หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[aoihimeko]

โอ๊ยยยยยยยย ดีใจใกล้จะหมดเคราะห์แล้ว

มาต่อเร็วๆเน้อ ว่าแต่ตอนหน้าหนูมาไหมอ่ะ คิดถึงแล้ว

ปล.แอบเห็นว่าเฮียเรามียศเป็นตำรวจอ่ะ ใช่ไหม?

ปล.2 หมั่นไส้ไอ้บอยมาก ฆ่ามันได้ยิ่งดี

[greensnake]

พี่สิบนี่สมกับเป็นเขยกลุ่มนี้ ไอ้ท่าทางเคร่งขรึมนี่คือสร้างภาพใช่ไหม
ไม่อย่างนั้นคงอยู่กับน้องเบียร์ไม่ได้หรอกเนาะ เพราะน้องก็ใช่ย่อย
เครียดจากตอนที่แล้วมาใจชื้นก็อีตรงพ่อนกกับลุงหมอดูคนนั้นนี่แหละ
แม่นอย่างกับตาเห็น แม้ไม่เห็นเราก็เชื่อแล้วล่ะ เพราะสบายใจดี
อีกอย่างถูกใจตรงเนื้อคู่หนูนี่แหละ จะไม่ดีได้ยังไงดีกรีดอกเตอร์เชียวนา
พ่อนกจะรู้ไหมว่าพ่อเองก็ฝันแม่นเหมือนกันนะ งูตัวหย่ายยยยจริงๆ
ตอนนี้ทำให้เรารู้ว่าพี่สิบก็ลำบากแทบเอาชีวิตไม่รอดเหมือนกัน
ถ้าน้องเบียร์รู้คงจะใจอ่อนให้บ้างล่ะน่า บัวยังเหลือใยนี่นาเนาะ
ติดตามอย่างใจจดใจจ่อ มีหลายอารมณ์มากๆ
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ

[wiwari]

พี่สิบสู้ๆ พ่อนกจะได้ลูกเขยเป็นด็อกเตอร์ คิคิ

[maemix]

พี่สิบรักน้องเบียร์เสมอ รอพี่สิบหน่อยนะน้องเบียร์
พ่อนกคุยกับคุณมงคล เป็นเรื่องเป็นราวเลยนะ
หมอดูเจ้าเก่ามาแล้วแม่นมาก ว่างก็แวะมาดูให้บ้างไรบ้าง

ปล. หวังว่าโพสแล้วเน็ตไม่หลุดอีกนะ

[mur@s@ki]

พี่สิบดูจิตนิดๆนะ

ป.ล. ลุงหมอเมพโพด

 

[harumi]

อ่านไปแล้วรู้สึกว่า
สิบ + เบียร์ = บลู + หวาย
 

[Ouizzz]

สงสารพี่สิบพี่สิบรักน้องเบียร์มากภาวนาให้พี่เบียร์เข้าใจพี่สิบเร็วค่ะ//เกลียดไอ้บอย

[TIKA_n]

ชีวิตพี่สิบ วนเวียนอยู่กับเลข 13 นี้ มันจะโชคดีรึโชคร้ายกันแน่นะ
ที่แท้พี่สิบตกหลุมรักน้องเบียร์ของเราตั้งแต่แรกพบเลยเหรอเนี่ย ค่อยยังชั่ว
รู้สึกดีที่ได้รู้ว่าพี่สิบเข้าหาน้องเบียร์ตั้งแต่แรกด้วยความรักจริง ๆ ไม่ใช่เพราะหน้่าที่
แต่เหมือนโชคชะตาเล่นตลก ถ้าเราเป็นน้องเบียร์ก็ต้องคิดว่าถูกหลอกใช้ตั้งแต่แรกเหมือนกัน
พี่สิบ รู้แล้วสินะว่าใครกันแน่ที่เป็นตัวการของเรื่องเลวร้ายทั้งหมด ฉลาดเหมือนกันนะ

พ่อนกกก คิดถึงจัง แหม เกือบลืมไปแล้วว่าคุณมงคลเป็นควาย ยังว่าพ่อนกคุยกับใคร ฮะๆ คุยกันรู้เรื่องซะด้วย
คิคิ ฝันบอกเหตุ น้องหนูแบกลูกเขย เอ้ย แบกงูมาบอก พ่อนกทำนายฝันตัวเองแม่นใช่ได้นะ เมียงู ๆ
โห ลุงหมอดู ป่านนี้ยังอยู่อีกเหรอเนี่ย ทำนายแม่นสุด ๆ ทั้งเรื่องน้องหนู น้องเบียร์ แต่เหมือนพ่อนกก็ยังไม่รู้อยู่ดี
น้องหนูหาลูกเขยให้พ่อนกได้แล้วน้า ด็อกเตอร์ซะด้วยนะจ้ะ เนื้อคู่ ๆ
ความรักของพี่สิบต่อน้องเบียร์มากมายจริง ๆ รอให้ความจริงเปิดเผย น้องเบียร์ที่เป็นผู้บริสุทธิ์ยังไงก็ต้องพ้นผิดแน่ ๆ
รอตอนต่อไปนะจ้ะ ตอนหน้าจะเจอเฮียกับน้องหนูแล้ว เย้ ๆ รออดีตน้องรันด้วยจ้า
ขอบคุณคนเขียนจ้า 

[kaokorn]

ตามล่าหาอดีต ^_^
รออ่านลูกหนูกับงูใหญ่ของคุณนกนะฮะ 555+

[lazat.mchub]

พี่สิบสู้ตาย เย้. 

[►MoNkEy-PrInCe◄]

เอาอีกๆ อยากอ่านอีกๆ คนแต่งเร็วๆ

คนอ่านมันอยาก?     

[เกเร]

สิบรวบรวมหลักฐานแล้ว จัดการไอ้บอยซะ ที่สิบโดนรอบฆ่านิก็ไอ้บอยแน่ๆ เลวจริงๆ ตำรวจประเภทนี้

[narunarutoboyz]

โอ๊ยยยยย ฮือๆๆๆๆๆ ขำๆหวานๆซึ้งๆกับเฮียเเละหนูอยู่ดีๆ
มาสะเทือนใจเอาตอนของสิบกับเบียร์ซะนี่ น้องน่าสงสารมากอ่ะ
ยิ่งตอนน้องกอดและกราบเท้าป๊านะยิ่งรู้สึกไม่ดีร้องไห้ตามไปด้วยเลย 
คนที่มันทำกับน้องเเบบนี้ก็ไม่รู้จะด่ามันยังไง เจริญขึ้นดีจริงๆ   
แต่อย่างว่าขนาดคนที่ตัวเองรักยังทำได้ลงคอแล้วนับประสาอะไรกับคนอื่น
พี่สิบสู้ๆนะพี่ อย่างที่พ่อหมอบอก น้องมันยังรักพี่อยู่นั่นแหล่ะ แต่คนมันทั้งผิดหวัง เสียใจ และต้องใช้ชีวิตอยู่ในที่แบบนั้น
มันต้องรู้สึกเเย่เป็นธรรมดา น้องเสียช่วงเวลาสดใสไปเลยนะ ยังไงพี่สิบก็อย่าเพิ่งท้อล่ะ
ชอบนะที่พี่สิบบอกว่าถ้าช่ยไม่ได้จะเข้าไปอยู่ด้วย ถ้าตายก็จะตายตามไปด้วย
ขอให้เรื่องร้ายๆจบเร็วน๊าาาาาาาาาาา 

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ และจะติดตามต่อๆไปอย่างสุดซึ้งเลยค่าาาาา 

[goonglovenut]

>> ป.22 <<

(ฉันเหมือนคนไม่มีกำลัง และหมดแรงจะยืนจะลุกจะเดินไป)
ใช่ ตรงตัวตามประโยค ลุกไปไหนไม่ได้เลย ช่วงล่างสั่น พั่บพั่บ ขยับไม่ได้

(ฉันเหมือนคนกำลังจะตาย)
ใช่ กำลังจะตายในตอนแรก แต่เหมือนทุกข์ลาภได้แบตเตอรี่ 1 K ด่วยมาช่วย(ซ้ำ)เติม 

(ที่ขาดอากาศหายใจ)
ไม่ขาดนะ มีคนให้ออกซิเจนตลอด เผยอเมื่อไรเป่าเมื่อนั้น จนต้องหุบปาก แต่อีกที่หุบไม่ลงยังถ่างอยู่ คิดเอง ระหว่าง ขา กับ ตา คุณจะนึกถึงอะไร หรือคำตอบสากลโลก กูนึกหมด

(ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลัง แล้วมันทะลุถึงหัวใจ)
อืม ไม่เหมือนหรอก โดนจริงๆ แต่กระดะลำไส้ใหญ่ เลยไม่ถึงหัวใจ

(เธอจะให้ฉันมีชีวิตต่อไปอย่างไร ไม่มีอีกแล้วกับเธอ ไม่เหลือสักอย่าง ........อยากตาย)
อืม นั่นสิหลังจากโดนแทง ไม่เอาแล้ว กูไม่เหลืออะไรสักอย่างติดตัว เสื้อผ้า น้ำในร่างกาย ฮึก แม้แต่พรหมจรรย์ มันก็เอาไปด้วย  ฮืออออออ อยากตายยยยย 

ผมเพิ่งเข้าใจความรู้สึกของพี่อ๊อฟ ปองศักดิ์ ว่า(โดน)แทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจเป็นยังไง มันเจ็บปวดจนน้ำตาไหล จุก หน่วงไปหมด ทำเอาทรุดไปไหนไม่ได้เพราะหมดแรง ถ่ายเอ็มวีเสร็จพี่อ๊อฟก็ยังลุกได้ ต่างจากกูถ่ายเอวีเสร็จนอนพังพาบอ้าปากพะงาบนิดๆ ตาปรือมองเห็นแสงลอดทางผ้าม่านที่พลิ้วไหว ระหว่างที่หลับเฮียให้ใครมาเปลี่ยนสีห้องใหม่หรือเปล่าวะจากสีฟ้า เห็นแต่สี เหลืองไปหมด แม้แต่ตัวก็คิดว่าเหลืองมันคงไม่ได้ทาผมรวมไปด้วยหรอกนะ

“โอย อูย”คอรัสออกมาด้วยความปวดเมื่อยไปหมด ผงกหัวขึ้นมาได้หน่อยเดียวก็นอนลงไปอีก มองตัวเองที่มีแต่รอยยุงกัดเป็นจ้ำแดงๆเต็มไปหมด ดีมันไม่ดูดไม่งั้นกูคงซีดกว่านี้แน่

“นี่กูหาย หรือเป็นหนักกว่าเดิมอีกวะ”ผมพึมพำออกมา ลองค่อยๆชันเข่าก็พบว่าขายังหยั่งได้อยู่ถึงจะไม่ค่อยมั่นคงนัก มองข้างตัวไม่เจอต้นตอที่เอากระxอ ยัดผม ฮึ ทิ้งกูเลยนะมึง สะกิดบอกสักนิดไม่มี ก่อนไปอย่างน้อยมึงก็น่าจะใส่แพมเพอร์สให้กูสักหน่อย เผื่อปวดขี้ปวดเยี่ยวจะได้ไม่ต้องลากสังขารไปเข้าห้องน้ำ คิดอีกทีปล่อยแม่งบนที่นอนนี่แหละให้มันเช็ดซะให้เข็ด เลิกคิดดีกว่าเดี๋ยวจะมีสระเอ็ดอื่นตามมาด้วย ซี๊ดดดดด ผมสูดปากค่อยๆพยุงตัวเองนั่งพิงหัวเตียงด้วยความยากลำบาก อย่าเพิ่งหมั่นไส้ผมว่าผู้ชายอะไรวะโดนแค่นี้จะเป็นจะตาย กูต่อให้ผู้ชายอกสามศอกแต่โดนของเหมือนสากแทงดากเข้าไปก็จุกทุกรายอย่าหาว่าผมเรียกทางเข้าหยาบเลยพูดให้คล้องจองเฉยๆ และถามว่ารอบเดียวกูจะเสียว เอ้ย ทรุดขนาดนี้ไหม ไม่ อย่างมากก็ระบมนิดๆหน่อยๆ แต่นี่ไม่ต้องเก็บสถิติจำนวนรอบยังรู้เลยว่าไม่ต่ำกว่าสองไม่เกินสิบ บวกลบเบ็ดเสร็จน่าจะเจ็ดแต่ไม่ถึงสิบเอ็ดแน่นอน  วกมาลงที่สระเอ็ดอีกแล้วกู ผมไม่อยากจำแต่ที่ทำลงไปเพราะโดนยา แต่ลึกๆ คิดอย่างไม่ลำเอียงเลยนะโดนยายี่สิบเปอร์เซ็น ที่เหลือเต็มใจล้วนๆ

แต่ผมก็อายนะ เมื่อเฝ้าคิดถึงเหตุการณ์ตอนที่ทำกัน มันยังฟินในหัวใจ บอกตัวเองว่าเอาใหม่ ไม่ช่ายยยยยยยยยยยยยย ไม่เอาแล้ว คิดแล้วก็แค้นอีเจ๊หลิงปิงซิลิโคนตอนเด็กแม่งคงอยากเป็นหมอฝังเข็มแต่ไม่ประสบความสำเร็จในการฝังนมตัวเองให้ใหญ่ได้โตมาเลยเก็บกด เห็นกูเป็นหนูทดลองยาหรือไงเอายามาฉีดใส่ ถือว่าดูถูกกูมากเรื่องสมรรถภาพ ไม่โดนยาปลุกกูก็ลุกได้โว้ย เหนื่อย คิดมากจนเหนื่อย
 
“เฮีย แม่ง ไปไหนวะ”ผมพึมพำตามองประตู ที่หวังว่าคนที่นึกจะกลับมา ไอ้ที่ไม่นึกอย่าเสือกมาเลยนะ กูไม่มีแรงจะคิดกระบวนท่าสู้

“แล้วถ้าเฮียมา กูจะทำหน้ายังไงดีวะ”คิดขึ้นได้ควรจะซ้อมหน้าก่อน หมายถึงท่าทางนะครับไม่ใช่ต่อยหน้าตัวเอง อืม หรือจะยิ้มอย่างหวานละมุนส่งสายตา อายบิดตัวไปมา พร้อมนอนให้ท่า ดีไหม ไม่ใช่อ่ะ มันไม่ตัวตนที่แท้จริงของหนู

“เอาไงดี ทำหน้าตาเฉยแต่จะบังคับให้มันไม่แดงได้ไหมล่ะ”นั่นดิ กูไม่ได้มีวิชาบังคับลมปราณนี่หว่าจะได้บังคับเลือดลมได้ แต่คิดได้แบบนี้แสดงว่าผมก็ยังมียางอายอยู่ เพราะตอนนี้มันรู้สึกผ่าวๆเมื่อนึกถึงถ้อยคำที่กระซิบข้างหูเกือบตลอด
 
‘เฮียรักหนู’

‘รักหนู’

‘รักเฮียไหม’

บอกรักและถามกลับพอไม่ตอบก็ขยับและร้องขอ

‘รักเฮียหน่อยนะ’

‘อืม อา หนูรักเฮีย’

ตอบอย่างเดียวก็ได้ ทำไมกูต้องครางด้วยวะ เขาก็รู้เลยสิว่าทำอะไรกันอยู่ เฮ้ย ที่นี่ติดกล้องวงจรนี่หว่า ได้ยินไอ้นายโรคจิตฝั่งโน้นมันพูดอยู่

"กูหวังว่าเขาคงไม่ตามติดชีวิตลูกน้องขนาดนั้นหรอกมั้ง"ผมพึมพำ ถ้าทำจริง คิดดู มันไรท์ไปขายน่าจะได้กำไรอยู่เพราะนักแสดงหน้าตาดีทั้งคู่ ถึงลีลาและท่าทางเฮียจะแสดงออกมากกว่า แต่เสียงกูไม่ได้ด้อยกว่าการแสดงเลยนะโว้ย ไม่ได้นี่ไม่ใช่เวลาที่กูจะมามัวปลาบปลื้ม ต้องรีบหาและทำลายหลักฐานก่อน ผมพยายามขยับตัวเอง ดึงผ้าพันตัวมัดให้เข้าที่ ระวัง ไป เหมือนจะออกตัวแรงในความคิด แต่ความจริงยังแซงเตียงไม่ได้เลย มือยันที่นอนค่อยๆทรงตัว ขาสั่น พั่บพั่บ ไม่แน่ใจว่าวิญญาณไวเบเตอร์สมสู่ผมต่อหรือเปล่าถึงได้สั่นขนาดนี้

“อูย ลึงค์โทนออกไปแล้วยังเสือกทิ้งระบบสั่นให้กูอีก”ผมพึมพำ ก่อนจะกลั้นใจลุกอีกครั้ง เอามือจับขอบโต๊ะใกล้ตัว เริ่มสำรวจโคมไฟก่อน เห็นในหนังเขาชอบติดไว้

"ไม่มี อ้าว กู ถอดออกประกอบไม่ได้อีก"ผมจับมันครอบไว้เฉยๆ เอามือคลำใต้โต๊ะ เก้าอี้ ใต้เตียงไม่น่าใช่มันปิดหมดนอกจากยกที่นอนแทงกล้องทะลุขึ้นมาก็ยาก สู้ติดที่เพดานไม่ดีกว่าเหรอ เพดาน ว่าแล้วมองขึ้นไป แต่ทำไรไม่ได้แรงยืนยังไม่ค่อยจะมี หยุดคิดเรื่องปีนดีกว่า มุมห้อง ไม่พบ ลากขาไปที่ตู้ไม่มี

“คงไม่มีหรอกมั้ง อาจจะคิดมากไป”ผมลากขาเหมือนเข็นครกลงมหาสมุทรกลับไปที่เตียงตามเดิม และก็ได้ยินเสียงที่รอมานาน แกร๊ก เปลี่ยนมั่ง ดังกริ๊ก เบื่อแล้ว แล้วคนที่ผมไม่ได้รอก็โผล่เข้ามา ทำเอาผงะเมื่อได้เจอใกล้ๆ ร่างทรงบัวขาวที่ชื่อสวิงเป็นพ่อครัวถือถาดอาหารเข้ามา แล้วน้องแป้งกูไปไหนวะ ผมไม่รู้หรอกเขาชื่ออะไรเห็นชอบปะแป้งเลยเรียกอย่างนั้น  สวิง วางเสร็จก็มองหน้า ก่อนกวาดตาที่ขาวกว่าตัวมองผิวที่โผล่พ้นผ้า แยกปากออกช้าๆ ถ้าบอกว่ามึงยิ้ม สาบานว่ากูไม่เชื่อ

“เมียพี่เฮียเหรอ”เสียงห้วนๆถามผมที่ยังนั่งสั่นอยู่ ถามอย่างนี้อย่าบอกว่ามึงก็เมียมันนะ

“อื้อ”ผมพยักหน้า กำลังจะส่งยิ้มให้ แต่แสยะไปได้นิดๆก็หุบ เมื่อมันพูดเสียงจิกๆมือท้าวเอวแบบกระแดะขัดกับหน้าตาและรูปร่างถึกบึกบึน เหี้ยะเอ้ย กูมองยังไงมึงก็ไม่ใช่พ่อครัวในโลกมนุษย์แน่นอน กูเริ่มสงสัยแล้วน้ำมันที่มึงใช้ทำกับข้าวนี่ น้ำมันพรายหรือเปล่าถึงได้กินกันเอร็ดอร่อยเหลือเกิน

“ฮึ สวยตาย” อ้าว อีห่า มึงด่ากูทำไมเนี่ย กูไปทำอะไรให้มึง แต่ไม่กล้าด่าออกไป ถึงรูปร่างพี่บัวขาวแต่ใจสาวเหมือนน้องตุ้ม เจอขาเท่าซุงกระทุ้งกูก็ตายได้เหมือนกัน กำลังจะเอ่ยปากถามความต้องการ คนที่ผมรอก็มาพอดี โดยที่ผมยังไม่ได้คิดเลยว่าจะทำหน้าหรือจะพูดอะไรดีถ้าเจอกัน ดันเจออีหวิงเข้ามาสิงที่ห้องซะก่อน และถ้าเฮียยังไม่มาคาดว่ามันอาจจะสิงร่างกูแทนก็ได้หลังจากแดกตับไตไส้พุงร่างบัวขาวหมดแล้ว

“อุ้ย พี่เฮียมีอะไรให้หวิงช่วยเอา เอ้ย ช่วยอีกไหมฮ้า”ฮึ อีสมิงไวนะมึง หันไประริกระรี้เหมือนควายได้น้ำกับไอ้เฮียที่หน้านิ่งเป็นปลิงติดควาย

“มี”เฮียตอบสั้น ๆ มึงเอาแน่เหรอ 

“บอกมาได้เลยฮ้า”เขยิบเข้าไปใกล้ๆ

“ช่วยออกไปที”ตอบเรียบๆ แต่กูสะใจว่ะ สม ว่ากู เป็นไง เงิบเลย

“อุ้ย พี่เฮียนี่หยอกตลอดเลย”อีโลกสวย ก่อนโลกจะมืด

“พูดจริง”เฮียบอกก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ มองหน้าไล่มองตัว ขมวดคิ้วใส่ อะไร หยอกกัน แล้วมาหน้าเครียดใส่กู

“เช๊อะ ไปก็ได้”ทำสะบัดสะบิ้งจะเดินออกไป แต่ต้องชะงัก

“เดี๋ยว”สงสัยจะเสียดาย สวิงหันกลับมายิ้ม บิดไปมา

“กิน”เฮียสั่งทำเอาสวิงอึ้ง ไม่แน่ใจว่าอึ้งตรงสั่งให้กิน หรืออึ้งข้าวต้มที่อยู่ในฝา คือ เฮียมันตักข้าวต้มในถ้วยใส่ฝาที่ปิดมาส่งให้สวิงกิน คงคำนวณจากปากแล้วว่าเหมาะกับฝามากกว่าช้อน

“ของเมียพี่เฮียไม่ใช่เหรอ ให้หวิงกินได้ไงล่ะ คิดไรกะเขาป่ะเนี่ย”สวิงยังมองโลกสวยงามถามออกมา แต่หน้าแหยๆ

“จะกินเองหรือให้ยัดทั้งฝา”พูดกลับด้วยน้ำเสียงเดิม แต่จะกระทำจริง

“จ๊ะ ๆ หวิงกินแล้ว”สวิงลนลานรีบหยิบไปยกซด จนน้ำข้าวต้มไหลย้อยจากริมฝีปากไหลสู่ลำคอจนเปรอะเปื้อนเสื้อยืดสีขาวตัวบาง บางจนกูคิดว่ามึงเพ้นท์รูปเสื้อบนตัวซะอีก ก่อนจะตวัดลิ้นเลียปากอีกทีเป็นการเก็บกวาดซาก น่าเป็นพรีเซ็นเตอร์ล้างรถ เป้ยชิดซ้าย กระแตชิดขวา เมื่อเจอสวิงขับรถขยะแทรกกลางมาล้างประชันบ้าง ไม่หลบกูก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว

“เป็นไง”เฮียถามอีก ผมมองหน้าสวิงในใจก็คิด ว่ามึงไม่ได้มีส่วนผสมของกระบือใช่ไหม

“อร่อยจ้ะ ไปได้ยังจ๊ะพี่เฮีย”หวิงตอบและถาม ผมมองหน้าเฮียที่ยังไม่ตอบ สวิงเริ่มหุบยิ้มหน้าหน้าเครียดจนซีดตามระดับที่วัดสีผิว เมื่อไม่มีการตอบรับจากคนที่สั่งที่นั่งนิ่งมองสวิง คงกำลังตัดสินใจว่าจะเอายังไงกับสวิงดี  กูตอบให้เลยว่าเหมือนที่เอากูนั่นแหละ

“ไปได้ ขอบใจ”เกือบห้านาที ทำเอาสวิงถอนหายใจรีบออกไปทันที พอประตูห้องปิดลง เฮียก็หันมาหา

“เป็นยังไงบ้าง”มืออังหน้าผาก ตามองสำรวจ

“โดยรวมก็ดีขึ้น”ผมตอบไม่สบตา มองแต่ส่วนล่างของเฮียที่ต่ำกว่าคอเรียกว่า หน้าอก

“ยังเจ็บอยู่ไหม”เฮียถามออกมาอีก ถามง่าย แต่คำตอบมันครอบคลุม เหมือน กินอะไร แล้วตอบ อะไรก็ได้ ประมาณนั้น ทำไมไม่ระบุพิกัดที่แน่ชัดว่า ท้ายทอย หรือ ก้น แต่พอมองหน้าเฮียทำไมคำว่า ‘ก้น’ ขึ้นเต็มหน้าเลยวะ แต่ที่แน่ๆหน้ากูขึ้นพิกัดบอกว่าเป็นเขตอันตรายพื้นที่สีแดงไปเรียบร้อยแล้ว

“ว่าไง หนู”ชัดเลย เรียกเหมือนกูเป็นอีหนูของป๋า ต่างกันแค่ กูเป็นหนูของเฮียเท่านั้นเอง  แถมสภาพกูตอนนี้ มีแค่ผ้าผืนเดียวพันเอาไว้ ตอนแรกกูว่าจะพันแบบห่มจีวร แต่จำไม่ได้เลยกระโจมอกแทน เนื้อตัวมีแต่ร่องรอยเต็มไปหมด มิน่า สวิงถึงบอกว่า ‘สวยตาย’ เพราะกูอยู่ในชุดนี้นี่เอง เฮียถึงได้ทำหน้าเครียดใส่

“หนู”เรียกย้ำอีก เมื่อไม่ได้คำตอบ จ้องหน้ากูอีก แม่ง ไม่ต้องอายมันแล้ว กล้าโดนก็กล้ารับ เจ็บก็บอกว่าเจ็บ ในเมื่อเราเป็นฝ่ายเสียสละยอมถูกกระทำ ออกจะแมน

“เจ็บสิวะ มาโดนแทงมั่งไหมล่ะ”ตอบออกไปด้วยความมั่นใจ มองสบตาให้รู้ว่า ไม่ได้อายสักนิดที่บอก เฮียนิ่ง สงสัยจะอึ้ง ก่อนจะยกยิ้ม ยื่นมือมาลูบกกคออย่างเบามือ

“เฮียหมายถึงตรงนี้ แต่ถ้าหนูจะรวมตรงนั้นก็ไม่ว่า เฮียจะได้รู้ไว้ด้วย”ผมมองหน้าเฮียว่ามึงแถหรือเปล่า แต่พอสบตาอีกครั้งก็จริงตามนั้น ถึงหน้าเฮียจะมีแก้มเหมือนตรงนั้นที่มีแก้มเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ได้เหมือนขนาดนั้น แสดงว่าประสิทธิภาพการสื่อสารทางจิตกูด้อยลงเพราะสูญเสียพรหมจรรย์แน่ๆเลย ถึงได้เห็นหน้าเฮียสื่อแบบนั้น แล้วมึงจะอมยิ้มทำไมเฮีย  มึงนั่นแหละผิดถามไม่ระบุ เอามือลูบหน้ากูอีก

“เฮียผิดเองแหละ ถามไม่ชัดเจน”เฮ้ย พลังพรหมจรรย์กูช่วยเสริมญาณหยั่งรู้เฮียมากขึ้น ไม่ได้แล้ว มึงต้องมอบกลับมาให้กูบ้างจะได้เท่าเทียมกัน เดี๋ยวมีปัญหาในการสื่อสาร

“กินข้าวนะ จะได้กินยา”เฮียพูดก่อนทำเอากูหุบปาก มองถุงยาแทน หยิบมาดู ยาอะไรวะ ชนิดเม็ด แก้อักเสบ นึกว่าไปไหนไปหายาแก้อักเสบกินนี่เอง สงสัยจะเจ็บคอ เมื่อคืนพูดเสียงแหบแห้งข้างหูกูตลอด ไม่เอาชนิดน้ำมากินด้วยเผื่อมีเสมหะ มีเป็นหลอดด้วย สำหรับทาแผลสด นี่กูฟัดเฮียจนเป็นแผลเลยเหรอวะ

“ใส่เสื้อผ้าก่อนไม่ได้เหรอ”ผมถามเฮียที่เดินไปรินน้ำมาวางให้

“เดี๋ยวค่อยใส่”เฮียบอกและนั่งลงข้างๆตามเดิมเลื่อนโต๊ะมาใกล้

“ไม่ได้หรอก บาปกรรม แก้ผ้ากินข้าว”ผมส่ายหน้าบอกเฮีย

“ใครบอก”เฮียถามยิ้มๆ เป่าโจ๊กไปด้วย และใส่ปากตัวเอง อ้าว  เฮีย สักพักเป่าใหม่ยื่นมาจ่อปากผม

“พ่อบอก”ผมตอบก่อนจะดันช้อนออก เฮียมองหน้าก่อนจะวางชามเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบชุดออกมา 

“ใส่เสื้อก่อนแล้วกัน”เฮียพูดและสวมให้ทันที

“กางเกงล่ะ ไม่ใส่ทีเดียวเลย”ผมท้วงอีก

“เดี๋ยวค่อยใส่ กินก่อน ไม่บาปหรอกไม่ได้แก้หมดแล้ว”เฮียบอกก่อนจะจ่อโจ๊กพยักหน้าให้อ้าปาก ผมก็กิน อร่อยสมกับที่สวิงบอก หมูนุ่ม ไส้ก็ไม่เหนียว หวังว่าคงไม่ได้เอาอวัยวะที่มึงกินเหลือมาทำให้กูกินนะหวิง เดี๋ยวกูติดใจจะไปแย่งมึงกินเข้า

“เฮียไม่กินล่ะ”ผมถามเฮียที่ส่งยาแก้อักเสบมาให้ เฮียทำหน้างง ทำไมเฮียต้องกิน

“ทำไมเฮียต้องกิน”เฮ้ย พลังกูเริ่มฟื้นตัวแล้ว อ่านความคิดเฮียได้ ต้องขอบใจโจ๊กลงอาคมของอีหวิงจริงๆ

“เฮียเจ็บคอไม่ใช่เหรอ ได้ยินเสียงแหบตลอดข้างหู ตอน เอ้อ นั่นแหละ”ผมถามด้วยความเป็นห่วงแต่เบาตอนท้าย เหมือนเฮียจะหัวเราะแต่กลั้นไว้

“หนูนั่นแหละต้องกิน ใช้เสียงมากกว่าเฮียอีกไม่ใช่เหรอ”โครม ใครเอาเลือดมาสาดหน้ากูวะแค่ได้ยินเฮียพูดความจริง  เฮียยกยิ้ม หยิบยาส่งให้อีก

“เอ้อ ไม่ดีมั้งเฮีย มันยาเฉพาะที่หรือเปล่า”ผมก็ยังปฏิเสธอยู่ดี เชี่ยะเอ้ย เมื่อกี้ทำเอากูพูดไม่ออกเลย เฮียพยักหน้า

“เฉพาะที่หนูเลยล่ะ กินซะเดี๋ยวจะได้ทายาด้วย”ห๊ะ ทายา สรุปยาที่เฮียเอามา เหมาะสำหรับตูดกูทั้งนั้น กูหลงเข้าใจว่าเฮียเจ็บคอและได้รับบาดเจ็บสาหัสจากฝีเล็บกูซะอีก อย่างนี้หมอก็รู้น่ะสิว่ากูเจ็บตูดเพราะอะไร ไม่งั้นไม่บอกว่ายาเฉพาะที่กูหรอก ทีนี้หมอจะมองหน้ากูได้ยังไง เขาเห็นปุ๊บเขาต้องนึกถึงตูดกูปั๊บ เฮียไม่รักษาหน้ากูเลย มัวแต่ห่วงรักษาตูดกู

“หันหลัง”หลังกินยาเข้าไปจนได้ เฮียบอกให้หันหลัง ผมมองหน้าเฮียทันที

“หันทำไม เฮีย”ผมถามกลัวว่า เฮียคิดจะแทงข้างหลังผม

“ทายาไง”เฮียตอบหน้าตาเฉย เฮ้อ โล่งนึกว่าจะแทง ที่แท้จะทา

“อ๋อ เฮียจะทายาให้”ผมพยักหน้าพอกับเฮียที่พยักบ้าง คงจะคิดได้ว่า ผมทาเองคงไม่เห็น เลยอาสา แต่

“ว๊าคคคค เฮีย ไม่ต้อง”เกือบไปแล้วกู มัวแต่เคลิ้มกับความหวังดีประสงค์ร้าย
 
“ทำไม”ยังจะถามกูอีก

“ไม่น่าถาม เฮียลองคิดดูสิ การที่คนเราต้องมานอนให้คนอื่นแหกตูดทายาให้ มันน่าอายไหม ถึงจะผู้ชายเหมือนกันก็เถอะ นอกจากพ่อแม่และหมอ หนูไม่เคยไปแหกตูดให้ใครทายาหรือดูเลยนะ”ผมพยายามอธิบายท่าทางให้เฮียฟังโดยเลี่ยงการกระทำให้ดูแถมยืนยันด้วย เฮียน่าจะคิดได้นะ

“ใช่ไหม เฮียนึกภาพออกใช่ไหม”ผมถามย้ำเมื่อเห็นเฮียมองหน้าผม ขมวดคิ้วก่อนจะพยักหน้ารับแต่โดยดี ในที่สุดเฮียก็คิดได้

 “นั่นแหละ เพราะฉะนั้น เอามาหนูทาเอง”ผมยื่นมือไปขอ เฮียมีลังเลนิดๆ ก่อนจะยื่นให้

“อ้าว จะจ้องอะไรล่ะ หันไปสิ หรือไม่ก็เดินไปไหนก็ได้ เพราะให้ลุกไปห้องน้ำ หนูไปไม่ไหวหรอก”ผมบอกเฮียที่เหมือนจะเข้าใจแล้วแต่ยังยืนจ้องอยู่ จะดูให้ได้เลยหรือไง เหมือนกันแหละแต่ตูดหนูน่าจะขาวกว่า เฮียหันหลังแล้วนั่งลง

“อย่าหันมาจนกว่าจะบอกนะ”ผมย้ำอีกครั้ง กลัวเฮียกะเวลาเอาเอง เฮียพยักหน้า ผมดูจนแน่ใจว่าเฮียจะไม่หันมาดูตูดผม ก็หันมาคิดว่า กูจะท่าท่าไหนดีวะ มองก็มองไม่เห็น ผมปลดผ้าออก ชะโงกหน้าไปมอง แต่ยิ่งชะโงกลงไปมันก็หลบอยู่นั่นแหละ เอาท่านี้ดีกว่า นั่งยองๆ มองลงไป เจอหนูเล็กขวางเอาไว้ ประคองให้หลบก่อน อ้าวไม่เห็นอีก วานเฮียหยิบกระจกมาวางตรงก้นแล้วก้มทาดีไหมวะ ไม่ดีกว่ารบกวนไม่เข้าเรื่องเดี๋ยวหาว่าเรื่องมาก เฮียทาให้ก็จบแล้ว กูจะสะพานโค้งแล้วทา หลังคงหักก่อนเป็นแน่แท้ หรือจะยืนก้มหัวรอดหว่างขาไปทา เออ ท่านี้แหละ ว่าแล้วก็ค่อยทรงตัวลุกช้าๆ โอย ขาสั่น ก้มลงไปยังไม่ถึงไหน หน้ามืด คอตกทั้งหนูใหญ่หนูเล็ก ไม่ไหว ลงมานั่นถ่างขาเป็นรูปตัววีตามเดิม ดูหนูเล็กกูตัวซีดนอนราบติดที่นอนเลย เมื่อคืนโดนบีบ โดนรูด ไม่น้อยหน้าหนูใหญ่ เอาไงดีวะ ระหว่างคิดก็มีเสียงจากไหนไม่รู้แนะทางให้ คงจะเสียงสวรรค์แน่นอน คงเห็นตอนกูโก่งโค้งขึ้นฟ้าแล้วทำใจไม่ได้เลยแนะนำ เห็นไหมเฮีย แม้แต่สวรรค์ยังไม่อยากดูเลย

“หนู ถ้าลำบากนักก็ใช้วิธีสัมผัสดีกว่าไหม ไม่ต้องเปลี่ยนท่าให้เมื่อย เจ็บตรงไหนก็ป้ายตรงนั้น ไม่ง่ายกว่าเหรอ”ฟังจบไม่ใช่นี่หว่า เรียกอย่างนี้เสียงเฮียชัดๆ
 
“เออว่ะ ทำไมวิธีง่ายๆหนูคิดไม่ออกวะ ขอบใจนะเฮียที่แนะนำ”ผมขอบใจเฮียก่อนจะทำตาม ป้ายยาที่ไม้พันสำลี แล้วยื่นไปแตะตรงที่เจ็บ สูดปากไปด้วย สักพักก็เย็นนิดๆทำให้สบายตูดขึ้น ลมหายใจที่สูดหยุดชะงัก เฮ้ย เดี๋ยวก่อน เฮียรู้ได้ไงว่ากูลำบากในการทาตูด  ผมเงยหน้ามุ่งสายตาไปทางหลังเฮียที่ไม่น่าจะมีตาหลัง หรือว่าเห็นเพราะพลังพรหมจรรย์ ไม่น่าเชื่อ แต่ก่อนที่กูจะฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ สวรรค์แน่นอนที่ช่วยไขความกระจ่างให้กับสายตาที่เหลือบไปเห็นแสงอะไรแว๊บๆ ชัดเลย ไม่ใช่พะลงพลังอะไรทั้งนั้น กระจกบานใหญ่จากตู้เสื้อผ้าที่เปิดอ้าอยู่ แม่ง แต่กูก็ประหลาดใจอยู่ดีว่าเฮียรู้ได้ยังไงว่าเหตุการณ์ข้างหน้ากูจะขอทาตูดตัวเอง ไม่น่าจะเตรียมการณ์ได้พอเหมาะขนาดนี้นะ เห่ย  จะสาเหตุอะไรก็ช่าง

ตุบ ตุบ ผลั่วะ ผลั่วะ

“โอ๊ะ หนู ตีเฮียทำไม โอ้ย”เสียงเฮียพร้อมมือปัดป้องหมอนที่ฟาดกบาลเต็มๆหลายที

“กูบอกให้หันหลังไง มึงแอบดูทำไม”ไม่ต้องมาหนูมาเฮียแล้ว เหี้ย แอบดูตูดกูจนได้ ว่าแล้วทำไมมันถึงแนะนำถูกต้องตามหลักสูตรเป๊ะ เฮียที่เริ่มตั้งตัวได้หลังจากมึนไปพัก จับมือผมให้หยุด

“หันแล้ว แต่ไม่คิดว่าหันไปจะเจอ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”เฮียอธิบายให้ฟัง โห ไม่ตั้งใจ กูไม่เชื่อหรอก

“โห ไม่ตั้งใจ กูไม่เชื่อหรอก ไม่งั้นมึงจะแนะนำกูทำไม ถ้าไม่เพราะมึงทนดูตูดกูไม่ได้ถึงพูดออกมา ห๊ะ อย่ามาหลอกกูนะมึง ไอ้เฮีย”ผมทุบไหล่กับอกมันไปอีกที ถ้าตีนไม่หน่วงกูยันแล้วเนี่ยะ อายฉิบหาย
 
“ฮึฮึฮึ”เสือกหัวเราะออกมาอีก เหตุผลกูน่าขำตรงไหน

“ไม่ใช่ไม่น่าดู แต่สงสารกลัวหนูจะเมื่อย”เหตุผลมึงไม่ได้ทำให้กูอายน้อยลงเลย แต่มึงต้องโดนมากกว่าเดิม มือผมหลุดได้
โป๊ก โป๊ก  ทั้งทุบทั้งต่อย เฮียแม่งซาดิส แอบหัวเราะกูอีก

“โอ๊ะ หนู ฮึฮึ”มันร้องปนขำและจับเอาไว้อีก ทีนี้แน่นกว่าเดิม

“นั่นไง ในที่สุดมึงก็ดูจริงๆ แค่กูพูดหลอก มึงสารภาพจนได้ ไม่ทันกูหรอก ฮึฮึ”ทำเป็นหัวเราะเยาะกลบเกลื่อนมันบ้างเรื่องอะไรกูจะยอมรับว่าเมื่อย แต่ดูเฮียแม่งไม่สำนึก จ้องจนกูหน้าแดงแยกไม่ออกแล้วระหว่างอายกับโกรธอันไหนปริมาณมากกว่ากัน

“อายทำไม เมื่อคืน ทำมากกว่าดูอีก”หน้ากูปริแตกกระจายเป็นแป้งเย็นคลู หลังฟังมันพูด ทำให้คิดขึ้นมาได้อีก ถึงประโยคที่พยายามตะล่อมบอกมันว่า ไม่เคยแหกตูดให้ใครดูมาก่อน

“อย่างนี้นับเฮียรวมไปด้วยได้ไหม”นั่น รู้ความคิดกูอีกแล้ว มันยังส่งยิ้มที่กูดูยังไงตอนนี้ ก็ไม่ใช่เฮียที่อบอุ่นและนุ่มนวล ดูหัวงูชัดๆ นี่คือร่างสมิงมึงแน่นอน ผมมองหน้ามัน กูไม่นับโว้ย
 
“ฮึ เฮีย มึงกล้าขอนับรวมอีกเหรอ”ผมกระตุกยิ้มพยักหน้าใส่

“ทำไมล่ะ”เฮียถามยิ้มๆ ดึงผมเข้าไปใกล้ๆจนแทบจะนั่งตัก แต่ผมไม่รู้ตัวนะ บอกไว้ก่อน บรรยายลักษณะให้เห็นว่าอยู่ในท่าไหน เฮียพยักหน้าแบบตอบสักทีสิ เฮียอยากรู้ โอเค หนูก็อยากตอบ ว่าเฮียผิดกติกามารยาทในการดู

“เฮียใช้อวัยวะไม่ถูกหลักในการดู หนูเลยไม่นับ”ผมยื่นหน้าไปตอบใกล้ๆ ทำเอาเฮียอึ้งไป เป็นไงเหตุผลหนู

“ฮึฮึฮึ” แต่ดูเฮียไม่มีสำนึกกลับยิ้มเอามือรั้งเอวเข้าไปอีกนิด หน้าที่ยิ้มของผมเริ่มค่อยๆหุบ

“ครั้งนี้หนูผิด”เฮียพูดเสียงแหบอีกแล้ว กูบอกให้แดกยาไม่แดกเดี๋ยวพากูแหบตามไปด้วย ก่อนผมจะหน้าแหกออกตามตูดเมื่อได้ยินประโยคถัดมา

“เฮียไม่ได้ใช้ดู”ชิมมากขึ้น จนจะเกยตื้นที่ปากล่างแล้ว

“เฮียใช้มันเข้าไปสำรวจต่างหากล่ะ” พูดจบเฮียปิดปากผมด้วยปากทันที เบาก่อนจะเร่งเครื่องรุกส่งลิ้นเข้าไปสำรวจเหมือนข้างล่างบ้าง ทำให้ต้องตอบรับการสำรวจจากเฮีย ในหัวผมก็คิดอย่างโล่งใจ ที่เฮียไม่ตอบว่า เฮียใช้มันแทงต่างหากล่ะ ไม่งั้นผมคงอายมากกว่านี้แน่ แต่เฮียก็สำรวจจนสำเร็จพาผมเสร็จไปด้วยเลย

[goonglovenut]

ก๊อก

ก๊อก

เฮียหูใช้การไม่ได้ชั่วคราว แต่หูผมดีผละออกก่อน มองหน้าเฮียที่มองไปที่ประตู ทำหน้าบอก ใครมาขัดจังหวะดีฟคิสกูวะ ถ้าเป็นไอ้เบียร์ไอ้รันได้มีโดนแน่ แต่คิดอีกทีมันสองคนไม่น่าจะมารยาทดีขนาดนี้ ปกติมันเคาะถ้าไม่ได้ล็อกพรวดเข้ามาเลย เฮียจับผมลงจากตัก ดึงผ้าคลุมช่วงล่างให้ พ่อพระมากมึง เพิ่งจะคิดได้ ปล่อยให้กูห้อยโตงเตงตั้งนาน

ก๊อก

ก๊อก

ก๊อก

ก๊อก

“ขอโทษครับ จากนาย”หลังมันเคาะไปสี่ก๊อก ถึงได้บอก มึงพูดตั้งแต่ก๊อกแรกกูไม่ต้องมานั่งสันนิษฐานแล้ว

“รอก่อน”เฮียบอก ก่อนจะพยุงผมนั่งพิงหัวเตียง เอาหมอนรองหลังให้ กำลังจะเดินไปเปิดประตู แต่เหมือนนึกได้หันกลับมาหยิบบางอย่าง

“ใส่ก่อน”เฮียบอกพร้อมคลี่กางเกงในออก เฮียพยักหน้าเชิงว่าถ่างขาสิ เฮียจะใส่ให้

“หนูใส่เอง”ผมจะหยิบ เฮียส่ายหน้าก่อนจะใส่ให้ตรงปลายเท้า มองหน้า ผมเลยต้องยกสะโพกช่วย มึงจะยกยิ้มทำไมนักหนาวะ แค่กูยกสะโพกไม่ได้ร่อนใส่หน้ามึงสักหน่อย คิดตลอดเลยมึงนิ ก่อนจะตามด้วยกางเกงเป็นอันเสร็จพิธีร่อน เอ้ย ใส่ ดูจนแน่ใจ เฮียก็เดินไปเปิดประตู มากันสองคนมีถาดในมือด้วย หน้ากระเดียดไปทางสายพันธ์แปะ ตัวแค่หน้าอกเฮีย

“มีอะไร”เฮียถามด้วยสีหน้าและน้ำเสียงต่างจากตอนเถียงเรื่องตูดกับกูลิบลับ ชิช๊ะ ทำเป็นเก็บหัวเก็บหาง

“นายให้เอามาเยี่ยมคนป่วยครับ”รายงานพร้อมเปิดโถในสำรับให้ดูทั้งสองโถ

“นายคนไหน”เฮียถามก่อนจะมองสองคนอย่างพิจารณา ก่อนจะหยิบปืนออกมาชี้ไปทางมันสองคนที่ผงะไปเล็กน้อย เฮียหันมามองผม ก่อนจะตรวจตัวมันสองคน ที่ยืนให้ตรวจอย่างเลี่ยงไม่ได้ ดูหน้าตายังเด็กอยู่เลย ไม่น่าจะมีพิษภัยอะไรหรอกมั้ง

“นายเฟยครับ ผมไม่มีอาวุธหรอก”อีกคนตอบพร้อมบอก เฮียมองจนแน่ใจ จึงพยักหน้าให้เข้ามา  วางเสร็จก็ก้มหัวให้ เตรียมจะเดินกลับ แต่ผมว่าไม่ได้ไปหรอก

“เดี๋ยว”นั่นไง เริ่มกลับมาแล้ว คงเพราะเฮียถ่ายทอดให้เมื่อกี้แน่ หึหึ

“ครับ”ทั้งสองคนพูดเกือบพร้อมกัน ชะงักเท้า เฮียเดินมาเปิดโถ ได้กลิ่นหอมของอาหารภายในโชยออกมา ไม่ใช่ปลาร้าแน่นอนผมมั่นใจ ผมชะโงกหน้าไปดู

“อะไร”เฮียถามไม่ระบุใครรู้ตอบกูมา

“อาหารบำรุงคนป่วยครับ นายให้เอามาให้”หนึ่งในนั้นตอบ  ผมนึกไปถึงที่วันนั้น นายโรคจิตชอบลูบคลำ เรียกชื่อกูแปลกๆ แต่พอมีสำนึกที่ดีช่วยเอาไว้ มองอาหารอีกครั้ง

"เห็ดนางฟ้าเนี่ยนะที่สั่งไอ้พวกนั้นหา"ผมพูดกับตัวเองเบาๆ โห กูเห็นอีสมิงมันเอามาทำต้มยำเป็นประจำ แต่อันนี้ดูน่ากินกว่า คล้ายๆ กระเพราะปลา ปกติเห็นใส่เห็ดหลินจืออย่างเดียวนี่หว่า เห็ดนางฟ้าไม่เคยเห็น อาจจะเป็นเมนูใหม่ที่นี่ กลิ่นหอมยั่วยวนชวนให้แดกจริงๆ เงยไปเฮียมองหน้าสองคนนั้นเชิงบอกว่า

“หูฉลามน้ำแดงครับ เอ้อ ใช่ไหม”ตอบแต่ไม่มั่นใจหันไปถามอีกคนที่พยักหน้าว่า มึงพูดถูกแล้ว ผมหันขวับไปมองอีกที กูนึกว่าเห็ดนางฟ้าบานเต็มโถ แม่เจ้า เติม โว้ย ด้วย เดี๋ยวจะดูแอ๊บ ตั้งแต่เกิดมาเป็นผู้ชายทั้งแท่ง จนได้ผัวทั้งดุ้น กูเพิ่งเคยเห็นหูฉลามเป็นๆแต่ทำเป็นอาหารแล้ว เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม ผมกลืนน้ำลายสองเอื๊อก อ้าปากหวอ

"กูอยากกิน"บอกกับตัวเองทันที ถึงจะเคยได้ยินมาว่าเขาเริ่มอนุรักษ์ไม่ให้ฆ่ามันแล้ว เพราะวิธีที่ทำกับมันโหดร้าย และกว่าจะได้หูมันมาหลายๆกิโลต้องฆ่าฉลามไปเท่าไร นี่ เลยเป็นที่มาของคำว่า ‘แพงหูฉี่’ ซึ่งคงจะย่อมาจาก ‘แพงหูฉลาม’ อย่าเชื่อผมครับ ผมมั่วคิดไปงั้นแหละ ไม่ใช่ว่าผมไม่สงสารนะ ปกติผมไม่ได้กินอยู่แล้วของแพงแบบนี้ ถ้าคิดแบบเห็นแก่ตัวถึงผมไม่กินก็ยังมีคนอื่นที่กินอยู่ดี แต่ตอนนี้มีโอกาสขอละสำนึกที่ดีไปก่อนได้ไหม

“เดี๋ยวค่อยกินนะ”เฮียเอามือลูบปากผมที่มีน้ำลายไหลนิดๆ ผมเลยต้องสูดกลับที่เดิม มัวแต่คิดจนเผยความทุเรศเลยกู ก่อนจะได้ยินชื่ออาหารอีกโถ ดำพรืดเลย มีกลิ่นสมุนไพร

"เฉาก๊วยตุ๋นยาจีนเหรอ"ผมถามออกไปอย่างที่น่าจะใช่ ทำเอาหนึ่งในนั้นมองและแก้ไขคำถามที่ไม่น่าถาม

“อันนั้น ไก่ดำตุ๋นยาจีนครับ”ห๊ะ ไก่ดำตุ๋นยาจีน เกือบคิดถูกแล้วกู ผิดไปนิดเดียว น่ากินอีกแล้ว ปากเริ่มอ้าหวอโดยอัตโนมัติ กลืนสามเอื๊อกเลยทีนี้ เฮียกูอยาก มึงรีบเคลียร์เร็วๆ ผมคว้าถ้วยเล็กกับช้อนหมับ

“หนู รอเฮียก่อน”เฮียหันมาสั่ง เดินมาคว้าช้อนที่ไม่ได้อยู่ในมือผม แล้วไป ตักใส่ถ้วยเล็กส่งให้  นี่ถ้าอีสมิงเห็นมันต้องบอกลำเอียงแน่นอน ของมันใส่ฝาให้แดก นี่เด็กกว่า ขาวกว่า ใส่ถ้วยให้ นี่ผมเอาความรู้สึกของอีสมิงมาคิดนะ อย่าเข้าใจว่าเป็นความรู้สึกของผม ถึงผมจะเห็นด้วยกับความคิดของสมิงในความคิดผมก็ตามเถอะ โอย กู พูดเอง งง เอง

“อะ อะไรครับ”ถามเสียงตะกุกตะกักมองหน้ากัน

“กินให้ดูหน่อย”แถมพูดยาวกว่าอีสมิงอีก ทั้งสองคนมองหน้ากัน แน่จริงมึงพูดต่อสิ จะกินดีๆหรือให้ยัด แต่เฮียแม่งไม่แน่ แค่ถือถ้วยจับช้อนเหมือนเตรียมจะจ่อที่ปาก สองมาตรฐานชัดๆ นรกสำหรับมึงอีสมิง ส่วนสวรรค์อีสวิงกิ้ง กูเหมารวมให้เลยเผื่อเฮียมันเลือกไม่ถูก ยังเป็นความคิดของอีสมิง ถ้ามันยังยืนอยู่ตรงนี้ ต้องคิดแบบนี้แน่ๆ เชื่อผม  ผมรู้ เสียงสูงนิดๆ บอกให้รู้ว่ารู้ดีมาก มากจนคิดว่าตัวเองเป็นอีสมิงไปแล้ว แบบใจเขาใส่ใจเราประมาณนี้แหละ

“ทั้งสองคน”นั่นไง บอกแล้ว เฮียมันเลือกไม่ได้ แบบรักพี่เสียดายน้อง พี่ขอพร้อมกันได้ไหม

“คะ ครับ”รับก่อนจะอ้าปาก

“รับไป”บอกพร้อมรับถ้วยแทบไม่ทัน อา อีสมิงมึงโล่งใจได้แล้ว ถึงจะต่างกันนิดหน่อย หึหึ ผมดีใจแทนอีสมิงมัน แล้วก็เหมือนเดิม เฮียรอดูผลที่จะสแกนออกทางร่างกาย  ยังไม่ทันครบห้านาที มีเสียงไม่พึงประสงค์ขัดซะก่อน

“อะไรกัน เฮีย ขนาดนี้เลยเหรอ”เสียงทักทาย ไม่มองกูยังรู้เลย ไอ้นายโรคจิตมาอีกแล้ว แต่ไม่มีไอ้เข้มหน้าเหี้ย(ม)มาด้วย มีแต่ใครไม่รู้มาแทน ผมยาวมัดรวบตึง รูปร่างสูงพอกับผมเขาถือกระเป๋าสีดำในมือ  เฮียก้มหัวนิดๆ ก่อนจะเดินมานั่งบนเตียงข้างผม

“อย่างนี้ เด็กตกใจหมดสิ”นายเฟยพูดต่ออย่างไม่จริงจัง

“ไม่มีอะไร ก็ไม่เห็นต้องตกใจนี่ครับ นาย”เฮียบอกก่อนจะโอบไหล่ผม ที่รู้สึกอุ่นใจ ถึงแม้เฮียชักจะเยอะแล้ว แต่พอมองหน้าเฮียก็รู้ว่า เยอะก็เพราะห่วง สื่อความคิดผมเริ่มดีขึ้นตามลำดับแล้ว

“ฉันสั่งให้อาเป๋าทำเองแหละ เห็นว่า มินนี่ โอ๊ะ โทษที หนูไม่สบาย ก็เลยเอามาเยี่ยม”กูขอร้องอย่าเรียกชื่อนี้เลยว่ะ ขัดกับรูปร่างกู โน่นเรียกเด็กนายโน่น ผมเหล่มองก็เห็นเขายิ้มๆ แต่จะว่าไปเขาก็ช่วยผมไว้นะ ยังไม่ได้ขอบคุณเขาเลย

“ถ้าไม่ไว้ใจ ฉันกินให้ดูก็ได้”ไม่พูดเปล่าคว้าช้อนในมือผมไปตักทันที

"เฮ้ย"ผมร้องได้แค่นั้นแต่ในใจคิด นาย แม่ง นิสัยว่ะ นั่น อื๊อหื๊อ รูดออกช้าๆอีกเป็นการบอกว่า นี่ กูทำภาพสโลว์โชว์การรูดให้ดู บอกให้รู้ว่าไม่มีอะไรในอาหาร แต่มีน้ำลายในปากติดช้อนมานะโว้ย ใครจะแดกลง กูไม่ยอม เฮียมึงล้างโดยการอมให้กูที ยังมีหน้ามาเคี้ยวสบายอารมณ์โชว์อีก

“เห็นไหม ไม่ตายสักหน่อย ให้ตาย โทษทีลืมตัวนึกว่าช้อนตัวเอง”ไม่ได้จริงใจสักนิดกับคำขอโทษ กูรู้ไม่ตาย แต่จะตายเพราะน้ำลายนายนี่แหละ ไม่เคยเรียนหรือไงวะในน้ำลายมีเชื้อโรคอยู่หลายชนิด อาจเป็นพาหะนำโรคมาติดได้ เฮียหันมาก่อนจะตักใส่ถ้วยเล็กให้แต่หยิบช้อนคันเมื่อเช้าเช็ดก่อนจะตักอาหารใส่ปากตัวเองก่อน ก่อนจะวาง

“แล้วเป็นไงบ้างล่ะ”นายถามอาการผม

“ค่อยยังชั่วแล้วครับ”ผมตอบนายก่อนจะหลุบตา

“ไม่ออกอาการแล้วเหรอ”ถามต่ออีก เหมือนจะเป็นห่วงนิดๆ มั้ง

“ไม่มีครับ”ผมตอบ ก่อนเฮียจะเป็นฝ่ายจับช้อนขึ้นมาป้อนใส่ปาก

“แน่ใจแล้วเหรอ”นายเลิกคิ้วใส่ ผมมองหน้าเฮีย

“ยังไม่แน่ใจเท่าไร ดูอาการอยู่ครับ อ้าปากสิ”เฮียตอบเองไม่มอง มองแต่ผม

“ไม่ต้องดูหรอก”นายพิงหลังกอดอก ไขว่ห้าง ทำผมชะงักกับคำพูด ไม่ต้องดูแสดงว่าผมต้องตายแน่นอนใช่ไหม

“ดูแล้ว เฮียรักษาหายแล้วมั้ง หน้าซีดแต่แววตาร่าเริง หึหึ”นายพูดยิ้มๆกับเฮีย แต่ตามองผมอย่างรู้อะไรเป็นอะไร แสดงว่านายเคยมีประสบการณ์โดนผู้ชายผ่านมาแล้วถึงรู้ ไอ้คนทำมันต้องตัวพอกันหรือใหญ่กว่าแน่ถึงเอาอยู่ ก่อนประตูจะเปิดออก

“พักนี้ว่างหรือไง”เสียงทุ้มอีกเสียงทักเหมือนจะเหน็บใครบางคน

“ไม่ว่าง แต่อยากมา”คนที่รู้ตัวก็ตอบกลับอย่างกวน นายของเฮียปรายตามอง มาพร้อมไอ้ยมทูตที่หน้าฟกช้ำ โดยเฉพาะปากที่ตุ่ยเห็นได้ชัดคงโดนซัดด้วยตีน เหมือนมันจะรู้หันมาสบตาผมเขม็งทำเอาคว้าแขนเฮียทันที ไม่ กูยังไม่ถึงคาด เฮียมองก่อนจะไล่ตามสายตาไปหยุดจ้องที่มันบ้าง จนมันหันหน้าไปอีกทาง  ข้างหลัง ไอ้เบียร์ ไอ้รัน ตามมาด้วย จนนายนั่งเก้าอี้ พวกมันถึงได้เดินมายืนข้างเฮีย ผมดีใจที่เห็นพวกมัน

“เป็นไงบ้างล่ะ ดีขึ้นไหม”นายของเฮียถาม

“ดีขึ้นแล้วครับ”ผมตอบนาย

“ดี หายเร็วๆ เฮียจะได้เริ่มทำงานสักที”นายพูดอวยพรแฝงด่ากูหรือเปล่าวะ เหมือนว่าถ่วงเฮีย 

“อะไรกัน มาพูดเรื่องงาน ทั้งที่เมียเฮียป่วย ให้เขาอยู่ด้วยกันไปก่อนสิ ใจร้ายจังเลย”นายเฟยพูดเหมือนจะเห็นใจ แต่ผมว่าเขาแหย่นายของเฮียมากกว่า

“ไม่ใช่เรื่อง ธุระตัวเองไปจัดการซะก่อน จะหาว่าไม่เตือน”เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินนายของเฮียพูดเสียงแข็ง ถึงจะไม่ตวาดแต่ฟังแล้วต้องเกรง แต่คงใช้กับนายอีกฝั่งไม่ได้

“จะเคยเตือนได้ไง ไม่เห็นเคยเตือนสักที หึหึ”ตอบด้วยสีหน้าร่าเริงเช่นเคย นายของเฮียได้แต่ปรายตามอง อีกฝ่ายก็ยกยิ้มไม่รู้สึกรู้สา ก่อนจะไม่ต่อปากต่อคำด้วย

“ไม่ต้องไปตามหลิงแล้ว เรื่องยา มันออกฤทธิ์ถ้าได้รับการกระตุ้นมันจะไม่มีอะไร จะค่อยๆหายไปเองในสามวัน”มองหน้าเฮียและภาระที่แบกไว้ สามวันคูณเจ็ดโดยประมาณเท่ากับยี่สิบเอ็ดที่ต้องโดนกระตุ้นโดยดุ้น  เยะเป็ด นี่แหละที่กูจะตายก่อนหาย กูอยากถามเหลือเกิน วันเว้นวันไม่ได้เหรอให้โอกาสก้นกูพักบ้าง

“แต่ก็มีทางเลือกให้รักษาได้”นายยื่นข้อเสนอมาให้อีก ผมมองหน้านายทันทีพร้อมกับเฮียที่รอคำตอบ

“ต้องมีอยู่แล้ว ทำเองนิ”อีกแล้ว หยุดเรียกร้องความสนใจก่อนได้ไหม

“หุบปากสักที”โดนอีกรอบ กลัวมากจนยักไหล่ชิวๆ

“ผมรอฟังอยู่ครับ”เสียงเฮียขัดขึ้นมาอย่างสุภาพ ไอ้ทวนมองหน้า ถ้าปากมันปกติคงจะพูดแล้ว

“เฮียจะรักษาต่อไปเอง หรือจะให้หมอรักษา”นายพูดออกมาซึ่งเป็นทางเลือกที่ไม่ยาก แต่เฮียมึงทำหน้าลำบากทำไมวะ

“ผมจะมั่นใจได้ยังไง ว่าทั้งสองวิธี เมียผมจะหาย”เฮียถามกลับเรียบๆ แต่คราวนี้คำว่า ‘เมีย’ มันดูหนักแน่น อบอุ่น ไม่ใช่อาการฟิน จิ้น และ เป็นผัวเมียที่ไม่ได้ให้ความรู้สึกเอาเพศมาแบ่งแยก

“มึงคิดว่านายโกหกหรือไง”ไอ้ทวนพยายามพูดออกมาปกป้องนายตัวเอง โดยมีนายอีกฝ่ายทำหน้าตามเดิม

“หูมึงผิดปกติเหรอ ถึงได้ฟังไปแบบนั้น”เฮียตอบมันนิ่งๆ แต่มันกลับชักสีหน้า “กูแค่ต้องการความมั่นใจเท่านั้น หายหรือไม่หายกูมีทางออกสำหรับเราอยู่แล้ว”เฮียพูดต่อมองหน้าผมที่เรารู้ว่ามันคือวิธีอะไร เอามือลูบหัวผมก่อนจะโอบเข้าไปใกล้โดยไม่สนใจสายตาใครทำให้ผมไม่สนไปด้วย ไอ้สองคนมองได้แต่ยิ้มไม่ใช่ล้อเลียนแต่ส่งกำลังใจ

“แล้วจะเลือกอย่างไหนล่ะ”นายปรามไอ้ทวนทางสายตา ถามเฮียอีกครั้ง

“หมอใช้วิธีอะไรรักษา ถ้าวิธีเดียวกับผม ไม่ต้อง”เฮียถามไม่เจาะจงใครจะตอบ แต่คำตอบหลังเจาะจงตัวเอง

“วิธีไหนหมอ”นายหันไปถามผู้ชายที่มากับนายเฟย ผมคิดว่าเป็นคู่จิ้นนายซะอีก หมอคลี่ยิ้ม

“ไม่ใช่วิธีเดียวกันหรอกครับ วางใจได้”หมอตอบเสียงสุภาพ

“ดี แล้วจะหายไหม”เฮียตอบและถามกลับ มือก็กระชับบีบไหล่ผมเบาๆ

“หาย ถ้าคนไข้ไม่มีอาการแทรกซ้อนอย่างอื่นก่อนหน้านั้น”หมอบอกแต่มีติ่งห้อยท้ายต่อจากหาย หมอหมายถึงอาการแทรกจากการซ้อนท้ายข้างหลังหรือเปล่า ถ้าใช่ผมเพิ่งโดนแทรกเมื่อคืนหมาดๆเลย

“หมายถึงอะไร”เฮียจะถามให้กระจ่าง

“มีโรคประจำตัวอย่าง ชัก หรือแพ้ยาอะไรบ้างไหม”หมอถามอาการเบื้องต้นทั่วไป

“หนูมีไหม”เฮียก้มมาถามผม ที่ส่ายหน้า ก่อนจะมองหน้าหมอและตัดสินใจ

“ผมเลือกให้หมอรักษา”เฮียเลือกอย่างแรกทำเอาผมมองหน้าด้วยความแปลกใจ ไม่ใช่ผมอยากให้เฮียรักษาแบบนั้นนะ แต่ผมก็วางใจเฮียรักษามากกว่า ถึงมันจะ โอ้ย กูไม่รู้จะบอกยังไงดีออกมาเป็นคำพูด

“เฮ้ คิดดีแล้วเหรอ รักษาเองแค่สามวันก็หายแล้วนะ ไว้ใจคนอื่นได้ไง”นายอีกฝ่ายเอ่ยขึ้นมา สีหน้าไม่ได้จริงจังอะไรเลยออกจะขำๆด้วยซ้ำ เออ ขอให้โดนมั่งกูไม่ขำหรอกแต่จะหัวเราะอย่างเดียว แต่เขาก็พูดตรงใจผมนะ ที่ไว้ใจคนอื่นได้ไง ไหนบอกว่ารักผมและจะฆ่าด้วยตัวเองไง

“นั่นสิ ไอ้เฮีย เกิดมัน”ไอ้เบียร์ท้วงเบาๆ ไอ้รันพยักหน้าเห็นด้วย สรุปคืออยากให้กูโดนต่อไปอีกสามวัน

“ระหว่างที่รักษาผมจะอยู่ด้วย ถ้าเขาเป็นอะไรขึ้นมา ผมจะฆ่าหมอทันที”คำพูดเฮียทำเอาทุกอย่างเงียบกริบ

“จะเริ่มตอนไหน”ไม่มีใครพูดอะไร เฮียถามหมอ

“พรุ่งนี้”หมอบอก หน้าตาไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด งั้นคืนนี้กูก็โดนอีกสิถ้ามันออกฤทธิ์ “วันนี้หมอจะระงับให้ก่อน พรุ่งนี้จะสลายให้” ขอบคุณครับหมอที่เห็นใจก้นผม

“ตกลงตามนี้ ตอนเย็นเจอกันที่ประชุม เฮียด้วย”นายพูดจบก็เดินออกไป มองหน้านายเฟยเป็นเชิงให้ตามมาด้วย ไอ้ทวนมองทิ้งท้าย

“กูกับมึงยังไม่เคลียร์”ไอ้ยมทูตพูดออกมา

“เอาไว้เมียกูหาย กูพร้อม”เฮียบอกมัน ที่มองก่อนจะเดินออกไป ตอนนี้เหลือแค่ ผม เฮีย ไอ้เบียร์ ไอ้รัน และก็หมอที่ขอเวลาเตรียมการณ์

“สัด แม่งก่อเรื่อง”ไอ้เบียร์สบถออกมา

“มึงอย่าเพิ่งพูดไป ผลยังไม่ออกมาเลย”ไอ้รันท้วงไอ้เบียร์ ส่งสายตาไปทางหมอที่อยู่ด้วย ก่อนหมอจะขอตัวไปเอาของเพิ่ม เหมือนเป็นการเปิดทางให้คุยกันตามสะดวก

 “มีเรื่องอะไร”เฮียถามมันสองคน หลังหมอเดินออกไปแล้ว

“เมื่อคืนมีคนตายใกล้เขตเรา”ไอ้เบียร์พูดออกมา ทำเอาผมตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

“ผู้ชายถูกซ้อมก่อนถูกปาดคอ ส่วนผู้หญิงถูกข่มขืนและฆ่าไม่ต่างกัน”ไอ้รันพูดทำเอาผมสลดใจ นึกภาพตามแล้วอยากอาเจียน

“เมื่อเช้าเจ้าหน้าที่มาขอพบ และขอให้นายช่วยส่งหลักฐานยืนยันแสดงว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง”ไอ้รันพูดต่อ

“นี่แหละ นายเลยเรียกประชุม แม่ง กูว่านายต้องให้หมอตรวจพวกเราทุกคนที่นี่แน่ เหี้ยเอ้ย พากูซวยไปด้วย”ไอ้เบียร์บ่นเหมือนกลัวว่าหมอจะตรวจพบการตั้งครรภ์ของมันอย่างนั้นแหละ ดูเครียดฉิบหาย
 
“มึงทำหรือไง ถึงจะต้องซวย”เฮียถามเหมือนที่กูกำลังจะคิดเลย นั่นสิมึงจะกลัวอะไรถ้าไม่ได้ทำ

“เออ ซวยยังไงวะ”ไอ้รันเลยพลอยคล้อยตามไปด้วย

“อ้าว ก็พวกเรามากลบดานที่นี่ ถ้าไอ้พวกเหี้ยนั่นทำจริง เรื่องต้องถึงตำรวจ ทีนี้ก็กลับเข้าคุกตามเดิม แล้วจะแหกมาเพื่ออะไรวะ”ไอ้เบียร์พูดเสียงดังก่อนจะรู้สึกตัวเลยลดลิมิตเสียงลงมาหน่อย

“มึงลืมอะไรไปหรือเปล่า”เฮียพูดเหมือนท้วงขึ้นมา ทำเอามันมองหน้าประมาณว่ากูลืมอะไร ก่อนจะพูดต่อ“นายเป็นใคร แล้วที่นี่ที่ไหน ตำรวจฝั่งไทยจะมายุ่งได้ยังไง”

“ถ้าใช่ และเขาส่งตัวกลับล่ะ ไอ้พวกนั้นไม่เอ่ยปากบอกหรอกเหรอ ว่าเราอยู่ที่ไหน ทีนี้เขาก็ประสานงานทางนี้สิวะ”ไอ้เบียร์ก็ยังไม่หายกังวลใจอยู่ดี ไอ้รันเริ่มจะลังเลแล้ว แม้แต่ผมก็ยังอดคิดตามมันไม่ได้

“มึงคิดว่านายเข้ามาที่นี่ได้ยังไง ถ้าไม่ใช่เจ้าหน้าที่ที่นี่ช่วยเข้ามา และเป็นบ้านเกิดของนายด้วย”เฮียพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อนตามเดิม ผมรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่ประเทศไทยแน่นอนถึงสภาพอากาศจะคล้ายๆกัน แต่แค่ยังไม่รู้ว่าชายแดนส่วนไหนของภาคเหนือ คิดว่าเป็นพม่า ลาว แค่นั้นเอง หรืออาจจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่งของประเทศจีนก็เป็นได้

“ยิ่งถ้าเป็นคนที่นี่ทำจริง มึงคิดว่านายจะใช้วิธีไหนจัดการ ก่อนถึงมือเจ้าหน้าที่ล่ะ”เฮียมองหน้ามันสองคน

“ตาย”ไอ้รันเป็นคนตอบโดยไม่ต้องเลือกถูกทุกข้อ เพราะมันรวมกันไว้แล้ว แค่พูดก็นำความกลัวมาให้แล้ว

“กูมั่นใจว่าไอ้เข้มกับพวกมันแน่นอน”ไอ้เบียร์เลิกพูดเรื่องนั้นหลังสรุป หันมาพูดถึงไอ้ฆาตกรใจโหดแทน

“กูก็ว่าใช่ แต่มันไม่รับง่ายๆหรอก”ไม่แปลกที่ทุกคนจะนึกถึงมันก่อน แต่ถ้าไม่ใช่ก็ผิดคาดมาก

“ไม่ใช่ไอ้เข้มหรอก”เฮียพูดออกมาไม่บอกว่าเป็นความเห็น แต่พูดอย่างมั่นใจ

“แล้วจะใครวะ ถ้าไม่ใช่มัน”ไอ้เบียร์ถามต่อทำหน้าอย่างไม่เชื่อเท่าไร

“อาจจะเป็นลูกน้องมัน หรือไม่ก็ฝ่ายเรา หรืออาจจะเป็นคนนอกก็ได้ ไอ้เข้มไม่มีทางทำเรื่องโง่ๆ โดยการทิ้งหลักฐานให้สาวถึงมันได้หรอก”เฮียคาดคะเนในตอนแรก แต่ตบท้ายถึงพฤติกรรมไอ้เข้มอย่างมั่นใจ

“นายพูดแล้วว่าอย่าสร้างปัญหาถ้าออกมาได้ นอกจากเขาจะสร้างให้เท่านั้น”เฮียพูดทิ้งท้ายปิดการสนทนา เพราะคุณหมอเข้ามาพอดี ทำให้ไม่ได้คุยกันต่อ

“เอาไว้พวกกูมาหาใหม่”ไอ้เบียร์ตบไหล่ผม แต่ไอ้รัน เฮียประคองผมทันที

“อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยย”แม่ง ตบตูดกูทำเอาน้ำตาเล็ด มันทำหน้างงว่าเป็นอะไรแค่กูตบก้นร้องซะอย่างกับควายออกลูก ก่อนมันจะนึกได้ ตอนเฮียมองหน้า

“กูขอโทษ ไปนะ”แค่นั้นที่มันบอก และมันสองคนก็รีบออกไป ทิ้งให้ผู้ต้องน่าสงสารอย่างผม นอนให้หมอแทงเข็มซ้ำตามตัว ให้ความรู้สึกเจ็บแปล๊บๆแต่ไม่จุกเหมือนเข็มใหญ่ ส่วนความสนานคิดเอาเองว่าเข็มไหน หันไปก็เจอเฮียนั่งจับมือข้างๆ

“เฮียอยู่นี่ ไม่ต้องกลัว”พูดแล้วก็จูบหน้าผาก อืม หนูรู้แล้ว

แต่

เฮีย

คง

ลืมไป

ว่า

หมออยู่นะโว้ยยยยยยยยยยยยยยย แม่ม แม่ม

****************************************************************************************************
ปล. อย่าเพิ่งอาเจียนน้ำตาลออกมาเด้อ มันเป็นช่วงพักฟื้นของคนป่วยที่ต้องการฟื้นฟูจิตใจ จะให้เจอเรื่องตื่นเต้นเลยก็ใช่ที่ ปล่อยให้เขาสวีทเรื่อยเปื่อยกันอีกสักตอนสองตอน ก่อนจะหายไปอีก หึหึ  วันหยุดนี้ใครเดินทางกลับบ้าน ไปทำบุญ ไปเที่ยว ขอให้เดินทางไปกลับโดยสวัสดิภาพนะคะ เอาบุญมาฝากกันบ้าง ขอบคุณทุกอ่านทุกเม้นท์ที่ให้กำลังใจ มีอะไรผิดหรือต้องปรับปรุงบอกกันได้นะคะ บางครั้งคนเขียนก็เนือยเหมือนกัน เครียดเรื่องงานนิดๆ แต่จะพยายามต่อให้จบแน่นอนค่ะ

**ขอบคุณความเห็นคุณ Pillar ค่ะที่ให้ข้อคิด พออ่านแล้วก็งงเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ ดีค่ะที่บอกจะได้ปรับ

[พลอยสวย]

  หนูหื่นน

[nutjisub]

ขอ 3คำ มันฮามาก คือขำมากกับความคิดแต่ละอย่างของหนู เฮียคงคิดในใจเมียกูเต็มหรือเปล่า ก๊าก55555 สนะกสมการรอคอยเลยคะ รอตอนต่อไป

[Rafael]

โฮ่
มาตอนนี้ก็หวานกันเลยทีเดียว
น่ารักอะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ

[nunnuns]

อยากอ่านคู่หลักมานานแล้ว ในที่สุดหนูเฮียก็มา อิอิ ฟินนน

[น้องแกะน้อย]

 :pighaun:ชอบๆๆๆๆ กวน ......ดีจังนางเอกเรา เข้าใจคิด อิอิอิอิ55555555555555

[wi_OoO_wi]

สงสารหนู ตื่นมาก็ฮาเลย ชีวิตจะสนุกไปไหน

 

[iammz]

พูดว่าเป็นผัวเป็นเมียกันได้อย่างเต็มปากเต็มคำแล้วน๊าา

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ +1 เป็นกำลังให้คนแต่งนะคะ~^^

[bigbeeboom]

หนูกับเฮีย แหมนี่มันบรรยากาศฮันนีมูนแน่ๆ ถ้าไม่มีเรื่องเกิดขึ้น อิอิอิอิ 

[pilar]

ในที่สุดเฮียหนูก็คัมแบ็ค 

เกือบฟินแล้วค่ะ แต่เรารู้สึกว่ามุกตลกของหนูมันดูพยายามยัดเยียดมากไปหน่อย
อ่านแล้วแทนที่จะขำ มันกลับเฝือๆ แทนเพราะเยอะเกินไป แถมอ่านแล้วงง จับใจความไม่ค่อยถูก
ลองแทรกบทบรรยายธรรมดาสลับกับมุกตลกน่าจะกลมกล่อมกว่านี้ค่ะ
พาร์ทหน้าให้โอกาสแก้ตัว เอาแบบจิกหมอนกัดปากตาปรือเลยนะคะ แอร๊ยยยย ><
 

[Infinity 888]

ขำตอนหนูทายามากๆ ดีนะเฮียไม่ปล่อยกร๊ากกกออกมา ไม่งั้นเฮียคงน่วม  
หนูเสียดายหล่ะสิ ที่เฮียไม่ได้รักษาต่อ ไม่งั้นหล่ะ 21 

[rujaya]

คืออยากจะอ่านให้มันซึ้งอะนะ แต่หนูมันคิดแต่ละอย่างแล้วมันฮาอะ 

[koikoi]

หนูเป็นของเฮียแล้วนะ

[Lily teddy]

เย้ เฮียกะหนูกลับมาแล้ว ตื่นมาก็ฮาเลย คิดแต่ละอย่างอ่านไปขำไป
แต่น่าสงสารหนูจริง ๆ โดนขนาดนั้นนึกว่าเฮียถอนพิษให้หมดแล้วซะอีก 
แล้ว 2 นายนี่ก็เป็นห่วงเมียเฮียกันจริง มาเยี่ยมบ๊อย บ่อย
เฮียกะหนูน่ารักเหมือนเดิมดูแลกันดี๊ดี  จริง ๆ แอบอยากให้เฮียรักษาหนูเองมากกว่านะเนี่ย 
รอติดตามจ้า สนุกมาก ๆ  สำหรับผู้เขียนนะค๊า

[bun]

 :hao3:ตกลงระหว่างหนูกับเฮียใครหื่นกว่ากันเนี้ยะ

[Poes]

หนูน่าจะโดนเต็มอีก 3 วันนะ