54. พี่เสือ น้องกระต่ายกับกีฬาสานสัมพันธ์
กลิ่นเหงื่อและเสียงดังเอะอะตามประสาหนุ่มๆ สายกีฬาดังลั่น กระต่ายแอบชะโงกหน้าเข้าไปยังห้องพักนักกีฬา ใบหน้าขาวๆ จิ้มลิ้มแอบเห็นเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันถอดเสื้อผ้าระเกะระกะ บ้างเปลือยท่อนบน บ้างหัวเราะลั่น แต่ที่มีเหมือนกันคือส่วนสูงชะลูด อย่างน้อยๆ แต่ละคนสูงเกินหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเจ็ดทั้งนั้น มีพี่น้ำแกงยืนอยู่บนเก้าอี้ ส่วนสูงถึงจะพอฟัดพอเหวี่ยงกับลูกทีมบ้าง ในมือรุ่นพี่คนสวยคือโทรโข่ง
"ไค เอาผ้าใส่ตะกร้าดีๆ พี่จะได้ส่งซัก... ฟง... อย่าแกล้งน้อง... เสือ ฟังพี่อยู่ไหม....! เฮ้ย! ภัทร!" เสียงหวานจากโทรโข่งบ่งบอกว่าคนพูดอารมณ์เสียสุดขีด ยิ่งมือเรียวเท้าสะเอวยิ่งทำให้เห็นเอวคอดบาง แต่คนพูดที่รวบผมต่ำๆ คลอเคลียต้นคอยังแหกปากต่อไป "อย่าเล่น! รีบไปอาบน้ำ! พรุ่งนี้จะแข่งแล้ว ฟง! ให้มาซ้อมน้องไม่ได้ให้มาเล่น!"
กระต่ายกระพริบตาปริบๆ หนุ่มๆ โห่ฮาใส่รุ่นพี่ บ้างส่งสายตากะลิ้มกะเหลี่ยยามพี่ฟงเผลอ แต่พี่น้ำแกงมองผ่านเลยทำเป็นไม่สนใจ "อย่าใช้เท้า... น้ำหวานใคร! เช็ดด้วย พี่ไม่เช็ดให้แล้วนะ!"
หนุ่มๆ ลูกทีมแต่ละคนไหล่กว้าง หน้าท้องเป็นกล้ามมัดๆ ตัวเปื้อนเหงื่อ ท่าทางเหมือนม้าศึก คึกคักและส่งเสียงตะโกนดังลั่นๆ พี่น้ำแกงตัวบางๆ ดูอย่างไรก็ไม่น่าเอาอยู่ กระต่ายคิดจะกระโดดเข้าไปหา เผื่อมีอะไรให้ช่วยบ้าง แต่แล้วพี่น้ำแกงลดโทรโข่งในมือลง ท่าทางหัวเสียไม่น้อย เขาสูดลมหายใจลึก ตะโกนลั่นห้อง
"พี่เตือนครั้งสุดท้าย! ภัทร! เก็บน้ำหวาน!"
เด็กหนุ่มหน้ามีสิว ผมสั้นเกรียน ตัวโตปานควายถึกร้องตอบ "ผมไม่ได้ทำหก ไอ้ปิงต่างหาก!"
เพื่อนร่วมทีมที่ชื่อปิงตะโกนข้ามฟากมา "ไอ้เชี่ย! กล้าขึ้นไอ้กับรุ่นพี่เรอะ!"
เสียงทะเลาะเบาะแว้งยิ่งส่งวงกว้าง เมื่อเพื่อนๆ เริ่มเชียร์ให้ทั้งสองคนตีกัน พี่น้ำแกงลูบหน้าอย่างเพลียๆ ก่อนใช้ท่าไม้ตาย...
...ปรี๊ดดดดดดดดดด!เสียงแปดหลอดดังจนกระต่ายต้องอุดหู น้ำแกงเป่านกหวีดอันใหญ่ที่ไม่รู้ว่าไปหามาจากไหนสยบความวุ่นวาย เสียงหวานตะโกนใส่โทรโข่งอีกครั้ง
"ปิง ภัทร ทะเลาะกันก่อนวันแข่งจริง วิดพื้นห้าสิบที ปฏิบัติ!" เสียงเฉียบขาด ตาดุ ไอรังสีฆ่าฟันคุกรุ่น รุ่นน้องสองคนเดินหน้าหงอยมาตรงหน้าแล้วนอนขนานกับพื้นเริ่มวิดพื้นตามคำสั่งแต่โดยดี
กระต่ายเบิกตามองรุ่นพี่อย่างทึ่งจัด ไม่อยากเชื่อเลย ตะกี้ยังวุ่นวายเหมือนฝูงควายป่าอยู่เลย ตอนนี้รุ่นน้องทุกคนหันหน้าเข้าหาล็อกเกอร์ เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย
โอ้โห.... บางทีถ้ากระต่ายเก่งเหมือนพี่น้ำแกงสักครึ่งก็คงดีสินะ...
วันแข่งจริง กีฬาบาสเกตบอลถูกจัดไปแข่งตอนบ่ายสองพร้อมๆ กับตะกร้อ โรงเรียนในเครือเดียวกันกับโรงเรียนของเด็กๆ คือโรงเรียนรัฐ ชายล้วนอีกฝั่งเมือง บรรดาหนุ่มๆ กลัดมัน เอ๊ย เก็บกดจากเพื่อนๆ หุ่นล่ำบึ้กรีบใช้โอกาสมองหาสาวน้อยเอวบางของโรงเรียนพี่น้องคึกคัก
กระต่ายลากพี่ชายที่นอนอืดมาถึงโรงเรียนประมาณบ่ายโมง
แผนของกระต่ายนับว่าได้ผลเกินคาด พี่เสือติดนักกีฬาตัวจริงและซ้อมหนักมาก พี่ฟงถูกพี่น้ำแกงบังคับให้มาช่วยซ้อมด้วย แต่ตัวพี่น้ำแกงเองก็โดนลากกลับมาคุมทีมทโมน เป็นผู้จัดการทีมอีกครั้งหนึ่ง พี่น้ำแกงพึมพำกับกระต่ายว่า
"ให้ทุกข์แก่ท่านจริงๆ" เพราะตอนกลับบ้านไป ทั้งสองคนนอนสลบไสลทันที
สำหรับกระต่าย พี่เสือก็ไม่แพ้กัน ร่างสูงใหญ่ไม่ได้มาคลอเคลีย ขอทำลามกแล้ว จริงๆ แค่แบกร่างไปอาบน้ำ ทำการบ้านก็นับว่าเก่งเต็มที่ แต่เหมือนการซ้อมหนัก ทำให้ศักยภาพร่างกายพี่ชายถูกเค้นออกมาเต็มที่ กระต่ายเห็นกล้ามท้องพี่ชายนับได้ราวๆ แปดลูก... กล้ามเนื้อแขนแน่นแข็งแกร่ง เห็นเส้นเอ็นจางๆ
"เด็กมอปลายหรือกรรมกร ?" ป้านกวิจารณ์ กระต่ายแอบเห็นด้วยในใจ
เจ้าชายน้อยของพี่เสือเป็นเด็กดี ถึงจะแอบวางแผนไว้ก็เถอะ ยังไงกระต่ายก็ให้รางวัลโดยการแอบจุ๊บทุกเช้าและก่อนเข้านอน แต่อนิจจา... เสือหลับเป็นตาย ไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่ทันเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มขึ้นสีระเรื่อน่ารัก...
พี่เสือตื่นเต็มตาตอนเดินเข้าโรงเรียน คุณพ่อบอกจะลางานช่วงบ่ายมาสมทบพร้อมคุณแม่ เด็กๆ เลยหาของกินในโรงเรียนรอไปก่อน
เด็กน้อยในชุดกางเกงสามส่วน เสื้อเชิร์ตสีฟ้าลายทางสลับขาวตัวยาวกับสัดส่วนกะทัดรัดดูโดดเด่น ยิ่งมากับพี่ชายที่หิ้วเป้ ตัวดำทะมึน ร่างสูงใหญ่จนตัวเองสูงเลยเอวมาแค่ช่วงศีรษะเดียวยิ่งเรียกสายตาคนมองได้ดี
"ต่ายน้อย สายไหมไหม ?" พี่ชายไม่รู้สึกรู้สากับสายตาคนรอบข้าง กระต่ายที่เกร็งในตอนแรกจึงทำตามบ้าง
"หนูอยากได้สีขาว"
สองพี่น้องจูงมือกันไปยังซุ้มรถเข็นออกร้านสายไหมจากโรงเรียนพี่น้อง คนขายเป็นรุ่นพี่มอหกหน้าตาดี เขาส่งยิ้มให้คนตัวเล็กก่อนถามเสียงหวาน "สวัสดีครับ คนสวย เอาสีอะไรดี ?"
คนสวยหน้าแดงจัด เหลือบมองพี่ชายเล็กน้อย ก่อนที่พี่เสือจะได้งัดข้อก่อนแข่ง กระต่ายทำเป็นไม่ได้ยินเสีย "เอาสีขาว"
คิ้วเข้มขมวดเหมือนไม่พอใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรนอกจากหยิบเงินส่งให้
"นี่ครับ" คนขายยื่นสายไหมฟูฟ่องให้ เหมือนจะใหญ่กว่าปกติเล็กน้อย พี่ชายคำรามเบาๆ แต่ไม่ทันเสียแล้ว
"น่ารักจังนะ... อยู่มออะไรแล้ว ไปเดินเล่นกับพี่ไหม ?"
"!" กระต่ายอ้าปากค้าง ปากจิ้มลิ้มยังคาอยู่ที่สายไหม มองคนไม่รู้จักที่ตายตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วรีบสะกิดคนตัวโตข้างๆ
ร่างยักษ์ยืนทะมึน กอดอก "...เสียใจ คนสวยคนนี้... มีผัวแล้ว!" เสียงคำราม ไม่ดังไม่เบา ดวงตาวาววาบเหมือนสัตว์ร้าย พร้อมกับอุ้งมือหนาตะปบไหล่เล็กให้เดินออกจากซุ้ม "ถ้ามึงอยากตาย... ก็ลองดู!"
กระต่ายถูกพาออกจากสถานการณ์อิหลักอิเหลื่อด้วยวิธีนี้เอง..
กระต่ายถูกพามายังห้องเรียนว่างๆ พี่น้ำแกงและพี่ฟงหอบหิ้วอาหารกล่องมาให้ เพื่อนทุกคนและลูกทีมคนอื่นๆ รออยู่แล้ว
"ตาย ปีหน้าไม่เอาแล้วนะ" พี่น้ำแกงบ่นงึมงำ ลากถังน้ำแสตนเลสมาไว้กลางห้อง
ลูกทีมคนอื่นๆ ช่วยรุ่นพี่คนงามแจกจ่ายข้าวกล่อง เผื่อแผ่มาให้กระต่ายน้อยด้วย ทุกคนชินเสียแล้วกับเด็กมอห้าร่างเล็กเท่าเด็กประถม ถึงจะห้ามสายตาไม่ให้มองหน้าขาวใสน่ารักไม่ได้ แต่ทุกคนก็ถูกห้ามปรามไม่ให้ปากมากได้
อาหารกล่องเต็มเปี่ยมด้วยเนื้อสัตว์เหมาะสำหรับนักกีฬา มีนมกล่อง ขนมปัง ของกินเล่นอีกเต็มถุง บรรดาฝูงควายป่ารุมกินจนพี่น้ำแกงต้องเคาะโต๊ะดังโป๊กๆ ให้หนุ่มๆ เพลาๆ บ้าง เพราะต้องมีแข่งช่วงบ่าย เดี๋ยวจะจุกเสียก่อน
กระต่ายนั่งเรียบร้อยกับพี่น้ำแกง ชินอีกเหมือนกันกับภาพพี่เสือและเพื่อนหนุ่มร่างยักษ์ทั้งหลายรุมอาหารบนโต๊ะ แต่ที่แตกต่างคือพี่เสือเดินกลับมาพร้อมกับขนมนมเนยในมือ
ท่ามกลางหมู่เพื่อนๆ ตัวไล่เลี่ยกัน พี่เสือก็ดูกลมกลืนดี ถึงจะพูดน้อย แต่ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมทีมถือว่าไม่เลว พี่เสือมีเพื่อนร่วมทีมเล่นหัวกันบ้าง
พี่น้ำแกงกินจุกว่าที่กระต่ายคิด เอวบางๆ เหมือนไม่สามารถรองรับอาหารกล่องสองกล่อง ขนมปังใส้ลูกเกดและมะพร้าวอย่างละชิ้น นมกล่อง น้ำผลไม้อีกหนึ่งกล่องได้เลย ตอนที่พี่น้ำแกงกินทั้งหมดนี้เรียบร้อย กระต่ายกำลังละเลียดกินข้าวราดหมูกระเทียมได้หนึ่งในสี่ พี่น้ำแกงก็ลุกขึ้นไปคุ้ยหาของกินในถุงต่อ
"ต่ายน้อย กินเยอะๆ เหมือนพี่น้ำแกงสิ" พี่เสือดุ กระต่ายหน้างอให้ พี่ชายไม่ฟังคำตอบจากน้อง เลาะเนื้อไก่จากไก่ทอดวางบนกล่องโฟมให้ "กินเยอะๆ เห็นไหม กระต่ายกินน้อยเลยตัวเล็กนิดเดียว"
แก้มกลมสีขาวนวลเหมือนข้าวสุกป่อง เจ้าตัวเล็กเคี้ยวตุ้ยๆ ไม่ทันกับพี่ชายที่กินหมดเรียบร้อย
เห็นแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ พี่น้ำแกงยืนข้างๆ พี่ฟง กำลังกินมันฝรั่งทอดในถุงกันอยู่ พี่เสือก็ลุกไปหยิบน้ำผลไม้มาให้... เพื่อนๆ ในทีมกินกันคนละกล่องเป็นอย่างต่ำ เหมือนกระต่ายหลงฝูง... เป็นสัตว์กินพืชอยู่ตัวเดียว ที่รายล้อมเขาเป็นยักษ์ปักหลั่นที่กินจุ กินเก่ง กินไม่หยุด ทั้งๆ ที่บางคนอยู่แค่มอต้นแท้ๆ อย่างไคโรนั่นปะไร แต่ตัวสูงใหญ่ กินทุกอย่างที่ขวางหน้า กระต่ายยืนคู่แล้วเหมือนเด็กทารกกับผู้ใหญ่เลย
น้องเล็กเคี้ยวช้าๆ อย่างใช้ความคิด
บางทีคนที่แปลกอาจไม่ใช่กระต่าย อาจจะเป็นฝูงม้าศึกพวกนี้ก็ได้
ก็คิดดูสิ... ผู้เล่นที่เด็กที่สุดในทีมอายุแค่สิบสี่กว่าๆ สูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบแปดเซนติเมตรแล้ว...
กระต่ายล่าสุดปีนี้สูงแค่หนึ่งร้อยห้าสิบสามเซนติเมตรเท่านั้น พี่น้ำแกงที่ดูบอบบางก็สูงแค่หนึ่งร้อยเจ็ดสิบสองเซนติเมตร...
เอาน่า... เราไม่ได้แปลกเสียหน่อย พี่เสือ ไคโร พี่ฟงนั่นแหละที่แปลก...
คิดหงอยๆ อย่างปลอบใจตัวเอง
พี่เสือพากระต่ายไปเดินเล่นรอบๆ โรงเรียนรอบหนึ่งก็พอดีกับคุณแม่คุณพ่อที่มาถึง เมื่อจวนจะได้เวลา พี่น้ำแกงโทรเรียกผู้เล่นทุกคนให้ไปรวมตัวที่โรงยิม กระต่ายจึงถูกคุณแม่จูงมือตามพี่เสือไปโรงยิมด้วย
วันนี้สอางค์ ลักซอร์ จัมโบ้ กระเจี๊ยบและลูกโป่งมาถึงสายๆ เพราะคุณแม่สัญญากับเด็กๆ ไว้ว่าจะพาเพื่อนๆ กระต่ายไปเลี้ยง ทุกคนจึงหน้าระรื่น ยกมือไหว้พ่อแม่กระต่ายกันสวยงาม
คุณพ่อคุณแม่ปล่อยเด็กๆ นั่งรวมกัน เสียงหัวเราะคิกคัก แก้มแดงจัดของลูกชายคนเล็กชวนให้คนเป็นพ่อแม่มีความสุข กระต่ายเข้ากับเพื่อนๆ ได้ดี เห็นได้ชัดว่ามีทั้งคนปกป้อง เป็นห่วงใย รักใคร่ได้ทุกที่
ลักซอร์นั่งข้างๆ กระต่าย ขนาบด้วยลูกโป่งและสอางค์ แล้วจึงค่อยเป็นกระเจี๊ยบกับจัมโบ้ เด็กๆ กินขนมกันสนุกสนาน คุณแม่หยิบขนมและเครื่องดื่มในกระเป๋ามือเป็นระวิง
"ท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน... ขณะนี้ ได้เข้าสู่การแข่งขันบาสเกตบอลสายสัมพันธ์ กระชับมิตร..." เสียงประกาศจากลำโพงดังกลบเสียงจอแจในโรงยิม
หลังจากนั้น ตามขั้นตอนการแข่งกีฬา นักกีฬาทั้งสองฝ่ายออกมายืนอยู่กลางสนาม วอร์มร่างกาย กระต่ายใจเต้นตึกตัก มองพี่ชายไม่วางตา
พี่เสือร่างสูงโปร่ง ผิวคมเข้ม สวมชุดนักกีฬาอยู่กลางทีม ถึงจะสูงไล่เลี่ยกัน แต่กลับดูโดดเด่นที่สุด กระต่ายไม่ได้ยินกระทั่งเสียงลักซอร์ค่อนขอดน้องชายตัวเอง
เสียงนกหวีดดัง นักกีฬาทั้งสองทีมเข้าประจำที่ เกมจึงได้เริ่มขึ้น!
กระต่ายยังคงไม่รู้กฏ กติกาอะไรนัก แต่ลักซอร์อธิบายให้ฟังง่ายๆ ว่า ทั้งสองทีมจะต้องโยนลูกบาสใส่ห่วงอีกฝ่ายให้ได้มากที่สุด หนึ่งลูกต่อสองแต้ม ถ้าชูตได้จากที่ไกลๆ จะนับเป็นสามแต้ม
เอาเถอะ กระต่ายฟังต่อก็ไม่เข้าใจ ชูต ดังค์ แดนหลัง เลี้ยงลูกอะไรต่อมิอะไร จำไว้แค่ว่า พี่เสือเบอร์อะไร อยู่ตรงไหนก็พอแล้ว
นักกีฬาตัวเปียกโชกตั้งแต่เริ่มเกม ลักซอร์ส่งเสียงตะโกน พร้อมอธิบายไปด้วย กระต่ายพยักหน้ารับ ฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง รู้แต่ในสายตามีแต่พี่ชาย... ร่างสูงใหญ่ เคลื่อนไหวปราดเปรียว บ้างก็ตามประกบผู้เล่นอีกฝ่าย บ้างก็ตะโกนลั่นๆ กับผู้เล่นคนอื่น บ้างก็วิ่งอยู่ขอบสนาม บางทีก็สุดเท่ คว้าลูกบอลสีส้มบุกไปยังแดนผู้เล่นอีกฝ่าย มีไคโรและเพื่อนร่วมทีมช่วยกันประกบ แล้วลูกบอลสีส้มก็ถูกจับยัดใส่ห่วงอย่างสวยงาม กระต่ายร้องตามคนอื่นๆ พี่เสือที่เปียกเหงื่อไม่มีเวลามาดีใจ ถอยฉากไปให้ไคโรตามประกบลูกต่อ
สอางค์สะกิดให้ดูสกอร์คะแนน ทั้งสองทีมสูสีกันมาก เพราะคราวนี้คัดแต่นักกีฬาบาสเกตบอลตัวเด่นๆ ของแต่ละโรงเรียน การแข่งขันจึงเป็นไปอย่างเข้มข้น
ดูเหมือนอีกทีมจะมีกัปตันร่างยักษ์ สูงกว่าพี่ฟงและพี่เสือคอยแหกปากเสียงดัง เมื่อนกหวีดเป่าหมดเวลาควอเตอร์แรก พี่เสือและคนอื่นๆ หอบแฮ่ก เดินไปนั่งพักข้างสนาม พี่ฟงและโค้ชเดินหน้าเครียดเข้ามาเรียกทุกคนไปคุย ส่วนพี่น้ำแกงรีบส่งน้ำดื่มและผ้าขนหนูให้ทุกคน
การแข่งขันตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ กระต่ายตะโกนจนเสียงแหบไปหมด จนคุณแม่ต้องยื่นน้ำขวดให้ จนกระทั่งควอเตอร์สุดท้าย ลูกโป่งสะกิดกระต่ายให้ดูสกอร์อีกครั้ง
66 - 64
เวลาใกล้จะหมดแล้ว หัวใจทุกคนในยิมเต้นตุ๊กๆ ต่อมๆ หากฝ่ายเยือนยังไม่สามารถทำคะแนนได้ นัดนี้ฝ่ายโรงเรียนกระต่ายจะชนะ!
กัปตันทีมเยือนตัวโตเหมือนหมี หน้าตาถมึงทึงน่ากลัว เขาตะโกนเรียกลูกทีม ฝ่ายเยือนได้ครองลูกอีกครั้ง กระต่ายกลั้นหายใจ มองนาฬิกานับถอยหลัง
เหลืออีกไม่กี่วินาทีเท่านั้น...
ลูกถูกปัดออกไป ลูกทีมเยือนคนหนึ่งรีบส่งต่อไปให้กัปตัน พี่เสือวิ่งเข้าไปประกบ ถึงแม้ตอนนี้ตัวกัปตันจะไกลจากแป้นมาก แต่ยังไงถ้าชู๊ตลูกนี้เข้า คะแนนจะพลิกเป็น 66 - 67 ทันที ไคโรเห็นดังนั้นก็วิ่งตามไป
ทั้งโรงยิมเงียบลงชั่วครู ท่ามกลางเสียงลมหายใจแผ่วๆ กัปตันตัวเท่าหมีจนไม่เหมือนเด็กมอปลายกัดฟันกรอด ปลายเท้ายืดขึ้นเป็นท่วงท่างดงาม แล้วชู๊ตลูกลงจากระยะไกล พี่เสือไม่สามารถปัดป้องไว้ทัน
สายตาทุกคนจ้องอยู่ที่ลูกบาสเกตบอลสีส้มที่ถูกชู๊ตเป็นวงโค้งสมบูรณ์แบบไปยังฝ่ายเหย้า กระต่ายเห็นเหงื่อที่ข้างหมับและดวงตาเบิกกว้างของพี่ชาย ลูกบอลกระทบแป้นบาส กลิ้งขลุกๆ ทำท่าจะหล่นลงห่วง สอางค์ปิดตาแน่น ไม่ยอมดู ลูกโป่งยืนชะงักค้าง
"Hey... Don't..." เสียงภาวนาแผ่วๆ ดังขึ้นข้างหู ลักซอร์ก็ลุ้นไม่แพ้กัน
เสียงลูกบอลกระทบปลายห่วงเหล็กอีกสองครั้งดังเคร้ง...
ก่อนจะ...
ตุ๊บ! กระเด็นออกไป แล้วร่วงลงกับพื้น
เสียงตะโกนดังขึ้นมาจากทุกทิศทุกทาง!
กระต่ายพลอยยืนปรบกับเค้าด้วย พี่เสือและเพื่อนๆ กอดคอกันตะโกนลั่นๆ พี่น้ำแกงกระโดดจนตัวลอย แต่ก็ไม่ลืมรีบลากถังน้ำแข็งบรรจุขวดน้ำให้กับทุกคน
ชนะแล้ว!
กระต่ายหัวเราะลั่นเหมือนกับตัวเองชนะเอง ฝ่ายทีมเยือนหน้าเสีย กัปตันร่างหมีนั่นพูดอะไรเสียงดังกับลูกทีมสองสามคำแล้วตบบ่ากัน
มีการประกาศผลทางลำโพงอีกครั้ง แล้วสองทีมจึงมาจับมือ กัปตันทีมพี่เสือส่งยิ้มเป็นมิตรให้กัปตันหมี แล้วทั้งสองทีมก็กอดคอกันบ้าง คุยกันบ้างอย่างสนิทสนม
กระต่ายกระโดดโลดเต้น ขออนุญาตคุณแม่ไปหาพี่ชาย ยังไม่ทันจะได้รับอนุญาต เจ้าตัวขาวก็วิ่งปรื๋อไปแล้ว ลูกโป่งที่ยังรู้สึกผิดกับการผิดนัดครั้งที่แล้วจึงวิ่งตามไป
ผู้คนคลาคล่ำ ยังตื่นเต้นกับเกมการแข่งขันไม่หาย เสียงพูดคุยดังรอบกาย แต่กระต่ายไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ร่างบอบบางเห็นแต่พี่ชายตรงหน้า แม้จะถูกกระแทกจนกระเด็นบ้าง ถูกเหยียบบ้าง แต่เขาก็ยังดึงดันฝ่าฝูงชนไปหาพี่ชาย
ลูกโป่งมาทันกับกระต่ายที่ถูกดันออกมา จึงรีบจูงมือน้อยช่วยมุดเข้าไปยังกลางฝูงชน ใช้ข้อด้อยที่ตัวเล็กกว่าคนอื่น มุดผ่านคนนั้นคนนี้มาอย่างง่ายดาย
กระต่ายหัวเราะ "มีแบบนี้ด้วย"
ลูกโป่งพลอยหัวเราะตาม "ปมด้อยเป็นปมเด่นเนอะ"
กระต่ายพยักหน้า ลูกโป่งสูงกว่ากระต่ายเล็กน้อย แต่ก็ยังถือว่าตัวเล็กเหมือนกัน ทั้งสองคนจึงจูงมือกันทะลุผู้คนจนมาถึงห้องหน้าล็อกเกอร์ได้
"โรงเรียนเราอยู่ห้องฝั่งนู้นละมั้ง" ลูกโป่งเกาแก้มแกรกๆ กระต่ายหันรีหันขวาง ทำท่าจะวิ่งไปอีกด้านทันที จนเดือดร้อนเพื่อนต้องดึงแขนไว้
"เดี๋ยวๆ ถามดูก่อนก็ได้" ลูกโป่งยั้งไว้ ทันใดนั้น ร่างสูงใหญ่สองร่างก็เดินเข้ามา
...นายหมีหน้าบึ้ง กัปตันทีมเยือนกับลูกทีมอีกคนที่ตัวโตไม่แพ้กัน
"อ้าว เด็กจากไหน ?" นายหมีตัวนั้นพูด กระต่ายถึงจะไม่ชอบแต่ก็ชินเสียแล้ว ไม่เหมือลูกโป่งที่ยังไงก็ไม่ยอมรับความจริงว่าตัวเองตัวเล็กเหมือนเด็ก
"ว่าไงนะ!"
"เหี้ยราม อย่าแกล้งเด็กสิวะ!" เพื่อนนายหมีบอก ขมวดคิ้วน้อยๆ แล้วถาม "ยิ่งเด็กผู้หญิงด้วย... น่ารักอีกต่างหาก มาหาใครครับ ?"
ลูกโป่งอ้าปากหวอ ทำท่าจะไปซัดคนพูด แต่นายหมียักษ์คว้าคอเสื้อเสียก่อน "ยายเปี๊ยก เป็นผู้หญิงทำไมห้าวจังวะ ไม่เหมือนเพื่อนเลย"
เพราะวันนี้ไม่มีเรียน ทั้งกระต่ายและลูกโป่งจึงไม่ได้ใส่เครื่องแบบ แต่ทั้งๆ ที่ใส่กางเกงทั้งคู่ แล้วทำไมยังโดนว่าเป็นผู้หญิงอีกล่ะ
กระต่ายไม่มีเวลาหงุดหงิด เขารีบดึงเพื่อนกลับมา "พวกเรา... มาผิดทางน่ะ"
"หืม ? อ้อๆ จะไปไหน ถึงพี่จะไม่ใช่อยู่โรงเรียนนี้แต่จะพาไปส่ง" กัปตันทีมเอ่ยอย่างใจดี ท่าทางไม่มีลักษณะกรุ้มกริ่ม ผิดกับเพื่อนที่ดวงตาแวววาว "เด็กผู้หญิงสองคนอย่าไปไหนมาไหนเอง มันอันตราย" สอนสั่งให้เหมือนสอนน้องน้อย เล่นเอาทั้งกระต่ายและลูกโป่งอ้าปากค้าง
"กู ลูกโป่ง เป็นผู้ชาย! แล้วอยู่มอห้าแล้วโว้ย! แน่จริงมาต่อยตัวๆ" ไอ้ไซส์ไล่เลี่ยกันข้างตัวกระต่ายท้ามนุษย์ยักษ์ทั้งคู่แหยงๆ กระต่ายอยากกุมขมับ รีบลากเพื่อนออกมา
"เอ่อ... ขอบคุณนะครับ แต่พวกเราเป็นผู้ชาย อายุสิบเจ็ดแล้วด้วย..."
"หืม ? อายุเท่ากันเหรอ ?" นายกัปตันลูบคางที่มีสีเขียวครึ้มเบาๆ
"เป็นผู้ชายด้วย" กระต่ายเสริม ก่อนจะรีบบอก "ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ ต้องไปแล้วล่ะ!"
ลูกโป่งฮึดฮัด แต่ไม่กล้าต่อต้านมือบางๆ ที่ลากตัวเองออกมา ปากตะโกนลั่นๆ "แน่จริงมาสิวะ! คิดว่าตัวใหญ่แล้วจะรังแกคนอื่นได้รึไง! กูชื่อลูกโป่ง แน่จริงมา!"
ยักษ์ท่าทางเจ้าชู้อีกคนหัวเราะก๊าก มีแต่กัปตันตัวหมี หน้าหมีที่ดึงแขนลูกโป่งไปด้วยแรงเพียงเล็กน้อย กระต่ายสุดจะช่วยเหลือ ลูกโป่งก็หลุดมือไปยืนเซแทบจะพิงอกหมียักษ์แล้ว
"กูชื่อราม... รามสูรย์ อายุเท่ามึง... ลูกโป่ง" เสียงพูดทุ้ม ไม่ได้ดังแต่ไม่ได้เบา ทำเอาลูกโป่งตัวสั่น "...จำชื่อกูไว้ให้ดี... ลูกโป่งตัวน้อย..."
"!" ดวงตากลมโตเบิกค้าง เมื่อประโยคสุดท้ายนั่นกระซิบลงข้างหู ก่อนมือแข็งแรงปานอุ้งตีนหมีจะปล่อยออก ให้กระต่ายรีบจูงลูกโป่งออกจากฝูงยักษ์
หลังจากเหตุการณ์ชวนอกสั่นขวัญแขวนแล้ว เด็กๆ ก็เฮโลไปยังร้านหมูกะทะข้างโรงเรียน โดยมีคุณพ่อคุณแม่เป็นเจ้ามือ ทั้งกระต่ายและลูกโป่งเป็นคนไม่คิดมากอยู่แล้ว พออยู่กับเพื่อนๆ บวกกับบรรยากาศสนุกสนานก็พากันลืมเลือนเรื่องเมื่อครู่ไปเสียสนิท
บางทีอาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้... ถ้าหากลูกโป่งไม่หวนกลับมาเจอยักษ์ทั้งสองตัวนั่นในอีกหนึ่งปีต่อมา...
....
// สั้นเหรอ แต่เรารู้สึกมันยาวนานมาก...
เป็นชะนีที่ไม่เคยดูกีฬาเลยค่ะ กีฬาชนิดเดียวที่เล่นคือแอโรบิกกับพวกซิ้มๆ หน้าโลตัส นี่ใช้เวลาศึกษากติกาอยู่หลายวันเหมือนกันนะ... ไม่เข้าใจเลยว่า พวกผู้ชายตื่นเต้นอะไรนักหนากะอีแค่บอลลูกเดียว แย่งกันอยู่ได้
สกอร์ตรงนี้ เราอ้างอิงจาก NBA นะคะ ส่วนกติกาอื่นๆ เห็นว่าปรับเปลี่ยนได้ตามเหมาะสม อย่างเวลาการเล่นจะเล่นเซตละ 10 นาที เท่าที่จำได้ NBA จะเล่นเซตละ 15 นาที แล้วแต่ละเซตจะมีการพักประมาณ 15 นาที เล่นทั้งหมด 4 เซต คือเหมือนเล่นแป๊บๆ แต่จริงๆ คือวิ่ง กระโดดตลอดเวลาเลยค่ะ ยิ่งกว่า T25 อีกมั้ง ส่วนกติกาอื่นๆ อย่างล้ำหน้า แดนหลังอะไรนั้น พยายามอ่านแล้วจริงๆ ค่ะ แต่ไม่เข้าใจ
อ้อ เราว่าไฮไลต์ของตอนนี้คงไม่ใช่พี่เสือน้องต่ายมั้ง... น่าจะเป็นผัว (ในอนาคต) ของลูกโป่งมากกว่า 555 รองลงมาก็น่าจะเป็นพี่น้ำแกงและฟง เสียดายฟงแทบไม่มีบทเลย ไม่มีอะไรนอกจากวิ่งผ่านกล้อง กร๊ากกก
ขอบคุณมากนะคะที่ติดตามกัน ต่อไปขอโฆษณานิดนึง
ในเพจ @aimer's island ของเรา ตอนนี้จัดกิจกรรมตอบคำถาม ชิงรางวัลเป็นลิปสติกยี่ห้อ Wet n' Wild ของแท้ค่ะ พอมีสปอนเซอร์ใจดีให้มา มีสีดังนี้ค่ะ Just peachy, Doll house pink, Bare it all ซึ่งคำถามทั้งหมดเป็นคำถามปลายเปิดค่ะ สามารถให้ความเห็น ใส่ความครีเอตทุกอย่างได้เต็มที่เลยค่ะ
กติกาของเรานะคะ
1. ไลค์ & แชร์สเตตัสกิจกรรมค่ะ
2. ตอบคำถามนิยายเรื่อง พี่เสือต่ายน้อยโดยการคอมเมนต์ใต้สเตตัสนี้ และตอบให้ครบทั้ง 3 ข้อ ดังนี้ค่ะ (ไม่ยากค่ะ ไม่ใช่ปลายปิดแน่นอน)
2.1 ถ้าหากคุณสามารถตั้งชื่อนิยายเรื่องนี้ได้ คุณจะตั้งชื่อว่าอะไร (ที่ไม่ใช่ชื่อเดิม) พร้อมเหตุผลค่ะ (สามารถใช้ชื่อภาษาอะไรก็ได้ค่ะ ญี่ปุ่น ไทย อังกฤษ ฝรั่งเศส สวาฮิลี ซูลู ฯลฯ แต่ต้องบอกความหมายด้วยนะคะ เค้าแปลไม่ออก - -'')
2.2 รีวิวนิยายเรื่องนี้ พร้อมให้คะแนน เต็ม 5 คือดีมาก และคะแนนจะลดลงมาเรื่อยๆ ค่ะ (สามารถให้คะแนนได้ตั้งแต่ 0-5 ค่ะ รักหรือเกลียด ไม่ชอบตรงไหน อะไรยังไง ไม่มีข้อจำกัดค่ะ ใส่ได้เต็มที่) ไม่จำเป็นต้องให้ได้เต็มนะ เราไม่ได้พิจารณาจากคะแนนเต็มหรือไม่เต็ม พิจาราณาจากเหตุผลและเนื้อหาของการรีวิวค่ะ (แน่นอนว่า ขอความจริงค่ะ)
2.3 หากสามารถสลับคู่ในนิยายได้ อยากให้ใครคู่กับใคร ขอคำตอบอย่างน้อยสองคู่ค่ะ พร้อมเหตุผล จะนอร์มอล ยูริ ยาโอย สามพี สี่พี ห้าพี่ ยังไงได้หมดค่ะ
การประกาศผล จะตัดสินโดยพิจารณาจากเนื้อหา ความกวน ความครีเอตและเหตุผลเป็นหลักค่ะ ไม่เน้นว่าต้องอวยกันถึงจะชนะค่ะ
สามารถเพิ่มเติม แก้ไขข้อความในคอมเมนต์ในสเตตัสนี้ได้เรื่อยๆ จนกว่าจะถึงวันประกาศผลค่ะ แต่ไม่สามารถคอมเมนต์ได้มากกว่า 1 คอมเมนต์ (ให้แก้ไข หรือลบ หรือเพิ่มทุกอย่างภายในคอมเมนต์เดียวค่ะ)
วันประกาศผล 30 กันยายน 2557 เวลา 00.00 น. ตามเวลาประเทศไทยค่ะ
แก้ไขแล้วค่ะ** ^^
หัวข้อ: Tiger&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15 (อ่าน 1178770 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก