หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[gumrai3]

เล่นงานพวกที่แกล้งหนูเลย นิสัย 


ฮ่าๆ เฮียอย่าเครียดสิ ซื้อคอลาเจนมากินเลยเหรอ  ฮ่าๆๆ

[Arancia]

ฮ่าๆๆๆๆ คอลลาเจนนี่ถ้าของจริง เฮียคงกลัวแก่สินะ โถๆๆๆ

ดีนะงานนี้เสร็จเร็วกลับไว กลับมาจัดการพวกมันเลยคะเฮีย

[grimace]

รอเฮียจัดการไอ้พวกนั้น!

[JingJing]

ยาวสะใจมากกกก หนูฮาตลอดลูกเอ๊ย
ตอนท้ายสงสารพจมานมากโดนอีหญิงเล็กแอนด์สมุนรังแก
เฮียจัดการเลย!! 

[CheeTah]

ขอสงสัยด้วยคน หรือเ ฮียอยากจะหน้าใส เด้ง เพราะโดนหนูล้อว่าแก่บ่อยๆ ใช่ป่าวหว่า ><

[greensnake]

คิดดูเถอะแม้แต่ในฝันยังยอมรับกับพ่อเลยว่าเป็นอะไรกัน
ท่าทางพ่อนกต้องรับลูกเขยเข้าบ้านจริงๆ เพราะลูกเรารักเขามาก
ไอ้พวกที่ทำอะไรกับหนูไว้ระวังเถอะ คาดว่าเฮียจะรู้แล้วล่ะ
แล้วจะไม่ให้โมโหได้ยังไง เฮียไม่อยู่ไม่เท่าไรก็มาทำกับหนูซะแล้ว
ประจวบเหมาะกับเบียร์ไม่สบายพอดีอีก 
อันนั้นก็เรื่องนึง แต่ติดใจอีตรงที่เฮียซื้อคอลลาเจนมากินนี่แหละ
ไม่ได้คิดมากอะไรหรอกแค่มันยอมไม่ได้เท่านั้นเองเนาะเฮีย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดจ้า รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

[DoubleBass]

คอลลาเจน..... ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮาเงิบเลย 

[sukie_moo]

เฮียถึงกะซื้อคอลลาเจนมากินเชียว!!!
 

[Ouizzz]

หนูยังไงก็เป็นหนูในวันยังค่ำ//กวนตลอดอยากให้เฮียไปจัดการไอ้ห่าเข้มมันทำร้ายหนูของเฮียนะ

[sam3sam]

พาลูกเขยไปเปิดตัวกะพ่อนกในฝัน
พอตอนกลับไปจริงๆพ่อนกจะอาละวาดลูกเขยหมือนในฝันมั้ยเนี่ย
เฮียจะแก้แค้นไอ้ทวนกับลูกน้องให้หนูมั้ย ไอ้พวกนี้ก็เห้จริงๆ
หนูบอกว่าเฮียแก่ขนาดทำให้เฮียกังวลหนักเลยเหรอ

[sukaz]

ไอ้สาสสสส ไอ้สันขวาน

@#$%**^$#%*&(*&%^&&&!^^%*^(&^&^%^&$%##$@#$@!  (หยาบคายมาก ออกสื่อไม่ได้)


ปล.เฮียซื้อคอลลาเจนมาเพื่อ

[t2007]

ไอ่สัตว์นรกทวนมึงตายแน่ ทำน้องหนูของเฮียเจ็บ  คนเขียนจ๋า ร่างกายไม่แข็งแรง ทานอาหารไม่ตรงเวลารึเปล่า และต้องมีคุณค่าทางอาหารครบสี่บวกหนึ่งหมู่ ขอบใจจร้า

[teatimes]

หนูยังฮาได้เสมอต้นเสมอปลายจิงๆเลยนะ 

แต่น่าสงสารหนูอ่ะโดนซ้อมด้วย. แล้วคราวหน้าถ้าเฮียไม่อยู่อีกจะทำไงอ่ะ

ว่าแต่คอลลาเจนนี่ซื้อมาทำไมคะเฮียยยย

[TIKA_n]

โห โคแก่ เลยเรอะน้องหนู ฮะ ๆ  ฉายาอะไร ทำร้ายจิตใจเฮียเกินไปแล้วน้า ให้เฮียจัดหนักซะหรอก
ทำเอาเฮียเครียดเป็นจริงเป็นจัง เมื่อก่อนเฮียคงไม่แคร์ แต่พอมีเมียเด็ก เลยเริ่มคิดมากสินะเฮีย
พอคิดถึงตอนจะต้องแยกจาก ก็เครียดอีกแล้ว ฮือ ซึ้งตามเฮียไปด้วย ที่น้องหนูบอกจะรอ ไม่ว่านานแค่ไหน
แหม๊ มันเท่ห์จริงเลย ตอนตัดผมให้น้องหนู แล้วไม่สนใจใคร แม้แต่ไอ้ย้งเนี่ย สะใจจริง  เฮียมั่นมากอ่ะ
ฮา ฝันของน้องหนูจริง ๆ อย่างกับกำหนดได้ ฝันถึงพ่อนก พาลูกเขยไปแนะนำเหรอจ้ะ พร้อมสู่ขอจากพ่อนกในฝันเลยนะ
กลายเป็นฝันร้าย พ่อนกไม่ใจโหดฆ่าเฮียอย่างนั้นหรอกน้องหนู แหม อย่าฆ่าผัวหนู ๆ เพ้อได้สุดยอดจริง ๆ
และแล้ว ก็ถึงเวลาส่งเฮีย ออกจากอ้อมอกน้องหนูไปทำงานซะที ฮือ เศร้าจัง น้องหนูต้องอยู่อย่างเหงา ๆ
แต่ทำดีมาก เชื่อฟัง ทำตามสิ่งที่เฮียกำชับเอาไว้อย่างดี น้องเบียร์กับน้องรัน ก็มาอยู่เป็นเพื่อนทันทีอีก น่ารักจัง
แต่ทำไม น้องรัน มีอาการแปลก ๆ ชอบเฮียเหรอ ไม่เคยเห็นวี่แววว่าจะเป็นอย่างนี้เลยนี่นา จู่ๆ ไหงงั้นล่ะ ไม่ดีเลยอ่ะ 
มาชอบเฮียแล้วก็ต้องเสียใจ น้องหนูก็เหมือนเริ่มรู้สึกได้ อย่างนี้ไม่ดีเลยน้า รีบพาคู่น้องรันมาด่วน ๆ ก่อนจะมีคนเสียใจ
น้องเบียร์ ดันอาหารเป็นพิษ ต้องออกนอกห้องเลย โธ่ แล้วน้องหนู ทำไมเดินกลับไปคนเดียวอย่างนั้น
ไอ้ทวน ไอ้ขี้ขลาด  ต่อหน้าเฮียไม่กล้า พอเฮียไม่อยู่ รังแกน้องหนูทันทีเลยน้า ไอ้พวกบ้านี่ 
หนอย ทั้งตบ ทั้งต่อย แถมยังหมาหมู่ อ๊ากกก    อยากให้เฮียกลับมาสั่งสอนพวกมันเร็ว ๆ ฮึ่ย ๆ
ในที่สุด เฮียก็กลับมาแล้ว น้องหนูเร็วไปที่จะปิดบังเฮียนะจ้ะ ระดับเฮียเชียวนะ รู้จนได้ว่าน้องหนูโดนรังแก สุดยอดมากเฮีย
เอาเลยเฮีย เอาคืนไอ้ทวนให้สาสม ที่บังอาจมาทำกับที่รักของเฮียได้ เอามันให้กระอัก เข็ดขยาดไปเลยนะเฮีย ฮี่ย แค้น ๆ
รอตอนต่อไปนะคะ รอดูไอ้ทวนน่วมบ้าง ขอบคุณคนเขียนจ้ะ 

[Lily teddy]

เฮ้อ อ่านตอนนี้ก็ยังสงสารหนูจัง มีความสุขที่ได้อยู่กับเฮียก็จริง
แต่ก็ต้องรู้สึกเหงาคิดถึงพ่อนกอยู่ดี แถมพอเฮียไม่อยู่แป๊บเดียว
ยังโดนพวกไอ้ทวนเล่นงานจนได้ ถึงหนูจะไม่อยากให้เฮียรู้
แต่คิดว่าตอนนี้เฮียคงรู้แล้วล่ะ แล้วเฮียจะจัดการยังไงกับไอ้พวกที่ทำร้ายหนูล่ะเนี่ย
งานนี้ท่าจะเป็นเรื่องแน่ ๆ แต่ก็ดีให้เฮียจัดการไอ้พวกหมาหมู่นี่ซะเลย เลวจริง ๆ มาทำร้ายหนูได้
แล้วความฝันของหนูก็ทั้งฮาทั้งน่ากลัว มีการเพิ่งรู้ว่าเฮียไม่มีเมียก็ในฝันนี่แหละ
แล้วถ้าถึงเวลาพ่อนกของหนูจะรับลูกเขยอย่างเฮียได้มั้ยเนี่ย
แต่ยังไงพ่อนกก็คงไม่โหดร้ายขนาดจะฆ่าคนที่หนูรักหรอกนะ
ไม่อยากให้เศร้าเลยเพราะแค่นี้หนูก็เจอแต่เรื่องร้าย ๆ พอแล้ว
ดีที่มีเฮียเป็นสิ่งดี ๆ ที่หนูได้เจอ แถมพวกรันกะเบียร์ก็เป็นเพื่อนที่ดีมากเลย
แล้วรันจะได้คู่กะใครน๊า ยังไงคงไม่ให้รันมาแอบชอบเฮียหรอกนะ
ดูแล้วก็เหลือแต่หมอแล้วล่ะยิ่งตอนนี้ต้องเฝ้าเบียร์อาจจะได้ปิ๊งกะคุณหมอก็ได้นะ(เดาอีกแล้ว)
แล้วประเด็นความแก่ที่หนูทั้งตั้งใจทั้งไม่ตั้งใจล้อก็ทำให้เฮียเกิดการปฏิวัติตัวเองจนได้
ถึงกะซื้อคอลลาเจนมา กะจะกระชับผิวหน้าเหรอเฮีย สงสัยเฮียกลัวหนูเบื่อคนแก่ล่ะสิ 555
รอติดตามนะคะ ถึงมาช้าไปบ้างแต่ก็รอเสมอค่ะ อ่านสนุกทุกตอนเลย 
ทำงานหนักรักษาสุขภาพด้วยค๊า 

 

[ReiSei]

หนอย เฮียไม่อยู่รังแกหนูกันใหญ่
จัดการมันเลยเฮียยย 

[Cardiac]

รังแกหนูได้ไง   

[amito]

เฮียโดนหนูว่าแก่จนเสีย self ต้องซื้อคลอโลเจนมากิน 55

เฮียไม่อยู่หนูโดนรังแก เฮียจัดการด้วยนะ (ฝากด้วย 2 ที)

[goonglovenut]

>> ป.26 <<

“อืม”เฮียคิดจะลักหลับปากกูหรือไงวะ จับจูบลูบคลำประกบเป่าอยู่ได้

“หนู”เฮียอย่าขอเลย ปากระบมขนาดนี้ ไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยหรอก

“อือ”แต่ก็เพลินดีนะ หายปวดดีเหมือนกัน

“เจ็บไหม”ถามได้ เฮียลองเอาปากไปรับมือที่เหมือนตีนดูดิ เฮ้อ ผมถอนหายใจในความคิด แต่พวกมันคงได้แดกตีนเฮียก่อนแน่ ใช่ ถ้าเฮียอยู่หนูคงไม่เป็นอย่างนี้ สภาพปากไม่ต้องตื่นมาดูกระจกผมยังรู้เลยว่าเจ่อและเต่งตึงโดยไม่ต้องพึ่งฟิลเล่อร์ผสมโบท็อก โดนอีกกูคงฉีดฟอร์มารีนอย่างเดียว

“เจ็บดิ ซื๊ดดด”ผมพึมพำบอกให้รู้ว่าเจ็บจริงๆ ไม่ใช่ครางเพราะชอบความเจ็บปวด หรือโดนกระทำอนาจารปากอยู่

“เดี๋ยวหายนะ”เสียงเฮียยังพูดใกล้ชิด ประกบแผ่วเบาอีกสองสามครั้ง

“เฮียขอโทษ จะไม่เกิดขึ้นอีก”พึมพำอ่อนโยนผสมกัดฟันอีกแล้ว รั้งเข้าไปกอดให้ความอบอุ่นและพร้อมจะปกป้อง มันถ่ายทอดให้ผมรับรู้ได้ ถึงแม้จะยังไม่ลืมตา นี่ผมตกอยู่ในภวังค์ความเคลิบเคลิ้มอยู่นะ แต่ เฮียขอโทษหนูทำไม เรื่องอะไรอีกล่ะ หรือซื้อคอลลาเจนไม่ปรึกษาหนูก่อน ก่อนเสียงจะเงียบไปเหลือแต่ความอบอุ่นที่ส่งผ่าน บอกให้รู้ว่า เฮีย อยู่ตรงนี้
.
.
.
.
“อูย เบาหน่อย”

“อย่า โดนตรงนั้น”

“อา มัน เจ็บ”

“ซี๊ดดด นั่นแหละ”

“โอว อา”

“ทีนี้ก็ล้าง”

“อืม ฟู่”

“เสร็จสักที”

เสียงผมพูดกับตัวเอง จะอะไรล่ะครับ ก็ไอ้พวกเหี้ย ทำให้กูต้องลำบากในการแปรงฟัน แม่ง เหมือนร่างทรงครุฑเลยกู ตาย ตาย กูต้องปิดปากไปอีกกี่วันเนี่ยะ เฮียถึงจะไม่รู้ ตอนนี้เฮียรู้แค่ว่าหนูไม่สบาย ทำไงดี ต้องเปิดผ้าโชว์เฮียอยู่ดี เพราะต้องกินข้าวพร้อมกัน ทำไงไม่ให้มีพิรุธดีวะ หลอกให้เฮียออกไปไหนก่อน แล้วรีบกิน หรือ จะแกล้งตื่นสายทั้งที่กูก็สายเป็นประจำอยู่แล้ว ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ตื่นก่อนก็ไม่ได้ออกไปไหนอยู่ดีถ้าไม่มีเฮียไปด้วย เอาไงดีวะ

“หนู”อายุยืนพอกับอายุมากเลย คิดถึงปุ๊บก็มาปั๊บ

“เสร็จหรือยัง”เสร็จจนน้ำแห้งแล้วเฮีย เอ้อ ผมหมายถึงเช็ดตัวจนแห้งหมดแล้วครับ

“สะ เสร็จแล้ว อูย”ผมพูดเสียงดังในตอนแรก อูยเบาๆตอนท้าย เอามือสำรวจอีกทีหยิบยาแก้ฟกช้ำมาทา ก่อนจะปิดปาก และเดินออกจากห้องน้ำ ก็เจอเฮียยืนรอรับอยู่

“เฮียไม่กินก่อนล่ะ”ผมพูดกับเฮียผ่านผ้าปิดปากที่ยังยิ้มแฉ่งแทนปากที่ยิ้มไม่ออก

“รอหนูก่อน ไม่สบายทำไมอาบน้ำนานจัง”เฮียพูดด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะหยิบผ้าจากมือไปตากให้ ผมเดินไปนั่งประจำที่ มองโจ๊กปลาใส่เห็ดหอม ส่งกลิ่นทำเอาอยากกระชากผ้าปิดปากและยกซดแม่งรวดเดียว ได้แต่คิด กูทำไม่ได้หรอก ขืนแดกเข้าไปทีนี้ยกมาทั้งฉิมพลีแน่

“ไล่เหงื่อไงเฮีย จะได้หายเร็วๆ”ผมฝืนปากให้พูดตามปกติ เจ็บจนแทบน้ำตาจะเล็ด แต่ขมิบออกมาไม่ได้ เดี๋ยวเฮียสงสัย

“จะปอดบวมเอาสิ แค่เช็ดตัวก็พอ นี่ยังสระผมอีก”เฮียส่ายหน้าก่อนจะหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดผมให้ ทั้งที่ผมก็เช็ดแล้วนะ แต่น้ำหยดติ๋งๆๆ เฮียเช็ดเบามือมาก สบายดีแฮะ คิดไปว่าคนมีผัวโดยปกติทั่วไปสบายแบบนี้ไหม และถ้าผมมีเมียจะทำให้ผมหรือเปล่าแค่เรื่องเล็กๆแบบนี้ หรือเป็นโปรโมชั่น ช่างมันเถอะจะเพราะอะไรก็ เฮียเล่นหัวผมเพลินเลย

“คราวหลังเช็ดให้แห้ง เดี๋ยวไม่สบายมากกว่านี้”เฮียเช็ดจนแห้งหยิบหวีมาจัดการให้ ผมพยักหน้า

“เออ เมื่อคืนน่ะ เฮียนอนกัดฟันเหรอ”ผมนึกได้ถามเฮีย

“ไม่นี่”เฮียปฏิเสธ นั่นหลงลืมอีก ถ้ากูพูดออกไป คงไปหา B12 มาแดกแน่ แค่แก่ยังหาคอลลาเจนมากินเลย แล้วสรุปของเฮียแน่เหรอวะ หรือใครฝากซื้อ นายหรือเปล่า

“ไม่อะไรล่ะ กัดดัง กรอด กรอด ทุกทีไม่เคยได้ยิน เครียดเหรอ”ผมพูดอีกถามเฮียอย่างเป็นห่วง ตั้งแต่เช้าเฮียดูหน้าเครียดมาก ถึงจะพูดและใส่ใจผมอย่างเดิมก็เถอะ เฮียทำหน้าคิด

“อืม เครียด เฮีย เครียดมาก”เฮียยอมรับจนได้ เสียงและตากร้าวขึ้น แต่แค่ชั่วครู่

“บอกหนูให้หายเครียดได้ไหม หรือบอกไม่ได้ก็ไม่เป็นไร หนูไม่อยากให้เฮียเครียดมากนัก”ผมเงยหน้าขึ้นไปถามเฮีย เลยโดนจุ๊บหน้าผาก มันคลายเครียดเหรอเฮีย

“หายแล้ว”ได้ผลโว้ย

“แล้วทำไมเมื่อคืนไม่ทำแบบนี้ล่ะจะได้หายเครียด”ผมถามเฮียเสียงเหมือนเซ็งหน่อยๆ แต่นึกได้ กูอ่อยเฮียหรือเปล่าวะ ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอ

“หายนิดเดียว ถ้าได้ทำมากกว่าดม คงจะหายเป็นปลิดทิ้ง”เฮียยกยิ้มเล็มหญ้าอีกแล้ว

“งั้นให้ดูดทีหนึ่ง”ผมยักคิ้วยื่นหน้าผากไปให้เฮียที่หัวเราะในลำคอที่ผมรู้ทัน “นอนกัดฟันมากไม่ดีหรอก ฟันกร่อนหมด คนสมัยก่อนเขามีวิธีแก้นะ”ผมพูดต่ออยากช่วยเฮียจริงๆ ส่วนหนึ่งถ้าเฮียกัดทุกคืนจนเผลอมากัดหูกูแทนจะแย่เอา

“แก้ยังไง”เฮียถามแต่หน้าตามเดิมกูไม่ได้สนใจ แต่จะฟังถ้ามึงอยากพูด

“อะไร เฮียทำแอ๊บ คนสมัยก่อนไม่ใช่เหรอ อื๊อ”ผมอดไม่ได้จะเหน็บเฮียจนโดนบีบจมูก“บอกแล้ว บอกแล้ว”เฮียปล่อยผมจับจมูกป้อยๆ ไม่เจ็บหรอก

“เขาบอกว่า ให้ไปหาน้ำมะพร้าวล้างหน้าศพ มากิน”ผมบอกจบเฮียอึ้งไปนิดก่อนจะส่ายหน้าทันที

“ถ้าลำบากขนาดนั้น เฮียดมหน้าผากหนูตามเดิมดีกว่า”เฮียเลือกวิธีเดิม ก่อนจะพูดต่อด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง

 “จะไม่มีอีกแล้ว ถ้ามันไม่เกิดกับของรักเฮีย”แม่ง กูอยากรู้จริงๆใครทำอะไรของสงวนเฮียวะ มิน่า เฮียถึงกับเครียดนอนกัดฟัน กรอด กรอด วอนตายซะแล้ว  ผมเลยไม่นำเสนออะไรอีก เดี๋ยวเฮียจะเครียดเลยหยิบรีโมทเปิดทีวี ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย จนกระทั่งมาถึงช่องหนึ่งที่เป็นข่าวจากประเทศไทย

‘เมื่อวานนี้ ได้มีการสังหารโหดนักการเมืองชื่อดังพร้อมเจ้าสัวส่งออกรายใหญ่ จากข้อมูลยังไม่ชัดเจนว่าปมเกิดจากอะไร สาเหตุน่าจะมาจากการขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์ คนร้ายที่ลงมือแทบไม่ทิ้งร่องรอยและหลักฐานอะไรไว้ให้ตำรวจได้สืบต่อ มีรายงานว่า เบื้องหลังการส่งออกอาหารทะเลเป็นธุรกิจบังหน้า แท้จริงส่งออกยาเสพติดและอาวุธสงคราม โดยมีนักการเมืองสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ซึ่งประเด็นยังไม่แน่ชัด คนใกล้ชิดทั้งสองฝ่ายยังให้การปฏิเสธทุกข้อหา’และนักข่าวก็ร่ายยาวพร้อมสัมภาษณ์ผู้ใกล้ชิดทั้งสองฝ่าย เกิดเหตุโกลาหลระหว่างนักข่าวกับการ์ดที่คุ้มกันทั้งสองฝ่าย ไม่พอยังจะเกิดการวิวาทกันเองอีกด้วย

“เฮ้ย เห็นกันหลัดๆ ตายซะแล้ว”ผมอุทานอย่างนึกไม่ถึงว่าคนดังที่ออกข่าวบ่อยๆจะเสียชีวิต

“รู้จักเหรอ”เฮียที่นั่งฟังอย่างสงบไม่ได้มีสีหน้าท่าทางตื้นเต้นแต่อย่างใด ออกจะไม่สนใจด้วยซ้ำ

“ส่วนตัวไม่สนิทหรอก รู้จักทางทีวีนี่แหละ เฮีย แหะแหะ”ผมตอบเฮียหัวเราะแห้งๆ

“นึกว่าเห็นตัวจริง”เฮียส่ายหน้าอีก ก่อนจะพยักหน้าให้กินโจ๊กได้แล้ว

“แต่เห็นเขาทำบุญบ่อยนะ บริจาค สร้างโน่นสร้างนี่ ช่วยเหลือคนจน ไม่น่าเชื่อว่าจะมีเบื้องหลังแบบนี้ เฮียว่าข่าวมั่วป่ะ”ผมยังติดใจข่าวคนตายอยู่ ถ้าเป็นตามข่าวก็แสดงว่าเขาสร้างภาพ เอามือคนโจ๊กก่อนจะตักเข้าปาก แต่นึกได้ว่า กูปิดปากอยู่นี่หว่า เลยค่อยเผยอนิดหนึ่งก้มหน้ายัดช้อนเข้าไป อูย อร่อย แต่ลำบากในการแดกเหลือเกิน

“ไม่รู้สิ คนเราไม่มีอะไรแน่นอนหรอก คนที่เราว่าเขาดีก็อาจจะไม่ดีก็ได้ คนที่มองว่าไม่ดีก็อาจจะดี”เฮียพูดเหลือบตามองผมที่ปิดผ้าลงแล้ว

“แบบที่เขาบอกว่า ‘เฮ็ดในสิ่งที่เซื่อ เซื่อในสิ่งที่เฮ็ด’ เกี่ยวไหมเฮีย อูย”ผมเว้าใส่เฮีย หมายถึงพูดนะครับไม่ใช่ว่าวอย่างที่คิด หรือไม่มีใครคิดหรอกผมคิดไปเองคนเดียว

“ประมาณนั้นแหละมั้ง กินต่อเถอะ ไม่น่าสนใจหรอก”เฮียยกยิ้มบอกก่อนจะเปลี่ยนช่อง ปกติเฮียไม่เคยแย่งรีโมทไปเปลี่ยนเลยนะ ผมจะดูอะไรก็ไม่เคยขัด สงสัยเฮียคงไม่อยากให้ข่าวร้ายทำลายบรรยากาศดีๆตอนเช้ามั้ง ผมขมวดคิ้วมองหน้าเฮียที่ไปหยุดที่ช่อง การ์ตูน อะไรก็ไม่รู้ เต้นดุ๊กดิ๊กปล่อยแสงไปมา ทำท่าอาโนเนะ แล้วหลังกินเสร็จเฮียต้องส่งผมไปโรงเรียนอนุบาลใช่หรือเปล่า ครึครึ

“หนู”เฮียเรียกผมที่วันนี้ใช้เวลากินข้าวนานกว่าปกติ  ผมเงยหน้ามองเลิกคิ้ว”ถ้าลำบากก็ถอดออกเถอะ จะได้กินถนัด”และแล้วก็ถึงเวลา ผมมองหน้าเฮียที่พยักหน้าและเอื้อมมือมาถอดผ้าปิดปากโดยที่ผมไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด

“เป็นไข้จนปากช้ำขนาดนี้เลยเหรอ”เฮียถามพลางลูบเบาๆ

“อืม ที่จริง หนู ไม่ได้อยากจะปิดเฮีย แต่กลัวเฮียจะคิดเลยเถิดว่ะ”ผมหลุบตาพูดแผ่วเบาตอนท้าย

“โดนอะไรมา”เฮียถามเชยคางผมขึ้น

“เฮียคงไม่ได้คิดว่าหนูโดนตีนหรอก ใช่ไหม ถ้าคิดอย่างนั้นคิดผิดมาก”ผมพูดดักคอเฮียเชิงแหย่

“ไม่ใช่เหรอ”เฮียเลิกคิ้ว

“นั่นไง หนูว่าแล้ว ซี๊ดด ถ้าเฮียเห็นต้องคิดแบบนี้”ผมกุมปากพูดใส่เฮีย

“แล้วโดนอะไร มือ”เฮียอย่าเลิกคิ้วบ่อย หน้าผากย่นหมดแล้ว ถ้าพูดออกไปคิดมากหากูว่าแก่อีก

“ไม่ใช่ หนูหกล้มต่างหากล่ะ ไอ้ที่ไม่บอกเพราะอายนี่แหละ”ผมตัดสินใจโกหกเฮียต่อไป เฮียมองอย่างไม่ค่อยเชื่อเท่าไร ด้วยประสบการณ์ที่เคยโดนมาเฮียคงแยกออกแน่ ผมเอาไงดีวะ

“หกล้ม”เฮียทวนคำ

“อืม เมื่อวานนี้แหละตอนเดินกลับมาห้อง หลังพาไอ้เบียร์ไปหาหมอ พื้นมันลื่นด้วย ก็เลยลงไปเช็คระดับความแข็งหน่อย แหะแหะ จริงจริ๊งงง”เฮียจะไม่เชื่อตอนกูทำเสียงสูงนี่แหละ

“แล้วทำไมต้องปิดเฮียด้วย”เฮียถามต่อก่อนจะหยิบช้อนจากมือไปตักโจ๊กป้อนให้ ผมเลยอ้าปากรับตามใจเฮียหน่อยเผื่อเฮียจะเชื่อขึ้นมาบ้าง

“ก็บอกแล้วไงว่าหนูกลัวเฮียเข้าใจผิด เล็กน้อยน่าเฮีย”ผมบอกเฮียที่ยังค่อยป้อนอย่างเบามือ ว่าไม่เป็นไรจริงๆ ซึ่งขัดกับสภาพอยู่มาก คนตัวโต หน้าขรึม แข็งแกร่ง เวลาดุดันก็เอาเรื่อง แต่เวลาอ่อนโยนก็ทำได้ดีไม่บกพร่อง คงเพราะเฮียเป็นพ่อคนแล้วด้วยมั้งเลยซึมซับอยู่ในตัว ผู้ชายให้แข็งกระด้างยังไง แต่ถ้าเป็นคนที่เขารักไม่ว่าจะลูก พ่อแม่ หรือ ภรรยา ผมว่าก็ต้องมีมุมนี้บ้าง เหมือนที่พ่อผมก็เป็น ถึงพ่อจะดูเป็นคนอารมณ์ขันแต่เวลาต้องเข้มแข็งขึ้นมาพ่อก็ทำได้ไม่ต่างกับเฮีย

“ไม่ได้ เป็นอะไรต้องบอกเฮีย ไม่งั้นเฮียไปเค้นถามคนอื่นมันจะซวย”เฮียเน้นถ้อยคำตอนท้าย ทำเอาผมลอบกลืนน้ำลายแต่ยังไม่วายปากดีต่อ

“เฮียพาลนี่หว่า คนอื่นไม่ได้มาเกี่ยวอะไรกับการล้มหนูสักหน่อย จะไปทำเขาได้ไง ซี๊ดดด”อูยกูพูดยาวไปหน่อย

“ช่วยไม่ได้ เฮียจะถามทุกคน มีเหตุผลดีก็รอดไป ไม่ดีก็โดน เริ่มจากไอ้สองคนก่อนดีกว่ามั้ง ใกล้ชิดที่สุด”เฮียพูดอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แม่ง กูชมแหมบๆ

“ไอ้เบียร์มันป่วย ไม่รู้เรื่องหรอก ไอ้รันก็เหมือนกัน หนูผิดเองที่เสือกไม่ดูให้ดีเดินเอาหน้าไปกระแทกพื้น”ผมพยายามพูดช้าๆให้เฮียเข้าใจแต่ชักเริ่มเคืองเฮียที่พูดเหมือนจะไปโทษไอ้สองคนนั้นมัน

“แต่ตรงนั้นมันต้องมีคนอยู่บ้างล่ะ”เฮียยังไม่ยอม ก่อนจะป้อนคำสุดท้ายเสร็จพอดี หยิบน้ำส่งให้ ผมดื่มแก้เหนื่อย

“เฮีย คนเรามันก็ต้องมีซุ่มซ่ามบ้าง เฮียไม่เคยหรือไง”ผมชักเริ่มจะพาลมั่งแล้ว รู้ว่าเฮียเป็นห่วง ผมก็ห่วงเฮียเหมือนกัน ไม่อยากให้รู้ความจริงซึ่งมันอาจจะเกิดปัญหาตามมาก็ได้

“เคย แต่ไม่ใช่สภาพแบบนี้ สภาพเหมือนโดนซ้อม”แทบจะครั้งแรกที่เฮียดูจะไม่พอใจ เดินเอาชามไปเก็บ

“อุวะ ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง อยากกระทืบก็ไปกระทืบพื้นโน่น อยู่ดีๆเสือกพาหน้ากูลงไปหา แม่ง”ผมฝืนปากพูดเร็วๆใส่เฮียที่หันมามองทำเอาเกือบสะดุ้งกับสายตาดุดัน ก่อนจะเดินออกไประเบียง หยิบบุหรี่ออกมาสูบ นี่เฮียเครียดมากเลยเหรอ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เฮียไม่เคยสูบบุหรี่สักครั้ง หรือผมไม่เห็นกันแน่ เฮียอัดบุหรี่เข้าปอดอย่างแรงเหมือนระงับความโกรธ  ฮึ  กูก็โกรธเหมือนกันสูบบุหรี่ใกล้กูได้ยังไง ไอ้เฮีย มึงหันมามองหน้ากูและรีบดับเดี๋ยวนี้ เหมือนเฮียจะรู้สึกได้หันมามองรีบดับทันที

“ไม่ต้องเข้ามาเลย ยืนให้กลิ่นหายก่อน ฮัดชิ้ววววววววววว โอ้ยยยยยยยยยยยยย ปากกู”ผมชี้หน้าเฮียที่กำลังจะเดินเข้ามา ทำเอาชะงัก ก่อนจะจามสุดเสียงและร้องอย่างหนูถูกเชือด แม่ง ปากกูฉีกหมดแล้วมั้ง เหี้ย รวมไอ้เฮียไปด้วย โมโหแล้ว

“เอ้อ”เสียงเฮียเหมือนจะพูดและก้าวเข้ามาแต่สำนึกได้ว่ากลิ่นยังติดอยู่ หันซ้ายหันขวาเดินเลี่ยงไปอีกทาง

“ฉีดได้ไหม”เฮียถามมือชูที่ฉีดปรับอากาศ

“กลิ่นอะไร”ผมถามเสียงห้วน ถ้าเป็นพวกกลิ่นดอกไม้ ผมมักจะออกอาการเหมือนกัน

“โอโซน”เฮียตอบ ผมพยักหน้า ก่อนจะฉีดทำเอาอากาศดีขึ้น ผมเริ่มหายใจได้คล่องขึ้น

“เฮียเข้าไปได้หรือยัง”เฮียเสียงอ่อนพอกับหน้า ผมพยักหน้า

“ไม่ต้องมาใกล้”ผมบอกก่อนจะหยิบผ้าปิดจมูกตามเดิม ปากจะบานอีกแล้ว เฮียยกเสื้อขึ้นดมก่อนจะไปจัดการตัวเองใหม่ ผมไม่ใช่พระเอกนางเอกแสนดีหรอกที่จะมาปกปิด แต่ผมคิดดีแล้วว่า ไม่ควรบอกดีที่สุด ผมแค้นไอ้ทวนมาก ลูกน้องมันผมเข้าใจต้องทำตามคำสั่ง และพวกมันนั่นแหละจะซวยหนักถ้าผมพูดออกไป ยังไงเฮียก็ทำอะไรไอ้ทวนไม่ได้อยู่ดี และถ้าเรื่องถึงนายจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่มีผมเป็นสาเหตุ จะทำให้เฮียลำบากไปด้วย นายก็จะมองเฮียไม่ดี สิบปีแก้แค้นก็ยังไม่สาย เวรกรรมมันมีจริงเดี๋ยวมันก็โดนไม่ช้าก็เร็ว

“เฮียไม่ได้อยากจะเป็นคนพาล ที่ถามให้แน่ใจเพราะเป็นห่วง หนูจะให้เฮียคิดยังไงกลับมาเห็นสภาพหนูเป็นแบบนี้”เฮียนั่งลงตรงข้ามพูดความรู้สึกให้รับรู้

“เฮีย เห็น”ผมครางออกมา มองคนตรงหน้า แสดงว่าเมื่อคืนคงเป็นไออุ่นจากปากเฮียที่ช่วยประคบให้

“เฮียเห็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว รู้ไหมว่าเฮียใจหายและโกรธมากขนาดไหน โกรธจนแทบจะฆ่าคนได้”เฮียมองหน้าผมก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ แววตาเฮียเหมือนที่พูดจริง ฆ่าคน ผมไม่อยากให้เฮียมีแววตาแบบนี้ มันน่ากลัว ทำเอาผมสั่นจนเฮียคงรู้สึกได้ จึงเปลี่ยนให้ดูอ่อนลง 

“เฮียไม่อยากให้หนูโกหก เฮียอยากรู้จากปากหนูเอง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ใครทำ”เฮียเริ่มใช้จิตวิทยากับผมอีกแล้ว ใช้ความเป็นห่วง หลอกล่อให้ผมพูดความจริง ผมส่ายหน้า

“ไม่มี”ผมยังเลือกที่จะตอบแบบเดิม

“หนู”เฮียเรียกอีก

“มันนิดหน่อยเฮีย ช่างเถอะ”ผมพูดตัดบทแต่เฮียไม่ยอมง่ายๆ ดึงผมเข้าไปกอด

“สำหรับเฮียมันไม่นิดหน่อย เสียงกัดฟันที่หนูได้ยินเมื่อคืนมันคือความโกรธปนความเจ็บปวดที่มันทำร้ายของรักของเฮียเข้าใจความรู้สึกเฮียไหม และต่อไปเวลาเฮียไม่อยู่ เฮียจะกังวลขนาดไหน ทั้งที่พอไป หนูก็เป็นแบบนี้ ถ้าเกิดครั้งหน้ามันมากกว่านี้ล่ะ หนูหายไปจากเฮีย หายไปโดยที่เฮียไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จะเป็นยังไง”เฮียพูดพลางกอดผมแน่นกว่าเดิม ยิ่งตอนท้ายเฮียพูดด้วยเสียงแผ่วเบาราวกับว่าผมไม่มีตัวตนอยู่แล้ว

“ไม่มีแล้วล่ะ เขาคงไม่ทำแล้ว”ผมพูดออกไปเหมือนคนเพ้อ กว่าจะคิดได้ก็ไม่ทันแล้ว ในที่สุดผมก็หลุด ไม่ได้เรื่องเลยแค่จะช่วยแบ่งเบาภาระให้เฮีย ผมก็ยังทำไม่ได้ดี กลับทำให้เฮียรู้สึกผิดเข้าไปอีก

“ร้องไห้ทำไม”เฮียพูดพร้อมเช็ดน้ำตาที่มันไหลออกมาโดยผมไม่รู้ตัวว่าร้องไห้ทำไม

“หนูไม่อยากเป็นภาระเฮียไปมากกว่านี้”ผมพูดกับอกเฮีย ไม่กล้าจะมองหน้า

“เฮียไม่เคยคิดว่าหนูคือภาระ จำไม่ได้เหรอ ว่าเฮียเป็นคนพาหนูมาลำบาก ถ้าจะโทษก็โทษเฮียที่ผิดเอง”เฮียยังยืดอกรับว่าเป็นความผิดเฮียที่ไปเอาผมมาจากบ้าน

“ไม่หรอกเฮีย มันคงลิขิตมาแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ คิดว่าต้อนรับเบญจเพสแล้วกัน เดี๋ยวมันก็ผ่านไป”ผมส่ายหน้าพูดติดตลก ถ้าเฮียไม่อยากให้ผมโทษตัวเอง ผมก็ไม่อยากให้เฮียโทษตัวเองเหมือนกัน

“ทีนี้จะเล่าได้หรือยัง ว่าเกิดอะไรขึ้น”เฮียถามย้ำหลังจากเราเงียบกันไปนาน

“ถ้าหนูเล่าให้ฟัง เฮียสัญญานะว่าจะไม่ไปเอาเรื่อง”ผมคงเลี่ยงไม่ได้นอกจากขอร้องเพื่อให้ยุติปัญหา

“เฮีย”ผมท้วงเมื่อเห็นเฮียไม่รับปาก

“หนู เฮียพูดตามตรงนะ มันยากเกินจะรับปากได้ เฮียทำไม่ได้”เฮียจับผมออกมองหน้าสื่อให้รู้ว่าเฮียต้องโต้กลับ นี่แหละที่ผมกลัว

“เฮีย แล้วมันจะจบได้ยังไง แก้แค้นไปแก้แค้นมา ถ้าเฮียไปเอาคืน คราวหน้าเฮียไม่อยู่มันทำอีกล่ะ สู้ให้จบไปครั้งเดียวไม่ดีกว่าเหรอ เขาแค่หมั่นไส้เท่านั้นเอง ต่อไปคงไม่ทำแล้วล่ะ”ผมเกลี้ยกล่อมเฮียต่อ ทั้งที่ผมก็ยังเจ็บแค้นมันอยู่ ถ้าไม่ใช่ที่นี่ตัวต่อตัวผมสู้ตายเลยที่มันพูดดูถูกผม แต่นี่มันหมาหมู่แถมเป็นคนของนายอีก ตอนนั้นผมไม่ได้นึกถึงความเจ็บของตัวเอง นึกแต่ว่าถ้าทำผมแล้วเฮียไม่เดือดร้อนด้วยก็ทำไป และขอให้จบเท่านี้ เฮียส่ายหน้า

“มันทำแน่ถ้าเฮียไม่โต้ตอบ มันไม่ได้คิดดีแบบหนู มันคิดจะใช้หนูเป็นเครื่องมือให้เฮียเจ็บ และเฮียก็เจ็บจริงๆ เจ็บมากด้วย”เฮียพูดอย่างรู้สันดานพวกมัน เอามือลูบหน้าผมก่อนจะไล่มาปากที่ช้ำไปหมด

“ถึงหนูไม่เล่าหรือคิดจะบอกเฮีย เฮียก็พอจะรู้ว่าใคร”เฮียดักความคิดผมที่จะไม่พูด ผมจะเอายังไงดี เหตุการณ์ตอนนี้เล่าหรือไม่เล่าเฮียก็จะไปเอาเรื่องให้ได้

“เฮียรู้เอง หรือมีใครบอก”ผมถามเฮีย

“มีคนบอกเฮีย”เฮียตอบออกมา ผมกระตุกยิ้ม

“แล้วเฮียจะมาถามหนูทำไมล่ะ”ผมหันหน้าหนีเฮีย หันนะครับไม่ได้สะบัดอย่านึกภาพนั้น หนูไม่ได้ทำ

“ก็เฮียบอกแล้วไง เฮียอยากฟังจากปากหนูเอง”เฮียดึงผมเข้าไปกอดตามเดิม

“แล้วถ้าเฮียเดือดร้อนล่ะ”ผมยังไม่หายกังวลอยู่ดี

“เฮียจะเดือดร้อนได้ยังไง ในเมื่อเฮียไม่ได้หาเรื่อง มันต่างหากล่ะ”เฮียพูดอย่างมั่นใจ

“นั่นแหละ ถ้ารู้ถึงนาย ในความคิดของเขาจะมองเฮียไม่ดี ที่ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่โดยสาเหตุเกิดจากหนูที่เฮียไปรับปากว่าจะไม่สร้างปัญหาแน่นอน ถ้ามีเฮียจะรับผิดชอบเอง หนูไม่อยาก”ผมยกนายมาอ้างเพื่อไม่ให้เฮียไปเอาเรื่อง ไม่ใช่ปกป้องพวกมันแต่ยังไม่จบดี
 
“หนู ฟังนะ”เฮียเรียกผมและจับให้มองหน้าเฮียตรงๆ

“..........”

“นายเป็นคนมีเหตุผล และเรื่องนี้จะไม่ถึงนายแน่นอน มันไม่กล้าที่จะไปฟ้องนายเพราะปัญหาเกิดจากมันหรอก เชื่อเฮีย เฮียไม่ได้ไปสร้างเรื่อง แต่เพื่อไปยุติเรื่องไม่ให้มันทำอีก ทีนี้จะเล่าได้หรือยัง”เฮียพูดอย่างรู้นิสัยนายและไอ้คนทำดีว่าเป็นอย่างไร ก่อนจะย้ำในตอนท้าย

“รู้แล้วนิ เล่าทำไมให้เจ็บปาก ถ้าไอ้ทวนรู้แสดงว่าหนูเป็นตุ๊ดอย่างที่มันว่า”ผมผลักเฮียออกพูดอย่างเจ็บใจในตอนท้าย ที่มันลั่นใส่หน้า

“ช่างมันสิ หนูไม่ได้เป็นสักหน่อย มันต่างหากที่เป็นยิ่งกว่า”เฮียพูดไม่ให้ผมใส่ใจในเรื่องไม่จริง นั่นสิ เราต้อง เซื่อในสิ่งที่เฮ็ด เฮ็ดในสิ่งที่เซื่อ เชื่อในตัวเอง

“แล้วใครเล่าให้เฮียฟัง ตอนนั้นไม่มีใครสักหน่อย นอกจากพวกมัน”ผมอดสงสัยไม่ได้อยู่ดี ว่าใคร หรือว่า จะเป็น

“นายเฟย”ผมพูดออกไปลอยๆ

“อืม แต่ไม่ได้บอกโดยตรงหรอก ให้ไอ้เข้มมาบอก เฮียยังไม่เชื่อคิดว่าอาจจะสร้างเรื่องให้ทะเลาะกันเอง แต่พอเห็นสภาพหนูแล้ว เฮียถึงได้คิดตามคำพูดมัน และต้องการให้หนูยืนยันด้วยตัวเองมากกว่าที่จะฟังจากคนอื่น”เฮียยอมรับจ้องหน้าผมที่คงเลี่ยงไม่ได้แล้วล่ะ ผมพยักหน้าตามนั้น

“ไอ้ทวน”เฮียกัดฟันเรียกชื่อมัน

“มันไม่ได้ทำเองหรอก สั่งให้ลูกน้องทำ ทั้งที่ลูกน้องมันก็ท้วง แต่ขัดไม่ได้”ผมพูดตามความจริง ถึงลูกน้องมันจะปากเสีย แต่พอลูกพี่มันสั่ง มันก็ทำหน้ากลัวเอ่ยชื่อเฮียออกมา

“ฮึ มันคิดว่ามันฉลาด ถ้าไปเอาเรื่องมันก็จะโยนให้ลูกน้องรับแทน นายก็ไม่ยุ่งอยู่แล้ว ให้จัดการกันเอง”เฮียพูดอย่างรู้ทัน

“ก็นั่นสิ ลูกน้องก็รับกรรมไป ทำไปก็เท่านั้น”ผมอดจะเห็นใจคนเป็นลูกน้องไม่ได้นะ ตอนนั้นพวกมันกลัวเฮียจริงๆ มันคงไม่คิดว่าลูกพี่มันจะสั่งให้ซ้อมผมล่ะมั้ง

“ไม่เท่านั้นหรอก แต่ยังไงก็ต้องสั่งสอนลูกน้องมันก่อน ไม่ต้องกลัว เฮียแค่สั่งสอนไม่ฆ่ามันหรอก ยังไงพวกมันก็ทำตามคำสั่งลูกพี่มัน”เฮียกระตุกยิ้มทำเอาผมเสียวสันหลังแทนไอ้พวกลูกน้องที่เฮียบอกว่า แค่สั่งสอน

ก๊อก

ก๊อก

“เฮีย พวกกูเอง”เสียงไอ้เบียร์กับไอ้รันพูด ก่อนเฮียจะลุกไปเปิดให้เข้ามา

“ได้ข่าวว่าไอ้หนู”ไอ้เบียร์โพล่ง ก่อนจะหยุดเมื่อเห็นหน้าผม ทำให้มันพูดไม่ออก กูน่าสงสารหรือทุเรศจนมึงสะดุดกึกวะ

“เรื่องจริงเหรอวะ มึงเป็นไงบ้าง”ไอ้รันเดินมาหาผมทันทีเอาจับปากผมพลิกไปมาด้วยความเป็นห่วง

“โอ้ยยยยยยยยยย สัดดดดดดดดด มึงจะบีบทำไม”ผมร้องก่อนจะถีบมันออก

“โทษที กูตกใจไปหน่อย ไม่เจ็บนะ พ่วง พ่วง”มึงจะเรียกมาบรรทุกปากกูหรือไง มันเป่าให้อย่างแรง แสดงว่ายาสีฟันผสมเกลือกูถึงไม่หงายหลังตึงแบบโฆษณา ยังมีแก่ใจคิด

“เหี้ยเอ้ย กูไม่น่าปล่อยมึงกลับคนเดียวเลย สัด”ไอ้รันด่าอย่างโกรธ และโทษตัวเองอีกแล้ว

“ถ้ากูไม่ขี้แตกมึงคงไม่เป็นอย่างนี้หรอก ไอ้พวกสารเลว”ไอ้เบียร์เดินมาใกล้เอาเรื่องขี้มาโทษตัวเอง

“เออ กูไม่เป็นไรหรอก ดีที่พวกมันไม่เจอมึงก่อน ไม่งั้นมึงจะโดนมันเตะขี้แตกเลอะตีนมันไปด้วย มันจะโกรธกว่าเดิม ครึครึ อูยยย”ผมไม่อยากให้บรรยากาศตึงเครียดและพากันโทษตัวเองอยู่นั่นแหละ กูไม่ได้บอบบางขนาดนั้น แค่สู้คนหลายคนไม่ได้เท่านั้นเอง

“มึงยังตลกอีกเน๊าะ ห่าราก”ไอ้เบียร์เงื้อมือแต่นึกได้ผมเจ็บอยู่มันเลยแค่ขยี้หัว

“มึงเอาไง ไอ้เฮีย จะปล่อยให้มันเจ็บฟรีเหรอ”ไอ้รันหันไปถามเฮีย มึงจะไม่ต้องไปปลุกระดมมันหรอก

“เจ็บฟรีไม่มีในโลก ยิ่งโลกของกูด้วย ไม่มี”เฮียพูดเน้นเสียง พร้อมหยิบยาแก้ฟกช้ำมาทาให้ โดยเอาตีนเขี่ยมันสองตัวให้พ้นทาง เป็นยาตัวใหม่แน่เลยรสชาติไม่เหมือนเดิม ผมไม่ได้อยากจะชิมแต่มันแตกถึงปากข้างใน คล้ายแผลร้อนในอย่างนั้น

“เมื่อไหร่ กูเอาด้วย”ไอ้เบียร์หักข้อมือตัวเอง

“กูว่ามึงพักฟื้นก่อนดีกว่ามั้ง หน้าซีดฉิบหาย”ผมท้วงมันไว้ก่อน กลัวมันไปสู้แล้วเกิดเป็นลมให้พวกมันกระทืบซ้ำจนขี้แตกอายเปล่า

“ไอ้โจ๊ก กับ ไอ้ปาน ฝากมาเยี่ยม และถ้ามึงสั่ง บอกได้เลย”ไอ้รันเอาด้วยแน่นอนก่อนจะพูดถึงพี่โจ๊กกับพี่ปาน ทำไมผมเรียกสองคนนี้เป็นพี่วะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

“ยังก่อน แต่ไม่นานแน่ ให้มันตายใจก่อนจะตายจริงได้ก็ดี”ไหนเฮียพูดว่าแค่สั่งสอนไง

“อย่าทำหน้าแบบนี้สิ เฮียไม่ฆ่าหรอก ถ้ามันทนไหวก็รอดไป”

“!!!!!!!”หน้ากูที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายกับคำพูดเฮีย
.
.
.
.
“หายแล้วเหรอมึง”เสียงพี่โจ๊กทักผมที่วันนี้ออกมานั่งข้างนอกได้ เพราะเฮียอยู่ด้วย

“หายทั้งสองโรคเลยพี่”ผมตอบแก ที่เอามือลูบหัวก่อนจะจิกนิดๆเมื่อฟังคำตอบ

“กวนตีนอย่างนี้ แสดงว่าหายจริง”พี่ปานผลักไหล่เบาๆ ผมหัวเราะเพราะมีโรคแทรกซ้อนเกิดจากมือขึ้นปากด้วย เลยเหมาตอบรวดเดียว เฮียมองหน้า

“กูลืมไป ทำหวง”พี่โจ๊กเหมือนนึกได้เอามือออกจากหัว อมยิ้มนิดๆ

“ไอ้สองตัวไปไหนวะ”พี่ปานถามถึงไอ้เบียร์กับไอ้รัน

“ไอ้สัด ไอ้ผู้ช่วยเวรตะไล ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย”ยังไม่ทันขาดคำ เสียงด่าโฉงเฉงของมันก็มา

“เออ น่า เขาคงอยากให้แน่ใจว่ามึงหายจริงๆ”ไอ้รันพูดปลอบใจ

“กูท้องเสีย ไม่ใช่ริดสีดวง จะได้มาแหวกก้นกู ไอ้ส้นตีนถ้าไม่เห็นว่าเป็นผู้ช่วยหมอนะมึง กูจะเอาตีนสวนตูดมันให้ สัด”ไอ้เบียร์ยังไม่หายโมโหด่าอีกหลายเม็ด

“อะไรของมึงวะ ใครแหกดากใคร”พี่โจ๊กถามเสียงกลั้วหัวเราะ

“จะใครล่ะ ไอ้ผู้ช่วยหมอที่มาใหม่ไง กวนส้นตีน กูท้องเสียมาขอแหวกก้นกูตรวจ มันอ้างว่าตูดกูอาจอักเสบและติดเชื้อจากขี้ได้ กูไม่เคยได้ยินหรือเคยได้รับการรักษาแบบนี้มาก่อน”ไอ้เบียร์เอ่ยออกมาทำเอาฮาทั้งวง ผมเริ่มหัวเราะได้แล้ว หลังผ่านมาสามวันปากผมดีขึ้น เหลือแต่สีจางๆ

“ฮ่าๆๆๆๆ มันอาจจะเป็นทักษะใหม่ก็ได้ ครึครึ”พี่ปานออกความเห็นแต่หัวเราะก่อนอย่างดัง

“นั่นสิ เดี๋ยวนี้เชื้อโรคมันเยอะ มึงก็อย่าเครียดไปเลยน่า”พี่โจ๊กปลอบใจ แต่หน้ายังขำไม่หาย

“กูบอกมันแล้ว ฟังที่ไหน โวยวายด่าเขาซะไม่มี ดีนะเขาไม่ถือสา”ไอ้รันส่ายหน้าเอือมๆ

“ถือสิ กูจะถีบหน้าแม่งให้”ไอ้เบียร์ยังโวไม่หยุด

“ผู้ช่วยมาใหม่เหรอ”เสียงเฮียพูดออกมา

“เออ มาเมื่อวันที่กูท้องเสียนั่นแหละ”ไอ้เบียร์ตอบแบบกระแทกเสียงแต่ไม่ได้ใส่เฮีย ใส่ไอ้ผู้ช่วยที่พูดถึง

“ทำไมวะ แค่ผู้ช่วยมาใหม่”พี่โจ๊กถามอย่างสงสัย

“เปล่า แค่กูตกข่าวเท่านั้นเอง”เฮียปฏิเสธหน้าตาเฉยเหมือนไม่ได้อยากรู้ ถามไปงั้นแหละ

“เฮียจะไปใช้บริการการตรวจเขาหรือไง ฟังไอ้เบียร์เล่าแค่นี้ทำเคลิ้ม ครึครึ”ผมพูดแหย่เฮียที่หันขวับมาและเขกหัวทันที

“ฮ่าๆๆ เออว่ะ”มีคนสนับสนุน

“ถ้ารักษาแบบนั้น เฮียรักษาเองดีกว่า และรักษาให้แค่คนเดียวด้วย”เฮียกระซิบข้างหูทำเอาผมหน้าแดงแฝงเรท 18+

“อ้าว ไอ้หนู หน้าแดงทำไมวะมึง”ไอ้พี่ปานหยุดหัวเราะหันมาสนใจผม

“อย่าบอกนะว่ามึง อยากโดนรักษาบ้าง”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”นั่น เวรกรรมมีจริง เข้ากูเห็นๆ เฮียยกยิ้มยักคิ้วให้  พูดว่าเขาโดนเอาซะเอง เอ้ย อิเหนาเป็นเอง

[goonglovenut]

“สนุกกันจังนะพวกมึง ว่างหรือไง”มาแล้วไอ้เสียงที่ไม่พึงประสงค์ ทำเอาเงียบกริบ ไม่ใช่กลัวแต่เซ็ง ไอ้ทวน ไอ้ย้ง พร้อมลูกน้องมันเมื่อวันก่อน ที่ไม่หันมาสบตาทางนี้เลยสักตัว

“ทำไมมึงไม่ไปรายงานกับนาย”ไอ้ย้งเอ่ยออกมา สายตามองเฮีย

“กูรู้อยู่แล้วว่านายคงฟังเสียงเห่าไม่รู้เรื่อง ก็เลยไปพบมาแล้ว แต่คงไม่จำเป็นต้องรายงานมึงหรอกมั้ง”เฮียตอบกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน พวกฝั่งเฮียกลั้นสีหน้าหัวเราะเยาะพวกมันไว้

“มึง”ไอ้ย้งจะพูด

“เห่ย”ไอ้ทวนรั้งอกไว้ก่อน ก่อนจะหันมายิ้ม”ปล่อยมันปากดีไป กูมีความคิดใหม่ เล่นปากอย่างอื่นสนุกกว่า”

“เออ คราวหน้ากูฝากเล่นด้วยแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ”มันพากันหัวเราะ ยกเว้นลูกน้องมันที่ไม่กล้าแม้แต่จะเปล่งเสียง ผมชักเริ่มเข้าข้างเฮียแล้วสิ คนพวกนี้ไม่ยอมปล่อยอย่างที่เฮียพูดจริงๆ มันพยายามพูดยั่วยุเพื่อจะหาโอกาสเล่นงานเฮียทางอ้อม

“กูก็หวังว่ามึงจะรอดไปถึงคราวหน้าแล้วกัน”เฮียบอกกับเสียงเรียบหน้านิ่ง กวาดตามองไอ้ลูกน้องข้างหลังที่ผมสังเกตว่ามันยืนสั่น มือไม้วางแทบไม่ถูก

“ฮึ ผัวกลับมาก็ฟ้องเลยเหรอวะ ไอ้ตุ๊ด”ไอ้ทวนพูดเยาะเย้ย มองมาทางผม พูดเปิดศึกอย่างไม่กลัว บอกให้รู้กูทำเอง ไอ้ย้งแสยะยิ้มอยู่ข้าง

“มึงจะด่าตัวเองทำไม”เฮียพูดใส่มันเรียบๆ

“กูด่ามึงกับเมียมึงนั่นแหละ”มันว่ากลับทำหน้าแบบดูถูก

“เมียกูไม่ใช่ตุ๊ด และถึงใช่ก็ไม่ได้ไปขี้รดหัวมึงสักหน่อย ทำไมมึงหนักหัวเหรอถึงได้เดือดร้อนนัก”เฮียก็ยังทำหน้าเช่นเดิม และพูดต่อด้วยสีหน้าสงสัยแต่แสร้งทำ“กูชักสงสัยแล้วสิ ว่ามึงสองตัวเพื่อนกันแน่เหรอ เห็นลูกน้องพวกมึงพูดกันว่า ลูกพี่กินกันเอง ถ้าจะจริง”ลูกน้องมันสะดุ้งเงยหน้าโบกไม้โบกมือแย่งกันพูดปฏิเสธ

“มะ ไม่จริงนะพี่ทวน พวกผมไม่เคยเอาเรื่องพี่มาพูดนะ”

“ชะ ใช่ ไม่มีหรอกพี่”

ไอ้ทวนกวาดสายมองลูกน้องที่ทำตัวไฟลนก้น ยิ่งทำให้เรื่องดูสมจริงมากขึ้น

“ไอ้เฮีย มึงอย่ามาใส่ความ ลูกน้องกูไม่มีใครกล้าพูดเรื่องอัปรีย์แบบที่มึงทำหรอก”ไอ้ทวนชี้หน้าเฮียที่ยังยืนยกยิ้ม

“ก็ถ้ามันยอมรับ เขาจะเรียกว่าพูดลับหลังเหรอวะ จริงไหม”เฮียพูดต่อด้วยท่าทีสบาย

“แต่กูว่าน่าจะจริง วันก่อนได้ยินพวกมันซุบซิบ กลับมาเห็น เอ้อ พี่ย้ง ซื้อถุงยางอนามัยพร้อมเจลมาเต็มเลย จริงหรือพี่”ไอ้พี่โจ๊กทำเสียงนอบน้อมถามไอ้ย้งที่ผงะก่อนจะหน้าดำหน้าแดงด้วยความโกรธ

“ไม่พอนะมึง น่าจะไอ้นั่นที่พูด มันบอกว่ามีอุปกรณ์ด้วย หยึย ขนลุกว่ะ ซาดิษก็ไม่บอก”ไอ้พี่ปานผสมโรงชี้มั่วซั่วไปในกลุ่มลูกน้องมันที่หน้าซีดยิ่งกว่าเดิม ลูกพี่มันมองหน้า มันส่ายหน้าทำปากพะงาบๆ

“เฮ้ย จริงเหรอวะ พวกมึงเห็นกับตาเลยเหรอ”ไอ้เบียร์ทำตาโตหันไปถามแบบอยากรู้อยากเห็น

“เหี้ยเอ้ย พวกมันคงจะกล้าพูดหรอก ดูหน้าดิ”ไอ้รันห่อไหล่ทำเป็นกลัว

“ไอ้สัด พวกมึงมากไปแล้ว ไม่รู้ว่าพวกกูเป็นใครหรือไง ไม่ใช่เพื่อนเล่นจะมาล้อเลียนนะมึง”ไอ้ย้งตวาดอย่างเหลืออด

“กูไม่เคยนับพวกมึงเป็นเพื่อนสักที อย่ามาตีสนิท”เฮียไม่ตวาดแต่กวาดตามองกลับแบบเหยียด ทำเอามันแทบเต้น

“ไอ้เฮีย แสดงว่ามึงไม่ได้ห่วงคนของมึงเลยนี่หว่า พูดจาแบบนี้”ไอ้ทวนเอาข้ออ้างที่คือผมมาข่มขู่

“ถ้านายรู้ยังไงก็ไม่เข้าข้างคนนอกอยู่ดี ทำให้มีปัญหา”ไอ้ย้งได้ทีพูดเสริม เหมือนที่ผมคิดไม่มีผิด ผมเป็นแค่สิ่งไร้ประโยชน์ ถ้ากำจัดผมไปได้เพราะคำสั่งนาย เฮียคงช่วยอะไรผมไม่ได้อยู่ดี ในความคิดพวกมัน เฮียมองหน้าผมก่อนจะโอบไหล่

“ปัญหาคือพวกมึง กับ กู เมียกูไม่เกี่ยว นายให้สิทธิ์กูขนาดไหน จะฆ่าพวกมึงตอนนี้ก็ได้ ยังไงงานก็ต้องสำคัญกว่า”เฮียพูดเสียงเย็นพร้อมสายตาที่จะทำจริง ทำเอามันสองตัวหุบปากทันที

“สิทธิ์ที่กูไม่เคยใช้ สิทธิ์ที่พวกมึงคงยังไม่รู้ เพราะนายไม่เคยบอก”เฮียเดินเข้าไปพูดใกล้ๆ

“ไม่มีทาง กูอยู่กับนายมานาน เขาไม่ทำแบบนั้นแน่”ไอ้ทวนยังพูดด้วยความมั่นใจ

“มึงอย่ามาหลอกกูให้ยาก”ไอ้ย้งพูดด้วยเสียงไม่ต่างกัน

“ฮึฮึ อยู่มานานแต่สันดานไม่เปลี่ยน ก็พิจารณาใหม่ได้ กูรู้ว่าพวกมึงจงรักภักดี แต่ถ้าสร้างปัญหาให้เขาบ่อยๆมึงว่านายจะเอาไว้ไหม ถ้างานนายพังเพราะพวกมึงคอยแทงข้างหลังกูอยู่แบบนี้”เฮียยกยิ้มพูดใส่มันสองคนที่ยังเงียบ ก่อนจะมองไปข้างหลังที่พวกลูกน้องมันหดหัวทันที

“ใครตบหน้าเมียกู”เฮียถามเสียงกร้าว

“..........”

“กูถามว่าใคร”เฮียถามซ้ำ

“เอ้า ยอมรับไปสิพวกมึง”ไอ้ทวนหันไปพูดใส่ลูกน้องที่ยืนตะลึง

“ทำแล้วก็กล้ารับหน่อย เขาจะว่าเอาได้”ไอ้ย้งไม่ต่างกัน ผมรู้สึกเห็นใจลูกน้องมันนะที่มีลูกพี่ไร้ความรับผิดชอบอย่างนี้ สั่งให้ทำแต่ไม่กล้ารับเอง ลูกพี่มันหันไปถลึงตาใส่ พยักหน้าให้ยอมรับซะจะได้จบๆ

“ผมเองครับ พี่เฮีย”ไอ้คนที่ตบผมเดินออกมา หน้ามันซีด ก้มหน้ายอมรับแต่โดยดี เพื่อนมันอีกสองคนที่เป็นคนจับมองอย่างเอาไงดี จะปล่อยให้เพื่อนโดนคนเดียวเหรอวะ

“เฮีย”ผมเรียกเฮียที่ยังจ้องมัน

“อะไร”เฮียถามกลับ

“ปล่อยเขาไปเถอะ เขาทำตามคำสั่ง”ผมบอกเฮียพอได้ยินกันสองคน แต่ไอ้คนก้มหน้ามันเงยหน้ามอง

“มึงจะเอายังไง ก็ตามใจ”มันพูดอย่างไม่ใยดี เตรียมจะผละ

“เดี๋ยว”เฮียเรียกมันเอาไว้ มันหันมามอง ก่อนจะตบหน้าไอ้คนก้มหน้าจนหน้าหัน เลือดกลบปาก ผมตกใจเหมือนกัน แค่ทีเดียว ถ้ามันโดนเท่าที่ตบผมไม่ตายห่าเลยเหรอ ลูกน้องที่เหลือกลืนน้ำลายลงคอด้วยความเสียว

“กูตบที่มึงปากเสียใส่เมียกู ส่วนไอ้ที่ตบหน้า กูยกให้ คราวหลังอย่าให้มี”เฮียพูดใส่หน้ามันที่พยุงตัวเอง

“ครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว”มันรีบละล่ำละลักพูด ได้ยินมันพึมพำคิดว่าจะตายซะแล้ว

“ดี ทำผิดแล้วยอมรับผิด ดีกว่าหมาที่ขี้แล้วไม่กลบ ถึงมันจะซื่อสัตย์แต่สันดานเรื่องขี้มันแก้ไม่ค่อยหาย ต้องให้ คน ที่มีความรับผิดชอบอย่างมึงตามเก็บตามเช็ด ไปได้”เฮียพูดกับมันโดยไม่มองหน้า หมาที่แหง่งเขี้ยวกัดฟันกรอด กรอด แต่ไม่กล้าเห่าเพราะจะกลายเป็นว่าร้อนตัว

“คะ ครับ ขอบคุณครับ พี่เฮีย”มันรีบลุกขึ้นพูดขอบคุณ เพื่อนมันเดินมาประคองออกไป

“แค่นี้ใช่ไหม”ไอ้ทวนแทบจะกัดฟันถาม

“แค่นี้”เฮียตอบ พวกมันเดินไปทันที

“แม่ง หมั่นไส้ ไอ้เหี้ยหัวหน้า หัวดอ”ไอ้พี่โจ๊กด่าตามหลัง

“ถุย โยนขี้ให้ลูกน้อง”ไอ้พี่ปานถุยพร้อมด่า

“มึงจบแค่นี้จริงเหรอวะ”ไอ้เบียร์หันมาถามเฮีย อย่างไม่สะใจเท่าไร

“นั่นสิ กูว่าน้อยไปหน่อยกับที่มันทำไอ้หนู น่าจะตบปากลูกพี่มันมากกว่า”ไอ้รันพูดคล้ายไอ้เบียร์ ผมมองหน้าเฮียที่คงคิดได้แล้วมั้ง ว่าไม่อยากให้ปัญหามันมากกว่านี้ เดี๋ยวนายจะเพ่งเล็งได้ที่ลูกน้องคนสนิทมีปัญหากันเองสาเหตุเกิดจากผมที่ไม่น่าจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่

“แค่นี้ เฉพาะวันนี้เท่านั้น”ผมรีบเงยหน้ามองเฮียทันที

“ของสนุกต้องเก็บไว้เล่นทีหลัง”ครั้งแรกที่ผมเห็นเฮียแสยะยิ้มไม่ต่างจากตัวร้าย แม่เจ้า เขาทำได้ดีจริงๆ ไอ้พวกนั้นดูจะชอบใจพร้อมจะติดตามตอนต่อไปในชุด ฟินนาเล่
.
.
.
.
“เฮียไปคนเดียวเถอะ”ผมบอกเฮียที่ผ่านมาห้าวันแล้วกับเหตุการณ์วันนั้น ไอ้ทวนกับไอ้ย้งยังเหมือนปกติกร่างตามเดิม แต่พวกมันจัดว่าเป็นคนมีระเบียบเข้มงวดกับลูกน้องมาก ฝึกซ้อมไม่ต่างจากทหาร มันจะไปรบกับใครวะ แต่กับพวกผมมันไม่เคยเข้ามาพูดจาเหน็บเหมือนเคยแต่สีหน้าสายตายังถากถางไม่มีเปลี่ยนเหมือนมันจะลำพองใจว่าเฮียคงไม่ทำอะไรมันแล้ว ผมก็อยาก ไอ้คนนั้นที่โดนเฮียตบวันก่อนมันเจอผมรีบพูดขอโทษและขอบคุณ ผมงงแต่ก็รับไว้ไม่ติดใจอะไร ยังไงมันก็เป็นแค่ลูกน้อง อ้อ ผมเห็นผู้ช่วยที่มาใหม่แล้วล่ะ ผมยาว หนวดเคราครึ้มไปหมด แต่อย่างอื่นโดยรวมก็ดูสะอาด สูงมาก ไอ้เบียร์ไปมีเรื่องกับเขาอีก หลังจากเขาให้ไปตรวจเพิ่มเติม จนไอ้รันปวดกบาลไปด้วย แต่ผู้ช่วยเขาดูอารมณ์ดีนะที่ได้ต่อปากต่อคำกับมัน ผมว่าเขาดูคุ้นนะเหมือนเคยเห็นมาก่อน นึกไม่ออก แต่เฮียนี่จ้องเขม็งจนอีกฝ่ายรู้สึกได้ไม่มีใครหลบตาใคร จนไอ้เบียร์โวยอีกที ถึงได้เลิกจ้องกัน

“นายให้ชวนหนูด้วย ไปเถอะ เดี๋ยวจะดูไม่ให้เกรียตินาย”เฮียเดินมาจูงมือผม นายชวนให้ไปร่วมโต๊ะด้วย ผมไม่อยากไปเลย

“ไม่ต้องกลัว เฮียอยู่ด้วย”เฮียกอดไหล่พูดให้ผมกลายความกังวล

“รู้ว่าเฮียอยู่ด้วย แต่หนูกลัวเผลอแสดงมารยาทที่ไม่ดีออกไปโดยไม่รู้ตัว ต่างหากล่ะ”ในที่สุดผมก็ต้องมาจนได้ เฮียลูบหัวพร้อมหัวเราะในลำคอพาผมเดินไปจนถึงทางเดินใหญ่ที่ครั้นหนึ่งผมเคยมาแล้ว มีสุวรรณสุวานเปิดประตูให้ตามเดิม

“มาแล้ว เชิญ”นายเทียนผายมือให้เฮียที่พยักหน้ารับ มือยังจูงผมอยู่เข้าไปนั่งข้างพี่เป้า เป็นการกินเฉพาะคนสนิทนาย

“หายแล้วเหรอ มินนี่”เสียงมิกกี้เม้าท์ถามผม แม่ง แต่ยังไงก็ขอบคุณที่เขาดูจะช่วยผมได้ถูกจังหวะไปซะทุกเรื่องถึงจะไม่ตั้งใจก็เถอะ

“ครับ”ผมตอบรับสั้นๆ ก่อนหัวหน้าพ่อบ้านจะพยักหน้าให้ตักข้าวได้

“ไม่มีรอยแล้วนิ คราวหลังก็ระวังหน่อยนะ ไปไหนมาไนคนเดียวมันอันตราย หึหึ”นายเฟยพูดด้วยรอยยิ้มสไตล์เขา แต่ทำเอาไอ้ทวนสะดุ้งนิดๆเหลือบตามอง

“พูดเรื่องอะไรกัน อันตรายอะไร ที่นี่ถิ่นเราพวกเราทั้งนั้น ใครมีปัญหาอะไร”นายเทียนเอ่ยแทรกขึ้นมาทำเอาเงียบกริบ

“เปล่านี่  มีใครสร้างปัญหาด้วยเหรอ”นายเฟยยักไหล่ทำหน้าแบบ ใคร ใครทำ

“ถ้าไม่มีจะพูดสร้างความแตกแยกทำไม”นายเทียนหันไปพูดใส่

“แตกแยกตรงไหน ถามมินนี่หายหรือยังและก็เตือนในฐานะคนมาใหม่แค่นั้นเอง ไม่มีก็ไม่มีสิ”นายเฟยทำหน้าเอือมก่อนจะคีบกับข้าวใส่ชามให้นายเฟย ที่มองอย่างบอกว่า ไม่ต้องเสือก แต่อีกฝ่ายหาฟังไม่

“มีอะไรหรือเปล่า หนู”ผมสะดุ้งเกือบทำเนื้อที่ผัดในน้ำมันหอยร่วงจากตะเกียบ ไม่ถนัดเอาซะเลย

“ปะ เปล่าครับ ผมสบายดี หายหมดแล้วทุกอย่างครับ”ผมรีบตอบนายทันที ทำเอามีเสียงหัวเราะเบาๆ เฮียอมยิ้มก่อนจะบอกพ่อบ้านขอช้อนกับส้อมมาเปลี่ยนให้ โธ่ให้กูคีบหล่นคีบหล่นตั้งนาน

“ดี นึกว่ามีอะไร บอกฉันได้ กินต่อ”นายเทียนพูดเรียบเหมือนสีหน้าก่อนจะกินกันต่อจนเสร็จ ต่อด้วยของกินเล่น และของมึนเมา พร้อมยาสูบอีกแล้ว แต่ดีตรงที่ผมนั่งไม่มีใครสูบ ก็เลยได้กลิ่นน้อยหน่อย ผมพกผ้าปิดจมูกมาด้วยนะแต่ถ้าเอาขึ้นมาปิดมันจะดูไม่ดีแน่ เอาวะทนหน่อย

“ทุกคนทำงานได้ดีมาก อีกฝ่ายเต้นเป็นเจ้าเข้า”นายเทียนเอ่ยชมก่อนจะเยาะอีกฝ่ายที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร แล้วผมสมควรจะอยู่ฟังด้วยเหรอ ผมมองหน้าเฮียที่ไม่พูดอะไรจับมือผมไว้

“ขอบคุณครับนาย”เสียงลูกน้องรับคำ ยกเว้น เฮีย กับ ผม ที่นั่งเฉย

“แต่ยังไงคราวหน้ามันต้องเล่นเรากลับแน่ เพราะข้อมูลที่ได้มาเกือบครึ่ง หึหึ”นายเฟยพูดก่อนจะปัดควันที่นายเทียนพ่นออกมาโดนหน้า

“ใช่ คราวที่แล้วมันพลาด คราวหน้ามันต้องตั้งรับเราแน่”นายเทียนเอ่ยออกมาอย่างเห็นด้วยที่น้อยครั้งจะตามนายเฟย

“อีกไม่นานมันคงมาที่นี่แน่นอน แต่ก็ยากหน่อย”นายเฟยพูดอย่างคาดการณ์

“แต่ยังไง นายพลฟงก็ยังช่วยนายอยู่ไม่ใช่หรือครับ”ไอ้ทวนเอ่ยปากกับนาย ผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นใคร

“มันก็มีพรรคพวกเหมือนกัน ใหญ่พอกับนายพลฟง ประมาทไม่ได้”นายเทียนพูดอย่างรู้ทันอีกฝ่าย เขาดูสุขุม รอบครอบ สมกับเป็นนายคน

“มันต้องเอาเรื่องส่งผู้ร้ายข้ามแดนมาอ้างแน่”นายเฟยเอ่ยออกมา ผมชักเริ่มงงว่าคุยอะไรกันและทำไมต้องคุยต่อหน้าผมด้วย หรือเพราะเขาคิดว่าคุยไปไอ้หนูมันก็ไม่รู้เรื่องหรอก

“ผมเห็นด้วยกับนาย”พี่เป้าพูดเข้าข้างนายตัวเอง แต่ไม่ได้ประจบดูจะจริงจัง หลายคนก็พยักหน้า

“เฮียว่าไง”นายเทียนหันมาทางเฮีย

“ผมเห็นด้วยกับนายเฟย ทางโน้นกดดันให้ทางเราจำนน ถ้าไม่ก็จะยกข้ออ้างนี้รวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเข้ามาเกี่ยวด้วยแน่”เฮียเห็นด้วยกับนายเฟยพร้อมกับให้เหตุผลต่อ

“มันจะประจานตัวเองเชียวเหรอ”ไอ้ย้งคู่ขาอีหญิงเล็ก ครึครึ เหมือนจะไม่เห็นด้วยกับเฮีย

“นั่นสิ เฮีย มันจะไม่โจ่งแจ้งไปเหรอ”นายเลิกคิ้ว ไอ้ย้งกับอีหญิงเล็กยกยิ้มที่นายแย้งเฮีย

“เขาไม่ได้ออกหน้าเองนี่ครับ และคนระดับเขาไม่คิดอะไรตื้นๆแน่นอน”เฮียไม่ตกใจตอบด้วยน้ำเสียงปกติ

“ถูกต้อง ถ้ามันไม่แน่จริงเมื่อก่อนมันจะจับเราได้ยังไงล่ะ”นายเฟยยกยิ้มก่อนจะหุบตอนท้าย นายเทียนปรายตามองนายเฟย ก่อนจะหันมาทางเฮีย

“ฉันลืมนึกข้อนี้ไป ขอบใจเฮียที่เตือน”นายยกยิ้มให้เฮีย พวกอีหญิงเล็กเลยหน้าบึ้งตามเดิม

“ว่าแต่ทำงานร่วมกันเป็นยังไงบ้าง”นายถามถึงการร่วมงานของไอ้ย้งกับเฮีย

“ดีครับ”เฮียตอบไม่มองหน้าใคร มองหน้าผมที่เริ่มตาปรือ “เดี๋ยวกลับแล้ว”กระซิบบอก ผมพยักหน้าเริ่มจะเข้าฌานแล้ว

“ก็ดี ว่าแต่เฮียรู้ได้ยังไงว่าทางโน้นจะโดนเก็บ”นายพูดถึงเรื่องที่ผมก็คงต้องออกตัวว่าไม่รู้อีกตามเคย ผมไม่รู้จริงนะแต่จะฟังต่อให้จบ

“เพิ่มคดีให้เราและตัดตอนพวกเดียวกันไปในตัว ผมถึงไม่ไปที่นั่น เพราะจะเข้าทางพวกที่รอเราอยู่พอดี”เฮียยังเจื้อยแจ้วไม่มีทีท่าว่าจะหลับ

“อืม อย่างน้อยก็จับเราไม่ได้ ทีนี้เข้าใจแล้วใช่ไหมย้ง ฉันคิดว่าเฮียมีเหตุผลแน่ที่ไม่ไปจัดการเอง”นายเออออพร้อมถามคู่ขาอีหญิงเล็ก ที่รางๆผมเห็นพยักหน้าและตอบไม่เต็มใจเท่าไร

“ครับ”มันรับคำต่อจากนั้นก็คุยกันต่อโดยที่ผมไม่ได้ยินอะไรแล้ว

“อาทิตย์หน้ามารับงานตามเดิมนะเฮีย”นายสั่งเฮียให้ไปทำงานอีกแล้ว ผมหลับแต่ถ้าตื่นผมจะคิดแบบนี้แหละ

“ครับ ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัว”เสียงเฮียพูด ก่อนจะเขย่าผมที่อิงไหล่”หนู ตื่นเร็ว กลับห้องกัน”ผมสะดุ้งรีบสำรวจตัวเองทันทีว่ามีน้ำลายไหลย้อยหรือเปล่า ผมหลับเลยเหรอ คงเพราะผมกินยามาด้วยแน่

“หึ นี่ขนาดต่อหน้านาย”เสียงอีหญิงเล็กตำหนิผมอีกแล้ว ที่แสดงกิริยาไม่ดีต่อหน้าคุณหญิงแม่

“ผมขอโทษนายด้วยครับ หนูกินยาที่ออกฤทธิ์ทำให้หลับได้ก็เลยเผลอไป ตอนแรกหนูจะไม่มาเพราะเกรงว่าจะแสดงมารยาทที่ไม่ได้ตั้งใจออกมา ผมคะยั้นคะยอเอง ขอโทษนายทั้งสองอีกครั้ง”เฮียที่ทำตัวเป็นชายกลางก้มหัวออกรับแทน

“เฮ้ย ไม่เป็นไรคนไม่สบายก็ต้องมีบ้าง”นายเทียนส่ายหน้าแบบว่าไม่เป็นไร

“แต่คราวหน้ากรนเบาๆหน่อยนะ”เสียงนายเฟยพูด ผมหน้าเหวอ

“จะ จริงเหรอครับ ผมขอโทษ ขอโทษครับ”ผมรีบก้มหัวขอโทษแทบจะทุกคน ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะ

“ฉันล้อเล่น หึหึ”นายเฟยเลิกคิ้วใส่ อ้าว กูหน้าแหก แม่ง เฟยหงเล่นกูเข้าให้ ผมทำเฮียขายหน้าอีกแล้ว

“ขอตัวครับ”เฮียพูดจบก่อนจะเดินออกไป พอลับตาเฮียอุ้มผมทั้งตัวตรงลิ่วกลับห้องทันที ผมง่วงก็จริงแต่ไม่ได้อยากนอนเร็วขนาดนั้น อายฉิบหาย แต่ไม่มีลูกน้องคนไหนมองเลยสักคน
.
.
.
“หึ ไอ้เฮีย แม่งได้หน้าอีกแล้ว”เสียงผู้ชายที่ไม่ชอบบุคคลที่เอ่ยถึงอย่างไม่ชอบใจ

“กูน่าจะฆ่ามันซะ”อีกเสียงไม่ต่างกัน

“กูรู้สึกว่าตั้งแต่มีมัน นายไม่ค่อยเห็นหัวเราเท่าไร”แสดงว่าหัวเริ่มเหม็นจนเข้าขั้นไม่มีเงาหัว

“มันพูดอะไรนายเชื่อไปหมด รวมนายเฟยด้วย”นี่ก็คงจะเป็นอีกคนเหมือนคนแรก

“จะกำจัดมันยังไงให้ดูเป็นอุบัติเหตุดีวะ”เสียงพึมพำอย่างเจ็บแค้นที่ทำอะไรชายคนนั้นไม่ได้

“กูกลัวแค่นายจะไม่เชื่อเท่านั้นแหละ มันทำงานให้นายไม่เคยพลาด และคงจะกำจัดยาก”ยังมีความเกรงใจอยู่แต่ก็อยากกำจัด ก่อนจะมีเสียงกุกกักตรงมุมมืด

“เฮ้ย ใครอยู่ตรงนั้น”เสียงตวาดดังขึ้น ขณะจะควักปืนออกมา แต่ไม่ทันเมื่อถูกจู่โจมอย่างเร็ว

“อึก”

“อุ๊ก”

 “ใครวะ ทำกับกู มึง หึ่ยย”

“มึงไม่รู้เหรอว่ากูเป็นใคร อุ๊บ”

หลังตั้งตัวได้ถามออกมาก่อนจะทรุดลงไปอีกเมื่อโดนขาอัดเข้าที่หน้าท้อง  ก่อนจะโดนปิดปาก และครอบหัวอย่างรวดเร็ว มีเสียงตุบตับซ้ำอีกจนทั้งสองคนหมดฤทธิ์ที่จะดิ้น

“ตายหรือยัง”เสียงเข้มถาม

“น่าจะยังว่ะ”ตอบแบบกวน

“ไอ้เฮีย”เรียกออกมาเมื่อรู้ว่าเป็นใคร

“เก่งจริงมึงปล่อยกูสิวะ”

“ปล่อยมัน”จัดให้ตามต้องการ พอกระสอบพ้นหน้าพวกมันได้

“ไอ้หมาลอบกัด”

“ก็เหมาะกับมึงแล้วนิ วิธีนี้”หน้าตาคมเข้มยกยิ้ม เดินไปหยุดตรงหน้า

“ไอ้คนผิดคำพูด ไหนมึงบอกว่าจบไง”ยังมีแก่ใจทวงสัญญา

“ก็จบ แต่กูจบแค่ไอ้คนตบหน้าเมียกู ส่วนไอ้คนสั่ง กูยังไม่จบ”พูดใส่อย่างไม่สะทกสะท้าน”มึงจะอยู่เป็นเพื่อนคู่ขามึง หรือจะไปก็ได้นะ ไม่ได้เกี่ยวไม่ใช่เหรอ”หันไปหาไอ้อีกคนที่ทำหน้าลังเล จนอีกคนจ้องมอง

“ตอบช้า ไม่ต้องไป”ยังไม่ทันจะเลือก คนหล่อเข้มเลือกให้เสร็จ ทำเอามันหันหน้ามามอง”กูไม่ทำอะไรมึงหรอก จะให้อยู่ดูและพาคู่ขามึงกลับไปด้วย”

“มึงกล้าเหรอ ไอ้เฮีย นายสั่งแล้วไม่ให้มีเรื่อง”มันเอานายมาอ้างทันที กวาดตามองลูกน้องอีกฝ่ายที่ยืนเฉย

“ก็นี่ไง กูจะสั่งสอนให้มึงรู้ว่านายสั่งแล้วทำไมมึงไม่จำ”เขากำมัดเงื้อและปล่อยไปบนใบหน้า

“อุ๊บบบ”มันหน้าหัน เมื่อโดนต่อยอย่างแรง ไอ้คู่ขามันเหรอ เบิ่งตาไอ้แต่ฮึดฮัด ทำอะไรไม่ได้เพราะถูกมัดมืออยู่

“อ๊าคคค”

ผลั่วะ

ผลั่วะ

ตามด้วยอีกหลายครั้งจนเลือดกลบปาก นับว่าหน้ามันทนกว่าลูกน้องมันเยอะที่โดนขนาดนี้เลือดเพิ่งกระฉอก

“สำหรับที่มึงสั่งตบปากเมียกูที่มีมารยาทกว่ามึงเยอะ อย่ายุ่งกับเมียกูอีก อยากฆ่ามึงฆ่ากูนี่ ได้ยินว่าหาวิธีกำจัดกูอยู่ไม่ใช่เหรอ”เขาพูดใส่อีกฝ่าย โดยที่อีกคนนั่งเงียบกริบ

“มึงก็ฆ่ากูซะสิ”มันยังไม่เลิกปากดี

“มันง่ายเกินไป ที่จะใช้วิธีนี้กับคนอย่างมึง”เดินเข้าไปใกล้

“ถุย”

“เฮ้ย”

 มันถุยเลือดใส่ แต่อีกฝ่ายรู้ทันจับหน้าหันไปทางเพื่อนสนิทที่หลบไม่ทัน เต็มเต็ม

“กูจะย้ำอีกครั้ง อย่ายุ่งกับเมียกูอีก”เขาพูดอีกครั้ง ก่อนจะโยนบางอย่างให้ ทำเอาเบิ่งตาทั้งคู่เมื่อรู้ว่าคืออะไร

“นี่ นาย”พึมพำอย่างไม่เชื่อ

“นายให้โอกาสมึง เซ็นเอกสารนี่ซะ ถ้ามีอีกครั้ง เขาจะส่งมึงไปจากที่นี่ทันที รวมถึงมึงด้วย หรือแม้แต่คนอื่นที่คิดสร้างปัญหาให้กับนาย”ผู้ชายหน้าเข้มพูดจบก็ถอยออกมารอ มันสองคนมองหน้ากัน

“หรือมึงจะถือเอกสารไปเซ็นต่อหน้านายก็ได้ ถ้าคิดว่ากูโกหก”เขาพูดต่อเมื่อมองแล้วมันสองคนไม่มีทางเชื่อ

“เซ็นซะ นายรออยู่”เสียงของใครอีกคนดังขึ้น

“ไอ้ไป่”

“มึงแปรพักต์เมื่อไรวะ”

“กูไม่ได้แปรพักต์ไปไหนทั้งนั้น กูทำตามที่นายสั่ง นายรักษาหน้ามึงขนาดไหนที่ไม่ลงโทษต่อหน้าคนอื่น และมึงคิดดูสิถ้าไม่ใช่มึงป่านนี้ตายห่าไปแล้ว แสดงว่านายยังเห็นหัวมึงอยู่”คนชื่อไป่ออกตัวรวมไปถึงผู้เป็นนายด้วย

“แต่ทำกับกูแบบนี้เนี่ยนะ”มันแค่นยิ้มออกมา

“ก็มึงเป็นคนก่อเรื่องขึ้นมา งานส่วนงานสิวะ จะแค้นอะไรไปสู้กันตัวต่อตัวแบบลูกผู้ชายไม่ดีกว่าเหรอ ถ้าพวกมึงทั้งหมดในนี้ยังมีชีวิตอยู่นะหลังจบงานแล้วไม่จบชีวิตตาม”เขาพูดจริงจังในตอนแรกตบท้ายด้วยรอยยิ้มชวนเสียวสันหลัง

“หรือมึงจะไปเลยโดยไม่เซ็น ก็ได้นะ ถ้ามึงไม่อยากอยู่รับใช้นายอีก ก็ไปพักผ่อนซะ”พูดต่อเมื่อยังไม่ยินยอม ก่อนจะจรดปากกาลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

“อีกครั้งเตรียมตัวได้เลย ไม่ว่าใคร กูไปล่ะ”ได้เอกสารเรียบร้อยก็เดินออกไปทันที ผู้ชายหน้าเข้มมองก่อนจะเดินออกจากตรงนั้นบ้าง ทิ้งไว้แต่เสียงฮึดฮัดตามหลัง

“อ้อ กูลืมบอกไป พวกมึงควรรีบไปหาหมอซะ กูคิดว่าอีกสักพัก ใบตำแยผสมหมามุ่ยคงจะออกฤทธิ์แล้วล่ะ หึหึ”เขาหันมาพูดทิ้งท้ายพร้อมลอกหนังปลอมออกจากผิว ลูกน้องก็ทำเหมือนกัน แต่ไม่ถึงพักแค่ช่วงเอี้ยวตัวกลับ

“ไอ้เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”เสียงร้องตามหลังพร้อมภาพคันคะเยอแถวปากที่เกาไปร้องไปคงจะปวดแสบปวดร้อนดีแท้
.
.
.
.
“เฮีย ไปไหนมา”ผมลืมตามาเห็นเฮียออกจากห้องน้ำ คงร้อนล่ะมั้งทั้งที่อาบไปแล้ว

“ไปทำธุระมา ตื่นทำไมล่ะ เฮียเสียงดังเหรอ”ผมส่ายหน้ามองเฮียสวมกางเกงขายาว ใส่เสื้อกล้าม ก่อนจะเดินมาล้มตัวนอนข้างผมอย่างทุกคืน

“วันนี้เอา ไอ้ชวดนอนฝั่งโน้นก่อนนะ”พูดพลางหยิบไอ้ชวดไปนอนข้างหลัง

“จะขอทำไมตื่นมาทีไรมันไปนอนข้างหลังทุกที”ผมส่ายหน้าพูดเอือมๆ แก่ไม่พอขี้อิจฉาอีก เฮียหัวเราะในลำคอก่อนจะกอดผมตามเดิม เอามือลูบหัวกำลังจะเคลิ้มนึกขึ้นได้

“เฮีย”

“หืม”

“กินคอลลาเจนหรือยัง”งึมงำแต่ยังหวังดี

“O_O”หน้าเฮีย

********************************************************************************************************

ปล. มาต่อแล้วจ้า ยังรอกันอยู่ไหมมมม ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก (ตอนไหนมีวะ) เป็นช่วงเอาคืนให้น้องหนูกันหน่อย ก่อนจะมีรสดีตามมาเร็วๆนี้ เหมือนเคยค่ะขอบคุณที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้ ไปเคลียร์งานก่อนนะคะ อัดจนจุกไปหมดแล้ว และขอบคุณที่เป็นห่วงเรื่องสุขภาพนะคะ อยากบอกว่าอาหารไม่เคยขาดปากเลยค่ะ หรือนี่จะเป็นสาเหตุเพราะยัดมากไป หุหุ

[nutjisub]

เห็นตอนแรกอัพแล้ว กรี๊ดเลย คือตอนนี้ เฮียเท่ห์มาก เท่ห์ที่สุดในโลกเลย ฉลาดหลักแหลม และเก่งมาก ๆๆ ที่สำคัญรักน้องหนูมากมาย
นายเทียนกับนายเฟยก็เท่ห์ และยุติธรรมมาก คือเริ่มอยากรู้เรื่องนายเทียนกับนายเฟยมาก ๆๆๆ เลย
แต่แอบสงสัยผู้ช่วยหมอคนใหม่เป็นใครทำไมหนูรู้สึกคุ้น ๆๆ ก็คิดว่าจะเป็นที่สิบก็เป็นไปไม่ได้ นั้นตำรวจมาถึงนี่ไม่ได้แน่ ๆๆ เลย ใครอ่ะ อยากรู้   
  คนเขียนตรงเวลา ต้องมาอัพทุกวันอังคาร เขามารอคนเขียนที่ Web ทุกวันเลยนะค่ะ  (เรียนแบบพี่มาก55)

[gumrai3]

  ฮ่าๆสะใจมาก เฮียเอาคืนได้เเบบเจ็บปวด เจ็บแสบมากกกกกกกก

หนูเอ๋ย น่ารักมาก เฮียเอ็นดูหนูเยอะๆนะ

+1น่ะ กดเป็ดด้วย

[pilar]

อั้ยย่ะ!! พี่สิบตามเบียร์มาแว้ววววว
หน้าเฮีย O_O แบบนี้ แสดงว่าไม่ใช่คอลลาเจนชิมิ? 5555+

[s.monkham]

เฮียรีบไปกินคอลลาเจนซะนะ 

[Noo_Patchy]

  เฮียของหนูน่ารักเสมอ อิอิ

[RenaBee]

หนูนี่น่าเอ็นดูจริงๆเลยฮ่าๆๆๆๆๆๆ
เฮียหล่อมาก!!!!!!!!!!!กรี๊ดเฮียสุดๆเลยค่ะ!!!

ปล.ขำหน้าเฮียตอนท้ายนั่นฮ่าๆๆๆๆๆ

[teatimes]

เฮียเท่มาก  เฮียหล่อสุดๆ

หัวใจเฮียหล่อมากกกกกกก

ตอนนี้เฮียได้ออกโรงกำจัดภัยคุกคามให้หนูมินนี่ได้แล้ว

แต่หนูก็เอาแต่นอนมึนๆคิดอะไรเองไปเรื่อยไม่รับรู้เรื่องภายนอกเลยน้า

ตอนท้ายยังฮาได้อีก

" เฮียกินคอลลาเจนรึยัง "

หนูมินนี่กลัวเฮียแก่เหรอจ๊ะ~. น่ารักจริงๆเลยน้า~

[nunnuns]

โอ้ยสนุกอะ ฮาทุกตอนเลย หนูฮาดีไม่มีตก เฮียก็รักหนูแบบสุดขั้วหัวใจจริงๆ หวงมากกก ชอบๆๆ ไม่มีมือที่สามให้กวนใจคนอื่นด้วย แหม่ ตอบโจทย์ ฮ่าๆๆ

ปล.เฮียอย่าลืมกินคอลลาเจนนะ

[rujaya]

 เฮียเจ๋งสุดๆ สะใจจริงๆ
แต่เฮียอย่าลืมกินคอลลาเจนนะ 

[Cardiac]

หนูจะน่ารักไปไหน