”ขยับนะครับ เป็นไหม”เฮียเงยหน้ามาถามยิ้มๆ พร้อมจะให้คำแนะนำตามเคย ผมพยักหน้าไม่ใช่เดียงสาซะจนไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ไม่ใช่เคย เพียงแต่เคยได้รับการปฏิบัติท่าแบบนี้มาก่อน
“^_^”ผมยิ้มก่อนจะทำเหมือนที่เคยเห็น เคยเห็น นั่นสิ แล้วทำไมผมถึงมาทำท่านี้ด้วยวะ
“!!!! เฮ้ยยย”ผมเหมือนจะนึกได้ว่ามันคุ้นๆ แต่คงไม่ทันแล้วล่ะ เฮียกำลังเคลิบเคลิ้มในสิ่งที่ผมปรนเปรอให้ นี่ กู กำลัง ออนท็อป อยู่นี่หว่า โดยมีเฮียแนะนำ ฮึ่มมมม เฮียยยย ว่าแล้วทำไมมันให้ความรู้สึกเหมือนถูกเสียบ
“อา อา เฮีย เฮีย”
“อืม ดี ข้างในตอดเฮียมากเลย หนู หนู”
เฮียจะพูดทำไม กูไม่ได้อยากรู้สักนิดว่าข้างในเป็นยังไง
“อา อย่ารัดสิ หนู เฮียขยับไม่ได้”
สม อยากพูดมากดีนัก นี่ นี่ ทั้งรัด ทั้งขย่ม แม่งเลย ดูเฮียจะจุกและเจ็บ ทำหน้าเหยเกพอกับผม แต่ร้องออกมาไม่ดังเท่าผม
“อา อา”
“อืม อึก”
ผมขยับขึ้นลง วนขวา วนซ้าย ไปหน้า ไปหลัง ไปพร้อมๆกัน ผมไม่ได้เชี่ยวแค่เคยถูกทำมาก่อนเท่านั้นเอง จำเขามา ไม่อยากเชื่อผมจะทำได้เหมือนขนาดนี้ เหงื่อเริ่มซึมไหลตามตัว เฮียก็จูบซับให้
“เฮีย เฮีย จะ จะ”
“อึก อา หนู”
เสียงเรียกชื่อสลับไปมาเมื่ออารมณ์ใกล้จะสุด ผมกับเฮียเร่งกันมากขึ้น จนกระทั่ง
“อาอาออออออา”
“อืมมมมมมมม”
เสียงสุดท้ายก่อนผมจะปล่อยลูกหนูพุ่งใส่หน้าท้องจนล้นสะดือเฮียออกมาเลย ผมหอบหายใจอย่างหมดแรงที่ยังไม่ทันได้พัก ผมเป็นฝ่ายถูกพลิกไปอยู่ข้างล่าง ขาผมเกี่ยวเอวเฮียทันที ตัวแนบชิดเบียดเสียด
“หนูเหนื่อยแล้ว คราวนี้เฮียออกแรงบ้างนะ ไม่อยากเอาเปรียบ หึหึ”เฮียพูดอย่างเป็นห่วงตามนิสัยสุภาพบุรุษ แต่การกระทำและท่วงท่าขัดกันสิ้นดี
“เฮีย อา อา”
“อา หนูหันหลังนะ”
จากหนูตอนนี้กลายเป็นนังกระถินแล้วครับ ผมไม่ต้องบอกใช่ไหมว่ามันคืออะไร เฮียก็แปลงร่างเป็นไอ้ตะบัน ยกสะโพกผมได้ก็สอดกลับเข้าไปใหม่ สาวเข้าออกอย่างช้า เหมือนเกือบจะหลุดแต่ก็สอดเข้าไปใหม่เร็วขึ้น จากนังกระถินผมก็กลายเป็นกวางเหลียวหลังไปมองไอ้กวางหนุ่มที่ขยับเข้าออก โน้มตัวลงมาจูบแผ่นหลัง ไล่ขึ้นผม ซอกคอ ทำรอยเพิ่มขึ้นไปอีก ใบหูแก้ม และปากแต่ก็ไม่สามารถกลั้นเสียงผมได้ เราต่างขยับโยกใส่กันจนไม่รู้สึกถึงความสะเทือนของเตียง มือเฮียก็มีน้ำใจและขยันพอกับสะโพก ช่วยรูด จับ ชัก จนผมทนไม่ไหว ส่งสัญญาณให้รู้ว่าใกล้ท่อจะแตกอีกแล้ว
“อึก อา อา”
“อา อา อืม”
เสียงอักษร อ.อ่างให้เต็มไปหมด สุดท้ายผมกระตุกปล่อยลูกหนูคามือเฮีย ที่เร่งจังหวะเร็วขึ้น จนผมหัวสั่นหัวคลอนแทบจะถลาไปทะลุหัวเตียง ดีว่าเครื่องยึดติดของเฮียมันรั้งเอาไว้ได้ดีเหลือเกิน สุดท้ายเฮียกระตุกสองสามครั้งไม่ได้ชักแหง่กๆๆ ปล่อยความรู้สึกเข้าไปในตัวผมเต็มๆ ขยับอีกสองสามทีก็พากันฟุบลงตามกัน เราจูบปากปรับระดับลมหายใจให้เข้าสู่ภาวะปกติ มือเฮียนวดเฟ้นตามตัวผมจนรู้สึกผ่อนคลาย อืม มีนวดหลังนาบให้ด้วย
“เฮียทำเจ็บไหม”เฮียล่ะปากออกได้ก็ถามทันที
“ก็นิดหน่อย”ผมตอบเอาหน้าแนบหมอนซ่อนความอายที่ไม่น่าจะเหลือแล้ว โดยเฮียยังขี่ผมอยู่แต่ผ่อนตัวไม่ให้รู้สึกหนัก เผลอมองเงารางๆตรงกระจก ผู้ชายสูงใหญ่สมส่วนโอบกอดผู้ชายไม่ใหญ่ สูงโปร่ง มีอย่างเดียวที่เหมือนกัน คือ เปลือยทั้งคู่ ผมสะดุ้งร้องเสียงเบาเมื่อความรู้สึกแน่นในท้องหายไปกลายเป็นความวูบวาบ เฮียพลิกตัวผมเข้าไปกอด จูบหน้าผาก
“ขอบคุณครับ ที่มอบความสุขให้เฮีย”เฮียยิ้มพูดอย่างอารมณ์ดี ทำให้ผมนึกขึ้นได้
“โอ้ย อึก หนู ต่อยเฮียทำไมเนี่ย”เฮียร้องก่อนจะรัดผมไปแนบอก เมื่อเจอฮุกท้องกะให้สลบจะได้แทงบ้าง แต่เฮียก็อึดเกินคน
“ไหนบอกว่ามันไม่ตื่นไง แทงเอา แทงเอา ห๊ะ”ผมเสียงดังใส่ แม่ง เพิ่งคิดได้ว่าเสียรู้เฮีย เห็นมันแข็งนึกว่ามันตายแล้วเหมือนปลาอัดน้ำแข็งที่ไม่กระดุกกระดิก ห่าราก ต้องโทษตัวเองที่คิดได้อินโนเซ้นส์มาก
“มันเพิ่งมาตื่นตอนที่เจอหนูนี่แหละ”เฮียบอกหอมหัวสองฟอด แต่ยังไม่ยอมปล่อยผม
“และก่อนหน้าที่เจอกัน ทั้งกอดจูบลูบคลำขยำชักจูง ไม่รู้สึกบ้างเหรอ”ผมถามเฮียถึงตอนที่อยู่บ้านพี่สิบ ไม่เห็นมันจะตื่นมาสู้เลยสักนิด นี่แค่สะกิดลุกพรึ่บเลย เสียงเฮียหัวเราะพร้อมคำตอบที่ผมอยากจะมุดให้จมเข้าไปในอก
“ก็ตอนนั้นหนูปลุกด้วยมือ แต่นี่หนูปลุกด้วยปากและก็ หึหึ”
“ไม่พูดต่อว่า ดาก ไปด้วยเลยล่ะ”ผมผละหน้ามาพูดใส่ ทำเอาเฮียหัวเราะ
“ฮ่าๆๆๆๆ หนู เฮียอุตส่าห์ไม่พูดแล้วนะ หึหึ”เฮียกลั้วหัวเราะส่ายหน้าไปมา มือลูบหลังลงไปหาไอ้สิ่งที่ผมพูดออกไป
“พอเลย ไม่ต้องมาหื่น เดี๋ยวจะหักให้คอพับเลย”ผมจับมาไว้ข้างหน้า ก็เลื้อยไปหาลูกหนูอีก แต่ผมไม่จับลูกเฮียคืนหรอก ขี้เกียจหาเรื่องใส่ตัวอีก
“ใจร้ายจัง มันอุตส่าห์ดีใจนะที่ตื่นมาเจอหนู”เฮียจูบมือที่ผมจับหำไปก่อนหน้า ไม่พอจูบปากผมที่อมของเฮียไปแล้วด้วย
“ถามสักคำไหม ว่าดีใจหรือเปล่า”ผมพยักหน้าใส่ เฮียก็พยักหน้ากลับ
“ดีใจสิ ไม่งั้นจะรัดเฮียแน่นขนาดนั้นเหรอ โอ้ยๆ ครึครึ”พูดจบโดนตบกลางหลังเข้าให้
“จะพูดให้อายอะไรนักหนา อือ อื๊ออออ”เสียงขาดหายตอนท้าย เฮียพลิกขึ้นมาคร่อมทั้งตัว
“งั้นทำหลายๆรอบนะ จะได้เลิกอาย และมันยังไม่หายคิดถึงหนูเลย ดูสิ”ไม่ดูเปล่าจับมือผมไปคลำอีก จะประท้วงเฮียก็ปิดปากและซุกไซ้จนผมลืมไปเลยว่าจะท้วงอะไร ได้แต่ร้อง อา อิ๊ อะ อิ อา อิ๊ อา โอ๊ะ โอววววววววว ต่อไป
.
.
.
.
ผมนั่งมองเฮียที่เดินไปคุยโทรศัพท์อีกทาง ดูเฮียมีสีหน้าเคร่งเครียดมาก ผมมองอย่างเป็นห่วงทั้งที่ควรจะห่วงสวัสดีภาพตัวเองมากกว่า ไม่อยากจะบอกไอ้หลายรอบที่เฮียบอกไม่ใช่แค่วันเดียวแต่มันเป็นหลายรอบตลอดห้าวันที่ผ่านมา เราเต็มที่กับที่นอนมาก รองลงมา ห้องน้ำ ผนังห้อง ในครัว แม้แต่ระเบียงริมน้ำก็ไม่รอด อายโคตร แต่เฮียรับประกันว่าไม่ต้องสนใจ หลับตาก็ไม่เห็นใครแล้ว จะบ้าเหรอเฮีย เฮียก็หัวเราะก่อนจะบอกว่า ไม่มีใครเข้ามาที่นี่ได้ ไม่มีใบรับประกันแต่ผมก็เชื่อใจเฮีย และมันยังทำให้ผมชินว่ะ ความกระดากหายไป กลายเป็นการตอบสนองอย่างเต็มที่และเต็มใจแทน เฮียเป็นผู้นำที่ดีในทุกเรื่องจริงๆ
“ครับ ขอบคุณ”เสียงเฮียพูดประโยคสุดท้ายก่อนจะวางสาย หลับตาเอามือลูบหน้า ก่อนจะหันมาเห็นผมที่หลบสายตาไม่ทัน เฮียยิ้มเดินมาหา ผมก็เลยยิ้มตอบ
“วันนี้กินอะไรกันดี”ผมเป็นฝ่ายถามเฮียก่อน ไม่อยากให้เฮียดูเครียดไปกว่านี้
“แล้วแต่หนู เฮียกินได้หมด”เฮียโปรยคำหวาน ไม่ใช่กลบเกลื่อน ผมดูออก เฮียพูดจริง
“กินหญ้าดีไหม”ผมยักคิ้วใส่
“หญ้าอ่อนก็กินอยู่นี่ไง”เฮียยักกลับมามั่ง ที่ทำผมหุบยิ้มได้ เข้าตัวอีกแล้วกู เฮียหัวเราะชอบใจก่อนจะพากันไปนั่งหน้าทีวีแบบโฮมเธียเตอร์ เวลาดูหนังให้ความรู้สึกเหมือนดูในโรง เราเปิดหนังดู สักพักผมเอนซบไหล่เฮีย หลังดูหนังตลกไปครึ่งเรื่อง แต่ไม่มีเสียงหัวเราะเล็ดลอดออกมาจากปากใครเลย
“ง่วงนอนเหรอครับ”เฮียกอดเอวรั้งให้เข้าไปหา ผมส่ายหัวกอดเฮียบ้างเอาหน้าซุกอก
“เป็นไข้หรือเปล่า ปวดตัวไหม”เฮียเอาหน้าผากมาแนบวัดไข้
“เฮีย”ผมเรียกเฮีย
“ครับ”เฮียขานรับ ผมเงยหน้าไปมอง
“เฮียเป็นอะไร บอกได้ไหม”ผมอดจะถามไม่ได้ ระหว่างที่นั่งดูหนังสีหน้าเฮียดูเคร่งเครียด ทั้งหน้าผากทั้งคิ้วย่นไปหมด เฮียก้มมามองแววตาอ่อนลง เอามือลูบหน้า
“หนูจะรอเฮียไหม”เฮียถามผมกลับมา จ้องหน้าอย่างรอคำตอบ และผมก็ตอบโดยไม่ต้องใช้เวลาคิด แทบไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ
“รอสิ หนูบอกแล้วจะรอเฮีย กี่หลักก็จะรอ”ผมตอบด้วยรอยยิ้ม เอามือลูบหน้าเฮียบ้าง
“หนูรู้ไหมว่าเฮียเป็นใคร ติดคุกเรื่องอะไร เคยรู้หรือเปล่า”ถ้าเป็นเวลาปกติ ผมคงจะอารมณ์ดีตอบกลับไปว่า คงจะรู้หรอกเฮียเคยบอกที่ไหนล่ะ ขนาดได้กันจนถึงเมื่อคืน ยังไม่รู้รายละเอียดเลย รู้แค่มีลูกติดหนึ่งคน น้องสองคน พ่อแม่ตายแล้ว แค่นี้เองที่รู้ ส่วนเรื่องติดคุกยิ่งไม่รู้ใหญ่เลย
“รู้ว่าเฮียเป็นเฮีย รู้แค่เฮียรักหนู หนูรักเฮีย แล้วก็ไม่อยากรู้อะไรอีกแล้ว แต่ถ้าเฮียอยากจะบอกหนูก็จะฟัง”ผมบอกเฮียก่อนจะผละจากอกมามองหน้าเฮียให้เต็มตา เฮียคว้าผมไปกอดแนบอก หัวใจเต้นแรง ผมกอดเฮียตอบมือลูบหลังปลอบประโลม เฮียไม่พูดอะไรอีก เงียบอยู่อย่างนั้นจนน่าใจหาย
“โทษของเฮียหนักมาก เฮียฆ่าคนตาย และรู้ไหมว่าเฮียฆ่าใคร”เฮียพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงความหวั่นไหว ผมรู้ได้จากตัวเฮียที่มันสั่น เฮียไม่เคยเป็นแบบนี้ แม้กระทั่งตอนฆ่าผู้ร้ายเฮียก็ไม่เคย แผลในใจเฮียคงจะลึกมากนัก
“................”
ก่อนจะเฮียจะเอ่ยออกมาอย่างช้าๆ และแผ่วเบา แต่มันดังในความรู้สึก
“เฮียฆ่า พ่อ กับ แม่ของตุลย์”“................”
“หนูได้ยินไหม”เฮียถามย้ำเมื่อผมไม่ได้พูดอะไรออกไป มือชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะโอบกอดเฮียแนบแน่น
“ได้ยินครับ หนูได้ยิน ไม่ต้องพูดแล้ว”ผมซบไหล่เฮีย แก้มแนบแก้ม ลูบหลังไปมาช้าๆ
“กลัว และ เกลียด เฮียใช่ไหมที่ฆ่าได้กระทั่งพ่อและแม่ของลูก”เฮียถามอีก คราวนี้เสียงสั่นไหวผมรู้ถึงน้ำอุ่นๆหยดมาที่แก้ม เฮียร้องไห้ เฮียที่ผมรู้จัก ร้องไห้ ผมจะผละออกแต่เฮียกอดเอาไว้
“อย่ามองเฮียตอนนี้ เฮียไม่อยากเห็นสีหน้าหวาดกลัวและรังเกียจจากหนู เฮียขอร้อง เฮียกลัว”ตัวเฮียสั่นเหมือนกลัวสิ่งที่พูดออกมา
“เฮีย ปล่อยหนูก่อนนะ ไม่พูดแล้ว เราไม่พูดเรื่องนี้ มันผ่านไปแล้ว”ผมพูดปลอบเฮีย ไม่รู้ว่าทำไม ผมถึงไม่ได้รู้สึกอย่างที่เฮียบอกสักนิด กลับรู้สึกเจ็บปวดมากกว่า
“รับไม่ได้ใช่ไหม กลัวใช่ไหม”เสียงเฮียอ่อนลงเหมือนจะหมดแรง
“ใช่ หนูกลัว”ผมพูดออกไป เฮียซุกหน้าน้ำตาไหลออก ก่อนจะยอมผละออกเตรียมลุกจากตรงนั้น ผมคว้าหน้าเฮียเอาไว้ ยื่นไปจูบซับน้ำตาให้ทั้งสองข้าง
“หนูกลัวเฮียเจ็บปวดกับเรื่องที่ผ่านมาแล้ว เลยไม่อยากให้พูดถึง หนูไม่ได้เกลียด ไม่ได้กลัว หนูไม่รู้ว่าทำไม รู้แต่ว่า หนูรักเฮีย หนูยืนยันคำเดิมว่า จะรักและรอเฮีย กี่หลักก็จะรอ”ผมยิ้มกว้างให้เฮียรู้ว่าพูดจากใจจริง เฮียดึงผมไปกอดแนบแน่น
“ขอบคุณครับ ที่รักของเฮีย เฮียรักหนู รัก รัก”เสียงเฮียกระซิบบอกข้างหู
“ที่รักของหนู หนูรักเฮีย”ผมก็บอกกลับเช่นกัน ลึกๆในใจผมว่ามันมีอะไรมากกว่านี้ ผมไม่เชื่อว่าเฮียจะฆ่าคนที่เฮียรัก มันต้องมีอะไรแต่ผมไม่ถามแล้ว ไม่อยากเห็นเฮียเจ็บปวด
“ฟังเฮียอีกสักนิดนะ ก่อนจะต้องจากกันอีกครั้งเฮียอยากให้หนูรู้ไว้”เฮียเงียบไปเหมือนจะตัดสินใจ ก่อนทุกอย่างจะพรั่งพรูออกจากปากผู้ชายที่ผมรัก เหมือนกับน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสายของผมเช่นกัน ผู้ชายที่ผมรักต้องทนเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ต้องทนต่อเสียงด่าทอสาปแช่ง ต้องเก็บทุกอย่างให้ตายไปกับตัว ถ้าไม่เกิดเรื่องแหกคุก เฮียก็ต้องรับโทษเกือบสี่สิบปี และถึงพ้นโทษ เฮียก็ยังต้องแบกรับต่อไป กับคำว่า ‘ฆาตกร’
“เฮียไม่ได้รักแม่ของตุลย์ เฮียแต่งงานเพราะเขาตั้งท้องตุลย์ เฮีย เลวใช่ไหม ที่พูดว่าไม่ได้รักแม่ของลูกซักนิด ไม่เคยเลยด้วยซ้ำ แต่กลับมาบอกรักหนู คนที่เจอกันไม่นาน แต่ความผูกพันและความรักกลับมากกว่า มากกว่าใครทั้งหมด”เฮียถามพร้อมเอามือซับน้ำตาให้ผมไปด้วย หลังจากใช้ปากซับแต่เอาไม่อยู่ มันไหล่ไม่หยุดเลย ผมส่ายหน้า
“ไม่หรอก เฮียทำดีที่สุดแล้ว ถ้าเฮียไม่รับผิดชอบ ตุลย์ที่น่ารักก็จะไม่ได้เกิด และหนูก็รู้ว่าเฮียพูดความจริง เฮียรักหนู เหมือนที่หนูรักเฮียเหมือนกัน รักมาก รักมากที่สุด”ผมยกยิ้มบอกเฮีย พยายามกลั้นน้ำตา ใครจะว่าความรักทำให้ผมปิดหูปิดตามองไม่เห็นความถูกผิดก็ช่าง เฮียพิสูจน์ตัวเองให้ผมเห็นหลายเรื่อง ไม่มีคนเลวที่ไหนมาทำงานที่ต้องตายแทนคนอื่นหรอก และเป็นงานเพื่อประเทศชาติด้วย และถึงเฮียจะทำจริง ผมก็ยังรักเฮียไม่เปลี่ยน
“เฮียคงตัดสินใจยากสินะ ว่าจะต้องเลือกอะไร ระหว่างความกตัญญูกับอิสรภาพ หนูไม่บังคับเฮียหรอกนะ เฮียเลือกสิ่งที่ตัวเองทำแล้วสบายใจเถอะ หนูรอได้ จะกี่ปี ฮึก กี่หลัก หนูก็จะรอ แค่เฮียอย่าตายก่อนก็แล้วกัน ฮึก ฮือออ”ผมพูดเสียงเบาจนเข้าขั้นสั่น สุดท้ายร้องไห้ออกมา เฮียบอกว่านายจะช่วยแต่ต้องแลกกับเกรียติของคนที่มีพระคุณ เป็นผมก็เลือกยากนะ
“เฮียตัดสินใจแล้ว”เฮียกอดผมเอามือลูบหลังให้ผมหายสะอื้น และผมก็หายจริงๆ เมื่อได้ฟังคำตัดสินใจของเฮีย
“เฮียเลือกหนูกับตุลย์ เฮียจะสร้างครอบครัวขึ้นมาอีกครั้ง อยู่กับเฮียนะครับ”“ครับ หนูจะอยู่กับเฮีย”
แล้วเราก็กอดกันอีกครั้ง เพื่อซึมซับความรู้สึกกันและกัน ก่อนที่เราจะจากกันอีกนานแสนนาน แต่ผมก็จะรอ
“เฮียไม่ต้องกลัวนะ หนูจะไปหาเฮีย วันที่เฮียพ้นโทษ หนูก็จะไปรับ ฮ่าๆๆๆ ฮึก จะเอารถเข็นติดไปด้วย เฮียคงเดินไม่ไหวแล้วมั้งตอนนั้น หืม ฮึก ฮึก”ผมพยายามจะตลกแต่ก็อดเศร้าไม่ได้ เฮียอมยิ้มเอาหน้าผากชนกัน และผมก็ผละออกจากเฮียอีกครั้งเมื่อเฮียพูดต่อ
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แค่สามปี เอง”
“ห๊ะ เฮียพูดจริงเปล่าเนี่ยะ”ผมร้องถามเฮียอย่างตื่นเต้น เขย่าตัวเฮียไปมา ตอนแรกผมเข้าใจว่าเฮียต้องติดอย่างต่ำหลักสิบแน่ ถึงนายจะช่วยให้ได้ลดหย่อนก็เถอะ แต่ไม่คิดว่าจะเหลือแค่นี้ แสดงว่าเฮียต้องมีอะไรมากกว่าที่เล่าให้ฟังแน่
“จริงสิ รอไหม”เฮียย้ำอีกครั้ง ผมกระโดดกอดเฮียจนหงายหลัง
“รอสิ ก็บอกว่าจะรอ เฮียยยยยย”ผมพูดจบพร้อมจูบเฮียทั่วหน้าอย่างดีใจ เสียงเฮียหัวเราะก่อนจะจูบกลับมาบ้าง พร้อมไขข้อสงสัยว่าทำไมถึงได้ลดลงเยอะนัก เฮียมีหลักฐานในวันที่เกิดเหตุ และอีกไม่กี่วันเฮียจะกลับไปเอาหลักฐานมอบให้นายเป็นคนเคลียร์เรื่องทั้งหมดให้โดยไม่ให้มีผลกระทบกับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง รวมถึงเรื่องไอ้รันด้วย ส่วนเรื่องไอ้เบียร์ก็คงอีกไม่นาน ผมดีใจเหลือเกิน ที่ความฝันจะกลายเป็นจริงในอีกไม่กี่ปี ผมบอกแล้วว่าผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ผมรัก ไม่มีวันจะทำร้ายใครได้โดยเฉพาะกับคนที่เขารัก ทุกอย่างที่เขาร้ายล้วนมีที่มาที่ไป ผมยิ้มอย่างดีใจพอกับเฮียที่ส่งยิ้มกลับมา
“ที่จริงเฮียไม่ต้องติดอีกสามปีก็ได้ แต่เฮียต้องการเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อย ไม่อยากให้ติดค้าง หนูไม่ว่าอะไรนะ”เฮียพูดต่อเอามือลูบแก้มผมไปมา
“ไม่ว่าหรอก หนูเข้าใจ หนูบอกแล้วไงว่าจะรอ ขอแค่เฮียกลับมาก็พอแล้ว”ผมบอกเฮียเอาหน้าส่ายไปมากับแก้มเฮีย สามปีที่ผมจะไม่ได้ทำแบบนี้ ผมต้องตักตวงเอาไว้
“เฮียชอบที่หนูอ้อนแบบนี้จัง ทำบ่อยๆนะ แต่แค่เฮียพอ”เฮียพูดเสียงทุ้มก่อนจะกำชับนิดๆในตอนท้าย
“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวมีคนน้อยใจ”ผมเงยหน้ามาบอกเฮีย ยักคิ้วใส่
“ใคร เฮียจะเก็บมันซะ”เฮียรัดผมแน่นขึ้น ผมยิ้มทำหน้ากวน ประมาณไม่บอก
“ใคร ไม่พูดเหรอ ได้”เฮียหรี่ตาใส่ก่อนจะจับผมเข้าไปจูบแบบจำเลยรัก แต่ไม่มีตบ จูบอย่างเดียว
“บะ บอกแล้ว เฮีย พอก่อน แฮ่ก แฮ่ก”ผมหอบหายใจเมื่อหลุดออกมาได้ ทุบอกเฮียไปสองปึก
“ต้องให้ลงโทษ ถ้าพูดไม่ถูกใจโดนอีก”เฮียคาดโทษ เอามือประคองหน้าจนปากเข้าไปชิดแบบเตรียมตัวโดนได้เลย ผมสบตาพร้อมอมยิ้มใส่ ก่อนจะพูดออกมา
“ก็พ่อตาเฮีย”เสียงดังฟังชัด เฮียคลี่ยิ้มออกมานิดหนึ่ง
“กับ”
“ลูกเราไง”คนหลังเสียงเบาหวิวอย่างเขินอาย แต่เฮียยิ้มกว้างมาก ก่อนจะจูบผมอีก แต่คราวนี้นุ่มนวล ราวกับจะให้รางวัลที่พูดดี ผมก็จูบเฮียกลับไปแบบเดียวกัน
“เฮียรักหนู”
“หนูรักเฮีย”
.
.
.
.
หลังผ่านเรื่องตึงเครียดจนคลี่คลาย ผ่านมื้อเย็นที่ช่วยกันทำอาหารและกินอย่างมีความสุข โทรหาพ่อกับตุลย์แล้ว เราก็มานั่งที่ระเบียงริมน้ำกันอีก เรากอดก่ายกันและกันราวกับจะชดเชยและกักตุนเวลาที่จะจากกันอีกครั้ง แต่เป็นครั้งสุดท้าย ถ้าปากผมศักดิ์สิทธ์ ผมขอให้เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ อย่าได้มีอะไรมาพรากเราอีกเลย
“เบื่อเฮียร้องเพลงให้ฟังหรือยัง”เฮียถามหลังจบเพลงที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่เป็นเพลงรักทั้งหมด
“เฮียเบื่อแล้วเหรอ”ผมยกขาก่ายเฮีย มือลูบปลายคางที่หนวดเริ่มขึ้นอย่างเพลินมือ ไม่รู้ทำไมผมชอบลูบผมกับหนวดที่เพิ่งโกน แต่ก่อนตอนเด็กผมลูบพ่อจนหลับเลย
“เปล่า แต่เฮียอยากฟังหนูร้องบ้าง นะครับ”เฮียพลิกตัวมากอด เอาจมูกถูจมูกผมอย่างอ้อนเหมือนกัน ผมยิ้ม
“ครึครึ อยากฟังเหรอ”ผมถามขำๆ มือลูบท้ายทอยเฮียไปมา
“อยากสิ นะ ร้องให้เฮียฟังบ้าง”เฮียลูบบั้นท้ายผมไม่มาเหมือนกัน
“หนูร้องไม่เพราะหรอกนะ ร้องทีไรผิดคีย์นักดนตวยทุกทีเลย ครึครึ”ผมบอกเฮียอย่างกลั้นขำ เมื่อเห็นหน้าเฮียงงตรงประโยคที่ผมพูด
“มันมีด้วยเหรอ ไอ้คีย์นี้ เฮียไม่เคยได้ยิน”เฮียถามได้ใสซื่อมาก ผมหัวเราะเข้าไปกระซิบผวนคำให้เฮียฟัง
“โอ้ย ฮ่าๆๆๆ อะไรเล่า ฮ่าๆๆๆๆ”ผมหัวเราะเมื่อเฮียตบก้นและจี๋เอวกับความทะลึ่งของผม
“หนู ทะลึ่งจริง”เฮียพูดพลางส่ายหน้า แต่ก็อดขำตามไม่ได้
“มันก็ต้องมีบ้าง ตามประสาผู้ชายหน้าตาดี ครีครึ”อวยตัวเองไปเลยกู เอามือเขี่ยจมูกเฮีย
“นั้นก็ร้องให้ฟังหน่อย ร้องไม่เพราะ จะมอบคีย์เฮียให้เป็นรางวัลแทนไอ้คีย์นั้นเอง”เฮียกัดจมูกผมอย่างหยอกๆ
“และถ้าร้องเพราะล่ะ”ผมเลิกคิ้วใส่อย่างท้าทาย เฮียยิ้มกริ่ม
“ก็มอบให้สองคีย์เลย หึหึ”หัวเราะในลำคอไม่พอ เบียดคีย์ตัวเองมาชิดคีย์กูอีก ผมกัดคืนไปบ้าง
“โอเค เชิญฟังให้เพราะได้เลยคร๊าบบบบบบ”ผมยิ้มกว้างดึงแก้มเฮียไปมา ก่อนจะปล่อยเดี๋ยวยานตามมือ ครึครึ รวบรวมพลังเปล่งเสียงร้องออกมา
“ควาย ควาย ควาย ลุงเคยเห็น ควายหรือเปล่า ควายมันตัวโตไม่เบา จมูกสั้นๆ แต่เขายาว มีหู มีตา เขายาวววว ฮิ้ววววววววววว ควาย ควาย ควาย”ผมร้องซ้ำไปมาท่ามกลางหน้าเฮียที่ตกตะลึง ว่ามึงร้องเพลงอะไรวะ จนเป็นผมที่หัวเราะออกมาเอง
“ก๊ากกกก ฮ่าๆๆๆๆ ไมเคยฟังอ่ะดิ แต่งเองเลยนะ สดๆ ร้อน ๆ อื๊ออ อืม “ผมหัวเราะยักคิ้วใส่เฮีย ก่อนจะหุบด้วยปากเฮียแทบไม่ทัน ก่อนจะหอบแดกใส่กัน
“เก่งมากกก เฮียให้รางวัล มีอีกไหม”เฮียพยักหน้ากัดฟันพูดใส่ ผมจิ๊ปากใส่ เอาหัวไถแรงๆ จนเฮียหัวเราะ
”เอ้า มาขวิดเฮียอีก”เฮียเย้าเสียงกลั้วขำ เลยโดนขวิดหนักๆ เฮียก็ยังชอบใจแถมขวิดกลับมาบ้าง จนผมต้องเลิกก่อน รู้สึกคีย์เฮียจะอยากขวิดมั่ง ก่อนผมจะเริ่มเพลงอีกครั้ง เอามือจับหน้าเฮียให้เข้ามาฟังใกล้ๆ
(เปิดฟังไปด้วยจะได้อารมณ์ เริ่มเลยครับ Intro มา)
ท้องทะเลท้องฟ้ามีเพียงแค่เรา
ท่ามกลางหาดทรายขาว
แสงดวงดาวพร่างพราว ประกายสวยงาม
ดั่งบนสวรรค์เปิดทาง ให้คนอ้างว้างอย่างฉัน
บอกความในใจให้เธอได้ฟัง
โอกาสอย่างนี้ ต้องพูดไป
(ดึงหน้าเฮียให้เข้ามาใกล้ ขาก่ายมือโอบกันแน่น จะได้ฟังให้ชัดๆ)
ว่าทั้งหัวใจ มีแต่เธอนั้น
อยากให้เชื่อกัน พยานคือฟ้าที่เฝ้าดู
แล้วเธอคิดอย่างไรเมื่อได้รู้บอกที
อยากฟังจากปากเธอ
(เอามือลูบปากเฮียไปด้วย เขยิบปากไปชิด)
หากเธอก็รัก เธอก็รู้สึกดีๆ เหมือนกัน
แต่เธอก็เขินอายอย่างนั้น ที่จะต้องพูดมา
แค่ร้องว่าอ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา ก็พอ
(เฮียจ้องหน้าผม หน้าเริ่มมีสี หรือ งง ไม่เคยฟัง เพลงอะไร)
และฉันจะขอเป็นคนนั้นที่ดูแลหัวใจ
ไม่เคยบอกรักใครคนไหนเพิ่งจะมีแค่เธอ
และฉันก็อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา เหมือนเธอ
แค่เพียงเท่านี้เป็นอันเข้าใจ
ฉันไม่เคยพูดความในใจที่มีกับเธอเลยสักครั้ง
เพราะฉันเขินจนกลัวที่จะพูดไป
ถ้าปล่อยคืนนี้ผ่านไป เก็บความรักไว้อย่างนั้น
ก็คงไม่รู้ว่าใจตรงกัน โอกาสอย่างนี้ ต้องพูดไป
(เอามือเฮียมาจับตรงหัวใจ ผมก็จับหัวใจเฮียเหมือนกัน)
ว่าทั้งหัวใจ มีแต่เธอนั้น
อยากให้เชื่อกัน พยานคือฟ้าที่เฝ้าดู
แล้วเธอคิดอย่างไรเมื่อได้รู้บอกที
อยากฟังจากปากเธอ
หากเธอก็รัก เธอก็รู้สึกดีๆ เหมือนกัน
แต่เธอก็เขินอายอย่างนั้น ที่จะต้องพูดมา
แค่ร้องว่าอ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา ก็พอ
และฉันก็ขอเป็นคนนั้นที่ดูแลหัวใจ
ไม่เคยบอกรักใครคนไหนเพิ่งจะมีแค่เธอ
และฉันก็อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา เหมือนเธอ
แค่เพียงเท่านี้เป็นอันเข้าใจ
หากเธอก็รัก เธอก็รู้สึกดีๆเหมือนกัน
แต่เธอก็เขินอายอย่างนั้น ที่จะต้องพูดมา
แค่ร้องว่าอ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา ก็พอ
และฉันจะขอเป็นคนนั้นที่ดูแลหัวใจ
ไม่เคยบอกรักใครคนไหนเพิ่งจะมีแค่เธอ
และฉันก็อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา เหมือนเธอ
แค่เพียงเท่านี้เป็นอันเข้าใจ
“เอ้า เฮียช่วยหน่อย ท่อนนี้ อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา เร็วดิ”ผมบอกเฮียที่ยังนอนมองหน้าด้วยรอยยิ้ม เฮียหน้าแดง ผมร้องวนท่อนนี้หลายรอบ พยักหน้าให้เฮียด้วย
“อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา”
“อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา”
(ร้องพร้อมกัน เฮียร้องเบากว่า เพราะร้องผิด เพลงวัยรุ่นก็งี้แหละ แต่แค่ อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา ก็เก่งแล้ว หน้าเฮียแดงมาก ขนาดคล้ำยังเห็นชัดเลย หุหุ)
หากเธอก็รัก เธอก็รู้สึกดีๆ เหมือนกัน
แต่เธอก็เขินอายอย่างนั้น ที่จะต้องพูดมา
แค่ร้องว่าอ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา ก็พอ
และฉันจะขอเป็นคนนั้นที่ดูแลหัวใจ
ไม่เคยบอกรักใครคนไหนเพิ่งจะมีแค่เธอ
และฉันก็อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา เหมือนเธอ
แค่เพียงเท่านี้เป็นอันเข้าใจ
และก็จบด้วย
“อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา”
“อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา”
แต่เดี๋ยวนะ มันกลายเป็นท่อนนี้ได้ยังไงกัน
“อืม อา เฮีย”
“หนู ร้องสิ อ๊า อิยาอิยา เฮียว่ามันเพราะนะเวลานี้ นะ นะ”
“อืม เฮีย อา อา อิยา อิยา”
มันใช่เวลามา อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา ไหม แต่คงไม่ทันแล้ว เมื่อเฮียอยากจะฟังผมร้องในอารมณ์แบบนี้ แล้วจะเป็นไรไปในเมื่อกว่าเราจะ อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา กันอีกก็สามปีโน่นนน คืนนี้และคืนที่เหลืออยู่ ผมก็ยินดีจะร้องว่า อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา โอ๊ะ โอวววววววววววว กับคนที่ผมรักและเขาก็รักผม
“หนูรักเฮีย รัก รัก รัก”
“เฮียรักหนู รัก รัก รัก”
คำว่ารักไม่นับจำนวน ถูกเอ่ยจากปากเราให้ได้ฟังโดยไม่เบื่อหูเมื่อยปาก เราจะพูดคำนี้ไปเรื่อยๆ ตราบที่เรายังไม่หมดลมหายใจ แม้แต่วันสิ้นลมเราก็ยังหวังจะได้เอ่ยมันออกมาให้ได้ฟัง รัก รัก รัก
****************************************************************************************************************
ปล. นับต่อจากนี้ อีกสามปี เราจะมาเจอกันใหม่ ขอกราบขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

:angry2:จะบ้าเหรอ อีคนเขียน อีกสามปีใครจะรอแกกัน ตอนนี้ก็ถือเป็นอันจบของคู่นี้ ตอนต่อไปก็จะไล่เคลียร์คู่อื่นๆ นะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ คำชี้แนะ ติ ชม ที่ช่วยผลักดันให้คนเขียนได้เขียนออกมา ยอมรับว่าบางครั้ง คิดไม่ออก แป็ก ไม่ลื่นไหล แต่ได้อ่านเม้นท์ก็ช่วยให้เขียนต่อได้ จะนำไปปรับปรุงให้ดีขึ้นนะคะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ

***(ขอบคุณเครดิต เพลง อาย ของ สิงโต นำโชค น่าฟังและน่ารักมาก)***