หัวข้อ: "จิ้นดีนัก เดี๋ยวจัดให้ " Hour# 35 -Be happy- END

[punchnaja]

น่ารักอ่าาาาาาาาาาา

[KilGharRah]

คิดถึงเรื่องนี้มากกกกกก น้องเอน่ารักอะ ตกลงจะหึงวาหรือหึงพี่เฟิร์ส 

[Whatever it is]

น้องเอน่ารัก 5555

[iammz]

ถ้าว่างก็มาต่อนะคะ รอได้จ้าา
ยังจำเนื้อเรื่องได้อยู่น๊าา~^^

[chisarachi]

คิดถึจับใจเลย ย ย ย
ดีใจที่มาต่แล้วค่า า
ไม่กล้ามาเม้นตามเพราะคิดว่าน่าจะยุ่งกับการเรียน
ตอนนี้น่ารักกกกกกก ชอบะี่เฟิร์สกะวาอยุ่ด้วยกัน มันรู้สึกได้ถึงบรรยากาศหวานช่ำอ่ะ
แบบมันน่ารักแบบพี่้น้องน่าเอ็นดูมากก
อยากอ่านเร่องพี่เฟิร์สแล้ววว

[Bluevember]

Hour# 30 -Family or stranger-

"สวัสดีครับคุณลุง คุณปัด" ผมกับเฮียเอกยกมือไหว้เมื่อเห็นพ่อแม่ของวายืนอยู่หน้าลานน้ำพุท่ามกลางเสียงบูมคณะ คุณปัดปรายตามองบรรยากาศรอบๆนิ่งๆก่อนจะหันมารับไหว้ผมกับเฮียเอก ผมหันไปเห็นปลื้มและโปรดน้องสาวน้องชายของวายืมอยู่ข้างๆคุณปัด ผมตั้งใจจะทักออกไปแต่เด็กสองคนนี้เพียงแค่เมินหน้าหนีซึ่งเป็นอาการที่ผมชินแล้วสำหรับน้องของวา และเฮียเอกก็ยังคงควบคุมอารมณ์ได้ดีที่จะไม่เผลอต่อว่าน้องสาวและน้องชายวาออกไปต่อหน้าคุณปัดแน่ๆ

"อืม คนเยอะจริงๆนะวันนี้"

"ครับ เสียงดังหน่อยเพราะวันนี้มีคณะวิศวะมาซ้อมรับด้วยก็เลยดูโวกเวกเป็นพิเศษ" นี้ผมไม่ได้โบ้ยว่าเป็นความผิดของคณะวิศวะนะครับว่าบูมกันเสียงดังเพราะถาปัตย์เองก็เต็มที่เช่นกัน ดูท่าจะมีแค่คณะนิติที่ดูเรียบร้อยเป็นพิธีการที่สุด

"วากำลังยืนถ่ายรูปกับครอบครัวผมทางด้านนู้นครับ ตามผมมาเลยครับ" เฮียเอกขัดออกมาก่อนเมื่อเห็นคุณปัดตั้งท่าจะพูดอะไรซักอย่างที่พวกผมกลัวเหลือเกินว่าจะเป็นการทำให้อารมณ์ของพวกผมกรุ่นเปล่าๆ งานนี้ต้องรีบส่งไม้ต่อให้หม่าม๊าของผมโดยด่วน

"แล้วนี้จ้างตากล้องมาแพงละซิ เท่าไรละเดี๋ยวชั้นเอาเงินให้...วุ่นวายจริงๆเชียว" นั้นไง ก็ว่าแล้วว่าคำพูดทำนองนี้ต้องออกมาจากปัดคุณปัดซึ่งผมละเอือมระอากับการพูดจาราวกับทุกสิ่งอย่างที่เกี่ยวกับวาเป็นภาระสำหรับเขาเสียจริง

"ไม่ต้องเป็นห่วงครับ เรื่องช่างภาพทางครอบครัวผมเป็นคนจัดการเอง คุณปัดไม่ต้องลำบากหรอกครับ เพราะวันสำคัญของวาแบบนี้ไม่ใช่เรื่องวุ่นวายของบ้านผมเลยที่จะเก็บรักษาเอาไว้" เฮียเอกตอบหน้ายิ้มที่ผมรู้ว่าเจ้าตัวคงจะไม่พอใจอยู่เช่นกันที่คุณปัดพูดอะไรเช่นนี้ออกมา ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่ชายคนโตถึงตามผมออกมารับครอบครัววาด้วยกัน คงเพราะรู้ว่าผมไม่อาจจะพูดจาอะไรแบบนี้กับคุณปัดได้ แต่ผมก็นิ่งเฉยที่จะไม่โต้ตอบไม่ได้เช่นกัน

"เอาใจใส่กันจริงนะ"

"ก็คนสำคัญของบ้านผมนะครับ"

"แม่ ปลื้มร้อน เมื่อไรจะเสร็จซะที ปลื้มอยากไปเดินห้างแล้ว"

"ซักพักนะจ๊ะลูก ไม่นานหรอก เดี๋ยวก็ไปแล้ว"

"เป็นผู้ชายทนร้อนไม่ได้ต่อไปจะทำอะไรกิน คุณก็ให้ท้ายลูกมันเข้าไป"

"นี้คุณ"

"พอ ผมไม่อยากมาทะเลาะกับคุณที่นี้" พ่อของวาทิ้งคุณปัดให้ชักสีหน้าอย่างไม่พอใจทางด้านหลัง ปลื้มและโปรดมองมาทางผมอย่างไม่พอใจเท่าไรซึ่งผมก็ทำเป็นเมินมองไม่เห็นสายตานั้นจากเด็กทั้งสอง

เดินกันมาซักพักก็เห็นวากำลังยืนถ่ายรูปกับม๊าพี่เฟิร์สและก็น้องหนึ่งอยู่ หันไปทางม้านั่งก็เห็นพี่มิ้นนั่งเฝ้าของเอาไว้ให้ วายืนยิ้มอย่างมีความสุขท่ามกลางเสียงหัวเราะของน้องหนึ่งที่ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษกับการถ่ายรูปนอกสถานที่แบบจริงจังแบบนี้

ผมตั้งท่าจะตะโกนบอกวาว่าครอบครัวเขามาถึงแล้วแต่ก็โดนพ่อของวาห้ามไว้ซะก่อน
"อย่าเพิ่งเรียกเขาเลย เห็นกำลังมีความสุขอยู่เห็นหน้าพวกชั้นจะหุบยิ้มเสียเปล่า" พ่อวาพูดเสียงติดเฉยชาก่อนจะยืนกอดอกมองวาอยู่เงียบๆ เท่าที่ผมสังเกต พ่อของวาถึงจะดูเย็นชาและชอบบังคับวาไปบ้างแต่ถ้าเปรียบเทียบกับคุณปัดแล้ว ผมรู้สึกว่าพ่อวายังดูรักและสนใจวามากกว่าคุณปัดที่นิ่งเฉย ไม่ยินดียินร้ายอะไรกับวาแบบนี้

"ขอบคุณนะครับ ที่มาในวันนี้"

"พอดีประชุมเลื่อนนะ อีกอย่างถ้าไม่มาก็กลัวคนทางนี้โทรไปต่อว่าอะไรอีก" ที่พ่อวาพูดสงสัยจะเป็นม๊าผมแน่ๆที่โทรไปหาทางบ้านวา

ยืนมองวาถ่ายรูปไปไม่นานเหมือนเจ้าตัวจะรู้สึกว่าพวกผมมองอยู่จึงหันกลับมามอง รอยยิ้มที่ประดับใบหน้าของวาค่อยๆเลือนหายก่อนจะกลายเป็นสีหน้าเรียบเฉยและเดินตรงมาทางครอบครัวตัวเองนิ่งๆ

"สวัสดีครับ ขอบคุณครับที่ลำบากมา"

"รู้ว่าลำบากก็ดี"

"ปลื้ม" พ่อวาเอ่ยชื่อลูกชายตัวเองเสียงเรียบซึ่งเจ้าตัวดูท่าจะกลัวพ่อตัวเองน่าดูถึงได้แต่เบือนหน้าไปหาน้องสาวที่ยืนเงียบๆไม่พูดอะไร เอาแต่มองตานิ่งๆตั้งแต่เดินมาถึง

พอมาคิดๆดูผมเองก็ไม่ได้เจอน้องชายน้องสาววามานานพอสมควร ปลื้มดูโตขึ้นมากจากแต่เป็นเด็กตัวเล็กๆที่เอาแต่ใจตัวเองจนตอนนี้ความอาแต่ใจดูจะเพิ่มมาขึ้นกว่าเดิมตามส่วนสูงที่เริ่มจะนำหน้าผมไปแล้ว ส่วนน้องโปรดก็ดูคล้ายคุณปัดจนหน้าทึ่ง ทั้งดวงหน้าที่หวานรับกับดวงตากลมโต เป็นสาวสวยอย่างที่คุณปัดคงภูมิใจไม่น้อย

"อืม ยินดีด้วยนะ" ผมยืนมองพ่อของวาพูดนิ่งๆก่อนจะรู้สึกถึงแรงสะกิดจากด้านข้าง พี่เฟิร์สดึงแขนผมให้ออกมายืนอยู่ห่างๆ ซึ่งผมก็เข้าใจดีว่าบางทีเรื่องของครอบครัววาเราก็ควรจะให้ระยะห่างพวกเขาพูดคุยกันเป็นส่วนตัว เพราะบางทีบางคำพูดวาอาจจะลำบากใจที่จะให้ผมได้ยิน

ผมหันไปมองหน้าวาที่มองผมนิ่งๆแล้วจึงเดินตามพี่เฟิร์สออกไปด้านข้างที่ม๊าผมยืนอยู่กับเฮียเอก ส่วนพี่มิ้นกับน้องหนึ่งสงสัยคงออกไปที่อื่น

"เป็นห่วงวาหรอน้องเอ"

"ครับ หนูกลัววาเสียใจ"

"ไม่หรอก เชื่อม๊า วันนี้วาจะไม่เสียใจ"

"หมายความว่าไงครับ"

"เมื่อวานม๊าโทรไปหาบ้านนั้นมา ถามว่าจะบินลงมากรุงเทพพร้อมกันมั้ย แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ใส่ใจอะไรกันเท่าไร ม๊าเลยบอกไปว่า ถ้าหากว่าพวกเขาไม่สนใจวา หรือ ความรู้สึกวาแบบนี้ก็ไม่เป็นไร วาเองก็โตแล้วคงจะตัดสินใจเดินได้ด้วยตัวเองโดยทิ้งพวกคุณไว้ข้างหลังได้ง่ายกว่าแต่ก่อน"

"หม่าม๊าแล้วแบบนี้พ่อวาไม่โกรธหรอ"

"โกรธซิ แต่ม๊าโกรธกว่า ไม่สนใจด้วยทะเลาะกันมาหลายครั้งแล้วมั้ยกับบ้านนี้"

"ม๊าเราชนะเลิศอะน้องเอ อย่างที่รู้ตอนม๊าดุใครก็เอาไม่อยู่"

"เห็นด้วย หนูจำได้ว่าม๊าเคยนั่งดุหนูเรื่องตื่นสายตั้งแต่บ้านยันโรงเรียน" ผมพยักหน้าเห็นด้วนกับเฮียเอก นี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะครับ บ้านผมกับโรงเรียนห่างกันตั้งสิบกิโล คิดดูละกันว่าดุจนผมเฉาเลยอะ

"วามาแล้ว"

"วาไปถ่ายรูปกับพวกเขาซิ"

"คือ"

"คุณมีเวลาพอจะถ่ายรูปกับลูกของคุณใช่มั้ยคะ คุณปัด"

"ไม่เป็นไรครับแม่"

"ไม่ได้หรอกวา ม๊าจ้างตากล้องมาแล้วเดี๋ยวไม่คุ้ม ฮาๆๆ" เป็นการหัวเราะที่หน้านิ่งมากครับม๊าผม

"ไปๆ วาถ่ายเร็วๆนี้จะได้เวลาซ้อมแล้วนะ" ผมเอ่ยบอกวาเมื่อได้ยินเสียงประกาศว่าอีกครึ่งชั่วโมงให้บัณฑิตมารวมตัวกันที่หอประชุม

"เอมาถ่ายด้วยกันซิ"

"พี่วาจะเอาคนนอกมาถ่ายรูปครอบครัวด้วยทำไมค่ะ"

"ก็ถูกแล้วไงครับ ถ่ายรูปครอบครัว เอคือครอบครัวของพี่ อันที่จริงครอบครัวเอเองก็ไม่ใช่คนอื่นสำหรับพี่"

"พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง"

"เออ ผมไม่ถ่ายดีกว่าครับ วาถ่ายกับพวกเขาเร็วเดี๋ยวไม่ทันนะ" ผมรีบดุนหลังของวาให้เข้าไปยืนตรงกลางทันทีที่คุณปัดเอ่ยถามออกมา ก่อนจะส่งยิ้มให้วาเบาใจว่าผมไม่ได้คิดมากอะไรกับคำพูดของน้องโปรด พี่เฟิร์สเสียอีกที่ไม่พอใจกับคำพูดของน้องเขาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากมองเฉยๆ พี่เฟิร์สเขาเป็นคนไม่ค่อยชอบเด็กนิสัยแบบนี้เท่าไรครับ พี่เขาบอกเห็นแล้วอยากจะจับมาดัดนิสัย

ผมเคยบอกยังครับว่าพี่ชายคนรองผมเขาดุ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมวาถึงชอบดุผมเหมือนกัน ไอดอลเขานิ่พี่เฟิร์สนะ

ผมยืนมองวาถ่ายกับครอบครัวตัวเองแล้วอดจะกังวลใจไม่ได้ ก็ดูซิครับยืนหน้านิ่งกันหมดมีน้องโปรดคนเดียวมั้งที่กอดแขนวายิ้มหวานอยู่คนเดียว ถ่ายกันไปได้แค่รูปสองรูปคุณปัดก็เดินออกไปกับปลื้มและก็โปรดไม่มีการหันมาบอกลากันซักคำ ซึ่งผมว่าม๊าผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไรจากแม่ของวาอยู่แล้วนะครับ พ่อของวาเดินออกมาคุยกับม๊าโดยมีวาอยู่ข้างๆรวมทั้งเฮียเอกด้วย ทิ้งให้ผมกับพี่เฟิร์สกลายเป็นเพื่อนข้างบ้านซะอย่างนั้น

ผมพยายามเอียงหูฟังอย่างตั้งใจ จนโดนพี่เฟิร์สหยิกแก้มเบาๆเป็นการลงโทษ

"ก็หนูอยากรู้ว่าเขาพูดอะไรกันอะ" กอดแขนอ้อนพี่ชายคนรองตาปริบ ปล่อยหนูไป หนูอยากสอดแนม

"แล้วได้ยินหรอไง"

"ไม่อะ เสียงคนคุยกันกับเสียงบูมดังกว่าอีก แต่หนูอยากรู้อะพี่เฟิร์ส"

"ฮาๆ ไว้ตอนเย็นค่อยไปแอบถามวาเอาก็ได้"

"จะบอกหนูหรอ เรื่องแบบนี้ชอบเก็บไว้คนเดียว...พี่เฟิร์สนั้นแหละ ถามวาให้หนูหน่อย"

"ไม่ครับ แฟนน้องเอ น้องเอก็ถามเองซิ เชื่อพี่ วาเขาไม่ปิดบังหรอก"

"อื้อ แล้วนี้ตอนวาเข้าห้องประชุมพี่เฟิร์สจะไปคณะกับหนูมั้ย"

"ไปซิ นี้หลานรหัสพี่ก็ไลน์มาตามซักพักแล้วเหมือนกัน"

"แล้วตอนเย็นนี้เราจะไปกินข้าวที่ไหนนะพี่เฟิร์ส"

"เห็นเฮียเอกจองร้านอาหารเอาไว้แล้วนะ เดี๋ยวค่อยถามเฮียเอกอีกทีละกันเนอะ" ผมพยักหน้าตอบรับพี่เฟิร์สไปก่อนจะยิ้มตาปิดให้วาที่เดินมาหาหลังจากแยกกับพ่อเขาแล้ว

"มิ้นกับน้องหนึ่งมาพอดี มาถ่ายรูปกันอีกรอบเนอะ แล้วเราก็ปล่อยให้เด็กๆเขาไปหาเพื่อนๆกัน"

"บอกมาเลยก็ได้ม๊า ว่าอยากไปเดินพารากอนแล้ว"

"รู้ดีนะ"

"ฮาๆๆ" พวกผมหัวเราะให้กับม๊าที่ชี้หน้าเฮียเอกอย่างคาดโทษ ก่อนจะส่งสัญญานบอกให้ตากล้องถ่ายรูปครอบครัวอีกหนึ่งเซ็ท

วายืนยิ้มอยู่ตรงกลางโดยมีผมกับม๊าประกบวาไว้ทั้งสองข้าง พร้อมกับคนอื่นๆที่ยืนเรียงหน้ากระดานยิ้มอย่างมีความสุข หันไปเห็นวาหัวเราะและย่อตัวลงให้สูงเท่าหม่าม๊าพร้อมเอาแก้มแนบกันแล้วก็อดสะกิดให้พี่เฟิร์สกับเฮียเอกดูไม่ได้ เราสามคนและก็พี่มิ้นพร้อมน้องหนึ่งเลยขยับถอยออกมาสองก้าวพร้อมโพสท่าเหมือนเบื่อหน่ายมองไปทางวากับหม่าม๊าที่กำลังยืนกอดกันอยู่ อดหัวเราะไม่ได้กับการครีเอทแบบนี้ ตั้งใจจะอัดใหญ่แปะฝ่าบ้านพร้อมตั้งชื่อรูปว่า เกินหน้าเกินตา

หลังจากถ่ายกันไปจนถึงเวลาประกาศเรียกบัณฑิตเข้าห้องประชุม พวกผมก็แยกย้ายกันไปโดยที่ม๊ากับพวกเฮียเอกไปเดินเล่นกันที่ห้างสรรพสินค้า โดยนัดเวลาเจอกันที่ร้านอาหารกันต่อเย็นทีเดียวเลย ผมเดินมาส่งวาที่หน้าห้องประชุมก่อนจะส่งมือถือคืนให้เจ้าตัวก่อนจะนัดแนะกันว่าจะเจอกันที่ไหนยังไง ผมยืนมองวาเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนลงทะเบียนชื่อบัณฑิตก่อนจะหายเข้าไปในห้องประชุม

"พี่วิทย์ครับ เดี๋ยวยังไงอีกสองชั่วโมงมาเจอกันตรงทีลานน้ำพุเหมือนเดิมก็ได้นะครับ" พี่เฟิร์สบอกพี่ตากล้องก่อนจะแลกเบอร์โทรกันเผื่อหากันไม่เจอก่อนจะเดินจูงมือผมออกไปยังตัวคณะสถาปัตที่บรรดาเพื่อนๆมารออยู่ ก็นะระหว่างรอบัณฑิตซ้อมรับปริญญา มันเป็นช่วงเวลาอัพเดทข่าวสารของแต่ละคนนี้หน่า




"เฮ้ยน้องเอทางนี้ๆ" ผมหันไปหาเสียงเรียกก็เจอภูมิกับฟากัสนั่งอยู่ท่ามกลางวงล้อมของบุรุษร่างสูงใหญ่และสาวสวยหลายคน ผมยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นว่าแต่ละคนเป็นใครบ้างก่อนจะรีบจูงมือพี่เฟิร์สเดินไปยังกลุ่มนั้น

"เว้ยๆ ดีว่ามากับพี่ตาใสด้วยเว้ย" ผมคิ้วกระตุกกับชื่อของผมที่พี่ผู้ชายคนหนึ่งเรียก ซึ่งผู้ชายคนนั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลเป็นลุงรหัสผมเองครับชื่อกาแฟ ต้องให้บอกมั้ยว่านั้นก็ไม่ใช่ชื่อจริงของพี่แกเช่นกัน แต่เรียกจนลืมชื่อจริงพี่เขาไปแล้ว

ดีว่า เป็นฉายาของผมที่ได้รับการแต่งตั้งมาจากพี่รหัสครับ อย่างที่บอกว่าคณะสถาปัตย์มีความอารท์และติสสูงพอตัว ดังนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเริ่มมาจากตอนไหนที่มีการมอบฉายาหรือชื่อในวงการมาให้โดยไม่เต็มใจ ซึ่งอย่างพี่เฟิร์สก็โดนเรียกว่าตาใสเพราะพี่เขาเป็นพวกดื้อตาใสครับ รุ่นพี่สั่งให้ทำอะไรบางครั้งพี่แกไม่อยากทำก็ทำตาใสๆใส่ จนรุ่นพี่อ่อนอกอ่อนใจ
ส่วนผม เฮ้อ ตำนานรักกลางสนามหญ้าที่วาโยมันอุ้มผมออกไปตอนเป็นลมว่าดังแล้ว เหตุการณ์ตอนรับน้องที่ผมออกไปร้องเพลงหน้าคณะนี้ดังกว่า เรียกได้ว่าเป็นดีว่าของวงการ ถ้าเปิดพจนานุกรม ดีว่า แปลได้ว่านักร้องหญิงที่เป็นตัวเอก แต่ดีว่าของผมนี้คือ ดีว่า'มันไม่คิดอยากเป็นนักร้อง' ซึ้งมั้ยละครับ ก็บอกแล้วว่าร้องเพลงไม่เป็น ดูซิเอาซะหมาวิ่งมาเห่าใส่เป็นฝูง การที่พี่ชายคนรองผู้เป็นตำนานของถาปัตย์ทั้งร้องเพลงเพราะ ทั้งวาดรูปเก่ง บวกกันเคยเป็นนายแบบให้คณะนิเทศน์ ก็ไม่ได้หมายความว่าสิ่งเหล่านั้นมันจะตกทอดมาที่น้องคนเล็กแบบผมนะเว้ย!! ไม่เชื่อถามเฮียเอกเลย รายนั้นก็ร้องเพลงได้ดีว่ามาก

"พอเลยครับคุณกาแฟ โน้นดูโน้นด้วยว่ากลุ่มพี่ตาใสเขาจ้องมาอยู่"

"กูลืมตัว"

"เฮียแฟหวัดดีครับ"

"พี่ตาใสสวัสดีครับ"

"เฮ้ยไรอะ น้องไหว้แทนที่จะรับไหว้น้องก่อน กลับไปทักพี่เฟิร์สเฉย" ผมเสนอหน้าเอาตัวมาบังพี่ชายผมไว้ข้างหลังพร้อมลอยหน้าไปมาใส่ลุงรหัสของผม เฮียแกจิ๊ปากอย่างขัดใจก่อนจะดันแรงๆให้หน้าผมออกจากการบดบังพี่เฟิร์ส

"ไม่เจอเป็นปียังอ้อนมืออ้อนตีนเหมือนเดิมนะน้องดีว่า ไป ไปนั่งกับพวกพาสต้า โคล่าเลย" อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่านั้นคือชื่อน้องหมา ไม่ใช่ครับ พาสต้าคือฟากัส โคล่าคือภูมินั้นเอง

"น้องเองั้นพี่ไปหาเพื่อนก่อนนะ ถ้ายังไงจะไปหาวาแล้วโทรตามพี่นะ ภูมิฟากัสเย็นนี้ไปกินข้าวกับที่บ้านพี่ด้วยนะ" พี่เฟิร์สบอกพวกฟากัสซึ่งเจ้าสองคนนั้นก็รีบพยักหน้าตาเป็นประกายเชียว ก็แน่ละมีของฟรีมาให้กินนิ่

พี่เฟิร์สหันไปยิ้มให้คนอื่นๆที่มองตามตาลอยก่อนจะเดินออกไปหากลุ่มเพื่อนพี่เขาที่ชะเง้อจนคอยาวแล้ว

"ดูยังไงก็สงสัยว่ามึงกับพี่ตาใสเป็นพี่น้องกันจริงดิ่"

"เฮียแฟ" ขนาดเรียนจบทำงานไปแล้วก็ยังไม่วายมาแซวผมแบบนี้อีก จำได้ว่าเมื่อก่อนตอนเข้าปีหนึ่งใหม่ๆ ยังใสๆจิตใจบอบบางอยู่โดนเฮียแฟแกแซวแบบนี้ผมนี้ยืนร้องไห้หน้าลานคณะเลยครับ ไม่สนด้วยว่ามีสาขาอื่นกำลังทำกิจกรรมรับน้องกันอยู่ จนเฮียแกทำหน้าไม่ถูกวิ่งไปซื้อขนมมาขอโทษผมใหญ่ คิดไปแล้วก็อาย

"โอ๋ๆๆ เฮียล้อเล่นมาๆ มาให้กอดหน่อยซิ ดีว่าน้อยของเฮีย หัวยังเหม่งเป็นประกายเหมือนเดิมนะ" เฮียแฟใช้ความสูงที่เรียกว่าน้องๆเสาไฟฟ้าดังผมไปซุกกับอกของแกก่อนจะลูบหน้าผากผมไปมา

"ปล่อยเลย อย่ามาจับ" ผมทำเป็นสบีดสะบิ้งใส่เฮียแกก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อพี่เขากรอกตาไปมาพลางง้างมือจะตบหัวจนผมต้องรีบอ้อมไปหลบหลังฟากัสที่นั่งมองมาอยู่

"ไอ้นี้เล่นตัวเดี๋ยวกูปั้ดโบก"

"กลัวที่ไหน"

"แล้วนี้มาซะช้าเชียว อย่าคิดว่าเป็นซีเนียร์แล้วกูจะตัดสายรหัสไม่ได้นะเว้ย"

"โหวเฮีย เข้าใจมันหน่อย แฟนมันรับปริญญาวันนี้ มันก็ต้องไปดูแลแฟนมัน เนอะน้องเอเนอะ" ฟากัสครับปากแบบนี้เดี๋ยวกูปั้ดสั่งภูมิยึดซีรีย์เกาหลีมึงให้หมด

"อ้าวนี้ตกลงได้กับไอ้วาแล้วจริงๆหรอวะ นั้นไงก็ว่าแล้วพนันร้อยกูเอาสิบบาทอะ แต่กว่าจะได้กันช้าไปนะมึง"

"ว่าแต่น้อง แล้วเฮียอะมีคนให้ได้ยัง หรือว่าดำเกินไปจนไม่มีใครอยากเอาเป็นพ่อของลูก"

"ไอ้ดีว่า อย่างกูเรียกว่า Dark Tall and Handsome เว้ย"

"ดำอะใช่ สูงอะใช่ แต่หล่ออะ ตรงไหนวะไอ้แฟ"

"หุบปากไปเลยไอ้ยุง เลิกทำเสียงิ๊งๆเหมือนยุงใส่กูซักที กูรำคาญ" หันไปด่าลุงรหัสฟากัสอีก สงสัยขัดใจที่พี่เขาดักคอเฮียแฟตอนจะก้อร้อก้อติกพี่เฟิร์ส

"แล้วนี้เฮียเจอเหลน โหลนรหัสยัง"

"เจอแล้วนี้กูใช้ให้มันออกไปซื้อพวงมาลัยดาวเรืองมาเนี้ย กะว่าไอ้บัณฑิตออกมาจะจับมันคล้องแล้วเอาแห่รอบมหาลัย"

"น้องเอมึงรู้อะไรมั้ย ลุงรหัสมึงเตรียมเสลี่ยงมาด้วยนะเว้ย กูละสงสารพี่รหัสมึงจริงๆ" ภูมิบอกพลางบุ้ยปากไปยังเสลี่ยงที่ตั้งอยู่ริมฟุตบาทที่ผมก็ว่าว่าใครเอาเสลี่ยงมาไว้ตรงนี้"

"สงสารอะไร มันควรจะดีใจว่ากูจัดมาอย่างอลังการยิ่งกว่าปีตอนกูรับอีก" นึกถึงตอนปีเฮียแฟรับแล้วก็อดขนลุกไม่ได้ ปู่รหัสผมครับ แกจ้างขบวนขันหมากมาเลย อุ้มเฮียแฟขึ้นคอแห่รอบลานน้ำพุ คนมองกันเต็ม ไม่ใช่อะไรนะครับ ต้นกล้วยมันแกะกะชาวบ้านมาก

"เฮียแฟ ผมขออะไรอย่างดิ่"

"อะไรวะ ยืมเงินกูไม่มีให้นะ"

"ปีหน้างานรับปริญญาผม เฮียไม่ต้องมาได้มั้ยอ่ะ" อย่ามองผมแบบนั้น ผมไม่ได้รังเกียจเสลี่ยงอะไรของเฮียนะ แต่ผมมีคิวขบวนเชิดสิงโตของหม่าม๊าผมรออยู่แล้ว เข้าใจตรงกันนะ


To Be con



- Blue talk -

การเช็คภาษาไทยของเราเป็นเรื่องยากมากอะ พิมพ์ไปไม่รู้ว่าถูกหรือเปล่า แลปทอปมันไม่ยอมเช็คไวยากรณ์ภาษาไทยให้ เช็คแต่ภาษาอังกฤษ ยังไงก็.....อ่านเอาฮานะตอนนี้ ไม่อยากให้เครียดมาก ฮาๆๆ

[AMINOKOONG]

เมื่อไหร่วาจะแตกหักกับครอบครัวระยำนี่ซักที ไม่ได้เชียร์ให้คืนดีกับพวกมันนะ
คือแบบทุกคนที่มานี่รู้เลยว่าสันดารพวกมันต่ำขนาดไหน ต่อให้เป็นพ่อ กูก็ตัดหางปล่อยวัดได้
มีพ่อเลวๆไม่เห็นความสำคัญไม่ดูดำดูี สู้ยอมเป็นเด็กกำพร้ายังดีซะกว่าบอกเลย 

[Poes]

วา โชคดีที่มีครอบครัวเอ อยู่ด้วย 

[urmein]

ทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่จะฮาไปไหนนนนนน 555555
วาอย่าไปสนใจคนแบบนั้นเลยนะ ครอบครัวน้องเอก็คือครอบครัววาเนอะ

[Min*Jee]

กร๊ากกกกกกกกก อะไรดูดราม่าข้างหน้าลืมไปหมดเลยเมื่อมาเจอเสลี่ยงเฮียแฟ เอิ่มมม เราอยากเห็นดีว่ามีขบวนสิงโตตามมากกว่านะคะ
นี่อยากบอกว่าเกลียดตัว 3 ป.ที่บ้านวามากกกกก   
แต่น้องวาโตแล้ว ตัดสินใจเองได้แล้ว เพราะงั้นก็ช่างมันเหอะเนาะ
รอตอนต่อไปค่ะ

[inspirer_bear]

อ๊ากกกกก น้องเอ น่ารัก
ทำไมคุณปัดไม่ชอบวา ไม่รักวาเลย ยังไง ไม่เข้าใจ

ไม่ชอบน้องววา อยากจับมาดัดนิสัย

[Zelsy]

เสลี่ยงหรือจะสู้ขบวนสิงโตเชิดของม๊าได้ 55555

ป.ล. อีปลื้มอีโปรด ใหญ่มากหรอลูก ระวังโดนดักตบนะ

[ka[ze]na]

55555 เดี๋ยวคนแก่น้อยใจนะ....

[mild-dy]

เอน่ารัก น่าร้ากกกกกก

[black sakura]

ม่าม๊าน่ารักมากๆเลยตอนนี้อ่ะกำจัดส่วนเกิน
ได้เยี่ยมมากนางนิ่งแต่วาจาเฉีอนซะเลือกซิบ
แต่ชอบโมเมนต์ถ่ายรูปครอบครัวอ่ะที่วาเอา
แก้มแนบกับม่าม๊าแล้วยิ้มอย่างมีความสุขแล้ว
ทุกคนถอยหลังทำหน้ายี้แล้วยังตั้งชื่อรูปว่า
เกินหน้าเกินตามันแบบฟินมากก

[moomj]

 

[honny]

  ดีใจกะน้องวา อิอิ อยากเห็นงาน รับปริญญาน้องเอ จริมๆ แอร้ยยยย อยากรู้เรื่อง 2 ยาย นั่นด้วย เห็นบอกว่าจะมางานด้วย ตอนหน้า ชิป่ะ

[Infinity 888]

เอโชคดีที่มีครอบครัวน่ารัก และวาโชคดีที่เป็นแฟนเอ ต่อไปวาก็จะมีครอบครัวน่ารักด้วย

ขำตอนท้าย อยากให้ขบวนเสลี่ยงชนกับขบวนเชิดสิงโต

[ammchun]

วานี่ใช่ลูกแท้ๆของเค้าปะเนี่ยยย งง

[aorpp]

ชอบวามากกกกอ่ะ ชัดเจนเสมอ "เอคือครอบครัวของพี่" 
น้องเอก็น่ารักกกกกกก
ดีใจเหมือนได้ไปงานรับปริญญาของวาจริงๆเลย
ฟิลกู๊ดที่สุด เวลาได้อ่านเรื่องนี้
+1 

[quiicheh.]

ครอบครัวแบบนี้มันมีจริงๆแหละ
แต่วาแกร่ง มีทั้งเอ
ม๊าพี่เฟิร์สพี่เอก บลาๆๆๆๆ
ครอบครัวประสาทนั้นดูไร้ค่าไปเล้ย

[padthaiyen]

วาโชคดีมากที่ครอบครัวของคนรักดีกับตัวเองมากขนาดนี้แม้ครอบครัวตัวเองจะห่วยมาก
แต่ขำปีหน้าที่น้องต้องเจอกับขบวนสิงห์โต

[mystery Y]

ครอบครัวแบบนี้ก็มีด้วยนะ!?

[poppycake]

บ้านวา นี่มันน่าโดนจิงๆ -_-^^^^
รู้สึกเสียความรู้สึกแทน ไม่มาดีก่าไหม
แต่ตอนถ่ายรูปรวมบ้านวา(ซึ่งก้อคือครอบครัวเอ ^^)
น่าร๊ากกกกกกกกมากกกกกกกก
 

[Ryoooo]

ยินดีกับวาด้วยน่า ทั้งเรื่องรับปริญญาและเรื่องที่มีครอบครัวเออยู่เคียงข้าง
รักหม่าม้าของเอมากเลย ดูแลวาได้ดีกว่าครอบครัววาเองอีก
คุณปัดนี่แม่วาจริงดิ แย่อะ
ถ้าสอนลูกให้ดีอย่างวาไม่ได้อย่ามาทำลำบากมา พูดเลย

[rainiefonnie]

ครอบครัว วาไม่น่ามาเลยเสียบรรยากาศ ขอหยาบคายอิเด็ก2ป.เวรส่วนพ่อแม่ก็แย่ไม่น่าเป็นพ่อแม่คนได้

[nongrak]

ครอบครัววาแบบว่าไม่น่ามาเลย ทำตัวแย่จัง

[fahhee_zeze]

เข้าใจตรงกันนะ... 555555 ชอบอ่ะบอกเลย น้องเอ 

[Takarajung_TK]

ได้ความรู้ใหม่เรื่อง ดีว่า
 

[klaew]

 
บ่องตงนะ ว่าเจอตอนแรกๆ เข้าไปนี่แทบจะซดมาม่า
แต่พอมาเจอรุ่นพี่รุ่นน้องเขาเจอกันนี่เปลี่ยนอารมณ์แทบไม่ทัน
 
เข้าใจน้องเอเลยอ่ะ
ถ้าเกิดมีขบวนเสลี่ยง บวกกับขบวนสิงโต งานใหญ่เลยนะน่ะน้องเอ