ก่อนอื่นต้องขออภัยด้วยครับ ผมอยากจะเล่ายาวๆเหมือนกัน แต่พิมพ์ไม่เก่งอะ ขอโทดทีนะคราบทุกคน
****************************************************************
****************************************************
****************************************
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ตอนหกโมงเช้าของวันใหม่ วันนี้ผมตื่นนอนโดยไม่งัวเงียเพราะว่ามีสิ่งสำคัญ
ที่อยากรู้ ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันเป็นจริงหรือว่าแค่ฝันไป และถ้าเป็นเรื่องจริงไอ้พี่วินมันจะจำเรื่องเมื่อคืนได้ไหม ผมรีบอาบน้ำอย่างไว แบบที่ไม่เคยไวมาก่อน(ไม่ใช่วิ่งผ่านน้ำนะคับ)หลังจากนั้นก็ไปแต่งตัวที่หน้ากระจกเหมือนเช่นเคยที่ทำอยู่เป็นประจำ อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้พี่วินมันตื่นรึยัง ว่าแล้วก็แอบดูมันหน่อยดีกว่า ว่ามันทำอะไรอยู่
เหมือนเช่นปกติทุกวัน มันอาบน้ำเสร็จแล้วก็มายืนแก้ผ้าแต่งตัวในห้องมันโดยไม่ปิดหน้าต่างเหมือนเดิม
ผมยืนมองมันอยู่นาน(ก็อย่างว่าแหละหน้าตาก็หล่อ หุ่นก็ดี มาแก้ผ้าให้ดู ก็เลยไม่ขัดศรัทธา)
แต่ก็ดูไปงั้นๆแหละคับ 55+:oni3: กะว่าจะให้มันเห็นว่าผมมองมันอยู่
เผื่อว่ามันจะมีความอายบ้าง แต่แล้วก็เท่านั้น มันหันหน้ามาทางผม
..."เฮ้ยไอ้เต้ย มึงมองอะไรวะ ยังไม่เบื่ออีกหรอเห็นอยู่ทุกวัน"(มันตะโกนถามผม)
..."ก็กรูอยากให้มึงมีความอายบ้าง คนอะไรแมร่งหน้าด้าน"
..."ว่ากรูหน้าด้าน แล้วมึงดูทำไมวะ"
..."ก็ถ้ามึงไม่อยากให้ดู มึงก็ปิดหน้าต่างดิ ไอ้ฟาย"
..."แต่กรูอยากให้มึงดูนิ ว่าไง กรูถามไปตั้งหลายครั้งแล้ว หย่ายป่าววะ"
..."ไอ้เชี่ย กวนตรีนแต่เช้าเลยนะมึง" ผมรีบปิดหน้าต่างทันที คนบ้าอะไรวะแทนที่จะอาย
ไปไปมามาผมกลับเป็นฝ่ายอายแทน
หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง มันก็ขี่รถมารับผมไปโรงเรียน
..."เอ้า เร็วๆ กรูรอนานแล้วนะมึง"(มันตะโกนเรียกหน้าบ้าน)
ไอ้นี่กวนประสาทจริงๆ เห็นพึ่งจะมาตะกี้เอง แมร่งบอกรอนาน
..."เออๆ เสร็จแล้ว รอนิดรอหน่อยทำเป็นหงุดหงิด"(ผมบ่นมัน)
..."แล้วก็กรุณานั่งรถกรูเบาๆหน่อย เด๋วรถกรูสึกหรอก"(ดูมัน กวนตรีนผมเป็นครั้งที่ 10,000 แล้ว )
..."ทำไมกรูต้องมาทนกับความกวนตรีนของมึงด้วนเนี้ยะ"(ผมตั้งใจพูดให้มันได้ยิน)
..."ก็เพราะเราเกิดมาคู่กันอะดิ"(ดูมันพูด)
..."ไป ออกรถสักทีเหอะ กรูขี้เกียจพูดกับมึงแล้ว"(ผมเริ่มหงุดหงิด)
ระหว่างทาง ผมหาโอกาสที่จะถามมันถึงเรื่องเมื่อคืน แต่ก็ไม่สบโอกาสสักที
เพราะว่าเสียงรถดังมาก คุยไปก็ไม่รู้เรื่อง ผมกะว่าลงจากรถก่อนแล้วจะถามให้รู้เรื่อง
พอถึงหน้าโรงเรียนผม มันก็จอดให้ผมลง แต่รู้สึกว่าจะเลยหน้าโรงเรียนไปหลายเมตร
ผมลงรถได้กะว่าจะด่ามันสักหน่อยว่าทำไมจอดรถเลยมาตั้งหลายเมตร มัวใจลอยคิดเรื่องอะไรอยู่
ยังไม่ทันได้อ้าปากถาม ผมเห็นแววตาของไอ้พี่วินในขณะนั้น ผมยอมรับว่าหมดอารมณ์ที่จะถาม
ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม
ก็จะให้ถามได้ยังไง ในเมื่อแววตามันเศร้ามาก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันยังลืมเรื่องเจนไม่ได้
(มันไม่ร้องไห้ออกมาก็บุญแล้ว) ผมเลยพูดกับมันดีดีว่า
...."ตอนเย็นมารับด้วยนะ"
...."ถ้าไม่มารับเมียแล้วจะไปรับใครที่ไหนล่ะ"(มันยังทำหน้าระรื่น)
แต่ผมรู้ว่าในใจมันแทบระเบิด แต่ก็อย่างว่ากาลเวลาคงทำให้มันลืมได้สักวัน
สรุปเรื่องที่ผมอยากรู้จะได้รู้ไหมเนี้ยะ กระวนกระวายจังเรียนหนังสือไม่รู้เรื่องเลย รอเวลาว่าเมื่อไหร่จะเลิกเรียน
และแล้วก็ได้เวลาเลิกเรียน ผมรีบออกมายืนรอมันตรงที่เก่า ที่ที่มันจะต้องมารับผม
ผมรอมันตั้งแต่เลิกเรียนจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงมันก็ยังไม่มา ไม่รู้ว่าทำไมมันยังไม่มารับผมสักที ตอนนี้เวลาก็ใกล้จะทุ่มแล้ว(ตอนนั้นโมโหมาก) เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
..."โหล เต้ย มืดแล้วทำไมยังไม่กลับบ้าน"(แม่โทรมาตาม)
..."ผมรอไอ้พี่วินอยู่ มันไม่มารับผมสักที ไม่รู้มันไปไหน"
..."งั้นเด๋วแม่ให้คนไปรับ"
..."คับ มาเร็วๆ นะ หิวข้าวแล้ว"
ตอนนั้นโมโหด้วย หิวด้วย ไม่รู้จะติดต่อมันยังไง(คือผมกับไอ้พี่วินไม่เคยขอเบอร์กันเลย เพราะว่าบ้านใกล้กัน เลยคิดว่าไม่จำเป็นต้องมีเบอร์มัน และขี้เกียจฟังความกวนตรีนของมันด้วย)
หลังจากที่วางหูจากแม่ได้ไม่นาน ผมเห็นไอ้พี่วินกำลังขี่รถมารับ ผมรีบโทรบอกแม่ว่าไม่ต้องให้คนมารับแล้วไอ้พี่วินมันมาแล้ว
พอมันมาถึงตรงหน้าผม ผมคิดว่าจะไม่พูดกับมัน(โกรธ)อยากมารับเลยเวลาหลายชั่งโมง
แต่สภาพที่ผมมันในตอนนั้นกลับทำให้ผมเกิดคำถามขึ้นมากมายในใจ ก็มันกลับมาด้วยสภาพเปรื้อนเลือดเต็มตัว
หัวแตก คิ้วปูด ตาโปน เสื้อขาด ไม่รู้ว่าไปฟัดกับหมาที่ไหนมา
..."ไอ้พี่วินมึงไปทำอะไรมาวะ"
..."กรูมีเรื่องนิดหน่อย ขอโทดด้วยที่กรูมารับมึงเอาป่านนี้"
..."เรื่องไร บอกกรูได้ป่าววะ"
..."ก็กรูไปกินข้าวกับเพื่อนตอนประมาณ 4 โมงเย็น แล้วกรูก็เจอโจทก์สถาบันอื่น มันไม่พูดจาอะไรเลย เข้ามารุมกรูกับเพื่อน สภาพก็อย่างที่มึงเห็นนี่แหละ แมร่งหมาหมู่"
..."แล้วมึงไปกันกี่คน" (ผมถามมัน)
..." 3 คน "
.."แล้วพวกมันมีกี่คน"
..." 13 ประมาณนั้นอะ กรูนับไม่ทัน เห็นแต่ส้นตรีนที่ลอยมา"
..."แล้วมึงทำไมไม่รีบไปหาหมอวะ"(ผมถามด้วยความเป็นห่วง)
..."ก็กรูนึงถึงใครไม่ออก คนแรกที่กรูนึกถึงคือมึงอะ"(น่าน เล่นเอาผมหน้าแดงเลย
)
..." ไป ไป เด๋วกรูจัดการให้" (ผมบอกกับมัน)
..."จัดการโจทก์ให้กรูหรอ"
..."ไอ้บ้า กรูเด็ก ม.ปลายนะ ไม่ได้เด็กช่างเหมือนมึง หาเรื่องให้กรูซะแล้ว
กรูจะพามึงไปหาหมอต่างหาก"
...."ไม่เอา กรูไม่ไป" (ผมรู้แมร่งกลัวเข็ม)
..."แล้วมึงจะเอายังไง"(ผมเริ่มยั๊ว)
..."ก็มึงก็ทำให้กรูหน่อยสิวะ ไม่มีน้ำใจซะเลย"(มันต่อว่าผม)
..."เออๆ ก็ได้ เด๋วกรูจะทำแผลให้ที่บ้าน ไปรีบไปได้แล้ว"
....แล้วกรูจะได้รู้เรื่องเมื่อคืนไหมเนี้ยะ มีอะไรมาขัดจังหวะตลอด (ผมนึกในใจ)
สรุปผมจะถามมันตอนที่ผมทำแผลให้มันดีกว่า
พอกลับมาถึงบ้าน
..."ตายแล้ว ไปทำอะไรกันมา เลือดเต็มเลย"(แม่ผมหน้าซีดจะเป็นลม)
..."ไอ้พี่วินมันมีเรื่องนิดหน่อย เด๋วผมพามันไปทำแผลก่อนนะแม่"
..."เป็นไงมึง เจ็บไหม"
..."มึงลองเป็นแบบกรูไหมล่ะ ถามมาได้" (ดูมันตอบ กวนตรีนสุดๆ)
..."ปากดีนะมึง น่าจะโดนที่ปากด้วย จะได้ไม่ต้องพูดมาก"(ผมแช่งมัน)
..."เออ กรูขอโทด ทำเร็วๆเข้าเหอะ กรูเจ็บ"
..."โอ๊ย เบาๆหน่อยดิ แมร่งมือหรือตรีนวะ"(มันร้องเสียงหลง)
ขณะที่ทำแผลให้มัน มันก็มองตาผมตลอด จนผมเริ่มอายเลยหาเรื่องมาคุย
ว่าแล้วก็ถามเรื่องเมื่อคืนดีกว่า แต่จะเริ่มต้นอย่างไงดีหว่า
..." เออ เมื่อคืนเป็นไงบ้าง"(ผมถามมัน)
..."เป็นไงคืออะไร"(มันตอบแบบ งงๆ)
..." ก็ ก็เมามากรึป่าวไง"
..."ไม่รู้ดิ จำอะไรไม่ได้เลย" (มันตอบแบบสั้นๆ)
นั่นไง มันจำไม่ได้จริงๆด้วย จะเอาอะไรกับคนอย่างมัน แถมเมาอีกต่างหาก
ตอนนั้นผมอึ้งไปชั่วขณะ แล้วมันก็พูดขึ้นมาอีกว่า
..."แต่ ที่กรูจำได้คือ ปากของมึงหว๊านหวาน เมื่อคืนอะ อยากจูบอีกจัง"
ผมหน้าแดงเลยอะตอนนั้น
แสดงว่ามันจำได้ (นึกว่ามันจำไม่ได้ซะอีก) ทีนี้ทำยังไงดีล่ะ
มันจำได้ทุกอย่าง แล้วผมจะทำอย่างไงดี
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
