หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[Noo_Patchy]

    โอเค รับทราบ

[greensoda]

เบญจเพสหรือพรหมลิขิตน้า
ที่ชักพาให้หนูมาอยู่กับเฮีย 

[t2007]

เรื่องไรครับ อยากอ่าน รอจะรออออออ

[Ball]

ขอให้เคลียร์ปัญหาได้ไปในทางที่ดีนะคะ
จะรอเสมอ เอาใจช่วยค่ะ <3

[Zinub]

อ่านทันแล้วคร่าา.......ตะลุยอ่านข้ามวันเลยทีเดียว

ชอบไอ้หนูเมียแต่งตั้งของไอ้เฮียอ่ะ มันฮามว๊ากกก

อ่านไปฮาไป....หัวเราะคนเดียวใครจะว่าเราบ้ามั๊ยว้าา .....!!???

นายเอกเรื่องนี้กวน(teen)จริงๆ ได้เลือดพ่อมาเกินร้อย!

กำลังเริ่มผูกพันกันแล้วมาต่อเรื่อยๆนะคะชอบมากกก..........

[maemix]

รอได้ ไปเคลียร์เรื่องพี่ไผ่กะน้องฝิ่นให้เสร็จก่อน
จะได้มีกำลังใจมาเขียนพี่เฮียกะหนูต่อ
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะ

[goonglovenut]

>> ป.12 <<

“ไหน ทบทวนให้ฟังสิ”ผมเอ่ยระหว่างนั่งรถคันเดิม กับว่าที่เมียแต่งตั้ง

“อะไรอีกล่ะ”ทำเสียงรำคาญที่ผมรบกวนการนอนมัน ที่จริงมันไม่ได้ง่วงหรอก มันเมารถขึ้นมากะทันหันคาดว่าคงจะกินเยอะเกินไปทำให้ต่อมน้ำลายทำงานหนักออกอาการที่สีหน้าพะอืดพะอมจนปล่อยออกมาเต็มๆเฉียดหัวไอ้รันไปนิดเดียว เดือดร้อนผมที่เป็นสามีในนามต้องเก็บซาก และมันก็โดนล้อ

‘อะไรวะนอนด้วยกันแค่คืนเดียว ท้องซะแล้ว’ไอ้เบียร์แซวพวกผมทั้งหน้าทั้งเสียงกวนตีนจริงๆ

‘ก็ดีกว่ามึงที่ท้องเพราะโดนตำรวจกอดยังไม่ถึงชั่วโมง แต่เสือกอ้วกแม่งทั้งคืนอยู่ได้’มันว่ากลับทั้งหน้าทั้งเสียงไม่ต่างกัน

‘สัด กูเมาโว้ย ต้องเอาของเก่าออก’ไอ้เบียร์หน้าแดงว่ากลับทันที

‘จวย กูก็เมารถโว้ย ต้องเอาซากเก่าออกเหมือนกัน’มันก็เถียงมั่ง

‘โชคดีที่กูไม่มีใครมากอด เลยรอดไป ครึครึ’ไอ้รันได้ทีเสียงกลาง

‘หึ ระวังไอ้เข้มสวนตูดมึงให้ดีเถอะ’ไอ้เบียร์หันไปพูดยักคิ้วใส่มัน

‘กูไม่กลัวหรอก สู้โว้ย’มันทำท่าใส่มั่ง แล้วมันสามตัวก็เถียงกัน

“เฮ้ย”เสียงมันเรียกมองตาใส นอนเหยียดยาว หัวหนุนหน้าขาผมอยู่ ทำให้ตื่นจากเหตุการณ์เมื่อไม่กี่ชั่วโมง หลังออกจากบ้านกลางป่าของเฮีย แลกเปลี่ยนสินค้ากันเรียบร้อยก็เดินทางทันที นายไอ้เป้าไม่ให้เสียเวลางานจริงๆ มั่นใจมากว่าจะไม่โดนตำรวจจับได้ขนาดต้องมาช่วยพวกผม แต่ระดับนายแล้วพลาดยาก แบล็คตัวเป้งทั้งนั้น

“พูดสิ มึงมีเวลาจำไม่นานนะ”ผมพยักหน้าให้มัน

“จำได้แล้ว”มันตะแคงตัวหันไปทางไอ้สองคน

“ถ้าจำได้ก็พูดสิ”ผมย้ำมันอีก ไม่อยากให้พลาดกันไว้ก่อน

“เรื่องมากวะ กูเวียนหัวมึงเห็นไหม”เสียงมันเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นเอามือปิดหน้า ถ้าเป็นเด็กก็งอแงเอาเรื่อง เวลาเจ็บป่วย

“ชื่อจริง”ผมถามเองดีกว่า รอให้มันพูด

“พฤษภ”มันตอบ

“ชื่อกู”แย้งมันเสียงเนือยๆ แต่เน้น สงสัยจะเมารถติดมัน

“มึงถามไม่ถูกเองนี่หว่า โอ้ย กูจำได้หรอกน่า ว่ามึงชื่อ กรกฎา”มันโวยใส่อวดตัวเองเอ่ยชื่อผมที่มัน

“กรกฎ”นี่ถึงจะถูก ไม่อยากจะเชื่อว่าชื่อจริงผมกับมันจะคือกันขนาดนี้ แบบเป็นเดือนเกิดทั้งคู่

“มันก็เหมือนกันนั่นแหละ อายุสี่สิบห้า”มันเถียงอีกบอกอายุเพิ่มเติม

“เยอะและ”ผมติงมันที่เสริมอายุให้เกินไปสิบปี อ้าวทีนี้ก็รู้เลยสิว่าผมอายุเท่าไร

“มึงไม่รู้อะไร พูดอายุเยอะไว้เป็นการอวยพรให้อายุมั่นขวัญยืน อย่างหนังจีนไง อายุยืนหมื่นๆๆปี เคยดูไหม”มีหน้ามาเถียงกูอีก ยกหนังจีนประเภทฮ่องเต้มาอ้างอิง ไอ้สองตัวหัวเราะแต่เบือนหน้าออก

“กูเห็นก็ตายทุกที”ผมตอบมันเห็นหางตามันเหล่มามองนิดๆ

“กูก็ไม่ได้พูดนิว่าไม่ตาย ใครจะบ้าอยู่เป็นหมื่นๆปี กูเปรียบให้ฟังเฉยๆ แค่วันนี้มีชีวิตให้รอดถึงพรุ่งนี้ให้ได้ก่อนเถอะ ไม่มีอารมณ์ร่วมเอาซะเลย เซ็งโว้ย”แล้วมันก็แถออกเลนกลางผ่านกลางอ่าว

“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้เฮียโดนเมียด่า”ไอ้รันหัวเราะชอบใจ

“อารมณ์ร่วมเอา ไม่มี ครึครึ”ไอ้เบียร์ได้ทีเอาบ้าง

“เดี๋ยวพวกมึงจะได้โดนตีนคู่”ผมบอกพวกมันที่ยักคิ้วใส่ล้อๆ

“คู่กับใครเหรอ”ไอ้รันลอยหน้าใส่

“คู่เมียเขาไง”ไอ้เบียร์เอามั่ง

“ตีนคู่กูก็พอแล้ว”ไม่พูดแล้วดึงไอ้หนูลุก มันรีบกระเถิบหนีทั้งที่ไม่รอด ล้ออยู่ได้ มันยิ่งอายๆอยู่ แต่ไม่เห็นมันพูดอะไรเลยวะมีกูที่รนอยู่คนเดียว แล้วว่ากูไม่มีอารมณ์ร่วม

“เห่ย ๆ ไอ้เฮียกูล้อเล่น”ไอ้รันรีบโบกมือ

“เมีย เอ้ย ไอ้หนูมันยังไม่เห็นว่าเลย”ไอ้เบียร์ยังมีเหน็บนิดๆ

“ปล่อยมันไปเห๊อะ”ไอ้หนูแตะแขนผมที่หันไปมอง พอกับไอ้สองคน

“เดี๋ยวพี่สิบเขาก็มาจัดการน้องเบียร์เองแหละ”มันยกยิ้มบอกไอ้เบียร์ที่ตาโต

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“ไอ้เชี่ยะ กวนตีนนะมึง ฝันไปเถอะว่ามันจะหากูเจอ”ไอ้เบียร์ด่าออกมาทันที

“เจอ ยังไงก็เจอ ดูเขารักมึงจะตายกอดรัดอย่างกับมัดตราสังข์ ยังไงก็ตามเจอ มึงเชื่อกู ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้หนูยังแหย่มันไม่เลิกเป็นที่ถูกใจพากันหัวเราะที่ไอ้เบียร์หน้าแดงขึ้นเรื่อยไม่รู้มันโกรธหรืออาย มันถลาจะเข้ามาแต่ไอ้หนูดึงผมกันไว้ก่อน มันเลยได้แค่ทำปากทำเสียงฮึดฮัดหันไปเล่นไอ้รันที่หัวเราะแทน อีกหน่อยมันต้องหลุดพูดออกมาแน่ ๆ ตอนนี้ให้มันได้ผ่อนคลายไปก่อน อีกแค่ไม่กี่อึดใจรอยยิ้มมันต้องหายไปจากหน้าแน่ๆ
.
.
.
.
“พักกินข้าวก่อน เดี๋ยวจะต้องผ่านด่านตรวจ”ไอ้เป้าพาแวะกินข้าวตรงเขตชายแดน

“เออ ไอ้เฮีย เอกสารพวกมึง แต่ของเมียมึงเนี่ยะสิ ไม่มีว่ะ”ไอ้เป้าส่งเอกสารผมสามคน ยกเว้นไอ้หนู ผมรับมาดูหน้าไม่เปลี่ยน เปลี่ยนแค่ประวัติ หันไปมองไอ้คนข้างๆที่นั่งเงียบ

“อย่างนี้ก็ไปไม่ได้สิวะ”ไอ้รันเอ่ยเหมือนเสียดายถ้าไอ้หนูจะไม่ได้ไปด้วย แต่ผมคิดอีกอย่าง ถือเป็นการดีที่จะหาทางส่งมันกลับบ้าน

“เดี๋ยวดูก่อน อาจจะให้มันไปอยู่บ้านญาติกูก่อน”ผมบอกไอ้เป้าไปแบบนั้น ไอ้สองคนขมวดคิ้ว รวมไอ้หนูด้วย

“เอางั้นเหรอ ไม่โทรหานายวะ”ไอ้เป้าเลิกคิ้วก่อนจะเสนอ มึงอย่าเพิ่งมาฉลาดกับกูตอนนี้

“นั่นสิ ให้นายช่วยสิวะ”ไอ้เบียร์นี่ก็เสือกโง่ไม่เข้าสถานการณ์ ทุกทีฉลาดนักกูพูดนิดเดียวเลี้ยวถูกทุกเรื่อง  ผมหันไปมองมันตาเขม็ง ไอ้รันเหมือนจะอ้าปาก หุบลงทันที

“กูไม่อยากรบกวนนายตอนนี้”ผมบอกไอ้เป้าไปแบบนั้น

“ตามใจมึง แต่เมียจะยอมเหรอวะ ดูมองมึงเหมือนจะถูกทิ้งอย่างนั้นแหละ ฮ่าๆๆๆ”สุดท้ายไอ้เป้าก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของผม แต่มีแซวไอ้หนูที่ไม่รู้ทำหน้าแบบไหนให้มันดูว่าเป็นตามที่พูด มันหัวเราะแล้วเดินไป มีผู้ชายวัยรุ่นน่าจะเป็นคนต่างด้าวเดินถือถาดอาหารมาให้วางเสร็จก็เดินไป

“มึงคิดเหมือนไอ้เป้าเหรอ”ผมถามไอ้หนู เลื่อนจานข้าวส่งให้

“มึงจะทิ้งกู”มันพูดออกมา

“กินข้าวก่อน”ผมพูดอีกเรื่อง

“ไหนบอกจะดูแลกูไง”มันยังไม่ยอมน้ำเสียงหาเรื่องปนจะร้องไห้

“พูดให้รู้เรื่อง กูบอกให้กินข้าวก่อน”ผมเสียงเข้มขึ้น

“ไม่กิน”มันกระแทกเสียง จ้องตาเขม็ง

“มึงมานี่เลย วอนนัก”ผมฉุดแขนมันให้ลุกอย่างแรง ลากไปอีกฟากที่ไม่ค่อยมีคน แต่ยังได้ยินเสียงตามหลัง

“เอาแล้วโว้ย ผัวเมียตีกัน”

“ก็จะถูกทิ้งนี่หว่า”

“ใครจะยอมวะ ฮ่าๆๆๆ”

เสียงแซวเสียงเป่าปากตามหลังมาติดๆ ผมลากไอ้คนที่บทจะไม่ฟังก็ไม่ฟังจริงๆ แต่ก็เข้าทางตามความคิดผมพอดี ให้พวกมันคิดว่าทะเลาะกันจะได้ทำอะไรง่ายขึ้น เมื่อเห็นไม่มีใครแล้วผมคลายมือที่บีบแขนมันจนเป็นรอย

“อุบ ไอ้หนู”ผมร้องอุบเมื่อโดนเจาะยาง ดีนะไม่เต็มแรงเท่าไร โอ้ย สมจริงโคตรๆ ดูไอ้เหี้ยพวกนั้นมองยิ้มพูดกันสนุกปาก

“สัด สัญญาไม่ถึงสามวันเลย ทิ้งกูซะแล้ว ไอ้เลว ไอ้เฮียเหี้ยๆๆ”มันไม่ด่าเปล่าเอาตีนทั้งเตะทั้งยันไปด้วย ใส่มาอีก มือด้วยก็ได้ พูดไม่ทันขาดคำดังปึกตรงหน้าอก แม่ง ต่อยเข้ามาได้ จนผมต้องจับมันไว้เมื่อชักเริ่มใส่แอ็คติ้งมากขึ้น

“ฟังกูก่อน”ผมดึงมันมาใกล้ๆ ดูเหมือนว่ากอดกัน ไอ้พวกนั้นต้องคิดว่ากำลังง้อกันอยู่

“มึงมีอะไรจะแก้ตัว”มันพยักหน้าใส่ผม

“กูว่ามึงชักเริ่มทำตัวเหมือนเมียกูจริงๆแล้วนะ”ผมพยักหน้าพูดใส่มันบ้างบ้าง มันถลึงตาใส่

“จวยเหอะ มึงเอาเส้นประสาทหูรูดตูดคิดหรือไงถึงได้พูดกับกูแบบนี้”มันล้วงลึกยันก้นขุดมาด่าผม หน้าแดงแปร๊ดสงสัยจะเมาแดด เลยเกิดอาการฮึดฮัด

“ก็มึงไม่ฟังกูพูดเลย ทำร้ายร่างกาย พูดทวงสัญญา ทำหน้าเหมือนถูกผัวทิ้ง โอ้ย ไอ้เป้ามันพูด กูยกตัวอย่างเฉย”ผมกำลังดึงความคิดจากใจมาพูดบอกมัน ยังไม่จบดีกระทุ้งกูอีกแล้ว

“มึงเลิกใส่ร้ายกูเลย พูดมา”ในที่สุดมันก็ตัดปัญหาโยนความผิดให้ผม เพราะเถียงไม่ออก หน้าตาเอาเรื่องฉิบหาย ท่าทางจะขี้หึงนะมึงเนี่ยะใครได้เป็นผัวสงสัยกระดิกไปไหนไม่ได้ สงสารว่าที่เมียมึงจริงๆ หรือจะดีใจดีวะที่หลุดจากมันไปได้

“มึงอยากกลับบ้านใช่ไหม”ผมเริ่มเข้าสู่เรื่องจริงแล้ว มันขมวดคิ้วก่อนจะพยักหน้า

“กูจะถือโอกาสนี้ส่งมึงกลับบ้าน”ผมบอกมันที่กรอกตาไปมา

“อ๋อ มึงก็เลยหลอกพวกมันว่าจะพากูไปอยู่บ้านญาติใช่ไหม”มันนึกได้พูดน้ำเสียงดีใจตาปริ้นทันที

“เออ ทีนี้เสือกฉลาดขึ้นมาเชียว”ผมรับคำไม่รู้อะไรดลใจ ยื่นมือไปบิดจมูกมัน ยกยิ้มเมื่อมันทำหน้ายู่

“โว้ย”มันร้องออกจิ๊ปาก ก่อนจะนึกได้ผมเอามือออกยิ้มหดลง ว่าแต่มันกูก็ชักจะเริ่มแอ็คติ้งสมจริงเยอะแล้ว มันสบตาทำไม่รู้ไม่ชี้ สรุปกูเรียกมันมาเคลียร์หรือมาง้องอนพลอดรักกันแน่วะ

“เข้าใจแล้วนะ”ผมพูดทำลายความเก้อ แต่มือยังกอดมันไม่ปล่อย

“อืม แล้ว”มันพยักหน้าเข้าใจแต่เหมือนจะมีคำถาม

“อะไร”ผมเลิกคิ้ว

“คิดว่าจะได้ผลเหรอ”มันพูดถึงสิ่งที่เป็นกังวล

“ก็ต้องลองดู”ผมให้คำตอบได้แค่นั้น มันก็พยักหน้าไม่ถามอีก เตรียมจะเดินกลับ ผมรั้งไว้อีกนิด มันเงยหน้ามอง

“กูไม่เคยลืมสัญญาที่พูดไว้”ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงจริงจังย้ำให้รู้ว่า พูดอะไรออกไปไม่ใช่แค่ลมปาก แต่จะทำจริงๆ มันยกยิ้มพยักหน้าหงึกๆ ถ้าจิตใจฝ่ายต่ำผมสารเลวคงจะพูดว่ามันโง่นักที่เชื่อคำพูดคนที่รู้จักไม่เท่าไรและเป็นโจรด้วย จะเดินผมก็รั้งไว้อีก

“อะไรอีกล่ะ กูเคลียร์แล้ว”มันถามเหมือนรำคาญว่าจะรั้งคอกูทำส้นตีนอะไรนักหนา นั่นสิ แล้วผมจะรั้งมันทำไมบ่อยนัก มองตาคนถามที่รอคำตอบ

“เออ งั้นมึงกินข้าวได้แล้วนะ”กูพูดอะไรออกไปวะ เนี่ยะเหรอเหตุผลที่รั้งมันเอาไว้

“แค่นี้”มันเลิกคิ้วใส่

“เออ”ผมพยักหน้ากลับ

“ถ้ามึงรั้งอีก กูคงไม่ได้แดกข้าวแน่ ป่านนี้ไอ้สองตัวกินเผื่อไปแล้วมั้ง”มันให้คำตอบก่อนจะเป็นฝ่ายกอดคอผมเดินไปซะเอง

“ฮิ้ว เคลียร์ได้แล้วโว้ย”

“ยิ้มมาเลย”

“เมียให้กี่ดอกวะ”

เสียงแซวทะลึ่งทะเล้นล้อมาตามทาง แต่ความอดทนปนหน้าด้านของเราก็เดินฝ่ามาถึงโต๊ะกินข้าว ที่ไอ้สองตัวรวมไอ้ปานไอ้โจ๊กกินจนเรอเอิ้กๆๆ แต่ยังดีที่มันยังเหลือไว้ให้

“กูนึกว่าจะนอนเคลียร์กันไปแล้ว นานฉิบ หึหึ”ไอ้โจ๊กเอ่ยแซวหัวเราะในลำคอ

“มึงยุ่งเรื่องผัวเมียไม่เข้าเรื่อง ใครจะนอนเคลียร์ หญ้าทิ่มตูดตายห่า แถมไอ้พวกเหี้ยก็แอบดูสิ ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้ปานเหมือนจะพูดดีแต่สุดท้ายก็แซวไม่ต่างกัน ไอ้พวกเหี้ยคงหมายรวมมันไปด้วย

“สรุป ละ”ไอ้เบียร์เอ่ยถาม

“เดี๋ยวค่อยคุย”ผมตัดบท เอาไว้พูดกับมันทีหลัง ลงมือกินข้าวก่อน ถ้าครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี ผมก็ยินดีด้วยที่มันจะได้ไม่ไปลำบากในที่ไม่เหมาะกับคนดีอย่างมัน
.
.
.
.

“อ๋อ ก็ดีนี่หว่า”ไอ้รันเห็นด้วยหลังกินข้าว แยกย้ายกันพักผ่อนรออนุมัติผ่านด่าน เจ้าหน้าที่เอาเอกสารไปตรวจ ยังไงก็ผ่านอยู่แล้วถึงผิดหรือไม่มีเอกสารแต่เงินหนาก็ไปได้

“แล้วมึงจะให้มันไปยังไง ทิ้งไว้จุดนี้กูว่าไม่ปลอดภัย”ไอ้เบียร์ถามพร้อมออกความเห็น

“กูจะไปส่งมันเขตเมือง จะได้สะดวกหน่อย”ผมอัดบุหรี่หลังบอกมันเสร็จ ไอ้หนูนั่งเอามืออุดจมูก แล้วไม่รู้จะนั่งเหนือลมทำไม กูอุตส่าห์ย้ายมาก็ตามมานั่งติดอีก 

“กูไปด้วย เผื่อมีอะไรให้ช่วย”ไอ้รันเสนอตัว ไอ้เบียร์พยักหน้า

“อย่าเลย เดี๋ยวจะดูมีพิรุธไอ้พวกนั้นจะสงสัยเอา และตอนนี้กูว่าตำรวจคงยังตามกลิ่นไม่ถึงหรอก ไม่น่าจะมีอะไร”ผมห้ามพวกมันไว้ไม่อยากให้ดูผิดสังเกต และถ้ามีอะไรจริงๆ จะได้ไม่ติดร่างแหไปด้วย

“ก็ได้ เสียดายว่ะ”ไอ้รันตกลงพูดพลางนั่งข้างไอ้หนูกอดไหล่

“นั่นสิ แต่ก็ดีแล้วล่ะที่มึงจะได้กลับบ้าน”ไอ้เบียร์เห็นด้วย ไม่กี่วันดูจะผูกพันกันเหลือเกิน พูดเหมือนเรียนจบแยกย้ายจากเพื่อนฝูง

“จะได้กลับหรือเปล่าเหอะ”ไอ้หนูพูดอย่างไม่มั่นใจเท่าไร

“ทำไมวะ”ไอ้เบียร์ถามอย่างสงสัย

“ดูจากประสบการณ์ที่ผ่านมา กูไม่เคยรอดได้กลับไปสักที เฮ้อ”มันเอาเหตุการณ์มาพูดเป็นประสบการณ์แล้วถอนหายใจ ทำให้อดหัวเราะความคิดบวกของมันไม่ได้ ยังอุตส่าห์คิดให้เป็นเรื่องขำๆ

“เออน่า ถึงมึงไม่ได้กลับ ยังไงไอ้เฮียมันก็รับเลี้ยงมึงอยู่แล้ว จริงไหม ไอ้รัน”ไอ้เบียร์ตบไหล่พูดใส่แถมหาพวก

“ใช่ ยังไงสามีในนามเขาก็สาบานแล้วว่าจะดูแลมึง ครึครึ”ไอ้รันยักคิ้วใส่

“ไอ้สัด”ผมด่ามันอยากจะถีบกับหน้าตากวนๆ เห็นอย่างนี้กูก็รู้สึกอายนะมึง แต่ไม่อยากแสดงออก

“มึงจะฝากอะไรถึงพี่สิบไหม ถ้ากูรอดไปได้ อย่างเช่น คิดถึง เบียร์สบายดี แต่พี่อย่ารู้เลยว่าอยู่ที่ไหน  ลำบากไอ้หนูมันเปล่าๆ”กูอยากจะหัวเราะกับวาจาเมียแต่งตั้งที่เอ่ยออกมา ทำเอาไอ้เบียร์หุบปากทันที

“สัด กูจะฝากถึงมันทำไม หรือถ้าฝากมึงช่วยเอาส้นตีนถีบหน้ามันทีแล้วกัน แล้วมันญาติมึงเหรอเรียกพี่ซะสนิทเชียว”ไอ้เบียร์โวยทันที หน้ามันแดงด้วย

“อ้าว กูหวังดียังจะมาหึงไม่เข้าเรื่อง กูไม่เอาหรอกผู้ชายในเครื่องแบบ ถ้าชุดพยาบาลสาวๆหนังเอวีญี่ปุ่นกูเอา ครึครึ”ไอ้หนูได้ทีเล่นไอ้เบียร์ให้อีก กลายเป็นชุลมุนกันเล็กๆ เออ หน้าแบบนี้ดูหนังอย่างว่าด้วย ผมกระตุกยิ้มส่ายหน้ากับมัน

“ไอ้เฮีย”ไอ้เป้าเรียกผม กวักมือให้ไปทั้งหมด ผมพากันเดินเข้าไป

“ตกลงมึงจะเอาเมียไปฝากบ้านญาติก่อนใช่ไหม”ไอ้เป้าถามย้ำ

“อืม เอาไว้ให้เคลียร์ค่อยมารับ”ผมตอบมัน

“แล้ว”ไอ้เป้าเหมือนจะไม่วางใจเท่าไร

“มันไม่พูดหรอก กูรับผิดชอบถ้าเกิดอะไรขึ้น”ผมยืนยันหนักแน่น ภาวนาให้ผ่านไปได้ดี ไอ้เป้าพยักหน้าในที่สุด

“ถ้านายถามหามึงล่ะ จะไม่บอกเขาหน่อยเหรอ”ไอ้ปานยังกังวลเรื่องนาย

“กูจัดการเอง”ผมตอบแค่นั้น

“ตามใจ มึงเอารถไปจะได้ไม่เสียเวลา เดี๋ยวกูบอกนายให้”ไอ้ปานพูดแสดงความหวังดี

“อืม”รับคำสั้นๆ พวกมันพยักหน้า เตรียมจะแยกย้าย จูงมือไอ้หนูเตรียมจะไปขึ้นรถที่ทิ้งไว้คันหนึ่ง

“เฮ้ย พวกมึงไม่ต้องไปแล้ว”แต่มีเสียงมารขัดขึ้นมาซะก่อน หันไปมองเห็นไอ้เข้มแสยะยิ้มเดินมาใกล้ ไอ้หนูเขยิบเข้าหาผมทันทีเหมือนหนีขี้ที่ใครปาใส่

“อะไรของมึงอีกล่ะ ไอ้เข้ม”ไอ้เป้าเป็นคนถาม เสียงเหมือนระอามัน

“ไม่มีอะไร ฉันจะบอกข่าวดีสองผัวเมียเขาหน่อย”ไอ้เข้มพูดเสียงกวนและยักไหล่

“ทำไม มึงใจดีมอบค่ารถให้เขาหรือไง”ไอ้พัฒน์พูดกวนใส่ไอ้เข้มมากกว่าจะเหน็บผม

“ฮึ กูใจดีกว่านั้นอีก”ไอ้เข้มแสยะยิ้ม และพูดต่อด้วยประโยคดับความฝันของผมกับไอ้หนูทันที

“กูเห็นใจผัวเมียที่เหมือนไม่อยากจะจากกัน ก็เลยไปคุยกับเจ้าหน้าที่ให้เขาจัดเอกสารเมียมึงให้ นายก็ทราบแล้วด้วย เป็นไงข่าวดีไหม หึหึ”มันหัวเราะในลำคอ ทำเอาพวกผมพูดไม่ออกพยายามระงับสติอารมณ์ไม่ให้แสดงออกไป ไอ้หนูหน้าเสียไปถนัดตาแต่แค่แป๊บเดียวมันก็หน้านิ่ง ผมบีบมือมันให้รู้ว่ากูจะอยู่ข้างๆ ไม่ต้องกลัว

“ทำไมวะ ดูมึงไม่ดีใจเลย มีอะไรหรือเปล่า ถึงไม่อยากเอาเมียมึงไปด้วย”ไอ้เข้มได้ทีทำเป็นพูดให้สงสัยแบบยุให้ผัวเมียตีกัน และคงจะตีกันถ้าเราเป็นจริงตามที่มันพูด เก้าสิบเปอร์เซ็นโดยธรรมชาติของคนเป็นเมียต้องสงสัยจับผิดผัวเป็นธรรมดา

“กูดีใจแต่ที่นิ่ง เพราะคาดไม่ถึงว่ามึงจะเสือกมีน้ำใจจัดการให้ ขอบใจมันซะหน่อยสิ”ผมตอบไอ้เข้มตอนท้ายหันไปพูดกับไอ้หนูที่คงอยากจะด่าไอ้เข้ม

“เออ กูโคตรดีใจเลย ที่คนข้างบ้านชอบเสือก เอ้ย ช่วยเหลือ คราวหน้ามึงก็อย่าให้เขาเดือดร้อนล่ะ”ตอนท้ายด่าผมนิดๆ สมบทบาทอีกแล้วใส่ฟิลเต็มที่คงจะโมโหที่มีคนมาขัดการกลับสู้เหย้าของมัน ไอ้เข้มชักสีหน้าทันที นึกอยู่เหมือนกันว่ามันต้องกัดไม่ปล่อย แต่ไม่คิดว่ามันจะทำขนาดนี้เดาใจมันพลาดไปหน่อย

“นี่เอกสารที่ขอไว้ ไปกรอกประวัติและติดรูปเอาเอง นายกูเซ็นให้แล้ว”เจ้าหน้าที่ด่านตรวจ หน้าเข้มพูดห้วนๆส่งเอกสารให้ ไอ้เข้มไม่รับจ้องหน้าพวกผม จนเจ้าหน้าที่เอาเอกสารตีแขนมันให้รู้ตัว มันเหร่มอง เดี๋ยวกูว่าได้โดนนายด่านเล่นแน่มึง ท่าทางไม่ธรรมดาเหมือนกัน แต่ก่อนที่จะมีอะไรเกิดขึ้น

“ขอบคุณ นายด่าน”ไอ้เป้าเป็นคนรับแทน ยื่นส่งให้ผม ที่จำใจรับไว้

“ในเมื่อไม่มีอะไรก็เดินทางต่อเลย เดี๋ยวจะมืดค่ำ”ไอ้เป้าตัดบทไล่ขึ้นรถ และพวกเราก็เดินทางอีกครั้ง
.
.
.
.

[goonglovenut]

“ห่าเอ้ย จะรอดอยู่แล้ว แม่ง”ไอ้เบียร์สบทอย่างหัวเสีย

“กูว่าไอ้เข้มมันจ้องจะเล่นมึงอยู่แล้ว น่าจะเรื่องที่กระทืบลูกน้องมันน่ะแหละ”ไอ้รันออกความเห็น มองไอ้หนูอย่างเห็นใจ
 
“มันสงสัยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว”ผมบอกพวกมัน เอื้อมมือตบไหล่ไอ้หนูที่นั่งกอดเข่าหน้าหงอยลงเมื่อต้องติดสอยห้อยก้นมาอีก เจ้าของไหล่เงยหน้ามามองเขยิบเข้ามาใกล้

“เป็นไงล่ะ ประสบการณ์กู”มันแค่นยิ้มกับคำพูดตัวเอง

“แม่นว่ะ หึหึ”ผมรับมุกมัน

“ไม่ขำโว้ย”มันโวยหันหน้ามองข้างนอกรถ สองข้างทางต้นไม้เต็มไปหมด ท้องทุ่งนาเขียวขจี อากาศเย็นสบาย ตอนนี้ไม่มีของท้ายรถแล้วทำให้เราเหยียดกันเต็มที่ ถ้าไม่ติดว่าเราข้ามแดนมาเพื่ออะไร ต้องบอกว่าเป็นการเดินทางมาท่องเที่ยวได้ตื่นเต้นมากทิวทัศน์ก็สวยงาม มีคนแต่งกายเหมือนชาวเขาขายของอยู่ริมข้างทาง บางคนก็แต่งตัวชุดธรรมดาทั่วไป มีรถวิ่งสวนไปมาแต่ไม่พลุกพล่านเท่าเมืองหลวง

“ไม่ได้พูดให้ขำ คราวหน้ามึงก็พูดดีคิดดีสิ จะได้รอด เหมือนที่มึงชอบบนไง”ผมพูดไม่ได้มองหน้ามันหรอก มองข้างทางเหมือนมันนั่นแหละ ไม่อยากเห็นลูกหนูที่น่าสงสาร

“นั่นสิ ทำไมกูไม่บนวะ ตอนนั้น”มันทำท่านึกได้พูดออกมาดึงผมให้หันมามอง ไอ้สองคนมองอย่างสงสัยว่าพวกมึงคุยเรื่องอะไรกันวะ

“มึงอยากมาด้วยมั้ง เลยลืม”ผมพูดแหย่มัน

“ตีนเห๊อะ”มันยกตีนถีบผมแต่ไม่แรงเท่าไร

“มึงบนอะไรกันวะ”ไอ้รันถามอย่างอยากรู้

“นั่นดิ”ไอ้เบียร์เขยิบเข้ามาใกล้ ผมมองหน้ากัน ส่งกระแสจิตสื่อว่า อย่าเสือกพูดเรื่องน่าอายออกไปเชียวมึง มันก็สื่อกลับ กูรู้หรอกน่า ว่าอย่าบอกใครเรื่องที่เราแก้ผ้าวิ่งแก้บนกัน

“บนอะไร ไม่มี๊”โถ ไอ้หนู พวกมันคงเชื่อมึงหรอก เสียงสูงเน้นย้ำขนาดนั้น

“ต้องมี๊มมมมมมมมม”ไอ้รันก็เสือกสูงบ้าง

“คนโกหกมักเสียงสูงนะมึง”ไอ้เบียร์ยกข้ออ้าง

“ไอ้รันโกหก เสียงสูงแถมลากยาวกว่ากูอีก”มันโยนให้ไอ้รันออกเสียงสูงยาวกว่ามัน

“มึงสั้นแต่เน้นกว่ากู”ไอ้รันไม่ยอมงัดเอาความสั้นแต่เน้นๆมายันกลับ กลายเป็นประเด็น

“กูเน้นเพื่อให้รู้ว่า ไม่มี อะไรจริงๆ”ไอ้หนูแก้ต่างโดยการย้ำอีกที

“กูก็ลากเสียงเพื่อให้รู้ว่า มึงมี”ไอ้รันไม่ยอม

“กูคิดเหมือนไอ้รัน ถามไอ้เฮีย มันไม่พูดหรอก มึงรีบบอกมาเลย”ไอ้เบียร์เข้าข้างไอ้รันเต็มที่ ด้วยความอยากรู้พอกัน

“มึงเป็นอะไรกับคุณตำรวจ”กูอยากจะหัวเราะกับหน้าไอ้เบียร์ที่แสยะยิ้มต้องหุบฉับพลัน เมื่อไอ้หนูเปลี่ยนเรื่อง

“สัด มึงอย่าเปลี่ยนเรื่อง”ไอ้เบียร์โวยใส่

“มึงนั่นแหละอย่าเบี่ยงเบน บอกมา กูว่ามันน่าสนใจว่าเรื่องที่พวกมึงสงสัยแน่นอน มึงไม่อยากรู้เหรอ ไอ้รัน”ไอ้หนูว่ากลับแถมไซโควไอ้รันเข้าพวก

“นั่นดิ กูย้ายเรื่องดีกว่า”ได้ผลไอ้รันนั่งพิงฝั่งไอ้หนูทันที เอาสิมึง ไอ้เบียร์ กลายเป็น ไอ้หนูไอ้รัน หรี่ตากดดันมัน

“ไอ้เหี้ย กูไม่อยากรู้แล้ว”สุดท้ายไอ้เบียร์ก็เลิกอยากเขยิบมานั่งข้างเดียวกันหมด

“อ้าว แล้วกูจะได้รู้สักเรื่องไหมเนี่ยะ”ไอ้รันอุทานออกมา มองหน้าพวกผมที่นั่งเงียบ

 “เฮ้ย พวกมึง อย่าเงียบ บอกมา”ไอ้รันเรียกคะยั้นคะยออีก เมื่อไม่ได้คำตอบ

“คร่อกกกกกกกก ฟี้ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ”พวกผมหันไปมองต้นเสียง

“ไอ้หนู ส้นตีนมึงไม่ต้องมาเสือกหลับตอนนี้ ลุกมา”มันดึงมันเรียกไอ้หนูที่เกาะแขนซุกหน้าผมแน่น

“กูไม่หลับก็ได้ กูเมารถ อ้วกกกกกกกกกกกกกก”มันเปลียนเรื่องอีก พากันหัวเราะกับความลื่นของมัน ไอ้รันทั้งแงะทั้งแกะมันก็ไม่ยอมปล่อยได้แต่ทำเสียง กูไม่ว่า อย่าเสือกปล่อยออกมาจริงๆแล้วกัน
.
.
.
.

“หนู”

“หนู ตื่น”

“อืม”

“ถึงแล้ว”

ผมปลุกไอ้ตัวแสบที่จากเล่นๆกลายเป็นหลับจริง เรานั่งรถไกลพอสมควรถึงที่หมายก็มืดแล้ว มีแต่ต้นไม้เต็มไปหมด เงียบกริบมีแต่เสียงแมลงหวีดร้องแข่งกับสายลมดูวังเวง มันตาปรือหน้างัวเงีย หาวปากกว้าง

“ไป”ผมดึงแขนมันให้ลุกขึ้น ไอ้รันกับไอ้เบียร์ลงไปยืดเส้นยืดสายแล้ว พร้อมด้วยไอ้พวกนั้น

“มืดฉิบหายเลย มีผีเปล่าวะ”มันกวาดตามองรอบๆกระซิบถามผมในเรื่องไม่ควรถาม เกาะแขนแน่น

“คิดอีกและมึง แต่ล่ะเรื่อง”ผมส่ายหน้ากับความคิดของมัน

“ที่ไหนวะ”มันหันมาถามหลังจากแน่ใจว่ามองไปทางไหนก็มีแต่ต้นไม้ปกคลุม ไม่มีป้ายบอกสถานที่

“อย่าเพิ่งถาม”ผมยังไม่อยากบอกมันตอนนี้ ถ้ารู้มันต้องอึ้งแน่ๆ

“แต่กูรู้”มันกระซิบ

“อะไร”ผมถามกลับว่ามันรู้อะไร

“รู้ว่าไกลมากกกกก”มันทำปาก

“ฉลาดนิ”ผมชมมันเกือบเอามือลูบหัวให้รางวัลแล้ว

“อันนั้นยังน้อยนิด กูรู้มากกว่านั้นอีก ว่ามันต้องเป็นภาคเหนือแน่ๆ เห็นมีชาวเขา แต่ไม่รู้จังหวัดอะไร”มันชื่นชมความฉลาดของตัวเองออกมาอีก นับว่ามันช่างสังเกตมาก นึกว่ามองทิวทัศน์แก้เซ็งไปเรื่อยเปื่อยซะอีก

"มึงไม่คิดว่าเขาจะเที่ยวภาคอื่นบ้างเหรอ"ผมแกล้งถามมันต่อ

"ถ้าเป็นมึงจะแต่งชุดประจำเผ่าไปที่อื่นไหม ยิ่งไม่มีบัตรประชาชนแสดงสัญชาติด้วยแล้ว สันขวาน ถามไม่คิด และสรุปภาคไหน"เล่นกูเข้าให้ทำกูเงิบเลย

“เลิกสงสัยก่อน เดี๋ยวกูบอก แต่ไม่ใช่ตอนนี้”ผมให้มันพักสมองก่อน แต่ที่จริงกูไม่รู้จะเถียงอะไรกับมัน

“มึงนั่นแหละสงสัยก่อน และทำไม ถ้ารู้ตอนนี้มันคือเชียงใหม่ รู้พรุ่งนี้กูอยู่เชียงรายเหรอ ห๊ะ”ดูมันประชดผมซะเกือบคิดตามไม่ทันว่าหมายถึงอะไร

“หรือมึงอยากจะรู้ก่อนตาย”ผมบอกมันเรียบๆ แต่ทำให้มันเงียบปากได้ไม่อยากรู้อีกว่าที่ไหน

“ไป นายเรียกแล้ว”ไอ้เป้าที่เข้าไปรายงานเรียบร้อย ออกมาบอก พวกฝั่งมันไม่มีปัญหา เหลือแต่ฝั่งผมที่ยังยืนนิ่ง มองหน้ากันอย่างใช้ความคิดว่าถ้าเข้าไปจะเกิดอะไรขึ้น กับพวกผมไม่เท่าไร ไอ้คนข้างๆล่ะ นายจะเปิดโอกาสให้ผมมากแค่ไหน

“กูกลัว”มันเอ่ยออกมาตามความรู้สึกที่พูด มือสั่นนิดๆ ความร่าเริงขี้เล่นปากดีหดหาย

“ไม่ต้องกลัว กูสัญญาแล้วไง”ผมปลอบมัน

“ถ้าเขาฆ่า กูก็ต้องตาย ตะ แต่กูไม่อยากทรมาน”ไม่รู้มันคิดอะไรไว้ในหัวถึงได้พูดแบบนี้

“กูบอกแล้วไง ว่าจะไม่ให้มึงทรมาน จำได้ไหม”ผมจับหน้ามันให้มองปากผมที่พูดออกไป มันพยักหน้าช้าๆ ไอ้รันกับไอ้เบียร์เข้ามาใกล้

“พวกกูจะพยายามช่วยมึงให้ถึงที่สุด ถ้ามันจำเป็น”ไอ้รันจับไหล่มัน

“พวกกูจะไม่ทิ้งมึง”ไอ้เบียร์จับหัวมันโยกเบาๆ สีหน้ามันดีขึ้น

“เป็นอะไรไปวะ”ไอ้ปานเดินกลับมาถามพร้อมไอ้โจ๊ก

“ไม่มีอะไร เมียกูตื่นเต้นนิดหน่อย”ผมบอกพวกมัน ดึงไอ้หนูมากอด ไม่ใช่ตบตาแต่ใจผมสั่งให้กอดเอาไว้มันจะได้ไม่กลัว

“ใจเย็นๆ ไม่มีอะไรหรอก ผัวมึงก็อยู่”ไอ้โจ๊กพูดติดตลกออกมาอย่างไม่รู้ความจริงเกี่ยวกับมัน และก็ขอให้เป็นเช่นนั้นไปนานๆ จนกว่ามันจะได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย ไอ้รันกับไอ้เบียร์เดินนำหน้าตามไอ้สองคนนั้นไปก่อน

“เดี๋ยว”ผมรั้งมันไว้

“อะไร”มันถามเสียงเบา

“กูมีบางอย่างต้องบอกมึง”ผมพูดมองหน้ามัน

“เรื่องอะไรอีกล่ะ แค่นี้กูก็เยี่ยวจะแตกแล้ว ถ้ามึงบอกอีก แม่ง ต้องเรียกพี่มันออกมากองด้วยแน่ๆ”ไอ้หนูครวญไม่รู้ใครได้ฟังจะหัวเราะหรือสงสารดี อาจเป็นไปได้ว่ามันกลัวมากจนสติไม่มีสตังยิ่งไม่มีใหญ่เลย

“มึงก็ฟังก่อนสิ อย่าเพิ่งโวยวาย”ผมพูดเรียกสติมัน

“กูจะบอกมึงเรื่องนาย”ผมบอกมันที่สตีดีขึ้นแต่หน้าเริ่มเสีย

“ทำไม”มันพูดเหมือนกระซิบ

“นาย คือ”ผมพูดช้าๆ มันขมวดคิ้ว

“แล้วยังไงต่อ”มันเลิกคิ้วใส่พูดเสียงลุ้นๆ

“นายจริงๆ ไม่ได้ชื่อนาย เหมือนที่กูชื่อ เฮีย นี่แหละที่กูจะบอกมึง”ทันทีที่ผมบอกมันจบ กลางหลังผมดังปึก

“สัด ให้กูลุ้น แม่ง ถึงมึงไม่บอก กูก็ไม่โง่ขนาดนั้นหรอก”มันทุบหลังด่าผมเป็นชุด

“ไม่ได้หรอก กูต้องบอกไว้ก่อน เดี๋ยวมึงเข้าใจแบบนั้น ชอบคิดอะไรไม่เหมือนคนอยู่”ผมจับมือมันให้เดินต่อ ผมไม่ได้พูดเล่นกับมัน คือ ผมกลัวใจมันจริงๆ ตอนที่แนะนำมันกับนาย กลัวมันจะเข้าใจผิดเหมือนตอนเรื่องชื่อผมมาทีแล้ว

“กูไม่ได้ชอบคิด ชื่อมึงนั่นแหละกวนตีนไม่เหมือนคนเอง ให้ระดับดอกเตอร์ยังไงก็ต้องคิดเหมือนกูทั้งนั้นแหละโว้ย”มันก็เถียงมือทำร้ายผมไปตลอด ไอ้พวกนั้นไม่รู้เรื่องหัวเราะ คิดว่าผัวเมียตีกันอีกแล้ว
.
.
.
.
บรรยากาศตรงลานกลางบ้านเป็นไปอย่างครึกครื้น เหมือนที่บ้านเฮียกลางป่า มีสองนายนั่งหัวโต๊ะ และมีเพื่อนนายอีกสองคนมาร่วมด้วย ก่อนมานี่พวกเราไปอาบน้ำแต่งตัวมาใหม่แล้ว ยังไม่มีใครถามถึงว่าไอ้หนูเป็นใคร แต่ไม่ใช่เรื่องที่จะวางใจ เสียงหัวเราะพูดคุยดังต่อเนื่อง มีดนตรีขับกล่อมพร้อมนักร้องนักเต้นนุ่มน้อยห่มน้อย ช่วยให้งานคึกคักขึ้น

“ตามนี้ได้เลย แต่ขออีกสักพักแล้วกัน”เสียงนายผมเอ่ยกับผู้ชายวัยกลางคน

“ให้เด็กๆมันได้พักผ่อนกันก่อน”นายไอ้เป้าพูดบ้าง

“ไม่ใช่ปัญหา ตามสบาย ช่วงนี้ตำรวจคุมเข้มเหมือนกัน”คนนั่งข้างนายเอ่ยขึ้นบ้างแต่สีหน้าไม่ซีเรียสกับเรื่องที่พูด ยิ้มระรื่น

“แต่ไม่น่าห่วง สายเราดี ฮ่าๆๆๆ”คนฝั่งนายไอ้เป้าพูดบ้าง

“ขอบใจที่ช่วยเคลียร์ทาง ของขวัญให้เด็กเอาไปไว้ในรถแล้วนะ”นายไอ้เป้ายกยิ้มพูดถึงของตอบแทนที่อย่างน้อย  ก็ซื้อบ้านหลักล้านได้สี่ห้าหลัง นี่แค่ส่วนเล็กที่ได้ มูลค่าของที่ขายมันมากกว่ามหาศาล นายเป็นผู้กว้างขวางแม้ตอนในคุก เจ้าหน้าที่ชั้นสูงจนชั้นน้อยยังต้องเกรงใจ

“เดี๋ยวต้องกลับก่อน เอาไว้เจอกัน”ทั้งสองคนล่ำลาโดยมีนายเดินไปส่งที่รถ

“หุ้นส่วนใหม่เหรอวะ”ไอ้รันถามตาก็มองตาม

“กูก็มาพร้อมมึงจะรู้ไหม”ไอ้เบียร์ให้คำตอบกับมัน

“มึงไม่ต้องตอบก็ได้ คิดว่ากูรำพึงรำพรรณแล้วกัน”ไอ้รันย้อนใส่ก่อนจะกระดกต่อ ไอ้หนูนั่งจ้องแต่บนเวทีที่นั่งร้องพร้อมหางเครื่องกำลังวาดลวดลายเรียกเสียงเป่าปากและรางวัลไปยัดซอกอก

“มึงชอบเหรอ”ผมถามมันที่นั่งมองอยู่ทิศเดียว

“มึงจะให้กูมองอะไรล่ะ ไอ้ที่น่ามองมีอยู่กระจุกนั้น”มันตอบก่อนจะหยิบถั่วเข้าปาก ผมถามมันไปอย่างนั้นแหละ มันมองจริงๆแต่มองด้วยสีหน้าเคร่งเครียดมากกว่าจะหน้าหม้อแบบไอ้พวกนั้น จนเพลงจบทั้งหมดก็ลงจากเวทีไปด้านหลัง เหลือแต่ความเงียบจนได้ยินเสียงลมพัดเย็นสบายกระทบร่างกาย แต่มือผมกลับอุ่นเมื่อมีอีกมือยัดเหยียดเข้ามา ผมบีบกระชับมองตามสายตามัน นายผมกำลังเดินเข้ามา ไอ้ปานดึงเก้าอี้ให้นายนั่ง พร้อมกับไอ้เข้มที่ทำให้นายมันเช่นกัน

“ไง เฮีย”นายทักผม แววตาสงบนิ่ง

“ครับ”ผมตอบแค่นั้น

“ไม่แนะนำหน่อยเหรอ”นายอีกคนยกยิ้ม เป็นยิ้มที่เหมือนผู้ใหญ่ใจดีมีให้ แต่แฝงความเยือกเย็นลึกๆ ไอ้เข้มแสยะยิ้มข้างๆ

“หนู เมียผม”ผมเอ่ยแนะนำตามที่ถาม มันมองหน้าผมที่พยักหน้าให้ยกมือไหว้ซะ มันก็ทำตาม

“มีตั้งแต่เมื่อไรวะ เฮีย”นายไอ้เข้มถามต่อ

“ไม่นานเท่าไร ผมถูกใจก็รวบรัดเลย”ผมยกยิ้มตอบนายกอดไหล่ไอ้หนูไว้

“ไม่น่าจะเป็นนิสัยเฮียนะ แต่เอาเถอะ เป็นฉันเจอแบบนี้ก็รวบรัด ฮ่าๆๆๆ”นายไอ้เข้มพูดอย่างรู้นิสัยผม และไม่พูดเปล่าเอื้อมมือมาจับหน้ามัน แต่มันถอยหนี

“ฮึฮึ หวงตัว”นายหัวเราะในลำคอหดมือกลับ และพูดต่อด้วยประโยคทำเอาทุกอย่างรอบข้างเงียบกริบ

.

.

.

”ขอไม่ได้เหรอ ฉันถูกใจ”

จบประโยคไอ้หนูมองหน้าผมทันที ผมกระชับไหล่มัน มองหน้านายไอ้เข้มที่ยกยิ้มเอามือกอดอก ไอ้เข้มแสยะยิ้มชอบใจพอกับลูกน้องหน้าเหี้ยปนหน้าแตกเพราะโดนตีนแต่ยังเสือกยิ้มมั่ง พวกมันคงสะใจ

“ว่าไงล่ะ เฮีย”นายไอ้เข้มถามย้ำ

“ไม่ได้ครับ”ผมตอบเรียบๆ

“เฮ้ย มึงพูดอย่างนี้ได้ไงวะ”ไอ้เข้มโวยแทนนายมันที่ยังนิ่ง ไอ้เป้าได้แต่ส่ายหน้า ไอ้เบียร์ ไอ้รัน รวมฝั่งทางผมไม่มีใครออกความเห็น นอกจากรอนายสั่งอย่างเดียว นายผมยกยิ้ม

“กูก็ตอบตรงๆ”ผมพูดใส่ไอ้เข้ม

“แต่นี่นายนะมึง”ไอ้เข้มตอกย้ำสถานะ จ้องผมเขม็ง นายมันยิ้มมุมปาก คงสนุกที่ได้ยินการโต้เถียง และรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น

“กูรู้”ผมพยักหน้าใส่มัน ยิ่งทำให้มันเต้นเข้าไปใหญ่

“ไอ้เฮีย มึงกล้าขัดนายเหรอ”ไอ้เข้มเสียงดัง

“กูไม่ได้ขัด แต่กูให้ไม่ได้”ผมยังยืนยันคำเดิม

“ไอ้”ไอ้เข้มจะถลาเข้ามา

“พอแล้ว”เสียงนายผมดังขึ้น ทำเอามันหยุดทันที

“เฮียเป็นคนของฉัน เมียเขาก็ต้องเป็นคนของฉันเหมือนกัน เข้าใจตามที่พูดใช่ไหม”นายผมหันไปพูดกับอีกฝ่าย

“แค่แหย่เล่น”นายไอ้เข้มยักไหล่ ก่อนจะพูดต่อ“แต่อย่าลืมกฎแล้วกัน”

“กฎก็ต้องเป็นกฎ แต่เอาไว้อีกสักสามวันค่อยเริ่มปฏิบัติ เวลานี้พักผ่อน”นายผมบอกก่อนจะเดินไป

“วันนี้ก็สนุกกันให้พอนะ ฮึฮึ”นายไอ้เข้มพูดกลั้วหัวเราะและเดินไป ไอ้เข้มกับพวกชี้หน้าใส่แบบเจอกูแน่

“เกือบแล้วไหมล่ะ”ไอ้รันถอนหายใจออกมา

“ดีนะที่นายขัดซะก่อน ไม่งั้นมึง เฮ้อ”ไอ้เบียร์ตบไหล่ไอ้หนูก่อนจะนั่งลงตามเดิม

“กูไม่ยอมเป็นเมียใครหรอกโว้ย”ไอ้ปากดีที่นั่งเงียบออกฤทธิ์ทันที

“แต่ยอมเป็นเมียไอ้เฮีย ครึครึ”ไอ้รันแซว

“กูไม่ได้ยอม แค่สมมุติ ใช่ไหม”มันเถียงไอ้รันหันมาถามผม

“อืม”รับสั้นๆขี้เกียจต่อความยาว

“นายจะเอาไอ้หนูจริงๆเหรอวะ”ไอ้เบียร์ยังสงสัย

“นั่นดิ”ไอ้รันเออออ

“เขาเอาจริง ถ้ากูให้”ผมบอกพวกมัน

“แต่กูไม่ยอม”ไอ้หนูโพล่งออกมา ดึงมือออกแต่ผมจับเอาไว้

“แล้วกูยอมหรือไงล่ะ”ผมย้อนถามมัน

“ถ้ามึงขัดไม่ได้ล่ะ”มันเถียงกลับ

“กูก็ขัดไปแล้วไง มึงก็เห็น”ผมย้อนใส่อีก มึงตาบอดหูหนวกหรือไงวะถึงไม่เห็น มันเงียบ จังหวะพอดีที่นักร้องและนักเต้นสาวๆทำการแสดงอีก บรรยากาศก็กลับมาคึกครื้นอีกครั้ง จนตกดึกไอ้คนข้างๆสัปหงก

“ไป”ผมฉุดมันให้ลุกขึ้น

“เฮ้ย รีบไปไหนวะงานยังไม่เลิกเลย”ไอ้เบียร์เรียก

“นอน”ผมตอบสั้นๆ

“อะไรวะ ก็ให้เมียมึงไปนอนก่อนดิ มีรายการพิเศษนะโว้ย มีอย่างว่าด้วย”ไอ้ปานที่เริ่มกรึ่มดึงแขนผมไว้

“ขอตัว กูเหนื่อย”ผมบอกพวกมัน ก่อนจะพาไอ้หนูที่ตาปรือหน้างัวเงียกลับที่พัก ถึงห้องได้มันล้มตัวลงนอนทันที ผมดูอีกครั้งก่อนจะล็อคห้อง เดินไปล้มตัวลงนอนข้างมันดึงผ้าห่มให้

“มึงไม่ไปสนุกเหรอ”นึกว่ามันหลับไปแล้ว ผมหันไปมองมือยังก่ายหน้าผากอยู่

“สนุกพอแล้ว”ผมตอบมันก่อนจะหันกลับ

“แล้ว เอ้อ”

“..........”

“มึง ไม่”

“อะไร”


“มึงไม่อยากเหรอ เห็นเขามีด้วยนิ”มันถามถึงสิ่งที่ผู้ชายเกือบทุกคนต้องการ มันคงตีความหมายที่ไอ้ปานพูด

“...........”

“ว่าไงล่ะ”มันถามอีก

“ไม่”ผมบอกมัน

“ทำไมล่ะ”มันเอามือสะกิดจะเอาคำตอบให้ได้ ผมถอนหายใจหันไปตอบมัน
.
.
.
.
.
.
 “กูไม่อยากนอกใจเมีย”


นั่นคือ


คำตอบ


ของผม


ที่คง


จะถูกใจ


มัน


“ไอ้เชี่ยะ”


หลับได้สักที


แล้วมันด่าใคร???????


ผมพูดอะไรผิดเหรอ


*************************************************************************************************

ปล. มาปล้นต่อแล้ว  ปัญหากำลังรอความกระจ่างอยู่ ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ จิ๊บๆ  ขอบคุณสำหรับกำลังใจทุกเม้นท์นะคะ ไปอ่านกันต่อเลยจ๊ะ ใครมีข้อเสนอแนะหรือติ บอกได้เลยนะคะ

[Chichi Yuki]

^
^
^
ฮุฮุ จิ้มคนเขียน

........................

'กูไม่อยากนอกใจเมีย'...
เชี่ย! แมนสาดดดด (ขอโทษคนเขียนที่ใช้คำไม่สุภาพ พอดีมันอดไม่ได้จริงค่ะ)
ชักชอบเฮียมากขึ้นแล้วสิ เห็นนิ่งๆ แบบนี้ก็น่ารักกับเขาเป็นเหมือนกันนะเนี่ย
ช่วงนี่โปรกวนส้นคงจะลดเหลือน้อยลงแล้วสินะเนี่ย เห็นเอะอะอะไรก็ชวนเครียดหมด
น้องหนูของเราคงจะผ่านเรื่องแบบนี้ไปได้โดยครบสามมิบสองประการไม่บุบสลายนะ
ไม่อย่างนั้นพ่อคงอกแตกตายเป็นแน่

[pooinfinity]

พวกไอ่เข้มเนี่ย ต้องโดนตีนอีกซักดอกจริงๆ

[Angel]

เฮียพูดต้องที่สุดค่ะ ห้ามนอกใจเมียเด็ดขาด 555

อยากรู้จังว่าเรื่องเป็นมายังไง ลุ้นๆ แล้วหนูจะรอดไปได้ตอนไหนนะ (ตอนจบหรือเปล่า 55)

[โชกุน]

เฮียเค้าหมายถึงเมียเก่ารึเปปล่าหนู 555

[末っ子]

เฮียยยยยยยยยย

นิสัย...หล่ออ่ะ

[rujaya]

รักเฮียจัง 

[pilar]

เฮียเอาตำแหน่งผัวดีเด่นไปเลย

[Ouizzz]

สงสารหนูนะเนี่ยว่าจะเจอกับอะไรอิกแต่ก็ยังมคเฮียที่ช่วยไว้เขินๆเฮียไม่อยากนอกใจเมีย คึคึ//หนูยังน่ารักและฮาเหมือนเดิมชอบมากอ่ะเวลาหนูแก้เผ็ดเบียร์ด้วยเรื่องคุณตำรวจ//ขอให้หนูปลอดภัย สู้ต่อไป

[thisispom]

เฮียอย่างเท่ห์อะ

[nunnuns]

หนูคาวาอิจัง

[wi_OoO_wi]

ฮือออ

น่ารัก หวานขึ้นมันทุกวัน 

[maemix]

หนูนี่มีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันนะ ใครๆก็อยากได้
แต่คนนี้ของเฮียคนเดียว
ชอบหนูเวลาเอาคืนเบียร์ มันสะจาย ฮาดี
เขาหนีมานอนกันสองคน หวานแบบมึนๆด้วย

รอตอนต่อไปจ้า

[CarToonMiZa]

ปากหนูนี่ศักสิทธิ์จริงๆๆ

มีแอบหวานกันด้วย

[KilGharRah]

ชอบคำตอบเฮียมากเลย 
ขอให้มีดราม่าเลยน๊าาาา ไม่อยากอ่านไปน้ำตาไหลไป
เมื่อไหร่สองคนนี้จะรักกันนะ เหมือนยังเล่นๆกันอยู่เลย 

[winndy]

อ่านแล้วแอบเครียดค่ะ ลุ้น ๆ หวังว่าทุกคนจะปลอดภัย

[mur@s@ki]

ดูท่า เมียที่เฮียว่าไม่อยากนอกใจคงจะหมายถึงแม่ของลูกสินะ
แต่ทางนี้ก็เมียนะ และเฮียก็หวงด้วย ใช่ป่ะ?


 

[goosongta]

กำลังจะกลายเป็นรักแล้วใช่มั้ย หนีกันไม่รอดสักที

[yeyong]

หลังๆ เริ่มเห็นเฮียต๊องหน่อยๆแล้ว ติดหนูมาล่ะสิ

[Rafael]

น่ารักอ่าาา แอร๊ยยยยยย
น้องหนูมันน่ารักจริงๆ

 

[wiwari]

ถูกแล้วค่ะเฮีย สามีที่ดีต้องไม่นอกใจภรรยา 
อยากอ่านเรื่องของพี่สิบกับเบียร์จัง 

[Aoya]

จะได้กลับ ก็ชวดตลอด 
อย่างนี้เขาเรียกคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน และไม่มีวันพรากจากกันไปไหนหรือเปล่า

ไอ้เข้มว่าขวางหูขวางตาแล้ว นายมันยิ่งไปกันใหญ่
ดีนะที่นายเฮียไม่บ้าจี้ตามไปอีกคน
จากนี้คงปล่อยให้หนูพลัดหูพลัดตาไม่ได้แล้วล่ะเฮีย
ก็ขนาดลูกน้องมันยังกล้าฉุดหนูเลย แล้วนายมันนี่คงไม่ต้องพูดถึง
เอาเป็นว่าดูแลกันดีๆ นะ

[jitsupa apple]

หนูคงเข้าใจว่าตัวเองเป้นเมียเฮียล่ะสิ