หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[minenat]

3ปีหนูสู้ๆนะลูก
รออ่านคู่น้องเบียร์กับพี่สิบอยู่นะคะ

[Lily teddy]

ห๊ะ!! ห้าวัน เอ๊ย สามปีสินะที่หนูต้องรอเฮีย ยังไงก็ดีกว่าสามสิบปีล่ะเนอะ
และแล้วคู่หนูกะเฮียก็ลงตัวสวีทส่งท้ายกันไปแล้ว หนูน่ารักจังเป็นกำลังใจที่สำคัญให้เฮียเลยนะเนี่ย
ซึ้งเลยอะกี่ปี กี่หลักก็จะรอถึงขนาดจะเอารถเข็นไปรับเฮียซะด้วย 555  ต่อไปก็รอลุ้นคู่อื่น ๆ
ไม่รู้ป่านนี้พี่สิบหาหลักฐานช่วยน้องเบียร์ถึงไหนแล้ว  น้องรันก็ไม่รู้ต้องรับโทษกี่ปี
แล้วยังคู่นายกะนายที่คงรักกันดุเดือดต่อไป ส่วนคู่ใหญ่อย่างพ่อนกคงต้องจิ้นกันไปเองสินะค่ะ 555
รอติดตาม ทุกคู่ ทุกตอน และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปค๊า   

[CarToonMiZa]

 

[shoky_9]

อร๊่ายยยย หวานนนนซะ

[kaewsai]

หวานนนนนซะ หนูของเฮีย เฮียของหนู

อยากให้มีตอนพิเศษ เฟย เทียน อีกจัง

[goonglovenut]

>>ป.46 <<

Sip & Beer # 1

เห็นแล้ว

รู้สึก

หงุดหงิด

หมั่นไส้

อิจฉา

นั่นคือนิยามที่ผมมอบให้คนตรงหน้า หลังจากเคลียร์ปัญหาใหญ่ไปเรียบร้อย และน่าจะรวมถึงเรื่องส่วนตัวที่ผมไม่ได้อยากจะรู้สักนิด แต่หูมันผึ่งตามันขยิบ ทำให้ปากอดซุบซิบกับตัวเองไม่ได้ อะไรจะเพอร์แฟ็คขนาดนี้วะ หรือเพราะความดีที่ได้ทำมันส่งผล ไม่ต้องรอชาติหน้าพอกับเวรกรรมที่เดี๋ยวนี้ตามทันอย่างกับติดจีพีเอส   

“ยิ้มอะไรนักหนาวะ”ผมพึมพำอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้ทั้งที่แค่ยกยิ้มไม่ได้ฉีกกว้าง ผมก็ยังสัมผัสความสุขของคนยิ้มได้ ใช่สิ สิบวันที่แล้วไปฮันนีมูนมานี่หว่า เส้นหญ่ายยยยยดีเหลือเกิน อย่าให้ทำมั่งแล้วกัน

“อิจฉาเหรอ”เลิกคิ้วถามกลับ แต่ตากับมือคีย์ๆลากๆหน้าจอแท็ปอย่างคล่องแคล่วทำเอาเบรกเอี๊ยดในความคิด เสือกได้ยินและรู้ทันกูอีก ดร.ญาณทิพย์

“อะไร ใครอิจฉา ไม่มี๊ แล้วงานผมเสร็จยังเนี่ยะ รอนานแล้วนะ”แถไถไปเรื่องงาน พยักหน้าใส่

“ผมจำได้ว่า ไม่ได้บอกให้คุณรอนะ คุณสิบ”ย้อนหน้าตาเฉย ไม่คิดจะมองหน้า ใช่สิ ไม่หน้าเมียเขานี่หว่าจะได้สนใจ นี่กูคิดเหมือนน้อยใจเขาทำไมวะ

“ผมรู้ว่าคุณไม่ได้บอก แต่ยังไงผมก็ต้องมาตามหน้าที่ จะได้เคลียร์ๆให้จบ ผมจะได้เคลียร์เรื่องตัวเองบ้าง”ผมพูดใส่เขาเสียงเรียบแต่หน้านี่เริ่มหงิก

“คุณก็ไปเคลียร์สิ เดี๋ยวผมให้เจ้าหน้าที่เอาไปให้ก็ได้”พูดแบบไล่กลายๆ ยกยิ้ม

“คุณไว้ใจคนอื่นเหรอ”ผมเลิกคิ้วใส่บ้าง แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาเงยหน้ามาสนใจแต่อย่างใด

“อืม”สั้นๆ แต่ได้ใจว่า ไม่จำเป็นต้องเป็นกูก็ได้

“ใครวะ”อดจะสนใจไม่ได้ว่ามันเป็นใคร ที่จะหน้าตาดีและไว้ใจได้นอกจากกูอีกวะ

“บอกไปก็ไม่รู้จักหรอก ไปสิ ไม่ไปสักทีล่ะ หูกับประสาทผมจะได้มีสมาธิทำงาน”พูดพร้อมเหลือบตามาไล่นิดหนึ่ง

“นี่คุณไล่ผมเหรอ”หลุดปากถามโง่ๆซะแล้วกู นั่งอยู่สองคนในห้องขังส่วนตัวในเรือนจำ ไม่ไล่กูแล้วจะไล่ใคร มองหน้ามามองบอกให้รู้ว่า เออ ตามที่มึงคิดนั่นแหละ กระตุกยิ้มก่อนจะไม่สนใจต่อ ผมเลยเงียบปากเอาไว้ก่อน

“อืม เรียบร้อย”เกือบยี่สิบนาที คนตรงหน้าเอนหลังพิงเก้าอี้ ยิ้มให้จอตรงหน้าอย่างกับเห็นหน้าเมีย

“ผมดูบ้างดิ”ผมกระตือรือร้นทันที นี่เป็นข้อมูลอีกครึ่งหนึ่งที่ต้องรอคนๆนี้กลับมาเจาะ หลังจากเจาะไปส่วนหนึ่งแล้ว นี่เป็นอีกเหตุผลที่เขาใช้ต่อรองขอไปดูแลเมีย ผมกำลังจะลุกไปดูผลงาน เขาหันหน้าจอกลับมาให้ซะก่อน ทำเอาผมอึ้ง ก่อนจะมองหน้าเขาสลับจอคอม อารมณ์พุ่งปรี๊ดด้วยความปรีดาในสิ่งที่เห็น ผมคลิ๊กดูเผื่อจะซ่อนไว้ แต่ดูจนหมดวนมาที่เดิม กูอยากจะต่อยผู้ต้องหามีดีกรีคนนี้ฉิบหาย

“ดร. คุณคงไม่คิดจะให้ผมดูภาพคู่รักต่างวัยหรอกนะ แม่งเอ้ย”ผมกัดฟันพูดอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ สบถตอนท้ายอย่างอดไม่ได้ เป็นภาพถ่ายสวีทหวานทั้งเดี่ยวทั้งคู่เต็มไปหมด กูว่าแล้วนั่งยิ้มแม่งอยู่นั่นแหละ

“ต่างกันแค่วัย แต่ใจตรงกันก็พอ”พูดเรียบๆแต่เสียดแทง หันหน้าจอกลับไปตามเดิม กดคลิ๊กและหันมาใหม่

“เออ เข้าใจว่าเพิ่งกลับจากดื่มน้ำเน่ามา พูดซะกูจะอ้วก”อดจะแขวะใส่ไม่ได้ ตอนท้ายผมพูดกับตัวเองนะไม่ได้พูดกูกับเขา ยังไงเขาก็อาวุโสกว่า หึหึ ก่อนจะเห็นหน้าจอใหม่ มีรูปพร้อมประวัติผู้ร่วมขบวนการท่านรองฯ ปรากฏหรา ผมเลื่อนดูเป็นที่น่าพอใจ ไม่อยากจะเชื่อมีแต่พวกที่มีหน้ามีตาในสังคมทั้งนั้น จะโลภกันไปถึงไหน ทั้งที่มีกินมีใช้กันอยู่แล้ว นี่แหละผลของการทรยศแผ่นดินเกิด สมควรแล้ว

“ผมใส่รหัสป้องกันไว้แล้ว ส่งให้ในมือถือคุณแล้ว ถ้าความจำไม่ปลาทองเหมือนหน้าตา ดูเสร็จก็ลบซะ เพื่อความปลอดภัย”หน้ากูออกจะหล่อ ปลาทองตรงไหนวะ  ผมถลึงตาใส่ อ้าปากจะเอ่ยแต่โดนดักซะก่อน

“พูดไม่ขาดคำ ตาโปนปากพะงาบๆซะแล้ว”ยกยิ้มพูดกอดอกพิงหลังตามเดิม ไอ้ปลาทองที่ว่า มันอาจจะพูดว่า พ่องงมึง พ่องงมึง ก็ได้ แต่ผมไม่เสียมารยาทพูดออกไปหรอกครับ

“ผมถามจริงเถอะ หนูชอบคุณตรงไหนวะ เห็นเงียบๆปากเสียใช่ย่อย”ผมกระตุกยิ้มพูดใส่บ้าง ก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋านิรภัยที่เตรียมมา

“นอกจากปาก ก็ชอบทุกอย่างนั่นแหละ”ผมอยากจะเบะปากให้ดัง ถุย แต่เกรงใจ กูเชื่อแล้วความรักนี่มันช่างทำให้คนคิดอะไรก็ดีไปหมด ถ้าไม่ได้คุยกันผมไม่รู้เลยนะว่าเขาจะมีมุมนี้ด้วย ขัดกับที่เบียร์เคยบอกผมว่า เขาเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ถ้าไม่จำเป็นจะไม่พูดด้วยซ้ำ แต่โดยรวมดี ถ้าไม่ได้เขาเบียร์ก็คงจะอยู่ในนี้ยาก เขาไม่ใช่ขาใหญ่แต่ทุกคนต้องยำเกรง และผมก็เคยรู้และได้เห็นมาแล้วว่าทำไม แต่กับคนที่เขารักกลับอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ เบียร์บอกว่าก็เพิ่งจะเคยเห็นอีกด้านก็ตอนที่เจอหนูนี่แหละ จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าสองคนนี้รักกันได้ยังไง ไม่ใช่รักธรรมดา รักแบบตายแทนกันได้เลย จะว่าสถานการณ์พาไปเหมือนในละครที่เห็นใจกัน หรือ แนวจำเลยรัก ตบจูบ ตบจูบ ลูบคลำแล้วมารักกันทีหลัง ก็พอจะน่าเชื่อ แต่ในกรณีนักโทษกับตัวประกัน มันยากนะที่จะเกิดขึ้นได้ แต่ส่วนลึกผมว่าเขาเป็นคนดีด้วยแหละหนูถึงได้รัก

“หลงตัวเองชะมัด”คิดซะนานย้อนได้แค่นี่แหละ ได้เวลาที่ต้องไปสะสางเรื่องตัวเองสักที ในเมื่อเขาทำเพื่อคนที่เขารักได้ ผมก็ทำได้ไม่แพ้เขา ไม่ได้หมายความว่าผมเอาความรักมาแข่งกับเขา ความหมายคือผมจะทำเพื่อคนที่ผมรักเหมือนที่เขาทำ

“คุณระวังตัวหน่อยนะ อย่าเพิ่งวางใจไป ผมคิดว่าคนของท่านรองฯยังมีอยู่ โดยเฉพาะคนใกล้ตัวคุณ”เขาไม่โต้ตอบกลับพูดเรื่องอื่นแทน ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ผมคิดไว้เหมือนกัน ผมห่วงเบียร์เหลือเกิน เมื่อหลายวันก่อนไอ้บอยเข้ามาคุยกับผมถึงเรื่องนี้ ดูมันกังวลมากเมื่อรู้ว่าท่านรองฯถูกจับกุม แต่มันก็ยังพยายามซ่อนความรู้สึก แต่ผมเป็นเพื่อนมันมานานทำไมจะดูไม่ออก

“อืม ขอบคุณที่เตือน ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน”ผมพยักหน้าก่อนจะกล่าวขอบคุณเขา สีหน้าครุ่นคิดถึงเบียร์ ผมกลัวเหลือเกินว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเบียร์ ผมคงไม่คิดมากเกินไปใช่ไหม ขออย่าให้มันเกิดขึ้นเลย

“ในนี้ไม่ต้องห่วง ผมจะดูให้”เขาพูดออกมาเหมือนอ่านความคิดผมออก ผมพยักหน้าเชิงขอบคุณอีกครั้ง อย่างน้อยก็ยังมีเขาที่ผมไว้ใจได้ ก่อนจะหัวเราะน้อยๆเมื่อนึกได้ว่าผมเชื่อใจเขาตั้งแต่เมื่อไรกัน แต่ผมก็เชื่อใจเขามาแล้วก่อนหน้านี้ นี่คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้หนูรักเขา ตอนแรกผมไม่เชื่อนะว่าจะมีคนรักษาสัจจะ พ่อหนูบอกผมว่า เขาสัญญาว่าจะดูแลและพาหนูกลับมาส่งให้อย่างแน่นอน และเขาก็ทำได้อย่างที่พูด ถึงแม้จะเฉียดความตาย เขาไม่ตั้งใจจะให้เกิดขึ้น ถ้าเป็นผมก็คงจะทำเช่นกัน ใครจะยอมให้คนที่เรารักต้องไปตายไกลตา

“อีกไม่นานผมจะพาเบียร์กลับไปหาเตี่ยให้ได้”ผมพูดอย่างมั่นใจ ไม่ต่างกับที่เขาเคยลั่นวาจาเอาไว้ ผมไม่ได้มองเขาเป็นไอดอลนะ ผมคิดเองเป็น ก็แค่ความรู้สึกรักเหมือนเขานั่นแหละ

“ผมเชื่อว่าคุณทำได้”เขาพูดให้กำลังใจ ยกยิ้มให้ ก่อนจะมีเจ้าหน้าที่พาคนที่ผมต้องการเจอที่สุดเข้ามา นี่แหละจุดประสงค์หลักที่ผมต้องมานั่งอดทนรอนอกจากข้อมูล

“หมดหน้าที่ผมแล้ว ตามสบายนะ”เขาพูดก่อนจะเดินออกไป หยุดคุยกับคนของผมพร้อมตบไหล่ เจ้าหน้าที่ปิดประตูหลังส่งเบียร์เข้ามาแล้ว ก็หลบฉากไปอีกทาง ผมมองคนตรงหน้าอย่างแสนคิดถึง ก่อนจะคว้าเข้ามากอดอย่างอดใจไม่ได้ เบียร์ดูจะตกตะลึงก่อนจะโอบกอดผมกลับมาบ้าง ถ้าไม่เกรงใจกล้องวงจรผมจะจูบโชว์ให้ดู

“เบียร์ พี่คิดถึงเบียร์เหลือเกิน”ผมพูดข้างหูพร้อมสูดกลิ่นคุ้นเคยอย่างโหยหา

“พี่สิบ พี่สิบ”เบียร์ได้แต่พึมพำเรียกชื่อผมไปมาอยู่อย่างนั้น คำว่าคิดถึงแผ่วเบาแต่ดังชัดในหัวใจ เรากอดกันสักพักก่อนจะพากันนั่ง ผมเอามือลูบหน้าอย่างสำรวจว่าเจ็บช้ำตรงไหนไหม

“ไม่มีใครทำอะไรเบียร์ใช่ไหม”ผมถามอย่างเป็นห่วง ก่อนจะสำรวจส่วนอื่นที่เห็นได้ อยากจะจับนั่งตักสำรวจทุกที่ แต่อย่างที่รู้เกรงใจ กลัวเจ้าหน้าที่จะสำลักการกระทำเรท 18 + ของผมตายซะก่อน

“ไม่เป็นไร สบายดี”เบียร์บอกผมด้วยรอยยิ้ม

“ผอมไปเยอะเลย”ผมไล่ตั้งแต่ใบหน้าจนลำตัว เลื่อนมือมากุมไว้

“ไว้หุ่นก็งี้แหละ อ้วนเดี๋ยวหลบตีนหลบมือไม่ทัน”เบียร์พูดเสียงกลั้วขำ พยายามจะให้ตลก

“ยังจะตลกอีก พี่เป็นห่วงมากนะ”ผมส่ายหน้าเอ็ดไม่จริงจัง

“ก็จะเครียดไปทำไมล่ะ อีกไม่กี่ปีก็จะพ้นโทษแล้ว นายช่วยให้โทษลดลงตั้งเยอะ”เบียร์ยิ้มพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อน

“พี่ไม่รอวันนั้นหรอก พี่จะพาเบียร์กลับไปหาเตี่ยให้เร็วที่สุด”ผมพูดพลางส่ายหน้า มันนานเกินไปสำหรับผม ดร.ก็เหมือนกันไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเลือกที่จะติดอีกทั้งที่เขายื่นเรื่องเสร็จก็จบแล้ว เท่าที่ผมรู้นะ คนอื่นๆก็ลดหย่อนลงไปตามความเหมาะสม น่าแปลกพวกที่ติดคดีจริงๆไม่มีใครหนีคดีสักคน อย่าง ไอ้เข้ม ปาน โจ๊ก ทั้งที่จะไม่กลับมาก็ได้ ยังไงนายพวกเขาก็ช่วยอยู่แล้ว กลับยินดีติดคุกตามที่ได้รับลดหย่อนอีกสิบปี แต่ถ้าทำความดีก็จะได้ลดอีก ส่วนรันก็เหลือสามปีเช่นกัน

“อย่าเลย มาถึงตอนนี้ เบียร์ไม่อยากจะอะไรแล้ว ช่างเถอะ ใครทำอะไรไว้อีกหน่อยเวรกรรมก็ตามทัน”เบียร์พูดเหมือนปลงและอโหสิกรรม มือกระชับมือผม

“ไม่ได้หรอก มันเป็นเรื่องของความถูกต้อง ไม่ใช่เรื่องของเวรกรรมอย่างเดียว เบียร์ไม่อยากออกมาหาเตี่ยกับพี่เหรอ ถึงได้พูดตัดใจอย่างนี้”ผมพูดเสียงเรียบก่อนจะอ่อนปนเว้าวอนในตอนท้าย

“อยากกสิ ทำไมจะไม่อยาก แต่ไม่อยากให้พี่สิบต้องมาเดือดร้อนและได้รับอันตรายอีก สามปีแค่พริบตาก็ถึงแล้ว เชื่อเบียร์เถอะนะ ขอร้อง”เบียร์หลุบตาตอนแรกก่อนจะเงยมาสบตาสื่อให้รู้ถึงความห่วงใย ความรัก ที่นานแล้วผมไม่ได้เห็น กลับมาแล้วแววตาแบบนี้

“พี่ไม่เคยคิดว่าเรื่องของเบียร์เป็นเรื่องเดือดร้อนและอันตรายสักนิด ถ้าเทียบกับที่เบียร์เผชิญ ตั้งแต่เบียร์เข้ามาในนี้และไม่ยอมเจอหน้าพี่อีก ชีวิตกับหัวใจพี่มันก็ตายไปแล้ว ตายทั้งเป็น”ผมไม่ได้หยอดคำหวาน แต่มันคือความจริง ผมแทบจะตายวันล่ะหลายหน  แม้แต่คิดจะก่อคดีเพื่อจะได้เข้ามาอยู่กับเบียร์ด้วยซ้ำ ก่อนจะความคิดโง่ๆจะครอบงำ สติด้านดีผมก็มาเตือนซะก่อนว่าให้ลงมือทำดีกว่ามานั่งฟูมฟายหมดอาลัยตายยาก ผมถึงมีแรงฮึดอีกครั้ง

“พี่สิบ”เบียร์ครางเสียงแผ่ว ผมยิ้มยื่นมือไปลูบแก้ม

“เชื่อพี่นะ เชื่อใจพี่อีกสักครั้ง ได้โปรด”ผมขอร้องทั้งสีหน้าและน้ำเสียง คนตรงหน้าเหมือนจะร้องไห้

“ไม่ใช่แค่สักครั้ง เบียร์เชื่อทุกครั้ง ใช่ว่าพี่ตายทั้งเป็นคนเดียวเมื่อไหร่ ยิ่งพยายามเกลียดก็ยิ่งปวดใจ ไม่เคยมีสักวันที่จะลืม”เบียร์พรั่งพรูคำพูดออกมาเป็นสายพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาจริงๆ ผมลุกเข้าใกล้คุกเข่าลงตรงหน้ายื่นมือไปปาดให้

“ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่พี่ทำให้เบียร์เสียใจ นับจากนี้จะไม่มีแล้ว พี่รักเบียร์”ผมดึงเบียร์เข้ามากอดทันที

“ฮึก พี่สิบ ฮึก เบียร์ก็รักพี่ รักพี่”เสียงเบียร์สะอึกสะอื้นบอกรักผม ก่อนผมลูบหลังผละออกจูบหน้าผาก ตาสองข้างให้น้ำตาหยุดไหล แก้ม จบที่ริมฝีปากอย่างเชื่องช้า ใจเราเต้นแรงกับสัมผัสที่มอบให้กัน อย่างลืมซึ่งความเกรงใจ ช่างแม่งเถอะ ผมคงไม่โดนข้อหาลวนลามและทำอนาจารผู้ต้องหาแน่ ในเมื่อเมียผมนี่หว่า ไม่ใช่เมียคนอื่นสักหน่อย หรือถ้าโดนก็ขอออกพร้อมเมียเลยแล้วกัน

“รอพี่นะ สัญญาสิ”ผมผละออกแต่ยังพูดชิดริมฝีปากนุ่ม

“เบียร์จะรอ”เบียร์รับปากด้วยรอยยิ้มที่ผมเฝ้ารอจะให้มันกลับมาบานอีกครั้งและตลอดไป จนได้ยินเสียงเตือนจากเจ้าหน้าที่ว่าหมดเวลา เรากอดกันอีกครั้ง ก่อนจะรู้สึกถึงแรงโน้มถ่วงของหนังศรีษะ

“โอ้ยยยย จิกหัวพี่ทำไมเนี่ยะ”ผมร้องออกมาเอามือกุม เมื่อคนตรงหน้าสายตาเปลี่ยนไป หายใจแรง หน้าแดง คาดว่าไม่น่าจะมีอารมณ์หื่น เหมือนจะโกรธปนอายอะไรสักอย่าง

“ไอ้สิบ มึงรู้ใช่ไหม ห๊ะ แล้วยังทำอีก”สรรพนามเปลี่ยนไปพร้อมกิริยา เมื่อเบียร์ดันแหงนหน้าไปเห็นกล้องวงจรสองตัว ผมยิ้มแห้งๆปนแหยๆ

“รู้ แต่พี่คิดว่าเบียร์ก็คงรู้เหมือนกัน ไม่เห็นห้ามนี่หว่า”ผมตอบให้รู้ว่าพี่ไม่ได้ผิดคนเดียวนะ คนตรงหน้าถลึงตา ยกตีน แต่โชคดีเป็นของผมเมื่อเจ้าหน้าที่เดินอมยิ้มเข้ามาพอดี ทำให้เจ้าของส้นตีนพิฆาตเอาลงตามเดิม พร้อมสายตาที่สื่อให้รู้ว่า

‘ฝากไว้ก่อนเถอะมึง’

พูดแต่ตาอาลัยอาวรณ์ไม่ต่างจากผมที่ตอบกลับไปทางสายตาว่า

‘พี่จะรอนะ ออกมาเมื่อไหร่เอามาฝากที่เอวหรือบ่าพี่ได้เลยจ๊ะ ที่รัก’

แต่เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทัน แอบยกนิ้วกลาง และสื่อกลับ

‘กูจะฝากที่หน้ามึงนั่นแหละ ไอ้สิบ ไอ้ลามก’

แต่ผมก็ยังยิ้มได้ อย่างน้อยผมก็ได้เบียร์คนเดิมกลับมาแล้ว
.
.
.
.
.

“ไปไหนมาวะ ไอ้สิบ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”ไอ้บอยเดินเข้ามาทักพร้อมวางแฟ้มกระแทกโต๊ะเชิงแซว ผมเงยหน้าไปมอง

“ไปหาเมีย”ผมยกยิ้มมุมปากตอบตามมันตามตรง แต่ทำเอามันยิ้มเจื่อนๆ

“ระ เหรอ กูว่าแล้วทำไมมึงถึงได้ยิ้มซะปากบานเป็นตูด ฮ่าๆๆๆ”มันพูดตลกหัวเราะแต่ฟังเฝื่อนๆพอกับหน้ามันที่เจื่อนลง

“อืม แล้วมีไรวะ”ผมยอมรับก่อนจะถามมันกลับไปบ้าง

“อ๋อ ไม่มีไร เย็นนี้กูแค่อยากจะมาชวนมึงไปกินไปดื่มบ้าง นานแล้วไม่ได้ไปไหนด้วยกัน ถือโอกาสฉลองให้มึงด้วยเลยที่มีผลงานและเรื่องเมียมึงด้วย”มันเหมือนนั่งคิดอะไรอยู่ตอบด้วยท่าทางตกใจนิดหน่อย ก่อนจะพูดชวนไปสังสรรค์ ผมใช้ความคิดนิดหน่อยว่าควรจะไปดีไหม อาจจะเป็นโอกาสดีก็ได้ ดูเหมือนมันมีเรื่องอยากจะคุยด้วย

“ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร เอาไว้โอกาสหน้าก็ได้”มันเห็นผมเงียบเลยพูดออกตัวแทน

“ว่างสิ พอดีกูกำลังคิดให้แน่ใจว่ามีงานอะไรค้างอยู่ไหม”ผมตอบพร้อมชี้แจงไม่ให้มันสงสัย สังเกตดูมันกวาดตามองโต๊ะผมเหมือนหาอะไรสักอย่าง ผมปิดลิ้นชักเก็บกุญแจเข้ากระเป๋า ก็เห็นมันมองตาม

“โอเค เย็นนี้เจอกัน”มันสรุปก่อนจะขอตัว ผมพยักหน้าพอประตูปิดลง ผมถอนหายพร้อมส่ายหน้า

“บอย กูไม่อยากจะทำอะไรที่มันเกินไป ขอให้มึงคิดได้ด้วยเถอะนะ”ผมพึมพำถึงไอ้คนที่ออกไปสักครู่ ผมแน่ใจแล้วว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งก่อน บอยเป็นตัวการของเรื่อง น่าจะเกี่ยวข้องกับท่านรองฯด้วย ผมคิดว่ามันกระวนกระวายไม่น้อยที่ท่านรองฯโดนจับ นับประสาอะไรกับคนตำแหน่งน้อยกว่าอย่างมันจะไม่ถูกสาว และคนที่จะสาวก็คือผม
.
.
.
.
“มีแค่มึงกับกูเหรอวะ ไอ้พวกนั้นไม่มาเหรอ”ผมถามมันหลังจากนั่งลง ร้านที่นัดเจอเป็นร้านประจำตั้งแต่สมัยเรียนนายร้อยตำรวจด้วยกัน

“ไอ้กฤช ไอ้ชาย ไอ้เดย์ มันไม่ว่าง ทำไมแค่กูไม่พอเหรอ”มันบอกพร้อมเลิกคิ้วใส่ทำเสียงกวนตีน

“สัด กูแค่ถาม ไม่ต้องเสือกมาทำน้อยใจกูหรอก”ผมด่ามันพูดทีเล่นทีจริงใส่ ทำท่าขนลุก มันหัวเราะ ถ้าตัดเรื่องที่ผมคิดไปมันก็เป็นเพื่อนที่ผมสนิทด้วยคนหนึ่ง เพื่อนที่ไว้ใจมาตลอด อะไรทำให้มันเปลี่ยนไป ถึงทำกับคนที่ผมรักและคนที่ไม่รู้ว่ามันเคยรักบ้างไหม

“ใช่สิ กูไม่ใช่น้องเบียร์เมียมึงนี่ เฮ้ย แต่ก็โชคดีของตูดกูแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”มันพูดพร้อมรินเมีย เอ้ย เบียร์ ใส่แก้วให้ผมยกซด เป็นเอามากกูพูดเห็นเบียร์เป็นเมีย ทั้งที่เบียร์ก็คือเมียผม งง ไหมครับ ผมยังไม่งงเลย

“น่าจะเป็นวาสนาหำกูมากกว่าที่ไม่ได้ตูดมึง ห่าราก”ผมย้อนมันกลับไปบ้าง ทำเอามันหยุดหัวเราะทำหน้าแปลกๆ ก่อนจะยิ้มขึ้นมาใหม่

“ว่าแต่ ท่านรองฯ จะรอดไหมวะ”มันถามพลางตักยำเข้าปาก ผมมองหน้ามันที่ดูถามแบบสบายๆ

“น่าจะยาก หลักฐานหมัดตัวแน่นมาก ที่เหลือก็โดนหมายจับเรียบร้อยแล้ว”ผมตอบตามตรง ดูปฏิกิริยามันไปด้วย

“ไม่น่าเชื่อ”มันพึมพำสีหน้าครุ่นคิดชั่วครู่ก่อนจะยกยิ้มตามเดิม

“ทำไมวะ”ผมถามเหมือนสงสัยแต่ไม่ได้สงสัย แค่อยากรู้ว่าไม่น่าเชื่อของมันหมายความว่ายังไง จะหมายถึง ท่านรองฯไม่น่าทำแบบนี้ หรือ ไม่น่าเชื่อว่าจะถูกจับได้

“เปล่า ไม่มีอะไร”มันยักไหล่ปฏิเสธ ก่อนจะพูดต่อมือรินเบียร์ให้ผมด้วย

“เฮ้ย แค่ขวดนี้พอนะ” ผมท้วงมันไปด้วยไม่อยากกินมากเพราะต่างเอารถมาทั้งคู่ ถ้าเจอเป่าขึ้นมาเสียเกรียติประวัติตำรวจหมด ยิ่งต้องทำตัวให้เป็นตัวอย่างที่ดีต่อประชาชน ถ้าเราไม่รักษาและปฏิบัติตามกฎ ใครจะทำตาม เหมือนที่ตอนนี้ก็เกิดขึ้นแล้ว แต่เราก็แก้ด้วยการใช้กฎหมายเข้ามาจัดการ

“เออ กูรู้หรอกน่า ว่าได้แค่ไหน”มันพูดเหมือนรำคาญ แต่ไม่มากนัก ก่อนจะวกเข้ามาคุยเรื่องเบียร์ที่เป็นเมียผมต่อ“แล้วเรื่องเมียมึง เรียบร้อยแล้วเหรอ”

“โทษลดลง แต่กูจะรื้อคดีขึ้นมาใหม่ กูไม่อยากให้เบียร์ต้องลำบากและทรมานไปมากกว่านี้อีกแล้ว”ผมพูดพร้อมจ้องหน้ามันที่หลุบสายตาลง

“เข้าใจ เมียใครใครก็รัก”มันพูดพยักหน้าขึ้นลงช้าๆ

“พูดเหมือนมึงมีเมียแล้วงั้นแหละไอ้บอย”ผมกระเซ้ามัน แต่ทำให้มันชะงักมือที่ตักกับแกล้ม

“มึงก็พูดไปเรื่อย มึงก็เห็นกูโฉบไปโฉบมา จริงจังที่ไหน”มันพูดต่อหลังจากเหมือนตั้งสติได้แล้ว

“ใครจะรู้ มึงอาจจะปิดกูก็ได้ มีก็ไม่ว่าหรอก ดูกูดิยังเปิดเผยเลย”ผมพูดใส่มันยิ้มๆต่อ

“กูไม่ได้หน้าด้านเหมือนมึงนี่หว่า ฮ่าๆๆ”มันพูดเชิงหลอกด่า แต่แววตามันไม่ได้มีแววล้อเล่นเท่าไรนัก

“กูรักของกู มึงไม่เคยรักใครเลยหรือไง”ผมยักไหล่ตอบพร้อมถามกลับ

“..........”ไม่มีเสียงตอบรับ พร้อมสีหน้าเหม่อลอยเคร่งเครียด

“ไอ้บอย เป็นไรวะ กูถามแทงใจมึงหรือเปล่า ขอโทษแล้วกัน”ผมเรียกมันที่เงียบลงไปอีก มันเงยหน้ามาสบตา

“รักเหรอ หึ กูไม่รู้จะเรียกความรักดีไหมที่ผ่านมา”มันพูดพร้อมแค่นหัวเราะเหมือนเยาะตัวเอง

“ทำไมวะ สักคนก็ไม่มีเลยหรือไง”ผมแหย่คำถามใส่มันไปอีก พร้อมทำตัวสบายๆตักโน่นตักนี่เข้าปาก แต่จับตาดูมันตลอด

“คนรัก กับ อนาคตที่ดี มึงเลือกอะไรวะ”มันไม่ตอบแต่ถามอย่างอื่นแทน

“กูเลือกคนรัก เพราะถ้ามีคนรักเคียงข้างเป็นกำลังใจ กูก็สร้างอนาคตที่ดีตามได้”

ผมตอบมันอย่างไม่ต้องคิด มันอึ้งไปพักก่อนจะถามต่อ

“และถ้าสมมุติเขาถ่วงอนาคตมึงล่ะ จะทำยังไง”มันจ้องหน้าผมอีกครั้ง

“ไม่มีคนรักกันที่ไหนถ่วงอนาคตเราหรอกนะ ถ้ารักกันจริง นอกจากว่า อนาคตที่เลือกมันไม่ถูกต้อง เขาถึงได้ท้วงเพราะเป็นห่วงมากกว่าจะเรียกว่าถ่วง”

ผมตอบมันอย่างไม่ลังเลอีกครั้ง จ้องหน้ามันบ้าง และพากันเงียบไปอีก ที่นี้นานมาก

“จริงของมึง ไม่มีคนรักกันที่ไหนจะไม่หวังดีกับคนที่ตัวเองรัก คงมีแต่ไอ้คนรักหน้าโง่  หน้ามืดตามัว เห็นถูกเป็นผิด จนเลือกเส้นทางเหี้ยๆ ไม่พอ ยังพาเขาจมลงนรกไปด้วย และกว่ามันจะคิดได้ก็สายไปแล้ว เสียทุกอย่าง เอากลับคืนมาไม่ได้”มันพูดเสียงเศร้าเหมือนคนสำนึกผิดอะไรสักอย่าง แต่ไม่แน่ใจว่ามันหมายถึงตัวเองหรือเปล่า

“กูเคยคิดนะว่า การมีลาภยศ มีเงินทอง มีความสะดวกสบายทุกอย่าง จะทำให้ชีวิตดีขึ้น และมันก็ดีจริงๆ ดีจนน่าใจหาย แต่สุดท้ายก็ต้องแลกกับหลายสิ่งหลายอย่าง ถ้าย้อนกลับไปได้กูขอไม่มีดีกว่า”มันพูดก่อนจะกรอกเบียร์เข้าปากไปอีก ตั้งแต่ผมกลับมาดูมันเปลี่ยนไป ไม่ใช่ไอ้บอยที่ดูทะนงตัวและมั่นใจคนเดิม สีหน้าหมองคล้ำ เคร่งเครียดคิ้วขมวด ตลอดเวลา ยิ่งตอนมันรับโทรศัพท์ยิ่งแล้วใหญ่ หลังรับเสร็จกุมขมับ เหมือนที่ผมเคยใครคนหนึ่งเป็น และคนๆนั้นก็จากโลกนี้ไปแล้ว ถ้าเป็นอย่างที่ผมคิดแสดงว่าเวรกรรมกำลังเริ่มคุกคามมันใช่ไหม

“มึงย้อนกลับไปไม่ได้ แต่มึงแก้ไขได้ ถึงมันจะไม่ช่วยให้อะไรกลับมา ก็ดีกว่าไม่ทำอะไร”ผมพูดปลอบมัน

“ขอบใจที่ปลอบใจกู มึงเป็นคนดี ดีซะจนบางครั้งกูอิจฉา ไม่ว่าจะทำอะไรกูจะก้าวทีหลังมึงเสมอ แต่มึงก็ไม่เคยทิ้งกู ช่วยเหลือ แต่กูก็ยังอดอิจฉามึงไม่ได้ น่ารังเกียจไหมเพื่อนแบบนี้”มันยกยิ้มมุมปากพูดอย่างสมเพชตัวเอง

“ก็มึงเป็นเพื่อนกู”ผมบอกมันเสียงเรียบ

“แล้วที่เพื่อนที่ทรยศหักหลังล่ะ มึงยังนับเป็นเพื่อนอีกไหม”มันย้อนถามกลับ

“เป็น ถ้ามันพิสูจน์ตัวเองว่ามันจะไม่ทำอีก กูก็พร้อมจะให้อภัย แต่ถ้ามันยังคิดอะไรไม่ได้กูก็พร้อมจะอโหสิให้มันเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิต”ผมพูดกลับด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง จนมันผงะหน้าซีดเผือด

“...........”

“...........”

“นี่กูจริงจังจนมึงเงียบไปเลยเหรอวะ ไอ้บอย ไอ้บอย”ผมพูดพร้อมเรียกมันเสียงดังนิดๆ

“เอ้อ เออ สิ สัด กูตกใจหมด แล้วนี่เราคุยอะไรกันวะ”มันสะบัดหน้าก่อนจะกลับเข้าสู่โหมดเดิม

“มึงนั่นแหละแพร่มอะไรก็ไม่รู้ ให้กูตอบ พอกูตอบก็หน้าซีดเป็นตีนเปียกน้ำเชียวมึง หึหึหึ”ผมพูดเปรียบกลั้วหัวเราะ

“ไอ้สิบ เหี้ย พูดซะกูหน้าเปลี่ยน”มันด่ากลับ ทำให้นึกถึงบรรยากาศสมัยก่อนๆที่ผ่านมา ผมไม่ได้ใจอ่อน แต่ผมกำลังให้โอกาสคนอยู่ แต่ถ้ามันไม่อยากคว้าเอาไว้ ผมก็คงต้องขอคืนและหยิบยื่นอย่างอื่นให้มันแทน

“หน้าเปลี่ยนดีกว่า ใจ ที่เปลี่ยนไปนะมึง”ผมเน้นตรงคำว่า ใจ กับมันด้วยรอยยิ้มตรงมุมปาก ไม่ได้อยากจะแทงใจอะไรมันนักหนา แต่สิ่งที่มันทำกลับสร้างความสาหัสให้คนบริสุทธิ์

“มึง หมายถึงอะไร”มันถามยิ้มเก้อๆ

“อ๋อ กูเห็นเขาฮิตไปศัลยกรรมหน้าตาให้ดูดีกันเยอะไงสมัยนี้ ก็เลยคิดขำๆ ยกเว้น ใจ ที่มันศัลยกรรมกันไม่ได้ ว่าจะให้ดีหรือเลว มันขึ้นอยู่กับสันดานและจิตสำนึกของคน มึงว่าไหม”ผมพูดกลั้วหัวเราะ พยายามลดความตึงเครียด แต่ดูเหมือนจะทำให้หน้ามันเครียดกว่าเดิม กูไม่อยากทำร้ายจิตใจมึง แต่มึงทำร้ายกูกับคนที่กูรักก่อน และยังอีกคนที่กูมั่นใจว่า มึงกับเขาต้องมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้งแน่นอน

“อืม”มันรับคำสั้นๆ ก่อนจะชวนกินต่อ และคุยเรื่องอื่น
.
.
.
.

[goonglovenut]

“ผมไม่ว่างครับ วันนี้  เป็นวันอื่นได้ไหม”

“ยังไม่มีจังหวะ และคงไม่ไป งานผมเยอะ”

“ผมก็บอกแล้วไง ว่าไม่ว่าง พูดไม่รู้เรื่อง”

“เฮ้ย”

จากครับจนกระทั่งเฮ้ย ผมกำลังตั้งใจฟังไอ้บอยคุยโทรศัพท์ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะฟัง คือ ผมเดินผ่านมาพอดีและได้ยิน รู้สึกเอะใจกับลักษณะท่าทางของมันก็เลยฟังสักหน่อย เผื่อจะคุยกับเรื่องที่ผมกำลังติดตามอยู่ด้วย แต่ไม่มีเสียงพูดต่อมันกดวางอย่างหัวเสียเดินจากไปจากตรงนั้น ผมเดินกลับมาห้องทำงานพลางคิดถึงเมื่อวาน หลังจากแยกทางกัน ผมย้อนกลับไปซุ่มที่บ้านมัน รอพักใหญ่มันก็กลับมา หน้าตาเคร่งเครียดลงมาเปิดประตู แต่ยังไม่ได้เข้าบ้านก็มีรถมาจอด มันผงะไปเล็กน้อยก่อนจะทำสีหน้าปกติ และก็มีคนเดินลงมาจากรถเป็นผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งพอกับมัน หน้าตาคมเข้มดูดุดัน มีอีกสองคนน่าจะเป็นลูกน้อง ตรงกระชากคอเสื้อมันอย่างแรงก่อนจะเหวี่ยงกระแทกรั้วบ้าน มันทำสีหน้าบอกว่าจุก ผมขยับเข้าไปใกล้อีกนิด แต่ไม่ได้ยินอะไรนอกจาก

‘ผมไม่ทำแล้ว ผมจะเลิก’มันพูดเสียงดังพอสมควร

‘ทำไม เพิ่งจะกลัวเหรอ หึหึ’ผู้ชายคนนั้นแสยะยิ้ม

‘ไม่ได้กลัว แต่ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องทำ อีกอย่าง ตะ โอ้ย’มันก็ตะคอกกลับก่อนจะร้องเมื่อโดนต่อยที่ท้องจนตัวงอ ผมกระชับปืนถ้ามันทำมากกว่านี้ ไอ้พวกนี้ต้องเกี่ยวข้องกับคดีเบียร์แน่

‘ได้ไปเยอะคิดจะหยุดหรือไง คุณตำรวจ’มันพูดเสียงล้อๆเอามือตบหน้าแปะๆ ก่อนจะแรงจนหน้าหัน ไอ้บอยกัดฟันแต่ยังไม่กล้าจะทำอะไร ผมรู้สึกเหมือนอาชีพที่มีเกรียติโดนดูถูก แต่จะโทษใครได้ในเมื่อไอ้คนมีสีคนนี้มันทำให้โดนดูถูก

‘ผมบอกแล้วไงว่ามันจบแล้ว คุณก็เห็นนี่ว่าเรื่องมันเงียบ ไม่มีอะไรแล้ว จะเอายังไงอีก’ไอ้บอยพูดใส่เหมือนเหนื่อยใจปนขอร้อง

‘ยังไม่จบ คุณก็รู้ว่าตอนนี้มันกำลัง’มันพูดแค่นั้นก่อนจะเงียบเสียง เหมือนโดน กบว.ดูดเสียงตรงถ้อยคำไม่เหมาะสม เหี้ยเอ้ย กูเกินสิบแปดแล้ว

‘ขอเวลาหน่อย มันไม่ได้ง่าย’ไอ้บอยเหมือนจะรู้แน่ว่าเรื่องอะไร เพราะมันตอบหลังเงียบไปอึดใจ

‘ผมให้เวลาคุณหนึ่งอาทิตย์นับจากวันนี้ ถ้าไม่สำเร็จ คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น’มันปล่อยคอเสื้อก่อนจะมองรอบข้างอีกครั้ง และขึ้นรถออกไป ไอ้บอยถอนหายใจเอามือลูบหน้าอย่างเหนื่อยล้า

‘ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย’มันพูดพร้อมทุบมือตรงประตู

“พี่สิบ”

“พี่สิบ”

“อะไรวะ”

ผมหันไปพูดกับไอ้คนเรียก ไอ้ต้น ลูกน้องผมอีกคนที่อยู่กันมานาน พลางคิดมึงคงไม่เปลี่ยนไปหรอกนะ

“จะให้ดูรายงาน พี่เป็นอะไร คิดถึงเมียเหรอ ครึครึ”

โป๊ก

“โอ้ยยย พี่ วิญญาณหลุดแล้วมั้งกู เล่นไม่ได้เลยนะ ของสูงเนี่ย พอ ๆๆๆ แล้ว”มันเอามือคลำหัวหลังจากโดนแฟ้มกระแทกกลางกบาล ไม่ได้แรงแต่มันโอเวอร์แอ็คติ้ง

“สม ไหนล่ะรายงาน”ผมไม่โอ๋มันเพราะไม่ใช่เมีย ถามถึงงานที่ให้ไปทำ

“อะไรวะ จะถามห่วงสักนิดไม่มี ใช่สิ ไม่ใช่ มะ ว๊าคคค ผู้กอง ๆ นี่ๆ รายงาน”มันกระโดดหนีไปอีกทางรีบยื่นให้ทันทีก่อนจะโดนตีนแทนมือ ถ้าอยู่ในห้องทำงานส่วนตัว จะดูเป็นกันเองแต่มันก็ไม่เคยลามปามไปมากกว่านี้ มันเป็นรุ่นน้องและลูกน้องที่รู้กาลเทศะดีคนหนึ่ง

“แน่ใจนะ ว่าไม่ผิดตัว”ผมถามไอ้ต้นหลังจากดูรายงานที่มีประวัติพร้อมอยู่ในนั้น

“แน่ใจสิพี่ น้องจุ๊บเช็คเองกับมือเลยนะ แค่เอ่ยชื่อพี่สิบ ไม่มีพลาด”มันยังไม่วายล้อเลียนตามนิสัย แต่เวลางานก็มุ่งมั่นไม่มีย่อท้อ ช่วงผมไม่อยู่ก็ได้มันนี่แหละคอยดูแลน้องกับเตี่ยเบียร์ให้

“ทำไมมึงชอบยกแฟนให้คนอื่นวะ”ผมว่ามันที่หุบปากฉับ หึหึ

“จะบ้าเหรอพี่สิบ โยนขี้มาให้”มันสวนกลับก่อนจะหุบปากเงียบ  น้องจุ๊บ ที่มันเอ่ยถึง ทำงานเกี่ยวกับทะเบียนราษฎร์ที่ว่าการอำเภอใกล้ๆกับสถานีตำรวจที่ผมทำงานอยู่ ชื่อจริง จตุรงค์ เขียนไม่ผิดครับ น้องจุ๊บกับจาตุรงค์คือคนเดียวกัน น้องเป็นเพศชายแต่กายภาพการแสดงออกสาว ไอ้ต้นบอกว่าน้องจุ๊บปิ๊งผมอยู่ แต่โดยรวมน้องนิสัยดี น่ารัก สนิทกับคนง่ายโดยเฉพาะผมถึงเนื้อถึงตัวตลอด

“กูก็เห็นมึงไปแดกเขาทุกที”ผมย้อนมันกลับแต่สายตาไล่กวาดดูอย่างละเอียดในรายงาน

“แดกของ พี่ ไม่ใช่แดกมัน ผมเสียหายนะ พอๆ คุยเรื่องนี้ดีกว่า เป็นไงพี่”มันท้วงกลับมาบ้างพร้อมเปลี่ยนเรื่อง เมื่อวานผมแอบบันทึกพวกมันเอาไว้ และเอามาทำให้ชัดเจนขึ้นส่งให้ไอ้ต้นไปจัดการ แต่ไม่ได้บอกอะไรมันมากได้แต่กำชับว่าอย่าแพร่งพรายออกไปเป็นความลับ มิฉะนั้นมึงจะถูกย้ายโดยไม่มีสาเหตุ ขู่มันไปงั้นแหละครับ ผมไม่เคยใช้อำนาจหน้าที่ในทางที่ผิด ย้ำ แค่ขู่ แต่ดูมันจะเชื่อว่าผมพูดจริงมาก

“ไม่เคยมีประวัติอาชญากรมาก่อน ไม่น่าเป็นไปได้”ผมพึมพำกับตัวเอง

“ทำไมเหรอพี่”ไอ้ต้นถามด้วยความสงสัยจริงๆ ไม่ได้กวนตีนแต่อย่างใด

“กูยังบอกตอนนี้ไม่ได้ ขอเวลาอีกนิด”ผมยังไม่อยากบอกอะไรมันมาก มันก็พยักหน้า ดีที่มันเข้าใจง่ายไม่เซ้าซี้

“เออ พี่ ถามอะไรหน่อยดิ”กูชมในความคิดยังไม่ขาดคำ หักหน้ากูในความจริงซะได้

“อะไรของมึง”ผมถามติดรำคาญนิดๆ

“พี่บอยเขาเป็นอะไรวะ ดูเครียดๆ”คำถามมันทำเอาเงยหน้า นี่ไอ้ต้นมันสังเกตเหมือนกันเหรอ

“ไม่รู้ว่ะ”ผมส่ายหน้าดูปฏิกิริยามัน

“อ้าว พี่สนิทกันไม่ใช่เหรอ ผมไม่ได้อยากจะเสือกอะไรหรอกนะ แต่ดูแกเครียดมาก วันนี้ก็ดูกระวนกระวาย มองแต่โทรศัพท์ตลอดเวลา พอมีเสียงเรียกเข้าก็เหมือนผวาอย่างกับเห็นผี หรือ ว่าแกโดนโรคจิตโทรมาเซ็กส์โฟนวะพี่”มันท้วงเชิงต่อว่าก่อนจะสาระแนสาธยายพร้อมตั้งข้อสันนิษฐานที่ไม่น่าจะคิดออกมาได้

“มันคงขี้เกียจครางและเล่นว่าวโชว์แล้วมั้ง เลยเครียด”ผมตอบมันหน้าตาเฉย แต่มันอ้าปากหวอ

“กูขอโทษนะพี่ อุบาวท์ฉิบหายความคิด”มันยกมือไหว้ขอโทษพร้อมค้อนให้อีกหลายตลบ

“เดี๋ยวกูตบคว่ำ ทำท่าน่าแขยง มึงจะไปไหนก็ไป กูเคลียร์งานก่อน ขอบใจเดี๋ยวตอบแทนทีหลัง”ผมโบกมือไล่มัน ให้ออกไปสักที กูจะทำงานทำการบ้าง เดี๋ยวจะยาว

“ไล่เชียวนะ ไปก็ได้ แล้วไอ้ตอบแทนทีหลัง ผมไม่เอาได้ป่ะ ผมยังไม่อยากเสียข้างหลังให้พี่ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”มันเบะปากแต่ยังไม่วายพูดกวนตีนก่อนออกไป

“เดี๋ยวมึงจะเสียข้างหน้าแทน มา ตีนกูว่างจะประทับให้”ยกนิ้วกลางให้มันพร้อมด่าไปด้วย เสียภาพพจน์หัวหน้าที่ดีอย่างกูหมด มันยักไหล่ก่อนจะปิดประตู ผมเอนตัวพิงพนัก ในประวัติมันขาวสะอาด อาชีพการงานสุจริต ผิดกับที่เห็น
.
.
.
.
ผมขับรถกลับห้องพักหลังจากออกเวร ที่จริงเลิกตั้งนานแล้วแต่ยังหาข้อมูลคนพวกนั้นเพิ่มเติมและหลักฐานอื่นๆมาประกอบ เกี่ยวกันแน่นอน ไอ้บอยกับคนพวกนี้เป็นสาเหตุให้เบียร์ติดคุกและเสกต้องมาตาย ขณะที่รถติดไฟแดง ผมสังเกตเห็นมีรถมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งมาจอดเทียบ ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเป็นผู้คนสัญจรไปมาตามปกติ แต่ทำไมรู้สึกเหมือนถูกจ้องมองผ่านหมวกกันน็อคทะลุกระจกติดฟิลม์เข้ามาในตัวรถ ผมหันไปมองก็เป็นอย่างที่รู้สึกจริงๆ เขาหันหน้ามาทางนี้

“คิดมากไปมั้งกู”ผมพูดกับตัวเองพอสัญญาณไฟเขียวผมก็ออกตัวทันที มอเตอร์ไซด์คันนั้นก็เลี้ยวไปอีกทาง ผมแวะซื้อของตรงปากทางคอนโด เป็นอีกที่ที่ผมใช้พัก ผมจะกลับบ้านช่วงสุดสัปดาห์ก็พอกับที่น้องสาวผมกลับเหมือนกัน ขานั้นเดินทางขึ้นเหนือร่องใต้ ไปเมืองนอกเป็นว่าเล่นด้วยหน้าที่การงานที่ชีพจรลงตีนอยู่เสมอ จนไม่มีเวลาหาคู่ครอง ไม่ใช่ไม่มีใครมาจีบ แต่มันไม่สนใจเอง บอกเบื่อ ถ้ามีผัวก็ต้องมีลูกทำให้ไม่สนุกกับงาน ใช้ชีวิตไม่คุ้ม ผมก็อวยพรให้มันสนุกกับตัวเองต่อไป

“วันนี้เงียบจังแหะ สงสัยอากาศดีนอนกันไว”ผมมาถึงลานจอดรถใต้คอนโดที่เงียบสนิท แม้แต่ รปภ. ก็ไม่มี ปกติต้องเดินตรวจ คงเข้าห้องน้ำล่ะมั้ง ผมสอดส่ายสายตามองรอบนอกก่อนจะกระชับปืนที่ลำตัวตามสัญชาติญาณที่ถูกฝึกมา เปิดประตูรถลงมาช้าๆ มีเสียงเคลื่อนไหวแต่ยังไม่เห็นว่าเป็นอะไรกันแน่ ระหว่างคนกับหมา มันมีหมาพันธ์ทางอยู่สองตัวที่อยู่แถวนี้มันคุ้นเคยกับคนที่นี่ดี ถ้ากลับมาผมจะต้องเห็นมันนอนตรงป้อม ผมเดาะลิ้นลองเรียกสองสามครั้งก็เงียบกริบ ผมก้มหลบทันทีที่เห็นเงาอีกด้านของกำแพง

ปรุ

ปรุ

กระสุนเฉียดไหล่ผมไปนิดเดียว มันใช้ปืนเป็นใบ้ยิงใส่ผม จะตายยังเสือกคิดตลกอีกกู ผมควักปืนออกมาเตรียมพร้อม หูฟังความเคลื่อนไหวรอบข้าง

ปรุ

ปรุ

ผมกลิ้งตัวหลบไปอีกฟากเมื่อกระสุนสาดมาจากใต้ท้องรถ อาศัยความคล่องตัวผมกระโดดขึ้นบนหลังคารถ เห็นคนที่ประทุษร้าย ไอ้หมวกกันน็อคคนนั้น

ปัง

“อ๊าค อุบ”

มันร้องออกมาเมื่อผมยิงน่าจะถูกแขนมัน ผมลงจากหลังคาก่อนจะหลบตรงหลังเสา

ปรุ

ปรุ

ปรุ

เสียงกระสุนสาดใส่มาอีกอย่างไม่ให้ตั้งตัว

“เก็บมันให้ได้”เสียงมันสั่งพวกเดียวกัน ที่ตามมาสบทบอีกสามคน มือถือก็ดันอยู่ในรถอีกกู ต้องหาทางกลับไปขึ้นรถให้ได้ อย่างน้อยรถผมก็กันกระสุน แล้ววันนี้ก็ช่างเป็นใจจริงๆไม่มีคนผ่านมาเลย คงเพราะสุดสัปดาห์อาจจะกลับบ้านหรือออกไปเที่ยวกัน แต่ที่ผมห่วงคือ รปภ. ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่า ภาวนาอย่าให้เขาเป็นอะไรเลย ช่วงจังหวะนั้นมีรถผ่านเข้ามาสองคัน สาดไฟมาบริเวณนี้ ผมสพโอกาสวิ่งอ้อมไปอีกด้านกดรีโมทรีบเข้าไปข้างในสตารท์ออกทันที

“เฮ้ย มันหนีไปโน่นแล้ว ตามไป อย่าให้รอดไปได้”เสียงพวกมันตะโกนโวกเวก ก่อนจะขี่ตามผมมาบ้าง ผมขับเข้าไปในซอยที่ซอกแซก แต่ยังเห็นไฟรถพวกมันตามไม่ไกลเท่าไหร่ ก่อนจะโผล่ถนนใหญ่ ขับปาดซ้าย แซงขวา หยิบมือถือกดเบอร์ฉุกเฉินทันที พอรับผมแจ้งชื่อและตำแหน่งทันที

“ครับ ผู้กอง”เป็นด่านตรวจตรงจุดข้างหน้าที่ผมกำลังจะไปถึง

“ช่วยสกัดจับรถเครื่องสีดำ ยี่ห้อxxx กำลังไล่ตามผมมา และ บราบราบรา”ผมบอกรายละเอียดเท่าที่สังเกตได้ เจ้าหน้าที่รับทราบ ผมทำเป็นชะลอ ก่อนจะขับเร่งเมื่อมันตามมาติดๆ แล้ว จนเห็นด่านข้างหน้ามีนายตำรวจโบกและซุ่มอยู่อีกสี่นาย พวกมันเบรกเอี๊ยดทันที ก่อนจะเร่งเครื่อง ผมเลี้ยวรถหมุนไปวงคว้างหันไปเผชิญหน้ากับพวกมัน เร่งเครื่องไม่ต่างกัน พวกมันจะเลี้ยวกลับแต่หันไปเจอรถตำรวจสองคัน พร้อมเจ้าหน้าที่อาวุธครบมือ พวกมันมองหน้ากัน ก่อนจะตัดสินใจทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่ามันจะทำ มันเร่งเครื่องก่อนจะบิดข้ามไปอีกเลนตัดหน้ารถเมล์แค่ฉิวเฉียด ทำให้รถเมล์เบรกสุดตัว เสียงผู้คนกรีดร้อง พร้อมรถคันหลังที่ตามมาเบรกไปตามๆกัน

“เหี้ยเอ้ย พวกมึงมาจากเปียงยางกันไงวะ”ผมสบถอย่างหัวเสีย ฝีมือไม่ธรรมดาเลย ต้องมีคนสั่งมาเก็บผม ไอ้บอย ต้องรู้แน่นอน นี่มันคิดจะฆ่าผมปิดปากเหมือนที่ผ่านมา หรือ ไม่อย่างนั้นก็มีคนสั่งมันมาอีกที แต่ไม่ว่าจะเหตุผลอะไร ผมก็ไม่เอาไว้เหมือนกัน
.
.
.
ข่าวกระจายอย่างรวดเร็ว เมื่อผมมาถึงที่ทำงานตัวเอง ก็ถูกเรียกพบทันที จะใครล่ะครับ ลุงผมเอง

“นี่ไม่ใช่วิญญาณมึงใช่ไหม”นั่นคือคำทักทายของญาติผู้ใหญ่ที่เคารพรักดุจพ่อแม่

“วิญญาณที่ไหนหล่อขนาดนี้”ผมพูดกลับยิ้มๆ ใส่ลุงที่เบะปากดัง ถุย ก่อนผมจะเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน

“มึงจะเอายังไง จะทำอะไรก็รีบทำนะโว้ย เกิดตายไปก่อนเมียมึงมีผัวใหม่แน่เมื่อพ้นคุก”เป็นคำพูดที่ให้กำลังใจดีมาก

“ไม่มีทาง นอกจากผมคนอื่นไม่สเปคเมียผมแน่นอน”ผมพูดขำๆแต่มั่นใจ

“สาธุ กูขอให้เมียมึงตาสว่างเลิกเห็นควายเป็นคูโบต้าสักที”ไม่พูดเปล่ายกมือท่วมหัวทำเอาผมหัวเราะ ก่อนจะปรึกษาลุง

“คิดดีแล้วเหรอวะ”ลุงถามถึงความมั่นใจหลังคุยกันเสร็จ

“มันก็มีวิธีเดียว จะง้างปากให้คนร้ายมันพูดคงไม่พูดแน่”ผมตัดสินใจอย่างไม่ลังเล

“เกิดมันฉวยโอกาสเล่นมึงก่อนล่ะ”ลุงถามย้ำอีกครั้ง

“อะไรเกิดก็ต้องเกิด ยังไงพวกมันก็ไม่ปล่อยผมอยู่แล้ว”แววตาผมฉายความเด็ดเดี่ยว เพื่อคนที่ผมรัก ยังไงก็ต้องเสี่ยง

“ระวังตัวด้วยแล้วกัน”ลุงตบไหล่พูดอย่างเป็นห่วง ผมยิ้มรับก่อนจะเดินออกมา กลับห้องทำงานก็เจอไอ้บอยอยู่ในนั้น

“มึงไม่เป็นอะไรนะ”มันถามเสียงเบา สีหน้าดูวิตกกังวล

“เป็นแล้วกูจะมายืนตรงนี้หรือไง”ผมยกยิ้มตอบมันกลับ

“แล้ว พวกมันเป็นใคร รู้ไหม”มันถามอีก

“ไม่รู้สิ ไม่เห็นหน้า นึกไม่ออกว่าไปมีเรื่องกับใคร จำได้ กูก็ไม่เคยแย่งเมียใครนะ หรือว่า”ผมยักไหล่พูดขำๆ ก่อนจะทิ้งท้าย

“อะ อะไรมึงคิดว่าใคร”น้ำเสียงมันดูร้อนรนมาก ผุดลุกขึ้นมาเกือบถึงตัว

“พวกท่านรองหรือเปล่าวะ”ผมพูดออกไปแสร้งก้มหน้าเปิดลิ้นชัก แต่เห็นมันลอบถอนหายใจ

“เออ ก็อาจจะใช่นะ กูว่ามึงระวังไว้หน่อยก็ดี”มันเออออเห็นด้วย ผมก็พยักหน้า มันถามอีกนิดหน่อยก่อนจะขอตัว จังหวะที่มันกำลังจะเปิดประตู

“ไอ้บอย”ผมเรียกมันที่สะดุ้งนิดๆ

“อะไรวะ”มันหันกลับมาถาม


“กูรบกวนมึงหน่อยสิ”ผมพูดเชิงขอร้อง มันเลิกคิ้ว ก่อนจะเบิกตาอ้าปากเมื่อผมเอ่ยปาก


“ขอกูไปพักกับมึงหน่อย”

“ว่าไง หรือถ้ามึงกลัวจะได้รับอันตรายไปด้วย กูไม่ไปก็ได้ แต่นอกจากมึงกูก็ไม่เห็นใคร ถ้าบ้านลุงกูมันจะเด่นเกินไป คิดว่าพวกมันต้องรู้ว่ะ”ผมพูดต่อเมื่อเห็นมันยังเงียบทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“เฮ้ย กูไม่ได้กลัว แล้วมึงแน่ใจได้ยังไงว่าพวกมันจะไม่รู้ว่ามึงอยู่บ้านกู”มันรีบปฏิเสธพร้อมถามกลับ

“มันรู้จักบ้านมึงเหรอ”ผมก็ย้อนถามมันทันที

“ปะ เปล่ากูหมายถึงว่า เกิดมันสะกดรอยตามมึงล่ะ ไม่ใช่ว่ากูจะกลัวหรือไม่ช่วยมึงถ้าเกิดเรื่อง ก็เราเพื่อนกัน”มันพูดเสียงเบาในตอนท้าย

“ก็ใช่ไง ก็เพราะเป็นเพื่อนกูถึงได้ไปพักด้วย”ผมตอบมันยกยิ้มมุมปาก มันอึ้งไปนิดก่อนจะพยักหน้าและเดินออกไป ผมมองจนมันประตูถูกปิดลง

“ก็เพราะมึงเป็นเพื่อนกูถึงให้โอกาสมึง และจะเป็นครั้งสุดท้าย”ผมพูดตามหลังที่มันไม่ได้ยิน หลักฐานในการจะช่วยเบียร์ที่มีอยู่มันพอที่จะเปิดโปงมันได้แล้ว แต่ผมต้องการถอนรากถอนโคนตัวการใหญ่ให้สิ้นซาก เลยต้องจัดการทีเดียว ผมรู้ความชั่วไม่มีวันหมดไปได้ง่าย มันก็เหมือนวัชพืชที่ขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า พอกับต้นกล้าแห่งความดีที่เพราะขึ้นมาใหม่ได้เช่นกัน

*****************************************************************************************************************************

ปล. มาพร้อมวันครูและวันหวยออก ตอนหน้าเป็นตอนจบของคู่นี้จ๊ะ แล้วก็ตามด้วยคู่นาย และ รันคู่???? ฮ่าฮ่าฮ่า 

และไปปิดการปล้นที่คู่หลักอีกครั้งเป็นอันเสร็จพิธี อย่าเพิ่งเบื่อกันเน้อ เหอเหอ ขอบคุณทุกกำลังใจ

 มาช้าไม่ได้คิดจะยื้ออะไรหรอกค่ะ แต่งานมันเยอะขึ้นจริงๆ ค่ะ แต่รับประกันจบแน่นอนไม่มีดอง เปลืองเกลือเปลืองไห
 หุหุ

[♥MM...★]

จิ้ม

[Palmpalm]

สิบถอนมันอย่าให้เหลือ เอาให้ราบกันไปข้าง
เบียร์ทนอีกนิด

[kinjikung]

พี่สิบจัดการให้เรียบ แก้แค้นแทนน้องเบียร์

[cancan]

ขอสารภาพว่าตามอ่านมาได้สักพัก แต่ยังไม่เคยเม้นเลย 
เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากๆ  ทั้งบุคลิกของแต่ละตัวละครและการดำเนินเรื่อง ดีกรีความมันส์ไม่เคยตกไปเลยสักตอน  อ่านทีไรลุ้นตลอด..
ขอเป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้ะ

[Infinity 888]

เชียร์พี่สิบ ให้ช่วยเบียร์ให้ได้

รันคู่???ลุ้นอ่ะ หนึ่งในผู้ที่แหกคุกไปด้วยกันมั้ยนะ

[gneuhp]

เบียร์ เป็นกำลังใจให้ พี่สิบ ด้วยนะ
ส่วนเค้าขอเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งละกันนะ อิอิ ^^

[done_dirt_cheap]

พี่สิบ ลุยสุดตัวเพื่อช่วยน้องเบียร์
ป้ายไฟจัดมา!!!! สู้สู้  อิอิ
 

[Dezzerr]

ไม่เบื่อหรอกค่าาา  รักจะตายยยย คริๆ
มาบ่อยๆยิ่งรักเลยยยย

[rujaya]

มาให้กำลังใจพี่สิบ จับพวกมันให้หมด เพื่อเมียสุดที่รัก 

[pipoo]

จบแล้วต้องแต่เรื่องใหม่ให้อ่านอีกนะคะ ชอบการแต่งมากเลยยย 

[ninghyuk]

บอยนี่ทำงานให้ใครอีกเนี่ย สงสารพี่สิบ เป็นตำรวจที่งานหนักจริงๆ

[NOoTuNE]

 

ขนาดนี่แล้วมรึงยังไม่สำนึกอีกเหรอบอย ต้องให้คนที่รักมรึงหวังดีกับมรึงตายไปอีกกี่คนหะ



รอตอนต่อไป พร้อม NC สิบเบียร์ กรุณาอย่าตัดไปที่โคมไฟ

[Naenprin]

น่ารักอ่ะ หวังว่าบอยคิดได้

[jum]

 :m16:เพราะมีคนอย่างบอยไงประเทศถึงไม่เจริญสักที
มีเพื่อนดีอย่างสิบแล้วยังไม่สำนึกอีก


ปล. รอคู่ เบียร์สิบ อย่างใจจดใจจ่อ 

[sukie_moo]

พี่สิบสู้ๆ

[Shin Heeyoo]

ลุ้น

[Poes]

ขอให้บอยกลับใจได้แล้วกัน เผืีอบางทีอาจจะได้คู่กับรัน 

[พลอยสวย]

  รอๆๆ ได้ค่ะ ปูเสื่อรอหน้าคอมนี่ล่ะ

[Poseidon]

ต้องถอนโคนให้หมดคนแบบนี้อ่ะ

[StillLoveThem]

...คู่นี่ก็โรแมนติก จุ๊บกันในคุก ต่อหน้ากล้องวงจรปิด 2 ตัว555
...สนุกจ้า รอติดตามตอนต่อไป ยังไงก็ให้ผู้หมวดอยู่รอดปลอดภัยไปครองรักกับที่รักด้วยนะ

[koikoi]

ขอให้พี่สิบปลอดภัยนะ

[nekko]

เอาใจช่วยพี่สิบให้ทำงานสำเร็จปลอดภัย


 

[Rafael]

แล้วคู่สุดท้ายนี่ใครอะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
พี่สิบเล่นบทเสี่ยงอีกแล้วสิน่าาาาา
ยังไงก็รีบจับคนร้ายให้ได้ไวๆนะคุณตำรวจจ