หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[nutty]

ในที่สุดเค้าสองคนก้อ..........

ทิ้งท้ายน่าจะนายสองคนคุยกัน
มีจับไม้จับมือให้ได้ฟินกันด้วย

[mur@s@ki]

สนใจฝากครรภ์เลยมั้ยคะ หนูของเฮียยยยยยยย
แล้วคู่นาย2คนนี้มีความลับใช่มั้ย


 

[nekko]

ฟินจริงๆๆๆๆ

ลื่นไหลไม่ติดขัด

[m_pop91]

ทำไมเฮียน่ารักขนาดนี้ อยากได้แฟนแบบนี้บ้าง

[NOO~KUNG]

บทเร่าร้อนยังแอบฮา.....

[สตางค์]

กะรี๊ดดด  ไม่เสียแรงที่ชอบความจิตของอินายอีกฝั่ง ฮาาา

พี่แกเจ้าเล่ห์ หน้าทนดีจริงๆ

คนที่ใช่นี่ใช่นายของฝั่งนี้รึเปล่า ฮิ้วววววว

[jinjin283]

ต้องซับเลือดเลยเรา ฮ่าๆ
อยากอ่านไอ้ตรงสุดท้ายนะคะ มีแอบวางแผนด้วย
ตอนหน้าอย่าลืมมาขยายความนะคะ ใครช่วยป็นกามเทพให้เฮีย อิอิ

[Lily teddy]

หนูรักเฮีย เฮียรักหนู กริ๊ดดดด มีบอกรักกันด้วยอะ   
สุดท้ายหนูก็เป็นของเฮียจนได้ หลังจากเฮียเกือบจะต้องเป็นของหนูซะแร้ว 
ชอบจังเลยอะ ถึงไม่มีฉากเลือดสาด แต่ฉากเสียเลือด เสียเนื้อเสียตัวเนี่ยน่ารักอ่ะ 
ต่อไปก็รอดูคู่เบียร์กะสิบจ้า ว่าจะร้ายว่าจะหวานกันขนาดไหน
แล้วนายกะนายนี่เค้าจะมี Something กันด้วยไหมอะ รอติดตามจ้าสนุกมากเลย 

[พลอยสวย]

เด่วให้น้องฝิ่นมาเป็นครูสอนดีม่ะคะ55+

[grimace]

ติดเรื่องนี้งอมแงมแล้วล่ะ อิอิ สนุกมากๆ
ชอบที่เฮียจะคอยปกป้องหนู แล้วหนูก็ฮาได้ใจนี่แหละ แต่น่ารัก>___<

[Cardiac]

หนูของเฮีย  อร๊าย

[Monkey D lufy]

ในที่สุดก็เป็นของกันและกัน ทั้งกายและใจ คิกคิก นายอีกฝ่ายชอบนายเฮียหรือเปล่า อิอิ

[ReiSei]

ในที่สุด......  ฟุ ฟุ ฟุ 
จะมีสักตอนมั้ยที่เราไม่ฮาตกเก้าอี้ ขนาดฉากตกเป็นของเฮียหนูก็ยังเกรียนไม่เลิก 
ติดใจคำของนาย  แสดงว่าจริง ๆ แล้วรู้ตั้งแต่แรกสิ ว่าหนูเป็นแค่เมียแต่งตั้ง    แถมวางแผนส่งเสริมส่งสองปั๋วเมียเข้าเรือนหออีก เอ๊ะ อะไร ยังไง แต่เริ่มเห็นความดีนายก็ตอนนี้แหละ กร๊าซซซซ
และในเมื่อยามันไม่ใช่ งั้นแรงขับดันทั้งหลายนี่มาจากภายในล้วน ๆ   

[bun]

ที่ว่าเลือดสาดนี่ สงสัยจะเป็นเลือดคนอ่านมากกว่า
เฮียนี่ก็นะทำยังกะโดนยาด้วย ขนาดหนูหายแล้ว ก็ยังรักษาต่อ 555

[omuya]

[Ayla]

เฮีย รักหนูๆๆๆๆๆๆๆๆ

[aoihimeko]

ครึ่งหลังนี่มันน่ารักที่สุด  โดยเฉพาะฉาก ฮาได้ใจจริงๆ ทั้งฮาทั้งเสียว อิอิ

ส่วนแถมคงเป็นของทั้งสองฝ่าย แต่ขอเดานะว่าคนที่คอยกวนคือนายฝ่ายเข้ม ส่วนอีกคนที่เสียงนุ่ม

เป็นนายฝ่ายเฮีย (แอบมีซัมติ้งกันแน่ๆเลย  )


ปล.รอหนูหายแล้วกลับมาซนเหมือนเดิมจ้า

[naruxiah]

ฮาทุกตอน ไม่เว้นแม้แต่ตอนช่วยเหลือโรคเสี้ยนนะ ฮ่าๆๆ 

หนูน่ารักมาก เฮียก็ปกป้องตลอด ส่วนเบียร์กะรัน เหมือนเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกะหนู

อารมณ์เหมือนเพื่อนสนิทเลย เรื่องนี้สุดยอดจริงๆค่ะ ฮ่าๆๆ (ขำค้างจากเนื้อเรื่อง) 

[DoubleBass]

สนุกสุดๆเลยจ้า ขอเกาะขอบจอติดตามแบบแน่นหนึบเลย 

[AeRoMoZa]

อ้าว สรุปไม่ได้โดนยา งงเลย
ที่หนูเจ็บๆท้ายทอยนี่หายแล้วใช่มั้ย งง
ตกลงหลิงทำหรือไม่ทำอะไรแน่อ่า

แต่แบบกรี๊ดดดด ตอนนี้น่ารักสุดๆ บอกรักกันด้วย ฮือ
ปลื้มปริ่มมากมาย ละมุน งื้อ

รออ่านต่อนะคะ

ป.ล.เฮียแอบหื่นนะ555

[Biwty...]

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เพิ่งเข้ามาอ่านนนนนนน

ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   

อ่านไปอ่านมา อิน ฟิน ติด จนอ่านมาถึงตอนล่าสุด เลื่อนไปอีกหน้าจะอ่านต่อ ไม่มี เลื่อนไปอีก ก็ ไม่มี 

อยากอ่านต่อง่าาาาาาาาาาา 

รอจ้าา

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

เหมือนนายจะกินกันเอง

[goonglovenut]

>> ป.19 << Part Beer

“อาตี๋ๆๆๆ อาตี๋ๆๆๆ”ปัง ปัง โป๊งๆๆๆๆๆ เสียงล้งเล้งเคาะเรียกชื่อใครวะ

“ไอ้เบียร์ มึงจะตื่นได้ยังวะ แม่ง”เออ นี่แหละค่อยใช่หน่อย เรียก ตี๋ ตี๋ อยู่นั่นแหละ ผมแอบมองเตี่ยที่ยืนเท้าเอวเอาตะหลิวเคาะห้องผมไปมาอย่างกลั้นขำ ทุกเช้าเตี่ยจะเรียกผมประจำ ถ้าเรียก ตี๋ แล้วผมจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ใช่รังเกียจโครตเหง้าตัวเองที่มีเชื้อสายจีน แค่อยากแกล้งอาเตี่ยที่รักเท่านั้นเอง

“ครึ ครึ”ผมหัวเราะก่อนจะชะเง้อ เมื่อเห็นเตี่ยที่รักยิ่งเดินบ่นล้งเล้งลงบันไดไปแล้ว ผมค่อยๆย่องๆลงไปมั่ง ย่องไป ย่องไป อ้าว เตี่ยหายไปไหนวะ กูว่ากูตามมาติดๆ

โป๊ก

โป๊ก

“โอ้ยยยยยยยยยยยย เตี่ย ตีหัวตี๋ทำไม”ผมลงไปนั่งโอดครวญเมื่อเจอตะหลิวเคาะหัว

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดจะแกล้งเตี่ยมึง สายไปสิบรุ่นโว้ย”เสียงหัวเราะชอบใจพร้อมท่าเท้าเอว เอาตะหลิวจิ้มแล้วจิ้มอีกเป็นที่สาแก่ใจแกมาก

“ยอมลูกนี่มันจะตายหรือไง ซี๊ดดด”ผมเอามือกุมหัว โวยใส่นิดๆ

“แล้วมึงไม่แกล้งกูสักวันนี่จะตายไหม”เตี่ยย้อนใส่ผมมั่ง ผมหันไปค้อนก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะกินข้าว ที่เตี่ยที่รักทำไว้แล้ว บ้านผมเป็นอาคารพาณิชย์สามชั้น ชั้นล่างเปิดเป็นร้านขายของทั่วไป และมีขาประจำอยู่กันสองคนคือ เตี่ยกับผม อาม้าผมเสียไปได้สองปีแล้ว พี่ชายคนโตทำงานบริษัททัวร์ทำให้ต้องเดินทางบ่อย แต่ส่งเงินส่งของฝากให้ไม่เคยขาด วันหยุดมันแจ้นกลับมาบ้านทันที มันเป็นพี่แต่ตัวเล็กและเตี้ยกว่าผมเยอะ ไปไหนด้วยกันมีแต่คนคิดว่าผมเป็นพี่มัน ส่วนผมเองจบปริญญาตรีจากสถาบันช่างกลมีชื่อแห่งหนึ่ง อย่าไปรู้เลยครับที่ไหน เรียนจบมาก็บุญเตี่ยแล้ว ผมไปสมัครงานก็หลายที่แต่ยังไม่มีเรียกสักที่ ก็เลยอยู่ช่วยเตี่ยขายของไปพลางๆก่อน แต่ถึงไม่ทำงานบ้านผมก็อยู่ได้ นอกจากร้านเล็กๆ เตี่ยก็มีอาคารให้เช่า เก็บค่าเช่าตลาด ก็อยู่กันได้แล้ว คนที่เก็บก็ผมนี่แหละต้องแบกหน้าหล่อๆกับน่องโปร่งๆปั่นจักรยานไปเก็บทุกวัน แต่เตี่ยใจดีใครไม่พอก็ทยอยให้หรือผลัดผ่อนคุยกันได้

“ตาย ตี๋อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเตี่ย เตี่ยเป็นทุกอย่าง โดยเฉพาะขุมเงินขุมทองที่ตี๋สามารถขุดเจาะได้”ผมเข้าไปกอดแขนถูหน้าอ้อนไปมาหายใจกระเส่า

“ดี ที่มึงไม่บอกกูเป็นตัวเงินตัวทองของมึง”เตี่ยผลักหน้าออกแทบหงายตกเก้าอี้ พูดเหน็บนิดๆ

“โธ่ ใครจะกล้า ถึงตี๋พูดก็แปลตรงตัวอยู่แล้ว ไม่มีทางคิดว่าเตี่ยเป็นไอ้ตัวนั้นหรอก บาปกรรม”ผมตักข้าวต้มใส่ถ้วยให้เตี่ย

“มึงรู้จักบาปด้วยเหรอวะ ไอ้เบียร์”เตี่ยทำหน้าตื่นเต้น

“คนนะเตี่ย แถมหล่อขนาดนี้ แยกได้อยู่แล้ว”ผมหยอกเตี่ยกลับ มีคนในบ้านเท่านั้นที่เรียกผมว่า ตี๋ คนอื่นๆก็เรียก เบียร์

“งั้นมึงต้องรักเตี่ยให้มากๆ อย่าให้เตี่ยผิดหวัง อุตส่าห์มอบความหล่อไปให้แล้ว”เตี่ยพูดยิ้มๆ

“โอ้ย ถึงไม่มอบตี๋ก็พกหล่อขั้นเทพติดตัวมาแต่กำเนิดอยู่แล้ว”ผมแซวเตี่ยกลับ ก่อนจะหยอกกันตามประสา
.
.
.
“ไม่เป็นไรป้า มีก็ค่อยให้นะ”ผมบอกป้าแผงขายผัก ที่ช่วงนี้ผักราคาแพงแกเลยขายไม่ค่อยออก

“ขอบใจนะ เบียร์ ถ้ามีป้าจะรีบเอาไปให้”ป้าขอบใจเอาผักใส่ตะกร้าให้ผมไปกิน ผมก็รับไว้เพราะปฏิเสธป้าก็ยัดให้ทุกที

“ครับ ไปล่ะ”ผมลาป้า ก่อนจะไล่เก็บแผงอื่นๆ ตามปกติทุกวัน จนเสร็จก็แวะร้านประจำ

“แปะ โอเลี้ยงเข้มสุดๆ แก้ว”ผมบอกแปะยกสมุดโบกไล่ความร้อน

“ลื้อเอาที่วัดระดับสีมาด้วยเปล่า อั๊วะจะได้รู้ว่าเข้มเข้าขั้นไหม”แปะหันมาพูดกวนๆ

“ไม่ได้เอามาหรอก มีแต่แผ่นตรวจการตั้งครรภ์มาฝากหมวยได้เปล่า”ผมก็กวนแกกลับบ้าง

“เฮ้ย สรุปอีท้องกับลื้อเหรอวะ”แปะก็เล่นกลับ วางโอเลี้ยงรสชาติเข้มข้นตรงหน้า

“โอ้ย แปะ หมวยมันชอบเบียร์ที่ไหน โน่น มันไปเล่นดนตรีไทยกับเชอรี่โน่น”ผมแซวอย่างที่รู้กันอยู่แล้ว

“ฮ่าๆๆๆๆ เออว่ะ ลืมไปลูกอั๊วะมันชอบตีฉิ่ง”แปะก็ขำ แกดีนะผมว่า ลูกเป็นอะไรแกไม่ว่า ขอให้เป็นคนดีก็พอ สักพักมีลูกค้ามาเข้าร้าน ผมกินเสร็จก็ลา ระหว่างขี่จักรยานกลับบ้าน ฮัมเพลงไปมา

“ว๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคค”ผมร้องออกมาเมื่อมีรถยนต์เลี้ยวออกมาจากซอยตันตัดหน้า ทำให้จักรยานแปลงร่างเป็นงู ส่ายไปส่ายมาจนตกข้างทาง ผมกระโดดลงทันที ก่อนจะตั้งสติได้

“สัด ขับรถแบบนี้ มึงไปเริ่มหัดขี่ควายใหม่ไป ไอ้ควายยยยยยยยยยย”ผมด่าเสียงดัง เดินตรงไปไอ้รถบีเอ็มคันสวย เคาะกระจกปัง ปัง

“รู้แล้ว กำลังจะลงไป ใจเย็นๆ”ไอ้คนขับลดกระจกบอกผมอย่างใจเย็น

“กูไม่เย็น มึงเห็นไหม จักรยานมูลค่าไม่กี่บาทกูพัง มึงลงมารับผิดชอบเดี๋ยวนี้”ผมชี้หน้าเรียกมันอย่างไม่กลัว ก่อนจะเห็นหน้ามันเต็มๆ หน้าคมเข้มอย่างชายไทยแท้ ยกยิ้มส่งให้ ก่อนจะเปิดประตูฝั่งคนขับลงมา ทำให้เห็นว่าตัวแม่งดามด้วยเสาไฟฟ้าหรือเปล่าวะ สูงฉิบหาย ร้อยแปดสิบสองระดับความสูงกูนี่ด้อยไปถนัดตา มันมองหน้าผมที่จ้องหน้ามัน ก่อนจะแหวกแหน เอ้ย พงหญ้าไปแบกจักรยานขึ้นมาให้ แบกจริงๆครับเอามาวางตรงหน้า กูไม่อยากเชื่อว่ากรรมกรขับบีเอ็ม

“เท่าไร”มันถามผมเอามือชี้ด้วย

“เบ็ดเสร็จที่กูคิดในสมอง 3,000 บาทถ้วน”ผมบอกมันอย่างไม่ได้คิดตามที่พูด หมั่นไส้มัน เสือกสูงและหน้าคมเข้มกว่ากู ผิวก็เข้มกว่า ตัดกับกูเลย

“ไม่ใช่ ตัวน้องน่ะ”มันโบกมือ ชี้ที่ผม

“ไอ้เหี้ย กูไม่ใช่เด็กขายน้ำ ขายถังขี้ สัด ไม่จ่ายก็ไม่ต้องจ่าย”ผมด่ามันเต็มๆ เตรียมจะเดินหนี แต่มันคว้าแขนผมไว้ก่อน

“อะไร หมายถึงค่ารักษาน้องน่ะเท่าไร ดูสิเลือดไหลเต็มเลย”มันทำหน้าทำเสียงเซ็งๆก่อนจะพูดและชี้ที่ขาผม พอก้มไปมอง เหี้ย เลือดจริงๆ กูนึกว่าตกใจจนเหงื่อไหลรดขา

“อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคค เลือดดดดดดดดดดดดดดดดด”ผมร้องก่อนจะฟุ่บไปทันทีที่เห็นเลือด แต่ก่อนจะถึงพื้นไม่แน่ใจว่ามือหรือกระจาดเข้ามารับ พร้อมเรียกเสียงดัง

“เฮ้ย ไอ้น้อง ไอ้น้อง”สัด เรียกไปกูก็ไม่ได้ยิน
.
.
.
“ตี๋ ได้ยินไหม เอ็งอย่าเป็นอะไรนะไอ้ตี๋”ใครเอาพ่อตี๋ใหญ่มาเรียกผมเนี่ยะ ผมไม่ใช่ ตี๋ใหญ่ ไม่ต้องมาบอกผม

“ตี๋ ตี๋ ไอ้เบียร์ ไอ้เบียร์”เออ อย่างนี้ค่อยใช้พ่อกูหน่อย

“อืม เตี่ย”ผมงึมงำรับคำเตี่ยที่รู้ว่าใช่แน่นอน

“เฮ้ย ตี๋ ลื๊อฟื้นแล้ว”ผมปรือตาขึ้นมาเห็นหน้าเตี่ยบานเต็มหน้า ก่อนจะมองรอบๆ บ้านกูนี่หว่า

“โอย เตี่ย เบียร์กลับมาได้ยังไง”ผมค่อยลุกขึ้นนั่งตบหลังคอเบาๆ ก่อนจะส่ายหัวสองสามทีเรียกสติ

“กินน้ำก่อน เดี๋ยวค่อยคุย”เตี่ยส่งน้ำให้ผม

“เป็นไง ดีขึ้นไหม”เตี่ยถามเอามือลูบหัว ผมพยักหน้า ลำดับเรื่องราวที่เกิดขึ้น จนถึงเห็นเลือดแล้วเสียสติ เอ้ย สลบไป ผมไม่ใด้ดัดจริตว่าเห็นเลือดไม่ได้ ถ้านิดเดียวไม่เป็นไร ถ้ามากจะเกิดอาการทันที มันได้กลิ่นก็เวียนแล้ว

“อืม เฮ้ย ไอ้คนชนเบียร์ล่ะเตี่ย มันหนีไปแล้วใช่ไหม หลังจากลากเบียร์มาส่งหน้าบ้าน”ผมเขย่าไหล่เตี่ยถามหาไอ้คนชนทันที

“ว่าแล้ว สันดาน ชนแล้วหนี แต่ดีที่มันอุตส่าห์ลากมาส่ง กูยกให้ก็ได้”ผมปล่อยเตี่ยที่เริ่มมึนงง สรุปเหตุการณ์เอง

“มึงจะบ้าเหรอ พี่เขาก็นั่งอยู่หลังมึงเนี่ย พูดมาได้ว่าเขาชนแล้วหนี”เตี่ยโขกหัวเบาๆก่อนจะจับให้หันไปมองไอ้คนตัวโตที่นั่งอมยิ้ม ทำเอาผมเหวอไปหน่อย

“เอ่อ ช่วยไม่ได้เสือกเงียบนี่หว่า ไหนล่ะค่าเสียหายกู อ๊าคคคคคคค เตี่ยเขกหัวกู เอ้ย เบียร์ทำไม”ไอ้เวร ทำเอากูพูดผิดพูดถูก

“กูอยากตบกระโหลกมึงด้วยซ้ำ เขาพาไปโรงพยาบาลทำแผล กลับมาส่งมึง ยังจะเรียกร้องค่าเสียอีกเหรอ จักรยานเขาก็ไปซื้อมาให้แล้ว จะเอาอะไรอีก มึงให้เขารับผิดชอบโดยการแต่งงานกับมึงไปเลยไหม ห๊ะ”เตี่ยจิ้มหัวพูดใส่หน้าผมไปมา

“โอ้ยยยยย เตี่ยหน้าหัวจะทะลุอยู่แล้ว ใครจะบ้าไปแต่งกับมัน ไม่ให้ก็ไม่ให้สิ แล้วมึงนั่งยิ้มทำไม ไป ออกจากบ้านกูไปได้แล้ว ทำให้เตี่ยด่ากูด้วย”ผมร้องสุดเสียง ก่อนจะพาลด่าไอ้บ้าที่นั่งยิ้มไม่เลิก ผีอียิ้มสิงมึงหรือไงยิ่งแม่งอยู่ได้

“ตี๋เล็ก”นี่คือคำประกาศิตที่ได้ยินแล้วต้องหุบปาก ผมเงียบทันทีแต่เหล่มอง เตี่ยถอนหายใจ

“ขอโทษนะ ไอ้หนุ่ม ตี๋มันปากไวอย่างนี้แหละ แต่ไม่มีอะไรหรอก”ที่จริงเตี่ยจะพูดว่าผมปากหมาแต่ต่อหน้าคนอื่นแกเลยล่ะไว้ในฐานที่เข้าใจ

“ไม่เป็นไรครับ ผมผิดเองที่ถอยออกมาไม่ได้ดู”ถุย ทำเป็นพูดเพราะ มีน้ำใจ พระเอก ผมเบะปากทำเสียงถุยเบาๆ มันหันมาเห็นยักคิ้วให้ ไม่รู้ทำไมไม่ค่อยถูกชะตา สงสัยมันเอาความเข้มมาข่มให้ผมดูจืดลงไปอีก เลยไม่ชอบ

“เฮ้ย อุบัติเหตุ เอางี้กินข้าวด้วยกัน ว่าแต่พักที่ไหนล่ะ”เตี่ยโบกมือให้รู้ว่าไม่เป็นอะไร แต่ผมเป็น ใหญ่ด้วย ทีนี้กูจะปั่นจักรยานไปทำงานประจำและไปเตะฟุตบอลกับเพื่อนได้ยังไง

“ผมพักที่หมู่บ้านตรงซอยถัดไปน่ะครับ”มันบอกสถานที่ตั้งบ้าน ที่ตั้งในหมู่บ้านคนมีเงินซอยถัดไป ขี้อวด บ้านกูไม่ใหญ่แต่หลายชั้นโว้ย ผมข่มมันในใจ

“อ๋อ งั้นไปกินข้าวกันดีกว่า”เตี่ยพยักหน้ารับรู้ก่อนจะชวนกินข้าว เตี่ยเดินออกไปก่อน

“บ้านไม่มีกินหรือไง”ผมใส่มันก่อนเลย

“มี แต่อยากกินบ้านอื่นบ้าง”มันยกยิ้มใส่ อย่าเสือกมายิ้มใส่กูแบบนี้ ถึงกูจะเป็นไบแต่มึงไม่ใช่สเป็ค ผมยอมรับตัวเองว่าเป็นครับและเป็นฝ่ายรุกด้วย สเป็คต้องเล็กกว่าผมไม่งั้นกดลำบาก ไม่ใช่ ตัวเท่ากันก็ชอบ แต่สำหรบไอ้นี่มันตัวใหญ่ดูไม่น่ารัก
 
“มึงคงกินลำบากหน่อย เผอิญบ้านกูเป็นปูนไม่ใช่ไม้อย่างที่มึงชอบ ไอ้ปลวก”ผมกระตุกยิ้มก่อนจะลุกกระเผลกๆเดินแต่ไปไม่ถึงไหน มันเดินมาช้อนตัวผมขึ้น

“เฮ้ย มาอุ้มกูทำไม”ผมโวยทันที แม่ง มึงอุ้มกูไหวด้วย

“บังเอิญอยากเปลี่ยนมากินปูนบ้าง ฉะนั้นก่อนจะกินก็ต้องหัดแบกก่อน หึหึ”มันกระซิบข้างหูผมพร้อมหัวเราะ ทำเอาเบิ่งตากว่าจะได้ด่ามันก็ถึงโต๊ะกินข้าวพอดี เตี่ยยืนตักข้าว ตา ปาก มือ ค้างไปหมด มองลูกชายตัวน้อยกว่าควายถูกไอ้ผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าควายอุ้มในท่าเจ้าสาว

“ผมเห็นว่าน้องขาเจ็บเดินไม่สะดวกเลยอุ้มมาดีกว่า”มันตอบเตี่ยหน้าตาเฉย ก่อนจะวางผมลงที่เก้าอี้

“เหรอ ขอบใจนะ”เตี่ยพูดพร้อมกลืนน้ำลายอย่างลำบาก มองหน้าผม

“ไม่ได้ขอให้มันช่วยนะ มันอุ้มมาเอง”ผมรีบบอกทันที

“อืม กูก็ไม่คิดว่ามึงจะอ้อนไอ้หนุ่มนี่ให้อุ้มหรอก กูนึกภาพมึงส่งตาหวานพูดปากหวานไม่ออกว่ะ”เตี่ยพูดกลับมาพร้อมข้าววางตรงหน้าสองถ้วย

“เตี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”เสียงสุดท้ายก่อนลงมือกินข้าว และก็กลายเป็นผมที่นั่งเงียบ มีแต่เตี่ยกับมันที่คุยและผูกสัมพันธ์กัน ถามผมบ้างไหมว่าอยากได้อาม้าหรือเตี่ยคนใหม่หรือเปล่า
.
.
.
.
“กูขี่เองได้”ผมดึงจักรยานจากมือไอ้คนตัวโต

“น่า พี่ขี่ให้”มันไม่ยอมดึงกลับ เกือบเดือนแล้ว ที่ไอ้สิบมันมารับผิดชอบดูแลผมทั้งที่แผลผมหายตั้งแต่อาทิตย์แรกแล้ว ครับ มันชื่อ สิบ อาชีพไม่ได้ถาม ไม่ได้อยากรู้ เกลียดขี้หน้ามัน ตั้งแต่มึงมายุ่งกับกู ทั้งหญิงทั้งเคะในสังกัดกูย้ายค่ายกันหมด แม้แต่ทีมฟุตบอลที่กูเป็นกัปตันเป็นที่ยอมรับมาตลอดยังถูกมึงยึดอำนาจไปด้วย เดี๋ยวนี้อะไร ก็ พี่สิบ พี่สิบ เก่งจังเลย ถุย ไอ้พวกลืมกำพืด

“กูขี่เอง กูหายแล้ว มึงจะไปไหนก็ไป จะมายุ่งอะไรกับกูนักหนาวะ”ผมดึงกลับและพูดใส่มันอย่างทุกครั้ง แม่ง จนแผลกูตกสะเก็ดทาฮีรูตันแก้แผลเป็นจนไม่เห็นรอยแล้ว มันยังคิดว่ากูไม่หายอยู่นั่นแหละ

“พี่อยากยุ่ง”มันก็ตอบอย่างนี้ทุกที

“กูไม่อยากยุ่ง มึงไปทำงานของมึงไป ก่อนหน้าไม่เจอกูมึงเคยอยู่ไหนก็ไปอยู่ที่นั่น เข้าใจไหม”ผมยืนยันและพูดอย่างนี้ทุกครั้ง

“เข้าใจ แต่อยากให้แน่ใจว่าเบียร์หายแล้วจริงๆ”และมันก็ตอบหน้ามึนอย่างนี้ทุกครั้ง ผมขี้เกียจจะพูด อาศัยจังหวะที่มันมองหน้าผมบวกความเร็ว ขี่ฟิ้วไปต่อหน้ามัน หันไปมันอึ้งไปนิดก่อนจะวิ่งตาม

“โอ้ย ออกกำลังโดยมีหมาวิ่งตามนี่มันดีจริงโว้ย ฮ่าๆๆๆๆ”ผมพูดไปหัวเราะไปอย่างสะใจ ให้กูเอาคืนมึงบ้างเถอะ ทำตัวเหมือนเป็นผัวกูมาหลายวันแล้ว ดีนะกูอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเองได้ไม่งั้นคงมันอีกนั่นแหละ จากรำคาญเริ่มชินที่มันมาป้วนเปี้ยนด้วยหวังว่ามันคงไม่ป้วนปี้ผมหรอกนะ คงไม่หรอกเพราะเห็นเมื่อวันก่อนที่ไปเตะฟุตบอลกัน มีผู้หญิงขับรถมาหามันด้วย สวยเข้าขั้นเซ็กซี่เลยล่ะ มันคุยแป๊บๆก็เลิก เป็นกูหน่อยไม่ได้จะชวนคุยยันเช้าเลย ครึครึ ว่าแต่ทำไมประสิทธิภาพการทำงานของตีนและขากูมันช้าลงวะ ผมพยายามออกแรงอีก แต่ยิ่งออกยิ่งเหนื่อยยิ่งหนัก คงไม่ใช่สัมภเวสีแถวนี้ซ้อนกูมาหรอกนะ ขี่ทุกวันน่าจะจำได้ไม่น่าจะมาสิง

“บอกแล้วให้พี่ขี่ให้ก็ไม่เชื่อ เหนื่อยเลยสิ”เสียงทุ้มพร้อมมือจับบั้นเอว ชัดเลย

“ไอ้สัด กระโดดมาสิงข้างหลังกูตั้งแต่เมื่อไร ลงไป ฉิบหาย จักรยานคันเท่าหมา มึงตัวเท่าควาย มันจะบาลานซ์กันไหม”ผมด่าทันที กูว่าแล้วทำไมจักรยานกูหนักขึ้น เพราะมึงนี่เองทำไมกูไม่รู้ตัววะ นี่ท่ามันทำมากกว่านี้กูจะรู้ไหมเนี่ย

“สิบ พี่ชื่อ สิบ ไม่ใช่ สัด”มันย้ำให้ผมรู้ชื่อมัน

“เรื่องของมึง ถ้าไม่ลงกูจะเรียก สัด และถ้าไม่เชื่อ กูจะคัดพันธ์ระบุให้จนกว่ามึงจะลงหรือไม่ก็เลิกมายุ่งกับกูสักที”ผมไม่สนใจพูดใส่มันพร้อมกับปั่นไปด้วย แต่แม่งไม่ได้ขยับไปไหนเลยเหมือนขี่อยู่กับที่ จนรู้สึกว่ามันหยุดเพราะไอ้คนตัวโตมันเอาตีนลงไปยันพื้นเอามือจับหน้าแฮนด์ทำให้ขยับไม่ได้ ผมก็หนีมันไม่ได้ด้วย

“เรียกพี่ดีๆก่อน”มันยื่นหน้ามาพูด

“กูไม่เรียก”ผมไม่ทำตามเบี่ยงตัวจะลง แต่เหมือนกระแทกกำแพงแล้วเด้งกลับมันไม่ขยับสักนิดแถมยืนลุกยืนคร่อมผมไว้ทั้งตัว

“จะเรียกไม่เรียก”มันก้มมาพูดเหนือหัวรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่มีกลิ่นเมนทอลผสมน้ำหอมอ่อนๆของผู้ชาย น่าจะกลิ่นเดียวกับผมด้วย นี่มึงแอบขโมยของกูใช้เหรอ

“เบียร์”มันเรียกเน้นเมื่อผมไม่พูด แต่แอบเหล่ทุกระยะ ก่อนจะรู้สึกถึงลมหายใจเป่ารดแก้ม และ
.
.
.
ฟอด

ฟอด

สองข้างแก้มกูเลย ทำเอาพูดไม่ออก

“จะเรียกได้หรือยัง”เสียงแฝงความขี้เล่นพูดขึ้นข้างหู

“เบียร์”

“เบียร์”

มันเรียกชื่อผมที่คาดว่ายังช็อกไม่หาย กับการกระทำของมันที่หมายความว่าอย่างไร มึงหอมแก้มกูทำไม

“มึงเห็นกูเป็นตัวอะไร”ผมเริ่มพูดกับมัน

“กูไม่ใช่ตัวตลก ปล่อย”ผมดันมันออกอีก คราวนี้มันปล่อยอย่างง่ายดาย

“เบียร์ มันไม่ใช่”มันมายืนข้างผมจับแขน

“ไม่ใช่อะไร มึงมายุ่งกับกูทำไม”ผมสะบัดแขนออกและตะคอกใส่มัน ก่อนจะทิ้งจักรยานและวิ่งหนีไม่รอฟังคำตอบ

“เบียร์ เบียร์ รอพี่ก่อน”เสียงมันเรียกตามหลัง แต่ผมไม่ฟังอะไรแล้ว วิ่ง วิ่ง จนมาถึงสถานที่ที่นัดพบของกลุ่ม

“เฮ้ย ไอ้เบียร์ ออกกำลังเหรอวะ”เสียงทักทายปนล้อเลียนของไอ้เจี๊ยบ

“นั่นดิ จักรยานคันใหม่พร้อมการ์ดมึงไปไหนวะ”อีกเสียงพูดไม่ต่างกันคือไอ้โต๊ส

“ไม่รู้โว้ย พวกมึงหุบปากไปเลย สัด”ผมว่าอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะดึงบุหรี่ในมือมันมาสูบ

“อ้าว ไอ้เหี้ย คาบไปแดก ตัวใหม่มีไม่จุดวะ”มันบ่นไม่จริงจัง ก่อนจะจุดใหม่

“พี่เสกไปไหนวะ”ผมถามถึงหัวหน้ากลุ่ม เจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างรายใหญ่ ไม่ว่าจะไปประมูลที่ไหนไม่เคยพลาด แม้แต่หมู่บ้านที่ไอ้สิบอยู่บริษัทแกก็เป็นคนทำ

“เออ มึงมาก็ดีแล้ว กูว่าจะโทรไปบอกพอดี”ไอ้โต๊สพูดเหมือนนึกอะไรได้

“ทำไมวะ”ผมถามอย่างสงสัย ไอ้โต๊สเป็นเพื่อนกับผมตั้งแต่ประถมจนมัธยม แต่มันไม่เรียนต่อ ไม่ใช่ที่บ้านมันไม่ส่ง เขายัดเหยียดมันจะตาย แต่มันขี้เกียจเลยออกมาช่วยส่งน้ำแข็งที่บ้านแทน

“วันนี้พี่เสกเขาชวนพวกเราไปเลี้ยงที่ผับ บอกให้ชวนพี่สิบด้วย มึงชวนแกด้วยนะ”ไอ้โต๊สพูดอย่างอารมณ์ดี

“มึงไปชวนเอง กูไม่ได้เจอมัน”ผมตอบอย่างอารมณ์เสียเมื่อได้ยินชื่อมัน แต่ทำไมใจเต้นก็ไมรู้เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่

“เหรอ มึงไม่เจอพี่สิบ แล้วนั่นวิญญาณพี่สิบสิงร่างจักรยานมึงเหรอ”ไอ้โต๊สพูดพร้อมพยักเพยิดหน้าไปทางหลังผม พร้อมเสียงหัวเราะของพวกมัน

“ไง พี่สิบทะเลาะอะไรกับมันวะ”ไอ้เจี๊ยบเอ่ยปากถามอย่างสนิทเหมือนรู้จักมันมานาน ไอ้นี่ก็เพื่อนร่วมรุ่นแต่เรียนคนล่ะสถาบัน แต่คบกันได้

“เปล่า เบียร์มันหวงจักรยานกลัวจะพังไม่ให้ซ้อนมาด้วย”มันพูดกลับยิ้มๆ

“ตีนเห๊อะ มึง หะ”ผมก็ปากไวสมที่เตี่ยบอก พูดย้อนกลับก่อนจะนึกได้ หน้าขึ้นสีหน่อยๆ

“หะ อะไรวะ”ไอ้โต๊สกับไอ้เจี๊ยบถามพร้อมกัน ไอ้สิบยืนอมยิ้ม

“หะ คือ เหี้ยไง แม่ง”ผมต่อให้อย่างไม่รู้จะแปลว่าอะไร ไม่ได้ให้พวกมันรู้ไม่ได้เสียชื่อเบียร์ไบเล่หมด กูรุกมาตลอดอยู่ๆมาเสียซิงแก้มให้ไอ้สิบ ไม่ใช่ว่าไม่เคยโดนจูบแต่ส่วนใหญ่ที่จูบคือผู้หญิงและเคะน่ารักๆ ไม่ใช่ไอ้ผู้ชายควายๆแบบนี้

“ฮ่าๆๆๆๆ เอาน่า กูว่าพักนี้มึงเหมือนผู้หญิงใกล้หมดประจำเดือนเข้าไปทุกที”ไอ้เจี๊ยบพูดในสิ่งที่ไม่มีวันที่ผมจะเป็น

“นั่นสิ ตั้งแต่รู้จักมึงมา ไม่เห็นมึงเป็นอย่างนี้เลย ตั้งแต่รู้จักพี่สิบ มึงเป็นบ่อยนะ กูว่า”ไอ้โต๊สพูดพร้อมยักคิ้วหลิ่วตา

“พ่องงงมึงสิ กูก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว”ผมหันไปด่ามันสองตัวที่พูดเหมือนรู้อะไร

“กูล้อเล่น ว่าแต่มึงไปไหม พี่สิบล่ะ”ไอ้โต๊สรีบเปลี่ยนเรื่องทันที พร้อมหันไปชวนไอ้สิบ

“กูไป”ผมตอบรับ ดีเหมือนกันไม่ได้เที่ยวผับนานแล้ว

“มีธุระนิดหน่อย เอาเป็นว่าเสร็จแล้วจะตามไป”ไอ้สิบตอบแบบแทงกั๊ก

“ไม่ว่างก็ไม่ต้องไป ดี กูจะได้เที่ยวสบายๆหน่อย”ผมรีบพูดกระแหนะกระแหนมันทันที ไม่รู้สิผมยังไม่อยากมองหน้ามันตอนนี้

“พี่ไปเบียร์ก็สบายได้ ไม่ได้นั่งตักหรือว่ากอดเอาไว้สักหน่อย จริงไหม”มันยังพูดหมาหยอกไก่ใส่ผมไม่เลิก

“ฮิ้วววววววววววววว ต่อหน้าเลยนะพี่”ไอ้โต๊สผิวปากแซว

“เอาแล้วเว่ย ไอ้เบียร์มึงจะโดนรุกเองแล้วโว้ย เขาเรียกดาบนั้นคืนสนองใช่เปล่าวะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”ไอ้เจี๊ยบหัวเราะชอบใจหลังแซวผม พวกมันรู้ว่าผมเป็น

 “คืนตูดมึงเหอะ ไอ้สัดเจี๊ยบ ไอ้ส้นตีน”ผมด่าพร้อมไล่เตะมันแก้เก้อไปด้วย เป็นที่เฮฮา ไอ้ตัวต้นเรื่องยังยืนยิ้มชอบใจ
.
.
.
.

[kleopatta]

จะเป็นไรไหม ถ้าอยากบอกว่า อยากอ่านต่อมว๊ากกกกกกกกกกกก
ลงอีกซักตอนจะเป็นพระคุณ 

[goonglovenut]

“เบียร์”มันเรียกผมเมื่อไอ้สองคนกลับไปแล้ว ก่อนไปมันพูดกับผมว่า มันดูออกตั้งแต่แรกแล้วว่าไอ้สิบต้องชอบผมแน่ เห็นมองบ่อยๆ ไม่ว่าผมจะทำอะไร เวลาเด็กๆผมมาคุยด้วยหรือใครมาคุยกับผม มันก็มองเหมือนไม่ชอบใจแต่ไม่แสดงออก ทำไมผมไม่รู้ว่ามันจีบผมล่ะ

“พี่ขอโทษที่ทำแบบนั้น แต่พี่ไม่เคยคิดจะล้อเล่นกับเบียร์ พี่ชอบเบียร์จริงๆ จะบอกแต่กลัวเบียร์ไม่เชื่อ”มันจับมือผมให้หยุดเดินพร้อมคว้าจักรยานไปจอด

“พี่ชอบเบียร์ ชอบมานานแล้ว”มันพูดย้ำอีกครั้ง ทำเอาผมอึ้งไปทั้งเรื่องที่มันบอกว่าชอบ และระยะเวลาที่ชอบ ผมขมวดคิ้ว

“พี่ย้ายมาอยู่นี่เกือบปีแล้ว เห็นเบียร์ขี่จักรยานไปเก็บค่าเช่าทุกวัน ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร นึกขำที่ผู้ชายตัวโตขี่จักรยานสีชมพูลายคิตตี้ แต่พอเห็นทุกวันมันบอกว่า น่ารัก เหมาะมาก ไม่เคยเห็นผู้ชายที่ไหนขี่จักรยานลายนี้น่ารักมาก่อน คิดจะเข้าไปคุยด้วยแต่เห็นควงทั้งผู้หญิงผู้ชาย แต่ก็ไม่ตัดใจเพราะไม่เห็นคบใครเป็นตัวเป็นตนสักที เลยตั้งใจจะเข้ามาทำความรู้จักและค่อยๆจีบไปด้วย แต่บังเอิญวันนั้นพี่ไปดักเบียร์ที่ซอยตัน กะว่าจะค่อยขับตามแต่ไม่คิดว่ารถมันจะพุ่งออกมาทำให้เบียร์ตกใจจนเกิดอุบัติเหตุขึ้น พี่ตกใจมากกำลังจะลงไปดูแต่เบียร์ก็เดินมาเคาะและด่าซะก่อนทำเอาโล่งใจที่เบียร์ไม่เป็นอะไรมาก”ไม่รู้มันกลัวผมหนีมันอีกหรือไงเล่าย้อนไปตั้งแต่แรกเริ่มจนปัจจุบันทันด่วน นี่กูโดนโรคจิตตามมาเกือบปีเลยเหรอวะ

“ยกโทษให้พี่ได้ไหม หรือจะให้พี่รับผิดชอบไปขอกับเตี่ยก็ได้นะ”มันพูดกับผมด้วยน้ำเสียงเว้าวอนมาก จนผมเกือบจะใจอ่อนแล้วถ้าไม่ได้ยินประโยคท้าย

“มึงจะบ้าเหรอ ไปขอกูกับเตี่ย ได้หัวใจวายพอดี”ผมชักมือกลับและว่ามัน

“ไม่หรอก พี่ว่าแกยกให้ แกน่าจะดูออกที่พี่ไปดูแลลูกชายเขาอย่างดี และเป็นการเข้าตามตรอกออกตามประตูที่ถูกด้วย”มันพูดเองเออเองแทนเตี่ยผมทุกอย่าง ทำเอาผมอ้าปาก โอเคเตี่ยรู้ว่าผมเป็นไบ แต่ที่แกรู้คือผมเป็นฝ่ายรุกมาตลอดไม่เคยโก่งโค้งก้นให้ใครมาก่อน แต่ถ้าผมมีผัวแกจะรับได้ไหม จะคิดว่าเสียดุลหรือเปล่า เพราะเฮียผมก็มีผัวไปแล้ว มันเพิ่งมาสารภาพเมื่อไม่กี่วันโดยการพาผัวมันมาด้วย เตี่ยไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มและยอมรับเพราะพี่ผมมันกระตุ้งกระติ้งตั้งแต่เด็กแล้ว แต่มันก็เป็นลูกและพี่ที่ดีมาตลอด แฟนมันก็ดูจะเป็นคนดีถึงจะเป็นฝรั่งก็เถอะมีสัมมาคารวะ ล่อของนอกเชียวนะพี่กู และมันสองคนเข้ากับไอ้สิบได้เป็นอย่างดีเหมือนรู้จักกันมาสิบชาติ คุยส่งภาษาหัวเราะคิกคักข้ามหัวกูไปมาไม่เกรงใจ วกมาเข้าเรื่องเตี่ยต่อถ้ามันเกิดกับผมล่ะแกรับได้ไหม เพราะผมมาดแมนมาตลอด หรือถ้าคบต้องบอกไอ้สิบให้มันเป็นฝ่ายรับดีไหมเตี่ยจะได้ภูมิใจที่อย่างน้อยลูกชายคนเล็กก็มีเมียกู้หน้าแกกลับมาได้ เฮ้ย ผมคิดไปถึงจะคบกับมันแล้วเหรอ

“เดี๋ยวๆ ขอกูตั้งสติก่อน”ผมยกมือเป็นเชิงห้าม สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ นับหนึ่งถึงสองและเริ่มเจรจาใหม่

“มึงชอบกู”ผมถามมันอีกครั้ง

“ใช่ พี่ชอบเบียร์”มันตอบทันที

“ไอ้ที่ขับรถออกมาก็เจตนา”ผมถามอีก

“อืม แต่ไม่ได้จะให้เบียร์เจ็บนะ พี่ขอโทษ”เป็นครั้งแรกที่มันยิ้มแหยๆปฏิเสธเร็วๆ

“จักรยานมึงไปซื้อมาจากไหน กูจำได้ว่ารุ่นที่กูขี่มันลิมิเต็ด”ผมถามถึงจักรยานคันใหม่ที่เหมือนเดิมเป๊ะ มันเป็นรุ่นลิมิเต็ดอะไรนี่แหละพี่ผมซื้อมาจากญี่ปุ่นขี่ไม่กี่ครั้งก็ยกให้ แปลกใจพอชนปุ๊บมันก็หามาให้ปั๊บ

“ของน้องสาวพี่เอง”มันสารภาพอีก

“น้องมึงยอมเหรอ”ผมถามอย่างไม่แน่ใจ

“เปล่า”มันพูดพร้อมส่ายหน้า

“แล้วมึงตีหัวน้องสลบแล้วยกมาให้กูเหรอ”ผมประชดมัน

“ถ้ามันไม่ยอมก็ว่าจะทำอย่างนั้น”มันพูดจริงจังทั้งหน้าและเสียงจนแยกไม่ออก

“มึงเอาไปคืนน้องมึงซะ และไม่ต้องซื้อมาให้ใหม่คันเดิมที่ซ่อมมาให้ก็ใช้ได้อยู่ ถึงจะถลอกไปนิด”ผมพยักหน้าให้มันเอาคันของน้องมันไปคืน คันเก่าที่มันเอาไปซ่อมให้สภาพเหมือนเดิมทุกอย่าง ยกเว้นสีที่มันถลอกหาสีกลบยาก แต่ไม่มีใครมาสังเกตหรอก

“คืนได้ไง พี่ซื้อต่อมันมา บอกจะเอาไปให้แฟน ถ้าพี่เอาไปคืนนอกจากไม่ได้เงิน มันต้องล้อว่าแฟนขอเลิกอีก”มันรีบบอกเหตุผลทันที ทำเอากูอึ้งอีกแล้ว

“ซื้อต่อมาเท่าไร”ผมถามมัน ราคาลิขสิทธิ์มันค่อนข้างสูงอยู่ พี่ผมซื้อมาคิดเป็นเงินไทยตกอยู่เกือบสามหมื่นได้มั้ง ผมคิดเลยว่าจะทำจักรยานลายเหี้ยออกขายแข่งบ้าง

“.............”มันไม่ตอบชูนิ้วชี้

“อืม ยังดีแค่หมื่นเดียว”ผมพึมพำถือว่าไม่แพงมาก

“หนึ่งแสนต่างหากล่ะ”มันส่ายหน้าเฉลยให้ฟัง

“หนึ่งแสน”ผมร้องเสียงดัง จนคนขี่รถสวนมาหันมามอง คงคิดว่าตกลงราคาตัวถังกันอยู่

“อืม แบ่งจ่ายสองงวด หมดไปแล้ว”ไอ้สิบพยักหน้าและพูดถึงการแบ่งจ่าย

“ไอ้บ้าเอ้ย”ผมไม่รู้จะพูดอะไรได้มากไปกว่านี้

“ไม่บ้าหรอก ให้แฟน”มันยังมีแก่ใจตอบ

“ใครแฟนมึง กูยังไม่รับหรอก”ผมหันหน้าจูงจักรยานคันล่ะแสนเดินหนีมันที่เดินตาม

“พี่จะทำให้รับให้ได้ ถ้าเบียร์ไม่ปิดใจเกินไปนัก ลด ล่ะ เลิก แบ่งแยกฝ่าย แล้วมองพี่ด้วยใจและความรู้สึกที่แท้จริงจะเห็นว่า พี่ชอบเบียร์จริงๆ”มึงพูดอย่างกับกูติดเหล้าติดยา ดีนะที่กูยังไม่ได้กินอะไรเข้าไปไม่งั้นคงสำรอกออกมาแน่ กูไม่เคยโดนผู้ชายฝ่ายรุกจีบมาก่อนเลย มีแต่ฝ่ายรับเข้ามาหาและไปหาเองถ้าถูกใจ

“เราเป็นแฟนกันนะ”แล้วก็เข้าสู่พิธีรวบรัดตัดความ

.
.
.

“เบียร์พี่ไปส่ง”

“เบียร์พี่ไปรับ”

“ไปดูหนังกัน”

“พี่ซื้อมาฝาก”

“พี่ไม่ให้ไป รอพี่ก่อน”

“เบียร์”

“เบียร์”

จำได้ว่าผ่านมาสองเดือนที่ผมได้ยินชื่อตัวเองออกจากปากอีกฝ่ายเกือบทุกวัน ตั้งแต่วันนั้นผมยังไม่ได้ตอบรับมันเลย มันก็ไม่ได้ถามอีกแต่เริ่มเข้ามาในชีวิตผมมากขึ้น วันไหนมันไม่มาผมก็กระวนกระวายแต่ไม่โทร ถ้ามันมาผมจะยิ้มไม่รู้ตัว จนเตี่ยพูด

“ตี๋เล็ก โตแล้วก็คิดเองนะ”

“พี่สิบมีอะไรก็แนะนำตี๋เล็กด้วยนะ”

“ไปไม่กลับก็โทรมาบอกนะ” เอ้อ ทุกประโยคดีแล้ว ยกเว้นประโยคนี้

“เตี่ย ไปไม่กลับนี่มันฟังแปลกๆนะ”ผมท้วยเตี่ย

“อะไรของมึงวะ คิดเป็นลาง เตี่ยหมายถึงไปเที่ยวถ้าไม่กลับก็โทรมาบอกจะได้ไม่รอ แต่ถ้าพี่สิบไปด้วยเตี่ยก็หมดห่วง”นั่นพูดเป็นลางยิ่งกว่ากูอีก ผมไม่ท้วงแล้วดีกว่าเดี๋ยวก็พากันเป็นลางไปหมด

“ไม่ต้องห่วงเตี่ย ผมจะดูน้องเป็นอย่างดี”สนิทไม่สนิทคิดดูเรียกเตี่ยแล้ว ไอ้สิบแม่งก็รับปากเหมือนจะพากูไปอยู่บ้านมึงหลังแต่งงานเตรียมจะส่งตัว ผมเพิ่งรู้ว่าผู้หญิงสวยๆคราวก่อนน้องมันนั่นเอง ได้เจอกันคุยถูกคอดี เจอหน้าพ่อแม่มันด้วยแต่ท่านไม่พูดอะไรมองผมจากกรอบรูปอย่างเดียว คือท่านเสียแล้ว มันเพิ่งซื้อบ้านหลังนี้อยู่กับน้องสาว มีแม่บ้าน คนสวน และยาม คอยดูแลเวลามันไม่อยู่ ผมไม่ได้ถามมันสักทีว่าทำงานอะไร กลัวมันจะหาว่าละลาบละล้วง

“โอ้ย แค่ไปเที่ยวทะเล เดี๋ยวก็กลับ สั่งกันซะจะลาไปรบ ไปยัง”ผมเริ่มหมั่นไส้ดราม่าปนซาบซึ้งของผู้ชายสองคนแล้ว ตอนท้ายผมหันไปถามมัน

“ครับ เตี่ยไปนะ”มันรับหันไปบอกเตี่ย มีการกระซิบกระซาบกันด้วย
.
.
.
.
เกือบบ่ายสองที่เรามาถึงทะเล ผมกางแขนยืนรับลมหน้าบ้านพัก ในขณะที่ไอ้สิบมันเอาของไปเก็บ ก่อนมาไอ้โต๊สกับไอ้เจี๊ยบยังแซวว่าไปฮันนีมูนกันเหรอ ส่วนพี่เสกได้แต่ยิ้มและมองไอ้สิบ ผมมีความรู้สึกว่าสองคนนี้เหมือนหยั่งเชิงกันไปมายังไงไม่รู้

“เบียร์ เล่นน้ำหรือจะไปกินอะไรก่อน”มันตะโกนถามจากหน้าต่างบ้านพัก

“เล่นก่อนดีกว่า”ผมเดินขึ้นไปข้างบน สวยว่ะ ทิ้งตัวลงนอนบนฟูกกลิ้งไปมา ก่อนจะเห็นไอ้สิบยืนจ้องตาเขม็ง เป็นอะไรของมันวะมองเหมือนกูใส่ทูพีชยั่วมึงอย่างนั้นแหละ ก่อนมันจะลงมานั่งข้างๆ ผมกระเถิบออกแต่ไม่ทันมือมันที่คว้าไปกอด

“เฮ้ย ไปเล่นน้ำ กะ กันเถอะ”ผมเลี่ยงทันที ทั้งที่มันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ที่ผ่านมาแค่จับมือและหอมแก้ม ไม่มือก็ตีนที่ผมโต้กลับแต่มันก็รับได้ คราวนี้ทำไมรู้สึกกลัวมันขึ้นมา

“อืม แต่เปลี่ยนเสื้อนะ”มันตกลงแต่มีข้อแม้

“เปลี่ยนทำไม เดี๋ยวก็เปียกนี่แหละสะดวกดี เปลี่ยนกางเกงพอ”ผมงงว่าทำไม เสื้อกล้ามสีขาวนี่แหละดีแล้ว

“มันบาง พี่ไม่ชอบให้ใครมอง”มันบอกเหตุผลที่ผมอึ้งไป

“มึงอย่าเว่อร์ ใครจะมองกูไม่มีเต้าสักหน่อย”ผมผลักมันออกแต่มันรัดแน่นจนหน้าแนบอกได้ยินเสียงหัวใจเต้นระรัวแต่ของผมนะ ไม่รู้ว่ามันได้ยินไหม

“จะเปลี่ยนเองหรือให้พี่เปลี่ยนให้”มันเริ่มเข้าโหมดจริงจังแล้ว ตอนอยู่บ้านผมใส่เสื้อกล้ามกางเกงบอลหรือบ๊อกเซ่อร์มันไม่ว่านะถ้าอยู่บ้านใส่ให้มันดูคนเดียว ถ้าออกข้างนอกไม่ได้ ผมรำคาญที่เหมือนโดนบังคับแต่กลับทำตามแค่เห็นหน้ามันเหมือนขอร้องทำให้ใจอ่อนทุกครั้ง แต่นี่มันทะลนะโว้ย

“พี่สิบ อย่าให้มากนัก เรื่องมากกูจะ”ไม่ได้ผมต้องขู่มันบ้าง โดยการเรียกมันเพราะๆ

“เบียร์”มันเสียงอ่อนทันที

“กูจะ”
.
.
.
“แก้ผ้าเล่นแม่งเลย”

“เบียร์”มันเรียกเสียงดัง เป็นจังหวะที่ผมถีบมันพ้นอก รีบลงจากบ้าน

“จะทำไมกู ห๊ะ ไอ้สิบบบบบบบบบบบบบบบ”ผมล้อเลียนมัน ก่อนจะวิ่งถอดเสื้อบนหาดลงทะเล ไอ้คนตัวโตมองเท้าเอว ก่อนจะถอดมั่ง วิ่งตามลงมา ฉิบหายแล้วกูต้องว่ายหนีมันก่อน และทำไมทะเลมันเงียบจังวะ คนแม่งไปไหนหมด เนี่ยนะที่มันบอกว่าจะมีคนมอง

“ว๊าคคคคคคคคคคคคคคค พี่สิบ พี่สิบบบบบบบบบบบ ช่วยด้วยยยยยยยยย”เหมือนมีอะไรมาดึงขา ผมเรียกมันสุดเสียงก่อนจะโดนดึงสู่ใต้น้ำ ผมไม่กล้าลืมตาป่ายมือป่ายขาไปมา ก่อนจะรู้สึกหายไม่ออกเผยอปากออกเรียกอากาศ ไม่แน่ใจสาหร่ายหรือแมงกระพรุนมันหยุ่นเลื้อยเข้ามาในปากไล่เกี่ยวลิ้นดูดดุนไปมา น่าจะมีปลาหมึกด้วยรัดรอบตัวดึงเข้าไปกอด ผมจะลืมตาก็กลัวคิดไปเรื่อยก่อนจะรู้สึกเหมือนจะหายไม่ออกแน่ไอ้ตัวที่กอดฉุดดึงให้ขึ้นบนผิวน้ำ

“แฮ่ก ๆๆ ๆ “ผมหอบหายใจอย่างแรง

“ครึ ครึ เป็นไง”เสียงหัวเราะใกล้หน้า ผมลืมตาส่งมือทุบอกมันทันที

“ไอ้เหี้ย กูตกใจหมด มึงปล่อยเลย”ไอ้สิบรับมือที่ผมทุบครั้งที่สาม แม่งไม่มีสะเทือน

“อยากดื้อทำไมล่ะ”มันพูดใส่ก่อนจะดึงเข้าไปกอด อยู่กับมันผมเสียความเป็นแมนเกือบครึ่ง

“มึงนั่นแหละดื้อ พูดไม่รู้เรื่อง ปล่อยได้แล้วจะเล่นน้ำ”ผมไม่กล้าสบตาคมมัน ก้มมองก็เห็นขาตัวเองรัดเอวมันอีก อื๊อหืออีขาเป็นใจกอดซะแน่นเชียวนะมึง จะคลายออกมันก็กระชับไว้ ก้มหน้ามาหาและจูบอย่างเร็ว

“พี่ไม่ชอบเบียร์แล้วนะ”มันพูดชิดปาก

“และมึงมาจูบกูทำไม”ทำไมผมต้องทำเสียงเหมือนงอนหรือน้อยใจมันด้วยวะ ก็ดีแล้วนี่ที่มันไม่ชอบจะได้กลับไปใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิม ไม่ต้องมาให้ผู้ชายเหมือนกันแต่สูงกว่าเป็นสิบเซ็นกอด

“จูบเพราะรักไงล่ะ”มันพูดและก้มมาปิดปากผมที่ยังอึ้งกับคำเมื่อกี้ มันไม่ชอบผมแต่มันจูบเพราะรัก รัก รัก เหรอ ผมฟังไม่ผิดใช่ไหม ไอ้สิบมันบอกว่ารักผม

“พี่รักเบียร์”

“พี่รักเบียร์”

มันจูบเบียดไปมาพร้อมกับพึมพำคำนี้ และคงเป็นครั้งแรกที่ไม่รู้ว่าครั้งต่อไปผมจะทำแบบนี้ไหม คือการจูบตอบมันกลับไปบ้างไม่รู้เพราะอะไร ขอบคุณที่มันพามาเที่ยว หรือขอบคุณที่มันรัก
.
.
.
.
“อร่อยไหม”มันถามผมแกะกุ้งใส่จาน

“อืม”ตอบสั้นลงเพราะถูกดูดพลังงาน และพาลคิดว่าคืนนี้กูจะรอดไหมถ้าเกิดมันทำอะไรจริงๆ จะขัดขืนหรือสมยอมโดยไม่ให้เจ็บตัวดี

“นี่ก็อร่อย ชอบไม่ใช่เหรอ”มันแกะปูส่งให้อีก ผมมองหน้ามันอย่างแปลกใจ

“เตี่ยบอก เบียร์ชอบกินปู พี่ก็ชอบนะ โดยเฉพาะ ปูไต่ เราเล่นกันไหม”แล้วก็ไม่แปลกที่มันรู้มาจากเตี่ยคงจะกระซิบกระซาบบอกกัน แต่ไอ้ปูอันหลัง

“ไอ้สัด เดี๋ยวกูจะเอาตีนไต่ให้”ผมด่ามันเบาๆเป็นการเกรงใจโต๊ะข้างๆ มันยกยิ้ม

“ดี ไต่แล้วเกาะแน่นก็ดีนะจะได้ไม่หลุด”เข้าเป้าเลยนะมึง ทำไมมันเป็นคนที่หื่นโดยที่ไม่มีใครรู้นะ นอกจากผม แม้แต่เตี่ยก็ดูไม่ออก ผมกระทืบตีนมัน

“โอ้ยยยยยย เบียร์ ไปไต่ที่ห้องสิ”ผมจะกระทืบอีกแต่มันหลบ ส่งสายตาให้ว่าพอแล้ว พี่พูดเล่น แต่กูไม่เล่น หน้าแดงหมดแล้ว ก่อนจะกินต่อโดยมันบริการให้ตลอด จนออกจากร้านมันพาไปเที่ยวผับ กินเบียร์กัน ดีแล้ว แดกเบียร์ขวดไปก่อนส่วนถังเบียร์อย่าเพิ่งกิน เพลงเปิดกำลังดี

“อย่ากินมากนะ เดี๋ยวตื่นมาหาว่าพี่ทำอะไร”มันยื่นหน้ามากระซิบที่หู

“ระวังตัวเองจะเป็นฝ่ายนอนร้องไห้กระซิกๆๆให้ดีเถอะ”ผมขู่มันกลับบ้าง ถึงจะยากแต่ก็เผื่อฟลุ้ค มันยักไหล่หัวเราะ หมดเกือบโหลส่วนใหญ่มันที่กระดกไม่มีออกอาการเลย แต่กูเนี่ยสิเริ่มเวียนหัวแล้ว

“พี่สิบ ปวดเยี่ยว”เสียงผมเริ่มอ้อแอ้

“เดี๋ยวพี่พาไป”มันเรียกเด็กเช็คบิล ก่อนจะพาผมเดินไปห้องน้ำ

“ไหวไหมให้ช่วยป่ะ”มันพูดขำๆ

“ไม่ต้องถึงมันจะใหญ่แต่ไม่ได้หนักมาก”ผมโบกมือส่งยิ้มให้ก่อนจะพาตัวเองไปยืนฉี่ โดยไอ้พี่สิบยืนเฝ้าไม่ห่างนัก ก่อนจะมีฝรั่งตัวโตเข้ามาขอทางอย่างสุภาพ มายืนฉี่ข้างๆ แต่รู้สึกเหมือนโดนแอบมอง ผมเงยไปก็เจอไอ้ฝรั่งนี่จ้องไอ้นั่นผมอยู่

“เบบี้”มันว่าของผมเด็กเหรอ

“เบบี้ พ่องงมึงสิ นี่เขาเรียก แกรนด์ฟาเธอร์โว้ย ใหญ่ บิ๊ก อ่ะ บิ๊ก ไม่ใช่เหี่ยวนะมึง หึหึ”ผมพูดข่มมันที่หัวเราะชอบใจก่อนจะเอื้อมมือมาบีบก้นผม

“ไอ้สัด มึงอยากตายเหรอ”ผมดึงกางเกงขึ้นได้ พอกับไอ้พี่สิบที่หันมาและเดินมาพอดี ไอ้ฝรั่งยิ้มและจะจับอีก ผมถีบมันจนหงายท้องจะซ้ำ

“อะไรกันเบียร์”ไอ้พี่สิบถาม

“มันจับก้นเบียร์”ทำไมกูพูดเพราะอย่างนี้วะ

“อะไรนะ มันจับก้นเหรอ”มึงจะย้ำทำไมวะ

“เออ มันจับอย่างนี้ ๆ”ผมทำท่าให้ดูโดยการคว้าหมับก้นไอ้สิบ แข็งแหะสงสัยจะซิง เสร็จกูแน่ หึหึ

“ไอ้สัด มึงจับก้นแฟนกูใช่ไหม”ไอ้พี่สิบสบถก่อนจะถลาไปกระทืบดึงมันขึ้นมาต่อยอีกหลายที จนมันร้องว่าพอ

“ไอ้ฟัคยู นี่แฟนกู”ไอ้พี่สิบชี้หน้ามัน พาผมเดินออก แต่ขณะที่กำลังจะออก มันหยิบมีดพกจากกระเป๋ากางเกงถลาเข้ามา แต่เหมือนพี่สิบจะระวังอยู่แล้วดันผมไปอีกทางและรับมันไว้ ผมกำลังสะลึมสะลือ

“เป็นไง”(ผมแปลให้เลยนะ)ไอ้ฝรั่งพูดใส่ไอ้พี่สิบ

“พี่สิบ”ผมเรียกเสียงดังเมื่อเห็นเลือดตรงสีข้าง มือมันรับมีดไว้ ก่อนจะเตะเป้าและยันมันอย่างแรง ผมรีบไปประคองทันที

“พี่ไม่เป็นไร”มันยิ้มให้ผม มองหน้าไอ้นั่น พอดีการด์ของร้านมาพอดี

“ไอ้นั่น มันแทงแฟนผม”ผมบอกการ์ดทันทีโดยไม่คิดอะไรแล้ว รู้แต่ว่าพี่สิบต้องปลอดภัย มันยิ้ม มึงจะยิ้มทำไมนักหนา เลือดแม่งไหลเยอะแล้ว กูได้กลิ่นจะเป็นลมแต่ต้องอดทนไว้

“เรียกรถพยาบาล เร็วสิ”ผมสั่งพร้อมประคองโดยมีการ์ดช่วยและรีบส่งโรงพยาบาลใกล้ๆ
.
.
.
.

“กินยาก่อน”ผมส่งน้ำส่งยาให้คนที่ได้รับบาดเจ็บ หลังออกจากโรงพยาบาลและให้ปากคำเสร็จ โดยฝ่ายนั้นเป็นคนทำผิดเสียค่าปรับและถูกคุมตัวรอญาติมาประกัน ตำรวจก็มาส่งเราทันที

“เจ็บมากไหม”ผมถามตามองแผล

“นิดเดียว แค่ถากแต่คงกินเบียร์เข้าไปเลือดเลยสูบฉีดดี”มันยังมีแก่ใจพูดติดตลก เอามือลูบหัวผม

“ขอโทษ กูไม่น่า”ผมพูดอย่างสำนึกถ้าควบคุมสติอารมณ์ปล่อยๆมันซะก็คงไม่เกิดเรื่อง

“อย่าโทษตัวเองสิ ดีแล้ว ถ้าพี่มารู้ทีหลังจะโกรธมากกว่าที่เบียร์ไม่รักษาของๆพี่”มันพูดอะไรของมันวะทำเอางง เฮ้ย

“ของกูเห๊อะ ของมึงที่ไหน”ผมก้มหน้างุด พูดมาได้ของมึง

“ไม่รู้ล่ะ เป็นแฟนกันแล้ว พี่มีสิทธิ์จับได้คนเดียว ดีไม่เอามีดตัดมือมัน”มันพูดยิ้มในตอนแรกก่อนจะเข่นเขี้ยวในตอนท้าย

“เออ แค่นั้นมันก็หัวแตกพอแล้ว”ผมพูดกำลังจะลุกเอายาไปเก็บ มันดึงให้นั่งต่อ

“พี่ต่างหากที่ดูแลเบียร์ไม่ดี อุตส่าห์รับปากเตี่ยไปแล้ว แต่กลับ”ผมยกมือปิดปากมัน

“แล้วเราจะพูดให้เตี่ยรู้ทำไมล่ะ และพี่ เอ้อ พี่สิบ ก็ทำดีที่สุดแล้ว อย่าคิดมากเลย นอนๆๆๆ”ผมพยักหน้าใส่ก่อนจะพูดเร็วๆในตอนท้าย จะเขินทำไมวะ

“พี่รักเบียร์”มันดึงผมเข้าไปกระซิบใกล้ๆ

“รู้แล้ว”ผมกระซิบตอบ

“รักพี่หรือยัง”มันกอดผมหน้าซุกไหล่

“รักแล้ว เฮ้ย”กูตอบเป็นอับดุลเลย ผละออกแต่มันไม่ยอม หัวเราะในลำคอ

“ไม่เฮ้ยแล้ว ถือว่าตอบรับพี่แล้ว ทีนี้เบียร์จะไปรักใครไม่ได้แล้วนะ”มันรวบรัดผมอีกแล้ว หวังว่ามันคงไม่รวบรัดอย่างอื่นผมอีกนะ คงไม่หรอกมั้งมันยังเจ็บอยู่

“พี่รักเบียร์”มันย้ำให้รู้อีก ก่อนจะค่อยๆเอนตัวลงนอนพร้อมดึงผมลงไปด้วย และพูดแต่คำนี้จนตาปรือและหลับลง จนแน่ใจว่ามันหลับไปแล้ว

“พี่สิบก็ไปรักใครไม่ได้แล้วนะ มาทำให้เสียศูนย์ขนาดนี้ กูไม่ปล่อยพี่แล้วนะ”ผมยิ้มเอานิ้วเขี่ยปากมัน

“พูดแล้วก็จำไว้ด้วยล่ะ”ผมกำชับคนนอนอีกครั้ง กำลังจะหลับตาม

“ครับ”เด้งขึ้นไปมองและจ้อง สงสัยมันละเมอมั้ง ผมเลยลงไปนอนในอ้อมแขนมันต่อ ถ้ามองอีกนิดผมคงจะเห็นรอยยิ้มคนเจ็บแน่นอน ผมยิ้มและหลับฝันดีโดยไม่ได้นึกเลยว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ขอแค่ผมมีความสุขกับปัจจุบันก็พอ

******************************************************************************************

ปล. ตอนนี้เริ่มต้นถึงความเป็นมาของเบียร์กับสิบก่อนนะแต่ไม่ถึงกับละเอียดมากเอาแค่ส่วนสำคัญๆ ส่วนตอนต่อไปจะเริ่มเข้าสู่สาเหตุที่ทำให้เบียร์ต้องแยกกับสิบ และทำไมทั้งรักทั้งเกลียด ไม่เยิ่นเย้อแน่นอน น่าจะสักสามตอนและจะกลับไปหาคู่หลักนะจ๊ะ อิอิ ว่างเลยแว่บมาลงซะเลย เน็ตที่นี่ก็หลุดๆติดๆกว่าจะลงครบได้ 

[IIIA]

อดีตของน้งเบียยยยยยร์  มันจะไม่เศร้ามากใช่ไหม...

[kleopatta]

เย้ยยยย สั่งได้ดั่งใจ 

[pangBoo]

จิ้มๆๆๆๆ  จึกๆๆๆ

[FlOriN]

กริ้สสส ที่มาของสิบเบียร์
น่ารักจังเลยยย
รอตอนหน้า ทำไมแยกกัน (
ดูรักกันมากเลยนะ ลุ้นตอนต่อไปป

[Ayla]

อีกคู่