หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[่patsaporn]

ฮากันทั้งบ้านนะ บ้านนี้อารมณฺ์ดีจริง ๆ ฮาตอนคุณพ่อทำหน้าหื่นไปจีบนางเอกลิเกนะ
แถมมีูคู่แข่งเป็นคุณหมอด้วย กะแล้วต้องแพ้ท้องแทนเมียเหม็นโน่นเหม็นนี่
ฮาตอนคุณหมอแจ้งผลแล้วพ่อนกคิดว่าตัวเองท้องเอง 555 เอาฮาไปไหน
พอรู้หอมเมียใหญ่เลย เกิดวันพืชมงคลด้วยนะดีจัง

คุณหมอดูทายแม๊นแม่นเรื่องเนื้อคู่น้องหนู อยากไปดูมั่ง แฮ่ๆ

น้องหนูในหมู่โจรจิเป็นไงบ้างเนี่ย

ขอบคุณค่ะ

[saotome]

คิดถึงเฮีย ฮา

[nekko]

แม่นแท้    

 

[NOO~KUNG]

หมอดูทายแม่นไปมั้ย........5555

[TIKA_n]

มาอ่านตอน 9-10 รวดทีเดียว ได้ตอนพิเศษแถมด้วยอ่ะ เย้ ๆ  ที่ผ่านมาคุณเฮียกับน้องหนูเหมือนไม่ค่อยรู้สึกอะไรกันเท่าไหร่ แต่พอตอน 9 มานี่ แทบจัดเต็มหมดเลยน้า ทั้งงอนกัน ง้อกัน พูดหยอกกันไปหยอกกันมา เฮียนวดเท้าให้น้องหนูด้วยอ่ะ น่ารักที่สุด  ที่สำคัญเค้าจุ๊บกันแล้วจ้า เหวย ๆ  ฮะ ๆ ถึงจะในสภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่ก็เหอะน้า แหม ๆ เฮียช่างเป็นสุภาพบุรุษดีแท้ เป็นเบาะกันกระแทกให้น้องหนูซะด้วย น่ารักจังอ่ะ     พอเค้าจุ๊บกันปุ๊บ ฉากหลบฝนตกในกระท่อมปลายนาก็โผล่มาปั๊บเชียวน้า  อิ ๆ แหมนั่งตักโอบเอวกอดรัดกันซ้า  จับมือน้องหนูตลอดเวลา โอย เขินแทนน้องหนูอ่ะ     คิดว่าจะแยกกันด้วยดี โธ่ น้องหนูต้องยอมเป็นตัวประกันจนหยดสุดท้ายเลยน้า กว่าจะช่วยพวกอาเฮียหนีได้ แต่เฮียยอดมากเอาตัวกันน้องหนูตลอดอ่ะ แมนสุด ๆ  สงสารก็แต่คุณผู้กองโดนน็อคจนสลบ แต่แหม น้องเบียร์ไม่เท่าไหร่ แต่คุณเฮียมีส่งสายตาหึงหวงน้องหนูแล้วน้ายังไม่ทันเป็นอะไรกันเลยนะจ้ะ หลัง ๆ ตัวละครชักเยอะอ่านแล้วก็งง ๆ ใครเป็นพวกใครบ้าง แต่ที่แน่ ๆ ได้เข้มนี่เลวจริง อะไรจริง หนอยจะเอาน้องรันทำเมียเรอะ  น้องรันต้องมีคู่ที่ดีกว่าแกยะ (แต่เมื่อไหร่จะมานะ) แต่อะไรไม่หนักเท่า น้องหนู! น้องหนู ถูกจับอีกแล้วอ่ะ  อะไร ยังไง แต่คราวนี้มีแต่โจรเลว ๆ เต็มเลยอ่ะ เฮียต้องปกป้องหนูน้า
พิเศษวันพืชมงคล พ่อนก แม่ไก่ ฮาจริงอะไรจริงอ่ะ  ไม่แปลกใจเลยที่น้องหนูจะฮาได้ขนาดนี้เชื้อพ่อแม่แรงนี่เองอ่ะ แบบว่ามันอยู่ในสายเลือดสิน้า ฮะ ๆ เสียดายถ้าตอนปัจจุบันแม่ไก่ยังอยู่ด้วยก็ดีสิ ครอบครัวนี้คงยิ่งฮาระเบิดระเบ้อกว่านี้นะเนี่ย พ่อนกมีการแพ้ท้องแทนเมียซะด้วยนะแพ้ซะอย่างกับว่าท้องเองงั้นแหละ  น้องหนูน่ารักน่าชังตลอดเลยสมแล้วที่เป็นแก้วตาดวงใจของพ่อและแม่  สุดท้ายหมอดูแม่นมาก ๆ จ้าโดยเฉพาะเนื้อคู่ อาเฮียเป้ะ ๆ เลยอ่ะพ่อนก เตรียมใจรับลูกเขยแทนลูกสะใภ้ไ้ด้เลยน้า สุดท้ายตอบคำถามพ่อนก น้องหนูเป็นที่รักของพ่อนกแม่ไก่และก็คุณเฮียสุดหล่อไงล่ะจ้ะ 
  แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ให้น้องหนู รอตอนต่อไปอยู่นะจ้า เอาใจช่วยน้องหนู ขอบคุณคนเขียนค่ะ 

[MaEwA]

 :hao6:ฮาาาาาาามากกอะบ้านนี้ น่าไปเล่นตลก คิดถึงเฮียหนุ อยากอ่านๆๆๆๆๆ ติดงอมแงมเลยฟิคเนี๊ยยยยยย

[super hero]

ชอบบบบบบบบบบบบอ่ะ

[Angel]

หมอดูแม่นมากอ่ะ 
อยากรู้แล้วทำไมหนูถึงโดนจับ(หรือเปล่า)? มาอีกอ่ะ


เป็นกำลังใจให้นะคะ

[zuu_zaa]

 มาตามติด เอ้ยยย ติดตามแล้วนะคะ

[nongrak]

หมอดูยังไม่บอกพ่อนกเลยว่า คู่ของหนูเป็นผู้ชายยยยยยยยย

[Rafael]

ฮิ้ววว
ครอบครัวสุขสันต์
เนื้อคู่น้องหนูดีทุกอย่างนะ ยกเว้นแต่เป็นผู้ชาย 555555

[greensnake]

ช่างเป็นเด็กที่มีบุญจริงๆเกิดวันสำคัญและเกิดจากความรักมากมาย
ก็ทั้งพ่อและแม่เป็นคนดี ใจบุญอย่างนี้นี่เล่าหนูถึงได้เป็นคนดีอย่างนี้
แล้วไอ้อารมณ์ขันและมองโลกในแง่ดีก็ถอดแบบกันมาแบบเป๊ะๆเลย
เป็นครอบครัวที่น่ารักและน่าอิจฉาจริงๆ เรียบง่ายแต่มีความสุข
หมอดูคนนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่าหนอ จะได้ให้มาดูให้มั่ง แม่นมากๆ
แล้วหมอจะบอกว่าเนื้อคู่หนูเป็นผู้ชายใช่ไหมล่า เพราะที่ว่ามานั่นน่ะมันเฮียชัดๆ
แม้เหตุการณ์ตอนปัจจุบันจะไม่น่าไว้วางใจ แต่เชื่อเถอะว่าหนูจะปลอดภัย
ทั้งบุญของพ่อแม่และบุญที่ตัวเองทำมา จะทำให้แคล้วคลาดแน่นอน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดจ้ะ

[iammz]

แฮปย้อนหลังน๊าาา น้องหนูของเฮีย

 

[gupalz]

พ่อนกอย่างฮาอ่ะ

[tuckky]

  ครอบครัวสุขสันต์

[aoihimeko]

ตอนพิเศษอย่างฮาอ่ะ

[mystery Y]

หนูนี่ฮาตั้งแต่เกิดเลยเนอะ แล้วหมอดูก็ทำนายแม๊นแม่นเนอะ ฮ่ะๆๆ

[Baruda]

ชอบ ชอบ สนุกดี   

[kanda53]

หลงรักบ้านนี้จริง ๆ พ่อนก แม่ไก่ กะคุณลูกหนู  ฮากันไม่เว้นวรรค
ใครอยู่ใกล้คงอายุยืน ยกเว้นขากรรไกรค้างอ่ะ   
รอลุ้นอาเฮีย กะ น้องหนูต่อไปจ้าาา

  & 

[t2007]

ฮามากกก หมอดูทำนายไว้แล้ว พ่อนกก็รู้แล้วว่าใครเป็นเนื้อคู่ของลูกหนู ตรงกะเฮียทุกอย่าง
ส่วนลุงหมอฉัตรจะมีฉากมั๊ยน๊อ ขอบใจจร้าาา

[gumrai3]

หมอดูโคตรเเมนเลย ฮ่าๆ

[kokoro]

พ่อแพ้ท้องแทนแม่ไก่ด้วย 
เนื้อคู่ที่บอกไว้  ต้องเป็นอาเฮียแน่ๆ  ฮิ้ววววว

[AnimajuS]

 

[CarToonMiZa]

แอบมาส่อง

[AeRoMoZa]

บ้านนี้อารมณ์ดีกันจริงๆ
ตกลงเป็นอันสรุปว่าเนื้อคู่หนูคือเฮียใช่มั้ย อิอิอิ
ว่าแต่จะเป็นยังไงเนี่ย หวังว่าจะจบไม่เศร้า
ก็ถ้ามอบตัวสู้คดี นายก็อาจสั่งเก็บ หรือจะหนีตลอดไป...
เฮียกับหนูจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย ชักห่วงตอนจบตงิดๆ

รออ่านต่ออยู่นะคะ สนุกมากเลย ลุ้นๆๆ

[goonglovenut]

>>ป.11<<

“พี่เป้า จะไปกันหรือยัง รอญาติฝ่ายไหนอีกวะ”ไอ้เข้มถามลูกพี่มันอย่างนับถือมั้ง

“มึงไม่น่าถามญาติฝ่ายไหน ไอ้พัฒน์กับพวกมันมาหรือยังล่ะ”ไอ้เป้าบอกมัน มองด้วยสายตาตำหนิกับคำพูดกร่างๆของมัน

“กูมาแล้วโว้ย”เสียงร้องบอกของไอ้คนที่พวกมันพูดถึง

“ช้าฉิบหาย มัวทำอะไรวะ”ไอ้เข้มถามอย่างหงุดหงิด

“ไอ้เหี้ย กูก็หนีตำรวจเหมือนพวกมึงนั่นแหละ แม่งเกือบเสร็จ”ไม่รู้มันชื่ออะไรบ่นอุบ คงจะหนีตำรวจหัวซุกหัวซุน

“เออ มาก็ดีแล้วจะได้ไปกันสักที”ไอ้เป้าตัดบทเตรียมออกเดินทาง

“แล้วไอ้นั่นใครวะ”ไอ้เข้มถาม ทำเอาพวกเราหันไปมอง ผมอึ้งไปเมื่อไอ้คนที่มันเอ่ยถึงถูกจับเงยหน้า ไอ้เบียร์ ไอ้รัน ไม่ต่างกัน
.
.
.
.
.
.
.
.

.
 “หนู”


“หนู”ย้ำอีกครั้งกับตัวเองว่าไอ้คนที่เงยหน้ามาใช่มันจริง ๆ ทั้งที่ตอนนี้ตำรวจน่าจะพากลับไปซบอกพ่อแล้ว มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงผมไม่สงสัยเพราะถูกพามา แต่แปลกใจว่าถูกจับมาได้ยังไง จะว่าตามมาเองยิ่งไม่น่าใช่ใหญ่เลย

“เฮ้ย มึงเป็นใคร”เสียงไอ้เข้มถามย้ำ เดินไปใกล้ จังหวะที่ผมเดินเข้าไปทันที  ฉุดมันเดินมาด้วยท่ามกลางความสนใจปนสงสัยของพวกมัน ยกเว้นไอ้เบียร์กับไอ้รัน

“เดี๋ยวสิวะ กูยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นใคร”ไอ้เข้มขัดจังหวะโดยการดึงแขนไอ้หนูจนเซ

“มึงจะอยากรู้ทำไม”ผมถามไอ้เข้ม ปัดมือมันออกจากแขนดันมันไปยืนข้างหลัง

“ต้องรู้สิวะ”ไอ้เข้มพูดยียวนใส่

“กูไม่จำเป็นต้องบอกมึง”ผมพูดเรียบๆกลับไป มันทำหน้าไม่พอใจ เพราะรู้ความหมายที่ผมบอก มันไม่ใช่คนที่จะสั่งผมได้นอกจากคนที่ผมยอมให้จริงๆเท่านั้น

“ไอ้เฮีย”มันเรียกชื่อผมเน้นๆ

“พอแล้ว มึงจะเถียงกันให้พ่อพวกมึงตามมาทันหรือไง ขึ้นรถ”เสียงไอ้เป้ายุติปัญหา

“พี่เป้า จะเอามันไปได้ยังไง ยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นใคร ไอ้พัฒน์มึงไปได้ไอ้นี่มาจากไหน”ไอ้เข้มไม่ยอมอ้างเหตุกับลูกพี่มัน ก่อนจะหันไปถามไอ้พัฒน์ที่เป็นคนเอามันมา

“ฉันเห็นมันเดินหน้าโง่ๆอยู่ วนไปมา ถามว่าเป็นใคร ก็อึกอัก อึกอัก จนจะยิงทิ้งอยู่แล้วถ้ามันไม่ตอบ คิดว่าเป็นพวกตำรวจ ที่ไหนได้ หึหึ”ไอ้พัฒน์เล่าให้ฟังถึงที่มาว่าไปเอาไอ้หนูมาได้ยังไง ยกยิ้มมองมาทางผม ได้ยินไอ้คนข้างหลังพูดเบาๆ

“มึงนั่นแหละเดินเข้ามาหากูเอง ไอ้หน้าปลาตีน”มันด่าไอ้พัฒน์ที่ว่ามัน ผมกระตุกมือให้มันเงียบเอาไว้ กูยังไม่เคลียร์เลยว่ามึงเดินทำหน้าโง่ให้มันจับมาได้ยังไง

“ต่อสิวะ ยิ้มกวนตีนอยู่นั่นแหละ กูจะได้รู้ไหมว่ามันเป็นใคร แต่ดีที่มึงไม่ฆ่ามันทิ้งซะก่อน เสียดายแย่”ไอ้เข้มพูดใส่ไอ้พัฒน์ที่มัวแต่ลีลา ก่อนจะหันมาพูดยิ้มๆทางผมเอามือถูปากไปมา อย่าเข้าใจผิดคิดว่ามันพิศวาสผม ดูแล้วน่าจะไอ้คนข้างหลังผมมากกว่าจ้องตาเป็นมันเลย ไอ้เข้มมันไม่เกี่ยงหรอกว่าผู้หญิงผู้ชาย ในคุกใครถูกใจมันและขัดขืนไม่ได้เสร็จหมด ยกเว้นไอ้รันที่รอดมาได้ ผมจะยื่นมือเข้าไปช่วยทุกคนคงจะไม่ได้เช่นกัน

“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้เข้ม ถ้ามึงคิดจะล่อไอ้นี่นะ มึงต้องผ่านด่านตีนผัวมันแล้วล่ะ”ไอ้พัฒน์หัวเราะพร้อมบอกความนัย ที่เข้าใจนะแต่งงว่า ใครผัวมันวะ แยกจากกูแป๊บๆมึงมีผัวแล้วเหรอไอ้หนู ไหนบอกจะกลับไปแต่งงานไง ผมหันไปมองหน้ามัน

“ไหนวะผัวมัน แสดงตัวหน่อยสิ กูจะได้ขอแบ่งเมียมันหน่อย”ไอ้เข้มพูดเสียงดังทำท่ากร่าง

“จะใครล่ะ ไอ้เข้ม ก็ไอ้ที่ปัดมือมึงออกจากเมียมันและพากันไปยืนกุมมืออยู่นั่นไง”คำตอบของไอ้พัฒน์ทำเอาไอ้ที่หัวเราะ ยกยิ้ม หุบปากกันหมด ทุกสายตาพุ่งมาที่ผมกับเมีย เอ้ย ไอ้หนู แม้แต่ผมเองยังต้องหันไปมองหน้ามันทันที ไอ้เบียร์ ไอ้รัน  ยังอ้าปากหวอ ความคิดในหัวผมตอนนี้คือ อะไรทำให้ไอ้พัฒน์พูดออกมาว่าไอ้หนูเป็นเมียผม

“เมียไอ้เฮีย”เสียงไอ้เป้าพูดอย่างไม่เชื่อเพราะมันก็รู้จักผมพอสมควรเพียงแต่มันไม่ยุ่งเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับมัน

“เห่ย มึงเข้าใจผิดหรือเปล่า ในคุกกูไม่เห็นมันจะเอาใครเลยถ้าบอกไอ้รันกูยังเชื่อนะ เพราะเห็นมีแต่ไอ้รันที่เอาก้นไปตามต้อยๆ หึหึ”ไอ้เข้มแย้งไอ้พัฒน์แบบไม่จริงจังก่อนจะเหน็บเรื่องผมกับไอ้รันที่มันเข้าใจ

“ก็ดีกว่าเอาก้นไปตามหมาหน้าเหี้ยอย่างมึง”ไอ้รันพูดสวนกลับอย่างไม่เกรงกลัว

“ไอ้รัน ปากดีนะมึง ถือว่าผัวมึงอยู่หรือไง”ไอ้เข้มพูดจะปราดเข้ามา ไอ้รันก็จะใส่ไอ้เบียร์รั้งเอาไว้ พอกับไอ้เป้าที่ดึงไอ้เข้ม

“ไหนมึงบอกว่าไม่มีอะไรไง กูว่าแล้ว”เสียงไอ้หนูตัวแสบพูดข้างหู ไม่ได้ดูเลยว่าเขากำลังจะตีกันสาเหตุเกิดจากมึง

“มึงหึงกู”ผมหันไปพูดใส่มันอย่างหมั่นไส้ที่ยังไม่สำนึกหรือคิดว่าตัวเองตกอยู่ในอันตรายแค่ไหน ดันมาถามเรื่องไม่เป็นเรื่องให้เป็นเรื่องขึ้นมา

“ตีนเห๊อะ”มันพูดใส่จะดึงมือออก แต่ถูกผมจับแน่นกว่าเดิม 

“นั่นไง มึงดูๆ ไอ้เข้ม เมียมันหึงแล้วแล้วโว้ย ครึครึ”ไอ้พัฒน์หัวเราะยักคิ้วล้อเลียนนิสัยโดยรวมเป็นคนเฮฮา เวลาโหดก็เอาเรื่องอยู่เคยก่อเหตุตีกับผู้คุมมาแล้วตอนอยู่ข้างใน เกือบตายเหมือนกันดีว่าความยุติธรรมยังมีอยู่บ้างสำหรับคนคุกอย่างมัน เพราะผู้คุมเป็นฝ่ายผิดที่ไปทำมันก่อน

“กูไม่อยากเชื่ออยู่ดี”ไอ้เข้มยังไม่เชื่อในสิ่งที่ไอ้พัฒน์พูด ความคิดมันถูกแล้ว แต่สถานการณ์ตอนนี้ก็ต้องตามกันไปก่อน ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรทำให้มันคิดอย่างนั้นทั้งที่ก็เพิ่งเจอไอ้หนู

“มึงยันไอ้เข้มมันไปอีกทีสิ ว่ามึงเป็นเมียใคร มันจะได้ไม่ล่อมึง”ไอ้พัฒน์พยักหน้ามาทางไอ้หนู ไอ้เข้มหรี่ตามอง ยกยิ้ม

“จริงเหรอวะ”ไอ้เข้มหรี่ตาใส่ ยกยิ้ม

“เออ กูเป็นเมีย ไอ้เฮีย”มันตอบชัดถ้อยชัดคำไม่กระดะ แต่หน้าแดงๆ ทำเอาอึ้งกันอีกรอบ ไอ้รันกับไอ้เบียร์เบือนหน้าไปหัวเราะคิกคักอีกฝั่ง

“แล้วทำไมมึงไม่มาพร้อมไอ้เฮีย แถมมันก็ไม่พูดถึงมึงด้วยซ้ำ ดูไม่เป็นห่วงเอาซะเลย”ไอ้เข้มยังจับผิดต่อ ผมขยับปากจะพูดแต่ไม่ทันไอ้คนที่แต่งตั้งตัวเองเป็นเมียผม

“กูทะเลาะกัน มึงคงไม่ถามอีกนะเรื่องอะไร มันเป็นเรื่องของผัวเมีย พ่อแม่กูสอนไว้เราไม่ควรยุ่งเรื่องของคนอื่น โดยเฉพาะเรื่องในครอบครัว”มันตอบพร้อมสั่งสอนไปในประโยค ทำเอาหัวเราะกันออกมากับหน้าไอ้เข้มที่เหวอไม่คิดว่าจะโดนย้อนแบบนี้

“ฮ่าฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“ก๊ากกกกกกก ก๊ากกกกกกก เอาแล้วไง”

“ไอ้เข้ม เป็นไงมึง”

“เจอเมียไอ้เฮียด่าทั้งคู่ หุหุ” เสียงบรรดาเพื่อนมัน แม้แต่ไอ้เป้ายังอดไม่ได้ ยกเว้นลูกน้องมันที่คงอยากแต่ไม่กล้า

“เหี้ยเอ้ย”ไอ้เข้มรู้สึกเสียหน้าที่โดนตอกใส่หน้า

“เอาล่ะๆ เรื่องนี้ก็ให้ผัวเมียมันไปจัดการเอาเอง ไม่ใช่เรื่องของเรา ไป ไป ขึ้นรถ กว่าจะถึงอีก”ไอ้เป้ายุติอีกครั้ง คราวนี้ไม่มีใครแย้งพากันขึ้นรถ ไอ้เข้มชี้หน้าพวกผมแบบฝากไว้ก่อนจะถอนทีหลัง ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกต้องเอาเมียเพิ่งแต่งตั้งขึ้นรถไปด้วย แม่ง เบญจเพสมึงแรงขนาดนี้เลยเหรอวะ ถึงได้ตามกูมาติดๆ
.
.
.
.
.
รถที่พวกมันเอามารับพวกผมคือรถบรรทุก แต่มีของจัดไว้เพื่อให้ดูว่าเป็นรถขนของเผื่อเจอด่านไอ้เป้าบอกว่าตำรวจตั้งด่านสกัดเกือบทุกจุด ข้างหลังที่นั่งก็ไม่ได้อึดอัดอะไรเพราะจัดที่ไว้ให้แล้ว แต่บรรยากาศตอนนี้ เงียบ เงียบ แล้วก็เงียบ ตั้งขึ้นรถจนรถออกไม่รู้ถึงส่วนไหนของประเทศไทยยังไม่ได้มีใครเปิดปากคุยกันเลย ข้างหลังมีแค่พวกเรา ไอ้ปาน ไอ้โจ๊ก เปลี่ยนเป็นชุดพนักงานขนของและขับรถอยู่ด้านหน้า ไอ้เป้า ไอ้เข้ม และสมุนไปอีกทาง ไปเจอกันที่จุดนัดพบ มีการปลอมตัวกันนิดหน่อย ก่อนมาวางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว มันบอกให้ฟังก่อนขึ้นรถ เราใช้เส้นทางชุมชนปกติ ไม่ได้ใช้ทางลัดแต่อย่างใด อย่างที่คิดสายรายงานมาว่าตำรวจดักที่จุดทางลัดทั้งหมด ในเมืองที่จะผ่านมีสองด่านเท่านั้น

“มึงมาได้ยังไง”ผมถามมันที่นั่งกอดเข่าอยู่ข้างๆ ไอ้รันหลับไปแล้วเพราะความเหนื่อย ไอ้เบียร์นั่งอีกฝั่งตามองนอกรถแต่หูมันฟังแน่นอนตั้งซะขนาดนั้น

“กูตามมันมา”มันตอบทั้งที่ก้มหน้า

“ชอบมันหรือไงถึงตามมา”ผมถามมันกลับ

“จวยมึงเหอะ”มันเงยหน้าขึ้นมาว่าตาวาว เงื้อมือต่อยแต่โดนรับไว้ก่อนจะดึงมันมาใกล้

“จะไปรู้เหรอตอบเหมือนเต็มใจ”ผมพูดข้างหูมันที่สะบัดออก และก็เงียบไปอีก

“จะบอกได้หรือยัง ว่าตามมันมาทำไม”ผมถามอีกครั้งเมื่อปล่อยให้ความเงียบปกคลุมนานไปแล้ว ให้มันพักตั้งสติลำดับเรื่องราวก่อน

“จริง ๆ กูไม่ได้อยากตามมันมา เฮ้อ โคตรซวยเลย”มันพูดเสียงเบาลงถอนหายใจเหนื่อยหน่ายกับชะตาชีวิตตัวเอง และพูดต่อเมื่อผมกับไอ้เบียร์ไม่พูดอะไรนอกจากมองอย่างเดียว

“หลังจากมึงไปแล้ว กูก็นอนตายอยู่กับตำรวจนั่นแหละ กูรอจนเสียงปืนเสียงตะโกนเสียงวิ่งเงียบก็เลยฟื้นขึ้นมา เขย่าคุณตำรวจที่ดูแล้วน่าจะตายมากกว่าสลบให้ลุก แม่งก็ไม่ตื่น กูไม่รู้จะทำยังไงเลยเดินออกมากะว่าจะไปตามพวกเขามาช่วย ให้กูแบกคงไม่ไหวเหนื่อยตายห่าก่อนถึงที่แน่ ”

“เอาเนื้อๆ อะไรไม่สำคัญมึงตัดมั่งก็ได้ เคยเรียนย่อความไหม”ผมดักคอมันที่จะเล่าต่อเก็บทุกรายละเอียดยิ่งกว่าหน่วยความจำอีกมึง

“ไม่ได้หรอกมันต่อเนื่องกัน กูตัดตอนไม่เป็นถ้ามึงจะฟังต่อก็หุบปาก”มันไม่ทำตามแถมสั่งผมอีก ตั้งแต่ตั้งตัวเองเป็นเมียกูข่มเลยนะมึง ทำไงล่ะผมก็ต้องทำตามที่สั่งไม่ได้หัดกลัวแต่อยากรู้สาเหตุ ไอ้เบียร์ยักคิ้วล้อๆ

“กูจะเล่าต่อแล้วนะ”มันบอก ก่อนเล่าต่อ ผมกลัวพวกคุณไม่ซึมซับกับเรื่องจะพาย้อนกลับไปจุดเกิดเหตุที่มันนอนตายตรงนั้น ไปดูและฟังพร้อมกันเลยครับ

**ณ จุดเกิดเหตุ**

ปังงงงงงงงงงงงง ปังงงงงงงงงงงงงง ปังงงงงงงงงงงงง ปังงงงงงงงงงงงงง ปังงงงงงงงงงงงง ปังงงงงงงงงงงงงง

‘เร็วโว้ย’

‘อย่าช้า’

‘มันจะพูดซ้ำซากกันทำไมวะ แค่เร็วก็รู้แล้วว่าอย่าช้า’ผมไม่ได้พูดหรอกครับคิดในใจ ไอ้คนที่ร้องไห้มันคงไปแล้วไม่งั้นไอ้พวกนี้มันต้องได้ยินแน่

‘ครบหรือยังวะ’

‘นับสิ’

‘นับรอพ่องงงงงงงง มึงเหรอ ใครมาก็ไป ใครไม่มาก็ทิ้งมันไว้นี่แหละ ไป’ไอ้คนนี้ฉลาดที่สุด ก่อนจะได้ยินเสียงวิ่ง ป่านนี้ไอ้เฮียกับพวกจะไปพ้นเขตหรือยังนะ จะคิดบ้างไหมว่ากูนอนตายโคตรทรมานเลย มดส้นตีนไม่รู้แค้นอะไรกูนักหนากัดอยู่ได้อย่าบอกว่ามึงตามมาล้างแค้นที่กูเหยียบรังมึงตรงน้ำตกเมื่อหลายวันก่อน

ผ่านไปสักครู่

‘เงียบแล้วนี่หว่า ไปกันหมดแล้วมั้ง’ผมพูดและลืมตาขึ้นมาหนึ่งข้างมองไปรอบๆ และลืมอีกข้างเมื่อเห็นไม่ถนัด เผื่อมันหลบตรงข้างที่หลับอยู่ รอบครอบมากกูติดนิสัยไอ้เฮียมาแน่ๆ

‘ไม่มีแล้ว’ผมยิ้มถึงในใจจะโหวงเมื่อรู้ว่าไม่มีพวกมันอยู่ตรงนี้แล้ว หันมามองคนข้างๆบ้าง

‘คุณตำรวจ คุณตำรวจ’ผมเรียกและสะกิดไม่มีกระดิกเลยเปลี่ยนเป็นเขย่าแทน

‘คุณตำรวจ ตื่นเถอะ คุณตำรวจจจจจจจจจจจ’เรียกอีกเสียงดังขึ้นก็ไม่มีวี่แวว ก็น่าจะน็อกนานอยู่เจอสับที่ต้นคอแถมหมัดที่ปลายคาง

‘เอาไงดีวะ ให้แบกคงไม่ไหวแน่ ตัวโคตรใหญ่เลย มิน่า รัดไอ้เบียร์ซะจนเจอหมัดซัดเข้าให้ตอนมันหลุด’ผมคิดวิธีที่จะปลุกคุณตำรวจลามไปถึงไอ้เบียร์อย่างขำๆ

‘ปลุกด้วยมือไม่ตื่น ถ้าเอาตีนปั๊มหัวใจฟื้นมาจะจับกูข้อหาทำร้ายร่างกายเจ้าพนักงานหรือเปล่าวะ’คิดไปเรื่อยแต่ไม่กล้าทำ ไม่ได้ต้องคิดให้ถี่ถ้วนก่อน

‘ไปตามคนมาช่วยดีกว่า คุณตำรวจรอตรงนี้ก่อนนะ’ในที่สุดก็คิดได้ว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุด สั่งเสร็จก็เดินออกจากพุ่มไม้

‘ไปทางไหนก่อนดีวะ เมื่อกี้วิ่ง อ้อ ทางนี้’ยืนคำนวณทิศและนึกออกก็เดินไปทันที เงียบฉิบหายเลย คุณเจ้าหน้าที่วิ่งตามพวกมันไปหมดเลยเหรอวะ ไม่คิดจะอยู่สำรองทางนี้บ้างเหรอ

‘เฮ้ย’เสียงเรียกอย่างดัง ฮา ในที่สุดก็เจอแล้ว

‘คุณตะ’หันไปชะงักคำพูดทันที ให้กูโง่ยังไงก็ไม่คิดว่าไอ้นี่เป็นตำรวจนอกเครื่องแบบแน่ หน้าบากนิดผ้าโพกหัว หนวดเฟิ้ม ถ้าปลอมตัวกูนับถือเลยเหมือนโจรฉิบหายทั้งหน้าท่าทางรวมถึงคำพูด

‘มึงเป็นใครวะ’มันถามผมถือปืนมาจ่อใกล้ๆ

‘อึ้ง อึ้ง ยู ฮู้’ไอ้อีกคนถามมั่ง ไม่แน่ใจว่ามันเรียนลัดภาษาอังกฤษมาจากไหน หรืออยากได้กาวยูฮู้กันแน่

‘เอ้อ’เอาไงดีวะกู จะพาซื่อบอกเป็นตัวประกัน หรือชาวบ้าน แม่งต้องฆ่ากูแน่ ไอ้พวกลักลอบหรือเปล่าวะ

‘เฮ้ย’มันเสียงดังกว่าเดิมทำเอาผมตกใจ

‘เป็นเมียไอ้เฮีย’ผมตอบมันไปทันทีด้วยเสียงดังไม่ต่างจากมัน ทำเอามันเงียบ ได้ผลโว้ย มันลดปืนลง

แต่

กู

พูด


 ว๊าคคคคคค


 กูตอบอะไรออกไป มันต้องฆ่ากูแน่ ๆ หาว่ากวนตีนมัน แต่ยังไม่เท่าที่กูตอบ ทำไมกูต้องบอกมันไปแบบนั้นวะ เอาตัวเองไปสถาปนาเป็นเมียไอ้เฮีย มันจะรู้ไหมว่าไอ้เฮียเป็นใคร แล้วจะมีใครรู้บ้างไหมว่ากูกำลังซวยมากจนถึงตายได้ นั่น  นั่น มันขมวดคิ้วแล้ว ตายแน่กู

‘อ้าว แล้วมึงมาทำอะไรตรงนี้วะ’มันถามกลับเสียงดีกว่าเดิม เดินมาใกล้ๆ อ้าว กูอ้าวมั่ง มันไม่ฆ่าโว้ยถามกลับอีก อย่าบอกนะว่าพวกเดียวกับไอ้เฮีย

‘ไอ้เฮียกับพวกมันไปทางโน้นแล้ว หลงสิมึง หน้ายังโง่ๆอยู่เลย ครึครึ’ไอ้อีกคนบอกก่อนจะกล่าวหาในเรื่องไม่จริง กูไม่ได้โง่หลงโว้ย แค่แยกทางกัน

‘ไม่ใช่ กูทะเลาะกับมันเลยทิ้งกูไว้นี่’แต่คำตอบกูยิ่งกว่าที่มันกล่าวหาอีก อีกแล้ว กูจะตอบให้สมจริงสมจังอะไรนักหนา

‘อ๋อ มันเลยไม่พามึงไปด้วย ไป ไป ไปกับพวกกู มีอะไรไปเคลียร์กัน เร็วๆ เดี๋ยวพ่อมึงมา’มันไม่พูดเปล่าเดินมาดึงผมให้เดินไปด้วย เหี้ยเอ้ย เอาไงดีวะ โอ้ยยยยยยยยยยย กูจะได้กลับบ้านไหมเนิ่ยะ แล้วพวกมันจะพากูไปฆ่าหรือไปหาไอ้เฮียกันแน่ ไม่รู้ว่ามันเชื่อสิ่งที่บอกแค่ไหน ดูไม่น่าจะเชื่อคนง่ายเลย ถ้าเชื่อก็โง่กว่ากูอีกนะพวกมึง

***ตัดกลับมาที่รถ***

“เรื่องมันเป็นอย่างนี้แหละ แฮ่กๆๆ เหนื่อย มีน้ำกินไหม”มันเล่าจบหอบแฮ่กๆขอน้ำกิน

“ถ้ามึงเล่าย่อๆก็ไม่เหนื่อยแล้ว นี่เล่าซะขนาดกูนอนจินตนาการตามมึงเลย”ไอ้รันพูดลุกนั่งบิดตัวไปมา แสดงว่ามันคงตื่นนานแล้วนอนฟังอยู่ ไอ้เบียร์ส่งน้ำให้ไอ้หนู
 
“แต่พวกมันไม่เห็นคุณตำรวจหรอกนะ น่าจะปลอดภัยดี ไม่ต้องเป็นห่วง”มันไม่ว่าแถมใจดีบอกไอ้เบียร์ถึงเรื่องคุณตำรวจ

“สัด กูไม่ถาม ใครจะห่วงมัน”ไอ้เบียร์ผลักหัวมันจนเซ ไอ้รันหัวเราะคิก ผมอดจะยกยิ้มนิดๆไม่ได้กับประโยคบอกเล่าของไอ้หนู ไม่อยากรู้แต่หน้าตามึงดูสดชื่นขึ้นมาเชียว สงสัยจะจริงอย่างไอ้หนูมันว่า

“กูบอกเฉยๆ จะได้ไม่ต้องพูดอีก เหนื่อย”ไอ้หนูก็ตอบหน้าตาเฉยดูใสซื่อ แต่เพ่งให้ดีมันกวนตีนไอ้เบียร์ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของมันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

“เชี่ยะ”เสียงเล็ดลอดอีกนิดจากปากไอ้เบียร์

“แล้วมึงคิดยังไงถึงบอกมันว่าเป็นเมียกู”ผมถามมันอีก จากที่ฟัง คือ มันไม่น่าจะตอบแบบนั้น ถึงจะตอบได้ดีก็เถอะ เห่ย นี่ผมคิดอะไรออกไปวะ

“กูไม่ได้คิดและไม่รู้ด้วยว่าบอกไปอย่างนั้นทำไม มันเสียงดังมา กูตกใจก็โพล่งออกไป”มันส่ายหน้าส่ายหัวให้ยุ่งไปหมด

“คิดถึงไอ้เฮียล่ะสิ หึหึ”ไอ้เบียร์เอ่ยแซว

“เหมือนที่คุณตำรวจพูดเลย”นึกว่ามันจะด่า กลับพูดพึมพำมองหน้าไอ้เบียร์แบบพิจารณาไปมา

“พูดอะไร ไอ้สิบมันพูดอะไร”ไอ้เบียร์ถลันเข้ามาหาไอ้หนูที่ถอยหนีจนเกยตักผม

“เขาจะพูดอะไรล่ะ สลบอยู่ ไหนมึงไม่สนใจไง รู้จักชื่อซะด้วย”ไอ้หนูพูดน่าจะโดนตีนไอ้เบียร์แน่ ถ้าไม่ติดผมกันอยู่

“มึงหลอกกูเหรอ ไอ้หนูเวร”ไอ้เบียร์ที่โดนมันล้วงไส้ออกมาอีกนิด

“ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้า เอาอีก ไอ้หนู กูชอบ”ไอ้รันชอบใจยุไอ้หนูไปด้วย

“พอได้แล้ว”ผมยุติมันสองคน ดันไอ้หนูให้ไปนั่งที่เดิม

“กูไม่รู้จริงๆว่าพูดอะไรออกไป ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนี้ กูคิดว่าคงไม่มีอะไรแล้ว ก็เลยจะไปตามคนมาช่วยคุณตำรวจ แต่ไม่คิดว่าจะเจอพวกมัน”มันพูดต่อเสียงเบาจริงจังไม่มีเล่น ผมชักเริ่มเห็นด้วยกับมันแล้วเรื่องเบญจเพส แรงจริงๆ

“ยิ่งกว่าซวยอีกมึง เอาไงวะ”ไอ้เบียร์ไม่ได้พูดสมน้ำหน้ามันพูดตามที่ได้ฟัง และถามผม

“ทำอะไรไม่ได้หรอกตอนนี้ ถ้าเกิดพามันหนีก็ไม่ปลอดภัยอีกโดนตามล่าแน่ถ้าพวกมันรู้ว่าเป็นใคร ยิ่งไอ้เข้มสงสัยด้วยแล้ว ยาก”ผมส่ายหน้าพูดตามที่คิด ไอ้หนูหน้าเสียกว่าเดิม

“กูอยากกลับบ้าน”มันพูดออกมาเหมือนเด็กที่หลงทางหรือถูกหลอกมาขายถ้าเปลี่ยนคำว่ากูเป็นชื่อมันคงจะเป็นประโยคนี้ ‘หนูอยากกลับบ้าน ช่วยหนูด้วย’ ต่อให้มันอีกนิด

“เฮ้อ ไอ้หนูเอ้ย พวกกูปล่อยมึงแล้ว ถ้ามึงจะโทษก็โทษเจ้าหน้าที่เถอะวะที่เสือกตามมาทัน”ไอ้รันขยี้หัวมัน โบ้ยความผิดไปให้เจ้าหน้าที่

“ใช่ ใช่ ใช่ มึงต้องโทษไอ้ตำรวจที่เสือกมาขัดขวางการหนีของพวกกู”ไอ้เบียร์กลับมาเป็นลูกคู่กับไอ้รันตามเดิม

“โทษพวกมึงนั้นแหละ เหี้ยเอ้ย ตั้งแต่ความคิดตอนในคุกยันขึ้นรถแล้วแหกออกมา แวะบ้านกู เอากูมาด้วย พวกมึงทั้งนั้น ไม่รู้จะแหกมาทำจวยอะไร ทำไม มองหน้า จะบอกความผิดบ้านกูหรือไงที่เสือกตั้งตรงนั้นเลยทำให้พวกมึงแวะ”มันโวยกลับไอ้สองตัวเป็นชุดขุดต้นตอความผิดตั้งแต่ต้น พออ้าปาก แม่ง ก็สวนมาดักอีก ทำซะพวกกูไปต่อไม่ได้เลย

“เออ ความผิดพวกกู”ผมยอมรับแบบไม่ต้องยืดอกแมนๆ

“มึงยอมง่ายจังวะ”ไอ้รันพยักหน้าใส่

“นั่นดิ ตั้งแต่เป็นผัวมัน ว๊ากกกกกก”ไอ้เบียร์เห็นด้วยแต่มีแซว ก่อนจะหงายหลังโดนตีนผมเองถีบพาไอ้รันเซไปด้วย ไอ้หนูทำปากขมุบขมิบสีหน้าสะใจ

“กูขี้เกียจฟังมันย้อนสาเหตุ”ผมตอบและมองไอ้คนข้างๆที่เหร่นิดๆ ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะสามครั้งเป็นการส่งสัญญาณว่าถึงด่านตรวจ พวกผมเลยเงียบ เอาหูเงี่ยฟังเขาขอเปิดข้างหลังตรวจของ ไอ้สองคนมองหน้า ผมก็มองมันที่เขยิบมาใกล้ จนได้ยินเสียงเปิดผ้าใบ พวกผมรวมไอ้หนูด้วยก้มหมอบข้างหลังลังที่เบียดเสียดเป็นชั้นบนรถ

“ไปส่งที่ไหนเหรอ ของเยอะเลย”เสียงเจ้าหน้าที่ถามพร้อมส่องไฟ

“จังหวัดxxxxครับ”น่าจะเป็นเสียงไอ้โจ๊ก

“ขอดูใบขับขี่และเอกสารบริษัทด้วย”เจ้าหน้าที่อีกคนบอก ผมมองลอดช่องเล็กๆนี้เห็น ถ้าไม่สังเกตจริงคนข้างนอกจะไม่เห็นหรอกครับว่ามีอะไรอยู่ในนี้บ้าง

“นี่ครับ”เสียงไอ้ปานยื่นเอกสารที่เตรียมมาเรียบร้อยให้

“เรียบร้อย เดินทางปลอดภัยนะครับ”เสียงคุณตำรวจไทยใจดีอวยพรให้โจรอย่างพวกผม ถ้าเขารู้คงไม่พูดอย่างนี้แน่ รถค่อยๆแล่นออกไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้นท่ามกลางความโล่งใจ

“เตรียมมาดีจริงๆ”ไอ้รันพูดชมการวางแผน

“ไม่งั้นจะใช่นายเหรอ”ไอ้เบียร์พูดอย่างไม่แปลกใจ หันมามองหน้าไอ้หนูที่นั่งกอดเข่าตามเดิม ไม่มีใครพูดหรือถามว่าทำไมมันไม่ส่งเสียงขอความช่วยเหลือ เพราะพวกเรารู้ว่าทำไม แต่ผมไม่รู้ว่ามันรู้หรือเปล่าว่าทำไปเพราะอะไร

“มึงรู้ใช่ไหมว่าที่พวกกูจะไปอันตราย”ผมถามมันอย่างตัดสินใจแล้วว่า คงปล่อยมันกลับไปตอนนี้ไม่ได้แล้ว อันตรายเท่ากัน มันพยักหน้า ผมดึงมันเข้ามาใกล้โอบไหล่มันเอาหัวพิง

“แล้วพ่อกูล่ะ เขาจะเป็นอะไรไหม จะส่งคนไปฆ่าเขาหรือเปล่า”มันพูดถึงพ่ออย่างเป็นห่วง

“ไม่หรอกตำรวจเขาต้องคุ้มกันอยู่แล้ว และไม่มีใครรู้ว่ามึงเป็นใคร”ผมลูบหัวมันให้คลายกังวล

“และถ้ารู้ล่ะ กูก็จะถูกฆ่าใช่ไหม”มันเงยหน้ามองพูดถึงชะตาชีวิตตัวเอง

“กูไม่ปล่อยให้ใครมาฆ่ามึงหรอก”ผมบอกมันเอามือประคองหน้ามัน”กูสัญญากับพ่อมึงไว้แล้ว จะดูแลมึง”

“และถ้าคนที่ฆ่ากูเป็นมึงล่ะ”มันถามมาอีกทำเอาผมอึ้งไป พอกับไอ้เบียร์ไอ้รันที่คงนึกไม่ถึงว่ามันจะพูดแบบนี้

“ตอบกูสิ”มันจะเอาคำตอบให้ได้ กับคำตอบที่ยากเหลือเกินแต่จะไม่ตอบก็ไม่ได้ และผมมีเวลานิดเดียวที่คิดก่อนจะตอบออกไป

“ถ้ามันจำเป็น กูก็ต้องทำ”คำตอบของผมที่ทำเอามันเงียบไปบ้าง ก้มหน้าลง และเงยหน้าขึ้นมาสบตาเมื่อมันยังฟังไม่จบดี

”ดีกว่าให้มึงตายอย่างทรมานเพราะคนอื่น และกูจะตามไป”ก่อนจะรวบมันเข้ามากอด ได้ยินเสียงมันพูดเบาๆกับอก

“สัญญา”

“สัญญา นอนซะ”ผมรับปากและบอกให้มันหลับดูมันจะเหนื่อยมามากแล้ว วิ่งตลอด และผมคงลืมไปว่าไม่ได้โลกส่วนตัวกับไอ้หนูสองคนยังมีพยานรับรู้อีกสองตัวที่มองยิ้มๆ กูลืมไปได้ไงวะ
.
.
.
.

[goonglovenut]

“เฮ้ย พักก่อน”เสียงไอ้โจ๊กพูด

“ไอ้พวกนั้นยังไม่มาอีกเหรอวะ”ไอ้ปานถามก่อนจะจุดบุหรี่สูบ ยื่นให้พวกผมด้วย เอาสักหน่อย ของหายาก ยกเว้นไอ้หนูที่นั่งจุมปุ๊กตรงพื้นหญ้าข้างทาง ไม่รู้ถึงตรงไหน เงียบมากข้างทางเป็นป่า

“ถึงไหนแล้ววะ”ไอ้รันถามหลังพ่นควันสีหน้าสบายขึ้น พอกับไอ้เบียร์ที่ไปนั่งข้างๆไอ้หนู ก่อนจะเขยิบห่างเพราะโดนผลัก มันเอามือปัดไปมา ไอ้เบียร์ก็แกล้งพ่นใส่มันอีก มันอาศัยความไวดึงบุหรี่ออกเอาเศษหญ้ายัดปากแทน เป็นที่ขบขัน

“จะเข้าจังหวัดแล้ว รอไอ้พวกนั้นก่อน”ไอ้โจ๊กเป็นฝ่ายตอบ

“แล้วมึงดีกันแล้วเหรอ”ไอ้ปานหันมาถามผมถึงเรื่องผัวเมียหลอกๆตีกัน

“อืม”ผมพูดแค่นั้น

“กูจะไม่ถามหรอกนะว่ามึงไปเอาเมียมาจากไหน แต่นายคงถามแน่”ไอ้ปานพูดอย่างรู้ดี ผมก็คิดเอาไว้เหมือนกันว่าคงตบตาไปไม่ได้อีกนาน ไอ้พวกนั้นมันไม่กล้ายุ่งหรอกแต่ถ้ามันรู้ว่าไอ้หนูเป็นใครนายมันต้องยุ่งแน่

“กูรู้แล้ว”ผมตอบแค่นั้น ก่อนจะเดินไปหามัน ได้เห็นมันยิ้มแม้จะนิดเดียวก็ดีแล้ว สักพักมีรถแบบเดียวกันเปิดไฟกระพริบ

“พวกมันมาแล้ว”ไอ้โจ๊กบอก ก่อนจะส่งสัญญาณให้

“เป็นไงมั่งพวกมึง”ไอ้เป้าถามหลังจากลงมาจากรถ

“เรียบร้อยดี”ไอ้ปานบอก ก่อนจะมองหน้าไอ้ปืนที่ยังเงียบอยู่ มันคงยังคิดเรื่องเพื่อนมันอยู่และถ้ามีโอกาสมันเอาคืนไอ้เข้มแน่นอน โดยไม่ต้องมีใครมาฟันธง

“แล้วมึงล่ะเฮีย เคลียร์ยัง”ไอ้เป้าถามผมแบบเดียวกับไอ้ปาน ผมแค่พยักหน้า

“เร็วจังวะ ถ้าไม่ดีกัน กูว่าจะขอเคลียร์แทน”ไอ้เข้มยังวอนแดกตีนไม่เปลี่ยน

“มึงอยากเคลียร์กับกูเหรอ”ผมถามมันนิ่งๆ

“ถ้ามึง ยะ”ไอ้เข้มสวนกลับ

“มึงหยุดเลย ไอ้เข้ม อย่าหาเรื่อง”ไอ้เป้าสั่งไอ้เข้มด้วยเสียงเฉียบขาดกว่าทุกครั้ง มันจิ๊ปากเดินออก

“กลับไปต้องให้นายกำราบซะบ้าง”ไอ้เป้าพูดตามองไปทางมัน

“พี่คิดว่านายจะทำเหรอ หัวโปรดจะตาย อย่างมากก็แค่เตือนไม่เคยเห็นจะจริงจังสักที ไม่เหมือนไอ้พวกหมดประโยชน์ฆ่าไม่มีอุทธรณ์”ไอ้ปืนพูดอย่างรู้อะไรดี

“ยังไงกูก็ต้องรายงาน จัดการหรือไม่จัดการก็แล้วแต่นาย”ไอ้เป้าก็คงจะรู้พอๆกับไอ้ปืน แต่มันก็ต้องทำตามหน้าที่

“แต่ฉันไม่ยอมให้เพื่อนตายฟรีหรอก มันต้องชดใช้”ไอ้ปืนพูดอย่างผูกใจเจ็บ

“ไอ้ปืน ทำอะไรมึงระวังหน่อย ไอ้เข้มไม่ธรรมดา มึงจะเป็นฝ่ายโดนเก็บซะก่อน และกูจะถือว่ากูไม่ยินในสิ่งที่มึงพูด”ไอ้เป้าพูดเตือนด้วยความหวังดี มันมองก่อนจะเดินไประงับสติอารมณ์ ไอ้เป้าส่ายหน้า ก่อนจะรับสาย

“ครับ พวกผมมาถึงแล้ว เข้าไปได้เลยไหม”มันพูดอย่างรู้จักดี ก่อนจะ ครับ ครับ และวางสาย

“ไปโว้ย เฮียเคลียร์ทางให้แล้ว”ไอ้เป้าตะโกนบอกลูกน้องตัวเอง และให้ขับตามคันของมัน พวกเราก็เดินทางต่อ
.
.
.
.

“บ้านใครวะ ตั้งแม่งกลางป่า”ไอ้เบียร์พูดออกมา หลังจากถึงบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ห่างจากถนนเข้ามาข้างใน ล้อมรอบด้วยต้นสักและต้นไม้ขนาดใหญ่ น่าจะเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งของที่นี่แน่ ไอ้หนูมองเฉยๆ

“คงไม่ใช่บ้านญาติกูแน่”ไอ้รันกอดคอบอกไอ้เบียร์

“ไอ้เหี้ย ไม่ใช่บ้านญาติกูเหมือนกันแหละ”ไอ้เบียร์ด่าและตบหัวมันหันมาทางพวกผม

“ไม่ใช่บ้านญาติกูเหมือนกัน”ไอ้หนูตอบมันทันที

“พวกกูไม่ได้ถาม”มันพูดพร้อมกัน

“กูอยากตอบ”มันพยักหน้าให้ หลังจากเครียดบนรถพอได้คุยสัญญิงสัญญาดูสีหน้ามันดีขึ้น ผมมั่นใจในคำพูดตัวเองที่บอกไปถึงไม่รู้ว่าใจมันเชื่อผมมากน้อยแค่ไหน แต่หลายๆเหตุการณ์ที่ผ่านมาคงพอให้มันเชื่อได้ว่าผมจะไม่ทิ้งมันแน่นอน ระหว่างที่พวกมันแหย่กัน

“มากันแล้ว ตามสบาย เดี๋ยวอาบน้ำอาบท่ากินข้าวกินปลากันซะก่อน”เสียงทุ้มแต่ฟังมีอำนาจ เป็นชายวัยกลางคน แต่งตัวภูมิฐาน เครื่องประดับไม่กี่อย่างแต่บอกถึงฐานะที่ดีระดับหนึ่ง ขนาบด้วยลูกน้องซ้ายขวา

“สวัสดีครับเฮีย ขอรบกวนหน่อย”ไอ้เป้าเป็นคนเอ่ยนำ ก่อนทุกคนจะยกมือไหว้ ยกเว้นพวกผม แต่เขาไม่เห็นหรอก

“อะไรกัน เป้า คนกันเอง นายทั้งสองสบายดีนะ”เขาตบไหล่ยกยิ้ม ถามถึงสองนายใหญ่

“ครับ นายฝากของมาให้เฮียด้วย”ไอ้เป้าตอบพร้อมบอกของฝาก ที่ขนมาในรถบรรทุก

“ฝากขอบคุณด้วย จ่ายเหมือนเดิมนะ”เฮียยิ้มรับพูดถึงข้อตกลง ผมยังไม่รู้รายละเอียดตรงนี้มากนัก แต่ไม่ใช่งานดีแน่นอน

“แล้วคนไหนล่ะที่”เฮียถามถึงใครสักคน

“อ้อ นี่ครับ”ไอ้เป้านึกได้หันมาทางผม พร้อมพยักหน้า

“จะแนะนำยังไงดี เฮีย นี่ เฮีย”ไอ้เป้าเอ่ยชื่อผมกับเฮียตรงหน้า

“เป็นเฮียเหมือนกันเหรอ”เฮียฝ่ายโน้นถาม เข้าใจเหมือนไอ้หนูเปี๊ยบเลย

“ไม่ใช่ครับ คือ เฮีย เป็นชื่อมัน”ไอ้เป้าอธิบายให้ฟัง

“อ๋อ ฮ่าๆๆๆ เกือบหน้าแตกแล้วไหม โอเค แค่นี้ก็พอแล้ว อีกหน่อยจะได้ทำงานร่วมกัน”เฮียพยักหน้าหัวเราะกับความเข้าใจผิดของตัวเอง ก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ ผมยิ้มรับเฉยๆ

“หน่วยก้านดี ท่าทางจะฝีมือไม่ธรรมดา”เฮียพูดถึงลักษณะท่าทางผม

“ขอบคุณที่ชม แต่ไม่เท่าไรหรอกครับ”ผมตอบอย่างถ่อมตัว เฮียยกยิ้ม

“นี่แหละคนเก่งมักจะถ่อมตัว เอาล่ะไปพักกันเถอะ”เฮียพูดอีกนิดก่อนจะหันไปบอกเด็กให้นำทางไปที่พัก
.
.
.
.
.
“โคตรอร่อยเลย มึงลองสิ งั่ม งั่ม”เสียงพูดคุยให้จ้อกแจ้กทั่วลานกว้าง เฮียจัดเต็มสมฐานะจริงๆทั้งข้าวของเครื่องใช้ อาหารการกิน ตลอดจนเหล้าทั้งไทยเทศและพื้นบ้าน ยาสูบทั้งที่มีจำหน่ายทั่วไปและผิดกฎหมาย แต่ตอนนี้ไอ้รันกินเต็มปากพูดชี้ชวนไอ้เบียร์กับไอ้หนูให้กิน

“กูก็กินอยู่เนี่ยะ มึงนึกว่าล้างชามหรือไง หย่อย หย่อย”ไอ้เบียร์ก็เต็มปากไม่แพ้มัน ไอ้หนูก้มหน้าเกือบติดจานไม่รู้มองอะไร

“ไอ้หนูมองอยู่นั่นแหละ แดกไปเหอะ อร่อยนะ”ไอ้รันเรียกมันที่ยังก้มอยู่ มันพยักหน้าไม่พูด

“ของดีๆทั้งนั้น ชอบไม่ชอบมึงก็ประทังไปก่อนเหอะวะ”ไอ้เบียร์ช่วยพูดอีกคน ผมจับไหล่มันให้เงยหน้ามา

“อู แอก อู่ เอี้ยะ (กูแดกอยู่ เหี้ย หรือ เนี่ย ไม่แน่ใจ)”มันกินเต็มปากลามติดยันแก้ม ทำเอาเกือบปล่อยพรวดออกมาเห็นหน้ามัน ปากก็เคี้ยวตุ้ยๆ

“ฮ่าๆๆๆ นี่มึงแดกในจานหรือในรางวะเนี่ย”ไอ้รันหัวเราะจนของในปากกระเด็นใส่ไอ้เบียร์ที่หลบ

“สัด สกปรก พอกับไอ้นี่เลย”ไอ้เบียร์ป้ายออกจากหน้าด่าไปด้วย

“มึงสะอาดตาย ติดยันหัว แดกเผื่อสมองจะฉลาดขึ้นหรือไง”ไอ้หนูด่ากลับเป็นที่ถูกใจไอ้รัน ผมก็โอเคชอบก็ได้ แล้วมันก็กัดกันอย่างทุกครั้ง

“เมียมึงปากได้ใจว่ะ ครึครึ”ไอ้ปานหัวเราะมั่ง รวมไอ้โจ๊กด้วย ผมแค่พยักหน้า ดูไอ้พวกนั้นจะสนุกเป็นพิเศษ

“ไอ้เฮีย เฮียชวนมึงว่ะ”ไอ้เป้าเรียกผม

“เดี๋ยวกูมา อย่าเดินไปไหนคนเดียวล่ะ”ผมหันไปบอกไอ้หนูกันไว้ก่อน

“ไปไหน”มันถาม อะไรวะ ไอ้เป้าพูดออกดังมึงไม่ได้ยิน มัวแต่แหย่ไอ้สองตัว

“ไปหาเฮีย”แต่ผมก็ตอบมันอยู่ดี

“มึงจะไปหาตัวเองก็ไปเถอะ”มันอนุญาตและยักไหล่ก่อนหน้าทิ่มนิดๆโดนฝ่ามือเข้าให้ ก่อนจะเดินไปหาเฮียอะไรก็ไม่รู้
.
.
.
.

“ไอ้หนูไปไหน”ผมเดินกลับมาที่โต๊ะ ไม่เห็นไอ้คนที่ผมสั่งไว้

“เมื่อกี้มันยังอยู่เลย”ไอ้รันตอบเสียงดังทั้งที่ตาปรือคงจะหนักไปหน่อยดูมันตกใจ มึงนั่งประสาอะไรคนหายไปทั้งคน ไอ้เบียร์เพิ่งเดินกลับมาจากไหนไม่รู้

“มีอะไรวะ”มันถามแสดงว่ามันลุกไปไอ้หนูยังอยู่

“มันไปห้องน้ำในบ้าน”ไอ้ปานเดินมาได้ยินเลยตอบให้

“ไม่มีอะไรหรอกมั้ง เดี๋ยวกูไปดูให้”ไอ้รันพูดก่อนจะลุก

“กูไปเอง พวกมึงไปดูรอบๆ”ผมดึงมันและสั่ง ก่อนจะเดินเข้าไปในตัวบ้าน ดูห้องน้ำชั้นล่าง ไม่มี กำลังจะขึ้นไปชั้นบน

“เฮ้ย มึงขึ้นมาทำอะไร”เสียงทักจากด้านหลัง ผมหันไปลูกน้องเฮียถือปืนจ่อ

“มาตามเพื่อน”ผมบอกสบตากลับอย่างไม่เกรง

“เพื่อนมึงก็อยู่ข้างนอกสิ จะมาอยู่อะไรในบ้าน มึงคิดจะขโมยของเฮียเหรอวะ”มันยังไม่ยอมเชื่อ

“กูมาตามคน ดูที่ห้องน้ำไม่มี ถ้ายังไงรบกวนมึงไปดูข้างบนให้หน่อย มันเมาด้วยกูกลัวว่ามันจะไม่รู้ทาง”ผมย้ำอีกครั้งก่อนจะพูดดีๆ ไม่อยากมีเรื่องตอนนี้ถ้าไม่จำเป็น มันมองก่อนจะพยักหน้าให้อีกคนไปดู ผมยืนรอด้วยความกระวนกระวาย

“ไม่มี”มันเดินลงมาพร้อมบอก

“มึงโกหก”มันเล็งมาอีก

“กูมาตามคน ถ้าไม่เชื่อมึงไปรายงานเฮียมึงให้เอาเรื่องกูได้เลย ถ้ามึงฆ่ากูตอนนี้มีปัญหาแน่”ผมยืนยันคำเดิมก่อนจะเดินเข้าไปใกล้มันสองคนมองหน้ากันก่อนจะหลีกทางให้

เพล้ง  เพล้ง ผมหันขวับไปวิ่งไปตามเสียง ไอ้สองคนตามมาติดๆ

“ไอ้เหี้ย อึก”

“ขอลองเมียไอ้เฮียหน่อยเถอะวะ”

“แต่มือหนักฉิบหาย กูเอาคืนที่ตีหัวกู”

“มึงเข้ามา”

ทั้งหมดที่ผมได้ยินและเห็นตรงหน้า คือ ลูกน้องไอ้เข้ม คนหนึ่งกุมหัว อีกคนเช็ดปาก ไอ้เมียปลอมมีขวดปากฉลามในมือ หน้ามีรอยช้ำนิดๆ มันสองคนเข้าไป เจอตีนยันให้ก่อนจะพลาดท่าโดนล็อก ผมปราดเข้าไปกระโดดถีบไอ้คนจะเข้าช่วยจนหงายหลัง

“ไอ้เฮีย”มันเรียกเสียงตื่น ผมมองมันก่อนจะกระทืบซ้ำ เตะอีกสองที

“เฮ้ย มึงไม่หยุดกูจะเฉือดเมียมึง”มันขู่เอาขวดที่ไอ้หนูถือจ่อคอ ไอ้สองคนเมื่อกี้หายไปแล้วคงไปตามใครแน่ แต่ก่อนมันจะได้เฉือดเมียแต่งตั้งผม มันกลับร้องเมื่อไอ้หนูอาศัยความเร็วในทีเผลอดึงข้อมือมันบิดอย่างแรงและตีเข่าซ้ำวิ่งมาหาผม

“กูสั่งว่าไง”ผมดุมันทันที

“กูปวดขี้นี่หว่า”มันบอกเหตุผลที่ฟังขึ้นพอให้อภัยได้

“แล้วมึงขี้หรือยัง”กูก็ยังเป็นห่วงสุขภาพท้องไส้มันอีก

“เออ ออกมาเจอไอ้พวกเหี้ยนี่แหละ”มันตอบชี้ไปที่ไอ้สองตัวที่พยุงตัวลุกขึ้น ผมดันไอ้หนูให้หลบไปก่อน เข้าไปจัดการมันจนร้องโอดโอย

“ไอ้เฮีย กะ กูขอโทษ”มันละล่ำบอกเลือดกบปากหลังโดนตีนเสยปลายคางเข้าไป

“จะไม่ทำแล้ว”มันรีบยกมือไหว้ ปกติไม่มารยาทดีขนาดนี้

“กูให้แค่ครั้งเดียว ถ้าคราวหน้าพวกมึงตาย”ผมย้ำและซ้ำจนมันลงไปทรุด พอหันไปไอ้พวกนั้นไม่รู้มายืนตั้งแต่เมื่อไร รวมไอ้เข้มด้วยที่มองลูกน้อง มันเห็นลูกพี่มันรีบคลานไปทันที

“พวกมึงก่อเรื่องในบ้านเฮียได้ยังไง” ผัวะ ผัวะ ไอ้เป้าไม่ถามอย่างเดียวตบหน้าหันทั้งคู่ ไอ้เข้มได้แต่หรี่ตาเม้มปาก มันคงอยากจะช่วยลูกน้องที่เป็นญาติมันแต่ทำไม่ได้เพราะมันผิดเต็มๆ

“โอ้ย พี่เป้า”

“อูย ผิดไปแล้วพี่”

พวกมันคร่ำครวญดูน่าสงสาร แต่จะสงสารไม่ได้ ถ้าพวกมันได้เปรียบก็ไม่ปล่อยใครเหมือนกัน ไอ้ปืนดูจะสะใจ ไอ้พัฒน์มองเฉยๆ

“เป้า พอแล้ว”เสียงเฮียท้วงขึ้น

“ผมต้องขอโทษเฮียด้วยที่พวกมันก่อเรื่อง”ไอ้เป้ายกมือขอโทษเฮีย

“ฉันเข้าใจ เด็กๆทะเลาะกัน เคลียร์กับเฮียโน่นดีกว่ามั้ง”เฮียพยักหน้าหันมาพูดกับผม ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ลูกน้องคงเล่าให้ฟังแล้วว่าอะไรเป็นอะไร

“มึงจะต่อไหมไอ้เฮีย”ไอ้เป้าถามผม ไอ้สองคนที่โดนไม่น้อยมองหน้าลูกพี่มันอย่างจะบอกว่า กูยังโดนไม่พออีกเหรอ

“อย่ามีอีก”ผมพูดแค่นั้นก่อนกอดไหล่ไอ้หนูเดินออกไป ปล่อยให้มันจัดการเอง
.
.
.
.
“กูขอโทษ”เสียงไอ้รัน

“ขอโทษทำไม มึงไม่ได้ผิด”ผมบอกมันหยิบกล่องยาที่ลูกน้องบ้านเฮียเอามาให้

“กูผิดเองแหละ ที่ปวดขี้ โอ้ยยยย เบาโว้ย”ไอ้ปากดีตอบก่อนจะร้องเมื่อโดนสำลีชุบยาทิ่มเน้นๆ มันพูดเพื่อให้ไอ้รันสบายใจ

“ตรงอื่นล่ะ”ผมถามถึงจุดอื่น

“ไม่มี”มันส่ายหน้าเอามือกุมปากคงจะโดนต่อย ลุกตรงไปห้องน้ำ

“ที่ก้น”ผมชี้

“ไอ้สัด กูยังไม่โดน”มันด่าออกมา

“ที่ก้นมึงมีอะไรติดอยู่”ผมชี้ไปที่กางเกงมัน

“ขี้มึงหรือเปล่าวะไอ้หนู กลิ่นทะแม่งๆ”ไอ้เบียร์พูดเอามือปิดจมูก

“มึงขี้รดกางเกงเหรอวะ”ไอ้รันถามเอามือปิดบ้าง ผมก็ว่าได้กลิ่นนะ

“ไหนมึงบอกขี้แล้วไง”ผมพยักหน้าใส่

“กูขี้แล้วจริงๆ อะไรวะ”มันยืนยันคำเดิมก่อนจะป้ายมาดู ทำหน้าเบ้

“เหี้ย ขี้จริงๆว่ะ สงสัยตอนโดนถีบล้มไปใส่ ขี้หมาแน่เลยกูเห็นมันเดินอยู่ ห่าเอ้ย ไม่ไปขี้ในห้องน้ำวะ แหวะ ขนาดล้มขี้แม่งก็มาซ้ำเติม ซวยจริงโว้ยยยย”มันโวยทันทีที่รู้ว่าเป็นอะไรก่อนจะเข้าห้องน้ำไปล้างขี้ที่ไม่ใช่ของมัน ไอ้สองคนปล่อยก๊ากลั่นห้อง ก่อนจะหุบปากเมื่อผมใช้ให้มันสองตัวเช็ดพื้นให้สะอาดไม่งั้นนอนไม่ได้แน่

“มึงทำเลย ไอ้รันโทษฐานปล่อยมันไปขี้คนเดียว”ไอ้เบียร์โยนให้ก่อนจะเดินไปรอข้างนอกพร้อมผม

“ไอ้หนูเวร ล้มไม่ดูเลยมึงว่ามีขี้”ไอ้รันบ่นอุบมือก็ถูๆๆๆๆๆ กว่าจะได้หลับตาพักผ่อนก็ปาไปตีหนึ่งกว่าแล้ว ไอ้คนข้างผมหลับสนิทอย่างทุกครั้ง ผมยังหลับไม่ลงเพราะไม่รู้จะมีอะไรมารบกวนอีกหรือเปล่า เอามือลูบหัวไอ้คนนอน มันเขยิบเข้ามากอดเอวขาก็ก่าย

“คิดถึงพ่อ”เสียงลอดออกมาทำให้ต้องกระชับมันเอาไว้

“กูจะทำตามที่สัญญาแน่นอน จะพามึงกลับไปหาพ่อให้ได้”ผมพูดกับคนละเมอหาพ่อ ที่ป่านนี้ก็คงห่วงหาลูกไม่ต่างกันเพราะผมก็เป็นพ่อคนทำไมจะไม่เข้าใจ ความรู้สึกผมก็เหมือนมันต่างกันแค่ผมอยากกลับไปหาลูก คิดถึงเหลือเกิน ความเป็นอยู่ผมไม่ห่วงเท่าไรเพราะคนที่เลี้ยงลูกผมไว้ใจได้ ตอนนี้คงต้องปกป้องลูกคนอื่นที่ไม่รู้ดวงชะตาฟ้าลิขิตหรือเบญจเพสอันแรงกล้าของมันชักพาให้เจอและแยกจากกันไม่ได้สักที

****************************************************************************************************************
ปล. รู้แล้วใช่ไหมว่าหนูมาได้ยังไง น้องหนูเขาไม่ได้ใจง่ายหนีตามเฮียมานะ ฮ่าๆๆๆๆๆ ตอนนี้เริ่มเข้าสู่อันตรายและถลำลึกเข้าไปทุกที ปมหนุ่มๆเดี๋ยวจะค่อยแทรกมาทีละนิด ใจเย็นๆนะคะ ขอบคุณที่ร่วมปล้นด้วยกันค่ะ ช่วงนี้งานเยอะจริงๆ ต่อช้าบ้างขอโทษด้วยนะคะ จะพยายามมาลงให้เร็วที่สุด

[nutjisub]

สนุก มาก ๆๆ หนูอยู่ท่ามกลางเสือสิงห์กระทิงแรด มาก ๆๆ ต้องระวังตัวเองมาก ๆๆ นะเนี่ย  หวังว่าเจ้านายใหญ่คงจะเมตตาหนู หรือเห็นในความฮาของหนูไม่ฆ่าทิ้งเสียก่อนนะ ลุ้น จังเลย รอตอนต่อไป 

ปล.เมื่อไรจะหวานใส่กันบ้างนะ หนูกับเฮีย (หนูบอกกูจะเอาตัวเองไม่รอด ยังอยากจะให้หวานใส่กันอีก 555)

[Noo_Patchy]

 

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ฮาดี 555+