามสมทบเกือบสิบนาย

“มึงไม่รอดแน่ เขายกมาหมดโรงพักรวมสาขาข้างเคียงด้วยล่ะมั้ง กูว่า มึงดูสิ”ผมบอกไอ้เฮียให้ดูเจ้าหน้าที่ที่กระจายกำลัง แล้วผมจะบอกมันทำไมวะ ซึมซับความเป็นพวกมึงเข้าไปทุกที

“ไม่ดีไง เขาจะได้จับกูได้”มันกระตุกยิ้มใส่

“ดี สาธุ ขอให้ จะ”ผมพูดและยกมือท่วมหัว ทำให้มือมันไปโอบเอวข้างหนึ่ง อีกข้างถือมืดปิดปากผมไว้

“อ่อย อู เอ่ง อั๊ก ไอ่ ใอ่ เอ๋อ (ปล่อยกูเก่งนักไม่ใช่เหรอ)”เสียงผมอู้อี้พูดลอดฝ่ามือมันออกมา เสียวมีดทิ่มตากูฉิบหาย โด่มาเชียว แทนที่จะไปวางแถวๆพุง ถึงเสียบตาก็ไม่บอด

“ปล่อยแต่ห้ามแช่ง”มันต่อรอง ผมพยักหน้า

“ถุย ทำเก่ง”ผมถุยจริงๆแต่ลงพื้นเฉี่ยวตีนมันไปนิด

“กูไม่ได้ทำเก่ง แต่นึกได้ว่าปากมึงมันศักดิ์สิทธิ์”มันตอบกลับ ผมขมวดคิ้วนึกตามที่มันพูด

“ตอนไหนวะ”นึกไม่ออก

“ตอนมึงบนไง”มันเฉลยให้ฟัง ทำเอาเกือบหัวเราะแต่ต้องกลั้นไว้ เดี๋ยวคุณเจ้าหน้าที่จะนึกว่าผมมีความสุขมากที่อยู่ในอ้อมกอดโจร ต่างจากคุณตำรวจที่กอดและก็หลบมือ ตีน หัว หรืออะไรที่สามารถทำร้ายเขาได้ไปตลอดทาง ไอ้เฮียมองพร้อมกวาดตารอบๆไปด้วย ไอ้รันมันหลบไปดูอีกทาง ก่อนไปไอ้เฮียบอกว่า อย่าต่อสู้ถ้าถูกจับได้ก็ต้องตามนั้น ไอ้รันพยักหน้ามันเชื่อไอ้เฮียมาก ให้ทำอะไรมันไม่เคยขัดเลยสักครั้ง ไอ้เบียร์ยังมีแย้งบ้าง

“กูเปลี่ยนเป็นบนก็ได้”ผมเลิกคิ้วใส่

“ไม่ต้องเลย”มันพูดแต่มองรอบๆตามเดิม

“กูบนในใจมึงก็ไม่รู้แล้ว ฮึฮึ”ผมพูดใส่อย่างเป็นต่อ หมดเรื่องจะคุยคุ้ยเรื่องไร้สาระมาเถียงกันแทน มันเหลือบตามองไม่พูดอีก คุณตำรวจหันมามอง หน้าเต็มไปด้วยเหงื่อพอกับไอ้เบียร์สงสัยจะสีกันมากไปหน่อย

“มึงว่าแปลกๆไหม”ผมเอนตัวพูดกระซิบไอ้เฮียที่เงียบไป

“ไม่”มันตอบทันทีเป็นการเอาคืนที่โดนย้อน

“จวย แล้วกูจะเล่าต่อยังไงล่ะ ตอบอย่างนี้”มึงผิดสังเกตหรือสงสัยเหมือนกูบ้าง ไอ้เฮีย

“แปลกตรงไหน ตำรวจจับผู้ร้าย ผู้ร้ายจับตัวประกัน มันก็ถูกแล้ว”มันยังมีหน้าถามและอธิบายให้ผมฟัง

“อันนั้นกูรู้ แต่ไอ้ที่แปลกของกู คือ เหมือนคุณตำรวจกับไอ้เบียร์เขารู้จักกันมาก่อน ไม่ใช่เหมือนมึงที่ตีซี้กู”ผมพยักหน้าก่อนจะเป็นฝ่ายอธิบายให้มันฟังบ้างและดักคอมันไว้ด้วยเลย

“มึงยังตีเสมอกูเลย”มันย้อนผมอีก

“แหม คุณชาย แค่จบดอกเตอร์ทำเป็นแบ่งชนชั้น แล้วเป็นไงการศึกษาช่วยมึงได้ไหม พูดเองนะโว้ย”ผมอดหมั่นไส้จนต้องเอาคำพูดมันมาย้อนใส่ มันยักไหล่นิดๆ ตามองรอบตัวตามเดิม มันเป็นคนช่างสังเกตเรื่องที่เป็นเรื่องมาก หูตาไวเหมือนทหาร ตำรวจ หรือหน่วย(ยั่ว)สวาท ที่ได้รับการฝึกมาอย่างดี ถ้าเปรียบอย่างโอเว่อก็คล้ายเจมส์บอนด์เลยล่ะ

“สรุปแปลกใช่ไหม”ผมถามย้ำมันอีก แปลกตามกูทีเถอะ

“อืม”ในที่สุดก็ตอบรับถึงจะสั้นๆ

ติ่งนิดๆ

[goonglovenut]

“ไกลพอหรือยัง”เขาตะโกนถาม ขัดจังหวะการคุยของพวกผม

“ถ้าลูกน้องผู้กองไม่ตามติดมันก็คงจะพอ”ไอ้เฮียพูดอย่างรู้ว่าโดนตาม

“มอบตัวเถอะ ยังไงพวกนายก็ไม่รอดอยู่ดี”ผู้กองพูดอย่างหวังดี

“ในเมื่อไม่รอด ก็หนีดีกว่า เผื่อจะรอดจากตำรวจเลวๆ”ไอ้เบียร์เอ่ยออกมาหันไปเน้นใส่หน้าผู้กองเต็มๆ

“มันก็เป็นบางคน และที่ดูเลวในสายตาบางคน เพราะมันเป็นหน้าที่”ผู้กองพูดใส่บ้างด้วยน้ำเสียงเรียบๆไม่ได้เน้นเขี้ยวเน้นฟันเหมือนมัน แต่ทำเอามันหันกลับมาเบะปาก

“ส่งคนของผมมา”ไอ้เฮียพยักหน้าให้ส่งไอ้เบียร์ให้

“นับหนึ่งถึงสามปล่อยพร้อมกันคนล่ะครึ่งทาง”คุณตำรวจต่อรอง

“ได้ เริ่มเลย”ไอ้เฮียยอมรับ ก่อนจะเริ่ม

“หนึ่ง”

“สอง”

“สะ”

ปังงงงงงงงงงงงงงงงง ปังงงงงงงงงงงงงงงง ปังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ยังไม่จบนับสาม ไม่รู้ใครแม่งเชิดสิงโตชุดใหญ่เข้ามาในป่า ทั้งไอ้เฮีย ทั้งคุณตำรวจกระโดดตะครุบ พวกผมทันที ผิดคาดล่ะคุณเอ้ย แทนที่ตำรวจจะตะครุบผมที่เป็นตัวประกัน ไอ้เฮียเอาลูกน้อง กลับกันหมด พวกเรากลิ้งกันไปคนละทิศล่ะทาง

“มึงขี้โกง”เสียงไอ้เบียร์แหวกอากาศออกมา แสดงว่าไม่ไกลเท่าไร ไอ้เฮียยังเอาตัวบังผมพร้อมกดหัวให้หมอบไว้

“ขี้โกงอะไร”เสียงคุณตำรวจแหวกมามั่ง

“พวกมึงยิงกราดกะฆ่าพวกกูใช่ไหม”ไอ้เบียร์ถามคาดคั้นน้ำเสียงบอกให้รู้ว่าโกรธมาก ถ้าเป็นแม่ผมจะใช้คำว่ากริ้วมากเลยนะ เวลาพ่อขัดใจ

“มันใช่ที่ไหนเล่า”คุณตำรวจก็แย้งกลับ

“ไม่ใช่พวกมึงแล้วจะใคร กูมีกันแค่สามคนเท่านั้น มึงอย่ามาโกหกซะให้ยาก”ไอ้เบียร์ยังไม่ยอมเชื่อ ยัดเยียดเหตุให้เขาต่อ

“พี่ไม่เคยโกหกเบียร์”สรรพนามเปลี่ยนไปแล้ว

“กูไม่เคยมีพี่อย่างมึง”ไอ้เบียร์เสียงโกรธมากกว่าเดิมแต่แฝงความเจ็บปวดเอาไว้ด้วย

“ไม่ใช่พี่จริงๆ แต่พี่เป็น ผะ โอ๊ะ”คุณตำรวจจะพูดอะไรต่อ แต่ร้องออกมาเหมือนโดนบางอย่างอุดปาก คงไม่ใช่ตีนไอ้เบียร์หรอกมั้ง

“มึงหุบปาก ไม่ว่าฐานะอะไรกูกับมึงก็ไม่เคยเป็น จำไว้”ไอ้เบียร์ยังเกรี้ยวกราดต่อ

“นั่นไง กูว่าแล้วว่าต้องรู้จักกัน เป็นไงไม่เชื่อกู”ผมพูดด้วยสีหน้ามาดมั่นว่าไอ้ที่กูสันนิษฐานมันถูก ชะโงกหัวรอดออกจากแขนมาบอกไอ้เฮีย

“กูพูดตอนไหนว่าไม่เชื่อ มึงแค่ถามว่าแปลกไหม”มันกดหัวผมลงต่อ เมื่อกระสุนไม่ทราบจำนวนมาตกใกล้ๆ ก่อนจะเงี่ยหูฟังต่อว่าเขาจะคุยอะไรกันอีก แทนที่จะห่วงตัวเองว่ากระสุนจะหล่นใส่กระบาลตอนไหน แม่งกราดมาเป็นชุด เสียง ปังงงงง ปังงงงงงงง ยังดังไม่หยุดเลย พวกไหนอีกวะตามมาสบทบ ไอ้พวกลักลอบไม่น่าจะใช่มันไม่น่าจะหาเรื่องเอาตัวมาเสี่ยง

“กลับไปกับพี่”เสียงคุณตำรวจพูดกับมันอย่างใจเย็น

“กูไม่กลับ”ถ้ายอมคงไม่ใช่ไอ้เบียร์

“เบียร์ พี่ขอร้อง มอบตัวซะ พี่จะช่วย”คุณตำรวจเกลี้ยกล่อมอยู่ ผมเห็นพวกเขาแล้วอยู่ห่างผมนิดเดียว มิน่ากูทั้งฟังทั้งเห็นภาพอย่างกับระบบเซอร์ราวด์รอบทิศทาง จะดีมากถ้าไม่มีห่ากระสุนสาดรวมมาด้วย เฮ้ย ไอ้รันล่ะ

“ช่วยเอากูเข้าคุกข้อหาหนักกว่าเดิมน่ะเหรอ เหมือนที่มึงเคย อุบ”ไอ้เบียร์พูดเสียงติดเยาะ กำลังจะเคลียร์แต่คุณตำรวจกดมันหลบลูกกระสุนซะก่อน

“มันเป็นหน้าที่ เบียร์เข้าใจบ้างสิ ฟังกันหน่อย พี่ไม่ได้อยากทำแบบนั้น”คุณตำรวจผงกหัวขึ้นมาได้พูดใส่ด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดปนขอร้อง โอ้โห นี่กูบรรยายเหมือนถอดวิญญาณไปนั่งฟังเลย บรรยายลึกซึ้งถึงจิตใจคนสองคนที่น่าจะมีอดีตไม่ดีเท่าไรเผลอๆเข้าขั้นสาหัส

“แต่มึงก็ทำ”เสียงไอ้เบียร์เบาลง ก่อนจะได้ประติดประต่อเรื่องราวกัน

“เฮ้ย ใครเป็นโจรออกมาโว้ย พวกกูมาช่วยแล้ว”เสียงเรียกพร้อมยิงปืนไปด้วยประกาศเรียกผู้ดำรงตำแหน่งโจรให้ออกไปทั้งที่มึงยิงไม่หยุด

“ฮึ ใช่ตำรวจไหมล่ะ”เสียงคุณตำรวจพูดเสียงขึ้นจมูกกึ่งประชดนิดๆเมื่อรู้ว่าเป็นฝ่ายไหน

“ตำรวจในคราบโจรไง”ไอ้เบียร์ก็เถียงไม่เลิก

“เบียร์”เริ่มเสียงดัง

“สัด”เอ้อ อันนี้ผมไม่โง่และซื่อแน่นอนที่จะคิดว่าเป็นชื่อของคุณตำรวจ โอเค ผมอาจจะเคยเข้าใจผิดเรื่องชื่อไอ้เฮียมาแล้ว แต่คราวนี้ไม่ใช่ คนเหี้ยอะไรจะชื่อสัตว์ ไม่น่ามี และแนะนำว่าอย่าตั้งชื่อลูกหลานว่า ซื่อสัตย์ เป็นเด็ดขาดให้คำแปลดีเลิศแค่ไหนถ้าออกเสียงคำหลังก็ไม่ต่างกัน

“เร็วๆสิโว้ย ขอเสียงด้วยอยู่ตรงไหน”ไอ้คนยิงยังตะโกนเรียกไม่เลิก ผมอยากจะเห็นหน้ามันจริงๆ ว่าแดกโทรโข่งเข้าไปหรือไงเสียงดังสนั่นไปหมดและสงสัยก่อนติดคุกมึงคงเป็นนักร้องถึงได้ขอเสียง

“ไอ้เฮีย”เสียงเรียกจากข้างหลัง ไอ้รันนี่เอง ผมยิ้มกว้างที่เห็นมันวิ่งปนคลานมา

“พวกไหน”ไอ้เฮียถามไอ้รันที่ยังกระหืดกระหอบ

“นายส่งคนมาช่วย รออยู่ทางโน้น ไปเถอะ ไอ้เบียร์ล่ะ”ไอ้รันรายงานบอกว่าเป็นพวกไหน แม่นแล้วพวกโจรบุกมา

“อยู่กับตำรวจ”ไอ้เฮียบอกพร้อมพยักหน้าไปทางนั้น

“เอาไงดีวะ ทิ้งมันไว้ก่อนดีไหมแล้วค่อยหาทางช่วยทีหลัง ปล่อยไอ้หนูไว้ด้วยเลย”ไอ้รันถามพร้อมออกความเห็น ไอ้เฮียหันมามองผมที่ยังนอนอยู่ในแขนมัน นึกไม่ออกใช่ไหมครับว่าท่าไหน มันทับผมเพื่อเอาตัวบังกระสุนให้ ผมก็กอดหลังมันเอาไว้ พอเสียงกระสุนเบาลงมันก็พลิกไปตะแคงข้างแต่ยังกอดผมอยู่ ตั้งแต่ฟังไอ้เบียร์กับคุณตำรวจท้าวความหลังจนไอ้รันวิ่งมาก็ยังอยู่ในท่านี้ไม่มีเปลี่ยน

“ไม่ได้ ถ้ามันเข้าไปต้องถูกสอบสวนและโดนสั่งเก็บแน่”ไอ้เฮียไม่เห็นด้วย ไอ้รันพยักหน้าและรอฟัง ก่อนไอ้เฮียจะลุกขึ้นดึงผมมาด้วย พยักหน้าให้ไอ้รันตามมา หมอบคลานไปตรงจุดที่ไอ้เบียร์อยู่

“มึงไม่ต้องกอดกู เหี้ย ปล่อย”เสียงไอ้เบียร์ยังไม่เลิกด่า

“ไม่กอดก็หนีอีก ยังไงพี่ก็ต้องเอาเบียร์กลับไปให้ได้”คุณตำรวจก็ไม่ยอมยังรัดไม่ปล่อย ให้นึกถึงควายหรือฮิปโปก็ได้ที่กำลังเริงร่ากอดรัดกันในปลัก ฮ่าๆๆๆๆ กูขี้เกียจคิดให้มันดูดี

“รออยู่นี่”ไอ้เฮียบอกและส่งผมให้ไอ้รันดูต่อ ส่วนมันก็ค่อยๆลอบเข้าไปข้างหลัง ไม่นะ มึงอย่าฆ่าเขา

“อย่า ระ”ผมร้องจะบอก ไอ้รันอุดปากเอาไว้

“มันไม่ฆ่าหรอก”ไอ้รันบอกผม พอดีกับที่คุณตำรวจหันมา ปึก ผลัวะ ภาพที่ผมเห็นไอ้เฮียเอาสันมือซัดตรงท้ายทอย ไอ้เบียร์ซ้ำปลายคางอีกทีจนน็อกไป

“เหี้ยเอ้ย กอดซะกูเมื่อยไปหมด”ไอ้เบียร์หลุดมาได้บ่นอุบ เงื้อมือจะซ้ำแต่ก็ละลงพร้อมสีหน้าที่กลั้นไว้

“มึงอยู่กับเขานะ พวกกูไปแล้ว”ไอ้เฮียบอกผมหลังไอ้รันพามาส่งไว้ข้างคุณตำรวจที่สลบอยู่

“อืม”ผมพยักหน้าทันที ก่อนจะมองคุณตำรวจเอื้อมมือจะไปจับ แต่เหมือนเจ็บหลังเหมือนอะไรทิ่มแทงเสียดสี หันไปก็เจอไอ้เฮียกับไอ้เบียร์จ้องเขม็ง สายตาเหมือนแม่กูจ้องพ่อกูตอนไปรำวงกับสาวๆ สงสัยจะหวงพี่ กูเข้าใจ แต่ไอ้เฮียมึงจ้องทำไม

“จ้องทำห่าอะไรกัน ไม่รีบไปล่ะ เดี๋ยวเขาก็ฟื้นขึ้นมาหรอก กูแค่ดูเฉยๆ ไม่ได้คิดจะปลุก ดูแล้วถ้าจะนาน”ผมเลยพูดเรียกสติพวกมันให้กลับคืน ดูเหมือนมันจะสะดุ้งนิดๆ

“กะ กูไม่ได้ว่าอะไรนิ นึกว่ามึงจะปลุกมันซะอีก”ไอ้เบียร์พูดตะกุกตะกักก่อนจะไหลตามคำพูดผม แถนะมึง นี่ถ้าเป็นเพื่อนกูจะคั้นให้ซีดเลยมึงโทษฐานมีความลับ

“ดูเฉยๆพอ”ไอ้เฮียพูดมามั่ง

“เออ ลีลาทีนี้มึงไม่ต้องไปพอดี”ผมรับคำเหน็บนิดๆ แต่ใจเต้นรัวไปหมดเมื่อคิดว่าคราวนี้มันต้องไปจริงๆแล้ว

“เฮ้ย พวกมึงอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า”เสียงไอ้คนเดิมถามแต่เหมือนจะมาหลายคนอาวุธครบมืออยู่

“นอนลงไป”เสียงไอ้เฮียบอก ผมทำตามทันที มันยิงขึ้นฟ้าสามนัดซ้อน ถ้าคิดไม่ผิดมันคงยิงหลอกพวกมันเองประมาณว่าฆ่าผมกับคุณตำรวจแล้ว

“มึงตายแล้ว”มันพูดใส่เมื่อเห็นผมนอนตะแคงเอามือหนุนหัวหลับตาพริ้มยิ้มนิดๆ

“กูลืม มึงบอกนอนกูก็นอน”ผมบอกและแก้ไขท่านอนใหม่ มันส่ายหน้าอมยิ้ม ไอ้สองคนขำ

“กูไปแล้วนะ”ไอ้เฮียลาอีกครั้ง

“กูตายแล้ว”ผมบอกมันเสียงหัวเราะแต่สั่น

“มึงต้องไม่พูดสิ”มันพูดอีก

“กูเพิ่งตาย วิญญาณเลยรับรู้ได้ไง”ผมพูดอีกแต่หลับตาปี๋ ก่อนจะได้ยินเสียงเดินห่างออกไป ออกไป  ฮึก ฮึก เสียงใครสะอื้น เสียงหัวใจใครเต้นแรง เสียงใครพูดคุย

“ฮึก ฮึก ลาก่อน โชคดี”เสียงใครกัน
/
/
/

Part Hear

“นึกว่าจะไม่ได้เจอพวกมึงซะแล้ว”

“มาช้าจังวะ”

“โห กว่าจะรู้พวกมึงอยู่ที่ไหน “

“ดีนะ นายมีเส้นสายเลยรู้พวกมึงกลบอยู่แถวไหน”

เสียงพูดคุยไม่ได้เข้าโสตประสาทผมเลย ใจนึกห่วงไอ้คนนอนตายว่าป่านนี้มันจะเป็นยังไง ตำรวจนั่นฟื้นหรือยัง น่าจะยังเพราะพวกผมหลุดจากป่าฟากโน้นมาได้ชั่วครู่ ตำรวจตามมาเป็นโขยงมีการยิงปะทะกัน ฝ่ายผมตายไปสอง ที่จริงพวกมันไม่ตายหรอกแต่ถูกเก็บด้วยฝ่ายเดียวกัน ไม่มีเวลาช่วยมันปล่อยไว้ตำรวจจับได้ก็โดนสาวไส้ ฝ่ายตำรวจก็บาดเจ็บสาหัสอยู่ เพราะมันใช้อาวุธสงครามทั้งนั้น

“คนอื่นล่ะ เป็นไงบ้าง”เสียงไอ้รันที่ไม่ได้มีอะไรค้างคาในใจเหมือนผมกับไอ้เบียร์ที่นั่งหน้านิ่งข้างๆ ผมไม่รู้ว่ามันคุณตำรวจนั้นมีความสัมพันธ์อะไรกันแต่คงจะแน่นแฟ้นอยู่ถึงทำให้มันเงียบได้

“สบายดี ป่านนี้มันเตรียมฉลองให้พวกมึงแล้วมั้ง”ไอ้คนพูดตอบด้วยน้ำเสียงสดใส

“เฮ้ย มึงสองคนเงียบจังวะ”เสียงทักทายแกมติดเยาะ เดินมาใกล้ๆ

“ไม่ใช่เรื่องของมึง”ไอ้เบียร์เป็นฝ่ายพูด

“สัด ไม่มีสำนึกอุตส่าห์มาช่วย”ไอ้คนถูกว่าด่ากลับ

“นายให้มาต่างหาก”เสียงอีกคนพูดอย่างไม่ชอบใจ

“มึงมีปัญหาอะไรกับกูวะ ไอ้ปืน”เสียงไอ้ถูกขัดถามกลับ

“มีสิ มึงฆ่าไอ้เดียวกับไอ้กล้าทำไม ห๊ะ ไอ้เข้ม”ไอ้ปืนถลาเข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้เข้ม แทนที่มันจะกลัวกลับหัวเราะ

“ฮ่าๆๆๆๆ กูนึกว่าเรื่องอะไร แค่ฆ่าไอ้พวกไร้ประโยชน์”พูดเยาะกลับและผลักออก ไอ้เบียร์รับไว้ยื้อแขนมันที่จะเข้าไปใหม่

“มึงพูดอย่างนี้ได้ไง มันร่วมหัวจมท้ายมาด้วยกัน เมื่อกี้กูกับไอ้วุฒิเอามันมาก็ได้”ไอ้ปืนได้ฟังโมโหยิ่งขึ้น

“เสียเวลา ตำรวจตามทันพอดี กูทำเพื่อส่วนรวม”ไอ้เข้มพูดอย่างไม่ยี่หระกับชีวิตคน ผมรู้จักไอ้คนที่ตายมันเป็นเพื่อนสนิทไอ้ปืนทั้งก่อนติดและติดคุกแล้ว พวกมันโดนข้อหาค้ายาและอาวุธผิดกฎหมาย นิสัยโดยรวมใจนักเลงกล้าได้กล้าเสีย ผมไม่ได้เสียใจหรือสมน้ำหน้ากับสิ่งที่เกิดกับมันคิดว่าเป็นเรื่องของกรรมที่พวกมันเคยทำไว้กับคนอื่น แต่ไอ้ปืนมันเสียใจในฐานะเพื่อนที่ต้องมาเสียเพื่อนไปเพราะน้ำมือคนอื่น ไอ้เข้มติดคุกคดีฆ่าคนตายไม่ใช่แค่คนเดียว ฆ่ายกครอบครัว แม้แต่เด็ก ผู้หญิง คนแก่ ก็ไม่เว้นแถมข่มขืนด้วย ผมกับมันมีนายคนล่ะคนกัน  ไอ้ปืนกับเพื่อนที่ตายก็ฝ่ายเดียวกับมัน แต่ก็ไม่กร่างเท่าไอ้เข้มกับพวกมันอีกสองคนที่ยืนล้อมรอบหน้ากวนตีนพอกัน

“เฮ้ย พอแล้ว”เสียงห้ามเอาไว้ ไอ้เป้าเป็นรองหัวหน้าฝั่งไอ้เข้ม

“มันเกินไป”ไอ้ปืนยังไม่ยอม

“กูเข้าใจไอ้ปืน การสูญเสียเพื่อนเป็นยังไง แต่ไอ้เข้มมันก็มีเหตุผล กูไม่ได้เข้าข้างใคร ถ้ามึงอยากให้เรื่องถึงนายก็เอา”ไอ้เป้าตบไหล่พูดเกลี้ยกล่อมกำชับไอ้ปืนตอนท้าย มันชะงักไปก่อนจะฮึดฮัดหัวเสียเดินไปอีกทาง

“ฮึ ทำเป็นเรื่องใหญ่”ไอ้เข้มยังมีติดท้าย

“มึงก็พอแล้วไอ้เข้ม คนมันกำลังเสียใจ แต่มึงก็ไม่น่าทำขนาดนั้น กูขอให้จบกันเท่านี้”ไอ้เป้าหันไปเอ็ดไอ้เข้มให้เงียบและยุติเรื่องซะ มันยักไหล่พร้อมลูกน้องเดินไปที่รถ ไอ้เป้าถอนหายใจ มันเป็นคนที่มีอิทธิพลคนหนึ่งและมีความยุติธรรมกับลูกน้อง พวกมันพร้อมไอ้เข้มคือพวกที่แหกคุกไปชุดแรกตำรวจก็ควานตัวอยู่เหมือนกัน ก่อนมันจะวางแผนชิงตัวนักโทษคือนายมันนั่นเอง โดยมีพวกผมติดมาด้วยไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่ติดร่างแหมาด้วย

“ไอ้เข้มแม่งหาเรื่องฆ่าไอ้สองคนนั้น”ไอ้ปานกระซิบบอกพวกผม ก่อนจะมานี่มันทะเลาะกันไม่รู้เรื่องเป็นมายังไง ไอ้เข้มถูกนายมันทำโทษเลยผูกใจเจ็บ

“เหี้ยจริงๆฆ่ากระทั่งพวกเดียวกัน”ไอ้รันพูดอย่างไม่ชอบขี้หน้า ตอนติดคุกมันถูกไอ้เข้มรังแกบ่อยๆ มันสู้ไม่ได้ก็หนีแต่ล่าสุดไอ้เข้มจะเอามันทำเมียทั้งถูกซ้อมเกือบจะเสร็จไอ้เข้มแล้วแต่ผมเห็นแล้วอดไม่ได้ยื่นมือไปช่วย ทำให้มันและคนอื่นๆเข้าใจว่าไอ้รันเป็นเด็กผม นี่แหละไอ้รันเลยติดสอยห้อยตามผมตลอด กับไอ้เบียร์มันก็เคยมีเรื่องเจ็บทั้งคู่โดนผู้คุมขังเดี่ยวแต่ไม่เข็ดได้แต่เก็บแค้นไว้ในใจ มันจ้องจะเล่นผมเหมือนกันแต่ทำไม่ได้ คนที่เป็นนายในนั้นก็มีอำนาจไม่ด้อยกว่าคนที่เป็นนายมัน

“มันเคยคิดว่าพวกเดียวกันที่ไหน”ไอ้เบียร์หลุดจากความคิดตรงจุดนั้นแล้วมั้ง พูดถึงสันดานไอ้เข้มออกมาได้

“ไม่จำเป็นก็อย่าไปยุ่งกับพวกมัน เลี่ยงได้ก็เลี่ยง”ผมตัดบทเตือนพวกมันให้เงียบซะเดี๋ยวจะมีปัญหากันอีก

“พี่เป้า จะไปกันหรือยัง รอญาติฝ่ายไหนอีกวะ”ไอ้เข้มถามลูกพี่มันอย่างนับถือมั้ง

“มึงไม่น่าถามญาติฝ่ายไหน ไอ้พัฒน์กับพวกมันมาหรือยังล่ะ”ไอ้เป้าบอกมัน มองด้วยสายตาตำหนิกับคำพูดกร่างๆของมัน

“กูมาแล้วโว้ย”เสียงร้องบอกของไอ้คนที่พวกมันพูดถึง

“ช้าฉิบหาย มัวทำอะไรวะ”ไอ้เข้มถามอย่างหงุดหงิด

“ไอ้เหี้ย กูก็หนีตำรวจเหมือนพวกมึงนั่นแหละ แม่งเกือบเสร็จ”ไม่รู้มันชื่ออะไรบ่นอุบ คงจะหนีตำรวจหัวซุกหัวซุน

“เออ มาก็ดีแล้วจะได้ไปกันสักที”ไอ้เป้าตัดบทเตรียมออกเดินทาง

“แล้วไอ้นั่นใครวะ”ไอ้เข้มถาม ทำเอาพวกเราหันไปมอง ผมอึ้งไปเมื่อไอ้คนที่มันเอ่ยถึงถูกจับเงยหน้า ไอ้เบียร์ ไอ้รัน ไม่ต่างกัน
.
.
.
.
.
.
.
.

.
 “หนู”

****************************************************************************************************

ปล.เอามาลงก่อนตอนนี้สั้นอย่าว่ากันเน้อ (แต่ลงเม้นท์เดียวไม่พออ่ะทั้งที่มันสั้นนะ) เอามาลงให้หายค้าง และตอนนี้ก็ไม่ค้างใช่ไหม ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เดี๋ยวกลับมาจะต่อให้อีกนะ ไปทำงานต่อ

[kokoro]

ค้างยิ่งกว่าเดิมอีกค่ะ  หนูโดนจับมาอีกแว๊ววว 

[Noo_Patchy]

  เฮ้ยยย หนูโดนจับได้ไงอ่ะ