หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[kinjikung]

เฮียของหนู หนูของเฮีย ฮามาก ๆ ขำแบบเปิดปากกว้าง แทบจะฉีกถึงรูหู
 กรามค้าง ตามอ่านอย่างรวดเร็วภายใน 3 วัน สนุกสุด ๆ ชอบทุกคู่เลย
เทียน-เฟย อิอิ ครบรส เบียร์-พี่สิบ กริ๊ดอ่ะ รันหล่ะ คู่กับโรคจิตเข้มหรือเปล่า หรือจะคู่กับไป่ ลุ้นอ่ะรันควบสองไปเลย
แอบสงสารทวนนะ นายเฟยชอบแกล้งหว่ะ

[DeJavu~ ★]

ในที่สุด เฮียก็กลับมาให้หนูจนได้ หวานมาก

แต่ตอนนี้แอบสั้นไปนะ อยากเห็นตอนที่เฮียหนุูตุลย์ พ่อ. อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา

บ่องตรงรู้สึกใจมากที่จะจบแล้ว คือติดตามมาตั้งแต่ต้นๆๆเลย จะคอยติดตามผลงานนะคะ

มารอเฮียกะหนู

[goonglovenut]

>> ป.44 <<

ผมมองคนในอ้อมแขนที่หลับสนิทไปแล้ว หลังจากที่เจ้าตัวฟังเพลงกล่อม ที่ผมขุดแทบทุกอัลบั้มมาร้องให้ฟัง แต่ดูเจ้าตัวยังไม่วางใจว่าผมจะอยู่ด้วย เพลงสุดท้ายผมจัดให้เลย เพลงกล่อมลูกตอนยังเล็ก ไม่รู้ว่าหนูฟังไม่รู้เรื่องทำให้หูลายพอกับตาจึงหลับลงได้แต่ยังมีเสียงเล็ดลอดออกมา

‘เฮีย’เรียกชื่อมือกำเสื้อตรงอกผมแน่น เผยอปากใส่ทำเอาอดใจไม่ได้กับการยั่วไม่รู้ตัวของหนู ตอบรับพร้อมจูบปากแผ่วๆ

‘อยู่นี่ครับ นอนนะ’ มือลูบหลัง สักพักก็หลับสนิท ฟังจากเสียงลมหายใจสม่ำเสมอ หัวใจเต้นโต้ตอบกันไปมา ผมกระชับแขนอีกนิดให้รู้ว่า ผมอยู่ตรงนี้ เสียงอืออาในลำคอพร้อมมือที่โอบกลับมาบ้างทำให้รู้ว่า แม้ในยามหลับก็ยังมีผมแน่นอน ผมยิ้มกดจมูกกับผมที่ส่งกลิ่นนิดๆแต่ไม่ได้ทำให้การดมผมลดน้อยลง ไล่มาหน้าผาก

“เฮียรักหนู”ผมบอกคนหลับที่เหมือนจะอมยิ้มนิดๆ ตามความคิดผม

“ตื่นมาเฮียก็ยังอยู่ ไม่หนี”ผมพูดพึมพำชิดปากที่มีเสียงแจ๊บๆ ฝันว่ากินอะไรอยู่ล่ะมั้ง

“แต่แค่สิบวันเท่านั้น เราจะมีความสุขร่วมกันนะ”ผมพูดถึงเวลาที่ได้ขอมาเก็บเกี่ยวความสุขกับคนที่ตัวเองรัก ได้ดูแลที่ต้องมาเจ็บเพราะผม

“เฮียขอโทษ ที่ทำหนูเจ็บ นับจากนี้จะไม่มีแล้วนะ เฮียสัญญา”ผมลูบปอยผมที่ล่วงมาปิดหน้าผากตามแรงลมที่โบกพัด อากาศเริ่มเย็นขึ้น คิดว่าคงต้องเข้าห้องแล้ว เดี๋ยวหนูเป็นไข้จะทำให้หายช้าลงไปอีก ผมค่อยๆขยับตัวลงไปยืนข้างๆ

“เฮีย”เสียงเรียกพร้อมมือที่ไขว่คว้า สีหน้าซีดเซียว คิ้วขมวด คงจะฝันร้าย

“อย่าไป เฮีย กลับมา”ผมจับมือทันทีไม่อยากให้หนูตกใจตื่น อยากให้นอนพักให้เต็มที่

“เฮียอยู่นี่”ผมบอกก่อนจะก้มไปกอดหนูที่ตัวสั่น หายใจแรงขึ้น ก่อนจะสงบลง ผมช้อนตัวหนูขึ้นพอดีกับมือที่โอบรอบคออย่างแน่นโดยไม่ต้องบอก ก้าวขาอย่างเร็วแต่มั่นคงเดินเข้าไปที่เตียง วางลงอย่างเบามือดึงผ้าห่มผืนไม่หนามากขึ้นมาคลุมพร้อมสอดตัวเองลงไปนอนกอดตามเดิม 

“หนูของเฮีย ถ้าเฮียไปนานมาก หนูจะรอเฮียไหม”ผมถามเสียงเบาอย่างกลัวคำตอบที่จะได้รับ ทั้งที่หนูหลับอยู่

“เฮียอยากอยู่กับหนู แต่มีบางอย่างที่เฮียต้องตัดสินใจ มันเป็นการตัดสินใจที่ยากที่สุดในชีวิต”ผมพูดพร้อมกอดกำลังใจให้แนบชิด นึกไปถึงก่อนหน้าที่จะมาหาหนู
.
.
.
.

ผมถูกจับกุมอีกครั้ง หลังส่งหนูถึงมือหมอและได้รับการยืนยันว่าปลอดภัยแล้ว ผมถูกนำตัวกลับเรือนจำเพื่อไปให้ปากคำใน
เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด พวกเรากลับมายังเรือนจำอีกครั้ง ท่านรองถูกควบคุมตัวแต่ได้มีทนายมายื่นประกันตัวออกไป ด้วยความลำพองใจว่าไม่มีใครทำอะไรได้ เตรียมจะลี้ออกนอกประเทศปล่อยให้ทนายความจัดการเรื่องทางนี้แทน แต่ไม่เป็นดั่งใจคิด ท่านรองถูกสั่งห้ามออกนอกประเทศหรือแม้แต่ออกจากบ้าน ทำให้หงุดหงิด ด่ากราดผู้ที่บังอาจสั่ง แต่ต้องเงียบปากในทันที เมื่อเป็นคำสั่งของอธิบดีกรมตำรวจ ซึ่งเป็นนายของตัวเอง ทำให้ไม่สามารถแสดงอำนาจในทางที่ผิดได้ อีกสามวันต่อมา ผม นายทั้งสองคน ได้ถูกคุมตัวไปสวบสวน พร้อมท่านรองที่พลิกสถานการณ์ได้ไวมาก

‘นี่ผมอุตส่าห์ล่อให้พวกมันมาติดกับ ยังไม่มีความดีอีกเหรอครับท่าน’ท่านรองยกยิ้มพูดกับอธิบดีฯ ที่ข้างท่านมีลุงของสิบ ถัดไปเป็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่อีกสองนายร่วมด้วย ส่วนสิบนั่งอยู่ข้างผม

‘อืม เหมือนเหตุการณ์เมื่อครั้งโน้นเลยนะ ล่อให้มาติดกับ หึหึ’นายเฟยกอดอกพูดใส่ด้วยท่าทีสบายๆ อีกฝ่ายชักสีหน้านิดหน่อย ก่อนจะทำสีหน้ายิ้มตามเดิมพูดกลับมา

‘ใช่ไง คนผิดมันก็ต้องผิดวันยังค่ำ จับโจรก็ต้องใช้วิธีแบบโจร’ยกยิ้มมุมปากหลังพูดเสร็จ

‘ใช่ จับโจรก็ต้องใช้วิธีแบบโจร เหมือนคราวนี้ไง’นายเฟยย้อนกลับด้วยสีหน้าอย่างเดียวกัน

‘เอาล่ะ หลังจากฟังทั้งสองฝ่าย ผมขอถามว่า คุณไปทำอะไรที่นั่น’ท่านอธิบดีฯยุติพร้อมถามท่านรองอีกครั้ง

‘ผมก็ตอบท่านไปแล้ว ว่าจับนักโทษที่แหกคุก หลักฐานก็ส่งให้ทั้งหมด’ท่านรองตอบท่านอธิบดีฯตามเดิม

‘ผมเข้าใจ และสถานที่ที่เราไปจับกุม พบของเถื่อนจำนวนมาก เป็นของใคร’ท่านอธิบดีพยักหน้าก่อนจะถามถึงสถานที่

‘ก็ของคนลักลอบเข้าประเทศสิครับท่าน ท่านก็ทราบว่าสองคนนี้เป็นใครและถูกจับคดีอะไร’กระตุกยิ้มหันมามองนายสองคนที่ยังมีสีหน้าไม่ทุกข์ร้อน

‘ของพวกคุณเหรอ’ท่านหันมาถามนาย

‘ของผม’นายเทียนพูดเรียบๆ

‘นั่นไง เขาก็ยอมรับแล้ว หึหึ’ท่านรองยกยิ้ม

‘ผมยังพูดไม่จบ ของผมแต่เอกสารซื้อขายและการโอนเงิน ทำไมมันเป็นชื่อคุณล่ะ’นายเทียนปรายตามอง ท่านรองที่หุบยิ้ม

‘นั่นสิ ตลอดเวลาที่ผมติดคุกจนกระทั่งออก ทำไมของผมถึงไปอยู่ในมือคุณได้’นายเฟยยิ้มยียวน ลดมือลงกุมมือนายเทียน แต่อีกฝ่ายดึงออกช้าๆ มองอย่างให้รู้ว่า ให้รู้จักกาลเทศะซะบ้าง แต่อีกฝ่ายดูจะเชื่อฟังมากคว้าไปบีบเอาไว้แน่น

‘ก็ล่อให้พวกแกมาติดกับไง’ตอบกลับอย่างไม่ยอมจนมุม

‘ผมว่าท่านอย่าเสียเวลาเลยดีกว่า คนพวกนี้ลักลอบแถมยังฆ่าผู้มีพระคุณของตัวเองตาย บวกข้อหาแหกคุกก็น่าจะพอแล้วกับการขังลืมหรือไม่ก็ประหารชีวิตซะ เพื่อไม่ให้เป็นภัยต่อประเทศชาติ’ท่านรองพูดเสียงเข้มขึ้น

‘พูดว่าตัวเองก็เป็น หึหึ’นายเฟยหัวเราะหน้ายียวนตามเดิม ผมฟังทุกถ้อยคำที่สนทนามือก็ทำงานไปด้วย

‘ดร. แล้วคุณล่ะมีเหตุผลอะไรถึงไปกับพวกเขา’ท่านอธิบดีหันมาถามผมที่ยังไม่ละสายตาจากจอคอม

‘เหตุผลเดียวกับท่านรอง ออกไปล่อโจรให้มาติดกับครับ’ผมหันไปตอบท่านก่อนจะสนใจงานต่อ

‘พูดอย่างนี้คิดจะเป็นพวกเดียวกับฉันหรือไง มันสายไปแล้วมั้ง ดร.’ท่านรองพูดกับผมเสียงเยาะ

‘ตรงไหนที่ผมบอกจะเป็นพวกเดียวกับท่าน’ผมถามแต่ไม่หันไปมอง ก่อนจะมีเจ้าหน้าที่เข้ามาและส่งเอกสารให้ท่านอธิบดี

‘ขอบใจ’ท่านเอ่ยปาก คล้อยหลังเจ้าหน้าที่ท่านเปิดเอกสารดู

‘คุณรู้จักคนในรูปนี้ไหม’ท่านอธิบดีหยิบรูปบุคคลที่ถูกอ้างถึงให้ดู

‘ไม่รู้จักครับ’ท่านรองตอบทันที

‘ไม่พิจารณาก่อนเหรอ’ท่านอธิบดีเลิกคิ้วใส่

‘ผมจะต้องไปรู้จักโจรทำไม’พูดกลับหรี่ตาลง

‘ไม่รู้จัก แล้วรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นโจร’ท่านอธิบดีถามกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่ได้แปลกใจ แต่ทำเอาท่านรองชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนจะปรับสีหน้าตามเดิม

‘ผมก็สันนิษฐานเอา แต่คนพวกนี้อาจรู้จักก็ได้ พวกเดียวกันหรือเปล่า’พูดพร้อมโยนมาทางพวกผม

‘นี่คือศพที่ถูกพบไม่ห่างจากบ้านคุณ มีร่องรอยถูกทำร้ายร่างกายก่อนตาย ทางเราได้ชันสูตรพบว่าเขาเป็นสายให้พวกคุณ’ท่านอธิบดีเอ่ยถึงบุคคลในภาพ หันมาทางนายที่ยังหน้านิ่ง แต่ท่านรองยกยิ้ม

‘คงจะทำงานไม่สำเร็จเลยถูกสั่งฆ่าปิดปาก’พูดเยาะใส่อย่างรู้สึกว่าเป็นต่อ

‘ใช่ เขาถูกฆ่าปิดปากเพราะทำงานสำเร็จเกินคาด น่าเสียดายคนดีๆ ต้องมาตายเพราะไอ้คนเลวๆ’นายเฟยพยักหน้าพูดช้าๆ มองท่านรองตอนท้าย ทำเอาอีกฝ่ายมีสีหน้าขัดเคือง

‘ก็เหมือนพวกแกที่ฆ่าคนที่มีพระคุณตาย เลวยิ่งกว่า คงไม่ลืมหรอกมั้งว่าทำอะไรไว้’ท่านรองงัดเรื่องนี้ขึ้นมาอ้าง

‘ฮ่าๆๆๆๆ’เสียงหัวเราะนายเฟยดังขึ้นเหมือนฟังเรื่องขบขัน จนนายเทียนต้องหันไปมองปรามด้วยสายตาให้เงียบ

‘ผมว่าเสียเวลามามากแล้วนะท่าน ถ้าไม่มีอะไรที่จะสรุป ไปสู้ในชั้นศาลดีกว่า’ท่านรองเริ่มระงับสติอารมณ์ไม่อยู่

‘เอาล่ะ คนในภาพที่ตอนนี้กลายเป็นศพแล้ว เป็นสายสืบทางคุณสองคน แต่ได้ถูกฆ่าปิดปากโดยคนของท่านรองฯ’ทันทีที่ท่านอธิบดีพูดจบ ท่านรองผุดลุกขึ้นทันที

‘หมายความว่ายังไง ท่านอย่ามากล่าวหาลอยๆ’ด้วยความลืมตัวถึงกับชี้หน้าผู้เป็นนาย

‘คนของคุณสารภาพว่าเขาถูกกดดัน จนเป็นเหตุให้ฆ่าตัวตาย และคนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้น ก็คือ ดร.กรกฎ ที่ถูกจับตัวไป’ลุงของสิบพูดออกมา

‘ท่านเชื่อคำพูดนักโทษเหรอครับ’ท่านรองเลิกคิ้วเชิงถามอย่างไม่เกรงกลัว

‘แล้ว ดร.กรกฎไปทำอะไรที่บ้านคุณล่ะ บอกได้ไหม แล้วทำไมเขาถึงถูกจับ’ท่านอธิบดีเป็นฝ่ายถามกลับ ทำเอาอีกฝ่ายอึ้งไปนิดก่อนจะค่อยๆพูดออกมา

‘ผมไม่ทราบว่าเขาเข้ามาทำไม’ตอบแบบขอไปที

‘ไม่ทราบ แต่จับเขาได้ทำไมไม่ส่งตำรวจล่ะ ทำไมต้องทรมานเขาด้วย คุณเป็นผู้รักษากฎหมายย่อมรู้ไม่ใช่เหรอ นักโทษหรือบุคคลธรรมดา ถ้ากระทำผิดต้องให้เจ้าหน้าที่บ้านเมืองจัดการ’ท่านอธิบดีพูดเรียบๆ

‘ผมทราบ แต่ตอนนั้นผมไม่อยู่ การ์ดผมที่จับได้รอผมกลับมาซึ่งก็ใช้เวลาหลายวัน ผมเดินทางไปทำธุระที่ต่างประเทศ ท่านก็เห็นจดหมายลา นี่ก็เอกสารการเดินทางของผม’ท่านรองยื่นเอกสารให้ตรวจสอบ เมื่อเจ้าหน้าที่รับและบอกว่าเอกสารถูกต้องทำเอาเขายิ้มออก

‘แต่คุณก็น่าจะโทรหาผม หรือสั่งให้ลูกน้องแจ้งความก็ได้นี่’ท่านอธิบดีถามต่อ

‘ผมตกใจไปหน่อยในตอนนั้น ไม่คิดว่าเขาจะบุกเข้ามาในบ้าน จากการสอบถามการ์ดผมบอกว่า เขาเข้ามาเพื่อจะฆ่าผม’ท่านรองยังพูดแก้ต่างให้ตัวเอง

‘ว่าไง ดร.’ท่านอธิบดีฯหันมาถามผม

‘ครับ’ผมตอบก่อนจะหันหน้าไปมองท่าน

‘คุณคิดจะฆ่าเขาจริงเหรอ’ท่านอธิบดีฯ พูดถึงข้อกล่าวหาที่ท่านรองฯยัดเหยียดให้

‘ผมแค่เข้าไปเอาของคืนเท่านั้น’ผมตอบท่านก่อนจะกดปุ่มเป็นขั้นตอนสุดท้าย

‘ผมเป็นคนสั่งให้ ดร. เข้าไปเอาของให้ผมเอง’นายเทียนพูดออกรับแทน

‘ของที่ว่าเป็นของผม แต่ถูกยึดไปครอบครอง’นายเฟยหรี่ตาพูดใส่

‘‘ก็เท่าบุกรุกถูกไหม’ท่านอธิบดีฯเอ่ยออกมาอีก ท่านรองยกยิ้มอีกครั้ง

‘ครับ แต่ผมเคยขอคืนแต่ไม่ให้ก็ต้องใช้วิธีนี้ อีกอย่างเขาก็ทำกับคนของผมเช่นกัน’นายเฟยพูดใส่ยิ้มๆ

‘ของอะไรเหรอคุณเฟย และทำไมไปอยู่บ้านท่านรองฯได้ล่ะ’ท่านถามต่อเหมือนจะสงสัยแต่หน้าไม่เป็นตามนั้น

‘ของสำคัญของตระกูลผม ของที่คนดีนำไปใช้จะเกิดประโยชน์แก่ประเทศชาติ’นายเทียนเอ่ยออกมาบ้างด้วยสีหน้าเรียบเฉยดังเดิม

‘หึ ทำเป็นพูดดี พวกกบฏประเทศตัวเองแล้วลี้เข้ามาทำลายประเทศคนอื่น’ท่านรองเหยียดยิ้มใส่

‘แสดงว่าของนี้อยู่กับท่านรองฯล่ะสิ ใช่ไหมถึงได้รู้ว่าเป็นของดีหรือไม่ดี’ท่านอธิบดีพยักหน้าพูดช้า ทำให้เขาเงียบไปอีกรอบเมื่อรู้ว่าพูดอะไรออกมา ทำเอานายเฟยยกยิ้ม

‘ของแบบนี้ไงครับ’ผมหันหน้าจอไปท่านดู ก่อนจะเลื่อนเข้าไปใกล้ๆ ท่านอธิบดีฯ พร้อมนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่มองหน้าจอ ก่อนจะมองหน้ากัน

‘ขั้นตอนการผลิตอาวุธ โดยปกติคนที่ครอบครองจะต้องมีเอกสารขั้นตอนขอผลิตอย่างถูกต้องนะครับท่าน’นายตำรวจผู้ใหญ่ท่านหนึ่งกล่าวกับท่านอธิบดี

‘ของเรานอกจากกองทัพแล้ว บุคคลทั่วไปไม่สามารถมีได้ นอกจากสั่งนำเข้าอย่างเดียว แต่ต้องถูกกฎหมาย’ลุงของสิบพูดออกมาบ้าง

‘ใช่ที่ส่งให้ผมคราวก่อนโน้นไหม’ท่านอธิบดีถาม ท่านรองที่สีหน้าเริ่มไม่ค่อยดีนัก

‘ครับ อันเดียวกัน’ท่านรองตอบตามตรง

‘แล้วทำไมยังมีอยู่ที่ท่านรองฯอีกล่ะ’ท่านถามกลับอีก

‘....................’

‘ก็เพราะจะผลิตขายเองน่ะสิ แต่ถอดรหัสไม่ได้ ก็แค่นั้นเอง’เสียงพูดเนิบนาบดังออกมา ทำเอาพวกเราหันไปมองต้นเสียง ทุกอย่างเงียบกริบเมื่อบุคคลดังกล่าวก้าวเข้ามา
.
.
.
.
.
‘คุณอา’เสียงนายพูดแทบจะพร้อมกัน แต่ไม่ได้ออกอาการตกใจ เหมือนจะรู้ล่วงหน้าแล้ว

‘กะ แก แก ตายไปแล้วนี่ ลูกน้องฉันยิงฉันเห็นกับตา’ท่านรองหน้าซีดเผือดชี้หน้าพูดตะกุกตะกักในตอนแรกก่อนจะเร็วในตอนหลัง คงตกใจเลยไม่รู้ว่าหลุดปากอะไรออกมา

‘เห็นกับตาเลยเหรอ’คนที่นายเรียกว่าคุณอา ยกยิ้มถามกลับ ทำให้ท่านรองตกใจยิ่งกว่าเดิม’นั่นสิ คุณเป็นคนสั่ง ก็ต้องเห็นอยู่แล้ว แต่น่าจะดูให้แน่ใจสักหน่อยนะ ไม่ใช่รีบไปเอาหน้า’

‘แล้วนี่ด้วยใช่ไหม’ท่านอธิบดีหันจอให้ท่านรองฯดู ใบหน้าซีดเผือดจนแทบไม่เหลือสีเลือด

‘รายชื่อคนร่วมและคนซื้อ เก็บไว้เผื่อมีการหักหลัง และเมื่อหักหลังก็สั่งเก็บ รวมถึงผมด้วย’ท่านอธิบดีเอ่ยอย่างใจเย็น ก่อนจะเอ่ยต่ออีก

‘คงจำได้ใช่ไหมเมื่องานวันเกิด คุณสั่งคนเก็บผมให้ดูเป็นอุบัติเหตุ แต่ดีมีสายรายงานและเกิดเรื่องซะก่อน ผมคงต้องขอบคุณ ดร.กรกฎ สินะที่ช่วยเอาไว้ อ้อ คุณด้วย สิบทิศ และทุกคนที่นี่ด้วย’ท่านก้มหัวน้อยๆเป็นการขอบคุณจากใจจริง

‘และก็ทั้งสองคนนี้เข้าเมืองถูกกฎหมายนะ มีเอกสารรับรองการลี้ภัยจากนายพลฟง ส่งให้ผมแล้ว ผมต้องขอบคุณเขาด้วยซ้ำที่ช่วยประเทศของเราไว้ ทั้งที่เขามีโอกาสแต่ไม่ทำ ผิดกับคนที่เกิดบนแผ่นดิน กลับทำได้อย่างไม่คำนึงถึงความเสียหาย ผมเสียใจจริงๆที่ประเทศจะย่อยยับเพราะคนในชาติ แต่คุณก็ยังมีความดีนะ อย่างน้อยก็เก็บข้อมูลผู้ร่วมขบวนการให้เรา’ท่านอธิบดีฯพูดเสียงเรียบมองหน้าท่านรองที่ยังตะลึงหาทางออกไม่ได้ เพราะหลักฐานที่ผมถอดจากเครื่องถูกเปิดเผย นอกจากท่านรอง ยังมีนักการเมืองบุคคลชื่อดัง  อีกหลายคนที่ร่วมด้วย และคนพวกนั้นก็เหมือนท่านรองถูกออกหมายเรียกให้มาพบห้ามหนีโดยเด็ดขาดมิฉะนั้นจะออกหมายจับทันที รวมถึงกล้องวงจรที่มีผมกับสายที่ถูกฆ่าตายอยู่ในนั้นด้วยเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญ ยังไม่รวมประวัติลูกน้องท่านรองฯที่ลากจากโลกไปบางส่วน ส่วนไอ้ที่มีชีวิตอยู่ก็รับสารภาพเอาตัวรอดทั้งนั้น

‘พะ พวกแก แก’ท่านรองถึงกับพูดไม่ออก ก่อนจะถูกควบคุมตัวไปกักขังเอาไว้ก่อนเพื่อดำเนินตามขั้นตอนต่อไป ท่านอธิบดีหันมาทางพวกผม

‘ทางเรามีหลักฐานน้อย ดีว่าได้ ท่านและก็ พวกคุณด้วย ที่ช่วยให้สำเร็จไปด้วยดี ยังไงเรื่องคดีความ คงต้องว่ากันไป ใครรับผิดชอบก็ขอให้จัดการด้วยความชอบธรรมด้วย เรื่องแหกคุกเป็นแผนที่เราวางไว้ตั้งแต่แรก แต่ไม่คิดว่าท่านรองจะมีสายรายงานทำให้เสียเจ้าหน้าที่ดีๆไป ยังไงพวกคุณก็จัดการเรื่องครอบครัวพวกเขาด้วยนะ’ท่านกล่าวขอบคุณพร้อมยื่นมือมาจับ ผมบอกตามตรงเรื่องแหกคุกผมไม่รู้ว่าเป็นแผนของเจ้าหน้าที่ด้วย คิดแต่ว่าเป็นแผนของนาย

‘ลำบากกันหลายปีเลย กว่าจะจบได้ ขอบใจนะ’คุณอาตบไหล่นายทั้งสอง หันมายิ้มกับผม

‘ไม่หรอกครับ ถือว่าเราได้ตอบแทนแผ่นดินที่ให้เราได้อาศัย’นายเฟยพูดกับผู้มีพระคุณ

‘ถ้ามีคนคิดแบบนี้เยอะๆก็ดีนะ ประเทศชาติจะได้เจริญ ส่วนเรื่องคดีไม่ต้องห่วงนะ คุณสองคนพ้นข้อกล่าวหาแล้ว ลูกน้องที่เหลือผมก็จะให้ลดหลั่นตามมา แต่คงจะทั้งหมดไม่ได้ เข้าใจนะ’ท่านออกตัวอีกครั้ง พวกเราเข้าใจก่อนท่านจะขอตัวพร้อมคุณอาด้วย

‘ไอ้สิบแล้วเมียมึงล่ะ จะเอาไง’เสียงลุงของสิบพูดขึ้น ทำเอาพวกเรามองหน้ายิ้มๆ

‘ลุง มาพูดอะไรตอนนี้’สิบกระซิบกระซาบ

‘มึงจะกระซิบเพื่อ ยังไงเขาก็รู้กันอยู่แล้ว’โดนโบกไปที

‘เบียร์ใช่ไหม’นายเทียนเอ่ยขึ้นมา

‘ครับ’สิบรับคำ

‘คุณก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอว่าใคร ไม่น่าจะยาก’นายเฟยกระตุกยิ้ม

‘ครับ ผมกำลังรวบรวมหลักฐานอยู่ ไม่นาน’สิบพูดอย่างหมายมาดจะช่วยคนที่ตัวเองรักให้ได้

‘ส่วนรัน ฉันจัดการให้ ไม่ต้องห่วง’นายหันมาพูดกับผมที่พยักหน้ารับทราบ ไอ้รันไม่เหมือนไอ้เบียร์ที่ถูกใส่ร้าย ถึงมันจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม แต่ลงด้วยนายได้รับปากโทษมันคงลดลงเยอะ ส่วนผมถึงจะลดแต่ก็เกือบสามสิบปีกว่าผมจะได้ออก

‘เฮีย’นายเรียกผมเสียงเนิบ

‘ครับ’ผมเงยหน้ามองนายที่สบตาอยู่แล้ว

‘ทำเพื่อตัวเองบ้าง ฉันช่วยได้นะ แค่เฮียเอ่ยปาก ทุกอย่างจะเงียบไม่มีการสาวถึงใคร’นายพูดด้วยน้ำเสียงเดิมแต่เต็มไปด้วยความปรารถนาดี

‘ถ้าไม่ตัดสินใจทำ กว่าจะได้ออก มินนี่อาจจะรอไม่ไหวนะ หึหึ’นายเฟยหัวเราะในลำคอ แต่มือนี่แทบจะไม่ละจากนายเทียนเลย

‘ขอบคุณครับ นาย ผมขอเวลา แต่ตอนนี้ผมอยากขอเรื่องหนึ่ง’ผมขอบคุณพร้อมขอให้นายช่วย

‘ว่ามาเลย’นายพยักหน้า และผมก็บอกสิ่งที่ต้องการออกไป
.
.
.

นั่นก็คือ การได้กลับมาดูแลหนูก่อนที่ผมจะตัดสินใจในเรื่องของตัวเอง ผมกอดคนในอ้อมแขนที่ซุกตัวแนบสนิท

“เฮียอยากอยู่กับหนู แต่เฮียก็หนักใจเหลือเกิน”ผมพูดก่อนจะแนบกับผมนุ่ม ผมคิดถึงเรื่องที่ตัวเองต้องมาติดคุก นึกถึงพ่อที่ต้องจากไปด้วยสาเหตุที่ไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิดขึ้น มันเกิดจากธีรดาหลงรักพ่อที่ใจดี พ่อที่ให้ความช่วยเหลือเมื่อตอนที่เป็นนักศึกษา ธีรดาขาดความอบอุ่นจากพ่อตัวเอง เมื่อมาเจอพ่อที่แสนดีกับเธอทุกอย่างทำให้เธอยึดติด แต่พ่อทำในฐานะอาจารย์กับลูกศิษย์ มีปัญหาเธอก็มักมาปรึกษา พ่อก็แนะนำเพราะไม่อยากให้เธอเครียดกับที่บ้านจนเสียการเรียน แม้แต่เรื่องทุนไปเรียนเมืองนอก พ่อก็ช่วยเพราะธีรดาเป็นคนหัวดีมาก พ่อสนับสนุนเธอด้วยใจจริง แม้แต่เรื่องเงินพ่อก็ยื่นมือช่วย ไม่ใช่เฉพาะธีรดาคนเดียว พ่อให้ความสำคัญกับลูกศิษย์ทุกคน แต่ธีรดากลับคิดว่าตัวเองเป็นคนพิเศษของพ่อ เธอทำทุกอย่างให้ดีขึ้นไม่ใช่เพื่อตัวเองเธอทำเพื่อที่พ่อจะหันมามองเธอในฐานะอื่น  จากชื่นชม เริ่มคิดอยากครอบครอง ตอนแรกพ่อไม่นึกเอะใจ แต่พอนานเข้าเธอเริ่มไม่พอใจที่พ่อให้ความสนใจลูกศิษย์คนอื่นเหมือนที่ทำกับเธอ โดยเฉพาะผู้หญิง เธอจะหาทางกันท่าแบบไม่ให้พ่อรู้ จนเริ่มมีคนมาพูดเข้าหูพ่อถึงพฤติกรรมแปลกๆ พ่อเลยเริ่มจับตาดู ก็เห็นว่าจริง เลยเรียกธีรดามาคุยและตักเตือน  ธีรดาร้องไห้สารภาพว่ารักพ่อ ทำให้พ่อตกใจมากพยายามตั้งสติพูดกลับไปอย่างใจเย็นว่า ไม่เคยคิดกับเธอแบบนั้น พูดเกลี้ยกล่อมคิดว่าธีรดาเข้าใจ จนเหตุการณ์เงียบไป พ่อวางใจจนไม่ได้ระวังตัวเลยพลาดท่าจนถึงขั้นชู้สาว ทำให้พ่อหนักใจมาก กอปรกับถูกข่มขู่จากครอบครัวธีรดา ทำให้พ่อต้องทำกลับไปบ้างทั้งที่ไม่อยากทำ เรื่องเงียบไปอีกครั้ง เงียบไปหลายปีจนไม่น่ามีอะไรแล้ว แล้วมันก็เกิดขึ้นจนได้ จากแรงรักผสมแรงแค้นของผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นสาเหตุ แต่ในจดหมายที่พ่อเขียนถึงผม พ่อไม่โทษธีรดาฝ่ายเดียว พ่อโทษตัวเองที่ใกล้ชิดมากเกินไป พ่อเสียใจกับทุกอย่าง วันเกิดเหตุมีการบันทึกไว้เหมือนเป็นลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่อง พ่อคิดจะจบทุกอย่างด้วยหลักฐาน แต่มันกลับร้ายแรงกว่าที่คิด ไม่มีใครรู้มาก่อนว่า ธีรดาไปเข้ารับการบำบัดจิตใจมาก่อนหน้า เธอทำร้ายผู้ชายคนหนึ่งเกือบเสียชีวิตเพราะมีลักษณะเหมือนพ่อ หลักฐานสองอย่างนี้ผมเก็บไว้เป็นอย่างดีโดยไม่ได้บอกใครแม้แต่น้อง ผมอยากไถ่บาปให้พ่อแทนธีรดา เธอเป็นคนน่าสงสาร เธอขาดความรักและได้รับการอบรมที่ผิดมาตลอด กว่าจะรู้ก็สายเกินไป

“อืม เฮีย”เสียงงึมงำปลุกให้ผมตื่นจากภวังค์ จากเรื่องที่ผมจะต้องตัดสินใจสักทีว่าจะเอายังไง

“เฮีย”เรียกพร้อมลืมตาเบียดตัวเข้าหาอย่างออดอ้อน ผมยิ้มกับสิ่งที่หนูทำ มันไม่ใช่การออดอ้อนแบบผู้หญิง แต่มันดูน่ารักในแบบของหนู

“ครับ เฮียอยู่นี่”ผมตอบรับและมองเจ้าของดวงตาสดใส ที่เห็นทีไรก็ชื่นหัวใจทุกที

“เฮียอยู่จริงด้วยๆ หนูไม่ได้ฝัน”หนูงึมงำส่ายหน้ากับอกไปมา

“ก็เฮียบอกแล้วว่า เฮียจะอยู่กับหนู แล้วทำไมตื่นเร็วจัง”ผมบอกเอาจมูกถูกหน้าผากคนในอ้อมแขน หรือผมคิดดังเกินไปจนหนูรำคาญเลยตื่นขึ้นมา

“หนูฝันว่าเฮียไม่อยู่ เฮียไปกับใครไม่รู้ เรียกก็ไม่หัน วิ่งในฝันจนหกล้ม เหนื่อยด้วย เลยตื่น”หนูพูดเสียงยานขัดกับความฝันที่ดูจะตื่นเต้นมาก ผมอมยิ้ม

“หกล้ม ไหนเฮียดูสิเป็นแผลเปล่า”ผมเอื้อมมือไปจับหัวเข่าตรงขาที่ยกมาก่าย

“แผลเปล่าไม่มีหรอก มีแต่แผลเป็น ครึครึ”ยอกย้อนหัวเราะกับอกไม่ยอมเงยหน้าเหมือนรู้ว่าจะโดนทำโทษ

“เหรอ มีแต่แผลเป็น แต่เฮียไม่เคยเห็น ตรงไหนนะ”ผมกระซิบข้างหูคนปากดี มือลูบไล้ตั้งแต่ขา มาหยุดที่สะโพก บีบอย่างหมั่นเขี้ยวไปที

“เฮียทะลึ่งและ”หนูรีบคว้ามือออกทันที ผมหัวเราะในลำคอกับท่าทางเขินอาย

“ก็เฮียไม่เคยเห็นแผลเป็นหนูนี่ เห็นแต่ผิวเนียนๆขาวๆ”ผมแหย่ให้คนที่ไม่ยอมเงยหน้าแต่เห็นแก้มใสขึ้นสีรามมาถึงหู จนต้องขบเม้มจนเจ้าตัวย่นคอหนี พร้อมทุบกลางหลังผมดังอักสองที

[goonglovenut]

“เจ็บมาก แรงเท่าหนูสมชื่อเลย”ผมแหย่คนประทุษร้ายหลัง

“ก็หนูไม่ใช่ควายนี่ จะได้แรงเยอะหนังหนาเหมือนเฮีย  อื๊อ ฮะ”เงยหน้ามาพูดใส่หน้ายิ้มๆเตรียมจะผลุบลงแต่ไม่ทันปากผมที่ปิดซะก่อน สั่งสอนสักหน่อยว่าเฮียเป็นควายได้ยังไง ผมจูบไล่สอดลิ้นให้เปิดปากจนได้ลิ้มรสความหวานข้างในก่อนจะเล็มเม้มให้เจ้าตัวที่ตอบกลับมาบ้าง

“แต่หนูฝันเหมือนจริงมากเลยนะ”หลังลงโทษเสร็จหนูพูดถึงความฝันอีกครั้งเอามือลูบอกผมไปมา ผมคว้าขึ้นมาจูบทีล่ะนิ้ว

“ฝันร้ายกลายเป็นดี หนูบอกเฮียเอง จำไม่ได้เหรอ”ผมสบตาหนูที่ตอนนี้ตื่นเต็มที่แล้ว

“จำได้ แต่ฝันใกล้รุ่งมันเป็นจริงนี่”หนูพยักหน้าแต่อดแย้งไม่ได้

“งั้นไม่จริงแล้ว เพราะหนูฝันใกล้เย็น มันก็เลยผ่านไปแล้ว”ผมพูดปลอบใจติดตลก หนูย่นจมูกใส่เอามือบิดจมูกผมไม่พอดึงไปมาอีก ไม่ต้องจูงจมูก เฮียก็หลงจะแย่แล้ว ยิ่งเป่าหูนี่เฮียไปไหนไม่ได้เลยนะ

“เย็นแล้วเหรอ”หนูถามเหมือนเพิ่งนึกได้

“อืม ใกล้แล้ว”ผมมองนาฬิกาที่บอกเวลาสี่โมงเย็นพอดี ก่อนจะมองคนที่ยังซุกอกไม่ห่าง อยากให้ซุกอย่างนี้ตลอดจัง เพราะฉะนั้นผมต้องตัดสินใจแล้วใช่ไหม

“เฮียย่นอีกแล้ว คิดอะไรอยู่”หนูพูดเอานิ้วคลายหัวคิ้วที่ขมวดและเกลี่ยหน้าผากที่ย่นให้คลายออก

“คิดถึงหนู”ผมอมยิ้ม จูบหัวเหม่งไปที

“หัวงูว่ะ เอาเรื่องจริงสิ”เสียงเบาแต่เน้นมาก

“ก็เรื่องจริง อ่ะ โอเค ๆๆ”ผมตอบก่อนจะโดนทุบอีก เลยต้องยอม

“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย ไม่มีอะไรมากหรอก ตอนนี้เฮียห่วงหนูมากกว่า อยากอยู่กับหนูให้มากๆๆๆๆ”ผมน่าจะติดนิสัยแถมาจากคนในอ้อมแขนที่ถูกรัดโยกไปมาเบาๆนี่แหละ

“นั่นไง เฮียพูดเป็นลาง แสดงว่าเฮียจะไปไหนใช่ไหม”หนูตีแขนผมให้หยุดโยก ก่อนจะถามหน้างอนิดๆ

“เอาไว้ถึงเวลาเฮียบอกได้ไหม ตอนนี้ขอแค่เฮียได้ดูแลหนู ได้กอด นะ นะ หนูของเฮีย”ผมพูดกับหนูไม่รู้เรียกว่าอ้อนได้ไหม ทำเอาหนูอมยิ้มหน้าแดง ลูบแก้มผมไปมา พร้อมพยักหน้า

“ขอบคุณครับ งั้นเริ่มที่ เย็นนี้หนูอยากกินอะไร”ผมจูบปากเบาๆก่อนจะถาม หนูทำท่าคิด

“หนูกินอะไรได้มั่งล่ะ หมอห้ามอะไรไหม”หนูถามเอานิ้วมือไต่ไปมาบนแขน อย่าเล่นหนูไต่เฮียตอนนี้เดี๋ยวไม่ได้กินข้าว อันนี้ผมคิดขำๆทั้งที่ขำไม่ออกเพราะมันยังไม่ค่อยจะเข้าที่เท่าไหร่ แต่ไม่ใช่เวลาจะมาคิด ผมควรคิดเรื่องหนูและครอบครัวมากกว่า จะทำยังไงให้เป็นครอบครัวได้สักที

“อาหารรสจัดคงต้องงดก่อน”ผมตอบพร้อมรวบมือเรียวยาวมาจับไว้

“แล้วแต่เฮียแล้วกัน หนูกินได้หมด แต่ต้องอร่อยนะ”หนูยิ้มตาหยีบอกผม

“แล้วที่กินไปอร่อยไหมล่ะ หืม”ผมยื่นหน้าไปใกล้อย่างอดใจไม่ไหว เวลาหนูยิ้มมันทำให้โลกของผมสว่างไสวไปหมด

“ก็อร่อย แต่หนูไม่ค่อยถนัดอาหารฝรั่งเท่าไหร่ ของเละๆเต็มที่ก็โจ๊ก”หนูพยักหน้าพร้อมบอกหน้าซื่อๆ ทำเอาผมขำ

“ดีนะที่เป็นโจ๊ก”ผมพูดกลั้วหัวเราะ

“อย่าบอกว่าเฮียนึกถึงขี้นะ บ้าเปล่า ใครจะกินขี้  ถึงมี อย. หนูก็ไม่กินหรอก ไม่ใช่ปลาสวายนะ”หนูพูดพร้อมจิ้มแก้มผมแทบทะลุไปถึงใจ ผมหัวเราะดูเปรียบเปรยซะน่ารัก

“คิดได้ไงเนี่ย หืม ฮ่าๆๆๆ”ผมหัวเราะกับความช่างคิดของหนูที่ไม่เหมือนใคร

“คิดตามเฮียไง ฮ่าๆๆๆๆๆ”หนูหัวเราะบ้างก่อนจะกอดรัดฟัดหอมกันอีกพัก ผมก็พาคนน่ารักไปล้างหน้าแปรงฟันตามเจ้าตัวร้องขอ ก่อนจะอุ้มแบบขี่หลังเดินมาห้องครัวเอาไปหย่อนลงบนเก้าอี้ ผมหยิบแอ๊บเปิ้ลมาปอกให้กินรองท้องไปก่อน

“เฮีย”เสียงเรียกทำให้ผมหันไปมอง มือหยิบผักกับหมูปรุงรสแล้วออกมา ว่าจะทำต้มจืดให้หนูกิน

“ครับ”ผมรับมองนิดหนึ่งก่อนจะวางของ เดินไปหยิบหม้อใบย่อมเปิดน้ำจากเครื่องกรอง ตั้งบนเตาแก๊ส

“ไอ้เบียร์ ไอ้รัน และคนอื่นๆเป็นยังไงบ้าง”หนูถามถึงไอ้สองคนและเลยไปถึงหลายๆคน

“สบายดี ไอ้เบียร์ สิบเขาก็หาหลักฐานช่วยอยู่ ส่วนไอ้รันและคนอื่นนายก็ช่วยเท่าที่จะช่วยได้”ผมตอบคร่าวๆ ถ้าอธิบายจะยาวเกินไป หนูพยักหน้า

“แล้วเฮียด้วยใช่ไหม”ถามเสียงอ่อยลง

“ครับ เฮียก็พยายามอยู่”ผมหันไปยิ้มก่อนจะใส่เครื่องที่เตรียมไว้ลงหม้อ หันไปไมโครเวฟอยู่ว่างเดี๋ยวจะง่วงซะ หยิบไส้กรอกแบบรมควันไปเวฟซะหน่อย จะหันกลับแต่มีความอุ่นแทรกตรงลำตัว

“หนู เกือบแล้วไหมล่ะ เกิดเฮียหันไปโดนแผลได้เจ็บแน่”ผมเอ็ดไม่จริงจังห่วงคนกอดมากกว่า ชอบนะที่หนูอ้อนแบบนี้

“เจ็บก็ดี เจ็บให้มากๆ เฮียจะได้ไม่ไปไหน จะได้อยู่กับหนูนานๆ”พูดเหมือนเด็กเอาแต่ใจน้ำเสียงขึ้นจมูก ผมเลยต้องหันไปกอดเทวดาตัวโตที่งอแง แต่น่ารักซะจริง

“ไม่เอาหรอก ถ้าเฮียจะต้องแลกกับหนูเจ็บ เฮียอยากอยู่กับหนูที่ร่าเริงมากกว่า”ผมกอดโยกตัวหนูไปมา

“ทำไมล่ะ เฮียไม่อยากดูแลหนูเหรอ”เงยหน้าขึ้นมาถาม ตาใสซื่อ ผมจูบหน้าผากไปที จูบหัวหอมหึ่งๆไปที

“ใครว่าล่ะ เฮียทนไม่ได้ต่างหาก  เฮียไม่อยากให้หนูแช่งตัวเองแบบนี้ มีวิธีอื่นอีกเยอะที่เราจะอยู่ด้วยกัน แค่รอเฮีย ได้ไหม เฮียสัญญาว่าจะดูแลหนูกับพ่อไปตลอดชีวิตเลยหลังจากนี้”ผมกอดเอาคางเกยไหล่เล็กๆ หนูผอมลงไปมากจากปกติทำให้ดูเก้งก้าง หัวโต แต่น่ารักเสมอในสายตาผม หนูไม่ได้เตี้ยผิดที่ผมสูงกว่าเท่านั้นเอง

“จริงๆนะ”หนูเงยหน้ามายิ้มกว้าง

“ครับ สัญญา”ผมหอมแก้มที่เริ่มมีสีเลือดบ้างแล้ว

“หนูจะรอ ว่าแต่กี่หลักอ่ะ”กอดเอวช้อนตาซื่อๆถาม

“ไอ้กี่หลักนี่จำนวนที่รอ หรืออายุเฮีย หืม”ผมบิดจมูกเทวดาตัวโตที่ยิ้มปากบาน

“รู้ทันว่ะ คือๆกันนั่นแหละ ตอนนี้หลักสาม หนูต้องรอถึงหลักสี่หรือเปล่า”ยังไม่วายแอบขำ

“ไปรอทำไมหลักสี่ รถติด รออยู่บ้านนั่นแหละ เดี๋ยวเฮียไปหาเอง”ผมอมยิ้มพูดกลับ หนูหน้าเหรอไปพัก ก่อนจะเบิกตา

“เฮียยยย มุขเยอะนะ”หนูเรียกเสียงดังบิดเอวผมที่หลบไปมือนุ่มอย่างระวังไม่ให้โดนแผล

“ฮ่าๆๆๆ เหรอ มุขเหรอ”ผมแกล้งย้อนถามก่อนจะรวบเข้ามากอด เจ้าตัวอดขำไม่ได้

 “เฮียติดหนูนั่นแหละ ชอบมุขกับเฮีย”กระซิบข้างหูเม้มเบาๆ

“แล้วไป อย่าให้รู้ไปติดมุขคนอื่นนะ”กระซิบกลับบ้าง มีกำชับซะด้วย

“หึงเฮียเหรอ”ผมถามกลับ หูนิ่มๆแดง

“ก็ถ้ารู้สึกเหมือนกัน ก็ใช่มั้ง”ตอบกลับอยากจะจับมามองหน้าจริงๆ

“แต่เฮียไม่ใช่”ผมพูดกลับ ร่างในวงแขนแข็งขืนทันทีทำท่าจะผละออก ผมเลยต้องกอดเข้ามาฟังชัดๆ “หึหึ เฮียรู้สึกมากกว่านั้น เฮียหวง อยากเก็บไว้กับตัวคนเดียว อย่าไปรักคนอื่นนอกจากเฮียเลยนะ”

“หนู ได้ยินไหม”ผมถามอีกเมื่อเจ้าตัวยังไม่ตอบ ผมจะผละออกไปมองหน้า เจ้าตัวกลับกอดแน่น

“หนูรักเฮีย หนูจะรอ ไม่ว่ากี่หลักก็จะรอ”เสียงแผ่วเบาออกจากปาก แต่เสียงจากหัวใจกลับดังชัด

“เฮียรักหนู รักคนเดียว”ผมกอดกระชับอีกครั้ง ก่อนจะคิดได้ว่า ควรสนใจกับข้าวสักที เดี๋ยวจะพากันตาลายความรักซะก่อน
.
.
.
.
“เฮีย พาหนูนั่งเรือหน่อยสิ”หนูบอกผมหลังจากสามวันที่ผ่านมาอาการดีขึ้นเยอะ ผมดูแลหนูทุกอย่างจนตัวออกปากจะเป็นง่อยอยู่แล้ว ยิ่งช่วงเช็ดตัวให้หน้าแดงตัวแดงไปหมด บอกเช็ดเองก็ได้ แต่ผมหรือจะยอม หาโอกาสยิ่งยากอยู่ ไม่ผิดครับคิดอย่างนี้กับเมียตัวเอง ถ้าผมคิดกับเมียคนอื่นค่อยว่ากัน

“นั่งเรือ”ผมทวนคำ มือขยี้หัวที่ได้ฤกษ์สระสักที ผมให้หนูนอนบนที่แคร่ตัวยาวมีหมอนรองคอแบบที่ร้านสระผม หนูบอกจะสระเอง แต่ก็ไม่รอดมือผมอีกนั่นแหละ จนเจ้าตัวเลิกขัดปล่อยให้ผมสุขตาสุขมือสุขใจไปหมด ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าผมว่าผมเริ่มรู้สึกขึ้นมา แต่แค่นิดเดียว ไม่ถึงกลับตั้งโชว์แต่แค่รู้สึกว่ามันขยับที่เห็นหนูตัวขาวอมแดง แต่เจ้าตัวมียางอายกว่าผมเยอะ เอาผ้ามาปิดหนูเล็กเอาไว้และเช็ดตรงนั้นเอง หนูบอกว่าถ้าไม่รู้ตัวก็ไม่อายหรอก แสดงว่าหนูชอบแบบลักหลับ มันคงให้อารมณ์ตื่นเต้น

“เฮีย”

“เฮียยยย”

“คะ ครับ เป็นอะไร ฟองเข้าตาเหรอ”ผมตกใจเมื่อได้ยินเสียงหนูเรียกเสียงดังระหว่างที่คิดอะไรเพลินๆ

“จะเข้าปากแล้วเฮีย”หนูพูดใส่ ผมมองเห็นฟองไปอยู่ที่ปากหนูได้ยังไงวะ

“เฮียขอโทษ แล้วไปโดนได้ยังไง”ผมขอโทษ พึมพำตอนท้ายกับตัวเองพร้อมหยิบผ้าเช็ดให้

“ก็เฮียน่ะสิ พูดค้างแล้วก็เงียบ ก่อนจะเอามือมาลูบปากหนูอยู่นั่นแหละ แพล่บๆๆ แหวะ ขม”หนูแล่บลิ้นแพร่บๆบ่นอุบ

“โอเค เฮียซัก เอ้ย สระดีๆแล้ว ว่าแต่นั่งเรือใช่ไหม”ผมรับปากพร้อมถามอีกรอบ

“อืม หนูอยากนั่งเรือไปเก็บฝักบัวอ่ะ”หนูบอกความประสงค์

“เอามาไหว้พระเหรอ”ผมถามหนู คิดว่าหนูคงอยากใส่บาตรหรือเปล่า

“บัวแบบไหนเขาไม่ใช้ไหว้ เขาเอาไว้กิน หนูจะทำต้มกะทิสายบัวใส่ปลาทูให้กิน เฮียเคยกินไหม”หนูอธิบายพร้อมถามด้วยรอยยิ้ม ผมนั่งนึกก่อนจะพยักหน้า

“เคยกินนะ แต่จำไม่ได้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ หนูจะทำให้เฮียกินเหรอ”ผมถามพร้อมฉีดสายยางล้างออกเบาๆ กลัวกระเด็นเข้าตา ก่อนจะสระอีกรอบ

“อืม อร่อยมากเลยนะ ถ้าเฮียอยากกินต้องพาหนูไป”เจ้าตัวพยักหน้าพร้อมพูดสั่งแบบหลอกล่อ

“เฮียอยากกินหรือหนูอยากกิน หืม”ผมพูดแหย่ก้มหน้าลงไปใกล้

“ถ้าหนูทำแล้วอย่ามากินแล้วกัน ไม่อยากจะคุย ว่าอร่อยมาก พูดแล้วอยากจะแดก เอ้ย กิน”หนูทำเสียงงอนก่อนจะพูดข่ม ตอนท้ายมีแล่บลิ้นเลียปากตัวเองประกอบความอยากไปด้วย

“เฮียล้อเล่น สรุปเราอยากทั้งคู่ โอเค”ผมพยักหน้าใส่

“อยากอะไร เฮียพูดกำกวมว่ะ”หนูเลิกคิ้วใส่

“หนูนั่นแหละคิดกำกวม พาให้เฮียคิดไปด้วย หลับตาหน่อยครับ”ผมย้อนใส่เจ้าตัว ก่อนจะล้างออก เอามือบังตรงตาให้อีกชั้น เรียบร้อย ทีนี้ลงน้ำยาปรับผ้า เอ้อ ครีมนวดผมครับ ลืมตัวนึกว่าซักผ้าอยู่ สองรอบแรกน้ำดำมาก รอบสุดท้ายขาวขึ้นมาหน่อย ค่อยยังชั่วทีนี้ผมดมได้ทั้งวันทั้งคืนแน่ ขนาดตอนไม่ได้สระจมูกผมยังแทบจะไม่ห่างเลย นอนก็หอม ตื่นก็หอม เดี๋ยวจะหาว่าเฮียไม่เสมอต้นเสมอปลาย

“หน้าเฮียมันระริกระรี้ชอบกล ตอนหนูหลับทำไรเปล่าเนี่ย”หนูเอามือกอดอกเหมือนกลัวว่าผมจะแอบดูเต้าที่แบนราบ

“หนูไม่รู้ตัวเหรอ”ผมถามก้มหน้าไปมองใกล้ๆ เหมือนจะกลัวแต่มองไม่มีหลบ สบตาใสแจ๋วเข้าสู้

“จริงดิ”ถามย้ำ เหมือนจะไม่แน่ใจ

“ไม่บอก เดี๋ยวหนูรู้ตัวไม่ยอมหลับ”ผมส่ายหน้าล้อๆ ก่อนจะจัดการล้างหัวเป็นอันเสร็จพิธี หยิบผ้าขนหนูมาซับให้จนหมาด ก่อนจะประคองลุกขึ้นนั่ง เช็ดให้อีกที หยิบไดร์มาเป่าให้แห้งไวหน่อย เดี๋ยวเป็นหวัด

“น่า บอกหน่อย แค่เฮียร้องเพลงกล่อมหนูก็หลับแล้ว ยังสงสัยอยู่เลยว่าเฮียอมยานอนหลับไว้หรือเปล่า ทำไมหนูหลับง่ายจัง”หนูคะยั้นคะยอพร้อมสันนิษฐานทำเอาผมขำพรืด

“อุบ ฮ่าๆๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นเฮียหลับก่อนหนูแน่ คิดได้ยังไง”ผมหยิกแก้มคนช่างคิดไม่เหมือนคนอื่นอย่างเอ็นดู

“อ้าวจะไปรู้เหรอ เห็นในหนังมันทำได้ หนูก็นึกว่าเฮียจะทำมั่ง”เอาหนังมาอ้าง เงยมายิ้มแป้น

“เดี๋ยวแดดร่มค่อยไปแล้วกัน”ผมส่ายหน้าก่อนจะตกลงพาไป เป่าอีกนิดจนแห้งส่งกลิ่นหอมทำเอาต้องลงไปดมสูดกลิ่นไว้ ก่อนจะหยิบมือเรียวขึ้นมาตัดเล็บให้ ผมเอาคางเกยไหล่ขวา พอตัดมือซ้ายก็ย้ายไปเกยไหล่ซ้าย ก่อนจะยกหนูขึ้นมานั่งบนตัก จับหนูชันเข่า หนูมองหน้าประมาณว่า เฮียจะทำอะไร ไม่ต้องกลัว เฮียไม่ได้คิดจะเล่นท่าหรอก แค่ตัดเล็บเท้าเฉยๆ

“เฮียจะทำอะไร”หนูถามออกมา แล้วผมจะคิดและตอบตามหน้าเราทำไม ไม่เข้าใจ

“ตัดเล็บไง อยู่นิ่งๆนะเดี๋ยวเฮียตัดผิด”ผมบอกหนูผิดรูปประโยคนิดหน่อย

“ไม่ต้องก็ได้เฮีย เดี๋ยวหนูตัดเอง แค่นี้พอแล้ว”หนูบอกพร้อมจับมือผมไม่ให้ทำ

“กลัวเฮียตัดนิ้วเหรอ”ผมถามขำๆ

“ที่ตัดเล็บไม่ใช่ที่ตัดหญ้าจะได้กลัว เฮียนี่”หนูส่ายหน้าพูดใส่ ก่อนจะพูดต่อ”มันเป็นเท้า แบบ ยังไงล่ะ มันต่ำอ่ะ”

“ก็ต่ำสิ ไม่ใช่หัวนิ”ผมพูดยียวนกลับ หนูเงยหน้าทำตาเหร่ใส่

“เดี๋ยวพูดอีก มันจะย้ายที่และ”หนูบิดปากผมไม่แรงแต่ทำเอาซี๊ด

“โอ้ย”ผมร้องออกมาเบาๆ ไม่ต้องบิดเฮียก็ซี๊ดได้นะ แต่ไม่พูดดีกว่าเดี๋ยวเท้ามันจะย้ายมาหาปาก

“หนูหมายถึงไม่ควรให้ผู้หลักผู้ใหญ่หรือคนอายุมากกว่ามาตัดให้ มันไม่ดี”หนูพูดช้าๆ

“เฮียไม่ใช่ผู้หลักผู้ใหญ่ เฮียเป็นสามีหนูนะ เพราะฉะนั้นเฮียมีสิทธ์ มาให้ตัดซะดีๆ”ผมพูดหน้าตายใส่เจ้าตัวที่หน้าเหวอ ก่อนจะตีแขน แต่ผมไม่สนใจลงมือตัดให้อย่างเบามือ

“ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย”หนูพูดเบาๆ เอาหน้าผากพิงแก้มผม เลยโดนหอมซะ

“คำว่า ดูแล  ของเฮีย คือทุกอย่างที่ทำให้ได้”ผมบอกเจ้าตัวที่ยกยิ้ม

“เอาไว้ให้หนูทำให้เฮียบ้างนะ ห้ามขัดล่ะ เข้าใจ๊”ผละออกมาพูดสั่ง

“บอกเฮียก่อนทำไมถึงจะทำให้”ผมยกยิ้มมุมปากยักคิ้วใส่

“คำว่า ดูแล ของหนู คือทุกอย่างที่ทำให้ได้”หนูยิกยิ้มบอกผม

“เฮ้ย อย่าลอกสิ ไม่ใช่แบบนี้ เฮียหมายถึงสิทธ์อะไรถึงจะมาทำให้เฮียต่างหากล่ะ”ผมตัดเสร็จก็รวบกอดไม่ให้ลุกหนี พอแข็งแรงเดินเหินได้จะหนีทุกที

“ไม่รู้ คิดเองสิ คิดไม่ได้ก็ไม่ต้องมาเป็นผัวหนูเลย เฮ้ยยยย พูดอะไรวะเนี่ย”หนูพูดสวนทันควันก่อนจะยกมือปิดหน้า

“ฮ่าๆๆๆๆ หลุดมาแล้ว เร็วๆ ไม่ต้องอาย”ผมหัวเราะเร่งเจ้าตัวให้พูดในสิ่งที่อยากฟัง

“หนู”

“หนู”

“.............”

“เฮ้อ เฮียก็นึกว่าคิดเหมือนกันซะอีก ไม่เป็นไร เฮียหลงคิดว่ามีสิทธิ์คนเดียวก็ได้”ผมถอนหายใจจะผละออก แต่กลับโดนดึงเข้าไปกอดตามเดิม

“หนูไม่ใช่แค่คนอายุน้อยกว่าเฮีย หนูเป็นเมียเฮีย เพราะฉะนั้นหนูมีสิทธิ์ พอใจยัง อายนะโว้ย”พูดจบก็ก้มหน้าซุกหัวเข่า

“แค่นี้ ชื่นใจจริงๆ หึหึ”ผมดึงขึ้นมาซบอกหัวเราะในลำคออย่างพอใจ ระหว่างที่ยังกอดอยู่ มีหยาดน้ำสาดมาเบาๆ ผมรีบอุ้มหนูเข้าบ้านทันที ก่อนจะออกมาเก็บอุปกรณ์จนเรียบร้อยและปิดประตู สักพักฝนสาดลงมาอย่างแรง

“อดไปเก็บบัวเลย”หนูบ่นทำปากยื่น

“พรุ่งนี้ค่อยไปเก็บก็ได้ เฮียจะพาไปเดินตลาดซื้อเครื่องปรุงด้วย”ผมเดินไปนั่งข้างโอบไหล่ หนูเอาหัวพิงมือกอดเอว เงยหน้ามายิ้มอย่างดีใจ ก่อนผมจะนึกอะไรได้ หยิบไอแพดมาเปิด

“คุยกับพ่อเหรอ เมื่อเช้าเพิ่งคุยไปเอง”หนูถามก่อนจะถูกผมพาเลื้อยนอนพิงอก

“อยากให้หนูคุยกับคนสำคัญของเฮีย”ผมบอกหนูที่เงยหน้ามามองอย่างสงสัย สักพัก

“สวัสดีครับ”เสียงพูดพร้อมยกมือ ทำเอาหนูตกใจ

“สะ สวัสดีครับ”หนูทำเช่นกัน มองคนในจอสลับกับมองหน้าผมที่พยักหน้า

“ตุลย์ครับ ลูกพ่อกร แล้วชื่ออะไรครับ”เทวดาตัวน้อยของผมแนะนำตัวเองด้วยรอยยิ้ม

“หนู พี่ชื่อหนู”เทวดาตัวโตบอกออกไปด้วยรอยยิ้มไม่ต่างกัน

“ว้าวๆๆๆ ชื่อน่ารักจุงเบย”ตุลย์ทำปากขยิบตาให้ ทำเอาผมกับหนูหัวเราะกับความขี้เล่น

“ตุลย์ก็น่ารัก ฝุดฝุด”หนูทำกลับไปบ้าง อีกฝ่ายทำเป็นเอามือจับแก้มบิดตัวไปมาอายๆ ไม่ใช่ผมแน่นอนที่สอน

“แล้วพี่หนูเป็นอะไรถึงนอนกับพ่อล่ะ”อยู่ๆคำถามที่ไม่คิดว่าจะถามก็ถูกตั้งขึ้นมา

“เอ้อ เป็นอะไร ยังไงล่ะ เฮีย”หนูตอบไม่ถูกหันมาถามผม ที่ยักไหล่

“พ่อครับ”เจ้าตัวเล็กเรียกผมเสียงยาน

“ครับ ว่าไง”ผมตอบกลับ ตอนหนูยังไม่ตื่นผมคุยกับลูกนานอยู่ เหมือนเราเพิ่งเริ่มรู้จักกันใหม่ แต่ก็ใช้เวลาไม่นาน คงเพราะสายสัมพันธ์มันเชื่อมเราไว้อยู่แล้ว

“พี่หนูเป็นอะไร ถึงนอนเตียงกับพ่อ”ถามหนูไม่ได้คำตอบก็หันมาถามผม

“แล้วตุลย์คิดว่าไงล่ะครับ”ผมย้อนถามลูก

“อ้าว เฮียทำไมถามอย่างนั้นล่ะ”หนูกระซิบกระซาบกับผม

“อืม เป็นอะไรนะ เป็นอะไรดีหว่า”ตุลย์ทำท่าคิดบิดตัวไปมา

“เอ้อ พี่ไม่สบาย เฮีย เอ้ย พ่อกรก็เลยดูแล ไม่มีอะไรหรอกครับ”หนูพูดกลับไป แต่ดูเหมือนตุลย์จะไม่สนใจคำตอบหนู ก่อนจะทำตาโต

“รู้แล้ว ว่าเป็นอะไร”ตุลย์ชี้มือมาทางพวกผม

“ห๊ะ”หนูส่งเสียงไม่ต่างกัน ผมได้รอฟังคำตอบ ที่ออกจากปากตุลย์ ทำเอาเงียบกริบเมื่อตุลย์บอกว่า
.
.
.
.
“เป็นลูกบุญธรรมพ่อนี่เอง”

“.......”

“.......”

“ถูกใช่ม้า ว่าแล้ว เวลาตุลย์ไม่สบายจำได้พ่อดูแลนอนกอดอย่างนี้ทุกที ดีใจจังได้พี่ชายน่าร๊ากกกกก เย้เย้ๆๆๆๆ”ว่าแล้วก็กระโดดโลดเต้นไปมาอย่างดีใจ โดยไม่ได้ดูหน้าพ่อเลย

“อุ๊บ ถูกต้องแล้วคร๊าบบบบบ ตุลย์เก่งมากเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”เทวดาตัวโตหัวเราะชอบใจกับคำตอบที่ได้รับ

“ตุลย์ครับ ตุลย์”ผมส่งเสียงเรียกลูกให้หันมาสนใจ หนูขำจนตาปิด ผมเลยหอมแก้มก่อนจะจูบปิดปากซะเลย

“เฮีย อืม บ้าเหรอ ต่อหน้าลูกนะ”หนูทุบพร้อมประท้วง ส่วนตุลย์อ้าปากหวอ

“เฮ้ยๆๆ แต่จูบแบบนี้พ่อไม่เคยทำกับตุลย์อ่ะ ไม่ยอม ตุลย์ไม่ยอม ตุลย์จะจุ๊บกับพี่หนูบ้าง จะจุ๊บ จะจุ๊บ”เทวดาตัวน้อยตั้งสติได้โวยวายจะทำบ้างทันที

“ได้ แต่แค่หอมแก้มนะ ถ้าปากน่ะพ่อจอง โอเค๊”ผมต่อรองลูกนิดหน่อย แกทำท่าคิดหรี่ตาใส่เหมือนใครบางคนแถวนี้ไม่มีผิด มันติดต่อข้ามจอได้ด้วยเหรอ

“ก็ได้ ๆ แล้วเมื่อไหร่ล่ะ พี่หนูจะมาหาตุลย์เมื่อไหร่ ตุลย์จากจุ๊บๆๆ”ไม่พูดเปล่าทำปากประกอบด้วย อะไรกันแค่เห็นหน้าในจอทำท่าอยากจะจุ๊บซะขนาดนี้ ถ้าเจอตัวจริงไม่ฟัดแก้มช้ำเลยเหรอ

“อีกไม่นานครับ พ่อจะพาตุลย์มาหาพี่หนู สัญญานะว่าจะเป็นเด็กดีและรอพ่อ”ผมบอกลูกที่พยักหน้า

“ครับ ตุลย์จะเป็นเด็กดี ตุลย์จะรอพ่อ พี่หนูรอตุลย์นะ ตุลย์จะไปหา จุ๊บๆๆๆ”รับปากพ่อแต่ทำปากใส่อีกคนไม่หยุด นี่สินะคู่แข่งที่น่ากลัว แถมจะงัดด้วยยาก

“ครับ พี่หนูจะรอนะ จุ๊บๆๆๆ”เทวดาตัวโตก็ทำตอบ ผมโอบไหล่เข้ามาใกล้ ไม่ได้การต้องกันท่าแต่เนิ่นๆ

“อะไรคร๊าบบบ คุณพ่ออออออออออ หนูคุยกับน้องงงง อยู่นะ”พูดเสียงล้อเลียนใส่ เอามือดึงคางผมไปมา

“นั่นดิ วัยฮอร์โมนเขาจะคุยกัน จิ๊”ต่อว่าพร้อมจิ๊ปากเป็นที่ขบขันมาก หนูหัวเราะก่อนจะเอามือกุมอกซ้ายแต่ปากยังขำไม่หยุดพอกับตุลย์ที่ยิ้มแป้น

“เอาล่ะๆๆ เอาไว้คุยกันใหม่ พี่หนูไม่ค่อยสบาย”ผมเลยต้องตัดบทก่อน ถ้าคุยได้ยาวแน่ ดูจะช่างเม้าท์ทั้งคู่

“ครับ พ่อครับ กลับบ้านเร็วๆนะ ตุลย์คิดถึง ตุลย์รักพ่อ”ตุลย์บอกพร้อมเดินมาใกล้ยกนิ้วก้อยขึ้น

“ครับ พ่อจะกลับไปแน่นอน”ผมตอบรับยกนิ้วเกี่ยวกับแก

“พี่หนูเกี่ยวด้วย”ตุลย์หันไปพูดกับหนูที่ยิ้มก่อนจะยกนิ้วเกี่ยวกันเอาไว้เป็นการสัญญาว่าเราจะเจอและเป็นครอบครัวเดียวกันในไม่ช้า คงถึงเวลาที่ผมต้องตัดสินใจเพื่อคนที่ตัวเองรักสักที
.
.
.
.

“อืม เฮีย”

“หืม”

“เฮีย”

เสียงเน้นขึ้น

“ครับ หอมจัง”

ผมสูดดมหัวก่อนจะไล่จูบทั่วหน้า ไล่มาซอกคอ

“คุณพ่อออออออออออออออออ”

“หนู อะไรเนี่ย”

ผมถามคนที่หัวเราะคิก หลังตะโกนใส่ผม

“ไม่ได้ยินตุลย์บอกเหรอ ว่าเฮียรับหนูเป็นลูกบุญธรรมน่ะ”ยักคิ้วใส่สองจึ๊ก

“ตุลย์บอกเฮียไม่ได้บอกสักหน่อย อีกอย่างจะเปลี่ยนสถานะได้ยังไง อย่ามาค้านให้ยาก มาให้เฮียหอมต่อซะดีๆ”ผมไม่ยอมคลุกวงในอย่างเบามือต่อ

“เฮีย เดี๋ยวก่อน”หนูดึงคอเสื้อผมเอาไว้

“อะไรครับ”ผมจูบแก้มก่อนจะดึงมานอนในอก หนูยกขาก่ายอย่างเริ่มชิน ทำให้เราสัมผัสกันมากขึ้น

“เฮียว่าตุลย์จะเข้าใจไหม”หนูถามพร้อมเขี่ยจมูกผมไปมา ผมจับมาจูบ

“ตุลย์เป็นเด็กฉลาด เขาจะไม่ถามซอกแซก แต่เขาจะใช้หัวใจในการรับรู้ เชื่อเฮีย ตุลย์ต้องรักหนูเหมือนที่เฮียรักแน่นอน ดูอย่างวันนี้สิ อ้อล้อซะไม่มี”ผมบอกอย่างมั่นใจในตอนแรกตบท้ายหมั่นไส้ลูกนิดๆ

“ไปว่าลูก”หนูพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ผมยกยิ้มจ้องหน้าหนู

“อะ อะไร มองแบบนี้”หนูเริ่มตะกุกตะกักจะผละออกแต่มีเหรอผมจะปล่อย

“ก็ เวลาหนูพูดคำว่า ลูก มันฟังดูอบอุ่นเหมือนคนเป็นแม่พูดเลย”ผมกระซิบแต่เน้นตรงคำว่า ลูก ทำให้หนูหน้าแดงขยับปากจะปฏิเสธแต่ผมเก็บด้วยปากตัวเองซะก่อน คืนนี้ผมคงไม่ทำมากกว่าการกอดและจูบ แต่คืนต่อไปผมจะทนได้ไหมในเมื่อผมรู้สึกว่าน้องผมมันเริ่มมีปฏิกิริยาผงกตอบรับบ้างแล้ว แต่อย่าเสียงดังไปนะครับ เดี๋ยวหนูตื่นซะก่อน หึหึ


*******************************************************************************************************************************

 ปล. ลากมาอีกต่อน อย่าเพิ่งเลี่ยนความหวานของคู่หลักกันนะ เดี๋ยวตอนหน้าเขาก็จะพรากจากกันอีกแล้ว ส่วนคู่อื่นจะไล่เคลียร์ตามคู่นี้ให้แน่นอนจ๊ะ รอกันหน่อยนะ งานเยอะมากค่ะช่วงนี้สิ้นปีเหมือนสิ้นใจ ทำให้แทบจะไม่มีเวลา อากาศเย็นมากกกกกกกกกกกก ทำให้ไข้กลับมาอีก ยังไงรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่คอยติดตามกัน ขอบคุณมากค่ะ เจอกันใหม่นะคะ

[why yyy]

หนูกับเฮียหวานมากกกก..

[Naenprin]

นีารึกมากเลย

หวานมาก น้ำตาลในเลือกขึ้นเลย

มดกัดเต็มตัวเลย

[NewYearzz]

ตอนนี้ช่างหวานหยาดเยิ้มไร้อุปสรรค  ดีจัง 

ว่าแต่...เฮียใช้การได้แล้วอ่า 

เรื่งที่เฮียต้องตัดสินใจ ... คิดเหมือนนายว่าเฮียคารทำเพื่อตัวองบ้าง

ที่ผ่านมาเฮียเป็นฝ่ายที่รับมาทุกอย่าง วางเถอะเฮีย สงสารหนู 



+1 ขอบคุณที่มาต่อให้นะครับ 

รอตอนต่อไปครับ 

[StillLoveThem]

...หวานจริงๆๆ คู่นี้ สุดท้ายคนทำผิดอย่างท่านรองก็จนมุม และรับกรรมที่ตนก่อ
...ใกล้เป็นครอบครัวสมบูรณ์แล้ว รีบตัดสินใจเถอะเฮีย..ทำเพื่อตัวเองบ้าง

[iammz]

หวานมากกกกก น่าร๊ากกกก
มีคุยกะลูกตุลย์อีกแน่ะ

ขอบคุณนะคะ +1
คนเขียนก็รักษาสุขภาพด้วยค่ะ^^

[ninghyuk]

หวานนนนนน้ำตาลขึ้นจอ

[NOoTuNE]

อ่านมาตั้งนาน จับใจความได้อย่างเดียวคือ ประโยคสุดท้ายยยย เฮียน้อยใช้ได้แล้วววว 


กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


เฮียยยย อยู่เพื่อคนที่มีชีวิตดีกว่านะ อย่าเอาตัวไปผุกกับคนที่ตายไปแล้ววว มันไม่อะไรดีขึ้น บาปกรรมของใครของมันเราชดใช้แทนกันไม่ได้ คิดทำเพื่อคนที่ยังมีชีวิตให้มีความสุขดีกว่า   

[kinjikung]

ขอให้ครอบครัวเฮียสุขสันต์ไว ๆ ที อยากเห็นพ่อตาเกรียนใส่ลูกเขย เฮียจะจากไปไหน

[nekko]

ตัดสินใจเพื่อตัวเองนะเฮีย 


 

[่KEI_jry]

เย้ๆ มาต่อแล้ว

คุยกันน่ารักเชียว อยากให้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้วอ่า...

[Dezzerr]

อ๊ายยยย น่ารัก ฝุดๆ
ตอนตุลย์พูดว่าหนูเป็นลูกบุญธรรม เฮียคงจะเงิบน่าดู ฮาๆ

[badbadsumaru]

หวานกันมากอ่ะ
55555 น่ารักจัง

[Shin Heeyoo]

เฮียต้องตัดสินใจดีๆนะ

มีคนที่รักรออยู่หลายคน




ช่วงนี้หนาวมาก บางวัน 5 องศา

แทบจะกลายเป็นแจ๊คไททานิคกันเลยทีเดียว

ล้างหน้าที ปวดตึ๊บๆไปทั่วหน้าเลย

ใครอยากสัมผัสอากาศเย็นยะเยือก เชิญเที่ยวภาคเหนือค่ะ

โดยเฉพาะเชียงรายด้วยนะ ช่วงนี้มีงานดอกไม้ มาถ่ายรูปสวยๆกัน ฮี่ๆๆๆๆ

[aeecd]

อ๊ากกกกกก
ขอหวาน นานๆกว่านี้หน่อย
เฮียยังไม่เสื่อมโว้ย 5555
เรารอฉากนั้นอยู่ 

[NUTSANAN]

 แหม่ เฮียเริ่มมีปฎิกิริยาซะและ คริคริ ลุ้นมาตั้งนานน

[maemix]

หวานๆเกรียนๆ ผสมกันไปคู่นี้
หนูได้เจอตุลล์ผ่านหน้าจอแล้ว
รอให้เฮียพาไปเจอตัวเป็นๆ

[Acacha]

เฮียไม่ควรลังเลนะ ตอนนี้เฮียประมาณ30 ถ้ายอมรับโทษต่ออีก30 กว่าจะออกมาก็60เลยนะเฮ้ยยยยยย 

[KilGharRah]

หวานมากกกกกก อยากให้เฮียรีบๆเคลียร์ตัวเองเร็วๆ จะได้กลับมาอยู่กับหนูตลอดไป 

[Infinity 888]

เฮียถ้ารออีก 30 นี่ ไอ้ที่มันฟื้นมาแล้ว เกรงว่ามันจะตายไปซะก่อนได้ใช้งานอีกครั้งนะ

น้องตุลย์น่ารัก บอกพี่หนูเป็นลูกบุญธรรม เอิ้กๆๆ เฮียเงิบ

[Rafael]

แอร๊ยยย
ตอนนี้เป้นตอนเขาสวีทกันสินะ 5555
น้องตุลย์ก็น่ารัก
ตลกที่คิดว่าเป็นลูกบุญธรรม 555555
ส่วนเฮียนี่ก็ แหม ได้กลับมาอยู่กับเมียหน่อยนี่อาการดีขึ้นเลยนะ
จากสงบๆอยู่ก็ตื่นได้ กร๊ากกก

[Chichi Yuki]

หนูรอเฮียไม่นานหรอก เดี๋ยวเฮียก็กลับมา
น้องตุลย์เข้ากับคุณแม่ได้ดีเลยนะเนี่ย มีจุ๊บๆๆ กันด้วย
ชอบหนูตอนนี้น่าร๊ากกกกก~ (ก็น่ารักทุกตอนเลยนั่นแหละ 55+)

[jj_girl]

เอร้ยยยยยย    ตอนแรกอ่านๆ ไปก็อยู่ในอารมณ์หวานๆ อยู่หรอกนะ


แต่พอเจอบรรทัดสุดท้ายเท่านั้นแหละ  อารมณ์หื่นเกิดขึ้นมาทันที   


จะรอวันนั้นนะคะ  วันที่เฮียจะกลับมาผงาดอีกครั้ง      คริคริ

[nolirin]

จะได้กลับมาเปงครอบครัวแล้ว
เฮียก็เริ่มมีปฏิกิริยา

[เหนือฟ้ายังมีจักรวาล]

หวานนนนน  อ่านไปบิดไป555เอาอีกๆ

[mur@s@ki]

ทำเพื่อตัวเองบ้างนะเฮีย


 

[kissme]

  เฮีย...ขอให้สู้สู้ได้สมใจนึกนะ