>> ป.45 <<
แสงสว่างลอดผ่านผ้าม่านผืนบาง ทำให้รู้ว่าเช้าเข้าขั้นสายแน่นอน เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนดึกนะ ออกจะตรงเวลาที่เฮียกำหนดไว้ด้วยซ้ำ เฮียกอดจูบร้องเพลงกล่อมเหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มเติมคือลูบคลำทำเคลิบเคลิ้ม ไม่ใช่ว่าไม่เคยแต่นานมากที่ไม่ได้รับสัมผัสแบบธรรมชาติเรียกร้องของคนรักกัน ไม่ใช่ว่าผมรู้สึกไม่ดี มันดีซะจนผมคิดว่าถ้าเกิดลูกหนูผมลุกขึ้นมาชี้เป้าเฮียจะทำยังไง ไอ้ผมไม่เท่าไหร่ถ้าเกิดอารมณ์จริงๆคงจัดการตัวเองได้แต่ความน่าจะเป็นร้อยเปอร์เซ็นโดนเฮียจัดการแน่นอน อายจังแต่ยังอยากพูดต่อว่า แล้วถ้าเฮียเกิดอารมณ์ล่ะ จะรู้สึกอย่างไร จะอึดอัดไหม ที่มังกรไม่ยอมผงาดเหมือนอย่างเคย ผมเห็นใจเฮียมากกว่าที่ต้องมาเป็นแบบนี้ มันเป็นเรื่องที่ฆ่าผู้ชายทั้งเป็น ขนาดผมไม่ใช่คนที่หมกมุ่นเรื่องอย่างว่ายังรู้สึกเครียดเลยถ้าเจอกับตัวเอง แต่ผมก็ไม่ได้ว่าเฮียหมกมุ่นนะ เท่าที่รู้จักและสัมผัสกันและกัน บทรักเฮียนุ่มนวล บางขณะก็ร้อนแรงแต่ไม่ใช่รุนแรง เฮียใส่ใจสอบถามตลอดข้างหู แม้แต่เสร็จกิจก็ติดตามผลไม่ได้ขาดว่าเป็นยังไง ดีไหม ผมก็ตอบตามตรงว่า ดี เฮียก็จะยิ้มและแถมออฟชั่นให้โดยไม่ได้ร้องขอ ถ้าพ้นคุกเฮียเปิดบริษัทประกันผมว่ารุ่งแน่นอน ดูแลและสอดใส่ได้ดีมาก
“แต่หนูไม่ให้เปิดหรอก หวง”ผมงึมงำกับหมอนข้างที่เฮียสอดไว้กอดแทน เฮียตื่นเช้าทุกวัน ทำกิจตัวเองเสร็จก็ทำให้ผมเสร็จต่อ ดูแลครับไม่ใช่เสร็จอย่างที่คิด ผมนอนยิ้มเมื่อรู้สึกว่าตัวเองหวงเฮียกว่าที่คิด ไม่ผิดสักหน่อยในเมื่อเฮียก็หวงผมเหมือนกัน ให้พูดอีกสักร้อยสักพันครั้ง ผมก็พูดได้ว่า แค่เฮียคนเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกและเป็นได้ขนาดนี้ รู้สึกรักอย่างไม่มีเหตุผล อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ยิ่งผมเห็นตุลย์ ผมหลงรักเด็กคนนี้ได้ทันทีเหมือนที่ตกหลุมรักเฮีย คำว่า ‘ลูก’ มันช่างอบอุ่น น่าทะนุถนอม ปกป้องดูแลเหลือเกิน นี่ล่ะมั้งความรู้สึกของคนเป็น ‘พ่อ’
“พ่อเหรอ อืม มีลูกโตทันใช้เลยกู ดีเหมือนกัน ไม่ต้องทำ ครึครึ”ผมคิดอย่างขำๆ ที่ได้ลูกน่ารัก ผมไม่ได้ขี้ตู่หรือนอกหน้าอยากเป็นแม่เลี้ยงตุลย์นะ เฮียพูดเองเมื่อคืนว่า
‘ตุลย์น่ารักไหม’เฮียถามชิดปากหลังถอนจูบออก
‘มากกกกก มากกว่าเฮียอีก’ผมตอบยิ้มๆเฮียก็จิ้มปากมาปิดอีก
‘เฮียหล่อต่างหากล่ะ’เสียงพึมพำยกหำ เอ้ย หางตัวเอง
‘อืม’ไม่รู้ว่าครางตอบหรือเพราะโดนจูบเรียกร้อง
‘ไม่ค้านเหรอ’เสียงเฮียพร่าขึ้น ผมดันปากเฮียออกห่าง เดี๋ยวไม่ได้ตอบพอดี
‘คิดแล้วมีความสุขในบั้นปลายเฮียก็คิดไปเถอะ อุ๊บ ครึ ฮ่าๆๆๆ พอ พอ เยี่ยวจะแตก ครึครึ”ผมพูดจบก็ตัวงอไม่ใช่โดนเฮียตุ้ยท้องเพราะหวังตุ๋ย ชะอุ้ย คิดดัง แค่โดนจี๋เอวซะตัวบิดเสียดสีเฮียเข้าไปอีก เฮียยิ้มก้มมากระซิบเสียงหื่น
‘เปลี่ยนเป็นความสุขบั้นท้าย โอ้ย”พูดจบผมอยากตบกะโหลกเฮีย แต่ทำได้แค่ทุบหลังสองอัก
‘ตลอด หื่นตลอด ผิดกับตอนแรกเลยนะ’ผมจะทุบอีกแต่เฮียรวบเข้าไปกอดซะก่อน
‘หนูนั่นแหละทำให้เฮียเป็นอย่างนี้ รับผิดชอบเลย จุ๊บ’โยนไม่พอจุ๊บปากอีกสองสามที
‘มั่วเห๊อะ จิตใต้สำนึกลึกๆตัวเองมากกว่ามั้ง’ผมเถียงกลับแต่ไม่ได้จุ๊บปากที่รออยู่ก่อนเฮียจะบิดจมูก
‘มั่วที่ไหน รักหนูคนเดียว’เปลี่ยนไปหอมหน้าผากบ้าง แถตอบแต่ผมแอบอมยิ้มอย่างพึงพอใจในคำตอบ เหมือนเฮียจะรู้หัวเราะในลำคอพร้อมมือลูบหลังไปมา ก่อนจะพูดข้างหูด้วยน้ำเสียงเว้าวอน
‘รับตุลย์ไว้ในหัวใจด้วยนะ’ไม่ใช่แค่เสียงแต่สีหน้าและแววตามันสื่อให้รู้ทั้งหมด ผมเอามือลูบแก้มเฮีย
‘แค่ตุลย์เหรอ’ผมยกยิ้มถามกลับ
‘แค่หนูรักตุลย์เฮียก็พอใจแล้ว’เฮียจูบมือ
‘แล้วมันจะเป็นครอบครัวได้ไงล่ะ เฮียลืมใครอีกหรือเปล่า’ผมยื่นหน้าไปใกล้จนจมูกชิดกัน
‘อืม เฮียไม่นับเพราะหนูรับไว้แล้ว’เฮียทำหน้าคิดพลางพูดไปด้วย ผมส่ายหน้ายิ้มๆ
‘ไม่เหรอ อะไร คิดจะรับลูกแล้วถีบส่งเฮียเหรอ ไม่ยอมนะ’เฮียหรี่ตาใส่ ทำหน้าอย่างกับรู้ว่าจะต้องไปอยู่สถานสงเคราะห์คนชราอย่างไงอย่างนั้น หึหึ
‘ฮ่าๆๆ เฮียทำไปได้ อิจฉากระทั่งลูก’ผมหัวเราะกับการแสดงออกแบบกระชากวัยมาก เฮียคลี่ยิ้ม เอามือลูบหน้าไปมา ถ้าหน้าผมเป็นจอสกรีนทัชคงเลื่อนไปหลายหน้าแล้ว
‘เฮียชอบให้หนูพูดคำว่า ลูก จัง มันฟังอบอุ่น พูดบ่อยๆนะจะได้ชินว่ามีลูกแล้ว จะได้ไม่ไปมองหรือสนใจใคร นอกจากเฮียที่หวงหนูแล้ว เฮียจะบอกให้ว่า ตุลย์ ก็หวงคนที่ตัวเองรักไม่ต่างกับเฮีย’เฮียพูดยิ้มกริ่มพร้อมกำชับแบบเนียนๆ ผมมองหน้าเฮียที่ดูมีความสุข เลยไม่อยากจะขัดได้แต่เบ้ปากพร้อมกัดจมูกไปทีอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะมองหน้ากันเงียบๆ
‘เฮีย’ผมเรียกเฮียเสียงเบา
‘ครับ’เฮียตอบเสียงทุ้ม
‘ถ้าไม่เป็นอย่างที่คิดล่ะ’ผมถามในสิ่งที่คิดเอาไว้
‘หนูหมายถึงเรื่องอะไร’เฮียถามกลับพร้อมพยักหน้าให้ผมพูดต่อเมื่อเห็นว่าผมเงียบ
‘เฮียไม่ได้มีแค่ตุลย์ เฮียยังมีน้องอีกสองคน เขาจะยอมรับได้เหรอ อะ’ผมถามเฮียยังไม่ทันจบดี เฮียปิดด้วยปาก
‘น้องเฮียก็เหมือนเฮีย ถ้าเฮียรักใครเขาก็จะรัก รวมถึงพ่อแม่เฮียด้วย ถ้าพวกท่านยังมีชีวิตอยู่ และถึงมีอุปสรรคเฮียก็จะขจัดมันให้ได้ ไม่มีใครห้ามเฮียให้รักหนูได้ นอกจาก’เฮียพูดเสียงจริงจังพอกับหน้า อ่อนลงตอนท้าย มองหน้าผมที่รอคำตอบด้วยใจระทึก ใครกันที่จะห้ามเฮียได้ แสดงว่าต้องเป็นคนสำคัญมาก
‘นอกจาก’
.
.
.
‘หนูเท่านั้น’
ผมเผยอปากพร้อมคิ้วที่ขมวดเป็นคำถาม ว่า ทำไม ต้องเป็น หนู ในเมื่อ
‘แค่ถ้าหนูไม่รักเฮียแล้ว นั่นคืออุปสรรคเดียวที่เฮียไม่มีแรงจะฝ่าไปได้ เพราะมันหมดกำลังใจในทันทีที่ได้ฟัง’
ถ้าจะบอกว่า น้ำเน่า ก็คงต้องเป็นสถานการณ์อื่น แต่สำหรับเฮียมันคือความจริงยิ่งกว่าความจริงที่เคยได้รับมาทั้งหมด ผมยิ้มก่อนจะกอดเฮีย
‘ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรที่ เรา จะต้องกลัวอีกแล้ว หนูรักเฮีย รัก รัก ได้ยินไหม’ผมพูดจบก็เป็นฝ่ายประกบปากเฮียก่อนบ้าง หลังเสียเปรียบให้เฮียเริ่มก่อนทุกที ได้ยินเสียงเฮียครางรับอย่างพอใจกลับมาบ้าง
‘เฮียรักหนู รัก รัก ได้ยินเหมือนกันใช่ไหม’เฮียพึมพำบอกกลับมาบ้าง เราให้คำตอบด้วยการสัมผัสแทนคำพูด
‘เฮียดีใจที่หนูจำเกี่ยวกับเฮียได้’เฮียผละออกบอกผมด้วยสีหน้าและน้ำเสียงยินดี
‘ก็ อีกไม่นานเราจะเป็น ครอบครัวเดียวกัน แล้วนี่’พูดจบผมซุกกับอกเฮียทันที หน้าไม่อายพูดสู่ขอผู้ชายก่อนได้ไงวะกู พ่อรู้ตีตายห่าเลยไอ้หนู แต่สมองอีกซีกส่งเสียงดัง ถุย มึงยังกลัวพ่อมึงตีอีกเหรอ ขนาดเขารู้ว่ามึง โดนหามไปชิงสุก เขายังไม่ด่ามึงสักแอะ อีกซีกความคิดก็ตอบ เรื่องของพ่องงงงกู ก่อนจะสะดุ้งนิดๆเมื่อเจอประชิดอีกรอบ
‘ขอบคุณครับ หนูของเฮีย’เสียงเฮียกระซิบกลับก่อนจะกอดผมแนบอก มือลูบหลัง ก่อนจะร้องเพลงกล่อมจนผมเคลิ้มหลับเหมือนอย่างเคย
“หนู”
“หนู”
จึก
จึก
จึก
แก้มกูไม่ใช่กริ่งกดแม่งอยู่ได้
“กดหา พะ อ้าว เฮีย มาเมื่อไหร่”ผมกำลังจะด่าอย่างเสียอารมณ์ที่มาขัดการย้อนคิดอันสุนทรี ก่อนจะนึกได้จะมีใครมากดกูนอกจากเฮีย ดีนะไม่พ่นพ่องงมึงออกไป
“มาพร้อมหนูไง หึหึ”ยิ้มหน้าบานกรามออกตอบมาได้
“แหม ไม่ได้ฝัง แต่มุกเยอะจังนะเฮีย”ว่าแล้วหันกลับซ่อนหน้าแดงๆก่อน คนกำลังได้ที่
“รู้ด้วยว่าไม่ได้ฝัง ว่าแต่ หนูรู้ได้ไง ไปเห็นที่ไหนมา”เสียงกระเซ้าปนกระเส่าก่อนจะเข้มนิดๆตามหลัง
“ตั้งแต่เป็นหนุ่มเต็มกายจนเสียความเป็นชาย นอกจากของตัวเองก็ของเฮียนี่แหละ”ผมทุบไหล่ไปทีหลังตอบเสร็จ เหมือนจะเห็นเฮียอมยิ้มล้อเลียน
“ของเพื่อนก็ไม่เคยเหรอ”เลิกคิ้วใส่แบบกวนๆ อื้อหือ ทำหน้าย้อนวัยก็เป็นแหะ นึกว่าหน้าสามสิบเจ็ดมาตั้งแต่เกิด อุ๊บ ผมพูดอะไรออกไป
“เคยเห็นตอนหำเท่าฝาหอย อย่ามาเยอะตามอายุ”ผมพูดใส่ทุบไปอีกทีกับความเยอะ ของคน(เฒ่า)เจ้าเล่ห์ ครึครึ
“ฮ่าๆๆๆ ไม่ถามและ ไปกินข้าวกันดีกว่า เดี๋ยวจะได้ไปเก็บบัวกัน”เฮียหัวเราะพูดจบก็อุ้มผมตัวลอยเดินดุ่มๆเข้าห้องน้ำไปจัดการทันที เอาไปส่งเฉยๆครับ ตอนนี้ผมอาบน้ำทำอะไรเองได้แล้วเป็นเรื่องน่ายินดี แต่ดูเฮียทำหน้าเสียดายชอบกล เหอ เหอ หนูรู้นะว่าเฮียคิดอะไรอยู่
.
.
.
.
“กำลังแกงเลย”ผมพูดมือดึงบัวขึ้นมาจากน้ำ อากาศวันนี้กำลังดี แดดอ่อนๆ ลมพัดเย็นสบาย แต่เฮียก็ให้ผมใส่เสื้อแขนยาวพร้อมหมวกปีกกว้าง บอกกันไว้ก่อนจะได้ไม่เป็นหวัดแดด
“ตรงโน้นเฮีย เยอะดี”ผมชี้มือบอกเฮียที่ทำหน้าที่พายเรือ ซึ่งก็เหมาะแล้วกับเฮีย ผู้ชายพายเรือ ฮ่าๆๆๆ คิดเองขำเอง มีเสียงแว่วๆ แล้วมึงล่ะไม่ใช่เหรอ ผมก็ตอบในความคิดทันใด กูก็เป็นเมียผู้ชายพายเรือไง ฮ่าๆๆๆๆ อีกรอบกับคำตอบในใจที่เฮียไม่ได้ยิน ก่อนเสียงหัวเราะในความคิดจะหยุดชะงัก
“ยิ้มอะไรหนู”เสียงทักทำเอาปากที่บานไม่รู้ตัวหุบลง ดีที่กูไม่หัวเราะออกมาด้วย จะบอกเปล่าก็คงไม่ได้
“ไม่มีอะไรหรอกเฮีย ยิ้มกับบรรยากาศน่ะ คล้ายที่บ้าน”ผมตอบเฮียก่อนจะดึงบัวขึ้นจากน้ำอีกหลายดอก
“คิดถึงบ้านเหรอ”อ้าว กลายเป็นว่าไปจิ้มต่อมหงอยเฮียเข้าให้
“ก็คิดถึง แต่ตอนนี้อยากอยู่กับเฮียมากกว่า”ผมส่งยิ้มตอบกลับจากใจถึงจะเขินๆ
“พูดอีกทีสิ”เฮียก็ยิ้มรับ หน้าบานเพราะกรามนั่งขัดสมาธิตรงโหนกแก้ม
“ขี้ใจน้อยแล้วยังหูตึงอีก ไม่ไหวๆ”ผมว่าแกล้งโบกมือไปมา ก่อนจะเด็ดสายบัวใส่ตะกร้าไปด้วย กลับไปจะได้ล้างและต้มได้เลยไม่เสียเวลา เฮียบอกว่าพายไปอีกนิดจะเป็นท่าน้ำที่เป็นตลาดของชุมชนที่นี่ เฮียส่ายหน้าขำๆกับการเหน็บ จนใกล้จะถึงที่หมาย ผมนึกขึ้นได้ว่าบรรยากาศมันคล้ายละครหนึ่ง
“เออ เฮียเคยดูเรื่อง มนต์รักลูกทุ่งไหม”ผมถามเฮีย เอียงคอนิดๆดูแอ๊บดี หุหุ
“ไม่เคย เกิดไม่ทัน”เฮียตอบแบบอมยิ้ม เอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม ผมเบะปาก
“เกิดไม่ทันยุคที่มีทีวีน่ะเหรอ ฮ่าๆๆๆๆ”ผมย้อนใส่เฮียแกล้งวักน้ำใส่เบาๆ เฮียเอามือกันหน้าขำ เจอย้อนศรเข้าให้
“คิดว่าตัวเองเป็น ทองกวาว หรือไง ถึงได้ถาม”เฮียย้อนถามยิ้มๆ
“หรือเฮียอยากเป็นเองล่ะ ครึครึ นึกสภาพทองกวาวถึกขนาดนี้ ไอ้คล้าวแม่งโดนกดแน่ ฮ่าๆๆ”ผมนึกสภาพเฮียแต่งเป็นทองกวาวแบบในทีวีก็หลุดขำ
“ถ้าไอ้คล้าวคือหนู เฮียก็จะเป็นให้”เฮียตอบพลางยักไหล่ ผมหุบขำนึกได้จะอ้าปาก แต่เฮียขัดขึ้นมาก่อน
“ถ้าควายไม่ต้องนะ โยนให้ไอ้พวกนั้นมันบ้างก็ได้ หึหึ”เฮียหัวเราะในลำคอที่ดักทางผมได้ เชอะสะบัดบ๊อบเชิดหน้าใส่ แต่ในความคิดนะ ผมไม่กล้าทำท่าแต๋วแตกขนาดนั้นหรอก
“จิ๊”ได้แต่จิ๊ปาก พอดีกับที่เรือเทียบท่า มีเรือห้าหกลำจอดอยู่ใกล้ๆกัน เฮียผูกเรือเรียบร้อย ก่อนจะพาตัวเองขึ้นไปก่อน เอามือจับกาบเรือและเอื้อมมาจับแขนผมให้ขึ้นจากเรือบ้าง ตลาดที่เฮียบอกเหมือนตลาดเก่าสมัยก่อน เป็นห้องแถวยาวตลอดแนว มีป้ายบอกทั้งภาษาไทยและภาษาจีน น่าจะเป็นร้านที่ตั้งมาหลายปี เกินสิบแน่นอน เผลอๆหลักร้อยด้วยซ้ำ
“เขาเรียกตลาดร้อยปีตามอายุร้านค้า”เฮียบอกผมที่ยังยืนตะลึงกับความเก่าแต่แฝงไปด้วยความงดงามตรงหน้า อยากถ่ายรูปจังเลย
แชะ
แชะ
ใครมาสตาร์ทมอไซด์ไม่ติดแถวนี้วะ
“เฮ้ย เฮีย แอบถ่ายหนูทำไม ยังไม่ได้เก็กเลย”ผมตกใจที่อยู่ๆหันไปพอดีที่เฮียกดกล้องจากมือถือถ่ายผม ผมนี่มันปากศักดิ์สิทธิ์จริงคิดปุ๊บได้ปั๊บ คราวหลังต้องพยายามหักห้ามความคิดบ้างแล้ว เกิดคิดถึงตีนแล้วได้ตีนตายแน่กู
“เก็กทำไม ธรรมชาตินี่แหละคือหนู”เฮียบอกก่อนจะส่งให้ดู ผมหยิบมาและถ่ายเฮียทันทีไม่ให้ตั้งตัว
“นี่ ธรรมชาติลงโทษเฮีย เป็นไง ๆ”ผมชูให้เฮียดูตอนทำตาโตนิดๆ ที่โดนถ่ายบ้าง ก่อนเฮียจะยิ้ม
“ลงโทษให้รักหนู เฮียยอม”กลายเป็นผมที่ตาโตแทนแถมอ้าปากหวอด้วย หันไปมองรอบตัว มีใครอ้วกบ้างไหมวะ ได้ยินคนตัวโตหัวเราะก่อนจะจับแขนผมให้เดินสักที ผมมองรอบตัวว่ามีใครมองเราบ้างไหม ที่จริงเฮียกับผมก็ไม่ได้ประเจิดประเจ้ออะไรมากหรอก มันอดจะคิดไม่ได้
“เป็นอะไร หนู เจ็บแผลหรือเปล่า”เฮียก้มหน้าลงมาถาม ผมหันไปพอดีเกือบโดนจมูกเฮีย ขยับปากจะพูดแต่พอเห็นสีหน้าและแววตาเป็นกังวลปนห่วงของเฮียทำเอาไม่พูดและคิดได้ว่า จะต้องกลัวอะไรในเมื่อเรารักผู้ชายคนนี้ อีกหน่อยถ้าได้อยู่ด้วยกัน เราก็ต้องเผชิญกับคนอีกมากมาย ผมยิ้มเอื้อมมือไปจับแขนเฮีย
“เปล่า เพียงแต่มันตื่นเต้นนิดหน่อย”ผมตอบเฮียด้วยรอยยิ้ม เฮียยกมือลูบหัว
“เฮียนึกว่าหนูกังวลกับสายตาคนอื่นซะอีก”เฮียยกยิ้มน้อยๆ ทำเอาผมแปร๊บกับสิ่งที่แอบคิด หน้าผมปิดอะไรเฮียไม่ได้เลยเหรอนี่ ผมเลื่อนมือลงไปกุมมือเฮีย
“หนูขอโทษ แต่หนูไม่เคยรังเกียจหรืออายเลยนะที่จะเดินข้างเฮีย หนูรักเฮียก็ต้องยอมรับสิ่งที่จะตามมา เหมือนที่เฮียรักหนูไง จริงไหม”ผมพูดเบาๆตอนแรกอย่างรู้สึกผิด แต่เริ่มกังวานขึ้นในตอนหลัง
“จริงที่สุด ไม่ต้องขอโทษหรอก เฮียยังเกร็งเลย”เฮียพูดเสียงหนักแน่นก่อนจะแผ่วตอนท้าย
“เกร็งอะไร เฮียเป็นตะคริวเหรอ นั่งก่อนไหม”ผมหันไปถามเฮียอย่างเป็นห่วง คงจะพายเรือนานเกินไป เฮียนิ่งไปพักก่อนจะ
“อุบ หึหึ ไม่ใช่เกร็งเพราะเป็นตะคริว”เฮียพูดกลั้นหัวเราะ ผมหน้าเหรอ
“อ้าว แล้วเฮียเกร็งอะไร”ผมเลิกคิ้วใส่ เฮียขยี้หัวเบาๆก่อนจะจูงมือกันไปนั่งร้านตามลักษณะเฮียอีกแล้ว ‘กาแฟโบราณ’ เฮียสั่งกาแฟส่วนผมเฮียให้กินนมเย็น บอกว่าเดี๋ยวการคืนนอนไม่หลับ ผมเข้าใจ แต่ไม่เข้าใจว่าแล้วเฮียกินทำไม กินเพื่อให้แข็งแล้วนั่งมองผมหลับหรือไง
“เฮียยังไม่ตอบหนูเลย ว่าเกร็งอะไร”ผมถามซ้ำเมื่อเฮียไม่ได้พูดต่อ เฮียเงยหน้าจากการดูดมามองหน้าผม
“เฮียไม่ได้ออกมาเดินแบบนี้นานแล้ว”เฮียพูดแค่นั้นก่อนจะหยุดไปอีก แต่แค่นี้ผมก็เข้าใจแล้วว่าเฮียรู้สึกอย่างไร ถึงที่ผ่านมาเฮียจะได้อยู่ข้างนอกระยะหนึ่งแต่นั่นก็เพราะเฮียต้องทำงานให้นาย
“เฮียเคยคิดว่า ถ้าวันหนึ่งได้ออกมาเฮียจะใช้ชีวิตยังไง ลูก พี่น้อง จะได้รับผลกระทบไหมกับการที่มีพ่อและพี่เป็นคนขี้ คะ”เฮียพูดต่อเสียงเรียบแต่จับได้ในน้ำเสียงว่าเศร้าและกังวลแค่ไหน ให้ยังไงผู้ชายคนนี้ก็นึกถึงคนที่ตัวเองรักก่อนเสมอ ผมยกมือปิดปากเฮียเอาไว้ก่อนที่จะพูดจบ
“พวกเขาจะไม่รู้สึกแบบนั้น เฮียยังเป็นพ่อ เป็นพี่ ที่ดีเสมอ”ผมตอบเฮียด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะถูกจับออกและกมเอาไว้ ถึงตอนนี้ผมไม่สนแล้วว่าใครจะมอง
“และเป็นคนรักที่ดีด้วย สำหรับหนู”ผมพูดต่อ เฮียอึ้งไปก่อนจะยิ้มกระชับมือผม ก่อนผมจะพูดต่อ“เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกัน หนูจะไม่ทิ้งเฮียแน่นอน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เชื่อหนูนะ”
“ครับ หนูของเฮีย”เฮียยิ้มและมีสีหน้าดีขึ้น
“หนูว่าเราอย่าไปกังวลเรื่องนี้เลย หนูอยากซื้อเครื่องปรุงและกลับไปทำกับข้าวกินกันดีกว่า”ผมตัดบท ไม่พูดถึงเรื่องที่ยังมาไม่ถึง และถ้ามาถึงผมก็ไม่กลัว เฮียพยักหน้าก่อนจะเราดูดดื่มกันต่อ อา ชื่นใจ จ่ายเงินกับแปะที่อายุมากแต่หูตายังดีอยู่ แกใจดีมากพูดคุยอย่างเป็นกันเอง เดินเล่นซื้อขนมคุยกันไปพักใหญ่ เฮียพาลัดเลาะไปตามตรอก จนเจอตรอกที่ขายของสด ผมเดินดูไปเรื่อยก่อนจะเข้าร้านหนึ่งที่มีของที่ผมต้องการเกือบหมด
“นี่เลย ปลาทู ถ้าให้ดี ต้องหน้างอคอหัก จัดไป”ผมหยิบปลาทูนึ่งตัวใหญ่สี่เข่ง ส่งให้แม่ค้าเอาไปห่อก่อนจะเลือกของต่อ
“ทำไมต้องหน้างอคอหักด้วยล่ะ”เฮียถามก่อนจะรับของที่ผมหยิบไปใส่ตะกร้าที่แม่ค้าจัดไว้ให้ใส่
“อ๋อ มันงอนแฟนมันมั้ง”ผมหันไปตอบอมยิ้มนิดๆ
“น่าสงสารมันนะ มีแฟนไม่ดีเท่าเฮีย”เฮียก็อมยิ้มตอบกลับมา
“แหวะ หลงตัวเอง”ผมทำเสียงเบ้หน้า ยักไหล่ใส่เฮียที่ยังยิ้มอยู่ เวลาเฮียยิ้มดูอ่อนโยน มากกว่าทำหน้านิ่ง
“เฮียยิ้มบ่อยๆก็ดีนะ”ผมบอกเฮียหลังได้เครื่องครบ
“หืม หล่อล่ะสิ มิน่ามองใหญ่”ยังไม่เลิก ผมพยักหน้าขึ้นลงช้าๆ
“ก็ถูกส่วนหนึ่ง แต่ผลพลอยได้คือดูหน้าอ่อนกว่าวัยต่างหากล่ะ ครึครึ”ผมหัวเราะเมื่อเฮียหุบยิ้มทำหน้าแบบ เดี๋ยวเถอะ
“ได้แล้วค่ะ ทั้งหมดก็”แม่ค้าจัดของให้เรียบร้อยพร้อมคิดเงิน เฮียควักจ่ายพร้อมรับของ
“มาเที่ยวกันเหรอคะ ดูไม่น่าใช่คนแถวนี้”แม่ค้าทักทายด้วยรอยยิ้ม
“ครับ”เฮียก็ตอบพร้อมรอยยิ้ม ถึงไม่กว้างแต่ก็ทำแม่ค้าวัยกลางคนหน้าแดงได้ด้วย
“ตอนแรก ป้านึกว่าเป็นดารานักร้องซะอีก ดูหน้าตาดีทั้งคู่ หลานสาวกับเพื่อนมันก็บอกไม่ใช่ แต่หล่อ”ป้าพูดพร้อมพยักเพยิดให้หันไปดูกลุ่มสาวๆอายุน่าจะสิบแปดสิบเก้าได้ มองพร้อมยิ้มอายๆ
“อย่าถือสาเลยนะคุณ บ้านนอกก็อย่างนี้แหละ”ป้าคงกลัวว่าจะมองไม่ดี
“ไม่เป็นไรครับ ขอตัวก่อนนะครับ”เฮียตอบอีก ก่อนจะจูงมือผมเดินต่อ แต่ยังทันได้ยินเสียงวี๊ดว๊ายไม่ดังนัก
“แกว่าเขาเป็นพี่น้องกันป่ะ”
“เสียดายเน๊าะถ้าเป็นพี่น้องกัน”
“ฉันรู้นะว่าแกคิดอะไร”
น้ำเสียงดูกรุ้มกริ่ม ทำตาเล็กตาน้อยได้น่าตีจริงๆ ผมทำเป็นไม่ได้ยิน ทั้งที่หูผึ่งอยากฟังคอมเม้นท์ติวเตอร์ต่อ มองหน้าเฮียว่ามีปฏิกิริยาอะไรไหม หน้านิ่งแต่มือกุมให้เดินดูอย่างอื่นต่อ ผมก็ไม่ได้เอาออกรู้สึกอบอุ่นดีที่มีเฮียอยู่ข้างตัว
“แกคิดว่าเขาเป็นแฟนกันใช่ไหมล่ะ หุหุ”
“ว๊ายยย น่ารักนะแก เหมาะกันดี”
“ขอให้เป็นอย่างนั้นทีเถ๊อะ”
สาธุ อันนี้ผมต่อให้ ไอ้เราก็นึกว่าจะเสียดายผู้ชายแมนๆหล่อๆอย่างเราซะอีก หึหึ ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวกับคำพูดที่ดูเหมือนสันนิษฐานแต่เป็นความจริง ถ้ามีคนคิดแบบนี้หลายๆคนก็ดีนะ คนที่รักกันในแบบนี้จะได้ไม่รู้สึกแตกต่างจากคู่รักปกติทั่วไป แต่อย่างว่าต่างคนต่างความคิด คนที่ไม่เห็นและไม่ยอมรับก็ยังมีอีกเยอะ
“ผลไม้ใกล้หมดแล้ว ดูไปเพิ่มดีกว่า”ผมพูดเมื่อนึกได้ ดูเฮียจะชอบกินแอ๊บเปิ้ลกับส้ม ผมเลยเลือกสองอย่างนี้เยอะหน่อย และก็เลือกมะพร้าวน้ำหอมสามลูก
“แปลกนะ”ผมหยิบมะพร้าวน้ำหอมก่อนจะพึมพำ
“มะพร้าวแปลกเหรอหนู”เฮียถามอย่างสงสัย
“อืม”ผมพยักหน้า
“แปลกตรงไหน”เฮียหยิบมาดูบ้าง หมุนไปมา ผมหัวเราะกับท่าทางเฮีย
“ก็แปลกตรงที่ ไม่มีใครเอาไปฉีดใส่ตัวน่ะสิ”ผมยื่นหน้าไปบอกเฮียก่อนจะทำตาเหร่ล้อเลียน เฮียขมวดคิ้วก่อนจะบางอ้อ
“ฮ่าๆๆๆ ใช่ป่ะล่ะ ก็มันหอมไง หรือจะเฮียจะเอาไปล้างหน้า อ๊ะ ล้อเล่นน่า”ผมหัวเราะพร้อมแซว เฮียเขกหัวเบาๆคืน พากันเดินต่อ คุยไปถ่ายรูปไปจนผ่านหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ ผมมองขำๆ
“ขำอะไรอีกล่ะ อย่าบอกว่าอยากเล่นน้ำตกในหม้อนะ”เฮียถามและแซวกลับบ้าง
“เอาคืนไง ไม่ใช่สักหน่อย”ผมทำเสียงใส่ ก่อนจะบอกมือไปมา
“แล้วขำอะไร”เฮียอยากรู้อีกตามเคย
“เฮียชอบกินเส้นอะไร”ผมถามเฮียถึงเส้นก๋วยเตี๋ยว เฮียมองหน้าเหมือนระแวงว่าจะโดนอะไรอีก
”ถามจริงๆ”ผมพยักหน้าขึ้นลง
“เส้นเล็ก”เฮียตอบ
“เส้นเล็ก อะไรล่ะ ลูกชิ้น หมู เนื้อ น้ำตก น้ำใส”ผมต่อให้อีก
“ทุกอย่าง”เฮียตอบ
“อ๋อ เวลาสั่ง เฮียก็สั่งว่า เล็กทุกอย่างใช่ไหม”ผมกลั้นหัวเราะ
“ใช่ เล็กทุกอย่าง”เฮียยืนยันตามเดิม
“ฮ่าๆๆๆ เฮียเล็กทุกอย่าง สู้หนูก็ไม่ได้ ใหญ่ทุกอย่าง ฮ่าๆๆๆๆ”ผมหัวเราะและทวนคำ เฮียอึ้งไปอีกพักก่อนจะพยักหน้าประมาณว่า กูรู้แล้ว
“ชอบนักนะหลอกตัวเองเนี่ย”เฮียบิดจมูกผมไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว
“หลอกที่ไหนล่ะ หนูชอบเส้นใหญ่ ก็สั่ง ใหญ่ทุกอย่าง เฮียชอบเส้นเล็ก ก็สั่ง เล็กทุกอย่าง แล้วผิดตรงไหน”ผมทำหน้าเหรอหราไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะพากันลงเรือเฮียหยิบหมวกมาสวมให้ตามเดิม
“เฮียก็ไม่ผิด ถึงจะตรงข้ามก็เถอะ”มีเกทับ ขอให้โดนเกย์ควายทับเถอะ อุ้ย อีกแล้ว ไม่ไม่ไม่ ถอนคำพูด แค่หนูทับก็พอ กลับเข้าเรื่องต่อ
“ก็รู้ไม่มีใครผิด แต่จะบอกว่า คราวหน้าถ้าสั่งก็พูดใหม่”ผมพูดก่อนจะหยิบน้ำเปล่ามาดื่ม
“สั่งว่าไงล่ะ”เฮียถามผมที่ยิ้มอย่างพร้อมจะให้คำตอบ
“เฮียก็สั่งว่า เล็กไม่เรื่องมาก แค่นี้แม่ค้าก็รู้แล้ว ประมาณว่า ใส่มาเหอะกูกินได้หมดแหละ”ผมตอบเฮียที่หัวเราะส่ายหน้าไปมา
“เหรอ เขาเข้าใจจริงเหรอ เมื่อกี้น่าจะลองดูนะ”เฮียพูดถึงร้านก๋วยเตี๋ยวที่ผ่านมาและทำให้นึกถึงเรื่องนี้
“ที่จริงมันมีสาเหตุ แต่ก่อนสมัยเรียน หนู ไอ้รงค์ คนที่เฮียเอากระป๋องขว้างหัวมันน่ะ จำได้ไหม”ผมเกริ่นถึงที่มาของเรื่องพร้อมเท้าความตอนเจอกันใหม่ๆ เฮียพยักหน้า
“อ๋อ คนที่ช่วยอุ้มสมหนูให้เฮียน่ะเหรอ”เฮียพูดหน้าตาเฉย
“อุ้มบ้าอุ้มบออะไรล่ะ ลากกันเห็นๆ จะฟังไหม”ผมจิ๊ปากใส่พร้อมพยักหน้าใส่
“ฟังๆ เมียเล่าให้ฟังก็ฟัง โอ้ยๆ ฟังแล้ว”ผมฟาดด้วยมืออย่างแรง เฮียปัดป้องแบบขำๆ
“ตั้งแต่ตลาดแล้วนะ พอชมยิ้มปากบานปานแง้มฝาโลง”ผมเหน็บอย่างไม่รู้ว่าอารมณ์ไหน ตั้งแต่ออกจากร้านผัก แวะร้านไหนใครยิ้มให้เฮียก็ยิ้มตอบ ใครพูดก็พูดด้วย พอผมเหล่มองก็มองตอบนิดหนึ่งและหันไปคุยต่อ อยากจะเอามะเขือยาวเขวี้ยงให้โดนเบ้าตาอย่างไม่รู้สาเหตุจริงๆว่าเขวี้ยงทำไม
“เปรียบเข้านั่น”เฮียส่ายหน้า มือก็พายอย่างใจเย็น
“หรือไม่จริง พอหันไปมอง เฮียมองหนูแว่บเดียวก็หันไปคุยไปยิ้มกับเขาต่อ ทุกร้านเลยที่แวะ”ผมพูดต่อไปอีกอย่างหงุดหงิดทั้งที่ประจำเดือนก็ไม่ได้มี ยาสตรีก็ไม่เคยกิน รู้สึกไม่ชอบใจซะงั้น อยากเก็บรอยยิ้มเฮียไว้คนเดียว
“ก็เขาถามเฮียก็ตอบ”เฮียยังตอบสั้นๆอย่างใจเย็น ตาระยิบระยับ
“ถามอะไร”ผมเลยสั้นแต่ใจร้อน
“ก็ไม่เชิงถามหรอก เขาบอกว่า น้องชายน่ารักจัง เฮียก็ยิ้มและบอกเขาว่า แฟนผมต่างหากล่ะครับ แค่นี้เอง แต่เฮียก็ตอบทุกร้านเลยนะที่ถามแบบนี้”นี่ไงที่ไอ้หนูที่มึงอยากฟัง เฮียตอบได้แจ่มแจ้งแม้แต่แดดยังไม่แจ้งเท่า
“ทุกร้านเลยเหรอ เฮียจะบ้าเหรอ แล้วเขาไม่ด่าหรือไง”เอ้า พอเขาตอบให้ใจมึงเต้นอย่างยินดีที่ได้ฟัง ดันไปโวยเขาอีก
“ด่าทำไมเฮียพูดความจริง เขาก็ยิ้มไม่เห็นว่าอะไร แต่ถึงด่าเฮียก็มีวิธีปิดปากเขาอยู่แล้ว”เฮียยกยิ้มยักคิ้วใส่
“เฮียจะจูบปิดปากเขาหรือไง”ยังไม่เลิกโวยด้วยความอาย
“วิธีนั้นใช้กับหนูคนเดียวพอแล้ว อีกอย่าง”พักนี้เริ่มจะเห็นนาคปรกแผ่บนหัวเฮียลางๆแล้ว และประโยคถัดมาแทบจะลงไปเกลือกกลั้วกับพื้นเรืออยู่แล้วกับคำตอบโดนใจ
“คนที่ทำให้เฮียยิ้มจากใจ ก็คือ หนู คนที่ทำให้เฮียหัวเราะ ก็คือ หนู คนที่ทำให้โลกสีดำของเฮียสว่างอีกครั้ง ก็คือหนู แค่หนูเท่านั้น”เฮียคลี่ยิ้มจากใจเหมือนที่พูดส่งมาให้ผมที่ยิ้มตอบจากใจกลับไปทันที พร้อมหน้าที่ยื่นเข้าหากันจนปากแนบชิด เฮียเอามือโอบเอวรั้งให้ก่อนจะเอนลงกับท้องเรือโดยที่ผมไม่รู้ตัว แต่ผมบอกให้เห็นภาพตามได้ เราเลาะเล็มก่อนผมจะเปิดปากให้เฮียส่งลิ้นเข้าไปหาลิ้นผมที่รออยู่แล้ว เกี่ยวกะหวัดไล่ต้อนจนผมเผลอแอ่นตัวเข้าหาเมื่อเฮียสอดมือเข้าไปลูบหลังไล่มายอดอกที่ชูรอนิ้วมือบีบเค้น
“อืม อา เฮีย”เสียงผมเล็ดลอด เฮียก็ไล่มาปิดปากอีกครั้ง ผมจิกไหล่เฮีย เมื่อโดนสะกิดให้รับรู้มากกว่าเดิม ก่อนจะรู้สึกได้ว่าเรือมันโคลงเกือบพลิก เมื่อเราเริ่มเพิ่มอารมณ์มากขึ้น
“เฮ้ย เฮีย พะ พอก่อน เดี๋ยวเรือล่ม”ผมดันเฮียออกอย่างตกใจนิดๆ สบตาเฮียที่ปรือฉ่ำ อาจเกิดจากการเมาแดด
“เฮีย ถอยก่อนสิ”ผมเรียกสติเฮียให้กลับมา เฮียมองหน้าผมก่อนจะมองช่วงตัวและมองหน้าผมอีกรอบ
“หนูก็ปล่อยเอวเฮียก่อนสิ”เฮียอมยิ้ม สีหน้าล้อ ๆ ผมมองตามหน้าร้อนเมาแดดแข่งกับเฮียทันที บอกให้เฮียถอยแต่ขากูเกี่ยวเอวเฮียซะแน่น สงสัยจะตกใจช่วงเรือโคลงหรือมันเกาะมาตั้งแต่แรกแล้ววะ ผมปล่อยทันที ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอ
“ไม่ต้องมาขำเลย วันนี้ไปนอนไหนก็ไป”ผมผลักเฮียออกอย่างเขิน
“งั้นก็นอนกอดหนูเหมือนเดิมนี่แหละ”เฮียตอบหน้ามึนกลับมา มีพึมพำตอนท้าย “แต่มีแถม”
“อะไร มีแทง มีแทง อะไร”ผมเงยหน้าขมวดคิ้วถาม ได้ยินแว่วๆ ‘มีแทง มีแทง’ หูผมคงไม่หาเรื่องใส่ตัวหรอกนะ
“เปล๊า”เฮียพูดพร้อมยักไหล่สีหน้ากลั้นขำ
“บอกมา ยังอีก”ผมเอาดอกบัวขว้างใส่หน้ากรุ้มกริ่ม
“หึหึ”เฮียไม่ปัดป้องยกยิ้มมุมปาก เสนอหน้ารับอีกหลายดอกอย่างเต็มใจ กลายเป็นผมที่รู้สึกขนลุกชอบกล พอกับตาขวาที่กระตุกยิกๆแข่งหัวใจที่อยู่ข้างเดียวกันมันก็สั่นอย่างแรง
.
.
.
.
ปล. อีกครึ่งหลังเรามีแทง
แต่ตอนนี้ขอพักอีกสักหน่อยก่อนนะคะ หวัดกินกลับมางอมเลย
ไม่เกินวันอังคารมาต่อให้ค่ะ
หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 ) (อ่าน 1620281 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก