หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[Anyann]

รันน่าสงสารอะ
อ่านจบแล้วแอบจิ้นรันกับเข้มเบาๆ เทียวไล้เทียวขื่อเค้าขนาดนี้ แอบชอบเค้ารึเปล่าอะตัวเองงง 

[KilGharRah]

สงสารรันจัง รันจะมีคู่กับเค้าบ้างมั้ยเนี่ย
แต่ไม่เอาไอ้เข้มนะ ไม่ไหวจริงๆ 

[พลอยสวย]

  แต่ละนาง

[mur@s@ki]

ฮืออออออออออออ อยากหาคู่ให้หนูรัน


 

[zabzebra]

ถ้าพี่เข้มจะลดระดับความโรคจิตลงมาซักนิด คือจะเชียร์พี่เข้มกับน้องรันเลยนะคะนะ 

[bun]

ชีวิตรันช่างรันทดนัก
อย่างนี้ต้องีคนมาดามหัวใจซะแล้ว

[t2007]

ครอบครัว ทำให้น้ำตาหยดติ๋งๆ รันสู้ อดทน เพื่อครอบครัวจริงๆ

[JingJing]

โธ่ น้องรัน ชีวิตรันทด

[Infinity 888]

ชีวิตรันน่าสงสารมากๆ รุจก็น้าสงสารที่ต้องมาเจอคนอย่างไอ่ตั้ม 
เรื่องนี้ชอบรันมากกว่าเบียร์อีกนะแต่รองจากเฮียกับหนู รันออกมาทีไร ฮาทุกที
อย่าให้ใครเปลี่ยนรันได้นะ ถ้าเฮียมันจะชอบรันมันคงชอบตั้งแต่ในคุกแล้ว ไม่เกี่ยวกับหนูอ่ะ
แอบฮาตอนท้าย ผัวมันซื้อมาให้ตั้งนานแหล่ะ เพิ่งเอามาให้กุแดก 55555

[sukie_moo]

รันน่าสงสารจังเนาะ  แล้วรันจะมีคู่กะเค้าไหมเนี่ย กะจิ้นคู่กะนายเฟย  แต่นายคู่กะนายใช่ป่ะ

[sam3sam]

ชีวิตรันทดจริงๆนะรัน อ่านแล้วร้องไห้ตามเลยเหอะ
แอบคิดว่าดีแล้วที่รันเข้าคุกแทนน้อง
เพราะถ้าน้องรุจน์ติดคุกคงจะน่าสงสารกว่านี้
เข้าคุกคงโดนจับทำเมียตั้งแต่วันแรก คงเข้มแข็งไม่ได้เหมือนรัน
ถ้าไอ้เข้มมันไม่เห้ก็อยากจะให้ได้กับรันอยู่หรอกนะ
โอ๊ย กรุณาหาปั๋วให้รันด่วนเลยค่ะ ให้มีคู่ดีๆเหมือนคนอื่นๆบ้าง

[kasarus]

ทั้งเฮีย รันแล้วก็เบียร์ ต้องมากลายเป็นคนเลวแบบไม่ได้ตั้งใจทั้งนั้นเลย

[Ouizzz]

สงสารรันมากกก ฮือออออออออออออออออ

[CheeTah]

ตอนของรันเค้าว่าเป็นตอนที่อ่อนไหวแลเเศร้าสุดเลยอ่ะ อ่านแล้วเศร้าไปด้วยเลย

อพราะตอนที่เกี่ยวกับแม่ แถมยายคนที่เข้าใจก้อมาจากไปอีก เฮ้ออออ

อยากให้รันมีความสุขบ้าง มันหดหู่เกินไปแล้ว ฮือๆๆๆๆ เมื่อเทียบกับเบียร์แล้ว เบียร์ยังมีเตี่ยที่คอยเข้าใจ

มีพี่สิบที่คอยดูแล แต่ทำไมชีวิตรันมันเศร้าแบบนี้ บอกเลยเรื่องแบบนี้เพราะมันสามารถเห็นและสัมผัสได้จากชีวิตจริง เลยทำให้เข้าใจและอินมากขึ้น

เรื่องนี้ซับซ้อนมากเลย อยากรู้ครอบครัวเฮียอ่ะ เรื่องของเบียร์อีก ตำรวจคนนั้นจะดีหรือเลวกันแน่ แล้วรู้สึกว่าพี่สิบก็ปลอมตัวเข้ามาใช่มั้ย

คำถามเยอะไปหมดเลยยย ต่างจากเรื่องฝิ่นกันไผ่มากเลย อ่าาา

รอต่อไป อาเมน ^/\^

[amito]

รันน่าสงสารจัง แอบรักเฮียมาตั้งนานแล้ว รันทำใจเห็นเฮียมีหนูได้โดยไม่เคยคิดร้ายกับหนูเลย น้ำใจช่างประเสริฐ

คนดีๆอย่างรัน ขอให้ได้เจอคู่แท้น้า

[sukaz]

อดีตของรัน ทำฉันน้ำตาเล็ด

 

[greensnake]

อดีตของรันช่างรันทดดีแท้ เทียบกับอดีตแล้วตอนนี้ดีกว่าเยอะล่ะมั้ง
อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนที่พร้อมอยู่เคียงข้างกัน ช่วยเหลือกันทุกเรื่อง
ส่วนเรื่องของหัวใจมันบังคับกันไม่ได้อ่ะเนาะ ไม่เกี่ยวว่ามาก่อนมาหลัง
ถ้าหากว่ามันไม่ได้ทำร้ายใครก็เก็บความรู้สึกนั้นไว้เถอะ
จะให้คู่กับเข้มก็ดูโรคจิตเกินไป เอาไว้หาหนุ่มใหม่ให้รันดีกว่า
ระหว่างรอเนื้อคู่ก็แกล้งหนูไปพลางๆก่อนแล้วกัน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดกิ๊บก๊าบ

[why yyy]

รันบางทีก็เป็นคนดีเกินไปนะ  แต่นั่นมันน้องกับแม่นี่นะ!!  สมน้ำหน้าไอ้ตั้ม!!!

[pilar]

เอ๊ะ หรือไอ้เข้มมันจะเป็นตำรวจลับ!!??
แบบว่าแฝงตัวเข้ามาในคุกอยู่หลายปี
พอกลับไปอ่านใหม่อีกรอบ ก็สังเกตว่าจริงๆ แล้วไอ้เข้มมันก็(ยัง)ไม่ได้ทำอะไรร้ายแรง
ส่วนมากมันจะชอบเห่าเสียมากกว่า ที่ลงมือคือลูกน้องมัน
ที่มาก้อร่อก้อติกอยากได้รันเป็นเมียเพราะถูกใจจริงๆ ส่วนน้องหนูนั่นแค่กลบเกลื่อน 555+

แอร๊ยยย มโนค่า อยากให้ไอ้เข้มเป็นตำรวจแล้วคู่กะหนูรัน >w<!!!

[iammz]

โธ่~~ รันรักเฮีย

ขอบคุณค่ะ +1~^^

[lillapinn]

เม้นแรกของนิยายเรื่องนี้ ฮา..
อ่านเป็นเงามาซักพักแล้ว ชอบผู้ชายแบบเฮียมาก พฮืออออ เงียบๆ แต่แอบขี้เล่น จย้าาา

เรื่องตอนล่าสุดนี่ ช็อคค ลุ้นมาตั้งนาน ว่าน้องรันจะชอบใคร เป็นคนที่คาดไม่ถึงจริงๆค่ะ
แต่อยากให้รันเจอกับคนดีๆน้าา อย่าเป็นเข้มเลย อย่าเป็นเข้มเลย 555


ปอลอ.นายสองคนนี่ยังไงคะ? 55
ปอลอสอง. พี่สิบนี่เข้ามาแปปเดียวก็หาเรื่องลวนลามน้องเบียร์เลยอ่อคะ ? 

[NOO~KUNG]

ชีวิตของรันมาแล้ว.....

[Lily teddy]

โห ชีวิตน้องรันทำไมมันเศร้าตั้งแต่เด็กขนาดนี้ นี่ยังโชคดีที่รันมียาย มีแม่ที่รักรัน
ถึงแม่จะช่วยอะไรไม่ได้มากแต่ยังไงแม่ก็เป็นห่วงและรักรันตลอดจริง ๆ
แล้วถึงรันจะต้องติดคุกแต่อย่างน้อยทั้งพ่อใหม่กับน้องก็ยังเข้าใจรันมากขึ้น
ก็ขอให้จะมีวันที่รันจะได้กลับไปอยู่กับครอบครัวอย่างอบอุ่นซะที
ถึงตอนนี้รันจะต้องผิดหวังจากเฮียที่รันรู้สึกดีด้วย แต่ก็ยังได้ความเป็นเพื่อนจากทุก ๆ คน
ก็เหลือแต่ว่าเมื่อไหร่รันจะมีใครที่รักรันจริง ๆ ซะที คงไม่ใช่ไอ้เข้มหรอกนะ ถึงมันจะเป็นคนที่รู้ความรู้สึกรัน
แต่ดูแล้วมันน่าจะเลวจริง จิตจริง คงเปลี่ยนเป็นคนดีคู่กับรันไม่ได้หรอกมั่ง
รอติดตามทั้งเนื้อคู่ของรัน พี่สิบกะน้องเบียร์ และอดีตของเฮียสามีหนูที่คงมาม่าชุดใหญ่แน่นอน
และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนด้วยคะ ทำงานเยอะก็ต้องดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ 

[TIKA_n]

อ่านไปน้ำตาคลอไปด้วย  ชีวิตน้องรัน น่าสงสารตั้งแต่เด็กยันโตเลย
ถ้าเทียบกัน ชีวิตน้องรัน ดูรันทดกว่าเบียร์นะ ทั้งเรื่องฐานะและความอบอุ่นของครอบครัว
แถมเรื่องคนรัก น้องเบียรมีพี่สิบ แต่น้องรัน กลับต้องมาหลงรักเฮียข้างเดียว น่าสงสารจัง
แต่ก็นะ สุดท้าย ทั้งคู่ก็โชคร้าย โดนโชคชะตาเล่นตลก ต้องมาติดคุกเหมือนกัน
เพราะรักเฮีย และคำยุของไอ่เข้ม เกือบไปแล้วที่น้องรันคิดจะทำร้ายน้องหนู
ยังดีที่จิตใจใฝ่ดีของน้องรันมีมากกว่า ไม่คิดจะแย่งชิงคนที่เค้าไม่ได้รักเรา ตามคำยุไอ่เข้ม
ความดีและจริงใจ ของน้องหนู ทำให้รันอยากรักษามิตรภาพไว้ ไม่อยากเสียไป ค่อยยังชั่วหน่อย
ทำไมรู้สึก ว่าเข้ม ดูแปลก ๆ รึว่าจริง ๆ แล้ว เข้ม จะชอบน้องรันเข้าให้จริง ๆ คอยมาป้วนเปี้ยนกับน้องรัน
แถมยังสังเกตุจนขนาดรู้ว่าน้องรันหลงรักเฮีย แสดงว่าสนใจน้องรันมาก ๆ เลยนะเนี่ย
หลัง ๆ ดูเหมือนเข้ม จะดูเด่นขึ้น เหมือนไม่ค่อยจะดูเลวเหมือนที่ออกครั้งแรก ๆ
เข้ม ไม่ดีไม่ใช่เหรอคะ แล้วโดนติดคุกคดีอะไรอ่ะ น้องรันถึงกับบอกว่าน่ากลัว
ถ้าให้มาคู่กับน้องรัน มันเสียดายน้องรันยังไงไม่รู้ อยากให้น้องรันได้ดีๆกว่านี้
แต่ตอนนี้สบายใจแล้ว ที่มั่นใจว่าน้องรัน ไม่มีทางทำร้ายน้องหนูแน่ ๆ แค่นี้ก็เบาใจ
ส่วนเรื่องเนื้อคู่ของน้องรัน ก็รอคนเขียนมาเฉลยเอาก็แล้วกันน้า ขอบคุณค่ะ 

[pitsanu33]

 
รีบมาต่อนะ

[DreamingLoyely]

อ่านทันแล้วค่า
ขอบอกเลยว่า เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านแล้วติดมากกกก
เอาไปอ่านที่ทำงานเวลาว่างพักเที่ยงหรือ งานเสร็จแล้ว ฮาแบบฉุดไม่อยู่ คนเพื่อนๆถามอ่านการ์ตูนตลกหรอ ฮ่าๆๆๆๆ

อยากบอกว่า

ชอบพ่อนกมากๆค่ะ คือเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ซึ่งมนปัจจุบันหาได้อยากนะคะ คนที่เอาเขามาใส่ใจเราเห็นคนอื่นเหมือนกับญาติพี่น้อง เรียกได้ว่าเป็นผู้ใหญ่ที่มีความโอบอ้อมอารีจริงๆค่ะ

ต่อมาคือ หนู เป็นคนตลกมากๆ คิดทุขได้ตลอดเวลา เข้าใจตอนแรกที่เห็นว่าคนร้ายคือคนร้าย ไม่สนอะไรทั้งนั้นไม่เชื่อใจใคร แต่โดยจริงแล้ว หนูเป็นคนเอาใจใส่คนอื่นมาก ห่วงใย คนที่รู้จัก เหมือนคนทั่วไปเลยค่ะ คือเราจะไม่สนใน ไม่ใส่ใจใครก็ไม่รู้ ไม่สนว่าเค้าจะเป็นอย่างไร เพียงแต่เมื่อได้รู้จักคนๆนั้นจะกลายเป็นคนสำคัญทันที่ ดูได้จากความห่วงใยที่ หนูมีให้ทั้งเฮีย เบียร์ และรัน ตอนที่อยู่ในป่า

ต่อมาคือ เฮีย ชอบเฮีย คือเฮียเป็นคนในอุดมคติมากๆๆๆๆ เลยค่ะ (โดนหนูตบ) ฮ่าๆๆๆๆ  ดูสุขุม มีความคิด มีเหตุผล และ รอบคอบ ที่สำคัญ ห่วงใยคนที่รัก ดูรักใครรักจริงมากๆ แล้วพร้อมที่จะทำได้ทุกอย่างเมื่อเป็นหน้าที่ จะบอกว่าฟินมากกกกก ตอนเฮียบอกรักหนูอ่ะ ชอบจริงๆนะ พาเขินนน ยิ่งฉากจูยหน้าพาก โอ๊ยยยย ตายค่า

ต่อมา เบียร์กับพี่สิบ ทำไมชีวิตทั้งคู่ถึงออกมาในรูปแบบนี้ๆๆๆๆๆ  ร้องไห้เลยค่ะ คือมันอึดอัดอยู่ในอกมาก คือไม่เคลียร์ ทั้งความเข้าใจผิด แล้วยังมีบุคคลที่สาม ที่มาสร้างความร้าวฉาจอีกแหนะ แต่พี่สิบมาดูแลแล้วในร่างของ ผู้ช่วยหมอใช่มั้ยคะ แหม๋ มาวันแรกก็มาตรวจเลยนะจ๊ะ ไม่เสียหายหรอกกกกกกกก

คนสุดท้าย รัน สงสารหนูรันมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  จะบอกว่าเอ็นดูหนูรันมากกกกกกกก รักตั้งแต่อยู่ในป่าแล้ววว ว่าแล้ว ว่าต้องหลงรักเฮีย แต่ว่า รันเป็นคนที่มีความรักได้บริสุทธิมากๆ คือรักที่เป็นรัก รักในแบบของรันคือไม่ได้ต้องการสิ่งใดตอบแทน เพราะรันได้มาแล้ว คือความไว้วางใจ เอ็นดู และ ได้เพื่อนมาแล้ว นี้แหละที่รันเค้ายืนหยัดที่จะรับความรักในรูปแบบนั้น จริงๆแล้วเชื่อว่า เช้มคงไม่ได้ต้องการให้รันทำแบบนั้นแน่ๆ ดูจากที่บอกว่า เช้มอึ้งไปที่รันตอบ แสดงว่าต้องหวังไว้ลึกๆแบบนั้น(ดูจะมองว่าเข้มเป็นคนดีไปนะ ผิดมาหน้าแตกจ้า) ฮ่าๆๆๆ แบบหวัง เข้มรันนะคะ ไม่มีใครหรอกคะ ที่สามารถรู้ความรู้สึกของเรา ถ้าเค้าคนนั้นไม่ได้คอยมองเรา สังเกต หรือ แม้กระทั่งเอาใจใส่เรา แต่เข้มรู้ และรู้จริงซะด้วย อิอิอิ  เลยอยากเชียร์คู่นี้

สู้ๆนะคะ คนแต่ง เป็นกำลังใจให้ค่า ชอบเรื่องนี้มากๆ จะติดตามตลอดเลยยยยยยย 

[harumi]

รอตอนใหม่อยู่นะ
จะตอนไหนน้อออออออออออออออออ

[greenapple]

คิดถึงหนูเฮียสิบเบียร์รัน 

[goonglovenut]

>> ป.28 <<

“เฮีย”เสียงเรียกผมที่ต้องละสายตาจากงานด่วนที่หน้าคอมทันที ถึงเสียงจะไม่ด่วนแต่สำคัญกว่า ต้องหันไปให้ความสนใจ

“หนูไปหาไอ้สองคนนั้นนะ”พูดเชิงขออนุญาตทำปากบุ้ยใบ้ ตั้งแต่ผมนั่งทำงานเกือบสามชั่วโมง หนูไม่เคยทำเสียงดังเลย นอนดูทีวีเงียบๆ จนผมนึกว่าหลับ หนูแข็งแรงขึ้นเยอะแล้ว เมื่อวานหมอมาตรวจบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ผมก็ขอให้เป็นตามนั้น ถ้าไม่ก็จะเป็นตามผม 

“มันไม่อยู่หรอก ไปข้างนอก เย็นถึงจะกลับ”ผมบอกหนูที่หน้าเซ็งลงทันที ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เตียงตามเดิม หยิบไอ้ชวดมากอดมาดมมาหอมอย่างทุกครั้ง เมื่อวานผมเพิ่งเอาไปซักให้เองกับมือเลย ไม่ใช่เพิ่งมาทำแต่ก่อนของลูกผมก็ทำเอง ไม่ได้เคยคิดว่าต้องเป็นหน้าที่ของคนเป็นแม่หรือแม่บ้าน มันให้ความรู้สึกว่าเขาจะได้รับการดูแลปกป้องอย่างดีจากเรา ผมคิดแบบนี้มาตลอด แม้แต่ก่อนจะเข้าคุกผมก็ยังทำไม่เคยเปลี่ยน ก่อนจะนึกได้ว่ากำลังคุยกับใครอยู่

“หนังที่ซื้อมาหนูดูหมดแล้วเหรอ เฮียเห็นดูไม่กี่เรื่องเอง”ผมพยายามสรรหาความบันเทิงแก้เซ็งให้

“เก็บไว้ดูตอนเฮียไม่อยู่บ้าง ดูหมดก็ไม่มีอะไรดูอีก”หนูบอกเหตุผล ก่อนจะดมไอ้ชวดไปมา ทำหน้าหงอยเมื่อรู้ว่าผมจะไม่อยู่อีกแล้ว

“เดี๋ยวเฮียซื้อมาให้ใหม่”ผมบอกอีก คิดว่าหน้าคงจะดีขึ้น

“ไม่ต้องหรอกเฮีย เดี๋ยวนี้รายการทีวีก็มีเยอะแล้ว”บอกแต่ยังนอนหันหลังตามเดิม

“เกมไง เฮียเล่นเป็นเพื่อน”ผมเดินไปนั่งใกล้ๆ ชะโงกหน้าไปมอง หนูเงยขึ้นมมพร้อมคิ้วขมวด

“ไม่เล่นแล้ว เฮียไม่ต้องซื้อมาอีกนะ เกมบ้าอะไร พากูแพ้เฮียตลอด”พูดอย่างเสียอารมณ์กับเกมเพลย์ ขนาดผมแกล้งเล่นหนูก็ยังแพ้ หนูบอกว่าโดยส่วนตัวไม่ค่อยชอบเล่นเกมเท่าไรนัก เล่นมาก เวียนหัว ปวดตา พาคลื่นเหียน และอาเจียน ถ้าไม่บอกว่านี่คืออาการแพ้เกม ต้องนึกว่าอาการแพ้ท้องแน่  จะว่าไปตอนนั้นในหัวผมคิดชั่ว(วูบ)น่าจะพนันอะไรสักหน่อยแบบแพ้แล้วต้องทำยังไง ทำไมผมคิดไม่ทันวะ

“เฮีย คิดอะไร คิดว่าหนูโง่เหรอ เล่นแพ้ตลอดอ่ะ”เสียงหนูขัดความคิดที่ผมน่าจะคิดในตอนนั้น

“เปล่า เฮียแค่คิดว่า อาจจะเป็นเพราะหนูไม่ชอบเล่น เลยไม่สนใจจะเอาชนะเฮียสักเท่าไหร่”ถ้าเสียงสูงอีกหน่อยแสดงว่าผมโกหกแน่ ดีว่าพื้นฐานผมเป็นคนโกหกไม่ค่อยเก่ง นอกจากปกปิดเท่านั้น จะพูดก็ต่อเมื่อถึงเวลาและกับใครที่สมควร

“อืม น่าจะใช่ เฮียนี่เก่งจริงๆ ว่ะ เข้าใจคิด”หนูพยักหน้าพูดยิ้มๆ  ผมพยักหน้าก่อนจะบิดคอไปมา รู้สึกเมื่อย ทำงานเพลินไปหน่อย ถ้าหนูไม่เรียกคงจะอีกนาน ผมเป็นอย่างนี้เสมอถ้ามีอะไรที่ต้องจัดการมักจะต้องทำให้เสร็จไม่ชอบค้างคาเอาไว้ นี่คืองานชิ้นต่อไปที่ผมจะต้องไปทำ ไม่ง่ายเลยคราวนี้ถ้าพลาด อาจจะไม่ได้กลับมาหาคนที่รับปากเอาไว้

“เมื่อยล่ะสิเฮีย”หนูเอ่ยออกมา ลุกมานั่งตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ไม่พูดเปล่าเอามือมานวดตรงกกคอ คลึงเบาๆก่อนจะลงน้ำหนักมากขึ้น ทำเอาหลับตาผ่อนคลายกับมือนุ่มในแบบผู้ชาย
 
“อืม”ผมส่งเสียงออกมา แบบรู้สึกสบายตัวดี

“ดีล่ะสิ ถึงได้ครางออกมา”หนูพูดขำๆแต่ผมดันคิดลึก ลืมตาหันไปเจอใบหน้าสดใสห่างกันไปถึงคืบ แต่หนูไม่ได้ตกใจอะไร ละมือจากคอเอามาคลึงตรงหัวคิ้ว ก่อนจะเลื่อนไปขมับสองข้าง

“เป็นหนูอ้วกแตกไปแล้ว นั่งจ้องคอมอย่างนั้น เฮียไม่เป็นเหรอวะ”เจ้าตัวพูดทำหน้าแหยงๆ ไปด้วย ก่อนจะถามมือก็ขยับ

“เฮียชินแล้ว”ผมบอกตาไม่ล่ะจากใบหน้าหนู เพลินดี เห็นแล้วสบายใจ

“เพื่อนหนู สายตาสั้นเลยนะ ดีที่หนูใส่แว่นกันแดดเลยไม่สั้น”เจ้าตัวเล่าต่อถึงเพื่อนก่อนจะชมตัวเอง

“ขนาดนั้นเลย ไม่มีใครว่าเหรอ”ผมถามขำๆไม่คิดว่าหนูจะใช้วิธีนี้กับจอคอม

“ไม่รู้สิ หลับเลยไม่ได้ยิน ฮ่าๆๆๆๆ”หนูพูดหน้าตาย ก่อนจะหัวเราะตอนท้าย ทำให้ยิ้มตามไปด้วย

“เป็นไงบ้างเฮีย”พูดกับผมมือก็ย้ายมานวดไหล่ หนูนวดแบบคนที่นวดเป็นจริงๆ โดยที่ผมไม่ได้บอกสักคำว่าเมื่อยตรงไหนบ้าง จับจุดได้ถูกหมดเลย

“ดี นวดเก่งจัง เรียนมาเหรอ”ผมพยักหน้าก่อนจะถาม

“เปล่า เข้าอาบอบนวดบ่อยเลยจำเขามา ครึครึ”หนูส่ายหน้าก่อนจะบอกเหตุผลขำๆ แต่ทำเอาผมขำไม่ออก

“เข้าบ่อยเหรอ ไปกับใคร”ผมถามเสียงเรียบ จ้องหน้าหนูที่ยังขำมือก็ขยำไปเรื่อย อย่างไม่รู้ว่ากดจุดผิดเข้าแล้ว

“บ่อยสิ ไปกับเพื่อนนี่แหละ เฮียไม่เคยเหรอ”หนูพูดอย่างไม่คิดอะไร แบบเรื่องปกติของผู้ชาย ก่อนจะเลิกคิ้วถามผม

“ไม่เคย”ผมตอบไม่ต้องเสียเวลาคิด

“จริงดิ ไม่น่าเชื่อ”หนูทำเสียงทำหน้าแบบไม่เชื่อ

“จริง เฮียไม่เคยไป”ผมยืนยันคำเดิม

“โธ่ เฮียจริงจังไปได้ ไม่เคยก็ไม่เคยสิ ไม่มีใครว่าหรอก ครึครึ”หนูพูดล้อผม

“แล้วทำไมหนูต้องไปด้วย”นี่ผมถามอะไรออกไป ไปสถานที่แบบนั้นก็รู้อยู่แล้วว่าไปทำอะไร ที่จริงผมไม่ได้จะว่าอะไรหนูหรอกเพียงแต่แปลกใจที่หนูไปสถานที่แบบนั้น ดูไม่น่าจะเป็นผู้ชายชอบระบายความเครียดโดยวิธีนี้

“เพื่อนชวนก็ไป ฟรีด้วยนะ”หนูตอบสบายๆ

“ป้องกันหรือเปล่า”ผมถามหนูที่ตอนนี้เปลี่ยนจากนวดมาสับตามตัวแทน ตัวสบายแต่ใจกังวล

“เปล่า”หนูตอบหน้าใสซื่อตามเดิม

“หนู ไม่รู้หรือไงไปเที่ยวสถานที่แบบนั้น ต้องป้องกัน”ผมจับมือหนูให้หยุดก่อน

“ป้องกันทำไม”หนูพยักหน้าใส่เชิงถาม

“หนู”ผมเรียกเสียงเข้มขึ้น

“เฮีย แค่ไปเที่ยวเฉยๆ ไม่ได้ไปเอาเขาสักหน่อย”หนูเรียกผมมั่งก่อนจะพูดต่อสีหน้าเหมือนจะขำ ก่อนจะคลึงหน้าผากและพูดต่อ

“นั่น แป๊บๆ ย่นแล้ว เฮียตลกว่ะ ซีเรียสไปได้ ทีตอนได้กับเฮียยังไม่ป้องกันเลย”วกมาหาริ้วรอยเฮียอีก แต่เดี๋ยวนะ เหมือนจะนึกได้หนูตาโต

“เหี้ยแล้วกู”สบถพร้อมตบปากเบาๆ เฮียเอาปากตบให้ดีกว่ามั้ง พูดถูกใจขนาดนี้

“ฮึฮึ”ผมหัวเราะในลำคอ ก่อนจะนึกได้ว่าที่จริงก็ต้องป้องกันเหมือนกัน แต่ก่อนผมนอนกับใครก็ป้องกันทุกครั้ง  ยกเว้นกรณีมีตุลย์

“ถามแต่คนอื่น ตัวเองไม่เที่ยวแต่ต้องมีบ้างแหละ ป้องกันมั่งหรือเปล่า”หนูโวยใส่ผมมั่ง

“เฮียป้องกันทุกครั้ง”ผมก็ตอบอย่างเร็ว

“ขอโทษนะเฮีย”หนูยกมือไหว้ ก่อนจะ

“ถุย พูดมาได้ป้องกัน”ไม่ได้ถุยจริงแค่ทำท่า แต่นับว่าเป็นเด็กมีมารยาทขอก่อนและพูดต่อ ทีนี้ทำเอาผมกระจ่าง “แสดงว่าลูกเฮียนี่หัวรั้นน่าดู ขนาดป้องกันยังทะลุมาเกิดได้”

“รวมด้วยเหรอ เฮียนึกว่าแค่เรื่องเที่ยว”ผมถามบ้างถึงหน้าจะไม่ใส(ซื่อ)เท่า

“ไม่รู้โว้ย รวมหมดแหละ”พูดเสียงนักเลงใส่

“โอเค ว่าแต่ไปบ่อยเหรอ”ผมยอมก่อนจะถามอีกนิด หนูพยักหน้า

“บ่อยแค่ช่วงแรกเท่านั้นแหละ เพื่อนกับพี่ที่ทำงานด้วยกันเขาชวนไป ก็เลยไปสักหน่อย แค่นั้น”หนูพูดน้ำเสียงเหมือนจะงอน ก่อนจะจะจับมือผมไปคลึงทีละนิ้ว เหมือนไล่เส้น ออกแรงมากกว่าปกติ อืม นิ้วเฮียคงไม่หักจนใช้งานไม่ได้หรอกนะ

“หนูทำงานที่กรุงเทพเหรอ”ผมเลยเปลี่ยนเรื่องถาม

“เรียนจบก็เลยหาประสบการณ์ทำงานที่โน่นเลย แต่ทำไปได้ก็ค้นพบว่า มันไม่ใช่ คิดถึงบ้านคิดถึงพ่อด้วย ก็เลยออกกลับมาเกาะคุณนกอยู่บ้านดีกว่า”หนูพูดตอนทำงานเสียงเบื่อหน่าย พอตอนท้ายเสียงร่าเริงขึ้นมาหน่อย ดูเหมือนจะทำใจได้บ้างแล้วที่ตัวเองยังไม่ได้กลับบ้านในตอนนี้ ผมจะพูดปลอบคงไม่ต้องแล้วล่ะเดี๋ยวจะดราม่ากันเข้าไปอีก

“เฮีย”เสียงเรียกผมที่เคลิ้มอีกรอบ ลืมตามามอง อ้าว ไปยืนข้างเตียงตอนไหน กวักมือ

 “นวดแล้วแถม นาบ ให้ มา”พูดจบทำเอาผมอึ้งกับของแถม

“หนูพูดจริงเหรอ”ผมถามย้ำความมั่นใจ ไม่ได้หื่นแต่อย่างใด หลังจากวันนั้นเราไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กันอีก ใครจะกล้าพูดล่ะ ถึงจะบอกรักแต่เรื่องทำรักก็ยังมีกั๊กกันอยู่

“นอนลง”หนูพยักหน้าใส่ ผมก็นอนอย่างว่าง่าย มองหนูที่โน้มตัวลงมาใกล้ มันจะไม่เจ็บหลังเหรอหนู ผมเป็นห่วงกลัวหนูเจ็บ แต่ถ้าหนูยังยืนยันตามเดิม ผมก็จะเสียสละให้หนูอยู่บนตัวผมแทนดีกว่า

“นอนคว่ำสิ อ้อ หนูลืมบอก โทษที”หนูบอกก่อนจะนึกได้ คงไม่ใช่หนูถึงวันที่ผมบอกว่าจะยอมยกข้างหลังให้บ้างได้ตอนนี้หรอกนะ ก่อนจะหยุดคิดเมื่อผมหันมามองเมื่อเห็นหนูพนมมือ

“ถึงขนาดไหว้เลยเหรอ”ผมถามไม่คิดว่าหนูจะขอร้องผมขนาดนี้ ถ้าผมไม่ให้คงจะผิดคำพูด
 
“ไหว้สิเฮีย เจ็บก็บอกนะ”หนูบอกแถมมีกำชับ คงจะนึกถึงตอนที่ตัวเองถูกกระทำ
 
“เจ็บยังไงเฮียก็ทนได้”พูดพร้อมบอกให้คลายกังวล

“ไม่ได้ เจ็บต้องบอกว่าเจ็บ เดี๋ยวเส้นพลิกเป็นอัมพาตขึ้นมา หนูซวยดิ”นี่หนูกะจะรุนแรงเล่นท่าจนผมอัมพาตเลยเหรอ

“เฮีย เป็นอะไร กลัวเหรอ”หนูเรียกเมื่อผมเงียบ ยังไม่ทันจะตอบ”มันต้องเจ็บบ้าง เพราะหนูดูแล้ว เฮียเส้นตึงมากเลยอาจจะต้องเหยียบนานหน่อย นิดเดียวเฮีย”

“เหยียบเหรอ”ผมหลุดปากออกไปไม่แน่ใจว่าเพ้อหรือเสียดายที่ไม่ใช่อย่างที่คิด

“ก็เหยียบน่ะสิเฮีย เริ่มแล้วนะ” ก่อนจะโดนเท้านาบตรงกลางหลัง ไล่ไปมาเหมือนไล่ลมไล่เส้น ก่อนจะย้ายไปขา น่อง สรุป นาบของผมกับหนูคนล่ะเรื่องกัน

“แล้วหนูไหว้ทำไม่ล่ะ”ผมแถไปถามเรื่องไหว้

“ขอบคุณที่ให้เหยียบไง”หนูบอกทำเอาผมตะแคงหน้าไปมอง เห็นเจ้าตัวอมยิ้ม แสดงว่าพูดเล่นแน่

“ฮ่าๆๆๆ ไม่มีอะไรหรอกเฮีย ปกติเหยียบให้พ่อต้องไหว้ก่อนประจำ เฮียเข้าใจใช่ไหมว่าไหว้ทำไม ไม่ต้องให้อธิบายหรอกนะ เดี๋ยวคิดมากอีก ครึครึ”หนูหัวเราะก่อนจะบอกเหตุผลแบบอ้อม แล้วทำไมผมต้องคิดมากด้วยล่ะ ขมวดคิ้วก่อนจะคิดได้ว่าทำไม

“แต่เฮียไม่ใช่พ่อนี่ ไม่เห็นต้องไหว้เลย”ผมตอบหนูออกไป

“โอ้ย เฮีย เข้าใจเรื่องง่ายๆยากจังวะ จะให้พูดใช่ไหม  หนูรู้แล้วว่าเฮียไม่ใช่พ่อ แต่ที่ไหว้เพราะเฮียอายุมากกว่า การจะเอาตีนไปเหยียบนี่ต้องขอขมาก่อน เข้าใจหรือยัง ต้องให้พูดด้วย อุตส่าห์เลี่ยงแล้วนะเนี่ย เดี๋ยวคิดมากไปซื้อคอลลาเจนมาเพิ่มอีก ครึครึ”ทำเอาเฮียเงิบไปเลยกับคำตอบที่หนูอุตส่าห์รักษาน้ำใจไม่อยากจะพูดออกมา พูดถึงคอลลาเจนขอเคลียร์ก่อน แต่ยังไม่ทันจะเคลียร์

“แค่แกล้งเปรียบเรื่องอายุ เฮียยังไปซื้อคอลลาเจน ถ้าเปรียบเรื่องสมรรถภาพ เฮีย ไม่ซื้อไวอาก้ามาเลยเหรอ ฮ่าๆๆๆๆ”หนูพูดขำๆก่อนจะหัวเราะ

“เฮียไม่ซื้อหรอก”ผมตอบหนูออกไป เจ้าตัวหยุดหัวเราะ เลิกคิ้วใส่ปากยังกลั้นหัวเราะอยู่

“หนูพิสูจน์แล้วนี่ ยาไม่ได้มีผลต่อสมรรถภาพของเฮียสักนิด”ผมย้อนเจ้าตัวกลับไป ทำเอาอ้าปาก “ขนาดเฮียไม่ได้โดนยา ยัง อืม เฮียไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวหนูจะหาว่าเฮียขี้คุย ฮึฮึ”เป็นโอกาสเอาคืนเรื่องอายุสักหน่อย

“ไอ้เฮียยยยยยยยยยยยยยยยย”เน้นเสียงพร้อมตีนนนนนนนนนนนน ย้ำลงหนักตรงส่วนกลางตัว หลายทีอยู่

“อุก หนู เฮียแตกแล้ว”ผมร้องบอกหนูไป แต่ไม่ได้ทำให้ลดลงเลย

“เหยียบไม่ได้ล่อ จะแตกห่าอะไร ทะลึ่งนะมึง ไอ้เฮีย”หนูพูดใส่หน้าแดงไม่รู้โกรธหรืออาย

“เฮียหมายถึง น้องเฮีย ไม่ใช่อย่างนั้น”ผมรีบบอกกลัวน้องจะแบนไปมากกว่านี้ ก่อนหนูจะรู้ตัวค่อยปรับระดับเท้าเบาลง

“ให้แม่งแตกไปเลย กวนตีน”มีบ่นปิดท้าย ถ้าพูดว่า อย่ามาเสียดายแล้วกัน ทีนี้แตกของจริงแน่

“เออ แล้วคอลลาเจนน่ะ เฮียไม่ได้ซื้อมาหรอกนะ”ผมเลยเปลี่ยนเรื่องไวอาก้า ไปเรื่องคอลลาเจนแทน

“อายหรือไง”หนูพูดประชดนิดๆ แสดงว่ายังเคืองหน่อยๆ

“เปล่า มีคนให้มา”ผมพูดออกไป เจ้าตัวเลิกคิ้ว ใครให้มึงมา นี่คงเป็นคำถามในใจ

“นาย”ผมตอบโดยไม่รอให้เสียงออกมา

“นายนี่นะ แดกคอลลาเจน อุ๊บ”หนูพูดเสียงดังอย่างไม่เชื่อ ก่อนจะปิดปากมองไปมาเหมือนกลัวใครจะได้
 
“มีคนเขาให้เป็นของขวัญนาย มีหลายอย่าง ส่วนใหญ่จะเป็นชา  ซิกร้า ไวน์ และของบำรุง นายเลยแบ่งมาให้เฮีย พร้อมคนอื่น แต่เฮียไม่ได้ดูหรอกว่าได้อะไรมา”ผมพูดให้หนูฟังถึงที่มาของคอลลาเจน รวมถึงคนอื่นที่ได้อ่าน อย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้คิดมากขนาดนั้น ถึงจะมีน้อยใจบ้างนิดๆก็เถอะ

“แต่เฮียก็กิน”อารมณ์ดีขึ้นพูดล้อ

“ก็นายให้มา จะปฏิเสธก็ไม่ดี เฮียไม่รู้หรอกว่าเป็นอะไร พอมาดูก็เห็นว่าไม่ได้ร้ายแรงอะไร หนูก็กินได้”ผมหันกลับมาซ่อนสีหน้าเขิน อุตส่าห์แอบกินยังจะเห็นอีก แสดงว่าหนูเห็นตั้งแต่วันนั้นแล้วแน่นอนถึงได้ถามผมที่หน้าเหวอไปทันที

“ไม่กินหรอกยังไม่แก่”พูดเน้นๆก่อนจะเอาเท้าลงจากหลัง ไปยืนปลายเท้ายกขาผมขึ้นมาไขว้กดลงมา ผมไม่กล้ายกเรื่องนั้นมาไฝว้ด้วยกลัวขาหักทีนี้ทำอะไรคนปากดีไม่ถนัด

“อีกหน่อยหนูก็ต้องขึ้นเลขสามเหมือนกันนั่นแหละ กินดักไว้ก่อนก็ได้”ไหนๆก็รู้แล้วให้กินเป็นเพื่อนซะเลยก็ดี

“กว่าจะถึงวันนั้น เฮียก็นำไปเลขสี่แถมสี่กว่าๆ กินล่วงหน้าไปเยอะๆก่อนเถอะ หึหึ”อีกดอก ไม่น่าเลยกู สรุปนอนให้กระทำชำเราขาเงียบๆดีที่สุด หยุดเรื่องคอลลาเจน
.
.
.
“เฮีย นั่งก่อนสิ”นายเรียกผมมาหา คงจะคุยเรื่องงาน

“ครับ”ผมรับคำก่อนจะนั่งลง ไม่ได้มองหน้าใคร มีแต่หน้าเดิมๆที่เห็นแล้วไม่สบายตาเท่ากับคนที่นั่งรอผมอยู่ข้างนอก กับไอ้พวกนั้นที่กลับมาพอดี หลังไปทำงานโดยมี ไป่ เป็นคนพาไป ถือว่ามันเป็นลูกพี่ที่ดีสำหรับพวกมันอีกคน ส่วนไอ้สองตัวนั้น นับจากวันนั้นก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรอีก

“คราวนี้ เฮียจะเอาลูกน้องตัวเองไปก็ได้นะ”นายอนุญาตให้เอาไอ้พวกนั้นไปด้วยได้

“คงไม่หรอกครับ”ผมปฏิเสธ ไม่อยากเอาพวกมันไปเสี่ยงด้วย ไม่ใช่ดูถูกฝีมือ พวกมันก็ฉลาดและเอาตัวรอดได้ในระดับหนึ่ง ตั้งแต่ครั้งแรกแล้วผมไม่ได้อยากเอาพวกมันออกมาด้วย พวกมันไม่รู้ด้วยซ้ำ ถ้าไอ้เข้มไม่พูดออกมาในตอนนั้นเพราะมันคิดว่าไอ้รันเป็นเมียผม เลยไปพูดเยาะใส่ ประมาณว่าจะถูกผัวทิ้ง ทีนี้ก็เลยเป็นเรื่อง พวกมันรู้แล้วยืนยันจะตามมาด้วย อีกอย่างผมคิดมากกว่านั้นถ้าอีกฝ่ายรู้เข้าต้องเค้นกับพวกมันและถูกสั่งเก็บแน่นอน ผมเลยต้องเอาพวกมันออกมาด้วย และเป็นตามที่ผมคิด ลูกน้องนายที่อยู่สังเกตการณ์ในนั้นเริ่มหายไปทีล่ะคน คนพวกนั้นรู้ว่านายอยู่ที่ไหนแต่ยังทำอะไรออกนอกหน้ามากไม่ได้ ผมคิดว่าอีกไม่นานที่นี่ก็จะเป็นที่ที่ไม่ปลอดภัยอีกต่อไป

“กลัวไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนเมียเหรอวะ”เสียงไอ้คนที่ผมเพิ่งจะเอ่ยว่าเป็นต้นเหตุดังขึ้น มันไม่อยู่ในสายตาผมจริงๆถึงไม่เห็นว่ามันอยู่ในนี้ด้วย ถ้าสนิทก็เหมือนเพื่อนแซวกัน

“แค่กูก็พอแล้ว”ผมพูดใส่มันเสียงเรียบ ก่อนจะสบหน้าท่าทางกวนตีนของมันเข้า บอกให้รู้ว่าถ้าหนูเป็นอะไรขึ้นมาอีก ผมจะจัดการขั้นเด็ดขาด ไอ้ทวนกับไอ้ย้งที่หน้ายังเหลือร่องรอย หันมาสบตากับผมแว่บหนึ่งก่อนจะเบือนไปทางอื่น มันไม่ได้กลัวผม แต่มันกลัวนาย

“ไอ้เข้ม”เสียงนายเฟยพูดกับมัน ทำให้มันหยุดท่าทาง

“เอาล่ะ เข้าเรื่องงาน”นายเทียนเอ่ยขึ้น ก่อนจะมองนายเฟย

“ฉันจะให้ไอ้เข้มไปกับเฮียด้วย มันอยากเจอนายเก่ามัน คงไม่ขัดข้องใช่ไหม”นายเฟยยกยิ้มพูดกับผม

“แล้วแต่นายครับ”ผมบอกนาย ไม่ได้ตกใจอะไรที่จะทำงานกับไอ้เข้ม มันติดคุกเพราะงานชิ้นสุดท้ายที่นายเก่ามันให้ทำ แต่โดนหักหลัง มันเลยเจ็บแค้น ไอ้เข้มเป็นมือปืนรับจ้างที่ขึ้นชื่อของซุ้มมือปืน ทำงานตามใบสั่ง เก็บไม่เหลือซาก

“งั้นก็ตามนี้ ให้ไป่ไปด้วยอีกคน”นายเทียนสรุป ไอ้ทวนกับไอ้ย้งมองหน้ากัน

“ผมไม่ต้องไปแล้วเหรอครับ”ไอ้ย้งถามนายอย่างแปลกใจ

“ฉันมีงานอื่นให้ทำ”นายตอบแค่นั้นก็ทำมันหุบปาก ไม่ถามอีก ไอ้ทวนส่วนใหญ่จะคุ้มกันนายมากกว่า ต่อจากนั้นก็คุยเรื่องงานเป็นส่วนใหญ่

“อะไรที่ไม่ลงกันก็พักไว้ก่อน เข้าใจนะ”นายย้ำอีกครั้ง แต่สายตาไม่ได้มองผม

“เข้าใจแล้วครับนาย แต่ผมสงสัยอยู่อย่าง”ไอ้ทวนรับปากก่อนจะตั้งคำถาม

“ถามมาสิ”นายอนุญาต ก่อนจะยกชาขึ้นจิบ

“ทำไมเราไม่วางแผนเข้าถึงตัวนายใหญ่มันทีเดียวเลยล่ะครับนาย เพราะข้อมูลทุกอย่างต้องอยู่กับนายมันอยู่แล้ว เราไม่ต้องเสียเวลามาคอยดักเก็บกับพวกลูกสมุนมันด้วย”ไอ้ทวนถามถึงสิ่งที่มันสงสัยมานาน ว่าทำไมนายไม่ถอนรากคอนโคนมันทีเดียว

“ผมเห็นด้วยกับทวนนะนาย จะได้จบเรื่องสักที นายก็จะได้ไม่มีศัตรูมากวนใจ ใช่ว่านายจะอิทธิพลน้อยกว่ามันซะที่ไหน”ไอ้ย้งเห็นด้วยเหมือนเพื่อนมัน

“ตอนแรกฉันก็อยากจะใช้วิธีนี้เหมือนกัน แต่การจะเข้าถึงมันได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก แผนน่ะวางได้แต่ต้องรัดกุมให้มาก ถ้าพลาดอีก หมายถึง จบ ชีวิต เหมือนที่มันเกือบจะฆ่าฉันกับเฟยตอนอยู่ในคุก ถ้าไม่ได้เฮีย ก็คงแย่ อีกอย่างวิธีนี้ก็ได้ผลตามที่เฮียแนะนำด้วย”นายพูดถึงเหตุผลว่าทำไมถึงไม่กำจัดฝ่ายโน้นทีเดียว มันเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่าที่ผมได้ช่วยนายไว้ และก็ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปทันที ไอ้ทวนกับไอ้ย้งไม่ปริปากอีก
 
“ใช่ ได้ผลเกินคาด มันไม่เสียเวลาเท่าไรหรอก ทวน อย่างน้อยมันก็อยู่นิ่งไม่ได้ เริ่มกลัวการถูกหักหลังกันเอง แถมยังช่วยเราล่นเวลาในการเก็บกวาดได้ด้วย หึหึ”นายเฟยเอนหลังพูดสบาย แต่แววตากร้าวไม่น้อย  ตามที่นายเฟยพูด ฝ่ายโน้นสั่งเก็บกันเองเพราะต่างคนต่างมีหลักฐานเอาไว้แบล็คเมล์ เมื่อถึงคราวจำเป็น 

“มีปัญหาอะไรอีกไหม”นายตัดบท เพราะจะรีบไปพบนายพลฟง  เมื่อไม่มีใครแย้งก็แยกย้ายกัน
.
.
.

“กูถามจริงเถอะ ไอ้ผู้ช่วย มึงมีปัญหาอะไรกับก้นกูวะ ห๊ะ”เสียงโวยแต่ไม่ลั่นมาก ไอ้คนพูดคงจะมียางที่หน้าบ้าง แต่ก็ทำให้ได้ยินว่าคุยเรื่องอะไรกัน

“ไม่มีครับ ผมแค่เป็นห่วงว่า อาการอาหารเป็นพิษหายสนิทแล้วใช่ไหม”เสียงคนที่ตอบโต้ก็ดูจะยั่วอารมณ์ไม่น้อย

“กูหายนานแล้ว หายจนมึงจะไปเกิดอีกชาติแล้วมั้ง”ไอ้คนที่ถูกเป็นห่วงตอบกลับอย่างเผ็ดร้อนไม่ยอม

“เฮ้ย ใจเย็น คุณผู้ช่วยเขาถามด้วยความหวังดี”เสียงไอ้คนตัวเล็กกว่าที่มักจะปรามเอ่ยปาก

“นั่นดิ มึงก็บอกเขาไปสิว่าไม่แสบตูดเวลา ขะ”อีกเสียงที่ตัวโตกว่าไอ้คนที่ปรามเอ่ยบ้างแต่ยังไม่จบ

“ไอ้หนู มึงหุบปาก”ไอ้คนที่ก้นเป็นต้นเหตุสั่งแต่มือมันอุดไปแล้ว แต่มึงอุดแรงไปไหม

“แค่นี้แหละครับ ที่อยากทราบ”คุณผู้ช่วยยกยิ้ม ก่อนจะ

“แล้ว คุณหนู เป็นยังไงบ้างครับ หายดีแล้วหรือยัง”ไอ้ผู้ช่วยเผื่อแผ่ความหวังดีมายัง คุณหนู ของเฮียด้วย พูดซะเพราะเชียว

“หายแล้ว รู้ได้ไงว่าป่วย เพิ่งมาไม่ใช่เหรอ”ทำไมหนูตอบเขาก่อนถามล่ะ อย่างนี้ใครหลอกถามก็บอกหมดเลยสิ เฮียต้องอบรมใหม่ซะแล้ว

“ทราบจากคุณหมอน่ะครับ เลยฝากมาถาม ถ้าเจอ”แล้วไป นึกว่าอยากรู้เอง

“ไอ้เฮีย มาพอดีเลย แม่ง”ไอ้เบียร์พอเห็นผมมันเรียกอย่างดีใจ มีสบถ

“มีอะไรกันเหรอ”ผมเนียนถามตามองไอ้ผู้ช่วยผมยาวเคราครึ้ม ผมเพิ่งสังเกตว่าตามันสีเทาแบบคนต่างชาติ ไม่แน่ใจว่าธรรมชาติหรือคอนแทค

“ไอ้นี่ดิ ถามอยู่ได้ กูว่ามันน่าสงสัยว่ะ”ไอ้เบียร์ชี้หน้าพูดอย่างไม่เกรงใจ อีกฝ่ายไม่ได้ตกใจ ปากยังยกยิ้มตามเดิม

“ผมแค่ถามในฐานะหมอ ถึงจะแค่ผู้ช่วย แปลกตรงไหนเหรอครับ และผมก็ไม่ได้ถามคุณแค่เดียวสักหน่อย”เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบติดยั่วยุเหมือนเดิม

“มึงก็คิดมากไปได้ไอ้เบียร์ เขาก็คุยดีๆ”ไอ้รันออกความเห็นพูดแบบเอือม แต่หนูทำไมมองหน้าเฮียแป๊บเดียว หันกลับไปสนใจไอ้นั่นต่อ ดูจะสนใจมาก ผมเลยลงไปนั่งข้างๆ ไอ้ผู้ช่วยมองแว่บหนึ่ง ถ้าไม่สังเกตก็จะไม่รู้

“กูไม่ได้คิดมาก กูรำคาญ”ไอ้เบียร์จ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง อีกฝ่ายก็ดูจะใจเย็น หัวเราะในลำคอ

“ครับ งั้นผมขอตัว เดี๋ยวจากรำคาญจะกลายเป็นไม่ถูกชะตา ไปล่ะ”ตาระยิบมองไอ้เบียร์ ก้มหัวนิดๆก่อนจะเดินไป

“ไอ้สัด ไอ้ควายยยยยย อย่ามาให้กูเห็นหน้าอีกนะมึง”ไอ้เบียร์ด่าตามหลัง มีกำชับด้วย

“กูว่ามึงมากกว่าจะต้องเอาก้น เอ้ย เอาหน้าไปเจอเขาอีก”หนูขัดขึ้นมาขำๆ พาไอ้รันแอบขำไปด้วย

“มึงพวกใคร ไอ้หนู”ไอ้เบียร์ถามเหมือนเด็กแบ่งพรรคแบ่งพวก

“พวกมึง แต่กูพูดตามหลักความเป็นจริง”หนูตอบทันที ทำเอาไอ้เบียร์เกือบยิ้มถ้าไม่ได้ยินตอนท้าย

“จริงตรงไหน”ไอ้เบียร์ยังไม่ยอม

“เกิดมึงแตกอีกไม่ว่าจะส่วนไหนของร่างกาย ก็ต้องไปหาหมออยู่ดี จริงไหม”หนูตอบมัน หันมามองผมพยักหน้าให้เห็นด้วย เฮียก็อยากจะเห็นด้วย ถึงลึกๆเฮียจะรำคาญหน้ามันไม่แพ้ไอ้เบียร์ก็เถอะ ไอ้รันพยักหน้าเห็นด้วยไปแล้ว

“นอกจากว่า”หนูพูดต่อ มันเลิกคิ้ว”เขาจะเปลี่ยนผู้ช่วยใหม่ ซึ่งก็คงไม่ใช่มึงอีกนั่นแหละที่จะไปเปลี่ยน”

“เออ ยังไงกูก็ยังต้องเจอหน้ามันอยู่ดี ยกเว้นกูต้องไม่แตกใช่ไหม”ในที่สุดไอ้เบียร์มันก็เก็ทสักที

“ใช่”สองเสียงของหนูกับไอ้รันตอบพร้อมกันทันที

“เชี่ย”ไอ้เบียร์ทำปากก่อนจะนั่งบ้าง

“นายปล่อยมาไวจังวะ”ไอ้รันถามผม

“ไม่มีอะไรมาก”ผมตอบแค่นั้น ก่อนจะเห็นไอ้เข้มมองมาทางนี้ แสยะยิ้ม
“ยิ้มทำส้นตีนอะไรของมันวะ”ไอ้รันอารมณ์เสียขึ้นมาบ้าง เมื่อเห็นคนที่ไม่ชอบขี้หน้าบ้าง

“มันก็ยิ้มให้มึงตามปกติไง”ไอ้เบียร์ได้ทีเล่นไอ้รันบ้าง

“ไอ้เหี้ยเบียร์”ไอ้รันโวยใส่ ไอ้เบียร์ที่หัวเราะคิก

“กูต้องไปทำงานกับมัน”ผมพูดขึ้นมาทำเอาพวกมันหยุดหัวเราะ

“ไอ้เข้มเนี่ยะนะ”กลายเป็นไอ้รันไอ้เบียร์บ้าง ส่วนหนูมองหน้าเฉยๆไม่ออกอาการ

“อืม นายให้มันไปพร้อมกู”ผมย้ำอีกครั้ง

“นายคิดยังไงวะ คราวก่อนก็ไอ้ย้ง คราวนี้ไอ้เข้ม ทำไมไม่เป็นพวกกูวะ”ไอ้เบียร์สงสัยการกระทำนาย

“นั่นสิ พวกกูอาจจะไม่เก่งเท่าพวกมัน แต่คิดว่าไม่เป็นภาระมึงแน่”ไอ้รันออกจะเห็นด้วยกับไอ้เบียร์

“มันไว้ใจได้หรือเปล่า กูว่าไม่เลยดีกว่า ขนาดฝั่งเดียวกันยังจะฆ่ามึงเลย แล้วไอ้เข้มหรือจะไม่คิด”ไอ้รันพูดต่อ มันจะฆ่ากูก็เพราะมึงนี่แหละ 

“ไป่ ไปด้วย”ผมพูดถึงอีกคน

“เหรอ ก็ดีน่ะสิ มึงจะได้มีเพื่อน อย่างน้อย มันก็น่าไว้ใจกว่าไอ้เข้ม ไอ้ทวน ไอ้ย้ง ล่ะวะ”ไอ้รันดูจะดีใจที่ผมไม่ต้องไปกับไอ้เข้มสองคน

“แหม ไอ้รัน อยู่กับมันไม่กี่วันดูมึงจะปลื้มมันมากนะ รู้นิสัยมันแล้วเหรอว่าไว้ใจได้ มันอาจน้ำนิ่งไหลลึกก็ได้นะมึง”ไอ้เบียร์แซวมัน ที่อ้าปากหวอ

“อะ ไอ้เหี้ยเบียร์ สัด กูไม่ได้หมายความอย่างนั้น”ไอ้โวยใส่ไอ้เบียร์

“เฮีย เฮีย เราตกข่าวอะไรหรือเปล่า”หนูกระซิบกับผม

“ไอ้หนู มึงไม่ต้องกระซิบเลย ฉิบหายอยู่แค่นี้”มันหันมาล็อคคอหนูแต่ไม่แรงนัก

“อายเหรอมึง ครึครึ”ไอ้เบียร์แซวอีก จนมันหน้าแดง จะพูดแต่โดนไอ้เบียร์ล็อคแขน อุดปาก มันได้แต่ดิ้นไปมา

“นี่ๆ กูเล่าให้ฟัง วันที่ไปทำงาน ไอ้รันแม่งเอ๋อ มัวมองโน่นมองนี่เดินชน อยู่เฉยๆสิวะ”ไอ้เบียร์ขยับปากเล่า เอ็ดไอ้รันไปด้วยก่อนจะเล่าต่อ

“ชนใครไม่รู้ แม่งนักเลงใหญ่น่าดู จะเอาเรื่องให้ได้ ไอ้นี่สู้แต่เสียท่า กู ไอ้ปาน ไอ้โจ๊ก จะเข้าไปช่วย แต่ไม่ทันไอ้ไป่เข้าไปซัดไม่กี่ที ไอ้เหี้ยนั่นหมอบคาตีนเลย”ไอ้เบียร์เล่าให้ฟังถึงวันที่ไปส่งของกับไอ้ไป่

“ไม่ใช่ครั้งเดียวนะโว้ย จากไม่ชอบหน้าเขา เริ่ม อิ๊อ๊ะ อิ๊อ๊ะ ครึครึ”ไอ้เบียร์หัวเราะคิก ก่อนจะหลบศอกไอ้รันที่ดิ้นหลุด

“อิ๊อ๊ะ พ่องงงมึงสิ สัด กูแค่สำนึกบุญคุณที่มันช่วยไว้ ไม่ใช่ปลื้มอย่างที่มึงคิด”ไอ้รันโวยพร้อมไล่เตะมัน ถึงขาสั้นแต่ความพยายามยืดมันสูงมาก

“กูก็ไม่ได้คิดแบบนั้นนิ”ไอ้เบียร์ยังเล่นไม่เลิก ก่อนจะเริ่มเหนื่อย ไอ้รันเดินเข้ามาใกล้

“มึงไปอาบน้ำไป ไอ้รัน”หนูบอกมัน

“กูว่างั้น ร้อน”ไอ้รันเขย่าเสื้อไปมา

“มึงจะได้หายร้อนตัว”หนูพูดออกไปอีก

“ไอ้หนู ไอ้ห่า เสียแรงกูเข้าข้างมึง”ไอ้รันดึงหนูเข้าไปซุกเสื้อ แต่หนูรั้งตัวเองจับมือผมแน่นให้ช่วย ยื้อไปมาก่อนจะเลิกเล่นกันสักที ได้เวลาไปกินข้าว และถ้าตาไม่ฝาด ผมเห็นเสื้อสีขาวสะบัดตรงมุมตึก คิดว่าต้องหาเวลาว่างไปหาสักหน่อย หรือจะรอให้เข้ามาหาเหยื่อเอง
.
.
.

[goonglovenut]

“เฮียจะกลับไวหรือเปล่า”หนูถามผมหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมลูบหัวเทวดาตัวโตที่นอนหนุนแขนตาใส ทั้งที่เลยเวลานอนมามากแล้ว

“ไม่ติดขัดอะไรก็ไว”ผมตอบก่อนจะดึงมากอดมากขึ้น ถึงจะไม่มีอะไรมากกว่านี้ แค่หนูให้กอดให้จูบผมก็พอใจแล้ว

“ขอให้ไม่ติด ขอให้เฮียปลอดภัย กลับมาเร็วๆนะ”หนูพูดกับผมยกยิ้มเอามือลูบหน้าแผ่วเบา หยุดที่สันคาง แค่สบตาผมโน้มเข้าไปใกล้ สัมผัสตรงหน้าผาก ไล่มาเปลือกตา จมูก หยุดที่ปากนิ่ม สัมผัสแผ่วเบาก่อนจะย้ำมากขึ้น จนตอบกลับมา ผมดันท้ายทอยให้เราแนบชิดกันมากขึ้น อาศัยช่วงเวลานี้ หยิบไอ้ชวดออกไปก่อน คงจะออกไกลไปหน่อยมันร่วงลงไปข้างเตียง อยู่ตรงนั้นก่อนแล้วกัน

“อืม”เสียงครางลอดริมฝีปากที่ถูกปิดหลุดออกมา มือลูบไล้แผ่นหลัง ก่อนจะผละออก “อยู่กับเฮียก่อนนะ”ผมพูดอีก ยกมือขึ้นจรดปาก

“ก็ติดแหงกอยู่นี่จะไปไหนได้ล่ะ”หนูพูดให้ฟังออกขำๆ แสงไฟสลัวแต่ก็ยังเห็นหน้าที่แดงหน่อยๆ คงจะอาย หนูไม่ได้อายเหมือนผู้หญิง แต่มันดูน่ารักในแบบที่เป็นหนู

“อยากให้ติดตลอดไป”ผมจ้องตาหนูที่สบไม่หลบเช่นกัน

“เฮียไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง รู้แต่อยากอยู่กับหนูให้นานที่สุด อยากเป็นครอบครัวเดียวกัน เฮียขอมากไปไหม”ผมลูบแก้มหนูที่หลุบตาลง ก่อนจะจับมือผมไปแนบ ผมนึกไปถึงวันข้างหน้า วันที่ผมมีหนูเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ไม่ใช่แค่อยู่ที่นี่เท่านั้น อยากผูกติดไปตลอดถ้ามีโอกาสเป็นไปได้

“ไม่มากหรอกถ้ามันเป็นไปได้”หนูตอบผมเสียงเบาคล้ายไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอนาคตจะเป็นยังไง

“ถ้าเป็นไปได้ หนูจะอยู่กับเฮียไหม”เป็นคำถามที่ผมกลัวคำตอบเหลือเกิน ผมแปลกใจตัวเองที่ผูกพันธ์กับหนูมากทั้งที่ใช้เวลาไม่นานเลยสำหรับคนรักกัน ไม่ใช่สถานการณ์เหมือนคู่รักคนอื่น รักของเรามันเริ่มต้นเมื่อไหร่ไม่รู้ด้วยซ้ำ  รู้อีกทีก็รักกัน รักซะจนไม่อยากจะให้อะไรมาแยกเราจากกัน

“อยู่สิ”แค่นั้นที่เขาตอบผมโดยไม่ลังเลสักนิด ผมไม่อยากจะถามต่ออีก เก็บไว้ไปเผชิญกับอนาคตที่อีกไม่นานคงจะมาถึง

“เฮียรักหนูนะ รักจริงๆ”ผมกระซิบและจูบปากหนูที่ยิ้มรับ

“หนูรักเฮีย”หนูจูบตอบพร้อมบอกรักผมเช่นกัน ผมกอดกระชับหนูแน่นขึ้น มือลูบแทบจะทั้งตัว ไม่ต่างจากหนู ทำเอาผมแปลกใจที่ครั้งนี้หนูไม่ได้ทักท้วง เราสัมผัสมอบความรักให้กันและกัน จนรู้สึกตัวอีกทีผมเป็นฝ่ายหยุดตัวเองถามความพร้อมของหนู

“ได้ใช่ไหม”ผมลูบแก้มคนตาปรือขนตายาวเป็นแพ

“เฮียจะถามทำไมวะ”หนูพูดอุบอิบ แค่นั้นทำเอาผมเข้าใจแล้ว นั่นสิ ผมจะถามให้หนูอายทำไม และถามอีกผมคงอดแน่ งั้นเฮียไม่ถามกดถัดไปเลยนะ
.
.
.
“อืม อา”เสียงงึมงำลอดผ่านลำคอ มือจิกไหล่ผมที่กำลังขบเม้มยอดอกคนใต้ร่าง

“เฮีย อื๊อ มันไม่มีอะไร อึก ออกมาหรอก จะดูดอะไรนักหนา”เสียงคนถูกกระทำท้วงบิดตัวไปมา รู้สึกดีแต่พูดกลบเกลื่อน ผมอมยิ้มก่อนจะทำต่อ ไล่มาอีกข้าง ก่อนจะไล่ลงไปหน้าท้องแบนราบมีกล้ามสมตัว มือเกี่ยวกางเกงนอนให้ต่ำลง จนลูกหนูโผล่ขึ้นมา เงยหน้าไปมองเจ้าตัวที่สบตา

“ตรงนี้ใช่ไหม ถึงจะถูกที่”ผมยกยิ้มพูดเป็นนัยๆ

“พูดมาก ระวังติดคอเถอะ”พูดใส่อย่างเคืองแต่หน้านี่แดงแปร๊ด

“เฮียไม่เคยกินไปพูดไปหรอก หึหึ”ผมบอกให้เจ้าตัวมั่นใจ ก่อนจะจัดการลูกหนูที่เริ่มผงกหัว

“อืม ฮึ่มมมม”เสียงที่จะโวยเปลี่ยนเป็นเสียงครางทันทีแต่ออกแนวคำรามซะมากกว่า ทำเอาผมเกือบหลุดหัวเราะ มือทึ้งหัวผมหนักบ้างเบาบ้างสะโพกยกขึ้นลงเมื่อเริ่มคุมอารมณ์ไม่อยู่

“อืม หนู”ผมเรียกเสียงแผ่ว ครอบคลุมลูกหนูอีกครั้ง รูดรั้งเร่งมากขึ้น จากโคนจรดปลาย มือลูบไล้ญาติข้างๆสองลูกไปมา เดี๋ยวจะหาว่าไม่ทักทาย จนพี่ลูกหนู ยกสะโพกลอยเมื่อถึงขีดสุด โมโหซะจนสาดน้ำใส่ปากผมที่ไม่ได้รู้สึกสำลักแต่อย่างใด กลับไล่เก็บกวาดทุกหยาดหยด เจ้าตัวนอนหายใจหอบอกกระเพื่อม ผมโน้มตัวไปผายปอดให้หายใจสะดวกขึ้น มือลูบไล้ผิวขาวเนียน ก่อนจะคลึงบั้นท้ายไปมา

“อืม เฮีย”หนูเรียกผมเมื่อโดนสัมผัสทางหลัง แต่ยังไม่ได้เข้าไป

“ไม่ต้องกลัวนะ”ผมปลอบคนที่เริ่มเกร็งเมื่อรู้ว่าจะถูกทำอะไรต่อไป จูบหยอกเย้าให้รู้สึกผ่อนคลาย

“อึก ไม่ได้กลัวแต่เจ็บโว้ย เฮีย”หนูสะดุ้งทำหน้าเหย เมื่อโดนบางอย่างเข้าไปในตัว

“เดี๋ยวหนูเจ็บ นิดเดียว”ผมปลอบก่อนจะขยับต่อ

“ตลอด นิดเดียว เดี๋ยวก็ใหญ่ อึก อืม”หนูจิกไหล่ผมแต่ผ่อนคลายมากขึ้น ก่อนจะส่งเสียงมากขึ้นข้างหูกอดผมแน่น จนต้องจับออกมามองหน้ากลัวจะหายใจไมออกซะก่อน

“พร้อมยัง”ผมกระซิบถามก่อนจะถอนออก

“ไม่พร้อมมั้งเฮีย แหย่ซะขนาดนี้แล้ว”ยังไม่วายปากดีใส่ จนอดไม่ได้กัดปลายจมูกที่ย่นหนี ไล่ไปจูบจนทั่วหยุดที่ซอกคอทำรอยนิดหน่อย ก่อนจะค่อยแทรกตัวแยกขาออก หนูหายใจแรงขึ้น มือจิกไหล่

“เฮียรักหนู รัก รัก”ผมกระซิบบอกปากก็ไล่จูบไม่หยุด หนูจูบตอบก่อนจะสะดุ้งเมื่อถูกแทรกด้วยของที่ใหญ่กว่าตามที่เจ้าตัวบอกเอาไว้ ผมหยุดก่อนจะเริ่มขยับช้าๆ

“อึก เฮีย อืม”

“นิดเดียวจะหมดแล้ว”

“จะพูดทำไมเล่า”

“นึกว่าอยากรู้”

“แม่ง อืม อา”

สุดท้ายหนูรับผมเข้าไปจนหมด ผมจูบขมับชื้นเหงื่อไล่มาเรื่อย จนเจ้าตัวไม่เกร็งเปิดรับผมมากขึ้นก็เริ่มใส่จังหวะจากช้าเป็นเร็วขึ้นสลับไปอย่างนั้น ข้างในหนูตอดรับจนผมทนไม่ไหว เสียงอืออา ครางรับกันไปมา

“อา อา เฮีย”

“หนู อึก อา”

ผมบีบคลึงบั้นท้ายเบาๆ ประทับจูบที่ริมฝีปาก แลกลิ้นไปพร้อมๆกับการเคลื่อนไหวขึ้นลงอย่างช้าๆ หนูเองเริ่มจะเป็นฝ่ายขยับตอบรับเองบ้าง ตอนนี้หนูคงมีอารมณ์ ความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ ส่วนแก่นกลางเริ่มจะชูชันขึ้นมาอีกครั้ง ผมเอื้อมมือขยับรูดให้หนูไปพร้อมกับที่หนูขยับร่างให้เร็วขึ้นเพื่อสอดรับกันเป็นจังหวะ

“อา อื้ออ อืม เฮีย”เสียงหนูร้องเร่งเร้าเหมือนจะทนไม่ไหว ผมรีบทำตามที่หนูต้องการรวมทั้งตัวเองด้วยในที่สุดหนูปลดปล่อยออกมา ผมขยับขึ้นลงอีกสองสามครั้งจนหมด หนูได้แต่หอบหายใจอย่างหนักกอดผมแน่น แต่ส่วนล่างยังขยับตอบรับผมที่ใกล้แล้วเช่นกัน จนสุดท้ายผมขยับอีกสองสามที

“อา หนู”ผมเรียกหนูก่อนจะแนบปากประกบอีกครั้ง หนูจูบตอบกลับมา จนรู้ว่าลมหายใจเริ่มคงที่ จึงได้ผละออกจูบหน้าผากอีกที พร้อมกับที่ผมถอดตัวเองพร้อมจัดการลอกคราบ ลุกตัวเปล่าไปหยิบผ้าขนหนูพันช่วงล่าง ผมจัดตัวเองเรียบร้อย ออกมาพร้อมอ่างและผ้าเช็ดตัว หนูหลับไปแล้ว ผมส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะจัดการให้หนูบ้าง

“สงสัยจะเหนื่อยจริง”ผมพึมพำ ก่อนจะคิดได้ว่า
.
.
.
.
“ถ้าลักหลับอีกสักรอบ หนูจะรู้ไหมนะ”
.
.
.
.
.
.
.
“ดูมันเงียบผิดปกติ แน่ใจว่าพวกมันอยู่ที่นี่”เสียงไอ้เข้มเอ่ยขึ้นมา เมื่อมาถึงบ้านหลังใหญ่แถบชานเมือง

“แน่ใจ กูไม่เคยพลาด”ไอ้ไป่ตอบมันก่อนดูพิกัดในมือถืออีกที เช็คสถานะตรงกัน ผมเดินไปดูรอบนอก ก่อนจะยกมือเป็นสัญญาณ พวกมันขมวดคิ้ว ผมชี้ขึ้นไปบนต้นไม้ที่มีกล้องวงจรซ่อนอยู่ แต่มันไม่เนียนเพราะมีสายห้อยเล็ดลอดออกมา ถ้าไม่สังเกตจะไม่รู้ว่ามีอยู่ ก่อนผมจะจัดการตัดสัญญาณทั้งหมด รวมสายสื่อสารทุกอย่าง แม้แต่มือถือถูกดักไว้หมด ยกเว้นของพวกผมที่สามารถใช้ได้

“ที่นี่สร้างแบบเก็บเสียง ทำให้เราไม่ได้ยินเสียงลอดออกมา”ผมบอกถึงความเงียบที่เกิดขึ้น พวกมันพยักหน้า ก่อนจะเดินห่างจากตรงนั้น เพื่อจะเข้าไปในตัวบ้าน

“ข้างหน้ามีการ์ด สามคน หมา 3 พันธ์ใหญ่  หกคนด้านข้าง และก็ด้านหลังอีก หก”ผมบอกสถานะการณ์บริเวณหน้าบ้านเมื่อต่อสัญญาณภายในได้แล้ว นี่คืองานที่ผมต้องทำก่อนทุกครั้งจะเข้าไปหาเป้าหมาย 

“ฮึ เหมือนรู้ว่าจะตายโหงวันนี้ เตรียมคนแม่งซะเยอะเลย”ไอ้เข้มพูดติดเยาะ

“เป็นธรรมดาของคนที่มีศัตรูรอบด้าน นี่แค่ลูกน้องนะ ถ้านายใหญ่มันจะขนาดไหน”ไอ้ไป่เอ่ยน้ำเสียงติดจะขำมากกว่า ก่อนจะได้ยินเสียงหมาเห่า พวกเราเลยหลบ ก่อนจะเก็บเครื่องมือเมื่อรู้จุดภายในแล้ว สรุปแยกกันเข้าตามจุด ไอ้เข้มไปด้านหลัง ส่วนไป่ไปด้านข้าง ด้านหน้าก็คือผม

“เห่าอะไรกันนักหนาวะ”เสียงการ์ดบ่น มือก็ดึงโซ่เจ้าร็อตไวเล่อร์ที่แยกเขี้ยวใส่พร้อมเสียง สัญชาติญาณดมกลิ่นมันดีกว่าคนเยอะ มันวิ่งนำมาตรงจุดที่ผมยืนอยู่ แต่มีต้นไม้ใหญ่บังเอาไว้ รอจนมันเข้ามาใกล้

ฟุบ

“เอ๋ง”ร้องก่อนจะล้มลง

“เฮ้ย เป็นอะไรวะ”ไอ้คนจูงงงกับหมาร่างยักษ์ที่พับไปแล้ว มันหันซ้ายหันขวา ควักปืนออกมา ตามด้วยการ์ดอีกสองคน หมาอีกสองตัว วิ่งมาหยุดแยกเขี้ยว

“ออกมา ไม่งั้นกูยิงไส้แตกแน่”มันชี้ปืนมาทางต้นไม้ ที่ผมยืนอยู่ มึงพูดแล้วกูจะเอาไส้ออกไปให้มึงยิงดีไหมเนี่ย

“ออกมาซะดีดี”ไอ้อีกคนขู่บ้าง

ฟุบ

“เอ๋ง”ล้มเหมือนตัวแรก กระตุกสองสามทีก่อนจะนิ่ง ตามด้วยอีกตัว

“กูบอกให้ออกมา ไอ้เหี้ยเอ้ย”มันเริ่มรน ปัง ปัง ยิงปืนออกมา ค่อยเดินเข้ามาใกล้ ผมอาศัยความมืดบวกความเร็วตวัดเตะปืนตกจากมือมัน ดึงมันมารับลูกกระสุนจากเพื่อนมันที่ยิงเข้ามา

“อุก  ไอ้เหี้ยยยย”มันร้องออกมาเมื่อโดนยิงบ้าง โดยเพื่อนมันเองจนนิ่งไป ผมเล็งไปที่ไอ้อีกคนตรงขา มันล้มลงไป กระตุกเหมือนหมาสองสามครั้งก็เงียบ ไอ้อีกคนที่เหลือมัวแต่งง ผมเลยกดให้มันไปอีกดอก ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปใกล้

“กูไม่อยากจะฆ่าพวกมึงถ้าไม่จำเป็น นอนไปก่อนแล้วกัน”แค่ยาสลบที่ใช้ยิงสัตว์เวลามันอาละวาดเท่านั้น  ผมเดินเลยพวกมันเข้าไปทางตัวบ้าน เห็นไอ้ไป่กับไอ้เข้มรอดเข้าไปได้แล้ว ก่อนจะได้ยินเสียง

“เข้ามาจนได้นะพวกมึง”เสียงปืนครบนัดยกขึ้นจ่อพวกผมทันที

“คิดจะฆ่านายกูได้ง่ายเหรอ สายทางกูก็มีว่าพวกมึงจะเข้ามาวันไหน หึหึ”ไอ้อีกคนพูดเยาะเย้ย

“ไง ไอ้เข้ม อยากกลับมาอยู่กับลูกพี่เหรอวะ”มันหันไปพูดใส่ไอ้เข้ม

“กลับมาฆ่ามึงพร้อมลูกพี่มึงด้วยต่างหากล่ะ”ไอ้เข้มตอบกลับอย่างไม่กลัว

“แล้วจะเอาเมียมึงคืนด้วยไหมล่ะ ถ้าจะเอาก็ไปขุดเอาเองแล้วกันนะ ฮ่าๆๆๆ”มันพูดถึงเรื่องที่ผมไม่รู้ นอกจากไอ้เข้มที่คงรู้แน่นอนว่าเรื่องอะไร

“กูจะไปขุดอีกากีนั่นขึ้นมาทำซากอะไรล่ะ อยากขอบใจด้วยซ้ำที่ฝังมันให้ หึหึ”ไอ้เข้มยังมีทีท่าเหมือนเดิม

“ไอ้เข้ม ไม่เจอกันนานนะ สบายดีเหรอ”เสียงห้าวพูดทักทาย แต่รู้ได้ว่าเยาะ

“สบายดี ดีมากด้วย นายใหม่กูเขาดีกว่ามึงเยอะ หึหึ”ไอ้เข้มก็ตอบกลับเสียงไม่ต่างกัน

“เห่ย เรื่องมันแล้วไปแล้ว กูไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งมึงซะที่ไหน เมียมึงกูก็ดูแลให้ แต่มันไม่ค่อยรักดีเท่าไร ก็เลยจัดการให้แล้ว”ยักไหล่ก่อนจะไปนั่งตรงโซฟา

“ก็ดี กูจะได้ไม่เสียเวลาฆ่ามันเพิ่ม เหลือแต่มึง”ไอ้เข้มกระตุกยิ้มพูดใส่อีก

“มึงจะฆ่ากู พาคนมาแค่นี้เองเหรอวะ”พูดด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ร้อน

“แค่นี้ก็เกินแล้ว”ไอ้เข้มพูดก่อนจะมองหน้าผมกับไอ้ไป่

“แค่กูสั่งคำเดียว ยิงพวกมึงก็พรุนแล้วจะเอาเวลาฆ่ากูตอนไหนวะ”นายเก่ามันยกยิ้มพูดใส่สบายอารมณ์

“ก็คงเหมือนแค่กูดึงกิ๊กเดียว ก็ตูมแล้ว”ไอ้ไป่ยกระเบิดแบบดึงสลักขึ้นมา พวกมันเป็นฝ่ายอึ้งบ้าง

“ไหนๆก็จะตายห่าอยู่แล้ว ตายพร้อมพวกมึงซะหมดเรื่อง”ไอ้ไป่พูดต่อ พร้อมทำมือ ลูกน้องมันยืนเล็งปืน มองหน้าลูกพี่อย่างเอาไงดี

“ส่งของมาให้พวกกูซะ แล้วบัญชีเราคิดทีหลัง”ไอ้เข้มเอ่ยปากพูดต่อรอง

“มึงคิดว่ากูจะกลัวเหรอ มึงแน่ใจเหรออยากตายตอนนี้ ถ้ากูไม่ยอมให้”นายไอ้เข้มพูดออกมาคล้ายจะหยั่งเชิง “มึงไม่กล้าหรอก มันไม่คุ้มที่จะเอาชีวิตมาทิ้ง”

“เสียเวลา”ผมบอกก่อนจะดึงจากมือไอ้ไป่ มาดึงออก ทำเอาแตกฮือ ก่อนจะก้มและอุดจมูก พอควันจางก็ปฏิบัติการทันที

“อึก”

“อัก”

เสียงมือเสียงตีนที่กระหน่ำใส่กัน อย่างไม่ยอม พวกมันเยอะต้องรีบเสียเวลาไม่ได้

“มึงขึ้นไปเอาของ”ผมบอกไป่ที่หักคอไอ้นั่นร่วงพอดี ไอ้เข้มจะเข้าหาลูกพี่มันให้ได้ เจอถีบออกมา ก่อนจะยันตัวเองขึ้นไปสู้บ้าง มันอาศัยความเร็วหักข้อมือไอ้คนที่ถีบมันเมื่อกี้  ผมหันไปจัดการไอ้พวกที่กรูเข้ามาในบ้าน มันการดยิงมาตรงผมที่กระโดดหลังบาร์เหล้าเสียงแก้วเสียงขวดแตกกระจาย ผมหยิบขวดเหล้าโยนกลางอากาศและยิงใส่ทำให้เกิดเสียงและประกายไฟสะเก็ดกระเด็นติดผ้าม่านและสื่อไฟอย่างเร็ว ทำให้ไฟลุกโหม ลูกน้องมันต่างเอาตัวรอด ไอ้ไป่ลงมาพอดี

“เรียบร้อย”มันพยักหน้า ผมบอกให้มันไปรอที่จุดนัดพบก่อน

“แล้วมึงกับไอ้เข้มล่ะ”มันยังมีแก่ใจหันมาถาม

“เดี๋ยวกูตามไป”ผมบอกก่อนจะรีบตามไอ้เข้มไป มันต้องการจะแก้แค้นนายมัน ระหว่างที่ออกมาก็สู้กับไอ้พวกลูกน้องที่เหลือมาตลอด จนเจอไอ้เข้มกำลังเผชิญหน้าลูกพี่มัน ไอ้เข้มเสียเปรียบอยู่โดนขึ้นล็อคบีบคอ และอัดอย่างแรงตรงท้อง

“กูให้โอกาสดีๆไม่คว้า ก็ตายซะ”เสียงลูกพี่มันพูดพร้อมต่อยมันอีก

“กูไม่ให้โอกาสมึงหรอก อึก”มันโต้กลับก่อนจะดิ้นหลุดและซัดตรงกกหู จนมันเสียหลักบ้าง ผมมองมันได้สักพักก็ต้องหลบห่ากระสุนอีกแล้ว ก่อนจะหยิบมายิงสวนพวกมันบ้าง ร่วงไปสอง ได้แต่อโหสิในใจ ทุกคนก็ต้องเอาตัวรอดทั้งนั้น ก่อนผมจะได้ยินเสียงร้อง หันไปไอ้เข้มเอามีดปักขานายเก่ามัน

“ฮึฮึ กูไม่ให้มึงตายง่ายๆหรอกจำได้ไหมมึงทำอะไรไว้กับกูและไอ้เต”ไอ้เข้มทวนความจำ ก่อนจะแทงซ้ำอีกขา ผมรู้ชะตาของนายเก่ามันอยู่แล้วว่าจะโดนอะไร แต่คงยื่นมือเข้าไปช่วยไม่ได้ ที่นี่ก็ช่างเป็นใจจริงๆ เงียบ คงกะจะเก็บพวกผมแต่ก็กลายเป็นที่เก็บตัวเองซะก่อน

“ไอ้เข้ม อย่า ไว้ชีวิตกู กูจะช่วยนายมึงทุกอย่าง มึงจะได้ผลงานไง”พอเริ่มใกล้ตายก็ต่อรองต่างจากเมื่อกี้

“ฮ่าๆๆๆ กูมีผลงานอยู่แล้ว”ไอ้เข้มพูดก่อนจะตวัดมีดบนหน้า

“อ๊าคคคคคคคคค”ร้องเสียงโหยหวน เมื่อถูกกรีดซ้ำอีกช้าๆ

“นี่แหละผลงานกูล่ะ นายให้ฆ่าคนที่เป็นศัตรูกับนายทุกคน”พูดจบมันกรีดอีก

“ไอ้เข้ม มึงจะทำอะไรก็รีบทำ เสียเวลา”จะบอกให้มันพอคงไม่ได้ ลูกพี่มันประวัติไม่ธรรมดา ฆ่าคนเป็นว่าเล่น และคงจะสร้างความเจ็บช้ำให้มันมาก คนชั่วตายเพราะคนชั่วก็คงจะเหมาะแล้ว

“เหี้ย ขัดกูจริง ยังไม่สะใจกูเลย”มันสบถใส่ผม

“แค่นี้มันก็ตายทั้งเป็นแล้ว มึงเล่นตัดเอ็นมันขนาดนั้น”ผมบอกมัน ไม่อยากจะเห็นภาพตรงหน้าอีก

“ก็ได้ เห็นแก่มึงแล้วกัน”ไอ้เข้มแสยะยิ้ม ลูกพี่เก่ามันยิ้มบ้าง คงคิดว่าอย่างน้อยก็ไม่ตาย แต่สุดท้าย

“อึก อึก”กระตุกสองสามครั้ง เลือดกระฉุดออกจากคอ ผมเบือนหน้าหนีทันทีเมื่อเอ็นสุดท้ายโดนตัดขาด

“สำหรับกูและไอ้เต”ไอ้เข้มพูดก่อนจะถีบลูกพี่มันล้มลงกับพื้น ยืนมองลมหายใจสุดท้ายก่อนจะปักมีดตรงหัวใจซ้ำอีกที
.
.
.
.
ในที่สุดพวกเราก็หลุดพ้นจากสถานที่แห่งนั้น จัดการลบร่องรอยตัวเอง ถอดหนังปลอมออกจากมือ เพื่อไม่ให้ตรวจสอบว่าเป็นรอยนิ้วมือของใคร จะมีก็แต่นายพวกมันที่รู้ พวกเราแวะจัดการตัวเองที่เซฟเฮ้าส์

“ของจริง”ไป่บอกถึงข้อมูลที่ได้มา ต้องตรวจสอบก่อนส่งให้นายทุกครั้ง

“อืม”ผมรับคำ ก่อนจะเดินออกมาสูบบุหรี่หน้าบ้าน เพื่อเตรียมตัวกลับ ผมอยากกลับไปนอนกอดคนที่เมื่อเช้ามืดยังไม่ตื่น ดูแล้วไม่มีไข้ ทำให้อดจะคิดถึงไม่ได้

“มึงไม่น่ารอดมาเลยว่ะ”เสียงกวนตีนเอ่ยข้างๆ“ถ้ามึงตาย กูจะได้อาสาดูแลเมียให้ ทั้งสองคนก็ได้นะ”ไอ้เข้มพูดใส่ผม

“กูดูแลของกูได้”ผมบอกมันออกไป ถ้าแตะเมียกูมึงโดนแน่ รวมไอ้รันที่เป็นเพื่อนด้วยถึงจะไม่ใช่ ถ้ามันทำอะไรก็โดนเช่นกัน

“ดูมึงจะรักเมียใหม่มากกว่าไอ้รัน แล้วหวงก้างทำไมวะ ยกไอ้รันให้กูซะ มึงพูดคำเดียวมันทำตามแน่”มันพ่นควันพูดใส่ผม

“กูไม่ยกไอ้รันให้มึงไม่ใช่เพราะหวงก้าง กูไม่มีสิทธิ์ยกไอ้รันให้ใคร นอกจากตัวมันเองจะเต็มใจ ที่สำคัญไอ้รันไม่ได้ชอบมึง”ผมพูดเรียบๆ ก่อนจะพูดต่อ“และถ้ามึงมองมันเป็นแค่สิ่งของที่ยกไปโน่นไปนี่ ก็สมควรแล้วที่มันจะไม่รักคนอย่างมึง และมึงก็ไม่สมควรจะไปรักใครหรือแม้แต่จะได้รับตอบ”มันชักสีหน้าใส่

“อย่ายุ่งกับเมียกู รวมถึงไอ้รันด้วย ถ้ามันไม่เต็มใจ”ผมพูดย้ำมันอีกครั้ง ก่อนมันจะพูดอะไรต่อ

“ตกลงกันได้หรือยังวะ”เสียงไอ้ไป่ขัดการคุยกันของผมกับมัน มันหันมามองผมที่กำลังสวมแจ็คเก็ตทับเสื้อกล้าม

“ไอ้เฮีย คอกับหลังมึงโดนอะไรมาวะ เป็นแถบเลย”อยู่ๆไอ้ไป่ก็หันมาให้ความสนใจคอผม ผมไม่ตอบเดินขึ้นรถ มันก็ยักไหล่ไม่สนใจจะเอาคำตอบ ผมเผลอยกมือจับรอยตรงคอและยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงคนที่ฝากรอยเอาไว้ เฮียกลับไปหาหนูแล้วนะ

********************************************************************************************
ปล.มาแล้ว มาช้า แต่ก็มา (ใครถาม) ไม่แก้ตัวอะไรหรอกค่ะ งานมันเยอะจริงๆ ไม่ได้แก้บอกเฉยๆนะคะ ตอนนี้มีฉากเลิฟซีนนิดหน่อย สงสารเฮียเขาเก็บกด จะได้มีกำลังใจ ส่วนรันจะคู่ใครก็คงพอเดาได้แล้วมั้ง แต่ก็ไม่แน่หรอกเด้อ หึหึ เรื่องนี้ไม่ยาวมากหรอกค่ะ เดี๋ยวปัญหาก็จะคลี่คลายแล้ว ทนๆติดตามกันต่อนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ บาย