หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[Biwty...]

ไอ้สัตว์บอย ไอ้ตำรวจใจหมา ทำแบบนี้ได้ยังไง ไอ้เลว มึงมันชั่ว คดโกงประเทศ ทำให้ประเทศสูญเสียคนดีๆ เลว เลวมาก ไอ้ระยำ มาเป็นตำรวจได้ไงวะ ฟวย ไฝว้กูเลยมั้ย สาดดดดดดดด
มันน่าเอารองเท้าฟาดหน้าต่อด้วยส้นรองเท้ายัดปากจริงๆ ขอบอกว่านั่งอ่านตอนนี้น้ำตาก็ไหลเป็นทาง ไอ้ชั่วบอย มึงทำให้หมอนนอนกูเปียกน้ำตาได้ยังไง ไม่มีมึงสักคนหมอนนอนกูก็ไม่เปียกหรอกไอ่สาดดด ชั่วจริงๆ

สงสารพี่เสก สงสารเบียร์ เนื้อเรื่องบีบใจจนน้ำตาไหล มันแน่นอก ฮือ โอเอ็มจี พระเจ้า ดราม่าเจรงๆ

ปล.รอจ้า 

[เหนือฟ้ายังมีจักรวาล]

เรื่องมันเศร้า สงสารเบียร์กับพี่เสกที่ต้องมาเป็นแพะรับบาปของคนเลวๆ

[FlOriN]

สงสารเบียร์มาก TT
แล้วมะไหร่จะได้เข้าใจกันสักที

[raluf]

ยิ่งรักมากก็ยิ่งเกลียดมาก สงสารเบียร์จัง

[m_pop91]

ปวดใจหน่วงที่สุด

[snooppy]

ตามทันแล้วววว...โคตรสนุกอ่า (หูยยยย..โหด มันส์ ฮา ครบ)
partเบียร์+พี่สิบ หักเหลี่ยมทรชนมว๊ากกก

...เป็นไงล่ะ เรื่องแม่ง โคตะระใหญ่ เลยทีนี้
นอกจากจะปกป้องเมียไม่ได้แล้ว เมียยังเข้าใจผิดอีก(เฮ้อ)

**จำไว้อิพี่สิบ ที่หลังถ้าเมียถามอย่าแทงกั๊ก!**

[boyza_Casanova]

มาต่อเร็วๆนะครับ สนุกมาก ผมตามอ่าน2วันเลย ชอบมากๆครับ

[malula]

อ่านทันแล้วค่า หัวเราะท้องแข็งเฮียกะหนู หนูกะเฮีย
เบรคหัวทิ่มพาร์ทล่าสุด สงสารพี่เสก สงสารเบียร์ ไม่น่าเลย

[aoihimeko]

ว่าแล้วเบียร์ต้องโดนจัดฉาก ไอ้เหี้ยบอยมึงทำให้วงการนี้แปดเปื้อนซ้ำยังทำร้ายคนบริสุทธิ์อีก

[TIKA_n]

พี่สิบน้องเบียร์  รักกันน่ารักน่าหยิก พี่สิบได้หัวใจน้องเบียร์ แถมคนในครอบครัวน้องเบียร์ก็ยอมรับอีก
น่าจะได้รักกันหวานชื่นแท้ ๆ แต่กลับกลายต้องมาเป็นเข้าใจผิดกัน แยกจากกัน เพราะคนอื่นแท้ ๆ เลย
พี่เสกก็น่าสงสาร โดนหลอกใช้แถมช่วยน้องเบียร์จนต้องพบจุดจบ ส่วนน้องเบียร์ก็ต้องมารับโทษที่ไม่ได้ทำ
เข้าใจน้องเบียร์นะ ถูกหลอกอย่างนี้ เป็นเราก็ทำใจให้เชื่อใจพี่สิบอีกไม่ลงเหมือนกัน
โชคดีของน้องเบียร์ ที่ได้เจอเฮีย กับ รันในคุก แล้วน้องเบียร์ได้รับเงื่อนไขอะไรนะ ถึงยอมแหกคุกออกมาพร้อมกับเฮีย
บอย เพื่อนพี่เสก เป็นตัวการสินะ แต่พี่สิบยังไม่รู้ แถมน้องเบียร์ยังคิดว่าพี่สิบร่วมมือกับบอยด้วย แล้วเรื่องมันจะลงเอยยังไงล่ะเนี่ย
คู่พี่สิบน้องเบียร์ นี่พาเราเครียดจริง ๆ เลย ต้องกลับไปผ่อนคลายที่คู่เฮียกับน้องหนูซะแล้ว อิอิ
เรื่องนี้ นึกบทสรุปของแต่ล่ะคู่ไม่ออกจริง ๆ นะ เพราะยังไง ก็ถือว่ามีคดีติดตัวกันทุกคนจริง ๆ แล้วจะได้อยู่ด้วยกันได้ยังไง 

ขอบคุณคนเขียนค่ะ 
 

[greensnake]

ไม่คิดว่าต้องมาร้องไห้ให้กับนิยายเรื่องนี้เลย 
สิ่งที่เบียร์และพี่สิบเจอมันหนักหนามากเลยนะเนี่ย
สงสารเบียร์ เรื่องคดีก็เรื่องนึงแต่สงสารความรู้สึกมากกว่า
สูญเสียคนดีๆไปต่อหน้าพร้อมๆกับเข้าใจว่าถูกหักหลัง
แล้วก็เห็นใจพี่สิบด้วย จะทำอะไรก็ต้องมีหลักฐานทั้งนั้น
ที่ทำอะไรไม่ได้ก็เพราะไม่มีหลักฐาน แล้วก็คงจะอีกนานเลย
เบียร์ก็รอไปก่อนนะ ทำตัวดีๆรอพี่สิบไปช่วยนะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ด

[►MoNkEy-PrInCe◄]

เฮ้ออออ มันเ็ป็นแบบนี้เองสินะ เศร้ากันต่อปายยยย

เกลียดมากแต่มันก็ยังคงรักมากใช่ไหมเบียร์ หึหึ

[Whatever it is]

เบียร์น่าสงสารจัง

[goonglovenut]

>> ป.21 <<

“ขออนุญาตครับท่าน”เสียงเคาะประตูพร้อมรอตอบรับ

“เชิญ”เสียงทุ้มแต่ฟังแล้วทรงอำนาจตอบ ก่อนจะเงยหน้ามองคนที่เข้ามาปิดประตูพร้อมทำความเคารพ ก็พยักหน้าและผายมือให้นั่งที่เก้าอี้ตรงหน้า

“ท่านเรียกผมมีอะไรให้รับใช้ครับ”ผมถามผู้บังคับบัญชาด้วยน้ำเสียงเรียบแต่นอบน้อม

“เห่ย ท่าน เทิ่น ห่าอะไร อยู่กันสองคนตามสบาย”พูดอย่างเป็นกันเอง เอนหลังยกยิ้ม ผมถอนหายใจ

“ครับ ลุง”ตอบรับและเรียกตำแหน่งที่รู้ว่า พ.ต.อ.วิฑูรย์ เป็นพี่ชายแท้ๆของพ่อผมที่เสียชีวิตไปแล้ว พ่ออยากให้ผมรับราชการตำรวจ ผมก็สนองตอบท่านจนถึงตอนนี้ แทบจะไม่มีใครรู้เลยว่าท่านเป็นลุงผม ผมสอบเข้ามาด้วยความสามารถและสุจริตไม่เคยใช้เส้นสายของท่านเลย ที่สำคัญท่านไม่ช่วยด้วยไม่ว่าจะลูกจะหลาน ญาติหรือลูกเพื่อน ท่านบอกว่า ถึงจะเข้ามาได้แต่ไม่มีใจรักในงานที่ทำก็เท่านั้น อาชีพมีเกรียตินี้ต้องพร้อมสละเวลาส่วนตัวเพื่อช่วยส่วนรวมตลอด ไม่ใช่นั่งติดแต่เก้าอี้ บางทีท่านยังเคยปลอมตัวลงพื้นที่ตรวจดูการทำงานของตำรวจเลย ไม่มีใครรู้นอกจากผม และมีคนรักพอกับที่เกลียดท่านก็เยอะ เพราะความตรงต่อหน้าที่นี่แหละ แต่ถ้าคนในอาชีพนี้คิดและทำอย่างท่านผมว่าประเทศชาติเจริญและปลอดภัยแน่นอน ผมชมท่านไม่ใช่ในฐานะลุงแต่ชมในฐานะคนธรรมดาคนหนึ่งที่ได้เห็นและรู้มาตลอด

“ได้ข่าวซื้อบ้านใหม่เหรอวะ สิบ”ลุงถามผมที่ไม่ใช่เรื่องงาน

“ครับ”ผมตอบสั้นๆ

“ก็ดี แล้วบ้านเดิมล่ะ ขายเหรอ”ท่านพยักหน้าก่อนจะถามถึงบ้านที่อยู่มาตั้งแต่เกิดจนพ่อแม่เสีย

“เปล่าครับ ผมให้ช่างปรับปรุงและต่อเติมใหม่ หลังนี้ซื้อให้ยายสาม สะดวกเดินทางหน่อย”ผมตอบท่าน พูดถึงน้องสาวคนเดียวที่ตอนนี้ได้งานทำที่บริษัทชั้นนำแห่งหนึ่ง แต่อยู่ไกลจากบ้านมากไปกลับใช้เวลานาน ผมเป็นห่วงจะให้ออกก็จะเสียความตั้งใจของเจ้าตัวที่อุตส่าห์สมัครงานที่นี่ได้ แปลกใจเหรอครับที่ผมชื่อ สิบ แต่น้องชื่อ สาม ถ้ารวมกันมันคือ สิบสาม ลัคกี้นัมเบอร์ แต่พ่อแม่ผมตั้งตามวันเกิดที่บังเอิญผมกับน้องเกิดวันเดียวกัน คือ วันที่ สิบสาม เดือน ตุลาคม แต่คนล่ะปี ไม่บอกเดี๋ยวเดาอายุผมถูก อ้อ บ้านเลขที่ก็ 13 ด้วย

“ต่อเติมเตรียมรับเมียเข้าบ้านเหรอวะ หึหึ”ท่านเอ่ยแซวอย่างอารมณ์ดี ผมยิ้มส่ายหน้า

“ใครจะอดทนผมได้ขนาดนั้น”ผมพูดถึงนิสัยโดยรวมที่ยังรักชีวิตโสดและอาชีพที่ทำ ไม่อยากห่วงหน้าพะวงหลัง แค่น้องสาวคนเดียวก็พอแล้ว เรื่องนี้ไม่ใช่ไม่มีแต่เป็นแบบไม่ผูกมัดกันมากกว่า

“ป้าสะใภ้มึงไง”ลุงยักคิ้วตอบ

“นั่นเขาเรียกจำใจหรือเปล่า”ผมยกยิ้มตอบท่าน

“จำใจอะไร เขาเรียกตกหลุมรักแล้วมัดมือชกยกเข้าห้องโว้ย ฮ่าๆๆๆ”พูดถึงป้าสะใภ้ผมอย่างอารมณ์ดี แต่ป้าเป็นผู้หญิงที่เหมาะกับสามีอาชีพนี้จริงๆ อดทน เข้าใจ และทำใจเมื่อถึงเวลา ท่านบอกเสียใจอยู่แล้วถ้าคนรักจากไป แต่เราต้องภูมิใจถ้าเขาจากไปเพราะหน้าที่ เสียดายท่านไม่มีลูกชายมีแต่ลูกสาวสามคน แต่ก็ไม่ผิดหวังซะทีเดียวเพราะมีหลานชายให้อุ้มถึงสามคนเลย ท่านยังคิดขำๆสงสัยสวรรค์จะสงสารเลยส่งหลานชายมาชดเชยให้ เรื่องนามสกุลท่านไม่ได้ซีเรียส ลูกหลานผู้ชายยังมีอีกเยอะ

“แล้วแต่ลุงเถอะ คนแก่ก็อย่างนี้ชอบคิดเข้าตัวเอง”ผมหยอกลุงกลับบ้าง

“เออ ไว้มึงแก่ให้ทันกูก่อน จะพูดมั่ง”ท่านชี้หน้าใส่

“อยู่ให้ถึงแล้วกัน”ผมพูดยิ้มๆไม่ได้แช่งแต่เป็นการแหย่กันเป็นประจำ ก่อนจะวกเข้าเรื่องที่เรียกมาหา ท่านยื่นซองสีน้ำตาลให้ผมที่ไม่ได้แปลกใจอะไร คงเป็นงานสำคัญ ผมรับและเปิดดูก็พบว่าเป็นรายงานและประวัติของผู้ต้องสงสัย

“เขตนี้เยอะมาก ยังไงช่วยไปจัดการให้หน่อย ใกล้บ้านใหม่เลยนิ”ท่านเอนหลังเอามือประสานกันตรงตัก

“เริ่มเมื่อไรครับ”ผมถามแต่ตาไล่ดูประวัติแต่ล่ะคน

“เร็วได้ก็ดี จะได้หมดๆไป”ท่านพูดเรื่อยๆยกน้ำชาจิบ

“มันไม่หมดไปง่ายๆหรอกครับ ขจัดกลุ่มนี้ กลุ่มใหม่ก็เกิดอีก”ผมพูดเหมือนท้อแต่ไม่เคยถอยกับหน้าที่ที่ต้องทำ ไม่ว่าจะรูปแบบไหนผมยินดีเผชิญ

“มันก็เหมือนยุงนั่นแหละ ตบปุ๊บมันก็เกิดปั๊บ ใครจะไปคุมกำเนิดมันได้ทัน”ท่านพูดขำๆเปรียบไปได้

“ผมก็ว่างั้น”ไม่รู้จะแย้งยังไง เห็นด้วย ก่อนจะคุยกันอีกนิดท่านก็ทำงานต่อ
.
.
.
“เฮ้ย ไอ้สิบ มึงคิดว่าพวกมันจะมาเหรอวะ”ไอ้บอยคู่หูผมถามอย่างไม่แน่ใจ หลังจากที่ติดตามมาสองเดือนก็ได้ข้อมูลตรงกับที่ได้รับ

“ต้องมาสิ กูมั่นใจ”ผมพูดก่อนจะมองไม่ให้คลาดสายตา สักพักมีรถยนต์เข้ามาจอด ผมสั่งการให้ทุกคนเตรียมพร้อม คนในรถเดินลงมา หน้าตาตรงกับรูป ไม่ถึงห้านาทีรถอีกคันก็แล่นมาจอดข้างกัน ก่อนจะคุยและยื่นกระเป๋า ผมดูจนแน่ใจว่ามีผู้ต้องหาสี่คนไม่มีมาสมทบ ก็ส่งสัญญาณเข้าจับกุมทันที

“ทุกคนอย่าขยับ”ผมร้องบอกพร้อมเล็งปืน พวกมันดูจะตกใจ ลูกน้องแต่ล่ะฝ่ายิงคุ้มกันลูกพี่ทันที พวกผมหลบและยิงสวนกลับ ไม่ถึงยี่สิบนาที จับผู้ต้องหาได้หมด ก่อนจะคุมตัวกลับไปดำเนินคดีต่อ

“กูว่าไอ้พวกนี้แม่งลูกกระจ๊อกว่ะ ไอ้ตัวเบ้งมันยังกลบดานอยู่”ไอ้บอยปาดเหงื่อออกความเห็น

“ธรรมดา มันก็ต้องให้ลูกน้องออกตัวก่อน”ผมไม่ได้แปลกใจอะไร เดินดูรอบๆ

“เรียบร้อยแล้วครับ”เสียงจ่าเข้ามารายงาน ผมพยักหน้าก่อนจะแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน เพื่อพรุ่งนี้ต้องวางแผนให้รัดกุมและสาวไปถึงต้นตอให้ได้

.
.
.
.
“เหมือนเดิมนะคะ”สาวใช้วัยเกือบห้าสิบถามผม แกอยู่กับครอบครัวผมมานานแล้ว  มีสาวใช้รุ่นๆอีกสองคนช่วยทำงานบ้านและอื่นๆด้วย นอกนั้นก็มีลุงคนสวนที่เป็นสามีป้า และยามที่ผมจ้างพิเศษให้มาอยู่ด้วย บางครั้งผมไม่ได้อยู่ มีแต่ผู้หญิง คนแก่ เกิดอะไรขึ้นจะลำบาก

“ครับ เออ ป้าจิต ยายสามไปแล้วเหรอ”ผมตอบก่อนจะถามกลับ

“ค่ะ คุณหนูออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว เห็นบอกว่างานด่วน”ป้าจิตหันมาตอบก่อนจะเดินเลี่ยงไป สักพักกลับมาพร้อมกาแฟส่งกลิ่นหอมและแซนวิชชิ้นพอคำ

“ทานด้วยนะคะ กาแฟอย่างเดียวเดี๋ยวไม่มีแรงทำงาน หรือจะรับข้าวดีค่ะ”ป้าจิตพูดอย่างรู้ใจและนิสัยผมที่ไม่ค่อยกินข้าวตอนเช้าเท่าไร นอกจากกาแฟ แกเลยเสริมขนมปัง บางทีก็ปาท่องโก๋ ซาลาเปา ให้แทน

“แค่นี้พอแล้วครับ เดี๋ยวอ้วน”ผมตอบยิ้มๆ

“แหม คุณสิบถ้าอย่างนี้เรียกอ้วน แม่ยิ้มไม่ช้างเลยเหรอค่ะ”ป้าจิตค้อนนิดๆพูดกระเซ้าไปถึง ยิ้ม สาวใช้ร่างตุ้ยนุ้ยแต่คล่องแคล่วไปหมด ผมหัวเราะน้อยๆ ก่อนจะมองหาหนังสือพิมพ์ วันนี้ได้พัก หลังไล่ถล่มพวกแก็งค์ค้ายาไปได้หลายแก็งค์แล้ว ไว้เหมือนกัน นับตั้งแต่รับงานจากลุงจนถึงตอนนี้ก็เกือบปีแล้ว นอกจากพวกที่ได้รับประวัติมา ก็มีพวกติดร่างแหมาด้วยเลยเหมาจับซะทีเดียว แต่ก็อย่างที่บอกมันไม่ได้หมดไปง่ายๆ ปล่อยให้เราตายใจสักพักก็มาอีก

“ตายแล้ว ตาชม ตาชม”ป้าจิตเหมือนจะรู้ เดินไปเรียกสามีแก

“ไม่ต้องหรอกป้า เดี๋ยวผมไปดูเอง ว่าจะดูต้นไม้ด้วย”ผมเดินไปบอกป้าจิตและเดินออกไปเลย ลุงชมคงจะได้ยินหรอก ตัดแต่งต้นไม้ใส่หูฟังไปด้วย ผมได้แต่ขำ ถ้าป้าจิตเห็นได้โดนดึงหูแน่ จนใกล้จะถึงหน้าบ้าน

“ยังไม่มาส่งอีกแหะ ช้าจังวะ”ผมงึมงำ หันหลังจะเข้าบ้านไปสั่งยามให้เอาไปให้ โป๊ก

“โทษครับที่มาช้า คนเก่าลา คนใหม่ไม่ชินทาง แต่มีน้ำใจอาสามาส่งให้”เสียงห้าวตะโกนป่าวประกาศ

“แม่ง นึกว่าขอโทษที่โยนใส่หัวกู”ผมบ่นก่อนจะเดินกึ่งวิ่งไปดู ไม่เห็นหน้าเห็นข้างหลังลิบๆเป็นผู้ชายสวมชุดวอร์มใส่หมวกกันน็อกด้วย แต่ที่สะดุดสายตามันเสือกขี่จักรยานสีชมพูลายคิตตี้ไม่ได้เข้ากับเพศเลย หรือมันจะเป็นกระเทยแต่แอ๊บแมน ผมพึมพำก่อนจะเข้าบ้าน อย่าให้เจออีกนะมึง จะถามสักหน่อยมึงคิดยังไงขี่จักรยานลายนี้ หึหึ
.
.
.
.
“ไปหาซื้ออะไรที่ตลาดดีกว่า”หลังเสร็จงานผมก็ขี่รถไปตลาด เลิกงานผมจะเปลี่ยนเครื่องแบบทุกครั้ง เดี๋ยวโจรเห็นแล้วหนีหมดไม่กล้าก่อคดี จะทำให้ผมว่างซะเปล่า ระหว่างคิดขำๆ ผมก็พารถไปจอดตรงที่ฝากรถ ถ้าไม่จำเป็นผมจะใช้มอไซด์ขี่ไปทำงานหรือกิจธุระอื่นๆ ก่อนจะเดินดูของไปเรื่อยๆ จนถึงตลาดที่มีทั้งของกินของใช้ไม่น้อยกว่าในห้าง จนถึงอีกฟากก็เห็นจักรยานคิตตี้ เฮ้ย ไอ้คันเมื่ออาทิตย์ก่อนหรือเปล่าวะ ดูแล้วน่าจะใช่ เพราะมันรุ่นลิมิเต็ดไม่น่าจะมีหลายคัน ยายสามน้องผมก็มีเหมือนกัน รายนั้นคลั่งคิตตี้ขนาดหนัก ผมมองซ้ายมองขวาเขยิบจะเข้าไปดูให้แน่ใจ แต่มีเสียงขัดซะก่อน ทำให้ผมต้องออกห่างไปยืนอีกมุม หวังจะดูหน้าสักหน่อย

“ป้า วันนี้ไม่ต้องแถมเยอะนะ เดี๋ยวกินหมด ครึครึ”เสียงกวนๆ แต่กูคุ้นเคยเมื่อนี่ เอ่ยแซวแม่ค้าขายผลไม้

“เหรอ งั้นเอาไปครึ่งกิโลพอ”ป้าก็เล่นด้วยพร้อมส่งผลไม้ให้ ผมว่าทุเรียนลูกนี้เกินครึ่งกิโลแน่นอน ดูแล้วหมอนทองซะด้วย

“ขอบคุณนะป้า คราวหน้าก้านยาวนะ ขอร้อง”ไอ้คนรับก็เล่นอีก ก่อนจะหัวเราะคิกคัก เมื่อไรมึงจะหันหน้ามาสักทีวะ เห็นแค่รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวจั๊วะ แต่มันก็ยังไม่หันมา เดินไปคุยทุกร้าน มีส่งส่วยให้ด้วย ผมทำเป็นเดินตามดูห่างๆแต่พอได้ยินมันพูดคุยกับพ่อค้าแม่ค้ายันคนลากรถส่งของ เป็นบุคคลที่มนุษย์สัมพันธ์ดีเหลือเกิน

“ไม่เป็นไรป้า มีก็ให้ ไม่มีก็บอก ไม่เอา ๆ ป้าเก็บไว้ขายเถอะ”มันโบกไม้โบกมือไม่รับของเขา พูดอย่างมีน้ำใจ ป้าก็ยัดใส่ เป็นอย่างนี้เกือบทั้งนั้น น้อยมากที่จะเจอคนพูดไม่ดีด้วย ถ้าไม่ดีมันก็จัดการโดย

“ไอ้น้อง บอกพ่องงมึง ให้ลดอีกหน่อยไม่ได้เหรอ เก็บเยอะขนาดนี้กะรวยเลยหรือไง”คนขายพูดห้วนกวนๆ หน้าตาดูไม่น่าจะชอบขายของน่าไปอยู่โรงฆ่าสัตว์มากกว่า

“พ่องงกู ก็เก็บตามมาตรฐานแล้วนะพี่”มันก็ทำเสียงแถมหน้ากลับไปให้

“เฮ้ย พูดไม่ง้ออย่างนี้ กูว่าตลาดฝั่งโน้นเก็บถูกกว่าอีก เดี๋ยวกูจะป่าวประกาศชวนไปขายที่โน่นซะ ทีนี้มึงจะทำไง”มันทำเสียงไม่พอใจพูดจาข่มใส่ ไอ้หนุ่มนี่นึกว่าจะกลัว ถอยหลังออก มันเดินเข้าไปใกล้ ตุบ มันเดินไปใกล้ยกตีนขึ้นวางตรงลังไม้กระชากคอเสื้อไอ้นั่นที่ทำหน้าตาเลิกลั่กผิดกับเมื่อครู่ที่ปากดีใส่ ตัวมันสูงกว่าถึงจะไม่หนาเท่าไอ้คนที่ข่มแต่รูปร่างมันก็ดูแข็งแรงน่าจะได้เปรียบถ้ามีเรื่อง และผมก็คงต้องแสดงตัวเข้าไปขัดขวางตามหน้าที่ ถ้าร้ายแรงเกินไป แต่นี่มันก็เข้าข่ายแล้วนะ แต่ดูอีกหน่อยดีกว่า

“ฝั่งโน้นถูกมึงไม่ไปขายวะ พ่องงกูกับกูไม่เคยห้ามหรือฝืนใจให้มาขายที่นี่ แต่ทุกคนที่นี่เขามีน้ำใจช่วยเหลือพ่องงกูให้มีรายได้โว้ย มึงเป็นใครถึงมาเบ่งในเขตกูวะ”มันเข้าใจพูดนะ ทำเอาพ่อค้าแม่ค้ายิ้มเป็นแถบ แต่ตอนท้ายพูดนักเลงไม่เบา

“เอ้อ กะ กู”มันเริ่มตะกุกตะกัก

“สงสัยมาสอดแนมแน่เลยพี่”เด็กส่งผักออกความเห็น

“นั่นสิ ฉันว่าไม่คุ้นหน้าเลย ไอ้ฝั่งโน้นส่งมันมาก่อกวนล่ะมั้ง”และอีกหลายเสียงฟังแล้วเข้าข้างไอ้นี่ชัดๆ ทำเอาไอ้นั่นมองซ้ายมองขวาเห็นท่าไม่ดีแน่ อาศัยตอนเผลอผลักและวิ่งหนีออกไป

“เฮ้ย ยังคุยไม่จบเลย สัดดดดดด”เสียงด่าตามหลังพร้อมหันหน้ามา ทำเอาผมที่ยืนไม่ไกลหลบสัดไม่ทัน แต่เจ้าตัวดูไม่ได้สนใจมองไอ้ห่าที่วิ่งหนีอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันเลยทีเดียว

“เดี๋ยวมึงเจอกู ไอ้หน้าเหี้ย กวนตีนตั้งแต่ลูกยันพ่อ ไม่จบๆ ให้เตี่ยกูไปตืบซะนี่”มันยังบ่นไม่เลิก มีการกลับไปฟ้องเตี่ยมันด้วย บ่งบอกว่ามีเชื้อจีน หน้ามันก็ตามนั้น ตาชั้นเดียวแต่ลูกตาดำขลับ รับกับคิ้วเข้ม จมูกไม่โด่งมาก ปากบางบอกว่าจัดแน่นอนเท่าที่ได้ฟังก็น่าจะจริง ผมมองอย่างพิจารณาว่า ไอ้คนนี้น่ะเหรอที่มันขี่จักรยานคิตตี้ ขว้างหนังสือพิมพ์ใส่หัวผมโดยไม่ตั้งใจมั้ง ตายห่า ไอ้สิบ เกิดมาไม่เคยมองผู้ชายคนไหนแล้วรู้สึกแปลกๆขนาดนี้ เรียกว่าแปลกเข้าขั้นดีเลยล่ะ ก่อนมันจะหันหน้าไปทำหน้าที่ตามเดิม จนมันเดินไปไกลแล้ว

“ขอโทษครับป้า ไอ้หนุ่มเมื่อกี้เป็นใครเหรอครับ”ผมเริ่มปฏิบัติการสืบราชการลับส่วนตัวทันที ป้ามองหน้าเหมือนจับผิด

“เอ้อ ผมเพิ่งย้ายมาอยู่ครับ”ผมพูดต่อพร้อมส่งยิ้ม ทำเอาป้าเขินๆ เหมือนโดนผมจีบอยู่

“อ๋อ นึกว่าเป็นลูกน้องไอ้เม้งซะอีก มันชอบมาก่อกวนบ่อยๆ โดนตลอดแต่ไม่เข็ด”ป้าตอบไม่ตรงคำถามผมเลย พูดถึงใครไม่รู้ เอาเป็นว่าผมจะฟังเป็นเกร็ดความรู้ไว้ว่าไอ้ฝั่งโน้นชอบมาก่อกวนเขตพื้นที่ผู้ชายน่ารักคนเมื่อกี้บ่อยๆ น่ารัก ทำไมผมต้องคิดว่ามันน่ารักวะทั้งที่มันก็น่ารักจริงๆนั่นแหละ

“ครับ แล้วเขาเป็นใคร”ผมรับทราบก่อนจะถามจุดประสงค์หลักๆ รีบบอกสักทีสิป้า เดี๋ยวจับกุมข้อหาไม่ให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่เลย เร็วๆ โน่นขายาวก้าวไปแล้ว

“อ๋อ ชื่อเบียร์ ลูกเถ้าแก่หยวนเจ้าของตลาดนี่แหละ แต่นิสัยดีทั้งบ้าน มีน้ำใจ ไม่เอาเปรียบ แรงมาก็แรงไปอย่างที่เห็น”ป้าร้องอีกอ๋อก่อนจะบอกสิ่งที่ผมต้องการฟัง ชื่อเบียร์ น่าดื่มจริงๆ ถ้าเผลอไปยกดื่มคงติดคอตายห่าแน่ พรวดพราดเข้าไปยกซดไม่ได้ ต้องรัดกุม มัดมือไม่ให้ชกและยกเข้าห้องแบบที่ลุงบอก ยี่สิบแปดปีเพิ่งคิดว่ารักแรกพบมีจริง อ้าว รู้กันเลยดิ อายุผม อุตส่าห์ปิดเงียบมาแตกเพราะอยากดื่มเบียร์

“ขอบคุณครับป้า ผมไปล่ะ คราวหน้าจะมาอุดหนุนใหม่นะ”ผมรีบพูดรีบรับของและเดินกึ่งวิ่งไปทันที

“อ้าว พ่อหนุ่ม ตังค์ทอนไม่เอาเหรอ”เสียงป้าเรียกให้รู้ว่าผมลืมเงินทอน ผมไม่ได้หันกลับไปแต่บอกในใจว่าให้ทริปป้าแล้วกันที่บอกข้อมูลให้กับเจ้าหน้าที่ถือว่าให้ความร่วมมือเป็นพิเศษ
.
.
.
.
หลังจากนั้นถ้าว่างจากราชการผมก็จะมาตลาดประจำ เรียกว่าตามติดเหมือนผู้ต้องสงสัย ถ้าจับได้จะขังไม่ปล่อยเลย และผมก็ได้เห็น น้องเบียร์ ว่าที่แฟนผมในอีกหลายแง่มุม เก็บค่าเช่าพร้อมขี่จักรยานน่ารักๆ เล่นฟุตบอล เล่นดนตรี ตลกโปกฮากับเพื่อนฝูง แต่ที่ทำเอาอึ้งคือ น้องเบียร์หอมแก้มเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารัก ไม่ใช่คนเดียวเปลี่ยนไม่ซ้ำหน้าเลยทีเดียว น้องเบียร์ชอบผู้ชายเหรอนี่ แล้วผมจะแปลกใจทำไมวะ เพราะผมก็กำลังเก็บข้อมูลของผู้ชายที่จะจีบอยู่ แต่ดูแล้วน้องเบียร์เป็นฝ่ายกระทำแน่นอน ไม่ได้ผมต้องทำน้องเบียร์กลับมาถูกทางได้แล้ว แต่อาทิตย์ถัดมา น้องเบียร์ก็ควงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มอีก แสดงว่าคบเพื่อปกปิดความเบี่ยงเบนตัวเองใช่ไหม ไม่ดีนะทำแบบนี้ผู้หญิงรู้เข้าเสียใจตาย ทำให้ผมยิ่งต้องเข้าไปทำให้น้องเบียร์รู้สึกตัวสักที ว่าควรเป็นของพี่สิบเท่านั้น และผมก็เริ่มปฏิบัติการพาตัวเองไปใกล้ชิด ใกล้ชิด ชิดซะจน

“ว๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคค”เสียงร้องอย่างดัง ผมเบรกรถทันทีเมื่อกำลังตามติดน้องเบียร์จนเกินไป อุตส่าห์เลี้ยวหลบมุมกะว่าจะพุ่งออกมาเบาๆตามหลังกลายเป็นว่าออกตัวแรงไปหน่อย กำลังจะลงไปดูด้วยความเป็นห่วง ถ้าสลบจะอุ้มกลับบ้านไปรับผิดชอบด้วยการดูแลตลอดชีวิต แต่ยังไม่ทันลง ปัง ปัง ปัง น้องเบียร์โมโหจัดควักปืนมายิงหัวใจผม ไม่ใช่ครับ คนน่ารักเคาะกระจก ผมกลัวได้ยินคำบอกรักไม่ชัดเลยลดกระจกลงมาแล้วก็ฟังเต็มๆ

“สัด ขับรถแบบนี้ มึงไปเริ่มหัดขี่ควายใหม่ไป ไอ้ควายยยยยยยยยยย”ผมมัวแต่ตะลึงกับคนที่เฝ้าตามแต่ไม่เคยได้พูดคุยสักที ตอนนี้พาปากมาจ่อใกล้หูเลย ไล่ให้ผมไปขี่ควาย ไปกับพี่ได้ไหมจะได้สอนพี่ให้ขี่ถูกทาง

“รู้แล้ว กำลังจะลงไป ใจเย็นๆ”ไม่รู้จะพูดอะไร ผมได้แต่ปลอบใจน้องเบียร์ไม่ให้แหกปากไปมากกว่านี้เดี๋ยวเจ็บคอ ยิ่งเห็นใกล้ๆยิ่งน่ารัก น่ารักในแบบผู้ชาย

“กูไม่เย็น มึงเห็นไหม จักรยานมูลค่าไม่กี่บาทกูพัง มึงลงมารับผิดชอบเดี๋ยวนี้”ขนาดโต้ตอบด้วยความโมโหก็ยังดูน่ารักเล่นมุกด้วย พี่ยินดีรับผิดชอบอยู่แล้ว บอกสินสอดและพาไปบ้านได้เลย พี่จะได้ปิดคดีของเราสักที ได้แต่แอบดูและเข้าไปซื้อของบ้างหวังจะเจอหน้าแต่ไม่เคยได้เจอสักที มีแต่ว่าที่พ่อตาอารมณ์ดีขายของ

“เท่าไร”ผมถามทันที จะเรียกเท่าไรบอกพี่ เคลียร์กันเองก็ดีแล้วค่อยไปบอกเตี่ยก็ได้

“เบ็ดเสร็จที่กูคิดในสมอง 3,000 บาทถ้วน”ถูกจังวะ สามพันได้ฟันน้องเบียร์ เอ้ย ไม่ใช่แล้วสายตาคุยกับผมแต่ตีนชี้ไปที่จักรยานที่ยังนอนสลบไสลริมทาง แสดงผมยังสื่อไม่ถึงใจน้องเลยย้ำให้ฟังชัดๆจะได้เข้ามานั่งในใจพี่สักที

“ไม่ใช่ ตัวน้องน่ะ”ไม่พูดเปล่าผมชี้ที่ตัวน้องเบียร์เลย ทีนี้น้องเบียร์คงเก็ทเบิ่งตาตี่ๆพร้อมสาดวาจาใส่ผมคงเข้าใจผิดคิดว่าน้องเข้าใจในคำพูด

“ไอ้เหี้ย กูไม่ใช่เด็กขายน้ำ ขายถังขี้ สัด ไม่จ่ายก็ไม่ต้องจ่าย”ฉิบแล้วกู ไอ้สิบ น้องเบียร์คิดว่าผมพูดดูถูกว่าน้องเป็นเด็กขาย เอาไงดีวะกูจะพูดยังไงดี เกิดน้องโมโหไปแจ้งความที่โรงพักข้อหาหมิ่นประมาทแฟนตัวเอง ผมคิดเองครับ แต่ต้องตกใจเมื่อเห็นเลือดไหลตรงขาขาวๆ ผมพยายามรวบรวมสติพูดอย่างใจเย็นออกไปเพื่อไม่ให้น้องเบียร์โกรธผมไปมากกว่านี้

“อะไร หมายถึงค่ารักษาน้องน่ะเท่าไร ดูสิเลือดไหลเต็มเลย”ผมแถไปเรื่องแผล โธ่ ไอ้สิบไม่น่าทำขาขาวๆเป็นรอยเลย ยิ่งมองเลือดก็ยิ่งไหลทำให้ผิวที่ขาวดูขาวอมชมพูขึ้นไปอีก อยากจะเข้าเอาปากไปห้ามเลือดจริงๆ แต่เสียงร้องของน้องห้ามความคิดโรคจิตของผมเอาไว้ซะก่อน

“อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคค เลือดดดดดดดดดดดดดดดดด”แล้วน้องเบียร์ก็ทรุดฮวบแต่ผมที่รอฉวยโอกาสอยู่แล้วรีบเข้าไปรับทันทีทำให้ได้ภาพที่สวยงาม ก่อนจะเรียกเป็นมารยาท

“เฮ้ย ไอ้น้อง ไอ้น้อง”เรียกยังไงก็ไม่ตื่น ผมเลยคิดว่าน้องอาจตายได้เพราะช็อค งั้นลัดขั้นตอนปั๊มหัวใจไปผายปอดเลยดีกว่า ว่าแล้วก็ จุ๊บ จุ๊บ แก้มสองข้าง พี่ขอนิดหนึ่งนะ ก่อนจะอุ้มน้องเบียร์ใส่รถขับไปบ้านคุณพ่อตาทันที ตั้งแต่นั้นมาผมก็เริ่มทำตัวสมสู่ เอ้ย ไปมาหาสู่เป็นประจำที่ว่าง เปิดเผยตัวตนและความจริงใจทุกอย่าง ยกเว้นอาชีพที่ต้องจำใจโกหกไปก่อน ด้วยมีข่าวกรองเข้ามาใหม่ซึ่งมันเกี่ยวข้องกับคนใกล้ตัวน้องเบียร์แฟนผม เรียกในใจนะครับ เคยเรียกแล้วน้องเบียร์รับไม่ได้เตะเข้าซี่โครงทำเอาทรุดเหมือนกัน แต่ผมไม่ได้ถือสาเพราะว่า

“อย่าเรียกกูอย่างนี้อีก กูอายยยยยยยยยยยย”แผดเสียงใส่พร้อมซ้ำอีกทีเป็นการกำชับ นอกจากฟุตบอลน้องเบียร์ของผมยังเป็นแชมป์มวยสมัครเล่น แต่เล่นแถวบ้านตัวเอง บอกไม่อยากดังไปมากกว่านี้  โอเค พี่เชื่อเบียร์ น้องเบียร์ของพี่ไม่อยากดังจริงๆ แม้แต่เวลาที่เราทำกายภาพด้วยกัน น้องเบียร์ก็แทบจะไม่ปริปากให้ได้ยินเลย เหนื่อยผมที่ต้องกระตุ้นทุกครั้ง

“กัดปากทำไมล่ะ ปล่อยมาสิ”ผมกระซิบบอกน้องเบียร์ที่อยู่ในอ้อมกอด มือกอด ปากไซ้ สะโพกขยับ

“อื้อๆๆ ไอ้ ไอ้ เอี้ย เอ็ด อัง”นี่แหละโทษของการไม่ปล่อยเสียงทำให้ส่งผลกระทบถึงหูคนฟังที่ผิดเพี้ยน

“ห๊ะ พี่เข้าไปขนาดนี้ยังไม่รู้สึกอีกเหรอ”ผมถามน้องเบียร์ด้วยความตะลึง คิดว่าของตัวเองก็ไม่ได้ด้อยกว่าตอนแรกที่ทำ นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่น้องเบียร์ไม่ร้องเพราะรักษาน้ำใจผม แต่ตอนนี้คงกลั้นไม่ไหวเลยถามเพื่อที่จะหาทางแก้ไข

“สัด กูพูด วะ ว่า อื๊อ มึงเสร็จหรือยัง มะ ใช่ เยะ เสร็จหรือยัง”ดีนะที่ผมเซ็นเซอร์คำที่ผมคิดไม่ให้ออกอากาศโดยการเร่งความเร็วทำให้น้องเบียร์ดูดคำพูดเข้าไปได้ทัน

“ร้องก่อนสิ พี่จะได้รู้ว่าเบียร์มีความสุข อืม”ผมยกยิ้มโน้มตัวจูบปาก ขยับเบาๆแต่เน้น น้องเบียร์ส่ายหน้า

“ไม่เอา มัน อืม อา อา ไอ้สิบ เชี่ยะ”พูดไปด่าไปหน้าแดงไป ผมไม่ละความพยายาม

“นะ ไม่งั้นพี่จะรู้ได้ไงว่าเสร็จหรือยัง อา อา”นี่ขนาดแค่โดนรัดผมยังคราง ถ้าทำให้ผมจะรู้สึกดีขนาดไหน ผมไม่ได้เปลี่ยนทิศนะหมายถึงให้น้องอยู่ข้างบนบ้าง

“ไม่ร้องพี่จะทำอยู่อย่างนี้นะ”ผมขู่ชิดปากที่เม้มก่อนจะไล้ลิ้นไปเกลี่ยออกทำให้เสียงเจ้าตัวหลุดออกมา และก็ได้ยินจนเสร็จสมทั้งสองฝ่าย ตั้งแต่นั้นน้องเบียร์ร้องตลอดเลย ทำให้ผมยิ่งเพิ่มจำนวนรอบเข้าไปอีก หึหึ

.
.
.
.

“มึงแน่ใจเหรอไอ้บอย ว่าใช่แน่”ผมถามไอ้บอยเมื่อดูข้อมูลที่มันได้รับมา

“แน่ใจ สายรายงานว่าคนนี้แน่นอน”ไอ้บอยยืนยันว่าใช่แน่ เป็นภาพคนรู้จักของเบียร์ ที่ตอนแรกเจอกันมองเขม่นผม รู้มาว่าชอบเบียร์ แต่เบียร์คิดแค่พี่ ผมไม่ได้ว่าอะไร ถึงมีเรื่องเขาก็เสียเปรียบ ตัวเล็ก หน้าตาน่ารักเหมือนผู้หญิง แต่เตะฟุตบอลเก่งมาก เมียผมบอก เรียกเบียร์มันดูไม่สนิทเรียกเมียดีกว่า แต่ต้องเรียกในใจ ขนาดเรียกน้องยังซี่โครงแทบหัก ถ้าเรียกคำนี้คอบนคอล่างผมหักตามแน่

“ไอ้สิบ มึงคิดว่าหน้าตาดูไม่เป็นพิษเป็นภัยคงไม่ทำเรื่องแบบนี้ใช่ไหม อย่าดูแค่นี้สิวะ”ไอ้บอยพูดเมื่อเห็นผมทำหน้าไม่เชื่อ

“ไม่ใช่อย่างนั้น พอดีคนนี้กูรู้จักอยู่”ผมบอกมันก่อนจะหลุดปาก ผมคบกับเบียร์นอกจากยายสามแล้วไม่ได้บอกใครเลย ผมไม่ได้คิดจะปิด กะว่าให้เสร็จคดีสักพักจะพาไปกราบลุงกับป้า และแนะนำให้เพื่อนรู้จัก ผมไม่ได้อายใครที่มีแฟนเป็นผู้ชาย เรารักและดูแลกันเหมือนคู่รักปกติทั่วไป เบียร์ไม่อ่อนหวานแต่ก็มีมุมที่อ่อนโยนในแบบของเบียร์ 

“เหรอ รู้จักได้ไงวะ”ไอ้บอยทำหน้าแบบคาดไม่ถึง

“ก็ อืม”ผมคิดว่ามาขนาดนี้แล้วปิดไปก็เท่านั้นยังไงมันก็ต้องรู้อยู่ดี และการรู้ครั้งนี้กลับทำให้ชีวิตของผมกับเบียร์ รวมทั้งคนในรูปก็คือ เสก เปลี่ยนไปด้วย เมื่อวันหนึ่งผมได้พาไอ้บอยไปหาเบียร์ แต่บังเอิญที่เสกอยู่ด้วย เลยแนะนำให้รู้จักกัน ผมแกล้งแหย่เบียร์โดยทำเป็นหึง และลอบดูอาการของเสก พอเห็นหน้าไอ้บอยดูตกใจมากเหมือนเจอคนรู้จักแต่ไม่อยากเจอ ไอ้บอยยิ้มรับและพูดทำความรู้จัก เสกดูลนไปหมด ตอนแยกจากกันก็ดูรีบๆ ทำให้ผมคิดถึงข้อมูลที่ไอ้บอยได้รับมา จนแยกย้ายกัน คิดว่าผมคิดไปคนเดียวซะอีก แม้แต่เบียร์ก็แปลกใจกับท่าทางของเสก ถึงกับถามออกมา ผมตอบตามตรง ยกเว้นหน้าที่การงานของผมกับไอ้บอย ขอโทษเบียร์อยู่ในใจ คิดว่าเสร็จคดีนี้จะบอกเบียร์สักที ถ้าเบียร์จะโกรธผมก็ไม่ว่าแต่เบียร์คงมีเหตุผลที่จะรับฟังผมบ้างล่ะ อีกอาทิตย์ถัดมาผมโกหกเบียร์ว่าไปต่างจังหวัดแต่ที่จริงตามดูพฤติกรรมของเสกตลอด ในใจก็นึกแต่ขอโทษเบียร์ที่ทำแบบนี้กับพี่ที่เขาเคารพ และก็เข้าเค้าความจริงเมื่อผมกับไอ้บอยเห็นเสกคุยกับคนกลุ่มหนึ่งก่อนจะยื่นกระเป๋าให้ เสร็จก็รีบขึ้นรถทันที

“กูว่ามึงเตือนแฟนมึงก็ดีนะ อย่าไปไหนมาไหนด้วยเดี๋ยวจะซวย”ไอ้บอยบอกผมให้ไปเตือนเบียร์

“เบียร์ต้องไม่เชื่อแน่ เพราะเขาไว้ใจรุ่นพี่คนนี้มาก”ผมพูดด้วยความกังวล

“มึงก็ลองหยั่งเชิงก่อนสิ ถ้าไม่เชื่อค่อยเอาหลักฐานให้ดู ถ้าไว้ใจได้นะ”ไอ้บอยแนะนำพูดเตือนที่ฟังแล้วไม่สบหูผม

“มึงหมายความว่ายังไง มึงคิดว่าแฟนกูจะบอกเขางั้นเหรอ”ผมอารมณ์เสียใส่มันทันทีที่พูดเหมือนกล่าวหา

“มึงจะโกรธกูไม่ว่า แต่อยากให้มึงคิดให้ดี กูเข้าใจว่าแฟนมึง แต่หน้าที่ต้องมาก่อน อย่าลืมสิวะ”ไอ้บอยพูดใส่ผมบ้าง

“เบียร์ไม่ใช่คนแบบนั้น กูรับประกัน แต่กูไม่อยากให้เขาเสียความรู้สึกกับรุ่นพี่เขา กูอยากให้แน่ใจกว่านี้อีกนิด แบบที่เจ้าตัวปฏิเสธไม่ได้”ผมตั้งสติและพูดถึงนิสัยเบียร์ให้ไอ้บอยฟัง มันตบไหล่

“เออ กูบอกแล้วไงกูเข้าใจความรู้สึกมึง ระหว่างนี้มึงก็พูดเกริ่นให้แฟนมึงฟังไปก่อน ให้เข้าใจว่ามึงหึงก็ได้”ไอ้บอยพูดขำๆตอนท้าย ทำเอาผมค่อยอารมณ์ดีขึ้นหน่อย ก่อนจะวางแผนกันใหม่และแยกย้าย ผมได้ยินมันพูดตามหลัง

“หลักฐานแบบดิ้นไม่หลุดน่ะ มันไม่ยากหรอก มันมีอยู่แล้ว”เสียงมันฟังแปลกๆแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่ามันคงทุ่มเทกับงานมาก และคงอยากให้มันจบเร็วๆสักที หลังจากนั้นผมก็ค่อยๆพูดกับเบียร์ว่าถ้าไม่จำเป็นอย่าไปไหนกับเสกบ่อยนัก และเหมือนที่ไอ้บอยคิด เบียร์คิดว่าผมหึง ผมก็ยอมรับทำเป็นพูดว่ากลัวเบียร์เบี่ยงเบน เบียร์หัวเราะ แต่ผมไม่ได้ห้ามเด็ดขาดซะทีเดียวกลัวเจ้าตัวสงสัยเอา
.
.
.

[goonglovenut]

ผมมารับเบียร์ที่สนามฟุตบอลก็ตรงไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างคุ้นเคยเจอเพื่อนๆเบียร์กำลังกลับก็ทักทายกัน  ระหว่างจะเปิดประตูเข้าไปได้ยินเสียงคนคุยกัน ผมเลยเสียมารยาทยืนฟัง เพราะมันเป็นเสียงเบียร์กับเสก

“พี่เสก พี่เป็นอะไรหรือเปล่า”เสียงเบียร์ถามเสกอย่างเป็นห่วง

“ปะ เปล่า ว่าแต่พี่สิบไม่มาด้วยเหรอ”เสกปฏิเสธไม่เต็มเสียงนัก ก่อนจะถามถึงผม

“มันไปต่างจังหวัด เห็นว่าไปดูงาน”ถ้าอยู่สองคนเรียกอย่างนี้จะเบิ้ลให้ แต่นี่ไม่ใช่เวลาเอาไว้เสร็จเรื่องก่อน

“เบียร์ พี่ เอ้อ”หลังเงียบไปพัก เสกก็เอ่ยออกมาเหมือนอยากจะบอกอะไร

“มีอะไรพี่ พูดมาเถอะ”เบียร์ก็พยายามปลอบ

“พี่ไม่รู้จะพูดอะไร แต่ ให้ระวังตัวไว้ อย่าไว้ใจใครง่ายๆ โดยเฉพาะคนใกล้ตัว”สิ่งที่เสกพูด ผมสงสัย ว่าหมายถึงใคร หรือเสกจะรู้แล้วว่าผมกับไอ้บอยเป็นใครเลยจะพูดให้เบียร์ไม่ชอบผมหรือเปล่า ผมกำลังจะตัดสินใจเข้าไปด้วยใจร้อนรุ่มแต่เสียงเบียร์ก็รั้งซะก่อน

“พี่เสก”เบียร์เรียกเสียงเหมือนช่วยบอกมากกว่านี้ได้ไหม

“อย่าถามพี่ ห่างๆคนชื่อบอยเอาไว้ เตือนพี่สิบด้วย”เสกเหมือนจะสับสน แต่สิ่งที่พูดออกมา กลับหมายถึงไอ้บอย อะไรกันมันยังไงกันแน่ ไอ้บอยก็ให้ผมมาเตือนเบียร์แต่ยังไม่ทันได้เตือนก็ได้ยินซะก่อน

“พี่รู้จักเขาเหรอ”เบียร์ถามเสกอย่างที่สงสัยมานานแล้ว แต่ไม่มีเสียงตอบก่อนเบียร์จะพูดต่อ “พี่เสก ถ้าพี่ไม่พูดผมจะไปเตือนพี่สิบได้ยังไง เขาเป็นเพื่อนกัน มันจะดูว่าไปใส่ร้ายเขาหรือเปล่า”เบียร์พยายามโน้มน้าวเสก

“พี่ พี่”เสียงตะกุกตะกัก

“ไม่เข้าไปล่ะพี่”เสียงเด็กคนหนึ่งทัก ทำเอาผมตกใจกลัวว่าคนข้างในจะรู้ว่าผมมาแล้ว เลยพยักหน้าก่อนจะเปิดประตูเข้าไป เลยไม่ได้ฟังต่อเลย เบียร์ถามว่าทำไมกลับเร็วผมก็เลยพูดประมาณว่าเสร็จแล้วก็รีบกลับ คิดถึง เสกมองหน้าผมส่งยิ้มบางๆก่อนจะขอตัวกลับทันที ผมพาเบียร์กลับบ้างระหว่างทางเบียร์ก็เล่าถึงความผิดปกติของเสกให้ฟัง ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วมั้งที่จะต้องพูดกับเบียร์เรื่องของเสก และเป็นตามที่ผมคิดมาตลอด เบียร์เอาแต่พูดว่าไม่จริง ไม่เชื่อ ผมปลอบใจจนตั้งสติได้แต่ลึกๆผมรู้ว่าเบียร์เสียใจกับเรื่องนี้และยังไม่เชื่ออยู่ดี แต่มาถึงขนาดนี้แล้วคงจะเลี่ยงไม่ได้แล้วล่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
.
.
.
.

“มึงได้ข่าวไม่ผิดแน่นะ ไอ้บอย ทำไมส่งวันนี้วะ”ผมถามไอ้บอยหลังจากได้รับข้อมูลใหม่ ตอนแรกเป็นคืนพรุ่งนี้

“ข่าวรั่ว พวกมันเลยเปลี่ยนแต่ไม่ทันสายเราเหมือนกัน”ไอ้บอยพูดให้ฟัง หน้ามันยิ้มแย้มเหมือนไม่ได้มาจับผู้ร้ายสักนิด แต่ผมไม่ได้คิดอะไรอีก คิดว่ามันคงภูมิใจที่สายฝ่ายตำรวจทำงานได้ไวไม่แพ้โจร ผ่านไปสักพัก คนที่ต้องการตัวก็ออกมา แต่ทำเอาผมตะลึงเมื่อเห็นอีกคนที่ไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่ด้วย ผมรู้ว่าเบียร์ออกมาข้างนอกกินข้าวกับเพื่อนแต่ไม่ได้บอกว่าใคร ผมก็คิดว่าคงเป็นโต๊สกับเจี๊ยบ นี่มันอะไรกัน  ไอ้บอยเห็นเหมือนที่ผมเห็น

“มึงไม่ได้เตือนแฟนมึงเหรอ”ไอ้บอยถามผม

“เตือน แต่กูไม่คิดว่าเบียร์จะมากับเสก คิดว่าไปกับเพื่อนอีกคน”ผมบอกมัน ใจร้อนรนไปหมด

“ไอ้สิบ ถ้ากูพูดมึงต้องโกรธกูแน่”ไอ้บอยตบไหล่ผม ผมโกรธจริงๆแต่ไม่รู้จะพูดยังไง มันคิดว่าเบียร์รู้เห็นเป็นใจด้วยหรือเปล่า

“กูแค่คิด แต่ให้มึงจัดการเองดีกว่า”ไอ้บอยพูดอีกครั้ง

“ไม่มีทาง กูว่าเบียร์ไม่รู้หรอก คงจะมาหาตามปกติ”ผมปฏิเสธด้วยความหนักแน่น ไอ้บอยไม่ได้พูดอะไรอีก เราก็จับตามองเหตุการณ์ตรงหน้า เหมือนมีการต่อรอง จังหวะนั้นผมเห็นลูกน้องมันจะชักปืน ด้วยความเป็นห่วงกลัวเบียร์เป็นอะไรจึงแสดงตัวเข้าจับกุมทันที เกิดการต่อสู้กัน ผมมองหาแต่เบียร์ ถูกวิสามัญทั้งหมด ผมคิดว่าไม่น่าจะจับตาย ทั้งที่โอกาสจับเป็นก็มี หัวเสียนิดๆกับการตัดสินใจของไอ้บอย ก่อนจะได้ยินเสียงปืนและเสียงเรียกชื่อผม

“ช่วยพี่เสกด้วย”เบียร์ประคองร่างเสกไว้ในอ้อมแขน เลือดแดงเต็มไปหมด มือถือปืนไว้ คงยิงไอ้คนร้ายที่ลอบมาข้างหลัง

“เสกตายแล้ว”ผมอังจมูกจับการเต้นชีพจรจนแน่ใจ บอกเบียร์

“ไม่จริง”เบียร์พูดเสียงดัง ก่อนจะกอดเสกแน่น เงยหน้ามองผมหันไปมองไอ้บอยอย่างโกรธแค้น

“มึง มึงทำอย่างนี้ทำไม แผนมึงใช่ไหม”เบียร์ตวาดใส่ไอ้บอย

“เบียร์ พูดอะไร”ไอ้บอยทำหน้างง

“มึงนั่นแหละ วางแผนทั้งหมด มึงฆ่าเขา มึงฆ่าเขา”เบียร์ใส่อีกพูดว่า ไอ้บอยฆ่าเสก
 
“จับมันสิ ตำรวจโว้ย มันขู่จะฆ่าพี่เสก ได้ยินไหม”เบียร์เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
 
“เบียร์ ใจเย็น ตั้งสติหน่อย”ผมเข้าไปเขย่าเบียร์ให้ใจเย็นและตั้งสติ แต่เบียร์มองผมก่อนจะผลักและตวาดเสียงดัง “มึงหลอกกู มึงเป็นตำรวจ มึงร่วมมือกับมันหลอกกู ใช่ไหม ไอ้สิบ”
 
“เบียร์ ไม่ใช่ ฟังก่อน”ผมส่ายหน้าจับแขนเบียร์ พยักหน้าให้

“ไม่ มึงมันพวกเดียวกัน ไอ้เหี้ยหลอกกูทำไม มึงหลอกกูทำไม”เบียร์ทั้งทุบทั้งต่อยปากก็ตะโกนว่าผมหลอกลวง ใช่ผมหลอก หลอกแค่เรื่องอาชีพ แต่ความรักของผมไม่เคยหลอกเบียร์ เบียร์เข้าใจว่าผมมาตีสนิทเพราะเรื่องนี้ ตอนนี้ผมรู้ว่าในหัวเบียร์คงคิดไปเรียบร้อยแล้วว่า โดนหักหลัง ถูกคนรักหลอกลวง

“เบียร์ พี่ทำตามหน้าที่ แต่ตอนนี้อย่า พะ โอ้ย”ผมพูดได้แค่นั้น ก่อนจะหงายหลังเพราะโดนถีบ

“มึงหลอกกู มึงหลอกให้พวกกูมาตาย ไอ้สัดมึงทำอย่างนี้ได้ยังไง มึงทำได้ไง ฮึก ฮึก ไอ้เหี้ย”เบียร์ไม่ฟังโถมใส่ผมที่ปล่อยให้เบียร์ทำร้ายร่างกายให้พอ แค่นี้มันยังน้อยไปกับที่ผมทำร้ายเขา ผมไม่คิดเลยว่ามันจะเลยเถิดมาขนาดนี้ คิดว่าถ้าย้อนกลับไปได้ผมจะพูดความจริงกับเบียร์ แต่ผมก็ได้แต่คิดเพราะมันย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว
 
“เฮ้ย ไอ้สิบ”เสียงไอ้บอยเรียกพร้อมดึงผมออก

“ไอ้สัด ไอ้เลว เพราะมึงคนเดียว มึงฆ่าพี่เสก ไอ้เหี้ย”เบียร์ด่าพร้อมจะปรี่เข้าไปต่อย

“มึงอย่ายุ่ง”ผมบอกไอ้บอยก่อนจะดึงเบียร์เข้าไปกอด  “เบียร์ พี่ขอโทษ ตอนนี้สงบสติอารมณ์ก่อนนะ ขอร้อง พี่ขอร้อง”ผมบอกเบียร์ด้วยความเสียใจ ยิ่งผลักผมก็ยิ่งกอดจนเบียร์เริ่มอ่อนแรง ผมคลายแขนเบียร์ผลักผมวิ่งไปกอดเสกและร้องไห้ออกมาทำให้ผมเสียใจยิ่งกว่าเดิม ที่ทำให้คนรักเสียน้ำตา และอีกคนต้องตายไปโดยที่ยังไม่ได้สอบสวน 
.
.
.

เบียร์ไม่พูดอะไรกับผมสักคำ ตอนสอบปากคำผมอยู่ด้วย เบียร์ตอบตามความเป็นจริง ตรงกับที่ผมได้คุยกับลุง ท่านตกใจเหมือนกันที่รู้ว่าผมมีแฟนผู้ชายและตอนนี้กำลังเป็นผู้ต้องหา ในฐานะผู้สมรู้ร่วมคิดค้ายาเสพติดและฆ่าคนเพื่อปิดปาก ผมพยายามวิ่งเต้นทุกทาง ครั้งแรกที่ขอร้องลุงให้ช่วยพิจารณาด้วย

“สิบ ลุงเข้าใจแต่ทุกอย่างมันต้องขึ้นกับหลักฐานถ้าไม่มีหลักฐานก็ช่วยอะไรไม่ได้ ถึงแม้เขาจะเป็นแพะก็ตาม สิบน่าจะเข้าใจนะ ลุงเชื่อว่าสิบเลือกคนไม่ผิดหรอก แต่ในฐานะที่เราเป็นตำรวจมันใช้ความเชื่อใจอย่างเดียวไม่ได้ ยิ่งเป็นคนรักด้วยแล้ว คนอื่นจะมองไม่ดีแน่ถ้าเกิดหลักฐานช่วยเขาไม่แน่นพอ”ลุงพูดเตือนสติผมที่ตอนนี้หลุดหายไปครึ่งหนึ่ง เมื่อรู้ว่าอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตกำลังจะเป็นอะไร

“เบียร์รับสารภาพแล้ว”เสียงไอ้บอยบอกผมที่เดินออกมาจากห้องลุง ทำเอาผมแทบทรุดกับพื้นกับการตัดสินใจของคนรัก ผมเดินไปจากตรงนั้นทันที

“พี่เสกเป็นคนดี เขาต้องมาตายเพราะช่วยเบียร์ เตี่ยได้ยินไหม พี่เสกเขาเอาตัวบังเบียร์ไว้ คนเลวจะทำอย่างนี้เหรอ ฮึก”เสียงสั่นเครือพูดกับเตี่ยและเฮีย ผมเพิ่งรู้ว่าเสกรับลูกปืนแทนเบียร์ ทำเอาผมนั่งทรุดตรงอีกฟาก มันเกิดอะไรขึ้น ทำไม ผมจะถามใครคนที่ช่วยคนรักผมก็ตายไปแล้ว เอามือลูบหน้าตัวเองเพราะทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนมองคนรักร้องไห้กราบเท้าเตี่ย ก่อนจะถูกคุมตัวไปเรือนจำในอีกวัน ผมวิ่งตามร้องเรียกแต่เบียร์ไม่หันมามองผมสักนิด ผมอยากบอกให้รู้ว่า

“พี่รักเบียร์ พี่จะช่วยเบียร์ รอพี่นะ”แต่ผมก็ได้แต่พูดกับตัวเองเหมือนคนบ้า พูดอยู่อย่างนี้ กินเหล้าเมาหัวราน้ำจนลุงต้องสั่งให้พักงาน

“มึงเมายิ่งกว่าหมาแบบนี้ แล้วจะช่วยเมียมึงได้ไงวะ ห๊ะ ไอ้สิบ”ลุงพูดใส่ผมดึงให้ลุกขึ้น ผมส่ายหัวอย่างไม่มีสติแต่ก็พอรับรู้

“หมดแล้ว เขาไม่ยอมเจอผมเลย”ผมบอกลุง ผมหาทางยื่นเรื่อง แต่เบียร์ไม่ให้ความร่วมมือ ถามอะไรก็ไม่พูด คิดว่าผมหลอกลวง และไม่ออกมาพบผมอีก

“ถ้ามึงคิดแบบนี้ มึงก็ปล่อยให้เมียมึงเป็นเมียคนอื่นในคุกไปเถอะ หรือไม่ก็ตายๆไปซะ”ลุงผมพูดใส่

“อย่าพูดแบบนี้ เมียผม ผมไม่ให้ใครทั้งนั้น ได้ยินไหม ผมจะช่วยเขา ผมจะช่วยเขา”ผมตวาดใส่ลุงเสียงดัง กระชากคอเสื้อด้วย จนรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป ผมปล่อยทรุดเข่าก้มไปกราบเท้า

“ผมขอโทษ”ผมพูดได้เท่านั้น ก่อนลุงจะประคองผมลุกขึ้นมา

“ใจเย็นๆ อดทนอีกนิดสิวะ เรื่องทุกอย่างมันมีทางออก ค่อยคิดค่อยทำ ตื๊อหน่อยสิ เขาไม่พูดด้วยก็ไปหาจากคนใกล้ตัวเขาสิวะ จะไปยากอะไร”ลุงกอดไหล่พูดทำให้ผมคิดได้ หันไปมอง

“ขอบคุณครับลุง ขอบคุณ”ผมกราบลุง ก่อนจะทำตัวใหม่ ฮึดอีกครั้งไปหาครอบครัวเบียร์ที่ตอนแรกไม่ยอมคุยไม่ยอมให้เข้าบ้านแต่ผมไม่ย่อท้อทำทุกอย่างให้เขาเห็นก่อนจะได้รับความเห็นใจ พูดคุยและเริ่มไปหาครอบครัวเสก จนได้รับความไว้วางใจอีกครั้ง ผมพยายามหาและรวบรวมแต่ก็ไม่เจอ นอกจากรูปใบหนึ่งผมรู้จักคนในรูปทั้งคู่

.
.
.
เสกกับไอ้บอย

ถ่ายกันเหมือนคู่รัก ผมเก็บเอาไปด้วย นอกนั้นก็ไม่มีอะไร แต่ระหว่างที่ผมทำคดีของเบียร์ ผมถูกลอบทำร้ายด้วย ทำให้ระวังตัวมากขึ้น โทรบอกเตี่ย เฮีย และ พ่อพี่เสก ว่าระยะนี้ผมจะไม่ไปหาจะทำเป็นห่างๆไปก่อน ผมไม่ได้บอกอะไรมากแต่เตี่ยถามผมต้องพูดไม่อยากให้ระแวงในตัวผมอีก เตี่ยตกใจและถามด้วยความเป็นห่วง ผมซึ้งน้ำใจเตี่ยมาก ดีใจที่กลับมาไว้ใจผมอีกครั้ง และผมจะสัญญากับท่านว่าจะช่วยเบียร์ให้ได้
.
.
.
“ไงไอ้สิบ สบายดีเหรอวะ”เสียงทักคุ้นเคย ในตอนนี้คู่หูเก่าผมเลื่อนยศเป็น ร.ต.อ.เหมือนกันแล้วหลังจากเสร็จสิ้นคดีเมื่อสามปีก่อน ผมยิ้มรับ ผมเริ่มหันมามองคนใกล้ตัวที่เรียกว่า ‘เพื่อน’ มากขึ้น มองหลายอย่างที่เปลี่ยนไปทั้งการแต่งตัวที่เดี๋ยวนี้แบรนด์เนมหัวจดเท้า เปลี่ยนรถที่ขับเป็นว่าเล่น คบค้าคนใหญ่คนโต สามปีมานี่ผมเริ่มรู้อะไรหลายอย่างแต่ขอเก็บไว้ก่อน เอาไว้ให้ตามเบียร์กลับมาให้ได้ค่อยเคลียร์ พูดถึงเบียร์ผมก็ไม่คิดว่าจะแหกคุกไปกับเขา รู้ข่าวมาบ้างว่าตอนที่อยู่ข้างในเบียร์ติดตามคนๆหนึ่งที่ช่วยเอาไว้ คนๆนี้ประวัติน่าสนใจทีเดียว

“อืม มึงสบายดีสินะ กูไม่ต้องถามหรอกมั้ง”ผมยกยิ้ม ก่อนจะปิดเอกสารที่ได้รับรายงานว่าตอนนี้พวกที่แหกคุกไปกลบดานแถวไหน แต่การเข้าไปคงยากหรือถ้าเข้าไปง่ายก็คงออกยากเช่นกัน นายใหญ่เป็นคนมีอิทธิพลมากกว่าจะจับได้คราวก่อนไม่ใช่ง่ายๆ ถ้าจับอีกต้องเตรียมการณ์ให้ดี

“ฮ่าๆๆๆ เหมือนเดิมจริงมึง”มันหัวเราะก่อนจะนั่งลง

“กูเหมือนเดิมทุกอย่าง เหมือนมานานแล้ว ไม่เคยเปลี่ยน”ผมพูดเรียบๆไม่จงใจว่าจะสื่ออะไร มันเงียบไปพักก่อนจะกระตุกยิ้ม

“เออ แล้วมึงจะไปตามเบียร์กับพวกอีกเมื่อไหร่วะ”ไอ้บอยเปลี่ยนเรื่องถามผม

“ยังไม่รู้ กูรอให้แน่ใจก่อน”ผมก็เปลี่ยนตามมัน พักนี้เหมือนผมเริ่มถูกจับตามองอีกแล้ว

“รู้แล้วเหรอว่าที่ไหน”มันถามเสียงตื่นเต้น

“ยังไม่แน่ใจ”ผมยักไหล่ มันจิ๊ปาก

“อะไรวะ ตามเมียทั้งทีไม่รู้ได้ไง แล้วไอ้คนที่มึงไปเค้นถามมันล่ะ”ไอ้บอยพูดเหมือนอยากรู้ให้ได้

“ตายแล้ว”ผมตอบสั้นๆ

“จริงเหรอวะ”มันพูดเหมือนไม่เชื่อ

“ถูกสั่งเก็บ”ผมพูดก่อนจะเตรียมตัวเดินทาง ไอ้บอยไม่ถามอีก

“เป็นธรรมดาคนที่กุมความลับอะไรไว้ พอเผยออกไปก็ต้องโดนเก็บ เหมือนพวกค้ายาเข้าง่ายออกง่าย แต่ต้องตายอย่างเดียวถึงจะออกได้ เออ เอาไว้คุยกันวันหลังกูต้องเดินทางไปก่อนล่ะ”ผมเดินไปพูดตรงหน้ามันที่ดูเผือดลงไปพร้อมบอกลาตามปกติ

“เออๆ เดินทางดีๆล่ะ”มันตบไหล่เดินมาส่งผมที่รถ ออกมาได้ผมขับไปอู่ทันที เดี๋ยวนี้ผมต้องเช็ครถทุกคันว่าปลอดภัยจริงหลังเจอเหตุการณ์ตัดสายเบรกมาแล้ว ดีที่ผมไม่ได้ขับไว แค่หักหลบลงข้างทางและโดดออกมาทัน
.
.
.
“เฮ้อ เมื่อไรลูกหนูจะกลับมาสักทีนะ คุณมงคล”เสียงบ่นปนห่วงพูดรำพึงรำพันกับคุณมงคลที่เป็นควาย คุณกระบือมองหน้าเคี้ยวหญ้าไปด้วย ก่อนจะส่ายหน้าไปมาไล่แมลงที่รบกวน

“ไม่รู้เหรอ นั่นสิ คุณนกก็ได้แต่บอกแม่ไก่ ปู่ย่าตายายยันทวดแทบจะหมดทุกสายให้ช่วยลูกหนูกลับมาสักที”ผมอดจะยิ้มไม่ได้ที่ลุงนกพ่อของ หนู ที่ถูกจับไปเป็นตัวประกัน พูดกับควาย แกแทนตัวด้วยชื่อตัวเอง

“นี่นะ เมื่อคืนคุณนกฝันไม่ดีเลย”ลุงนกพูดมาอีกอย่างกังวล คุณมงคลก้มไปกินหญ้าและเงยขึ้นมา

“พยักหน้าให้เล่าให้ฟังเหรอ ได้สิ คืออย่างนี้นะ คุณนกฝันว่าลูกหนูกลับมาบ้าน คุณนกดีใจใหญ่เลยวิ่งไปกอดลูก ก่อนจะตกใจผละออกแทบจะถีบลูก มาไม่มาเปล่าแบกงูตัวใหญ่ใส่คอมาด้วย ยิ้มแป้น ปกติลูกหนูมันกลัวงูจะตาย อดจะถามไม่ได้ว่าเอามาทำไม ลูกหนูบอกว่า เอามาอยู่ด้วยทิ้งไม่ได้สัญญากันไว้แล้ว ทำเอาคุณนกลมจับในความฝัน ตื่นมายังขนลุกไม่หาย บรี๊ยยยย”ลุงนกพูดไปทำท่าไปด้วยจนผมเกือบหัวเราะออกมา กะว่าจะแวะมาบอกข่าวเรื่อง ลูกหนูของแกสักหน่อยไม่คิดว่าจะได้ยิน

“แต่ตามตำราเขาบอกว่าฝันเห็นงู จะเจอเนื้อคู่นะ อืม เมียงูเหรอ ความหมายมันล้ำลึกนะ คุณมงคล คิดปกติแบบคนธรรมดาคิดก็ได้เมียมีอาชีพเป็นเมียงู คิดอย่างคนไม่ปกติคือลูกหนูไปเป็นเมียของงูหรือเปล่า”พึมพำความคิดไปเอามือลูบเขาคุณมงคลไปด้วย คิดไปได้นะลุง

“แล้วลุงอยากได้แบบไหนล่ะ”ผมเดินไปถามใกล้ๆ

“แบบแรกสิ ใครจะบ้าเอางูตัวผู้ทำผัว ว๊าคคคคคค คุณตำรวจตกใจหมด คิดว่าคุณมงคลถามซะอีก”ลุงนกตอบก่อนจะร้องอย่างตกใจนึกว่าเสียงผมเหมือนคุณมงคล เหรอ

“สวัสดีครับ โทษทีที่ทำให้ตกใจพอดีแอบฟังเลยอินตามไปหน่อย”ผมยกมือไหว้ก่อนจะแหย่แก

“ครับ หายแล้วเหรอครับ ถึงกลับมาได้”ลุงนกรับไหว้ก่อนจะถามอาการผม หลังจากโดนเมียศอกใส่และนักโทษที่ชื่อ ดร.กรกฎ ซัดกกคอจนสลบ ผมฟื้นขึ้นมาที่โรงพยาบาลอาการไม่เป็นอะไรมาก แต่ที่หนักคือถูกลอบฆ่าอีกแล้ว คราวนี้ยิงเฉียดหัวใจไปนิดเดียวต้องขอบคุณพ่อกับแม่ที่คุ้มครองให้ผมรอดมาได้ ผมฝันเห็นท่านมายืนให้กำลังใจ และเห็นเบียร์ยืนยิ้มจับมือผมไว้ ตอนแรกผมคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเบียร์ซะอีกถึงได้พร้อมพ่อแม่ แต่ข่าวที่ได้รับเบียร์ยังอยู่

“หายแล้วครับ ผมจะแวะมาส่งข่าวเรื่องลูกลุงน่ะ”ผมบอกก่อนจะพูดต่อทำเอาลุงนกยิ้มกว้าง

“เป็นไงบ้างครับ ลูกหนูสบายดีใช่ไหม ยังมีชีวิตอยู่ หรือเป็นยังไง”ลุงนกถามรัวเป็นชุด

“ใจเย็นครับ ลูกหนูของลุงยังอยู่”ผมจับมือลุงนกพาไปนั่งที่แคร่ ลุงนกยิ้มยกมือท่วมหัว

“สาธุ คุ้มครองลูกหนูต่อไปนะ รีบกลับมาหาพ่อนะลูกนะ”ลุงนกพูดเสียงเครือ

“เขากลับมาแน่ครับ คนพวกนั้นดูแลเขาอย่างดีแน่นอน เชื่อผม”ผมยืนยันให้แกสบายใจ ภาพสุดท้ายที่เห็นก่อนจะข้ามชายแดนไป ลูกหนูของลุงอยู่ในการดูแลของ ดร.กรกฎเป็นอย่างดี คงสงสัยว่าทำไมปล่อยให้ตัวประกันหลุดไปได้ เจ้าหน้าที่ที่ติดตามไปบอกว่าเข้าถึงยากมาก เกือบจะโดนจับได้หลายครั้ง คนของพวกนั้นมีอยู่แทบจะรอบตัว ผมคุยกับลุงนกสักพักก็จะกลับไปพักที่บ้าน เดินมาถึงหน้าบ้านเจอชายอายุเจ็ดสิบกว่ากำลังจะผ่านไปแต่หยุดมองผมกับลุงนก

“อืม ไม่ใช่คนนี้ที่ทำนายไว้นี่นา”แกพึมพำก่อนจะหลับตา ทำเอาผมกับลุงนกมองหน้ากันงงๆ

“อ๋อ อยู่ด้วยกันแล้ว ดีดี รออีกหน่อยนะ ฝันเมื่อคืนจะเป็นจริง เนื้อคู่ เลี่ยงไม่ได้ ฮึฮึ”แกมองหน้าลุงนกหัวเราะเบาๆ

“ใช่ลุงที่เมื่อก่อนเคยทำนายดวงลูกผมใช่ไหม”ลุงนกเหมือนจะนึกออกทักออกไป

“พรหมลิขิตให้เจอกัน เขาสบายดี อยู่ดี ได้เนื้อคู่ดี เคราะห์กำลังจะใกล้หมดแล้ว”ชายชราพูดออกมาอีกด้วยรอยยิ้ม

“ส่วนเอ็ง ไม่ต้องกลัวดวงแข็งอยู่ ตัดบัวยังเหลือใย ใจเขาก็ยังเหลือ ไปหาเขาซะ”ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรอีกแกก็เดินไป ทิ้งให้ผมมองหน้ากับลุงนกว่าจะถามต่อ หันไปอีกที แกซ้อนมอไซด์ใครไม่รู้ไปแล้ว
.
.
.
.
“พี่รักเบียร์ พี่กำลังจะไปหา อย่าหนีพี่อีกเลยนะ”ผมบอกกับรูปที่ถ่ายคู่กันตอนไปทะเล และทุกๆที่ ผมเปิดดูแทบจะทุกวันเพราะมันคือกำลังใจอย่างหนึ่งไม่เห็นตัวจริงเห็นรูปก็ยังดี และถ้าเป็นไปตามที่ลุงพูด ถ้าผมได้เขากลับมากอดอีก ทีนี้ผมจะไม่ปล่อยไปไหนแล้ว จะตามเข้าไปติดคุกด้วยถ้าเกิดคดีไม่พลิก และจะตายตามถ้าเกิดเบียร์เป็นอะไรไป ผมกอดอัลบั้มรูปหยิบของแทนใจที่เคยให้มากุมแนบอกทุกครั้ง สื่อให้รู้ว่าผมยังคิดถึงและรักอยู่ตลอด อยากจะใส่ให้เขาอีกครั้งหนึ่ง

*******************************************************************************************************************

ปล.ตอนนี้เรียกความเห็นใจให้พี่สิบกันหน่อย หลังจากตอนที่แล้วทำน้องเบียร์เสียไปหลายน้ำ หึหึ มีลุงนกมาให้หายคิดถึงนิดหนึ่ง มีลุงหมอดูโผล่มาแจมด้วยหลังจากหายไปหลายปีแกก็ยังอยู่ แกเป็นใครกันแน่ (มีเสียงถาม แต่ไม่เห็น) ตอบเลยว่าแกเป็นหมอดูนั่นแหละจ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนหน้าเข้าสู่คู่หลัก ส่วนน้องรันเดี๋ยวจะค่อยๆขมิบความหลังให้ฟังนะจ๊ะ ขอบคุณทุกเม้นท์ทุกอ่านที่เป็นกำลังใจให้ ผิดพลาดยังไงติงได้ค่ะ ช่วงนี้งานยุ่งมากๆ หาเวลาลงแน่นอนไม่ได้เลย เต็มที่ก็ 5-7 วัน ขยันดูด้วยนะ อิอิ (แอบขอร้องปนสั่ง)

[snooppy]

สงสารพี่สิบอ่า

เป็นกำลังใจให้พี่สิบนะคร้า

[nutjisub]

สงสารสิบมากๆ เศร่าสุดๆ ดีนะได้พ่อนกช่วยฮามาฝันว่าหนูแบกงูมา แม่นมากจริงๆคิดถึงเฮียแล้ว

[IIIA]

พี่สิบน่าสงสารรรรรรรรรรรรรรรรร

นี่เฮียเป็นถึง ดร. เลยนะะะะะะะะะะะะะะะะะ เรื่องเฮียมันยังไงไปยังไเนี่ย 

[iammz]

พี่สิบน่ารักจัง ตกหลุมรักน้องเบียร์ และรักมั่นคงตลอดมา

>.<

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ +1 ^^

[teatimes]

พี่สิบน่ารัก  เริ่มสงสารพี่สิบแล้วคราวก่อนแอบหนั่นไส้ไปนิดๆแฮะๆ

 

[raluf]

พ่อไม่ต้องห่วงหนูนะ เตรียมรับขวัญลูกเขยดีกรี ดร.เต๊อะ

[Zinub]

พี่สิบกับเบียร์เจออุปสรรคที่ไม่ธรรมดาเลย
คิดถึงหนู คิดถึงเฮีย คิดถึงนังหนูแล้ว มาซะทีเถอะ พลีสสส~~
           

[CheeTah]

เย้ๆ มาแล้ว ดีใจจังเลย พี่สิบน่าสงสาร แต่เบียน์น่าสงสารกว่า

แล้วบอยกับพี่เสกนี่ยังกันอ่ะ พี่เสกต้องทำตามคำสั่งของบอยใช่มั้ย แงแง มีหลายปมจุงเบย

ตร.กรกฎนี่คือใคร ใช่เฮียหรือเปล่า แง้ ทำไมปมมันเยอะอย่างนี้ 

[wi_OoO_wi]

โอ้ววววววววววววววว 

พอมาอ่านความคิดทางพี่สิบ แล้วมันน 

[moredee]

 :L2:ym

[KURATA]

ไ้ด้ความฮาของคุณนกมาตอนท้าย มาม่าข้างบนเลยเบาๆ ลงไปหน่อย
นี่พระเอกของเราเป็น ดร. เลยรึ อุ๊ต๊ะๆ

รอตอนต่อไปนะจ๊ะ   

[kasarus]

เอาใจช่วยให้พี่สิบตามไปช่วยน้องเบียร์ได้เร็วๆ นะ

ส่วนหนูกับเฮียก็อย่าหวานกันให้มากนักนะ เห็นใจคนไกลคู่บ้าง

[mystery Y]

พี่สิบสู้ๆนะ ว่าแต่คุณนกมาทีไรฮาได้ตลอด ไหนจะหมอดูอีกแม่นจริงๆ

[Poes]

อยากรู้แระหลังน้องหนูครั้งแรกไป ตอนนี้เดินได้หรือยัง 

[末っ子]

เง้ออออ
สงสารพี่สิบ เห็นใจน้องเบียร์ 
รอคู่หลัก เฮีย กับ คุณหนู ดูสิจะทำให้ฟินไปได้อีกกี่น้ำ หึหึ