หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[Ouizzz]

ฮือออออออสงสารหนู!!!!เฮียไอ่นายชั่วนั่นมันจะต้องคิดไม่ดีกับหนูแน่เลยยยยยยเฮียต้องช่วยหนูให้ทันนะ

[Infinity 888]

ขำอ่ะ หนูป่วยจะแย่แล้วยังมีอารมณ์เล่นมุขอีก

เฮียชอบแพนด้าเหรอ เลี้ยงไว้ซะใกล้สายตาเลย

เฮียไปช่วยหนูให้ทันนะจ้ะ สงสารหนูอ่ะ ซวยมามากแล้ว อย่าต้องซวยเพราะนายเชี่ยๆอีกเลย

[QueenPedGabGab]

ฮืออออออออออออออ
หนู
เฮียต้องไปช่วยให้ทันนะ

[Lily teddy]

  ค้างอะ เฮียจ๋ากลับมาหาหนูด่วนเลย นายฝัั่งนั้นรู้ความจริงซะแล้ว เฮียจะทำไงล่ะเนี่ย
ต้องรอให้นายกลับมาช่วยแล้ว โอ๊ย ศึกหลายด้านจัง
ถึงจะมีตอนหวานๆให้ชื่นใจนิดนึง แต่ตอนเครียดนี่ตอนหน้าคงหมดจริง ๆน๊า
รอติดตามจ้า เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนเหมือนเดิม

[greensnake]

สรุปคือทั้งหนูและเฮียมีแต่คนจ้องอยากจะเคลมสินะ
อย่าได้บังอาจ เพราะทั้งคู่ยังไม่ได้เคลมกันเองเลย
แถมหนูยังมาป่วยอย่างนี้อีก จะช่วยเหลือตัวเองได้ไหม
คนขี้โกงเค้าฉวยโอกาสตอนเฮียกำลังยุ่งมุ่งไปหาหนู
เจตนาไม่น่าไว้วางใจสุดๆ ขอให้เฮียไปช่วยทันทีเถอะ
ผูหญิงก็ร้าย ผู้ชายก็เลว น่าสงสารหนูจังเลย
วัยเบญจเพศนี่น่ากลัวจริงๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[mystery Y]

มันหวานแบบขำๆเนอะ แต่ยัยป้ายันฮีนี่มันร้ายมากเลยนะกะจะฆ่าหนูให้ตายช้าๆเลวมาก! เอาใจช่วยเฮียให้ได้ยาถอนนะ

[mystery Y]

มันหวานแบบขำๆเนอะ แต่ยัยป้ายันฮีนี่ร้ายมากเลยนะกะฆ่าหนูให้ตายช้าๆเลวมาก เอาใจช่วยเฮียให้ได้ยาถอนนะแล้วรีบกลับไปหาหนู

[ka[ze]na]

หุ๋ย...อยากอ่านต่ออ่ะ ทำไงดี????

ชอบที่สุด 555+++

[iammz]

รอลุ้นต่อๆๆ ขอบคุณมากค่าา ~^^

[goonglovenut]

>> ป.18 <<

‘ตื่นสิ ถ้าไม่ตื่นเฮียจะปลุก และถ้าไม่ตื่นจริงๆ เฮียจะหลับไปด้วย นอนนะ ไม่ต้องกลัว เฮียจะอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน’

‘เราไปทำบุญด้วยกันนะ’

 ‘พ่อเฮียจะได้ไม่เป็นห่วง หนูก็จะได้พ้นเคราะห์เบญจเพส บ่นว่ายังไม่ได้ไปทำสักทีไม่ใช่เหรอ’

“............”

‘แล้วไปทำบุญกับเฮียได้ไหม’
 
‘ถึงไม่ฟรีแล้นซ์ แต่ถ้าเป็นหนู เฮียฟรีหมด แล้วจะไปไหม’

‘ไม่ไป ถ้าไม่มีหนูไปด้วย เราจะไปด้วยกัน’

‘รอเฮียนะ’

คำพูดของเฮียที่วนเวียนอยู่ในหัวของหนูคือ กูเอง ไม่ได้ซับซ้อนต้องแปลไทยเป็นไทย ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ ฟังและอ่านง่าย แต่เข้าใจยากเหมือนซ่อนพลังงานความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ เริ่มต้นที่ แค่กลัวว่านอนหลับจะไม่ตื่น เฮียก็ทำตัวเป็นนาฬิกาปลุก ยังไม่พอมีออฟชั่นเสริม ถ้าไม่ตื่นเฮียจะหลับไปด้วยก็ไม่แปลกเพราะปลุกแล้วไม่ตื่นเฮียเลยขี้เกียจเกิดอาการง่วง ไล่มาที่เฮียชวนไปทำบุญโดยมีพ่อที่เสียไปแล้วกับเบญจเพสเป็นเหตุผลประกอบ แถมฟรีหมดทุกอย่างด้วย นี่แหละน่าสนใจที่สุด เหรอ มันใช่เหรอที่หนูสนใจตรงคำว่า ‘ฟรี’ ทั้งที่ตั้งแต่ถูกฉุดจนถึงขั้นสมสมยอมและทำใจว่าต้องอยู่ที่นี่ ก็ยังไม่เคยเสียเงินสักบาท มีแต่เฮียใจป๋าที่ทำตัวดูแลเอาใจใส่จนผมอยากจะเลื่อนตำแหน่งตัวแทนประกันชั้นดีให้เป็น ‘มิสเปรู’ จริงๆ และถ้าผมไม่มีโอกาสได้ไป เฮียก็ไม่ไปนะ จะรอเอาผมไปด้วย บอกให้รอ ผมก็เต็มใจรอ เพราะผมรับปากเฮียไปแล้ว ทั้งที่จริงผมไม่ค่อยชอบการรอคอยที่ไม่มีความหวังเท่าไร แต่แค่เฮียคนที่ไม่ได้ผูกพันกันมาเหมือนคนในครอบครัว เพื่อน กับทำให้ผมไม่ลังเลสักนิดที่สัญญาอะไรออกไป ไม่งั้นผมคงไม่ตอบรับไปว่า

‘ไม่อยากให้เฮียรับคนเดียว’

‘อยากร่วมด้วย’

 ‘หนู รู้’

‘ไม่รู้ รู้แค่เฮียสัญญาว่าถ้าหนูเป็นอะไร เฮียจะเป็นด้วย มันก็ไม่ใช่ เฮีย ไม่ใช่ หนู แต่เป็น เรา เข้าใจแค่นี้’

‘ไปสิ’

‘สัญญา’

‘หนูจะรอ’

ถ้าประโยคที่เฮียพูดแอบแฝงพลังงานบางอย่าง ประโยคที่ผมพูดตอบรับเฮีย ก็น่าจะแฝงด้วยเช่นกันทำให้ผมไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงได้พูดไปแบบนั้น  เพ้อเจ้อเพราะเจอพิษแปลกแหวกเข้ากระแสเลือดไปกระตุ้นต่อมฟินให้จิ้นกระจาย แต่สุดท้ายคำตอบที่ได้คือ ไม่ใช่ มันคือความจริงที่หนูรู้สึกอยากจะตอบรับ ดูเฮียก็ไม่ได้เกิดอาการฟินด้วย  โนสแตนด์อิน   โนสลิง เล่นจริง เจ็บจริง ทำจริงตลอด  ยิ่งกว่านั้นผมเห็นหน้าเฮียที่ดูเหมือนไม่เสร็จ เอ้ย เหมือนเล้าโลมแล้วไม่สำเร็จเลยผิดหวัง ทำให้ผมต้องรีบคว้ามือเอาไว้ทันที มาพูดให้อยากแล้วจากไปมันไม่ดี อยู่ฟังให้เสร็จก่อน แล้วก็เสร็จจริงๆ หมายถึงผมนะพอเห็นยิ้มที่ไม่กว้างแต่ทำให้หน้าคมดูอ่อนโยนปนอ่อนวัย ทำเอาใจสั่น ยังไม่พอตามเข้าไปครอบงำถึงในฝัน หันไปทางไหนก็เจอแต่เฮีย ไม่ใช่ผมอกตัญญูเห็นผู้ชายดีกว่าพ่อแม่นะ แต่พักหลังฝันไม่ค่อยติด สัญญาณขาดๆหายๆ    แต่ยังไงผมขอให้พ่อปลอดภัยก็พอแล้ว ส่วนแม่ไม่น่าห่วงเท่าไรเข้าถึงยากอยากเจอต้องตายอย่างเดียวและไม่รับประกันด้วยว่าจะได้เจอหรือเปล่า ก่อนจะนึกไปถึงคนตัวโตที่ขอเรื่องเล็กแต่ดี ติดที่จะได้ไปหรือเปล่า แต่ผมก็สัญญากับเฮียไปแล้วนะ เฮียคงไม่ผิดคำพูดหรอกมั้ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ใครวะมาเคาะประตูขัดการพักผ่อนของคนป่วย ไม่มีความเกรงใจเอาซะเลยเคาะอยู่ได้ กูคงลุกไปเปิดให้ไม่ได้หรอกเพราะกูหลับ ผมลืมบอกไปว่ากำลังหลับอยู่ ไอ้ที่เห็นคือผมถอดมโนภาพมาบรรยายเป็นตัวอักษรให้รับรู้กันว่าผมคิดอะไรในตอนนอน แต่มันก็ดังขึ้นอีกหลายก๊อก ทำให้ผมคิดว่าจะตื่นหรือไม่ตื่นดีวะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก มึงคิดว่ากูนอนในโลงหรือไง เคาะเรียกแดกเครื่องเซ่นอยู่ได้ กูรู้แล้ว แต่ขี้เกียจเปิดโว้ย เอ๊ะ ไม่ใช่เฮียแน่นอน ถ้าเป็นเฮียจะเคาะครั้งเดียวหรือไม่ก็เข้ามาเลยเพราะมีกุญแจ ส่วนผมไม่มีเพราะยังไงก็ติดอยู่กับเฮีย เสียงเงียบไปแล้ว เอาไงดีวะ อยากจะลืมตาแต่มันหนักได้แต่ปรือนิดๆ ก็ยังเห็นประตูปิดตามเดิม จะเอื้อมไปหยิบปืนที่อยู่ใต้หมอนก็ไม่มีแรง เฮียบอกว่า ใครที่เข้ามาไม่ใช่เฮีย ยิงได้เลย ผมถามกลับว่า รวม นาย ไอ้รัน ไอ้เบียร์ ไอ้ปาน ไอ้โจ๊ก และแม่บ้านด้วยเหรอ นึกว่าเฮียจะต่อยกลับเพราะคิดว่ากวนตีน กลับพยักหน้าพูดว่า

‘ถ้าเจตนาไม่ดี ไม่ว่าใครให้ยิงทันที แม้แต่เฮียก็ไม่ต้องเว้น จำไว้’หนูจำแต่จะทำได้ไหม ถ้าจำไม่ผิดผมเคยบอกไปแล้วนะว่าเกิดมาไม่เคยยิงคนหรือสัตว์เป็นๆสักที ถึงตายไปแล้วก็ไม่เคยเหมือนกัน ขนาดตอนยิงไอ้พวกลักลอบยังหลับหูหลับตายิงเลย มันคงเหมือนกันล่ะมั้งถ้าเกิดจำเป็น ก็ต้องทำ และถ้าเป็นคนที่เราไว้ใจล่ะ จะทำได้เหรอ โดยเฉพาะคนชื่อ ‘เฮีย’

กิ๊ก แอ๊ด ไม่ใช่ชื่อคนที่กำลังเข้ามา แต่เป็นเสียงลูกบิดที่ถูกไขและเปิดประตู เอาไงดีไม่ทันแล้ว เอาเป็นว่าแกล้งหลับและกรนดังๆให้รู้ว่ากูนอนจริงๆนะ เสียงฝีเท้าเดินมาใกล้ก่อนจะรู้สึกเตียงยวบเหมือนมีบางอย่างคืบคลานมานั่งข้างๆ  ตาที่หลับแต่รู้สึกถูกเงาดำทาบทับที่ใบหน้าใกล้เข้ามาทุกที ผมพยายามนอนนิ่งบังคับไม่ให้ใจเต้นแรง ก่อนจะได้กลิ่นที่รู้ตอกย้ำให้แน่ใจว่าไม่ใช่คนที่นอนกอดอยู่ทุกคืน มันเป็นกลิ่นบุหรี่ปนน้ำหอมเหมือนอาบมากกว่าฉีด ทำเอาอยากจะจาม แต่ทำไม่ได้เพราะไม่อย่างนั้นเขาจะรู้ว่าผมแกล้งหลับเลยกลั้นหายใจ เสียงหัวเราะในลำคอ พ่องงงงมึงไม่เคยสอนหรือไงห้ามหัวเราะและพ่นลมหายใจใส่หน้าคนอื่น อาจทำให้ได้รับเชื้อโรคได้ ที่อยากถามเพราะพ่อกูก็ไม่เคยบอกเหมือนกัน

“ไปรอข้างนอก จะมายืนเฝ้าทำไม”เสียงคุ้นๆพูดเสียงดุใส่ใครกัน แต่อยู่ห่าง อ้าว แล้วไอ้ที่กำลังปล่อยลมหายใจรดหน้ากูล่ะ อย่าบอกนะว่ากูคิดไปเองว่ากำลังโดน ผีเอา เอ้ย ผีอำ

“เอ้อ คือ”เสียงผู้ชายเหมือนกันแต่อึกอัก คล้ายเกรงกลัว ใช่แน่ เขาคงมีจิตสัมผัสมองเห็นสิ่งที่ไอ้คนเอ่ยปากไล่มันมองไม่เห็น เลยพยายามจะบอกให้รู้ มึงก็ฟังเขาหน่อยสิ กูไม่อยากโดนสิงร่างตอนนี้

“มึงอยากตายเหรอ”ไม่ใครเขาอยากหรอก มึงจะไปยัดเหยียดให้เขาทำไม ถามเขาดีๆก็ได้

“ปะ เปล่าครับ พี่เข้ม เพียงแต่ พี่เฮียให้ผมเฝ้าหน้าห้องห้ามใครเข้าจนกว่าจะกลับมา ผมทำตามคำสั่งครับ”อ้อ เรื่องเป็นอย่างนี้นี่เอง ดีแล้วล่ะบอกเขาไปตามตรง ห๊ะ ว่าไงนะ ไอ้เข้มมมมมมมมมมมมม กู่ร้องในใจไม่สามารถแสดงออกทางสีหน้าและเปล่งวาจากออกมาเป็นเสียงได้ มึงพาส้นตีนเดินมาห้องกูทำไม

“แล้วไง ไอ้เฮียมันสั่งมึง ไม่ได้สั่งกูนี่หว่า แล้วนายให้เกรียติมาเยี่ยมเมียไอ้เฮีย มึงกล้าเหรอ”เสียงยียวนเพราะมีรองเท้าดีติดตีนมาด้วยถึงกล้าพูดใส่ ซึ่งไม่กล้าขัดแน่นอน ห๊หหหหหหหหหหหหะ อีกยาวๆ ในใจสีหน้าเลิกลั่กในมโนภาพ นายหน้าตาดูดีแต่ออกโรคจิตชอบลูบคลำติดตีนไอ้เข้มมาด้วย โธ่ กูเข้าใจว่าผีหื่นหายใจรดหน้า

“มะ ไม่กล้า คะ ครับ นาย ผมขอโทษ”พูดเสียงลนลาน ถามจริงเฮีย มึงเลือกแล้วเหรอไอ้คนมาเฝ้าหน้าห้องเนี่ยะ ให้เป็นไอ้รันกับไอ้เบียร์กูยังคิดว่ามันจะกล้าขัดไหม เต็มที่ก็กล้าขัดไอ้เข้มแต่คงมีวิธีพูดกับนายดีกว่านี้ หรือเฮียคงไม่ได้คิดลึกว่าคนมาเยี่ยมจะเป็นนายอีกฝ่าย แค่เผื่อผมเป็นอะไรจะได้มีคนรู้และไปบอกเฮียหรือตามหมอ ไอ้รันกับไอ้เบียร์ไม่ว่าง ไปจัดการธุระบางอย่างที่ผมไม่ควรรู้อีกตามเคย

“เข้ม เขาทำตามหน้าที่ มึงควรจะดูเป็นตัวอย่างนะ”เสียงเหมือนจะชื่นชม แต่ถ้าผมไม่โง่ไปนักก็รู้ได้ว่าประชดแบบเนิบๆ

“ครับนาย หึหึ”มันรับคำแต่หัวเราะให้รู้ว่า กูไม่ทำตาม กูเป็นตัวของตัวเอง

“ฉันแค่มาเยี่ยม เมีย เฮีย เฉยๆ ได้ข่าวไม่สบายหนัก”นายอีกฝ่ายพูดเนิบน้ำเสียงออกจะรื่นรมย์ มือสัมผัสแขนผมแผ่วๆ เกือบสะดุ้งดีนะเห็นลางๆซะก่อนเลยต้องปล่อยให้เล็มไปก่อน แต่อย่าลูบนานนักก็ดีเดี๋ยวมันลุก ขนครับไม่ใช่ผมที่ลุกไปเตะนาย ยังไม่กล้าพอ รอเฮียก่อน เฮีย กลับมาสักทีสิโว้ย

“คะ ครับ งั้นผมขอตัว”ในที่สุดก็ต้องออกไปจนได้

ปัง

เฮ้ย 

มึงฆ่า

เขา

ทำไม

“ไอ้เข้ม มีมารยาทหน่อย ปิดประตูเสียงดัง คนป่วยตกใจหมด หึหึ”สัด กูนึกว่ามึงยิงไอ้คนเมื่อกี้ซะอีก ดี สั่งสอนมันซะมั่ง  แล้วรู้ได้ไงว่ากูตกใจ นี่กูแสดงท่าทางออกไปเหรอ ไม่ ยังไงก็ไม่ลืมตาเดี๋ยวรู้ว่ากูตกใจจริงๆ

“อืม”แกล้งอืออาให้คิดว่าละเมอ และหลับต่อ

“ขวัญอ่อนจังเลย หืม”อย่ามาหลอกให้กูตอบง่ายๆ ไม่หลงกลหรอก หึหึ (ยกยิ้มอย่างคนฉลาด ที่ไม่หลงกล)

“หายตกใจแล้วสิ ถึงยิ้มได้ หึหึ”อ้าว  เสือกรู้อีกว่ากูยิ้ม ถอดจิตเข้ามาร่วมยิ้มกับกูด้วยหรือไง

“เสียงดังขนาดนี้ยังไม่ตื่นอีก ผมว่าแกล้งหลับแน่นอน”ไอ้เข้มที่รู้ถึงการกระทำของผมพูดออกมา แต่ผมไม่เส้นตื้นกรนออกไปหรอก จะหาว่าพูดปุ๊บกรนปั๊บ

“คนป่วยจะมีกระจิตกระใจแกล้งได้ยังไง อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ยาก็ได้ จริงไหม”นายอีกฝ่ายพูดสาเหตุตามหลักการเรียบๆ มือไล่ตามนิ้วผมทีล่ะนิ้ว  ตอนท้ายถามใครวะ กูหรือไอ้เข้ม

“นายคิดอย่างนั้นเหรอ”ไอ้เข้มพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนจะไม่เชื่อ

“คิดว่ากูโง่เหรอ”นายมันย้อนถาม จุกสิมึงเงียบไปเลย เขาอาบน้ำร้อนก่อนมาถึงเป็นนายมึงได้ มีเหรอเขาจะไม่รู้ พูดควายๆออกมาได้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เอี๊ยดดดดดดดดด เบรกเสียงในความคิดแทบไม่ทัน สรุปนายด่าไอ้เข้มหรือรู้ว่ากูแกล้งหลับวะ

“ไม่ใช่ครับนาย แค่สงสัย”ไอ้เข้มปฏิเสธมียักไหล่แต่นายไม่เห็นมัวแต่ปูไต่ไล่บนแขนกูอยู่

“สงสัยได้ แต่ไม่จำเป็นต้องโพล่งออกมา แกล้งไม่รู้บ้างก็ได้ ตัวอย่างก็มีให้ดู หึหึ จริงไหม”บีบเบาๆ ยกยิ้ม รู้ว่าไม่ตอบก็ยังจะถามกูอีก

“ครับ ขอบคุณนายที่เตือน”น้ำเสียงรื่นรมย์ เหน็บแนมกูกันเข้าไป ไม่ได้ร้อนตัวแต่รู้ตัวโว้ย กูตื่นก็เห็นหน้าและต้องคุย สู้กูแกล้งหลับต่อดีกว่า รู้ไม่รู้ก็ช่างพวกมึง แต่มืออีกข้างกูกำหมัดไว้แล้วถ้าเลื่อนมาบีบหน้าอกกูเมื่อไรโดนแน่ หวงโว้ยถึงจะแบนแต่ให้ผู้ชายด้วยกันจับมันดูไม่แมน

“ดูไม่เหมือนโดนยาเลย เหมือนคนป่วยปกติทั่วไป”พูดด้วยจิ้มนิ้วกูไปมา น่าจะมาจากสมาธิสั้นในวัยเด็กที่อยู่เฉยๆไม่ได้ ขอบจับโน่นจิ้มนี่

“เป็นแบบออกอาการช้า และตรวจยังไงก็ไม่เจอ”ไอ้เข้มพูดรายละเอียดแทรกให้นายมันรู้

“มิน่า แล้วไงต่อ”นายมันพยักหน้าให้เล่าต่อ

“คนที่ได้รับจะเกิดอาการปวด ร้อนในตัว เป็นๆหายๆ พอเริ่มวันที่สองจะเกิดความต้องการอย่างแรง ถ้าไม่ได้รับยาถอนจะค่อยๆขาดใจตาย ผมทราบเท่านี้”ไอ้เข้มพูดถึงอาการของคนที่ได้รับ ซึ่งตรงกับผม ยาถอนเหรอเอาที่ไหนล่ะ

“แค่นี้ก็เยอะแล้ว แต่จะตามไปทันเหรอ ป่านนี้หนีกลับไปแล้วมั้ง โดนซัดปากแหกขนาดนั้น”พูดเสียงเซ็งแบบขำๆ นิ้วไล้ใบหูก่อนจะหยุด หรี่ตามองยกยิ้ม จัดว่าเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์พอกับนายเฮียเลย แววตาสีหน้ากรุ้มกริ่ม แต่ก็แฝงความน่ากลัวบางอย่างเอาไว้ภายใต้สีหน้าขี้เล่น อืม ดูไปเขาหน้าตาเหมือนใครนะ คุ้นจังเลย ที่แน่ๆไม่เหมือนคุณนกพ่อผมแน่นอน

“แถมเจอไอ้ทวนอีก อาจจะเละไปแล้วก็ได้”ไอ้เข้มพูดติดเยาะ หมายถึงเฮียใช่ไหม นี่เฮียไปตามเอายาถอนมาให้ผมงั้นเหรอ ไอ้ทวน อ๋อ ไอ้ยมทูตนั่นเอง แล้วเกิดอะไรขึ้นกับเฮีย

“ความประมาททำให้ตายได้ ที่ผ่านมาถ้ามันไม่แน่จริงคงไม่โค่นมึงหรือลูกน้องฝีมือดีของกูกับนายเขาได้หรอก“พูดเสียงเรียบอย่างรู้ฝีมือคนที่โดนสบประมาทอยู่

“ผมแค่พูดถึงมันกับไอ้ทวนที่ยังไม่เคยปะกัน ผมจะไม่พลาดอีกแน่นอน”ไอ้เข้มพูดเสียงจริงจังตอนท้าย

“ที่จริงกูอยากได้มันมาอยู่ด้วย ชอบการวางตัวและฝีมือ เพราะยังไงนายทางนี้เขาก็มีไอ้ทวนแล้ว”นายอีกฝ่ายเอานิ้วเกลี่ยผมเล่นไปมา อย่าเกลี่ยแรงเดี๋ยวเห็นคิ้วกูขมวดอยู่

“นาย”ไอ้เข้มเรียกเสียงดังเหมือนจะค้านมากกว่าตะคอก

“มึงจะตกใจทำไม นายเขาไม่ให้ง่ายๆหรอก คนแบบนี้หายาก ว่าไหม”ถ้าถามกูก็ขอตอบในใจว่า ไม่ว่า แต่ไม่ให้ มีอะไรไหม เก่งในความคิดอีกแล้วกู ก่อนจะได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก

“ดี ขากลับมึงช่วยซื้อของบำรุงที่ดีที่สุดมาให้หน่อย อะไรก็ได้ ไม่ได้ไม่ต้องกลับมา”ดีนะกูไม่ลุกตามเสียง โทรศัพท์รุ่นใหม่แต่ตั้งเสียงเรียกเข้าเชยฉิบหาย ไม่รู้คุยกับใคร แต่ที่รู้ทำไมไม่ระบุไปให้เขาด้วยว่าจะแดกอะไร ไอ้อะไรก็ได้นี่เหมือนจะไม่เรื่องมากแต่มันคือมากเรื่อง ทำให้ปวดหัวในการคิดว่าจะเอาอะไรดี แต่ยังดีมีน้ำใจหาไม่ได้ไม่ต้องกลับ ได้เมื่อไรค่อยกลับมา ถือว่าให้เวลาในการหานานอยู่ ทำให้มีเวลาคิดอีกเยอะ เกิดมันรีบคิดไม่ทัน เอาขี้มาให้ ถึงจะรับประกันแต่ไม่ได้วิจัยโดยหมาว่ากินได้และมีสารอาหารครบถ้วน กูก็ยังไม่เคยเห็นมีใครนำมันมารีไซเคิลสักที

“ไม่ให้ห้องครัวที่นี่ทำล่ะครับ”ไอ้เข้มแนะนำวิธีประหยัดและง่ายในการทำ ก็ดีนะไม่ต้องไปลำบากคนอื่นเขาด้วย ถือว่ามันยังมีสมองส่วนดีคิดได้

“อาเป๋าไม่อยู่ เดี๋ยวจะไม่ถูกปากคนป่วย”ไม่พูดเปล่าลากนิ้วตรงปากกูอีก ถึงจะไม่มีกลิ่นและเป็นนายดูไม่สถุลแต่ยังไง แม่งก็ต้องใช้มือ ล้วง แคะ แกะ เกา ตามรู ตามซอก ตามง่าม มาบ้างล่ะวะ แหวะ กูชักจะเริ่มทนไม่ไหวกับกลิ่นบุหรี่ซะแล้ว ดีที่พักนี้เฮียไม่สูบแล้ว ไม่งั้นกูไม่จูบตอบมันหรอก หรือมันสูบแต่กูไม่เห็นวะ ช่างมันเถอะแค่ไม่มีกลิ่นเวลามาคลอเคลียกูก็พอแล้ว นี่กูเริ่มชินกับเฮียแล้วเหรอ

“นายจะเอามาเยี่ยมคนป่วยเหรอครับ”ไอ้เข้มถามเหมือนไม่เชื่อว่านายจะเป็นคนมีน้ำใจ

“ก็ใช่สิ มึงข้องใจอะไรเหรอ”อ้าว นึกว่าอยากแดกเอง เออ แล้วมึงข้องใจอะไร เงินมึงซื้อหรือไง

“เปล่าครับ เพียงแต่เห็นว่าไม่จำเป็นต้องขนาดนั้น แค่ให้ไอ้หวิงมันหาซื้อหรือเอาของที่มีอยู่ทำก็ได้”ไอ้เข้มยักไหล่ตามเคย กูอยากสะกิดให้หันไปดูจริงๆ ว่ากวนตีนขนาดไหน ออกความเห็นถึงคนทำครัวที่คิดว่าตัวเองสวยที่สุดในสามโลก แต่เป็นโลกของมึง ของมึง ของมึง สรุปโดยสวนสัตว์ดุสิตโพล
 
“ไม่จำเป็น แต่กูอยากให้”นายมันพูดทำนอง มึงมีอะไรไหม

“ไม่มีครับ”แค่นั้นที่มันตอบ ก่อนจะมองนายมันที่เอานิ้วออกไปจากตัวผม เปลี่ยนเป็นนั่งยกยิ้มนิดๆ

“นายชอบไอ้เด็กนี่เหรอ”หลังหยุดไปพัก ไอ้เข้มถามออกมาตรงๆ ทำเอาเกือบจะลุกพรวดขึ้นมาถามมันว่า มึงเอาสมองตรงง่ามตีนคิดหรือไงถึงถามแบบนี้ แต่นายมันดันหัวเราะสองหึ

“อืม กูชอบ”ตอบทำนองเดียวกับเมื่อกี้ มึงจะทำไม ไม่ทำไม แต่กูไม่ชอบผู้ชายโดยเฉพาะแบบนาย

“ทั้งที่ไอ้เด็กนี่มีผัวแล้ว”ไอ้เข้มย้ำสถานะผมให้นายมันรู้ แทนที่มึงจะพูดว่า กูเป็นเมียไอ้เฮีย น่าจะฟังดูดีกว่าที่มึงพูดว่ากูมีผัวแล้ว และพอนายมันได้ยินสิ่งที่ลูกน้องเตือนถึงกับผงะรีบลุกไปทันที

“กูไม่ได้ชอบผัวเขานิ จริงไหม”ไม่ใช่อย่างที่มโนไว้กลายเป็นกูที่ผงะแทนกับคำตอบกวนตีนยิ่งกว่าลูกน้อง และไม่จริง กูตอบเองเลยในความคิด กูไม่นิยมแบบหารเฉลี่ยหรือคิดจะบวกเพิ่ม เก่งจริงต้องตัวต่อตัวโว้ย

“แสดงว่าที่นายมาเยี่ยม นี่คิดจะ”ไอ้เข้มพูดน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

“มาเยี่ยมของกูคือมาเยี่ยม ไม่ซ้ำซ้อน”ทำเอาโล่งใจไปนิดแต่ยังแอบคิดว่าจะพูดต่ออีกไหม
.
.
.
.

“และกูไม่นิยมลักหลับ มันไม่สนุก”นั่นไง อย่างที่กูคิด ต้องมีแพมออกมาอีก ขอให้แม่งเป็นนิ่วติดขี้ในกระแสเลือดตายชอบขมิบกันดีนัก จะหลับไม่หลับกูก็ไม่เอาด้วยหรอก ไม่ใช่ไม่สนุก แต่มันไม่ตื่นเต้นต่างหากล่ะ ฮ่าๆๆๆ สักนิดแค่คิดเหนือกว่าก็รู้สึกดีแล้ว

“นอนนิ่งไม่ขยับทำไปก็เท่านั้น สู้ให้ตื่นตัว จะเต็มใจหรือขัดขืน ก็ได้อารมณ์แล้ว”นึกว่าจะถามต่อท้ายอีก พูดซะกูนึกภาพตามไปด้วย

“ก็ปลุกสินาย จะไปยากอะไร”ไอ้เข้มยังยัดเหยียดความคิดลักหลับให้เป็นลักตื่นกับนายมัน

“ไอ้เข้ม จะตื่นหรือจะหลับ กูก็ไม่ทำทั้งนั้น”หวังว่าจะไม่มีต่อท้ายให้เสียวอีกนะ

“ทำไมล่ะนาย ป่านนี้ ไอ้เฮียอาจจะตายไปแล้วก็ได้ ไม่เห็นมันกลับมาสักที”มันยังสรรหาหาเหตุผลเหี้ยๆมายุนายมันอีก ไม่พอแช่งเฮียด้วย กูไม่เชื่อมึงหรอกว่าไอ้ยมทูตนั่นจะล้มเฮียได้ ถ้ามันตายป่านนี้มันตายตั้งแต่ในป่าแล้ว ไอ้ที่รอดมาได้นอกจากกูบนก็ฝีมือล้วนๆโว้ย

“มึงว่าการที่เราขโมยหรือกระทำชำเราในบ้านคนอื่น ผิดไหม”ผิดแน่นอน กูตอบให้ก็ได้ เพราะไอ้เข้มยังขมวดคิ้วนิ่วหน้ายิ่งกว่าควายงงว่าใช่หญ้าไหมที่แดกเข้าไป

“มึงติดคุกน่าจะรู้ดีนะ”ใบ้เพิ่มให้อีกนิด แต่ดูมันจะคิดไม่ได้

“มึงคิดว่าเจ้าของห้องเขาจะไม่รู้หรือไงว่าเกิดอะไรกับทรัพย์สินเขาถ้าเสียหายไป อย่าลืมสิที่นี่มีกล้องอยู่กี่จุด แค่เดินผ่านมันก็บันทึกทุกอย่างไว้แล้วว่าใครเข้าออกที่นี่บ้าง ฝ่ายสืบสวนที่นี่ก็จะเริ่มตั้งประเด็นและจับได้ในที่สุด ยกเว้น ทรัพย์สินเขาจะเดินไปหาเราเอง เข้าใจหรือยัง”สรุปทำ แต่ไม่ทำที่นี่เพราะมีนินจานามว่า อสุจิโกะ คอยสอดส่องอยู่ มึงลองทำสิเขาจับได้แน่ว่าใคร พูดเปรียบให้มันฟังซะยาว แค่บอกว่ามีกล้องวงจรปิดก็หมดเรื่อง และไอ้ทรัพย์สินมันไม่มีตีนคงไม่ไปหรอกนอกจากมีผู้อุปการคุณอุ้มไป

“เข้าใจครับ แต่ไม่น่าจะใช่ปัญหา ยังไงนายฝ่ายนี้เขาก็ต้องเห็นแก่นายอยู่แล้ว คงไม่เห็นคนอื่นสำคัญหรอก ถ้านายจะทำจริงๆ”มันเข้าใจแต่ยังบิ๊วให้นายมันข่มขืนผมให้ได้

“มันเป็นข้อตกลงระหว่างกูกับเขา จะไม่ก้าวก่ายกันและกัน ลูกน้องฝ่ายไหนผิดก็จัดการไป แต่ถ้าข้ามเขตถึงจะมีสิทธิได้ มึงก็เหมือนกันจะทำอะไรหัดคิดให้รอบครอบ คราวก่อนไอ้เฮียไม่เอาเรื่องที่ลูกน้องพวกมึงมาวุ่นวายในเขตไปบอกนายเขาก็ดีเท่าไรแล้ว ถ้ามีครั้งต่อไป เขาไม่เอาพวกมึงไว้แน่ โดยเฉพาะไอ้เฮีย”นับว่าเป็นคนที่รักษากฎได้ดีคนหนึ่ง แต่ก็ยังไม่น่าวางใจเพราะบางครั้ง กฎก็มีให้แหก เมื่อไรเฮียจะกลับมาสักที คงไม่ใช่เป็นอย่างที่ไอ้เข้มมันบอกหรอก ผมมั่นใจว่าเฮียจะต้องกลับมาเพราะเราสัญญากันไว้แล้ว

“ผมขอโทษนายด้วยที่ไม่อบรมพวกมันให้ดี คราวหน้าจะไม่ให้นายเดือดร้อนหรือให้ใครว่าได้”ไอ้เข้มพูดก้มหัวนิดๆ

“ลูกน้องอย่าใช้ให้เปลืองนัก เลี้ยงได้ก็เลี้ยงเอาไว้ อย่าใช้แต่พระเดชหัดใช้พระคุณด้วย มันจะได้ไม่เจ็บแค้นจนหันมาแว้งกัดในภายหลัง”พูดพร้อมกับเอามือลูบหัวผม เหมือนผู้ใหญ่ใจดี คุยอะไรกันนักหนาวะ เรื่องส่วนตัวก็กลับไปคุยที่บ้านมึงโน่น พูดกรอกหูกูอยู่นั่นแหละไม่ได้น่าฟังสักเรื่อง แต่เสือกเอาหูหนีไม่ได้ต้องนอนฟังอย่างตั้งใจกลัวพลาดช็อตเด็ดเผื่อมีเรื่องกูปะปนไปด้วย

“ครับนาย ผมจะจำไว้”ไอ้เข้มรับคำอีกครั้ง ก่อนจะจ้องเขม็งมาทางผม

“แล้วเมื่อวานเรียบร้อยไหม”นี่ไม่ได้ฟังที่กูพูดในใจเลยสิ ว่าให้กลับไปคุยที่บ้านพวกมึง

“ครับ ไม่เหลือแม้แต่ซาก”ไอ้เข้มตอบด้วยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม

“แสดงว่าเป๋าฮื้อกับทาโร่คงชอบ”พูดพึมพำถึงใครวะ ชื่อน่ากินฉิบหาย

“นายคิดว่ามันเป็นผัวเมียกันจริงหรือเปล่า”ไอ้เข้มยังไม่หยุดสงสัย ทำตัวเป็นเครื่องหมายถามตลอด รับทราบเรื่องนี้เสร็จยกเรื่องอื่นที่ไม่เสร็จมาต่อ อย่างนี้ชีวิตมึงถึงได้มีแต่ปัญหาอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่มึงติดคุกเพราะเป็นเด็กมีปัญหา

“ไม่คิด”นายตอบโดยไม่คิด แต่เรื่องลูบคลำคิดว่าจะเลิกก็ดีนะ ลูบซะจนผิวหนังไม่มีพ่อแม่กูหลุดหมดแล้วมั้ง

“กะแล้วว่านายต้องไม่เชื่อ ตั้งแต่ไอ้รันแล้ว มันแค่ยื่นมือมาช่วยเฉยๆ พลาดเลยกู”ไอ้เข้มยกยิ้มพูดต่อเมื่อเห็นว่านายมันเหมือนจะเห็นด้วย มีบ่นเสียดายก้นไอ้รันตอนท้าย ถ้าได้ยินไอ้รันมันคงคิดว่าดีแล้วที่กูเก็บเอาไว้ขี้ ถ้าเอาไปใช้ในทางที่ผิดกูก็ไม่เอามึงอยู่ดี ไม่ใช่ว่าไอ้เข้มมันหน้าตาไม่ดีนะครับ จัดว่าดีแต่มันดูโรคจิตบวกกับดูโหดเหี้ยมเลยลดหน้าตามันลงไป แล้วทำไมกับเฮีย ไอ้รัน ไอ้เบียร์ และคนอื่นที่อยู่ฝ่ายนี้ผมกลับไม่คิดแบบนั้นทั้งที่ก็นักโทษทั้งนั้น แต่บางคนก็ไม่ใช่เหมือนว่าเป็นลูกน้องนายๆอยู่แล้วแต่ไม่ได้ตามไปติดคุกด้วย

“กูไม่ได้คิดว่าจริงหรือไม่จริง ไม่เห็นต้องเก็บเอามาคิดให้เป็นปัญหาเลย”จริงไหม กูต่อให้เอง ไอ้เข้มทำหน้าเซ็งทันที

“หายเร็วๆนะ มินนี่”ลูบแก้มเบาๆ แสดงว่าจะไปแล้วให้มันคลำส่งท้ายอีกนิด จะได้ไปไปสักที ไปเถอะมิคกี้  มินนี่เหี้ยอะไร กูตัวผู้โว้ย คำพูดส่อแววเบี่ยงเบนตลอด สักพักได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอก่อนฝีเท้าจะค่อยๆห่างไป พร้อมเสียงประตูที่ปิดลงผมเปิดตาข้างหนึ่งชะเง้อดู นับหนึ่งถึงยี่สิบยังไม่ครบทนไม่ไหวลืมอีกข้าง

“เฮ้อ ไปสักที ฮะ ฮะ ฮัดเช้ยยยยยยยยยยยยย”จามแม่งเลย ไปไม่พอทิ้งกลิ่นไว้ให้กูอีก อ้าว เสือกเอาผ้าห่มเช็ดขี้มูกอีกกู ก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตู ผมยิ้มทันทีน่าจะเป็นเฮียแน่นอน ก่อนจะหุบลง

“ไง สโนวไวท์ ตื่นแล้วเหรอ หึหึ”กูอยากจะร้องเพลง กลับมาทำไม สัด สโนวไวท์ พ่องงงมึงสิ
.
.
.
.
กูเจ้าหญิงนิทรารอเจ้าชายมาจุมพิตโว้ย เหี้ยเจ้าชายเมื่อไรมึงจะกลับมาสักทีวะ เร็วววววววววววววววววววววว ข้าศึกบุกประชิดประตูกูแล้ว

ต่อ

“ลืมบอกว่า พรุ่งนี้จะเอาของฝากมาให้”ไอ้มีน้ำใจ มึงไม่ต้องอยากเยี่ยมกูขนาดนี้หรอก กูภาวนาให้ไอ้คนซื้อมันยังไม่ได้ของหรือลืมไปเลยก็ได้

“มะ ไม่เป็นไร ยังจะบากหน้า เอ้ย ลำบากย้อนกลับมาบอกอีกนะครับ”ผมคิดว่าพูดกลับด้วยความสุภาพสุดๆ นายอีกฝ่ายเดินยิ้มกริ่มเหมือนถ่ายซีรีย์เกาหลีกันอยู่

“พูดอะไรอย่างนั้น ไม่ได้ลำบากอะไรเลย ดีสิ ตื่นแล้วจะได้คุยกันสะดวก ปล่อยให้ฉันคุยกับไอ้เข้มให้ฟังจนเบื่อ”เดินช้าๆ ก้าวมาหาผมที่ไม่รู้จะถอยไปไหนดี ฝืนฮึดให้มีแรงเอื้อมไปหยิบอาวุธใต้หมอน ผมจะยิงเลยดีไหมหรือต้องรอให้เขาทำอะไรก่อน เผื่อเขาไม่ได้คิดจะทำอะไรล่ะ ผมคงบาปแน่ๆ แต่ก่อนที่เขาจะถึงตัวผมจัดการตัวเองให้พ้นภัยก่อน นายอีกฝ่ายขมวดคิ้ว อึ้งเลยดิเจอวิชากันลอกคาบเข้าให้ ถึงไม่ได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่อย่างน้อยช่วยชะลอความอึดเพื่อจะถอดให้ถดถอยลงถ้าเขาคิดจะขืนใจผมนะ อันนี้ผมคิดและทำเผื่อไว้ก่อน บอกตามตรงสองรุมหนึ่งผมคงสู้ไม่ไหวแน่ในตอนนี้ผมคิดว่าอาการผมชักจะเริ่มอีกแล้ว แต่ถ้าจริงผมจะสู้ให้ถึงที่สุดถ้าสู้ไม่ได้ผมจะฆ่าตัวตายดีกว่าต้องมาถูกผู้ชายรุมโทรม

“เฮ้ ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย ฉันมาดีนะ”เขาเดินเอาเท้ามาหยุดตรงหน้าห่างไม่ถึงคืบ กอดอกก้มหน้าถาม ใช่แล้วครับหน้าผมอยู่ตรงตีนนายอีกฝ่ายหลังจากใช้ผ้าห่มพันตัวเองหลายตลบ มองเหมือนโรตี  มือจ่อปืนไปข้างหน้าพยายามควบคุมไม่ให้มันตก

“ไม่ อย่าเข้ามา ออกไป”ผมบอกเขาจ้องตามตีนที่เดินวนไปมา

“มันบ้าหรือโง่กันแน่ นาย ทำแบบนี้ช่วยอะไรได้ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้เข้มถามนายถึงสิ่งที่ผมทำพร้อมหัวเราะ กูไม่ได้บ้าหรือโง่ กูแค่คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะทำแบบนี้ กูรู้ในสายตามึงคงคิดว่าปัญญาอ่อน พันตัวเองเป็นศพที่ถูกห่อเตรียมพร้อมว่าจะโดนฆ่าไว้เลย แต่กูไม่ได้คิดแบบนั้น กูคิดแค่ว่าทำยังไงพวกมึงจะไม่ถอดเสื้อผ้ากูออกเร็ว ยิ่งคิดผมก็ยิ่งร้อนจนอยากจะถอดออกให้หมด จากที่ได้ฟังผมถูกสารอะไรสักอย่าง จะออกอาการช้าๆและเริ่มรุนแรงขึ้นในวันที่สองซึ่งก็คือวันนี้  ใจผมเต้นเร็วขึ้น ร้อนมากขึ้น มีความรู้สึกที่อยากจะปลดปล่อยอะไรสักอย่างออกจากตัว นี่คงเป็นตัวกระตุ้นให้ผมต้องหาอะไรมาห่อตัวเองเอาไว้ล่ะมั้ง

“มึงหยุดพูดก่อนไอ้เข้ม กูดูแล้วอาการท่าจะไม่ดี”นายมันยกมือเชิงห้ามก่อนจะนั่งยองๆข้างหน้าผม ที่จ่อปืนและหายใจอย่างแรง

“แสดงว่ายาเริ่มออกฤทธิ์แล้วนาย ว้าว ว้าว ไอ้เฮีย จะกลับมาทันหรือเปล่าหนอ”ไอ้เข้มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“จริงเหรอวะ”นายมันก็ยิ้มไม่ต่างกัน เอื้อมมือจะมาจับ แต่ผมปัดอย่างแรง

“แน่นอนนาย เหงื่อเริ่มออก หน้าแดง ในตัวคงร้อนผ่าวๆจนอยากจะถอดให้หมดแน่ หึหึ”ไอ้เข้มรับประกันอาการอย่างรู้ดียิ่งกว่าหมออีกและตรงอย่างที่มันพูด ผมอยากจะถอดจริงๆ มันร้อนรุ่มไปหมด เฮีย ช่วยด้วย ใครก็ได้ตามเฮียให้ที ผมอยากตะโกนแต่กลัวมันฆ่าคนที่เข้ามาช่วยเพื่อไม่ให้ไปบอก ผมไม่ได้คิดเยอะนะ แค่คิดให้รอบครอบก่อนจะทำต่างหาก

“ร้อนไหม”นายมันถามย้ำ ผมส่ายหน้าแต่เหงื่อออกเต็มไปหมดแค่ชั่วพริบตา โอย ไม่เคยร้อนขนาดนี้มาก่อนเลย

“เอาไงดีนาย จะปล่อยให้ตายไปต่อหน้าหรือจะช่วยสงเคราะห์ดีล่ะ”ไอ้เข้มถามพร้อมออกความเห็น แต่สีหน้ามันผมดูไม่ออกเลยว่าพูดด้วยความรู้สึกยังไง บทมันจะนิ่งก็นิ่งซะ แทนที่จะเยาะ

[goonglovenut]

**มีต่อส่วนบนนิดหน่อยจ๊ะ**

 “จะช่วยยังไง ยาถอนอยู่ที่ หลิง เกิดช่วยในความคิดมึงแล้วตาย กับไม่ช่วยก็ตาย มีค่าเท่ากัน”นายมันพูดเหมือนรู้ว่าผมโดนอะไรช่วยบอกได้ไหมว่ามันคืออะไร ผมควรจะถามเขาดีไหม

“นี่ ส่งปืนมา ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก ถ้าไม่สมยอม ถ้าจะทำฉันจะอุ้มเธอกลับไปที่ตึกโน้นก็ได้”เขาแบมือขอปืนในมือผมที่ปลดเซฟพร้อมยิงได้ทุกเมื่อ แต่นิ้วผมเริ่มไม่มีแม้แต่แรงกดไก ยังพยายามฝืนไว้

“ไม่ ไม่เชื่อ ถ้าจะช่วย ช่วยให้ใครไปตามเฮียให้ที แฮ่กก แฮ่กก”ผมไม่ยอมพูดปนเหนื่อย ทำเอานายอีกฝ่ายส่ายหน้า ก่อนจะฉวยโอกาสตอนเผลอจับมือบิดแค่นิดเดียวปืนก็หล่น ก่อนจะตัวลอย เขาอุ้มผมทั้งอย่างนั้น จะดิ้นก็ดิ้นไม่ได้

“ปล่อยยยยยยยยย ร้อนนนนน แฮ่กกกกกกกก ๆ ๆ เฮียยยยยยยยยยย เฮียยยยยโว้ยยยยยยยยยยยย ร้อนนนนนนนนนนน”ผมร้องสุดแรงยิ่งร้องยิ่งเหนื่อยยิ่งร้อนจนเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น อ้าปากพะงาบๆ

“ใจเย็น สูดหายใจลึกๆ ไอ้เข้ม”กูก็อยากเย็นแต่มันเสือกร้อนจนจะทนไม่ไหวแล้ว ทำไมในมโนมีแต่คำว่า จงถอด จงถอด แต่อีกใจ กูไม่ถอด กูไม่ถอด จะรอเฮีย รอเฮีย ได้ยินเสียงเขาพูดข้างหูขณะอุ้มเข้าไปในห้องน้ำ เรียกลูกน้อง อย่าบอกนะมึงมีน้ำใจจะให้กูตายอย่างเย็นใจโดยการล่อกูในห้องน้ำ ไม่มมมมมมมมมมมมม กูไม่อยากเย็นแบบนี้ ถ้าไม่ลำบากมึงช่วยยกกูไปขึงพืดหน้าแอร์ หรือไม่ก็เอาน้ำแข็งมาถูกูที หัวจดตีนเลยอย่าทำเฉพาะหลัง แต่ถ้าเป็นไปได้ ตามเฮียที่มันเป็นผัวมาถูให้กูดีกว่า

“เปิดน้ำให้เต็มอ่าง”สั่งลูกน้องจัดฉากเลิฟซีนในอ่าง ผมตาเหลือกดิ้นกระแด่วๆๆ มือที่พอยกได้ปัดไปมา ไม่ กูไม่เอาในอ่างเกิดตายห่าขึ้นมา ชายหนุ่มหน้าตาดีเสี้ยนจัดน้ำแตกกระจายตายคาอ่าง พวกมึงคงไม่อยู่รับความรับอายพร้อมกูแน่ ปล่อยให้กูทุเรศคนเดียว เฮียมาเห็นเข้ามันจะรู้สึกยังไง คงเอามือกุมหน้ารับไม่ได้เพราะอายที่กูตายสภาพนี้ เพราะฉะนั้นมึงต้องรีบมาสักที กูส่งกระแสจิตเรียกมึงจนจะหมดสัญญาณแล้ว

“ไม่ ไม่ ปล่อยกูๆๆๆๆๆๆๆ กูจะหาเฮียยยยยยยยยยย แฮ่ก แฮ่ก”ผมโวยวายตาเหลือกตาปริ้น ปากเรียกหาแต่เฮีย ทำไมพวกมึงเข้าใจยากจังวะ เห็นปากกูไหมว่ากูเรียกหาใคร

“ยิ่งพูดก็ยิ่งเหนื่อย ทำให้กำเริบ อยากให้ช่วยแก้ผ้ามากหรือไง”เขาพูดเหมือนจะดุ แต่หน้ากรุ้มกริ่มชอบกล ก่อนจะวางผมลงในอ่างทั้งตัวอย่างนั้น ผมมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจในการกระทำ ไม่ใช่ว่าอยากให้ทำอย่างที่คิด แต่ไม่คิดว่าจะออกมาเป็นลักษณะนี้ เขาเป็นคนยังไงกันแน่ หรือมีอะไรแอบแฝง อย่าว่าแต่ผมเลย แม้แต่ไอ้เข้มก็มองนายมันอย่างไม่เชื่อ

“มันคงช่วยได้ชั่วคราว ระหว่างนี้ก็รอไอ้เฮียมันมาช่วยต่อแล้วกัน”เขาพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป ปล่อยผมให้นอนในอ่างที่ช่วยให้ความร้อนในตัวค่อยๆคลายลง ไอ้เข้มยกยิ้มพูดใส่

“ถ้าเจอจะบอกให้นะ ว่าเมียอยาก”หมาสี่แม่งงงงมึงงงงสิ กูขอให้มึงเดินออกไปเจอตีน สัด

ปัง

ปัง

ใครแม่งมายิงกันอีกแล้ววะ อย่ามาตายในห้องนี้นะมึง กูกลัวผี เวลาอยู่คนเดียว ถ้าเฮียอยู่ด้วยเชิญมึงหลอกตามสบาย แล้วทำไมมือกูถึงอยากจะลงไปจับของตัวเองทั้งที่ไม่ได้ปวดเยี่ยวสักหน่อย

โครม

โครม

อ๊าคคค

โอ้ยยยย

เอ๋งงงง

รถชนหมาเหรอวะ โอย นี่กูคิดอะไรวะเนี่ย ทั้งหมาทั้งรถแม่งจะมาวิ่งอะไรที่นี่ ถนนไม่ตัดผ่านห้องนอนสักหน่อย  น่าจะเป็นเสียงคนตีกันมากกว่า ในหัวเริ่มสับสนร่างกายปั่นป่วนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“หนู”เสียงเรียกอย่างดัง ใช่ชื่อกู ไม่ใช่ เอ๋ง

“อยู่ไหน”มาแล้วครับ ตามหาหนู ไม่ใช่ช้าง เดี๋ยวโดนลิขสิทธิ์

“ฮะ เฮีย นะ หนู ยะ อยู่นี่”เสียงกระท่อนกระแท่นคาบเส้นกับกระเส่าหรือเปล่าวะที่เปล่งออกไป มือก็ลูบของตัวเองหนักขึ้นๆ หยุดสิโว้ยกูไม่อยากโชว์เสียวต่อหน้าผู้ชาย

“หนู เป็นไงมั่ง ไม่ต้องกลัวนะ”อยากจะตอบเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ ไม่กลัวได้ไงบีบคอหนูเล็กจนร้องไห้ออกมานิดๆแล้ว เฮียลูบหัวมองสำรวจแต่อย่าต่ำมาก ก่อนจะดึงเข้ามาใกล้กำลังจะกอดแต่ผมยันเอาไว้ก่อนเมื่อเห็นคนตรงหน้า

“เฮีย โดนตีนมาเหรอ”ผมเรียกอย่างตกใจเมื่อเห็นคนตรงหน้า เอามือที่จับหนูเล็กเมื่อกี้ไปจับหน้าเฮียที่มีรอยฟกช้ำอย่างเป็นห่วง ตามตัวก็มีถือโอกาสเช็ดมือเพื่อลบหลักฐานไปด้วยเลย ถึงไม่มีสีแต่มันอาจมีกลิ่นพีโรโมนให้เฮียจับได้ กูอาย

“ไม่เป็นไร เจ็บตรงไหน ใครทำอะไรบอกเฮีย”เฮียส่ายหน้าก่อนจะถามเสียงกร้าวไม่ใช่ใส่ผม

“เปล่า เขาแค่”ผมปฏิเสธแต่มีขมิบนิดๆ มันคงเป็นโรคระบาดไปแล้ว

“แค่อะไร มันทำอะไร”เสียงดังมากกว่าเดิม อยากจะบอกว่าแค่ลูบคลำนิดๆพอเป็นกระษัยไม่ถึงกับสันดาน แต่ไม่ดีกว่าเดี๋ยวจะปลายบานกันไปใหญ่

“แค่อุ้มมาแช่น้ำ ไม่มีอะไร”ผมบอกก่อนจะรู้สึกอยากจับหนูเล็ก แต่มันก็ไม่ได้เล็กนะ ผมหมายถึงมันเป็นน้องผมอีกที

“ไอ้เฮีย สัด มึงออกมานี่เลย”เสียงไอ้เข้มนี่หว่า ตะโกนหน้าห้อง

“อยู่นี่ก่อนนะ”เฮียบอกก่อนจะเดินออกไป เอาเป็นว่าผมก็อยากรู้นะ เดี๋ยวตัดไปรับชมและรับฟังกันเลยดีกว่า

“ไม่ไว้หน้านายเลยนะมึง อุตส่าห์ช่วยเมียมึงไว้แท้ๆ”ไอ้เข้มโวยใส่เสียงเอาเรื่อง

“กูก็ไว้แล้วไง โดยการกระทืบลูกน้องมึงแทน”ใช่ แล้วมึงจะโวยทำไม ทั้งที่ไม่ใช่กระทืบนายมึงสักหน่อย

“พวกมันทำอะไรให้มึงถึงต้องหักแขน หักขา พวกมันขนาดนี้”เฮ้ย เหลือแต่คอที่ไม่หักใช่ไหม

“มันอยากขวาง กูขี้เกียจขอทางพวกมัน”อ๋อ ขวางทาง ไม่อยากพูดขอใช้การออกกำลังแทน ไม่ผิดนะ ลูกน้องมึงอยากขวางทางเฮียกูเอง

“ไอ้เข้ม เฮียก็บอกเหตุผลมึงแล้วนี่”เสียงนายพูดไม่สะทกสะท้านติดอารมณ์ชิวๆตลอด เขาเคยตื่นเต้นอะไรมั่งไหมเนี่ยะ นอกจากชอบทำให้คนอื่นตื่นเต้น

“ไอ้ทวนน่าจะฆ่ามึงซะ ปล่อยมาซะได้”ไอ้เข้มกัดฟันพูดใส่ ถ้าผมเป็นเฮียนะจะบอกว่า กูต่างหากที่ปล่อยมัน ถึงไม่เห็นแต่คุยข่มไว้ก่อนให้มันเจ็บใจเล่น แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากผู้ที่เอิ้นด้วย

“ขอบคุณนาย ที่มาเยี่ยมและช่วยเหลือ”หันไปตอบรับอีกคนแทน

“ไม่เป็นไร คนกันเอง หายไวไวล่ะ”พูดเสียงเดิม ก่อนจะพูดต่อ “ที่จริงลองรักษาเองก็ได้มั้ง เฮีย เมียไม่ใช่เหรอ หึหึ” ห๊ะ นี่เฮียเป็นหมอด้วยเหรอ ทำไมมึงไม่ลองรักษากูแต่แรก ฝ่าไปโดนตีนให้เจ็บตัวทำไมวะ ถ้าไม่หายจริงๆค่อยไปก็ได้ หรือมึงยังติดใจนมซิลิโคนเลยหาข้ออ้างไปเอายา 

“ครับ เมียผมๆก็ต้องรักษาเอง ไม่รบกวนให้ใครมาช่วย”เสียงเฮียตอบกลับเรียบๆ แต่กูสิไม่เรียบแล้ว ไม่รู้อะไรดลใจให้ถอดเสื้อออก ตามด้วยกางเกงมาติดๆ เหลือชั้นในห่อหุ้มหนูเล็ก ไม่ ผมต้องระงับสติไม่ลุกไม่รูดเสา มึงจะคุยอะไรกันนักหนาไม่เคยเจอกันหรือไง ปกติไม่เห็นอยากคุยกันเลย ปล่อยไอ้เฮียมาช่วยกูใส่เสื้อผ้าก่อน

“ก็รู้ ฉันถึงไม่ช่วยไง หึหึ ไปล่ะ”ตอบด้วยเสียงอารมณ์ดีตลอดเวลา ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องโรคจิตเหมือนกัน

“จัดการลูกน้องมึงด้วย จุ๊จุ๊ ไม่เอาให้ตายไปเลย สงสารหมอต้องมาเสียเวลาเข้าเฝือกให้พวกมึงอีก”ทำเสียงจิ้งจกแสดงความเป็นห่วงหมอ

“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง อย่าพลาดมาแล้วกัน”ไอ้เข้มพูดใส่ ผมนึกหน้ามันออกเลย มันต้องทำหรี่ตา มุมปากยก  กัดฟัน  ถ้าให้เป๊ะต้องยกนิ้วชี้ใส่หน้าด้วย แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับเหมือนเคย สักพักเสียงเดินเสียงครวญด้วยความเจ็บปวดก็หายไปจากห้อง

“หนู เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”ไอ้เฮียเดินเข้ามาเห็นสภาพผมที่นั่งกอดเข่าใต้ฝักบัว

“ไม่รู้ มันร้อน ร้อนไปหมด รู้อย่างเดียว อยากถอด อยาก ฮึก ฮึก”ผมส่ายหัวก้มหน้าไปมากับเข่า พูดเสียงสะอึกสะอื้น  ไม่มีเสียงตอบนอกถอนหายใจ หมายความว่าไง ความผิดกูที่ไหนทำเสื้อผ้าเปียกจนต้องถอด โน่น ไอ้นายฝั่งโน้นต่างหากล่ะอุ้มมาใส่อ่าง แค่กูบ่นว่าร้อนมันก็จัดให้

“เบื่อหนูเหรอ นะ หนูไม่ได้ อยากถอดนะ ไม่ได้อยากเปียก เฮีย ฮึก ฮึก”ผมคิดว่าสมองกระชากอายุลงไปเหลือประมาณสิบขวบ แต่ตอนนั้นมันน่ารักนี่หว่า ตอนนี้แม่งต้องเหมือนลูกควายกำลังโตนั่งร้องไห้แน่ๆ

“ไม่ใช่ เฮียเป็นห่วง และไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี”มันพูดด้วยรอยยิ้มเหมือนคนหมดหวัง ดึงผมเข้ามากอด คางเกยไหล่ อีโรติคสุดๆถ้านึกภาพตาม

“เฮีย หนูเป็นอะไร กำลังจะตายใช่ไหม”ผมไม่คิดแล้วว่านั่งในสภาพไหน คิดแค่ว่าถ้าต้องตายจะได้เตรียมตัวเตรียมใจ ถามว่ากลัวไหม กลัว ผมกลัว ใครบ้างไม่กลัว ตายแล้วกลับมาได้ที่ไหน แม่ยังไม่กลับมาเลย ไอ้ที่ตายแล้วฟื้นกันเพราะเขาไม่ถึงที่ แต่ผมคงถึงแล้วล่ะ

“ถ้าไม่รักษาก็ตาย”เฮียพูดตามตรง ไม่ได้ปลอบให้รู้สึกมีความหวัง แต่ผมไม่ได้หมดหวังกลับรู้สึก ดีซะอีกที่จะต้องมานั่งฟังคำหลอก ผมพยักหน้าหงึกๆ

“หนู”เฮียเรียกเมื่อผมไม่พูด

“หืม”ผมขานรับ หันไปแก้มชนจมูกโด่ง

“รู้สึกอยากไหม”กูยังไม่ตายเลย ถามแล้วเหรออยากกินหรืออยากได้อะไรไหม แต่ทำไมกูพยักหน้าวะ

“แบบนี้ ใช่ไหม”เฮียไม่ถามเปล่าเอื้อมมือมาจับหนูเล็ก อ้าว เฮีย ซนไม่เข้าเรื่อง มาจับของคนอื่น แต่กูพยักหน้าอีกแล้ว ก่อนจะเริ่มหายใจแรงขึ้น

“ฮะ เฮีย มัน มัน”ผมร้องบอกพยายามจับหรือกดมือเฮียไม่รู้ ให้แนบลงไปอีก

“ปล่อยออกมา ไม่ต้องอาย ไม่ต้องกลัว ถ้าไม่หาย เราจะตายไปด้วยกัน”เฮียกระซิบด้วยถ้อยคำที่ทำให้ผมลืมหมดทุกอย่าง ลืมว่าตัวเองกำลังเป็นอะไร ลืมว่ามาทำอะไรที่นี่ ลืมว่าจะกลับบ้านตอนไหน ลืมแม้กระทั่งให้คนอื่นจับของตัวเองด้วย แต่ที่ไม่ลืมและรู้ตัวตลอด คือ เฮีย ที่อยู่ข้างๆไม่เคยไปไหนถ้าไม่จำเป็น

“อืม อืม อา”

“ฮึก อึก อา”

“อะ ออกแล้ว”

ผมเหนื่อยมากทั้งที่ไม่ได้ออกแรง มีแต่เฮียที่ชักจูง

“ดีขึ้นไหม”เฮียถามพร้อมกอดแน่นขึ้น ผมส่ายหน้า ทำไมกูรู้สึกอยากมากกว่านี้วะ ถ้าพูดออกไป เฮียจะมองและยอมรับได้ไหม  ลามก หื่น แต่ไม่ทันได้พูดหรือตอบ เฮียเริ่มเป็นผู้นำอีกแล้ว
.
.
.
ผมเพิ่งรู้ว่าการขับน้ำมันเพลียขนาดไหน ไม่ใช่ไม่เคยแต่ไม่เคยหลายรอบและให้ใครช่วยมาก่อน ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนมาตลอดถ้าไม่ได้ไปยุ่งกับใคร แต่ผลตอบแทนคือมันลดความร้อนลงไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ รู้อย่างนี้กูชักจูงเองตั้งนานแล้ว แต่ตอนนั้นมันไม่รู้สึกอยากนี่หว่า ทำไมต้องมารู้สึกตอนเห็นหน้าเฮียด้วยวะ เฮียจะรู้ไหมเนี่ยะว่าหนูคิดแบบนี้กับเฮีย ถ้ารู้เฮียต้องทิ้งหนูแน่ คงไม่ยอมให้หนูทำอะไรมากไปกว่าให้เฮียช่วยชักจูง

“เป็นไงบ้าง”เฮียถาม มือไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนข้อให้หนูเล็กเลย แต่หนูเล็กก็ใช่ย่อยหัวไม่มีตก สู้ตลอด

“ไม่ค่อยร้อนแล้ว แต่ มัน มัน ไม่รู้จะบอกยังไง”ผมส่ายหน้าไปมาตอนท้าย หลังบอกอาการเบื้องต้น เฮียเงียบไปไม่ขยับมือเหมือนตอนแรก

“หนูรู้สึกยังไง บอกเฮียมาตามตรง”เฮียเริ่มพูดชักจูงแบบจิตวิทยา ประเลาะถามคนไข้ที่ดูจะมีปัญหากับเซ็กส์ของตัวเอง

“มัน มัน มันอยากมากกว่านี้ อยาก โอ้ย”พูดแล้วอยากกัดลิ้น เฮียไม่พูดแต่จับให้หันไปมองหน้า ก่อนจะค่อยก้มมาปิดปาก บดเบียดเบาๆ มือใหญ่ผละจากหนูเล็กมาลูบไล้ ผมอยากจะขัดขืน แต่ส่วนลึกผมบอกได้ว่าไม่ได้ขัดขืนเพราะรังเกียจ

“อืม อา ”ผมไม่อยากครางแบบนี้เลย แต่มันกลั้นไม่อยู่ เฮียเริ่มจูบเรียกร้องมากขึ้น จนต้องจูบกลับไปให้รู้ว่า หนูก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเฮียนะ

“หนู ฟังนะ เฮียไม่ได้อยากทำแบบนี้เพราะฉวยโอกาส”เฮียผละออกมากระซิบประคองหน้าผม

“หนูโดนยากำหนัดอย่างแรง มันจะออกฤทธิ์จนขาดใจตาย ถ้าไม่ได้ยาถอน การรักษาก็ไม่รู้จะต้องทำยังไง นอกจากใช้วิธีนี้ ซึ่งมันน่าจะเหมือนยาปลุกเซ็กส์ทั่วไป ไม่รับประกันว่าจะหาย อาจจะแค่บรรเทา ระหว่างที่รอยาถอน หรือ”เฮียพยายามพูดอธิบายให้ผมเข้าใจว่าสิ่งที่เฮียทำลงไปเพราะต้องการช่วยผม แปลกที่ใจมันโหวงกับเหตุผลที่ฟังมันก็น่าสมเหตุสมผล

“ตาย ใช่ไหม”ผมต่อให้เองที่เฮียเงียบไป ก่อนจะพยักหน้า

“เฮียจะไปด้วย ตามสัญญา ไม่ต้องพูด”เฮียพูดต่อถึงสัญญาที่ให้ไว้ เอามือปิดปากไม่ให้ผมพูด มองหน้าสื่อทางสายตาให้รู้ว่าไม่ต้องขอร้องแล้ว

“เฮียเคยนอนกับผู้ชายไหม”ผมถามออกไป ไม่หลบสายตา

“ถ้านอนเฉยๆ เคย ถ้ามากกว่านั้นไม่เคยทำ”คำตอบที่ดีกึ่งกวนตีนนิดๆ หรือเฮียอาจจะกลัวว่าผมไม่เข้าใจความหมายเลยขยายความให้ มองตอบเชิงถามว่า หนูล่ะเคยไหม

“เหมือนเฮียแหละ แต่กับผู้หญิงเคยนะ”ผมตอบเสียงดังตอนท้ายนิดๆ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เคยเลย

“ไม่ต้องบอกก็ได้”พูดหน้าตาเฉย เหมือนจะบอกว่า เฮียไม่ได้ถาม แต่หนูอยากบอก

“แล้ว เราต้องทำไหม”ผมถามเรื่องน่าอาย ถ้ากับผู้หญิงคงไม่ใช่ แต่นี่ผู้ชายที่ยังซิงทางหลังทั้งคู่จะเริ่มต้นยังไง

“ถ้าหนูยินยอม เฮียก็พร้อม แต่ถ้าไม่ก็ตามที่พูด เพราะตอนนี้หลิงไปจากที่นี่แล้ว คงยากที่จะเจอ มีนายเท่านั้นที่รู้ว่าอยู่ที่ไหน แต่นายก็ไม่อยู่ด้วย”เฮียพูดเอามือลูบหน้าผมไปด้วย

“เฮียแน่ใจ”ผมถามความสมัครใจเฮียอีกครั้ง

“แน่ แค่หนูเท่านั้น ที่เฮียยอม”พูดเฉยๆก็ได้ไม่เห็นต้องทำหน้าเหมือนอยากเสียตัวขนาดนั้น มองต่ออีกให้รู้ว่า แล้วหนูล่ะ ยอมไหม

“ถ้างั้น”ตอนนี้เราต้องเลือกวิธีนี้ก่อน ถ้ามันรอดผมก็ยังมีโอกาสกลับไปหาพ่อได้ ถ้าไม่ได้กลับก็สามารถอยู่กับเฮียได้ต่อไป ผมตัดสินใจแล้ว
.
.
.
.
“หนูจะพยามทำให้เฮียเจ็บน้อยที่สุดนะ”ผมพยักหน้าตอบรับเฮียที่ดูจะอึ้งไปนิด

“หนูรู้มันเป็นครั้งแรกของเราทั้งคู่ ยังไงมันก็ต้องเจ็บเพราะเราไม่เคยมาก่อน”ผมรีบพูดปลอบกลัวเฮียจะตื่นกลัวไปมากกว่านี้ ที่จริงเฮียไม่หน้าจะช็อคขนาดนี้นะ เสี่ยงเป็นเฉียดตายกันมามากกว่านี้อีก เฮียยังเงียบไม่พูดอะไร ผมเลยคิดว่าจะต้องเริ่มสร้างความมั่นใจให้เฮียก่อนดีกว่า

“ถ้าหนูหาย จะรับผิดชอบกับสิ่งที่ทำลงไป จะไม่ทิ้งไปไหน เราจะอยู่ด้วยกัน”ผมคงไม่สามารถกลับไปมีเมียได้แล้ว ถึงเฮียจะเป็นนักโทษ ผมก็ต้องรับผิดชอบเฮียที่กำลังจะเสียสละตัวเองให้ผม และพ่อคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้ง ก่อนจะได้พูดต่อผมเป็นฝ่ายเข้าไปปิดปากเฮียก่อนบ้าง ทำเหมือนที่เฮียทำ จากตะลึง อึ้ง จนเริ่มคิดได้ เฮียถึงตอบรับเบียดกลับ ผมลูบตรงไหนของร่างกายเฮีย เฮียก็ทำตามแต่มีแถมเค้นให้ด้วย รู้สึกผ่อนคลายดี

“อืม อา อา”

“อึก อา เฮีย”

“อืม อืม”

วนซ้ำไปซ้ำมาจับใจความได้ว่ามีแต่ ออ อ่าง แถมเสียงกูทั้งนั้น แสดงว่าเฮียคงไม่รู้สึกดีกับสิ่งที่ผมทำให้เลยเหรอ แต่ไม่เห็นเขาทำหน้าไม่พอใจกลับยิ้มเข้ามาจูบสอดลิ้นไล่เกี่ยวไปมาในโพรงปากจนคิดว่า เราแลกเปลี่ยนอวัยวะลิ้นให้กัน

“ฮะ เฮีย ดะ เดี๋ยว”ผมเริ่มท้วงเมื่อรู้สึกเฮียจะชอนไชจนแทบหายไม่ออก เฮียผละออกมองหน้าเลื่อนมือจากบั้นท้ายมาหลัง

“เตียงนะ จะได้ไม่เจ็บหลัง”ไม่ถามเปล่าอุ้มทั้งตัวตรงดิ่งไปเตียง วางลงพร้อมทาบตัวลงมาจูบต่อ

“อืม อา”ผมครางอีกแล้ว เมื่อตอนนี้เฮียไล่ลงไปซอกคอ ขบเม้มยอดอก และดุนดันสองข้างเท่ากัน มือก็รูดชั้นในออก กุมหนูเล็กผมไว้ขยับรูดไปมาอย่างอ่อนโยน

“ทำไม ไม่ มัน มัน”ผมดึงเฮียเอาไว้ก่อน

“อะไร”มึงไม่ต้องมาเสียงแหบเลย กูร้องทั้งนั้น

“ไหนบอกยอมไง”ผมถามเฮียถึงข้อตกลง เฮียเลิกคิ้ว ก่อนจะยกยิ้ม

“ก็ยอมแล้วไง”เฮียตอบ ก่อนจะขยับต่อ ทำให้ผมพูดแทบไม่ออกเพราะโดนบีบคอล่างเอาไว้

“หนูต้องเป็นผัวไม่ใช่เหรอ”ผมถามตรงๆเลย ถึงตำแหน่งแต่งตั้งเฮียจะเป็นผัว ผมไม่ได้ซีเรียสเพราะสมมุติ แต่นี่เรื่องจริง ขอกูเป็นผัวเถอะเฮีย

“แล้วรู้สึกดีไหม”ไม่ตอบถามกลับ มือขยับไปด้วย นี่รักษาอาการหรือกูโดนล่อลวงวะ

“ดี เฮ้ย ไม่ดี ดี”ตอบไม่ถูกเลยกู แต่ส่วนลึกมันรู้สึกดีที่ถูกทำแบบนี้

“ถ้าดีแล้วจะต้องสนใจทำไมล่ะ หนูแสดงความรู้สึกออกมาสิ ว่าจริงๆแล้วต้องการแบบไหน”เอาจิตวิทยามาถามกูอีกแล้ว พอมองหน้าเฮียที่สื่อให้รู้ว่า พูดสิว่า อยากโดนทำ หรือ อยากเป็นฝ่ายทำ กันแน่ จงตอบ จงตอบ แล้วคำตอบก็แสดงออกทางกาย ไม่ตอบแม่งแล้ว กูเริ่มร้อนในตัวอีกแล้ว ผมดึงมาจูบตามเดิม เลื่อนไปแก้มสองข้าง ปากซุกไซร้ไล่ไปลำคอที่คิดว่าเป็นกระจกมั้งดูดติดเป็นปลาช็อคเกอร์
 
“อืม อืม”พยายามกลั้นแต่ยังมีเล็ดลอด ผละจากคอลงไป จูบแผ่วๆตรงท้องน้อย ลมหายใจอุ่นทำเอาขนลุกไปหมด มันไม่ใช่ความรู้สึกอยากขับถ่าย น่าจะเรียกว่าเสียวซ่านใช่ไหมถ้าจำไม่ผิด

“ไม่ต้องกลัวนะ เฮียจะพยายามให้หนูเจ็บน้อยที่สุด”คุ้นๆ ว่าได้ยินใครพูดที่ไหน แล้วไปบอกตรงนั้นทำไม หูอยู่นี่

“เฮียจะไม่ทิ้งไปไหน จะอยู่ด้วยตลอด”เริ่มเปลี่ยนไปกลัวโดนฟ้องว่าลอกเลียน อืม กูรู้แล้วว่าได้ยินที่ไหน แถวปากกูนี่เองแต่ไม่ทันจะคิด ความร้อนในตัวเริ่มกระตุ้นให้ผมแสดงออก ยกเว้นความรู้สึกที่ผมยังยืนยันว่า ไม่ได้รังเกียจสักนิดที่ถูกเฮียกอด

“อา อืม”ผมขยุ้มผมเฮียคลึงไปมาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อเฮียไล่ลงไปหยอกหนูเล็ก ไล้ไปมาตรงปลายก่อนจะครอบลงเม้มให้รู้สึก

“อา อา”ผมยกสะโพกตอบรับ เมื่อเฮียออกแรงมากขึ้น ก่อนจะผละออก เฮ้ย ผมกระแทกแรงปากเฮียแรงไปเหรอถึงได้ตีจาก แต่คงไม่ใช่แล้วล่ะ แม่ง ลุกไปนั่งมองกูที่ไม่มีอะไรปิดสักชิ้น ก่อนผมจะไม่เสียเปรียบเมื่อเฮียถอดของตัวเองออกบ้าง ทำเอาผมเบิ่งตาเมื่อชิ้นสุดท้ายหลุด ไม่คิดเลยว่าเฮียจะแบกภาระใหญ่เอาไว้ คงเป็นเพราะชาติที่แล้วทำกรรมหนักอย่างตัดไม้ทำลายป่าพอมาเกิดเลยแบกท่อนซุงมาด้วย และกูคงกรรมน้อยเป็นแค่คนรับซื้อเอามาทำไม้จิ้มฟันถึงได้แบกไว้น้อย ถ้าเทียบกับของเฮีย หรืออยู่ที่อายุวะ ยิ่งมากยิ่งใหญ่

“เอ้อ เฮีย”ผมเรียกพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ ไม่ใช่อยากกิน แต่คิดว่ากูกำลังจะถูกท่อนซุงกระแทกตายก่อนยาออกฤทธิ์แน่นอน พูดไม่ทันขาดคำมันกระตุ้นผมอีกแล้ว ทำให้โรคบิดกำเริบ ผมบิดตัวไปมามือเริ่มจะจับของตัวเอง แต่โดนจับออกซะก่อน อย่า ของกูไม่ต้องมาหวงแทน 

“ไม่ต้องกลัว”เสียงแหบอีกแล้วพูดชิดปาก เฮียไม่ได้เป็นฝ่ายโดนกระแทกนี่หว่าจะได้ไม่กลัว ผมเริ่มยอมรับสภาพแล้วว่าต้องถูกกระทำตามพฤตินัยแน่ ยังไม่ทันได้พูด

“เชื่อเฮียนะ”กระซิบและลงมือชำแหละหนูต่อ ผมจะค้านอะไรได้อีก เจอปากปิดปาก มือไล่ไปทั่ว สร้างอารมณ์ให้เตลิด ก่อนสะดุ้งนิดๆ เมื่อมีบางอย่างแทรกเข้าไปด้านหลังส่วนล่าง

“นิดเดียว”กระซิบบอก จูบปากให้ผ่อนคลาย ตาผมปรือหายใจหอบขึ้นเมื่อเริ่มขยับ นิดเดียวจริงๆด้วย

“ฮา อา”นิดเดียวจริงๆด้วย ไม่น่าเชื่อดูเหมือนท่อนซุง แต่ให้ความรู้สึกเสียวเหมือนไม้จิ้มฟันทิ่มเหงือกทีล่ะจึ๊กๆ มือจิกไหล่เมื่อโดนรุกหนักขึ้น ๆ ๆ

“พร้อมนะ”พูดพร้อมจูบ อืม หนูเล็กกูรสชาติดีเหมือนกันโว้ย

“อืม”ผมครางรับในลำคอ ขาถูกแยกออกเหมือนติดตั้งปุ่มอัตโนมัติ เฮียขึ้นมาคร่อมปุ๊บถ่างปั๊บ

ก่อนจะ

รู้สึก

“จ๊ากกกกกกกก เฮียยยยยยยยย อื๊อออออออออ”ผมร้องเรียกมันเสียงดัง เกร็งตัวทันทีหน้าเงยไม่ได้เมื่อถูกจูบปิดปากมือบีบเค้นแถวสะโพก

“อย่าเกร็ง เฮีย ขะ เข้าไม่ได้”เข้าไม่ได้ก็ออกสิวะ จะตะบี้ตะบันดันทำไม อยากจะพูดแต่แม่งปิดอีกแล้ว มือผลักแต่กายดันเข้าหาอย่างต้องการ กัดปากเมื่อโดนขยับเข้าและถอยออก เป็นอย่างนี้ก่อนจะรู้สึกปั่นป่วนในช่องท้อง

“จะ เจ็บ ว่ะ เฮีย”ผมบอกปรือตามองคนตัวโตที่ผละมามอง โน้มตัวมาใกล้

“กัดเฮียไว้ ถ้าเจ็บมากก็กัดแรงๆ”ซาดิสก็ไม่บอก หวังว่าคงไม่มีแส้และเชิงเทียนนะ แต่ผมก็ทำตามงับไหล่เฮียไว้ ก่อนจะเริ่มขยับอีกครั้ง ผมก็ย้ำฟัน มีเสียงปลอบตลอด จนท้ายสุดถ้าไม่พูดเนื้อคงติดปากผมออกมาแล้ว

“เข้าแล้ว หนูเด็กดี”จูบขมับให้คำชม แต่มึงผู้ใหญ่ไม่ดี เหมือนรู้ว่าว่ามัน เลยไม่เปิดโอกาส แต่สร้างความรู้สึกโดยการมิกซ์แอนด์แมทความเจ็บปนความเสียวให้บังเกิด แล้วจะเหลือเหรอ ไม่อยากเชื่อเลยว่าครั้งแรกของเฮีย

“อา อา”

“อืม อื๊อ”

“หนู อา อา”เฮ้ย ไม่ได้ทำอะไรเลย เฮียออกเสียงด้วย ทุ้มต่ำแต่นุ่มลึกในลำคอ

“ผ่อนหน่อย มันตอด”มีปลาในก้นกูด้วยเหรอ หรือไปเจอพยาธิ ไม่น่าใช่นะ

“อืม อา ระ เร็ว”งั้นก็เร็วสิจะได้ไม่โดนตอด เดี๋ยวกร่อนหมด ด้วยความกลัวจะโดนอีก รู้สึกได้เลยถึงความรีบเร่ง

“อา อา”

“หนู หนู ”

“อื๊อ ระ เร็ว”

“อา อาๆๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงร้องยาวตอนปลายทางของเราแต่ไม่รู้ใครดังกว่าใคร รู้แต่ว่ามันเหมือนช่วยปลดปล่อยแทบจะทุกอย่าง รู้สึกเหนื่อยหอบแต่ได้ออกซิเจนดีเข้ามาช่วย เสียงพึมพำ งึมงำ

“หนู หนู”

“ของเฮีย”

“อืม”

ก่อนจะผละออกเมื่อหายใจปกติดขึ้น มือใหญ่ลูบหน้า จูบเปลือกตา จูบหน้าผาก ราวกับผมเป็นหญิงสาวที่บอบบาง

“.................”

“ยังร้อนอยู่ไหม”เฮียถามอาการที่ผมไม่รู้สึกตั้งแต่โดนถ่ายดีเอ็นเอเข้าไป ผมส่ายหน้า มองเฮียที่พลิกไปนอนข้างทั้งที่ยังเชื่อมต่ออยู่ หน้าแดงเลยกู เกิดมาไม่เคยคิดจะยักยอกของใครมาใส่ตัวเลย มีแต่เคยเอาไปใส่คนอื่น

“เจ็บมากไหม”เอามือลูบหัว

“มาก”ผมตอบตามตรง

“เฮียขอโทษ”เฮียพูดเสียงเบากระชับผมเข้าไปแนบอกทั้งที่หน้ากูจะบี้ติดอยู่แล้ว

“แต่ดี”พึมพำเบาๆ

“อะไรนะ”ไม่ทันไรหูหนวกซะแล้ว เฮียกู

“เปล่า ง่วงแล้ว”ผมปฏิเสธพูดอย่างอื่น แต่ผมจะหลับลงเหรอ ซุงเฮียยังคาอยู่เลย หรือว่าเข้าแล้วเอาออกไม่ได้ กำลังคิดมีเสียงเรียกขัดเอาไว้

“หนู”เฮียเรียกผม ทำให้ต้องเงยหน้า

“เฮีย”รู้ว่าชื่อเฮีย

“รักหนู”

รู้แล้ว ห๊ะ เฮียพูดว่า

“เฮียรักหนู”เต็มรูเลย ได้ปุ๊บรักปั๊บเลยเหรอ หลอกฟันกูเปล่าเนี่ยะ  “ไมได้หลอก ไม่ได้บอกเพราะเกิดเรื่องนี้”รู้อีกว่ากูคิดอะไร

“ไม่รู้เกิดขึ้นตอนไหน รู้แต่ รัก และจะปกป้องจนตาย”พูดต่อเมื่อเห็นว่าผมยังเงียบ ก้มหน้า ผมย้อนกลับไปถึงความรู้สึกที่ยังสับสนว่ามันคืออะไรกันแน่ มันเกิดอะไรขึ้นในใจ พอได้ยินเฮียพูดแบบนี้ แสดงว่า มันคือความรักนั่นเอง ผมยังไม่ได้เตรียมตัวจะมีผัวมาก่อน แต่ใจกลับพร้อมยอมรับได้อย่างน่าประหลาด ผมหัวเราะกับตัวเอง

“มันเป็นเรื่องตลกเหรอ”เฮียเสือกตีความไปอีกอย่าง ผมเงยหน้าขึ้นไปสบตา เอามือลูบโครงหน้าก่อนจะไล่ลงมาตรงหัวใจ

“ใช่”ผมจิ้มตรงนั้นหนักๆ
.
.
.

“เพราะหนูก็คิดแบบเฮียเหมือนกัน”ผมไม่ได้พูดไปตรงๆ แต่แค่นี้คงทำให้คนฟังเข้าใจได้ เพราะเขายิ้มและกอดผมแนบแน่น จูบหน้าผมไล่มาปิดปากที่ผมจูบตอบอย่างเต็มใจ

“พูดได้ไหม พูดเหมือนที่เฮียพูด”กระซิบไม่ว่า ทำไมต้องขึ้นมาเกยด้วย

“หนูรักเฮีย”ผมกอดคอพูดชิดปาก เฮียยิ้มจูบตอบอีกครั้ง

ในที่สุด

เจ้าชายก็กลับมาช่วยเจ้าหญิง

ทั้งสองก็ครองคู่อย่างมีความสุข


The End


แท่น แท่น แท๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ไม่ใช่ ยังสรุปไม่ได้เลย โรคเงี่ยนกูจะหายหรือเปล่า

“เฮีย เฮีย”ผมเรียกและดันเฮียเอาไว้ก่อน

“ครับ”พูดเพราะเชียวมึง

“แล้วโรคหนูล่ะ จะหายไหม”ผมถามเฮียให้แน่ใจก่อน

“ต้องรอดูก่อน เฮียบอกแล้วไง ถ้าไม่ตื่นเฮียจะปลุก ถ้าไม่ลุกเฮียจะตามไปด้วย”เฮียยังยืนยันคำเดิม ดีเฮียไม่บอกว่า ถ้าไม่ตื่นเฮียจะปลุก ถ้าไม่ลุกเฮียจะปั่น จะตายห่ายังอุตส่าห์คิดทะลึ่ง

“แต่เพื่อความแน่ใจ เฮียจะขจัดมันให้นะ”เฮียยิ้มด้วยสีหน้ามุ่งมั่นเหมือนจะหูกูจะถูกปั่นยังไงไม่รู้ แต่กว่าจะคิดได้ เฮียก็เริ่มขจัดโรคเสี้ยนให้ผมต่อ

“ไหนบอกดูอาการก่อนไง”ผมพูดเสียงเริ่มอู้อี้ เมื่อโดนปั่นและขยับ

“ป้องกันไว้ก่อน”กูว่าไม่ใช่แล้วล่ะ มันคงถ่ายทอดไปให้มึงแน่

“หนูต้องหาย ถ้าไม่หายเฮียสัญญา สัญญา”แล้วไอ้คำว่าสัญญามันก็แอคโค่วอยู่ในหูไม่รู้นานเท่าไร ถึงได้หลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน คงไม่มีอะไรให้กังวลแล้วถ้าจะไม่ตื่นอีก 

เหลือแต่ว่า

เฮีย
.
.
.
มึงล็อกห้องหรือเปล่า




***อีกนิด***

“เป็นคนดีตั้งแต่เมื่อไร”เสียงทุ้มแต่นุ่มถาม มือวางหนังสือลงบนโต๊ะเมื่อโดนรบกวน

“เมื่อไม่นาน ก็คนมันน่าช่วย”ลอยหน้ากวนๆ

“ฮึ จะเป็นได้นานสักเท่าไร เดี๋ยวหางก็โผล่”พูดอย่างรู้ทัน

“มันก็ไม่แน่ คนเราอาจจะเปลี่ยนก็ได้เมื่อเจอคนที่ใช่”พูดตอบกลับ เอื้อมมือไปกุมมืออีกฝ่ายที่ชักออกทันที ทำเอาหัวเราะ

“แล้วหลอกลูกน้องตัวเองเรื่องยาล่ะ เขาเรียกว่าคนอะไร”พูดรู้ทันอีกฝ่ายกับเรื่องที่เกิดขึ้น

“คนดี ที่ช่วยส่งเสริมให้เป็นจริงไง”ยกยิ้มตอบ อีกฝ่ายยักไหล่ ก่อนจะมองหน้ากัน และกินต่อ นานๆจะได้ร่วมโต๊ะ ทิ้งไว้แต่ความรู้สึกที่ไม่รู้ว่าคนทั้งคู่คิดอะไรกันแน่ นอกจากคอยดูว่าจะเป็นยังไงต่อไป หึหึ

**********************************************************************************************
ปล. ในที่สุดก็ไม่เห็นจะเลือดสาดตรงไหนเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ โดนหลอก (อ๊าคคคคคคคค โดนรองเท้า) น่าจะเป็นฉากที่เขียนยากเพราะมันยากตรงต้องเขียนให้รู้ว่าผู้ชายกับผู้ชายทำยังไงไม่ให้เหมือนคู่ชายหญิง อารมณ์แบบไหน ยังไม่ค่อยดีเท่าไรต้องขอโทษด้วยถ้ามันจะเป็นฉากรักที่ไม่ค่อยราบรื่น ส่วนเรื่องที่เฮียฝ่าตีนกลับมาได้ยังไงจะเล่าให้ฟังตอนต่อไปแต่คงหลังตอนย้อนความของคู่ เบียร์ กับ สิบ เราจะทยอยขมิบให้ฟังทีละนิดๆ

[Monkey D lufy]

เลือดกระฉูดนี่กระฉูดในแง่ไหนอ่ะ  หึหึ

[aorpp]

+1 กระหน่ำกดบวก มาต่อที่เหลือไวไวนะคะ 
ไม่รู้หนูจะถูกลูบๆคลำๆสึกหรอไปบ้างหรือเปล่า เฮียจะล้มไอ้ทวนได้ไหม
โอ๊ยยย ปริศนานี้ 

[Rafael]

เลือดกระฉูดนี่อะไร 5555555555555
เลือกแบบไหนกันอะ อุอิ

[aoihimeko]

โหย.....ไอ้เหี้ยมึงรู้อยู่แล้วสินะ แต่ทำเป็นโง่

เฮียรีบๆกลับมาช่วยเมียที

[nunnuns]

เย้ยๆๆๆ มาสปอยเรียกเลือดแบบนี้หมายความว่าอะไรจ๊ะแหมมม อยากอ่านจัง ฮาเอาโล่เปล่าเนี่ยเรื่องนี้555

[JingJing]

รอจ้า 

[pilar]

 
อิหนูเอ๊ยยยยยยยย ทนไปอีกซักนาทีก็ไม่ได้
ตอนหน้าเลือดสาด นี่คิดว่าคงไม่ใช่เลือดกำเดาคนอ่านหรือเลือดพรหมจรรย์อิหนู
แต่เป็นเลือดหนุ่มๆ ในเรื่องสินะคะ สู้กันเลือดสาด
อย่าเป็นเลือดเฮียกะคู่หูก็ำพอ TT^TT
มาต่อภายในสองสามวันนะคะ จะลงแดงงงงงงง

[Takarajung_TK]

รอเจ้าชายมาช่วย 

[omuya]

อ๋อยย ค้างอะ ที่เหลือมาไวไวนะ

[wi_OoO_wi]

 

มินนี่  ไหนว้าาาาาาาาาาาาา 

[Poes]

สงสัยเลือดสาดนี่ เฮียคงไปยำฝั่งโน้น อิอิ เพื่อเอายาแก้มาแน่ แต่ถ้าเฮียกะหนูจะเลือดซิบๆบ้าง ก็ดีนะ คึคึ 

[teatimes]

รอลุ้นฉากเรียกเลือด

จะเป็นเลือดกำเดาหรือเลือดใครถูกทำร้่ายน้า

รออ่านต่อนะคะ

[sukie_moo]

กรี้ด เฮียกลับมาเร็วๆ

[iammz]

มินนี่ ... สโนว์ไสท์ น่ารักเชียว อิอิ

ขอบคุณมาก ๆ ค่าา +1 ~^^

[zuu_zaa]

  ลุ้น

[bun]

รอตอนต่อไปว่าจะเลือดสาดแบบไหน และขนาดไหน 555

[Infinity 888]

โหยย ลุ้นตอนที่เหลือมากอ่ะ

อ่านตอนนี้คิดตามก็อยากจะอ๊อก แทนหนูจริงๆ มันขนลุกบื๊อออออ

ขอให้หนูรอดจากพวกเลวด้วยน้าาาา

[Lily teddy]

อ่านไปขำไปกับมโนของน้องหนู แต่หนูพลาดซะแล้วอะ ไอ้นายฝั่งนู้นมันจะกลับมาทำไมเนี่ย
เมื่อไหร่เฮียจะมาอะ หนูจะแย่แล้ว โอ๊ยค้างอะ ผู้เขียนจ๋ามาไว ๆ น๊า 
แล้วเลือดสาดเลือดกระฉูดนี่มันเลือดใครล่ะ อยากรู้ 

[MaRiTt_TCL]

เฮียเป็นไงบ้างเนี่ยอยากรู้สถานการณ์ตอนนี้