หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[CarToonMiZa]

อ่าเฮียมีหึงกับเค้าด้วย

[TIKA_n]

อ่านแล้วเขิน ตรงอื่น ไม่เท่าไหร่ แต่ แม้แต่แก้มก้น กับเท้า ของน้องหนู เฮียก็ยังดูดเหรอจ้ะเนี่ย หื่นจริง ๆ อ่ะเฮีย 
แล้วตกลงน้องรัน ไม่ได้คิดอะไรกับพี่ไป่จริง ๆ เหรอ โธ่ เสียดายอ่ะ แต่กับเข้ม ก็ไม่ได้ชอบใช่มั้ย ดีแล้ว ไม่เชียร์เข้มอ่ะ
คู่น้องรัน ก็ยังสรุปไม่ได้สินะ ต้องรอลุ้นกันต่อไป แต่คุณผู้ช่วยนี่สิ พี่สิบ ชัวร์ซะยิ่งกว่าชัวร์แล้วงานนี้
แถมพกจดหมายพ่อนก มาให้น้องหนูด้วยใช่มั้ย ดีใจไปกับน้องหนูด้วยเลยจริง ๆ ถึงจดหมายพ่อนก จะปนมุกตลก
ตามสไตล์พ่อนกก็เถอะ แต่ก็ยังเต็มไปด้วยความรัก ความห่วงหาอาทรต่อน้องหนูที่สุด ซาบซึ้งใจจัง 
เฮียกลับหาน้องหนูแล้ว กลับมาก็หวานกันอีกละ แถมใส่ใจ ขนาดจำได้ว่าวันที่ไปบ้านน้องหนูมีกับข้าวอะไรบ้าง
เข้าใจน้องหนูนะ ที่ต้องปิดเฮียเรื่องจดหมายพ่อนก แต่ถ้าเฮียมารู้ทีหลัง ก็คงเสียใจแน่เลย ที่น้องหนูปิดไว้
เฮียคงคิด ว่าน้องหนูไม่ไว้ใจเฮียแน่เลย ยังไง ก็อย่าให้มีดราม่าของเฮียกับน้องหนูเลยน้า รักกันหวานชื่นน่ะดีที่สุดแล้ว
ตอนนั้นยังไม่ถึง ยังไม่คิดก็ได้ ยังไงตอนนี้ขอน้องหนูกับเฮีย ยังคงความหวานต่อไป ๆ ฝากรักกันให้มาก ๆ
แต่ไหง.............. งดถ่ายทอดสด..............แงงงง .............น้องหนูใจร้ายที่สุด งือ จิ้นเองก็ได้ ชิชิ
รอฟินตอนต่อไปค่า รอลุ้นคู่น้องรันต่อไปด้วย รักน้องรัน ขอคู่ดี ๆ ให้น้องรันนะค้า
เป็นกำลังใจ ให้กับคนเขียน เรื่องงานด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ   

[mystery Y]

เห็นอิมเมจเฮียกับหนูแล้วเอามาจิ้น บอกเลยว่า...ฟิน~ หวานๆฮาๆน่ารักดี

[amito]

ดีใจกับหนูที่ได้จดหมายจากพ่อนก แต่ก้อหวั่นใจอยู่ว่าจะเกิดอะไรที่ทำให้เฮียกับหนูแยกจากกัน (รึเปล่า)

[shikyu3211]

โอ้ยยยย ชอบๆคิดถึงหนูคิดถึงเฮีย ให้ตายเหอะไม่อยากให้เรื่อนี้มีดราม่ามาแยกสองคนนี้ออกจากกันเลยจิงๆ

[MK]

เหงาๆ  เลยแวะมารอเฮียกับหนู

[iammz]

ถ้าอร่อยให้ทำปากจู๋

55555555

[FahFon]

พ่อนกฮาได้ตลอดจริงๆ อิอิ

[goonglovenut]

อิมเมทเบียร์ อาเล็กก็เหมาะนะในความคิดคนเขียน หน้าตี๋ น่ารัก ทะเล้น กวน หุหุ

[attachment deleted by admin]

[greenapple]

ขอบคุณมากค่าาา ขอบคุณมากอิมเมจน้องเบียร์ ใกล้เคียงกับที่ฝันเรยย อิอิ

[KURATA]

อ่านจดหมายจากพ่อน้องหนู ก้อฮาปนซึ้ง

[Anyann]

อิมเมจเบียร์น่ารักมาก เป็นตี๋หล่อจริงๆ ><

[greenapple]

โวะ น้องตี๋น่ารัก มิน่าพี่สิบถึงไม่ยอมปล่อย คึคึ หายสงสัยแระ

[goonglovenut]

หนุ่มไทยตาคมปนขี้เล่น นี่แหละ พี่สิบ

[attachment deleted by admin]

[greenapple]

 ทำใจละลายอิมเมจพี่สิบเนี่ย หล่อโคตร อิจฉาน้องเบียยยร์วุ้ย อีกคนตี๋หล่อน่ารักใสๆแบบเด็กๆ อีกคนหล่อเข้มไทยแท้ ถูกสเปค

[tulakom5644]

มารอดูเทปบันทึกภาพ หลังจากไม่ทันได้ดูถ่ายทอดสดอ่ะนะ(เนื่องจากจอดำ  กร๊ากกกกก)

และขอบอกว่าถูกใจอิพี่สิบอย่างแรงอ่ะ เข้ม กวน น่าร๊ากกกกกกอ่ะ

[wi_OoO_wi]

สั่งจองวิดิโอบันทึกภาพตอนที่แล้วนะ 

มิน่าล้ะพี่สิบถึงได้ตามดูตูดน้องเบียร์ให้ได้ 

[greenapple]

ขอบคุณสำหรับอิมเมจพี่สิบ คืนนี้หลับฝันดีค่ะ

[goonglovenut]

>> ป.30 <<

ผมมองคนในอ้อมแขนที่หลับไปนานแล้วหลังจากที่ฝากรักกันไปเรียบร้อย ไม่ใช่เพราะเคลิ้มไปกับบรรยากาศที่เราสร้างขึ้นไม่ใช่ความอยากตามธรรมชาติ แต่มันคือความรู้สึกแท้จริงของเรา มันคือความสุขที่ไม่รู้ว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน อาจจะแค่พริบตาคนในอ้อมแขนก็อาจจะอันตธารหายไป

“มันคงใกล้แล้วสินะ ที่หนูจะได้ไปจากเฮีย กลับบ้านไปหาพ่อ ไปสู่ความจริงที่ไม่มีเฮีย”ผมลูบหัวคนหลับตาพริ้ม จูบหน้าผาก ปลายจมูกแผ่วเบา

“จะลืมเฮียหรือเปล่า จะลืมสิ่งที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเราไหม”ผมกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น จนคนโดนกอดส่งเสียงอืออา แต่กอดและซุกเข้าหาอย่างคุ้นเคย ผมลูบหลังเป็นการกล่อมและขอโทษที่รบกวนการนอน

“เฮียดีใจที่ได้เจอ ได้รู้จัก จนกระทั่งรัก และถ้าเฮียไม่คิดเข้าข้างไปนัก ได้ใจหนูเหมือนที่เฮียให้ไปด้วยใช่ไหม”ผมยกยิ้มพูดเหมือนเด็กหนุ่มวัยแรกรุ่นที่ตกหลุมรักครั้งแรก ความจริงมันใช่ตรงตกหลุมรัก ที่ไม่ใช่คือผมไม่ใช่เด็กหนุ่มแล้ว ผมผ่านอะไรในชีวิตมาเยอะพอควรทั้งเบาถึงขั้นหนักสุด แต่เรื่องเดียวที่ผมไม่เคยผ่านคือตกหลุมรักใครมาก่อน

“แต่เฮียก็รักหนูไปแล้ว”ผมกระซิบให้เบาที่สุดไม่อยากรบกวนคนนอนเผยอปากเหมือนจะบอก ‘หนูก็รักเฮียเหมือนกัน’

“เฮียคิดไม่ผิดใช่ไหม หืม”ผมหัวเราะในลำคอกับคำตอบที่คิดเอง กระชับอีกนิด ลูบเปลือกตาบวมช้ำก่อนจะจูบซับ

“เด็กขี้แงร้องไห้ตาบวมช้ำหมดเลย”ผมบอกเด็กโกหกไม่เป็น หนูโกหกเรื่องตาบวมเพราะไม่อยากให้ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่ผมไม่อยู่ แต่หนูไม่รู้ว่าผมเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นในห้องนี้  ตั้งแต่ตื่น กินข้าว นั่งเล่นหน้าตาครุ่นคิดไม่รู้เรื่องอะไร หน้าแดงเป็นบางครั้ง ปากขมุบขมิบ แม้กระทั่งที่หนูกระสับกระส่ายพลิกไปมา เดินวนพึมพำ ทำเอาผมอยากจะรีบกลับแต่ดันมีหนามตามมาให้บ่งซ้ำเลยต้องขจัดก่อน จนกระทั่งหนูนอนหมอบลงกับพื้น รอจนแน่ใจว่าไม่มีอะไรถึงได้เปิดม่านดู แต่ที่ทำเอาผมขมวดคิ้วเมื่อหนูกระทำบางอย่างที่คิดไม่ถึง
.
.
.
.
หนูหยิบกางเกงในจากลิ้นชักหยิบทั้งสองขนาด มาพิจารณา ผมคิดว่าหนู เอ้อ คิดถึงผมสไตล์โรคจิตนิดๆหรือเปล่า แต่ไม่ใช่เก็บที่เดิม ผมพ่นลมจากปากเบาๆ แต่ทั้งไอ้เข้ม ไอ้ไป่ เหลือบตามองผมในกระจกรถอย่างสงสัยว่าเป็นอะไร แต่ไม่ถามเพราะยังไงมันก็ไม่ได้คำตอบจากผมหรอก ก่อนจะเบิ่งตากว้างกว่าเดิม เมื่อหนูเดินไปหยิบกางเกงในใส่แล้วมาถือพร้อมปืนเดินไปที่ระเบียง เปิดได้ไม่รอช้าเขวี้ยงไปครอบวัตถุบางอย่างคล้ายห่อผ้า รอจนแน่ใจขยุ้มหยิบมาทั้งอย่างนั้น ปิดล็อคประตูตามเดิมกลับมานั่งพิจารณาไปมาอย่างชั่งใจว่าจะจัดการยังไงดี กรอกตาไปมาเดินไปหยิบถุงมือยางมาสวม ตัดสินใจเปิดออกดู เบิกตาอย่างไม่เชื่อกับสิ่งที่เห็น ผมรู้ว่ามันเป็นกระดาษ แต่ไม่รู้ว่าทำไมหนูต้องทำท่าตกใจขนาดนั้น ก่อนจะถอดถุงมือก้มลงกราบเหมือนขอขมา ร้องไห้ออกมา ใจผมเต้นแรงกับสิ่งที่เห็น มันคืออะไร เกิดอะไรขึ้นกับหนู ก่อนผมจะสังเกตต่อก็เห็นหนูยิ้ม หัวเราะ พร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มไม่หยุด กอดกระดาษแนบอกราวกับของสำคัญ ก่อนจะล้มตัวลงนอนกับพื้นร้องไห้อย่างหนัก ผมเกือบจะด่าไอ้ไป่ที่มันขับรถช้า ด่าไอ้เข้มที่หน้าตาไม่ทุกข์ร้อน กระทั่งด่าไอ้พวกที่เพิ่งตายห่าเพราะรนหาที่ ทำให้ผมต้องกลับช้า และแทบจะฆ่าไอ้ที่ถูกจับเป็นมาหนึ่ง มันร้องโอดโอยแกมด่ามาตลอดทางผมเลยสงเคราะห์ด้วยด้ามปืนตรงกกหูจนมันเงียบไป ถ้าไม่เงียบจะกรอกปากให้มันเงียบไปทีเดียว

“หนูไม่ได้โกหกไม่เป็น แค่หนูไม่รู้ว่าเฮียทำอะไรไว้ ขอโทษนะ”ผมพูดขอโทษคนนอนที่ไม่รู้เรื่อง ผมไม่ได้มีญาณทิพย์หยั่งรู้อะไรทั้งนั้นผมแค่ใช้เทคโนโลยีเข้ามาช่วยโดยการติดตั้งกล้องตัวเล็กไว้มุมใดมุมหนึ่งที่ไม่สามารถมองเห็นได้แค่นั้นเอง ผมติดเพราะเป็นห่วงว่าจะเกิดอันตรายกับหนู ไม่ใช่เพราะชอบแอบดูตามนิสัยโรคจิตทั่วไปแต่อย่างใด ถ้ามันมีอะไรเกิดขึ้นผมจะกดสัญญาณให้ทราบกันทั่ว แต่มันไม่ใช่ มันไม่ได้เกิดเรื่องไม่ดี ผมมองลิ้นชักที่หนูเก็บกระดาษแผ่นนั้นไว้อย่างไม่คิดจะเปิดดูสักนิด ให้ผมอยากรู้แค่ไหนผมก็ไม่มีวันทำ นอกจากหนูจะบอกด้วยตัวเองเท่านั้น แต่ที่ผมมั่นใจมันต้องมาจากคนสำคัญแน่นอนไม่งั้นหนูไม่ร้องไห้หนักขนาดนี้ มีคนเอามาให้ จะใช่คนที่ผมสงสัยอยู่หรือเปล่า ไม่ธรรมดากับการปลอมตัวเข้ามาที่นี่โดยไม่มีใครรู้ เขาต้องมีแบล็คดีแน่นอน

“ถ้าใ ช่ก็มาเร็วกว่าที่คิดเหมือนกัน”ผมยกยิ้มมุมปากเมื่อนึกถึงคนๆนั้น ก่อนจะมองหนูอีกครั้ง

“ให้เฮียแน่ใจอีกนิดนะ ว่าเขาจะพาหนูไปส่งแทนเฮียได้อย่างปลอดภัย อย่าร้องไห้อีกนะ”ผมกระชับอ้อมแขนราวกับว่าหนูจะไม่อยู่ให้ผมกอดแล้ว

“เฮียรักหนู”ผมกระซิบบอกอีกครั้งก่อนจะหลับตาลงเพื่อซึมซับความอบอุ่นนี้ให้นานที่สุด
.
.
.
.
“หายแล้วมั้งเฮีย ไม่บวมแล้ว”หนูบอกตามองกระจกไปมา

“วันเดียวจะหายได้ยังไง มาใส่อีกนิด”ผมพยักหน้าให้เจ้าตัววางกระจกก่อน

“มันหายแล้วจริงๆเฮีย ดูดิ เนี่ยๆ อูย เฮียยยยยยยย เอี้ยยย”เหมือนจะไม่ยอมเบิ่งตาให้ดูใกล้ๆ ก่อนจะร้องเมื่อโดนหยอดทีเผลอ ผมเอาผ้าขนหนูซับให้ ตอนท้ายเหมือนจะเรียกผิดนิดๆ ไม่เป็นไรผมให้อภัยได้หักลบกับเมื่อคืน หึหึ

“ไม่หยอดทะลุลูกตาเลยเฮีย แม่ง แสบอิ๊บอ๋าย”โวยก่อนจะขมุบขมิบตอนท้ายอย่างเคือง

“ก็เฮียบอกแล้วว่ายังไม่หาย ไม่เชื่อ ถ้าหายมันต้องไม่แสบสิ จริงไหม”ผมประเลาะเด็กตัวโตที่ยังเงยหน้าหลับตาอยู่ จมูกฟุดฟิดไปมาเหมือนจะเริ่มแพ้อากาศ ยิ่งอากาศเย็นหนูจะจามทันที หายใจไม่ออกนี่ต้องบริการผายปอดทันที เห็นแล้วสงสาร ถามเจ้าตัวก็บอกว่า เป็นคนขี้หนาว เป็นหวัดง่ายหายเร็ว แต่โดยรวมแข็งแรง

“เออ เชื่อก็ได้วะ”กระแทกเสียงใส่ ก่อนจะค่อยๆลืมตากระพริบสองสามครั้ง

“ยังเคืองอยู่ไหม”ผมถามตาก็จ้องพิจารณาไปด้วย

“ไม่เคืองแต่โกรธ หยอดมาได้”พูดใส่ก่อนจะล้มตัวลงนอนหลับตา

“ฮึฮึ โอเค เฮียขอโทษ”ผมขอโทษเด็กตัวโตที่ตีความหมายไปคนล่ะเรื่อง เจ้าตัวรู้นั่นแหละแต่กวน

“เฮียไปไหนอีกเปล่า”คงหายแล้ว เปลี่ยนเรื่องถาม

“อีกสักพักจะไปหานาย หนูมีอะไร”ผมพยายามไม่คิดไปเรื่องนั้น เพราะหนูถามด้วยน้ำเสียงธรรมดาพอกับหน้าไม่ได้แสดงพิรุธอะไรให้ชวนสงสัย

“ไม่มี แค่คิดว่าเฮียจะไปทำงานอีกไหม”หนูส่ายหัวลุกมานั่งมอง

“ไป แล้วแต่นายจะสั่ง”ผมตอบหนูที่มองหน้าก่อนจะหลุบตาลง

“เฮีย”หนูเรียกผม เงยหน้ามามองอีกครั้ง

“หืม”ผมขานรับพร้อมนั่งลงข้างๆ หนูขมวดคิ้วก่อนจะสูดลมหายใจเหมือนรวบรวมกำลังใจ

“ที่จริงหนูอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเฮียหลายเรื่องนะ แต่ก็รู้ว่าเฮียคงยังไม่พร้อมที่จะบอกตอนนี้”หนูเริ่มเกริ่นออกมา ผมโอบไหล่ไม่พูดอะไรรอฟังว่าหนูจะพูดอะไรต่อ

“หนูอยากให้เฮียมอบตัว กลับไปสู้คดี ได้ไหม”ในที่สุดหนูก็ขอร้องเรื่องที่เคยพูดกับผมไปแล้ว

“หนูอยากกลับบ้านใช่ไหม”ผมลูบหัวหนูที่เอนมาซบไหล่ หนูพยักหน้าช้าๆ

“อยาก หนูคิดถึงพ่อ อยากกลับบ้าน แต่ หนูก็อยากเอาเฮีย ไอ้เบียร์ ไอ้รัน กลับไปด้วย เป็นไปได้ไหม”หนูเงยหน้าขึ้นมามอง เป็นคำถามที่ผมยังนึกคำตอบไม่ได้เลย

“ถ้าแค่หนูกลับ เป็นไปได้ ไอ้สองคนไม่ได้ขึ้นกับการตัดสินใจของเฮียตั้งแต่แรกแล้ว”ผมยกยิ้มที่พยายามฝืนออกมา

“แล้วเฮียล่ะ”หนูถามต่อ ผมสูดกลิ่นหอมจากเส้นผมนุ่มที่เริ่มยาวมาบ้างแล้ว เก็บไว้กับตัวให้มากที่สุด

“เฮียต้องทำงานให้เสร็จ ยังไปไหนไม่ได้ ไม่ใช่ว่าขึ้นอยู่กับนาย เฮียเต็มใจทำเอง”นี่คงจะเป็นคำตอบที่ผมพอจะบอกหนูได้

“งานเฮียอันตรายใช่ไหม”หนูถามเหมือนจะพอรู้บ้าง ไม่ได้รู้จากใคร เจ้าตัวคงสันนิษฐานเอง

“ใช่ อันตราย”ผมตอบลอยๆมากกว่า เมื่อนึกถึงงานที่ไปทำแต่ล่ะครั้ง อันตราย ตาย ถ้าพลาด

“เฮีย”หนูเรียกผม

“อดทนอีกนิด ไม่นานหนูจะได้กลับบ้าน เร็วๆนี้ แค่นิดเดียว รอนะ”ผมบอกหนูที่เหมือนจะพูดอะไรแต่ผมดักไว้ก่อน

“เฮียพูดเหมือนหนูจะได้กลับวันนี้ พรุ่งนี้ อย่างนั้นแหละ”หนูขมวดคิ้วพูดใส่ผมที่ยกยิ้ม

“ไม่ดีเหรอ ได้กลับไปหาพ่อเร็วๆ หืม”ผมบีบจมูกเจ้าตัวที่ย่นหนี

“ดีสิ ทำไมจะไม่ดี ถ้าเฮียไปด้วยจะดีมาก พ่ออยากเจอเฮียนะ”หนูยักคิ้วใส่ผมหน้าทะเล้น

“พ่อบอกเหรอ ตอนไหน”ผมก็เล่นตามไปด้วย ดูสิจะตอบยังไง นึกว่าหนูจะตกใจที่หลุดพูดอะไรออกมาหรือเปล่า

“ในฝันไงเฮีย ครึครึ”หนูตอบกลั้วหัวเราะ ผมดีดหน้าผากเหม่งไปซะ

“ว่าแล้ว”ผมยักคิ้วใส่มั่ง

“แต่ฝันเหมือนจริงเลยนะเฮีย หนูฝันว่า เจอพ่อกำลังตามหาหนูอยู่ เจอกันก็ดีใจ กอดกันหอมกัน เฮียก็อยู่ด้วยนะในฝันอ่ะ”หนูเล่าสีหน้ายิ้มกริ่ม

“จริงเหรอ”ผมเลิกคิ้ว

“จริง พ่อยังคุยกับเฮีย ขอบอกขอบใจด้วยนะที่ดูแลหนูตามที่รับปาก เฮียเรียกพ่อหนูว่าพ่อด้วยนะ แต่พ่อใจดีบอกเรียกพี่ก็ได้ อายุไม่ห่างกันเท่าไหร่ ฮ่าๆๆๆๆๆ”ฟังไปฟังมาจบที่อายุอีกแล้ว

“แล้วได้บอกพ่อไหมว่าเฮียดูแลดีขนาดไหน”ผมเลยงัดเรื่องอื่นมาสู้

“บอกสิเฮีย เป็นเรื่องเลย พ่อไม่ยอมคว้าปืนจะยิงเฮียด้วยนะ”เจ้าตัวดูจะไม่ได้สนใจในคำถามกำกวม เล่าต่ออย่างออกรส

“อ้าว ทำไมล่ะ”ผมตีหน้าซื่อถามกลับ พ่อตาผมไม่น่าใจร้ายนะ จากที่คุยชั่วครู่ดูมีน้ำใจดีออก

“ก็พ่อรับไม่ได้น่ะสิ”หนูพูดหน้าตื่นเต้น แต่ตาดูเจ้าเล่ห์

“เรื่องที่ได้เฮียเป็นลูกเขยน่ะเหรอ”ผมหยอดใส่หนูที่เริ่มหน้าแดงแต่ยังกัดฟันโต้กลับมา

“โอ้ย ไอ้นั่นยังไม่เท่าไหร่ พ่อโกรธที่ลูกเขยอายุไล่เลี่ยกับพ่อนี่แหละ แกกลัวข่มไม่อยู่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”หนูพูดพร้อมหัวเราะสุดเสียงเมื่อเห็นผมหุบยิ้มทันที ทำเอาเฮียพูดไม่ออกเลย

“อย่างอนน่าเฮีย แค่นี้ผมก็ไม่ขึ้นอยู่แล้ว ล้อเล่นหรอก ทำเครียดไปได้”หนูลุกขึ้นมาบีบแขนพูดประเลาะเอาใจ ผมเฮียก็ขึ้นเยอะแล้วนะแต่อาจจะร่วงเพราะหนูเหน็บเรื่องอายุบ่อยๆนี่แหละ

“แล้วหนูไม่ช่วยเฮียเลยเหรอ ในฝันน่ะ”ผมก็ถามอย่างกับเรื่องจริง แค่ความฝัน แต่ก็อยากรู้นะ

“ช่วยไรล่ะ ขืนช่วยหนูก็ชวดสมบัติคุณนกน่ะสิ ครึครึ”เป็นคำตอบที่ถูกต้องนะครับ ผมผลักหัวหนูตัวแสบที่ยังขำอยู่

“ชวดสมบัติพ่อ เอาสมบัติเฮียไปก็ได้ ที่ดินสักแสนไร่ พอไหม”ผมหยอกหนูต่อ มีความสุขที่ได้ต่อปากต่อคำกัน ผมบอกแล้วไงอะไรที่เป็นความสุขความทรงจำแม้แต่เรื่องน้อยนิดผมก็จะตักตวงเอาไว้

“อย่างอื่นไม่มีเหรอ”หนูลอยหน้าถาม มือบีบไหล่ ที่จริงน่าจะผมมากกว่านะที่นวดให้

“หนูจะเอาอะไรล่ะ พูดมาก่อนเผื่อเฮียไม่มี”ผมต่อรองนึกขำที่คุยกันเป็นจริงเป็นจัง หนูทำท่าคิด

“ที่ดินหนูมีแล้ว ไม่เยอะ แต่มีเยอะก็ไม่รู้จะทำอะไร เอาอะไรดี นึกออกแล้ว เครื่องบิน กับ เรือ ส่วนตัว เฮียมีไหม เห็นเศรษฐีเขามีกัน ส่วนรถสปอต์ราคาร้อยล้าน ไม่เอาหรอก เดี๋ยวโดนสอบ ครึครึ”หนูรำพึงกับตัวเองในตอนแรก ก่อนจะทำหน้านึกออกว่าอยากได้อะไร ตบท้ายด้วยประเด็นฮิต

“เอารุ่นไหนล่ะ”ผมถามต่อเพลินทั้งมือทั้งปากที่พูดคุย

“ไม่รู้ว่ะ เคยเห็นในหนังสือแต่ไม่เคยจำ แล้วแต่เฮียเล้วกัน”หนูส่ายหน้าบอกผม ราวกับว่าเราคุยเรื่องจริง

“โอเค คราวหน้าเฮียจะซื้อมาให้เล่น”ผมบอกเจ้าตัวที่หุบยิ้มทุบปึกเข้าให้

“โห่ว เฮีย แล้วมีหน้าจะยกที่ดินแสนไร่ให้ หนูเซ็งว่ะ”หนูบีบหนูทุบแรงขึ้น แต่ผมรู้สึกดี

“ก็หนูยังฝันได้เลย เฮียก็ฝันบ้างสิ”ผมบอกหนูขำๆ ก่อนเจ้าตัวจะหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆๆๆๆๆ นี่เราคุยอะไรกันวะ จริงจังซะ”หนูพูดไปขำไป ทำเอาผมขำด้วย

“หนูอยากได้จริงเหรอ ถ้าสมมุติเฮียมีให้จริง”ผมถามหนูหลังจากหยุดขำกัน จับมือหนูไว้

“แล้วสรุปเฮียสมมุติ หรือ เรื่องจริง เอาสักอย่างสิ”หนูตัวแสบยักคิ้วใส่

“ถ้าเฮียมีให้”ผมพยักหน้าใส่ สรรหามายอกย้อนได้ตลอด เจ้าตัวขมวดคิ้ว ก่อนผมจะนึกได้ว่า หนูจะคิดว่าผมดูถูกหรือเปล่า แต่ไม่ใช่หนูส่ายหน้าตอบด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เอาหรอก ไม่รู้จะเอามาทำไม แต่ถ้าครั้งหนึ่งได้มีโอกาสสัมผัสก็คงจะดีมั้ง เอาพ่อไปด้วย ลองเป็นเศรษฐีสักหนึ่งวันมันจะเป็นยังไงนะ  เอาเฮียกับตุลย์ไปด้วย เกือบลืม ไอ้สองคนนั้นด้วย พ่วงเพื่อนหนูไปด้วยดีกว่าจะได้สนุกและสนิทกัน  ครึครึ”จับมือผมพูดตาเป็นประกาย สีหน้าเพ้อฝันตามประสาหนูที่ดูน่ารัก เนื้อแท้หนูไม่ใช่คนเห็นแก่ได้ เห็นแก่ตัว ห่วงกระทั่งผม ลูก ที่ไม่เคยเห็นหน้า แม้แต่ไอ้สองคนที่เพิ่งจะนับเป็นเพื่อน

“พอเถอะเฮีย เพ้อเจ้อแล้ว หนูนะ หรือเฮียจะเอี่ยวด้วยก็ไม่ว่าหรอก”หนูโบกมือไปมาที่หน้าตัวเองแบบให้ฝันหายไปซะ

“ฝันที่เป็นจริงมันก็มีนะ แต่คงต้องรอหน่อย”ผมพูดบอกคนตรงหน้าที่ยิ้มส่ายหน้าไปมา คงคิดว่าผมยังไม่เลิกเพ้อเจ้อ

“ตามใจ เฮียอยากฝันต่อก็ไม่ว่า เอาหนูพ่วงไปด้วยก็ได้ ฮ่าๆๆๆ”คนอารมณ์ดี คิดดี มองโลกในแง่ดี คงมีแต่หนูล่ะมั้ง ถ้ามีคนแบบนี้เยอะๆก็คงจะดี โลกจะได้อยู่ไม่ยากเท่าไหร่ ก่อนจะได้ยินเสียงขัดความคิด

ก๊อก

ก๊อก

“นายให้มาตามเฮียไปพบครับ”เสียงพูดหน้าประตู แต่ไม่ได้เปิดเข้ามา

“เดี๋ยวไป”ผมบอกแค่นั้น ไม่คิดจะเปิดไปดูหน้าให้เสียเวลา คงไม่น่ามองเท่าคนตรงหน้าผมหรอก ก่อนจะได้ยินเสียงรับคำและเดินไป นายต้องถามเรื่องเมื่อคืนแน่ ทางโน้นส่งคนมาทันทีหลังจากที่โดนโจมตี แต่ก็ไม่รอด หรือไม่ก็เรื่องงานครั้งต่อไป

“ไปเถอะเฮีย นายจะรอนาน”หนูพูดกับผมที่ยังนั่งนิ่งตามเดิม

“เดี๋ยวเฮียมานะ กินอะไรอีกไหม ให้เขายกมาให้”ผมลูบหัวพร้อมถาม

“ไม่เอาแล้วเฮีย อิ่ม วันนี้พี่หวิงใจดีจังใส่ไข่ให้ตั้งสองใบ แถมหมูก็เยอะกว่าทุกครั้ง หรือหนูหิวจนหน้ามืดคิดไปเองวะ”หนูส่ายหน้าพูดถึงสวิงใจสาวเอามือลูบท้องไปมา

“ฮึฮึ บำรุงไง”ผมหัวเราะในลำคอพร้อมบอก

“คงใช่ แต่หนูก็หายป่วยนานแล้วนิ”หนูคิดไม่ทัน แต่เชื่อเถอะสักพักก็คิดได้ แต่ผมจะอยู่ทำไมล่ะครับ

“เอี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”ลากหางมาเชียว ว่าแต่ไอ้ยาหยอดตามัน ใช้หยอดก้นได้หรือเปล่า มันก็น่าจะอักเสบอยู่นะ หึหึ
.
.
.
.
.
“แล้วศพพวกมันเรียบร้อยใช่ไหม”นายถามถึงเรื่องเมื่อคืน

“ใช้กรดละลายเรียบร้อย ไม่เหลือร่องรอยครับนาย”ไป่เป็นคนตอบ ในห้องมีแค่สามคน นาย ไป่ ผม

“ดี แต่ที่จริงอยากส่งไปให้นายมันจังเลย”นายเหยียดยิ้มอย่างไม่สะใจเท่าไร นายก็เหมือนนายเฟยนั่นแหละบทจะโหดขึ้นมาก็ไม่น้อยหน้า แต่นายจะใช้สำหรับคนที่สมควรเท่านั้น

“เหลืออีกคน นายจะส่งไหมล่ะครับ”ไป่ถามนาย จับได้หนึ่งคน คิดว่าน่าจะได้อะไรเพิ่มเติม แต่มันยังไม่ยอมพูดอะไร

“เหลืออีกเหรอ”นายเลิกคิ้วแปลกใจ

“ครับ ขอโทษที่รายงานนายช้า”ไป่ตอบพร้อมก้มหัว

“ไม่เป็นไร ฉันเพิ่งกลับมาเหมือนกัน ไปเคลียร์ธุรกิจนิดหน่อย”นายโบกมือก่อนจะเปรยเรื่องธุรกิจที่แผ่นดินใหญ่

“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงใช่ไหมครับ”ไป่ถามนาย สีหน้าดูกังวล

“นิดหน่อย ให้ทวนกับย้งไปจัดการแล้ว มันตุกติกไม่ทำตามข้อตกลง แอบลักลอบส่งเข้าประเทศเรา”คำว่านิดหน่อยของนายไม่แน่นอนเสมอไป บางครั้งก็คือเรื่องใหญ่ แต่นายก็มีวิธีจัดการได้ตลอด

“ความเคลื่อนไหวล่ะเฮีย”นายหันมาถามผมที่กำลังตรวจสอบ ก่อนจะหันจอไปหานาย

“ถ้าทางโน้นไม่รู้ก่อน ก็จะเป็นตามนี้”ผมบอกนายที่พยักหน้า

“ฉันอยากให้ไปล่วงหน้าสักวันสองวัน เผื่อพวกมันเปลี่ยนแผน คราวนี้ให้ตำรวจเข้าไปเอี่ยวด้วยก็ดี”นายมองก่อนจะสรุป ผมกับไป่พยักหน้า

“ดูข่าวหรือยัง”นายถามถึงงานที่ไปทำและออกข่าวเมื่อเช้า เป็นไปตามคาดไม่ซับซ้อน หักหลังกันเอง ที่เหลือก็หนีตายใครจะกล้าให้ปากคำ มีแต่ตายกับตายอย่างเดียว เหลือแต่หมาที่ก็คงจะให้การไม่ได้ นอกจากตำรวจจะเอามันไว้ใช้ประโยชน์อย่างอื่น

“มันจมูกดีส่งคนมาดักเก็บเรา ฉลาดแต่ไม่เฉลียว ดีที่เฮียไม่ประมาทวางกับดักไว้”นายกระตุกยิ้มเมื่อพูดถึงฝ่ายนั้นที่โดนจับสัญญาณโดยไม่รู้ตัว ผมให้โอกาสพวกมันกลับตัวแล้วแต่ไม่รู้ว่ามันจงรักภักดี หรือเห็นแก่ค่าจ้างที่เยอะกว่า หรือคิดอีกทีคงประมาทว่าคนเยอะย่อมชนะคนน้อย ก็เลยปิดโอกาสพวกมันไป ไอ้คนที่จับได้ถ้ามันยังไม่ยอมก็คงได้ถูกส่งกลับไปแบบไม่มีลมหายใจแน่นอน

“แล้วมันเปิดปากอะไรบ้าง”นายถามถึงไอ้คนที่ถูกจับได้

“มันยังไม่ยอมพูดครับ”ไป่รายงาน มันเป็นคนจับกลับมา ส่วนจิตอาสาทรมานคือไอ้เข้ม

“ทำต่อไปจนกว่ามันจะยอมพูด”นายสั่งอย่างที่ผมคิดไว้อยู่แล้ว

“ครับ”ไป่รับคำ ไม่ใช่หน้าที่ผม

“ผู้ช่วยหมอมาใหม่เหรอ”นายพูดขึ้นมาหน้าตาเฉย มือตัดซิการ์ ไอ้ไป่มองหน้าผม

“มาใหม่ครับ เห็นหมอว่าคนเก่าลายาว ทางบ้านมีปัญหา”ผมเป็นคนตอบเอง

“แล้วให้ความช่วยเหลือไปหรือยัง”นายถามอย่างเป็นเรื่องปกติ

“น่าจะเรียบร้อยแล้ว”ผมไม่รู้เพราะส่วนใหญ่พ่อบ้านที่นี่จะจัดการ

“ไม่เป็นไร ฉันไม่ค่อยได้อยู่ เว่ยคงยังไม่ได้รายงาน จะได้ดูประวัติด้วยทีเดียว แต่คงไว้ใจได้ล่ะมั้ง หมอคัดคนมาไม่เคยพลาด”คำพูดนายทำเอาใจผมกระตุกนิดๆ ถ้าเป็นอย่างที่ผมคิด เป็นเรื่องใหญ่แน่ ผมคงช่วยอะไรไม่ได้มาก คงต้องรีบจัดการก่อนที่จะบานปลาย

“ไปพักผ่อนกันเถอะ”นายพยักหน้าเชิงอนุญาต ผมกับไอ้ไป่ก้มหัวก่อนจะเดินออกจากห้องนั้น
.
.
.
.
“ดูมันไม่เหมือนผู้ช่วยหมอเลยว่ะ หน่วยก้านมันดูเหมือนพวกทหาร ตำรวจ มากกว่า”ไอ้ไป่ออกความเห็นทันทีเรื่องไอ้ผู้ช่วย

“คงเป็นหมอทหารมาก่อนมั้ง”ผมตอบมันถึงความน่าจะเป็น ในเมื่อมันเกริ่นมาแบบนี้

“อืม อาจเป็นไปได้ ดูไอ้เบียร์ลูกน้องมึงจะไม่ชอบมันเท่าไหร่ มันจีบไอ้เบียร์เหรอวะ”ไอ้ไป่คล้อยตาม พร้อมสันนิษฐานขำๆถึงไอ้เบียร์ ดูมันสนิทกันมากขึ้นตั้งแต่ไปทำงานด้วยกัน

“มึงคิดอย่างนั้นเหรอ”ผมหยั่งเชิงมัน

“เออ ก็มันเข้าเค้านี่หว่า”ไอ้ไป่ยักคิ้วใส่ผม โล่งนิดๆที่มันดูไม่สงสัยอะไรไปมากกว่านี้

“งานไหว้บรรพบุรุษนายเมื่อไหร่นะ”ผมเลยเปลี่ยนเรื่อง

“อีกสองวัน มึงไปด้วยหรือเปล่า”ไอ้ไป่บอกพร้อมถามผม

“คงไม่”ผมปฏิเสธ ไม่ได้คิดว่าไม่ใช่บรรพบุรุษกู กูไม่ไปร่วมหรอก

“ตามใจ”ไอ้ไป่ยักไหล่ ผมก็ไม่พูดอะไรต่อ

“แล้วไอ้เข้มมันชอบไอ้รันจริงเหรอวะ”ไอ้ไป่หันมาถามเรื่องไอ้รันแทน

“ไม่รู้”ผมตอบเท่าที่รู้ ใจใครก็ใจมันจะไปรู้ได้ไง เห็นมันก้อร่อก้อติก แทะเล็ม เข้าขั้นฉุดขืนใจ ก็ไม่รู้จะเรียกว่ามันชอบได้ไหม หรืออาจจะเป็นความชอบในแบบของมัน

“มึงไม่คิดจะสนใจหน่อยเหรอ”ไอ้ไป่ถามเสียงเรียบ มันคงคิดเหมือนไอ้เข้มและคนอื่นว่าไอ้รันเป็นเมียผม บางครั้งยังเคยพ่วงไอ้เบียร์ด้วยเลย  มีแค่พวกผมเท่านั้นที่รู้ว่าไม่ใช่

“กูสนใจ แต่ไม่มีสิทธิ์บังคับมัน และถ้ามีใครรังแกมัน กูก็ยอมไม่ได้”ผมไม่บอกความจริง ถ้ามันคิดอะไรกับไอ้รันก็ให้ไปฟังจากปากเอง มันเงียบเมื่อเห็นผมหยุดแค่นั้นให้รู้ว่าจะเจออะไร ผมปกป้องมันในฐานะเพื่อน ผมมองหน้ามันอีกทีว่าจะพูดอะไรต่อไหม มันพยักหน้าก่อนจะแยกกัน
.
.
.
.

[harumi]

มาแล้ววววววววววววววว

[goonglovenut]

“อะไรนะ เฮียจะพาไปข้างนอก”หนูตาโตพูดอย่างไม่เชื่อ

“อืม เฮียจะพาไปแถวนี้แหละ ถ้าไม่ไหว ไม่ไปก็ได้นะ”ผมพยักหน้าก่อนจะแกล้งพูด

“ไหวๆๆๆ ไปๆๆๆ เฮียใจดีโคตรๆเลยว่ะ รอแป๊บนะเปลี่ยนกางเกงก่อน”หนูรีบลุกจากที่นอนทันที เดินไปตู้เสื้อผ้าได้ ถอดกางเกงขาสั้นลงพรวด ทำเอาผมเกือบพรวดเข้าไปหาแล้วเมื่อเห็นขาขาว ขาหนูสวย เรียวยาวมีกล้ามสมส่วน  เหมือนแก้มตรงนั้นที่ขาวไม่แพ้ขา

“ขายาวดีกว่า สีไหนดีวะ”หนูชูกางเกงสีดำกับสีน้ำเงินเข้มเหมือนเด็กเลือกเสื้อผ้าใส่ไปเที่ยว แต่สำหรับเฮียสีไหนก็ใส่เถอะ ก่อนจะไม่ได้ออกไปไหน พูดไม่ขาดคำหนูยกขาใส่กางเกง โน้มตัวเห็นแก้มก้นนิดๆ ทำไมดูเซ็กซี่เชิญชวนให้เข้าไปหาจังเลย และผมก็เดินมาถึงพร้อมความคิดที่จะเอื้อมมมือไปจับต้องชักกลับมาแทบไม่ทัน เมื่อเจ้าของแก้มที่พึงประสงค์หันมา ทั้งที่ยังอยู่ท่าเดิม pause ทำไม เดี๋ยวเฮีย play นะ

“อ้าว เฮีย จะเปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอ”หนูถามพร้อมดึงกางเกงขึ้นอย่างรู้ว่าจะถูกเพลย์

“เอ้อ ใช่ เฮียจะเปลี่ยนเสื้อ”ผมตอบออกไป นี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย เป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ใช่ไม่เคยเห็นใครมาถอดต่อหน้าถอดหมดด้วยซ้ำกลับไม่เคยคิดจะอยู่ในสายตาหรือความทรงจำ หุ่นระดับดารานางแบบผมก็ผ่านมาแล้ว แต่กับหนูจะถอดไม่ถอดผมก็ดูได้ไม่เบื่อ

“ไอ้สองคนนั้นล่ะเฮีย ไปด้วยไหม”หลังแต่งตัวเสร็จเดินมาถึง LAND ROVER Range Rover Evoque

“เปล่า”ผมตอบก่อนจะกดปลดล็อค

“มันไม่อยู่เหรอ”หนูเลิกคิ้ว

“อยู่ แต่เฮียอยากไปกับหนูสองคน”ผมตอบก่อนจะปิดประตูรถเดินไปประจำที่คนขับ หนูยิ้มไม่ถามอีก จนรถถึงประตู

“ไปไหนครับ”คนเฝ้าเวรยามเข้าออก มีปืนยาวสะพายที่ตัวถามผม

“พาเมียไปเที่ยว”ผมตอบตามตรง หนูหันมามองอ้าปากก่อนจะหุบและหันกลับ

“ครับ”มันไม่ถามต่อ ลงบันทึกก่อนจะเปิดประตูทึบบานใหญ่ด้วยรีโมท ใครไม่รู้อย่าได้เผลอจับมันเป็นประตูไฟฟ้าแต่เราก็กันโดยเปิดแค่กระแสพอสลบ และไม่ว่าอะไรที่จะเข้ามาจะถูกสแกนหาสิ่งผิดปกติทันทีโดยไม่รู้ตัว เพราะสัญญาณจะปรากฎที่จอภายในเท่านั้น มันจะไม่ส่งเสียงดังเตือนเหมือนสัญญาณทั่วไป ทำให้คนที่ไม่หวังดีมักจะพลาดและตายได้

“เฮียไปบอกแบบนั้นทำไมวะ อายเขา”หนูหันมาพูดเสียงดังกว่าหงุงหงิง

“อายทำไม เฮียพูดเรื่องจริง เห็นไหมมันไม่ถามต่อเลย”ผมตอบหน้าตาเฉย แต่แอบยกยิ้มที่เห็นหนูทำปากขมุบขมิบ

“มันจะถามทำด๋อยอะไรอีกล่ะ พูดซะขนาดนั้น”พูดใส่ก่อนจะมองวิวนอกรถต่อ มีแต่ป่าเขียวขจี ต้นไม้นานาพรรณแข่งกันขึ้นปกคลุมไปหมด คงเพราะได้ปุ๋ยธรรมชาติดี ทั้งจากสัตว์และคนที่หลงเข้ามาและไม่ได้กลับไป โดยเฉพาะคนไม่ดี

“อากาศดีจัง นี่ขนาดสายแล้วนะ ไม่ร้อนเลย”หนูพูดพร้อมสูดลมหายใจ

“ข้างในอากาศไม่ดีเหรอ”ผมถามยิ้มๆ

“ก็ดี แต่มันไม่โล่งอย่างนี้ เดินไปไหนมาไหน ถ้าไม่มีเฮียกับไอ้สองคนนั้น ยิ่งไม่โปร่งเลยล่ะ”หนูพูดกลับด้วยรอยยิ้ม ผมมองแว่บหนึ่งก่อนจะมองทาง รอยยิ้มที่กำลังจะห่างจากผมแล้ว

“ตอนนั้นที่มามันมืดทำเอากลัวไปหมด แต่ตอนนี้สวย สวยมาก ป่าก็ดูสมบรูณ์มากเลย หนูว่ามันต้องมีสัตว์ป่าเยอะแน่ เฮียว่าไหม”หนูพูดเอาคางเกยขอบหน้าต่าง ชี้โน่นชี้นี่ไปเรื่อย

“มีนะ เก้งกวาง บ่าง ลิง ช้าง เห็นพวกไอ้ปานมันว่า เมื่อนี่มีชาวบ้านบอกว่า เห็นเสือโคร่งด้วยนะ”ผมบอกหนูตามที่เขาลือกัน เห็นว่าเข้ามาป้วนเปี้ยนแถวหมู่บ้าน

“เหรอ อย่างนี้มันต้องโดนฆ่าแน่เลย ปกติ สัตว์ป่ามันจะไม่เข้าใกล้เขตคนอยู่นะ ถ้าไม่ไปบุกรุกหรือทำร้ายมันก่อน”หนูหันมาพูดพร้อมออกความเห็น

“ก็คงอย่างนั้น ไม่ว่าสัตว์หรือคนถ้าไม่ล้ำเส้นก็อยู่ร่วมกันได้ไม่มีปัญหา”ผมเห็นด้วยกับหนู

“ถ้าเป็นอย่างเฮียพูดก็ดีน่ะสิ ดูไอ้พวกนั้นสิขนาดแผ่นดินตัวเองมันยังไม่รักษา อีกหน่อยคงไม่มีเหลือ คนอนุรักษ์ก็อนุรักษ์ คนทำลายก็ทำลาย แถมไอ้ที่ทำลายเสือกเยอะกว่าด้วย จะเห็นแก่ตัวไปถึงไหนกัน”หนูพูดเสียงเนือยๆ นึกไปถึงเหตุการณ์ที่เจอไอ้พวกลักลอบที่ตอนนี้เป็นผีเฝ้าป่าไปแล้ว ไม่รู้มันจะสำนึกปกป้องผืนป่าขึ้นมาบ้างไหมหรือยังไม่รู้ตัวยืนเลื่อยไม้อยู่อย่างนั้น

“เอาเถอะแค่เรามีสำนึกก็ถือว่าดีแล้ว จะถึงหมู่บ้านแล้วนะ หนูเข้ามาก่อน เฮียจะปิดกระจก”ผมขยี้ผมหนูก่อนจะชี้ชวนให้ดูหมู่บ้านข้างหน้าพร้อมกับบอก ยังไงเราก็เป็นคนแปลกหน้าสำหรับที่นี่ป้องกันไว้ก่อนดีกว่า หนูทำตามก่อนจะนั่งมองตามเดิม รถคันนี้มองจากข้างนอกจะไม่เห็นคนในรถเลยทั้งที่มันใส แต่เราจะเห็นคนข้างนอกชัดเจน และเป็นรถกันกระสุน เป็นรถสั่งทำพิเศษขึ้นมาใหม่ทั้งหมด

“คล้ายหมู่บ้านชาวเขาแต่ดูเจริญกว่ามาก ผู้คนหน้าตายิ้มแย้ม ฮ่าๆๆๆ เฮียดูเด็กกลุ่มนั้นสิ”หนูวิจารณ์ก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นเด็กอายุประมาณห้าหกขวบทำท่าหกคะเมนตีลังกาพร้อมทำหน้าล้อเลียนใส่กล้องของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ เห็นแล้วก็ขำตามอดนึกถึงลูกไม่ได้

“เดี๋ยวเราแวะร้านค้าซื้อของก่อน”ผมบอกหนูเมื่อขับเลยจากหมู่บ้านมาถึงที่ชุมชน พูดง่ายๆก็ตลาด มีร้านค้าเรียงราย

“ซื้ออะไรเหรอเฮีย”หนูหันมาถามหลังจากมองจนพอใจ ผมยิ้มก่อนจะจอดรถมองรอบๆก่อนจะปลดล็อค หนูเปิดประตูลงไปยืนมอง จนผมเข้าไปใกล้จับมือให้เดิน

“จับมือได้ด้วยเหรอเฮีย”หนูถามผมแต่ไม่ได้ดึงออก

“ได้สิ ทำไมไม่ได้ล่ะ ยกเว้นคนอื่นห้าม”ผมตอบพร้อมสั่ง ใครฟังรู้เรื่องก็ทำตามซะ

“เขาไม่มองว่าเราแปลกเหรอ”หนูถามต่อ ตามองของที่ตั้งขาย

“ไม่แปลกหรอก เรากับเขาไม่รู้จักกัน เขาไม่มาจำหรอกว่าเราเป็นใคร”ผมบอกก่อนจะหยุดหน้าร้านหนึ่ง

“เฮียจะบวชเหรอ ถึงมาร้านสังฆภัณฑ์”หนูถามผมหน้าตาย แต่น่ารัก

“มั้ง ห่มจีวรก็เข้าวัดได้เลย บวชด้วยกันไหมล่ะ”ผมเล่นตามขยี้ผมหนูที่หัวเราะ คนขายเป็นผู้หญิงใส่เสื้อแขนกระบอก นุ่งซิ่นยาวกรอมเท้า ผมเกล้ามวย เข้ามาทักทายเป็นภาษาถิ่นก่อน พอเห็นผมถามกลับเป็นภาษาอังกฤษก็พยักหน้าและพูดใส่พร้อมผายมือเชิญไปด้านใน

“เฮียพูดภาษาเก่งว่ะ สำเนียงกระแดะเหมือนเจ้าของเลย ครึครึ”หนูพูดกลั้วขำ

“สรุปชมเฮียใช่ไหม”ผมเลิกคิ้ว

“มากับเฮียก็ชมเฮียสิ จะชมไผแด”ยักคิ้วใส่

“ขอพูดมั่งนะ สำเนียงกระแดะไม่ต่างกันเลย หึหึ”ไมได้ครับต้องขอก่อน เดี๋ยวเคืองเหมือนหยอดตาอีก

“เขาเรียกสำนึกรักบ้านเกิดต่างหากล่ะ”หนูยื่นหน้ามาบอก

“บ้านไม่ได้อยู่ภาคนั้นไม่ใช่เหรอ”ผมแหย่กลับอย่างสุขใจ นอกจากลูกก็หนูนี่แหละคุยด้วยแล้วดูกระชากวัยดี

“ก็เรียนรู้สิเฮีย ทีเฮียไม่ใช่ฝรั่งยังพูดภาษาปะกิตได้เลย อย่าบอกนะว่าเกี่ยวกับดั้ง”เถียงกลับอย่างไม่ยอม ยักคิ้วสองจึ๊ก ทำเอาผมหัวเราะกับมุกอวัยวะ จนคนขายจัดของมาให้ตามที่บอกเลยยุติ จ่ายเงินเสร็จก็เดินไปรถ หนูมองหน้าผมจนกระทั่งขึ้นรถ

“เราจะไปทำบุญกัน จำได้ไหมที่สัญญากันไว้”ขึ้นรถผมจับมือหนูมากุมไว้ หนูเงียบสีหน้าครุ่นคิด

”ไม่ดีใจเหรอ”ผมถาม หนูส่ายหน้า

“หรือหนูไม่อยากทำบุญร่วมกับเฮียแล้ว”ผมถามอีก เหมือนใจมันหายไม่เต้นอยู่ในอกเลย เมื่อคนตรงหน้ายังไม่ตอบ หนูส่ายหน้าอีกกุมมือผม

“หนูดีใจ หนูจำได้ แต่ รู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ เหมือนเราจะ”หนูพูดด้วยสีหน้ากังวล ผมดึงหนูเข้ามาปิดด้วยปาก ก่อนจะถอนออกแต่หนูยังกอดผมอยู่

“อย่าคิดมากสิ เฮียแค่กลัวว่าจะไม่มีเวลาแค่นั้นเอง”ดมผมหอมบอกให้คลายกังวล หนูพยักหน้า

“แต่”หนูยังคาใจ

“อะไร”ผมเลิกคิ้ว

“หนูกลัวว่า”หนูมองหน้าผม

“ไม่ต้องกลัว เฮียอยู่ด้วยกลัวอะไร”ผมประคองหน้าหนู พยักหน้าให้มั่นใจ

“หนูไม่ได้กลัวอย่างนั้น”หนูส่ายหน้า ผมขมวดคิ้วเชิงว่า แล้วหนูกลัวอะไร หนูถอนหายใจก่อนจะพูดออกมา

 “เฮียคิดว่าเราจะฟังพระที่นี่สวดรู้เรื่องเหรอ”หนูบอกสิ่งที่กังวล ทำเอาผมหลุดหัวเราะ

“หนูเอ้ยยย”ผมขยี้หัวคนช่างคิดที่ยิ้มแป้นอย่างหมั่นเขี้ยว ตกใจหมดนึกว่าเรื่องอะไร ก่อนจะมุ่งหน้าสู่วัด ไปทำบุญอย่างที่ตั้งใจและพิสูจน์ว่าฟังรู้เรื่องไหม
.
.
.
.
“สาธุ”เสียงเรารับพรเบาๆ เมื่อเสร็จสิ้นขั้นตอนสุดท้าย และสรุปเราไม่ได้สนใจว่าจะฟังรู้เรื่องหรือไม่ ตั้งใจทำบุญอย่างเดียว ก่อนท่านจะผูกข้อมือให้เราด้วย เราก้มกราบก่อนจะลา

“โยม”แต่เสียงเรียกทำเอาหมุนตัวกลับไปพนมมือฟังท่าน

“ขอรับ”ผมรับคำเชิงว่าท่านประสงค์สิ่งใด

“กรรมส่วนกรรม บุญส่วนบุญ วาสนา พรหมลิขิต มีพบ มีจาก คู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันหรอกนะ ทุกอย่างเป็นไปตามกรรม ตั้งมั่นในความดีไว้จะช่วยโยมได้”ท่านพูดแค่นั้นก่อนจะหลับตา เรามองหน้ากันก่อนจะก้มกราบลาท่าน ผมไม่ได้ลบหลู่แต่ถ้าไม่เป็นตามที่คิดก็อยากจะฝืนชะตาสักครั้ง

“ท่านพูดภาษาไทยด้วยเฮีย แสดงว่าท่านเป็นคนไทยใช่ไหม”หนูพูดกับผมหลังจากพ้นจากเขตวัดแล้ว

“น่าจะใช่ ที่นี่ติดชายแดนก็คงพูดกันได้บ้าง”ผมพยักหน้าก่อนจะเดินเล่นแถวนั้นกัน วัดนี้เป็นวัดเก่าอายุหลายร้อยปีเคยถูกเผาแต่ด้วยความร่วมมือร่วมใจของชาวบ้านช่วยปกป้องจึงอยู่เป็นที่สักการะมาจนทุกวันนี้ จนได้เวลาก็กลับ ผมอยากพาหนูไปเที่ยวแต่ถ้ามืดเกรงว่าจะมีอันตราย ผมไม่เท่าไหร่กลัวหนูจะเป็นอะไร แต่ผมจะปกป้องเต็มที่ ผมมองหน้าหนูที่ยิ้มกับคนที่ยิ้มให้ ก่อนจะตัดสินใจยื่นสิ่งหนึ่งให้ สิ่งที่ตั้งใจจะให้แต่ไอ้มือดีตัดหน้าซะก่อน

“จำเบอร์บ้านได้ไหม”ผมถาม หนูค่อยๆหุบยิ้มทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมพยักหน้าก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกที่ หันไปหนูมองโทรศัพท์ มองผม ก่อนจะกด สักพัก หนูยิ้มทั้งน้ำตาปากเรียกแต่คำว่า ‘พ่อ’ ผมเบือนหน้าหนีจากภาพนั้น ดีแล้ว หนูควรจะกลับบ้านสักที กลับก่อนกำหนด กลับโดยที่ผมไม่ได้ไปส่ง และคงไม่ได้เจอกันอีกถ้าผมจากโลกนี้ไปก่อน หรือ ถ้ารอดไปได้ผมจะมีหน้ากลับไปหาหนู จะทนได้เหรอถ้าเห็นแล้วไม่ได้อยู่ด้วยกัน ระหว่างที่คิดไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่

“เฮีย”เสียงเรียกข้างหลัง ผมหันกลับไปเบิ่งตา ก่อนจะหรี่ลง ยกมือขึ้นช้าๆ

“ไง ดร.กรกฎ เข้าวัดไถ่บาปเหรอครับ”ไอ้คนที่เอาปืนจี้ผมข้างหลังถามพร้อมกระทุ้ง

“ใช่ รับไวเหมือนกันนี่เพิ่งกรวดน้ำให้เอง”ผมกระตุกยิ้มตอบมัน

“เอาไว้ไปปากดีในนรกเถอะ เดินไป อย่าตุกติก ไม่งั้นเจ้าหนุ่มนั่นหัวจะเป็นรูได้”มันพูดข่มขู่ผมสบตาหนูที่ไม่มีแววหวาดหวั่นสักนิด ก่อนจะเดินไปตรงรถพวกมันที่จอดไม่ห่างรถผม แสดงว่าพวกมันตามมา น่าจะที่ตลาด

“ผมต้องการคนของผมคืน”มันกระแทกผมกับรถ ตัวมันสูงพอกับผม

“ก็ไปเอาคืนสิ ที่นี่ไม่มี”ผมตอบมันก่อนจะเสียดหลังเมื่อโดนด้ามปืน ผมกัดฟัน จุกไม่ใช่เล่น หนูยืนนิ่งแต่มองผมอย่างเป็นห่วง ผมสบตาให้รู้ว่าไม่เป็นไร

“อย่ามาตลก บอกคนของมึงให้ส่งมา”มันบี้หน้าผมแนบกับกระจกรถ ผมเหลือบตาไอ้ลูกน้องมันอีกคน เอามือลูบคลำหนู

“ไอ้สัด”หนูด่ามันก่อนจะเตะกลางเป้ามันทีเผลออย่างแรง

“อุ๊บ มึง”มันชี้หน้า ก่อนหนูจะตัวงอเมื่อถูกต่อยท้อง ฮึ่ม

“อะไรของพวกมึงวะ”ไอ้หัวหน้ามันหันไปตวาด ผมอาศัยจังหวะนี้สะบัดหลังมือโดนกกหูมันจนเซ ก่อนจะเตะซ้ำ

“อ๊าคคค ไอ้เหี้ย”มันร้องด้วยความเจ็บปวดเล็งกระบอกปืน แต่ผมเตะทิ้งทัน ลูกกระสุนเฉียดต้นไม้ไปนิด ส่วนหนูจับมือไอ้นั่นชี้โด่ชี้เด่ไปมา มันเล็งปืนมาทางผมแต่หนูคงกันไว้ ไอ้ที่ถูกหนูเตะเป้า เตะกลางหลังหนูอย่างแรงจนล้มไปทับไอ้นั่น จะตามไปซ้ำ ผมกระทืบไอ้หัวหน้ามันให้จุกอีกที ก่อนจะกระโดดเตะกกหูไอ้นั่นจนหน้าหันดัง อ๊อก

“มึงกล้ามากที่ทำเมียกูเจ็บ”ผมกระทืบซ้ำก่อนจะดึงมันขึ้นมาต่อยจนฟันหลุดโยนไปให้ทับลูกพี่มัน ผมดึงหนูให้ลุกก่อนจะกลิ้งหลบปืนที่มันยิงเสียงดัง ผมควักปืนออกมายิงสวนกลับไปบ้าง เป็นปืนเก็บเสียง

“อ๊าคคค ลูกพี่”ไอ้ลูกน้องร้องทันทีที่โดนขา กูลืมบอกไม่รู้มึงรู้หรือเปล่า มันเป็นปืนเก็บแต่เสียงตัวเองแต่ไม่เก็บเสียงคนโดน ไอ้ลูกพี่มันกลิ้งหลบตรงหลังต้นไม้

“หนูเป็นอะไรมากไหม”ผมถามหนูเอามือสำรวจอย่างเป็นห่วง

“เป็นสิเฮีย ตีนกระแทกขนาดนั้น แต่หนูทนได้”หนูตอบพร้อมทำหน้าฮึด ตาแดงอีกแล้ว  ก่อนจะได้ยินเสียงตะโกนเป็นภาษาถิ่นคงได้ยินเสียงปืนดังจากฝ่ายพวกมัน ผมอาศัยจังหวะนี้ฉุดมือหนูวิ่งไปที่รถปลดล็อคยัดใส่ทันที อย่างน้อยหนูปลอดภัย ผมอ้อมไปอีกฝั่ง มันยิงสวนผมยิงกลับไม่ให้มันตั้งตัวก่อนจะอาศัยความเร็วขึ้นรถสตาร์ทออกทันที

“มันจะตามมาไหมเฮีย”หนูถามตามองข้างหลังที่ห่างพอสมควร ผมเลี่ยงเข้าเขตชุมชนไม่อยากให้คนอื่นต้องเดือดร้อนไปด้วย เกิดมีการปะทะกัน

“ตาม”ผมตอบตามตรง คิดว่ามันไม่มีแค่นี้แน่ เป็นไปตามคาดมันตามมา พอหลุดตรงนั้นถึงได้รู้ว่ามันดักจริงๆ มีรถอีกสามคันพร้อมคนถืออาวุธครบมือ มันกราดยิงแต่ไม่เข้า

“หนูคาดเข็มขัดจับให้แน่น”ผมสั่งหนูที่ทำตามทันที ก่อนผมจะเข้าเกียร์และเหยียบเต็มตีน พวกมันยังยิงไม่หยุด ดีให้มันยิงจะได้หมดๆ มันยังไม่หลบเหมือนจะคิดได้หันไปยิงใส่ล้อกะว่าให้ยางแรกรถเสียหลัก ขอโทษ แม้แต่ล้อก็กันกระสุนและโลหะที่จะเจาะเข้าไป พวกมันหัวเสีย ผมตัดไปนอกรถให้ได้ยินแล้วกัน

“เหี้ยเอ้ย ตามมันไป ยิงไม่เข้าระเบิดแม่งเลย”

“เฮีย มันตามมาแล้ว เอาไงดี ยิงสู้มันไหม”หนูถามความเห็นผมเสียงตื่นเต้นมากกว่าจะกลัว นึกว่าถ่ายหนังแอ๊คชั่นหรือเปล่าหนูกลัวมั่งก็ได้ครับ

“ให้เข้าเขตเราก่อน”ผมบอกตามองกระจก มันฉลาดแล้วไม่ใช้ปืนยิง แต่มันหยิบน้อยหน่าเหล็กมาดึงสลัก กูว่าแล้วมันต้องคิดได้ว่ารถกันกระสุนคงไม่กันระเบิด แต่มันก็กันได้ระดับหนึ่งเท่านั้นถ้าเป็นระยะห่างไม่ใช่ระยะประชั้นชิดนะ

“เฮียยยยยยยยยย มันดึงจุกออกแล้วววววว”หนูตาดีเห็นเหมือนผม เสียงดังตูม หลังผมหักพวงมาลัยหลบ ก่อนจะตามมาอีกสองลูก รถส่ายไปมาแต่ความเร็วไม่ลดถ้าลดเละแน่ วิ่งถนนแบบนี้เสียเปรียบ ผมกำลังล่อพวกมันให้ไปทางขรุขระที่จะชะลอรถพวกมันได้ ถึงทางแยกผมไม่เบรคหักเลี้ยวเข้าทางเล็กทันที

“แว๊กกกกกกกกกกก เฮียยยยยยยยยย”เสียงหนูร้องเสียหลักหน้าทิ่มคอนโซลแต่ไม่แรงนักดีว่าเข็มขัดรั้งไว้ดี มือตีนเกาะขอบประตูแน่นแต่ยังเสียหลักได้

“เฮียบอกให้เกาะแน่นๆไง”ผมบอกหนูที่ผงกหัวขึ้นมา

“โอ้ยยยย ดิ๊ฟอย่างนี้กูให้ตุ๊กแกขี่ปลิงก็ตก แม่ง ขับสิบล้อมาก่อนเปล่าวะ”หนูบ่นก่อนจะตั้งตัวใหม่ หันไปมองไอ้พวกนั้นที่ขับตามมารถพวกมันชะลอลงตามที่คิด เพราะล้อมันไม่เหมาะวิ่งเส้นทางแบบนี้ ผมขับทิ้งห่างเพื่อตั้งหลักสักหน่อย ถ้าอยู่อย่างนี้ถึงจะกันได้แต่ก็เป็นเป้าอยู่ดี ถือโอกาสกำจัดมันไปด้วยเลย ผมจอดรถที่ดูน่าจะทำเลดี

“หนูลงแล้วไปหลบตรงนั้นก่อน”ผมพูดไม่มองหน้าเปิดเบาะหลังหยิบปืนพกและปืนยาวออกมา
 
“ไม่เอา หนูจะสู้ด้วย”หนูไม่ยอมเดินมาหยิบปืนไปสะพายไหล่เหมือนนักรบ ผมหันไปมอง แล้วไปเอาผ้ามาคาดหัวตั้งแต่เมื่อไหร่วะ

“มันอันตราย”ผมบอกหนูที่จ้องด้วยแววตาดื้อรั้น “โอเค หนูซุ่มอยู่ตรงนี้ ห้ามทำอะไรถ้าเฮียไม่สั่ง เข้าใจ ปฏิบัติ”ผมต่อรองพร้อมลากไปหลบห่างจากตัวรถและพาตัวเองออกมาอีกครั้ง เพื่อจัดการฝังระเบิดตามจุด เสร็จก็กลับเข้าพุ่มไม้

“กลัวไหม”ผมถามหนูที่หันมาสบตา

“ไม่ มีเฮียอยู่ด้วยหนูไม่กลัว”หนูส่ายหน้าตอบด้วยความมั่นใจ อดให้รางวัลไม่ได้ ไม่ถูกสถานการณ์แต่ถูกใจผมก็พอ

“มันใช่เวลาไหมเฮีย ตบหัวทิ่ม”โวยใส่หลังจูบตอบเสร็จแล้ว

“เฮียขอกำลังใจนิดหน่อย”ผมยกยิ้มก่อนจะจับหัวหนูก้มลงเมื่อได้ยินเสียงรถมาใกล้

“รอยรถพวกมัน ลูกพี่”ไอ้คนที่ผมคิดว่าเป็นลูกพี่ตอนแรก รีบบอกลูกพี่ตัวจริง ผมหรี่ตามอง เมื่อเห็นคนที่ก้าวลงจากรถ

“ไอ้เอียน”ผมหลุดชื่อมันออกมา จำได้ว่ามันคือคนที่ถูกส่งไปฆ่านายในคุก แต่พลาด และเคยปะทะกับผมมาแล้ว มันเป็นลูกผสมแม็กซิกัน หน้าหล่อร้ายพอกับใจมัน

“เอียนใครเฮีย”หนูซุบซิบถาม

“เปล่า ไม่มีอะไร เบาๆ”ผมส่ายหน้าก่อนจะบอกให้เงียบเสียง

“ไอ้ ดร. หดหัวอยู่ทำไมล่ะ”มันกระตุกยิ้มก่อนจะพูดท้าผม ลูกน้องมันถือปืนเล็ง

“กูให้เวลามึงห้าวิ ถ้าไม่ไสก้นออกมา กูจะยิงทุกพุ่มไม้”มันพูดต่อเมื่อเห็นว่ายังเงียบ ก้าวมาอีกหน่อย ใกล้อีกนิด ผมเรียกพวกมันในใจ ลูกน้องมันเดินอย่างย่ามใจ

“โอเค”มันยกมือเป็นสัญญาณ ลูกน้องมันก็เตรียมพร้อม ก่อนจะได้ยินเสียง

 “หลบ”ไอ้เอียนมันฉลาด กระโดดเข้าที่กำบังพร้อมลูกน้องอีกสามคน

ตูม

ตูม

ยกเว้นไอ้พวกแมงดาที่ชอบแสงสี นอนดิ้นกระแด่ว ๆ จมกองเลือด โชคดีไม่เละยังคงสภาพให้รู้ว่าเป็นซากคนแน่นอน

“อโหสิ กูไม่ฆ่ามึงก็ฆ่ากูอยู่ดี”ผมขออโหสิพวกมันที่มีหน้าที่ทำตามคำสั่ง และถ้าผมไม่กดมันต้องกราดยิงพร้อมปาระเบิดใส่อยู่แล้ว หูได้ยินเสียงพึมพำกรวดน้ำ ไม่ต้องจัดเต็มหรอกหนู ผมยัดรีโมทใส่มือหนู

“ถ้าเห็นท่าไม่ดีกดเลยนะ หนูคลานไปทางข้างหลังพวกมันทิ้งห่างสักหน่อย เฮียจะกันตรงนี้ไว้ก่อน”ผมบอกหนูที่ลังเลก่อนจะพยักหน้าและทำตามพอเห็นว่าหนูอยู่ในที่ปลอดภัยแล้ว ผมก็หันมามองข้างหน้าต่อ

“ฉลาดสมเป็น ดร. ตายยากซะเหลือเกิน ตัวต่อตัวดีกว่าไหม”มันต่อรองเมื่อเห็นว่าเริ่มเสียเปรียบ มันประมาทคงคิดว่าผมแค่มาเที่ยวไม่ได้เตรียมอะไรมา แต่มันก็ฉลาดที่ดักจนเจอผมได้

“กูอยากคิดบัญชีกับมึง”มันพูดต่อเมื่อผมไม่ตอบรับ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อมีหินกระทบหลังไม่แรงนัก

“เฮีย อย่าไปเชื่อมัน”หนูพูดไม่ออกเสียงทำท่าประกอบ ผมพยักหน้า

“ไอ้ ดร. หรือมึงอยากให้กูไปหาครอบครัวมึง คิดว่ากูไม่กล้าบุกเข้าไปเหรอ ฮ่าๆๆๆ”มันพูดออกมาอีกทำเอาผมตาลุก ที่มันคิดไปแตะครอบครัวผม ผมเตรียมการณ์ไว้อยู่แล้วหลังจากตัดสินใจแหกคุกออกมา

“ว่าไง หรือจะให้กูสั่งลูกน้องทิ้งอาวุธก่อน”มันพูดท้าต่อเมื่อผมยังไม่คิดจะตอบกลับมัน

“เดินไปทางซ้ายสามก้าวหนึ่งคน ก้าวมาข้างหน้าอีกสอง ถ้าทำตามกูจะออกไป”ผมบอกมันอีกครั้ง มันทำหน้างงว่าทำไมผมสั่งแบบนี้ดีกว่าจะเห็นด้วยกับข้อเสนอมัน ก่อนจะกระตุกยิ้มพยักหน้าให้ทำตาม  เมื่อเรียบร้อยผมตัดสินใจเดินออกไปเอาปืนเล็งไอ้สามคนที่เล็งบ้าง

“โอ๊ะ โอ ออกมาแล้ว”มันทำหน้ากวนตีน

“ไม่กลัวกูหักหลังเหรอวะ ปืนกระบอกเดียวกับสาม หึหึ”มันเหยียดยิ้มใส่ พอกับไอ้ลูกน้องมันที่รอคำสั่ง

“แล้วมึงว่าระเบิดที่ลูกน้องมึงยืนเหยียบอยู่ แค่กูกดอันไหนจะมีโอกาสรอดกว่ากัน อย่างน้อยก็เฉียดกระบาลมึงมั่งล่ะวะ”ผมแสยะยิ้มใส่มันพร้อมชูรีโมทในมือ อันหนึ่งผมให้หนูไปแล้วเผื่อพลาด ลูกน้องมันหน้าซีดทันที

“ขยับปุ๊บมันจะทำงานปั๊บ ถ้าให้ดีพวกมึงกลั้นหายใจเลยก็ได้ ถ้าสั่นสะเทือนมาก แค่วิเดียวก็”ผมพูดใส่พวกมันที่จะขยับ

“ไอ้ ดร.”ไอ้เอียนพูดรอดไรฟัน ผมออกเสียงแบบภาษาไทยนี่แหละง่ายดี มันก้าวมาเผชิญหน้ากับผม นับไม่ถึงสามมันใส่ก่อนเลยหมัดเฉียดหน้า ตีนเตะสีข้าง ผมเซก่อนจะตั้งรับมันด้วยศอกเข้ากลางดั้ง มันหน้าหงายผมถีบซ้ำ มันจับขาพลิกตวัดผมคว่ำกับพื้นก่อนจะตามมาเหยียบ ผมกลิ้งหลบเตะข้อพับขาจนมันหงายกระแทกพื้นเล่นเอาจุกพอควร

“อ๊าคค ไอ้สัตว์”มันร้องพร้อมด่า ภาษาไทยมึงชัดดีจริง กูจะนับเป็นข้อดีมึง หมัดแลกตีน ตีนแลกมือ สลับไปมา หน้ามันเริ่มช้ำพอกับตัวผมที่เริ่มขึ้นรอย

“มึงตาย”มันพูดพร้อมพุ่งเข้ามา ชั่วพริบตาไม่รู้มันควักมีดสั้นออกมาตอนไหน เสียบเข้าสีข้างดีที่ผมก็ตาไวเอี้ยวตัวหลบไม่งั้นโดนพุงมิดด้ามแน่ ตายไม่เท่าไหร่ห่วงคนที่ให้ซ่อนอยู่เท่านั้น

“เฮียยยยย”เสียงเรียกอย่างตกใจ หนูวิ่งออกมา

“อย่าเข้ามา หลบไป”ผมร้องบอกก่อนจะพาตัวเองออกห่าง ไอ้เอียนยกมีดที่มีเลือดติดขึ้นเลีย

“ฮ่าๆๆๆๆ มีเหยื่ออีกโว้ยยย เดี๋ยวรอก่อนนะจ๊ะ อ๊าคคคคคค ไอ้เหี้ยย”มันพูดกระลิ้มกระเลี่ยใส่ก่อนจะหน้าหงายเมื่อเจอตีนพุ่งเข้าเต็มหน้า มันลงไปนอนปิดหน้าไปมา

“อย่าลามปามเมียกู”ผมพูดเน้นให้มันได้ยิน ฉีกเสื้อมากดแผลก่อนจะพันไว้ก่อน

“ไม่ลามปาม แต่กูจะขึ้นขี่ต่อหน้ามึงเลย ฮึฮึ”มันลุกขึ้นมาได้ ปากดีใส่

“งั้นมึงก็ตายไปซะ”ผมเป็นฝ่ายเข้าไปหามันที่ตั้งรับเหวี่ยงหมัดใส่ตรงแผล แต่มันก็ตัวงอเมื่อเจอเข่ากระทุ้งเข้าท้อง มันพยายามเล่นงานตรงแผล จนสบโอกาสมันคว่ำผมลงพร้อมต่อยและบีบคอ

“อึก ฮึก”ผมพยายามเอามือกันแต่ก็ทุลักทุเลเพราะติดเข่ามันที่กดอยู่ หางตาผมเหลือบเห็นหนูสีหน้ากังวล แต่มือก็เล็งปืนไปทางโน้นกลับมาทางนี้

“เมียมึงไม่ใช่สเป็คกู แต่แก้เงี่ยนกูไม่ขัด”มันยังพูดหยาบใส่ แต่มันพลาดตรงที่เหลือบตาไปมองหนู ผมเลยกัดฟันสะบัดมือผลั่วะเข้าที่หน้ามันจนเกือบหลุด อัดซ้ำกกหู ลุกได้ผมประเคนตีนใส่มันไม่ยั้ง

“มึงแดกตีนแก้เงี่ยนไปก่อนแล้วกัน กูบอกแล้วใช่ไหม อย่าลามปามเมียกู”ผมอัดใส่มันไม่ยั้งไม่ให้มันตั้งตัว จนมันสะบักสะบอม

“มึงลุกขึ้นมา”ผมกระดิกนิ้วเรียกมัน อย่างให้โอกาส เหล้าก็ไม่ได้กินทำไมเลือดสูบฉีดดีอย่างนี้วะกู แต่ต้องหยุดความคิดเมื่อมันไม่หมดฤทธิ์แค่นั้นควักปืนออกมาเมื่อจนหนทาง

“เฮียระวัง”หนูตะโกนพร้อมเล็งปืนยิงใส่ไอ้เอียนตรงมือทันที

“อ๊าคคคคคคคคคค”มันร้องอย่างเจ็บปวดแต่แข็งใจจะกดยิงต่อ ผมสไสด์ตัวไปใกล้มันเป็นการปิดฉาด

ฉึก

อึก

เลือดไหลออกจากปาก ตาตั้ง ตัวกระตุก เมื่อเจอมีดเสียบคอพอดี

“กูมีก็มีเหมือนกัน แต่ลืมบอกว่าติดอยู่ปลายตีน”ผมบอกมันจะได้ไม่สงสัยว่าขโมยมาจากมันหรือเปล่า ก่อนมันจะหลับตาเป็นการรับรู้ว่า เออ ไม่ใช่ของกูจริงๆด้วย ผมดึงออกเก็บเข้าที่เดิม หาซื้อยากรองเท้ามีมีดส่วนใหญ่สั่งทำอย่างเดียว

“เฮีย”หนูถลามาหาผม เอาผ้าที่คาดหัวมาซับหน้าซับเลือด

“ไม่เป็นไร นิดหน่อย”ผมยกยิ้ม เอามือเช็ดกางเกงตัวเองก่อนจะลูบแก้ม แต่สวีทนานไม่ได้ จัดการไอ้พวกยืนแข็งก่อน

“กูจะปล่อยพวกมึงไป”ผมลุกโดยมีหนูประคองเดินไปพูดกับพวกมันที่ทำหน้าดีใจ

“คะ ครับ ขอบคุณครับ พี่”รู้จักมารยาทที่ดีขึ้นมาทันที

“เดี๋ยวก่อน”ไม่ใช่ผม ไม่ใช่มัน มองหน้าคนพูด

 “โยนปืนมานี่ให้หมด”หนูสั่ง พวกมันรีบทำตามทันที  ก่อนผมจะปลดล็อคให้ รีบขึ้นรถขับไปทันทีไม่เอาซากเพื่อนไปด้วย

“หนูขับรถเป็นใช่ไหม”ผมถามหนู รู้สึกตัวเองหน้ามืด กลัวจะเกิดอันตรายซ้ำ หนูพยักหน้าก่อนจะพากันเดินไปที่รถ ผมเปิดลิ้นชัก ยังไม่ทันหยิบเจอตัดหน้า

“เลือดเฮีย รูดปรี๊ด รูดปรี๊ด เลยว่ะ ไหวไหม”หนูเอาผ้ากอสซับและกดไว้ จนมันหยุดไหล แผลไม่ใหญ่แต่ลึกอยู่

“ไหว ไปเถอะ ไม่รู้ว่าพวกมันจะมาอีกไหม”ผมพยักหน้า หนูจ้องหน้าก่อนจะก้มมาใกล้ปากและจูบบดเบียดผมยังไม่ได้ตอบกลับก็ถอนออกซะก่อน

“แก้เจ็บแผล”หนูบอกแค่นั้นหันหน้าไปสตาร์ทรถออก ผมยิ้มอยากบอกว่า ถ้าให้หายคงต้องมากกว่าจูบแล้วล่ะ
.
.
.
.
เกือบเข้าหมู่บ้าน ผมหลับได้แล้วสิ นั่งเกร็งมาตลอดทาง ไม่ใช่เฮียไม่ไว้ใจหนู แต่เฮียแค่เสียวเท่านั้นเอง ไม่คิดว่าหนูจะตีนผีขนาดนี้ แล้วว่าแต่เฮีย

********************************************************************************************************

ปล. ฮ่าๆๆๆๆๆ มีคนรอรีรันด้วย ไม่มีแล้ว เฮียเขาบอกเอาไว้คราวหน้าเถอะ ดูมากเสียสุขภาพตาหมด เอาเป็นว่าตามนี้นะ ส่วนคราวหน้าเราจะแยกเฮียกับหนูสักที อยู่ด้วยกันไม่ค่อยจะซั่มกันเลยเน๊าะ หุหุ ความหลังเฮียก็จะตามติด ตอนนี้งานติดตูดไปหมดแล้วจ้า เม้นท์วิจารณ์ได้ตลอดนะคะ คนเขียนรู้ตัวว่าไม่ใช่คนที่เขียนด้วยภาษาที่ดีหรือลื่นไหลมากนัก หนักไปทางแถมากกว่า แต่จะพยายามเขียนให้ถูกที่สุด ฮ่าๆๆๆๆๆๆ คำผิดหลายคำหล่อนยังไม่แก้เลยนะ มีหน้ามาพูด อีก ชิ๊ ไม่มีสำนึก (กระซิบ:ตามแก้อยู่ โอเคนะ)

[harumi]

 

[greenapple]

มาแล้วกำลังคิดฮอดพอดี

[tulakom5644]

จองคนที่ฉามมมมมมมมมมมมมมมมมมม ก็ด่ะ

อ่านพาร์ทของเฮียทีไรก็ฮากับความเกรียนแบบหน้าตายสไตล์มึนๆ ของพี่เฮียมากมายอ่ะ 

ส่วนพาร์ทหนูก็น้อยหน้าที่ไหนฮากันน้ำตาเล็ดทุกตอนเลยง่ะ

ตอนนี้ทำเอาลุ้นตัวโกงตามหนูเลย กลัวเฮียโดนโค่นแล้วหนูตกเป็นเบี้ยล่าง เฮ้อ....ดีจังดีเฮียปลอดภัย

แต่หนูเล่นตีนผีซะขนาดเฮียยังหลับไม่ลงเนี่ยยยยยย    เอาเฮียของเค้าไปส่งโรงหมออย่างปลอดภัยให้ได้นะน้องหนูๆๆๆๆๆๆ

นักเขียนเก่งมากค่ะ เพราะทำให้นักอ่านเฝ้ารอทุกสัปดาห์เลยอ่ะค่ะ หุหุหุ

[misso]

ตอนนี้บู๊สนั่นจอ เอิ๊ก

ว่าแต่จะพรากเขาทั้งสองแล้วเรอะ งื้อออ ยังไม่ค่อยได้สวีทกันเลย (คนเขียนบอกไม่พรากเรื่องก็ไม่เดินสิยะ!)

ติดตามต่อนะจ๊ะ

[koikoi]

จะแยกจากกันแล้วเหรอ

[Noo_Patchy]

  ไม่อยากให้เฮียกลับไปติดคุกอีกเลยอ่ะ  สงสารเฮีย

[pilar]

อย่าแยกกันนานนะคะ ใจจะขาดแทนเฮียหนู 

[Palmpalm]

มาฮาแตกตรงหนูตีนผี อ่าๆๆๆๆ

[Poes]

ว้ายยย เค้าจะแยกกันแล้ว  แต่ว่าถ้าเฮียออกไปทำงาน เฮียก็แวะซั่มกะหนูที่บ้านจิ