พิเศษ >>ครั้งหนึ่งเมื่อวันสงกรานต์???? <<
“เฮีย ทำไรอยู่”เสียงใสทัก หลังจากไปรบพ่อที่บ้านพักลุงหมอ
“อ่านเมล์น่ะ กลับมาไวจัง”ผมหันไปมองและตอบ ก่อนจะหันกลับมาพิมพ์ตอบกลับไปยังผู้ที่ส่งมา
“บ้านกู จะกลับไวกลับช้า มึงจะทำไม”คงรู้นะครับว่าไม่ใช่เสียงหนูที่น่ารักของผมแน่นอน แต่เป็นเสียงที่น่ารักไปอีกแบบของคุณพ่อตาที่ยืนกอดอกหรี่ตาใส่ อย่างหาเรื่อง ปกติไปบ้านลุงหมอพ่อจะอารมณ์ดีนะ ไม่ใช่ดีธรรมดาด้วย ดีแบบยิ้มไม่หุบ ทั้งปากทั้งหน้าบานไปหมด จะหดก็ต่อเมื่อมีคนเข้าไปเห็น
“ไม่ทำไมครับ แปลกใจเฉยๆ ที่พ่อไม่ค้าง”ผมยกยิ้มตอบกลับ หนูทำมือจุ๊ปากแบบอย่าพูดๆ เอ้อ ไม่ทันแล้ว เฮียขอโทษ
“จะค้างทำไม ไม่ใช่บ้านกูสักหน่อย ไอ้ที่ค้างก็เพราะสงสารมันหรอกโว้ย โตจนควายดูดไข่ไม่ถึงแล้ว แม่ง นอนคนเดียวไม่ได้ นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนกันมานาน กูไม่ยอมขนาดนี้หรอก จะบอกให้ อ้าว ไอ้หนู ยืนหำห้อยค้ำหัวผัวมึงอยู่นั่นแหละเอาน้ำมากินสิ ”คุณพ่อตายกเหตุผลพาลพะโรเหยียดยาวมาบอกผมจบด้วยหนูที่ไม่ได้ยืนค้ำแค่ยืนไม่ห่างจากหัวผมเท่านั้นเอง
“ก็ถูกแล้วนี่พ่อ จะให้หนูยืนหำตั้งค้ำหัวเฮียหรือไง ครึครึ”คุณเมียที่เป็นคุณลูกไม่มีสลด ตอบกลับพ่อขำๆ ก่อนจะวิ่งหลบหมอนที่ขว้างใส่ แต่ยังมีเสียงหัวเราะคิกคักชอบใจ เป็นประจำขอให้ได้ต่อปากต่อคำ แต่ไม่รุนแรง ขำๆกันมากกว่า ถ้าตุลย์อยู่ด้วยสนุกกว่านี้อีก เดือนหน้าผมว่าจะไปรับอยู่ปิดเทอมแล้ว บ่นคิดถึงแต่ ปู่นก กับ แม่หนู ส่วนพ่ออย่างผมมีบ้างแต่ไม่เท่า ผมไม่ได้น้อยอกน้อยใจอะไรหรอก กับการเป็นพ่อหัวเน่า เพราะตุลย์มีเหตุผลที่น่ารักและฟังขึ้นมาก
‘ตุลย์รักพ่อนะ ยังไงพ่อก็ยังเป็นพ่อคนเก่าของตุลย์ แต่ปู่นก กับ แม่หนู เป็นปู่ใหม่กับแม่ใหม่ ที่ตุลย์เพิ่งจะเคยมี ก็เลยอยากจะรักให้มากๆจนกว่าจะเก่าเท่าพ่อไง เข้าใจตุลย์นะ’ผมจำได้ว่า ตอนนั้น พยักหน้ารับคำทั้งที่พ่อไม่ได้ถามสักนิด แต่ลูกก็ยังคิดถึงความรู้สึกผม ช่างเป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ
“กวนตีนจริงๆ เพราะมึงคนเดียวตามใจจนเคย พาลูกกูเสียตัว เสียคนไปหมด หัดอบรมสั่งสอนซะมั่ง เข้าใจไหม”คุณพ่อตาเริ่มเหนื่อยหย่อนตัวลงบนเบาะยาวสำหรับนอนเล่นพร้อมเอนตัวลง ขาพาดไปบนเก้าอี้ ปลายเท้าชี้มาทางผมตอนท้ายประโยคว่าเข้าใจที่พูดไหม เสมือนชี้หน้าด้วยนิ้วมือ
“ผมคิดว่าพ่อดีกว่าครับ”ผมให้เกรียติพ่อตาก่อน คือพ่อลูกตกลงกันได้ ถึงจะงอนกันก็หาย แต่ถ้าเป็นผมเมื่อไหร่ ไอ้ที่ตรงพ่อนอนจะเป็นของผมทันที เวลาที่ผมง้อไม่สำเร็จ แต่ไม่บ่อยหรอกที่หนูจะงอนผม ถ้างอนผมจะง้อทันที จนพ่อตาคิดว่าผมตามใจหนูมากเกินไป ก็ปกติของผมอยู่แล้ว
“มึงกลัวมันหรือไง กูพ่อมันยังไม่กลัวเลย”พ่อตาผมพูดใส่คล้ายจะเยาะ พ่อก็พูดได้ไม่แปลกสักนิด
“ผมไม่ได้กลัว แต่ผมไม่รู้จะอบรมเรื่องอะไร”ผมยกยิ้มบอกพ่อตา พอดีกับหนูเดินออกมาพร้อมน้ำแดง และ ผลไม้ที่ปลอกเป็นชิ้นแล้ว ดูสิ หนูน่ารักขนาดนี้ แล้วพ่อให้จะผมอบรมเมียเรื่องอะไร
“อะไรอีกล่ะพ่อ แค่ ลุงฉัตรไม่ว่างพาไปทะเลแค่เนี้ย คราวหน้าก็ยังมี ทำงอนไปได้”หนูยกแก้วน้ำส่งให้พ่อ พร้อมส่ายหน้าไปด้วยอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะเขยิบมานั่งใกล้ผม ส่งน้ำให้ หนูไม่กลับมาผมก็คงไม่รู้สึกว่าหิวอะไรเลย แต่พอเห็นหน้าหนูแล้วหิวไปหมดเลย ยิ่งมองยิ่งหิว
“ดูปากพ่อนะครับ”พ่อตาวางแก้ว ประคองหน้าลูกชายจนปากบิด “ผัวเมิงตาย”พูดเสร็จก่อนจะปล่อย อ้าว คุณพ่อตามาแช่งผมทำไมเนี่ย
“ไม่เคยได้ยินเลยอ่ะ มันต้อง พะ อ๋อ รู้แล้ว ถ้าพูดแบบออริจินัล เท่ากับพ่อแช่งตัวเองใช่ไหม”หนูทำหน้าแปลกก่อนจะร้องอ๋อในตอนท้ายเมื่อรู้แล้วว่า พ่อดัดแปลงมาจากอะไร ก่อนจะหงายหลังมาซบอกผม พ่อผมผลักหัวเข้าให้
“มึงนั่นแหละแช่งกู”พ่อตาโวยใส่ก่อนจะนอนลงไปต่อ สักพัก โทรศัพท์ดัง พ่อหยิบมาดูก่อนจะกดวาง หนูมองหน้าผมยิ้มๆ
“ลุงฉัตรโทรมาแน่เลย ทำเป็นงอนไม่รับ ครึครึ”กระซิบกระซาบข้างหูผม เลยก้มลงไปหาจะได้กระซิบถนัด จนจมูกเล็กชนแก้มอย่างที่ผมตั้งใจ
“หนังหน้าเฮียยุ่ยติดปากเลย ดูดิ”หนูพูดล้อทำปากยื่นใส่ หมั่นเขี้ยวจนอยากจะเอาหนังทั้งตัวเข้าไปฟัดจริงๆถ้าไม่ติดพ่อตาที่ดูโทรศัพท์แต่ตาเหล่มองตลอด
“อ้อ ส้นตีน อะไรพ่อ”หนูหันไปมองพูด จน ผมกับพ่ออ้าปาก
“ไอ้หนู มึงพูดกับพ่ออย่างนี้ได้ยังไง มันบาปนะมึง”พ่อลุกขึ้นมาทำหน้าเศร้าเสียงเครือ ผมมองหน้าหนูที่ขมวดคิ้ว
“นั่นสิ ปกติหนูไม่เคยพูดจาหยาบคายกับพ่อเลยนะ”ผมถามอย่างแปลกใจ ไม่อยากจะเชื่อ หนูทำหน้างงอยู่ มองหน้าพ่อสลับกับหน้าผม
“อะไรกัน ทั้งพ่อ ทั้งเฮีย หนูหยาบคายตรงไหน”สุดท้ายหนูถามออกมา
“ตรง ส้นตีนไง ฮึก”พ่อสีหน้าดราม่ามากขึ้น
“โอ้ยยย พ่อ ไปกันใหญ่แล้ว หนูพูดกับพ่อที่ไหนเล่า”หนูนึกขึ้นได้ เอามือยีหัวไปมา หน้าตายุ่งเหยิงปนกลั้นขำ
“ก็มึงหันมา ส้นตีน เต็มๆเลย ใส่หน้า กูแค่จะวานอะไรนิดหน่อย ไม่อยากทำให้ก็ไม่เห็นต้องด่ากูขนาดนี้เลย”พ่อเริ่มกระซิกๆมากขึ้น จนหนูส่ายหน้าเข้าไปกอด พ่อตาผมมักจะขี้ใจน้อยตลอด ยกเว้น ตุลย์อยู่ แทบจะไสหัวผมกับหนูออกจากบ้านเลยด้วยซ้ำ ตุลย์จะอ้อนเอาใจปู่ นอนกับปู่ ขนาดไปบ้านลุงฉัตร พ่อตาผมก็พาไปด้วย กลายเป็นติดปู่ฉัตรไปอีกคน ทั้งสองปู่ซื้อโน่นซื้อนี่ให้ตลอด ผมพูดก็หาว่า ดุลูกทำไม ดุกูนี่ นานๆหลานมาที และก็ไปยาวเรื่องไม่ย้ายตุลย์กับมาเมืองไทยสักที หนูมองหน้า เป็นไงเฮีย พากูหูอื้อไปด้วย
“โอ๋ โอ๋ ไม่ร้องนะพ่อ หนูจะพูดอย่างนั้นกับพ่อได้ยังไง เข้าใจผิดแล้ว คืองี้ หนูรู้สึกว่าบั้นเด้าถูกสะกิดยิกๆ ก็เลยหันไปถึงได้รู้ อ๋อ ส้นตีนพ่อนี่เอง และถามพ่อต่อทันที เลยทำให้เข้าใจผิดไปกันใหญ่ หนูขอโทษนะที่เว้นวรรคผิด”หนูปลอบและอธิบายให้พ่อฟัง ทำเอาโล่งใจ ผมก็คิดอยู่ว่าหนูเหรอจะพูดจาทะลึ่งจนเกินไปกับพ่อ หนูรักพ่อจะตาย อะไรที่ทำเพื่อพ่อได้หนูทำหมด ผมยังชมเลยว่า ถ้าตุลย์เป็นอย่างหนูก็ดี แต่คงไม่ยากเพราะทุกวันนี้เขาก็อบรมกันตลอด ไม่ได้ซีเรียสออกจะสอนแบบขำๆด้วยซ้ำ
“แหม่ แล้วมึงก็วรรคซะ ทำกูเสียน้ำตาแตกในเลย ห่าราก”พอความจริงกระจ่างก็ผลักลูกชายสุดที่รักคืนผม
“อื้อหือ แตกในที่ไหน แตกคาหน้าชัดๆ ดูๆ แฉะอยู่เลย”หนูไม่พูดเปล่าเอามือเช็ดน้ำแตก เอ้ย น้ำตาที่ไหลออกมานิดๆ เพราะความเข้าใจผิดกับคำพูดของลูก ผมส่ายหน้าอย่างชินแล้ว
“แล้วพ่อเอาส้นตีนสะกิดหนูทำไม จะวานอะไรเหรอ”หนูนึกขึ้นได้ถามจุดประสงค์ของส้นตีนพ่อที่สะกิด
“อ๋อ ถ้าไอ้ฉัด มันโทรมา มึงรับไว้แล้วกัน มันถามหากู บอกว่าไม่อยู่ ไปขี้ ไปไหนก็ได้”พ่อตาพูดพร้อมลุกขึ้น คงไม่ใช่แค่สั่ง น่าจะปวดจริงๆก็ได้ ดูจากสีหน้า
“รู้ได้ไงว่า ลุงฉัตรจะถามหาพ่อ”หนูเลิกคิ้วใส่ พูดยิ้มๆ พ่อหันขวับเงื้อมือ ผมรวบกอดหนูทันที ปกป้องตามสัญชาตญาณเคยชิน แต่ไม่เคยเผลอลงไม้ลงมือกับพ่อตาสักที ขออย่าให้มีวันนั้นเลย สาธุ
“มึงนี่ก็ถามอะไรโง่ๆ โทรศัพท์กูมันก็ต้องถามหากูสิ มึงจะให้มันถามหา ไอ้เฮียเหรอ ถามจริงได้กันมึงไม่ซึมซับน้ำความฉลาดไอ้เฮียมาบ้างหรือไง”จากลูกตัวเองจนแถมาถึงลูกเขยอย่างผม ซึ่งไม่ได้มีเอี้ยวกับลุงฉัตรสักนิด แต่ยังดีมีชม
“ถ้าซึมซับได้ป่านนี้หนูท้องป่องไปแล้ว”หนูยังมีตอบพ่อหน้าตาเฉย ก่อนจะนึกได้ว่าพูดอะไรออกไป รีบเปลี่ยนเรื่องทันที
“โอ้ย ไม่เอาแล้ว พ่อนี่วกลงล่างประจำ ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวหนูจัดการให้”หนูโบกไม้โบกมือให้พ่อไปอาบน้ำ
“อย่าลืมนะมึง”พ่อชี้หน้าย้ำอีกครั้ง หันหลังเตรียมวอร์คกิ้ง แต่ต้องชะงัก
“แหม จะไปยังมีกำชับ งอนแต่แอบอ่อยให้เขาง้อนะพ่อ ครึครึ อ๊ะ”เสียงหัวเราะคิกคักก่อนจะดึงผมมากอดแนบแน่น
ปึก
ปึก
เต็มๆ ทั้งหลัง ทั้งหัว เจอหมอนที่ยัดนุ่นจนเข็งปานเหล็ก ขว้างใส่จากฝีมือพ่อตา ทำเอามึน หนูตัวแสบซุกหน้าไหล่สั่นขำไม่เลิก เฮียก็นึกว่าจะโชว์ฉากเลิฟซีนให้พ่อดู พ่อตาทำปากชี้หน้าอย่างฝากไว้ก่อน หันหลังไปทันที ถ้าเป็นเด็กคงได้มีกระทืบเท้าอย่างขัดใจกันบ้าง
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลย”ผมจับหนูตัวแสบออกจากอก
“ครึ ครึ ก็มันอดขำไม่ได้ งอนลุงฉัตรเรื่องไม่เป็นเรื่อง ไหน ไหน ดูสิ แตกไหม”พูดกลั้วขำเอามือกวัก ผมก็ก้มลงไป
“อืม ไม่แตก ไม่โน แต่ปริ แต่เย็บกันไว้ดีกว่า”เสียงพูดอย่างสบายใจ ทำเอาผมเงยหน้าเมื่อไม่มีสัมผัสจากมือหรือปากที่เฝ้ารอ ภาพตรงหน้า หนูของเฮียหยิบหมอนใบที่พ่อตาขว้างกบาลผมสำรวจความเสียหาย ไอ้ที่พูดก็นึกว่าห่วงหัวเฮีย แหม่ ห่วงหมอน หนูมองหน้าผมปากอมยิ้ม บอกให้รู้ว่าแกล้ง
“อะไรเฮีย ทำหน้างอนเหมือนพ่อเลย”เลิกคิ้วใส่ผม เลยโดนดึงมานั่งใกล้ แต่เอาหมอนต้นเหตุดันหน้าผมเอาไว้
“แทนที่จะห่วงหัวเฮีย ห่วงหมอน”ผมดึงมานั่งซ้อนข้างหน้าเอาหมอนเอาหมอนปิดดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขน
“อื้อ เอีย เอีย”เสียงอู้อี้ไม่รู้ฉวยโอกาสเปลี่ยนชื่อผมหรือเปล่า ผมเอาออก “โอ้ย นี่กะฆ่าหนูเหรอ”โวยเอาหมอนฟาดแต่ผมรับไว้ทัน เอาคางเกยไหล่
“ใครจะกล้าฆ่า รุ่นลิมิเต็ดหายาก”ผมพูดหอมแก้มไปที ก่อนจะหน้าหงายเจอฝ่ามือดันเข้าให้
“ใช่ ไม่มีที่ไหนผลิตแล้ว จะบ้าเหรอ หนูไม่ใช่ของเก่าสะสมเหมือนเฮียนะ”เล่นตอบก่อนจะถองใส่อีก ดีที่ซิคแพครับไว้ ผมหัวเราะกอดโยกไปมา
“เออ อีกสองวัน นายให้เฮียไปหามีเรื่องจะปรึกษา”ผมนึกขึ้นมาได้บอกกับหนูที่หันขวับ จนดั้งจนกัน
“เรื่องอะไรเฮีย บอกได้ไหม”หนูถามสีหน้าดูกังวล เป็นอย่างนี้ทุกครั้งถ้ามีเรื่องพัวพันกับบุคคลหรือสถานที่ อย่าง กรมตำรวจ เรือนจำ มาถึงผม ถ้าผมบอกหรือให้ดูเมื่อไหร่หนูถึงสบายใจได้ ผมไม่เคยคิดว่าหนูจะจับผิด หนูเป็นห่วงมากกว่า ไม่ใช่แค่กับผม ไม่ว่าจะเป็นไอ้รัน ไอ้เบียร์ รวมถึงคนอื่นๆที่รู้จักด้วย หนูก็ห่วงเช่นกัน
“นายยังไม่ได้บอก อยากให้ไปคุยต่อหน้ามากกว่า”ผมบอกหนูตามจริง หนูขมวดคิ้ว ผมกดจมูกบนแก้มนุ่มอีกที
“อย่าทำหน้าแบบนี้สิ คงไม่ใช่เรื่องไม่ดีหรอก หรือถ้าใช่ เฮียรับรองจะไม่ยุ่งเกี่ยวแน่นอน”ผมเกี่ยวนิ้วสัญญา
“หนูก็ไม่ได้คิดขนาดนั้นหรอก แค่กลัวว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเฮียและก็นายหรือเปล่า อย่างพวกศัตรูมาแก้แค้น แบบในหนังไงเฮีย”โอเคหนูไม่ได้คิดขนาดนั้น แต่ขนาดนี้เฮียจะคิดว่ามันคือจินตนาการของหนูก็แล้วกัน
“ไม่น่าจะใช่นะ นายบอกให้ชวนไอ้เบียร์และสิบด้วย”ผมคิดว่าไม่ใช่ ถ้าเป็นเรื่องไม่ดีหรือเรื่องที่หนูคิด นายคงไม่ดึงสองคนนี้มาเกี่ยวด้วยแน่
“เหรอ แล้วเฮียได้ชวนไปหรือยัง”หนูถามตาโต ผมพยักหน้า
“อืม รอมันตอบกลับมาอยู่”ผมบอกก่อนจะวางคางบนไหล่ตามเดิม สักพัก หน้าไอ้เบียร์ก็โผล่มาในจอ ให้ตอบเฉยๆไม่ต้องเสนอหน้ามาก็ได้
“เออ ตกลง กูถามพี่สิบแล้ว มันว่าง”มันบอกก่อนจะหันไปมองอะไรไม่รู้และก็หันกลับมา
“แต่ตรงช่วงสงกรานต์เลยนะเฮีย ไอ้เบียร์ เลื่อนไม่ได้เหรอ”หนูหันมาถามผม
“ก็ดูก่อนว่าสำคัญไหม ถ้าไม่ก็ขอเลื่อน”ผมบอกกับหนู เพราะสงกรานต์เป็นวันปีใหม่ไทย วันรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ ก็คือ พ่อ และก็ ลุงฉัตร ปีที่แล้วเราทำบุญกันพร้อมหน้าพร้อมตา ญาติทางหนูผมก็รู้จักและสนิทสนมกันแล้ว ทางผมก็มีแค่ ตุลย์ น้องสองคน และก็ที่ติดต่อมาหาผมมีแค่ครอบครัวของลุงกับป้าเท่านั้น ส่วนญาติคนอื่นๆก็ไม่ได้ติดต่อตั้งแต่เกิดเรื่อง ผมไม่อยากรบกวน ถ้าเขาอยากนับญาติก็คงจะติดต่อมาเอง ผมไม่ได้หยิ่งยโส แต่เมื่อปีที่แล้วที่ผมกลับไปจัดการเรื่องบ้าน เรื่องมรดก ดูไม่ค่อยอยากคุยกับผมเท่าไหร่ มีแค่ลุงกับป้าเท่านั้น และที่ผมเพิ่งรู้คือ แฟนของน้องสองคนของผมได้ขอเลิก โดยที่น้องไม่เคยบอกผมเลย ผมรู้สึกเสียใจที่ทำให้เป็นแบบนี้ แต่ทั้งสิงห์และกันย์บอกว่าไม่เกี่ยวหรอก ถ้าเขารักเราจริงเขาก็ต้องอยู่เคียงข้างเรา หรือถ้าผมผิดจริงถ้ารักก็ไม่ควรทิ้ง ในเมื่อเขาสองคนไม่ได้ผิด อีกอย่างพี่ก็ให้พวกเรามามากแล้ว ดีซะอีกเราจะได้รู้ว่าเหลือใครที่จริงใจกับเราบ้าง ไม่มีก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่มีผม พวกเขาทนไม่ได้ ผมซึ้งน้ำใจกับน้องมาก และก็คนที่ผมกอดอยู่นี่ด้วย ที่อยู่เคียงข้างมาตลอด ยอมให้ผมเข้ามาเป็นครอบครัว ขอบคุณพ่อที่ยอมรับและยอมยกแก้วตาดวงใจให้ผมได้ดูแล
“พี่สิบไปไหนวะ”หนูถามหาคุณตำรวจ ซึ่งไม่เห็นจะต้องถามเลย
“เบียร์”นั่นไงเสียงมาแล้ว
“อะไรวะ”ไอ้เบียร์หันไปขานรับ
ก่อนจะตะลึง
หนูตาค้าง
ผมรีบเอามือปิดตาหนูทันที หนูก็แกะ จะดูทำไม ของเฮียก็มี ดีกว่าด้วย
“ไอ้สิบ มึงแก้ผ้าทำบ้าไรเนี่ย”ไอ้เบียร์ก็ตกใจไม่น้อย แต่แทนที่มันจะบอกว่ากำลังทำอะไรอยู่หรือไม่ก็ปิดไปก่อน
“อาบน้ำก็ต้องแก้สิเบียร์ ใครจะแก้เฉพาะตอนนั้นล่ะ”มันก็ตอบเสียงคึกครื้นเหมือนไอ้นั่นมัน ดีนะที่มันหันข้าง แต่ก็อุบาทว์อยู่ดี
“กูรู้แล้ว แต่นี่มึงเล่นแก้ผ่านสไกป มึงเห็นไหมว่ากูคุยกับ ไอ้หนู ไอ้เฮียอยู่ มึงดู มึงดู”เออ มึงดู แต่ไม่ต้องดันมันมาให้พวกกูดูก็ได้ ไอ้สิบหน้าตาตื่น หันมาเต็มๆแต่มันเอามือปิดไว้
“อ้าว แล้วไม่บอกว่าออกสื่อ จะได้จัดแต่งให้มันตั้งก่อน ฮ่าๆๆๆ”พูดจาสมเป็นตำรวจไทยใจกล้า แล้วผมไม่ปิดจอแทนปิดตาหนูวะ
“ทะลึ่งและมึง ไป ไป เสียสายตากูด้วย”ไอ้เบียร์ไล่ไม่พอ ถีบส่งอีก
“มิน่า เห็นใช้แต่มือคลำ มองไม่เห็นนี่เอง”มันก็ยังกวนไม่เลิก ไอ้เบียร์เลยขว้างด้วยถังขยะใบไม่ใหญ่นัก
“อ้าว ๆ เดี๋ยวเขาก็เห็นถุงยางที่ใช้แล้วหรอก ฮ่าๆๆๆๆ”มันไม่เลิก
“ไอ้สัด มึงไสหนอนมึงไปเลย แม่ง กูไม่บอกก็ไม่ใช้หรอก ถุงเนี่ย”ไอ้เบียร์ด่าตามหลังไปติดๆ แต่เรื่องถุงมึงจะบอกเพื่อ
“เหมือนเฮียเลย”หนูหันมาพูดกับผม ผมมองหน้าหนู
“ถ้าหนอนไม่ใช่ ถ้าถุงเฮียยอมรับ”ผมรีบบอกทันที ไม่อยากให้เข้าใจผิด
“เฮียจะพูดดังทำไมเล่า หนูอุตส่าห์พูดเบาๆ”หนูหันมาเอ็ดและดึงหูผมไปด้วย
“กูล่ะเซ็งกับพฤติกรรม ว่าแต่มึงเถียงกันเรื่องอะไรวะ”ไอ้เบียร์ส่ายหน้า ก่อนจะถาม แสดงว่ามันไม่ได้ยิน
“เปล๊า/เปล่า”พูดพร้อมกันแต่คนล่ะคีย์ ไอ้เบียร์เลิกคิ้ว ก่อนจะคุยและนัดเจอกันอีกที หันไปอีกที พ่อตัวขาวโพลนไปหมด เพราะโบ๊ะด้วยแป้ง เห็นแต่ลูกตาดำ
“ลุงฉัตรไม่ได้โทรมาเลยพ่อ”หนูรายงานทันที กลัวพ่อจะหาว่าไม่ใส่ใจเรื่องที่ฝากไว้
“แล้วไง”พ่อเลิกคิ้วใส่ ตอบแค่นั้น
“เอ้า ก็พ่อบอกให้หนูรับสายและรายงานไง”คุณลูกก็ทำกลับ
“กูบอกว่า ถ้ามันโทรมาให้บอกตามนั้น ถ้าไม่โทรไม่ต้องรายงาน ช่างมัน”พ่อเถียงอย่างไม่ยอม ก่อนจะเอนหลังเปิดทีวีดู ผมมองหน้าหนูที่ยิ้มขำๆ งั้นหมดธุระแล้ว เราก็เข้าห้องดีกว่า
“เฮียบอกพ่อก่อน เรื่องนั้นน่ะ”แต่หนูก็ทำให้มีธุระเพิ่มขึ้นมาอีก คุณพ่อตาเหล่มอง กำลังจะบอก แต่พ่อคว้ามือถือขึ้นมาดู เหมือนจะยิ้มแต่ก็หุบยิ้มทำหน้าเบื่อหน่าย
“แม่ง นึกว่าได้ปอร์เช่ กินจนขี้แข็งบาดตูดกูไปหมดแล้ว”บ่นเรื่องส่งชิงโชค ซื้อตู้เย็นเพิ่มเพื่อแช่ชาโดยเฉพาะในความคิดพ่อคนเดียว ลุงฉัตรใส่ยาบำรุง หนูกับผมก็หาของบำรุงอย่างอื่นมาไว้ให้พ่อด้วย ถ้าตุลย์อยู่ก็เต็มไปด้วยนมและขนมสารพัด
“เออ แล้วเมื่อกี้พวกมึงจะพูดอะไร”นึกได้หันมาทางพวกผม ผมก็เลยบอกให้พ่อทราบ พ่อเงียบไปพัก คงคิดไม่ต่างจากหนู
“อืม ก็ไปสิ คงไม่มีอะไรหรอก ถ้ามีก็คงจะมีนานแล้ว”พ่ออนุญาตพูดออกความเห็นไม่เยอะแต่เข้าใจง่าย นายเคยมาหาผมที่นี่ เอาของมาฝากพ่อด้วย ดูก็จะคุยกันถูกคอดี
“หนูอยู่เป็นเพื่อนพ่อดีกว่า ถ้าไม่มีอะไรก็”หนูหันมาบอกผม ที่พยักหน้า ผมเข้าใจว่าหนูห่วงพ่อ
“เฮ้ย ไปกับผัวมึงเถอะ กลับมาวันสงกรานต์เลยก็ได้”แต่พ่อขัดขึ้นมาก่อน ทำเอาหนูกับผมมองหน้ากัน จริงของพ่อ
“ทำไมล่ะพ่อ ทำตัวน่าสงสัย”หนูถามพูดหรี่ตาใส่อย่างจับผิด
“ไม่มี๊มมมม กูแค่เห็นป้ายไฟบนหน้ามึงโชว์ว่า อยากไปกับผัว ก็แค่นั้นเอ้งงงงง”พ่อตอบเสียงสูงยิ่งกว่าหนูอีก
“หนูก็เห็นป้ายไฟบนหน้าพ่อมันโชว์ว่า โกห๊กกกกกกกก”หนูบอกพ่อกลับไปบ้าง แล้วสรุปป้ายไฟบนหน้าผมไม่โชว์อยู่คนเดียวใช่ไหมครับ
“บาปกรรมนะมึง จับผิดพ่อ จะไปไม่ไป ไม่ไป กะ”พ่อชี้หน้าพร้อมย้ำข้อเสนอ
“ไป ไป”หนูรีบตอบทันที
“นั่นไง ตัวซีดตัวสั่นรีบตอบ ถุย”พ่อชะโงกหน้าทำเสียงใส่
“หนูกลัวบาปเห๊อะ”คุณลูกก็ทำใส่บ้าง ยกเว้น ไม่ได้ถุย
“หหหหหหหรรรรรรรรรรา”พ่อทำเสียงยาว เบะปาก ทำเอาขำ แต่ผมก็คิดว่าพ่อน่าสงสัย หรือว่า
พ่อได้ปอร์เช่ ไม่ยอมบอกแต่พอรุ่งเช้าหนูกับผมก็พบความจริงที่แปะหน้าตู้เย็น
“กูไปทะเล”“แหม คุณนก ทำเป็นเอาเรื่องชิงโชคพ่วงเวรกรรม มาอนุญาต ป่านนี้ตัวซีดตัวสั่น ลัลล้า ในทะเลไปแล้วมั้ง”
.
.
.
.
“มีความเห็นว่าไง”เสียงนายเทียนถามความเห็น ตอนนี้พวกเราอยู่กันที่บ้านพักนายแห่งหนึ่ง
“คิดว่าเป็นแผนไหม”นายเฟยพูดบ้าง หลังจากโดนปัดมือออกจากไหล่นายเทียน แต่ความแรงลดระดับลง
“แต่พวกเราก็ไม่ได้มีคดีแล้วนี่นาย”ไอ้ทวนขัดขึ้น ซึ่งผมก็เห็นด้วยนะ
“เฮียว่าไง”นายเทียนหันมาถามผม หนู กับ เบียร์ นั่งอยู่ข้างนอก
“ผมคิดเหมือนทวนนะ ปกติก็มีให้เห็นอยู่ เพียงแต่ นายคงแปลกใจว่า ทำไมถึงเชิญให้ไป ทั้งที่ไม่ได้มีญาติอยู่ที่นั่น”ผมออกความเห็นในความน่าจะเป็น
“ใช่ จะมีก็ลูกน้องเรา แต่ไอ้พวกนั้นมันก็สบายดี อีกไม่นานก็จะได้ออกแล้วบางคน”นายเฟยเห็นด้วย พยักหน้าช้าๆ เรื่องของเรื่องมีจดหมายเชิญจากเรือนจำให้นายไปพบ รวมถึงผมด้วย แต่ไม่บอกรายละเอียดมากนัก
“ขอผมพูดหน่อยนะ”คุณตำรวจที่นั่งฟังอยู่สักพัก “คือ ผมคิดว่าไม่น่าจะใช่แผนอะไรหรอก ท่านอธิบดีกรมตำรวจ กับ ท่านอธิบดีกรมราชทัณฑ์ เชิญด้วยตัวเอง ลายเซ็นก็ไม่ใช่ของปลอม ผมรับรองได้”
“อืม ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ”นายเทียนสรุปและชวนให้ออกเดินทางไปตามที่เชิญ
.
.
.
.
“ยินดีต้อนรับ เชิญ เชิญ”ท่านอธิบดีทั้งสองกรม ผายมือต้อนรับ พวกเรา ณ เรือนจำ มองป้ายที่ติดตรงด้านหน้า
“เชิญร่วมงานสืบสานประเพณีวันสงกรานต์ และ ร่วมทอดผ้าป่าสามัคคีเรือนจำ”“ขอบคุณ แต่ นี่นะที่เชิญพวกผมมา”นายเฟยกล่าวขอบคุณก่อนจะถามถึงสาเหตุการเชิญ
“ครับ คือ ผมนึกถึงพวกคุณที่ได้ช่วยเหลือทางการก็เลยอยากให้มาร่วมงานด้วยกัน”ท่านอธิบดีกรมตำรวจยิ้มแย้ม
“แล้วไม่บอกล่ะว่ามาเรื่องนี้”นายเฟยเลิกคิ้วย้อนถาม
“อ๋อ แบบผมอยากเซอร์ไพรส์พวกคุณน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”คำตอบท่านอธิบดีทำเอา กึก นี่ถ้าไม่ใช่ท่านฯ สงสัยได้ไฝว้กันแน่
“เฮีย ๆ ๆ”หนูเรียกผมเร็วๆ
“ครับ”ผมหันไปถาม
“นั่น แม่ กับ น้อง ไอ้รันนี่นา”หนูชี้ให้ผมดูแม่กับน้องไอ้รัน ที่นั่งอยู่แถวนั้นพร้อมอีกหลายคน
“หนูไปหาแม่นะ”หนูขอผม เคยเจอกันเมื่อตอนที่มาเยี่ยมไอ้รัน เมื่อคราวก่อน ดูจะคุยกับหนูถูกคอมาก รวมถึงไอ้เบียร์ด้วย
“เออ กูไปด้วย”ไอ้เบียร์ พูดจบดึงแขนหนูไปทันที พอเจอหน้ากันแม่ไอ้รันยิ้มแย้มรับไหว้ และกอดทั้งสองคน เหมือนน้องไอ้รันที่ไหว้และกอดสองคนนั้นและก็คุยกันจ้อ
“เอาน่า ล้อกันเล่นเย็นๆใจ อย่าอารมณ์เสียเลย ทำบุญร่วมกันจะได้เจอกันอีก”ท่านอธิบดีฯ แตะแขนนายเทียน
“ชาตินี้ก็พอแล้ว”นายเฟยเข้าไปขัดพูดใส่ทันที ท่านก็ได้แต่ยิ้ม ก่อนจะเริ่มพิธีทางศาสนาก่อน มีการนิมนต์พระมาสวดให้ศีลให้พร ถวายภัตราหารเพลเรียบร้อย ก็เทศน์เรื่องพระคุณพ่อแม่ รวมถึงความดีความชั่ว เพื่อเตือนสติทุกคนเอาไว้ จากนั้นก็ให้พร ก่อนจะถวายปัจจัยให้กับทางวัดส่วนหนึ่ง ท่านฯบอกว่า อยากให้ทุกคนรวมถึงนักโทษได้มีโอกาสทำบุญทำความดี ไม่ใช่แค่เฉพาะวันนี้ แต่จะทำให้มีทุกโอกาส ไม่ได้บังคับว่าต้องเท่าไหร่ ใครมีก็ทำไม่มีก็ช่วยตรงอื่น อีกส่วนมอบให้ทางเรือนจำเพื่อนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อไป นายกับพวกผมก็ร่วมบริจาคอย่างไม่ขัดศรัทธาอยู่แล้ว นอกจากนี้ยังเปิดให้ประชาชนได้เข้าร่วมงานด้วยเพื่อให้ถึงชีวิตความเป็นอยู่ ไม่ใช่ให้ดูความลำบาก ดูคนไม่ดี ให้เกิดความกลัวและตีความไปในทางที่ผิด แต่ให้ดูเพื่อเตือนตัวเองเอาไว้ว่าอย่าทำผิดกฎหมาย มีเจ้าหน้าที่คอยชี้แจ้งให้เห็นถึงโทษที่ได้รับ หลังจากนั้นก็เป็นเวลาให้นักโทษได้เจอครอบครัวที่มาเยี่ยม ทุกคนมีสีหน้าดีใจ เพราะกว่าพวกเขาจะได้ออกไปก็คงจะอีกนาน ต้องไขว่คว้าความสุขเอาไว้ รวมถึงพรรคพวกเราด้วย ต่างยินดีที่ได้เจอกัน ทุกคนลืมความขุ่นข้องหมองใจที่มีมา ก่อนจะมีเสียงประกาศเชิญร่วมสงฆ์น้ำพระพุทธรูป ตามด้วยเรียนเชิญ พ่อแม่ของนักโทษที่ได้มาวันนี้ และนักโทษที่อยู่ในฐานะพ่อ ด้วยได้ขึ้นมาเพื่อให้ลูกได้รดน้ำ ท่านฯบอกว่าที่จริงกำหนดการจะให้เป็นพวกท่านกับผู้คุมก่อน แต่ท่านคิดว่า ลูกควรจะรดน้ำดำหัวพ่อแม่ผู้มีพระคุณเป็นอันดับแรก ยิ่งนักโทษที่อยู่ในนี้คงหาโอกาสได้ยาก สำหรับท่านโอกาสมีทุกเมื่อ จริงอย่างที่ท่านพูด หนูสะกิดให้ผมดู ไอ้รันที่มันดึงไอ้เข้มให้ไปรดน้ำแม่มันด้วย
“ไอ้รันกับพี่เข้มคงดีใจนะที่ได้รดน้ำแม่”หนูบอกผมเสียงเครือ ไม่ต่างจากไอ้เบียร์ที่ตาแดง คุณตำรวจจับมือปลอบใจ
“แม่ของเราก็ยังอยู่กับเราเสมอ กลับไปเราก็ทำให้ท่านได้”ผมพูดปลอบหนูและก็ตัวเองไปด้วยที่ไม่มีแม่ให้รดน้ำแล้ว แต่เราจะทำบุญกรวดน้ำให้ท่านแทน ซึ่งเราก็ทำทุกวัน รวมถึงพ่อด้วย ก่อนเราจะมองภาพตรงหน้า ที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นนักโทษชั้นอาวุโสที่ไม่รู้ว่าจะได้ออกไปเมื่อไหร่ จะอยู่อีกนานแค่ไหน รวมไปถึงบางคนที่ไม่มีลูกหลานมาหา ก็ได้การรดน้ำจากลูกหลานคนอื่นทดแทน ทำให้บางคนถึงกับหลั่งน้ำตาที่ไม่คิดว่าจะได้มีโอกาสนี้ สิ่งที่พวกเขาต้องการอาจจะไม่ใช่อิสรภาพอย่างเดียว พวกเขายังต้องการโอกาสที่สังคมจะให้อภัยกับพวกเขาบ้าง ถ้าหากพวกเขากลับตัวกลับใจได้แล้ว ถ้าให้ได้ก็ให้พวกเขาเถอะครับ อย่างน้อยพวกเขาก็ได้รับการลงโทษแล้วในทางโลก และเมื่อจากไปก็ต้องไปรับกรรมที่ได้ก่อเอาไว้ในอีกปรภพ ไม่มีใครเลี่ยงเลี่ยงได้ คำที่ว่า ‘ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว’ ก็ยังเป็นจริงเสมอ ระหว่างที่อยู่เราควรสร้างความดีเอาไว้ให้มากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง บุพาการีและผู้มีพระคุณ อย่าลืมท่าน ไม่มีบุญไหนยิ่งใหญ่เท่ากับบุญที่ทำกับท่าน ไม่ใช่แค่วันสงกรานต์ วันพ่อ วันแม่ เท่านั้น ควรทำทุกวันเมื่อท่านยังอยู่หรือแม้แต่จากไปแล้ว
.
.
.
เป็นอีกวันที่สุขใจ เป็นอีกวันที่ได้ทำบุญในสถานที่ที่ไม่คิดว่าจะได้ทำ แต่ไม่ว่าทำที่ไหนถ้าทำด้วยใจกุศลก็ดีทั้งหมด
“ยังไง คราวหน้าถ้ามีอีกผมจะเชิญมาอีกนะครับ”ท่านอธิบดีกล่าวเชิญล่วงหน้าอีกครั้ง
“ครับ บอกอย่างนี้ก็ดี จะได้ไม่ระแวงหรือวางแผน”นายเฟยยังอดเหน็บไปไม่ได้
“ฮ่าๆๆๆ เอาน่า ว่าแต่มีข้อเสนอดีๆให้ผมก็บอกนะ ว่าควรจะจัดงานอะไรเสริมไหม นอกจากงานที่ทางเราได้จัดไปบ้างแล้ว”ท่านหัวเราะก่อนจะถามความคิดเห็น พวกเราคิดว่าที่จัดอยู่ก็ดีแล้ว เอาไว้ถ้าคิดออกจะบอกอีกที ก่อนผมจะถูกสะกิด
“ว่าไงครับ”ผมถามหนูที่ยืนข้างๆ ก่อนจะกระซิบ
“เสนออะไรนะ”ผมถามย้ำอีกครั้ง
“มีอะไรเสนอเหรอครับ พูดได้เลยนะ”ท่านฯยกยิ้ม ไม่คิดว่าจะได้ยิน หนูมองหน้าผมเชิงอนุญาต ผมพยักหน้าให้ ก่อนหนูจะพูดออกไปว่า
“งานคืนสู่เหย้าชาวเรือนจำ เคยจัดหรือยังครับ”ทุกคนเงียบกริบ กับสิ่งที่หนูของเฮียนำเสนอออกไป
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“ก๊ากกกกกกกกก”
ทุกคนหัวเราะชอบอกชอบใจ กว่าจะหยุดเสียงลงได้ ก็ยังกลั้นหัวเราะกันอยู่
“คล้ายที่โรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยจัดน่ะครับ แต่เราเปลี่ยนเป็นเชิญนักโทษแต่ล่ะรุ่นที่ได้ออกไป ได้กลับมาหาผู้คุมหรือเยี่ยมเพื่อนที่ยังอยู่ในนี้แทน”หนูยังอธิบายด้วยความซื่อสไตล์เจ้าตัว
“เออ ดีเหมือนกันนะ จะได้รู้ว่าแต่ล่ะคนออกไปแล้วทำอะไรกันบ้าง ครึ ครึ ผมจะเอาไว้พิจารณาและนำเสนอนะ”ท่านพูดกลั้วหัวเราะ
“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี”หนูยกยิ้มบอกท่าน พาให้หลายคนยิ้มตามไปด้วย ก่อนจะพากันกลับด้วยอิ่มบุญอิ่มใจกันถ้วนหน้า ใครที่ไม่เคยได้ไปงานสงกรานต์และทอดผ้าป่าแบบนี้ ถ้าหากมี ไปนะครับ ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้ไป สุขสันต์วันสงกรานต์ขอให้เดินทางกลับไปหาครอบครัวโดยปลอดภัยกันนะครับ เจอกันใหม่
*******************************************************************************************************
ปล. ต้อนรับวันสงกรานต์ ชิวชิว สั้นๆ กับขบวนการปล้น ฯ ที่ขออวยพรให้ทุกคนชุ่มฉ่ำด้วยความสุข ความเจริญ กันถ้วนหน้านะจ๊ะ ใครที่เดินทางก็ขอให้แคล้วคลาดปลอดภัย ระมัดระวังอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นได้ อย่าประมาท เพื่อที่จะได้กลับไปหาคนที่ท่านรัก และ คนที่ท่านรักก็รอท่านกลับไปหาอยู่ เจอกันหลังสงกรานต์นะ
หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 ) (อ่าน 1623108 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก