หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[tulakom5644]

เข้ามาเวิ่นเว้อกับนายเทียนก่อนแก้คิดถึงงงงงงงงงงงงง

รู้สึกคิดถึงวันเสาร์อย่างไม่เคยเป็นมากขนาดนี้มาก่อนค่ะ

[narunarutoboyz]

ตอนหน้าจริงๆใช่มั๊ย เคลียร์เเล้วจริงๆใช่มั๊ย หรือเเค่ช่วยเฮียอย่างเดียวอ่าาา แงงงงงงงงงงงงงงงงง๊
มันป่วงในใจมากๆเลย ฮึ่ยยยยยยยย
แต่รู้สึกว่าตัวละครหลักๆเเต่ละตัวที่ติดคุกนี่...เหมือนเป็นแพะรับบาปกันทั้งนั้นเลยอ่ะ>>>>>เว้นอิตาเข้มเถอะ - -
แสดงว่าทุกคมีโอกาสที่ะกลับมาใช้ชีวิตอย่างผู้บริสุทธิ์ได้จริงๆใช่มั๊ยเนี่ยยยยยยย จะรอดูตอนนั้นเลยยยยยย
แล้วเข้ม.....บ๊ะ!!! ยังไงดี คือคนนี้เค้าแบบผิดจริงอะไรจริงอ่าาาา โอ๊ยยยยยยยย 

เอาเป็นว่าจะเฝ้าระวังติดตามอย่างสงบนะคะ แต่ขอเป็นกำลังใจให้ดังๆเลยค่ะ 

[greenapple]

วันนี้วันศุกร์ จะรีบนอนแต่หัวค่ำ ตื่นมาพรุ่งนี้ก็วันเสาร์แล้ววววว 

[•♀NoM!_KunG♀•]

โหงานใหญ่ยักษ์ น่ากลัวเหมือนกานนะนี่ แล้วแบบนี้จะทำยังไงละน้ออ++

เอาเฮียกลับมาให้ได้น้า จะรอๆ T^T

[tamako]

ตามอ่านทันแล้ว  สนุกมากๆ
บ้านคนรู้จัก คงไม่ใช่ญาติคุณตำรวจใช่ไหม

[wi_OoO_wi]

อ่อ นายเทียนเป็นรับนี้เอง 

[Lily teddy]

โห เฮียยังไม่ทันเป็นอะไรมาเข้าฝันหนูซะแล้ว ทำหนูร้องไห้หนักเลยขนาดในฝัน แล้วหรือหนูจะมีญาณทิพย์ฝันทีไรเหมือนจริงตลอด
แล้วอยู่ในอันตรายขนาดนี้พ่อนกกะลูกหนูยังขี่มอไซค์ไปทำบุญอีก แถม Cover ซะเด่นสะดุดตาอันตรายกว่าเดิมอีก
อย่างงี้โดนยิงเปรี้ยงเดียวก็จอดแล้ว ตอนนี้หนูของเฮียก็เสน่ห์ร้ายห่างตาเฮียแป๊บเดียวมีไอ่หนุ่มลูกครึ่งมาตามจีบซะแล้ว
ไม่รู้จะเป็นไอ่พวกที่จะมาจับหนูรึเปล่า ถ้าใช่ก็เนียนมากลักษณะที่อ่านเหมือนจะดูซื่อ ๆ แถมยังโดนหนูเตะเข้าเป้าซะด้วย
แถมตอนนี้พี่สิบก็ไม่อยู่ปกป้องซะอีก เพราะพี่สิบก็ดันโดนจับได้ซะก่อน สองนายนี่ดูฉลาดจัง รู้ทุกเรื่องเลยอะ
แต่นายก็โหดจังอัดพี่สิบไม่พอ เบียร์ยังโดนไปด้วย สงสารเบียร์จัง ตอนหน้าพี่สิบต้องไปเอาตัวเฮียมาแลกกะเบียร์
พี่สิบจะทำยังไงล่ะบุกไปถึงรังพวกมันขนาดนั้น เพราะถึงนายจะให้พวกไอ่ทวนไปด้วยแต่จะมีใครฟังคำสั่งพี่สิบไหมเนี่ย
แล้วไม่ใช่พี่สิบช่วยเฮียมาได้แต่หนูดันโดนจับได้อีกทีนะ แต่ตอนหน้าจะเคลียร์แล้วหวังว่าฝ่ายเฮียจะไม่มีใครเสียเลือดเสียเนื้อ
ขอให้มีแต่ไอ่ผู้ร้ายที่โดนจับให้หมดล่ะกัน แล้วเฮียกะหนูจะได้เจอกันรึยังนะ แค่ในฝันอ่านแล้วยังเศร้าเลยสงสารหนูกะเฮีย
ก็ขอให้ทุกคน ทุกคู่ ปลอดภัยด้วยเถอะ รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า   

[DeJavu~ ★]

ป.34
เฮียอย่าเป็นไรนะ

แล้วจะเป็นไงต่อเนี่ย

ขอให้นาย ส่งคนมาช่วยไวๆๆเถิด

ป.35

สงสารเบียร์ นายเทียนโหดจริง  โหดยังงี้ เดี่ยวให้นายเฟย จัดหนักหรอก

แต่ว่านายฉลาดมาก อ่า  อ่านแล้วอยากอ่าน เรื่องของนายเลย

ส่วนหนู ไอ้หนุ่มนั่นเป็นใคร อย่าบอกนะเป็นคนเดียวกะพวกที่จับเฮีย

อันตรายรอบด้านเลย

แต่ตอนหน้าเคลียร์ทุกอย่างแล้วใช่มะ   จะรออ่านตอนต่อนไปนะ

เม้นรวบอีกแล้ว ที่เม้นอย่างงี้ติดไปบวชมานะ ไงก็เอาบุญมาฝากทั้งคนแต่ง คนอ่านทุกท่านเลยนะคะ

เป็นกำลังใจให้คนแต่งเสมอ

ไม่อยากให้จบเลย ติดตามมาตลอดตั้งแต่ตอนแรก ถึงตอนนี้ บอกตรงๆใจหาย

แต่จะติดตามผลงานคนแต่งต่อไปคะ

[goonglovenut]

>>ป.36 <<

‘เฮีย’

‘เฮีย’

อืม เสียงที่ผมคิดถึง เสียงที่ผมรัก และไม่ใช่แค่เสียง ผมรักทั้งหมดของคนที่เรียก

‘ลุกสิ เฮีย’

‘หนูมาแล้ว’

‘หนูคิดถึงเฮีย’

เฮียก็คิดถึงหนูเหลือเกิน อยากไปหา อยากกอด อยากสัมผัสทุกอย่าง ก่อนจะรู้สึกอบอุ่นบริเวณใบหน้า จมูก และจบที่ปาก ผมคว้าเอาไว้ในอ้อมแขนทั้งที่ยังไม่ลืมตา

‘หนูของเฮีย’

ผมเรียกชิดปากที่ยังวนเวียน กดย้ำ มือนุ่มลูบตามตัวที่มีร่องรอยบาดเจ็บ แต่กลับหายไปเมื่อถูกสัมผัส

‘เฮีย ไม่เจ็บนะ’

‘เฮียอึด ไม่ตายง่ายๆหรอก’

‘สัญญากับหนูแล้ว ตื่นสิเฮีย’

‘หนูมาแล้วไง’

เสียงทุ้มนุ่มพูดพร้อมเขย่าผมเบาๆ

‘อืม หนู เฮียคิดถึงหนู’

‘คิดถึงก็ลืมตาสิ เฮีย’

‘ไม่ลืม หนูกลับแล้วนะ’

มีพูดขู่ แต่ไม่น่ากลัวสักนิด เหมือนจะงอนมากกว่า ผมอดจะอมยิ้มไม่ได้ ถ้าลืมตาไปคนน่ารักต้องคิ้วขมวด ปากยื่น แน่ๆ

‘จูบเฮียหน่อยสิ’

ผมพูดต่อรอง คนที่ยังหายใจรดหน้า กลิ่นหอมคุ้นเคย หัวใจที่เต้นตรงกับผมเหมือนเดิม ไม่มีเปลี่ยน

‘โธ่ เฮียตัวอย่างควาย นึกไงอยากเป็นเจ้าหญิงนิทราวะ ครึครึ’

แทนที่จะทำตามกลับเหน็บเฮียอีก เปิดช่องไม่ได้ ตลอด แต่ก็นี่แหละคือหนูของเฮียตัวจริงเสียงจริงไม่มีใครเหมือน

‘เฮียเป็นเฮียของหนูนี่แหละ แต่อยากให้จูบไม่ได้หรือไง เดี๋ยวนี้ลืมเฮียแล้วสิ กลับไปหาพ่อ’

ผมแกล้งตัดพ้อคนที่ยังหัวเราะไม่หาย เอามือเขี่ยปากล่างผมให้เด้งไปเด้งมา  เฮียว่าปากเฮียไม่ได้ห้อยมากนะ

‘เอ้า เอาเข้าไป หัวแค่เถิกยังไม่ย่างเข้าล้าน ก็น้อยใจอีกแล้ว ครึครึ’

คนปากดียังเหน็บไม่เลิก แต่ขณะที่กำลังจะอ้าปาก ปากนุ่มก็จูบลงมาอีกสัมผัสหยอกเย้า บดเบียด สอดลิ้นเล็กเข้ามาหาไล่เกี่ยวลิ้นผม ที่รออยู่แล้ว

‘คิดถึง หนู รัก เฮียรักหนู อืม’

‘หนูก็รักเฮีย คิดถึง’

เราสัมผัสบอกรักกันและกันอยู่สักพัก ก่อนผมจะปรือตาขึ้นมา เห็นรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าขาวใส ที่แปลกไปคงเป็นผมที่ยาวเกือบครึ่งหลัง ส่งให้ใบหน้าดูน่ารักขึ้น ทำให้นึกถึงตอนแรกที่เจอกันและผมจับตัดออกทำเจ้าตัวโวยใส่ ผมก็เสียดายเช่นกันในตอนนั้นถ้าไว้ก็เป็นภัยแก่ตัว ถึงหนูจะไม่ได้เหมือนผู้หญิง แต่โดยรวมจัดว่าเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก ผมลูบผมนุ่มอย่างเพลินมือและสายตา จนกระทั่ง

‘โอ้ย เฮีย จิกหัวหนูทำไม’

เสียงหนูที่ร้องออกมา ทำเอาผมหายเคลิ้ม ลืมตัวลูบผมนุ่มเผลอดึงเข้าให้ นึกว่าใส่วิกเหมือนที่ส่งรูปมาให้ ทำไมยาวเร็วจัง ไม่แปลกหรอกมั้งในความฝันอะไรก็เป็นไปได้ ผมเผลอหลุบตามองต่ำลงมาก็พบว่า

แบนราบ

‘เฮ้ย จิกหัวบนไม่พอ สะกิดหัวนมหนูทำไม เฮียยยย’

อีกแล้ว มือผมเผลออีกแล้ว ก่อนจะหลุบตาและไล้มือที่ไปโดยไม่ได้สั่ง ต่ำลง ต่ำลง แต่

‘พอเลยเฮีย ถ้าสะกิดหัวล่างหนู มีเรื่องแน่ ลามกจริง’

หนูพูดอย่างรู้ทันความคิด ตะครุบมือผมไว้ทันที ผมเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะดึงหนูเข้ามากอด สูดกลิ่นหอมจนเต็มปอด ก่อนจะไล้มาแก้มกดจมูกฝังลงไปทั้งสองข้าง จบที่ปากอีกครั้ง ก่อนจะผละออกแต่หน้าผากกับจมูกยังชนกัน

‘คิดถึงเหลือเกิน คิดถึงเฮียบ้างไหม’

‘คิดถึงสิ คิดถึงมาก ฝันไม่ดีด้วย เลยต้องมาดูให้เห็นกับตา ทำไมเฮียเป็นแบบนี้ล่ะ’

หนูพูดเสียงออกสั่น ถามพร้อมเอามือลูบตามรอยฟกช้ำตามตัว

‘นิดหน่อย เดี๋ยวก็หาย ว่าแต่หนูสบายดีไหม’

ผมยกยิ้มบอกเอามือลูบหน้า

‘สบาย แต่คิดถึงเฮียตลอดเลย เป็นห่วงมากด้วย’

หนูลูบหน้าผมบ้าง ตาอ่อนลงเหมือนจะเจ็บปวดตามผมไปด้วย

‘เฮียก็เหมือนกัน อดทนนะ อดทนที่เราจะได้เจอกัน’

ผมดึงหนูที่ยกยิ้มเข้ามากอด หนูซุกหน้ากับไหล่

‘หนูจะอดทน หนูจะรอ เฮียกลับมาเร็วๆนะ’

หนูพูดพร้อมกอดผมแน่น

ปัง

‘ฮ่าๆๆๆๆ ในที่สุดก็มาติดกับจนได้’

เสียงหัวเราะพร้อมใบหน้าสะอิดสะเอียน ของไอ้อัล โผล่เข้ามา ผมดึงหนูไปหลบข้างหลัง

‘อย่ายุ่งกับเมียกู’

ผมกัดฟันพูดใส่มัน ก่อนจะลุกเตรียมพร้อม

‘หนูจะช่วยเฮีย เราจะไปจากที่นี่ด้วยกัน’

หนูก้าวมายืนข้างผมจับมือพูดด้วยเสียงหนักแน่น

‘ฮึฮึๆๆๆ ฝันไปเถอะจะไปจากที่นี่ ทั้งมึงและเมียมึงก็ต้องตายที่นี่ แต่ก่อนตาย กูจะให้มึงดูอะไรสนุกๆ’

มันหัวเราะอย่างน่ารังเกียจ ก่อนจะปรบมือเรียกลูกน้องห้าคน ตัวสูงใหญ่ หน้ากระเหี้ยนกระหืน

‘เนี่ยเหรอลูกพี่ ที่จะยกให้พวกผม’

‘ไม่เลว ผิวขาวๆ ถ้าขยำจะเป็นไงนะ’

มันแสยะยิ้มเลียริมฝีปากอย่างน่ารังเกียจ เดินเข้ามาก่อนจะหน้าหงายเมื่อผมต่อยมันอย่างแรง พอกับไอ้อีกคนที่ถลาเข้ามา หนูยกตีนถีบและเตะซ้ำ

‘เก่งเหลือเกิน จับมัน’

ไอ้อัลแสยะยิ้มก่อนจะสั่งลูกน้องเข้ามาพร้อมกัน ผมที่ยังไม่ค่อยดี แต่ต้องสู้เต็มแรงเพื่อปกป้อง หนูก็พยายามช่วยผม จนสุดท้าย พวกมันจับหนูได้ต่อยท้องจนตัวงอ พร้อมกระชากเสื้อผ้าออก

‘ไอ้สัด ปล่อยกู ปล่อย’

หนูร้องพร้อมดิ้นไปมา ผมที่ตอนนี้อยู่ใต้ตีนไอ้อัล มองดูพยายามจะไปช่วยแต่ไปไม่ได้

‘ปล่อยเมียกู ไอ้อัล ไอ้ขี้ขลาด มาสู้ตัวต่อตัวสิวะ’

ผมบอกพร้อมท้าเผื่อมันจะมีสำนึกคิดได้

‘เรื่องของมึง กูอยากสะใจที่จะได้เห็นมึงตายทั้งเป็นมากกว่า เฮ้ย จัดการ’

มันพูดใส่ผมพร้อมรอยยิ้มที่แสยะออกจนเหมือนจะมีเขี้ยวออกมาด้วย สั่งลูกน้อง

‘อย่ยยยยยยยยยยยยยยยยยา’

ผมร้องสุดเสียงเมื่อภาพตรงหน้าคือหนูถูกย่ำยีโดยที่ผมได้แต่ตะเกียกตะกาย

‘เฮียยยยยยย ไอ้สัด ไอ้ชั่ว อ๊าคคคคคคคคคคคคคคค’

หนูเรียกผมพร้อมด่าไอ้พวกนั้นก่อนจะร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อถูกกระทำอย่างป่าเถื่อน

‘หนูนนนนนนนนนนนนนนนน เฮียขอโทษ ขอโทษ’

ผมได้แต่เรียกน้ำตานองหน้า พูดพร่ำขอโทษ ผสมเสียงหัวเราะของพวกมัน

‘ไง ไอ้เฮีย สะใจไหม ไหนๆของมึงมันก็ใช้ไม่ได้ กูสงสารเมียมึงเลยช่วยหาผัวให้ไง สะใจไหม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ’

‘เฮียยยยยยยยยยยยยยยย’

‘หนูนนนนนนนนนนนนนนนน’

‘ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ’

เสียงเรียกหากันและกัน พร้อมเสียงหัวเราะไอ้พวกอมนุษย์ที่ยิ่งกว่าสัตว์นรกมาเกิด ดังไม่หยุด

.
.
.
.

“ไม่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”

ผมลืมตาทะลึ่งพรวดขึ้นมาทันทีเมื่อเสียงสุดท้ายจบลง นั่งหอบเหงื่อไหลท่วมตัว มองรอบข้าง ไม่มีหนูของเฮียตามที่ฝัน ทำเอาโล่งใจ เอามือลูบหน้า

“แค่ฝัน แต่เหมือนจริงเหลือเกิน” ผมพูดพึมพำกับตัวเอง เมื่อนึกถึงความฝันที่ชั่วร้ายเมื่อครู่ นึกถึงที่หนูบอกฝันร้ายกลายเป็นดี ผมขอให้เป็นเช่นนั้น

“หนูของเฮีย อย่าเป็นอะไรนะ”ผมบอกพร้อมภาวนาในใจขอให้คุณพระคุณเจ้า และ พ่อนก คุ้มครองหนูด้วย ก่อนจะสำรวจรอบตัวอีกครั้ง ผมไม่ได้ถูกตรึงไว้ที่กำแพง ใส่ชุดเหมือนคนป่วย รอบห้องเป็นสีขาว นั่งอยู่บนเตียงเหล็ก

“ฮึ พวกมันคงไม่ใจดีพาผมมาส่งโรงพยาบาลหรอกมั้ง”ผมหัวเราะกับความคิดตัวเอง ที่ไม่มีทางเป็นไปได้ จับเข้าคุกหรือฆ่าให้ตายยังเป็นไปได้ซะกว่า มีถาดใส่อาหารวางอยู่ข้างเตียง เปิดดูส่งกลิ่นหอมกรุ่น ชวนให้กินแต่สถานการณ์แบบนี้ไม่น่าวางใจ มีขวดน้ำยังไม่ได้เปิด

“ตื่นแล้วเหรอ ดร.”เสียงพูดขัดขึ้นมาซะก่อน ผมหันไปแต่ไม่มีใคร

“ผมอยู่ตรงนี้”พูดขึ้นมาอีกกลั้วหัวเราะเมื่อเห็นผมหาไม่เจอ ผมหันไปตามเสียง ก็ไม่มีอยู่ดี นอกจากกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆสีขาวกลมกลืนกับสีห้องติดบนเพดานใกล้หลอดไฟ ถ้าไม่สังเกตจะไม่รู้เลย แสดงว่าเขาจับตามองผมอยู่ตลอด

“ทานได้ ดร. ไม่มียาพิษ”เขาพูดออกมาอีกอย่างรู้ความคิดผม

“เก่งนี่โดนขนาดนั้นยังดูเหมือนไม่เป็นอะไรเลย ผมให้หมอตรวจดูแล้ว ช้ำนิดหน่อยเอง ส่วนตรงนั้น ฮึฮึ ผมไม่แน่ใจว่ามันจะกลับไปใช้การได้ไหม หรืออาจจะไม่ได้กลับไปใช้ทั้งหมด”น้ำเสียงรื่นเริงแต่แฝงไปด้วยการขู่แบบนุ่มนวล

“ต้องการอะไรอีก ทำไมไม่ฆ่าผมซะ รออะไร”ผมถามกลับพยุงตัวเองลุกขึ้นเดิน แต่ทรุดลงไปอีก เจ็บช่วงล่างไปหมด ผมกัดฟันลุกขึ้นอีกรอบ

“ผมไม่มีอะไรจะให้คุณ จะฆ่าก็ฆ่าซะ”ผมพูดใส่เขาอีกรอบ ตาไม่ได้มองไปที่สิ่งนั้นแล้ว ในเมื่อไม่จำเป็น

“มีสิ คุณรู้อยู่แล้วว่าผมต้องการอะไร เอาคืนมาซะ เปลี่ยนมาช่วยผม แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น ว่าไง”เขาพูดถึงสิ่งที่อยากได้ สิ่งที่ถูกขโมยและเจาะเอาไป สิ่งที่จะเป็นหลักฐานในการเปิดโปงพฤติกรรมอันชั่วร้ายภายใต้หน้ากากและตำแหน่งหน้าที่ ที่แสนดี ไม่มีใครรู้ ก่อนรับงานนี้ผมให้เพื่อนช่วยสืบหมดแล้ว ไม่งั้นผมไม่รับปากช่วยนายแน่ และถ้านายหลอกใช้ผม พวกเขาก็ไม่รอดเช่นกัน

“ผมคงให้ไม่ได้ คุณมีสองทางเลือก มอบตัว กับ รอเปิดเผย เลือกเอาเองแล้วกัน”ผมปฏิเสธพร้อมเสนอทางเลือกให้เขา ซึ่งเขาไม่ยอมเลือกทั้งสองทางแน่นอน

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เป็นทางเลือกที่ตลกมาก ดร. มีอย่างอื่นอีกไหม หืม”เขาหัวเราะและพูดเชิงท้าทาย

“มี”ผมบอกเขาที่ไม่พูดขัดขึ้นมา ถ้าอยู่ตรงหน้าเขาต้องเลิกคิ้วแน่นอน “ตายไปซะ”ทางเลือกสุดท้ายที่เขาไม่ควรปฏิเสธ

“ฮึฮึ ขอบใจที่แนะนำ แต่ผมไม่ขอทำตามหรอกนะ เอาไว้ ดร. ไปใช้เองจะดีกว่า”เขาพยายามฝืนความรู้สึกที่เรียกว่า โกรธ เอาไว้ ถ้าฟังไม่ผิดผมได้ยินเสียงเขากัดฟันก่อนจะตอบ

“แต่ตายง่ายคงจบเร็วเกินไป ก่อนตายผมมีบางอย่างมอบให้คุณ ซึ่งคุณอาจเปลี่ยนใจอยากมีชีวิตอยู่และเปลี่ยนมาช่วยผมก็ได้ ดร. กินซะก่อนจะได้ดูโชว์ ฮึฮึ”เขาพูดแฝงลางสังหรณ์บางอย่างเอาไว้ อาจจะเป็นแค่คำขู่แต่ผมก็ขนลุกได้เช่นกัน

‘หวังว่าคงไม่ใช่อย่างที่ผมฝัน’

นั่นเป็นสิ่งที่สุดท้ายที่ผมนึกได้ และหวังไม่ให้เกิดขึ้น หนูของผมคงไม่โชคร้ายขนาดนั้น

 และถ้าใช่ล่ะ

 ผมจะทำยังไง
.
.
.
.
.
ผ่านไปหลายชั่วโมง หลังจากผมแตะอาหารไปไม่ครึ่ง อาศัยดื่มน้ำ และตรวจร่างกายตัวเองส่วนอื่นไม่เจ็บเท่าไหร่แล้ว ยกเว้นส่วนนั้น ถึงไอ้อัลมันไม่จี้โดยตรงแต่แค่ความแรงของเครื่องช็อตบริเวณใกล้เคียงก็แทบขาดใจตายไปซะในตอนนั้น ระหว่างที่คิดผมก็มองหาทางออกที่มีแค่ทางเดียวคือ ประตูที่ล็อคอย่างแน่นจากข้างนอก มีกระจกติดฟิลม์ที่มองไม่เห็นอะไร นอกจากคนข้างนอกเท่านั้นจะมองเห็น เหมือนที่เขาบอก หนูติดจั่นเป็นอย่างนี้นี่เอง แต่ก็ดีกว่าหนูของเฮียมาติด

ปัง

“เข้าไป เฮียของมึง อยู่นั่นไง”

เสียงเปิดประตูพร้อมพูดใส่ ทำเอาผมหันไป ก่อนจะเบิกตากว้างกับร่างตรงหน้าที่ถูกมัดมือ ปิดตา ปิดปาก แต่ผมก็จำได้

“หนู”

ผมเรียกพร้อมถลาเข้าไปหาทันทีอย่างลืมเจ็บ มือสั่น ไปหมดเมื่อแตะต้องคนตรงหน้า

“เอีย เอีย อือ อือ”เสียงอู้อี้ลอดผ้าออกมา ผมรีบเปิดผ้าปิดตา และที่ปิดปากออกอย่างเร็ว

“หนู ไม่เป็นไรนะ เฮียอยู่นี่ อยู่นี่แล้ว”ผมบอกหนูที่ตัวสั่น เอามือประคองหน้าที่มีน้ำตาไหลออกมา พร้อมกระเถิบร่างหาอ้อมแขนผม

“เฮีย เฮีย จริงด้วย ฮืออออ โฮฮฮฮฮฮ”หนูเรียกผมพร้อมปล่อยโฮออกมาอย่างขวัญเสีย

“ไม่เป็นไร เฮียอยู่นี่ อยู่นี่”ผมกอดปลอบ จนสงบลง เงยหน้ามองไอ้อัลที่แสยะยิ้ม

“ไงล่ะ ไอ้กร เซอร์ไพรสไหม เมียมึงนี่ใจง่ายหรือว่าใจดีวะ แค่ตีสนิทและเอ่ยชื่อมึงก็ตามมาแล้ว”ไอ้อัลพูดใส่ มองหนูสลับหน้าผมที่อยากจะเข้าไปซัดซะหลายเปรี้ยง

“มึงซ่อนยังไงวะ หาง่ายฉิบ นี่ แสดงให้เห็นว่ามันรักครอบครัวตัวเองมากกว่ามึงที่เป็นเมียซะอีก แทนที่จะเอาไปซ่อนด้วยกัน ยังจะรักมันอีกเหรอ หืม”มันพูดเยาะและยุแหย่ไปด้วย เอามือมาจับ แต่ผมปัดออกอย่างแรง

“อย่าจับเมียกู”ผมพูดใส่มัน ที่ชักมือกลับสะบัดนิดๆ ยักไหล่

“กูไม่จับก็ได้ แต่หลังจากตกลงกันไม่ได้ กูจะทำมากกว่าจับให้มึงดู ไอ้กร”มันแสยะยิ้มพูดใส่ ก่อนจะเดินออกไปพร้อมปิดประตูและล็อคตามเดิม

“เฮีย เฮีย พ่อ ฮึก พ่อ พวกมันฆ่าพ่อ ฮือออออ”หนูละล่ำละลักพูดออกมา น้ำตาไหลนองเต็มหน้า ทำเอาผมใจหายวาบ ไม่น่าเลย ไม่น่าเป็นแบบนี้ ลุง ผมขอโทษ ขอโทษ

“เฮียขอโทษ ขอโทษ ที่ช่วยอะไรไม่ได้”ผมลูบหัวหนูจูบขมับและพร่ำแต่ขอโทษ หนูร้องไห้สะอึกสะอื้น

“มะ ไม่ใช่ความผิด ฮึก เฮีย นะ หนูต่างหากที่เชื่อมัน ไม่ฟังที่เฮียเคยบอก ฮือออ พ่อออ”หนูส่ายหน้าไม่โทษผมโทษตัวเอง

“ไม่ใช่ความผิดหนูหรอก พ่อรู้ เชื่อสิ ร้องให้พอนะ”ผมไม่รู้จะปลอบอะไรหนูได้ดีไปกว่านี้ ระหว่างที่สัมผัสกัน ใจเราแปลกไปไม่รู้ว่าเพราะโศกเศร้าหรือเปล่า

“เฮีย อย่าทิ้งหนูนะ หนูไม่เหลือใครแล้ว ไม่เหลือแล้ว ฮึก ฮึก ฮืออออ”หนูสะอึกสะอื้นเบียดหาผมมากกว่าเดิมราวกับกลัวว่าจะไม่เหลือใครจริงๆ

“เหลือสิ เฮียนี่ไง จำได้ไหมว่าเราสัญญากันว่ายังไง”ผมกอดกระชับให้รู้ว่ายังมีผมอีกคน หนูนิ่งไปก่อนจะพยักหน้า

“ไม่ต้องกังวลนะ เราจะอยู่และตายไปด้วยกัน”ผมกอดหนูที่ตัวแข็งไปก่อนจะพยักหน้าและซุกเข้าหาอก เราปล่อยเวลาให้ผ่านไปสักพัก จนหนูเริ่มมีสติดีขึ้น

“พวกมันให้หนูทำอะไร”ผมถามหนูเอามือลูบหน้าให้

“มันบอกให้หนูบอกเฮีย ว่าเอาของคืนมันซะ ถ้าไม่ให้ มันจะฆ่าเรา เฮีย เฮียเอาอะไรมันมา”หนูบอกผมสีหน้าดูหวาดกลัว จับมือผมพร้อมถาม

“หนูกลัวไหม”ผมถามหนู ที่เงยหน้ามอง

“กลัวสิ”หนูตอบทันที ผมเงียบไป ก่อนหนูจะพูดต่อ

“หนูไม่ได้กลัวตายนะ แต่กลัวมันฆ่าเฮียก่อนหนู แล้วหลังจากนั้นหนูจะทำยังไง”หนูพูดต่อโผเข้ามากอด ผมยกยิ้ม

“ไม่ต้องกลัว ถ้ามันจำเป็นเฮียจะฆ่าหนูเอง ไม่ต้องกลัวนะ แค่พริบตา”ผมปลอบหนู ฟังดูเหมือนโรคจิต แต่ผมเคยลั่นออกไปแล้วว่าจะฆ่าหนูด้วยตัวเองจะไม่ให้ทรมานเพราะคนอื่นเป็นเด็ดขาด หนูเกร็งตัวทันที ผละออกมองหน้าผมสีหน้าตื่น ผมพยักหน้าเป็นการตอกย้ำ ก่อนจะค่อยยิ้มออกมา

“เฮีย หนูรักเฮีย”พูดพร้อมดึงผมเข้าไปจูบ ผมจูบตอบมือที่กอดลูบผ่านเนื้อผ้าสัมผัสตรงหัวใจ ผมดันหนูออก

“เฮียก็รักหนู”ผมบอกหนูดึงมากอดอีกครั้งให้แน่ใจว่ามันคือความจริง หรือเปล่า

.
.
.
.
.

“แน่ใจนะอัล ว่ามันจะได้ผล”เสียงชายผู้เป็นนาย ถามลูกน้อง ตามองคนในห้องที่กอดกันอยู่

“แน่ใจครับท่าน ดูสิ แค่มันเห็นหน้าก็กอดซะ ผมว่ามันต้องยอม มันไม่มีทางปล่อยให้คนที่มันรักเป็นอะไรหรอก”ผู้เป็นลูกน้องตอบนาย ปากเหยียดยิ้ม มองคนทั้งคู่เช่นกัน

“ฉันเข้าใจนะอัล ว่าแกอยากแก้แค้นให้น้อง แต่งานสำคัญกว่า เรื่องนั้นเอาไว้จัดการทีหลัง”ผู้เป็นนายพูดอย่างเข้าใจลูกน้องที่เสียน้องชายฝาแฝดไปด้วยฝีมือคนในห้อง

“ผมอยากจะทรมานมันช้าๆ อยากให้มันกระอักออกมาเป็นเลือดถ้าได้เห็นคนที่มันรักเป็นอะไรต่อหน้าต่อตา แต่คาดว่าคงจะผิดหวัง มันต้องทำตามแน่นอน”ชายผู้เป็นลูกน้องพูดเสียงลอดไรฟันอย่างเคียดแค้น ก่อนจะกระตุกยิ้มตอนท้าย

“เฮ่ย ใจเย็น รอโอกาสก่อน ถ้าเสร็จเรื่อง แล้วแต่แกจะจัดการมันยังไง ขอแค่ให้งานลุล่วงไปก่อน”ผู้เป็นนายยังพูดให้ความหวังที่คนรออยู่หรี่ตาลง

“นายไม่เสียดายหัวสมองและฝีมืออันเก่งกาจของมันเหรอ”คนเป็นลูกน้องถามเหมือนหยั่งเชิง

“ฮึฮึ เสียดาย แต่ฉันเห็นแก่แกมากกว่า แกเป็นลูกน้องคนสนิท ฉันจะเห็นมันดีกว่าได้ยังไง”ผู้เป็นนายตอบคล้ายเอาใจลูกน้องคนสนิท จนอีกฝ่ายสีหน้าดีขึ้น แสยะยิ้มพอใจในคำตอบ

“แล้วถ้ามันไม่เป็นอย่างที่คิดล่ะอัล เกิดมันเห็นแก่ส่วนรวมมากกว่าล่ะ”หมดเรื่องกังวลเล็กๆ ผู้เป็นนายหันมาสนเรื่องใหญ่กว่าทันที

“ก็เชือดหนูให้มันดูสินาย ดูสิว่ามันจะใจแข็งได้ขนาดไหน”ผู้เป็นลูกน้องพูดเสียงเหี้ยมเกรียม

“ก็หวังให้เป็นเช่นนั้น”ผู้เป็นนายพยักหน้าช้าๆ ตาจ้องคนสองคนในห้องที่ยังนั่งกอดกันไปไม่ปล่อย

“อัล”ผู้เป็นนายเรียกลูกน้อง

“ครับ”ตอบรับและรอฟัง

“อีกสองวัน เป็นวันเกิดฉันจัดที่บ้าน ท่านจะมาด้วยพร้อมผู้ใหญ่อีกหลายคน ช่วยทำให้ดูเหมือนอุบัติเหตุหน่อยนะ และก็อีกสักพักก็เคลียร์ข้างในด้วย ถ้าไม่เป็นตามที่ต้องการ อย่าเพิ่งฆ่ามัน เก็บเอาไว้ต่อรองก่อน ส่วนเมียมันฆ่าได้ทันที”เขาสั่งการกับลูกน้องก่อนจะลุกออกไป

“ครับ ท่าน ผมจะจัดการให้เรียบร้อยทั้งหมด”ก้มหัวรับคำสั่ง ก่อนจะมองคนในห้อง ยกยิ้ม

“ไอ้กร กูไม่ให้มึงตายง่ายๆหรอก กูจะให้มึงทรมานและตายทั้งเป็นก่อน ฮ่าๆๆๆๆ”เขาพูดและหัวเราะอย่างหมายมั่น ก่อนจะนั่งดูความเป็นไปและคิดเรื่องสนุกๆที่จะไปเล่นข้างใน
.
.
.
.
.
“ว่าไง คุณตำรวจ มีแผนหรือยัง”คนชื่อไป่ถามผมที่กำลังยืนอยู่ไม่ไกลห้องเบียร์ มีคนคุมส่งข้าวส่งน้ำตามปกติ อนุญาตให้แค่รันเข้าไปอยู่ไปเพื่อนได้ ก็ยังดี เบียร์จะได้มีเพื่อนคุยไม่เครียด

“มี แต่ผมยังไม่รับรองว่าจะสำเร็จ”ผมตอบแบ่งรับแบ่งสู้

“ต้องสำเร็จ ไม่งั้นคุณจะไม่ได้คนของคุณกลับคืนไป”ไป่พูดเสียงเรียบหน้านิ่ง แต่ในคำพูดคือการบีบบังคับผมไปในตัว

“ผมควรจะรู้อะไรมากกว่านี้ไหม”ผมถามเขาที่ยังไม่ไปไหน

“ตอนนี้คุณรู้แค่ทำยังไงจะเอาไอ้เฮียมาแลกคนของคุณพอ”คิดอยู่แล้วว่าต้องได้คำตอบแบบนี้ แต่ผมก็ยังคาดหวัง

“คุณไม่ต้องกังวลหรอก นายรักษาคำพูด ขึ้นอยู่ว่าคุณจะทำสำเร็จไหม”เหมือนจะโล่งใจแต่กลับทำให้บีบหัวใจยิ่งกว่าเดิม

“ฮึ ใช่ ถ้าผมทำไม่สำเร็จ นายคุณรักษาคำพูดแน่นอน”ผมแค่นพูดพร้อมกระตุกยิ้ม

“อย่ามองในแง่ร้ายนักสิ ถ้านายจะฆ่าคุณจริงๆก็ฆ่าได้ ถึงไอ้เฮียจะขอก็เถอะ เขาต้องเล็งเห็นอะไรในตัวคุณบ้าง”เขาพูดให้กำลังใจผมหรือเปล่าไม่แน่ใจ แต่ก็รู้สึกดีขึ้นมานิด

“ผมอยากเข้าไปหาเบียร์”ผมพูดลอยๆแต่มองหน้าเขา ไม่รู้จะเป็นไปได้ไหม เขาพยักหน้าให้ผมเดินตาม ก่อนจะบอกคนคุมหน้าห้องให้ไขกุญแจ

“ห้านาที คงพอ อย่าเพิ่งทำอะไรนอกเหนือเวลาล่ะ”เขายกยิ้มพูดเจ้าเล่ห์ใส่ผม

“ผมไม่ใช่นกกระจอก จะได้เสร็จเร็ว”อดหมั่นไส้ไม่ได้พูดใส่

“ผ่านไป 30 วินาที”เขาดูนาฬิกา ผมจิ๊ปากก่อนจะถลาเข้าไปในห้อง เขาปิดประตูทันที

“เบียร์”ผมเรียกเบียร์ที่นั่งหันหลังอย่างไม่สนว่าใครจะเข้ามา คงคิดว่าเป็นผู้คุม

“พี่สิบ”เบียร์เรียกผม มองอย่างคาดไม่ถึง ผมอยากหยุดเวลาไว้แค่นี้เมื่อเบียร์เป็นฝ่ายวิ่งมากอดผม “พี่สิบ”เรียกชื่อผมอีกครั้ง

“พี่เอง”ผมตอบรับ ก่อนจะจับเบียร์ออก เอามือประคองหน้า ผมโน้มหน้าลงไปคิดว่าเบียร์คงหลบแน่ แต่กลับได้รับรอยยิ้มและการตอบรับ พอริมฝีปากเราประกบกัน ความรู้สึกรักและโหยหามันวิ่งมาทันที อ่อนหวาน ร้อนแรง จนสุดท้ายเลาะเล็มและโอบกอด

“คิดถึงเหลือเกิน รู้ไหม พี่คิดถึง”ผมพร่ำบอกพร้อมจูบทั่วหน้า

“รู้แล้ว จูบซะหื่นขนาดนี้ ไม่รู้ได้ไง”คนทะเล้นคนเดิมของผมกลับมาแล้ว กลับมาจริงๆ

“เบียร์ไม่อยู่พี่ไม่เคยหื่นใส่ใครเลยนะ เก็บไว้ให้คนเดียวเลย”ผมกระซิบข้างหูพร้อมเม้มเบาจนเจ้าตัวขนลุกซู่

“พอเลย ไอ้พี่สิบ”เบียร์พูดพร้อมดันออก แต่มือยังกอดกันอยู่ สบตากัน

ก๊อก

ก๊อก

“คุณตำรวจ เตือนครั้งที่หนึ่ง”เสียงเตือนจากไป่

“อะไรวะ ห้านาทีบ้านมึง อือ อื้อๆๆ”ผมพูดเสียงดังแต่เบียร์เอามืออุดปาก ส่ายหน้า

“เดี๋ยวมันก็เปิดเข้ามาหรอก”เบียร์กระซิบ ผมเลยพยักหน้าให้เอามือออก ถึงจะหอมแต่อาจตายก่อนได้

“โอ้ย อุดหรือยัดเนี่ย”ผมแกล้งแซวก่อนจะดึงเข้ามากอดอีกที

“ปากดีจัง”เบียร์พูดและกัดหูผมไม่แรงนัก

“เออ เจ็บไหม พี่หื่นจนลืมดูเลย”ผมดันเบียร์ออกมาดูมุมปากที่โดนหลังมือเข้าให้ มีโอกาสจะตบคืนให้ กูยังไม่เคยรุนแรงอย่างนี้เลย

“นิดหน่อย นายใช้มือข้างไม่ถนัดแล้วนะ”เบียร์ยกยิ้มบอกผมอย่างรู้นิสัยอีกฝ่าย

“นี่ยังเข้าข้างเขาอีกเหรอ ตบขนาดนี้”ผมรู้สึกฉุนแฟนที่แก้ตัวให้อีกฝ่าย

“โอ้ย นี่ยังน้อย ถ้าข้างถนัด ฟันหลุดคอหักแล้ว พี่ไม่เคยเห็นไม่รู้หรอก นายมือหนักพอกับไอ้เฮียเลย”เบียร์พูดปนสยองเมื่อนึกถึงสองคนนั่น แล้วพี่จะไปเห็นได้ยังไงล่ะ

“นายเทียนอีกเห็นอย่างนั้น แต่อย่าให้ลงมือ ตายกับตายเหมือนกัน”พูดต่อถึงนายอีกคนที่บีบคาง คนอะไรหน้าตาเย็นชาสิ้นดี ทื่อ ดูไม่มีเสน่ห์สักนิด จากประวัติ โสด ก็สมควร ผู้หญิงที่ไหนจะทนอยู่กับผู้ชายเย็นชาได้

“พอเถอะ ไม่ว่ายังไงพี่ก็ไม่อยากให้ใครทำร้ายเบียร์ของพี่อีก”ผมพูดพร้อมกอดเบียร์อีกครั้ง

ปัง

ปัง

“ครั้งที่สอง”อยากกระทืบไอ้คนเตือนซะแล้วสิ รู้สึกดังกว่าเดิม

“รอพี่นะ พี่จะกลับมารับ อย่าปฏิเสธ ไม่มีพวกเขาพี่ก็ช่วยเบียร์ได้ พี่รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร พี่ขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมา”ผมรีบพูดบอกเบียร์ กลัวจะไม่ทันครั้งที่สาม

“พี่ไม่ผิดหรอก พี่ไม่รู้ เบียร์โมโห ก็เลยไม่ฟังอะไร พี่ต้องกลับมานะ เบียร์จะรอ”ผมยิ้มกว้างเมื่อไอ้เด็กดื้อมันยอมลงให้ผมแล้ว ยอมจะกลับไปกับผม ผมจะไม่ถามว่าทำไม ขอแค่เบียร์กลับก็พอ

“พี่รักเบียร์ รัก”ผมบอกเบียร์ที่พยักหน้าในอ้อมแขน

“เบียร์รักพี่ คิดถึงพี่ทุกวัน พี่ต้องระวังตัวนะ ช่วยไอ้เฮียมันด้วย มันเป็นคนดี ดีมาก ถ้าเจอไอ้หนูบอกว่า คิดถึง”เบียร์บอกรักผมพร้อมรีบพูดเร็วๆอย่างกลัวจะบอกไม่ทัน ผมดึงเบียร์มาจูบอีกครั้ง อีกครั้ง และหลายๆครั้ง เบียร์ก็ตอบรับทุกอย่าง

ผลั่วะ

“หมดเวลา เฮ้ย บอกว่าอย่ามากไง”เสียงประตูเปิดพร้อมเสียงพูด ทำเอาเบียร์ตกใจผลักผมออกอย่างแรง ก่อนจะรีบเดินหนีเข้าห้องน้ำด้วยความอาย

“ไม่เคาะวะ แม่ง”ผมเกาหัวอย่างหงุดหงิด

“เคาะก็ไม่ออกสักทีสิ ไปได้แล้ว”ยักไหล่พูดใส่เสียงกวนประสาท

“เบียร์ พี่มารับนะ”ผมเดินไปบอกเบียร์หน้าห้องน้ำอีกครั้ง

“เออ”เสียงตอบกลับ ถ้าประตูไม่เปิด ต้องเป็นครับ และจูบอีกหลายๆทีแน่นอน ฝากไว้ก่อน ก่อนจะนึกได้

“เบียร์ออกมานี่ก่อน เฮ้ย ขอเวลาแปบ”ผมพูดกับเบียร์ก่อนจะหันไปเฮ้ย ขอไอ้ไป่อีกนิด มันหันหลังไม่ปิดประตู เบียร์เปิดประตูเดินออกมาหน้าแดงกล่ำ ตาแดงนิดๆ

“อย่าทิ้งอีกนะ”ผมเอื้อมมือรอบเอวเบียร์ ที่ยกแขนขึ้นอัตโนมัติ

“ไม่ได้ทิ้ง รีบหนีจนลืม จะไม่ถอดแล้ว”เบียร์บอกเสียงสั่นเอามือลูบที่เอว เมื่อรู้ว่าเป็นอะไร เราผวากอดกันจนได้เวลาที่ผมต้องไปจัดการให้มันจบสักที

“พี่ต้องกลับมาอย่างปลอดภัย รวมไอ้เฮียด้วย จะเอาใจช่วยนะ”เบียร์อวยพรผม พอดีกับที่รันเดินเข้ามา ทำท่าจะออกไป

“ไม่ต้องหรอก ผมจะไปแล้ว”ผมเรียกรันไว้ “ฝากเบียร์ด้วยนะ”

“ครับ ขอให้สำเร็จนะครับ”รันยกยิ้มอวยพรผมเช่นกัน ก่อนจะได้เวลาไปจริงๆสักที ผมมองประตูที่ปิดลง พร้อมเบียร์ที่ยกยิ้มโบกมือให้ ผมพยักหน้ารับพร้อมหันหลังจากห้องตรงนั้น
.
.
.
.

[harumi]

มาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววว

[goonglovenut]

ปัง

“ว่าไงไอ้กร ท่านให้เวลามึงพอแล้ว จะคืนของและมาช่วยท่านได้หรือยัง”ไอ้อัลเปิดประตูเข้ามาขัดจังหวะ หนูกระถดตัวถอยไปด้านหลัง ผมจับมือที่สั่นและเย็นเอาไว้

“เฮีย มันมาแล้ว”หนูกระซิบเสียงสั่นผิดกับในความฝันที่เข้มแข็ง คงจะขวัญเสียเรื่องพ่อเลยกลัวไปหมด

“ไม่เป็นไร”ผมบอกหนูอย่างใจเย็น

“ใจเย็นได้ไงล่ะเฮีย มันจะฆ่าเราแล้ว เฮียยอมดีกว่าไหม รักษาชีวิตไว้ก่อน ค่อยเอาคืนมันทีหลัง”หนูพูดใส่ผมบอกแผนการแต่เสียงไม่ดัง ทำผมขมวดคิ้วคิดว่าจะทำดีไหม ฟังดูง่ายแต่ยาก มันไม่มีทางให้จบแค่นี้แน่

“กระซิบสั่งลาเหรอวะ ฮึฮึ ไปเอาตัวออกมา”ไอ้อัลกระตุกยิ้มใส่ พยักหน้าให้ลูกน้องมาดึงตัวหนูไป

“ไม่ กูไม่ไป เฮีย เฮีย”หนูดิ้นโวยใส่ พร้อมมือตีนถีบ ขัดขืนเต็มกำลัง ผมดึงคอเสื้อไอ้คนทางขวาอย่างแรงพร้อมต่อยจนหน้าหงาย ก่อนจะดึงอีกคนที่ลากคอหนูอยู่ ซัดเข้าที่กกหูจนมันมึน ช่วงล่างผมขยับแทบไม่ได้ ทำได้เท่านี้

“ฤทธิ์เยอะนักนะมึง ขนาดท่อนล่างใช้การไม่ได้”ไอ้อัลเหมือนจะรู้ทันความคิดผม มันพยักหน้าให้ลูกน้องอีกสองคนโจมตีช่วงล่าง ผมใช้มือให้เป็นประโยชน์มากที่สุด หนูก็เข้ามาช่วยอย่างเก้ๆกังๆ ทำหน้าหลบไปมาอย่างกลัวโดนลูกหลง ผมเลยต้องกันเอาไว้อีกแรง จนสุดท้ายก็ถูกจับจนได้ เหตุการณ์ที่เหมือนในฝันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว

“เฮีย ช่วยด้วย ช่วยหนูด้วย อึก อุ๊ก”หนูร้องให้ผมช่วยก่อนจะตัวงอเมื่อโดนต่อยท้อง

“หนู”ผมเรียกคนตรงหน้า ก่อนจะพูดต่อรองกับมัน“ปล่อยหนูไป เขาไม่เกี่ยวอะไรด้วย ถ้าปล่อย กูจะเคลียร์ทุกอย่างให้”

“มึงโทรไป ไอ้กร บอกนายมึงให้ล้มเลิกทุกอย่างซะ”มันส่งโทรศัพท์ให้ผม พร้อมตีนก็เหยียบกลางหลัง โดยมีลูกน้องมันกดไหล่อยู่ แล้วกูจะโทรไงวะ ไอ้ด้อยกว่าควาย

“บอกเบอร์มา”เหมือนมันรู้ว่าผมด่า มันบอกให้ผมบอกเบอร์”และอย่าตุกติกนะมึง ถ้าบอกเบอร์มั่ว กูจะให้ไอ้พวกนี้ข่มขืนเมียมึงซะ”

“กูจะเชื่อได้ยังไง ถ้าทำแล้วเมียกูจะปลอดภัย”ผมยังไม่ยอมง่ายๆยื้อมันอีกนิด

“มึงอย่าลีลาไอ้กร แค่บอกนายมึงให้ยกเลิกเท่านั้น นายกูก็พร้อมจะส่งเมียมึงคืน”มันย้ำตรงกลางหลัง

“ฮึ แต่มึงฆ่าพ่อตากู จะเอาอะไรมาชดใช้”ผมพูดถึงสิ่งที่มันทำ ไอ้อัลทำหน้านิดหนึ่งก่อนจะแสยะยิ้ม

“เรื่องนี้เอง พ่อตามึงอยากขัดขืนนี่หว่า ถ้ามึงต่อรองอีกคำ กูจะสั่งทันที”มันพูดเยาะใส่ก่อนจะข่มขู่ด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม

“หนู”ผมเรียกหนูที่ถูกจับในลักษณะขึงพรืด

“เฮีย ยอมมันเถอะ รักษาชีวิตไว้ก่อน อื้อ ปล่อย ไอ้สัด”หนูพูดกับผมก่อนจะด่าไอ้คนที่เริ่มลวนลาม พวกมันหัวเราะชอบใจกับการกระทำ

“เฮียขอโทษ”ผมยกยิ้มพูดกับคนตรงหน้า ที่ยังหลบเลี่ยงดิ้นไปมา

“ยังจะซึ้งอยู่นะมึง เฮ้ย แก้ผ้ามัน มึงนี่ต้องให้ลอกคราบให้ดูก่อน”มันเยาะผมก่อนจะสั่ง เหมือนในฝันหนูในร่างเปลือย
 
“ปล่อยกู อย่านะ อย่า เฮียยยยย”หนูร้องเสียงดังเรียกชื่อผมที่ตัดสินใจแล้วว่า

“เฮียขอโทษอีกครั้งที่ทำตามไม่ได้”ผมพูดแค่นั้นมองหน้าไอ้อัลที่อึ้งไปแม้แต่หนูเองก็เช่นกัน

“มึงหมายความว่าไง ไอ้เฮีย”มันเหยียบซ้ำโดยเฉพาะส่วนกลางบั้นเอว

“อย่างที่มึงเข้าใจนั่นแหละ”ผมกัดฟันพูดใส่มัน

“มึงนึกว่ากูไม่กล้าทำใช่ไหม ได้ ไอ้กร จัดการ”มันกัดฟันพูดใส่ ก่อนจะสั่งเสียงดัง

“เฮียยยยยยยยยยยย ไม่มมมมมมมมมมมม”แล้วทุกอย่างก็เหมือนในฝันผมหลับตาฟังเสียงที่ได้ยินตรงหน้า พยายามทำใจให้ด้านชา ไม่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น

“เฮีย มึงใจร้าย เห็นหน้าที่ดีกว่ากู ไหนบอกรักกูไง”เสียงหนูพร่ำด่า แววตาแข็งกร้าว พูดใส่ผมหลังทุกอย่างจบลง พวกมันหัวเราะก่อนจะเงียบเสียงลง เมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาไม่ทุกข์ร้อนของผม ไม่มีวี่แววของความเสียใจ ไม่มีการปลอบประโลม ไม่มีการกระอักเลือดอย่างที่พวกมันต้องการเห็น

“ไอ้กร มึงนี่มันสุดยอด ขนาดเมียมึงยังปล่อยให้โดนเอา เลือกหน้าที่ก่อน กูล่ะนับถือจริงๆ”ไอ้อัลพูดใส่ผมด้วยน้ำเสียงและสีหน้าแทบจะกระอักเอง สังเกตจากที่มันกำมือแน่น ลูกน้องมันยืนเงียบรอคำสั่ง

“เห็นหรือยัง ที่มันบอกว่ารัก จะเอายังไง หืม น้องหนู”มันปล่อยตีนจากหลังผมเดินไปหาหนูที่สงบลง หน้าเชิดขึ้น

“กูอยากจะฆ่ามัน”พูดเน้นเสียงใส่

“จุ๊จุ๊ เอาแค่เจ็บพอ ยังฆ่าไม่ได้”มันพูดพร้อมส่งมีดให้หนู ที่เดินเข้ามาใกล้ผม ก่อนจะกรีดตรงหัวไหล่

“อึบ”ผมกัดฟันกลั้นเสียง เมื่อไหล่อีกข้างโดนไม่ต่างกัน หนูในตอนนี้เลียริมฝีปาก ผมมองด้วยสายตาว่างเปล่า เกือบไปแล้ว เกือบพลาดท่าครั้งใหญ่ แต่ในใจโล่งเหลือเกิน

“พอได้แล้ว เดี๋ยวมันจะตายซะก่อน”ไอ้อัลดึงมือ พร้อมพยักหน้าให้บรรดาลูกน้องออกไปจนหมด

“ไอ้กร”มันพูดเน้นเสียง

ผลั่วะ

ก่อนจะตบด้วยด้ามปืน จนผมสลบไปอีก ไม่เป็นไร แค่หนูของเฮียและพ่อยังอยู่ดีก็พอแล้ว เฮียรักหนู
.
.
.
.

โครม

โครม

ตึง

“ไอ้กร”

“ไอ้กร ทำไม ไม่เป็นอย่างคิดวะ เป็นไปไม่ได้ ที่มันจะรู้ แทบไม่มีความต่าง”เสียงทำลายข้าวของพร้อมเสียงกัดฟันที่ทุกอย่างไม่เป็นตามที่คิด อีกคนที่นอนมองบนเตียงอย่างสบายใจได้แต่ปล่อยให้ระบายเต็มที่ ก่อนจะหยุดเมื่อมีเสียงโทรศัพท์เข้ามา

“ครับ ท่าน”

“เป็นไง สำเร็จไหม”

เงียบไปอึดใจก่อนจะตอบตามจริง

“ไม่ครับ”

“อะไรนะ อัล”

“ผิดพลาดครับนาย

“มันรู้เหรอ ว่าไม่ใช่เมียมัน”

“ไม่แน่ใจครับ ตอนแรกดูมันปกติทุกอย่าง ตอนเห็นหน้าก็รู้เลยว่ามันดีใจจริงๆที่เห็นหน้าเมีย”

“แล้วทำไมมันไม่ทำตาม”

“ผมยังหาคำตอบไม่ได้ เท่าที่เห็นดูไม่มีความต่างสักนิด”

“มันต้องมีสิ ไม่งั้นมันจะปล่อยให้เมียมันโดนรุมโทรมเหรอ”

“ผมไม่ทราบจริงๆ ไอ้ปืนเองยังบอกเหมือนมาก แต่ผมไม่รู้ว่าไอ้กรมันเอะใจตรงไหน”

“ระหว่างนี้ก็หาตัวจริงให้เจอ ส่วนงานใหญ่อย่าให้พลาดอีก ฉันไม่อยากมีเสี้ยนหนามทิ่มแทง”

“ครับท่าน”

กดวางสายหลังรับคำ ก่อนจะระบายอารมณ์ต่อ

“นี่ มันจะพังหมดแล้ว ค่าจ้างฉันล่ะ”คนร่างโปร่งท้วงพร้อมแบมือ ทำเอาอีกฝ่ายหันไปมองหน้า ก่อนจะถลาเข้ามาจับใบหน้าพิศมอง

“เจ็บนะพี่ แม่ง”คนถูกจับโวยพร้อมแกะมือ ก่อนจะลอกหน้ากากที่กลมกลืนกับสีผิวออก

”โอ้ยยยยย อึดอัด หน้าใครก็ไม่รู้ เห่ยที่สุด แถมไอ้พวกนั้นก็ไม่ได้เรื่อง อาศัยหน้าตาดีอย่างเดียว หมัดหนักฉิบ เซ็งสุดๆ”บ่นกระปอดกระแปด สลัดผมสีน้ำตาลเข้มไปมา และไอ้พวกที่ถูกกล่าวถึงก็แขนหักพร้อมบางอย่างที่หักไปแล้วเช่นกัน

“เอ็ดดี้ มันพูดอะไรบ้างไหมตอนที่อยู่สองคน”เขาถามคนที่ยังทำหน้าเซ็งไม่หาย ไม่ได้มีทีท่าเหน็ดเหนื่อยสักนิดกับการถูกกระทำเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา

“พูดแต่เรื่องชวนจะอ้วก บอกรักอยู่นั่นแหละ คิดว่าจะฟลุ้คได้อยู่แล้วเชียว รูปร่างน่ากินชะมัด”ยักไหล่เบะปากแต่แอบมีเสียดายหน้าเคลิ้มฝัน

“แกอย่าเพิ่งนอกเรื่อง มันพูดอะไรอีก”เขาเริ่มหงุดหงิดกระชากไหล่จนอีกฝ่ายหลุดจากอาการเคลิ้ม

“อะไรอีกล่ะ บอกว่าไม่ได้พูด มันไม่เอะใจด้วยซ้ำว่าตัวปลอม จ้องมอง ยกยิ้ม จนฉันอยากจะขึ้นค่อมมันซะเอง”อีกฝ่ายก็กระชากเสียงตอบอย่างหงุดหงิดเช่นกัน

“มันต้องรู้แน่ ว่าไม่ใช่เมียมัน แต่มันรู้ได้ยังไงกัน ฮึ่ยยย”ปัง กัดฟันพร้อมกับตบโต๊ะอย่างดัง จนอีกคนตกใจปิดปากเงียบ เพราะบทลูกพี่ลูกน้องเขาคนนี้เอาจริงก็น่ากลัวอยู่ นี่ถ้าเป็นคนอื่นสวมรอยคงโดนเชือดต่อหน้าไปแล้ว

“ค่าจ้าง ไม่น่าให้จริงๆ”โยนเงินปึกใหญ่ให้แถมบ่น

“ทำงานเกินค่าจ้างอีก ชิ๊”รับแทบไม่ทัน เบะปากใส่ ก่อนจะหรี่ตายักไหล่ “อีกอย่างฉันไม่ผิด”

“อยู่ช่วยงานฉันก่อน อย่าเพิ่งกลับหรือไปไหนโดยไม่บอกฉัน”สั่งพร้อมกำชับก่อนจะเดินออกไป

“เฮ้ อะไรวะ โอ้ยยยยยยยยย เซ็งงงงงงงงงงง ไอ้อัลลลลลลลลลลล ไอ้บ้บบบบบบบบบบบบบบา”ตะโกนด่าตามหลัง เตะโน่นเตะนี่ปึงปังดังลั่นพอกับอีกฝ่าย
.
.
.
.
.
คฤหาสน์หลังใหญ่ประดับประดาไปด้วยดวงไฟน้อยใหญ่ สมฐานะเจ้าของ ลานกล้างบริเวณน้ำพุมีเวทีที่มีวงดนตรีชั้นนำบรรเลงเพลงอันไพเราะกล่อมแขกผู้มีเกียรติในงานเลี้ยง อาหารชั้นเลิศจากโรงแรมชื่อดัง พร้อมเครื่องดื่มราคาแพงถูกเสริฟ์อย่างต่อเนื่อง

“สุขสันต์วันเกิด ขอให้อายุยืน หน้าที่การงานก้าวไกลนะ”เสียงอวยพรจากผู้ใหญ่ระดับสูง ซึ่งดำรงตำแหน่งผู้บังคับบัญชาของเจ้าของวันเกิดด้วย

“ขอบคุณท่านมากครับ เป็นเกียรติที่มางานผม”เขายิ้มรับกระชับมือ และรับของขวัญซึ่งคงราคาแพงสมฐานะทั้งคนให้และคนรับ

“ไม่มาได้ยังไง วันเกิดเพื่อนคนสำคัญทั้งที”อีกฝ่ายพูดอย่างให้เกียรติ ไม่เคยคิดว่าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา ต่างจากคนยิ้มรับที่จะใช้คืนนี้คร่าชีวิตคนที่ไม่เคยมองว่าเป็นมิตร คิดแต่ว่าเป็นขวากหนาม

“ขอบคุณท่านมากครับ เชิญตามสบายท่านต้องการอะไร บัญชาได้เลย”เขาผายมือพร้อมนำอีกฝ่ายไปที่โต๊ะรับรอง จากนั้นก็มีผู้ใหญ่หลายวงการเดินทางเข้ามาในงานไม่ขาดสาย มีการตรวจตราและคุ้มครองอย่างหนาแน่น

“เป็นไงอัล พวกมันมาไหม”เขาถามลูกน้องคนสนิท

“ยังไม่มีวี่แววครับท่าน ผมว่ามันไม่น่าลงมือวันนี้”คนสนิทตอบพร้อมคาดคะเน

“อย่าประมาท ขนาดไอ้ ดร. ยังพลาด”ผู้เป็นนายเน้นย้ำเรื่องที่ล้มเหลว

“ครับ ผมให้ลูกน้องซุ่มทุกจุดที่มันจะเล็ดลอดเข้ามาแล้ว”เขารับคำ ก่อนจะคุยถึงแผนการที่ได้เตรียมไว้
.
.
.
.

“สิบ เป็นไงเรียบร้อยดีนะ”ผมยิ้มรับลุงที่มางานนี้ด้วย เพราะเป็น ผู้บัญชาการ ท่านคนหนึ่ง

“ครับลุง ระวังหน่อยนะ ผมได้ยินว่ามีการขู่วางระเบิด”ผมบอกลุงที่ทำหน้าแบบไม่อยากเชื่อ

“จริงเหรอวะ ใครมันกล้าวางระเบิดท่านรองฯ กัน”ลุงพูดพร้อมสอดสายตามอง แต่แบบไม่จริงจัง จนผมนึกขำ

“มันก็คงมี ท่านเป็นคนมีชื่อเสียงและทำงานเถรตรงมาตลอด คงมีศัตรูเป็นธรรมดา”ผมบอกลุงอย่างเป็นเรื่องปกติ แต่ลึกอยากรู้ว่ามีอะไรมากกว่านี้อีกไหม

“เถรตรงเหรอ ฮึฮึ คงใช่มั้ง”ลุงพูดอย่างมีเลศนัย เหมือนท่านจะรู้อะไรมาบ้าง

“ทำไมเหรอลุง”ผมตีหน้าเซ่อ ล้วงต่อ ลุงทำหน้าเอือมใส่

“มึงบ้าเปล่าไอ้สิบ นินทาเจ้าของงานในระยะประชั้นชิด เดี๋ยวโดนระยะเผาขนหรอกมึง เอาไว้ค่อยคุยกัน ทำหน้าที่ให้ดีแล้วกัน อย่าให้เขามาด่าโคตรเราได้ เข้าใจนะ”ลุงพูดขำๆก่อนจะตบไหล่และเดินไป ผมบันทึกทุกอย่างเอาไว้ แม้แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยิน ก่อนจะเดินตรวจบริเวณรอบๆ นอกจากตำรวจคุ้มกัน มีบอดี้การ์ดเฉพาะตัวด้วย ขอให้สำเร็จทีเถอะ

งานดำเนินไปอย่างราบรื่น เจ้าของงาน ตลอดจนแขกผู้มีเกรียติขึ้นเวทีปราศรัย รวมนักการเมืองที่หาเสียงไปด้วย

บึ้ม

ตูม

“เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น”

“ว๊ายยยยยยยยยย”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”

“ทุกคนหมอบไว้ครับ อย่าเพิ่งขยับ”

“ค่อยๆมาทางนี้”

“ทางนี้ครับ”

เสียงพูดเสียงตะโกนโหวกเหวก ดังลั่นไปหมดหลังเสียงระเบิดควันที่ไม่รุนแรงแต่ทำเอาตกใจ โดยเฉพาะบรรดาคุณหญิงคุณนาย และแขกผู้ใหญ่ที่แตกตื่น บอดี้การ์ดเข้าชาร์ตนายตัวเองพร้อมนำไปที่รถทันที

“หลีกด้วยครับ อย่าขวางทาง”ผมตะโกนขอทางพร้อมส่งหน่วยคอมมานโดที่เตรียมไว้เฉพาะกิจนี้เข้ากระชับพื้นที่

“ขอทางครับ”

“ขอทาง”

“ท่านครับ ไปกับบอดี้การ์ดก่อนดีกว่า”ผมท้วงท่านรองที่สีหน้าไม่ดี กับลูกน้องคนสนิทที่ขวางทางเข้าไปข้างในบ้าน

“พวกคุณจะเข้าไปทำอะไร”ลูกน้องถามเสียงแข็ง สายตามองอย่างระแวดระวัง กระชับปืนในมือเตรียมส่องทันที

“ผมต้องทำตามหน้าที่ครับ เกิดคนร้ายวางระเบิดในบ้าน หรือบริเวณรอบ ท่านจะได้รับอันตรายได้”ผมรายงาน

บึ้ม

บึ้ม

บอดี้การ์ดจับท่านรองหมอบลงทันที พูดไม่ขาดคำ

“ท่านอนุญาตเถอะครับ ก่อนจะสายเกินไป”ผมพูดขอท่านด้วยสีหน้าจริงจัง

“ผมรับรองจะให้ของท่านเสียหายน้อยที่สุด มีใครอยู่อีกไหมครับ บอกให้ออกก่อนดีกว่า”ผมบอกท่านก่อนจะควักปืนออกมาป้องกันตัวเช่นกัน ลูกน้องท่านเหมือนจะทำการบางอย่าง แต่ท่านรองแตะข้อมือไว้ ดูจะหัวเสียไม่น้อยแต่เก็บอาการได้ดีกว่า

“ผู้กองครับ ตรงโน้นมีระเบิดฝังอยู่ กู้เลยไหมครับ”นายตำรวจวิ่งมารายงาน ท่านรองกับลูกน้องมองหน้ากันเหมือนสงสัย

“กู้เลย ระวังตัวด้วย”ผมอนุมัติ ก่อนจะมองหน้าท่าน

“ฝากด้วยแล้วกัน”สุดท้ายเขาต้องยอม และพยักหน้ากับลูกน้อง

“เชิญท่านรอที่ปลอดภัยเลยครับ ผมจะพยายามจับผู้ร้ายและคลี่คลายสถานการณ์ให้ได้ ครับผม”ผมยกมือทำความเคารพตามที่สมควรจะทำ ก่อนจะปฏิบัติการ แต่ยังเห็นเหมือนเขาสั่งการลูกน้อง คิดว่าต้องให้ติดตามแน่นอน

“เข้าไปได้หรือยัง”ผมพูดไร้สายกับคนในเครื่องแบบปลอม คือ ไป่ ทวน เป้า ที่มุ่งหน้าเข้าไปก่อนแล้ว

“อืม ยังหาไม่เจอ ถ่วงเวลาอีกหน่อย”อีกฝ่ายตอบกลับ

“โอเค”ผมรับคำ ก่อนจะสั่งและกำชับ”ปล่อยระเบิดอีก สักห้าหกลูก แต่อย่าให้ใครเป็นอะไรนะ”

“เออน่า ไม่แรงเท่าไรหรอก อย่างมากถ้าทนไม่ไหวก็สลบเพราะกลิ่น ไม่อันตรายอะไร”คนปล่อยระเบิด คือ ย้ง เข้ม ปาน โจ๊ก ที่รออยู่ข้างนอก หลังจากพวกมันหักคอไอ้พวกซุ่มตามจุด โดยที่ผมต้องหลับหูหลับตาไปซะ ผมเดินตามเข้าไปติดๆ มือก็กระชับปืนไปด้วย ในบ้านมีหลายห้องมาก เดินมาจนเกือบสุดทางจะกลับแต่ได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกัน เลยเดินไปตามเสียง มีชั้นหนังสือ บาร์เหล้า เหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกติ มีกล้องวงจรสองตัวที่ถูกตัดสัญญาณภาพไปแล้วจากฝีมือพวกนั้น มืออาชีพจริงๆ ผมเดินต่อไปเรื่อยๆ ก่อนจะหลบมุมเมื่อเห็นมีคนคุมบริเวณนั้น ห้าคน

“ไป่ อยู่ไหน”ผมถามผู้ร่วมขบวนการ

“อยู่ข้างบน ยังไม่เจอ”อีกฝ่ายตอบ

“ลงมาชั้นล่าง และเลี้ยวขวาตรงบันได เดินมาเรื่อยๆ เลี้ยวขวาอีกที ผมรออยู่”ผมบอกอีกฝ่ายที่ดูจะไม่สงสัย

“โอเค เฮ้ย ข้างล่าง”รับคำและหันไปบอกพรรคพวก ไม่ถึงห้านาทีก็ปะหน้ากัน

“มีอะไร”ไป่ถาม หน้าสวมโม่งดำและหน้ากากกันแก๊ส อีกสองคนเช่นกัน รวมผมด้วย อาวุธครบมือ ผมพยักหน้าให้ดูตรงนั้น

“เข้าไปทั้งอย่างนี้แหละ พวกมันไม่สงสัยหรอก”ไป่บอก ก่อนจะปิดหน้าและเดินถือปืนเข้าไป

“นี่พวกคุณ ทำไมยังไม่ออกจากบ้านกัน ไม่รู้เหรอว่ามีอันตราย”ผมถามตามหน้าที่ของตำรวจที่ดี

“ท่านให้อยู่เฝ้าข้างในครับ”มันตอบเสียงเรียบ ดูไม่เกรงกลัวสักนิด

“แต่ท่านบอกให้ออกไป นี่ก็ให้ผมเข้ามาดูว่าหมดหรือยัง”ผมยังถือซื่อพูดต่ออย่างหวังดี

“ไม่เห็นท่านบอก”มันยังสงสัย อะไรวะ ระเบิด ตูม ตูม มันไม่กลัว ซื่อสัตย์ซะจริง ทำไมไม่รับราชการว่ะ

“เสียเวลา จัดการ”เสียงสั่ง ก่อนที่พวกมันรู้ตัวควักปืนออกมา แต่ก็ถึงตัวพวกนั้นหักข้อมือทันที

“อึก”

“อัก”

ผมเตะไอ้คนที่พุ่งใส่หงายท้อง มันลุกขึ้นต่อยสวนเฉียดไปนิด ก่อนจะเจอตีเข่าและสันศอก สลบเหมือด

“ยะ”ผมหันไปจะบอก ไม่ทัน ไอ้ย้งหักคอไอ้ยักษ์ที่ดิ้นในแขนจนตาเหลือก ก่อนจะคอตกกองลงพื้น

“บอกช้า ความผิดคุณ”ไม่มีสำนึก โทษกูอีก ไอ้ไป่ยิงระยะเผาขนอัดเต็มท้อง พอกับไอ้เป้าที่ก้านคอและเสยปลายคางจนหักดังกร๊อบ โอย รุนแรงฉิบหาย ตามด้วยไอ้ทวนปิดฉากศอกอัดเข้าลูกกระเดือก จนตาเหลือกลิ้นห้อย ทรุดลงรูดกับกำแพง ไอ้คนที่สลบเสือกฟื้นขึ้นมา

“ยะ อย่า อึก”ตื่นมาตายแท้ๆ อย่างนี้ใช่ไหมเรียกถึงฆาต ก่อนจะค้นตามตัวไม่พบกุญแจ ปืนยิงแต่ไม่ทะลุ จนสุดท้ายใช้เลเซอร์ตัดขอบประตู

“เร่งมือหน่อย ไอ้พวกนั้นบอก ไม่ค่อยมีคนแล้ว”ไอ้ย้งบอกเมื่อได้รับรายงาน ก่อนประตูจะเปิดออกมา ไม่พบใคร พวกเราเดินเข้าไป

“เฮ้ย”เสียงร้อง พร้อมกระชากปืนจ่อหัว

“ไอ้เฮีย กูเอง ไป่”ไอ้คนถูกจ่อร้องบอก ก่อนจะดึงผ้าคลุมออก พร้อมพวกที่เหลือ

“มึงนี่แม่ง อึด จริงๆว่ะ ยังมีแรงอีก”ไอ้เป้าพูดใส่ ก่อนจะควักชุดออกจากเป้

“รีบใส่ก่อน เราต้องไปแล้ว”ไอ้ทวนบอก ก่อนจะดูลาดเลา

“เป็นไงบ้างวะ”ไอ้ย้งถาม ตาก็มองรอบห้อง

“ยังไหว”ดร.ตอบพร้อมสวมชุดอย่างเร็ว ขาเขาดูเหมือนจะเดินไม่ถนัด ผมกับไอ้เป้าเข้าประคอง

“ทำเป็นบาดเจ็บ จะได้ไม่สงสัย”ผมบอกเขาที่มองหน้า คงคิดว่ากูเจ็บจริงไม่ต้องแกล้งทำ

“ขอบคุณ คุณตำรวจ”ยังมีหน้ามายกยิ้ม ก่อนจะพาออกจากตรงนั้น

“ขอทางครับ ขอทาง เจ้าหน้าที่ได้รับบาดเจ็บ”เสียงไอ้ไป่พูดขอทาง ก่อนจะกดเรียกรถที่รออยู่แล้ว ผมเห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ หมอพยาบาล เต็มไปหมด ผู้ใหญ่หลายคนกลับไปแล้ว ลุงผมยืนอยู่ตรงนั้น ผมทำมือแบบค่อยเจอกัน ท่านพยักหน้า ก่อนจะอยู่ดูเหตุการณ์ต่อ นึกขอบคุณที่ลุงช่วยให้ผมมาลงหน่วยนี้

“อดทนหน่อย ถึงรถแล้ว”ไอ้เป้าบอกก่อนจะถึงรถที่มีหวอและตราหน่วยมาจอดรับ ประตูเปิดออกพร้อมรับร่างขึ้นไป

“เร็วๆๆ”เสียงเร่งรีบ พอขึ้นจนครบประตูก็ปิดและพาพวกเราไปจากตรงนั้น
.
.
.
.
“ไอ้เฮีย ไอ้เฮีย”เสียงเรียกพร้อมมือตบที่หน้าไปมาไม่แรง

“อืม กูไม่เป็นไร”ผมตอบมันเรียบๆ รู้สึกเพลียนิดหน่อย กวาดตามอง

“กูส่งสัญญาณรบกวนไว้แล้ว ตามไม่เจอหรอก ไปเซฟเฮ้าส์เลย หมอรออยู่”ไอ้ไป่พูดพร้อมสั่งคนขับรถ ที่ผมเห็นว่ามันคือไอ้โจ๊ก และไอ้ปานนั่งข้าง ๆ รวมถึงไอ้เข้มที่นั่งปิดท้ายตามองนอกรถ อย่างระวังอีกชั้นกันคนติดตาม

“โทษที พวกกูมาช้า มันทรมานมึงมากเลยสิ”ไอ้เป้าพูดอย่างเป็นห่วงเอามือจับแขนผมที่ส่ายหน้า

“หนู หนูยังปลอดภัยใช่ไหม”ผมถามหาหนูทันทีเพื่อความแน่ใจ

“ปลอดภัยดี”เสียงคุณตำรวจตอบผม ก่อนจะกดโทรศัพท์ยื่นกล้องให้ดู ในภาพขึ้นโชว์บ้านสงบเงียบ มีคนอยู่รอบบ้านสามสี่คน เป็นคนของเพื่อนผมที่ส่งไปให้ตามที่ขอ

“ดีแล้ว ดี อย่าให้หนูเป็นอะไร”ผมบอก ก่อนเขาจะเลื่อนกดไปในบ้านห้องที่หนูอยู่ เห็นหนูของเฮียนั่งชันเข่าบนเก้าอี้มองท้องฟ้า พ่อยืนข้างๆ เอามือลูบหัวก่อนจะโน้มมากอด เหมือนปลอบใจ ผมยิ้มกับภาพที่เห็นก่อนจะบอกให้ปิดและลบออกทั้งหมด โชคดีเหลือเกินที่พวกมันไม่ได้จับหนูไปจริงๆ ผมผิดสังเกตหลายอย่างแต่เล่นต่อไป ยอมรับว่าเหมือนมาก ตอนที่ถอดเสื้อผ้าออกสิ่งแรกที่ผมสังเกตคือรอยแผลเป็น ไม่มี รวมถึงแววตากร้านโลก ถึงจะหน้าตาตื่นร้องไห้ตัวสั่นที่ไม่รู้ทำได้ยังไง อันนี้ทึ่ง แต่ที่สำคัญใจเราไม่ตรงกันทั้งเสียงเต้นและการสื่อสารทางความรู้สึกเหมือนอย่างทุกครั้ง และถ้าเป็นหนูจริงๆมีอยู่สองทางเลือก หนึ่ง คือยอมทุกอย่าง และทางเลือกสุดท้ายหักคอหนูด้วยมือตัวเองก่อนที่พวกมันจะทำอย่างนั้น และตายตามไปทันที ผมหลับตาลงไปอีกทีอยากจะฝันถึงหนูโดยมีตุลย์อยู่ด้วย
.
.
.
.

เพี้ยะ

เพี้ยะ

ผลั่วะ

ผลั่วะ

“พวกมึง ทำงานกูพังหมด”
“ขอโทษครับนาย”

เพี้ยะ

ผลั่วะ

หลังมืออีกครั้งจนหน้าหัน ก่อนจะซัดเรียงตัว กัดฟันพูดใส่ด้วยโมโหสุดขีดที่ทุกอย่างไม่เป็นตามที่หวัง ปลาหลุดลงแม่น้ำไม่เหลือแม้แต่ตัวเดียวหวังจะให้ตายทั้งข้อง

“พลาดทุกอย่าง เป็นไง ไม่พลาด มันหลุดไปได้ยังไง ไอ้ที่ซุ่มตายห่าหมด ฮึ่ม”

“ผมขอแก้ตัว ครั้งสุดท้าย”

“แน่นอน ครั้งสุดท้ายของมึงและพวกมัน”

เสียงเกรี้ยวกราดและเสียงลงโทษยังต่อเนื่อง สำหรับที่ทำผิดพลาด แต่ยังมีโอกาสแก้ตัวในงานครั้งสุดท้าย
.
.
.
.

**อีกนิดนุง**

“ทุกอย่างปกติดี รวมถึงเป้าผมที่ยังใช้การได้อยู่ครับ คุณวิทย์”เสียงหนุ่มลูกครึ่งรายงานแกมเหน็บ

“เหรอ นึกว่าหลุดไปแล้วทั้งยวง ครึครึ”คนปลายสายอีกซีกโลกพูดขำๆ

“เกือบเหมือนกัน แฟนคุณกรนี่น่ารัก หวงตัว แต่ตีนหนักฉิบ คงดูออกว่าผมจีบเลยประเคนให้”พูดชมเสียงเคลิบเคลิ้ม

“เฮ้ย เตือนไว้ก่อน อย่าได้คิดเชียว ทำหน้าที่ต่อไป”พูดเตือนด้วยความหวังดี ถึงแม้จะไม่เคยเจอตัวจริง แต่รู้ว่าเพื่อนหวงไม่งั้นไม่กำชับหลายรอบ ทำไมไม่เอามาอยู่รวมกันก็ไม่รู้จะได้สนิทกันไว้ในฐานะ ’พี่สะใภ้’ และ ‘แม่ใหม่’ ซะเลย แต่ยังไง ขอให้เรื่องจบด้วยดีเถอะ เพื่อนคนนี้โชคร้ายมาเยอะแล้ว ขอให้มีสิ่งดีตอบแทนความดีมันบ้างเถอะ สาธุ

************************************************************************************************************************

ปล. มาแล้วจ้า โอย กว่าจะลงได้หืดขึ้นคอ เน็ทจูออนค่อยคืบคลานลง ฝุดฝุด ตอนนี้เคลียร์ทั้งเฮียทั้งหนู ไม่มีอะไรให้กังวลเลย เหรอ หุหุ มาช้าบ้างไรบ้างค่ะเคลียร์งาน แต่ดีใจที่มีคนถามหา ขอบคุณนะคะ  :pig4:ส่วนนายกับนาย อืม มันควรจะถึงเวลาชี้แจงความสัมพันธ์แล้วเน๊าะ อิอิ บ้านใครที่ยังน้ำท่วมอยู่ขอให้น้ำลงเร็วๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วย และขออนุโมทนาบุญกับคุณ DeJavu ด้วยค่ะ เอาบุญมาฝาก สาธุ ขอให้บุญรักษาเช่นค่ะ รวมถึงทุกคนด้วยนะคะ 

 

[harumi]

มาอีกรอบ

[Alone Alone]

นึกว่าพ่อนกจะตายซะแล้ว เฮ้ออออ

[full69]

ลุงนกตายอ่อ โห เข็มข้นจริงๆๆๆมาม่าชามนี้

[Rafael]

กรี๊ดด
แก้ข่าวๆๆๆ
มาตอนอัพยังไม่หมด
นึกว่าตายกันหมดซะละ 555
ยังดีที่ทุกคนยังปลอดภัยยย

[goonglovenut]

แว๊กกกก กำลังจะไปเคลียร์งานต่อ เห็นมีเม้นท์พ่อนก อ่านดีๆค่ะ ทบทวนอีกนิดนุง 

[nolirin]

  ขอแปะก่อน
++++++++++++++++++++++
แอบใจหายแว๊บบบแล้วเชียว มีพ่อตายด้วย
เกือบจเศร้าแล้วเชียว เฉลยแล้วโล่งเลย

[Alone Alone]

แว๊กกกก กำลังจะไปเคลียร์งานต่อ เห็นมีเม้นท์พ่อนก อ่านดีๆค่ะ ทบทวนอีกนิดนุง 

อ่านแค่ครึ่งแรกเลยพาชาวบ้านเข้าใจผิด ขอโทษจริงๆ นะคะ หนูผิดไปแล้ว T__T

[raluf]

อ่านรอบแรกจะบ้าตาย นึกว่าพ่อตาย ที่แท้ก็ตัวปลอม
พี่สิบเก่งจังช่วยเฮียออกมาแล้วว เดี๋ยวให้เบียร์มอบรางวัล อิอิ

[maemix]

ตอนแรกอ่านแล้วตกใจ นึกว่าพ่อนกไปซะแล้ว
เฮียนี่เก่งมาก รู้ด้วยว่าตัวปลอม

พี่สิบและพวกของนายมาช่วยเฮียออกไปได้แล้ว ดีใจจริงๆ
ใกล้ความจริงเปิดเผย ใครดีใครเลว

สงสารช่วงล่างเฮีย เจอหนูอย่าลืมทดสอบนะว่ายังใช้การได้อยู่ไหม คริคริ

[mur@s@ki]

โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย คุณพระ!!
อยากบอกว่าอ่านตอนนี้นี่วิตกจริตทั้งตอน
แต่โล่งอก ในที่สุดก็รอดปลอดภัยดีทุกคน


 

[ninghyuk]

ตอนกดเข้ามาตอนแรกเพิ่งมีโพสต์เดียว ก็ว่าค้างๆยังไม่น่าจบ รีเฟรชดูใหม่ อ่อออ เก็ตแล้ว5555
ตอนนี้คุณตำรวจเก่งจริงๆ ช่วยเฮียออกมาได้แล้ววว ขอให้ทุกอย่างคลี่คลายไวๆ

[Poes]

เฮียรอดแล้ว  รอไปพบหนู จะได้อยู่ด้วยกัน

[Babelilong]

รอดทุกฝ่าย
โล่ง 

 

[Lily teddy]

โห อ่านตอนแรกนึกว่าหนูโดนจับได้จริงซะอีก เฮียยิ่งพึ่งฝันถึงหนูไปแบบน่ากลัวมาก พอหนูบอกพวกมันฆ่าพ่อนี่เริ่มตะหงิดล่ะ
เพราะดูแล้วอย่างพ่อนกนี่คงถึกไม่แพ้ลูกเขยแน่นอน อีกอย่างหนูคงยอมตายพร้อมเฮียมากกว่าให้เฮียทรยศนาย เฮียเลยจับไต๋ได้
แล้วตอนนี้คู่พี่สิบกะน้องเบียร์นี่หวานกันจริง ถึงแค่ 5 นาที น้องเบียร์เลิกพยศแล้วน่ารักเชื่อฟังพี่สิบเชียวนะ
และด้วยแผนการณ์และฝีมือของพี่สิบและเหล่าลูกน้องนายที่เก่งแต่โหดๆ ทุกคน ก็สามารถช่วยเฮียออกมาจนได้
แต่กับท่านรองฯนี่คงไม่จบง่าย ๆ ไม่รู้มีแผนอะไรให้ไอ่อัลไปจัดการอีก กลัวจะจับหนูได้จริง ๆ เพราะเป็นเรื่องที่เฮียกลัวที่สุด
แต่ดูแล้วหนูก็มีคนช่วยดูแลหลายคนเลยแม้แต่น้องและเพื่อนน้องเฮีย ก็พยายามปกป้องพี่สะใภ้เต็มที่
ก็ขอให้ทุกคน ทุกคู่ปลอดภัย ได้กลับมาอยู่ด้วยกันไว ๆล่ะกันจ้า สาธุ รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนเหมือนเดิมจ้า 

[่KEI_jry]

เฮียมาแล้วๆๆๆ

ใจหายใจคว่ำนึกว่าเป็นหนูตัวจริง นึกว่าพ่อนกตายแล้ว ฮื่ออออ

ดีที่...ยังใช้การได้อยู่นะเฮีย ฮิฮิ

[GAZESL]

เฮ้อออออ โล่งงง ดีใจที่หนูกับพ่อปลอดภัย
เฮียก็ปลอดภัยแล้ว ขอให้ได้เจอกันซักทีเถอะ
ยังไงก็ขอให้ทุกคนปลอดภัยนะ สาธุ

[rujaya]

ใจหายหมดนึกว่าพ่อนกตาย 

แต่เฮียเก่งจังรู้ด้วยว่าไม่ใช่หนูตัวจริง

ขอบคุณพี่สิบที่ช่วยเฮียออกมาได้ ขอให้เฮียได้เจอหนูไวไวนะ

[wiwari]

  ใจหายใจคว่ำหมดเลยนึกว่าหนูโดนจับมาจริงๆ เกือบดราม่าแล้วนะเนี่ย ดีใจที่เฮียปลอดภัยแล้ว มีคนข่วยเฮียเยอะแยะเลย เฮียของหนูนี่เจ๋งจริงๆ

ปล.ส่วนล่างเฮียก็ปลอดภัยใช่รึปล่าว

[AdLy]

ตอนแถมนี่คืออะไร เรางงอ่า

ดีใจจัง คนดีปลอดภัยแล้ว วะฮะฮ่าาาา